Mga Nilalaman - SDARM

1

2

Mga Nilalaman

1. Ang Pag-ibig ng Diyos Para sa Iyo …………….. 5

2. Hinamon ang Kaharian ng Diyos ..…………….10

3. Mga Tagapagmana ng Kaharian …….……….. 15

4. Mga Pangakong Natupad ………..……………. 20

5. Ang Hiwaga ng Kasamaan ……………..……... 25

6. Ang Sabbath sa Huling mga Panahon ….…….. 31

7. Ang Sumisiyasat na Paghuhukom …….……… 36

8. Ang Huling Babala sa Lupa ……..……………. 41

9. Ang Mga Lingkod ng Diyos ay Natatakan .….. 46

10. Ang Ikalawang Pagparito ni Kristo ………… 52

11. Ang Pinakahuling Kaaway ……..…………… 57

12. Ang Milenyo at Ang Bagong Lupa ….……… 62

13. Ang Kaharian Sainyo ……………..…………. 67

Mga Aralin Mula sa Biblia, isang programa para sa araw-araw na pag-

aaral, na batay lamang sa Biblia at Espiritu ng Hula na walang idinagdag na

opinyon. Ang mga sipi ay sinikap na mapaikli, upang maibigay ang maikli,

tuwirang mga kahulugan. Ang mga panaklong [ ] ay ginamit sa ilang

pagkakataon upang tiyakin ang malinaw, tamang kahulugan, at maayos na

pagbasa. Ang malawakang pag-aaral sa mga pinagkunan ng mga sipi ay

matapat na iminumungkahi.

3

Paunang Salita

Tayo ay nabubuhay sa napakadakilang panahon. Sa bawat dako—ang

siyensiya, relihiyon, politika, ang natural na daigdig—may mga bagong bagay

na nakikita araw-araw na hindi pa nasaksihan noon. May mga bagong tuklas

sa siyensiya na patuloy na nagpapamangha sa atin, habang ang kalagayan ng

kalikasan ngayon ay nakakabahala, at ang usapin para sa kalayaan ay patuloy

sa gitna ng bagong mga paglaban at walang tigil sa gitna ng daigdig.

Maraming mga tao ang nabubuhay sa paghihintay sa dakilang mga

pangyayari na darating. Ang mga paghihintay na ito ay malawak ang mga

pagkakaiba, ngunit ang buong mundo ay naghahanda sa ilang bagay. Para sa

mga Kristyano, ang nalalapit na hinaharap ay nakatakda upang ipahayag ang

pangwakas na mga kaganapan sa labanan ng mabuti at masama. Ito ay tiyak

na isang dakila at nagpapasiglang panahon upang mabuhay.

“Kabilang sa ibat-ibang mga relihiyon at kultura, ay may maraming ibat-

ibang mga teorya tungkol sa darating na panahon. Ang salitang “Adventista”

sa ating pangalan ay nangangahulugan ng pag-asa na ang pagdating ni Jesus

ay nalalapit na. Gayon pa man, bagaman marami ang mga Kristyano, ang

kanilang paghihintay sa Kanyang pagdating ay hindi lahat magkakatulad. Tulad ng unang pagparito ni Jesus sa lupa bilang isang tao ay hindi naunawaan

ng tama ng Kanyang sariling bayan, gayon din ang Kanyang ikalawang pagparito ay

hindi lubos na nauunawaan ngayon. Ang karaniwang mga pananaw sa paksang ito ay

madalas na nakabatay sa isang maling pasimula, na iniiwanan ang mahahalagang

punto at nauuwi sa mapanganib na mga konklusyon.

Ang likas ng kaharian, ang pangwakas na mga kaganapan, ang mga

bagay na dapat paghandaan—lahat ng mga ito ay mga punto kung saan may

ibat-ibang opinyon at magkakasalungat na pananaw. Gayon pa man, may

ilang bagay na mahalaga tulad ng wakas ng daigdig at ang pagpasok ng

walang hanggang kaharian ang dapat na maunawaan ng lubusan tulad ng

ipinahayag ng Salita ng Diyos. “Dumating nawa ang kaharian mo. Matupad nawa ang kalooban mo, sa lupa,

tulad din sa langit” (Mat. 6:10), ay isang panalangin na hindi lamang tumutukoy sa

kasalukuyan kundi sa darating na panahon kapag ang kalooban ng Diyos ay ganapin

na ng mga naninirahan sa lupa. Ngunit paano ito matutupad? Sa halip na maglarawan

ng kilalang mga kamalian, ating pag-aaralan ang mga prinsipyo ng katotohanan mula

sa salita ng Diyos. Ang kamalian ay itataboy mismo ng katotohanan, tulad ng

kadiliman na likas na napapawi pagdating ng liwanag. Ang mga guro ay hinihimok

na maging bihasa sa napapaloob na usapin, upang makapagturo ng tama sa kanilang

mga klase, upang ang mga katanungan ay masagot.

Ang araling ito ay para sa inyong katatagan at pagkatuto. Ito’y naghuhukay ng

mga katanungan at mga usapin na napapanahon sa sanlibutan ngayon. Kami ay

umaasa at dumadalangin na nawa’y inyong matanggap ang pagpapala mula sa pag-

aaral ng paksang ito.

The General Conference Sabbath School Department

4

5

Leksiyon 1 Sabbath, Oktubre 3, 2015

Ang Pag-ibig ng Diyos Para sa Iyo

“At ito ang naghayag ng pag-ibig ng Diyos sa atin, dahil sinugo ng

Diyos ang kanyang bugtong na Anak sa sanlibutan, upang tayo’y

mabuhay sa pamamagitan niya” (1 Juan 4:9).

“Nababayubay sa krus si Kristo ang ebanghelyo…. Ito ang ating mensahe,

ang ating pangangatwiran, ang ating doktrina, ang ating babala sa mga hindi

nagsisisi, ang ating pampasigla sa mga nalulumbay, ang pag-asa ng bawat

mananampalataya.”—6 SDA BC [E.G. White Comments], p. 1113.

Mungkahing Babasahin: Steps to Christ, pp. 9-15.

Linggo Setyembre 27

1. ISANG PAGPAPAHAYAG NG PAG-IBIG

a. Ano ang pinakamatagal ng katangian ng ating Manlilikha? 1 Juan

4:16.

“Ang Diyos ay pag-ibig,’ ay nasusulat sa bawat nagbubukang usbong, sa

mga talulot ng bawat bulaklak, at sa bawat tulis ng mga damo…. Lahat ng

mga bagay sa kalikasan ay sumasaksi sa mapagmahal, pangangalaga ng ating

Diyos at sa Kanyang mithiing gawing masaya ang kanyang mga anak. Ang

Kanyang mga pagbabawal at pagtuturo ay hindi lamang layuning ipakita ang

Kanyang kapangyarihan, kundi sa lahat Niyang ginagawa ay layunin Niya

ang ikabubuti ng Kanyang mga anak.”—PP, p. 600.

b. Paano lubusang ipinahayag ng Diyos ang Kanyang pag-ibig? Juan

3:16; Roma 5:6-8.

“Habang higit nating pinag-aaralan ang banal na ugali sa liwanag ng krus,

higit nating makikita ang habag, pagmamahal, at pagpapatawad na kasama ng

katarungan at hustisya, at higit nating makikilala ang di-mabilang na mga

katibayan ng isang pag-ibig na hindi masusukat at ang mapagmahal na habag

na higit sa pagmamahal ng ina sa kanyang suwail na anak.”—SC, p. 15.

6

Lunes Setyembre 28

2. INILIGTAS MULA SA KASALANAN

a. Anong dakilang misyon ang ginanap ni Jesus sa pamamagitan ng

Kanyang sakripisyo? Mat. 1:21.

“Si Jesus ay maaaring manatili sa tabi ng Kanyang Ama. Maaari Niyang

panatilihin ang kaluwalhatian ng langit at ang pagsamba ng mga anghel.

Subalit pinili Niya na ibalik sa kamay ng Ama ang setro, at bumaba mula sa

luklukan ng sansinukob, upang Kanyang dalhin ang liwanag sa nadidiliman

at buhay sa napapahamak.”—DA, pp. 22, 23.

“Ang misyon ni Kristo ay magaganap lamang sa pamamagitan ng

paghihirap. Sa harapan Niya ay ang buhay ng kalungkutan, kahirapan, at

pakikibaka, at ang pinakamasamang kamatayan. Dapat Niyang pasanin ang

mga kasalanan ng buong sanlibutan. Dapat Niyang tiisin ang paghihiwalay

mula sa pag-ibig ng Kanyang Ama.”—Ibid., p. 129.

b. Ano ang Kanyang kalooban para sa bawat tao? 2 Ped. 3:9; 1 Tim. 2:4.

“Si Kristo ay itinuring ng nararapat sa atin, upang tayo ay ituring ng

nararapat sa Kanya. Siya’y hinatulan para sa ating kasalanan, kung saan Siya

ay walang bahagi, upang tayo ay ariing-ganap sa pamamagitan ng Kanyang

katuwiran, kung saan tayo ay walang bahagi. Siya’y nagdusa ng kamatayan

na dapat ay sa atin, upang ating matanggap ang buhay na para sa Kanya.”—

Ibid., p. 25.

k. Paano natin matatanggap ang pakinabang sa kamatayan ni Kristo

para sa ating mga kasalanan? Gawa 16:31; 1 Juan 1:9.

“Ang mga kondisyon ng pagtamo ng habag ng Diyos ay simple at matuwid

at makatuwiran. Ang Panginoon ay hindi hinihingi sa atin na gumawa ng ilang

mahirap na bagay upang mapatawad ang ating kasalanan. Hindi natin

kailangang gumawa ng mahaba at nakakapagod na paglalakbay, o magsagawa

ng masakit na penitensiya, upang ipagkatiwala ang ating kaluluwa sa Diyos

ng langit o mapatawad ang ating pagsalangsang; kundi siya na nagkukumpisal

at iniiwan ang kanyang kasalanan ay kahahabagan.”—SC, p. 37.

“Si Kristo ang bukal ng bawat tamang damdamin. Tanging Siya lamang

ang makakapagtanim sa puso ng pakikibaka laban sa kasalanan. Bawat

mithiin para sa katotohanan at kadalisayan, bawat pagkabagbag sa ating

sariling pagkamakasalanan, ay isang patunay na ang kanyang Espiritu ay

kumikilos sa ating mga puso.”—Ibid., p. 26.

7

Martes Setyembre 29

3. INILIGTAS MULA SA KASAMAAN NG PUSO

a. Ang maligtas ay kinabibilangan hindi lamang ng kapatawaran, kundi

ng ano pa? Tito 2:11-14; Gal. 2:20.

“Imposible para sa atin, na sa ating sarili ay makatakas mula sa hukay ng

kasalanan kung saan tayo ay nakabaon. Ang ating mga puso ay masama, at

hindi sila mababago…. Ang edukasyon, kultura, paggamit ng kalooban,

makataong pagsisikap, lahat ay may kapangyarihan, subalit dito ay wala

silang kapangyarihan. Maaari silang magpakita ng panlabas na katuwiran at

ugali, subalit hindi nila mababago ang puso; hindi nila malilinis ang bukal ng

buhay. Kailangan ang kapangyarihan na gumagawa mula sa kalooban, isang

bagong buhay mula sa itaas, sa harapan ng mga tao ay mababago mula sa

kasalanan tungo sa kabanalan. Ang kapangyarihang iyon ay si Kristo. Ang

Kanyang biyaya lamang ang magpapalakas sa walang buhay na kasangkapan

ng kaluluwa, at inaakit ito tungo sa Diyos, tungo sa kabanalan.”-SC, p. 18.

b. Ano ang ginagawa ng kapangyarihan ng Diyos sa puso ng nahikayat

na Kristyano? Fil. 2:13; Heb. 13:20, 21.

“Ang kautusan ay isang pahayag ng isipan ng Diyos; kapag tinanggap

kay Kristo, ito’y nagiging isipan natin. Itinataas tayo nito higit sa

kapangyarihan ng likas na mga mithiin at hilig, higit sa mga tukso na tungo

sa pagkakasala.”—DA, p. 308.

“Habang tayo ay nakikibahagi sa banal na likas, ang mga namana at

napalakas na mga hilig sa kamalian ay naaalis mula sa ugali, at tayo ay

nagiging isang buhay na kapangyarihan para sa kabutihan. Ang patuloy na

pagkatuto sa banal na Guro, araw-araw na pakikibahagi sa Kanyang likas,

tayo ay nakikipagtulungan sa Diyos sa pakikibaka sa mga tukso ni

Satanas.”—7 SDA BC, [E.G. White Comments], p. 943.

k. Ano ang dapat nating patuloy na panalangin? Awit 139:23, 24.

“Walang sinoman ang maaaring maglinis ng sarili. Ang magagawa

lamang natin ay pahintulutan si Kristo na gawin ang gawain. At ang salaysay

ng kaluluwa ay, Panginoon, kunin po Ninyo ang aking puso; sapagkat hindi

ko magagawang ibigay ito. Ito ay pag-aari Mo. Panatilihin Mo itong dalisay,

sapagkat hindi ko ito magagawa para sa Inyo. Iligtas Mo ako sa kabila ng

aking kalagayan, ang aking kahinaan, hindi tulad ni Kristong buhay. Hubugin

po Ninyo ako, anyuan Ninyo ako, at palaguin Ninyo ako tungo sa isang

dalisay at banal na kapaligiran, kung saan ang masaganang daloy ng Inyong

pag-ibig ay dadaloy sa aking kaluluwa.”—COL, p. 159.

8

Miyerkules Setyembre 30

4. ESPIRITUWAL NA PAKIKIBAKA

a. Anong panloob na labanan ang dapat na bakahin araw-araw? Kaw.

16:32; Efe. 6:11.

“Ang pakikibaka laban sa sarili ang pinakamalaking labanan na dapat

bakahin.”—SC, p. 43.

“Ang krus ay nakatayo bilang pangako na wala ni isa mang binhi ang

dapat mawaglit, na ang masaganang tulong ay ibinibigay sa bawat

kaluluwa.”—1 SM, p. 96.

b. Ano ang pangwakas na hakbang sa kaligtasan ng matuwid? Heb. 9:28;

1 Cor. 15:51-54.

“Bagaman [yaong mga natulog kay Kristo] ay nasira ang anyo,

nagkasakit, o pumangit sa buhay na ito, subalit sa kanilang nabuhay na muli

at naluwalhating katawan ang kanilang sariling pagkakilanlan ay ganap na

mananatili, at makikilala natin, sa kumikislap na mukha dahil sa liwanag na

kumikinang mula sa mukha ni Jesus, ang hitsura ng ating mga iniibig.”—3

SOP, p. 219.

“Ang buhay na mga matuwid ay nabago ‘sa isang sandali, sa isang kisap-

mata’ (1 Cor. 15:52). Sa tinig ng Diyos sila ay naluwalhati; ngayon sila ay

ginawang walang kamatayan at kasama ng binuhay na mga banal ay dinala sa

itaas upang salubungin ang kanilang Panginoon sa langit .”—GC, p. 645.

k. Kailan matatapos ang pakikibaka? 2 Tim. 4:7, 8.

“Pinakamalapit sa luklukan [ni Kristo sa Bagong Jerusalem] ay yaong

minsan ay naging masigasig sa gawain ni Satanas, subalit inagaw na parang

baga mula sa pagliliyab, at sumunod sa kanilang Tagapagligtas na may

malalim, masidhing katapatan. Kasunod ay yaong mga may sakdal na ugaling

Kristyano sa gitna ng kasinungalingan at kasamaan, yaong mga gumalang sa

kautusan ng Diyos nang ito’y ipinahayag na walang bisa ng daigdig ng

Kristyano, at ang milyun-milyon, sa lahat ng panahon, na naging martir dahil

sa kanilang pananampalataya. At sa likuran ay ang ‘lubhang karamihan’ na

walang sinoman ang makakabilang, mula sa lahat ng bansa, at lipi, at bayan,

at wika,… sa harapan ng luklukan, at sa harapan ng Kordero, na nadadamtan

ng maputing damit, at may mga palma sa kanilang kamay’ (Apoc. 7:9). Ang

kanilang pakikibaka ay natapos na, sila ay nagtagumpay. Natapos nila ang

takbuhin at natamo ang gantimpala. Ang sanga ng palma sa kanilang mga

kamay ay sagisag ng kanilang tagumpay, ang maputing damit ay sagisag ng

walang mantsang katuwiran ni Krsito na ngayon ay taglay nila.”—Ibid., p.

665.

9

Huwebes Oktubre 1

5. ANG KAMAY NA KUMAKATOK

a. Anong paanyaya ang ipinapaabot ni Jesus sa bawat kaluluwa ngayon?

Juan 7:37, 38; Apoc. 22:17.

“Ang banal na isipan din na gumagawa sa mga bagay ng kalikasan ang

nangungusap sa puso ng mga tao at lumilikha ng di-mabigkas na pananabik

sa mga bagay na wala sa kanila. Ang mga bagay sa sanlibutan ay hindi

magbibigay kasiyahan sa kanilang pananabik. Ang Espiritu ng Dios ay

nagsusumamo sa kanila na hanapin ang mga bagay na siyang tanging

magbibigay ng kapayapaan at kapahingahan—ang biyaya ni Kristo, ang

kagalakan ng kabanalan. Sa pamamagitan ng mga impluwensiya na nakikita

at di-nakikita, ang ating Tagapagligtas ay patuloy sa paggawa upang akitin

ang mga isipan ng mga tao mula sa di-nagbibigay kasiyahang mga kalayawan

ng kasalanan tungo sa walang hanggang pagpapala na maaari nilang matamo

sa Kanya. Sa lahat ng gayong mga kaluluwa, na walang kabuluhang

nagsisikap na uminom mula sa basag na sisidlan ng sanlibutang ito, ang banal

na mensahe ay para sa kanila, [Apoc. 22:17 sinipi].

“Ikaw na ang puso ay nananabik sa mga bagay na mas mainam kaysa sa

maibibigay ng sanlibutang ito, ay kilalanin mo ang pananabik na ito bilang

tinig ng Diyos sa iyong kalululwa.”—SC, p. 28.

b. Ano ang dapat nating alalahanin tungkol sa kamay na kumakatok sa

pintuan ng inyong puso? Apoc. 3:20; Zac. 13:6.

“Dapat tayong magtipon sa paanan ng krus. Si Kristo na nabayubay sa krus ang

siyang dapat na maging paksa ng pagbubulay-bulay, pag-uusap, at ng ating

pinakamasayang damdamin. Dapat nating panatilihin sa ating isipan ang bawat

pagpapala na ating natatanggap mula sa Diyos, at kapag naunawaan natin ang

Kanyang dakilang pag-ibig tayo ay dapat maging handang ipagkatiwala ang bawat

bagay sa kamay na napako sa krus para sa atin.”—Ibid., pp. 103, 104.

Biyernes Oktubre 2

Personal na mga Katanungan Para sa Pagbabalik-aral

1. Paano ipinahayag ng Diyos ang Kanyang pag-ibig sa iyo?

2. Ano ang kahalagahan ng kamatayan ni Kristo para sa bawat tao?

3. Paano ang kaligtasan humihigit pa sa kapatawaran lamang ng

nakalipas na kasalanan?

4. Ano ang pinakahuling hakbang upang tapusin ang gawain ng

kaligtasan?

5. Ano ang nagpapaging pinakamabuting panahon ngayon upang

tumugon sa pagkatok ni Jesus sa pintuan ng inyong puso?

10


Hinamon ang Kaharian ng Diyos

“At papag-aalitin ko ikaw at ang babae, at ang iyong binhi at ang

kanyang binhi; siya ang dudurog sa iyong ulo, at ikaw ang dudurog sa

kanyang sakong" (Gen. 3:15).

“Sa pamamagitan ng nahayag na mga katotohanan sa pagpapatuloy ng

malaking tunggalian, ipapakita ng Diyos ang mga prinsipyo ng Kanyang

alituntunin ng pamamahala, na pinalsipika ni Satanas at ng lahat ng kanyang

nadaya.”—PP, p. 79.

Mungkahing Babasahin: Patriarchs and Prophets, pp. 33-43.

Linggo Oktubre 4

1. ANG WALANG HANGGANG LUKLUKAN

a. Mula sa mga paglalarawan ng posisyon at kapangyarihan ng Anak ng

Diyos, ano ang ating matututunan tungkol sa pamahalaan ng Diyos?

Awit 45:6; Heb. 1:1-3.

“Hindi sa pamamagitan ng sarili nitong likas na kalakasan na ang lupa ay

namumunga ng kanyang mga ani, at bawat taon ay patuloy ang pag-inog nito

sa palibot ng araw. Ang hindi nakikitang kamay ang nagpapatnubay sa mga

planeta sa kanilang pag-ikot sa kalangitan.”—Ed. p. 99.

b. Ano ang nalalaman natin tungkol sa kautusan na bumubuo sa saligan

ng kahariang ito? Awit 19:7; Mat. 22:37-40.

“Ang kautusan ng Diyos ay pahayag ng Kanyang likas; ito ang larawan

ng dakilang prinsipyo ng pag-ibig, at sa gayon, ang saligan ng Kanyang

pamahalaan sa langit at sa lupa.”—SC, p. 60.

“Ang kautusan ng pag-ibig bilang saligan ng pamahalaan ng Diyos, ang

kaligayahan ng lahat na nilalang ay nakabatay sa kanilang sakdal na

pakikiayon sa dakilang mga prinsipyo ng katuwiran. Mithiin ng Diyos mula

sa Kanyang lahat na nilalang ang paglilingkod ng pag-ibig—pagsamba na

nagmumula sa isang matalinong pagpapahalaga sa Kanyang ugali.”—GC, p.

493.

11

Lunes Oktubre 5

2. ISANG KAAWAY NA KAHARIAN

a. Sa pamamagitan ng sagisag ng hari sa Tero, paano inilarawan ng

Biblia ang pagbagsak ni Lucifer? Eze. 28:11-15.

“Ang kasalanan ay nagsimula sa kanya na, sumunod kay Kristo, siyang

pinararangalan ng Diyos at tumatayong pinakamataas ang kapangyarihan at

kaluwalhatian sa gitna ng mga naninirahan sa langit. Bago ang kanyang

pagbagsak, si Lucifer ang pinakauna sa nagtatakip na kerubin, banal at walang

dungis.”—GC, pp. 493, 494.

b. Paano si Lucifer, na ngayon ay Satanas, hinamon ang pamahalaan ng

Diyos? Isa. 14:12-14.

“Iniwan ang kanyang lugar sa harapan ng presensiya ng Ama, si Lucifer

ay humayo upang ikalat ang espiritu ng kawalan ng kasiyahan sa gitna ng mga

anghel. Siya ay gumawa na may mahiwagang paglilihim, at pansamantala

niyang naitago ang kanyang tunay na layunin sa ilalim ng pagpapakita ng

paggalang sa Diyos. Nagsimula siyang mag-udyok ng pagdududa tungkol sa

kautusan na namamahala sa makalangit na mga nilalang, na ipinapahiwatig

na bagaman kailangan ang kautusan sa mga naninirahan sa mga daigdig, ang

mga anghel, dahil mas mataas, ay hindi kinakailangan ang gayong

pagbabawal, sapagkat ang kanilang sariling karunungan ay sapat ng gabay.

Hindi sila mga nilalang na lalapastangan sa Diyos; lahat ng kanilang mga

isipan ay banal.”—PP, p. 37.

k. Ano ang naging bunga ng hamong ito? Apoc. 12:7-9; Luc. 10:18.

d. Nang itinapon sa lupa, anong posisyon ang inangkin ni Satanas? Job

1:7; Juan 14:30.

“Ang paghahari ni Satanas ay yaong inagaw niya mula kay Adan, subalit

si Adan ang itinakdang tagapamahala ng Manlalalang. Hindi siya

mamamahala batay sa kanyang sarili. Ang lupa ay pag-aari ng Diyos, at

ibinigay Niya ang lahat ng mga bagay sa Kanyang Anak. Si Adan ay

mamumuno sa ilalim ni Kristo. Nang ipinagkanulo ni Adan ang kanyang

kataasan sa kamay ni Satanas, si Kristo ay nananatiling may karapatang

Hari…. Magagamit ni Satanas ang kanyang inagaw na kapangyarihan kung

pahihintulutan lamang ng Diyos.”—DA, pp. 129, 130.

12

Martes Oktubre 6

3. ANG TUNGGALIAN SA LUPA

a. Ano ang orihinal na posisyon kung saan ang tao ay inilagay? Awit 8:4-

6.

b. Sa pamamagitan ng ahas, paano sinikap ni Satanas na ilapit si Adan

at si Eba sa tunggalian? Gen. 3:1, 4, 5.

“Sa pamamagitan ng pagkain ng bunga ng punong ito [sa gitna ng

halamanan], [ang ahas] ay nagsabi, mararating nila ang mas mataas na

kalagayan ng kanilang buhay at makakapasok sa mas malawak na kaalaman.

Siya mismo ay kumain ng ipinagbabawal na bungang-kahoy, at bilang bunga

siya ay nakapagsalita. At kanyang iginiit na ang Panginoon ay may

paninibughong nais ipagkait ito sa kanila, na baka sila ay maitaas na kapantay

Niya. Dahil sa kahanga-hangang mga nilalaman nito, na nagbibigay kaalaman

at kapangyarihan, kaya ipinagbabawal Niya sa kanila ang pagtikim at maging

ang paghipo nito. Ang manunukso ay ipinahiwatig na ang banal na babala ay

hindi talaga natutupad; ito ay ginawa lamang upang takutin sila. Paano

mangyayari na sila ay mamatay? Hindi ba’t kumain sila ng bunga ng punong-

kahoy ng buhay? Sinisikap ng Diyos na hadlangan sila sa pagtamo ng mas

marangal na paglago at pagkasumpong ng mas dakilang kagalakan.”—PP, p.

54.

k. Sa pamamagitan ng mga tukso ni Satanas, ano ang nangyari sa lahi ng

tao? Roma 6:16; 5:12.

d. Paano ang paghahari ng tao sa lupa nawala? Gen. 3:24; 9:2.

“Sa ilalim ng sumpa ng kasalanan ang lahat ng kalikasan ay kailangang

maging saksi sa tao ng katangian at bunga ng paghihimagsik laban sa Diyos.

Nang nilikha ng Diyos ang tao ginawa Niya itong tagapamahala ng lupa at ng

lahat ng mga nabubuhay na nilalang. Hanggat nananatiling tapat si Adan sa

Langit, lahat ng kalikasan ay tumatalima sa kanya. Subalit ng siya ay

naghimagsik laban sa banal na utos, ang mas mababang mga nilalang ay

naghimagsik laban sa kanyang pamamahala. Sa gayon ang Panginoon, sa

Kanyang dakilang habag, ay ipinakita sa tao ang kabanalan ng Kanyang

kautusan, at dinala sila, sa pamamagitan ng kanilang sariling karanasan,

upang makita ang panganib ng pagsasantabi nito, maging sa pinakamagaang

antas.”—Ibid., pp. 59, 60.

13

Miyerkules Oktubre 7

4. PAG-ASA SA DARATING NA HARI

a. Ilarawan ang pangako na nakapaloob sa sumpa sa ahas. Gen. 3:15.

“Ang kahatulang ito, na binigkas sa paglilitis ng ating unang mga

magulang, ay pangako para sa kanila. Habang ito’y naghuhula ng digmaan sa

pagitan ng tao at ni Satanas, ito’y nagpapahayag na ang kapangyarihan ng

dakilang kaaway sa wakas ay mawawasak. Si Adan at si Eba ay nakatayo

bilang mga kriminal sa harapan ng matuwid na Hukom, na naghihintay ng

kahatulan na dulot ng pagsalangsang; ngunit bago nila narinig ang buhay ng

pagpapagod at kalungkutan na magiging bahagi nila, o ng pahayag na sila ay

dapat mauwi sa alabok, sila’y nakinig sa mga salita na hindi mabibigo upang

bigyan sila ng pag-asa. Bagaman sila’y kailangang magdusa mula sa

kapangyarihan ng malakas na kaaway, maaari na silang umasa sa pangwakas

na tagumpay.”—PP, pp. 65, 66.

b. Paano ang pangakong ito matutupad? Juan 12:31, 32; 1 Tim. 3:16.

“Ang plano para sa ating katubusan ay hindi ginawa sa huli, isang

planong binuo matapos ang pagkahulog ni Adan. Ito ay pahayag ng ‘hiwaga

na naitago sa loob ng walang hanggang panahon’ (Roma 16:25). Ito ay

paghahayag ng mga prinsipyo na mula sa walang hanggang panahon ay

naging saligan ng luklukan ng Diyos. Mula sa pasimula, ang Diyos at si Kristo

ay nakakaalam ng pagtalikod ni Satanas at ng pagkahulog ng tao sa

pamamagitan ng mapanlinlang na kapangyarihan ng mananalangsang. Hindi

itinakda ng Diyos na lumitaw ang kasalanan, subalit nakita na Niya ang

paglitaw nito at gumawa ng daan upang harapin ang kakilakilabot na

sakunang ito. Dakila ang Kanyang pag-ibig sa sanlibutan, na Kanyang

ipinangako na ibibigay ang Kanyang bugtong na Anak, ‘upang ang sinomang

manampalataya sa Kanya ay hindi mapahamak, kundi magkaroon ng buhay

na walang hanggan’ (Juan 3:16).”—DA, p. 22.

k. Sa anong marangal na wika inilarawan ng propeta ang katangian ng

darating na Mesias? Gen. 49:10; Isa. 9:6, 7.

“Ang pag-asang ito ng katubusan [ng mga tao at ng kanilang nawalang

pamamahala] sa pamamagitan ng pagparito ng Anak ng Diyos bilang

Tagapagligtas at Hari ay hindi kailan man nabura sa puso ng mga tao. Mula

sa pasimula mayroong ilang tao na ang pananampalataya ay umabot sa kabila

ng mga anino ng kasalukuyang mga katotohanan sa hinaharap.”—PK, p. 682.

14

Huwebes Oktubre 8

5. DALAWANG URI ANG NABUO

a. Kung paghahambingin ang dalawang mga talata, ilarawan ang

dalawang uri na nabuo sa lahi ng tao. Roma 8:14; 1 Juan 3:1; Roma

1:21, 22; Efe. 2:1-3.

“Habang ang mga tao ay dumadami, ang kaibahan sa pagitan ng

dalawang uri [ng mga mananamba] ay lalong nakikilala. Mayroong hayagang

pagtanyag ng katapatan sa Diyos sa isang bahagi, habang naroon ang pagdusta

at pagsalangsang sa bahagi ng isa pa.”—PP, p. 80.

b. Paano ang karanasan ni Cain at Abel naglalarawan ng kalagayan ng

sangkatauhan? Heb. 11:4; 1 Juan 3:12.

“Si Cain at si Abel ay kumakatawan sa dalawang uring mananatili sa

sanlibutan hanggang sa wakas ng panahon. Ang isang uri ay nakinabang sa

itinakdang handog para sa kasalanan; ang isa pa ay nangahas na umasa sa

kanilang sariling mga merito; ang kanila ay isang handog na walang

kagalingan ng banal na pamamagitan, at sa gayon hindi makapagdadala sa tao

tungo sa panig ng Diyos. Sa pamamagitan lamang ng mga merito ni Jesus na

ang ating mga pagsalangsang ay mapapatawad…. Wala ng ibang paraan na

ginawa kung saan sila ay mapapalaya mula sa pagkaalipin ng kasalanan.”—

Ibid., pp. 72, 73.

k. Anong pagpili ang ipinahayag sa bawat anak ni Adan ngayon? Roma

6:16.

Biyernes Oktubre 9


1. Paano natin malalaman na ang kautusan ng Diyos ay umiiral mula sa

walang hanggan?

2. Paano hinamon ni Lucifer ang pinakasaligan ng pamahalaan ng

Diyos?

3. Paano ang sangkatauhan ngayon patuloy na nadadaya ng

kasinungalingan ng ahas?

4. Ano ang pag-asa na nagpalakas sa pananampalataya ng mga

mananampalataya noong unang mga panahon?

5. Tukuyin ang mga kinakatawanan ni Cain at ni Abel ngayon.

15


Mga Tagapagmana ng Kaharian

“Makinig kayo, mahal kong mga kapatid, Hindi ba’t pinili ng Diyos

ang mga dukha sa sanlibutang ito na mayaman sa pananampalataya, at

tagapagmana ng kaharian na kanyang ipinangako sa kanila na umiibig

sa kanya?” (Sant. 2:5).

“Lahat ng nakay Kristo ay mga ‘binhi ni Abraham, at tagapagmana ayon

sa pangako’—tagapagmana ng ‘isang pamanang walang kasiraan, at walang

kapintasan, at hindi kumukupas’—ang lupa na nilinis mula sa sumpa ng

kasalanan.”—PP, p. 170.

Mungkahing Babasahin: Prophets and Kings, pp. 681-702.

Linggo Oktubre 11

1. PAGTANAW SA HINAHARAP

a. Paano bubuodin ang ebanghelyo? Roma 1:16, 17.

b. Sino ang dapat na makinig nito, at anong pagpili ang dapat nilang

gawin? Mat. 24:14; Mar. 16:15, 16.

“Kapag ang mga miyembro ng iglesia ng Diyos ay gawin ang itinakdang

gawain sa mga nangangailangang bukirin sa tahanan at sa labas, sa pagtupad

sa atas ng ebanghelyo, ang buong sanlibutan ay madaling mabibigyan ng

babala at ang Panginoong Jesus ay babalik sa lupang ito na may

kapangyarihan at dakilang kaluwalhatian.”—AA, p. 111.

k. Sa anong uri ng mga tao ang kaligtasan ay nakalaan? Gawa 10:34, 35;

Roma 8:14; Efe. 3:6.

“Ang mga pagpapala ng kaligtasan ay para sa bawat kaluluwa. Walang

anomang bagay kundi ang kanyang sariling pagpili ang makakahadlang sa

sinomang tao mula sa pagiging kabahagi ng pangako ni Kristo sa

pamamagitan ng ebanghelyo.”—DA, p. 403.

16

Lunes Oktubre 12

2. MGA PANGAKO NG DIYOS SA KANYANG UNANG BAYAN

a. Anong mga pangako ang binigay kay Abraham at sa kanyang lahi?

Gen. 12:1-3; 13:14-17.

“Sa pamamagitan ng bansang Hudyo layunin ng Diyos na ibahagi sa lahat

ng Kanyang bayan ang masaganang mga pagpapala. Sa pamamagitan ng

Israel ang daan ay dapat ihanda para sa pagpapalaganap ng Kanyang liwanag

sa buong daigdig….

“Para sa katuparan ng layuning ito na ang Diyos ay tinawagan si

Abraham mula sa kanyang mapagsamba sa diyusdiyusang lipi at inutusan

siyang manirahan sa lupain ng Canaan.”—COL, p. 286.

b. Bakit ang Diyos naghintay ng ilang mga henerasyon paglipas ni

Abraham bago tuluyang ibinigay sa kanila ang lupain ng Palistina?

Gen. 15:13-16.

“Ang mga bansa sa sanlibutan, sa pamamagitan ng pagsunod sa maling

mga gawain, ay nawala ang pagkakilala sa Diyos. Subalit sa Kanyang habag

hindi sila pinuksa. Layunin Niya na bigyan sila ng pagkakataon na makilala

Siya sa pamamagitan ng Kanyang iglesia.”—Ibid.

“Bagaman ang mga Amorhiyo ay mga mapagsamba sa diyusdiyusan, na

ang buhay ay nawala dahil sa kanilang malaking kasamaan, iniligtas sila ng

Diyos sa loob ng apatnapung taon upang bigyan sila ng hindi nagkakamaling

katibayan na Siya lamang ang tunay na Diyos, ang Manlilikha ng langit at

lupa. Lahat ng Kanyang kababalaghan sa pagdala ng Israel mula sa Egipto ay

alam nila. Sapat na katibayan ang ibinigay sa kanila; maaari nilang malaman

ang katotohanan, kung sila ay handang tumalikod mula sa kanilang

diyusdiyusan at kahalayan.”—PP, p. 434.

k. Ano sa wakas ang nangyari sa mga Amorhiyo? Hukom 11:21-24.

“Pagdating sa hangganan ng mga Amorhiyo, ang Israel ay humingi

lamang ng pahintulot na makidaan sa kanilang bansa, na nangangakong

susundin ang mga batas na namamahala sa kanilang pakikipagkasundo sa

ibang mga bansa. Nang ang hari ng mga Amorhiyo ay tumanggi sa magalang

na pakiusap na ito, at mabagsik na tinipon ang kanyang mga hukbo sa

pakikidigma, ang saro ng kanilang kasamaan ay napuno, at gagamitin na

ngayon ng Diyos ang Kanyang kapangyarihan upang pabagsakin sila.”—

Ibid., p. 435.

17

Martes Oktubre 13

3. ISANG TIPANANG NASIRA

a. Paano ang Israel nabigong mamuhay sa layunin ng Diyos sa

paglalagay sa kanila sa Lupang Pangako? Hukom 2:10-13.

“Hanggat ang henerasyon na tumanggap ng tagubilin mula kay Josue ay

nalipol, ang pagsamba sa diyusdiyusan ay unti-unting lumago; subalit ang

mga magulang ang naghanda sa kanilang mga anak sa pagtalikod sa Diyos.

Ang di-pagpapahalaga sa mga pagbabawal ng Panginoon sa bahagi ng mga

nanirahan sa Canaan ay naghasik ng mga binhi ng kasamaan na nagpatuloy

sa pagbunga ng mapapait na bunga sa loob ng maraming henerasyon. Ang

simpleng mga kasanayan ng mga Hebreo ay nagbigay sa kanila ng kalusugan

ng katawan; subalit ang pakikisalamuha sa mga pagano ay nagdala sa kanila

sa pagpapakabuyo sa panlasa at hilig, na dahan-dahang nagpahina ng kanilang

lakas at nagpahina ng kapangyarihan ng isipan at ng moral. Sa pamamagitan

ng kanilang mga kasalanan ang mga Israelita ay nahiwalay sa Diyos; ang

kanyang kalakasan ay inalis sa kanila, at hindi na sila makapanaig laban sa

kanilang mga kaaway. Sa gayon sila ay napasa ilalim sa mga bansang sa

pamamagitan sana ng Diyos kanilang sasakupin.”—PP, pp. 544, 545.

b. Ano ang nangyari dahil sa impluwensiya ng unang hari ng kalahating

hilaga ng nahating bansa? 1 Hari 14:15, 16.

“Kung ang Israel ay nakinig sa mga mensahe ng mga propeta, maiiwasan

sana nila ang kahihiyang sumunod. Ito’y dahil sa kanilang pagpupumilit na

humiwalay sa Kanyang kautusan na ang Diyos ay napilitang pahintulutan

silang mabihag….

“Sa bawat panahon, ang pagsalangsang sa kautusan ng Diyos ay

sinusundan ng katulad na bunga. Sa panahon ni Noe, nang ang bawat

prinsipyo ng paggawa ng kabutihan ay sinalangsang at ang kasamaan ay

naging napakalalim at napakalawak na hindi na ito matiis ng Diyos…. Sa

panahon ni Abraham ang bayan ng Sodoma ay hayagang sinalangsang ang

Diyos at ang Kanyang kautusan; at sumunod ang katulad na kasamaan,

katulad na kabulukan, katulad na di-mapigilang pagpapakabuyo na

nagpakilala sa mga tao bago ang Baha. Ang mga naninirahan sa Sodoma ay

lumampas sa hangganan ng banal na pagtitiis, at sumiklab laban sa kanila ang

apoy ng paghihiganti ng Diyos.

“Ang panahon bago ang pagkabihag ng sampong mga tribu ng Israel ay

katulad ding pagsalangsang at katulad ding kasamaan. Ang kautusan ng Diyos

ay ibinilang na walang kabuluhang bagay, at ito ang nagbukas ng pintuan ng

kasamaan sa Israel.”—PK, p. 297.

18


4. ANG HARI NG JUDAH

a. Gaano katagal na ang tribu ng Judah nanatili sa marangal na

pagkakilanlan? Gen. 49:10; Eze. 21:25-27.

“Ang leon, hari ng kagubatan, ay tumpak na sagisag sa tribung ito, kung

saan nagmula si David, at ang Anak ni David, ang Shiloh, ang tunay na ‘Leon

ng tribu ng Judah,’ kung saan ang lahat ng kapangyarihan sa wakas ay

yuyukod at ang lahat ng mga bansa ay sasamba.”—PP, p. 236.

b. Sino ang “Shiloh” (ang isang “may karapatan nito”), at kailan Siya

pumarito? Zac. 9:9; Mat. 21:1-9.

“Paglipas ng mga dantaon; sa wakas ang mga tinig ng mga propeta ay

tumigil. Ang kamay ng mang-aapi ay mabigat sa Israel. Habang ang mga

Hudyo ay lumalayo sa Diyos, ang pananampalataya ay humihina, at ang pag-

asa ay bahagya ng lumiwanag sa hinaharap. Ang mga salita ng mga propeta

ay hindi naunawaan ng marami; at yaong may pananampalatayang dapat

panatilihing malakas ay handang sumigaw, ‘Ang araw ay nagluwat, at ang

bawat pangitain ay nabigo’ (Eze. 12:22). Subalit sa kapulungan ng langit ang

oras ng pagparito ni Kristo ay tiyak.”—PK, p. 700.

“Habang kakaunti ang nakakaunawa sa likas ng misyon ni Kristo, may

malawak na paghihitay sa isang malakas na prinsipe na magtatatag ng

kaharian sa Israel, at darating upang maging tagapagligtas ng mga bansa.”—

DA, p. 34.

k. Ano ang likas ng Kanyang kaharian? Juan 18:36, 37. Ano ang

magaganap kapag ang kaharian ay lubusan ng ipahayag? Mat. 24:14.

“Siya na ating halimbawa ay nanatiling atubili mula sa makalupang

pamahalaan. Hindi dahil Siya ay walang pakialam sa mga kahirapan ng tao,

kundi dahil ang lunas ay hindi lamang nakasalalay sa tao at sa panlabas na

mga hakbang. Upang maging mabisa, ang lunas ay dapat makarating sa mga

tao bawat isa, at dapat magbago ng puso.

“Hindi sa pamamagitan ng mga pagpapasya ng hukuman o mga

kapulungan o ng mga mambabatas, hindi sa pamamagitan ng pagtangkilik sa

mga makalupang dakilang mga tao, na ang kaharian ng Diyos ay itinatag,

kundi sa pamamagitan ng pagkikintal ng likas ni Kristo sa sangkatauhan sa

pamamagitan ng paggawa ng Banal na Espiritu.”—Ibid., p. 509.

19

Huwebes Oktubre 15

5. ISANG BAHAY NA WASAK

a. Nang si Kristo ay itinakwil ng Kanyang sariling bansa, ano ang

Kanyang sinabi? Mat. 23:37, 38. Kailan naging lubos ang pagkawasak

(literal at espirituwal)? Mat. 24:1, 2.

“Hanggang ngayon tinawag [ni Jesus] ang templo na tahanan ng Kanyang

Ama; ngunit ngayon, habang ang Anak ng Diyos ay lalabas mula sa mga

pader na iyon, ang presensiya ng Diyos ay aalisin na hanggang sa walang

hanggan mula sa templo na itinatag para sa Kanyang kaluwalhatian. Kung

kaya ang mga seremonya nito ay wala ng kabuluhan, ang mga serbisyo ay

isang katatawanan.”—DA, p. 620.

“Nakita [ni Jesus] ang Jerusalem na napapalibutan ng mga sundalo, ang

napapalibutang mga naninirahan ay itinutulak sa gutom at kamatayan….

Nakita Niya na ang katigasan ng ulo ng mga Hudyo, ayon sa nahayag sa

kanilang pagtakwil sa Kanyang kaligtasan, ay magdadala din sa kanila sa

pagtangging magpasakop sa mga mananakop na mga kawal…. Nakita Niya

ang abang mga naninirahan na nagdurusa sa pagpapahirap at sa pamamagitan

ng pagpako sa krus, ang magandang mga lugar ay nasira, ang templo ay

nawasak, at sa matitibay na pader nito ay wala ni isa mang bato ang naiwang

nakapatong, habang ang siyudad ay inararo na tulad ng isang bukid.”—Ibid.,

p. 577.

b. Sa pagtakwil kay Kristo, ano ang dinala ng mga pinuno ng Hudyo sa

kanilang sarili? Mat. 27:24, 25. Sino ang pinili nilang pinuno, at ano

ang ginawa ng pinunong ito sa wakas? Juan 19:14, 15; Luc. 21:20, 24.

Biyernes Oktubre 16


1. Ipaliwanag ang layunin ng Diyos sa pag-antala sa pagkubkob sa

Canaan.

2. Ano ang matututunan ng bayan ng Diyos ngayon mula sa kabiguan ng

Israel na sakupin ang lupain?

3. Bakit ang kahariang ipinangaral ni Jesus ay lubhang naiiba sa

inaasahan ng Kanyang bayan?

4. Paano ang mga serbisyo sa tahanan ng Diyos nawawalan ng kanilang

kahulugan ngayon?

5. Paano ako higit na makakagawa upang ibahagi sa mga kailangang

makarinig ng ebanghelyo?

20


Mga Pangakong Natupad

“At kung tayo’y mga anak, tayo nga’y tagapagmana, at kapuwa

tagapagmana ni Kristo; kung kaya tayo ay nagdurusang kasama niya,

upang tayo din ay luwalhatiing magkakasama” (Roma 8:17).

“Hindi kailan man nawalan ang Panginoon ng tunay na kinatawan sa

lupang ito na ibinilang ang Kanyang interes na kanila. Ang mga saksing ito

para sa Diyos ay kabilang sa mga espirituwal na Israel, at sa kanila ay

matutupad ang lahat ng mga pangako ng tipanan na ginawa ni Jehova sa

Kanyang unang bayan.”—PK, p. 714.

Mungkahing Babasahin: Prophets and Kings, pp. 703-721.

Linggo Oktubre 18

1. PANTAY NA PAGKAKATAON

a. Kaysa sa gumawa ng walang kondisyong mga pangako, ano ang

inaasahan ng Diyos? Jer. 18:7-10.

“Walang kaligtasan maliban sa mahigpit na pagtalima sa salita ng Diyos.

Lahat ng Kanyang mga pangako ay ginawa sa kondisyon ng pananampalataya

at pagtalima, at ang pagkabigong tumupad sa Kanyang mga utos ay

nagpuputol ng katuparan sa atin ng masaganang mga pangako ng

Kasulatan.”—PP, pp. 621, 622.

b. Anong katangian ang hinahanap ng Panginoon sa mga tao, anoman

ang kanilang katayuan o mga pribilihiyo? Gawa 10:34, 35.

“Sa kaharian ng Diyos, ang posisyon ay hindi natatamo sa pamamagitan

ng paboritismo. Hindi ito natatamo, ni natatanggap sa pamamagitan ng

paghahari-harian. Ito ay bunga ng ugali. Ang putong at ang luklukan ay mga

sagisag ng naabot na kondisyon; sila ay mga sagisag ng pagsupil sa sarili sa

pamamagitan ng ating Panginoong Jesukristo.”—DA, p. 549.

21

Lunes Oktubre 19

2. TUNAY NA ISRAEL

a. Ano ang ipinangako tungkol sa hinaharap ng Israel? Jer. 33:16; Roma

11:25-27.

“Ang Diyos ay masaganang makakapagbago ng puso ng mga Hudyo at

Gentil, at bigyan ang bawat mananampalataya kay Kristo ng mga

pagpapalang ipinangako sa Israel.”—AA, p. 379.

b. Ano ang tanging daan tungo sa kaligtasan, maging ito man ay Hudyo

o Gentil na isinilang? Gawa 4:10-12.

“Itinatanyag ng ilan na ang lahi ng tao ay nangangailangan, hindi ng

pagtubos, kundi ng paglago—na malilinis, maitataas, at mababago nito ang

sarili…. Ang kasaysayan ni Cain ay nagpapakita kung ano ang magiging

bunga. Ipinapakita nito ang mangyayari sa tao kapag hiwalay kay Kristo. Ang

sangkatauhan ay walang kapangyarihan upang baguhin ang sarili. Hindi ito

nakahilig paitaas, tungo sa kabanalan, kundi pababa, tungo sa pagsunod kay

Satanas. Si Kristo ang ating tanging pag-asa.”—PP, p. 73.

k. Ano ang katangian ng tunay na Israel? Roma 2:28, 29. Sa liwanag na

ito, kanino ang mga pangako tunay na matutupad? Roma 9:6-8.

“Ang mga Pariseo ay nagtatanyag na mga anak ni Abraham, at

ipinagmamalaki ang kanilang panghahawak sa kasulatan ng Diyos; subalit

ang mga pakinabang na ito ay hindi nagliligtas sa kanila mula sa

pagkamakasarili, lubhang kasamaan, kasakiman sa pakinabang, at ang

pinakamasamang pagpapaimbabaw. Iniisip nila na sila ang pinakadakilang

relihiyon sa buong daigdig, subalit ang tinatawag nilang paniniwala ay nag-

udyok sa kanila na ipako sa krus ang Panginoon ng kaluwalhatian.

“Ang katulad ding panganib ay nananatili. Marami ang nagtatanyag na

sila ay Kristyano, dahil lamang sa sila ay naniniwala sa mga paniniwalang

pang-teolohiya. Subalit hindi nila isinasakabuhayan ang katotohanan. Hindi

nila pinaniniwalaan at iniibig ito, kung kaya hindi nila natatanggap ang

kapangyarihan at biyaya na dumarating sa pamamagitan ng pagpapakabanal

ng katotohanan. Ang mga tao ay maaaring magtanyag ng pananampalataya sa

katotohanan; subalit kung ito’y hindi nagpapaging matapat, mabait, matiisin,

mapagparaya, makalangit ang isipan sa kanila, ito ay sumpa sa may hawak

nito, at sa pamamagitan ng kanilang impluwensiya ito’y sumpa sa

sanlibutan.”—DA, pp. 309, 310.

22

Martes Oktubre 20

3. ANG BINHI NI ABRAHAM

a. Anong pangako ang ginawa kay Abraham tungkol sa kanyang

relasyon sa ibang nasa sanlibutan? Gen. 22:18.

“Mataas na karangalan ang pagkatawag kay Abraham, bilang ama ng

mga taong sa loob ng mga dantaon ay naging tagapag-ingat at tapag-alaga ng

katotohanan ng Diyos para sa sanlibutan—ng mga tao na kung saan ang lahat

ng mga bansa sa lupa ay pagpapalain sa pagdating ng pangakong Mesias.”—

PP, pp. 140, 141.

b. Ano ang ibig sabihin ng salitang “binhi” sa pangakong ito? Gal. 3:16.

Ano ang kinakailangan upang matanggap ang mga pagpapala?

Talatang 8, 9.

“Ang Biblia ay malinaw na nagtuturo na ang mga pangako kay Abraham

ay tutuparin sa pamamagitan ni Kristo. Lahat ng kay Kristo ay ‘binhi ni

Abraham, at tagapagmana ayon sa pangako’—tagapagmana ‘ng pamanang

hindi masisira, at walang dungis, at hindi kumukupas’—ang lupa ay nalinis

mula sa sumpa ng kasalanan (Gal. 3:29; 1 Ped. 1:4).”—Ibid., p. 170.

k. Pag-aralan ang pag-uusap na naitala sa Juan 8:31-45, at ilarawan ang

uri ng ugali na kailangan upang makilahok sa espirituwal na relasyon

na binanggit dito.

“Ang mga Pariseo ay ipinahayag ang kanilang sarili na mga anak ni

Abraham. Sinabi sa kanila ni Jesus na ang pag-angking ito ay mapapatibay

lamang sa pamamagitan ng paggawa ng mga gawain ni Abraham. Ang tunay

na mga anak ni Abraham ay ipamumuhay ang kanyang buhay, isang buhay

ng pagtalima sa Diyos. Hindi nila sisikaping patayin ang Isang nagsasalita ng

katotohanan na ibinigay sa Kanya mula sa Diyos. Sa mga pakana laban kay

Kristo, ang mga guro ay hindi gumagawa ng mga gawain ni Abraham. Ang

pagiging lahi lamang ni Abraham ay walang kabuluhan. Kung walang

espirituwal na kaugnayan sa kanya, na mahahayag sa pagtataglay ng katulad

na espiritu, at paggawa ng katulad na gawain, sila ay hindi niya mga anak.”—

DA, pp. 466, 467.

23


4. PAGMANA NG LUPAIN

a. Paano ang mga patriarka mismo kabilang sa pangako ng pagmana ng

lupain? Exo. 6:8. Ano ang dapat mangyari upang matupad ang

pangakong ito? Luc. 20:34-38.

“Ang pamanang ipinangako ng Diyos sa Kanyang bayan ay hindi sa

sanlibutang ito. Si Abraham ay walang pag-aari dito sa lupa, ‘walang higit

kaysa sa napapatungan ng kanyang mga paa’ (Gawa 7:5). Siya’y mayroong

malaking ari-arian, at ginamit niya ito sa kaluwalhatian ng Diyos at sa

kapakanan ng kanyang kapuwa; subalit hindi siya tumingin sa sanlibutang ito

bilang kanyang tahanan. Tinawag siya ng Panginoon upang iwanan ang

kanyang mapagsamba sa diyusdiyusang mga kababayan, na may pangako ng

lupain ng Canaan bilang walang hanggang pag-aari; subalit siya man ni ang

kanyang anak ni ang anak ng kanyang anak ay hindi pa tumanggap nito. Nang

si Abraham ay nangarap ng kanyang libingan, kailangan niya itong bilhin sa

mga taga Canaan. Ang tanging ari-arian niya sa Lupang Pangako ay ang

libingang batong inukit sa yungib ng Machpelah.

“Subalit ang salita ng Diyos ay hindi mabibigo; at hindi pa naganap ang

lubos na katuparan nito sa pagkubkob ng Canaan ng bayan ng Hudyo. ‘Kay

Abraham at sa kanyang binhi ang pangako ay binigay’ (Gal. 3:16). Si

Abraham mismo ay makikibahagi sa pamana. Ang katuparan ng pangako ng

Diyos ay maaaring tila matagal—sapagkat ‘ang isang araw sa Panginoon ay

tulad sa isang libong taon, at ang isang libong taon ay tulad sa isang araw’ (2

Ped. 3:8); ito’y tila naantala; subalit sa takdang panahon ‘ito’y tiyak na

darating, hindi ito maaantala’ (Hab. 2:3). Ang kaloob kay Abraham at sa

kanyang binhi ay kabilang hindi lamang ang lupain ng Canaan, kundi ang

buong lupa.”—PP, pp. 169, 170.

b. Ano ang nagpapakita na nauunawaan ito ng mga patriarka? Heb.

11:13-16.

k. Sino ang ibinibilang na tunay na angkan ni Abraham, at sa gayon ay

mga tagapagmana ng pangako? Gal. 3:27-29; Mat. 8:11, 12.

“Hindi kinikilala ng Diyos ang kagalingan ng pagiging lahi. Itinuro Niya

na ang espirituwal na kaugnayan ay nangingibabaw sa lahat ng likas na

kaugnayan…. Sila lamang na mga napatunayan sa kanilang sarili na naaayon

kay Abraham sa espirituwal sa pamamagitan ng pagtalima sa tinig ng Diyos

ang ibinibilang na tunay na angkan.”—COL, p. 268.

24

Huwebes Oktubre 22

5. ISANG MALUWALHATING PAMANA

a. Ano ang magiging kalagayan ng lupa kapag natupad na ang pangako?

Isa. 65:17-19.

“Sa Biblia ang mamanahin ng mga naligtas ay tinawag na ‘isang bansa’

(Heb. 11:14-16). Doon ang makalangit na Pastor ay papatnubayan ang

Kanyang kawan sa mga bukal ng buhay na tubig. Ang punong-kahoy ng

buhay ay namumunga bawat buwan, at ang mga dahon ng punong-kahoy ay

para sa paglilingkod ng mga bansa. Naroon ang walang patid sa pagdaloy na

mga sapa, malinaw tulad ng kristal, at sa pampang nito ay ang mga

kumakaway na mga punong-kahoy na nagbibigay lilim sa mga daan na

inihanda sa mga tinubos ng Panginoon. Naroon ang napakalawak na

kapatagan na may magagandang burol, at kabundukan ng Diyos na nagtataas

ng kanilang matatayog na tuktok. Sa mapayapang kapatagang iyon, sa tabi ng

buhay na mga sapa, ang bayan ng Diyos, na matagal na naging manlalakbay

at dayuhan, ay makakasumpong ng tahanan.”—GC, p. 675.

b. Paano inilarawan ng Kasulatan ang espirituwal na pagkakaisa ng

namanag kaharian? Jer. 23:3-6; Eze. 37:24-27.

“Iisang pulso ng pagkakaisa at kagalakan ang pumipintig sa buong

malawak na nilalang…. Mula sa pinakamaliit na atomo hanggang sa

pinakamalaking daigdig, lahat ng mga bagay, may buhay o walang buhay, sa

kanilang di-maitatagong kagandahan at sakdal na kagalakan, nagpapahayag

na ang Diyos ay pag-ibig.”—Ibid., p. 678.

k. Kapag binago na ang lupa, ano ang gagawin ng Diyos sa kanyang

tahanan? Apoc. 21:1-3.

Biyernes Oktubre 23


1. Kapag ang Diyos ay nangako, paano ang katuparan nito nakasalalay

sa mga kondisyon?

2. Ano pa ang kailangan maliban sa pagtanyag ng pananampalataya kay

Kristo?

3. Ano ang nagpapaging tunay na anak ni Abraham sa isang tao?

4. Kailan matutupad ang pangako ng pagmana ng lupain?

5. Ano ang magiging ugali ng mga naligtas sa Bagong Lupa?

25


Ang Hiwaga ng Kasamaan

“Sapagkat ang hiwaga ng kasamaan ay gumagawa na: siya lamang

na nagpapahintulot ngayon ang magpapahintulot, hanggang sa siya ay

alisin” (2 Tes. 2:7).

“Si apostol Pablo, sa kanyang ikalawang sulat sa mga taga Tesalonica, ay

naghula ng malaking pagtalikod na magbubunga ng pagtatag ng

kapangyarihan ng papa…. Maging sa unang mga panahon ay nakita niya, na

gumagapang sa loob ng iglesia, ang mga kamalian na maghahanda ng daan

ng paglago ng kapapahan.”—GC, p. 49.

Mungkahing Babasahin: The Great Controversy, pp. 49-60.

Linggo Oktubre 25

1. PANGANIB SA KAWAN

a. Anong panganib ang binigay na babala ni Jesus na haharapin ng

iglesia? Mat. 24:4, 5, 11. Ano sa wakas ang mabubuo? Gawa 20:28-30;

2 Tes. 2:1-12.

“Sa loob ng maikling mga taon marami sa mga tumayong mga

tagapagturo at pinuno ng iglesia ay ibibigay ang kanilang buhay para sa

ebanghelyo. Hindi magtatagal ang mababangis na lobo ay papasok, na hindi

kaaawaan ang kawan. Subalit ang mga ito’y hindi dapat magpahina sa kanila

na ang pag-asa ay nakasentro kay Kristo.”—AA, p. 528.

b. Ano ang magagawa ng iglesia tungkol sa panganib na ito? 2 Tim. 3:13-

15; Roma 16:17, 18.

“Si Pablo ay nangatal para sa iglesia, habang tinitingnan ang hinaharap,

nakita niya ang pagsalakay na kanyang dadanasin mula sa panlabas at sa

panloob na mga kaaway. Sa taimtim na kasigasigan kanyang inutusan ang

kanyang mga kapatid na bantayan ng masikap ang banal nilang tungkulin.”—

Ibid., p. 395.

26

Lunes Oktubre 26

2. ANG BANTA NG PANG-UUSIG

a. Ano ang ginawa ng mga di-nananampalatayang mga Hudyo sa mga

mamamayang Kristyano? 1 Tes. 2:14-16; Gawa 14:2. Anong nangyari

bilang bunga ng pang-uusig? Gawa 8:1, 4.

“Ang gawain ng pangangaral ng mensahe ng ebanghelyo sa gitna ng mga

Gentil ngayon ay uusigin na may kalakasan; at bilang bunga ang iglesia ay

mapapalakas sa pamamagitan ng dakilang pag-aani ng mga kaluluwa. Ang

mga apostol na hinirang upang manguna sa gawaing ito ay malalantad sa

pagdududa, masamang akala, at paninibugho. Ang kanilang mga pagtuturo

tungkol sa pagbagsak ng ‘pader na namamagitan’ (Efe. 2:14) na matagal ng

naghihiwalay sa daigdig ng mga Hudyo at ng mga Gentil, ay likas na dahilan

upang sila’y paratangan ng maling pananampalataya.”—AA, p. 161.

“Kung ang mga nakakaalam ng katotohanan ay ipamumuhay ito,

makakagawa ng mga paraan upang maabot ang mga tao saan man sila

naroroon. Probidensiya ng Diyos na sa pasimula ng iglesia ng Kristyano ay

kumalat ang mga banal, na ipinadala sila sa labas ng Jerusalem tungo sa

maraming bahagi ng sanlibutan. Ang mga alagad ni Kristo ay hindi nanirahan

sa Jerusalem o sa mga kalapit na mga siyudad, kundi tumungo sila sa labas

ng mga hangganan ng kanilang sariling bansa tungo sa mahabang daan ng

paglalakbay, na naghahanap ng nawaglit upang ibalik nila sa Diyos. Ngayon

mithiin ng Diyos na makita ang Kanyang gawain na isinusulong sa maraming

mga dako. Hindi natin dapat panatilihin ang ating mga paggawa sa kakaunting

mga lugar.”—6 T, p. 330.

b. Ang pang-uusig bang ito ay isang bagay na dapat nilang asahan? Juan

15:20; 2 Tim. 3:12. Anong mangyayari na dahilan na ang isang tao ay

mawalan ng kanyang pananampalataya sa harapan ng pang-uusig?

Mar. 4:16, 17.

k. Paano tayo dapat tumugon sa pang-uusig? Mat. 5:10-12; Roma 8:37-

39.

“[Mat. 5:10-12 sinipi]. Ipinapakita dito ni Jesus [sa Kanyang mga alagad]

na sa panahong sila ay nakakaranas ng malaking pagdurusa sa Kanyang

gawain, may dahilan sila upang magalak at kilalanin na ang kanilang paghi-

hirap ay kapakipakinabang sa kanila, na may impluwensiya na ihiwalay ang

damdamin mula sa sanlibutan at ituon ito sa Langit.”—2 SOP, pp. 211, 212.

27

Martes Oktubre 27

3. HUDYONG MGA GURO

a. Paano ang takot sa pang-uusig nagpatuloy sa pamiminsala sa iglesia?

Gawa 15:1, 2.

“Habang ang mga apostol ay nagkakaisa kasama ng mga ministro at mga

miyembro sa Antioch sa masigasig na pagsisikap na magdala ng maring

kaluluwa kay Kristo, ilang mga mananampalatayang Hudyo mula sa Judea

‘sa sekta ng Pariseo’ ang nagtagumpay sa pangangaral ng usapin na di-

nagtagal nagdala sa malawakang pagtatalo sa iglesia at nagdala ng

pangingilabot sa mga mananampalatayang Gentil. Sa malakas na katiyakan

ang mga Hudyong guro ay tiniyak na upang maligtas, ang isang tao ay dapat

matuli at dapat sumunod sa buong kautusang seremonyal….

“Ang mga hikayat na Hudyo sa pangkalahatan ay hindi nakahilig sa

agarang pagkilos tulad sa pagbubukas ng daan ng probidensiya ng Diyos.

Mula sa bunga ng paggawa ng mga apostol sa gitna ng mga Gentil ay

mapapatunayan na ang mga hikayat mula sa mga Gentil ay mas madami kaysa

sa nahikayat na mga Hudyo. Takot ang mga Hudyo na kung ang pagbabawal

at mga seremonya ng kanilang kautusan ay hindi ipatutupad sa mga Gentil

bilang batayan ng pag-anib sa iglesia, ang pambansang kaibahan ng mga

Hudyo, na nagbibigay sa kanila ng kaibahan mula sa lahat ng mga tao, ay

tuluyang mawawala mula sa gitna ng mga tumanggap ng mensahe ng

ebanghelyo.”—AA, pp. 188, 189.

b. Anong espiritu ang nasa likod ng kilusang ito? Gal. 6:12-16. Anong

mga katangian ang ipapahayag ng isang tunay na Kristyano sa

ganitong mga kalagayan? 2 Tim. 1:7.

k. Paano hinarap ni apostol Pablo ang maling aral na ito sa kanyang

sulat? Roma 2:25-29; 1 Cor. 7:18, 19; Gal. 5:6.

“Itinalaga ni Pablo ang kanyang sarili at ang kanyang kapangyarihan sa

paglilingkod sa Diyos. Tinanggap niya ang katotohanan ng ebanghelyo na

derektang mula sa langit, at sa lahat niyang pangangaral kanyang pinanatili

ang malakas na kaugnayan sa mga makalangit na kasangkapan. Tinuruan siya

ng Diyos tungkol sa bisa ng mga hindi mahahalagang pasanin sa mga Gentil

na Kristyano; kung kaya nang ang mga Hudyong mananampalataya ay

nagturo sa iglesia sa Antioch ng usapin ng pagtutuli, alam ni Pablo ang isipan

ng Espiritu ng Diyos tungkol sa mga aral na ito at tumayong matatag at di-

sumusukong posisyon na nagbigay sa mga iglesia ng kalayaan mula sa mga

ritwal at seremonya ng mga Hudyo.”—Ibid., p. 200.

28


4. KATATAGAN AT PAGPAPAHINUHOD

a. Tulad ni apostol Pablo, anong espiritu mayroon dapat tayo? Gal. 6:14;

Roma 1:14-17.

b. Sa anong pagpapahinuhod ang dakilang apostol ay hinimok ng

kanyang mga kapatid na gawin, at paano ito nagdala sa pag-aresto sa

kanya? Gawa 21:17-24; 26-30.

“Ang mga kapatid ay umaasa na si Pablo, sa pagsunod sa gawaing

iminungkahi, ay magbibigay ng matibay na pagtanggi sa maling mga balita

tungkol sa kanya. Tiniyak nila sa kanya na ang kapasyahan ng unang

kapulungan tungkol sa mga hikayat na Gentil at ng kautusang seremonyal, ay

nananatiling mabuti. Subalit ang payong ibinigay ngayon ay hindi naaayon sa

kapasyahang iyon. Ang Espiritu ng Diyos ay hindi nag-udyok ng tagubiling

ito; ito ay bunga ng kaduwagan. Ang mga namumuno sa iglesia sa Jerusalem

ay nakakaalam na ang hindi pagsang-ayon sa kautusang seremonyal, ay

dinadala ng mga Kristyano sa kanilang sarili ang poot ng mga Hudyo at

inilalantad ang kanilang sarili sa pang-uusig…. Kung ang mga

mananampalataya kay Kristo ay mahatulan sa harapan ng Sanhedirn bilang

mananalangsang ng kautusan, sila ay magdurusa ng matinding parusa bilang

tumalikod sa pananampalatayang Hudyo.

“Marami sa mga Hudyo na tumanggap sa ebanghelyo ang nananatiling

nagpapahalaga sa kautusang seremonyal at handang gumawa ng maling

pagpapahinuhod, na umaasang sa gayon ay matatamo nila ang pagtitiwala ng

kanilang mga mamamayan, upang alisin ang kanilang masamang akala, at

hikayatin sila sa pananampalataya kay Kristo bilang Manunubos ng

sanlibutan. Naisip ni Pablo na hangga’t marami sa mga nangungunang mga

miyembro sa iglesia sa Jerusalem ang magpapatuloy sa pagpapahalaga sa

masamang akala laban sa kanya, sila ay patuloy na gagawa upang salungatin

ang kanyang impluwensiya…. Subalit hindi siya binigyan ng karapatan ng

Diyos na makiayon sa lahat nilang hinihingi. “Kung iisipin natin ang dakilang mithiin ni Pablo na makiayon sa kanyang mga

kapatid, ang kanyang kaamuan sa mahihina sa pananampalataya, ang kanyang

paggalang sa mga apostol na nakasama ni Kristo, at kay Santiago, ang kapatid ng

Panginoon, at ang kanyang layunin na maging kaayon sa lahat ng bagay sa lahat ng

tao hangga’t walang prinsipyo na isasakripisyo—kung iisipin natin ang lahat ng ito,

hindi nakakapagtaka na siya ay napilitang lumihis mula sa matatag, matibay na

layunin na kanyang sinusunod. Ngunit sa halip na magawa ang minimithing layunin,

ang kanyang pagsisikap para sa pagkakasundo ay nagpasiklab lamang ng krisis,

nagpabilis ng kanyang inaasahang paghihirap, at nagbunga ng paghihiwalay niya sa

kanyang mga kapatid, na inalis sa iglesia ang isa sa malalakas na haligi, at nagbigay

kalungkutan sa puso ng mga Kristyano sa bawat lupain.”—AA, pp. 404-406.

29

Huwebes Oktubre 29

5. ANG HIWAGA AY NABUO

a. Matapos ang paghihimagsik ng mga Hudyo mula sa pamumuno ng

Roma at ng pagbagsak ng Jerusalem noong A. D. 70, paano nabago

ang tinititigang layunin ng mga nakipagkasundong mga Kristyano?

Apoc. 2:2-4.

“Sa unang kasaysayan ng iglesia ang hiwaga ng kasamaan na inihula ni

apostol Pablo ay nagsimula na sa masamang gawain nito; at habang ang mga

huwad na mga tagapagturo kung saan si Pedro ay nagbigay babala sa mga

mananampalataya, ay iginigiit ang kanilang maling paniniwala, marami ang

nadaya ng huwad na mga doktrina.”—AA, p. 587.

“Ano ang pasimula ng malaking pagtalikod? Paano ang iglesia unang

humiwalay sa kasimplihan ng ebanghelyo? Sa pamamagitan ng pakikiayon sa

mga kasanayan ng paganismo, upang bigyang-daan ang pagtanggap sa

Kristyanismo ng mga pagano.”—GC, p. 384.

b. Talakayin kung paanong ang kilalang paghamak ng mga Hudyo sa

buong empiryo ng Roma nagpalakas ng pagtanggi sa pangingilin sa

Sabbath.

“Sa unang mga dantaon ang tunay na Sabbath ay ipinangilin ng lahat ng

mga Kristyano…. Subalit sa malaking panlilinlang si Satanas ay gumawa sa

pamamagitan ng kanyang mga kasangkapan upang isakatuparan ang kanyang

layunin. Upang ang pansin ng mga tao ay matawag tungo sa Linggo, ito’y

ginawang pista at parangal sa muling pagkabuhay ni Kristo…. “Ngayon, sa pagsasamantala sa huwad na liwanag kung saan kanyang ipinakilala

[ang Sabbath], [si Satanas], ay naglagay ng paninisi sa alituntunin ng mga Hudyo.

Habang ang mga Kristyano sa pangkalahatan ay nagpapatuloy sa pangingilin ng

Linggo bilang masayang pista, pinangunahan niya sila, upang ipakita ang kanilang

pagkasuklam sa pananampalatayang Hudyo, na gawin ang Sabbath na pag-aayuno,

isang araw ng kalungkutan at kalumbayan.”—Ibid., pp. 52, 53.

Biyernes Oktubre 30


1. Anong espiritu ang ugat ng paglago ng hiwaga ng kasamaan?

2. Paano ang tunay na nahikayat tutugon sa banta ng pang-uusig?

3. Ipaliwanag ang usaping nakapalibot sa unang pagtatalo sa doktrina sa

unang Kristyanong iglesia.

4. Ano ang nag-udyok sa payong ibinigay kay Pablo nang siya ay nasa

Jerusalem? Bakit?

5. Paano ang hiwaga ng kasamaan patuloy na iginigiit ang sarili sa iglesia

ngayon?

30

31

Leksiyon 6 Sabbath, Nobyembre 7, 2015

Ang Sabbath sa Huling mga Panahon

“Pakabanalin ninyo ang aking mga Sabbath; at sila’y magiging isang

tanda sa pagitan ko at sainyo, upang malaman ninyo na ako ang

Panginoon ninyong Diyos” (Eze. 20:20).

“Sa panahon ng wakas bawat banal na institusyon ay ibabalik. Ang

sirang ginawa sa kautusan sa panahong ang Sabbath ay binago ng tao ay

aayusin.”—PK, p. 678.


Linggo Nobyembre 1

1. ALALAHANIN MO?

a. Anong pahiwatig sa Exo. 20:8 ang nagpapakita na ang araw ng

Sabbath ay ipinangingilin na, bago pa ang Diyos nagsalita at nagsulat

ng Kautusan sa Sinai?

“Ang Sabbath ay hindi ipinakilala bilang bagong institusyon kundi ito’y

itinatag na noong paglikha. Ito ay dapat alalahanin at ipangilin bilang alaala

ng gawain ng paglikha.”—PP, p. 307.

b. Ano ang ginawa ng Diyos sa ikapitong araw ng paglikha? Gen. 2:1, 2.

Ano ang natatangi tungkol sa araw na ito? Gen. 2:3.

“Tulad ng Sabbath, ang sanlinggo ay nagsimula noong paglikha, at ito’y

iningatan at nakarating sa atin sa pamamagitan ng kasaysayan ng Biblia. Ang

Diyos mismo ang nagbilang ng unang sanlinggo bilang halimbawa ng

susunod na mga sanlinggo hanggang sa wakas ng panahon. Tulad ng iba, ito’y

binubuo ng pitong literal na mga araw. Anim na araw ang ginamit sa gawain

ng paglalang; sa ikapito, ang Diyos ay nagpahinga, at Kanyang binasbasan

ang araw na ito at ihiniwalay ito bilang araw ng kapahingahan para sa tao.”—

Ibid., p. 111.

“Dahil Siya ay nagpahinga sa Sabbath, ‘binasbasan ng Diyos ang

ikapitong araw, at pinabanal ito’ (Gen. 2:3),--ihiniwalay para sa banal na

kagamitan. Ibinigay Niya ito kay Adan bilang isang araw ng pahinga. Ito’y

isang alaala ng gawain ng paglikha, at sa gayon ay isang tanda ng

kapangyarihan ng Diyos at ng Kanyang pag-ibig.”—DA, p. 281.

32

Lunes Nobyembre 2

2. ISANG ALAALA NG PAGLIKHA

a. Ano ang ipinapaalala sa atin ng Sabbath? Exo. 20:11; Awit 111:4.

“Itinuturo ang Diyos bilang Manlilikha ng kalangitan at ng lupa, [ang

Sabbath] ay nagpapakilala ng tunay na Diyos mula sa lahat ng mga huwad na

diyos. Lahat ng mga nangingilin ng ikapitong araw ay pinatutunayan sa

pamamagitan ng gawaing ito na sila ay mananamba ni Jehova. Sa gayon ang

Sabbath ay palatandaan ng katapatan ng tao sa Diyos hangga’t mayroon pang

tao sa lupa na maglilingkod sa Kanya.”—PP, p. 307.

“Panukala ng Diyos na ang Sabbath ay magdala ng isipan ng tao sa

pagbubulaybulay ng Kanyang mga nilikha. Ang kalikasan ay nagsasalita sa

kanilang pandama, na nagsasabi na mayroong isang buhay na Diyos, ang

Manlilikha, ang Pinakamataas na Tagapamahala ng lahat…. Ang

kagandahang bumabalot sa lupa ay sagisag ng pag-ibig ng Diyos. Makikita

natin ang mga ito sa walang hanggang mga burol, sa matatayog na mga

punong-kahoy, sa tumutubong usbong at sa masisilang bulaklak. Lahat ay

naglalahad sa atin tungkol sa Diyos. Ang Sabbath, na palaging nagtuturo sa

Kanya na gumawa ng lahat, ay nag-uutos sa tao na buksan ang dakilang aklat

ng kalikasan at bakasin doon ang karunungan, ang kapangyarihan, at ang pag-

ibig ng Manlilikha.”—Ibid., p. 48.

b. Kung ang Diyos ang gumawa ng lahat ng bagay, anong posisyon ang

pinaglalagyan nito sa atin? Awit 100:3; Efe. 2:10.

k. Sino ang Manlilikha na nagmamay-ari ng Sabbath? Juan 1:3; Mar.

2:27, 28.

“Dahil ang Sabbath ay ginawa para sa tao, ito ang araw ng Panginoon.

Ito’y pag-aari ni Kristo. Sapagkat ‘lahat ng mga bagay ay ginawa Niya; at

kung wala Siya ay walang anomang bagay ang nalikha’ (Juan 1:3). Dahil

ginawa Niya ang lahat ng mga bagay, ginawa Niya ang Sabbath. Sa

pamamagitan Niya ito’y inihiwalay bilang alaala ng gawain ng paglikha.

Itinuturo Siya nito bilang Manlilikha at Nagpapabanal. Ipinapahayag nito na

Siya na lumikha ng lahat ng bagay sa langit at sa lupa, at nangangalaga sa

kaayusan ng lahat, ang siyang Ulo ng iglesia, at sa Kanyang kapangyarihan

tayo ay ipinagkasundong muli sa Diyos.”—DA, p. 288.

“Ang ikaapat na utos ay tanging utos sa sampu kung saan matatagpuan

kapuwa ang pangalan at ang titulo ng Tagapagbigay ng kautusan. Ito ang

tanging utos na nagpapakita kung kaninong kapangyarihan ang utos ay

ibinigay. Kung kaya ito’y naglalaman ng tanda ng Diyos, na nakapaloob sa

Kanyang kautusan bilang patunay ng pagiging tunay at ng kalakasan ng bisa

nito.”—PP, p. 307.

33

Martes Nobyembre 3

3. ISANG TANDA NG PAGPAPAKABANAL

a. Anong dagdag na layunin ang ginagampanan ng Sabbath matapos

pumasok ang kasalanan sa sanlibutan? Eze. 20:12.

“Ang Sabbath ay isang tanda ng kapangyarihan ni Kristo upang tayo’y

pabanalin. At ito’y binigay sa lahat na pinabanal ni Kristo. Bilang tanda ng

Kanyang nagpapabanal na kapangyarihan, ang Sabbath ay ibinigay sa lahat

ng magiging kabahagi ng Israel ng Diyos.”—DA, p. 288.

b. Para saan ang Sabbath isang natatanging paalaala sa mga anak ni

Israel? Deut. 5:15.

k. Paano ang mga paksang “pakikibaka” laban sa kasalanan at paglaya

mula dito makikita sa kahulugan ng Sabbath? Gen. 3:15; Exo. 31:13.

“Gawain ng paghikayat at pagpapakabanal ang ipagkasundong muli ang

mga tao sa Diyos sa pamamagitan ng pagdadala sa kanila sa pakikiayon sa

mga prinsipyo ng Kanyang kautusan…. ‘Ang isipang laman ay kaaway ng

Diyos: sapagkat hindi ito sumusunod sa kautusan ng Diyos, at hindi kailan

man mangyayari” (Roma 8:7). Subalit ‘Gayon na lamang ang pagsinta ng

Diyos sa sanlibutan, na ibinigay Niya ang Kanyang bugtong na Anak,’ upang

ang tao ay muling maipagkasundo sa Diyos. Sa pamamagitan ng mga merito

ni Kristo siya ay maibabalik sa pakikiayon sa kanyang Manlilikha. Ang

kanyang puso ay dapat mabago ng banal na biyaya; dapat siyang magkaroon

ng bagong buhay mula sa langit. Ang pagbabagong ito ay ang muling

pagsilang; na kung wala ito, sabi ni Jesus, ‘hindi niya makikita ang kaharian

ng Diyos.”—GC, p. 467.

“Ang Sabbath ay binigay sa sanlibutan na isang tanda ng Diyos bilang

Manlilikha ay tanda rin Niya bilang Tagapagpabanal. Ang kapangyarihang

lumikha ng lahat ng bagay ay siyang kapangyarihan na nagbabago sa

kaluluwa ayon sa Kanyang sariling larawan. Sa mga nangingilin ng banal sa araw

ng Sabbath ito ay tanda ng pagpapakabanal. Ang tunay na pagpapakabanal ay

pakikiayon sa Diyos, pakikiisa sa Kanya sa ugali. Ito’y natatanggap sa pamamagitan

ng pagtalima sa mga prinsipyo na kopya ng Kanyang ugali. At ang Sabbath ay tanda

ng pagtalima. Siya na sumusunod sa ikaapat na utos mula sa puso ay tatalima sa buong

kautusan. Siya ay napabanal sa pamamagitan ng pagtalima.”—6 T, p. 350.

“Lahat ng nagmamahal sa Panginoon bilang kabahagi sa buhay na ito ay

mapapasailalim sa Kanyang pamamahala at tatanggap ng tanda, ang tatak ng Diyos,

na nagpapakita na sila ang natatanging pag-aari ng Diyos. Ang katuwiran ni Kristo

ang mangunguna sa kanila at ang kaluwalhatian ng Panginoon ay susunod sa kanila.

Iniingatan ng Panginoon ang bawat taong nagdadala ng Kanyang tanda.”—7 SDA

BC [E.G. White Comments], p. 969.

34

Miyerkules Nobyembre 4

4. ANG KARANASAN NG TUNAY NA PANGINGILIN NG SABBATH

a. Ano ang kabilang sa tunay na pangingilin ng Sabbath sa mga huling

araw na ito ng kasaysayan ng lupa? Mat. 11:28-30; Efe. 4:22-24.

“Bawat isa ay nangangailangan na magkaroon ng isang personal na

karanasan sa pagtamo ng kaalaman sa kalooban ng Diyos. Dapat marinig Siya

ng bawat-isa na nagsasalita sa puso. Kapag may ibang tinig na bumubulong

at sa katahimikan ay naghintay tayo sa Kanya, ang katahimikan ng kaluluwa

ay lalong nakakakilala sa tinig ng Diyos. Inutusan Niya tayo, ‘Tumahimik

kayo, at kilalanin ninyo ako na inyong Diyos’ (Awit 46:10). Dito lamang

masusumpungan ang tunay na kapahingahan…. Sa gitna ng nagmamadaling

karamihan at ang kapaguran sa matinding mga gawain ng buhay, ang

kaluluwang sa gayon ay napanariwa ay mababalot ng kapaligirang ng liwanag

at kapayapaan.”—DA, p. 363.

b. Ano ang bunga ng gawain ng pagbabago? 2 Cor. 5:17.

k. Upang maipangilin ang Sabbath na totoong banal, sa anong

kalagayang espirituwal dapat naroon tayo? Lev. 20:26; Efe. 1:3, 4.

d. Ano ang dapat na masikap nating hanapin araw-araw? Awit 51:10.

“Ang pinakaunang paghahanap ng puso sa Diyos ay nalalaman Niya.

Walang isa mang dalanging inihandog, bagaman nauutal, walang luhang

pumatak, bagaman lihim, walang taimtim na pananabik sa Diyos, bagaman

mahina, na hindi tinutugunan ng Espiritu ng Diyos.”—COL, p. 206.

“Italaga ang inyong sarili sa Diyos sa umaga; gawin ninyo itong pinaka-

unang gawain. Ito ang dapat ninyong dalangin, ‘Tanggapin mo ako, O

Panginoon, ang aking buong pagkatao ay sa Iyo. Inilalagak ko ang lahat kong

plano sa paanan Mo. Gamitin mo ako ngayon sa Iyong gawain. Samahan Mo

po ako, at ang lahat kung gawain ay magawa nawa para sa Iyos.’ Ito ay araw-

araw na gawain. Bawat umaga ay italaga ang inyong sarili sa Diyos para sa

isang araw. Ipasakop ang lahat ninyong plano sa Kanya, upang isakatuparan

o isuko ayon sa ipinapahayag ng Kanyang probidensiya. Sa gayon, araw-araw

ay inyong ibinibigay ang inyong buhay sa mga kamay ng Diyos, at sa gayon

ang inyong buhay ay higit pang mahuhubog ayon sa buhay ni Kristo.”—SC,

p. 70.

35

Huwebes Nobyembre 5

5. ISANG KALUGURAN AT ISANG KAGALAKAN

a. Kung tatanggapin natin ang tipanan ng Sabbath, at naganap ang

layuning gawain nito sa atin, anong mangyayari dito? Isa. 58:13, 14.

Ano ang kahulugan ng salitang “ang banal Kong araw”? Mat. 12:8.

b. Anong pagpapala ang dala ng Sabbath sa lahat ng tunay na tatanggap

nito? Mat. 11:28.

“Sa lahat ng tatanggap ng Sabbath bilang isang tanda ng mapanlikha at

tumutubos na kapangyarihan ni Kristo, ito’y magiging isang kaluguran.

Nakikita si Kristo dito, sila’y nalulugod sa Kanya.”—DA, p. 289.

“Ang buong langit ay ipinakita sa akin na nakatitig at nagmamasid sa

Sabbath yaong mga kumikilala sa mga inaangkin ng ikaapat na utos at

nangingilin ng Sabbath. Tinatatakan ng mga anghel ang kanilang interes, at

ang mataas na pagkilala sa banal na institusyong ito. Yaong mga nagpabanal

sa Panginoong Diyos sa kanilang puso sa pamamagitan ng mahigpit na

pagtatalaga ng isipan, at nagsikap na mapalago ang banal na mga oras sa

pangingilin ng Sabbath sa abot ng kanilang makakaya, at maparangalan ng

Diyos sa pamamagitan ng pagtawag sa Sabbath na isang kaluguran—ang mga

ito’y pinagpapala ng natatanging liwanag at kalusugan ng mga anghel, at ang

natatanging lakas ay ibinigay sa kanila.”—2 T, pp. 704, 705.

k. Kung tayo’y masusumpungang tapat, ano ang ating gagawin bawat

Sabbath sa kaharian ng lupang binago? Isa. 66:23.

Biyernes Nobyembre 6


1. Ipaliwanag ang dahilan bakit sinabi ng Diyos na “alalahanin mo.”

2. Anong mga bagay ang ipinapaalala sa atin ng Sabbath?

3. Anong iba pang kahulugan mayroon ang Sabbath sa karanasan ng

Kristyano?

4. Paano natin tunay na mararanasan ang kapahingahan ng Sabbath?

5. Paano ka nakikinabang sa mga pagpapala ng araw ng Panginoon?

36


Ang Sumisiyasat na Paghuhukom

“At ang mga kasalanan ng ilang mga tao ay binuksan, at dinala sa

paghuhukom; at ang ibang mga tao ay sumunod” (1 Tim. 5:24).

“Habang ang sumisiyasat na paghuhukom ay nagpapatuloy sa langit,

habang ang mga kasalanan ng nagsising mga mananampalataya ay inaalis

mula sa santuaryo, magkakaroon ng natatanging gawain ng pagdadalisay, ng

pagtakwil sa kasalanan, sa bayan ng Diyos sa lupa.”--Mar. p. 254.


Linggo Nobyembre 8

1. ANG INYONG KASO AY HINDI PA TAPOS

a. Sino ang mayroong hindi pa natatapos na kaso sa hukuman? 2 Cor.

5:10. Kanino ito magsisimula? 1 Ped. 4:17.

“Habang ang mga aklat ng talaan ay nabuksan sa hukuman, ang buhay

ng lahat na nanampalataya kay Jesus ay siniyasat ng Diyos. Nagsimula sa mga

unang nabuhay sa lupa, ang ating Tagapamagitan ay iniharap ang mga kaso

ng bawat dumaang henerasyon at nagtatapos sa mga nabubuhay. Bawat

pangalan ay binanggit, bawat kaso ay masusing siniyasat.”—GC, p. 483.

b. Kailan ang karamihang mga tao hahatulan? Heb. 9:27. Bakit?

k. Sa anong katibayan ang paghatol nakabatay? Apoc. 20:11, 12. Ano

ang nakatala sa mga aklat? Jer. 2:22; Mal. 3:16; Neh. 13:14.

37

Lunes Nobyembre 9

2. ANG PAMANTAYAN AT ANG ABOGADO

a. Ano ang pamantayan kung saan tayo ay hahatulan? Sant. 2:10-12. Ano

ang katangian ng pamantayang ito, at ano ang hinihingi nito? Awit

19:7; Mat. 5:48.

“Ang kautusan ng Diyos ang siyang pamantayan kung saan ang mga ugali

at ang buhay ng mga tao ay susubukan sa hukuman.”—GC, p. 482.

“Sa Kanyang pagtuturo, ipinakita ni Kristo kung gaano kalawak ang mga

prinsipyo ng kautusan na binigkas sa Sinai. Ipinakita Niya sa totoong buhay

ang kautusan kung saan ang mga prinsipyo ay nananatili magpakailan man na

siyang dakilang pamantayan ng katuwiran—ang pamantayan kung saan ang

lahat ay hahatulan sa dakilang araw kapag ang paghatol ay maitakda na, at

ang mga aklat ay mabuksan na.”—1 SM, p. 211.

b. Ano ang parusa sa mga kalikuan? Roma 6:23. May pag-asa ba sa isang

taong may masamang tala? 1 Juan 2:1, 2.

“Ang kamatayan ng walang dungis na Anak ng Diyos ay nagpapatunay

na ‘ang kabayaran ng kasalanan ay kamatayan’ (Roma 6:23), na ang bawat

paglabag sa kautusan ng Diyos ay tatanggap ng makatarungang parusa, at ang

pagtatakip ng mukha ng Kanyang Ama, hangga’t ang Kanyang puso ay

mawasak at ang Kanyang buhay ay madurog. Lahat ng mga sakripisyong ito

ay ginawa upang ang mga makasalanan ay matubos. Walang ibang paraan

upang mapalaya ang tao mula sa parusa ng kasalanan.”—GC, p. 540.

k. Paano natin matatanggap ang katubusan? Roma 3:25; 1 Juan 1:9.

“Ang mga halimbawa sa salita ng Diyos ng tunay na pagsisisi at

kapakumbabaan ay nagpapahayag ng espiritu ng pagkukumpisal kung saan

walang pagdadahilan para sa kasalanan o pagtatangkang ipagkatwiran ang

sarili. Hindi sinikap ni Pablo na ipagtanggol ang kanyang sarili; kanyang

ipininta ang kanyang kasalanan sa pinakamadilim na kulay nito, na hindi

nagtangkang pagaanin ang kanyang kasalanan….

“Ang nagpapakumbaba at bagbag na puso, na nasupil ng tunay na

pagsisisi, ay pahahalagahan ang pag-ibig ng Diyos at ang halaga ng Kalbaryo;

at tulad ng anak na nagkukumpisal sa maibiging ama, gayon ihaharap ng

tunay na nagsisisi ang lahat niyang kasalanan sa Diyos. At nasusulat, ‘Kung

ating ikukumpisal ang ating mga kasalanan, Siya ay tapat ay matuwid na

patatawarin ang ating mga kasalanan, at lilinisin tayo mula sa lahat nating

kalikuan’ (1 Juan 1:9).”—SC, p. 41.

38

Martes Nobyembre 10

3. ANG PANAHON NG PAGHATOL

a. Ano ang mangyayari sa mga tunay na tumanggap ng Abogado? Juan

11:25; Juan 5:24-29.

“Lahat ng tunay na nagsisi sa kasalanan, at sa pananampalataya ay

naangkin ang dugo ni Kristo bilang tumutubos na handog, ay may nakasulat

na kapatawaran sa tapat ng kanilang pangalan sa mga aklat ng langit; dahil

sila ay naging kabahagi ng katuwiran ni Kristo, at ang kanilang mga ugali ay

nasumpungang kaayon ng kautusan ng Diyos, ang kanilang kasalanan ay

buburahin, at sila mismo ay ibibilang na karapatdapat sa walang hanggang

buhay.”—GC, p. 483.

b. Sa pagbalik ni Jesus, ano ang dadalhin Niya, at ano ang gagawin niya

dito? Apoc. 22:12; 2 Tim. 4:7, 8.

k. Ano ang dapat munang mangyari upang bigyan ng gantimpala ni

Kristo ang matapat? 1 Tim. 5:24; 1 Ped. 4:17; Luc. 20:35, 36.

“Bago ibigay ang pangwakas na gantimpala, dapat munang mapag-

pasiyahan kung sino ang nararapat na makibahagi sa pamana ng matuwid.

Ang kapasyahang ito ay dapat magawa bago ang ikalawang pagparito ni

Kristo sa alapaap ng langit; sapagkat sa Kanyang pagdating, dala Niya ang

gantimpala, ‘upang ibigay sa bawat tao ayon sa kanyang mga gawa’ (Apoc.

22:12). Bago ang Kanyang pagdating, kung gayon, ang katangian ng bawat

gawa ng tao ay dapat mapagpasiyahan na, at sa bawat isa na mga tagasunod

ni Kristo ang gantimpala ay katumbas ng kanilang mga gawa.

“Habang ang mga tao ay nananahan pa sa lupa na ang gawain ng

sumisiyasat na paghuhukom ay magaganap sa hukuman ng langit. Ang buhay

ng lahat ng nagtatanyag na tagasunod Niya ay dumaan na sa pagsusuri ng

Diyos. Lahat ay nasuri na ayon sa tala ng mga aklat ng langit, at ayon sa

kanyang gawa na ang kahihinatnan ng bawat isa ay maitatakda para sa walang

hanggan.”—COL, p. 310.

“Wala ng darating pang pagkakataon upang maghanda para sa walang

hanggan. Sa buhay na ito tayo ay dapat magsuot ng damit ng katuwiran ni

Kristo. Tanging ito lamang ang ating pagkakataon upang humubog ng ugali

para sa tahanan na inihanda ni Kristo para sa lahat ng tumalima sa Kanyang

mga kautusan.”—Ibid., p. 319.

39


4. ANG PAGBURA NG MGA KASALANAN

a. Ano ang mangyayari sa mga kasalanan ng matuwid na tumanggap ng

kanilang gantimpala sa pagkabuhay na muli? Mikas 7:19; Isa. 43:25.

“Ang gawain ng sumisiyasat na paghuhukom at ang pagbura ng mga

kasalanan ay tatapusin bago ang ikalawang pagdating ng Panginoon. Dahil

ang mga patay ay hahatulan batay sa mga bagay na nakasulat sa mga aklat,

imposible na ang mga kasalanan ng mga tao ay mabura hanggang matapos

ang paghuhukom kung saan ang kanilang mga kaso ay sisiyasatin. Subalit si

apostol Pedro ay malinaw na nagsabi na ang mga kasalanan ng mga

mananampalataya ay mabubura ‘kapag dumating na ang panahon ng

pananariwa mula sa presensiya ng Panginoon; at susuguin Niya si Jesukristo’

(Gawa 3:19, 20). Sa pagtatapos ng sumisiyasat na paghuhukom, si Kristo ay

darating, at dala Niya ang Kanyang gantimpala upang ibigay sa bawat tao

ayon sa kaniyang gawa.”—GC, p. 485.

b. Ipaliwanag kung paano ang talinhaga ng di-matuwid na alipin (Mat.

18:23-35) nagpapakita ng kaibahan sa pagitan ng kapatawaran at

pagbura ng kasalanan. Bagaman tayo ay maaaring matapat ngayon,

anong nakakagising na katotohanan ang dapat magdala sa atin sa

palaging pagbabantay? Eze. 33:13-16.

k. Anong mangyayari sa pangalan ng mga di-tapat na tao, na nakasulat

sa aklat ng buhay? Exo. 32:32, 33. Paano naisulat ang pangalan doon,

at kaninong pangalan ang mananatili? Fil. 4:3; Apoc. 3:5.

“Tayo ngayon ay nabubuhay sa dakilang araw ng pag-uuyan. Sa

sumasagisag na serbisyo, habang ang mataas na saserdote ay gumagawa ng

pag-uuyan para sa Israel, lahat ay kinakailangang pighatiin ang kanilang mga

kaluluwa sa pamamagitan ng pagsisisi sa mga kasalanan at pagpapakumbaba

sa harapan ng Panginoon, at kung hindi sila ay ihihiwalay sa bayan. Gayon

din, lahat ng nais manatili ang kanilang pangalan sa aklat ng buhay ay dapat

ngayon, sa natitirang kaunting mga araw ng kanilang pagkakataon, ay

pighatiin ang kanilang kaluluwa sa harapan ng Diyos sa pamamagitan ng

pagkalungkot sa kasalanan at tunay na pagsisisi. Dapat magkaroon ng

malalim, tapat na pagsasaliksik ng puso…. Bagaman ang lahat ng mga bansa

ay dapat dumaan sa paghuhukom sa harapan ng Diyos, Kanyang sisiyasatin

ang kaso ng bawat isa ng masusing pagsusuri na para bagang wala ng ibang

tao sa ibabaw ng lupa.”—Ibid., pp. 489, 490.

40

Huwebes Nobyembre 12

5. PAGSUSURI AT GANTIMPALA

a. Upang mabura ang mga kasalanan, ano ang dapat unang maganap,

ayon sa inilarawan sa talinhaga ng taong walang damit pangkasal?

Mat. 22:9-14. Ano ang sinasagisagan ng damit pangkasal? Apoc. 19:8;

Fil. 3:9.

“Sa pamamagitan ng pagsisiyasat ng hari sa mga panauhin sa [kasalan]

ay ipinakikita ang gawain ng paghuhukom. Ang panauhin sa piging ng

ebanghelyo ay yaong mga nagtanyag na naglilingkod sa Diyos, yaong ang

mga pangalan ay naisulat sa aklat ng buhay….

“Ang damit na pangkasal sa talinhaga ay sumasagisag sa dalisay, walang

dungis na ugali na taglay ng mga tunay na tagasunod ni Kristo…. Ito ang

katuwiran ni Kristo, ang Kanyang sariling walang kapintasang ugali, na sa

pamamagitan ng pananampalataya ay naibahagi sa lahat ng tumanggap sa

Kanya bilang kanilang personal na Tagapagligtas.”—COL, p. 310.

b. Anong gawain ang ginagawa ni Kristo para sa mga nagsisising

makasalanan ngayon, at ano ang magiging pahayag kapag natapos na

ang gawain? Heb. 2:17; Apoc. 22:11, 12; Dan. 12:1.

k. Dahil ang paghuhukom ay magtatapos sa huling henerasyon na

hahatulan habang nabubuhay, ano ang babala ni Jesus sa atin? Mar.

13:33. Anong katiyakan mayroon tayo? Heb. 4:14-16; 13:20, 21.

“Ang paghuhukom ay dumadaan ngayon sa santuaryo sa itaas…. Hindi

magtatagal—walang nakakaalam kung gaano kalapit—na ito’y dadaan sa

mga kaso ng nabubuhay.”—GC, p. 490.



1. Bakit ang panahon ng paghuhukom ay isang taimtim na panahon ng

pamumuhay?

2. Paano natin matitiyak na tayo’y hahatulan ng “walang kasalanan”?

3. Bakit ang paghatol sa mga nagtatanyag na mananampalataya ay dapat

maganap bago ang Ikalawang Pagparito?

4. Ano ang kaibahan sa pagitan ng pagpapatawad at pagbura ng mga

kasalanan?

5. Anong karanasan dapat magkaroon ang tunay na mga tagasunod ni

Kristo na hahatulan habang nabubuhay?

41


Ang Huling Babala sa Lupa

“Ito ay mabuti at katanggap-tanggap sa paningin ng Diyos na ating

Tagapagligtas; na maligtas ang lahat ng mga tao, at makarating sa

kaalaman ng katotohanan” (1 Tim. 2:3, 4).

“Ang kilusang adventista noong 1840-44 ay isang maluwalhating

pagpapahayag ng kapangyarihan ng Diyos; ang mensahe ng unang anghel ay

nadala sa bawat lugar ng pagmimisyonero sa sanlibutan, at sa ilang mga bansa

ay nagkaroon ng dakilang pangrelihiyong interes na nasaksihan saan mang

lupain mula noong Repormasyon noong ikalabing-anim na siglo; ngunit ito’y

hihigitan pa ng malakas na kilusan sa ilalim ng huling babala ng ikatlong

anghel.”—GC, p. 611.


Linggo Nobyembre 15

1. BAWAT-ISA AY DAPAT MAKAALAM

a. Anong mahalagang atas ang binigay ni Jesus sa Kanyang mga alagad?

Gawa 1:8.

“Bago umakyat sa langit, binigay ni Jesus sa Kanyang mga alagad ang

kanilang atas. Sinabi Niya sa kanila na sila ang magiging tagapagpatupad ng

kalooban kung saan Kanyang iniwan sa sanlibutan ang mga kayamanan ng

walang hanggang buhay….

“Sila ay hindi dapat maghintay na lumapit sa kanila ang mga tao; sila ang

dapat na lumapit sa mga tao dala ang kanilang mensahe.”—AA, pp. 27, 28.

b. Ano ang dapat maganap bago ang wakas ng sanlibutan? Mat. 24:14.

“Pribilihiyo ng bawat Kristyano hindi lamang maghintay kundi ang

pabilisin ang pagparito ng ating Panginoong Jesukristo (2 Ped. 3:12, margin).

Kung ang lahat na nagtatanyag ng Kanyang pangalan ay nagbubunga sa

Kanyang kaluwalhatian, napakabilis na ang sanlibutan ay mahahasikan ng

binhi ng ebanghelyo. Mabilis na mahihinog ang huling ani, at si Kristo ay

dumating na sana upang tipunin ang mahahalagang butil.”—COL, p. 69.

42

Lunes Nobyembre 16

2. MGA HULA SA PAGKAWASAK

a. Bakit naantala ang pagparito ni Jesus, at ano ang nakaimbak para sa

lupang ito, ayon sa ating nalalaman? 2 Ped. 3:7-10.

b. Ilarawan ang mga hula ng pagkawasak sa madramang wakas ng

kasaysayan ng lupang ito? Isa. 13:6-9; 34:1-5; Apoc. 6:14-17; 11:18.

“Pinahihintulutan ng Diyos ang masama na umunlad at ipakita ang

kanilang pakikibaka laban sa Kanya, upang kung mapuno na nila ang sukatan

ng kanilang kasamaan ay makita ng lahat ang Kanyang hustisya at habag at

ang kanilang sukdulang pagkawasak. Ang araw ng Kanyang paghihiganti ay

nagmamadali, kung saan ang lahat ng sumalangsang sa Kanyang kautusan at

nang-api sa Kanyang bayan ay haharapin ang makatuwirang parusa sa

kanilang mga gawa; kung saan ang bawat gawa ng kalupitan o kawalan ng

katarungan sa matatapat na tao ng Diyos ay parurusahan na para bagang

ginawa mismo sa Kanyang sarili.”—GC, p. 48.

k. Paano ito naihahalintulad sa Baha sa panahon ni Noe? Gen. 6:13, 17;

7:23; Mat. 24:37-41.

“Ang Biblia ay nagsasabi na sa huling mga araw ang mga tao ay

malululong sa makasanlibutang mga bagay, sa kalayawan at paghahanap ng

salapi. Sila’y mabubulag sa walang hanggang mga katotohanan….

“Ang mga tao ay nagmamadali sa paghahanap ng kita at makasariling

pagpapakabuyo na para bagang walang Diyos, walang langit, at walang buhay

sa kabila ng kamatayan. Sa panahon ni Noe ang babala ng baha ay pinadala

upang gulatin ang mga tao sa kanilang kasamaan at tawagin sila sa pagsisisi.

Gayon din ang mensahe ng nalalapit na pagparito ni Kristo ay itinakda upang

gisingin ang tao mula sa kanilang pagkalulong sa makasanlibutang mga

bagay. Layunin nito na gisingin sila sa pagkadama ng walang hanggang mga

katotohanan, upang sila ay makinig sa paanyaya ng hapag ng Panginoon.”—

COL, p. 228.

“Bago ang Baha ay sinugo ng Diyos si Noe upang bigyan ng babala ang

sanlibutan, upang ang mga tao ay madala sa pagsisisi, at makatakas sa

nakaambang pagkawasak. Habang ang panahon ng ikalawang pagparito ni

Kristo ay papalapit, sinugo ng Panginoon ang Kanyang mga alipin, dala ang

babala sa sanlibutan upang maghanda para sa malaking kaganapan.

Napakadami ang nabubuhay sa pagsalangsang sa kautusan ng Diyos, at

ngayon sa habag ay Kanyang tinawag sila na sundin ang banal na mga

alituntunin nito. Lahat ng magtatakwil ng kanilang mga kasalanan sa pagsi-

sisi sa Diyos at sa pananampalataya kay Kristo ay patatawarin.”—PP, p. 102.

43

Martes Nobyembre 17

3. ANG PITONG HULING SALOT

a. Paano inilarawan ng Apocalipses ang aktuwal na pagsasakatuparan

ng paghuhukom ng Diyos sa lupa? Apoc. 15:7; 16:1-21.

“Nakita ko na ang galit [ng Diyos] ay nakakatakot at nakakakilabot, at

kung dapat Niyang iunat ang Kanyang kamay, o itaas ito sa galit, ang mga

naninirahan sa sanlibutan ay magiging tila hindi lumitaw, o magdurusa ng

walang kagamutang mga sugat at nakakatuyong mga salot na darating sa

kanila, at hindi sila makakasumpong ng kaligtasan, kundi masusupok nito….

At naunawaan ko, ang hindi ko nauunawaan noon, na kahalagahan ng

masusing pagsasaliksik ng Salita ng Diyos, upang malaman kung paano

makakatakas sa mga salot na ipinapahayag ng Salitang iyon na darating sa

lahat ng mga walang takot sa Diyos.”—EW, pp. 64, 65.

“Ang ating sariling mga gawa ang magtatakda kung tayo ay tatanggap ng

tatak ng buhay na Diyos o lilipulin ng pumapatay na mga sandata. May ilang

pagpatak ng galit ng Diyos ang bumagsak na sa lupa; subalit kapag ang pitong

huling salot ay ibuhos na na walang halong awa sa saro ng Kanyang galit, ay

magiging walang hanggang huling-huli na ang pagsisisi at paghanap ng

kaligtasan. Wala ng dugong pantubos ang maglilinis ng kanilang mantsa ng

kasalanan.”—5 T, p. 212.

b. Ilarawan ang tanawin kapag ang pagpatay sa mga natitirang mga

buhay ay magwakas na. Apoc. 19:17-19.

“Ang aking pansin ay muling naituon sa lupa…. Matapos ang mga banal

ay nailigtas ng tinig ng Diyos, ang karamihang masasama ay ipinukol ang

kanilang galit sa isat-isa. Ang lupa ay tila bumaha ng dugo, at ang patay na

mga katawan ay mula sa isang dulo hanggang sa isa pang dulo.

“Ang lupa ay naging tila isang magulong ilang. Ang mga siyudad at mga

bahayan, na inalog ng lindol, ay naging tulad sa tambak na dayami. Ang mga

bundok ay nawala sa kanilang kinalalagyan, na nag-iwan ng malalawak na

hukay. Ang malalaking bato, na inilabas ng mga dagat, o winasak mismo ng

lupa, ay nagkalat sa buong lupa. Ang malalaking puno ay nabuwal at nagkalat

sa lupa.”—EW, pp. 289, 290.

k. Sa pagtatapos ng pagkawasak ng lupa, ano ang pinakahuling

kaganapan? Mal. 4:1-3; 2 Ped. 3:10.

44


4. ANG TATLONG ULIT NA MENSAHE

a. Paano inilarawan ang kahatulan at ang pagbagsak ng espirituwal na

Babelonya ng una at ikalawang anghel sa Apocalipses 14? Apoc. 14:6-

8.

“Sa hula ang babalang ito ng paghuhukom, kasama ng nakaugnay na mga

mensahe nito, ay sinundan ng pagdating ng Anak ng tao sa alapaap ng langit.

Ang pahayag ng kahatulan ay isang pagpapahayag ng nalalapit na ikalawang

pagdating ni Kristo. At ang pahayag na ito ay tinawag na walang hanggang

ebanghelyo. Sa gayon ang pangangaral ng ikalawang pagparito ni Kristo, ang

pahayag ng nalalapit na kaganapan nito, ay ipinakita na isang mahalagang

bahagi ng mensahe ng ebanghelyo.”—COL, pp. 227, 228.

b. Paano ipinahayag ng ikatlong anghel ang panghuling babala bago ang

pitong huling salot? Apoc. 14:9-12.

“Ang kakilakilabot na pagbabanta para sa tao ay nakapaloob sa mensahe

ng ikatlong anghel. Ang katakot-takot na kasalanan ang tumawag sa galit ng

Diyos upang ibuhos na walang halong awa. Ang mga tao ay hindi dapat

pabayaan sa kadiliman kaugnay ng mahalagang bagay na ito; ang babala

laban sa kasalanang ito ay dapat ibigay sa sanlibutan bago ang pagdalaw ng

kahatulan ng Diyos, upang ang lahat ay makaalam kung bakit sila’y

kailangang magdusa at magkaroon ng pagkakataong tumakas sa mga ito.”—

GC, pp. 449, 450.

k. Sino ang kinakatawanan ng mga “anghel” (mensahero) na ito na

“nangangaral” ng walang hanggang ebanghelyo sa mga tao sa lupa?

Mar. 16:15.

“Ang tatlong mga anghel sa Apoc. 14 ay sumasagisag sa mga tao na

tumanggap ng liwanag ng mensahe ng Diyos at humayo bilang Kanyang mga

kasangkapan upang patunugin ang babala sa buong kahabaan at lawak ng

sanlibutan’ (Mat. 5:14). Sa bawat kaluluwa na tumanggap kay Jesus ang krus

ng Kalbaryo ay nangungusap: ‘Narito ang halaga ng kaluluwa: “Humayo

kayo sa buong sanlibutan, at ipangaral ninyo ang ebanghelyo sa bawat

nilalang” (Mar. 16:15). Walang anomang bagay ang pahihintulutang

humadlang sa gawaing ito. Ito ang pinakamahalagang gawain sa panahong

ito; ito ay aabot hanggang sa walang hanggan. Ang pag-ibig na ipinahayag ni

Jesus para sa mga kaluluwa ng tao sa sakripisyo na Kanyang ginawa para sa

kanilang katubusan ang magpapasigla sa lahat Niyang mga tagasunod.”—5

T, pp. 455, 456.

45

Huwebes Nobyembre 19

5. ANG PANGHULING PANAWAGAN

a. Bago ang mga salot, anong natatanging panawagan ang inulit sa mga

matatapat ng Diyos na hindi pa nakikiisa sa nalabing iglesia? Apoc.

18:1-5.

“Sa kabila ng espirituwal na kadiliman at paghiwalay mula sa Diyos na

nananatili sa mga iglesia na bumubuo ng Babelonya, ang dakilang katawan

ng tunay na mga tagasunod ni Kristo ay masusumpungan parin sa kanilang

pakikipag-usap sa Diyos….

“Ang Apoc. 18 ay tumutukoy sa panahon kung saan, bilang bunga ng

pagtakwil sa tatlong ulit na babala ng Apoc. 14:6-12, ang iglesia ay

mararating ang kalagayang inihula ng ikalawang anghel, at ang bayan ng

Diyos na naroon pa sa Babelonya ay tatawagin upang humiwalay mula sa

pakikisama sa kanya. Ang mensaheng ito ang pinakahuling ibibigay sa

sanlibutan; at ito ang tatapos sa gawain. Kapag yaong mga ‘hindi naniniwala

sa katotohanan, kundi nalulugod sa kalikuan’ (2 Tes. 2:12), ay hayaang

tumanggap ng malaking panlilinlang at maniwala sa kasinungalingan, ang

liwanag ng katotohanan ay sisikat sa lahat ng mga nakabukas ang puso sa

pagtanggap nito, at ang lahat ng mga anak ng Panginoon na nananatili sa

Babelonya ay makikinig sa panawagan.”—GC, p. 390.

b. Upang ang sanlibutan ay “maliwanagan ng kanyang kaluwalhatian,”

anong katangian ang dapat ipakita ng anghel (mensahero)? Isa. 52:7,

8; Mat. 5:16; Col. 1:27.

k. Anong plano ng gawain ang ipinakita sa atin ng apostol kaugnay ng

mga katotohanang ito? 1 Tes. 5:4-6.



1. Anong gawaing dapat madaliin ang iniwan sa ating mga kamay ng

Panginoon?

2. Paano nahahalintulad ang kalagayan at ang kahihinatnan ng lupa

ngayon sa panahon ni Noe?

3. Ilarawan kung paano wawakasan ng Diyos ang sanlibutang ito.

4. Anong babala ang dapat ibigay bago ang ganap na pagkawasak ng

lupa?

5. Paano natin matitiyak na tayo ay nasa panig ng Diyos sa mga darating

na panahon?

46


Ang Mga Lingkod ng Diyos ay Natatakan

“Huwag mong saktan ang lupa, maging ang dagat, maging ang mga

puno, hangga’t aming matatakan ang mga lingkod ng Diyos sa kanilang

mga noo” (Apoc. 7:3).

“Si Satanas ay gumagamit ngayon ng bawat paraan sa panahong ito ng

pagtatatak upang alisin ang isipan ng bayan ng Diyos mula sa kasalukuyan,

tumatatak na mensahe at upang papag-alinlanganin sila. Nakita ko ang

pantakip na inilalapit ng Diyos sa Kanyang bayan upang ipagsanggalang sila

sa panahon ng kabagabagan; at bawat kaluluwa na nagpasya para sa

katotohanan at nadalisay ang puso ay tatakpan ng pantakip ng

Pinakamakapangyarihang Diyos.”—RH (The Present Truth), Agos. 1, 1849.

Mungkahing Babasahin: Testimonies, vol. 5, pp. 207-216.

Linggo Nobyembre 22

1. ISANG TANGGULAN

a. Anong paanyaya ang ginagawa ng Diyos sa Kanyang bayan bago ang

pagkawasak ng lupa? Isa. 26:20, 21.

b. Anong mga pangako ang magiging kaaliwan sa mga araw ng

kabagabagan? Awit 46:1-3; 91:1-10.

“Ang panahon ng kabagabagan ay mapanganib na siyang magpapalabas

ng ugaling tulad ng kay Kristo. Ito’y itinakda upang dalhin ang bayan ng

Diyos upang talikuran si Satanas at ang kanyang mga tukso. Ang huling

labanan ay ihahayag si Satanas sa kanila sa kanyang tunay na ugali, na isang

malupit na mang-aapi, at magagawa nito sa kanila ang hindi kayang gawin ng

anomang bagay, bunutin siya mula sa kanilang damdamin.”—RH, Agos. 12,

1884.

“Ang pananampalataya [ng bayang ng Diyos] ay hindi manghihina sa

dahilang ang kanilang mga panalangin ay hindi agad nasasagot. Bagaman

nagdurusa ng pinakamatinding kapighatian, takot, at pagkabahala, hindi sila

tumitigil sa kanilang pagsusumamo. Sila’y kumapit sa kalakasan ng Diyos

tulad ng pagkapit ni Jacob sa Anghel; at ang wika ng kanilang kaluluwa ay:

‘Hindi kita bibitiwan, malibang basbasan Mo ako’ (Gen. 32:26).—GC, pp.

619, 620.

47

Lunes Nobyembre 23

2. TINATAKAN O PINATAY

a. Sino ang pinatay, at sino ang binigyan ng tanggulan sa pangitain ni

Ezekel? Eze. 9:3-6, 9, 10.

b. Paano ang gawain ng tagapag-ingat na anghel na binanggit sa

Apocalipses nahahalintulad sa lalaking may panulat sa pangitain ni

Ezekel? Apoc. 7:1-3.

k. Paano ang karanasan ng mga Hudyo sa panahon ni Ester naglala-

rawan sa bayan ng Diyos sa panahon ng wakas? Ester 3:8, 9; 9:1-3.

“Ang pagtatatak ng mga lingkod ng Diyos ay katulad ng ipinakita kay

Ezekel sa pangitain.”—TM, p. 445.

“Ang mapanubok na karanasan na dumating sa bayan ng Diyos sa

panahon ni Ester ay hindi natatangi para sa panahong iyon lamang…. Ang

katulad ding espiritu na nagdala sa mga tao noong nakaraang mga panahon

upang usigin ang tunay na iglesia ang mangunguna sa hinaharap upang

sundan ang katulad ding gawain sa mga nananatiling tapat sa Diyos….

“Ang batas na sa wakas ay ipapatupad laban sa nalabing bayan ng Diyos

ay magiging katulad ng batas ni Ahasuero laban sa mga Hudyo. Ngayon ang

mga kaaway ng tunay na iglesia ay nakikita sa maliit na pulutong na nangi-

ngilin ng utos ng Sabbath ang isang Mardocheo sa pintuan. Ang paggalang

ng bayan ng Diyos sa Kanyang kautusan ay patuloy na saway sa mga nag-

iwan ng pagkatakot sa Panginoon at niyuyurakan ang Kanyang Sabbath.

“Gigisingin ni Satanas ang galit laban sa kakaunti na tumangging

tanggapin ang kilalang mga kaugalian at tradisyon. Ang mga taong may

posisyon at dinig ay aanib sa mga masasama at malulupit upang magpulong

laban sa bayan ng Diyos. Kayamanan, katalinuhan, edukasyon, ay magsa-

sanib upang sila’y hatulan. Ang mapang-usig na mga pinuno, mga ministro,

at mga miyembro ng iglesia ay magsasabwatan laban sa kanila. Sa tinig at

panulat, sa kapalaluan, pagbabanta, at paghamak, kanilang sisikaping

pabagsakin ang kanilang pananampalataya. Sa pamamagitan ng huwad na

mga paglalahad at galit na pagsamo, gigisingin nila ang galit ng mga tao. Wala

ang ‘Sinasabi ng Kasulatan’ upang iharap laban sa mga nagsusulong ng

Sabbath sa Biblia, gagamitin nila ang mapang-aping gawain upang punuan

ang kawalan. Upang maging kilala at tangkilikin, ang mga mambabatas ay

sasang-ayon sa hinihinging mga batas ng Linggo…. Sa labanang ito ay pag-

aawayan ang huling dakilang digmaan ng tunggalian sa pagitan ng

katotohanan at kamalian. At hindi tayo maiiwang nag-aalinlangan sa usapin.

Ngayon, tulad ng panahon ni Ester at Mardocheo, ang Panginoon ay ipapa-

kilala ang Kanyang katotohanan at ang Kanyang bayan.”—PK, pp. 605, 606.

48

Martes Nobyembre 24

3. PAGDADALISAY NG UGALI

a. Anong uri ng ugali ang mabubuo sa mga naghahanda para sa tatak?

Apoc. 14:1, 5. Ano ang ipinapahiwatig ng pagkakaroon ng pangalan

ng Ama? Mat. 6:9; 1 Ped. 3:15.

“Ngayon na ang panahon upang maghanda. Ang tatak ng Diyos ay hindi

kailan man ilalagay sa noo ng isang maruming lalaki o babae. Hindi ito kailan

man ilalagay sa mapag-imbot, maibigin sa sanlibutang lalaki o babae. Hindi

ito kailan man ilalagay sa noo ng mga lalaki at mga babae na sinungaling ang

dila at mapandaya ang puso. Lahat ng tatanggap ng tatak ay kailangang

walang mantsa sa harapan ng Diyos—kandidato para sa langit.”—5T, p. 216.

“Hindi tatak o tanda na makikita, kundi pagpapatibay sa katotohanan,

kapuwa sa isipan at sa espirituwal, upang [ang bayan ng Diyos] ay hindi

matinag.”—4 SDA BC [E.G. White Comments], p. 1161.

“Tayo ba ay nagsisikap sa buong kapangyarihan upang makarating sa

ganap na anyo ng mga lalaki at babae kay Kristo? Hinahanap ba natin ang

Kanyang kalubusan, na patuloy na sumusulong tungo sa guhit na inilagay sa

ating harapan—ang kasakdalan ng Kanyang ugali? Kapag ang bayan ng

Panginoon ay marating ang guhit na ito, sila ay matatatakan sa kanilang mga

noo.”—6 Ibid., p. 1118.

“Nakita ko rin na marami ang hindi nakakaunawa sa dapat nilang

marating upang mabuhay sa harapan ng Panginoon na wala ang mataas na

saserdote sa santuaryo sa panahon ng kabagabagan. Ang sinomang

nakatanggap ng tatak ng buhay na Diyos at may tanggulan sa panahon ng

kabagabagan ay dapat ipakita ng lubusan ang larawan ni Jesus.”—EW, p. 71.

b. Paano isasagawa ng Panginoon ang nagpapabanal na gawaing ito sa

atin? Heb. 7:25; 13:20, 21; Fil. 1:6; 2:12, 13.

“Nakita ko na ang panahon ni Jesus sa kabanalbanalang dako ay malapit

ng matapos at ang panahong iyon ay maikli na. Ang ating mga labis na oras

ay dapat gamitin sa pagsasaliksik ng Biblia, na siyang hahatol sa atin sa huling

mga araw….

“Mabuhay at kumilos ng lubos na nakaayon sa pagdating ng Anak ng tao.

Ang panahon ng pagtatatak ay napakaikli at malapit ng matapos. Ngayon na

ang panahon, habang ang apat na mga anghel ay pinipigilan ang apat na

hangin, upang tiyakin ang ating pagkatawag at pagkahirang.”—EW, p. 58.

“Magsikap tayo sa ating buong kapangyarihan na bigay sa atin ng Diyos

upang makabilang sa isang daan at apat na pu’t apat na libo.”—RH, Mar. 9,

1905.

49


4. NAGBUBUNTONG-HININGA AT DUMADAING

a. Ano ang gawain ng bayan ng Diyos sa huling mga araw? Isa. 58:12.

“Sa panahon ng wakas bawat banal na institusyon ay ibabalik. Ang butas

na ginawa sa kautusan noong ang Sabbath ay binago ng tao ay aayusin. Ang

nalabing bayan ng Diyos, na nakatayo sa harapan ng sanlibutan bilang mga

repormador, ay ipapakita na ang kautusan ng Diyos ang siyang saligan ng

lahat ng nagpapatuloy na repormasyon at ang Sabbath ng ikaapat na utos ay

tatayong isang alaala ng paglikha, isang patuloy na paalaala ng kapangyarihan

ng Diyos.”—PK, p. 678.

b. Ano ang ibig sabihin ng nagbubuntong-hininga at dumadaing? Eze.

9:4.

“Ang kasamaan kung saan ang matatapat ay nagbubuntong-hininga at

dumadaing ay yaong lahat ng nakikita ng mga mata, subalit ang lalong higit

pang masamang kasalanan, yaong gumising sa paninibugho ng dalisay at

banal na Diyos, ay hindi nahayag.”—5 T, p. 211.

“Sa panahong ang panganib at panlulupaypay ng iglesia ay malubha, ang

maliit na pulutong na nakatayo sa liwanag ay magbubuntong-hininga at

dadaing para sa kasamaan na ginagawa sa lupa. Subalit lalong higit na ang

kanilang dalangin ay papailanlang para sa iglesia sapagkat ang mga kaanib

nito ay gumagawa ayon sa kaugalian ng sanlibutan….

“Sila’y dumadaing sa harapan ng Diyos dahil sa nakikita na ang relihiyon

ay hinahamak sa tahanan ng mga may malaking liwanag. Sila’y dumadaing

at nagdadalamhati ng kanilang kaluluwa sapagkat ang kapalaluan, kasakiman,

pagkamakasarili, at panlilinlang sa halos lahat ng uri ay nasa iglesia.”—Ibid.,

pp. 209, 210.

k. Saan magsisimula ang paghuhukom, at ano ang kahulugan nito para

sa nagtatanyag na bayan ng Diyos? Eze. 9:6.

“Subalit ang pangkalahatang pagpuksa sa lahat na hindi nakakita ng

malaking kaibahan sa pagitan ng kasalanan at katuwiran, at hindi nakadama

ng nadarama ng mga nakatayo sa payo ng Diyos at tumanggap ng tatak, ay

inilarawan sa utos sa limang lalaking may dalang pampatay na sandata: [Eze.

9:5, 6 sinipi].”—3 Ibid., p. 267.

50

Huwees Nobyembre 26

5. KALIGTASAN

a. Paano sa wakas ililigtas ng Diyos ang Kanyang bayan sa panahong ito?

Luc. 18:7; Dan. 12:1, 2. Talakayin ang pagdadalisay sa iglesia bago

ang pagsasara ng pagkakataon.

“Sa panahon ng malaking panganib ng iglesia higit na maalab na

panalangin ang ihahandog para sa kanyang kapakanan ng mga matatapat na

nalabi, at ang Diyos ay makikinig at tutugon sa panahong ang kasalanan ng

mga mananalangsang ay makarating sa kaitaasan.”—5 T, p. 524.

“Ang iglesia ay maaaring makitang halos babagsak na, subalit hindi ito

bumagsak. Ito’y nanatili, habang ang mga makasalanan sa Sion ay

palalabasin—ang ipa ay ihihiwalay mula sa mahalagang trigo.”—2 SM, p. 380.

“Ang panahon ay hindi na magtatagal na ang pagsubok ay darating sa

bawat kaluluwa. Ang tanda ng hayop ay ipipilit sa atin…. Sa panahong ito

ang ginto ay ihihiwalay mula sa kalawang ng iglesia…. Ang ipa na tulad sa

alapaap ay ililipad ng hangin, maging sa mga lugar na ang nakikita lamang

natin ay sahig ng masaganang trigo. Lahat ng nag-aangking palamuti sa

santuaryo, subalit hindi nadamtan ng katuwiran ni Kristo, ay makikita sa

kahihiyan ng kanilang sariling kahubaran.”—5 T, p. 81.

b. Sino ang makakaligtas sa mga salot at ililipat sa ikalawang pagparito

ni Jesus? 1 Tes. 4:16, 17; Apoc. 14:4.

“Walang iba kundi ang isang daan at apat na pu’t apat na libo ang

matututo ng awit; sapagkat ito ang awit ng kanilang karanasan…na walang

ibang pulutong ang may taglay nito…. Ang mga ito, na inilipat mula sa lupa,

mula sa mga buhay, ay ibinibilang na ‘unang bunga sa Diyos at sa Kordero’

(Apoc. 14:4).”—GC, p. 649.



1. Anong pananggalang sa mga salot ang iniaalok ng Diyos, at paano ka

magkakaroon nito?

2. Paano tayo madadala sa kalagayang handa para sa pagtatatak?

3. Paano ang nalabi nakakaugnay sa kasalanan sa kanilang paligid, sa

loob at sa labas ng iglesia?

4. Nadarama mo ba ang personal na katiyakan ng pangako ng Diyos na

maghahanda sa iyo para sa wakas?

5. Paano ang pananaw ng Diyos sa trigo at ipa naiiba kaysa sa atin?

51

52

Leksiyon 10 Sabbath, Disyembre 5, 2015

Ang Ikalawang Pagparito ni Kristo

“At kung ako ay pumaroon at maghanda ng lugar para sa inyo, ako’y

muling babalik, at tatanggapin ko kayo; upang kung saan ako naroroon,

ay naroroon din kayo” (Juan 14:3).

“Ang katotohanang si Kristo ay paparito ay dapat panatilihin sa

isipan.”—Eva. p. 220.


Linggo Nobyembre 29

1. “AKO’Y MULING BABALIK”

a. Ano ang pangako ni Jesus, bago Siya namatay? Juan 14:1-3. Sa anong

paraan Siya umakyat, at paano ito nahahalintulad sa Kanyang

pagbalik? Gawa 1:9-11.

“Ang pangako ng ikalawang pagparito ni Kristo ay dapat panatilihing

sariwa sa mga isipan ng Kanyang mga alagad. Si Jesus din na kanilang

nakitang umakyat sa langit, ay babalik, upang kunin ang mga naglingkod sa

Kanya dito sa lupa. Ang tinig ding iyon na nagsabi sa kanila, ‘Narito, Ako’y

kasama ninyong palagi, hanggang sa wakas’ (Mat. 28:20), ang mag-aanyaya

sa kanila sa Kanyang presensiya sa makalangit na kaharian.”—AA, p. 33.

b. Bagaman ang sanlibutan ay puno ng mangungutya, ano ang pag-asa

ng Kristyano? 2 Ped. 3:3, 4; Tito 2:13.

“Si Pedro ay napasigla na balangkasin ang mga kalagayang magaganap

sa sanlibutan bago ang ikalawang pagparito ni Kristo…. Habang ang wakas

ng lahat ng mga bagay sa lupa ay paparating, may mga matatapat na

makakakilala ng mga tanda ng panahon. Habang ang malaking bilang ng

nagtatanyag na mga mananampalataya ay itatanggi ang kanilang

pananampalataya sa pamamagitan ng kanilang mga gawa, mayroong nalabing

makakatiis hanggang sa wakas.”—Ibid., pp. 535, 536.

53

Lunes Nobyembre 30

2. KAGULUHAN SA KALANGITAN

a. Ilarawan ang paraan ng pagdating ni Jesus? Apoc. 1:7; Luc. 21:26.

“Hindi nagtagal lumitaw sa silangan ang maliit na itim na ulap, kalahati

ng palad ng tao ang laki. Ito ang ulap na pumapalibot sa Tagapagligtas at sa

malayo ay tila napapalibutan ng kadiliman. Ang bayan ng Diyos ay

nalalamang ito ang tanda ng Anak ng tao. Sa taimtim na katahimikan sila ay

nakatanaw dito habang ito’y papalapit sa lupa, lumiliwanag at lalong nagiging

maluwalhati, hangga’t ito’y naging malaking puting ulap, ito’y nakapatong sa

kaluwalhatiang tulad sa sumusupok na apoy, at sa ibabaw nito ay ang

bahaghari ng tipan. Si Jesus ay nakasakay dito bilang isang malakas na

mananakop…. Sa makalangit na mga himig ang banal na mga anghel, isang

malawak, di-mabilang na karamihan, ang nagbabantay sa Kaniyang daan.

Ang kalangitan ay tila napuno ng mga kislap—‘sampung libong

tagsasampung libo, at libu-libo’ (Apoc. 5:11). Walang makataong panulat ang

makakapaglarawan ng tanawin; walang isipan ng tao ang makakatarok ng

kagandahan nito…. Habang ang buhay na ulap ay papalapit ng papalapit,

bawat mata ay nakatitig sa Prinsipe ng buhay. Walang putong na tinik ngayon

ang sumusugat sa banal na ulo; kundi putong ng kaluwalhatian ang naka-

patong sa Kanyang banal na noo. Ang Kanyang mukha ay higit ang liwanag

sa kislap ng liwanag ng araw sa tanghaling tapat.”—GC, pp. 640, 641.

“Ang pangungutya ay natigil na. Ang sinungaling na mga labi ay

napatahimik. Ang labanan ng mga sundalo, ang ingay ng digmaan, ‘na may

nakakalitong ingay, at mga damit na iginulong sa dugo’ (Isa. 9:5), ay

tumahimik. Walang naririnig ngayon kundi ang tinig ng panalangin at ang

tunog ng pag-iyak at panaghoy. Ang pag-iyak ay pumutok mula sa mga labi

na kanina lamang ay nagungutya: ‘Ang dakilang araw ng Kanyang galit ay

dumating na; at sino ang makakatayo?’ (Apoc. 6:17). Ang masasama ay

nanalanging tabunan sana ng mga bato ng kabundukan kaysa sa makita ang

Kanyang mukha na kanilang kinutya at itinakwil.”—Ibid., p. 642.

b. Paano ang pangitain ni Juan sa Apoc. 6:12-17 pinagtibay ang ibang

hula sa Lumang Tipan? Isa. 2:10, 11, 19; 34:4, 8; Joel 3:14-16.

“Si Satanas ay hindi pinahintulutang gayahin ang paraan ng pagdating ni

Kristo. Ang Tagapagligtas ay nagbigay babala sa Kanyang bayan laban sa

panlilinlang sa bagay na ito at malinaw na inihula ang paraan ng Kanyang

ikalawang pagdating…. Ang pagdating na ito ay walang paraan upang

magaya. Ito’y malalaman ng buong daigdig—masasaksihan ng buong

sanlibutan.”—Ibid., p. 625.

54

Martes Disyembre 1

3. ANG UNANG PAGKABUHAY NA MULI

a. Sa gitna ng kaguluhan sa kalangitan at sa lupa, ano ang gagawin ni

Jesus? 1 Tes. 4:16, 17; Juan 5:25; 1 Cor. 15:51-53.

“Sa gitna ng pag-uga ng lupa, ang pagkislap ng kidlat, at ang pag-ugong

ng kulog, ang tinig ng Anak ng Diyos ay tinawag ang natutulog na mga banal.

Siya’y tumingin sa mga libingan ng mga matuwid, at, itinaas ang Kanyang

mga kamay sa langit, Siya’y sumigaw: ‘Gumising, gumising, gumising, kayo

na natutulog sa alabok, at bumangon!’ Sa buong kahabaan at kalawakan ng

lupa ay narinig ng mga patay ang tinig na iyon, at sila na nakarinig ay

nabuhay. At ang buong lupa ay uugong sa yapak ng napakadaming kawal sa

bawat bansa, lipi, wika, at bayan. Mula sa bilangguan ng kamatayan sila ay

dumating, na nadadamtan ng walang kamatayang kaluwalhatian, na

sumisigaw: ‘O kamatayan, nasaan ang iyong tuklaw, O libingin, nasaan ang

iyong tagumpay?’ (1 Cor. 15:55). At ang buhay na mga matuwid at ang binuhay na mga banal ay nagkaisa sa kanilang tinig sa mahaba, masayang sigaw ng

tagumpay.”—GC, p. 644.

b. Ano ang mangyayari sa mga namatay sa matapat na pag-asa sa

pagparito ni Kristo? Juan 11:25, 26; 1 Tes. 4:13, 14.

“Lahat ay lumabas sa kanilang libingan na may anyong tulad ng kanilang

pagpasok sa libingan…. Lahat ay bumangon na may pananariwa at kalakasan

ng panloob na kabataan. Sa pasimula, ang tao ay nilikha ayon sa wangis ng

Diyos, hindi lamang sa ugali, kundi sa anyo at sa hitsura. Ang kasalanan ay

binura at halos pinawi ang banal na wangis; subalit si Jesus ay pumarito upang

ibalik yaong nawala. Babaguhin Niya ang ating maruming katawan at

aanyuan sila ayon sa Kanyang maluwalhating katawan. Ang may kamatayan,

nasisirang anyo, nasirang kagandahan, minsang nadumhan ng kasalanan, ay

naging sakdal, maganda, at walang kamatayan. Lahat ng mga kapintasan at

kasiraan ay naiwan sa libingan. Naibalik sa punong kahoy ng buhay sa

matagal na nawalang Eden, ang mga tinubos ay ‘lalago’ (Mal. 4:2) hanggang

sa ganap na anyo ng lahi sa kauna-unahang kaluwalhatian nito. Ang

pinakahuling naiwang mga bakas ng sumpa ng kasalanan ay mawawala, at

ang matatapat kay Kristo ay makikita sa ‘kagandahan ng Panginoon nating

Diyos’ (Awit 90:17), sa isip at sa kaluluwa at katawan ay nagpapakita ng sakdal na wangis ng kanilang Panginoon….

“Tinipon ng mga anghel ang Kanyang mga hinirang mula sa apat na hangin,

mula sa isang dulo ng langit hanggang sa kabila’ (Mat. 24:31). Ang maliliit na bata

ay dala ng banal na mga anghel sa bisig ng kanilang mga ina. Ang magkaibigang

matagal na pinaghiwalay ng kamatayan ay nagkaisa, hindi na muling maghihiwalay,

at sa awit ng kagalakan ay umakyat na magkasama sa Siyudad ng Diyos.”—Ibid., pp.

644, 645.

55

Miyerkules Disyembre 2

4. DINALA O INIWAN

a. Sa anong panahon sa kasaysayan ng Biblia inihambing ni Jesus ang

Kanyang ikalawang pagdating? Mat. 24:37; Luc. 17:28.

“Inilagay ng mga tao sa kanilang sarili ang pagtatayo ng pamantayan na

naaayon sa kanilang sariling kaisipan, at ang kautusan ni Jehova ay

nilapastangan. Ito ang dahilan kung bakit napakalaki at laganap ang

kasamaan. Ito ang dahilan kung bakit ang ating mga panahon ay nagiging

tulad ng mga araw ni Noe at Lot.”—RH, Mayo 2, 1893.

b. Ano ang bunga ng kahatulan ng Diyos sa mga panahong ito? Gen.

7:21-23; 19:24, 25.

k. Sa gayon ding paraan, ano ang mangyayari sa pagparito ni Kristo?

Luc. 17:34-37.

“Kapag ang pangangatwiran ng pilosopiya ang pumawi sa takot sa

kahatulan ng Diyos; kapag ang mga gurong pangrelihiyon ay nagtuturo tungo

sa mahabang kapayapaan at pag-unlad, at ang sanlibutan ay abala sa kanilang

mga negosyo at kalayawan, nagtatanim, at nagtatayo, nagpipiyesta at

nagsasaya, itinatakwil ang babala ng Diyos at kinukutya ang Kanyang mga

mensahero—at darating ang biglang pagkawasak sa kanila, at hindi sila

makakatakas.”—PP, p. 104.

d. Ipaliwanag kung sino yaong mga “dadalhin” sa ikalawang pagparito

ni Kristo. Mat. 24:40-42; Mal. 3:17.

“Ang panahon ng paghuhukom ang siyang pinakataimtim na panahon,

kapag tipunin na ng Panginoon ang Kanyang pag-aari sa gitna ng mga

panirang damo. Sila na naging mga kaanib ng iisang pamilya ay

magkakahiwalay. Isang tatak ang inilagay sa mga matuwid…. Yaong mga

tumalima sa kautusan ng Diyos ay makikiisa sa pulutong ng mga banal sa

liwanag; sila ay papasok sa pintuan ng siyudad at may karapatan sa punong

kahoy ng buhay. Ang isa ay dadalhin. Ang kanyang pangalan ay mananatili

sa aklat ng buhay, habang yaong mga nakasama niya ay magkakaroon ng

tatak ng walang hanggang pagkahiwalay mula sa Diyos.”—TM, pp. 234, 235.

56

Huwebes Disyembre 3

5. HANDA KA NA BA?

a. Anong mangyayari sa masasama na buhay sa pagdating ni Kristo? 2

Tes. 1:7-9; 2:8; Awit 97:3.

b. Magiging ano ang mga masama para sa mga “agila” na binanggit ni

Jesus sa Luc. 17:37? Apoc. 19:17, 18; Eze. 39:17-20.

k. Nalalaman ang darating, ano ang dapat nating pagtuunan ng pansin?

2 Ped. 3:11; Awit 24:3, 4; Judas 23, 24.

“Si Jesus ay darating na, ngunit hindi tulad ng una Niyang pagdating,

isang sanggol sa Bethlehem; hindi tulad ng Siya’y naglakbay tungo sa

Jerusalem, nang ang mga alagad ay nagpuri sa Diyos sa malakas na tinig at

sumisigaw, ‘Hosana’; kundi sa kaluwalhatian ng Ama at lahat ng banal na

mga anghel na kasama Niya sa Kanyang daan tungo sa lupa. Ang buong langit

ay mawawalan ng anghel, habang ang naghihintay na mga banal ay nakatitig

sa Kanya at nakatanaw sa langit, tulad ng mga tao sa Galilea nang Siya ay

umakyat mula sa Bundok ng mga Olibo. At yaong mga banal lamang, yaong

mga sumunod ng lubos sa maamong Huwaran, ang sisigaw na may kagalakan

habang sila’y nakatitig sa Kanya, ‘Narito, ito ang aming Panginoon;

hinihintay namin Siya, at ililigtas Niya kami’ (Isa. 25:9).”—EW, p. 110.

Biyernes Disyembre 4


1. Anong katiyakan ang binigay ni Jesus sa Kanyang pagbalik?

2. Paano mo makikilala ang huwad na pag-angkin tungkol sa anyo ng

ikalawang pagparito ni Kristo mula sa katotohanan na Kanyang

itinuro?

3. Ilarawan ang pagkakasunod-sunod ng mga kaganapan mula sa

panahong si Jesus ay nagpakita sa alapaap hanggang sa panahong ang

mga banal ay sumama sa Kanya pabalik sa langit.

4. Nais mo bang “dalhin” o “iwanan” sa pagbalik ni Jesus?

5. Paano mo matitiyak na maging kabilang sa mga naghihintay kay

Kristo?

57


Ang Pinakahuling Kaaway

“Ang pinakahuling kaaway na pupuksain ay ang kamatayan” (1

Cor. 15:26).

“Ang kirot ay hindi lilitaw sa kapaligiran ng langit. Wala na doong

pagluha, wala ng kamatayan, wala ng bakas ng kalungkutan.”—GC, p. 676.


Linggo Disyembre 6

1. ANG PASIMULA NG KAMATAYAN AT ANG UNANG MALA-

KING KASINUNGALINGAN

a. Saan isinama ang unang pagbanggit ng Biblia sa kamatayan? Gen.

2:17. Anong kasinungalingan ang sinabi ng ahas sa pag-uusap na

naganap sa punong-kahoy na ito? Gen. 3:1-4.

“Ang tanging nangako kay Adan ng buhay sa pagsalangsang ay ang

dakilang manlilinlang. At ang sinabi ng ahas kay Eva sa Eden—‘Tiyak na

hindi ka mamamatay’ (Gen. 3:4)—ang unang sermon na ipinangaral sa

kawalan ng kamatayan ng kaluluwa. Subalit ang pahayag na ito, na nakabatay

lamang sa kapangyarihan ni Satanas, ay umaalingawngaw mula sa mga

pulpito ng Kristyanismo at handang tanggapin ng karamihang tao tulad ng

tinanggap ito ng ating unang mga magulang. Ang banal na kahatulan, ‘Ang

kaluluwang nagkasala, ay mamamatay’ (Eze. 18:20), ay pinalitan ng: Ang

kaluluwang nagkasala, ay hindi mamamatay, kundi mabubuhay magpakailan

man. Hindi tayo magtataka sa pambihirang kahibangan na nagdala sa mga tao

sa pagiging mapaniwalain sa mga salita ni Satanas at napakahirap paniwalaan

ang mga salita ng Diyos.”—GC, p. 533.

b. Nang kaharap ang tukso upang kumain ng bunga ng punong ito, ano

ang ginawa ng unang mag-asawa? Gen. 3:6. Ano ang dumating bilang

bunga ng kasalanang ito? Roma 5:12; 6:23.

“Napatunayan sa lahat na ang kabayaran ng kasalanan ay hindi ang

marangal na kalayaan ng sarili at buhay na walang hanggan, kundi pagiging

alipin, pagkawasak, at kamatayan.”—Ibid., p. 668.

58

Lunes Disyembre 7

2. ANG LIKAS NG KAMATAYAN

a. Paano pinagsama ng Diyos ang katawan at hininga upang bigyang

buhay ang unang tao? Gen. 2:7. Anong nangyayari kapag ang isang

kaluluwa ay namatay? Awit 146:4.

b. Anong kapangyarihan mayroon ang tao sa kamatayan, at sa anong

kalagayan pumapasok ang tao sa kanyang kamatayan? Awit 6:5;

89:48; 115:17; Ecle. 8:8; 9:5.

“Sa saligang kamalian ng likas na kawalan ng kamatayan ay nakabatay

ang doktrina ng pagkakaroon ng malay sa kamatayan—isang doktrina, tulad

ng walang hanggang pagdurusa sa impiyerno, ay salungat sa mga aral ng

Kasulatan, sa dikta ng pang-unawa, at sa ating damdamin bilang tao. Ayon sa

kilalang paniniwala, ang mga tinubos sa langit ay bihasa sa lahat ng mga

nangyayari sa lupa at lalo na sa buhay ng mga kaibigan na kanilang naiwan.

Subalit paano ito magiging bukal ng kaligayahan sa mga patay na malaman

ang kaguluhan ng mga nabubuhay, na masaksihan ang mga kasalanang

ginagawa ng kanilang mga mahal sa buhay, at makita silang nagtitiis ng lahat

ng kalungkutan, kabiguan, at kapighatian ng buhay? Anong kagalakan ang

tatamasain sa tahanan ng langit ng mga umaali-aligid sa kanilang mga

kaibigan sa lupa? At lubhang nakapanghihimagsik ang paniniwala na sa

panahong iniwan ng hininga ang katawan ang kaluluwa ng hindi nagsisi ay

dadalhin na sa apoy ng impiyerno! Anong malalim na paghihinagpis ang

mararamdaman ng mga nakakakita sa kanilang kaibigan na namamatay na

hindi handa, na pumasok sa isang walang hanggang kaabahan at kasalanan!

Marami ang nadadala sa kahibangan ng nakapanlulumong kaisipang ito.”—

GC, p. 545.

k. Ano ang sinabi ni Jesus tungkol sa kamatayan? Mat. 9:18, 19, 23, 24;

Juan 11:11-14.

“Tinawag ni Jesus ang kamatayan na isang pagtulog sa Kanyang

nananampalatayang mga anak. Ang kanilang buhay ay nakakubling kasama

ni Kristo sa Diyos, at hanggang sa huling tunog ng pakakak ang mga namatay

ay matutulog sa Kanya.”—DA, p. 527.

d. Paano ipinahiwatig ni apostol Pedro na ang isang matuwid na tao ay

hindi agad pumaparoon sa langit sa kanyang kamatayan? Gawa 2:29,

34.

59

Martes Disyembre 8

3. ANG KASINUNGALINGAN NG AHAS AY INULIT

a. Paano binalaan ang mga Israelita laban sa kaugalian ng mga pagano

na kinabibilangan ng pakikipag-usap sa patay? Lev. 19:28; Deut.

14:1.

“Halos lahat ng anyo ng panggagaway at pangkukulam noong unang

panahon ay nakabatay sa paniniwala ng pakikipag-usap sa patay. Yaong mga

nagsasagawa ng pakikipag-usap sa espiritu ng patay ay nag-aangking

nakipag-ugnayan sa umalis na espiritu, at natamo sa pamamagitan nila ang

isang kaalaman sa darating na mga kaganapan….

“Ang ganito ring paniniwala ng pakikipag-usap sa patay ang bumuo ng

patibayan ng pagsamba sa diyusdiyusan ng mga pagano. Ang mga

diyusdiyusan ng mga pagano ay pinaniniwalaang mga sinasambang espiritu

ng mga limisang mga bayani. Kung kaya ang relihiyon ng mga pagano ay

isang pagsamba sa patay….

“Ang pagsamba sa patay na kilala sa halos bawat uri ng paganismo, ay

kabilang din ang sinasabing pakikipag-usap sa patay. Ang mga diyusdiyusan

ay pinaniniwalaang iniuugnay ang kanilang kalooban sa mga tao, at gayon

din, kapag sinasangguni, nagbibigay sa kanila ng payo. Ito ang katangian ng

kilalang kasulatan ng Grecia at Roma.”—PP, p. 684.

b. Paano si Haring Saul nadala sa paghingi ng payo mula kay Satanas sa

ilalim ng pagbabalatkayo ng pinaniniwalaang espiritu ng patay na

propeta? 1 Sam. 28:7-14.

k. Ano ang dapat na pananaw ng bawat tunay na mananamba ng buhay

na Diyos? Isa. 8:19, 20.

“Kung ang mga tao ay handang tumanggap ng katotohanan na malinaw

na sinabi ng Kasulatan tungkol sa likas ng tao at sa kalagayan ng patay,

makikita nila sa mga pag-angkin at pagpapakita ng espirituwalismo ang

paggawa ni Satanas na may kapangyarihan at mga tanda at huwad na mga

kababalaghan. Subalit sa halip na isuko ang kalayaang naaayon sa pusong

laman, at talikuran ang mga kasalanan na kanilang iniibig, marami ang

ipinikit ang kanilang mga mata sa liwanag at lumakad ng pasulong, anoman

ang babala, habang hinahabi ni Satanas ang mga tukso sa harap nila, at sila’y

naging biktima niya. ‘Sapagkat hindi nila tinanggap ang pag-ibig sa

katotohanan, upang sila ay maligtas,’ kung kaya ‘Padadalhan sila ng Diyos

ng malakas na panlilinlang, upang sila’y maniwala sa kasinungalingan’ (2

Tes. 2:10, 11).”—GC, p. 559.

60


4. ANG TAGUMPAY NI KRISTO LABAN SA KAMATAYAN

a. Sino ang humahawak sa buhay at kamatayan? Awit 68:20; Apoc. 1:18.

Bagaman hawak Niya ang susi ng kamatayan, ano ang ginawa ni

Jesus? Heb. 2:9; Gawa 2:24.

“Kay Kristo ay may buhay, orihinal, hindi hiram, hindi nagmula sa kanino

man. ‘Siya na kinaroroonan ng Anak ay may buhay’ (1 Juan 5:12). Ang

kabanalan ni Kristo ang siyang katiyakan ng mananampalataya sa walang

hanggang buhay. ‘Siya na nananampalataya sa Akin,’ sabi ni Jesus, ‘mamatay

man siya, ay mabubuhay muli: at sinomang nabubuhay at nananampalataya

sa Akin ay hindi kailan man mamamatay. Naniniwala ba kayo dito?’ (Juan

11:25, 26). Dito si Kristo ay nakatanaw sa panahon ng Kanyang ikalawang

pagparito. At ang matuwid na mga patay ay ibabangong wala ng kamatayan, at ang

nabubuhay na mga matuwid ay ililipat sa langit na hindi nakakita ng kamatayan….

Sa pamamagitan ng Kanyang salita at ng Kanyang mga gawa Kanyang ipinahayag

ang Kanyang sarili na siyang May-akda ng pagkabuhay na muli. Siya mismo na

malapit ng mamatay sa Krus ay tumayong hawak ang susi ng kamatayan, isang

mananakop ng libingan, at ipinahayag ang kanyang karapatan at kapangyarihan sa

pagbibigay ng walang hanggang buhay.”—DA, p. 530.

b. Ano ang ginawa ni Jesus sa kamatayan? 2 Tim. 1:10; Heb. 2:14, 15.

“Ang katanungang, “Kung ang tao’y mamatay, mabubuhay pa kaya

siyang muli?” ay nasagot na. Sa pamamagitan ng pagpasan ng parusa sa

kasalanan, sa pamamagitan ng pagpasok sa libingan, Binigyang liwanag ni

Kristo ang libingan para sa lahat ng namatay sa pananampalataya. Si Jesus sa

anyong tao ay binigyang liwanag ang buhay at kawalan ng kamatayan sa

pamamagitan ng ebanghelyo. Sa pagkamatay, tiniyak ni Kristo ang buhay na

walang hanggan para sa lahat ng nananampalataya sa Kanya. Sa pagkamatay,

hinatulan Niya ang pasimula ng kasalanan at di-pagtatapat upang magdusa ng

parusang kamatayan—walang hanggang kamatayan.”—6 T, pp. 230, 231.

k. Katumbas ng parusang kamatayan, ano ang kaloob ng Diyos? Roma

6:23; Juan 3:16.

“Sa mga nananampalataya, si Kristo ay pagkabuhay na muli at ang buhay. Sa

ating Tagapagligtas ang buhay na nawala dahil sa kasalanan ay naibalik; sapagkat

Siya’y may buhay sa Kanyang sarili upang buhayin ang sinomang naisin Niya.”—

DA, pp. 786, 787.

“Lahat ng mananamalataya na dumaan sa natural na kamatayan, sa pamamagitan

ng pagkain ng laman at pag-inom ng dugo ng Anak ng Diyos, ay may buhay na

walang hanggan sa kanila, ang buhay ni Jesukristo. Sa pagkamatay, ginawang

imposible ni Jesus sa mga nananampalataya sa Kanya na mamatay ng walang

hanggan.”—7 SDA, BC [E.G. White Comments], p. 926.

61

Huwebes Disyembre 10

5. ANG KAMATAYAN AY SINIRA

a. Anong nangyari matapos ang una at ikalawang pagkabuhay na muli?

Apoc. 20:4-15.

“Sa pagtatapos ng isang libong taon, si Kristo… ay inutusan ang

masasamang patay na bumangon upang tanggapin ang kanilang parusa….

Napakalaking kaibahan sa mga binangon sa unang pagkabuhay na muli! Ang

mga matuwid ay nadadamtan ng walang kamatayang kabataan at kagandahan.

Ang masasama ay taglay ang mga bakas ng sakit at kamatayan.”—GC, p. 662.

b. Ano ang huling magaganap sa mga masasama? Mat. 13:40-42. Sa halip

na walang hanggang parusa, ano ang magpapahirap sa kanila? Mal.

4:1-3.

“Ang ilan [sa mga masasama] ay namatay sa isang saglit, habang ang iba

ay nagdusa ng maraming mga araw. Lahat ay pinarusahan ‘ayon sa kanilang

mga gawa’ (Awit 28:4)…. [Si Satanas] ay pinahirapan hindi lamang sa

kanyang sariling paghihimagsik, kundi pati na ang lahat ng kasalanan na siya

ang dahilan kaya nagawa ito ng bayan ng Diyos. Ang parusa sa kanya ay

lalong higit na malaki kaysa sa kanyang mga nadaya. Matapos mamatay ang

lahat ng nagkasala dahil sa kanyang panlilinlang, siya ay buhay pa at

nagdurusa. Sa lumilinis na apoy ang masasama sa wakas ay nasupok, ugat at

mga sanga—si Satanas ang ugat, ang kanyang mga tagasunod ang mga sanga.

Ang buong parusa ng kautusan ay dumalaw; ang hinihingi ng hustisya ay

naibigay; at ang langit at lupa, na nakakakita, ay ipinahayag ang katuwiran ni

Jehova.”—Ibid., p. 673.

k. Ano ang mangyayari maging sa kamatayan mismo? 1 Cor. 15:26;

Apoc. 21:4.


Personal na mga katanungan Para sa Pagbabalik-aral

1. Paano ipinakilala ang kamatayan sa sanlibutang ito?

2. Anong kalagayan ang pinapasok ng tao matapos ang kamatayan?

3. Paano ang unang kasinungalingan ng ahas nagpapatuloy sa buong

kasaysayan?

4. Ano ang ginawa ni Kristo sa sumpa ng kamatayan?

5. Paano natin malalaman na ang masasama ay hindi hahayaang

nasusunog ng walang hanggan?

62


Ang Milenyo at Ang Bagong Lupa

“Mapalad ang maaamo: sapagkat sila’y magmamana ng lupa” (Mat.

5:5).

“Ang buong sansinukob ng Diyos ay nilinis, at ang malaking tunggalian

ay natapos na sa walang hanggan. Saan man tayo tumingin, saan man ibaling

ang paningin ay maganda at banal…. Ang magandang bagong lupa, sa buong

kaluwalhatian nito, ang walang hanggang pamana sa mga banal.”—EW, p.

295.

Mungkahing Babasahin: Early Writings, pp. 17-20, 288-295.

Linggo Disyembre 13

1. PAGPASOK SA KAHARIAN NG KALUWALHATIAN

a. Saan paroroon ang matatapat pagkatapos ng ikalawang pagparito ni

Kristo? 1 Tes. 4:15-17.

“Lahat tayo ay pumasok sa alapaap na magkakasama at sa loob ng pitong

araw ay umakyat tungo sa dagat na bubog, nang dinala ni Jesus ang mga

putong, at sa pamamagitan ng Kanyang sariling kanang kamay ay inilagay ito

sa ating mga ulo. Binigyan Niya tayo ng gintong alpa at palma ng

tagumpay…. Lahat ay ganap na nasiyahan sa kanilang mga putong. At lahat

sila ay dinamtan ng isang maluwalhating puting damit mula sa kanilang mga

balikat hanggang sa kanilang mga paa.”—EW, pp. 16, 17.

b. Ano ang nagbigay karapatan sa mga banal na makapasok sa Bagong

Jerusalem? Awit 87:3-6; Gal. 4:26; Apoc. 22:14; Isa. 26:1, 2.

“Ang mga anghel ay nakapalibot sa atin habang tayo’y nagmamartsa sa

ibabaw ng dagat na bubog tungo sa pintuan ng siyudad. Itinaas ni Jesus ang

Kanyang malakas, maluwalhating mga bisig, at hinawakan ang pintuang

perlas, at idinuyan ito sa kumikislap na mga bisagra, at sinabi sa atin, ‘Kayo

ay naglinis ng inyong mga damit sa Aking dugo, tumayong matatag sa Aking

katotohanan, pumasok kayo.’ Tayong lahat ay nagmartsa papasok at nadama

na tayo ay may sakdal na karapatan sa siyudad.”—Ibid., p. 17.

63

Lunes Disyembre 14

2. ANG MILENYO

a. Gaano katagal ang gugugulin ng mga banal sa langit? Apoc. 20:4. Ano

ang ating gagawin sa panahong ito? 1 Cor. 6:2; Mat. 19:28.

“Sa panahon ng isang libong taon sa pagitan ng una at ikalawang

pagkabuhay na muli ang paghuhukom sa mga masama ay magaganap…. Sa

pakikiisa kay Kristo hahatulan ng [mga matuwid] ang masasama, na

inihahambing ang kanilang mga gawa sa aklat ng alituntunin, ang Biblia, at

pinagpapasyahan ang bawat kaso ayon sa mga gawa na ginawa sa katawan.

At ang bahagi na dapat pagdusahan ng masama ay sinukat, ayon sa kanilang

mga gawa; at itinala laban sa kanilang pangalan sa aklat ng kamatayan.”—

GC, pp. 660, 661.

b. Saan naroroon si Satanas sa panahon ng milenyo? Apoc. 20:1-3. Sa

anong kalagayan naroroon ang lupa sa panahong ito? Jer. 4:23-27.

“Dito [sa lupang ito] ang siyang magiging tahanan ni Satanas kasama ng

kanyang mga anghel sa loob ng isang libong taon. Natatakdaan lamang dito

sa lupa, hindi siya magkakaroon ng daan sa ibang mga daigdig upang tuksuhin

at inisin yaong mga hindi pa nagkasala. Ito ang diwa na siya ay nakagapos:

walang naiwan, kung saan kanyang magagamit ang kanyang kapangyarihan.

Siya ay lubusang napahinto mula sa gawain ng panlilinlang at pagwasak na

sa loob ng maraming daangtaon ito ang tanging kaluguran niya….

“Sa loob ng anim na libong taon, ang paghihimagsik ni Satanas ay

nagpangatal sa lupa.’ Ginawa niyang ‘isang ilang ang sanlibutan, at sinira ang

mga siyudad nito.’ At ‘hindi niya binuksan ang mga tahanan ng kanyang mga

bilanggo.’ Sa loob ng anim na libong taon ang kanyang bilangguan ay

tumanggap ng mga tao ng Diyos, at kanya itong binilanggo hanggang sa

walang hanggan; subalit winasak ni Kristo ang mga gapos at pinalaya ang

mga bilanggo.

“Sa loob ng anim na libong taon, Si Satanas ay paroroo’t paparito sa

magulong lupa upang tingnan ang mga bunga ng kanyang paghihimagsik

laban sa kautusan ng Diyos. Sa panahong ito ang kanyang paghihirap ay

matindi. Mula nang siya ay nagkasala ang kanyang buhay ng walang tigil na

paggawa ay nagbura sa pagbubulaybulay; subalit ngayon ay inalisan siya ng

kapangyarihan at pinabayaang magbulaybulay sa bahagi na kanyang

ginampanan mula ng siya’y unang maghimagsik laban sa pamahalaan ng

langit, at tumanaw na may pangangatal at takot sa kakilakilabot na hinaharap

kapag siya ay magdurusa na sa lahat ng kasamaan na kanyang ginawa at

parurusahan sa mga kasalanan na siya ang naging dahilan.”—Ibid., pp. 659,

660.

64

Martes Disyembre 15

3. PAGLIPAT NG PUNONG HIMPILAN

a. Ano ang magaganap sa pagtatapos ng pahuhukom sa langit? Apoc.

21:2, 3.

“Pinangungunahan ni Jesus tayong lahat ay bumaba mula sa siyudad

tungo sa lupa, sa isang dakila at malakas na bundok, na hindi kayang dalhin

si Jesus, at ito’y nahati, at nagkaroon ng isang malakas na kapatagan. At tayo

ay tumingala at nakita ang dakilang siyudad, na may labindalwang patibayan,

at labindalwang pintuan, tatlo sa bawat gilid, at may isang anghel sa bawat

pintuwan. Tayong lahat ay sumigaw, ‘Ang siyudad, ang dakilang siyudad,

ito’y dumarating, ito’y bumababa mula sa Diyos sa kalangitan,’ at ito’y

lumapag sa lugar na ating kinalalagyan.”—EW, pp. 17, 18.

b. Saan masusumpungan ang Bagong Jerusalem? Zac. 14:4.

“Bilang lugar ng Kanyang pag-akyat, pinili ni Jesus ang dakong madalas

na napabanal ng Kanyang presensiya habang Siya’y naninirahan kasama ng

mga tao. Hindi ang Bundok ng Sion, ang lugar ng siyudad ni David, hindi ang

Bundok ng Moriah, ang kinalalagyan ng templo, ang siyang pinarangalan.

Doon si Kristo ay hinamak at itinakwil. Doon ang mga alon ng habag, na

bumabalik sa mas malakas na alon ng pag-ibig, ay hinahampas pabalik ng

mga pusong kasing-tigas ng malaking bato. Doon si Jesus, pagod at

nabibigatan ang puso, ay pumaparoon upang makasumpong ng kapahingahan

sa Bundok ng mga Olibo. Ang banal na Shekinah, sa paghiwalay mula sa

unang templo, ay tumayo sa ibabaw ng bundok sa silangan, na para bagang

ayaw iwanan ang piniling siyudad; gayon din si Kristo na nakatayo sa ibabaw

ng Olibo, sa nananabik na puso ay nakadungaw sa Jerusalem. Ang kagubatan

at lambak ng bundok ay naitalaga sa pamamagitan ng Kanyang mga

panalangin at pagluha. Ang matarik na kalagayan nito ay umaalingawngaw

sa mga sigaw ng tagumpay ng karamihan na nagpahayag sa Kanya bilang

hari. Sa dalisdis nito ay nakasumpong Siya ng tahanan kasama ni Lazaru sa

Betanya. Sa halamanan ng Gethsemane sa paanan nito Siya ay nanalangin at

nagsumamo na mag-isa. Mula sa bundok na ito Siya ay aakyat sa langit. Sa

ibabaw ng tuktok nito ang Kanyang mga paa ay tatapak sa Kanyang pagbalik.

Hindi na isang lalaki ng kalungkutan, kundi isang maluwalhati at

matagumpay na hari na Siya’y tatayo sa ibabaw ng Olibo, habang ang

haleluya ng mga Hebreo na kasama ang hosana ng mga Gentil, at ang tinig ng

mga tinubos na tulad sa isang malakas na hukbo ay isisigaw ang papuri,

Parangalan Siya na Panginoon ng lahat!”—DA, pp. 829, 830.

65


4. ISANG BAGONG LUPA

a. Kapag wala na ang masasama, ano ang mangyayari sa lupa? Apoc.

21:1; Awit 102:25, 26.

b. Anong gagawin ng mga tinubos sa bagong lupa? Isa. 32:18; 65:21, 22.

“At tayo’y nagsimulang tumingin sa maluwalhating mga bagay sa labas

ng siyudad. Doon ay nakita ko ang pinakamaluwalhating mga tahanan, na ang

hitsura ay pilak, na may apat na mga haligi na may mga perlas na

napakagandang tingnan. Ito ay mamanahin ng mga banal. Bawat isa ay may

isang gintong lalagyan. Nakita ko na marami sa mga banal ang pumaroon sa

mga tahanan, at tinanggal ang kanilang kumikinang na mga putong at inilagay

sa lalagyan, at lumabas sa bukirin sa tabi ng mga tahanan upang gawin ang

gawain sa lupa; hindi tulad ng ating gawain sa lupa dito; hindi, hindi. Isang

maluwalhating liwanag ang sumisikat sa kanilang mga ulo, at sila’y patuloy

na sumisigaw at nagpupuri sa Diyos.”—EW, p. 18.

“Sa lupang binago, ang mga tinubos ay makikisangkot sa mga gawain at

kaluguran na nagbigay ng kaligayahan kay Adan at kay Eba noong pasimula.

Ang buhay sa Eden ay ipamumuhay, ang buhay sa halamanan at sa

bukirin.”—PK, pp. 730, 731.

k. Paano inilarawan ng Biblia ang kapaligiran ng bagong lupa? Isa. 11:6-

9; 65:25.

“Nakita ko ang iba pang bukirin na puno ng lahat ng uri ng mga bulaklak,

at ng sila’y pinitas ko, ako’y sumigaw, ‘Hindi sila kukupas.’ Sunod ay nakita

ko ang bukirin ng matataas na damo, napakagandang tingnan; ito’y buhay na

berde at kumikinang tulad ng pilak at ginto, habang ito’y pumapagaspas na

may pagmamalaki sa kaluwalhatian ng Haring si Jesus. At kami ay pumasok

sa bukirin ng lahat ng uri ng mga hayop—ang leon, ang tupa, ang leopardo,

at ang lobo, lahat ay magkakasama sa sakdal na pagkakaisa. Kami ay dumaan

sa gitna nila, at sila’y sumunod na tahimik. At kami ay pumasok sa kagubatan,

hindi tulad ng madilim na kagubatan dito; hindi, hindi; kundi maliwanag, at

maluwalhati; ang mga sanga ng mga punong kahoy ay pumapagaspas, at

kaming lahat ay sumigaw, ‘Tayo’y mananahang ligtas sa ilang at matutulog

sa kagubatan.’”—EW, p. 18.

“Ang isipan [ng mga bata] ay dapat punuin ng mga kuwento ng buhay ng

Panginoon, at ang kanilang imahinasyon ay pasiglahin sa paglalarawan ng

mga kaluwalhatian ng darating na sanlibutan.”—CG, p. 488.

66


5. PAGMANA NG LUPA

a. Ano ang hula sa mga taong, bagaman itinakwil mula sa sanlibutan

ngayon, ay mamanahin ang susunod? Awit 37:8-11.

“Ang maaamo ‘ay magmamana ng lupa’ (Mat. 5:5). Sa pamamagitan ng

mithiing itaas ang sarili kung kaya pumasok ang kasalanan sa sanlibutan, at

ang ating unang mga magulang ay nawala ang paghahari sa magandang lupa,

ang kanilang kaharian. Sa pamamagitan ng pagsasakripisyo ng sarili na

tinubos ni Kristo ang nawala. At Kanyang sinabi na dapat tayong magta-

gumpay tulad Niya. Apoc. 3:21. Sa pamamagitan ng kapakumbabaan at

pagpapasakop ng sarili tayo ay magiging tagapagmanang kasama Niya….

“Ang lupang ipinangako sa mga maaamo ay hindi katulad nito, na

madilim dahil sa anino ng kamatayan at ng sumpa….

“Walang kabiguan, walang kalungkutan, walang kasalanan, walang

sinoman ang magsasabi, may sakit ako; wala ng mahabang hanay tungo sa

libingan, wala ng pagkalumbay, walang kamatayan, walang paghihiwalay,

walang wasak na puso; bagkus si Jesus ang naroroon, kapayapaan ang

naroon.”—MB, p. 17.

b. Ano ang ugali ng mga mananahan sa bagong lupa? 2 Ped. 3:13.

“Ang mga paa ng masasama ay hindi kailan man lalapastangan sa

binagong lupa. Ang apoy ay bababa mula sa Diyos sa kalangitan at susupukin

sila—susunugin sila mula sa ugat hanggang sa mga sanga. Si Satanas ang

ugat, at ang kanyang mga anak ang mga sanga.”—EW, p. 52.

“Ang apoy ngang galing sa Diyos na sumupok sa masasama ang naglinis

ng buong lupa. Ang wasak, mabatong kabundukan ay natunaw ng matinding

init, ang kapaligiran din, at ang lahat ng sukal ay nasupok. At ang ating

pamana ay binuksan sa harapan natin, maluwalhati at maganda, at ating

minana ang buong lupa na binago.”—Ibid., p. 54.



1. Sa anong kondisyon ang isang tao ay ibinibilang na mamamayan ng

Bagong Jerusalem?

2. Anong mangyayari sa panahon ng Milenyo sa langit at sa lupa?

3. Bakit pipiliin ng Diyos ang lupa para sa bagong paglalagyan ng

Kanyang punong-himpilan?

4. Ilarawan ang bagong lupa.

5. Anong uri ng mga tao ang magmamana ng bagong lupa?

67


Ang Kaharian Sainyo

“Ako’y lumaban ng mabuting pakikilaban, natapos ko ang aking

gawain, napanatili ko ang aking pananampalataya: kung kaya may

nakalaang putong ng katuwiran para sa akin, na ibibigay sa akin ng

Panginoon, ang matuwid na hukom, sa panahong iyon: at hindi lamang

sa akin, kundi sa lahat ng umiibig sa kanyang pagparito” (2 Tim. 4:7, 8).

“Yaong mga naikubli ang buhay kay Kristo, yaong mga nakipaglaban ng

mabuting pakikipaglaban sa pananampalataya, ay sisikat sa kaluwalhatian ng

Manunubos sa kaharian ng Diyos.”—9 T, p. 287.


Linggo Disyembre 20

1. SA ESPIRITU AT SA KATOTOHANAN

a. Ano ang ipinahayag ni Jesus tungkol sa Kanyang kaharian sa

sanlibutang ito ngayon? Luc. 17:20, 21; Juan 4:20-24.

“Hindi sa pamamagitan ng paghahanap ng isang banal na bundok o ng

isang banal na templo na ang mga tao ay nakakaugnay ng langit. Ang

relihiyon ay hindi dapat manahan sa panlabas na mga pagtatanghal at mga

seremonya. Ang relihiyong mula sa Diyos ang siyang tanging relihiyon na

maghahatid tungo sa Diyos. Upang mapaglingkuran Siya ng tama, dapat

tayong maipanganak ng banal na Espiritu. Ito ang magdadalisay ng puso at

magbabago ng isipan, na bibigyan tayo ng isang bagong kakayahan na

makilala at ibigin ang Diyos. Bibigyan tayo nito ng isang handang pagtalima

sa lahat Niyang mga hinihingi. Ito ang tunay na pagsamba.”—DA, p. 189.

b. Kanino ibinigay ang kaharian? Luc. 12:32; Mat. 5:3; 7:21.

“Kapag ang kaluluwa ay naghahanap sa Diyos, naroon ang paggawa ng

Espiritu nahahayag, at ipapahayag ng Diyos ang Kanyang sarili sa kaluluwa.

Ang ganitong mga mananamba ang Kanyang hinahanap. Hinihintay Niya na

tanggapin sila at gawin silang Kanyang mga anak na lalaki at anak na mga

babae.”—Ibid.

68

Lunes Disyembre 21

2. ISANG NAGPAPATULOY NA PAG-ASA

a. Ano ang ating pag-asa bilang mga mananampalataya kay Kristo? Tito

2:13.

b. Ano ang ibibigay sa mga makakapasok sa langit? 2 Tim. 4:8. Paano ito

magpapasigla sa atin upang maging matatag? Apoc. 3:11

“Sa mga mananagumpay ay ipinangako ang putong ng walang maliw na

kaluwalhatian at ang buhay na kasing-haba ng buhay ng Diyos. ‘Sa kanya na

nagtagumpay, ‘sabi ni Kristo, ‘pakakanin ko siya ng punong-kahoy ng buhay,

na nasa gitna ng paraiso ng Diyos.’ ‘Hindi pa nakita ng mata, ni narinig ng

tainga, ni pumasok man sa puso ng tao, ang mga bagay na inihanda ng Diyos

para sa kanila na umiibig sa Kanya’ (Apoc. 2:7; 1 Cor. 2:9). Magsikap tayo

na matamo ang masaganang pagpasok sa kaharian ng ating Panginoon.

Masikap nating pag-aralan ang Ebanghelyo na dahilan kung kaya si Kristo ay

pumarito ng personal upang iharap kay Juan sa Isla ng Patmos—ang

Ebanghelyo na tinawag na, ‘Ang Apocalipses ni Jesukristo, na ibinigay ng

Diyos sa kanya, upang ipakita sa kanyang mga lingkod ang mga bagay na

malapit ng maganap.’ Palagi nating alalahanin na ‘mapalad siya na

nagbabasa, at sila na nakikinig sa mga salita ng hulang ito, at iniingatan ang

mga bagay na nasusulat doon; sapagkat malapit na ang panahon’ (Apoc. 1:1,

3).”—ST, Peb. 4, 1903.

k. Bagaman ang kasamaan ay tila nagtatagumpay, anong katiyakan

mayroon tayo? Roma 8:28; 2 Cor. 13:8.

“Sa loob ng mga daangtaon ng pang-uusig, labanan, at kadiliman, ang

Diyos ang nangangalaga sa Kanyang iglesia. Wala ni isa mang ulap ang

bumagsak dito na hindi Niya pinaghandaan; wala ni isa mang sumasalungat

na kalakasan ang bumangon upang labanan ang Kanyang gawain, na hindi

Niya nakita bago pa maganap. Lahat ay nagaganap ayon sa Kanyang hula.

Hindi Niya pinabayaan ang Kanyang iglesia, bagkus Kanyang binakas sa

pahayag ng hula ang mga magaganap, at ang mga bagay na iniudyok ng

Kanyang Espiritu sa mga propeta upang ihula ay naganap. Lahat ng Kanyang

mga layunin ay matutupad. Ang Kanyang kautusan ay nakadugtong sa

Kanyang luklukan, at walang anomang kapangyarihan ng kasamaan ang

makakasira dito. Ang katotohanan ay kinasihan at binabantayan ng Diyos; at

ito’y magtatagumpay laban sa lahat ng sumasalungat.”—AA, pp. 11, 12.

69

Martes Disyembre 22

3. PAGPAPABILIS NG KANYANG KAHARIAN

a. Ano ang dapat nating idalangin tungkol sa kaharian ng Diyos? Mat.

6:10. Paano ang panalanging ito makakaimpluwensiya sa ating mga

pangunahing bagay sa buhay? Talatang 33.

“Minamahal kong mga kapatid, nawa’y ang kautusan ng Diyos at patotoo

ni Jesukristo ay manatili sainyong isipan at nawa’y palitan nito ang

makasanlibutang mga kaisipan at alalahanin. Sainyong paghiga at sainyong

pagbangon, nawa’y ito ang bulaybulayin ninyo. Nawa’y mamuhay at kumilos

kayo ng lubusang nagpapatunay ng pagparito ng Anak ng Diyos. Ang

panahon ng pagtatatak ay napakaikli at malapit ng matapos. Ngayon na ang

panahon, habang ang apat na mga anghel ay pinipigilan pa ang apat na hangin,

upang tiyakin ang ating pagkatawag at pagkahirang.”—EW, p. 58.

b. Anong bahagi mayroon tayo sa nalalapit na pagparito ni Kristo? Mat.

24:14; 2 Ped. 3:12.

“Pribilihiyo ng bawat Kristyano hindi lamang ang maghintay kundi ang

pabilisin ang pagparito ng ating Panginoong Jesukristo (2 Ped. 3:12, margin).

Kung ang lahat sanang nagtatanyag ng Kanyang pangalan ay nagbubunga

para sa Kanyang kaluwalhatian, gaano kabilis na ang buong sanlibutan ay

mahahasikan ng binhi ng ebanghelyo. Mabilis na ang huling ani ay

mahihinog, at si Krisyo ay paparito upang tipunin ang mahahalagang butil.”—

COL, p. 69.

“Sa mga kaharian ng sanlibutan, ang posisyon ay nangangahulugan ng

kadakilaan ng sarili…. Ang impluwensiya, kayamanan, edukasyon, ay

napakadaming paraan upang panghawakan ang mga tao para sa kapakanan ng

mga namumuno….

“Si Kristo ay nagtatag ng isang kaharian sa naiibang mga prinsipyo.

Tinawag Niya ang mga tao, hindi sa pagkakaroon ng kapangyarihan, kundi

upang maglingkod, ang malalakas upang pasanin ang kahinaan ng mahihina. Kapangyarihan, posisyon, talento, edukasyon, naglalagay sa mayhawak nito sa ilalim

ng mas malaking tungkulin sa paglilingkod sa kanyang mga kapwa….

“Kasama ng Kanyang mga alagad si Kristo sa bawat diwa ay naging isang

tagapag-alaga, isang tagapagdala ng pasanin. Nakibahagi Siya sa kanilang kahirapan,

Siya’y namuhay sa pagtanggi sa sarili alang-alang sa kanila, Siya’y nanguna sa kanila

upang ayusin ang pinakamahirap na mga lugar, at hindi nagtagal Kanyang tinapos

ang Kanyang gawain sa lupa sa pag-aalay ng Kanyang buhay. Ang prinsipyo kung

saan si Kristo ay kumilos ang magpapalakas sa mga miyembro ng iglesia na Kanyang

katawan…. Sa kaharian ni Kristo ang pinakadakila ay yaong mga sumunod sa

Kanyang halimbawa at gumawa bilang mga pastor ng Kanyang kawan.”—DA, p.

550.

70


4. MGA PAALALA

a. Anong seremonya ang nagpapaalala sa atin ng darating na kaharian?

Luc. 22:14-20; 1 Cor. 11:26.

“Ang ordinansa ng Hapunan ng Panginoon ay ibinigay upang gunitain ang

dakilang kaligtasang nagawa bilang bunga ng kamatayan ni Kristo. Hanggang

sa Kanyang ikalawang pagdating sa kapangyarihan at kaluwalhatian, ang

ordinansang ito ay ipagdiriwang. Ito ang paraan upang ang Kanyang dakilang

gawain para sa atin ay manatiling sariwa sa ating isipan.”—DA, pp. 652, 653.

“Sa mga [ordinansang ito], na Siya mismo ang nagtakda, si Kristo ay

nakikipagtagpo sa Kanyang bayan at pinalalakas sila ng Kanyang

presensiya.”—Ibid., p. 656.

b. Bagaman tayo ay humaharap sa mga kapighatian at pang-uusig, ano

ang dapat nating tandaan? Mat. 5:10; 2 Cor. 4:16-18.

“Marami sa inyong kapighatian ay dumarating sa inyo, sa karunungan ng

Diyos, upang kayo ay lalo pang ilapit sa luklukan ng biyaya. Pinalalambot

Niya at sinusupil ang Kanyang mga anak sa pamamagitan ng mga

kalungkutan at pagsubok. Ang sanlibutang ito ay pagawaan ng Diyos, kung

saan Kanyang hinuhubog tayo para sa kaharian ng langit. Ginagamit Niya ang

pampakinis na kutsilyo para sa ating nangangatal na puso hangga’t ang

gaspang at kasiraan ay mawala at tayo ay maiangkop sa ating tamang

kalalagyan sa makalangit na gusali. Sa pamamagitan ng kaguluhan at

pangamba ang Kristyano ay nadadalisay at napapalakas, at nahuhubog ang

ugali ayon sa halimbawa na binigay ni Kristo. Ang impluwensiya ng isang

tunay, banal na buhay ay hindi masusukat. Ito’y nakakarating sa labas ng

tahanan at mga kaibigan, na nagbibigay liwanag na humihikayat ng kaluluwa

kay Jesus.”—4 T, p. 143.

“Ang maliwanag at masayang bahagi ng ating relihiyon ay ipapakita ng

lahat ng araw-araw na nagtatalaga sa Diyos. Hindi natin dapat lapastanganin

ang Diyos sa pamamagitan ng malungkot na pakikiugnay sa mga pagsubok

na tila malupit. Lahat ng mga pagsubok na tinatanggap bilang tagapagturo ay

magbubunga ng kagalakan. Ang buong buhay pangrelihiyon ay magiging

pampasigla, nagtataas, nagpaparangal, humahalimuyak sa mabubuting salita

at gawa. Ang kaaway ay lubos na nalulugod kapag nanghihina ang kaluluwa,

nawawalan ng pag-asa, nalulungkot at dumadaing; nais niyang palabasin na

ang mga ito’y bunga ng ating pananampalataya. Subalit nais ng Diyos na ang

isipan ay hindi bumaba. Mithiin Niya na ang bawat kaluluwa ay

magtagumpay sa nag-iingat na kapangyarihan ng Manunubos.”—Ibid., pp.

365, 366.

71


5. ISANG KAHARIANG WALANG WAKAS

a. Sa pagtanaw sa pamamanhik ng mga apostol, ano ang dapat nating

gawin ngayon at sa darating na mga araw? 1 Juan 2:28; Juan 3:2, 3;

2 Ped. 1:10, 11.

b. Paano natin gugugulin ang walang hanggan sa di-magwawakas na

kaharian? Apoc. 5:13.

“At ang mga taon ng walang hanggan, habang lumilipas, ay magbibigay

ng mas malawak at lalong mas maluwalhating paghahayag sa Diyos at kay

Kristo. Habang lumalago ang kaalaman, gayon din ang pag-ibig, banal na

paggalang, at ang kaligayahan ay lalago. Habang higit na nakikilala ng mga

tao ang Diyos, higit nilang hahangaan ang Kanyang ugali. Habang

binubuksan ni Jesus sa kanilang harapan ang kasaganaan ng katubusan at ang

kahanga-hangang tagumpay sa dakilang tunggalian laban kay Satanas, ang

puso ng mga tinubos ay lubos na mananabik sa mas higit pang maalab na

pagtatalaga, at sa higit pang nag-uumapaw na kagalakan kanilang kinalabit

ang gintong alpa; at ang sampung libong tagsasampung libo at ang libu-libong

mga tinig ay nagkaisa upang isigaw ang malakas na awit ng papuri….

“Ang malaking tunggalian ay natapos na. Wala na si Satanas at ang mga

makasalanan. Ang buong sansinukod ay malinis na. Iisang pulso ng

pagkakaisa at kagalakan ang pumipintig sa malawak na nilalang. Mula sa

Kanya na lumikha ng lahat, ay dumadaloy ang buhay at ang liwanag at

kagalakan, sa buong kaharian ng walang hanggang kalawakan. Mula sa

pinakamaliit na atomo hanggang sa pinakamalaki sa sanlibutan, lahat ng mga

bagay, may buhay at walang buhay, sa kanilang di-maitatagong kagandahan

at sakdal na kagalakan, nagsasabing ang Diyos ay pag-ibig.”—GC, p. 678.



1. Paano natin matitiyak ang ating lugar sa espirituwal na kaharian ng

Diyos?

2. Anong pangako ang magpapalakas sa atin sa gitna ng labanan sa

pagitan ng mabuti at masama?

3. Ano ang magagawa mo upang pabilisin ang pagparito ni Jesus?

4. Ipaliwanag ang ilang mga bagay na makakatulong sa atin upang

panatilihin sa isipan ang walang hanggan.

5. Ano ang iyong mga plano para sa walang hanggan?

Documents

Mga Nilalaman - SDARM