WWW.JUNIORMEDIA.PL PARTNERORGANIZATORPROJEKTU

Miejska Biblioteka Publiczna im.prof. Wł. Studenckiego w Bytomiupl. Jana III Sobieskiego 341-902, Bytom

Numer 15 02/15

Warsztaty artystyczne w Wypożyczalni Literatury dla Dzieci i Młodzieży

Kwiaty dla babci i dziadka

.

.

Miejska Biblioteka Publiczna, inspirując się japońskąsztuką składania papieru, postanowiła zachęcić dziecido nauki origami oraz innych technik artystycznegowykorzystania papieru. Od początku 2012 roku, przyWypożyczalni Literatury dla Dzieci i Młodzieży działaKącik Artystyczny KreaTYwnia, który skupia wokółsiebie dzieci z bytomskich szkół i przedszkoli.

Styczniowe spotkanie KreaTYwni inspirowane było DniemBabci oraz Dniem Dziadka. Każdy, kto przybył do biblioteki,mógł samodzielnie wykonać laurkę dla swoich ukochanychdziadków. W trakcie warsztatów powstały piękne, kolorowekartki z motywami kwiatów, które z pewnością niejednejbabci i niejednemu dziadkowi sprawiły radość.Dzieci w swoich pracach wykorzystały prostą, ale bardzo

efektowną technikę teabag folding , która polega naukładaniu spiralnych, symetrycznych wzorów z odpowiedniozłożonych papierowych kwadracików. Nazwa pochodzi odpapierowych opakowań po herbacie, z których początkowoukładano barwne wzory. Dziś miłośnicy "herbacianychukładanek" mogą tworzyć piękne kompozycje z dowolnegopapieru. Pomysłodawcy kreatywnych warsztatów sukcesywniewprowadzają nowe techniki artystyczne. Uczestnicyspotkań zapoznali się także z kolażem, mozaiką, quillingiemi iris foldingiem. Szeroka paleta technik artystycznegowyrazu sprawia, że na zajęcia przychodzą nie tylko dzieci,ale także dorośli szukający pomysłu na wykonanieoryginalnej kartki świątecznej lub niebanalne zapakowanieprezentu. To bardzo cieszy i daje energię do dalszejtwórczej działalności. am

.

.

www.dziennikzachodni.plDziennik Zachodni | Numer 15 04/2015 | Strona 2

WWW.JUNIORMEDIA.PLAkapit

Ferie zimowe w Wypożyczalni Literatury dla Dzieci i Młodzieży

Sezamie, otwórz się... czyli krótka historia biżuterii

W czasie ferii zimowych Miejska BibliotekaPubliczna zorganizowała dla dzieci warsztaty,których tematem była historia biżuterii.Uczestnicy spotkań dowiedzieli się, jakieklejnoty od wieków nas zachwycają orazwykonali własną prostą, ale efektownąbiżuterię.

Niejedna kobieta marzy o ślicznym, złotympierścionku z prawdziwym diamentem. Tenpięknie załamujący światło słoneczne kamień, jestnajdroższym, powszechnie dostępnymkamieniem szlachetnym. Ale ozdobę damskiejbiżuterii stanowią nie tylko diamenty. Równiepiękne, warte pożądania są szmaragdy, rubiny,szafiry, turkusy, bursztyny, perły...

Uczestnicy spotkań zorganizowanych w czasieferii zimowych w Wypożyczalni Literatury dlaDzieci i Młodzieży mogli poznać historię wyżejwymienionych oraz wielu innych kamieniszlachetnych. Dowiedzieli się z jakich kruszcówwykonuje się biżuterię, jakich kamieni używa siędo jej dekoracji oraz co noszono na przestrzeniwieków w różnych częściach świata.

Zamiłowanie do rzeczy pięknych towarzyszyczłowiekowi w zasadzie od zawsze. Najstarszaznaleziona biżuteria liczy sobie około 100 tysięcylat i wykonana została z zębów i kościzwierzęcych.

Mieszkańcy starożytnego Egiptu do tworzeniabiżuterii wykorzystywali złoto, które ozdabialikolorowymi paciorkami oraz elementami szkła

Przełom XX i XXI wieku przyniósł nam szerokoprodukowaną biżuterię dla masowego odbiorcy,wykonywaną z tanich i powszechnie dostępnychmateriałów, takich jak plastik lub drewno.Popularne stały się ręcznie robione ozdoby, doprodukcji których używa się w zasadziewszystkiego - tasiemek, filcu, plastikowychkoralików, spinaczy do papieru, kredekołówkowych, modeliny, metalowych śrubek,klocków Lego, papieru... Ograniczenie stanowiąjedynie wyobraźnia i zdolności manualne twórcy.

To ostatnie tworzywo, czyli papier, stało siępodstawowym materiałem, z którego dzieci orazich rodzice i dziadkowie, biorący chętnie aktywnyudział w kreatywnych warsztatach, wykonalipiękne, wielobarwne korale oraz pasujące dokompletu bransoletki.

Temat tegorocznych ferii zimowych spodobał sięnie tylko dzieciom, ale także ich mamom, którechętnie wysłuchały ciekawostek o najdroższych,najsłynniejszych i najpiękniejszych klejnotachświata. Z zajęć zadowolone były zarównodziewczynki, jak i chłopcy, którzy z zapartymtchem słuchali o mercedesie wysadzanymkryształkami Swarovskiego, należącym do DariiRadionovej, córki rosyjskiego biznesmena. am

i fajansu. Piękne egipskie dzieła jubilerskie możnapodziwiać w filmie Kleopatra ze słynną roląElizabeth Taylor. Do dziś przepych i finezyjnośćjej strojów i biżuterii zachwyca widzów na całymświecie. Aktorka kochała klejnoty także pozasceną. W ciągu swojego życia zgromadziłaniebywałą kolekcję biżuterii od najsłynniejszychjubilerów świata, takich jak Cartier czy Tiffany.Kolekcja została zlicytowana po śmierci ElizabethTaylor.

Dzieci uczestniczące w warsztatach dowiedziałysię też do czego służyły fibule, jakie noszonoozdoby w starożytnym Rzymie i Grecji i czydiamenty już wtedy były popularne. Otóż, nie.Dopiero wprowadzony w XVII wieku szlifdiamentowy, pozwolił wydobyć prawdziwe pięknotych kamieni i sprawił, że stały się obiektempożądania każdej arystokratki.

Wielką miłośniczką brylantów, czyli odpowiedniooszlifowanych diamentów, była królowa Francji,Maria Antonina, żona Ludwika XVI. To właśnie doniej należał obecnie najdroższy klejnot królewski -naszyjnik wyceniony na 3,7 miliona dolarów.Klejnot wykonany jest z platyny i ozdobionylicznymi brylantami.

www.dziennikzachodni.pl Dziennik Zachodni | Numer 15 04/2015 | Strona 3

WWW.JUNIORMEDIA.PL Akapit

W pogoni za mitycznymi stworzeniami

Wampiry - mityczne bestie czy rzeczywiste istoty

Wampiry pojawiają się w wielu współczesnychpowieściach. Czytelnicy często sięgają poPamiętniki wampirów L. J. Smith lub sagęZmierzch Stephenie Meyer. Jednak postacieopisywane w dzisiejszych książkach,przeznaczonych głównie dla nastolatek,bardzo różnią się od legendarnych, żywiącychsię ludzką krwią potworów. Dawniej wampirywzbudzały przerażenie. Obecnie bywająobiektem westchnień młodych czytelniczek.

.

Każda legenda musi mieć swoje korzenie. Skądwięc wziął się mit o mrocznych wampirach?Według słowiańskich wierzeń nocne upiorypowstały z niespalonych i niepogrzebanychzwłok. Historia ta mogła rozpowszechnić się wrazz przyjęciem chrześcijaństwa. Rodziny, które niedopilnowały odpowiedniego obrzędu wobeczmarłego miały być dręczone przez istotypowstałe z ciała byłego mieszkańca ich domu.Istniało wiele powodów takiej transformacji:klątwa, gwałtowna śmierć, samobójstwo, a nawetwystarczyło zwierzę, które przeskoczyło nadciałem.

Dzisiaj większość ludzi uważa, że wampiry totylko bohaterowie dawnych legend i opowieścigrozy. Jednak nie zawsze tak było. Całkiemniedawno w Drawsku w Polsce odkryto sześćgrobów z przełomu XVII i XVIII wieku, położonychna obrzeżach cmentarza. Większość szczątkówmiała ostre sierpy położone na szyjach. Dwa ciałaprzygnieciono kamieniami. Archeolodzy bylipewni, że owi zmarli zostali uznani za wampiry.

Ten niecodzienny sposób pochówku miałzapobiec powracaniu ludzi z zaświatów podprzerażającą, mroczną postacią. Odkrycie to (tak,jak i wiele innych w różnych częściach świata)dowodzi, że w tamtych czasach ludzieniewątpliwie wierzyli w istnienie wampirów.Nasuwa się pytanie, co ci ludzie zrobili, że uznanoich za upiory? Czasami wystarczył inny wygląd:rude włosy, kalectwo, garb, leworęczność lubtrochę wystające kły. O skłonności wampirycznepodejrzewano również ludzi zajmujących sięczarną magią, niewierzących lub nieochrzczonedzieci. Zdarzało się, że mieszkańcy podejrzliwiespoglądali na "obcych", na przykład imigrantów.

Klasyczny obraz wampira ukazuje powieśćBrama Stokera Drakula, opowiadająca historięokrutnego transylwańskiego hrabiego. Nie jest topierwsza książka o upiorach żywiących sięludzką krwią, lecz na pewno jest ona najbardziejznana. Historia opisana przez Brama Stokerazainspirowała wielu reżyserów filmowych. Na jejpodstawie powstało już kilkanaście ekranizacji.

Historie opowiadające o wampirach, nadają swymbohaterom pewne cechy wspólne. Przedstawiająwampiry jako istoty przypominające wyglądemczłowieka, często z charakterystycznymiwydłużonymi kłami, żywiące się ludzką krwią.Pozostałe cechy tych mrocznych istot zwykleróżnią się od siebie w zależności od tekstuliterackiego lub filmowego. Ich wygląd waha się odprzerażającego po nadludzko piękny. W powieściKsiężniczka Andrzeja Pilipiuka wampirzyca nieposiada nawet charakterystycznych dlawampirów ostrych kłów, tylko ssawkę. Wampiryróżnią się również nadprzyrodzonymizdolnościami, które zawsze posiadają. Czasamijest to lewitacja, teleportacja lub bardzo szybkieprzemieszczanie się. Wampiry bywająniewidzialne, mogą czytać w myślach, przewidująprzyszłość, hipnotyzują lub manipulują ludzkimiemocjami. Wiele historii opowiada o różnympochodzeniu wampirów. Jedne mówią o klątwie,inne o zakaźnej chorobie, cechach genetycznychlub o osobnym gatunku. To tylko kilkanajważniejszych różnic. Każda historia nadaje iminny, czasem nawet całkiem odmienny opis.

Obecnie wizerunek wampirów w literaturze i filmieuległ całkowitej zmianie. Wiele nastolatek uwielbiaczytać książki o przystojnych, młodychmężczyznach, ukrywających swoją mroczną,

niebezpieczną naturę. Wampiry przestałyprzerażać. Stały się bohaterami intrygującychlegend, a nawet romansów. Dlatego tak wieledziewcząt uwielbia książki o wampirach. Nie macienia dowodu, że istnieją podobne do ludzi istoty,żywiące się ludzką krwią. Ja jednak uważam, żehrabia Dracula mógłby się poczuć nieco urażony,znając współczesne wyobrażenia o wampirach.Krwiożercze potwory stały się romantycznymiuwodzicielami. Zwolennicy horrorów na pewnowolą zostać przy klasycznej historii wampirów,która w dalszym ciągu ma wielu wielbicieli i jestinspiracją dla reżyserów filmowych.

.

"Dracula", reż. F. F. Coppola (1992)

"Zmierzch", reż. C. Hardwicke (2008)

www.dziennikzachodni.plDziennik Zachodni | Numer 15 04/2015 | Strona 4

WWW.JUNIORMEDIA.PLAkapit

AKAPITAdres redakcji: Miejska Biblioteka Publiczna im. prof. Wł. Studenckiego, pl. Jana III Sobieskiego3,41-902 Bytom, Wypożyczalnia Literatury dla Dzieci i Młodzieży, Rotunda, I piętro, p. 413, tel. (32)787 06 01 do 03, wew. 413 lub 414, e-mail: anna.misiak@biblioteka.bytom.plSkład redakcji: opiekun i redaktor: Anna Misiak, korekta: Barbara Respondek, dziennikarze:Aleksandra Babin (Zespół Szkół Technicznych i Ogólnokształcących w Bytomiu), Laura Łabno (IILiceum Ogólnokształcące w Bytomiu), Tomasz Marek (Szkoła Podstawowa Nr 45 w Bytomiu),Magdalena Rak (Ogólnokształcąca Szkoła Muzyczna w Bytomiu).

Gwiazd naszych winaJohn Green

.

Gwiazd naszych wina dorobiła się mianagenialnej powieści dla nastolatków. Słyszałamo tym tytule często, czytałam same pochlebneopinie i ciekawość wzięła górę. Odkryłam, żeksiążka Greena napisana w 2012 roku, bardzoszybko zdobyła popularność jako świetnapowieść o problemach nastolatków. Tepięciominutowe miłości do grobowej deski,rozmowy z przyjaciółmi, zwierzenia...Postanowiłam sprawdzić, czy warto po niąsięgnąć. Uwierzcie, było warto! Nie żałuję anijednej minuty poświęconej na lekturę tejpowieści.

Nie czytałam jeszcze tak szczerej, dogłębnej,pięknej, wzruszającej, prawdziwej i zarazembolesnej powieści dla nastolatków. Green uciekłod schematów, a przynajmniej od niektórych.Mamy dwoje bohaterów - on i ona. Mamypierwsze spojrzenie, drżenie serca, mamy miłość.Tylko Hazel i Augustus poznają się w DosłownymSercu Chrystusa, kaplicy, w której na terapiispotykają się chorzy na raka. Gus z powodukostniakomięsaka stracił nogę do kolana, a Hazelma problemy z oddychaniem, ponieważ jej płucawciąż wypełnia gromadzący się płyn, który trzebaodciągać w szpitalu. No i oddycha za pomocąaparatu tlenowego, który nazwała Philip.

Oczywiście pewne kwestie są tu przewidywalne,jak to w prozie dla nastolatków. Augustus i Hazelzakochują się w sobie, wbrew woli, wbrewrokowaniom, bez żadnej nadziei na długie,wspólne życie. Gus ma powalający, krzywyuśmieszek i mimo wszystko jest wysportowany(to były koszykarz). I jest w ogóle idealny. PanieGreen, nie ma takich nastolatków i to brzydkowmawiać dziewczętom, że spotkają takiegoGusa. Naprawdę. Ale cóż, można się w nimzakochać, ponieważ nie jest cukierkowy i bezwad. Jest słaby, jest tylko człowiekiem. Bardzodobrze, że pisarz nie uczynił go papierowym

bohaterem.

Nikt w tej powieści nie jest heroiczny i to mi siębardzo podoba. Postaci są tak bardzo ludzkie,rzeczywiste. Hazel jest nastolatką obrażoną naświat za to, że nie będzie mogła żyć jak w bajceze swoim księciem - długo i szczęśliwie. Gusprzechodzi załamanie. Tata Hazel często płacze,a mama jest znerwicowana i przybiega na każdezawołanie córki. Pisarz Peter van Houten jestzmierzłym alkoholikiem, który nie potrafi walczyćz własnymi demonami.

Jednak są rzeczy, które mnie zaskoczyły. Byłytakie momenty, gdy mówiłam: Nie, no nie,dlaczego tak? Nie, nie, nie, nie zgadzam się!Gwiazd naszych wina sprawiła, że w oczachstanęły mi łzy, a nie pamiętam, która książkaostatnio tak na mnie zadziałała. To wiele znaczy,bo uważam, że czyta się po to, by poznawaćnowe światy, nowe punkty widzenia, by uczyć sięwielu rzeczy, ale przede wszystkim, by czuć,CZUĆ i rozwijać swoją osobowość.

- Okay - odrzekł. - Muszę kłaść się spać. Jużprawie pierwsza.- Okay - odpowiedziałam.- Okay - powtórzył.Zachichotałam i dodałam:- Okay.A potem na linii zapadła cisza, ale nie głucha.Niemalże czułam, jakby siedział ze mną wpokoju, ale w pewnym sensie to było nawetlepsze. Jakbym ja nie pozostawała u siebie, a onu siebie, ale jakbyśmy przebywali razem wniewidzialnej, telefonicznej przestrzeni, do którejmożna dotrzeć tylko przez telefon- Okay - powiedział, gdy minęła cała wieczność. -Może "okay" będzie naszym "zawsze".- Okay - zgodziłam się...

Choć przeczytałam w życiu wiele książek, to tahistoria zostanie ze mną na dłużej. Uważam, żesiłą pisarstwa Greena jest to, że ma w sobieprawdę i szczerość - myślę, że to dzięki tymcechom zdobył tak wielu fanów. Chylę czołaprzed autorem tej pięknej i wzruszającejopowieści o miłości i śmierci.

Karolina Sosnowska

Zostań, jeśli kochaszreż. R. J. Cutler (2014)

Zazwyczaj staram się najpierw przeczytaćksiążkę, a dopiero później oglądam film. Tymrazem było inaczej. Nie mogąc zdobyć książkiJeśli zostanę Gayle'a Formana, postanowiłamzapoznać się z adaptacją powieści.

Bohaterką filmu Zostań, jeśli kochasz jestsiedemnastoletnia Mia. Poznajemy również jejrodzinę - ojca, byłego rockmana, energicznąmatkę, młodszego brata Mii, Teddy'ego oraz jejnajlepszą przyjaciółkę. Mia jest bardzoutalentowaną wiolonczelistką. Nie uchodzi touwadze Adama - młodego i przystojnego liderarockowego zespołu Williamette Stone, któryobserwuje jej ćwiczenia w szkole i w końcuzaprasza Mię do filharmonii.Pewnego dnia Mia i jej rodzina ulegająnieszczęśliwemu wypadkowi, w którym ginąrodzice Mii, a ona, oddzielona od swojego ciała,niczym duch może obserwować swoich bliskich.Widzi również Adama walczącego o to, by jązatrzymać... Mia stoi przed najważniejsządecyzją w swoim życiu - zostać, czy odejść?Film niewątpliwie wzrusza i nakłania do refleksji.Aktorzy budzą sympatię, ścieżka dźwiękowadobrze oddaje nastrój przedstawionych wydarzeń.Film opowiada o zwykłym życiu, ale jest na tyleciekawy, że z przyjemnością sięgnę po książkęFormana. I was zachęcam do tego samego.

Aleksandra Babin, kl. III informatyczna,Zespół Szkół Technicznych

i Ogólnokształcących w Bytomiu

..

.