Komunikacja społeczna – czyli jak skutecznie edukować innych …elektroodpady.ews21.pl/files/loga/komunikacja_spoleczna.pdf · 2013-06-09 · Komunikacja społeczna – czyli

Komunikacja społeczna –

czyli jak skutecznie edukować innych o właściwym

postępowaniu z elektroodpadami

Etymologicznie słowo komunikowanie pochodzi od łacińskiego słowa communicare (być w

relacji z, w związku z, uczestniczyć w, zrzeszać się z).

Współcześnie używamy tego terminu, zapożyczając go z języka angielskiego -

communication. Jest on jednak szeroko stosowany, określa między innymi środki

transportu, ale również proces przekazywania sygnałów i znaków. W literaturze

przedmiotu występuje wiele definicji odnoszących się do procesu przekazywania

informacji.

Komunikacja społeczna według „Słownika Encyklopedycznego Edukacja Obywatelska” to

proces tworzenia, przekształcania i przekazywania informacji między jednostkami,

grupami i organizacjami społecznymi.

Komunikacja społeczna w edukacji ekologicznej

Celem komunikacji społecznej jest kształtowanie, modyfikacja lub zmiana wiedzy, postaw izachowań zgodnie z interesami i wartościami oddziałujących na siebie nadawców i odbiorców. Wprzypadku komunikacji społecznej związanej z edukacją ekologiczną głównym celem jest:

• podnoszenie stanu świadomości ekologicznej społeczeństwa w zakresie prawidłowego

postępowania z odpadami w postaci zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego;

• wspomaganie osiągnięcia wysokiego poziomu zbierania zużytego sprzętu pochodzącego z

gospodarstw domowych, poprzez przekazywanie użytkownikom sprzętu przeznaczonego dla

gospodarstw domowych informacji na temat:

możliwego wpływu substancji stosowanych w sprzęcie na środowisko i zdrowie ludzi,

metodach prowadzenia selektywnego zbierania,

dostępnych dla nich systemach zbierania,

roli użytkownika w przyczynianiu się do ponownego użycia i odzysku, w tym recyklingu,zużytego sprzętu.

Komunikacja społeczna w edukacji ekologicznej

Elementy komunikacji

Komunikat – forma zakodowania informacji, której nośnikiem jest kanał informacyjny; każdypoprawnie nadany komunikat zawiera cztery elementy: treść rzeczową (odbiór intelektualny),samopoczucie nadawcy (jego relacja wobec adresata komunikatu), kim jest dla niego adresat(postawa emocjonalna wobec adresata) oraz apel (czego od Ciebie potrzebuję). Elementyemocjonalne komunikatu, przeważnie niewerbalne, zawarte są w tonie, doborze słów, zwrotów,mimice i gestykulacji);

Kanał komunikacji – sposób prezentacji komunikatu; może przybrać formę werbalną, pisemną, wizualną (schematy, wykresy, fotografie), lub audiowizualną (nagrania video). Wybór kanału komunikacyjnego powinien być warunkowany wynikami analizy wskazującymi w jaki sposób i w jakiej formie przekazać informację, aby dotarła ona do odbiorcy nie zniekształcona i została właściwie odczytana.

Kodowanie – przekaz informacji w sposób, który jest zrozumiały i akceptowany przez partnera(partnerów) procesu komunikacji (mowa tu o języku, symbolach i formach przekazu)

Dekodowanie – interpretacja przez odbiorcę otrzymanego przekazu; na proces dekodowaniakomunikatu wpływa szereg czynników; odbiorca dokonuje interpretacji zakodowanego komunikatuwedług własnego filtra percepcyjnego (akceptuje to, co jest zgodne z jego opinią);

Nadawca – podmiot inicjujący proces komunikacji; to osoba lub instytucja, posiadająca pewną wiedzę lub informację i odczuwająca potrzebę przekazania jej innej osobie lub instytucjiOdbiorca – osoba bądź instytucja, do której kierowany jest komunikat; odczytywane przez niego komunikaty, odbierane są przez „czworo uszu”: a) ucho rzeczowe (odbierające treść rzeczową komunikatu – o co ci chodzi?), b) ucho relacyjne (drażliwe; wychwytuje stosunek nadawcy do odbiorcy – jak ty mnie traktujesz?),c) ucho ujawnienia siebie (odczytuje co mówisz o sobie samym?), d) ucho apelowe (odczytuje – czego oczekujesz ode mnie? Co mam zrobić?).

Sprzężenie zwrotne – reakcja odbiorcy na przesłany przez nadawcę komunikat; akceptacja lub jej brak, wyrażone różnymi środkami przekazu.

Szumy komunikacyjne – zakłócenia, które powodują zniekształcenia przekazu informacji lub wywołują dezorientację odbiorcy; mogą być pochodzenia mechanicznego (niewyraźna mowa) lub emocjonalnego (brak zainteresowania).



Każdorazowo informacja

zostaje zakodowana przez

nadawcę i w postaci

komunikatu przechodzi

wybranym kanałem do

odbiorcy, który ją dekoduje i

odbiera (interpretuje).

Komunikat może wywołać

odpowiedź, określaną w

modelu, jako sprzężenie

zwrotne (feedback). To

właśnie informacja jest w

dzisiejszym świecie

podstawowym dobrem.

Trzeba jednak zauważyć, że

na skutek źle pomyślanych

działań komunikacyjnych,

można uzyskać rezultat

zupełnie odwrotny od

zamierzonego.

Źródło: Szymańska A., Public relations w systemie zintegrowanej komunikacji marketingowej, Oficyna Wydawnicza UNIMEX, Wrocław 2004, s. 33; Goban- Klas T., Media i komunikowanie masowe. Teorie i analizy prasy, radia, telewizji i Internetu, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001, s.53-79.

Komunikacja społeczna odbywać się może na pięciu podstawowych poziomach. Czynnikiem, który narzuca taki podział jest ilość odbiorców, do których kierowany jest komunikat oraz sposób jego nadania. Dlatego też mówi się o komunikacji:

1. intrapersonalnej2. interpersonalnej3. grupowej4. masowej5. ekstrapersonalnej

Komunikacja intrapersonalna (wewnątrzosobowa), polega na „komunikowaniu się z samym sobą”.

Komunikacja interpersonalna, międzyosobowa, dotyczy komunikowania się z jedną osobą – mamy do czynienia z jednym nadawcą i jednym odbiorcą.

Komunikacja grupowa to nadawanie i wymiana informacji pomiędzy grupą ludzi, a których każdy z nich może być zarówno nadawcą, jak i odbiorcą.

O komunikacji masowej mówi się wówczas, kiedy komunikat przekazywany jest za pomocą środków masowego przekazu (tzw. massmediów) dużej rzeszy ludzi – odbiorców.

Ostatni poziom to komunikacja ekstrapersonalna, która opiera się na nawiązaniu kontaktu i przekazywaniu informacji bytom innym niż człowiek, np. maszynie.

Poziomy komunikowania

Poziomy komunikowania doskonale odzwierciedla piramida (McQuil, 1994)

Poziomy komunikowania

W komunikowaniu dotyczącym

edukacji ekologicznej, najczęściej

używane poziomy komunikacji to:

Interpersonalna i grupowa –

informacje przekazywane

rodzinie, przyjaciołom, znajomym

z pracy. Komunikacja skierowana

do lokalnej społeczności (do

uczniów szkoły, mieszkańców

określonej miejscowości).

Masowa – działania skierowane

do szerszej grupy odbiorców,

prowadzone przez organizacje

zajmujące się ekologią,

instytucje.

Jak skutecznie komunikować?

Przy natłoku informacji w dzisiejszych czasach, ważna jest atrakcyjna forma przekazudostosowana do rodzaju grupy społecznej, do której jest kierowana. Przykładowe formykomunikacji:

• Atrakcyjna platforma e-learningowa (www)

• Ekspozycja na temat edukacji ekologicznej w szkołach, centrach kultury itp.

• Organizowanie debat w szkołach - bezpośrednia komunikacja (pozyskiwanie informacjizwrotnej); zaangażowanie autorytetów, liderów opinii, specjalistów – np. spotkania dlanauczycieli, zangażowanie rodziców;

• Prestiżowy konkurs wiedzy na temat prawidłowych zasad postępowania z zużytymsprzętem;

• Cykliczne wydarzenia plenerowe – pikniki;

• Atrakcyjne publikacje (komiksy, poradniki).

Kampania społeczna powinna być przemyślana i zaplanowana długofalowo (nie może być działaniem doraźnym). Przy organizowaniu takiej kampanii warto zwrócić uwagę na dopracowanie następujących elementów:

• Należy jasno zdefiniować cel społeczny, jaki chcemy osiągnąć i konsekwentnie prowadzić wielopłaszczyznowe działania;

• Dobrze poznać powody, dla których ludzie posiadają określone postawy. Te powody czasami trudno intuicyjnie odkryć, a nawet jeżeli je znamy, to warto je potwierdzić poprzez solidne badania;

• Jednym z narzędzi może być public advertising - czyli reklama dla dobra publicznego;

• Dla zachowania wiarygodności nie należy komunikować jednostronnie (trzeba pokazywać też drugą stronę medalu);

• To, czy kampania się udała i była zauważona, widać czasem dopiero po kilku latach…

Jak skutecznie komunikować?

Przykłady działań z zakresu komunikacji społecznej w zakresie postępowania z elektroodpadami

EKO-PIKNIK BŁONIE - przykład komunikacji grupowej

Podczas przedsięwzięcia organizator zapewnił:

• przygotowanie własnego stoiska na pikniku;• przygotowanie i kolportaż materiałów edukacyjnych: ulotki, eko-przewodniki

informujące o systemie zbierania zużytego sprzętu, zasadach właściwego postępowania ze zużytym sprzęcie oraz o zagrożeniach wynikających z wyrzucania urządzeń łącznie z innymi odpadami;

• koordynację zbiórki zużytego sprzętu i baterii od osób uczestniczących w akcji;

• organizację Mistrzostw w rozkręcaniu komputerów na czas;• nagrody w zamian za przekazany zużyty sprzęt i baterie: ekologiczne torby

płócienne, balony, długopisy, ołówki;• prowadzenie kącika edukacyjnego dla dzieci i młodzieży z rebusami, eko-

łamigłówkami, kolorowankami i drobnymi nagrodami;• zapewnienie obecności Ciotki Utylki, która poprzez zabawy i animacje uczyła

dzieci o zasadach właściwego postępowania ze zużytym sprzętem oraz o zagrożeniach wynikających z wyrzucania urządzeń łącznie z innymi odpadami

Rezultaty: Zebrano łącznie 1770 kg zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego 40 kg zużytych baterii. Stoisko odwiedziło ok. 200 osób.


Atrakcyjną formą zwrócenia uwagi na problem oraz przekazania informacji jak łatwo pozbyć się

elektroodpadów - która może być wykorzystywana w lokalnych kampaniach samorządowych - są

aplikacje mobilne np. na smartfony. Przykład: „Recykling za rogiem…”. Aplikacja mobilna na smartfony –

geolokalizacja – służy identyfikacji miejsc selektywnej zbiórki oraz informuje o wydarzeniach związanych

z ochroną środowiska.

ZOSTAŃ SELEKCJONEREM - cykl akcji organizowanych przed EURO 2012, nawiązujące hasłem do tego

wielkiego sportowego wydarzenia. Przedsięwzięcia organizowane było m.in. przez: pracowników Firm i

studentów. Cele akcji to:

• promowanie segregacji odpadów z naciskiem na zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny;

• zbiórka zużytego sprzętu w zamian za gadżety kibica (szaliki, flagi, piłki);

• dystrybucja materiałów edukacyjnych.


RECYKLING DAJE OWOCE – to kolejne „chwytliwe” hasło kampanii polegającej na zbiórce zużytego sprzętu w zamian za owoce. Akcje organizowane były przed sklepami w centrach handlowych, w porozumieniu z Gminami.


ZIELONY MIKOŁAJ – akcja organizowana przed Świętami Bożego Narodzenia. Współpraca odbywała się ze spółdzielniami mieszkaniowymi, które wskazywały miejsca zbiórki sprzętu na osiedlach w zamian za świąteczne skarpety.


„ZBIERAJ ELEKTROODPADY – CHROŃ ŚRODOWISKO”

To konkurs ekologiczny połączony ze zbiórką zużytegosprzętu przeprowadzono w szkołach zlokalizowanych wBłoniu, Tarnowskich Górach, Sosnowcu, Rybniku i Łodzi.Akcja prowadzona była pod patronatem lokalnych UrzędówMiejskich. Każda ze szkół otrzymała zestawy materiałówedukacyjnych i plakatów informujących o konkursie. Wkonkursie wzięło udział 30 placówek oświatowych a łączniezebrano ponad 30 ton sprzętu. W każdym z miast wyłonionopo 3 laureatów, którzy otrzymali nagrody w postaciwyposażenia edukacyjnego dla szkół.

HARCERZE DLA ŚRODOWISKA - „CZUWAJ NAD ŚWIATEM”

Akcja poświęcona była promocji właściwego postępowania ze zużytym sprzętem elektrycznym i elektronicznym wśród dzieci i młodzieży skupionej w Harcerstwie. Zbiórka elektroodpadów od mieszkańców organizowana była wspólnie z Chorągwią Łódzką i Kujawsko-Pomorską ZHP. Akcja organizowana była we wrześniu i październiku 2011 w 20 miejscowościach na terenie woj. Łódzkiego i Kujawsko-Pomorskiego. W czasie akcji zebrano ponad 27 Mg elektroodpadów.

KAMPANIA Z ŻARTEM: „Jak za darmo pozbyć się starej/starego”


O efektywności procesu komunikowania decyduje zdolność spełniania intencji aktu komunikowania,inaczej mówiąc „najbardziej adekwatnego przenoszenia szeroko rozumianych informacji: myśli,nastrojów, opinii, wartości, od nadawcy do odbiorcy”. Adekwatność, o której mowa, zawiera w sobieczas, funkcję, zasięg społeczny oraz treść aktu komunikowania. Komunikacja jest szczególnymprzykładem procesu wzajemnego oddziaływania ludzi na siebie, a wobec tego narzuca pytanie: comoże blokować, a co sprzyjać porozumieniu? H.D. Lasswell stwierdził, że „ akt komunikacji miedzydwiema osobami jest pełny wówczas, kiedy obie rozumieją ten sam znak w ten sam sposób”.Psychologia komunikacji wyłoniła szereg typów wypowiedzi, które blokują rozmowę. Należą do nich:

- ostrzeganie, upominanie, grożenie- przekonanie, perswadowanie, moralizowanie- dyktowanie rozwiązań, radzenie, robienie propozycji- pouczanie, robienie wyrzutów, przytaczanie logicznych argumentów- krytykowanie, osądzanie, obwinianie, sprzeciwianie się- aprobowanie, chwalenie, popieranie- zwymyślanie, ośmieszanie, zawstydzanie, nadawanie „etykietki”- analizowanie, interpretowanie, stawianie diagnozy- uspokajanie, pocieszanie, współczucie- badanie, wypytywanie, indagowanie- odwracanie uwagi, trywializowanie, obracanie w żart

Co przeszkadza komunikacji?

Rodzaje niewłaściwych postaw, z którymi możemy mieć do czynienia w życiu codziennym, to:

1. Wyrzucanie elektroodpadów do śmietnika razem z innym odpadami.

2. Porzucanie zużytych urządzeń w lesie, w rowach.

3. Demontowanie sprzętu poza specjalnym zakładem przetwarzania.

W każdej z tych sytuacji możemy powiadomić stosowne organy np. straż miejską, policję, miejscowy wydział ochrony środowiska, Wojewódzką Inspekcję Ochrony Środowiska.

Pierwsza i trzecia sytuacja może dotyczyć naszych sąsiadów, znajomych, rodziny. W takim przypadku warto w pierwszej kolejności przeprowadzić rozmowę dostosowaną do charakteru naszego rozmówcy. Często nie skończy się na jednej pogadance, ale z pewnością ta osoba przy kolejnej chęci pozbycia się zużytego sprzętu elektronicznego lub elektrycznego przypomni sobie o tym, co jej przekazaliśmy.

Nasza wypowiedź powinna zawierać następujące trzy elementy:

1. Okaż empatię

Postaraj się udowodnić rozmówcy, że rozumiesz jego zachowanie i nie chcesz wywołać kłótni.

2. Nazwij problem.

Powiedz, co Cię denerwuje i dlaczego.

3. Powiedz, czego oczekujesz.

Prośba o zmianę zachowania i propozycja, jak można to zrobić

Reagowanie na widok niewłaściwego postępowania z odpadami.

Przykład rozmowy z sąsiadem:

Wyrzucając śmieci, spotykasz sąsiada, który wyrzuca świetlówki do śmietnika. Jak przeprowadzić skuteczną rozmowę?

- Witam Panie Janku, nie wiem jak u Państwa, ale u mnie coraz więcej śmieci powstaje w domu. Jestem tutaj codziennie z taką porcją .

- U mnie jest to samo. Dobrze, że chociaż możemy oddzielać plastik, szkło i papier. Przynajmniej serce tak nie boli, że tyle surowców się marnuje

- Ale co ja widzę wyrzuca Pan lampy energooszczędne do kosza? Czy faktycznie można coś zaoszczędzić na takich urządzeniach?

- odpowiedź sąsiada.

- Wie Pan te odpady również można, a nawet trzeba segregować, ponieważ zawierają niebezpieczne substancje takie jak rtęć. Szkoda się truć. Muszę przyznać, że sam niedawno wyrzuciłem dwa telefony i mikser do śmieci. Potem widziałem taki program w telewizji, w którym mówili o szkodliwości takich sprzętów. Byłem zaskoczony, że jedna bateria z telefonu potrafi skazić 1m3 gleby.

- Tak? Nie wiedziałem, ale co mam z tym zrobić? Tu nie ma pojemników na elektroodpady.

- Też nad tym ubolewam, ale jak będzie kupował Pan nowe lampy, to sklep musi od Pana przyjąć stare i problem z głowy. Można też zawieźć do punktu zbierania na ulicy … Zawoziłem ostatnio tam monitor, trochę kłopotliwe, ale po co szkodzić środowisku i narażać się na kary?

- No tak, ale ja nie mam samochodu…

- Na naszej klatce wisi informacja o firmie, która odbiera zużyty sprzęt bezpośrednio z domu.

- Super. Dzięki sąsiedzie! Ile to można się dowiedzieć wyrzucając śmieci.

Miejmy nadzieję, że trafimy na rozmówców o kulturze zbliżonej do naszego przykładowego sąsiada. Jednak możemy spotkać się z lekceważeniem tematu, a nawet agresją. Należy wówczas zachować spokój i nie naciskając zakończyć rozmowę. Być może druga osoba potrzebuje czasu, aby przemyśleć nasze słowa, a w przyszłości będzie jej po prostu

wstyd zachować się w podobny sposób.

Reagowanie na widok niewłaściwego postępowania z odpadami.

Bardzo często jest tak, że to dzieci w wyniku lekcji ekologicznych w przedszkolach i szkołach opowiadają rodzicom o konieczności segregacji odpadów. Co więcej sprawdzają i dopytują: „Mamo, pokaż mi jak segregujemy odpady w domu? Nie wyrzucaj baterii razem z innymi odpadami, bo to szkodzi naszemu zdrowiu! Pani mówiła, że to bardzo ważne.”

Dzieci są nie niezwykle wdzięczną grupą społeczną ze względu na to, że chłoną i przyswajają tą wiedzę jako coś naturalnego. Kiedy dorosną segregacja śmieci będzie dla nich normą, tak jak szczotkowanie zębów.

Jak edukować nasze dzieci?

Najlepsze efekty przynosi praktyka i nauka przez zabawę. Jeśli do tej pory nie segregowaliśmy śmieci,zacznijmy to robić włączając czynnie nasze pociechy do tych działań. Elektrośmieci powstają rzadziej niżinne odpady, więc tym bardziej, gdy np. wymieniamy stary telewizor na nowy, opowiedzmy dziecku co znim zrobimy i dlaczego. Na przykład:

„- Jasiu, kupujemy nowy telewizor! Będziesz mógł oglądać bajki w 3D! Nasz stary telewizor pożerałenergię jak smok! A w dodatku popsuły się już niektóre elementy. Zawieziemy go do sklepu, gdziekupujemy nowy telewizor, tam wezmą go za darmo i zawiozą do specjalnej Firmy która go bezpiecznieprzetworzy. Pamiętaj, że nie wolno niczego, co jest na prąd lub na baterie wyrzucać do śmietnika! Tomoże być niebezpieczne!”

„- Zosiu, wyczerpały się baterie w Twojej lalce. Wkładam nowe. A te stare wrzuć ostrożnie do słoiczkaktóry stoi obok kosza w kuchni. Umyj dokładnie ręce. Jak się zapełni zwieziemy go sklepu z bateriami.Tam jest specjalny pojemnik na takie niepotrzebne baterie!.”

Jak edukować nasze dzieci?

Dzieci chętnie biorą udział w zabawach organizowanych przy okazji różnego rodzaju pikników, Dnia Ziemi,

Sprzątania Świata. Z roku na rok takie imprezy organizowane są w coraz większej ilości miejscowości,

dzięki temu dostęp do nich jest łatwiejszy. Monitorujmy kalendarz takich imprez i zabierzmy nasze

dziecko na takie wydarzenie. Ciekawa forma przedstawienia problemu elektro-śmieci, możliwość zabawy

w segregację, rozwiązania łamigłówki lub chociażby kolorowanka o charakterze ekologicznym, zwrócą

delikatnie uwagę dziecka jak właściwie postępować ze zużytym sprzętem.

Asertywność jest umiejętnością otwartego wyrażania swoich myśli, uczuć, przekonań, nie lekceważąc

poglądów swoich rozmówców. Uczy mówić "nie" bez wyrzutów sumienia, złości czy lęku. Asertywność

ułatwia wyrażanie swoich potrzeb w sposób możliwy do przyjęcia przez innych. Asertywność to zachowanie

charakteryzujące się:

• obstawaniem przy swoich własnych prawach nie naruszając praw innych,

• wyrażaniem własnych potrzeb, opinii, uczuć i wiary w sposób bezpośredni i szczery.

Asertywność wymaga od nas odpowiedzi na pytania dotyczące naszej dojrzałości, uczciwości,

odpowiedzialności, naszego stosunku do siebie i do innych, określenia wartości, którymi kierujemy się w

życiu i próbujemy realizować. Nie jest wynalazkiem ostatnich czasów. Wszystko zaczęło się w Stanach

Zjednoczonych, gdy grupa kilku psychologów postanowiła znaleźć receptę na sukces. Badano osoby, które

odniosły sukces - ekonomiczny, polityczny, społeczny. Okazało się, że wszystkie badane osoby mają te same

cechy- są otwarte na świat, potrafią komunikować się z innymi, są lubiane, osiągają swoje cele.

Podstawy asertywności

W rozmowach z sąsiadami, znajomymi, rodziną przydadzą nam się podstawy asertywności. Asertywność to przyjazna stanowczość, bez napięcia agresywnego i lękowego: - w obronie własnych praw, - podczas prezentacji swojego zdania wobec niechętnego audytorium, - przy przyjmowaniu i wyrażaniu krytyki, - przy protestowaniu, - przy występowaniu w cudzej obronie, - w różnych trudnych społecznych sytuacjach, w których chcemy podkreślić, że jesteśmy równie ważni jak inni.

Komunikat asertywny to jasne i precyzyjne w formie i treści wyrażenie wprost tego, co się myśli i czuje, bez obronnej maski, udawania, oszukiwania. Asertywność uświadamia nam nasze prawa do:• akceptowania siebie • bycia szanowanym i traktowanym, jako inteligentna i niezależna jednostka • wyrażania swoich potrzeb i swoich priorytetów • doświadczania i wyrażania swoich uczuć, opinii i wartości • wyboru „tak” lub „nie” • popełniania błędu • zmiany zdania lub wyrażonej opinii • powiedzenia ”nie rozumiem” • realizacji swojego celu • nie ponoszenia odpowiedzialności za czyjeś problemy • podjęcia decyzji niezależnie od akceptacji innych • uznania, że jesteśmy tylko ludźmi ze słabościami


Siedem warunków asertywności:

1. Dawanie innym takich samych praw jak sobie

2. Zwięzłość i precyzja wypowiedzi

3. Używanie komunikatów typu „JA” do wyrażania opinii, nie ocen (np. myślę, sądzę, moim zdaniem,

według mnie, moja opinia to…, mam wrażenie, że…)

4. Przyjazna i zdecydowana mowa ciała

5. Spójność mowy ciała ze słowami

6. Naturalność, brak pozy

7. Uprzejma forma wypowiedzi

Nieasertywność (uległość) to zachowania charakteryzujące się:

• zaprzestaniem walki o własne prawa, lub robienie to w taki sposób, że inni mogą je lekceważyć,

• wyrażanie własnych potrzeb, żądań, opinii i uczuć w sposób pokorny, skruszony, nieśmiały,

• zaprzestaniem szczerego i śmiałego wyrażania własnych potrzeb, żądań, opinii i uczuć.


Przyjęcie postawy asertywnej pozwala osiągnąć wiele korzyści:

• Pomaga w odrzucaniu nacisków z zewnątrz

• Pomaga w osiągnięciu kompromisu w sytuacjach konfliktowych

• Pomaga załatwić trudne, wydawałoby się nieosiągalne sprawy

• Gdy się nie uda, nie mamy pretensji do siebie, że nie próbowaliśmy, byliśmy bierni

• Pozwala wziąć odpowiedzialność za własne życie i wybory

• Chroni naszą godność, możemy poczuć się lepiej, nabrać do siebie szacunku, czujemy się bardziej wartościowi, pewni siebie

• Zmniejsza lęk

• Umożliwia drugiej osobie lepsze poznanie nas

Asertywna obrona – to obrona przed atakiem werbalnym i przerywaniem: „Chwileczkę, chciałbym

dokończyć”, albo „Pozwoli Pan, że dokończę moją myśl? Wydaję mi się to ważne”;

Obrona przed podniesionym tonem głosu: „Informujemy: „Pan na mnie krzyczy”, „Proszę nie zwracaj się

do mnie w ten sposób, to jak do mnie mówisz jest dla mnie przykre”, „Proszę żebyś zmienił formę”

Zwroty w sytuacji odmiennych poglądów: „Widzę, że różnimy się poglądami”, „A więc mamy różne

zdania w tej sprawie”, „Nie zgadzam się z Pana opinią, mam inne zdanie w tej sprawie”, „Moim zdaniem...”, „Uważam, że...”, „Według mnie...”


Asertywne reagowanie na krytykę – sposoby zachowań:

• słuchaj

• pytaj o szczegóły

• pytaj o fakty

• nie kłóć się

• upewnij się, że właściwie zrozumiałeś najważniejsze zarzuty

• nie odpowiadaj ze złością

• zachowaj spokój



Styl asertywny w komunikacji charakteryzuje:a) zachowanie:- Szczerze i bezpośrednio wyrażam swoje potrzeby, pragnienie i uczucia.- Nie zakładam, że mam rację lub że inni się ze mną zgodzą.- Pozwalam innym na inny punkt widzenia i nie lekceważę ich ani też nie obrażam.b) przekaz niewerbalny:- Jestem rozluźniony, poruszam się swobodnie.- Często nawiązuję kontakt wzrokowy, ale nie w uporczywy sposób.c) przekonania:- Moje potrzeby są równie ważne, jak potrzeby innych. Każdy ma równe prawo do wyrażania swojego ja.- Każdy może wnieść coś cennego.- Czuję się odpowiedzialny za swoje zachowanie.d) emocje:- Mam pozytywne zdanie o sobie i jestem zadowolony z tego, jak traktuję innych.- Moje poczucie własnej wartości wzrasta.e) cele:- Zachować szacunek dla samego siebie i pozwolić innym, by poczuli się tak samo.- Wyrażać swoje ja, nie próbując zawsze postawić na swoim.- Kontrolować wyłącznie swoje życie.Używaj języka ciała - zwróć się do rozmówcy, stań lub usiądź prosto, rób wszystko, by zachować miły, ale poważny wyraz twarzy, mów spokojnie i miękko.

Dziękujemy za uwagę

i zapraszamy do zadawania pytań do wykładu.

Documents

Komunikacja społeczna – czyli jak skutecznie edukować innych …elektroodpady.ews21.pl/files/loga/komunikacja_spoleczna.pdf · 2013-06-09 · Komunikacja społeczna – czyli