1

DALAM MAHKAMAH TINGGI MALAYA DI SHAH ALAM DALAM NEGERI SELANGOR DARUL EHSAN, MALAYSIA

GUAMAN SIVIL NO : 22 NCVC -719-12/2013

ANTARA

KHAIRUDDIN BIN ABD RAHMAN

DAN 4 YANG LAIN .... PLAINTIF-PLAINTIF

[Kesemua Plaintif Pertama sehingga Plaintif Kelima sebagai pewaris kepada Harta Pusaka NOR HAYATI BINTI MOHAMED YASSIN selaras dengan PERINTAH FARAID dari Mahkamah Tinggi Syariah Shah Alam Selangor]

DAN

MALAYAN BANKING BERHAD .... DEFENDAN

KEPUTUSAN (Lampiran 9)

[1] Melalui Lampiran 9, defendan di dalam kes ini memohon supaya

Writ Saman dan Penyataan Tuntutan plaintif-plaintif dibatalkan di

bawah Aturan 18 Kaedah 19 Kaedah-Kaedah Mahkamah 2012 atas

alasan-alasan berikut :

i. Ia tidak mendedahkan apa-apa kausa tindakan yang munasabah (no

reasonable cause of action);

ii. ia adalah mengaibkan, remeh atau menyusahkan (scandalous, frivolous or

vexatious);

2

iii. ianya akan memprejudis, memalukan atau melewatkan (prejudice,

embarrass or delay) perbicaraan adil tindakan ini; ATAU

iv. ianya merupakan suatu penyalahgunaan proses Mahkamah (abuse of

process of the Court)

[2] Namun pada dasarnya permohonan defendan ini adalah

bersandarkan kepada premis bahawa kelima-lima plaintif tidak

mempunyai kapasiti di sisi undang-undang ataupun locus standi

untuk membawa tindakan ini terhadap defendan.

[3] Untuk lebih jelas, fakta latarbelakang tuntutan plaintif diperturunkan

seperti berikut :

(i) Kelima-lima plaintif mempunyai pertalian kekeluargaan dengan

seorang yang bernama Norhayati bt Mohamad Yunus (simati)

yang telah meninggal dunia pada 26 Februari 2013.

(ii) Plaintif pertama adalah suami simati, plaintif kedua pula adalah

ayah kepada simati dan manakala plaintif ketiga hingga kelima

adalah tiga orang anak hasil perkahwinan plaintif pertama

dengan simati.

3

(iii) Plaintif pertama dan simati semasa hayatnya telah membeli

sebuah rumah (rumah tersebut) di Bandar Sunway yang mana

dipegang di bawah Bandar Sunway, P.T No : 1337, HSD

273044.

(iv) Pembelian rumah tersebut telah dibiayai sebahagiannya

dengan pinjaman perumahan (pinjaman tersebut) daripada

bank Malayan Banking Berhad yakni defendan.

(v) Atas kegagalan pihak plaintif pertama dan simati di dalam

menjelaskan ansuran pinjaman tersebut, pada 21Jun 2012

defendan telah memulakan suatu prosiding halang tebus

terhadap plaintif pertama dan simati.

(vi) Plaintif pertama telah mendakwa bahawa selaras dengan surat

tawaran pinjaman perumahan yang diberikan oleh defendan

bertarikh 14 Ogos 2006, plaintif pertama dan simati telah

membeli insuran hayat dan membuat bayaran MRTA premium

sebanyak RM294,854.00.

(vii) Plaintif pertama telah dijadikan sebagai seorang bankrap dan

bagi menentang prosiding halang tebus yang dimulakan oleh

4

defendan, plaintif pertama telah memperolehi sanksi Jabatan

Insolvensi bertarikh 29 Februari 2013.

(viii) Dalam perkara prosiding halang tebus yang dimulakan oleh

defendan, dan dengan kematian simati dan bersandarkan

dakwaan bahawa insuran hayat MRTA telah diambil oleh

kedua-dua plaintif pertama dan simati, plaintif pertama telah

memohon kepada defendan supaya jumlah tuntutan insuran

hayat MRTA simati difaktorkan ke dalam jumlah hutang yang

tertunggak oleh plaintif pertama dan simati kepada defendan.

(viiii) Plaintif pertama juga mendakwa bahawa Seksyen 5.02

Lampiran Gadaian memperuntukkan kuasa kepada defendan

untuk menentukan insuran hayat (life ansurance policy or a

mortgage decreasing term policy) tetapi defendan telah

enggan memfaktorkan jumlah tuntutan insuran MRTA ke dalam

jumlah hutang tertunggak oleh plaintif pertama kepada

defendan.

(x) Justeru, berasaskan premis atau dakwaan bahawa pihak

defendan telah gagal mengambil kira potongan insuran hayat

MRTA dan jumlah bayaran yang telah dibuat atas pinjaman

5

perumahan tersebut, Writ Saman dan Pernyataan ini difailkan oleh plaintif-

plaintif terhadap defendan, antara lain, untuk relif-relif

berikut :

(a) satu audit pinjaman dan bayaran yang jelas;

(b) satu deklarasi bahawa plaintif pertama dan arwah

isterinya telah membuat bayaran premium insuran

kepada defendan selaras dengan surat tawaran dari

defendan bertarikh 14 Ogos 2006;

(c) satu deklarasi bahawa defendan kini adalah

bertanggungjawab untuk bahagian atau penuh

bahagian yang tertunggak kepada defendan kerana

adalah defendan yang menguruskan insuran hayat (life

assurance policy or a mortgage decreasing term policy)

bagi plaintif pertama dan arwah isterinya.

(xi) Kesemua plaintif telah membawa tindakan bersama di dalam

kapasiti pewaris kepada harta pusaka simati selaras dengan

perintah faraid yang diperolehi daripada Mahkamah Tinggi

Shah Alam, Selangor.

6

Permohonan defendan di Lampiran 9

[4] Defendan, walaubagaimana pun telah menyangkal tuntutan plaintif

dan memfailkan permohonan Lampiran 9 untuk membatalkan

tuntutan plaintif di bawah Aturan 18 Kaedah 19 Kaedah-Kaedah

Mahkamah 2012 (KKM 2012)

[5] Permohonan defendan untuk membatalkan Writ Saman dan

Penyataan Tuntutan plaintif-plaintif ini disokong oleh dua affidavit

yang diikrarkan oleh Rahmat bin Abu Bakar yang merupakan Ketua

Bahagian Remedial dan Litigasi defendan.

[6] Kedua-dua affidavit tersebut yakni Affidavit 1 Defendan dan

Affidavit 2 Defendan yang menyokong permohonan defendan

menegaskan perkara-perkara berikut :

(i) Plaintif pertama dan simati adalah pemilik bersama rumah

tersebut dan pinjaman perumahan yang diberikan oleh

defendan adalah untuk membiayai sebahagian dari harga

rumah tersebut. Namun begitu, insuran hayat MRTA yang

ditimbulkan plaintif pertama itu bukanlah dibeli bersama-sama

oleh plaintif pertama dan simati tetapi hanya dibeli oleh plaintif

7

pertama sahaja. Untuk tegasan ini, defendan merujuk

kepada ekshibit RAB yang terkandung di dalam Affidavit 1

Defendan di mana antara lain mengandungi Borang-Borang

Mayban Life Insurance Berhad yakni Borang Selidik Amaun

Besar dan Borang Permohonan bagi Insuran Gadai Janji

tempoh mengurang (MRTA). Kedua-dua borang ini jelas

menunjukkan bahawa permohonan insuran hayat MRTA hanya

dipohon oleh plaintif pertama sahaja dan bukannya secara

bersama dengan simati.

[7] Seperti yang dinyatakan awal tadi, pada dasarnya defendan telah

memfailkan Lampiran 9 bagi membatalkan tindakan plaintif-plaintif

berpremiskan bahawa plaintif-plaintif tidak mempunyai kapasiti di sisi

undang-undang atau locus standi untuk membawa kausa tindakan

ini terhadap defendan atas alasan-alasan berikut:

(a) plaintif pertama seorang undischarged bankrupt dan tidak

memperolehi sanksi dari Jabatan Insolvensi untuk memulai

tindakan.

(b) perintah faraid yang dikeluarkan oleh mahkamah tinggi tidak

memberikan plaintif-plaintif kapasiti undang-undang untuk

memulakan tindakan.

8

secara alternatif

(c) plaintif-plaintif tiada kausa tindakan terhadap defendan kerana

insuran hayat MRTA bukanlah dibeli oleh simati tetapi oleh

plaintif pertama seorang sahaja.

Alasan (a) - plaintif pertama seorang undischarged bankrupt dan

tidak memperolehi sanksi Jabatan Insolvensi untuk

memulai tindakan

[8] Adalah menjadi hujahan defendan bahawa melalui tajuk tindakan,

kesemua plaintif telah membawa tindakan bersama sebagai pewaris

simati dan bukannya atas kapasiti individu ataupun secara

berseorangan. Di dalam membawa tindakan bersama sebagai

pewaris ini, peguam defendan telah merujuk mahkamah ini kepada

kes Eh Riyid v En Tek [1976] 1 MLJ 262 di mana Mahkamah

Persekutuan telah mengesahkan keputusan Hakim Mahkamah Tinggi

bahawa bagi membawa tindakan untuk membetulkan kesilapan

pada pendaftaran tanah, pewaris hendaklah membuat tuntutan

bersama dengan pewaris-pewaris yang lain. Peguam defendan

telah menghujahkan bahawa di dalam kes ini sememangnya tuntutan

yang dibawa oleh plaintif-plaintif adalah tuntutan bersama sebagai

9

pewaris-pewaris kepada simati dan kesemua plaintif adalah plaintif

bersama. Dalam hal yang demikian kedudukan plaintif pertama

seorang bankrap memberi kesan kepada kapasiti dan kompetensi

kelima mereka disisi undang-undang untuk membawa tindakan

bersama terhadap defendan.

[9] Dalam hal sibankrap, undang-undang adalah jelas dan jitu bahawa

seorang bankrap tidak boleh memulai atau membawa tindakan

melainkan sanksi diperolehi daripada Jabatan Insolvensi. Keperluan

sanksi ini bukanlah setakat suatu yang formaliti sahaja tetapi ia

merupakan satu keperluan hakiki yang tidak boleh tidak. Tanpa

sanksi ini, seseorang bankrap tidak mempunyai kebolehan atau

keupayaan di sisi undang-undang untuk memulakan tindakan

terhadap mana-mana pihak kecuali sibankrap memfailkan tindakan

untuk gantirugi bagi kecederaan diri sendiri.

[10] Kedudukan undang-undang mengenai perkara ini adalah jelas.

Seksyen 38(1) Akta Kebankrapan 1967 jelas memperuntukan

bahawa :

(1) Where a bankrupt has not obtained his discharge

10

(a) the bankrupt shall be incompetent to maintain any action (other than

an action for damages in respect of an injury to this person) without

the previous sanction of the Director General of Insolvency;

[11] Terdapat begitu banyak otoriti mengenai ketidakupayaan undang-

undang seorang bankrap untuk memulai tindakan undang-undang

terhadap mana-mana pihak sehinggalah memperolehi sanksi

daripada Jabatan Insolvensi. Rujukan kepada beberapa kes adalah

memadai.

(1) Di dalam kes Sabah Bank Bhd v Syarikat Bintang Tengah

Sdn Bhd & Ors [1992] 2 MLJ 588 telah diputuskan dengan

jelas seperti berikut :

(i) Once receiving and adjudication orders are made, the bankrupts

estate vests with the OA and under Section 38(1)(a) of the

Bankruptcy Act 1967, the OA must first be consulted as any action

intended by the bankrupt may be detrimental to his creditors. The

only exception where no sanction is required from the OA is when

the bankrupt files an action for damages for injury to his person or

when he questions his status by filing an application under section

92(1) or 105 (1) of the Act.

(ii) Section 38 (1) (a) of the Act is wide enough to include the filing of an

application to set aside a default judgement.

11

(iii) Accordingly, the third defendant must first obtain the OAs sanction

and since this was not done, he had no locus standi to file the

application.

(2) Mahkamah Rayuan di dalam kes M/S Laksamana Realty Sdn

Bhd v Goh Eng Hwa [2004] 1 CLJ 274 telah menekankan

keperluan sanksi bagi sibankrap memulai tindakan. Di muka

surat 281 alasan penghakiman Mahkamah Rayuan, Abdul

Hamid Mohamad HMR (YAA pada masa itu) telah berkata :

....All that is required to enable a bankrupt to maintain an action as

provided by section 38(1)(a) of the Act is to obtain the sanction of

the OA. No assignment is required. The respondent having

obtained the sanction prior to his filing the counterclaim, he is

competent to do so.

The other point is whether the issue of locus standi should have

been allowed to be raised at all during the submission, it not

having been pleaded in the statement of defence. The requirement

of a sanction is not just a formality. Without the sanction a

bankrupt is incompetent to maintain an action. It goes to his

capacity. If he is incompetent to file the counterclaim without the

previous sanctions then the filing of the counterclaim without the

previous sanction would have been null and void....

12

(3) Di dalam kes Perwira Affin Bank Bhd v Sardar Mohd

Roshan Khan & Another Appeal [2009] 4 CLJ 43,

Mahkamah Rayuan di dalam mengariskan ketidakupayaan

seseorang di dalam membawa tindakan apabila telah dijadikan

bankrap telah berkata:

Section 38(1)(a) sets out the incompetence of an undischarged

bankrupt to maintain an action. The steps taken by the customer

clearly came within the ambit of maintaining an action in section

38(1)(a) and so attracted the application of section 38(1)(a)..........

[12] Bagi menjawab isu sanksi ini, peguam plaintif telah merujuk kepada

Affidavit Jawapan 1 Plaintif-Plaintif yang menyatakan di perenggan 6

bahawa plaintif pertama sebenarnya telahpun mendapatkan sanksi

dari Jabatan Insolvensi bertarikh 4 September 2013 dan telah

diekshibitkan sebagai ekshibit K di dalam affidavit tersebut.

Menurutnya lagi, di dalam sanksi bertarikh 4 September 2013

tersebut nombor kes guaman telah tidak tertera kerana pada masa

pengisuan sanksi ini, guaman di hadapan mahkamah ini masih

belum difailkan. Justeru, menurut peguam plaintif Jabatan Insolvensi

telah menggunakan nombor kes prosiding halang tebus yakni 24 F-

923-06/2012 kerana ianya bersangkutan. Kemudiannya peguam

13

telah merujuk kepada Affidavit Tambahan yang difailkan oleh plaintif-

plaintif pada 25 Jun 2014 yang mengeksibitkan sekali sanksi yang

baru diterima daripada Jabatan Insolvensi bertarikh 24 Jun 2014.

[13] Walaubagaimanapun, sebagai balasan kepada sanksi yang baru

diperolehi plaintif-plaintif, peguam defendan telah menghujahkan

bahawa sanksi Jabatan Insolvensi bertarikh 24 Jun 2014 yang baru

diterima oleh plaintif-plaintif ini tidak membantu plaintif-plaintif kerana

kes ini telah difailkan pada tahun 2013, manakala sanksi ini bertarikh

24 Jun 2013. Peguam defendan seterusnya telah menghujahkan

bahawa sanksi bertarikh 24 Jun 2013 tersebut adalah tidak jelas dan

tidak secara spesifik menyatakan bahawa ianya telah dikeluarkan

dengan mempunyai kesan kebelakangan yakni dari tarikh guaman

difailkan. Adalah dihujahkan oleh peguam defendan lagi, sanksi

yang tidak menyatakan dengan jelas dan spesifik akan kesan

kebelakangannya tidak mengesahkan (validate guaman ini.

[14] Bagi menyokong hujahan beliau, peguam defendan telah merujuk

mahkamah kepada satu kes yang baru-baru ini telah diputuskan oleh

Mahkamah Persekutuan Winstech Engineering Sdn Bhd v Espl

(M) Sdn Bhd [2014] 3 MLJ 1. Di dalam kes ini telah diputuskan oleh

Mahkamah Persekutuan seperti berikut :

14

(1) The sanction given in the Director-General of Insolvencys letter dated 19

August 2013 did not specify that it was to be retrospective. For the

doctrine of ratification to apply, the ratification must be clear (see para 20)

(2) There was no application for the official receivers sanction to be made

retrospective. In short, there was no nunc pro tunc leave application.

There was, therefore, no material before the court to consider and to justify

the grant of nunc pro tunc leave (see para 23).

(3) The argument that the respondent had not been prejudiced and that no

miscarriage of justice had been caused did not arise as the applicant, on its

own accord, failed to utilise the enabling provisions of the law to

commence the legal proceedings. The court, in law, was not in a position

to render assistance to such a litigant (see para 15 & 21).

[15] Di dalam kes Winstech ini, sebelum Mahkamah Persekutuan

mendengar permohonan kebenaran merayu yang difailkan pemohon,

peguam responden telah memohon Mahkamah Persekutuan melalui

Lampiran 8 untuk membatalkan permohonan pemohon atas alasan

bahawa pemohon tidak mempunyai kapasiti undang-undang atau

locus standi. Menurut peguam responden, pemohon yang telah

digulungkan telah memfailkan permohonan kebenaran tersebut tanpa

sanksi Pegawai Penerima. Pegawai Penerima di dalam kes ini

15

hanya telah mengeluarkan sanksi mereka lebih kurang tiga (3) bulan

selepas permohonan kebenaran merayu difailkan oleh pemohon di

Mahkamah Persekutuan.

[16] Di dalam hal pengeluaran dan kesan kebelakang sanksi Pegawai

Penerima selepas 3 bulan daripada tarikh pemfailan permohonan

untuk kebenaran merayu, Mahkamah Persekutuan di mukasurat 8

perenggan 20 alasan penghakimannya menyatakan berikut :

The sanction as per the Director General of Insolvencys letter dated 19

August 2013, did not specify that it is to be retrospective. For the

doctrine of ratification to be applicable, the ratification must be clear.

Furthermore, in the present case, there is no evidence to show that there

is ever any application for the sanction to be retrospective.

[17] Berbalik pula kepada kes di hadapan mahkamah ini, mahkamah ini

telah membuat penelitian ke atas sanksi yang dikeluarkan oleh

Jabatan Insolvensi bertarikh 24 Jun 2014. Di dalam sanksi

sememangnya nombor kes bagi guaman telah dinyatakan tetapi telah

tidak terdapat apa-apa penyataan yang jelas dan spesifik bahawa

sanksi mempunyai kesan kebelakang retrospective. Oleh yang

demikian, mahkamah bersependapat dengan peguam defendan

bahawa keputusan Mahkamah Persekutuan di dalam Winstech

16

adalah mengikat kes ini, walaupun di dalam kes Winstech, isunya

adalah sanksi Pegawai Penerima dan di hadapan mahkamah ini

sanksi yang diperlukan oleh sibankrap adalah sanksi Jabatan

Insolvensi bagi membolehkan plaintif pertama memulai satu tindakan

undang-undang. Pada asasnya prinsip yang terpakai adalah, bagi

sanksi yang dikeluarkan di dalam keadaan kes-kes sebegini untuk

mempunyai kesan kebelakang ia hendaklah jelas dan spesifik

menyatakan sedemikian.

[18] Perlu dinyatakan di dalam kes ini juga, sanksi yang dikeluarkan oleh

Jabatan Insolvensi bukan sahaja tidak spesifik atau jelas untuk

mewujudkan kesan kebelakangan tetapi apa yang dinyatakan oleh

Jabatan Insolvensi di dalam sanksi tersebut adalah Ketua Pengarah

Insolvensi telah meluluskan plaintif pertama meneruskan tindakan.

Untuk lebih jelas, ayat-ayat yang digunakan di dalam sanksi tersebut

diperturunkan :

Sukacita dimaklumkan bahawa Ketua Pengarah Insolvensi telah meluluskan

sanksi untuk tuan meneruskan tindakan di Mahkamah Tinggi Shah Alam bagi

Guaman No : 22NCVC-719-12/2013 dan melantik Tetuan Azian & Co. Advocates

& Solicitors untuk mewakili tuan dalam tindakan guaman tersebut.

(penekanan oleh Mahkamah ini)

17

[19] Mahkamah ini berpandangan, perkataan meneruskan ini bermakna

bahawa sanksi yang diberikan oleh Jabatan Insolvensi adalah

memberi kebenaran kepada pihak sibankrap untuk meneruskan apa-

apa tindakan yang telah dan sedang berjalan contohnya suatu kes

telah dimulakan oleh mana-mana pihak terhadap sibankrap sebelum

beliau dijadikan bankrap dan semasa kes berjalan, perintah

menjadikan sibankrap telah dikeluarkan. Maka bagi kes-kes

sebegini, barulah benar bahawa sanksi yang dikeluarkan oleh

Jabatan Insolvensi adalah bagi membenarkan sibankrap meneruskan

tindakan tersebut.

[20] Tetapi di dalam kes di hadapan mahkamah ini adalah tidak dinafikan

bahawa daripada awalnya lagi plaintif pertama sememangnya tidak

memperolehi sanksi Jabatan Insolvensi bagi membolehkan plaintif

pertama memulaikan tindakan. Bersandarkan kes Winstech, adalah

pandangan mahkamah ini bahawa sanksi yang dikeluarkan

hendaklah jelas dan spesifik memberikan kebenaran kepada plaintif

pertama memulakan tindakan guaman ini terhadap defendan dan

bukanlah setakat menyatakan nombor kes dan dengan hanya

perkataan meneruskan. Mahkamah ini berpandangan bahawa

nombor kes yang tertera dan perkataan meneruskan bagi mahkamah

18

adalah tidak memadai untuk menunjukkan yang sanksi itu secara

speksifiknya dan jelasnya memberi kesan kebelakangnya.

Alasan (b) - perintah faraid yang dikeluarkan oleh

mahkamah tinggi tidak memberikan plaintif-

plaintif kapasiti undang-undang untuk

memulakan tindakan.

[21] Peguam defendan telah menghujahkan plaintif-plaintif pada setakat

memfailkan tindakan terhadap defendan hanya telah memperolehi

perintah faraid daripada Mahkamah Tinggi Syariah Shah Alam. Sijil

faraid yang dikeluarkan adalah hanya menentukan bahagian-

bahagian atau hak-hak yang diterima oleh setiap pewaris dan tidak

lebih daripada itu. Menurut peguam defendan lagi, pembahagian

hak-hak waris ini tidak menimbulkan kapasiti undang-undang kepada

pewaris-pewaris untuk membawa tindakan guaman ini terhadap

defendan. Untuk hujahan ini, peguam defendan telah merujuk

kepada keputusan Mahkamah Persekutuan di dalam kes Chor

Phaik Har v Farlim Properties Sdn Bhd [1997] 3 MLJ 188.

Mahkamah Persekutuan di dalam memutuskan kedudukan undang-

undang ini telah membuat kesimpulan berikut :

19

It could be concluded that in law, a beneficiary under an intestacy has no

interest or property in the personal estate of a deceased person until the

administration of the latters estate is complete and distribution made

according to the law of distribution of the intestate estate.

Peguam defendan juga telah merujuk kepada kes Rosman Roslan

v Kassim Hj Arshad & yang lain [2005] 2 CLJ 669 di mana

Mahkamah Rayuan di dalam kes ini yang telah juga merujuk kepada

kes Chor Phaik Har dan di muka surat 674 alasan penghakiman

Mahkamah Rayuan telah dinyatakan seperti berikut :

Jadi, surat kuasa tadbir adalah penting dan ia hendaklah diperolehi

terlebih dahulu dari Mahkamah Sivil sebelum seseorang benefisiari hendak

memulakan sesuatu tindakan untuk menuntut apa-apa kepentingan

terhadap harta pusaka simati. Jika tidak, dia tidak mempunyai locus

standi untuk membawa tindakan dalam mahkamah. Oleh kerana

responden-responden tidak mempunyai surat kuasa tadbir bagi mentadbir

harta pusaka simati Haji Abu Bakar, maka mereka tidak berkompeten dan

mempunyai locus standi untuk membawa tindakan ini.

[22] Justeru, adalah menjadi undang-undang yang jitu bahawa surat

kuasa pentadbiran hendaklah diperolehi terlebih dahulu sebelum

seorang benefisiari atau waris boleh memulakan sesuatu tindakan

untuk menuntut apa-apa kepentingan terhadap harta pusaka simati.

Selagi surat kuasa pentabiran belum dikeluarkan pentadbiran pesaka

20

simati tidak boleh dilaksanakan oleh mana-mana waris atau

benefisiari.

[23] Malahan di dalam kes ini, di perenggan 9 Affidavit Jawapan 1

Plaintif-Plaintif bagi menentang permohonan defendan, plaintif-plaintif

sendiri telah mengakui bahawa plaintif masih dalam proses memilih

dan melantik seorang pentadbir. Menurut plaintif-plaintif pemfailan

tindakan ini sebelum perlantikan pentadbir dibuat adalah kerana

sekiranya guaman ini tidak difailkan, defendan akan menjual rumah

tersebut yang merupakan asset plaintif-plaintif.

[24] Maka jelaslah di sini bahawa kedudukan plaintif-plaintif pada masa

ini, hanyalah setakat pewaris yang telah ditentukan bahagian-

bahagian masing-masing sahaja. Pembahagian hak-hak tidak

mengujudkan keupayaan ataupun kapasiti undang-undang untuk

membawa tindakan terhadap defendan. Apatah lagi tindakan ini

bukan dibuat secara berasingan oleh setiap plaintif tetapi merupakan

tindakan bersama atas tajuk pewaris Norhayati binti Mohd Yunus.

Alasan (c) - plaintif-plaintif tiada kausa tindakan terhadap

defendan kerana insuran hayat MRTA bukanlah dibeli

21

oleh simati bersama plaintif pertama tetapi oleh

plaintif pertama seorang sahaja.

[25] Mahkamah ini telah meneliti ekshibit RAB yang terkandung di dalam

Affidavit 1 Defendan. Jelas daripada ekshibit-ekshibit ini insuran

hayat MRTA ini telah dibeli oleh plaintif pertama sahaja bukannya

bersama-sama simati. Justeru, insuran hayat MRTA tidak

mempunyai apa-apa operasi dengan kematian simati. Insuran hayat

MRTA ini tidak ada kena mengena langsung dengan simati. Maka

penggantungan pewaris-pewaris Norhayati binti Mohd Yunus ke atas

insuran tersebut tidak timbul sama sekali.

[26] Mahkamah ini juga ingin menyentuh tegasan plaintif-plaintif di

perenggan 4 Affidavit Jawapan Plaintif-Plaintif berkenaan isu insuran

hayat ini yang telah juga ditimbulkan oleh plaintif pertama di hadapan

YA Hakim Mahkamah Tinggi Shah Alam pada 13 Disember di mana

menurut mereka YA Hakim di dalam prosiding halang tebus telah

bersetuju bahawa elegasi plaintif bermerit dan YA Hakim telah

memberi perintah penggantungan prosiding halang tebus dalam

guaman 24F-923-06/2012.

22

[27] Perlu dinyatakan di sini bahawa prosiding halang tebus dan guaman

yang ada di hadapan mahkamah adalah dua tindakan yang berbeza

dan berdasarkan pemakaian dan keperluan undang-undang yang

berbeza.

Berdasarkan alasan-alasan di atas mahkamah ini membenarkan

permohonan defendan di Lampiran 9 dengan kos RM2,000.00 kepada

defendan. Justeru, Writ Saman dan Penyata Tuntutan plaintif-plaintif

dengan ini dibatalkan.

t.t.

...................................................... (DATUK AZIMAH BINTI OMAR)

Pesuruhjaya Kehakiman Mahkamah Tinggi NCVC 13 Shah Alam

Selangor Darul Ehsan

Bertarikh 14 Ogos 2014.

Peguam Plaintif - Tetuan Azian & Co

Encik Ekbal Singh Sandhu

Peguam Defendan - Tetuan J.S. Pillay & Mohd Haaziq

Dato Mohd Haaziq, Encik Nizam Bashir

& Encik Hasziq Hasry

DatukAzimahOmar/sar/13814/3365