1

NOVA OTKRIĆA

Jovo Pavlović

Idetifikacija novih prirodni hemijskih elemenataNa osnovu nalaza istražnih radova profesora Nikole Cndro, seizmoloških nalaza i geodiname,identifikovani su pomoću prelaza protona u neutrone, prirodni hemijski elemeti kojima je dato ime:Fo- Feosmijum 108, Ci-Coiridijum-109 i Np-Niplatinijum-110.

Nikola Cindro, profesor fizike. Institut „ Ruđer Bošković“, Zagreb. Autor je superteških hem.elemenata.

Velike zasluge za otkriće superteških hemijskih elemenata pripada ovom naučniku.Njegovi hemijski elementi, u Periodnom sistemu, zauzimaju nepopunjena mjesta predviđena u tabeli.To nisu izotopi koji su proizvedeni veštačkim putem, nego su to prirodni hemijski elementi kao i svidrugi, ali su, zbog specifičnih uslova njihovog postojanja, bili na posebnom ostrvu u lancu Periodnogsistema elemenata. Oni formiraju jedan specijalan prirodni magnetni sloj u kojem se nalazi jošjedanaest hemijskih elemenata. Zahvaljujući njegovim nalazima i nalazima seizmologa, a putemrekonstrukcije, identifikovani su hemijski elementi koji pripadaju osmoj grupi u kojoj se nalazeželjezo, nikl i platina, a koji imaju jaka magnetna svojstva.

2

Na osnovu izloženog, a i drugih podataka koji su dobro poznati, kao na primer otkrića seizmologa,otkriveno je slijedeće:Superteški elementi čine zatvorenu posebnu skupinu elemenata u periodnom sistemu elemenata, kojisu formirali prirodni magnetni jastuk sačinjen od prirodnih magnetnih elemenata: 108X284, 109X289 i110X294, u čijem se torusu nalaze zarobljeni ostali superteški elementi od 111X302 do 118X316.Na prikazanom dijagramu se vidi jedan vrlo važan podatak koji pokazuje to da bi postojali prirodnisuperteški hemijski elementi, oni moraju imati više od 172 neutrona u svojoj jezgri.Magnetni elementi u kojima se drže plazmasti elementi imaju najmanje vrijeme poluraspada kojiiznosi 1015 godina i 184 neutrona u svojoj jezgri. Ovo su suštinski podaci pomoću kojih je, putemrekonstrukcije i seizmoloških nalaza o strukturi slojeva planete Zemlje, otkriveno je nalazište novihhemijskih elemenata, a koje je opisao Nikola Cindro.

Kako su otkriveni novi prirodni hemijski elemenatiPoznato je da su mjesta u Periodnom sistemu prirodni hemijski elementi popunili do 107 elementakoji pripada VII grupi i koji ima 107 protona, 107 neutrona i plus 65 protona koji su prešli u neutronenakon sažimanja prethodnih atoma sa ukupnim brojem nukleona 279. Slijedećoj VIII grupi elemenatapripadaju prirodni hemijski elementi pod brojem: 108, 109 i 110.

108Hs

(284)

109Mt(289)

110Ds

(294)

3

U četvrtoj periodi ove grupe nalaze se u svakoj po tri hemijska elementa: Fe, Co, Ni.Zatim u petoj periodi su: Ru, Rh, Pd, pa u šestoj periodi su: Os, Ir, Pt, a u poslednjoj sedmoj periodisu: Fo-108-Feosmijum, Ci-108-Coiridijum i Np-110-Niplatinijum.Prema šematskom prikazu karakteristika pojedinih hemijskih elemenata koji imaju više od 172neutrona u svojo jezgri, vidi se da je sažimanje u ovoj grupi elemenata veće, nego kod svih ostalihgrupa. Pored toga, ova grupa hemijskih elemenata u svakoj sledećoj većoj periodi počev od četvrteimaju jača magnetna svojstva, tj. porastom broja periode rastu i jačaju magnetna svojstva .Odatle proizilazi, da su u sedmoj poslednjoj periodi magnetna svojstva najača, to jest kod elemenata108, 109 i 110. U vrijeme stvaranje hemijskih elemenata u utrobi Zemlje, elementi sa većim brojemnukleona u jezgri su zauzeli centralne dijelove planete Zemlje. Idući od središta prema površiniZemlje, formirali su se hemijski elementi sa sve manjim i manjim brojem nukleona u jezgri.Iz tabele periodnog sistema se vidi da jedino VIII grupa ima tri elementa u grupi i da je po tomejedinstvena u odnosu na druge grupe. Zbog svojih magnetnih osobina oni pripadaju magnetnimhemijskim elementima.U procesu stvaranja hemijskih elemenata koji čine zemljinu masu i oko nje, događale su se ogromnepromjene. Promjenom pritiska i temperature počelo je postepeno hlađenje počev od površine, pa svedo jednog dijela zemljine utrobe koji nije nikad ni bio u užarenom ili u tekućem stanju. Taj se diozemljine mase nije mijenjao jer se on nije zagrijavao, a niti se hladio, ali je u svom centralnom dijelu,istovremeno, zadržao neohlađenu masu.Nije bilo moguće da se ta masa ohladi kao zemljina kora, jer ta tečna masa stvara jakuelektričnu struju i proizvodi jako magnetno polje koje su fizičari nazvali geodinama.Prvo su nastali teški metali, onda i ostali elementi, a na kraju su se formirali tekući i plinovitielementi. Granica između superteških i ostalih lakših elemenata je vrlo oštra i jasna.Na primer, element 107 ima 172 neutrona u jezgri i život poluraspada kraći od 1gidine. On ne pripadasuperteškim elementima jer se nalazi na granici ispred superteških elemenata, a podložan jeradioaktivnom raspadanju. Element 108 ima 176 neutrona u jezgri i život poluraspada mu je 1015

godinu. Obzirom da se ovaj element nalazi zajedno sa elementima 109 i 110 koji imaju 180 odnosno184 neutrona u svojim jezgrama i rezultirajućim vremenom poluraspada za sva tri procesa 105

godina, oni čine granične elemente između dugoživeći i kratko živeće hemijskih elemenata.To je i glavni razlog što postoje dvije vrlo različite skupine prirodnih hemijskih elemenata; tj.superteški i ostali elementi.Zahvaljujući prirodnim magnetnim osobinama, ova tri elementa imaju snažan i jak magnetni plašt kojirazdvaja superteške i stabilne elemente od ostalih elemenata koji su nam poznati.Osim navedenih prirodnih tzv. superteških, postoje i vještački elementi ili izotopi.Oni imaju manje od 172 neutrona u jezgri i imaju kratak život. Izotopi imaju ograničen broj neutronau jezgri, a prirodni hemijski elementi time nisu ograničeni.Stvaranje zemljine mase je teklo vrlo brzo. Neutroni, koji su dospjeli u sunčevu galaksiju prijebeta-raspada, gravitacijskom silom su privukli oko sebe sve druge mase čestica naročito vodonika ihelijuma.

GEODINAMA ILI PRIRODNI TOKAMAK U ZEMLJIGeodinama se formirala prirodnim putem pod uticajem sunca, uglavnom. Obzirom da postojigeodinama na zemlji, koja liči na vještački tokamak, identifikovana su prirodni hemijski elementi naosnovu iztražnih radova i proučavanja velikog broja naučnika fizičara. Ona bi morala, u principu,imati iste tehničke isobine prirodnog Tokamaka, ili indukcione peći ili jednostavno da ima jednuogromnu metalnu užarenu masu kao zavojnicu koja proizvodi ogromno magnetno polje, ili još boljerečeno, koja proizvodi ogroman magnetni plašt oko zavojnice kao što imaju svi slični uređaji kojepoznajem u okruženju.. Na taj magnetni jastik naslanja se metalna masa ili zemljina kora kojaje takođe namagnetisana tako da im je polarite istorodan, pa se između njih stvara izolascini sloj i kojirazdvaja užarenu masu od hladne metalne mase.Na slci dole prikazan je presjek zemljine kugle po ekvatoru i po njegovoj osovini. Užareni sloj jeidetifikovan pomoću oblast sjenke koja je prikazana na slici koju su izradili seuzmolozi na osnovuseizmograma zemljotresnih talasa, a pomoću p i s talasa. Na osnovu toga je prikazana zemljinamaketa sa užarenim prstenom (crvena boja) u magnetnom torusu magnetnog zatvorenog cilindra(plava boja). Ovakav cilinder imaju svi električni vodovi, dalekovodi i sdlično time.

4

Sloj 1. Zemljina kora platinske mase. Sloj 2 su magnetne strune ili jastuk koji se nadovezuje na stubsloj 4. Sloj 3 je tečna i usijana masa, kao električna zavojnica koja proizvodi magnetni jastuk(poznata u fizici kao geodinama). Sloj 4 su magnetne strune osovinskog dijela magnetnog jastuk kojičini stub zemlje.

5

Slično ovom vještačkom uređaju formirao se prirodni uređaj u utrobi Zemlje kao prirodnageodinama. Razlika između ovog vještačkog uređaja i geodiname je u tome što kod prirodnoguređaja magnetno polje proizvodi užarena masa ili zavojnica, a kod vještačkog je obrnut slučaj.

Rt stabilnih hemijskih elemenata?Nikola Cindro je superteške elemente nazvao Rtom stabilnosti, jer su oni nastali izolovano u procesuformiranja prirodnih hemijskih elemenata koji pripadaju sledećim skupinama:

Željezo-osmijum Feosmijum 108, 108 Fo284, 2, 8, 18, 32, 32, 14, 2, 1015god.Cobalt-iridijum Coiridijum 109 109Ci289, 2, 8, 18, 32, 32, 15, 2, 1015god.Nikl-platinijum Nplatinujum 110. 110Nt294, 2, 8, 18, 32, 32, 16, 2, 1015god.

Prema tome, superteški elementi 108, 109 i 110 mogu biti samo oni hemijski elementi koji imaju ujezgri najmanje 178 neutrona i 108 protona i da bi imali dug život 1015 godina, oni moraju biti uposebnom i izolovanom dijelu periodnog sistema hemijskih elemenata, tj. na Rtu stabilnosti.U svom torusu su zarobili ostale elemente 111 do 118.

Slika dole prikazuje poprečni presjek troatomske molekule ili magnetne strune u obliku beskonačnezatvorene spirale kao jedne magnetne žice koju su formirali hemijski elementi br. 108, 109, 110.

Šematski prikaz magnetne strune koju formiraju prirodni magnetni elementi u obliku troelemntnemolekule od elemenata: 108-O, 109 -O, 110-O

6

Ova vrsta elemenat obrazuju molekule koje se povezuju međusobno u nizove elektronski i polarno.Jezgre atoma ovih molekula, kao i svi ostali hemijski spojevi, formiraju elastičnu nit i spiralnustrukturnu rešetku tako da vanjske orbitale, sa svojim unutarnjim skrivenim elektronima, prolaze krozsvoje jezgre (protone) jer im se elektroni nalaze unutar molekule, tj. u niti, a magnetni plaš ili omotačse nalazi oko spiralne niti i bude u jednom zatvorenom nizu. Ovu vrstu tvorevina fizičari su navaliposebnom vrstom kvarkova. Vanjske orbitale ovih magnetnih struna ili nizova sa elektronima imajusvoj jak spin koji prisiljava njihove jezgre protone u atoma da se oni obrću sami oko sebe umjesto dase obrću njihovi plaštovi ili orbitale. Mnoštvo ovih struna čine kod svih elektroprovodnika magnetnijastuk. Tako je i u središtu zemljine utrobe. U elektromotorima i transformatorima ovakve strune,pod uticajem električne struje, formiraju magnetne plaštove oko kalema bakrene žice koji se širepreko površina željeznih limova u jezgrama elektromotora i transformatora.

Tabela magnetnih hemijskih elemenata VIII grupe.Perioda, grupa element, broj br. prelaznih el. sum. broj neutrona, atomska masa.IV VIII 26-Fe, 27-Co, 28-Ni. 4, 5, 3. 30, 32, 31. 56, 59 59.V VIII 44-Ru, 45-Rh, 46-Pd. 13, 13, 14. 57, 58, 60. 101, 103 106.VI VIII 76-Os, 77-Ir, 78-Pt. 38, 38, 39. 114, 115, 117. 190, 192, 195.

VII VIII 108-Fo, 109-Ci, 110-Np. 68, 71, 74 176, 180, 184. 284, 289, 294.

Na osnovu iste zakonitosti formiranja periodnog sistema formirana je VII perioda hemijskihelemenata. Feosmijum (Fo) je hemijski element grupe željeza i osmijuma. Coiridijum (Ci) je elementiz grupe cobalta i iridijuma, a Nplatinijum-Np je element iz grupe nikla i platine. Osobine ovihhemijskih elemenata sedme periode osme grupe opisao je Nikola Cindro.

Nikola Cindro kaže:Možemo očekivati da bi jezgra sa 110 protona i 184 neutrona, koju ćemo nazvati 110X294, moralapokazivati naročitu stabilnost! To bi, dakle, morala biti slijedeća „dvostruko magična“ jezgra,odnosno jezgra s dvostruko zatvorenom ljuskom. Treba naglasiti da ovo nije samo puka špekulacijapredskazivanja modela ljusaka u nuklearnoj strukturi i do sada su bila veoma pouzdana, pa nijenerealno da će i ovog puta biti ispravna.Najstabilnije su jezgre (s vremenom poluraspada iznad 105 godina) sa 110 protona i 182-184neutrona. Nukleid elementa 110 atomske mase 294 (tj. sa 110 protona i 184 neutrona, 110X294 ) bio bi,na primer, naročito stabilan. Svojstva ovih elemenata treba tražiti blisko svojstvima platine, paladija inikla. Element 114 je blizak svojstvima olova i kositra.

Izvorni materijal za identifikaciju hemijskih elemenata 108, 109 i 110Izvorni materijali za identifikaciju i rekonstrukciju i istraživanje ovih hemijskih elemenata su ustvariistražni radovi Nikole Cindro, Institut „Ruđer Bošković“, Zagreb.Za istraživanje hemijskih elemenata 108, 109 i 110, korišteni su istražni radovi mnogih fizičara,naučnika i istraživača. U fazi istraživanja korišteni su radovi koji su objavljeni u literaturi a kasnije ina internetu, a koja opisuje ove hemijske elemente kao što je opisano u knjizi „Atom vodi igru -Superteški elementi“, autor je Nikola Cindro.Zatim, opis u knjizi „Materija, Zemlja i Nebo“, (Matter, Earth and Ski – George Gamov, Universityof:Kolorado) i drugi.Na osnovu istražnih rezultata i podataka pomenutih autora, identifikovani su superteški hemijskielementi 108, 109 i 110. U tekstu stabilnost atomske jezgre; zatvorene ljuske, rekonstrukcijom opisa idijagrama pod nazivom Rt stabilnih nuklida, more : nestabilnosti i mogući otok stabilnih superteškihjezgri, otkriveni su putem rekonstrukcije prirodni magnetni superteški elementi koji su srodniosobinama hemijskih elemenata iz osme grupe sedme periode: Ir, Ni, Pt, a po ovim skupinama suuzeti i njihovi nazivi: Element broj 108 je dobio ime kao „Fo“ fero-osmijeva, 109 „Ci“ kobalt-iridijeva, a 110 „Np“ nikl-platinijeva grupa. Njihove atomske mase su dobivene pomoću prelazaprotona u neutrone iz podljuske d.

7

Pomoću šeme Periodnog sistema elemenata D. I. Mendeljeva i prelaza po grupama i podljuskama8d 1, 2*6d 2, 6d 3, dobiven je broj neutrona u jezgri atoma br.105.Na osnovu ovako definisanih prelaza formirana je tabela prelaznih protona u neutrone koja izgledaovako:Element br. Prelazi protona u neutrone n + n + p = np105 8*1d¹+ 2*6d² +1*6d³ = 50 ..................................... 50+105+105 =260106 " = 50+1*3d4 = 62 62+106++106 = 274107 " = 50+ 1*3d5= 65 65+107+107 = 279Superteški hemijski elementi na „ Rtu stabilnosti“novootkriveni hemijski elementi108 " = 50 +1*3d6= 68 68+108+108 = 284109 " = 50 +1*3d7= 71 71+109+109 = 289110 " = 50 +1*3d8= 74 74+110+110 = 294Zarobljeni hemijski elementi u torusu elemenata 108, 109, 110111 " = 50 +1*3d9 +1*3d¹ = 80 80+111+111 =302112 " " = 80 80+112+112 =304113 " " = 80 80+113+113 = 306114 " " = 80 80+114+114 =308115 " " = 80 80+115+115 = 310116 " " = 80 80+116+116 =312117 " " = 80 80+117+117 =314118 " " = 80 80+118+118 =316

Elementi: 105,106 i 107 se nalaze ispred superteških elemenata. Oni imaju kratak život i raspadaju se,jer se ne nalaze na Rtu stabilnih superteških hemijskih elemenata i nisu u torusu magnetnih elemenata108,109,110. tj. oni se nalaze u zemljinoj kori, a imaju najviše 172 neutrоna u jezgri i svi su ispredsuperteških elemenata jer su radioaktivni i nemaju dovoljno neutrona i masu u jezgri da bi na tajnačin privukli vanjske orbitale, odnosno njihove elektrone.Elementi 108,109,110 su tzv. magnetne nizovi ili strune, tj. magnetni elementi sa posebnim vezama.Njihovi elektroni jednim dijelom se međusobno povezuju u tro-atom koje poznajemo kodtransformatora elektromotora i slično njima. Oni se povezuju u nizove i ne jedine se tj. oni formirajuzatvorene šuplje cilindrične jastuke, praveći magnetni zatvoreni jastuk, u kojem je magnetni torus.U njemu se nalaze i ostali superteški hemijski elementi 111 do 118.Elementi: 111, 112, 113, 114 su tečni metali, a nalaze u magnetnom cilindru-torusu i ne mogu iznjega izaći zbog jakog i gustog magnetnog jastuka u obliku kružnog cilindra. Elementi: 115,116, 117 su jonizovani i metali u usijanom stanju i zarobljeni su u torusu. Element 118 je plemeniti element ili gas u plinovitom agregatnom stanju koji se nalazi u zemljizajedno sa tekućoj i plinovitoj plazmi. Elementi: 108,109,110 su mikro magnetići koji formiraju magnetne jastuke, slični su čeličnim nitimaprečnika koji imaju najveću specifičnu težinu ili gustinu.Elementi 111,112,113,114,115,116,117 imaju veću atomsku masu od magnetnih, ali imaju manjuspecifičnu težinu tj. manju gustinu. Oni predstavljaju kalem od samo jedne jako velikog i debelogužarenog prstena. Element 118 ima najveću atomsku masu, a najmanju specifičnu težinu tj. gustinuod svih navedenih elemenata. Čitav ovaj sistem hemijskih elemenata liči na Tokamak ili naindukcionu peć sa samo jednom zavojnicom.Moglo bi se još dadati da svi termički uređaji imaju slične male indukcione peći ili Tokamake.

Rt stabilnih hemijskih elemenata?Nikola Cindro je superteške elemente nazvao Rtom stabilnosti, jer su oni nastali izolovano u procesuformiranja prirodnih magnetnih hemijskih elemenata koji pripadaju sledećim skupinama:

Željezo-osmijum Feosmijum 108, 108 Fo284, 2, 8, 18, 32, 32, 14, 2, 1015god.Cobalt-iridijum Coiridijum 109 109Ci289, 2, 8, 18, 32, 32, 15, 2, 1015god.Nikl-platinijum Niplatinujum 110. 110Nt294, 2, 8, 18, 32, 32, 16, 2, 1015god.

8

Prema tome, superteški elementi 108, 109 i 110 mogu biti samo oni hemijski elementi koji imaju ujezgri najmanje 178 neutrona i 108 protona i da bi imali dug život 1015 godina, oni moraju biti uposebnom i izolovanom dijelu periodnog sistema hemijskih elemenata, tj. na Rtu stabilnosti.

IZVOD IZ FIZIKEOs,Hs Ir,Mt Pt,Ds

Važniji podaciIme, simbol:Hasijum,Hs, Majtnerijum, Mt, 109. Darmštatijum, Ds,atomski broj 108, 161N 109, 159N 110, 161NPripadnost skupu prelaznih metalagrupa, perioda, VIIIB, 7 VIIIB, 7 VIIIB, 7prelazni metal prelazni metal prelazni metalatomska masa, 269 u 268 u 264 uelektron. konfig: [Rn]5f146d67s2. [Rn]]</nowiki>5f146d77s2, [Rn]5f146d87s2

e- na energetskim nivoima2, 8, 18, 32, 32, 14, 2. 2, 8, 18, 32, 32, 15, 2. 2, 8, 18, 32, 32, 16, 2

oksidacioni broj, agregatno stanje, elektronegativnostbez podataka

izotopi, 265Hs, 267Hs, 269Hs, 266Mt, 268Mt, 271Ds, 273Ds.zast. (veš.) (veš.) (veš.)v.p.r. 1,8 ms, 0,05 s, 13 s. 3,4 ms, 0,70 s, 1,1 ms, 0,170 sn.r. α α αe.r. MeV, 10,820, 10,11, 9,73, 11,269, 10,700, 10,900, 11,670p.r. 261Sg, 263Sg, 265Sg. 262Bh. 264Bh. 267Hs. 269Hs.Tamo gde drugačije nije naznačeno, upotrebljene su SI jedinice i normalni uslovi

Objašnjenja skraćenica:zast.=zastupljenost u prirodi, v.p.r.=vreme polu raspada, n.r.=način raspada, e.r.=energijaraspada,p.r.=proizvod raspada, z.e=zarobljavanje elektrona.

Hasijum (Hs, latinski - hassium), prethodno je nosio ime Unniloctium (Uno) - je prelazni metal.Naziv je dobio po jednoj od Nemačkih saveznih država – HesijiPrvi put je dobijen 1984 godine od strane nemačkog tima istraživača koji su vodili Peter Armbruster iGottfried Münzenberg.Majtnerijum (Mt, latinski - meitnerium), prethodno je nosio ime unilenijum (Unnilennium, Une) -je prelazni metal. Ime je dobio po nemačkoj fizičarki Lizi Majtner

Darmštatijum (Ds, latinski - darmstadtium), do 16 avgusta 2003 godine nosio je naziv Ununnilium(Uun), kada je na 42 generalnom saboru IUPACa u Otavi dato novo ime. Darmštatijum je prelaznimetal. Ime je dobio po nemačkom gradu Darmštatu.Do sada je dobijeno samo nekoliko njegovihatoma usled fuzije izotopa olova i nikla.

Novi hemijski elementi----------------------------------------------------------------------------------------- Elementi: 108, 176N 109, 180N 110, 184Natomska masa: 284 289 294-----------------------------------------------------------------------------------------

9

OMOTAČ ATOMA ILI NEUTRINO

Jovo Pavlović

NeutrinoO ovoj čestici je već bilo dosta rečeno, ali će ovdje biti opisana i šematski prikazanastruktura i oblik magnetnog niza kojeg čine čestice neutrino. Kod beta-raspada se mora uzeti da se pritom procesu jedan neutron transformisao u proton, uz emisiju elektrona neutrino. Obzirom da suelektron i proton povezani u magnetni niz, onda pored elektrona u emisiji učestvuje i neutrino.Teorija i eksperimenti su dokazali da se pri tome zrači jedna neutralna čestica neznatne mase, tzv.antineutrino elektronski Ve. Česticu neutrino otkrio je Pauli 1931 godine.

Šematski prikaz magnetnog niza Neutrino elektronsdki Ve i neutrino mionski Vm

p e‾

r = 0,53x10‾8 cm.

Rotacija ili spin magnetnog niza povećava magnetna svojstva čestica.

Elipsasti oblik čestice nastaje zbog sažimanja magnetnog niza po osovini niza.Izduženi oblik niza čestice nastaje zbog istezanja po osovini magnetnog niza zbog pojavecentrifugalne sile i većih brzna kruženja oko protona zajedno sa elektronom. Prilikom rotacije djelujusile koje balansiraju između rotacije elektrona oko protona i spina magnetnog niza.Na taj način se održava promjenljivo elipsasto kretanje elektrona oko protona.

Neutrino postoji samo kao niz čestica, a ne jedna čestica. Ova čestica se može transformisati na drugomjesto u toku neke vremenske jedinice usled promjene uslova života.To je potvrdio Jukava na osnovu principu neodređenosti gdje je energija, masa, vrijeme i brzinajednaka Plankovoj konstanti. Na osnovu teorije velikog ujedinjenjas, izveli su je: Š.Glešou, A. Solem,i S. Vojnberg i naveli su kao prvu ijedinjenu teoriju za procese u mikro svijetu koja je ujedinila slabui elektromagnetnu interakciju. Između ostalog je rečeno; da princip neodređenosti dozvoljava da senaruši zakon održanja energije je samo za vrijeme ∆t ∆E = h/∆t,

h= 6,625x10‾27 erg sec. ∆t = 4,6x10‾9 sec∆E = 1,44x10‾18 erg.

10

Evo šta o česticama kažu naučnici širom svijeta i kao što kaže Džordž. Gamov. U svojoj knjizi „Materija ,Zemlja i Nebo“ Koja je štampana u Beogradu 1971godine.

O neutrino u pod naslovu knjige (str. 335-336) piše:Već prva proučavanja radioaktivnog ß raspada (emisija elektrona od strane nestabilnih atomskihjezgara) dovela su do zaključka da nešto nije uredu sa energetskim bilansom u ovom procesu. Dok αčestice koje emituju dati radioaktivni element uvek nose jednu određenu količinu energije koja jekarakteristična za dati element.Energija ß čestica se kreću u širokom rasponu od nule, pa sve do prilično visokih vrijednosti. Poštoukupna energija koja se oslobađa prilikom transformacije jednog u drugo mora biti ista kod svihjezgara iste vrste, došlo se zaključka da se prilikom ß emisije mora, osim elektrona, emitovati jošneka čestica koja odnosi jedan dio energije. Ova hipotetična čestica, koja mora biti bez naelektrisanjai čija masa mora biti još manja od mase elektrona (mi još uvek ne znamo kolika je njena masa), dobilaje ime neutrino, što na italijanskom znači„mali neutralan“. Zbog odsustva naelektrisanja i male maseneutrino je u stanju da sa velikom lakoćom prolazi debele slojeve materije; debeo betonski zid jenemoćan da zaustavi snop neutrino kao što je ograda od žičane mreže koja sprečava prolaz živininemoćna je da zaustavi roj komaraca. Neutrino koji u procesu proizvodnje nuklearne energije nastajuu centru sunca, prodiru kroz njegovu masu i odlijeću u prostor kao da im ništa ne stoji na putu.Teorijski je bilo izračunato da je za uspješno zaustavljanje snopa neutrino potreban zaštitni slojmaterijala debeo nekoliko svjetlosnih godina!Uprkos ovoj skoro neverovatnoj sposobnosti neutrino čestice da „pobjegnu“, fizičari su ipak uspjeli1955 godine da zaustave nekoliko neutrino čestica i na taj način dobiju nesumnjiv dokaz njihovogpostojanja . Da bi to postigli, F. Rajns (Reines) i C. Konen (Cowean) iz Los Almasa laboratorije suiskoristili činjenicu da pri sudaru neutrino sa jezgrama atoma vodonika (protonima) nastaju neutrino ipozitivni elektroni. p+ neutrino → n + e+

Ova dva naučnika su izgradili džinovski brojač čestica koji bi bio u stanju da registruje neutrone ipozitivne elektrone i postavili ga u blizini jednog od nuklearnih reaktoraSovana River Projekta za nuklearnu energiju.Nuklearne reakcije koje se odigravaju u reaktoru i proizvode ogromnu količinu neutrino čestica kojestruje napolje kroz debeli zaštitni zid koji zaustavlja ostala nuklearna zračenja. Mada verovatnoća dase neutrino sudari sa protonom i izazove gore navedenu reakciju iznosi 1: 1030 , ipak se nekolikotakvih reakcija dogodi, usled čega se istovremeno pojave neutron i pozitivni elektron.Na taj način je neuhvatljivi neutrino najzad ipak bio uhvaćen i svrstan u društvo ostalih dobroproučenih elementarnih čestica. Važno je ovde reći da čestice neutrino ne postoje kao pojedinačnečestice, nego su uvijek u nizu sa još dvije fundamentalne čestice, tj čestice i anti čestice. To i jestrazlog što do sada nije adekvatno definisana ova čestica.

Wikoni, ujedinjenje međudjelovanjaU izgradnji teorije slabog međudjelovanja bilo je nužno shvatiti elektromagnetnu i slabu interakcijukao kao različito ispoljavanje jednog osnovnog , elektroslabog međudjelovanja. Čestice koje prenoseslabo međudjelovanje nazivaju se wikoni (engleski weak – slab). Za razliku od fotona i gluona koji nemajumasu (misli se mirnu masu), wikoni imaju ogromne mase (80-90 masa protona). Tako velika masa jeuzrok kratkog dosega slabog međudjelovanja. Čestice stupaju u slabo međudjelovanje kada se približena rastojanje 10‾15 cm.Postoje tri vrste vikona W+ , W‾ i Z0 . Dok gluoni mijenjaju „boju“ kvarkova, vikoni mijenjaju jedankvark u drugi ili jedan lepton u drugi. (U žargonu fizičara kaže se da vikoni mijenjaju „miris“kvarkova i leptona.)Evo nekoliko karakterističnih procesa: e→Ve + W‾ (elektron emitira vikon i pretvara se u neutrino);Ve→ e + W+ (neutrino emitira vikon i pretvara se u elektron), ili drugačije rečeno; W → e+ Ve .Prema beta-raspadu e i Ve čine omotač ili magnetni niz oko atoma. Odatle proizlazi da je vikon Wmagnetni niz od čestica neutrino Ve sa elektronom e ). Plus i minus vikoni zavise od toga da li se onitrenutno nalaze kao omotač u oplošju neutrona ili omotač protona.

11

Ovi procesi se mogu i drugačije nazvati, odnosno umjesto da se kaže vikon, može se reći da je tomagnetni niz neutrino sa elektronom koji emitira kvant hv.To se može napisati kao proces koji se može ovako formulisati: e +Ve → hv je proces apsorpcijaneutrino čestica, hv → e + Ve proces emisije neutrino čestica.Postojanje vikona eksperimentalno je dokazano 1983. godine u laboratorijama CERN-a (Evropskicentar za nuklearna istraživanja). U sudarima protona i antiprotona, od kojih je svaki imao energiju270 GeV, nastajali su vikoni koji su se odmah raspadali ili na par kvark – antikvark ili na par lepton –antilepton. Izolirani kvarkovi i antikvarkovi ne mogu postojati u slobodnom stanju. Oni formirajunizove hadrona. Prisustvo vikona W‾ i W+ je traženo preko pojavljivanja visokoenergetskih parova( Ve‾ , e‾ ) i ( Ve+, e+ ), a Z0 preko (e-, e+ ).Izmjerene mase vikona su odgovarale predviđanjima teorije.Uz pomoć vikona je moguće steći potpuniji uvid u suštinu raspada neutrona na proton, elektron ielektronski antineutrino. Radi se o slijedećim procesima na nivou kvarkova, vikona i leptona.Da bi neutron „postao“ proton, mora se jedan od njegovih d-kvarkova pretvoriti u u-kvarkd →u + W ‾. Nastali vikon se raspada na elektron i elektronski antineutrino: W ‾ → e‾ + Ve‾.Raspad neutrona prikazan je na crtežu, e‾ w‾

Ve‾

d u

neutron d d neutron u u

Iz ovog crteža se vidi da se neutron oslobodio elektrostatskog omotača od kojega se formiraomagnetni niz od neutrino čestica sa jednim elektronom. Ovaj magnetni omotač atoma formiramagnetni obruč u kojem se nalazi elektron koji, opet, stvara zatvoreni niz u čijem prostoru nastajemagnetni torus. To je prirodna zakonitost fizike atoma, pa se na taj način stvara stabilna čestica iliatom. Dakle, neutron i proton su iste čestice koje imaju omotače na različitim rastojanjima izmeđučestica i njihovih omotača. Kod neutrona je ovaj plaš na samoj njegovoj površini, dok je kod protonaovaj niz odmaknut od njega 1,38 106 puta više nego što njegov prečnik.Ukoliko je u jezgri višak protona, dio protona će se konvergirati u neutrone, neutrino čestice ipozitrone (pozitivne elektrone). Novonastali neutron će ostati u atomu i održati atomsku masu atomakao što je bili ranije. No, kako je novonastali atom s jednim protonom manje, redni atomski brojnovonastalog atoma će biti manji za 1. Neutrino i beta plus (pozitron) će napustiti atom u sklopu betaplus zračenja.

Slučajno tkriće čestica neutrinoNeonsko svjetlo kojeg nose neutrinski talasi mogu nesmetanu proći kroz svaku materiju, a da se pritome ne mijenja njihove fizičke osobine. Jedino neutrini mogu proći kroz svaku materiju, a da se pritome ne mijenjaju njegove fizičke osobine. Zato se događa da neonska sjena osvijetljena sijaličinimsvjetlom može imati spektar boja, a to druga svjetla nisu u stanju napraviti, jer ne mogu da prođukroz materiju kao što može neonsko svjetlo koje nosi neutrino čestice. Priroda neutrino se ne mijenjakada on prolazi kroz željezo i bilo koju drugu materiju jer su te magnetne linije srodnog porijekla kaošto je željezo, pa su prilikom prolaza kroz metalnu ogradu prošli samo neutrini, a ostali svjetlosnitalasi nisu mogli proći kroz metalnu ogradu.

12

Beta-raspadProces prelaza neutrona u proton i stvaranje atoma vodonika n→p+ e‾+ ve, vμ→ e‾+ ve.

Vμ + Ve ∆m→nhν

e‾ Vm + Ve 196 segmenata u magn. obruču.

n p Lr

Crveno–neutron, Žuto–proton, plavo–elektron, plave crte magnetni niz-obruč Ve, Plavi krugVμ

Beta raspad neutrona je proces koji se može ovako opisati:Neutron je nestabilna čestica zbog djelovanja unutarnjih sila. U prvom redu radi se o tomešto se neutron ne raspada , nego se samo oslobađa elektrostatskog naboja koji se nalazi na njegovojpovršini, princip poznat kao kod šuplje metalne kugle. Na taj način je neutron postao proton.Neutron i proton su iste čestice sa tom razlikom što je neutron bio onda dok se nije oslobodioelektrostskog naboja sa svije površine. Kada se oslobodio elektrostatskog naboja sa svoje površinekoja se odmakla na rastojanje, postao je proton. Ovaj proces teče obrnutim smjerom kod prelazaprotona u neutrone iz podljuske d.Od neutrona se odvaja njegov omotač i nastaje atom vodonika sa jednim protonom, elektronom inizom od para neutrino čestica. Proton →neutron + elektron + niz od parova neutrino čestica.Defekt mase čine neutrino čestice: ∆m = mn0- (mp+ + me-) ∆m = 16748 10‾28 g. - (16725 10‾28 g. + 9,109 10‾28 g.) ∆m = 13,891 10‾28 g.Ovaj defekt masa (∆m) kao obruč ima prečnik ili radijus r koji se zove radijus elektrona.

r = 2πe2/ hc*nč

e2 – elektrostatski naboj na površini neutrona,h – Plankova konstanta dejstva,c – brzina svjetlosti,nč – broj čestica u magnetnom nizu ili obruču koji prolazi kroz proton i elektron i čini

Kruženje elektrona oko jezgre atoma vrši se na bazi uravnoteženja izbalansiranih privlačno-odbojnihsila. Sile koje djeluju na elektron u procesu kruženja su:Spin magnetnog obruča koji prolazi kroz elektron i proton je pokretačka sila obrtanje elektrona kojenastaje zbog toga što proton ima veću masu od elektrona, pa se proton ponaša kao oslonacmagnetnom obruču i da se obrće oko svoje osovine kao osovina sa mnoštvom “kardanskihzglobova.” Obzirom da je masa magnetnog obruča veća od mase elektrona onda je elektron prisiljenda se i on obrće oko svoje osovine zajedno kao i niz obruča. Elipsasto kruženje oko protona jeuslovljeno drugim silama koje su prikazane na slici.

13

Sila Ft zavisi od brzine kretanja elektrona oko protona i bitno utiče na tromost njegove mase.

m

Ft mo

o Vn c

Zakonitost kruženja elektrona oko protonaPrema šemi kruženja elektrona oko protona vidi se da elipsasti i ekscentrični položajprotona u elipsi kruženja elektrona uslovljava njegovo kruženje oko protona uz pomoćpromjenljivih sila koje uzrokuju ovo kretanje.

Kruženje elektrona oko protona А

B D

COva kretanja je opisao Ruđer Bošković i nazvao ih „Repluzivne i atraktivne sile",a prikazane su u fizici u obliku sinusoidne krivulje.Na ovoj šemi prikazan je oblik položaja protona i elektrona kada se zavisno od njihovih međusobnihtrenutnih stanja ponašaju tri glavne sile čija je rezultanta elipsa, a to je privlačenja sila, inercijalnainercijalna, a masa koja kruži menja se zavisno od trenutne brzine kruženja porastom brzine povećanjenu tromost. Svi ovi zakoni poznati su fizici.

Na putanji A-B na elektron djeluje sile privlačenja tj. vrši se ubrzanje kretanja elektronazbog djelovanja privlačne sile protona. Povećana brzina elektrona povećava inercijalnu silu koja težida održi isti pravac kretanja. Zbog ove dvije sile različitog pravca dolazi do toga darezultanta kretanja olektrona zajedno sa omotačem opisuje zakrivljenu putanju koja liči naelipsu.

Na putanji B-C pravac kretanja elektrona rezultiraju privlačna i inercijalna sila. Povećanjeminercijalne sile raste inertnost ili tromost mase, odnosno povećava se masa elektrona kojaraste zbog povećane brzine kruženja oko protona.Zato se povećava se inercijalna sila, a smanjuje se zakrivljena putanja, pa elektronpostepeno prelazi u pravac.

Na putanji C-D pravac kretanja elektrona rezultira sila inercije i sila privlačenja koja opadazbog povećanja radijusa kruženja. Pošto se smanjuje obodna brzina ( Keplerov zakon )magnetni niz, koji povezuje elektron sa protonom, trenutno je malo više istegnut ilirazvučen tj. više je elipsast, pa teži smanjiti istezanje. Tada počinje snažno privlačenjeelektrona protonu zbog njegove smanjene inercije i brzine .

14

Na putanji D-A pravac kretanja elektrona rezultiraju inercijalna i privlačna sila, uz pomoć povratka izistegnutog u normalno stanje magnetnog niza ili obruča .

(Peregrinusovih magneti se sastoji od velikog broja malih, elementarnih magneta koji tvorenizove, a na krajevima imaju slobodne polove N i S).

Osim toga, obruč koji prolazi kroz osovinu vrši precesiono gibanje u obliku lijevka i na taj način sesmanjuje povećanje brzine obruča sa elektronom i prirast akceleracije. Na ovaj način se objašnjavapoložaj atoma i njegovog omotača. Talasna dužina λ je kružna putanja elektrona oko atoma.Prema Borovom radijusu r koji je izračunat na osnovu kruženja elektrona oko protona i na osnovuKulonovog obrasca ravnoteže privlačno odbojnih sila u atomu, proizilazi da je, r =0,53x10‾8cm. mv2 /r = e2 /4πε0 r2…………….(1) mvr = nh/2π……………….. (2)Na osnovu ove dva izraza Bor je dobio vrijednost radijusa r gdje je n redni brojkružne staze elektrona. Iz (1) i (2) izlazi, ν = e2/2ε0h n, tj. ν ~ 1/n r = ε0 h2n2/π me2, tj. r ~ n2.

r =0,53x10‾8cmOvaj radijus se može izračunati na osnovu broja čestica nč u obruču Lr i faktora kojim se redukujepravolinijsko kretanje na kružnu brzinu. U fizici je poznat kao faktor α koji je izražen formulom:α = 2πe2/ hc, a radijus kruženja je izračunat pomoću formul: r = α/nčMagnetni obruč ili kružnica Lr je Lr = rπ. Dužina staze obilaska elektrona oko protona je:

λ = 2π r. λ = 3,33x10‾8cm,Brzina kruženja elektrona, Vn = 2,19x108cm /sec, onda je masa elektrona

me = h/v λme = 9,08x10‾28g.

Vrlo važnu ulogu pojednostavljenja pojmova u fizici je „princip neodređenosti“, pa je ovaj principprimenjen kod istraživanja u kvantnoj mehanici.

Struktura omotača atoma vodonikaDosada se smatralo da omotač kod svih atoma, pa i kod vodonika, čine samoelektroni. Sam pojam „omotač“ ne može biti jedna čestica. Omotač mora biti skup čestica unekakvom obliku kao površinski sloj ili u obliku plašta. Obzirom da elektron kruži oko protonazajedno sa nizom antineutrino elektronskim, onda je jasno da to liči na neku vrstu opne koja, osimelektrona , mora imati još nešto. Na osnovu svega toga može se zaključiti da je ta opna, ustvari,rotirajući magnetni niz sastavljen od tri vrste čestica i to od protona, elektrona i većeg broja neutrinočestica. Ovakvo objašnjenje zadovoljava sve ono što su naučnici davno prihvatili kao mogućustrukturu, oblik i fizičke osobine atoma. Dakle, omotač atoma sačinjava elektrostatska masa koja jebila omotač neutrona kao (esj) sa nabojem koji je bio na neutronu prije njegove transformacije uproton. Energija omotača atoma se može prestaviti i energijom veze i izrazom; Ev=e2p/rEnergija i masa omotača atomaMasa omotača vodonikova atoma se može lako izračunati jer su poznate maseprodukata nastalih iz mase omotača neutrona. Radijus staze kruženja elektrona okoprotona je Borov radijus. Brzina kružnog kretanja Vn je redukovana brzinasvijetlosti c koja se redukuje faktorom α, a to se zove se hiperfina struktura spektralnihlinija vodonika. α=2πe2 / hcNa osnovu teorije velikog ujedinjenja, izveli su je: Š. Glešou, A. Solem i S. Vojnberg i naveli su kaoprvu ujedinjenu teoriju za procese u mikro svijetu, koja je ujedinila slabu i elektromagnetnuinterakciju. Između ostalog je rečeno; da princip neodređenosti dozvoljava da se naruši zakonodržanja energije je samo za vrijeme ∆t, ∆t = h/E,Gdje je h Plankova konstanta dejstva, ili energija kvanta kvantiziranih čestica.Za to vrijeme kvant može da pređe rastojanje R, R ≈ c ∆t ≤ hc/ EGdje je c brzina svjetla, tj. c ≈ R/∆t je konstanto.

15

Bor je na osnovu Kulonove sile izračunao talasnu dužinu λ, a to je kružnica Ln radijusa r.λ = hc/∆E.

Fina i hiperfina struktura spektralnih linija vodonikaFina i hiperfina struktura spektralnih linija vodonika objašnjava se pomoću kvantnihsvojstava elektrona u atomu opisanih s kvantnim brojevima n. Konstanta fine strukture je

α = 2p e2/hc.Kaže se: Energija kvanta ε mora pasti u okvir neodređenosti energije koju daje relacijaneodređenost (Jukava). ε ≈ΔE ≈ h/Δt.

Vrijeme Δt, očevidno, nije ništa drugo, nego vrijeme koje čestice - prenosiocimeđudjelovanja provedu u putu za vrijeme prelaska od emisije „A“ do apsorpcije„B“ kvanta, a to je interval između momenta ispuštanja kvanta hv i momentaapsorpcije u vremenu međudjelovanja.

γ

A ↑ ↓ B

Šema prikazuje virtualni proces raspada neutrinskog niza mase čestica mVe.Dakle, to nije pređeni put radijusa dejstva sile jezgra (l=10ˉ13cm) kako je naveoH. Jukava, nego je to put koji su čestice prešle od emisije do apsorpcije kvanta hv uvremenu Δt. Taj odnos puta i vremena je konstantan kao što je i brzina svjetlosti ckonstantna, c=l/Δt, ili c=R/Δt.Put l ili R je pređena relacija brzinom V za vrijeme Δt. To vrijeme je Δt = l/c=1/c α,Δt = 1cm/ 3,0x1010 cm secˉ¹. 0,73x10‾2 = 4,566x10ˉ9 sec. Δ t = 4,566x 10ˉ9 sec.U istom vremenskom intervalu Δt, konstanta α češće puta redukuje pravac putanje što je radijuskružnice manji. Kako je α=2πe²/hc=∆λ/λ=Vn/c=Δt/t=0,729x10‾2, promjena valne dužine data je ovimizrazom; α=∆λ/λU kvantnoj mehanici konstanta h je kvantizirana količina dejstva, frekvencija je broj promjena, abrzina Vn = 2,19x108cm/sec, broj obrtaja u vremenu Δt, pa je za n=1

Ob=6,6x1015sec‾1.hv = hob,hv=4,37x10‾11erg.

me= 9,1x 10‾28g. ∆me = α me ∆me=0,73x10‾2 9,1x10‾28cm/sec, ∆me = mVμ = 6,643x10‾30g.U Fizici (tabela elementarnih čestica ) stoji podatak da je antineutrino mionski,

mνμ = 7,28x10‾30g., a da je antineutrino elektronski 20 puta lakši, mνe = 3,64x10‾31g.Kada se uzme De Broljieva masa koju je izračunao 1924 godine i nazvao je fotonom, tomprilikom je još iz teorije kvanta izlazilo i putem proučavanja sudarafotona s elektronima bilo eksperimentalno potvrđeno da svaki elektromagnetni talasima istovremeno osobine čestica i korpuskula. To јe prema De Broljijevim odnosom izmeđuenergije i jednog fotona i energije pobuđivanja oka dobio broj fotona žuto-zelene boje,

n=Ep/Ef(Ep-energija pobude 1x10‾11erg, Ef – energija fotona 0,3584x1011erg.)

n=2,79≈3 fotonaDakle, energija fotona žutozelene svjetlosti je E1=3,578x10‾12erg, a energija pobude okaEp=1x10‾11erg, onda je masa tri fotona, 3mf=3,578x10‾12erg/ 9x1020cm2sec‾2, 3mf=3,9756x10‾33g.

mf=1,325x10‾33g.

Feynmanov dijagram isuštanja čestica

16

Prilikom isijavanja fotona iz niza Lr u vremenu Δt, na bazi Plankove konstante h.Energija: E=h/Δt=6,62x10‾27erg./4,566x10ˉ9sec

E =1,445x10‾18erg.mf = E/c2 =1,445x10‾18erg./ 9x1020cm2sec‾2

, pa je masa jedne čestice fotonamf = 1,6x10‾39g.

Zato se uzima energija niza na bazi frekvencije vidljivog spektra svjetlosti jer je to kvantiziranaenergija. Plankova hipoteza je izražena formulom ∆E = hv mVe ~ ∆m/nDužina obruča koji čini niz čestica Ve i Vm u nizu Lr je određena formulom Lr = rπ.Obzirom da je masa čestica u nizu Lr u opni čestica, onda se masa tih čestica može izračunati naosnovu odnosa defekta mase i broja čestica nč u nizu Lr.

mVe ~ ∆m/nč.

Rad, sila i defekt maseNaboj se izražava u elektrostatskim jedinicama (esj.). Jedna esj. je količina naboja koja na udaljenostiod 1cm. vrši na jednaku količinu naboja silu od jednog dina tj. 1 din =gcm/sec2

Vektor sile čestice Fr→ je skalarna veličina. Kulonova sila F je proizvod naboja:e= 4,8x10‾10 esj. i Loschmidtova broja L=6, 0225x1023,

F = Le= 2,89x1014 esj. ∆mi = ∆m /∆t (∆mi – ozračena masa)

∆mi = 13,9x10‾28 g / 4,6x10‾9 sec. ∆mi = 3,02x10‾19 g/sec.Odatle je frekvencija f = ∆mi /∆m, f = 2,174x108 sec‾1 .Energija kvanta ove frekvencije je

hv = 1,43x10‾18 erg.Kvantiziranu uzajamnu zavisnost između talasanih i korpuskalnih (tj. odgovarajućihčestica) osobina materije daje jednačina De Broljijeva:

λ=h/mvPomoću ove formule može se izračunati masa kvanta izračene energije koja odgovara ma kojojtalasanoj dužini. Ujedno se može izračunati dužina talasa koji je karakterističan za čestice materije makoje date mase i brzine. Na primjer; neutrino Vμ koji odgovara liniji Hβ Balmerova serija. Svakielektron ima samo jedan svoj niz čestica koje mogu da se povećavaju ili smanjuju, odnosno, izdužujuili skraćuju. Na taj način prelaze iz jednog nivoa u drugi koje nazivamo orbitale.Prilikom formiranja nove orbitale magnetni nizovi se redukuju tako da nova orbitala ima prostor dase formira. Zakonitost odnosa mase i energije omotača atoma ili nizova zavise od energetskih nivoa ilidužina nizova orbitale. Ovim načinom se prikazuje uravnoteženo stanje ili život stabilnih atoma sakompletiranom elektronskom strukturom.

Energetski nivoi i zračenje atoma.Kada se emisija svjetlosti tumači samo energetski, sa stanovništva kvantne mehanike, umesto kružnihstaza uzimaju se kvantni nivoi energije. Razlika između dva bliska energetska nivoa sve je manja štose ide dalje od jezgra. To je zbog toga što su radijusi nivoa orbitala sve gušći, pa su staze Ln sve gušćei što je atomska masa veća. Zato su i magnetni nizovi bliži jedan drugom bliži jezgri. Razlika izmeđupojedinih nivoa izgleda ovako:(n1/ n2=4), (n2/n3=2,25), (n3/n4=1,8), (n4/n5=1,56), (n5/n6=1,44).Lajmanova, Balmerova i Pašenova serija, na bazi osnovnog stanja je;E= 13,6 eV- 3,4 eV=10,2eV, ili 21,76x10‾19- 5,44x10‾19=1,632x10‾18erg.E=10,2 eV- 6,8 eV= 3,4 eV, ili 16,32x10‾19- 10,88x10‾19=0,544x10‾18erg.E=3,4 eV – 1,51eV= 1,9 eV, ili 5,44x10‾19- 2,416x10‾19= 0,304x10‾18erg.

17

Na osnovu elektrostatskog uticaja i inercijalnih sila masa čestica iz unutrašnjeg dijela prelazi u opnučestice (princip ili zakon metalne šuplje kugle). Taj se rad vrši pod uticajem naboja i inercijalne sile.Jedna elektrostatska jedinica (esj ) je količina naboja koji na udaljenosti 1cm. vrši na jednakukoličinu naboja silu od jednog dina (1din=g cm/sec2 ).Masa čestice u nizu Lr se može dobiti iz razlike energetskih nivoaEn =13,6eV-3,4eV=10,2eV. Energija 10,2eV odgovara energiji En =1,632x10‾18erg.Ovu energiju imaju čestice niza dužine Lr =1,662x10‾8cm.

Elektronske orbitaleNivoi n n2 e ∑e ∆m ev

x10-28g_______∆m / n

ev/n2

ev Serije1 12 43 94 165 256 367 49

2 28 108 1818 3618 5432 8632 118

13,9 13,613,9 13,613,9 13,613,9 13,613,9 13,613,9 13,613,9 13,6

13,90 6,95 4,63 3,47 2,78 2,31 1,98

13,6 Lajmerova3,4 Balmerova1,5 Pašenova0,85 Brekerova0,54 Fondova0,38 -0,28 -

Dijagram odnosa mase (∆m) i energije (eV) po n i n2.Plava linija; ev=f(ev/n), Crvena linija; ∆m =f(∆m /n2)

Ljubičasta – neutron, Žuta – proton, crvena – elektron, plave crte magnetni niz-obruč.

Zapremina i gustina opne čestice u magnetnom nizu ili obručuObruč je niz neutrino čestica u kojem se nalaze još proton i nasuprot njemu elektron.Ovaj obruč je u fizici poznat kao balon i prikazan je kao (Schredingerova jednačina).Volumen ovakvog balona je V=4p∫r²dr. Volumen kugle je V=4pr3/ 3.Vektorski ili elektrostatski prikazano zapremina kugle koja prelazi u balon je; V = 4p r² (r/3esj ), r/3esj = drFunkcija zapremine V=f (r) ima najveću zapreminu kada elektrostatska vrijednost kulminira tj. kadaje prvi izvod od (r-3dr esj )'=0 esj,

dr = 3 cm . dV = 4pr²dr = 4p ( 0,6x10¯14cm)2 3 cm

dV = 13,6x10¯28 cm³ q = ∆m/dV = 13,9x10¯28g./13,6x10¯28 cm³ . Ova gustina je

q = 1,022g. /cm3. koja odgovara radijusu r = 0,6x10‾14 cm.

0

5

10

15

0 2 4 6 8

18

Da bi se potvrdila teoretska postavka o veličini, obliku i fizičkom stanju čestica umagnetnom nizu oko atoma, uzeta je još jedna u fizici poznata veličina, a to jegustina minimalnog kvantuma naelektrisanja čestice,

e = 4,80286x10‾10esj.Ova vrijednost je izražena u gram-atomima svake mase i Loschmidtova brojaL=6,0225 1023 daje silu F(esj ). Najmanja količina naboja odgovara elektronu,

e = 4,8x10‾10g1/2cm3/2sec‾1,a sadrži u sebi umnožak brzine cm/sec i masu u gramima g.Kada se iz količine e=4,8x10‾10g½cm3/2sec‾1 eliminišu produkti, tj., njeni umnošci,dobije se masa čestica nosioca elektriciteta na površini čestice.Na osnovu toga slijedi; m1/2r1/ 3= 4,8x10‾10 g½cm3/2sec‾1/3x1010cm /sec, m1/2 r1/3=1,6x10‾20g1/2cm1/ 2, m r = 2,58x10‾40gcmr, r -radijus elektrona m=2,58x10‾40gcm /2,8178x10‾13cm. m e= 9,156x10‾28g,

me*α =mVm α= 0,73x10‾2

mVm = 6,64x10‾30g.

Određivanje radijusa nivoploha elementarnih čestica.Čestice u nizu koje rotiraju oko svoje osovine, spinska rotacija, prilikom kruženjaoko protona, formiraju rotirajući obruč kao prolaznu zavjesu ili elektrostatski ielektromagnetni plašt, koji ima oblik šuplje kugle.Poznato je iz fizike da se elektrostatski naboj razmiče na rastojanje koje je manjeod 1 fermija, ili r <1,4x10¯13cm, a najmanje rastojanje r =10¯14 cm.Računskim putem je dobivena vrijednost za radijus čestice niza Lr, r = 0,6x10¯14 cm. R=2r, R= 1,2x10¯14 cm.Radijus vektor r→ i elektrostatski naboj F međusobno pomnoženi ( Fr→ ) dajuvrijednost koja zavisi od radijusa r→. To je uravnotežena elektrostatska skalarnaveličina, pa je Fr→= 1esj dr→,

Fr→= 1esj. 3esj.cmFr→ = 3esj2cm

r→= ( 3esj ²)1/2cm / Fr = 1,732 esj cm./ 2,8925x1014esj.r = 0,6x10¯14cm.

dr = r/3 = 0,6x10¯14 cm./ 3 =0,2x10¯14cm.r0 = r-dr =0,4x10¯14 cm. ( r0- radijus šupljine kugle čestice ).

Ovaj isječak iz kugle sa elektrostatskim nivoima gustine elektriciteta q prikazan je na slici.

cm2

dr

r ro

19

Šema prikazuje raspored elektrostatske gustine naboja po nivoplohama u opni čestice. Prečnikčestice u nizu Lr uslovljen je količinom elektrostatska gustine q, koja je izražena u esj.

Prema podacima iz literature, ova gustina opada rastom +radijusa, pa je za r = 1,4 fermija gustina q=0, a za r→0, q →1.Širenje ili sažimanje volumena mora biti integralno, obzirom na radijus i gustina uvolumenu, čestice utiču na njihov volumen. (Schredingerova jednačina )

V=4p∫r²drkoja zavisi od gustine q, q = 1,022g./cm3

Opis procesa kruženja elektrona oko protonaDa bi se pojednostavilo objašnjenje koje je naprijed izloženo možemo sebi pretpostaviti ili nacrtatijedan obruč tako da povučemo dvije paralelne linije koje tangiraju rubove obruča i koje su paralelnesa ravnima obruča.Jedna linija koja tangira obruč prolazi kroz jednu česticu u nizu, ( proton), a druga linija koja tangiraobruč na suprotnoj strani prolazi kroz česticu u nizu, ( elektron). Neka je proton tačka "a", a elektronje tačka "b".Između ovih tačaka sa jedne i druge strane obruča su nizovi čestice "c" koji se zovuneutrino.Kad se zarotira obruč tačka "b" oko tačke "a", onda cijeli obruč rotirati oko tačke "a".Prostor unutar obruča ima oblik šupljeg kružnog cilindra koji se zove magnetni torus. Sve čestice koječine obruč su u obliku kardanskih zglobova, pa se one obrću i same oko sebe i time uzrokuju rotacijuoko protona, koju zovemo magnetni spin.Obzirom da proton, tačka "a". ima veću masu, a može da bude i ukrućena, pretežno i jest takav, ondasve čestice, kardanski zglobovi "c", moraju da se rotiraju oko protona, tj. oko osovine "a", ili obruča.Obruč može da bude obliku elipse, što i jest čest slučaj, jer se niz isteže ili steže, a može da bude uobliku kruga.

Slika oblika rotacije elektrona oko protonac

c

b' a b

Kretanje elektrona uslovljen je djelovanju privlačno-odbojnim sila naboja elektrona i jezgre uz pomoćinercijalnih sila kojima se suprotstavlja tromost mase zbog uticaja brzine mase. Radijus, brzina i spinelektrona održavaju impuls vrtnje oko jezgra atoma, pa je moguće lako objasniti planetarni modelatoma na vodoniku.Dakle, nije teško objasniti, ali je potrebno, na bazi sastava masa u atomu, odrediti koja je česticanosilac nedostajuće mase (defekta mase), energije, impulsa i momenta impulsa.

Postojanje neutrino čestica, nosioca defekta mase ∆m, koji je izveden iz poznate formule defektamase pri beta-raspadu po imenu neutrino, a otkrio ju je Pauli 1931 godine.Ove čestice se nalaze svugde u atomima i etru, jer da ih nema svugdje nebi ni sa sunčanasvjetlost mogla doći do Zemlje, a pogotovo sa zvijezda.Postoje četiri vrste neutrino čestica: neutrino i antineutrino mionski Vμ, neutrino i antineutrinoelektronski Ve. Ove čestice u eteru imaju ta svojstva da mogu prenositi sve vrste talasa u kroz etar i toisključivo putem impulsa.Kada elektron rotira oko protona, stvara se „čelična“ prolazna zavjesa oko protona, kao propeler kojise okreće velikom brzinom. Elektron, prilikom kruženja oko protona, opisuje jednake površine u

20

istim vremenskim intervalom (Keplerov zakon), sa nabojem e=4,8x10¯10 esj (apsolutnihelektrostatičkih jedinica), i radijusom r koji se stalno mijenja jer je kruženje elektrona elipsasto iekscentrično. r = 2p e2 /∆m*Vn2 = 23x10¯20gcm³/sec2/13,9x10¯28gr .4,84x1016cm2sec‾2. r = 0,34187x10¯8 cm. E = 2p e2/r.

Е = 1,445x10¯18 erg cm /0,34187x10‾8cm. Е =4,21x10‾10 erg, mc2= E, m=E/c2 =4,21x10‾10 erg,/ 9 1020 cm2 /sec2. m = 4,68x10‾31g. m=Ve, Ve =4,68x10‾31g.Ova masa zavisi od dužine magnetnog niza Lr = rp.

Fizičke osobine neutrinoOmotač atoma vodonika čini rotirajući zatvoreni magnetni obruč, zavjesa ili niz parova česticaVe i Vm u kojem se nalazi jedan elektron i jedan proton.

To reform 2007 by Jovo PavlovićMass mVe 4,68 10‾31 g.Mass mVm 6,628 10‾30 g.Energi level, n =nm + n e= 7+7=14. n2 =196,∆m=n2(mVe + mVm ) = 196 ( 0,468+6,628) 10‾30g.∆m=13,91 10‾28g.∆m =mn0 - (mp++ me‾ )=13,9 10‾28 g.

Izvod iz fizikeComposition Elementary particleFamily FermionGroup LeptonInteraction weak interaction and gravitationAntiparticle Antineutrino (possibly identical to the neutrino)Theorized 1930 by Wolfgang PauliDiscovered 1956 by Clyde Cowan, Frederick Reines, F. B. Harrison, H. W. Kruse, and A. D. F. B.Discovered Harrison, H. W. Kruse, and A. D. McGuire.Symbol νe, νμ and ντNo. of types 3 - electron, muon and tauElectric charge 0Color charge 0Spin ½ This box: view • talk • edit