Juli

Springen

2013

op het juiste moment

2

Voorwoord Springen Springen dient om verder te komen, letterlijk óf figuurlijk. Bij een goede sprong gaat het om het juiste moment. In dit nummer besteden we onder meer aandacht aan diver-se Konot’ers die deze zomer een sprong maken. Daarnaast bieden we u - zoals altijd - veel meer te lezen. We danken iedereen die een bijdrage heeft geleverd. Een fijne vakantie en tot later. De redactie

INHOUD

Voorwoord…. ............................................................ 2

Van de zolder…. ...................................................... 3

160 jaar ervaring ....................................................... 4

Verandering is goed (de sprong wagen) ....... .………6

Directeurenbestand krimpt behoorlijk ............ ………8

Comeniusproject Bernardusschool ......................... 11

Naam nieuw Konot-gebouw .................................... 12

Hennie Paus neemt afscheid ................................. 13

Juf Esther 25 jaar in het onderwijs .......................... 14

Weer naar Kenia ..................................................... 15

16 oktober: Konotdag! … ....................................... 16

Info & Co feliciteert………………... ………………...17

Terug en vooruit……………………….. …………….18

Aanbod professionalisering…………...……………..18

De Esch neemt afscheid van juf Karin en juf Elise..20

Colofon Jaargang 12, nummer 57 Info & Co is het contactorgaan voor alle medewerkers van de Stichting Katholiek Onderwijs Noord Oost Twente. Info & Co verschijnt vier keer per jaar. Redactie: André Stipdonk, Jasper Diele Vormgeving: Jasper Diele Aan dit nummer werkten mee:Jan Morsink, George in het Veld, Inge Vas-tert, Arjan Brunger, Huub van der Wal, Mignon Stevelink, Francy Wilthuis, Truus Falkmann, Johan Steggink, Eyte de Vries, José Boenders, Hennie Paus, Marion Padberg, Jan Nijland, Lidy Groe-neveld, secretariaat Konot Reacties, suggesties, kopij, digitale foto’s:

infoenco@konot.nl Druk: Konot Oplage digitaal: 750 Oplage gedrukt: 75

3

Voorwoord Springen Springen dient om verder te komen, letterlijk óf figuurlijk. Bij een goede sprong gaat het om het juiste moment. In dit nummer besteden we onder meer aandacht aan diver-se Konot’ers die deze zomer een sprong maken. Daarnaast bieden we u - zoals altijd - veel meer te lezen. We danken iedereen die een bijdrage heeft geleverd. Een fijne vakantie en tot later. De redactie

INHOUD

Voorwoord…. ............................................................ 2

Van de zolder…. ...................................................... 3

160 jaar ervaring ....................................................... 4

Verandering is goed (de sprong wagen) ....... .………6

Directeurenbestand krimpt behoorlijk ............ ………8

Comeniusproject Bernardusschool ......................... 11

Naam nieuw Konot-gebouw .................................... 12

Hennie Paus neemt afscheid ................................. 13

Juf Esther 25 jaar in het onderwijs .......................... 14

Weer naar Kenia ..................................................... 15

16 oktober: Konotdag! … ....................................... 16

Info & Co feliciteert………………... ………………...17

Terug en vooruit……………………….. …………….18

Aanbod professionalisering…………...……………..18

De Esch neemt afscheid van juf Karin en juf Elise..20

3

Van de zolder

PO en KLM. Voor meerdere uitleg vatbaar … En weer is er een schooljaar voorbij, bijna. Als ik dit schrijf hebben we nog vier weken van het schooljaar 2012-2013 te gaan. Tijd om terug te kijken? Stil te staan? Maar eens even rondkijken, zou ik zo zeggen, na zo’n intensief en bewogen jaar. Vreugde en verdriet gedeeld, afscheid genomen of kennisgemaakt. Nieuwe leerlingen, ons hoogste goed. Nieuwe collega’s, ontzettend belangrijk natuurlijk en de spanning en de uitdaging van iedere dag. Het passend onderwijs heeft dit jaar formeel zijn beslag gekregen. In de school, in de klas wordt er al veel langer aan en mee gewerkt. Alleen ervaren we dat vaak niet direct zo. Vaardigheidstraining, zelfevaluatie, verbreding en verdieping van een nieuwe methode, voort-bouwend op dat wat we al weten en doen. De analyses maken en gebruiken van de opbreng-sten waarvoor iedere leerkracht verantwoordelijk is, in samenwerking met collega’s. De keuzes die je maakt om allereerst te werken aan het ‘primaire proces’ zoals dat zo vaak ge-noemd wordt. Werken in de groep, of het nu OGW, HGW of hoe dan ook heet, het gaat om wat jij doet om jouw leerling te laten leren. Jij zet leerlingen aan tot het verwerven van kennis, van het leren leven en van levenslang leren. Dat doe je vanuit je drang om kinderen zelfstandig te maken. Daarvoor heb je steeds weer en steeds meer vaardigheden nodig. Het is van belang dat je in-zicht hebt in je klas, je school, de organisatie waarin je werkt en in het nieuwe Samenwerkings-verband 2302. Daar maak jij ook onderdeel van uit. Het is geen ver-van-mijn-bed-show en ook geen ‘bestuurlijk gedoe’. Nee, het is de realiteit van alledag en formeel ben je medeverantwoor-delijk. In de praktijk word jij ook eigenaar van ‘de zorgplicht’ zoals die per 1 augustus 2014 voor iedere school geldt. Heb je weet van wat er in dat SWV gebeurt? Heb je al eens gekeken op www.swv2302.nl? Of heb je je al aangemeld voor de nieuwsbrief? Als medeverantwoordelijke is het belangrijk dat je kennis vergaart van deze ontwikkelingen binnen ‘2302’. Als je jezelf goed informeert, dan weet je waarom we met bepaalde ontwikkelingen bezig zijn en waarom andere zaken worden verminderd of afgestoten. En na het waarom, komt het wat en dan hoe. Daar kan je, wil je, moet je bij betrokken zijn. Dan is PO ook werkelijk primair onder-wijs dat passend en pakkend is. En daarbij staat het kind voorop, is de leerkracht de spil in het proces en zijn de middelen de ondersteuning van dat primaire proces. Ik wens jullie allen, mede namens Arjan een heel goede zomervakantie toe en wil jullie allen be-danken voor jullie inzet. Zonder jouw inzet was dit schooljaar niet zo’n succes geworden. Voor hen die afscheid nemen: tot ziens en veel succes en levensgeluk in de volgende fase van je werk, van je leven. Voor alle anderen: een goede vakantie, neem je tijd om eens wat anders te doen en good wierkomm’n! Jan Morsink

4

160 jaar ervaring Hannie Everlo, Jan Morsink, Rosalien Krabbe en Karel Kunne, vier mensen die minstens één ding gemeen hebben. Alle vier geven ze al 40 jaar van hun leven hun energie aan het onderwijs. Eenieder op zijn of haar eigen manier. En elke manier is bijzonder. Info & Co vroeg de leidinggevende van elk van hen om in zo’n honderdvijftig woorden iets over de jubilaris met ons te delen. George in het Veld, Arjan Brunger, Inge Vastert en Huub van der Wal gaven gehoor aan ons verzoek.

Hannie Everlo 40 jaar in het onderwijs Op donderdag 23 mei was taalcoördinator Han-nie Everlo van basisschool De Leemstee 40 jaar werkzaam in het onderwijs. Hannie begon haar onderwijscarrière als juf op de Bernardusschool in Zuid-Berghuizen. Toen deze school begin 90-er jaren fu-seerde met De Sta-kenkamp ging Han-nie mee naar fusie-school De Leemstee. Daar heeft ze zich ontwikkeld tot een kundig en zeer be-trokken taalcoördina-tor die tot op heden het taalbeleid op De Leemstee mede vorm geeft en werkt met leerlingen die extra taalondersteuning nodig hebben. We hebben het jubileum van Hannie op woens-dag 22 mei gevierd. De kinderen zongen een prachtig lied en boden een cadeau aan. Daarna hebben we als team samen met Hannie, haar man Gerard en dochter Linda genoten van een feestelijke lunch. Hannie nogmaals van harte gefeliciteerd! Namens het team van De Leemstee, George in het Veld Karel Kunne 40 jaar in het onderwijs Op 1 augustus 2013 is onze Karel 40 jaar werk-

zaam in het onderwijs. Voorheen op ´t Kamp-ke in Lattrop en de laatste 10 jaren op De Bongerd. We kennen Karel dan ook als een bevlogen, enthousias-te leerkracht en lieve, integere collega. Met veel passie en liefde werkt hij elke

dag met de aan hem toevertrouwde kinderen in zijn klas. Ook zijn taak als ict’er doet hij met veel inzet en plezier. Een andere grote passie is het theater. Karel is regisseur van de toneelgroep ´de Verstrooiers´ en afgelopen juni heeft hij nog, samen met de collega´s van De Bongerd, een eigen geschre-ven musical opgevoerd in De Bond. Velen heb-ben hiervan kunnen genieten! En wij genieten elke dag van onze collega Karel. Karel bedankt! Mede namens het team van De Bongerd, Inge Vastert Jan Morsink 40 jaar in het onderwijs Ik vind het een eer dat ik iets mag zeggen over mijn naaste collega Jan, die inmiddels 40 jaar werkzaam is binnen het onderwijs. Ik heb Jan drie jaar geleden leren kennen als een zeer vriendelijk persoon met het hart op de goede plek en een man die van vele markten thuis is. Deze markten variëren van onderwijs-kundig inhoudelijke onderwerpen tot het verwis-selen van de lamp in de vergaderzaal of het ko-piëren van stukken. Wanneer Jan met de laatst- genoemde taken bezig is noemt hij zichzelf altijd conciërge met hoofdakte! Het bezig zijn met, en oog hebben voor de me-demens is ook een van de vele markten. We vormen een goed duo als college van be-stuur en dat het zo goed loopt is zeker ook een verdienste van Jan. Jan is bereid daar waar no-dig binnen onze samenwerking water bij de wijn te doen en mij ‘het baasje te laten spelen’. Voor iemand met zo’n levenservaring en ervaring bin-nen het onderwijs vind ik dat iets waar ik respect voor heb. Misschien is het juist wel zijn grote le-venservaring die dit mogelijk maakt. We sparren veel en ik luister graag naar de me-ning van Jan. Hij weet zaken goed te relativeren. Van dat goede relativeringsvermogen maak ik graag en veel gebruik. Jan heeft echter natuurlijk ook eigenschappen

5

die hij nog wat kan bij-schaven. Zo kan Jan af en toe wat emotioneel en/of boos worden of wat stellig uit de hoek ko-men. Hij uit dit door bij-voorbeeld heel stellig te zeggen: ‘Dat doe ik écht niet!’ Het wat boos worden en het stellig uit de hoek komen zijn trouwens meestal verbonden met elkaar, maar dat terzijde. Mooi vind ik dan te zien dat Jan een goed zelfre-flecterend vermogen heeft. Hij is dan bereid te luisteren naar wat an-deren zeggen en hij probeert daar dan ook iets mee te doen. Jan, ik wil je bedanken voor de 40 jaar dat het onderwijs van jou heeft mogen genieten, en ik wil je bedanken voor onze fantastische samen-werking de laatste drie jaar. Jan, om met jouw woorden af te sluiten: good goan, en om mijn woorden eraan toe te voegen, zeker weerkomm’n.

Mede namens staf en Konotberaad,

Arjan Brunger

Rosalien Krabbe 40 jaar in het onderwijs

Op 13 augustus 2013 is het 40 jaar geleden dat Rosalien Krabbe haar intrede deed in het onder-wijs. Als startende leer-kracht begon Rosalien aan de toenmalige Scheepersschool te Ootmarsum. Haar eigen ervaring als leerling in het on-derwijs loopt via de basisschool Aloysius te Weerselo, de meisje-mavo Plechel-mus te Oldenzaal gevolgd door 2 jaar havo en aansluitend de pedagogische academie ‘Hoogveld’ te Hengelo. Rosalien was lang

niet altijd de voorbeeldige leerling. Steeds was zij op zoek naar ruimte voor zichzelf om de leuke dingen te kunnen doen die haar boeiden en uit-daagden. Zoals het voetballen met jongens in plaats van het deelnemen aan het nuttig hand-werken voor de meisjes. Op de Scheepersschool heeft Rosalien jaren gewerkt in groep 3 en in de latere jaren in de combinatiegroep 3/5. Na haar overstap naar de St. Jozefschool richtte Rosalien zich op de scha-kelgroep en haar werkzaamheden als intern be-geleider. Veel, heel veel leerlingen met of zonder ‘rugzak’ zijn er door haar begeleid. Na de fusie van de beide scholen werkte Rosalien als intern begeleider op basisschool De Meander. Op dit moment is Rosalien leerkracht van groep 5. Alle facetten van het onderwijs heeft Rosalien in de afgelopen 40 jaar doorlopen. Nooit afwach-tend of achterover leunend. Altijd enthousiast. Vooruitkijkend naar wat kan en mogelijk is om een optimale ontwikkeling voor de leerling moge-lijk te maken. Rosalien is in voor een feestje op z’n tijd en plaats, onder het genot van een goed glas wijn. Ze is altijd bereid tot het organiseren van een feestje voor onze collega’s. Op vrijdag 28 juni vierde Rosalien samen met de leerlingen uit haar groep en ’s avonds met haar collega’s haar 40-jarig onderwijsjubileum. Mede namens het team, Huub van der Wal

6

Verandering is goed (de sprong wagen)

Begin dit schooljaar stond Hennie Olde Scholtenhuis, met zijn 40 ‘dienstjaren’ hier op De Kerke-

wei nog aan het roer. Dertien jaar lang stuurde hij de school door altijd bewegende, soms woeli-

ge onderwijsjaren heen. Voor Info & Co mocht ik met hem, Jan Nijland en Ger Sühre (editie juni

’12) terugblikken op al die jaren onderwijs. Een moment waarop je automatisch zelf ook even

stil gaat staan en achteromkijkt. En wat zag ik? Vijftien prachtige jaren op De Kerkewei. Een ge-

weldig mooie school. Maar, stelde ik mijzelf toen de vraag, wat wil ik zien als ík met 40 jaar te-

rugkijk? Die vraag heeft me flink aan het denken gezet.

Als team is het best even spannend, wanneer je directeur vertrekt. Je weet wat je had, maar niet wat je krijgt. Wij kregen Francy Wilthuis. Een (gezondere) frissere wind konden we ons niet voorstellen. Als je nu, nog geen jaar later, De Kerkewei weer binnenwandelt ken je de school niet meer terug. Ik (en velen met mij) kan dan alleen maar con-cluderen: verandering is soms echt goed! Vandaag mag ik Francy interviewen voor Info & Co. ‘Dan maken we er een dubbelinterview van’, was de eerste creatieve wending die ze aan het idee gaf. We hebben afgesproken bij haar thuis, maar alvorens we beginnen, word ik voor een ware fotosessie meegesleurd de trampoline op. ‘Da’s leuk, onder het motto: de sprong wagen!’ En zo zit ik, al voordat het interview begint, uit te hijgen op een bankje in de tuin. Enerverend, on-ze nieuwe directrice, en aanstekelijk enthousiast. Is zij het dan geweest, dat ik de sprong ineens wél durfde te maken? Verstandelijk beredeneerd was zij ’t eerder die me vasthield op onze school. Deze nieuwe wervelwind wilde ik wel meema-ken. Verandering genoeg. Toch heb ik inmiddels de keuze gemaakt voor nóg meer (en vooral ook eigen) verandering. Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en ben voor een baan op een an-dere school gegaan. Na de zomer wordt De Wendakker mijn plek. En juist daar kwam ook het idee om de hoek kijken om elkaars wegen, gedachten, motivaties en ervaringen te door-gronden. Mobiliteit, een speerpunt van onze stichting. Voor de één een mogelijkheid, voor de ander een maagzweer. Voor Francy is het in ieder ge-val niets nieuws. Binnen Konot zijn wij al haar vierde school. Francy: ‘Vijftien jaar geleden ben ik met inval-werk bij Konot begonnen, op de Plechelmus-school in De Lutte.’ Mignon: ‘Hey, mijn eigen oude basisschool! En vijftien jaar? Ik ook, maar dan enkel en alleen in Rossum.’

Francy: ‘Daarna heb ik 10 jaar in Saasveld op de Bernardusschool gewerkt. Elly Roelofs zag des-tijds wel wat meer in mij. Iets wat ik toen nog niet zag. Toch ben ik later de Magistrum-opleiding gaan volgen en heb vervolgens 4 jaar, als ad-junct, samen met Lidy Bolscher op De Wendak-ker gewerkt. En dan nu de overstap gemaakt naar Rossum. Ja, ik had in die jaren al eens ge-dacht: áls er een functie voor directeur in Ros-sum zou komen, dan…’ Mignon: ‘Ja, dat zeg je nu.’ Francy: ‘Nee, echt. Dat zou me echt mooi lijken.’ Mignon: ‘Maar waarom? Wat trok je zo aan op De Kerkewei?’ Francy: ‘De Kerkewei, een school in een dorp. Midden in een gemeenschap waar veel verbin-ding is met de verenigingen, waar de mensen elkaar kennen. Dat vind ik leuk. De kinderen voorbereiden op de wereld om hen heen gaat hier iets rustiger en het is een mooie taak. Bo-vendien, wie wil er nou niet iedere morgen door een prachtig stuk van Twente naar het werk rij-den? Rossum leek dicht bij me te staan, terwijl ik het team en de inwoners totaal niet kende. Dat is ook gebleken; ik voel me hier erg op m’n plek.’ Kortom: Francy is voor mij wel dé ervaringsdes-kundige met al mijn vragen op het gebied van mobiliteit. Francy: ‘Ach, soms moet je de sprong maken, niet te veel denken aan hoe en waarom. Je kunt veel kapot redeneren en blijven zitten waar je zit, maar waarom zou je jezelf de kans op een nieuw avontuur ontzeggen?’ De beslissing is genomen. De stap is al gezet. Maar in mijn laatste weken Kerkewei voel ik de spanning toch wel stijgen. Ik weet wat ik heb, ik weet wat ik straks achterlaat (en dat is moeilijk!), ik weet nog niet wat ik ga krijgen. Mignon: ‘Hoe kijk jij nu terug op je stappen op het pad der mobiliteit?’

7

Francy: ‘Geloof het of niet, maar ik kijk écht over-al met plezier op terug. Het bizarre is, dat ik tel-kens dacht: ik heb het hier zó leuk. Net zo leuk of leuker kan ik het nooit krijgen. En tóch gebeurde dat.’ Mignon: ‘Dus wij zijn de leukste school (kort door de bocht geconcludeerd)? Waarom laat ik deze fijne plek en deze leuke collega’s dan achter me?’ Francy: ‘Je laat ook wat achter. Maar je kan ook de dingen achter je laten die je zelf graag (aan jezelf) wil veranderen. Groei en ontwikkeling kan je pas werkelijk toelaten als je uit je comfortzone komt, zoals ze zo vaak zeggen. Je moet soms oude dingen loslaten, om nieuwe dingen toe te kunnen laten in je leven’. Mignon: ‘Ja, verstandelijk beredeneerd weet ik dat heel goed. Anders had ik de keuze niet ge-maakt. Het is mooi gezegd, maar kan ik dat wel? En wat wil ik dan leren? Waar wil ik in groeien en wat als het niet lukt?’ Francy: ‘Die twijfel heb ik ook, elke keer weer gehad. En dat is niet fijn. Maar het komt goed. En zo niet, heb ik tenminste altijd gedacht, dan komt het óók wel weer goed!’ Gek, maar deze quote van Francy bleef na ons plots afgebroken gesprek, terwijl we achter el-kaar aan naar Rossum reden, in mijn hoofd han-

gen. Onze jongens van groep 8 kwamen met de bus aan, mét de beker: 5e plek van de landskam-pioenschappen schoolvoetbal. Alsof ze al jaren deel uitmaakt van het dorp en de school, deelde Francy tussen de trotse voet-ballertjes rozen uit. In gedachten verzonken kijk ik toe. Voor het dorp en de school is het goed, de verandering. Ik zie hier een enthousiaste, open, eerlijke, toegankelijke en vooral positief ingestel-de vrouw. De Kerkewei kan trots op haar zijn (en dat zijn ze al). En wat het mij zal brengen? Ik ben benieuwd. Ik hoop dat ik, na een tijdje trots kan zijn op mijzelf en dat ik oprecht van uit mijzelf kan zeggen: ver-andering is goed! Ik denk aan de woorden van Francy: ‘Mignon, ik weet zeker dat het je veel zal brengen. Ik zal je erg missen op De Kerkewei, als collega en als mens. Je positieve instelling en je betrokkenheid bij kinderen en collega’s. Maar De Wendakker zal je met open armen ontvangen (ook een prachtige school met een dito team. Tja … en dát weet ik dan weer …).’

Mignon Stevelink

Francy en Mignon wagen letterlijk de sprong!

8

Directeurenbestand krimpt behoorlijk Konot gaat het na de zomervakantie met drie directeuren minder doen. Dat is het gevolg van het vertrek van drie gerenommeerde schoolleiders. Die maken dankbaar gebruik van een van de diverse pensioenregelingen. De schoolverlaters stammen uit het predigitale tijdperk; ze hebben hun opleiding nog genoten aan de pedagogische academie of de kleuteropleidingsschool (klos). Ze hebben het onderwijs de laatste decennia sterk zien veranderen, veel (niet alles) ten goede. Na een korte introductie van de personen in kwestie, laat Info & Co hen reageren op een aantal vragen.

Truus Falkmann (62) neemt afscheid van basis-scholen ’n Esch in Tilligte en ’n Baoken in Agelo. Ze heeft haar roots in Beuningen en is woonach-tig in Oldenzaal. Truus is getrouwd en heeft geen kinderen. In 1969 rondt ze haar studie aan de klos succesvol af. In dat jaar kan ze direct aan de slag als kleuterleidster op kleuterschool ’t Esheukske in Tilligte. Later wordt ze hoofdleidster op de-zelfde school. In 1985 wordt ze leerkracht en plaatsvervangend directeur van basisschool ’n Esch. Sinds 2000 is ze er aan-gesteld als directeur. De afgelo-pen vijf jaar heeft Truus ook ’n Baoken onder haar hoede ge-had. Johan Steggink (62) verlaat de Mariaschool in Beuningen. Johan is in Vasse geboren en woont er nog steeds, zelfstan-dig met een relatie op enige afstand. In 1974 behaalt Johan zijn onderwijsbevoegdheid op de ‘Hoogveld’ in Hengelo. Hij debuteert in dat jaar als leerkracht aan de Dr. Ariënsschool in Almelo. Na een fusie drie jaar later wordt dat de Titus Brandsmaschool. Johan blijft daar als leerkracht werkzaam tot 1985. In dat jaar wordt hij directeur van de Alexander-school in Denekamp. Johan wil in 2008 nog één keer een overstap maken. Dat lukt. In Beuningen kan hij nu zijn onderwijsloopbaan afronden. Eyte de Vries (61) zegt de Willibrordschool in Noord Deurningen vaarwel. Hij is geboren in Wolvega en woont al jaren in Oldenzaal, ge-trouwd en al (drie dochters). In 1972 slaagt hij aan de pedagogische academie Gerardus Majel-la te Steenwijkerwold. De prille onderwijzer kan direct als leerkracht aan de slag in Hengelo, en wel op basisschool Esrein. In 1988 laat Eyte een directeursfunctie op de Drieëenheidsschool (nu basisschool Drie-eenheid) in Oldenzaal niet aan zich voorbijgaan. In 2001 wordt hij aangesteld als directeur van de Scheepersschool in Ootmar-sum. Hij moet zich speciaal richten op een fusie met de St. Jozefschool én de bouw van een nieuwe (brede) school. Het resultaat is basis-

school De Meander (2004), met Eyte als direc-teur. Vanaf 2006 leidt Eyte de Willibrordschool. Hoe kijk je (kort samengevat) terug op je loopbaan in het onderwijs? Truus: ‘Met veel plezier. Ik ging altijd graag naar school. Ik ben vergroeid met het onderwijs. In de

periode van 44 jaar heb ik veel ontwikkelingen en veranderingen meegemaakt. Vaak zag ik een bepaalde manier van aanpak verdwijnen en later weer opdui-ken, weliswaar in een iets ande-re vorm. Het is goed dat het on-derwijs meegaat met de ontwik-kelingen in de maatschappij. Soms gaan ontwikkelingen in het onderwijs wel wat snel. Dat zie je ook in de maatschappij.’ Johan: ‘Heel tevreden. Ik heb in het onderwijs veel energie ont-vangen én gegeven, met plezier. De contacten met kinderen, col-lega’s en ouders heb ik altijd als belangrijk en prettig ervaren.

Ook een goede band van de school met de kerk vind ik erg belangrijk. Die was overal waar ik heb gewerkt goed. Kortom: menselijke contacten, daar gaat het me om.’ Eyte: ‘Ik heb er veel voldoening gevonden. Het is een zwaar en inspannend beroep. Ik heb be-wondering voor de mensen die nu voor de groep staan. Het onderwijs eist nu meer. Veel maat-schappelijke problemen komen in het onderwijs terecht. Ze zijn niet allemaal op te lossen. Je ziet technocratische ontwikkelingen gericht op cogni-tieve resultaten. De wijzer slaat wat ver door. Men komt erop terug. De school moet meer een baken van rust zijn in deze drukke en impulsieve maatschappij. Het accent moet op het onderwijs zélf liggen. Tijd, rust en ruimte zijn belangrijk, voor leerlingen én leerkrachten.’ Wat trof je aan in de school/het onderwijs toen je begon? Truus: ‘Ik heb veel met kleuters gewerkt. Kin-deren komen nu ‘anders’ binnen dan vroeger. Ze hebben nu een andere ‘bagage’. Vroeger was er bijvoorbeeld geen voorschoolse opvang. Kin-

Truus Falkmann

9

deren waren meer buiten en deden daar veel ervaringen op. Het waren eigenlijk buiten-kinderen, dichter bij de omgeving/natuur. Het on-derwijs was klassikaal en er werd niet zo in ni-veaus gewerkt. Er was minder ondersteuning in de klas/school; ib’ers bestonden nog niet. Prak-tisch iedereen werkte fulltime. Er was een goed evenwicht wat betreft het aantal mannelijke en vrouwelijke leerkrachten.’ Johan: ‘Ik begon in een tijd met weinig werkgele-genheid in het onderwijs, net als nu. Er werd ge-werkt met klassikaal systeem, frontaal en niet op verschillende niveaus. Wel waren er combinatie-groepen. We hadden in Almelo nog schooltuin-tjes en de wekelijkse schoolmis. Een goed hand-schrift was nog van groot belang (computers wa-ren er nog niet). Ik vind overigens een goed handschrift nog steeds belangrijk. Ik heb mijn ontslagbrief onlangs nog met een vulpen ge-schreven. Verder was de in-vloed van het hoofd groot op school. We werkten enkel met fulltimers: vrouwen én mannen. Dames in de onderbouw en heren in de hogere klassen. De hoofden waren destijds voorna-melijk van het mannelijk ge-slacht. Leerkrachten volgden vaak een avondstudie voor een l.o.- of m.o.-akte.’ Eyte: ‘Het was voornamelijk klassikaal. De kinderen waren rustiger en er was meer disci-pline. Leerkrachten waren veel-al breder geschoold. Er ston-den relatief veel leerkrachten met een l.o.- of m.o.-akte voor de klas. De school kreeg meer vertrouwen van de ouders volgens mij.’ Wat laat je achter wat betreft de staat van het onderwijs nu? Truus: ‘Er wordt meer op niveaus gewerkt. Er is veel meer aandacht voor het individu. Tegen-woordig is er meer structurele ondersteuning, zowel in de klas als op schoolniveau. Mannelijke leerkrachten zijn geleidelijk voor een groot deel uit het schoolbeeld verdwenen. Moderne techni-sche hulpmiddelen hebben een belangrijke plaats ingenomen in de maatschappij, ook in de school. Ook worden de ouders actiever bij de school en het onderwijs betrokken. De organisa-tie is formeler geworden, mede doordat we bin-nen Konot meer met andere scholen te maken hebben.’ Johan: ‘Er wordt nu meer rekening gehouden met de niveauverschillen in de verschillende groepen. Vanaf 1985 kwam de computer in beeld. Nu zitten we in een digitaal tijdperk. Leer-lingen schrijven minder; er wordt ook minder ge-

oefend. Je ziet nu veel vrouwen in de school. De invloed van ouders is groter, in positieve zin. Het is allemaal democratischer geworden, dat bete-kent ook dat de besluitvorming meer tijd kost. De band school/kerk is veel minder nauw. In Beunin-gen zijn er gelukkig regelmatig gezinsvieringen en andere vieringen.’ Eyte: ‘Het is allemaal veeleisender geworden. Dat zie je ook in de maatschappij. Er wordt meer gevraagd van leerkracht en kind. Komen we met de technocratische middelen niet te ver van ons-zelf te staan? We moeten naar mijn mening terug naar de persoonlijke ontmoetingen. Alléén scores geven een te beperkt beeld van een kind. Niet alles is maakbaar. We leven en werken in een digitale wereld. Dat heeft voordelen, maar ook nadelen. We moeten echter niet van de werkelijk-heid afglijden.’

Wat zijn in jouw ogen positieve ontwikkelingen (geweest)? Truus: ‘De grotere aandacht voor het individuele kind vind ik goed. De introductie van de computer en digiborden is ook een goede ont-wikkeling. Wel moet er aandacht blijven voor de (tastbare) wereld om ons heen. Verder ben ik blij dat we als kleine school kunnen participeren binnen de organisatie Konot. Daardoor kunnen onder andere ervaringen met elkaar wor-den gedeeld. Je hoeft als school niet altijd alles zélf te doen. School en ouders zijn meer naar elkaar toegegroeid. Zij worden meer bij de school betrokken. We dragen tenslotte samen de verantwoorde-

lijkheid voor het kind.’ Johan: ‘De houding van de school ten opzichte van de ouders heeft zich positief ontwikkeld. Er is meer open communicatie en overleg. De school heeft meer oog voor de wat zwakkere kinderen. Vroeger lag het accent op de ‘betere’ leerling. Het onderwijs is meer op het individuele niveau van het kind gericht. De leerlingen zijn mondiger geworden. We moeten wel oppassen dat het niet té wordt. Er zijn per slot van rekening grenzen.’ Eyte: ‘Het accent is meer op de aandacht voor het individu (het kind) komen te liggen. Dat is goed. Wel moeten we meer de nadruk leggen op het kind in zijn/haar gehéle ontwikkeling. Toetsen en testen zijn uiteraard noodzakelijk, echter niet alléén zaligmakend.’ Negatieve ontwikkelingen? Truus: ‘De vele ontwikkelingen en de nieuwe dingen die op de school afkomen, komen de rust in de school niet altijd ten goede. Het is soms

(Vervolg op pagina 10)

Johan Steggink

10

lastig een keuze te maken: wat doen we wel, wat niet?’ Johan: ‘Men begint steeds meer over het ophef-fen van kleinere scholen. Kwaliteit mag een norm zijn. Ik vind dat je de laatste school in een (klein) dorp zo lang mogelijk open moet houden. Het hart van een dorp moet wel blijven kloppen. Scholen hebben te maken met veel parttimers. Dat maakt het vaak moeilijker om wat te organiseren, zowel op school- als op Konot-niveau. Ontwikkelingen gaan soms te snel. Wat nieuw is, is vaak al met-een achterhaald.’ Eyte: ‘We moeten in deze gedigi-taliseerde wereld kinderen meer de ruimte geven zich spelender-wijs (letterlijk) te ontwikkelen. Een kind moet kunnen dromen in het gras. Moderne, digitale hulpmid-delen moeten we in een goede verhouding tot het voorgaande goed én effectief gebruiken. De balans man/vrouw is helaas zoek in het basisonderwijs.’ Wat zijn je sterke punten, vind je? Truus: ‘Ik denk dat ik oog heb voor wat er op de werkvloer leeft. Ik overleg graag om sámen tot een oplossing te komen. Dat valt niet altijd mee. We werken wel mét elkaar voor de kinderen. Men-sen samenbinden, dat wil ik graag.’ Johan: ‘Ik kan de juiste contacten leggen en daarmee een goed netwerk organiseren. Ik denk dat ik mensen kan enthousiasmeren. Ik stel me collegiaal, bescheiden en dienstbaar op. Ik wil wel op de voorgrond, alleen ten dienste van de school of een organisatie die mij ter harte ligt. Dienstbaar leiderschap, daar gaat het mij om.’ Eyte: ‘Ik ontmoet graag mensen en ben altijd in voor een goed gesprek. In alle openheid probeer ik samen te werken en samen tot een oplossing te komen. Ik hou van openheid. Ik heb een aardig organisatietalent en ik sta ergens voor. Uiteindelijk kan ik de knoop doorhakken. Daarvoor probeer ik me in de ander te verplaatsen en tot een goed compromis te komen.’ Minder sterke punten? Truus: ‘Soms denk ik té lang na. Af en toe is het beter om wat sneller de knoop door te hakken, zowel op persoonlijk als op zakelijk terrein.’ Johan: ‘Iemand ontslag aanzeggen en slecht nieuws aan ouders overbrengen, dat vind ik ver-velend en lastig. Ik vind het moeilijk om ‘nee’ te verkopen. Ik zeg te vaak ‘ja’.’ Eyte: ‘Ik ben niet zo sterk in administratieve za-ken, protocollen en dingen schriftelijk tot in de puntjes vastleggen. Dat komt omdat ik praktisch

ben ingesteld en liever de handen uit de mouwen steek.’ Was er eventueel een ander beroep voor je weggelegd? Truus: ‘Ik heb eigenlijk nog nooit wat anders overwogen. Wellicht iets met of in de natuur. Die heeft me altijd uitermate geboeid.’ Johan: ‘Wellicht priester. Ik heb twee jaar op een seminarie gezeten, vandaar misschien. Ik wil altijd iets doen voor de gemeenschap; ik heb een ‘roeping’ iets voor de ander te betekenen. Mijn

inspiratiebron is de Bijbel.’ Eyte: ‘Misschien vrije onderne-mer; dingen zelf regelen, dat bevalt me. Beroepsmilitair sluit ik ook niet uit. Ik ben namelijk ooit afgewezen voor een oplei-ding aan de Militaire Academie in Breda. Ik was te jong, van-daar.’ Hoe verder met je leven? Truus: ‘Daar heb ik echt nog niet over nagedacht. Mijn leven was altijd min of meer afge-stemd op de school. Ik zie ons wel regelmatig op vakantie gaan. Verder voel ik me prettig thuis, in de tuin.’ Johan: ‘Ik hoop lang gezond te blijven. Dat vooral. Verder blijf

ik me inzetten voor de Historische Kring Vasse. Ik ben lid van het parochiebestuur in Tubbergen en daarnaast voorganger tijdens uitvaartdiensten en in woord- en communievieringen in Vasse, en ook nog parttime koster. Mijn groentetuin en vee vra-gen de nodige zorg. Dan blijft er nog tijd over voor mantelzorg.’ Eyte: ‘Ik hoop gezond te blijven met een meer zorgenvrij leven. Voor de rest laat ik het op me afkomen. Ik heb geen vaste plannen en zie wel wat me overkomt. Vooral rustig en écht ademha-len. Misschien ga ik wat tijd besteden aan vrijwilli-gerswerk. Ik hou van sporten, vooral wandelen én reizen. Ik laat in ieder geval de agenda los, letter-lijk en figuurlijk.’ Moet er tot slot nog wat ter tafel? Truus: ‘Ik heb altijd met een fijn team gewerkt, zowel in Tilligte als in Agelo. Ik heb nooit spijt ge-had om zo lang in Tilligte te werken.’ Johan: ‘Ik heb vijf mooie jaren in Beuningen ge-had en hoop van harte dat de school open blijft. Overigens, ik heb overal met plezier gewerkt. Op de Konot-periode kijk ik met plezier terug. Ook de tijd daarvoor bij de Stichting Katholiek Onderwijs Denekamp was mooi.’ Eyte: ‘We hebben het wel zo’n beetje, lijkt me. Ik wens Konot succes en alle goeds in de toekomst.’

Eyte de Vries

11

Comeniusproject Bernardusschool

José Boenders is sinds 1993 verbonden aan de school in Saasveld. Momenteel heeft ze een combinatiegroep 7/8 onder haar hoede. Daar-naast is ze binnen de school al jaren coördinator internationalisering. José: ‘In 2000 kreeg ik groep 7. Daar stond en staat het vak Engels op het rooster. Om deze taal te promoten zocht ik een internationaal project. Daarnaast wilde ik de leer-lingen een ruimere blik op de wereld bieden en last but not least wilde ik meer kennis opdoen van de onderwijscultuur in Europese landen. Uit-eindelijk viel mijn oog op het Comeniusproject. Daarvoor heb ik de school aangemeld. Met suc-ces. Inmiddels hebben we al vier projecten ach-ter de rug.’ Het laatste tweejarig project The Four Elements is onlangs afgerond. Samen met scho-len uit Engeland, Zweden, IJsland, Italië, Griekenland, Spanje, Frankrijk, en België richtte de Bernardusschool zich op de vier elementen: aarde, wa-ter, vuur en lucht. José: ‘Dit project was voornamelijk bedoeld voor de kleuters. Wij hebben de elementen uitgediept voor de groepen 1 tot en met 8. Vorig schooljaar kwamen ach-tereenvolgens ‘aarde’ en ‘water’ aan bod; dit jaar waren respectievelijk ‘vuur’ en ‘lucht’ aan de beurt.’ José licht er ter verduidelijking één element (vuur) uit, dat zo’n vier maan-den min of meer centraal stond: ‘In verschillende groepen werden onder andere tekeningen met betrekking tot vuur gemaakt. Ook werden de kleuters liedjes over vuur aangeleerd. De leer-lingen van de bovenbouw hebben vulkanen gere-aliseerd en er werden powerpoints over vulkanen gepresenteerd. De brandweer Twente gaf de leerlingen informatie over vuur in al zijn facetten inclusief een demonstratie en een heuse ontrui-mingsoefening. Leerlingen mochten zich ook ver-kleden als brandweerman.’ Alle scholen uit de negen deelnemende landen

richten zich in dezelfde periode op hetzelfde the-ma. Over de vorderingen/resultaten houdt men regelmatig contact met elkaar, onder andere via het internet, waar vanaf de start van het project de website ‘The four elements’ is geopend. Een mascotte fungeert voor de kleuters als het symbool van het project. Tijdens dit project heeft iedere deelnemende school een draak als mas-cotte. José: ‘De belevenissen van de draak wor-den vastgelegd in een dagboek. Dat boek wordt later gepubliceerd. De mascotte wordt meegeno-men naar alle groepen bij activiteiten die betrek-king hebben op het thema. Ook gaat Daan, de naam van de mascotte, mee naar het buitenland. Dat gebeurt op het moment dat alle coördinato-ren/vertegenwoordigers van de scholen bij elkaar

komen nadat een thema is afgerond. Deze bij-eenkomsten worden gehouden op verschillende scholen van de landen van het project. Je maakt nader kennis met de school én het land. Iedere school geeft tijdens de meeting een powerpoint-presentatie van de activiteiten rondom het thema. Tevens neemt elk land een gezamenlijk zelfge-maakt product behorende bij het element mee

Verschillende scholen in den lande nemen jaarlijks deel aan projecten die de blik van de kin-deren én de leerkrachten verruimen. Het Comeniusproject is een project dat zelfs landsgrenzen overschrijdt en kinderen uit verschillende landen nader tot elkaar brengt. Het gaat om diverse samenwerkingsprojecten van verschillende scholen uit landen binnen de Europese Unie (EU). Een belangrijk doel is om leerlingen bewuster te maken van verschillende culturen binnen Euro-pa. Door het uitwisselen van onder andere foto’s, videoreportages, collages, brieven en e-mails vergaren kinderen een beter inzicht in de levenswijze van hun leeftijdgenoten in partnerscholen. De Bernardusschool in Saasveld heeft al jaren goede ervaringen met een Comeniusproject. Info & Co zoekt in de school dé aangewezen persoon op die uit haar ervaringen met het project kan putten.

Susanne Gelevert, Ans Pol en José Boenders op reis

12

naar de meeting, bestemd voor alle andere scho-len. Wij krijgen van iedere school ook een eigen product. De laatste keer (in mei) was dat een zelfgemaakte vlieger, met betrekking tot het vier-de thema: lucht.’ Tijdens de themaweken wordt als vast onderdeel maandelijks het weer in de partnerlanden ter plekke aan elkaar doorgeven. José: ‘Dat is inder-daad een van de afspraken die iedereen nakomt. Daarnaast hebben we afgesproken dat er een dagboek (van de draak) wordt bijgehouden én dat elke school na ieder thema een gezamenlijk product fabriceert en distribueert.’ De Bernardusschool is volgens José de enige Konot-school die participeert in het Come-niusproject. José: ‘Je kunt niet zomaar deelne-men. De school moet zich uiteraard via E-twinning aanmelden voor een geëigend project en vervolgens een gedetailleerde vragenlijst met doelen/ activiteiten et cetera invullen om subsidie te genereren van het Europees Platform. Niet

iedere aanvraag wordt gehonoreerd. Gelukkig zijn er al vier verzoeken gehonoreerd. Ik maak na ieder project een eindverslag. Dit wordt na afloop van het project van het Europees Platform ver-wacht. Dat stuur ik ook naar het Platform. Ik ga ervan uit dat we de laatste jaren steeds een goe-de indruk hebben achtergelaten. Dat scheelt wel-licht bij een volgend verzoek om een nieuw pro-ject te starten.’ Om het verhaal completer te maken wijst José Boenders ons de weg om meer van het project tot ons te nemen: ‘Ga naar www.bernardussv.nl, klik op internationalisering en vervolgens op co-menius.’ De moraal van het verhaal zit in het volgende citaat: ‘The four elements need to work together to crea-te LIFE as wel as the European schools need to work together to create EUROPE!’

In de laatste Info & Co hebben we bericht dat we van plan zijn een kantoor te gaan bouwen. (Er wordt druk onderhandeld met de gemeente Ol-denzaal.) We hebben toen ook gevraagd om een aanspre-kende naam voor dit gebouw. Uiteindelijk heb-ben we, na een herhaalde oproep, twee namen binnengekregen. Naast Concilio, werd ook de naam Konot-huis genoemd. Het college van bestuur heeft beslo-ten de naam Konot-huis te kiezen, omdat daar-

mee én de naam van onze stichting én de be-doeling van het kantoor benoemd wordt. Het moet een thuis, een onderdak zijn voor alle Ko-not’ers en ons onderwijs. George in het Veld en Lidy Groeneveld, bedankt voor jullie ideeën. Mede namens Arjan Brunger, Jan Morsink

Naam nieuw Konot-gebouw

13

Hennie Paus neemt afscheid

De in Albergen geboren, getogen en woonachti-ge leerkracht behaalt in 1974 aan de pedagogi-sche academie ‘Hoogveld’ in Hengelo zijn onder-wijsbevoegdheid. In dat jaar kan hij als leer-kracht aan de slag op de Floraschool in Borne. Daar werkt hij dertien jaar. Vervolgens is Hennie vier jaar directeur van basisschool De Esch, ook in Borne. Daarna doet hij zijn eerste ervaringen op in het speciaal onderwijs, en wel op de ‘Hollander Graven’ in Almelo. Hennie over dat jaar: ‘Op school zaten enkel meiden van Huize Alexandra, niet de gemakkelijkste leerlingen. Een verschil van inzicht met de leiding van het internaat leidde tot het vertrek van alle leerkrach-ten van de school. De volgende elf jaar heb ik ook gewerkt in het speciaal onderwijs, in Henge-lo op de ‘Elsbeek’, na een fusie onder de naam SBO Beyaert’. Na een korte periode op SBO De Windroos in Oldenzaal kwam ik in 2002 uiteinde-lijk terecht op de Willibrordschool.’ Hennie vindt het nu tijd om te stoppen. De schoolverlater over zijn vertrek: ‘Ik vind 62 jaar een mooie leeftijd om te stoppen. Ik wil niet te lang doorgaan en niemand is per slot van rekening onmis-baar. Ook speelt mee dat ik niet zo gek ben op al het gedoe om het lesgeven heen, vooral de administratieve romp-slomp. Het wordt in mijn ogen een beetje te gek. Ik ben geen administrateur, daar-om ben ik ook ooit als directeur opge-stapt.’ Toch heeft Hennie altijd en overal met plezier gewerkt. ‘Ik doe mijn werk, indien mogelijk, vaak op mijn manier. Ik ‘augurk’ er weleens wat omheen. Strafwerk heb ik nooit gegeven. Een goed gesprek met een kind is veel beter. Ik probeer het waarom te achterhalen, en wil dus niet enkel signaleren. De eerste week van het schooljaar noem ik de wenweek. Mijn bedoeling daarvan is om elkaar, leer-lingen en leerkracht, beter te leren ken-nen en om aan elkaar te wennen.’ Hennie heeft zo zijn eigen, wijze kijk op het onderwijs. ‘Je moet voor de kinderen al vroeg een uitdagende omgeving cre-ëren. Ze moeten zich verwonderen. Spe-len is voor mij ook een vorm van ontdek-

ken. Drillen staat niet in mijn woordenboek. De computer vind ik een aardig hulpmiddel, maar zeker niet heilig. Je kunt kinderen beter zélf din-gen laten ontdekken.’ In de klas probeert de energieke leerkracht het zo goed mogelijk te doen. ‘Ik heb de combinatie 7/8. Wanneer je in elke groep de kinderen op drie niveaus wilt laten werken, zit ik in mijn com-binatie op zes niveaus. Dat is in de praktijk moei-lijk realiseerbaar. Ik doe mijn best. Na een goeie instructie laat ik de kinderen zelfstandig werken. Daarnaast geef ik dan extra uitleg waar mogelijk. Je moet altijd oog hebben voor de individuele verschillen van kinderen. Verschillen moeten er zijn. Het moet echter allemaal niet té individueel worden; we vormen wel allemaal sámen de maatschappij.’ De ervaren onderwijzer heeft de leerlingen mon-diger zien worden. ‘Kinderen houden je soms

De Willibrordschool in Noord Deurningen doet deze zomer een dubbele aderlating: naast direc-teur Eyte de Vries verlaat ook leerkracht én oudgediende Hennie Paus (62) de school en daar-mee het onderwijs. De markante onderwijsman, die naar eigen zeggen het onderwijs ingerold is omdat hij niet wist wat hij wilde worden, vindt het onderhand mooi geweest. Hij gaat met pre-pensioen.

14

een spiegel voor, maar je moet er wél in kijken. Hun kennis moet je gebruiken en je eigen fouten durven toegeven. Naast kennisoverdracht moe-ten we de leerlingen een houding aanleren om zélf te onderzoeken en te ontdekken. Ik ben niet zo voor een te uniforme aanbieding van de leer-stof. Jammer vind ik dat statistieken te veel een eigen leven leiden. Er moet meer gekeken wor-den naar hoe er daadwerkelijk wordt gewerkt in de klas. Directeuren mogen van mij best (wat

meer) voor de klas. Ook vind ik dat oudere leer-krachten in hun afbouwperiode jonge collega’s meer gaan begeleiden.’ Hennie Paus gaat zich de komende jaren niet vervelen. ‘Ik hou onder meer van reizen en brid-gen. Ik kan zo nu en dan als verkoper in een drankenzaak aan de slag. Overigens, in mijn vrije tijd ga ik een drankje, met daarbij een sigaartje, ook nooit uit de weg.’

Het is op 26 juni 2013 25 jaar geleden dat Esther aan de Stegge startte als kleuterjuf in het onder-wijs. Na haar opleiding op de klos in Enschede was haar eerste jaar als wpo-leerkracht op de Sint Jozefschool in Ootmarsum. Geboren en ge-togen zijn in Ootmarsum was voor haar geen belemmering om uit te waaieren naar andere werkplekken in Nederland. Haar eerstvolgende werkplaats was Den Haag. Vier jaar lang heeft zij in deze residentiestad ge-werkt. Naast het werken werd natuurlijk ook me-nig winkel bezocht om vervolgens modieus ge-kleed in Oot-marsum te ver-schijnen. Na deze periode volgde een aantal jaren in het speciaal onderwijs aan de Oosteres-school in Alme-lo. Toch bleef een terugkeer naar Ootmarsum Esther trekken. Na eerst een viertal maan-den zwanger-schapsverlof te hebben inge-vuld op ‘n Bao-ken ging de grote wens in vervulling: Juf worden aan de Scheepersschool in de haar zo geliefde groepen 1 en 2, en dan ook nog in Ootmarsum. Na de fusie van de basisscholen in Ootmarsum bleef Esther op basisschool De Meander werken in groep 2. Dit jaar heeft Esther weloverwogen een volgende stap in haar schoolloopbaan ge-zet.

Als leerkracht van groep 3 begeleidt zij nu de leerlingen uit groep 2 bij het aanvankelijk lees-proces, bij het maken van hun eerste rekenop-drachten en andere activiteiten. Wij zien Esther elke dag genieten van het werken met haar leer-lingen. Haar warmte, betrokkenheid en belang-stelling voor de leerlingen zijn een genot om naar te kijken. Haar luide, hartelijke lach horen wij niet alleen in de groep, maar door de hele school. Plezier en gezelligheid in het werk en het sociale leven zijn voor Esther belangrijk. Zichtbaar en

hoorbaar aanwezig geniet zij met volle teugen van haar leven. Op vrijdag 28 juni vierde Esther samen met de leerlingen uit de groep en ’s avonds met haar collega’s haar 25-jarig onderwijsjubileum. Mede namens het team, Huub van der Wal

Juf Esther 25 jaar in het onderwijs

Juf Esther en haar klas

15

Na een jaar van hard werken is iedereen wel toe aan een welverdiende vakantie. Hoe je die gaat invullen is voor ieder van ons heel divers. Wordt het een ontspannen trip naar de zon, ga je met je gezin op reis, met vrienden op pad óf trek je er alleen op uit? Geniet je thuis van je vrije tijd en laat je het vakantiegevoel gewoon lekker op je afkomen of … Pak je je koffer in en zet je het werk voort in een ander land, met een groep docenten die je kort geleden nog helemaal niet kende? Een beetje pionieren, spanning, avontuur, out of your com-fort zone. De laatste optie is voor mij een heel mooie invulling van mijn vakantie. Mijn naam is Marion Padberg, werkzaam op SBO De Windroos en vrijwilliger voor de stichting Edu-kans. Wat een impact heeft het werk als werelddocent op mij gehad. Het is een indrukwekkende, diepe ervaring, die ik met me meeneem en koester. Mijn bevindingen in het gastland Kenia zijn van die aard, dat ik er ook nu nog vaak aan terug-denk. Het was fantastisch dat ik dit jaar, in de meivakantie, weer meemocht met een nieuwe groep werelddocenten. Door deel uit te maken van een team onderwijsspecialisten en je kennis te delen met collega’s, zet je je eigen functione-ren weer eens op scherp. Je deelt kennis met collega’s, hier en daar en duikt in een geheel an-dere cultuur. Je wordt volledig teruggeworpen op je eigen kwaliteiten en krijgt kansen om nieuwe te ontdekken of aan te scherpen. De openheid waarmee mensen je ontvangen in je gastland, geven je een gevoel dat je echt wel-kom bent. Ubuntu is een Afrikaans woord dat, als ik het moet benaderen, overeenkomt met ons woord saamhorigheid. In Kenia, mijn gastland, is die saamhorigheid er echt. Mensen maken deel uit van een grotere gemeenschap. Je kunt niet zonder elkaar, want dan kun je daar niet eens overleven. Onze Keniaanse collega’s staan iedere dag voor een grote uitdaging; ze geven les aan grote groe-pen leerlingen, geen homogene groepen, met grote leeftijdsverschillen. Kinderen zijn vermoeid als ze aankomen op school door de lange weg die ze iedere dag moeten afleggen om er te ko-men. Ze hebben weinig middelen om les te ge-ven en donkere lokalen waar de wind vrij spel heeft. Geen stroom of stromend water: het ont-breekt ze aan alles. Toch lukt het ons om hier doorheen te kijken en, samen met de Keniaanse collega’s, de lessen zo aan te passen, dat leerlingen actiever bij de les betrokken worden. In de vier jaar dat ik nu meega als werelddocent krijg ik vaak de vraag gesteld of het wel wat uithaalt om zo kort in een

ontwikkelingsgebied te werken. Natuurlijk heb ik me dat ook afgevraagd, maar ik weet inmiddels dat ons werk zeer wordt gewaardeerd en het on-derwijs op een hoger plan brengt. Als je vaker in het gebied komt, zie je ook de stappen die gezet worden. De ontwikkeling is er, leerkrachten ge-ven op een andere manier les, waardoor kin-deren meer bij de les betrokken worden. De be-wustwording van leerkracht-gestuurd onderwijs, naar lessen waarbij het kind meer centraal staat door het inzetten van actieve werkvormen, komt langzaam op gang. Leerkrachten horen van el-kaar dat er een programma is van Edukans. Ze melden zich spontaan aan bij de partnerorgani-satie waar Edukans mee samenwerkt en willen ook graag op die manier hun onderwijs verbete-ren. Via Info & Co deel ik deze mooie ervaring met mijn collega’s binnen Konot. Daarom richt ik me nog eens tot jullie om het werk van werelddocent onder de aandacht te brengen. Als onderwijsprofessional wordt er van je ver-wacht dat je jaarlijks je kwaliteiten aanscherpt en een vorm van nascholing kiest die bij je past. Als werelddocent moet je een voor- en nameting doen ten aanzien van je competenties. Hoe mooi zou het zijn als er ieder jaar een collega binnen Konot de nascholingsgelden zou kunnen inzetten om zich te ontwikkelen binnen dit internationale onderwijsgezelschap. Ik roep directies van de Konotscholen en ons college van bestuur op om collega’s te ondersteunen die interesse hebben om zich te ontwikkelen als werelddocent. Meestal past de reis binnen een vakantieperiode, soms past het net niet en moet je een week over-bruggen. Meedenken en zoeken naar oplossin-gen zijn dan aan de orde. Als werelddocent bekostig je de reis zelf. De kos-ten omvatten de vier opleidingsdagen in Neder-land en de reis- en verblijfskosten in het gast-land. Een bijdrage in deze reiskosten vanuit het college van bestuur aangemoedigd, zou een mooie handreiking zijn om leerkrachten de gele-genheid te geven om zich te ontwikkelen, over onze grenzen heen. Ons werelddocententeam bestond dit jaar uit twaalf personen en we hebben een breed pro-gramma aangeboden. De schoolleiders, die dit jaar voor het eerst specifiek aan de schoolleiders in het gastland waren gekoppeld, hebben het programma op een hoger plan gebracht. Iedere deelnemer heeft nu meer inzicht gekregen in zijn/haar eigen leiderschapsstijl. Wil je er meer over lezen? Kijk dan op mijn deelnemerspagina van Edukans: marionpadberg.inactievooredukans.nl.

(Vervolg op pagina 16)

Weer naar Kenia

16

Op 16 oktober organiseert de regiegroep onder-

wijs voor alle medewerkers van onze stichting

een Konotdag rondom het thema: Positive Beha-

vior Support (PBS), ofwel een positief pedago-

gisch klimaat.

Een aantal Konot’ers heeft reeds in een work-

shop kennis gemaakt

met PBS. Op de Ko-

notdag zal PBS gere-

lateerd worden aan

onze kernwaarden

openheid, betrokken-

heid, respect, vertrou-

wen en dynamiek.

Wat betekent dit voor

de relatie met de kin-

deren in mijn groep,

met mijn collega’s en

met de ouders van on-

ze leerlingen? In elf

aan de kernwaarden

gerelateerde work-

shops zullen actuele

thema’s als communi-

catie met ouders, feedback geven, OGW/HGW

(en nog veel meer) vanuit een PBS-bril worden

bekeken.

We starten de dag met zijn allen met een och-

tendprogramma op de Universiteit Twente. Na de

lunch aldaar zullen we naar de eigen school

gaan. Daar zal elk team worden uitgedaagd het

geleerde van de ochtend door te vertalen naar

de eigen school en het eigen handelen. ‘Hoe

gaan we bij ons op school inhoud en vorm geven

aan een positief pedagogisch klimaat, hoe wor-

den de kernwaarden zichtbaar in mijn gedrag op

onze school?’ zijn vragen waarover alle Ko-

notteams zich ’s middags zullen buigen.

Na de zomervakantie worden jullie uiteraard ver-

der geïnformeerd over de opzet en inhoud van

deze dag, maar wij willen jullie op deze manier

alvast informeren!

We hopen als regiegroep onderwijs op een inspi-

rerende dag die ervoor zorgen zal dat een posi-

tief pedagogisch klimaat op elke Konotschool op

de agenda blijft staan. Een dag die ons scherp

zal houden op onze kernwaarden!

De regiegroep onderwijs,

Gerard Wolbers, Mariët Oude Voshaar, Susan

Smidt, Brigitta Snippert en Ellis Bronkhorst

16 oktober: Konotdag!

Tot slot wil ik deze tekst met jullie delen, die ik heb gekregen toen ik weer thuis kwam op Schip-hol. Plotseling daar, Plotseling hier. Wetend wat je thuis komt doen, Want je hebt een verhaal te vertellen. Jouw verhaal, Over onderwijs en armoede, geluk en kinderen. Je hart zit er vol van, Je lijf is er moe van,

Maar je wilt vertellen, Je moet vertellen. Lukt het je? En kun je gewoon weer verder? Nee, want er is iets in je veranderd. Kenia heeft je anders gemaakt. Mooier…want jij hebt het beleefd! Welkom thuis..welkom. Marion Padberg

17

Info & Co feliciteert

Hannie Everlo van De Leemstee Jan Morsink van het stafbureau Karel Kunne van De Bongerd en Rosalien Krabbe van De Meander

met hun 40-jarig jubileum,

en Karin Brilman-Abbing van De Veldkamp Ellis Bronkhorst van het stafbureau

met hun 25-jarig jubileum.

Het 40-jarig jubileum van Jan Morsink werd op passende wijze gevierd bij ‘de Dominee’, grand café welteverstaan. Tijdens deze gelegenheid bood Arjan Brunger de jubilaris als cadeau een enveloppe met inhoud aan, bestemd voor een schoolproject in Nepal.

18

Terug en vooruit

Afgelopen schooljaar hebben onze digicoaches tijd en energie geïnvesteerd in een drietal school-trajecten: Implementatie WIG, Ondersteuning leerkrachten en Tablets in de klas. Voornamelijk positief kijken ze terug op de eerste twee omdat er veel in elkaars keuken is gekeken. Alle Konot-collega’s hebben kennis gemaakt met het nieuwe intranet en de website. Vooral het gebruik van de laatste kreeg een duw in de goe-de richting. Aan de functionaliteiten van het intranet moeten sommige scholen nog wat wennen. Documenten opslaan in de cloud gaat blijkbaar nog over een drempeltje. Tijdens bezoeken aan onze scholen kwam nogal eens de wens naar voren om vooral leerkracht-vaardigheden in de picture te houden. Naast dat er komend jaar door de digicoaches weer aan dit aspect wordt gewerkt, vind je dit ook weer terug in het pas verschenen Konot-professionaliseringsaanbod. Dit jaar toegespitst op het gebruik van je digibord of touchscreen. (Zie het intranet: professionalisering > intern aan-bod.) En volgend jaar? Tijdens de laatste bijeenkomst van onze digicoa-ches stonden de volgende vragen centraal: ‘Hoe is jouw gewenste situatie aan het eind van vol-gend schooljaar? Waarin verschilt deze met de huidige situatie en hoe kan KictO bijdragen om dat verschil te maken?’ Mede gevoed vanuit het onderzoek Didactiek In

Balans 2012 hebben collega’s de ambitie om leerlingen meer invloed te laten hebben op in-houd en proces van hun leren. Vooral de zaak-vakken bieden daar mogelijkheden. Termen als: social media, portfolio, tablets en 21st century skills passeren de revue. Een nieuw schooltraject was geboren. Daarnaast zijn er ook die aan het eind van vol-gend schooljaar het verschil zien nadat er met een nieuwe methode is begonnen. Zo leidt op vier scholen de implementatie van WIG4 tot een schooltraject: het juiste gebruik van de oefen- en digibordsoftware. Vanzelfsprekend hoeft het hierbij niet te blijven. Ook (weer) opgetekend: ‘Hoe richt ik een digitaal rapport in?’ Rijp voor KijkenWatWerkt in je eigen keuken en die van een ander. En ja, Microsoft stopt volgend jaar de ondersteu-ning van Windows XP. Dus ook einde verhaal voor de oude Klas.nu. Elke school zal dan de Klas.nu3 hebben met nieuwe mogelijkheden en nieuwe kansen. Voor wie al uitkijkt naar 2013-2014 wenst KictO eerst een prima, ontspannen vakantie (dat geldt ook voor wie het volgend schooljaar nog te ver weg lijkt).

Jan Nijland,

stafmedewerker onderwijs en ict

Zo aan het eind van een schooljaar heb je de behoefte om terug te blikken en vooruit te kijken. We ontkomen er niet aan. In het verleden ging deze bijdrage door het leven als: ‘Hoe vaart het KIN’. Voor deze gelegenheid haal ik haar weer van stal.

Aanbod professionalisering Met ouders kom je verder, Tips en Trucks voor Parnassys, Kansrijke combinatiegroepen, Active-rende werkvormen, Kijken, herijken en verrijken, Diagnostische gesprekken met kinderen, Terug-veren bij werkdruk … Hierboven slechts een greep uit het rijke aanbod aan workshops die we binnen Konot voor alle medewerkers organiseren. We bieden hiermee de mogelijkheid om dichtbij en met elkaar te le-ren. We hopen op net zoveel positieve reacties als het afgelopen schooljaar. Om hiervoor te zor-gen hebben we vele collega’s gevraagd wat ze graag zouden willen. Met de input van deze collega’s zijn we gekomen

tot twintig workshops en - nieuw dit jaar - twee filmavonden. Een aantal succesvolle workshops van afgelopen schooljaar staan ook dit jaar weer op het programma. Daarnaast zul je ook nieuwe titels vinden. Voor elk wat wils! Op het intranet kun je onder het kopje professio-nalisering het complete aanbod zien. We hopen weer op een enthousiaste deelname en verheugen ons opnieuw op de levendige dis-cussies. Opgeven kan door een e-mail te sturen naar m.wolbers@konot.nl

19

20

Uw advertentie hier?

Bel: 0541580350

Of stuur een mail naar: infoenco@konot.nl

De leerlingen en leerkrachten van basisschool De Esch hebben afscheid genomen van een tweetal zeer gewaardeerde leerkrachten: Elise Velthuis en Karin Kamphuis. Elise werkte 29 jaar op De Esch, Karin heeft reeds 38 onderwijsjaren op haar naam staan. Beide juffen hebben een grote staat van dienst op onze school. Elise gaat een nieuwe uitdaging aan en Karin gaat genieten van haar prepensioen.

Wij willen zowel Karin als Elise heel hartelijk be-danken voor hun inzet op De Esch. We wensen hen nog vele, vele jaren in goede gezondheid toe.

Karin en Elise, DANK JULLIE WEL … Mede namens het team, Lidy Groeneveld

De Esch neemt afscheid van juf Karin en juf Elise