gure esperientzien kontaketak

Arantzabela ikastola, 6. maila A 2012-2013

ESGINZE

BAT

Egun batean, 2011n, klasean geundela txirrina jo zutenean,

futbolean jolastera joan ginen eta ni baloiaren bila joan nintzen.

Orduan, lagun batek eta biok talka egin genuen eta min hartu

nuen.

Medikuak esan zidan esginze bat nuela eta benda berezi bat ipini

zidaten. Baita hiru aste futbolean jolastu gabe egon behar nuela,

baina ez nuen makuluen beharrik, kolpea ez zen oso gogorra izan

eta.

Bi aste bendarekin egon ondoren, baineran kendu nuen, oina han

sartuta eta benda mozteko artaziekin. Min handia sentitu nuen

benda kentzerakoan. Nire amak esan zidan oraindik ezin nuela

futbolean jolastu.

Aste batean mina ia desgertu zitzaidan, eta azkenean futbolean

jolastu ahal izan nuen.

ETA HORRELA DA NIRE ISTORIA...

Egilea: Adrian Roncero

PORT - AVENTURA

Niri gertatu zitzaidan 2006an, oporretan. Port - Abenturara joan ginen; txikia

nintzenez Errusiar mendian ibiltzeko beldurra nuen .

Bitartean beste atrakzio batera joan nintzen . Denbora pasa eta gero nire buruari

lortuko nuela esan nion ( aurpegi txarrez) . Azkenean nire aitarekin joan nintzen . Igo

ginen biok, eta goian, bertigoa daukadanez, beldurra sentitu nuen . Behera begiratu

nuenean izan zen.

Beheruntz joateko momentuan burua metalezko barandilaren kontra jo nuen eta

odoletan hasi nintzen.

Behera iristerakoan nire aita, ama eta ni autora joan ginen korrika, eta ospitalera

eraman ninduten.

Ailegatzerakoan urgentzietara joateko esan zidaten, odol asko bota nuelako. Gero

nire aitak esan zidan puntu batzuk eman zizkidatela ( baina ni ez naiz gogoratzen ).

Hurrengo egunean ospitalera bueltatu ginen ea zer moduz zegoen nire zauria,

aurpegi onarekin galdetu nion medikuari ea ondo neukan, berak, askoz hobeto nuela

erantzun zidan.

Pasaden urtean berriro joan nintzen, baina ez nintzen igo atrakzio horretara.

EGILEA : Ainhize Garcia

ANESTESIA ETA NI 11 urte nituela, medikuak kiste bat nuela esan zidan,hau da,

bultotxo bat, eta masailean ebakuntza egin behar zidatela . Ni

oso urduri negoen begiaren alboan zegoelako eta operazioa

gaizki atera ahal zelako. Eguna ailegatu zen eta anestesia zela eta

oso urduri lokartu nintzen eta altxatu nintzenean oso kezkatuta

nengoen eta irainak esaten egon nintzen denbora luze. Anestesia

pasatu zitzaidanean bide osoa barkamena eskatzen egon nintzen,

eta nire amak lasai egoteko esan zidan, hori edozeini gertatu ahal

zaiola eta ez arduratzeko. Farre egiten lokartzen direnak, farre

egiten esnatzen direla, negarrez lokartzen direnak, negarrez

esnatzen direla eta horrela sentimendu guztiekin. Nire lagunak

esaten duten bezala anestesia denboraren geldiune bat da, eta

arrazoia dute.

Egilea: Alaitz Barrera

ADI!!!!!!!!!!ERRETZEN DU ETA

Urtero nire aitonaren urtebetetzean, nire aitona-amonen txabola batera joaten gara

“La Puebla” izeneko herri baten mendian kokatuta dago. Bere urtebetetzea egun osoa

bertan pasatzen ospatzen dugu. Udazkena da, beraz, ez gara egoten berandu arte

iluntzen duelako.

Nire istorioa aitonaren urtebetetzean gertatzen da:

goizeko hamabietan joan ginen eta gurasoak janaria prestatzen hasi ziren. Bitartean

nire ahizpa eta biok abarrak biltzera joan ginen geroago sua prestatzeko, urtero bezala.

Minutu batzuk pasa ziren eta nire lehenngusua Mikel heldu zen, Leire eta biok

makilak biltzeaz aspertuta geundelako berarekin txabola bat egitera joan ginen.

Basora abiatu ginen gure txabola prestatzeko toki bat bilatzeko eta hara ze sorpreza!

Aurreko urtean egindako txabola han zegoen, pixka batt apurtuta eta itsusia, baina

han zegoen. Orduan txabola aprobetxatu genuen eta berreraiki genuen. Ordu erdi

ondoren deabru bat etorri zen infernura eramateko, nire osaba zen eta esan zigun

bazkaltzera joan behar ginela, uzteko guztia zegoen bezala.

Bazkaldu ondoren guk bildutako adarrak sutara bota genituen eta amaitu zirenean

lurrean aurkitzen genituen makiltxoak sutara botatzen hasi ginen. Halako batean

lurrean zegoen makil bat hartu nuen eta aaaaiiiiiiiiii zenbat erretzen zuen! eta hartu

bezain pronto lurrera bota nuen. Behatz batean konkretuki mina neukan eta erreta

neukan, makuila moduko bat neukan behatzean. Nire amari laguntzeko eskatuko nion,

baina hasieratik esan zidan kontuz ez erretzeko eta esan nion ez nintzela erreko, baina

berak erantzun zidan erretzen baninten... orduan ez nion kontatu, azkenean konturatu

zen. Baina ez zidan haserrerik egin, eta lagundu zidan. Nire izeba erizaina denez

behatza sendatu zidan eta lurrean etzan nintzen eta lo pixka bat egin nuen.

Egilea:Alba Rodriguez

OPERAZIOA

Larunbat batean, gaizki sentitzen nintzen eta ospitalera joan nintzen, eta esan zidaten

ingresatuko nindutela. Eta ziztatu zidaten eskuineko eskuan tubo bat jartzeko.

Egunero behin edo bitan ziztatu behar zidaten odola ateratzeko. Egun bat pasa eta

gero (igandea) esan zidaten agian etxera bialduko nindutela, eta mediku batek esan

zidan ekografia bat egingo zidatela eta esan zuten apendizitisa nuela.

Medikuek eraman ninduten operatzera eta apendizea kendu zidaten. Eta gero nire

amak esan zidan ez ba zidaten operatzen, hilko nintzela. Eta azkenean medikuak

galdetu zidan ea noiz nahi nuen joan etxera eta nik esan nion hurrengo egunean nahi

nuela. Eta hurrengo egunean etxera pozik joan nintzen.

Egile: Alex D.

EZPALA

Duela bi urte, larunbat batean, antzerki eskolara abiatu nintzen oinez. Iristerakoan, beti bezala, zapatak kendu nituen eta klasea hasi zen. Oso egun

gutxi falta ziren antzerkiko azkeneko obra egiteko. Obra egiteko behar

genituen gauzak hartu genituen gela handi batetik. Ni prestatu nintzen,

aldageletara joan nintzen arropak aldatzeko. Errege jantzi behar nuen. Denok

prest egon eta gero, eszena- tokira abiatu ginen fantasiazko obra entsaiatzera.

Eszena- tokira igotzerakoan, ezpal txiki bat sartu zitzaidan ezkerreko oinan. Ez

nion ezer esan irakasleari ezta nire lagunkideei eta nahiko deseroso egin nuen

entsaioa eta klasea ere. Antzerki- klasea bukatu eta gero, nire amonaren etxera joan nintzen, amona bisitatzera. Aitari komentatu nion pasartea eta ordu oso bat

geroago, etxera joan ginen, oraingoan kotxez. Oina nahiko handituta nuen.

Etxera ailegatzean, zapatak kendu nituen eta nire aita ezpala kentzen saiatu zen

baina, nik ez nion uzten, min handia egiten zidalako botikinaren pintzekin. Nire

aita aspertu zen eta arratsaldean kenduko zidala esan zidan. Atseden hartu nuen

eta bazkaltzeko ordua ailegatu zen. Bazkaldu eta gero, ordenagailura jolastera

joan nintzen, “Civcity Roma” izeneko jokua. Aspertu nintzenean, etxekolanak egin nituen eta arratsaldeko seirak inguruan, nire aita berriro saiatu zen ezpala

kentzen baina, lehen bezala, ez zuen lortu. Kalera joatean, Espainia Plazara

abiatu ginen, lagun batzuekin egoteko. Han, nire aitak eta lagunek, pote batzuk

hartu zituzten eta ni jolastera joan nintzen nire lagunekin.

Jolastu eta gero, oinean, izugarrizko mina neukan, ezpala zela eta. Nire

aitarengana joan nintzen min izugarria neukala esatera eta eta nire aitak galdetu

zidan ea orduan ezpala kendu nahi nuen eta nik baietz erantzun nion. Nire aita

bi hatzekin saiatu zen kentzen eta une honetan, lortu zuen. Min handia sentitu nuen kentzerakoan.

Hemen daukazue ezpala baten erauzketa pintza batzuekin.

Egilea: Alex Garcia Caballero

PATATA FRIJITUA

Neguko arratsalde batean, txikia nintzenean, hiru urte nituenean, taberna batean

geuden nire aita eta lagun batzuekin. Tabernaria oso majua zen eta hitz egiten

gurasoen lagunak egin ziren. Esan dudanez, oso majua zen eta patata frijitu ronda

batera gonbidatu gintuen. Niri, beste ume askoi bezala, asko gustatzen zitzaizkidan,

eta nire aita konturatu gabe handiena hartu nuen. Eta hain gogotsu jan nuenez,

kotrako eztarritik joan zitzaidan, eta marrantaka hasi nintzen, nire ama ea zer

gertatzen zitzaidan galdetu zidan, eta nik marrantan segi nuen. Eta nire aita azkenean

konturatu zen patata frijitu bat hartu nuela. Gorri-gorri jarri nintzen eta gende guztia

larritzen hasi zen. Tabernaria oihukatzen hasi zen. Lagun bat kotxera joan zen

medikura eramateko. Eta nire amak erabaki zuen sabelean estutzen hastea, eta bat-

batean patata frijitua ahotik atera zitzaidan. Denok lasaitu ziren eta ni, nire betiko

kolorera bueltatu nintzen. Egun horretatik aurrera lasaiago jaten dut.

AMAIERA

Egilea:Ane Hidalgo

FISURA HANDIA

Orain dela lau hilabete ikastolan futbolean jolasten,nengoela erori nintzen eta ezin nuen ibili eta medikura ioan nintzein. Ikastola bukatzean medikuak begiratu zidan eta esan zidan izotz poltsa bat jartzeko eta etxera joan nintzen. Ez nengoen ondo, izotz poltsak ez zidan ezer egiten, beraz, ospitalera joan nintzen nire amonarekin. Taxi batean joan ginen, ailegatu ginenean aulki gurpildun batean eseri nintzen. Gero itxaron gelara eraman ninduten eta han ordu bat itxaroten egon behar izan nuen. Azkenean , medikuak, fisura bat zela esan zidan eta erradiografia bat egitera eraman ninduten. .Erradiografia egin eta gero medikurarengana ioan ginen berriz eta igeltsua jarri zidan. Ikastolara bueltatu nintzenean nire klaseko batek, Ikerrek, baita eskaiola zeukan eta Ikerrek eta biok gurpildun aulkiekin lasterketak egiten genituen. Hiru aste pasa eta gero oina begiratzera joan nintzen eta medikuak ondo nengoela esan zidan eta igeltsua kendu zidan.

Egilea:Arkaitz

ODOL UGARI

Lau urte nituenean, egun batean nire aitarekin osabaren etxera nihoan eta

bidean zubi bat pasatu behar zen. Zubi hori beti korrika pasatzen nuen,

baina egun hartan ez nuen zorte handirik izan eta buruz behera erori

nintzen.

Segunduak pasatu zirenean nire aita ziztu bizian etorri zen eta galdetu

zidan ea min handia nuen eta nik baietz esan nion eta odol ugari nuela.

Aitak besoetan hartu eta korrika-korrika osabaren etxera eraman ninduen.

Etxean, osabak Txagorritxura joan behar genuela erabaki zuen eta osabak

besoetan hartu eta azkar eraman ninduen. Txagorritxun hiru puntu ipini

zizkidaten eta etxera bueltatzeko esan zidaten.

Azkenean ez nintzela inoz gehiago buruz behera eroriko esan nion nire

buruari.

Asier Ibabe

Asuna Egun batean, duela bi urte, nire lehengusinaren etxean lo

egitera, bazkaltzera eta afaltzera geratu nintzen .

Oso ondo pasatu genuen futbolean jolasten. Nire

lehengusinari, Hegoiri, futbola asko gustatzen zaio, baita

saskibaloia eta eskupilota. Gero saskibaloian eta

eskupilotan jolastu genuen . Eta ondoren afaltzera joan

ginen. Afaria bukatu genuenean, bi ordu pelikula bat

ikusten egon ginen, eta gero, lo egitera. Lo egin baino

lehenago asko hitz egin genuen . Hurrengo egunean, nire

lehengusina Hegoi eta biok futbolean jolastera joan ginen.

Halako batean erori nintzen eta han asun bat zegoen, niri

hazgurea eman zidan eta nire osabak, Mikelek, bere

eskuekin hartu eta bere etxera eraman ninduen, han ura eta

benda bat jarri zidan. Hurrengo egunean ez nuen

hazgurerik eta ikastolara joan nintzen berriro futbolean

jolastera. Eta ez nintzen bota lurrera, oraingoan kontu

pixka batekin ibili nintzen.

Egilea: Asier Martín

EGUN BATEAN PANTANOAN Egun batean, txikia nintzenean, pantanora joan ginen eta nire

arreba eta biok jolasten hasi ginen. Nire arrebak oso ondo

zekien igeri egiten eta sakoneraino joan zen, nik berarekin joan

nahi nuen. Nik ez nekien igeri egiten, hala ere kubritzen den

lekura joan nintzen eta ia-ia ito egin nintzen. Nire arrebak

justu-justu atera ninduen eta nire amarengana joan nintzen

negarrez, eta nire arrebari mila esker esan nion. Oso gaizki

pasatu nuen. Nire arreba berriro uretara joan zen, baina nik ez

nuen nahi beldur nintzelako eta nire amarekin geratu nintzen.

Geroago beldurra pasatu zitzaidanean berriro uretara bueltatu

nintzen eta bigarren aldian ez zitzaidan ezer gertatu eta gero

nire amak deitu zigun eta etxera joan ginen.

EGILEA:DANIEL FELIPE

Nire lehenaldia ospitalean

Bost edo sei urte nituenean nire aitona ospitalean zegoen

eta bisitatzera joan nintzen. Oso gaizki eta gaixorik zegoen,

azkenean utzi zidaten egongelara sartzen.

Egun batzuk pasatu ondoren, ospitaletik atera zen, baina ezin zen

irten kalera. Bizpahiru egun pasatu ondoren, nire urtebetetzea

izan zen, 6 edo 7 urte beteko nituen, baina nire lehengusinak eta

izebak ez ziren etorri ospatzera, bakarrik nire aiton-amonak etorri

ziren. Aitona ospitaletik atera berri zenez, kutsatzeko beldurra

zutelako. Hilabete batzuk beranduago pastilak hartu behar izan

genituen ez gaixotzeko.

Nire anaiaren urtebetetzea iritsi zenean, urriaren 7an, denak etorri

ziren nire aitona hobetu zelako eta ez zegoelako kutsatzeko

arriskurik.

Nire familiako inok ez zuen gaixotasun hori harrapatu eta horrela

segitu zuen denbora asko pasatu arte, baina ez urte bat, gutxiago

baizik.

Egilea: Elora villarejo del pozo.

Besoan pitzadura Orain dela hiruzpalau urte pitzadura bat izan nuen besoan, ez dakit zein

hezuretan izan zen, kubitoan edo erradioan.

Nire anaiarekin Hirusta tabernaren aurreko parkean jolasten nengoen eta nire anaiak txirristatik bota nahi zuen, baina urez bustita zegoen.

Ura kentzen hasi ginen eskuekin, ur kantitate handia ez zegoenean bota

nintzen, baina nire anaiak beldurra zuen eta berriro igo nintzen berarekin jaisteko, berak ez zuen nahi, nire bizkarrean igo zen, txirristaren erdian

nengoela erori eta besoan min handia hartu nuen.

Eserlekuan eseri nintzen, nire aitak ikusi ninduenean, etorri eta galdetu zidan ea ospitalera eramango ninduen.

Kontsultara sartu eta erradiografia egin zidaten, medikuak esan zidan

pitzadura bat nuela. Eta besoan igeltsua jarri zidaten.

IERAI ORMAZABAL

TIBIAKO HAUSTURA

Egun batean Santanderrera joan ginen nire izebaren

urtebetetzea ospatzera, han skate parke bat zegoen. Nire anaia,

aita, ama, lehengusina eta izebarekin joan nintzen. Skate

parkean aldapa asko zeuden, guztietatik ibili nintzen

patinetarekin. Ordu erdi pasa eta gero, aita, ama, eta izebak

taberna batera joan ziren. Gu hirurok bakarrik gelditu ginen

skate parkean.

Halako batean adapa batetik igo nintzen eta burdin bat zegoen,

ezkerreko hankarekin eman nion eta tibia apurtu nuen. Nire

lehengusinak mobilarekin nire aitari deitu zion. Nire aita, ama,

eta izeba kotxearekin etorri ziren eta Santanderreko ospitalera

eraman ninduten. Nire aita sendagile batzuengana joan zen eta

esku-ohe batean eraman ninduten gela batera. Han, erizain

batzuk erradiografia bat egin zidaten gero esan zioten nire

aitari tibia apurtu nuela eta mutil batek, esku-ohean, benda

batzuk ipintzera eraman ninduen .

Benda horiek ipini eta gero gurpildun aulkian eraman ninduten

eta handik kotxera. Mutil batek ea nola deitzen nintzen galdetu

zidan, eta ea zenbat urte neuzkan. Nik Iker nuela izena eta

hamaika urte nituela erantzun nion.

Medikuek manta bat eta burko bat eman zidaten eta lo egin nuen

etxera ailegatu arte.

EGILEA: IKER GURIDI

ERREZIDENTZIA, PASTILLAK

Bi urte nituenean, nire amak aitona-amonekin lan egiten zuen eta ni

berarekin joaten nintzen, bueno ni, nire aita, nire neba eta nire lehengusina. Amak aitona- amonen gosaria ipintzen zuen bitartean, nik lurretik

hartutako pilula bat hartu eta ahorantz eraman nuen.

Pastila ahora sartzerakoan nire lehengusinak ikusi ninduen eta amari abisatu zion, baina pixka bat berandu zen.

Ospitalera eraman ninduten, ahotik, urdailera zihoan tubo bat sartu

zidaten, tubo horrek xurgatu egiten zuen eta tubo horretatik pastila atera zuten. Urdail-garbiketa egin zidaten.

Bueltatu ginen ospitaletik, oso gaizki pasatu nuen eguna eta hortik aurrera

ez nuen pilularik probatu. Farmazia batera joan ginen botikak erostera, saltzaileak galdetu zion nire amari ea zer egin nuen. Nire amak erantzun

ostean neskak esan zion nire amari zorte handia euki nuela, niri pilula

urdailetik atera zidatelako, bestela arazo asko eukiko nituela esan zidan neskak...

Etxera heldu eta botika batzuk hartu beharra nituen baina nik ez nuen

nahi, azkenean amak ahoan sartu zizkidan eta nire auzokoaren etxera abiatu nintzen, jolastu nuen eta berriro etxera bueltatu, botikak hartu eta

ohean sartu nintzen.

Iraide Perez de Mendiola Zubizarreta

MAKARROIAK Bost edo sei urte izango nituen makarroi berdeak probatu nituenean.

Makarroi berdeak, makarroi begetalak ziren. Nire anaia jaio gabe

zegoen hau gertatu zaitzaidanean.

Egun ederra zen, ez zegoen ezta hodei bat ere zeruan. Nire

jostailuekin jolasten ari nintzen, oso ondo pasatzen. Halako batean,

nire amak deitu zidan bazkaltzera joateko. Ni, jostailuak utzi eta

komunera joan nintzen, eskuak garbitzeko. Bukatu bezain pronto,

korrika batean, sukaldera joan nintzen. Oso pozik nengoen

makarroiak zeudelako. Asko gustatzen zitzaizkidan makarroiak, eta

orain ere bai, pila gustatzen zaizkit.

Baina, aulkian eseri eta platerrera begiratu eta...makarroi berdeak

ikusi nituen. Hasieran, beste koloretako makarroiak jaten hasi

nintzen, berdeak bukaeran jateko. Baina, makarroi begetalak; hau da,

berde kolorekoak, jateko ordua ailegatu zen.

Ez nuen probatu nahi. Orduan negarrez hasi nintzen, eta oso gogor.

Nire aita ez zegoen, lan egiten baitzegoen. Nire amak probatu behar

nituela esaten zuen. Ni negarrez eta probatu ezinik. Ama

desesperatuta zegoen. Ni negarrez. Negarrari utziz, nire amak

koilara hartu, makarroi begetal bat kargatu eta nire ahora sartu

zuen koilara. Niri asko gustatu zitzaidan pila bat. Eta geratzen

zirenak bizkor-bizkor jan nituen. Oso onak zeuden, beste makarroiak

bezala. Ordutik aurrera oso gustuko ditut.

Joseba Pacios

Hauek dira makarroi begetalak, berde kolorekoak

Igerilekua

Txikia nintzela, Gamarran nengoela nire anaiarekin berak baino lehenago bukatu nuen

jaten eta uretara joan nintzen.

Minutu batzuk pasa ondoren toboganetik behera jeitsi nintzen, oso polita!. Nobaitek

uretara bultzatu zidan eta ni beherantz joan nintzen. Bost urte nituen eta nire

anaiak 3 urte, nire amak 24 urte eta aitak 38 urte. Oso familia polita izan gara urtez

urte.

Nire anaia uzazpian nengoela konturatu zen eta nire amari esan zion.

Ama bota zen eta aita geratu zen nire anaiarekin. Nire anaiak toaila,janaria,txanklak

eta guztia gorde zuen.

Uretatik atera nindutenean konorterik gabe nengoen eta airerik gabe. Gero nire anaia

erori zen eta ia ia hil zen, oso txikia zen eta.

Nire etxean beti txakurrarekin oso ondo pasatzen genuen.

Egilea:Lorena

PORT- AVENTURA 2003ko oporretan gertatu zitzaidan. Nire anaia, nire ama eta ni bidai -ajentzia batera

informazio bila joan ginen . Nire amak Portugalera joateko bidaia bat ikusi zuen,

baina nire anaiak ez zuen kasurik egin eta Port-Aventurara joan nahi zuen. Orduan

nire amak jakinarazi zion nik ezin nuela atraksioetan sartu, hala ere, nire anaiak ez

zuen kasurik egin eta azkenean Port-Aventurara joan ginen.

Bidaian golpe asko hartu nituen , buruan adibidez. Ailegatzerakoan nire anaia errusiar

mendira joan zen eta nire ama eta biok behean itxaroten geratu ginen. Han ibili eta

gero beste hainbat atrakziotean sartu zen, baina ni ez. Gero azukrezko algodoia

erostera joan ginen, hori bai egin ahal nuela. Hotelera joan baino lehen nire anaiak

berriro joan nahi zuen eta nire amak utzi zion. Ni, nire amarekin jolasten geratu

nintzen errusiar mendiko behe aldean. Korrikan nenbilela hesien kontra jo nuen,

ziztu bizian, medikura eraman ninduten

Baina aurretik mutiko bat zegoen beherakoekin. Leku horretan ordu erdi egon

nintzen eta eta azkenean ez zidaten kasurik egin eta beste mediku batengana joan

ginen. Honek esan zidan ez zela ezer gertatu, odol pixka bat zela bakarrik.

Azkenean suero mota bat bota zidan.

EGILEA: MIKEL COLMENERO

NIRE BRONKIOLITISA

Orain dela bi aste gutxi gora behera, nire aitak ea Gasteiz Mendiko Taldera joan nahi

nuen galdetu zidan eta baietz esan nion. Etxetik atera eta bat-batean, euria hasi zen,

horregat autobusez joan ginen.

Ailegatu ginen Mendiko Taldera eta aulki batean utzi genituen txamarrak. Hurrengo

egunean, etxean nengoela, dutxa bat hartu nuen eta hotza pasatu zitzaidan, baina ez

zen nahikoa izan bronkiolitis bat saihesteko.

Medikuarengana joan nintzen eta ea nola gertatu zitzaidan arazo hori galdetu zidan.

Pasaden egunean, euri asko hasi zen eta asko busti nintzela esan nion mediku jaunari.

Astelehenean ikastolara etorri nintzen, baina asteartean ez. Katarroa eta

bronkiolitisa zela eta.

Ostiral horretatik aurrera ez naiz joaten nire aitarekin Mendiko Taldera, udan izan

ezik.

Behar dudanean inhaladorea hartzen dut bizpahiru aldiz 12 ordutik behin.

Egilea: Iker Murgiondo

BIZIKLETAN IBILTZEN

Txikia nintzenean lau urterekin edo, bizikletan ibiltzen nintzela lehen aldia zen. Nire aita eta amarekin nengoen, bizikletaren gurpiltxoak ipintzen ari ziren. Eta momentua ailegatu zen. Bizikletara igo eta oso ondo ibiltzen ari nintzen, baina kendu zizkidatenean... Kataplas! Erori nintzen lehenengoan. Eta berriro frogatu nuen, eta, oreka mantentzen saiatzen ari nintzen... Kataplas! Berriro erori nintzen. Baina hirugarrenean, oso ondo ibiltzen ari nintzen nire aitak laguntzen zidan aulkia heltzen. Eta momentu batean esan zidan: -Naomi ! Ez nabil bizikletaren aulkia heltzen! Eta ni oso pozik nengoen eta horrela ikasi nuen bizikletaz ibiltzen. Erortzen eta erortzen...

Egilea: Naomi Vallle

Izotz Pista

Behin batean, nire bi izebekin eta nire lehengusinarekin, izotz pistara joan

nintzen. Ailegatu ginenean, gizon batek galdetu zigun ea ze neurri genituen. Gero, izotz pistarako zapatilak eman zizkigun, eta izotzara joan ginen.

Nire lehengusinak, nire izebari galdetu zion ea bakarrik joan ahal zen eta

baietz esan zion. Nik, ordea, ezin nuen bakarrik joan, txikiagoa nintzelako, eta ez nekien ondo patinatzen. 30 minutu pasa ondoren, nire lehengusua

etorri zen, eta nire lehengusinarekin joan zen. Ordu bat pasa ondoren,

botak kendu eta gizonari eman genizkion eta, min handia sentitu nuen. Hauxe da gertztzen zena:

Asko erori nintzen izotz pistan, eta zauriak nituen eta “agujetak” sortu

zitzaizkidan. Orduan, nire izebak, Betadine ipini zidan belaunetan, eta tiritak jarri nituen .Eta agujetak kentzeko, asko ibili nintzen, baina... ez

zuen ezertarako balio. Nire lehengusuak,ez zuela joan nahi, gizonari

galdetu zion ea berari zapatilak ematen zizkion, eta denok izotz piztara bueltatu ginen. Oso ondo pasa genuen! eta bukatzerakoan, nire

lehengusinari galdetu nion ea nahi zuen nirekin jolastea eta biak korrika

batean joan ginen parke batera. Gero etxera joan nintzen, neka-neka eginda, deskanzatzera. Hurrengo egunean, nire belaunak sendatuta zeuden,

eta nire aitari eta amari kontatu nien ze ondo pasatu nuen egun horretan.

Egilea:Saioa

Futbolean

Bost urte nituela futbola oso gustukoa nuen eta nire aitarekin

askotan jolasten nuen . Egun batean, nire aitarekin futbol zelai

batean jolasten geundela baloiari ostikada bat ematerakoan

orkatilla bihurritu nuen eta aitonak ospitalera eraman ninduen. Ea

ondo negoen galdetu zidan eta nik ez nion ezer erantzun .

Ospitalean ea ondo nengoen galdetu zidaten eta nik esan nien

orkatilan mina neukala eta orkatila begiratu zidaten eta esan

zidaten ezginze handi bat neukala eta igeltsua jarri zidaten. Baita

esan zidaten konpondu arte ez jolasteko futbolean eta hilabete bat

futbolean jolastu gabe egon nintzen .

Orkatila errekuperatu ondoren , sei urtekin nire aitak Aranbizkarra

ekipoan apuntatu zidan, Iker G eta Adrianekin . Han ikasi nuen

nola jolastu behar den futbolean, nola pasatu, nola txutatu...

Eta horrela ez dut gehiagotan okertu orkatila eta orain pozik nago

jolasten futbolean.

Shouki Inoue