Embed Size (px)
DESCRIPTION
De historie van Garage Roos - BMW & MINI Specialist voor Almere, Het Gooi en omstreken.
Citation preview
Met eenbureaustoel
onder de brug
Een serie verhalen over de verhuizing van Garage Roos, opgeschreven door Jeroen Ekeler voor Automobiel Management
2 3
inhoud
Voorwoord
Verhuizen de enige optie voor groei
Eisenpakket versus bestemmingsplan
Garagehouder zoekt hypotheek
Filmstudio wordt garagebedrijf
Aannemers, opstellen in rijen van 4!
Waar rook is, bleek vuur: BRAND!
Tussen gaaf en gevaarlijk
De luxe van een schone lei
Samen verhuizen is prima teambuilding
Feestelijke opening nieuw bedrijfspand Garage Roos
I n h o u d
5
6
10
14
18
22
26
30
34
38
42
4 5
Ik hoefde ik Dirk-Jan eigenlijk alleen maar ‘aan te zetten’, waana het ene smeuïge verhaal na het andere over tafel ging
Nooit een saai moment met Dirk-Jan Roos. Elke veertien dagen zocht ik hem op,
gewapend met een extra dik schrijfblok en de soepelste pen die ik kon vinden.
Hij verraste mij enorm toen hij vertelde over de verhuisplannen van zijn garagebedrijf.
Hoorde ik dat goed? Was dit iemand uit de harde praktijk van het autobedrijf die ter-
men gebruikte als groei, uitbreiden, ondernemen en vooruitzien? Inderdaad. Middenin de
economische crisis, waarin de autobranche haast kopje-onder ging, stroopte Dirk-Jan
zijn mouwen op, rechtte zijn rug en stapte met grote voortvarendheid door alle moeilijke
fasen van het verhuisproces heen.
De autojournalist in mij spitste de oren: hierin moest een mooi verhaal zitten. Het zouden
er tien worden, die ik
schreef voor het ge-
renommeerde, twee-
wekelijkse vakblad
Automobiel Manage-
ment. De hoofdredactie was meteen in voor het positieve verhaal van Garage Roos in
Almere. Doe het maar, zeiden ze, als je zeker weet dat je tien edities kunt maken. Dat
was nog wel een gok: zou de autotechneut Roos ook een aardig verhaal kunnen vertel-
len? Ja, dat kon hij. Ik hoefde ik hem eigenlijk alleen maar ‘aan te zetten’, waarna het ene
smeuïge verhaal na het andere over tafel ging.
Lang niet alles kwam in de krant. Zoals de bekentenis dat zijn eerste bedrijfspandje een
veel te laag plafond had, waardoor hij zijn gammele, tweedehands caravan-hefbrug niet
ver genoeg omhoog kon doen. Gevolg: olie verversen deed hij zittend op een oude
bureaustoel. De manager van zijn huidige bank wist dat nog, toen hij jaren later Dirk-Jan’s
hypotheek-aanvraag voor Omroepweg 15 onder ogen kreeg. Iemand die zo is gegroeid,
besloot hij, die help ik vooruit. En zo geschiedde.
Of je het op een oude stoel moet leren, laat ik hier in het midden. Maar dat je er als auto-
bedrijf een bank mee kunt winnen, staat voor mij vast.
Jeroen Ekeler
V o o r w o o r d
verhaal
6 7
ondernemen
Verhuizingen behoren tot de meest
ingrijpende gebeurtenissen die een
mens kan meemaken. Hoe ervaart
een ondernemer dan de verhuizing
van zijn eigen autobedrijf?
Om het antwoord te vinden op
die vraag volgt Automobiel
Management gedurende een half
jaar de verhuizing
van het onafhankelijke autobedrijf
Garage Roos in Almere-Stad.
Van de voorbereidingen tot en met
de feestelijke opening.Maakt u kennis met Dirk-Jan Roos, de 30-jarige eigenaar
en oprichter van Garage Roos in Almere-Stad. Dirk-Jan
is autogek in hart en nieren, auto-technisch geschoold
en groot geworden op de beste plek om het autovak
te leren: als monteur bij een onafhankelijke garage (in
Almere-Haven). Met een serieus BMW-virus onder de leden,
plus een sterke wil om de dingen te doen hij leuk en
interessant vindt, verwierf Dirk-Jan zich de mooie positie
Verhuizen is de enige
optie voor groei
8 9handvol glanzende auto’s voor het pand. “Nee, die zwarte 3-Serie is niet te koop, maar staat hier voor een
aankoopkeuring die wij voor een klant uitvoeren. En die mooie 7-Serie werd mij door een BMW-dealer aan-
geboden. De auto werd daar ingeruild, maar had een reparatie nodig. Of ik hem zo wilde meenemen. Ja,
graag. Wij hebben hem gerepareerd en hij staat er nu weer als nieuw bij.”
EnigE optiE
Met zes medewerkers op de loonlijst en vijf goed bezette bruggen in de werkplaats, is Garage Roos een
gezond autobedrijf, dat nu echter snel uit zijn jasje groeit. “Ik zou het hier op zich nog tien jaar kunnen vol-
houden”, zegt Dirk-Jan nuchter, “maar daarvoor ben ik natuurlijk geen ondernemer geworden. Ik zie veel
mogelijkheden voor groei en er zijn nog veel nieuwe kansen voor de toekomst. Maar die kan ik alleen in een
groter pand realiseren. Waar we nu zitten kunnen we niet uitbreiden, waardoor verhuizen de enige optie is.
Almere zou daarvoor voldoende mogelijkheden moeten bieden.”
van autotechnicus bij BMW Amsterdam. “Toen wist ik ech-
ter al dat ik mijn eigen garagebedrijf wilde hebben. Ik be-
gon toen al met de voorbereidingen op de grote stap die ik
zou nemen: de oprichting van Garage Roos.”
BMW in AlMErE
De specialisatie in ‘zijn’ merken BMW en MINI nam
Dirk-Jan Roos mee naar zijn eigen bedrijf, dat hij in 2002
vestigde in Almere-Stad. De specialisatie is alleen al in
geografisch opzicht een goede keuze gebleken, want
Almere heeft, ondanks een inwonertal van een kleine
200.000, geen BMW- en MINI-merkdealer binnen de
stadsgrenzen. Voor de meest nabije vestigingen van
die merken moeten de Almeerders uitwijken naar Le-
lystad of Naarden, beide op een dikke twintig kilometer
afstand van Garage Roos. De keuze voor de garage waar-
aan BMW- en MINI-rijders hun auto toevertrouwen, valt
daardoor steeds vaker uit in het voordeel van het bedrijf
van Dirk-Jan. Samen met zijn medewerkers, onder wie
een gediplomeerd BMW Diagnose Techniker, laat hij zich
geregeld trainen en bijscholen bij BMW Nederland en
Innovam. Roos heeft ook de merk-eigen gereedschap-
pen in huis, waardoor zelfs de nieuwste modellen geen
geheimen voor hun kennen. Toch is het lang niet al-
leen maar BMW en MINI wat de klok slaat, verduidelijkt
Dirk-Jan. “Dertig procent van onze klanten komen hier met
auto’s van andere merken. We hebben eind vorig jaar zelfs
een nieuwe Spyker op de brug gehad!
Verder helpen wij veel andere Almeerse autobedrijven met
onze expertise als diagnosespecialist.” Auto’s verkopen
is geen hoofdactiviteit van het bedrijf. Toch staat er een groeiIk zou het hier nog tien jaar
kunnen volhouden, maar daarvoor ben ik geen
ondernemer geworden
Het voormalige bedrijfspand van Garage Roos, op De Binderij in Almere.
10 11
Eisenpakket versus bestemmings- plan
Dirk-Jan had eigenlijk meteen
een aardige locatie op het oog:
een naburig bedrijventerrein
met genoeg ruimte om nieuw-
bouw te kunnen plegen. “Dan
stap je naar de gemeente,
waar je vertelt wat je wilt gaan doen. Je vraagt of nieuwbouw daar kan en mag.
Dat gaat de gemeente vervolgens uitzoeken: ze toetsen of de nieuwbouw past wensen
Het kán in Almere. Dat is de slag-
zin waarmee de stad burgers en
buitenlui voor zich probeert te win-
nen. Het klinkt best lekker opgewekt
en het inspireert Dirk-Jan Roos om
enthousiast in de auto te sprin-
gen en, bewapend met krantjes
van makelaars en informatie van
projectontwikkelaars, naar een
locatie voor zijn nieuwe bedrijfspand
op zoek te gaan. Want hoe moeilijk
kan dat nou zijn? Ruimte is er in elk
geval volop in Almere; de gemeente
telt 248 vierkante kilometer, waar-
van ruim de helft uit land bestaat.
12 13
bestemming
in het bestemmingsplan voor die buurt. Logisch. Maar
wel onbegrijpelijk dat ik een halfjaar op een antwoord heb
moeten wachten! En zo’n onderzoek kostte mij nog 125
euro ook. Nee, daar was ik niet blij mee.” Ondertussen is
hij al verder gaan rondkijken, onder meer in het veelbelo-
vende, nieuwe, noordelijke stadsdeel Almere-Poort. “Een
heel mooi, driehoekig terrein kon ik daar krijgen, waarvoor
de gemeente wel 175 euro per meter rekende. Dat werd,
samen met de nieuwbouw, wat al te duur. Bovendien zou
ik langere tijd een beetje in the middle of nowhere zitten,
terwijl bepaalde voorzieningen in de buurt van mijn bedrijf
noodzakelijk zijn. Een tankstation en een wasstraat zijn erg
belangrijk, net als een bandenspecialist voor het uitlijnen
van auto’s. Dat doen wij nog niet zelf.” A propos zelf doen:
er rezen vragen bij lezers naar aanleiding van deel 1 van dit
verhaal, toen werd gesteld dat Garage Roos toegang heeft
tot de trainingen van BMW Nederland. Dirk-Jan relativeert:
Het pand ziet er vanbinnen en -buiten verwaarloosd uit,
maar is enorm groot en staat op de ideale plek
“Het gaat om hooguit vijf trainingen per autotechnicus per
jaar. Onze gediplomeerde BMW Diagnose Techniker moet
zeker op de hoogte zijn van de nieuwste ontwikkelingen.
De andere jongens krijgen ondermeer de basis- en actuele
kennistrainingen van BMW en MINI. Als oud-medewerkers
van BMW zijn wij gelukkig welkom.”
VErlAtEn En VErWAArloosd
Inmiddels valt nieuwbouw als tijdrovende en kostbare
optie af en concentreert Dirk-Jan zich op bestaande pan-
den. Het leegstaande gebouw van een gefailleerde dealer
misschien? Nee, want op een showroom zit Roos niet te
wachten. De moed opgeven? Dat al helemaal niet. Uit-
eindelijk leidt een geparkeerde BMW, waar Dirk-Jan’s oog
niet geheel toevallig op valt, hem naar de juiste plek. De
auto staat voor een verlaten filmstudio, nota bene tegen-
over een tankstation en de vestiging van Profile Tyrecenter
waarmee hij gewoonlijk zaken doet. Het pand ziet er van-
binnen en -buiten verwaarloosd uit, maar is enorm groot
en staat op de ideale plek. De BMW blijkt van de huur-
der van het pand te zijn - een goed teken! Lang verhaal
kort: hier moet Garage Roos komen! Als de bank het wil,
tenminste. Dat wordt de volgende stap.
14 15
Garagehouder zoekt hypotheek
bank + geld
Een autobedrijf verhuizen
- ga er maar aanstaan.
Eigenaar Dirk-Jan Roos
heeft het pand van zijn
dromen gevonden, maar
weet nog niet of een bank
het wil financieren. De
prijs die voor de voorma-
lige filmstudio wordt ge-
vraagd klopt in zijn ogen
in elk geval wel; Dirk-Jan
heeft intussen zoveel pan-
den in Almere gezien, dat
hij een goed inzicht in de
prijsstelling daarvan heeft
gekregen.
16 17Zonder overleg met de spreek-
woordelijke ‘kennis die er ver-
stand van heeft’ en ook zonder
tussenkomst van een makelaar,
kocht Dirk-Jan het gebouw.
“Op een gegeven moment was
er niet zoveel keuze meer in Al-
mere. Het was dit pand nemen,
of blijven zitten waar ik zit. Toen
Nu ik al zo ver was gekomen, zei de bank, wilden ze het risico samen met mij gaan dragen
ik voor het eerst in het nieuwe pand rondliep, zag ik het
nieuwe bedrijf echter al helemaal voor me. Kopen dus.
Ik heb wat van de prijs af weten te krijgen, maar het kan
best zijn dat ik er teveel voor heb betaald. Ik ging eigenlijk
mijn gevoel achterna. Het is dan net als bij een auto; als je
daarbij je emoties laat meespelen ben je altijd te duur uit.”
Met alleen de ontbindende voorwaarde dat de hypotheek
zou rondkomen, zette Roos zijn handtekening.
tAxAtiE
Dirk-Jan had niet de beste papieren in handen om een
hypotheek te kunnen scoren. Het economische klimaat
is beroerd, banken hebben het imago liever niet dan wel
in jonge ondernemers te willen investeren en de branche
waarin Roos zich begeeft kenmerkt zich door ernstig
dalende verkoopcijfers. En had meneer Roos wel een
taxatie op zak van een erkend makelaar? Nee. “Die heb
ik toen meteen laten maken, waarna bleek dat de waarde
van het pand precies overeenkwam met de prijs die ik
had afgesproken.” De makelaar wilde voor het taxeren
een percentage van de waarde van het object berekenen.
vertrouwen
“Dus als hij op twee miljoen zou uitkomen in plaats een
miljoen, zou dezelfde taxatie mij tweemaal zoveel kosten!
Dat zag ik niet zo zitten. Maar voor een vaste prijs deed
hij het toen ook.”
MEEdEnkEn MEt ondErnEMEr
Met het taxatierapport plus de uitstekende bedrijfsresul-
taten van Garage Roos tot en met 2010 onder zijn arm,
stapte Dirk-Jan vol vertrouwen naar de Almeerse kanto-
ren van drie grote banken. “Ik hoopte natuurlijk op drie
acceptaties, en anders op drie afwijzingen. Dan weet ik
tenminste zeker dat ik op basis daarvan de juiste vervolg-
stap kan maken: stoppen met het project, of doorgaan.”
Het werd echter tweemaal ‘nee’ (ING, Rabobank) en een-
maal ‘ja’ (ABN Amro). “Dat was heel verwarrend. Ik wilde
geen ondoordacht besluit nemen, maar zo’n uitkomst
bracht mij toch aan het twijfelen. Achteraf bleek dat ING
en Rabo alleen maar naar de cijfertjes hadden gekeken.
Die gooien ze in een computer en die zegt dan ja of nee.
Bij de ABN-Amro was er een betrokken account manager,
die vanaf het begin meedacht met mij als ondernemer. Hij
kende mij nog uit de tijd dat ik
net voor mijzelf was begonnen,
met een wiebelende caravan-
hefbrug in een veredelde ga-
ragebox. Toen hij mijn huidige
bedrijf zag, gaf dat voor hem
de doorslag om zaken met mij
te doen. Hij zei: ‘Als ik zie hoe
ver je hier al bent gekomen,
dan lukt de volgende stap ook.
We gaan het risico samen dra-
gen’.”
18 19
Verbouwen Filmstudio wordt
garagebedrijf
En...ACTIE!
20 21Dirk-Jan is er de man niet naar om het plan voor zijn pand
uit handen te geven aan een architect. Hij wil het allemaal
zelf doen. “Een gouden kans, waarbij het natuurlijk wel in
een keer goed moet gaan. Je kunt een bestaande garage
nooit zo mooi inrichten als een nieuwe, zoals deze! Ik had
de sleutel al op zak toen het contract nog niet eens gete-
kend was, zodat ik alle tijd had om rustig met een bakkie
koffie in de hand door het gebouw te lopen om inspiratie
op te doen. Wel tien keer ging ik erheen. Dat werkte, want
opeens wist ik precies hoe ik het wilde hebben. Toen heb
ik architectenbureau VBJ erbij gehaald, omdat zij erva-
ring met autobedrijven hebben. Daar heb ik mijn plan met
zachte dwang doorgeduwd. Na het plannen en tekenen
keurden zij mijn opzet goed: ik had geen domme dingen
voorgesteld; de draagmuren konden blijven staan waar
ze stonden. Hier en daar is er hoogstens wat geschoven
met de indeling.”
EntrEE zAgEn
Een belangrijk kenmerk van het gebouw is dat het in de
functie van foto- en filmstudio niet was gericht op de ont-
vangst van klanten, zoals dat bij een autobedrijf wel het
plannenDirk-Jan geeft het plan voor zijn pand niet uit handen aan een architect; hij wil het allemaal zelf doen
geval is. Daardoor moest er bijvoorbeeld ‘eventjes’ een nieuwe entree worden gezaagd in de gevel,
aan de straatzijde van het pand. Wanneer de klanten binnenstappen, kan de receptioniste hen bij de
balie te woord staan en zonodig doorverwijzen naar de separate wachtruimte. Dirk-Jan kan er haast
niet op wachten: “Eindelijk worden die ruimten gescheiden. Daar is nu, in ons huidige pand, geen
plaats voor. In die nieuwe wachtkamer kunnen we klanten even
veilig ‘parkeren’, weg van de gesprekken die met andere klan-
ten aan de receptie worden gevoerd. Ook de werkplaatschef
krijgt zijn eigen kantoor, voor overleg met de technici.”
Raam teveelEquipment-leverancier Oskamp heeft Dirk-Jan Roos geadvi-
seerd over de inrichting van de werkplaats. “Ik vind het heel
belangrijk dat alles er netjes en geordend bijstaat”, zegt Dirk-
Jan. “Oskamp lette daar ook goed op en zette dezelfde typen
hefbruggen naast elkaar, met de juiste hoeveelheid werkruimte
rondom. Gelukkig heeft Oskamp ook het plan van de architect
beoordeeld. Die had drie roldeuren naast elkaar ingetekend, terwijl er eigenlijk maar voor twee deu-
ren ruimte bleek te zijn. Ik moet zelf ook voortdurend erg goed opletten. Zo had de architect onge-
vraagd een extra raam in de zijgevel ingetekend, op een plek waar dat helemaal niet de bedoeling
was. Waarom? Het leek hun wel mooi. Nou mij niet! Gelukkig
zag ik het, en kon dat raam op tijd geschrapt worden. Van dit
soort zaken kun je als opdrachtgever echt uren wakker liggen.”
Een bedrijfspand helemaal naar
je eigen idee inrichten. Dat klinkt
als een droom voor visionairs
met durf en doorzettingsvermo-
gen, maar ook als een nacht-
merrie voor de minder creatie-
ven van geest. Dirk-Jan Roos
doet er niet moeilijk over: het
hele avontuur om zijn
garagebedrijf te verhuizen is al
de beleving van zijn droom, die
op sommige momenten wel in
nachtmerrie dreigt over te gaan.
Daarover later meer; eerst moet
er een globale inrichting voor
het gebouw op tafel komen.
22 23Het plan voor de
inrichting van het
nieuwe bedrijfspand
van Garage Roos
in Almere staat op
papier. De architect
heeft het bestek
geschreven, waarin
precies staat hoe de
voormalige filmstudio
in een modern auto-
bedrijf moet worden
veranderd. Maar wie
mag die mooie klus
ten uitvoer brengen? Offertes
Aannemers, opstellen
in rijen van 4!
24 25
gevoel
Heel vreemd was dat we van een van de aannemers geen offerte
kregen, maar een 75 punten tel-lende vragenlijst!
Een aannemer zoeken is geen sinecure. De architect die Garage
Roos in de arm heeft genomen, adviseert om indien mogelijk iemand
uit de eigen, directe omgeving te kiezen. “Maar mijn familie en kennis-
senkring telt geen aannemer”, zegt Dirk-Jan Roos. “Daardoor werd
het vinden van het juiste bedrijf mijn eigen zoektocht. En toch ook
weer niet, want er was mij een aannemersbe-
drijf opgevallen in Dalfsen, aan een route die ik
geregeld rijd. Dat bedrijf stond mij op de een of
andere manier wel aan. Toen ben ik tijdens mijn
eerstvolgende rit die kant op maar eens uitge-
stapt om er binnen te gaan kijken en kennis te
maken. Dat bezoekje voelde goed, vanaf het
begin. Toevallig bouwde hetzelfde bedrijf een huis voor de buren van
mijn schoonouders en dat hadden ze perfect gedaan. Toen de ar-
chitect een kijkdag organiseerde voor aannemers, is dit bedrijf, Van
Pijkeren, meteen uitgenodigd.”
kijkdAg
Vanzelfsprekend is het niet slim om maar één offerte aan te vragen voor
een groot project als een ingrijpende ver-
bouwing van een compleet bedrijfspand.
“Daarom hebben we nog twee aannemers
uitgenodigd voor de kijkdag: hét moment
waarop zij alles kunnen bekijken en hun
vragen over het pand kunnen stellen. Heel
vreemd was dat we van een van hen geen
offerte kregen, maar een 75 punten tellen-
de vragenlijst. Of we daar even mee aan
de slag wilden gaan. Niet dus! Die brief
verdween snel in de oud-papierbak. Van
Pijkeren deed het heel anders; de eigenaar
van het bedrijf kwam zelf kijken. Bovendien
vroeg deze man of hij een paar dagen la-
ter in het gezelschap van zijn onderaanne-
mers mocht terugkomen. Dat betekende
dat de schilder, de stukadoor, de glaszetter, de leverancier van de gevel-
beplating en andere specialisten hun eigen prijsopgaven voor de hoofd-
aannemer konden opstellen. Zodoende was voor iedereen duidelijk wat
er zou gaan gebeuren en wat het zou gaan kosten.”
schAtkist
Tussen het moment dat de architect zijn bestek gereed had en de offerte
van de aannemer getekend in het verhuisdossier van Dirk-Jan Roos kon
worden opgeborgen, verstreek niet meer dan anderhalve maand. En viel
de prijs hem mee? “Om eerlijk te zijn kwam deze aardig overeen met mijn
begroting. Al zie ik sindsdien wel de bodem van de schatkist steeds snel-
ler in zicht komen. Dan doe je wel eens iets wat misschien niet zo handig
is, zoals besparen op een mooie gietvloer. Werken op het kale beton kon
best, dacht ik. Maar zo’n drastische bezuiniging is mij gelukkig afgera-
den. De gietvloer komt er nu dus wel in, net als het hek rond het pand
dat ik eerst achtwerwege wilde laten om geld te besparen. Wat ook hielp
is dat de bank zei dat
het niet eerder mijn
krediet wilde uitbrei-
den voordat de kas
echt helemaal leeg
was. Geen probleem,
dacht ik toen: kom
maar op met dat hek
en met die vloer!
26 27
schade
Achteraf is Dirk-
Jan Roos be-
hoorlijk laconiek
over de brand die
zijn pas verwor-
ven bedrijfspand
in de as dreigde
te leggen. Tijdig
ingrijpen van de
brandweer voor-
kwam dit, maar
veroorzaakte toch
meer schade dan
gehoopt.
Waar rook is bleek vuur BRAND
Het sloopbedrijf dat hij had ingescha-
keld om onder meer decorplaten te
laten weghalen was voortvarend aan
de slag gegaan. Dat concludeerde
Dirk-Jan Roos tijdens een van zijn vele
inspectierondes door het pand waarin
hij zijn nieuwe garagebedrijf zou gaan
vestigen. De slopers gebruikten flink
materieel, zoals knapen van snijbran-
ders om overbodig geworden stalen
28 29
cirkelzaag
keek ik zo naar de sterrenhemel. En bedankt!” De oorzaak
lag bij de snijbranders, wist de brandweer aan Dirk-Jan
te vertellen. Er waren vonken van bovenaf in de centrale,
stalen kolom terechtgekomen. Normaal geen ramp, maar
die holle pijp was door de vorige bewoners van het pand
volgestopt met geluiddempend, en zeer brandbaar mate-
riaal. En dat is gaan smeulen. De regenpijp die er aan vast
zat was gesmolten.”
gEdoE
Toen de brandweer was ingerukt, werd Dirk-Jan niet hele-
maal aan zijn lot overgelaten, maar kwam er een calamitei-
tendienst om de gemaakte schade provisorisch te repare-
ren. “Het dak werd dichtgemaakt, maar bleek nog wel te
lekken zodat de garagevloer nat werd. Niet fijn. De voordeur
was aan stukken, maar er was gelukkig nog zo’n exem-
plaar in het gebouw aanwezig als tussendeur. Een mazzel,
want hij paste perfect op de plek van de oude voordeur.
Wat een gedoe. Maar heel eerlijk ook wel erg spannend om
mee te maken. Ook al duurde het tot diep in de nacht tot
ik naar huis kon.” Wat nog restte, was de inspectie van de
verzekeringsmaatschappij en het aansprakelijk stellen van
degene die de brand heeft veroorzaakt: het sloopbedrijf. “Zij
kwamen de volgende morgen meteen kijken, wat ik heel
sympathiek vond. Toen het schaderapport was opgemaakt,
kwam daar een verzekerd bedrag uitrollen van 1.250 euro.
De slopers erkenden dat hun werkzaamheden de brand
hadden veroorzaakt. Maar mij schadeloos stellen, dat is nog
altijd niet gebeurd. En hun rekening? Die had ik intussen
natuurlijk netjes voldaan.”
Er stonden vijf brandweerwagens om het gebouw heen! Omkeren
dus, er volgas naartoe!
balken mee los te halen. Dirk-Jan zag dat het goed
was en liet de harde werkers die middag rond de klok
van vijf alleen. Het was
vroeg donker en hij wilde
nog even een klant opha-
len: service van de zaak.
“Op de terugweg, rond
half zeven ‘s avonds, reed
ik toevallig weer langs het
pand. Ik schrok me rot! Er
stonden vijf brandweerwa-
gens omheen, die het ge-
bouw met hun grote schijn-
werpers in een gigantische
plas licht zetten. Omkeren dus, en er volgas naartoe!”
kEttingzAAg
De kersverse buren van Dirk-Jan zagen gelukkig de
zwarte rook opstijgen vanaf het dak van de voorma-
lige filmstudio. Nog beter: ze belden de brandweer, dat
met groot materieel
uitrukte. “Er was na-
tuurlijk niemand in dat
pand aanwezig om
even de deur open te
doen”, grapt Dirk-Jan.
“De brandweer kon
daardoor niet op de
normale manier naar
binnen komen. Maar
wel met grof geweld!
Ze zijn de voordeur
met een cirkelzaag te lijf gegaan, net zolang tot ze
een gat hadden gemaakt waar ze doorheen pasten.
En ze hebben het dak met een kettingzaag openge-
haald. Niet normaal toch? Toen ik later binnenstond
30 31
bouwvalTussen gaaf en gevaarlijk
Om op te schieten heb ik de lepels van de heftruck onder de vloerbedekking geschoven en heb ik volgas gegeven
Tijdens de verbouwing van zijn
nieuwe garagebedrijf, kreeg het
begrip ‘zelfstandig ondernemer’
voor Dirk-Jan Roos een diepe-
re betekenis. In zijn vrije uurtjes
was hij bezig om per heftruck de
vloerbedekking te verwijderen,
per kettingzaag het dak boven de
werkplaats te openen en zich met
kunst- en vliegwerk tegen koper-
dieven te beschermen.
32 33
lichtinval
“Toen de verbouwing begon, was het
pand binnen de kortste keren in een
gigantische bouwval veranderd. Tijdens
dat proces heb ik mijzelf wel een paar
keer afgevraagd of het allemaal wel
goed zou komen. Maar dan dacht ik
meteen: natuurlijk komt het goed. Het
komt altijd goed.” Dirk-Jan deed en
doet zoveel mogelijk zelf. Ten eerste om
geld te besparen, ten tweede omdat hij
het stiekem ook wel gaaf vindt. Soms
doet hij klussen tegen beter weten in,
soms omdat de dingen die gedaan
moeten worden veel eenvoudiger lijken
dan ze in werkelijkheid zijn. Voorbeeld:
honderden vierkante meters vloerbe-
dekking verwijderen. “Ik trok een stuk
omhoog en het ging meteen los. Mooi,
dacht ik. Pak ik het volgende stuk:
muurvast! Om op te schieten heb ik de
lepels van de heftruck onder de vloer-
bedekking geschoven en heb ik volgas gegeven. Dat ging voor tachtig
procent goed; voor de rest was het hakken en snijden met mesjes en
ander gereedschap tot het weg was. Sommige stukken zitten er nog.
Vreselijk!”
gEkkEnWErk
Tijdens de verbouwing waren er diverse momenten waarop het pand
iets te toegankelijk was. Bijvoorbeeld toen de linkergevel compleet was
verwijderd omdat er twee nieuwe roldeuren in moesten komen. “Net
toen het oude, gammele hekwerk gesloopt was, heeft er kennelijk een
stelletje heel domme koperdieven rondgescharreld. Ze hadden veel
stroomkabels uit de muur getrokken, zo bleek toen we de boel con-
troleerden. Bij de meterkast zagen we dat ze ook daar stukken kabel
wilden pakken, terwijl er gewoon 380 Volt op staat! Een van die lui moet
een geweldige optater hebben gehad; anders vind je op de grond geen
verschroeide ijzerzaag.” De meest hachelijke klus die Dirk-Jan op zich
nam, was het treffen van voorbereidingen voor de plaatsing van de
bestelde lichtkoepel van 5 x 15 meter. “Zorg jij effe dat het dak open
is”, zei de leverancier vier dagen voordat hij kwam. Ik had geen keus!
Gelukkig was er brand geweest, dus een beginnetje van 2 x 2 meter
was er al. Ik ging het dak op, met een schep en een koevoet en dan
maar hakken en rammen. Er gebeurde
alleen niks. Toen met een kettingzaag.
Weer niks. Daarna met een afkortzaag -
het eerste apparaat dat door het dakleer
kwam. Daar zaag je ook houten balken
mee door, zodat er steeds een stuk dak
vijf meter naar beneden stortte. Dak-
dekkers zijn volop gezekerd, maar ik liep
zonder enige bescherming op het dak
rond! Gekkenwerk. Maar achteraf was
het best gaaf. Oh ja, had ik al over de
asbest-sanering verteld? Jazeker, as-
best in een pand uit 1985. Nee, die heb
ik maar niet zelf opgeruimd. Ik moest ver
uit de buurt blijven, zelfs.”
34 35
doorzetter
De luxe van een schone leiEen bedrijfspand helemaal naar je eigen idee inrichten. Dat klinkt als een droom voor
visionairs met durf en doorzettingsvermogen, maar als een nachtmerrie voor de
minder creatieven van geest. Dirk-Jan Roos doet er niet moeilijk over: het hele
avontuur om zijn garagebedrijf te verhuizen is al de beleving van zijn droom, die op
sommige momenten wel in nachtmerrie dreigt over te gaan. Daarover later meer;
eerst moet er een globale inrichting voor het gebouw op tafel komen.
36 37
inrichten
“Het was geweldig om met een blanco vel papier te
gaan zitten en een verlanglijstje voor de inrichting van
de nieuwe werkplaats op te stellen”, zegt Dirk-Jan
Roos. “Als eerste heb ik samen met de monteurs
maar eens opgeschreven wat we in het bestaande
pand niet hadden, maar wat we wel essentieel von-
den voor de toekomst. Heel belangrijk was de toe-
voeging van een uitlaatgas-afzuigsysteem, omdat
alle auto’s in de oude werkplaats stonden te dampen
- geen gezonde situatie natuurlijk! Hoog genoteerd
stond ook een olie-uitgiftebox naast elke brug. De
monteurs moesten in de oude werkplaats telkens
met een oliekannetje tussen het 200-litervat en hun
werkplek heen en weer lopen. En wat er sowieso
moest komen, voor de nieuwe apk-eisen van 2014,
was een remmentestbank. Feitelijk helemaal geen
super-de-luxe zaken, maar voorzieningen die bij een
moderne werkplaats horen. Oh ja, en een extra brug,
die wilden wij ook.”
totAAlplAAtjE
Bij de rondgang door het inmiddels betrokken nieuwe
pand kunnen we het lijstje gaan afvinken: is alles gerea-
liseerd? “Jazeker, zelfs precies zoals ik het in gedachten
had. Helemaal geweldig zijn de drie nieuwe REFAB Easy-
Boxen die tussen de bruggen zijn gehangen. Daaruit kun-
nen we olie, koelvloeistof, kant-en-klare ruitenwisservloei-
stof, stroom en perslucht pakken. We hebben er drie; twee
centraal tussen de vier twee-koloms hefbruggen en een
bij de vierkolommer.” De olie wordt aangevoerd vanuit een
compleet nieuw gerealiseerde bulkinstallatie op de verdie-
ping, waar ook de (winter)banden liggen opgeslagen. Zo
gaat er geen ruimte verloren op de werkvloer. De installa-
tie is verzorgd door Oskamp Equipment, dat
ook de bruggen aan Garage Roos leverde.
“Er kwam een rekensom aan te pas die mede
bepaalde of ik mijn nog geen vijf jaar oude
KONI 2030-bruggen zou meenemen of zou
inruilen voor nieuwe Rotary’s van Oskamp.
Maar onder de streep kwam ik, zelfs bij aan-
schaf van een extra brug, precies even duur
uit. Daar had ik dan dus wel allemaal nieuwe
spullen voor! Betere ook, alleen al doordat
de bedieningsknoppen van de Rotary’s aan
beide kolommen zijn geplaatst. Hoef je dus
niet meer steeds om te lopen als je de brug
wilt bedienen.” Een bestaande vierkoloms
brug is meeverhuisd (waarover volgende keer
meer) en functioneert prima, maar om het to-
taalplaatje compleet te maken met uitsluitend
nieuw materieel, zou Dirk-Jan ook die op ter-
mijn ook nog wel willen vervangen. “Dan wil
ik er meteen ook een uitlijnbank bij hebben.
Maar goed, er moet altijd iets te wensen over-
blijven, hoe mooi we er nu ook bij zitten.”
toch Apk: uitstEl VAn rdWDe nieuwe rollenbank zou als verplichte
remmentest-installatie in het pand aanwezig
moeten zijn, maar is door het faillissement van
leverancier Oskamp ergens in de aanvoerlijn
blijven steken. Gelukkig heeft Dirk-Jan van de
RDW uitstel gekregen tot september om een
nieuwe exemplaar in huis te krijgen, en mag
hij tot die tijd weer apk-keuringen uitvoeren.
De monteurs moesten in de oude werkplaats telkens met een oliekannetje heen en weer lopen
38 39
teamwork Samen verhuizen is prima teambuilding
Eindelijk is de dag
aangebroken waarop
Garage Roos daadwer-
kelijk verhuist van het
oude naar het nieuwe
pand. Een afstandje van
slechts 1.800 meter,
waarvoor zes verhuizers
met twee vrachtwagens
kwamen opdraven. En
een speciaal team voor
het lastige transport van
de enige vierkoloms hef-
brug die Dirk-Jan Roos
zou meenemen.
Ik heb het in elkaar zetten van onder meer de kasten als een
dagje teambuilding beschouwd: we moesten heel intensief
samenwerken
40 41
starten
“Achteraf bekeken hadden we hier veel meer
ruimte kunnen hebben”, concludeert Dirk-Jan
nadat hij zijn oude bedrijfspand samen met vier
monteurs - pardon: autotechnici - had uitge-
kamd. “Ik heb de jongens een dag de tijd ge-
geven om alles in te pakken. Dat betekende de
spullen schoonmaken, op pallets laden, insealen
en klaarzetten voor het verhuisbedrijf. Wat niet
meer van waarde was, werd onherroepelijk in
de container gegooid of ter
recycling aangeboden. Na
driekwart dag waren ze al
klaar, dus dat schoot lek-
ker op! Tjonge, dan zie je
weer eens hoeveel spullen
je hebt bewaard waarvan je niet eens meer wist
dat je ze had.”
tWEE linkErdEurEn
Bij het aanvragen van offertes bij verhuisbedrij-
ven kwam Dirk-Jan dezelfde hoogteverschillen
tegen als destijds bij zijn zoektocht naar een
aannemer. “Zomaar drieduizend euro meer of
minder berekenen dan je concurrent, daar begrijp ik echt
helemaal niets van! Met Hillebrand uit Almere heb ik de
goedkoopste aanbieder de klus gegeven. En ze hebben
het prima gedaan. Snel ook, want tussen acht uur en half
drie werd alles heen en weer gebracht en op de juiste plek
neergezet.” De luxe van een volledige full-service-verhui-
zing heeft Dirk-Jan zichzelf niet gegund, want er bleef nog
heel wat bouw- en sleutelwerk over voor de monteurs en
hem zelf. “Ik heb het in elkaar zetten van onder meer de
kasten als een dagje teambuilding beschouwd: we moes-
ten heel intensief samenwerken, maar dan op een andere
manier dan we gewend waren. Keihard lachen ook, als de
ene kast per ongeluk twee linkerdeurtjes kreeg en de an-
dere twee rechter! Daarnaast leek het mij goed om ieders
betrokkenheid te vergroten bij alles wat nu in het bedrijf
staat. Als je iets zelf in elkaar hebt gezet, ga je er - voor
zover nodig - nog respectvoller mee om.”
rustig BlijVEn
Omdat een verhuizing naar zijn mening als evenement te
groot is om volledig naar je hand te kunnen zetten, koos
Dirk-Jan er voor om op de dag zelf rustig te blijven en
incidenten zoveel mogelijk “een beetje luchtig te bekijken”.
Tweemaal werd dit geduld ernstig
op de proef gesteld. “Mijn vierko-
loms hefbrug werd door een ge-
specialiseerd bedrijf verhuisd, op
een platte vrachtwagen. Met twee
spanbanden tilden ze die brug eraf.
Natuurlijk gleden die banden weg,
waardoor dat loodzware ding met
donderend geraas naar beneden
lazerde - rakelings langs de nieuwe
gevel en op de nieuwe bestrating.
Die gaf ook niet echt mee, waardoor
de lampen, de noodstroomvoorzie-
ning en het bedieningspaneel stuk
gingen. Ja, en dan moet je rustig
blijven. Lukte wel, want er werd in
feite niet meer dan een stomme fout
gemaakt. Nee, echt kwaad werd
ik pas toen ik een van die gasten
vrolijk tegen mijn pand zag staan
wateren. En híj raakte de nieuwe
gevel wel, hoor!”
Het loodzware ding lazerde met donderend geraas naar beneden,
rakelings langs de nieuwe gevel
42 43
persbericht
Feestelijke opening nieuw bedrijfspand
Garage Roos opende zaterdag 16 juni
op feestelijke wijze het nieuwe, ruime en
hypermoderne bedrijfspand aan de
Omroepweg 15 in Almere-Stad. Het in
BMW en MINI gespecialiseerde autobedrijf
heeft op de nieuwe locatie alle ruimte om
de groei van de afgelopen jaren te kun-
nen voortzetten. Bijzonder is dat eigenaar
Dirk-Jan Roos en zijn team niet voor nieuw-
bouw kozen, maar besloten tot de zeer
ingrijpende verbouwing van een in verval
geraakt pand, op een voor het bedrijf
ideale locatie.
Garage Roos
44 45Garage Roos heeft bedrijventerrein De Binderij verruild voor Omroepweg
15, schuin tegenover het Q8-tankstation aan de Havendreef. Het nieuwe
bedrijfspand van Garage Roos was tot voor enkele jaren in gebruik als
filmstudio. Hoewel het gebouw een totaal verwaarloosde indruk maakte,
zag ondernemer Dirk-Jan Roos (30) er volop mogelijkheden in als de nieu-
we vestigingslocatie voor zijn groeiende
autobedrijf. Hij kocht het gebouw, liet
het grondig renoveren en richtte het in
als hypermodern en ruim opgezet gara-
gebedrijf.
Zaterdag 16 juni was iedereen uitge-
nodigd om aan de vrolijke festiviteiten
rond de opening van het bedrijf deel te
nemen. Garage Roos verlootte die dag
zelfs een echte BMW en MINI voor jonge
chauffeurtjes.
AllEs ondEr EEn dAk
Het nieuwe bedrijfspand van Garage
Roos bestaat uit een kantoorgedeelte, dat aan de buitenzijde zilvergrijs is
uitgevoerd. Een centrale hal over de volle breedte van het
pand maakt de verbinding tot de werkplaats, die herken-
baar is aan de kleur antraciet.
De opvallendste verandering aan de voorzijde van het ge-
bouw, is de nieuw gecreëerde entree, die in de oorspron-
kelijk volledig gesloten voorgevel is gemaakt. Klanten
kunnen hun auto’s direct bij dit nieuwe entree parkeren.
Binnen vinden zij aan hun linkerhand de receptie en rechts
een grote, comfortabele wachtruimte. De kantoren bevin-
den zich op de eerste etage.
De werkplaats is, net als feitelijk het gehele pand, groten-
deels naar eigen inzicht van Dirk-Jan Roos en zijn erva-
ren medewerkers ingericht. Met vijf moderne hefbruggen,
twee separate werkplekken voor diagnose-werkzaamhe-
den, accessoire-inbouw en airco-service, een afgesloten
ruimte voor het uitvoeren van motor-revisies, een onder-
delenmagazijn en een inpandige (winter)bandenopslag,
heeft Garage Roos alle denkbare aspecten van een mo-
dern garagebedrijf onder een dak. Het verwacht binnen
afzienbare tijd bovendien een ultramoderne rollentestbank
te kunnen installeren, waardoor Garage Roos reeds vol-
doet aan de eisen voor APK-keuringsstations van 2014.
onhErkEnBAAr VErAndErd
Met de verbouwing van de in verval geraakte filmstudio,
heeft Dirk-Jan Roos in samenwerking met zijn architect en
aannemer een klein wonder verricht. Het pand is zowel
aan de binnen- als buitenzijde haast onherkenbaar veran-
derd en heeft een moderne, hightech-uitstraling gekregen.
Garage Roos geeft hiermee beslist een positieve impuls
aan de totale uitstraling van de Omroepweg in Almere-
Stad.
specialist...Het pand is zowel aan de
binnen- als buitenzijde haast onherkenbaar veranderd en heeft
een moderne, hightech-uitstraling gekregen
Met een bureaustoel onder de brug is een uitgave van ReadTurn, ter gelegenheid van de officiële opening van Garage Roos.Deze serie verhalen is verschenen in Automobiel Management tussen februari en juli 2012Redactie Jeroen Ekeler, vormgeving: Fiona Ekeler
