32
εξώστης T. 500+418 01.03.12 ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΕΝΤΥΠΟ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗΣ

exostis 918

Embed Size (px)

DESCRIPTION

free press thessaloniki

Citation preview

εξώστης T. 500+418 01.03.12

ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΕΝΤΥΠΟ

ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ:Ο Εξώστης προσφέρει 8 μονές προσκλήσεις για τις κινηματογραφικές αίθουσες Ολύμπιον και Ζάννα και 3 μονές προσκλήσεις για την μια και μοναδική

συναυλία του Ψαραντώνη στο Block33. Στείλτε mail γράφοντας: Ολύμπιον, Ζάννα, Block33 αντίστοιχα και ονοματεπώνυμο μέχρι την Παρασκευή στις 12μ.μ

στο [email protected]. Οι νικητές θα ενημερωθούν με προσωπικό mail και θα ανακοινωθούν στο fb του Εξώστη.

COVERΤο εξώφυλλο επιμελήθηκε η Σοφία Χατζηγεωργίου http://sofiachatzigeorgiou.com/ • E-mail: [email protected]

3εξώστης. 1 - 7 Μαρτίου 2012

Ένα ταξίδι στη Σόφια της Βουλγαρίας και η γνωριμία μου με τον Άνθιμο Γεωργιάδη πέρσι την άνοιξη ήταν η αφορμή για να πάρει περίοπτη θέση στον «Εξώστη» το φωτογραφικό road trip της ομάδας E79. Βλέμματα, διαδρομές, συναισθήματα, λέξεις και κάθε Κυριακή βράδυ μια ευχάριστη έκπληξη να με περιμένει στο mail με τις νέες εικόνες που λάμβανα για το επόμενο τεύχος. Μια έκθεση φωτογραφίας με τα έργα που παρουσιάσαμε στο πε-ριοδικό —και όχι μόνο— ήταν το δικό μας «ευχαριστώ» στα παιδιά που μας προσέφεραν τη θέση του συνοδηγού σ’ αυτό το ταξίδι στα Βαλκάνια.

Τα χωρίς τελειωμό όμως χιλιόμετρα χρειάζονται μουσική, παρέα και αλκοόλ. Γι’ αυτό την ημέρα των εγκαινίων της έκθεσης διορ-γανώσαμε παράλληλα με το Block33 και τα «Παιδιά εν Δράσει» το πρώτο Βαλκανικό Φεστιβάλ στην πόλη μας. Οι μπάντες επί σκηνής, ο κόσμος σε ρυθμικό οργασμό, το ταξίδι στη γειτονιά

μας, κάτι μισοσουρωμένες αγκαλιές χαράς με φίλους, παλιούς και νέους, η προετοιμασία και η επόμενη όλο εξουθένωση μέρα είναι μερικά στιγμιότυπα από τη δική μας αποτύπωση για το βρά-δυ της Παρασκευής.

Δε μιλάω για ευτυχία, προς Θεού — μιλάω για εκτόνωση. Οι κοι-νωνίες συνεχίζουν να σαπίζουν με τον ίδιο σταθερό ρυθμό, είτε σπάνε βιτρίνες, είτε δολοφονούν, είτε καταριούνται την καταδί-κη τους, είτε απονέμουν Όσκαρ, είτε παίρνουν τετρακόσια ευρώ μισθό το μήνα, είτε χίλια, είτε χορεύουν και τραγουδούν. Απλά στην τελευταία περίπτωση σαπίζεις με λίγο παραπάνω ρυθμό και αλκοόλ στο αίμα σου. No big deal.

Μαρία Φαρδέλλα

Editorial

Ιδρυτής: Τάσος Μιχαηλίδης • Αρχισυνταξία: Μαρία Φαρδέλλα • Συντονισμός ύλης: Γιάννης Γκροσδάνης • Art director: Στέφανος Μιχαηλίδης • Διόρθωση κειμέ-

νων: Γιάννης Δημητρίου • Oικονομική διεύθυνση: Θανάσης Ψαρράς • Διεύθυνση Πωλήσεων: Χρήστος Κουλεμάνης • Σύμβουλοι marketing: Θοδωρής Ζουλίδης,

Γιώργος Φουντέας • Δημόσιες σχέσεις: Γιώργος Γεωργιάδης • Υπεύθυνος διανομής: Αλέξης Γκάτσης • IT consultant: Χρήστος Τατιτζικίδης Σ’ αυτό το τεύχος

συνεργάστηκαν: Θούλη Μισιρλόγλου, Μάρα Τσικάρα, Γιάννης Βασιλείου, Τάσος Μελεμενίδης, Κυριάκος Αθανασιάδης, Μάνος Λαμπράκης, Γιώργος Φ. Φωτιάδης,

Ison, Νικόλας Ραχανιώτης, Δέσποινα Πολυχρονίδου, Γιάννης Χατζηγώγας, Αρχιμήδης Γ. Παναγιωτίδης, Καλλιόπη Τσελέπη, Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου, Χρήστος

Κουλεμάνης, Rita Van dengayged, Miroslava Ivanova. • Φωτογράφοι: E79, Ιωάννα Χατζηανδρέου, Μαρία Εκμεκτζή, Βίκτωρ Μαλκίεβιτς, Καρολίνα Τσιρογιάννη •

Assistant art director: Ρία Μηνούδη, Λία Τσιμπιλή • Ctp - Εκτύπωση – βιβλιοδεσία: Λιθογραφία Ι. Αντωνιάδης – Θ. Ψαρράς • Εκδοτική ομάδα: Εξώστης Ο.Ε. Τύπου

3, Τ.Κ.: 54625, Θεσσαλονίκη, Τηλ: 2310 – 566577, Fax: 2310 – 566575

www.exostispress.gr • e-mail: [email protected] • facebook: exostisfreepress • twitter: @exostis_press

Διαφημιστείτε εδώ: 2310 566 577

Ταυτότητα

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική, η διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου της έκδοσης με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς

προηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη. Η άποψη των συνεργατών δεν είναι απαραίτητα και άποψη της Διεύθυνσης του περιοδικού.

ΠεριεχόμεναΣτήλες 04 Φιξ Καρέ 06 Mind the Art 12 ΑΗ|ΗΑ 13

Borderlife 14 Εξώστης Θ 18 Μεθυσμένο παραμύ-

θι 19 Υπεραστικό κορίτσι 19 Θεσσαλονίκη επιτό-

που 22 Fahrenheit 451 26 Ison 26 Five in a row 27

Word account 28 Urbanities. 28 Χάνει-μπαλ 29

La tia Rita 30 E79

Θέματα: 20 Balkan Festival 23 Συνέντευξη: Ισίδω-

ρος Ζούργος 24 Συνέντευξη: Wild Kitten

4εξώστης. 1 - 7 Μαρτίου 2012

Φιξ καρέΕπιμέλεια: Μαρία Φαρδέλλα

Ποιό είναι το βασικό γνώρισμα του χαρακτή-

ρα σου; Βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα μου

(εμού του αιδοίου), είναι το ότι μπορώ να συγ-

χωρήσω οποιοδήποτε κακό μπορεί να μου κάνει

κάποιος συνάνθρωπος μου….απλά δεν θέλω.

Τι είναι για σένα ευτυχία; Ένα από τα μικρά και

αμέτρητα παρακλάδια του ορισμού της ευτυχί-

ας είναι να ξυπνάς και να θυμάσαι με λεπτομέ-

ρεια το υπέροχο βράδυ που είχες με τους φί-

λους σου, ΧΩΡΙΣ να αισθάνεσαι ίχνος ενοχής.

Τι είναι για σένα δυστυχία; Δυστυχία είναι

αυτό που σε κάνει να ενώνεις τα φρύδια σου,

να σφίγγεις τους φρονιμίτες σου, να βρέχεις τα

μάγουλα σου, να φωνάζεις απ’ τα βάθη της ψυ-

χής σου……..βέβαια για τους ανύπαντρους όλα

αυτά είναι ενδείξεις μίας πολύ καλής σεξουα-

λικής σχέσης.

Ποιός είναι ο μεγαλύτερός σου φόβος; Φοβά-

μαι τον εαυτό μου όταν θα έρθω αντιμέτωπος με

τον θάνατο των γονιών μου (και κάνω και ρίμες)

Ποιό είναι το βασικό σου ελάττωμα; Το βασι-

κό μου ελάττωμα (κάτι το οποίο δεν μας μάθαν

στο σχολείο και θέλω να το καταγγείλω), είναι

ότι δυστυχώς, σε κάποιες «κακές» συνήθειες,

δεν έχω μέτρο.

Ποιό χαρακτηριστικό απεχθάνεσαι περισσό-

τερο στους άλλους; Αυτό που με αναγουλιά-

ζει σε μένα και, κατ επέκταση και στους γύρω

μου, είναι ότι ξεχνάμε, γυρνάμε από την άλλη,

γενικότερα αλλάζουμε τόσο εύκολα σελίδα σε

ένα βιβλίο το οποίο βρίσκεται ήδη μέσα στις

φλόγες.

Ποιά είναι η παρούσα διανοητική σου κατά-

σταση; Τον τελευταίο καιρό μου έχω κρεμάσει

ταμπελάκι «ΠΡΟΣΟΧΗ Ο ΣΚΥΛΟΣ ΔΑΓΚΩΝΕΙ»

Ποιά αρετή εκτιμάς περισσότερο σε έναν άν-

δρα; Εκτιμώ τον άντρα που δεν κολλάει στην

γυναίκα μου…

Ποιά αρετή εκτιμάς περισσότερο σε μια γυ-

ναίκα; Εκτιμώ την γυναίκα που μου κολλάει,

αλλά δεν το λέει στην γυναίκα μου (θα φάω

ξύλο γι’ αυτό)

Τι εκτιμάς περισσότερο στους φίλους σου;

Θεωρείς κάποιον φίλο σου όταν σε γεμίζει και

σε αδειάζει, σε ανέχεται και σε γ…..σταυρίζει, σ’

αγκαλιάζει και σε σφαλιαρίζει.

Πώς θα επιθυμούσες να πεθάνεις; Όπως κι αν

πεθάεινς (καβαλιώτικος ιδιωματισμός) το ίδιο

αποτέλεσμα…and if I die tomorrow please don’t

burry me, just burn me with my six string

Το αγαπημένο σου «moto»; Έχω κάνα δύο που

με εκφράζουν…..ΜΑΚΗ ΜΗΝ ΕΡΘΕΙΣ………τέτοιο

χνώτο στην Ελλάδα, πωπω θεέ μου δεν ξανάδα

(Κιορπιξ) ….θεέ μου, φύλαγε με από τους φίλους

μου, τους εχθρούς τους κανονίζω μόνος μου

(Jaques Mesrine)

Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας …Φιλιά και

κουράγιο στον Σωκράτη και στον Ντίνο •

Δούμος Αλέξανδρος Εποχιακός liver killer, οικιακά.Ο Αλέξης απαντάει σε 12 ερωτήσεις από το ερωτηματολόγιο του Προυστ

6εξώστης. 1 - 7 Μαρτίου 2012

Δύο εξερευνήσεις προτείνονται μέσα από δύο εκθέσεις φωτογραφίας: μία μέσα από πολλά χιλιόμετρα, η άλλη μέσα από ένα σώμα.

Ξεκινώ αντίστροφα, από την τελευταία, από το σώμα δηλ., γιατί το σώμα πάντα έχει προτε-ραιότητα: ο Αλέξανδρος Πλωμαρίτης είχε “τρυπώσει” στο Ξενοδοχείο Άριστον μαζί με την Λέλα Ράμογλου προτού ολοκληρωθούν οι εργασίες προετοιμασίας για τη 15η Μπιενάλε Νέων Δημιουργών της Μεσογείου που πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβριο του 2011 στη Θεσσαλονί-κη. Πριν ανοίξει το ξενοδοχείο τις πόρτες του στο κοινό -όχι για να προσφέρει υπηρεσίες, αλλά για να στεγάσει την ...συμβιωτική έκθεση “Symbiosis?: Hotel Ariston_Ariston could mean we can live together”-, οι δυο τους περιπλανήθηκαν σε όλους τους ορόφους του κτιρίου: ο Πλωμαρίτης ημίγυμνος εμψύχωνε κυριολεκτικά το κτίριο, δίνοντας νόημα σε κάθε χώρο που για χρόνια είχε μείνει ανενεργός, και η Ράμογλου ακολουθούσε τα βήματα αποτυπώνοντάς τα. Η συνεργασία τους αυτή έρχεται να ξαναθυμίσει το Άριστον, που σήμερα στέκει αμήχανο μπροστά στο μέλλον του, αλλά και να υπενθυμίσει την πρακτική των καλλιτεχνών -καθώς και την ικανότητά τους- να “κατοικούν” τους χώρους: να τους κάνουν δικούς τους, να υπάρχουν μέσα σ’ αυτούς και με κάποιον τρόπο να τους ξαναφτιάχνουν μέσα από αχαρτογράφητες σχέσεις που αναδύονται με το άγνωστο (με την άγνωστη ιστορία, με το άγνωστο παρελθόν, με το άγνωστο μέλλον, με την άγνωστη, αλλά διαισθητικά γνωστή αύρα).

Mind The ArtΓράφει η Θούλη Μισιρλόγλου

Διαδρομές: Από τον 1ο στον 6ο όροφο & από την Ελλάδα ως την Ουγγαρία

7εξώστης. 1 - 7 Μαρτίου 2012

Στην άλλη πρόταση περιήγησης, η βόλτα δεν είναι ανάμεσα σε ορόφους, αλλά σε πόλεις, περιο-

χές, χωριά, τοπία από την Ελλάδα, την Βουλγαρία, τη Ρουμανία ως και την Ουγγαρία (ή αντίστρο-

φα, αν θέλετε). Οι “δικοί μας” Άνθιμος Γεωργιάδης και Κώστας Μητρόπουλος (πρακτορείο “Ε79”,

του οποίου εικόνες ήταν η ομώνυμη στήλη “Ε79” του Εξώστη, στήλη που ολοκληρώνεται με την

έκθεση αυτή) ταξίδεψαν ακολουθώντας τον δρόμο Ε79, πέρασαν από βουνά και ποτάμια, χωριά

και πόλεις, είδαν ανθρώπους, τοπία, ζώα κτλ, και ό,τι τραβούσε την προσοχή τους το κατέγραφαν

συστηματικά. Προϊόν της προσχεδιασμένης διαδρομής 1300 χιλιομέτρων, που όμως ποτέ δεν έχει

προσχεδιασμένο αποτέλεσμα, οι εικόνες τους -υψηλής τεχνικής αρτιότητας-, πολλές από τις

οποίες παρουσιάζονται στο Block33. Σ΄αυτές αντικρίζει κανείς το πολυμορφικό και ετερόκλητο

πρόσωπο των περιοχών, δυτικό και ανατολικό ταυτόχρονα, σύγχρονο και παλιομοδίτικο, αγροτικό

και αστικό, μπροστά και πίσω από τον κόσμο: ένα ενδιαφέρον πολιτισμικό συνονθύλευμα, που δεν

περιμένει πεινασμένα μάτια τουριστών για να υπάρξει.

Η έκθεση για τον Ε79 εγκαινιάστηκε παράλληλα με την έναρξη του Balkan Fest, που διοργάνωσε

ο Εξώστης, και περιέλαβε τις εικόνες που είχαν παρουσιαστεί στη στήλη Ε79 του περιοδικού, μαζί

με τα κείμενα που τις συνόδευαν.

“Έκθεση φωτογραφίας | Performance για την κάμερα”, bar Partizan, Βαλαωρίτου 29,

Θεσσαλονίκη, 24.2-4.3.2012, τηλ. 2310.543461

“Ένας δρόμος, μια κουλτούρα, μια γειτονιά”, Βlock33, 26ης Οκτωβρίου 33, Θεσ/νίκη,

24.2-4.3.2012, ώρες λειτουργίας

19:00-22:00, τηλ. 2310.533533

Mind The Art

εξώστης. 1 - 7 Μαρτίου 20128

Mind The Art

1.

9εξώστης. 1 - 7 Μαρτίου 2012

Mind The Art

10εξώστης. 1 - 7 Μαρτίου 2012

Mind The ArtΓράφει ο Γιάννης Γκροσδάνης

Μια διαδραστική παράσταση με τίτλο “Θέατρο έξω από το Θέατρο” παρουσι-

άζεται για δύο Κυριακές (4 & 11/03 στις 21.30μμ) στο ΚΑΦΩΔΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ

(Ιουστινιανού 3, τηλ. 2310 237016) στην οποία ηθοποιοί και κοινό γίνονται ένα,

που ο κάθε ένας μπορεί να αλλάξει και να μεταμορφωθεί, να παίξει θέατρο

και να σκηνοθετήσει, να τραγουδήσει και να χορέψει, να γελάσει και να κάνει

τους άλλους να γελάσουν, να παρακολουθήσει την ιστορία του θεάτρου και

του κινηματογράφου και να συμμετέχει σε αυτήν. Ένα ταξίδι στον μαγικό κό-

σμο του θεάτρου από τις ηθοποιούς Βαρβάρα Δουμανίδου και Μαρία Ράπτη

μέσα από παιχνίδια, αυτοσχεδιασμούς, τραγούδια και μουσικές (στο πιάνο ο

Στέργιος Βαλιούλης) σε μια νύχτα που τα πάντα αλλάζουν, τα πάντα γίνονται

ένα ψέμα και η πραγματικότητα μεταμορφώνεται σε ένα παράξενο σενάριο.

και όλα αυτά επιτέλους έξω από το θέατρο και όλα αυτά με πρωταγωνιστές

το ίδιο το κοινό.

Μετά την επιτυχημένη πορεία της Ντενεκεδούπολης ήρθε η ώρα για ένα ταξίδι

στη Χώρα του Ποτέ με παρέα τον “Πήτερ Παν” στην παιδική σκηνή του ΚΘΒΕ.

Η παράσταση κάνει πρεμιέρα αυτή την Κυριακή 4 Μαρτίου στο Βασιλικό Θέ-

ατρο και είναι βασισμένη στο έργο του Τζέιμς Μάθιου Μπάρι, σε κείμενο και

σκηνοθεσία Γιάννη Καλατζόπουλου. Η παράσταση παρουσιάζεται κάθε Κυριακή

(11.00 και 15.00) και καθημερινές για σχολεία.

Με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας, η Αντιπεριφέρεια Θεσσαλονίκης σε συνερ-

γασία με την πρωταγωνίστρια Ζέτα Δούκα, τους συντελεστές της παράστασης

«Γράμμα σ’ ένα παιδί» και το θέατρο Αυλαία, διοργανώνουν φιλανθρωπική

παράσταση, τα έσοδα της οποίας θα διατεθούν στο Σύλλογο Γονέων Παιδιών

πασχόντων από κακοήθη νοσήματα Βορείου Ελλάδος «Η Λάμψη». Η παράσταση

για τον φιλανθρωπικό αυτό σκοπό, θα γίνει την Πέμπτη 8 Μαρτίου στο θέατρο

Αυλαία που στεγάζεται στο κτίριο της ΧΑΝΘ, η ώρα έναρξης είναι στις 9.00

μμ. και το κόστος του εισιτηρίου είναι στα 15 ευρώ. Πληροφορίες στο τηλ.

2310237700

Προσαρμοσμένη στην ελληνική πραγματικότητα της δεκαετίας του ’60, η τρε-

λή κωμωδία «Θα πηδήξω απ’ το παράθυρο» του Ζωρζ Φεϋντώ, δεξιοτέχνη της

φάρσας, παρουσιάζεται στο θέατρο ΑΘΗΝΑΙΟΝ από την Πέμπτη 1 Μαρτίου και

για λίγες παραστάσεις. Ένας φέρελπις πολιτικός με αδυναμία στις γυναίκες, μια

απατημένη σύζυγος, ένας άντρας ερωτευμένος μαζί της και ένα κουβάρι παρε-

ξηγησεων και κωμικών καταστάσεων ξετυλίγονται στην σκηνή. Η Μετάφραση και

η διασκευή ανήκουν στον Γιώργο Μπονόρα, η σκηνοθεσία στον Μάνο Παπαγιάν-

νη ενώ παίζουν οι ηθοποιοί: Πέτρος Μπουσουλόπουλος, Κάτια Νικολαΐδου Μάνος

Παπαγιάννης, Γιάννης Μπουραζάνας, Γιώργος Κρήτος Ελευθερία Ευθυμιάτου.

Η Θεατρική Ομάδα «ΜΗΧΑΝΗ» παρουσιάζει στις 4 εώς 7 Μαρτίου στο Θέατρο

ΟΡΑ το Θεατρικό Αναλόγιο «Πάθη και Ανάσταση», το οποίο βασίζεται στο

έργο «Χριστός Πάσχων» ανώνυμου ποιητή του 12ου μ.Χ.αιώνα,σε μετάφραση

του Θρασύβουλου Σταύρου. Ο Βυζαντινός λόγιος που συνέθεσε ένα δράμα για

τα Πάθη και την Ανάσταση του Χριστού, ήταν χριστιανός με φλογερή πίστη και

βαθιά ευλάβεια και έδωσε νέο νόημα σ’αυτά χάρη στην ελληνομάθειά του και τη

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

εξώστης. 1 - 7 Μαρτίου 201211

μελέτη της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας και άλλων κειμένων.

Το Θεατρικό Αναλόγιο «Πάθη και Ανάσταση» προσπαθεί να κατα-

δείξει το διαχρονικό χαρακτήρα του έργου, την αρετή και το ήθος

που διακυβεύονται στις μέρες που ζούμε και οι λέξεις να γεμίσουν

ξανά με το νόημά τους. Η Επεξεργασία και η διδασκαλία του κει-

μένου ανήκει στην Λίλια Λύτρα •

AH HA

Αυτός, αυτή και αχ! τι ωραία που είναι η ζωή! [ 1 ] Να υπάρ-

χεις· με κάποιον τρόπο, να υπάρχεις — να ζεις, έστω· σα θώρα-

κας γονιδίων, σαν το άρμα τού στοιχειώδους αναπαραγωγικού

Εγώ τους, σαν μερικώς έλλογη σκυτάλη· σαν: οτιδήποτε. Σαν

οτιδήποτε: μα να ζεις. [ 2 ] ΠΡΩΙ [ 3 ] Φοράς ένα γκρι κουστου-

μάκι. Φοράς ένα καλοπλυμένο φουστανάκι. Έχεις πάει στον

κουρέα χτες τ’ απόγευμα: σ’ τα ’χει πάρει ένα ψέμα· κάπου

διάβασες (ίσως στο ίδιο το κουρείο, πού αλλού; πού αλλού;)

ότι ποτέ δεν πρέπει να φαίνεσαι φρεσκοκουρεμένος. Έχεις

φτιάξει τα μαλλιά σου: στην κάσκα· οι σωστές λέξεις, εδώ, εί-

ναι ρόλεϊ και είναι λακ· κοιμήθηκες προσεχτικά το βράδυ· σχε-

δόν δεν κοιμήθηκες· τα μαλλιά είναι τόσο εύθραυστο πράγμα.

Τα παπούτσια σου έχουν αυτή τη γυαλάδα των επανειλημμέ-

νων στιλβωμάτων· μιαν ασημιά θαμπάδα παλιού καθρέφτη· οι

σόλες κρατάνε. Λίγο το λουλουδάκι-φιόγκος έχει γείρει· να το

στρώνεις: να μην ξεχνάς να το στρώνεις, έχει σημασία· ίσως

με το χέρι, ίσως —όποτε το απαιτεί η περίσταση, όποτε πρέπει

να γίνει γρήγορα, σχεδόν αστραπιαία— με το άλλο παπούτσι·

οι σόλες κρατάνε. Μπορείς να πάρεις όποιο λεωφορείο θέλεις:

έχεις Κάρτα Απεριορίστων Διαδρομών — ανακούφιση, ίσως και

νίκη, εδώ που τα λέμε· θαυμάζεις τη φωτογραφία σου στην

άκρη· μια στάλα σε κρύβει η μπλε ρουαγιάλ σφραγίδα· μόνο

μια στάλα· είσαι ωραίος ανφάς. Στο Μετρό βρίσκεις πάντα

εύκολα θέση: ανακούφιση· κρύβεις και το λουλουδάκι-φιόγκο

πιο εύκολα όταν είσαι καθισμένη· χαϊδεύεις μια πτυχή τού

μαντό, ελέγχεις μυστικά μία ράντα· σφίγγεις στην ποδιά σου

την τσάντα σου· στρώνεις το λουλουδάκι-φιόγκο με το άλλο

παπούτσι, κάπως μηχανικά. Φοράς μανσέτες στα μανίκια: δεν

πρέπει να λερωθεί με μελάνη το πουκάμισό σου — δε βγαίνει,

είναι δύσκολος λεκές, ξέχασέ το: μανσέτες· γι’ αυτό υπάρχουν

οι μανσέτες. Τα νύχια σου· το κλαβιέ σ’ τα ξεβάφει στις άκρες·

άτιμα πλήκτρα, άτιμα γράμματα, άτιμοι (πιο άτιμοι απ’ όλα)

αριθμοί, και πιο άτιμος όλων τους το βρομομηδέν· προσπαθείς

να γράφεις με τις ρώγες των δαχτύλων, μα δεν είναι εύκολο·

τίποτε δεν είναι εύκολο· τα νύχια σου φθείρονται, μασιού-

νται, φοβάσαι πως τιμωρούνται και δεν ξέρεις το λόγο. [ 4 ]

ΜΕΣΗΜΕΡΙ [ 5 ] Κολατσιό. Κολατσιό. Μετά: μανσέτες. Μετά:

πλήκτρα. Ξανά. Ξανά. Θα ’θελες (μάλλον: θα ’πρεπε) να κοιτά-

ξεις, να μπορείς να κοιτάξεις, τι βλέπει ο προϊστάμενος στον

υπολογιστή του· είναι άδικο — έστω, όχι άδικο, είναι λάθος·

ψέματα: άδικο είναι· και δεν έχει να κάνει με τη δουλειά· τι να

’ναι, τι να βλέπει; Θα ’θελες το καλοκαίρι να... όχι, όχι· μη το

σκέφτεσαι· μη το σκέφτεσαι· πλήκτρα· φθαρμένα νύχια· κοίτα

να τα λιμάρεις το βράδυ· να τα βάψεις. Αυτό. Αυτό. Μανσέτες.

Πλήκτρα. Όλα είναι καλά. Όλα είναι καλά. [ 6 ] ΑΠΟΓΕΥΜΑ [

7 ] Μπορείς να πάρεις όποιο λεωφορείο θέλεις για την επι-

στροφή: έχεις Κάρτα Απεριορίστων Διαδρομών — ανακούφιση,

ίσως και νίκη, εδώ που τα λέμε· όχι ίσως: είναι νίκη, μεγάλη

νίκη· να το ξέρουν· είναι νίκη· να το ξέρουν όλοι αυτοί· και

δε λέρωσες ανεξίτηλα το πουκάμισό σου· νίκη κι αυτό· μόνο

να ’ξερες τι έβλεπε εκείνος ο διάολος στον υπολογιστή του·

μόνο αυτό. Στο Μετρό βρίσκεις πάντα εύκολα θέση: ανακού-

φιση· και να βγάλεις επιτέλους αυτά τα παπούτσια, σ’ έχουν

τσακίσει· είναι ωραία όμως· παρά το λουλουδάκι-φιόγκο που

’χει γείρει για τα καλά· ωραιότατα· πολύ ωραία παπούτσια· και

οι σόλες κρατάνε ακόμη. Νά τη: ωραία κοπέλα· γυρνάει από

τη δουλειά· τι όμορφα μαλλιά· και κομψή· προχωράει λες και

είναι σε πασαρέλα σεμνότητας· κοιτά τα παπούτσια της· τη

θέλω. Αχ νά τος: τι όμορφος· γυρνάει απ’ τη δουλειά· φρεσκο-

κουρεμένος· στητό παράστημα· ελαφρά γερμένη πλάτη, αλλά

συνολικά ωραίο παράστημα· με κοιτάει· ω Θε μου, ω Θε μου,

ο φιόγκος ξεκόλλησε, γέρνει· τον θέλω. [ 8 ] ΒΡΑΔΥ [ 9 ] Το

μυστικό για τη στραπατσάδα είναι το προσεχτικό ξεφλούδι-

σμα της ντομάτας· αυτό· και να ’χεις το μάτι στο ενάμισι· και

τα αβγά δε θέλουν χτύπημα: μόνο ανακάτωμα με το πιρούνι.

Το σπανακόρυζο τρώγεται και κρύο· το λεμόνι κάνει καλό· ένα

δόντι, κάπου εκεί μέσα, πονάει μια στάλα· ίσως έπρεπε να

φτιάξει κι ένα αβγό μάτι· αλλά καλύτερα να προσέχει, είναι

τριάντα· καλύτερα όχι αβγό, όχι αβγό. Μια ωραία ταινία. Μια

ωραία ταινία. Θέλει λίγο αλάτι ακόμα. Χρειαζόταν περισσό-

τερο πιπέρι. Έχουμε γλιτώσει. Τα πράγματα θα μπορούσαν

να είναι χειρότερα. Πολύ νόστιμη. Πολύ νόστιμο· έχει και σί-

δηρο· μόνο πιπέρι τού λείπει. Όχι ειδήσεις, μια ωραία ταινία·

και αλάτι. Μια ωραία ταινία, και μετά κουκούλωμα. Και μετά

ύπνος· τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι χειρότερα· πάνε

καλά· έχουμε στραπατσάδα· αύριο, κι αν όχι αύριο, μεθαύριο,

θα μιλήσω στη γειτόνισσα. Ο σίδηρος κάνει καλό στο αίμα·

έχω να βάλω σίδερο αύριο. Θα του ζητήσω να καθίσω κι εγώ

στον υπολογιστή του· αύριο κιόλας. Αχ να πάρω κόλλα· τσα-

γκαρόκολλα· θα χαθεί· αύριο, κι αν όχι αύριο, μεθαύριο, πάω

στοίχημα ότι θα μου μιλήσει. Η ζωή είναι ωραία. Η ζωή είναι

ωραία. [ 10 ] ΤΟ ΕΠ’ ΕΜΟΙ [ 11 ] Εμ δεν είναι ωραία. Εν πολλοίς,

έτσι ιδωμένη, έτσι βιωμένη, είναι χειρότερη από το θάνατο.

Για σένα δεν ξέρω (και βασικά δε δίνω δεκάρα τι σε φτιάχνει

εσένα): για μένα (που, ξέρεις, τυχαίνει να είμαι το κέντρο του

κόσμου μου) είναι: χειρότερη από το θάνατο· τρισχειρότερη.

Σιχαίνομαι τις Κάρτες Απεριορίστων Διαδρομών, τις μανσέτες,

τη στραπατσάδα και το σπανακόρυζο, dude. Και τα θαμπά

παπούτσια. Και να μην έχω Ίντερνετ 24/7. Τα σιχαίνομαι, και

τα μισώ. Και το δικό μου όραμα για Μετά την Κρίση δεν είναι

αν έχει πολύ ή λίγο αλατοπίπερο το φαΐ μου μπροστά στην

τηλεόραση, αλλά ο πλούτος. Σοκάρεσαι; Αν ναι, δεν έχουμε

κανένα κοινό — συμπάθα με (εγώ όχι εσένα· διόλου). Θέλω να

’χω όλα τα βιβλία, όλες τις μουσικές, όλα τα θεάματα, όλες

τις απολαύσεις και όλα τα καλά — όλα τα ταξίδια και όλα τα

λούσα — ό,τι χρήσιμο και ό,τι παραπανίσιο. (Ειδικά ό,τι πα-

ραπανίσιο). Όποιος δεν τα θέλει δε θα τα έχει. Αλλά εμένα

πάντα, όσο δε θα τα έχω όλα τους, θα μου λείπουν και θα

παλεύω ακριβώς γι’ αυτά. Όχι για τη «ζωή»: γι’ αυτά. Γιατί

αυτά είναι η ζωή. Και τη λατρεύω. — Κυριάκος Αθανασιάδης.

13εξώστης. 1 - 7 Μαρτίου 2012

Borderlife Γράφει ο Μάνος Λαμπράκης

Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου…

Και να σου κάνω τα ψώνια σου, και να σου κου-

βαλάω τις σακούλες σου,

Και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι

μαζί σου,

Και να θέλω να παίζουμε κρυφτό,

Και να σου δίνω τα ρούχα μου, και να σου λέω

πόσο μ’ αρέσουν τα παπούτσια σου,

Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να κάνεις

μπάνιο,

Και να σου τρίβω το σβέρκο σου,

Και να σου φιλάω τα πόδια σου,

Και να σου κρατάω το χέρι σου,

Και να βγαίνουμε για φαγητό, και να μη με νοιά-

ζει που θα μου τρως το δικό μου,

Και να σου δακτυλογραφώ την αλληλογραφία

σου, και να σου κουβαλάω τα ντοσιέ σου,

Και να γελάω με την παράνοια σου,Και να σου

δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς, και να βλέ-

πουμε καταπληκτικές ταινίες, και να βλέπουμε

απαίσιες ταινίες, και να μαλώνουμε για το ρα-

διόφωνο,

και να σε βγάζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι,

και

να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και

κουλούρια και γεμιστά κρουασάν,

Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα

μεσάνυχτα,

Και να σ’ αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα,

Και να μην καταφέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρ-

το,

Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες

το βράδυ,

Και να μη γελάω με τα αστεία σου, και να σε

θέλω το πρωί αλλά να σ’ αφήνω να κοιμηθείς

λίγο ακόμα.

Και να φιλάω την πλάτη σου, και να χαϊδεύω το

δέρμα σου.

Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά

σου, τα μάτια σου, τα χείλη σου, το λαιμό σου,

το στήθος σου,

Και να κάθομαι στις σκάλες και να καπνίζω,

ώσπου να γυρίσει σπίτι ο διπλανός σου,

Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να γυρίσεις

σπίτι εσύ,

Και να τρελαίνομαι όταν αργείς,

Και να ξαφνιάζομαι όταν γυρίζεις νωρίτερα,

Και να σου χαρίζω ηλιοτρόπια,

Και να πηγαίνω στο πάρτι σου και να χορεύω

ώσπου να πέσω ξερός,

Και νάμαι δυστυχισμένος όταν έχω άδικο,

Και νάμαι ευτυχισμένος όταν με συγχωρείς,

Και να χαζεύω τις φωτογραφίες σου,

Και να παρακαλάω να σ’ ήξερα μια ζωή.

Και ν’ ακούω τη φωνή σου στο αυτί μου,

Και να νοιώθω το δέρμα σου πάνω στο δέρμα

μου,

Και να τρομάζω όταν θυμώνεις,

Και τόνα σου μάτι να κοκκινίζει και το άλλο

γαλάζιο,

Και να σ’ αγκαλιάζω όταν σε πιάνει αγωνία,

Και να σε κρατάω σφιχτά όταν πονάς,

Και να σε θέλω όταν σε μυρίζω,

Και να σε πληγώνω όταν σε αγγίζω,

Και να κλαψουρίζω όταν είμαι πλάι σου, και να

κλαψουρίζω όταν δεν είμαι,

Και να κυλάει το σάλιο μου πάνω στο στήθος

σου,

Και να σε πλακώνω και να σε πνίγω τις νύχτες,

Και να ξεπαγιάζω όταν μου παίρνεις τις κου-

βέρτες, και να ζεσταίνομαι όταν δεν μου τις

παίρνεις,

Και να λιώνω όταν χαμογελάς και να διαλύομαι

όταν γελάς,

Και να μην καταλαβαίνω όταν λες ότι σε απορ-

ρίπτω,

Και ν’ αναρωτιέμαι πως σου πέρασε ποτέ απ’

το νου ότι εγώ θα μπορούσα ποτέ να σε απορ-

ρίψω,

Και ν’ αναρωτιέμαι ποια είσαι αλλά να σε δέχο-

μαι έτσι όπως είσαι,

Και να σου λέω για το μαγεμένο δάσος, τον

άγγελο του δέντρου, το αγόρι που πέρασε πε-

τώντας τον ωκεανό επειδή σ’ αγαπούσε,

Και να σου γράφω ποιήματα, και να αναρωτιέμαι

γιατί δεν με πιστεύεις,

Και να σ’ αγαπάω τόσο βαθιά που να μην μπορώ

να το βάλω σε λόγια,

Και να θέλω να σου πάρω ένα γατάκι που θα

το ζηλεύω γιατί θα το προσέχεις περισσότερο

από μένα,

Και να μη σ’ αφήνω να σηκωθείς απ’ το κρεβάτι

όταν πρέπει να φύγεις,

Και να σου αγοράζω δώρα που εσύ δεν τα θέ-

λεις, και πάλι να τα παίρνω πίσω,

Και να σου λέω να παντρευτούμε, και συ να μου

λες πάλι όχι,

Αλλά εγώ να στο λέω και να στο ξαναλέω, γιατί

όσο κι αν νομίζεις πως δεν το λέω σοβαρά εγώ

πάντα σοβαρά το έλεγα, από την πρώτη φορά

που στο είπα,

Και να τριγυρίζω στη πόλη και να τη νοιώθω

άδειος χωρίς εσένα,

Και να θέλω ότι θέλεις,

Και να νομίζω πως χάνομαι, αλλά να ξέρω πως

πλάι σου είμαι ασφαλής, Και να σου μιλάω για

ότι χειρότερο έχω μέσα μου,

Και να προσπαθώ να σου δίνω ότι καλύτερο έχω

μέσα μου γιατί δεν σου αξίζει τίποτα λιγότερο,

Και να σου λέω την αλήθεια αν και κατά βάθος

δεν θέλω, Και να προσπαθώ να είμαι ειλικρινής

γιατί ξέρω πως το προτιμάς,

Και να νομίζω πως όλα τέλειωσαν, κι ωστόσο

να περιμένω άλλα δέκα λεπτά πριν με πετάξεις

έξω απ’ ζωή σου,

Και να ξεχνάω ποιος είμαι, Και να κάνουμε έρω-

τα στις τρεις το πρωί,

Και κάπως με κάποιο τρόπο να σου εκφράζω

έστω και λίγο

Τον ακάθεκτο

Τον ακατάλυτο

Τον ακατάσβεστο

Τον μεταρσιωτικό

Τον ψυχαναλυτικό

Τον άνευ όρων τον τα πάντα πληρούντα, τον

δίχως τέλος και δίχως αρχή,

ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ

Μετάφραση: Τζένη ΜαστοράκηΑκούστε την Ιωάννα Τσιριγκούλη να διαβάζει Sarah Kane στο: www.youtube.com/watch?v=e84NMoUqSh4

* Abuser = Βιαστής

Sarah Kane, Crave (Λαχταρώ) Ο μονόλογος του A*

εξώστης. 1 - 7 Μαρτίου 201214

Εξώστης ΘήταΕπιμέλεια ύλης Γιάννης Γκροσδάνης

Περιπέτεια/Δράμα, 2011, Η.Π.Α., 120 λεπτά

(3/5)Κριτική: Γιάννης ΓκροσδάνηςΣκηνοθεσία: Μπρους Ρόμπινσον

Παίζουν: Τζόνι Ντέπ, Αάρον Έκχαρτ,

Μαϊκλ Ρισπόλι, Άμπερ Χάρντ, Τζιοβάνι Ριμπίσι

Μεθυσμένο Ημερολόγιο(Rum Diary)

***

Βασισμένη σε ένα ημιαυτοβιογραφικό έργο

του Χάντερ Τόμσον, το Μεθυσμένο Ημερολό-

γιο είναι ουσιαστικά ένας φόρος τιμής του πα-

ραγωγού και πρωταγωνιστή της ταινίας, Τζόνι

Ντεπ στην προσωπικότητα του ίδιου του Χά-

ντερ Τόμσον. Ο Ντεπ θαύμαζε απεριόριστα τον

συγγραφέα, είχε άλλωστε πρωταγωνιστεί σε

άλλη μια κινηματογραφική διασκεύη έργου του,

το Φόβος και παράνοια στο Λας Βέγκας. Έτσι

όταν έπεσε το 1998 στα χέρια του το χειρό-

γραφο του Μεθυσμένου Ημερολογίου, γραμμέ-

νο τη δεκαετία του ‘70, δεν δίστασε στιγμή να

προωθήσει την έκδοση του και αργότερα να

προχωρήσει και στην παραγωγή μιας ταινίας

πάνω στο βιβλίο. Του πήρε μάλιστα πάνω από

10 χρόνια για να φτάσει στο αποτέλεσμα που

έχουμε τελικά μπροστά μας για τα πρώτα δη-

μοσιογραφικά βήματα του Τόμσον σε ένα εξω-

τικό μέρος, στο Σαν Χουάν.

Η πρωτεύουσα του Πουέρτο Ρίκο παρουσιάζε-

ται ώς ένα μέρος αντιθέσεων καθώς η φτώχεια

των ντόπιων και η προκλητική συμπεριφορά

των ευκατάστατων γκρίνγκος δημιουργούν

αντιθετικές εικόνες αλλά και ευκαιρίες για κάθε

εμπειρία. Ο νεαρός Πωλ Κέμπ αναζητάει την

τύχη του ως δημοσιογράφος στην τοπική αγ-

γλόφωνη εφημερίδα Σαν Χουάν Σταρ. Ένα μείγ-

μα περίεργων εμπειρίων σε συνδυασμό με την

εκκεντρικότητα που τον διακρίνει του δίνουν

την ευκαιρία να λάβει τελικά μια σειρά αποφά-

σεων που θα αναθεωρήσουν το ενδιαφέρον του

για τη δημοσιογραφία και την ίδια την ζωή του.

Αν και φορέας του περίφημου αμερικάνικου

όνειρου, το οποίο αδηφάγα μπορεί να απλώσει

το χέρι του για να οικοιοποιηθεί ένα μέρος που

δεν του ανήκει, ο Κέμπ θα δοκιμάσει τον εαυτό

του και τις αρχές του σε αυτή τη διαδικασία.

Παρατηρεί βέβαια πως η δημοσιογραφία μπο-

ρεί να είναι είτε μαχητική και ερευνητική (και

εδώ ο Τόμσον υπερασπίζεται την ερευνητική

εμπειρική δημοσιογραφία που ο ίδιος ανέδει-

ξε πολύ δυναμικά) αλλά από την άλλη μπορεί

άνετα να γίνει ένα ευχάριστο ανάγνωσμα που

θα ικανοποίησει το αναγνωστικό κοινό και τους

διαφημιστές. Το αντίτιμο σε κάθε περίπτωση

μπορεί να είναι είτε διαρκείς προκλήσεις για να

ξεπεράσεις τον εαυτό σου είτε ένα πολυτελές

αυτοκίνητο για να προσελκύσεις εύκολα την

επόμενη ερωμένη στο κρεβάτι σου.

Μεταξύ αισθήσεων, παραισθήσεων και προαι-

σθήσεων (λειτουργώντας με άλλα λόγια εσω-

τερικά τον ρόλο του) ο Τζόνι Ντεπ δίνει μια

συμπαθητική ερμηνεία κλείνωντας το μάτι στον

αγαπημένο του συγγραφέα. Ευχάριστοι είναι

και οι υπόλοιποι ηθοποιοί του καστ. Ο Αάρον

Έκχαρτ λειτουργεί με την δύναμη και το θρά-

σος αυτού του american dream που ήδη αναφέ-

ραμε. Ο Μαϊκλ Ρισπόλι είναι φλύαρος αλλά και

πολύτιμο στήριγμα για τον Κέμπ – Τζόνι Ντεπ.

Ίσως η πιο απολαυστική ερμηνεία να δίνεται

από τον Τζιοβάνι Ριμπίσι, που παίζει έναν “κα-

ταραμένο” άνεργο δημοσιογράφο παραδομένο

στις αδυναμίες του ενώ η Άμπερ Χάρντ, ως το

μοιραίο θηλυκό, λειτουργεί με αισθησιασμό για

να προκαλέσει όχι μόνο το ένστικτο του πρω-

ταγωνιστή αλλά και το δικό της πεπρωμένο.

Ο σκηνοθέτης Μπρους Ρόμπινσον δίνει με ορθό

τροπο την στυλιστική απεικόνιση του υλικού

που είχε στα χέρια του σεναριακά αλλά δεν

χρωματίζει επαρκώς αυτή την αφήγηση του.

Ίσως αυτό που λείπει είναι εκείνος ο μάγκικος,

θρασύς, κυνικός τόνος που θα έδινε περισσό-

τερο νεύρο στην ταινία. Όπως άλλωστε γνω-

ρίζει και ο Κέμπ (δηλαδή ο Τόμσον) αλλά δεν

μεταδίδεται επαρκώς στον θεατή “κυνικοί είναι

εκείνοι που ξέρουν την τιμή των πάντων και την

αξία του τίποτα” (τάδε έφη Όσκαρ Ουαϊλντ). •

εξώστης. 1 - 7 Μαρτίου 201215

Εξώστης Θήτα - Παίζονται ακόμη (3 οσκαρικές προτάσεις που αξίζει να δείτε)Του Τάσου Μελεμενίδη

Θυμάμαι το Artist ως ταινία του διαγωνιστικού

των Καννών, να γίνεται η χαρά του κάθε εναλλα-

κτικού ή αυτοαποκαλούμενου “γνήσιου” σινεφίλ

και να παρουσιάζεται ως ένα ερωτικό γράμμα

πάνω στο σινεμά. Εννέα μήνες αργότερα με

τις συνεχόμενες επικρατήσεις του σε διάφορες

βραβεύσεις ανά τον κόσμο, έφτασε με ευκολία

τα πέντε βραβεία Oscar και το ερωτικό γράμ-

μα έγινε επίδειξη συντηρητισμού, θρίαμβος του

μάρκετινγκ και των δημοσίων σχέσεων. Και όλα

αυτά χωρίς να αλλάξει ούτε ένα δευτερόλεπτο

του μοντάζ στο μεσοδιάστημα.

Φυσικά και οι 2 αντιδράσεις είναι ακραίες. Το

Artist εκμεταλλεύεται την πηγαία λαγνεία κάθε

κινηματογραφόφιλου για το παρελθόν αυτής

της τέχνης, και το κάνει με φροντίδα, γνώση

και απλότητα χωρίς να γεμίζει τον τόπο με trivia

που θα αναγνώριζαν λιγότεροι και πιο εκλεκτοί.

Παρουσιάζει μια δραματική ιστορία που θα μπο-

ρούσε να είναι θέμα των ταινιών που αναφέρε-

ται και φτιάχνει εν έτει 2011, με τη βοήθεια της

τεχνολογίας (που, όχι μόνο στο σινεμά, συχνά

ικανοποιεί την ανθρώπινη ανάγκη για τεχνητή

ρετρό ατμόσφαιρα) ένα φιλμ σαν να βρέθηκε

μετά από 80 και βάλε χρόνια. Αν αυτό παιζόταν

μόνο σε ιδιωτικές κινηματογραφικές λέσχες πι-

θανά να αντιμετωπίζονταν ως τοτέμ, όταν όμως

συνοδεύεται από την οσκαρική χλιδή στο τέλος

το λες και οπισθοδρομικό. •

Ρομαντικό δράμα, εποχής, Γαλλία, 100 λεπτά, 2011

(4/5)Σκηνοθεσία: Μισέλ Χαζαναβίσιους

Πρωταγωνιστούν: Ζαν Ντιζαρντέν, Μπερενίς Μπεζό,

Τζον Γκούντμαν, Τζέιμς Κρόμγουελ,

Πενέλοπε Αν Μίλερ

The Artist

****

Κωμωδία, Δράμα, 2011, ΗΠΑ, 110 λεπτά

(4/5)Σκηνοθεσία: Αλεξάντερ Πεϊν

Παίζουν: Τζορτζ Κλουνεϊ, Σαϊλιν Γουντλεϊ,

Νικ Κράουζε, Μάθιου Λίλαρντ, Μπο Μπρίτζες

Οι Απόγονοι(The Descendants)

****

Ακολουθώντας την πορεία των μεσήλικων

ηρώων στις προηγούμενες δουλειές του, ο χα-

βανέζος Ματ Κινγκ του Αλεξάντερ Πέιν βρί-

σκεται σε μια ηλικία που δύσκολα μπορεί να

ξαναρχίσει την ζωή του, αντιθέτως πρέπει να

την προσαρμόσει με βάση την σκληρή πραγμα-

τικότητα. Όπου σκληρή εδώ είναι ο επικείμενος

θάνατος της γυναίκας του αλλά και η πληρο-

φορία πως τον απατούσε και σκόπευε να του

ζητήσει διαζύγιο.

Ο Πέιν, περισσότερο “Έλληνας” από ποτέ, επι-

στρατεύει τις ρίζες, το παρελθόν, αυτό που τέ-

λος πάντως οφείλεται κατά κάποιο τρόπο για

το ότι βρεθήκαμε σε τούτο τον μάταιο κόσμο.

Ο Ματ (έξοχος για άλλη μια φορά ο Κλούνεϊ)

αναζητά την αλήθεια στις απαρχές της οικογέ-

νειας του και βλέπει προς το μέλλον αναλαμβά-

νοντας για πρώτη φορά σοβαρά (και όχι οπορ-

τουνιστικά) στη ζωή του την κληρονομιά που

πήρε. Η χρήση του τοπίου και της κουλτούρας

που αυτό αντιπροσωπεύει είναι παροιμιώδης

και αυτό το παράδοξο ρέκβιεμ λειτουργεί ως

το τέλος, αποζημιώνοντας το κοινό που περίμε-

νε επτά χρόνια (τόσα πέρασαν από το μεγάλο

Πλαγίως) για δουλειά του Πέιν, και τον ίδιο με

ένα ακόμη Oscar. •

Δράμα, Ιράν 2011, 123 λεπτά

(3.5/5)Σκηνοθεσία: Ασγκάρ Φαραντί

Παίζουν: Λεϊλά Χατάμι, Πέιμαν Μοάντι,

Σαχάμπ Χοσεϊνί

Ένας χωρισμός(A Separation)

*** 1/2

Τόσο έντονος ώστε να κερδίσει ακόμη και τον

Μπέλα Ταρ πέρυσι στο Βερολίνο αλλά και τόσο

προσιτός ώστε να φτάνει ως την αμερικανική

ακαδημία, ο Χωρισμός κατάφερε μέσα από μια

ιστορία παρεξηγήσεων να επισημάνει το χάσμα

του σημερινού Ιράν. Κοινωνικοί διαχωρισμοί και

αδιανόητα ηθικά διλήμματα λόγω της αυστηρής

θρησκοληψίας φέρνουν σε κόντρα ανθρώπους

και ζευγάρια που φυσιολογικά δε θα είχαν τίπο-

τα να χωρίσουν.

Όλα αυτά υπό το βλέμμα της μικρής κόρης του

πρωταγωνιστικού ζευγαριού, της οποίας την εύ-

νοια διεκδικούν οι γονείς της στην μεταξύ τους

κόντρα, που προσπαθεί να κατανοήσει τις έν-

νοιες δίκαιο-άδικο και ηθικό-ανήθικο, μπερδεμέ-

νη και αυτή από την κοινωνία που παρακολου-

θεί. Ο Φαραντί κρατάει πανέξυπνα το σασπένς

μέσω μικρών αφηγηματικών κενών, δε λέει ποτέ

ξεκάθαρα την αλήθεια και δεν δίνει απαντήσεις,

αφήνοντας ηθελημένα ένα θολό τοπίο που εκ-

φράζει απόλυτα την καθημερινότητα της χώρας

του.•

STARlightEXPRESS

Γ.Γκροσδάνης

Τ.Μελεμενίδης

Γ.Βασιλείου

Α.Καπράνος(Τα Νέα/movieworld)

Ν.Σάκκας (Cinemanews)

Π.Τράγος(Movieworld)

Η.Δημόπουλος(invincible defeat)

Λ.Αδαμίδης(ΣΙΝΕΜΑ)

Μεθυσμένο Ημερολόγιο *** *** ***1/2 *

Άλμπερτ Νομπς *** ** ** *** *** ***Εξαιρετικά Κοντά, Απίστευτα Δυνατά **1/2 ** **1/2 ** *** *

Hugo 3D **** ***** ***** ***** ***1/2 ***1/2 *****Κι ο κλήρος έπεσε

στον Σμαϊλι **** ***** **** **** ***1/2 *** **** ****Οι Απόγονοι ****1/2 **** ****1/2 **** ***1/2 ***1/2 **** ***1/2

Ένας Χωρισμός ***1/2 **** ***** **** ***** ****The Artist ****1/2 **** ***** *** ***** ***1/2 ***1/2 ****

16εξώστης. 1 - 7 Μαρτίου 2012

Εξώστης ΘήταToυ Γιάννη Γκροσδάνη

ΠΡΟΣΕΧΩΣ

• 14o Φεστιβαλ Ντοκιμαντέρ

• John Carter

• This must be the place

Όσκαρ 2012: Μια πολύτιμη ματιά στο κινηματογραφικό παρελθόνΕίναι πέρα για πέρα αυτονοητο ότι

σε ένα τέτοιο υφεσιακό περιβάλ-

λον κοιτάς πάντα προς τα πίσω για

να ανακαλύψεις εκείνη την πολίτι-

μη χαραμάδα που θα σε βοηθήσει

να πάρεις την απαιτούμενη ώθη-

ση προς τα μπροστά. Κάπως έτσι

έγινε και φέτος στην 84η απονομή

των Όσκαρ με το Artist να λαμβά-

νει 5 βραβεία μεταξύ των οποίων

καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, Α

ανδρικού ρόλου, μουσικής και κου-

στουμιών ενώ το Hugo αντίστοιχα

τιμήθηκε με 5 Όσκαρ επίσης σε

τεχνικές κατηγορίες (ήχος, οπτικά

εφέ, καλ. διευθυνση, φωτογραφία).

Ο Μισέλ Χαζαναβιτσιους και ο Ζαν

Ντιζαρντέν έγιναν οι πρώτοι Γαλλοι

που τιμηθηκαν με Όσκαρ σε σκη-

νοθεσία και Α ανδρικό αντίστοιχα

ενώ η ταινία τους είναι η πρώτη

βωβή με όσκαρ καλύτερης ταινίας

από το 1929, η πρώτη ασπρόμαυρη

από το 1993 και η πρώτη γαλλική

ταινία που φτανει τόσο ψηλά στα

Όσκαρ!

Η Μέριλ Στριπ ξεπέρασε τους εν-

δοιασμούς της Ακαδημίας και έγι-

νε η 2η πιο βραβευμένη ηθοποιός

των Όσκαρ με 3 αγαλματάκι πλέον

στη συλλογή της μετά την Κάθριν

Χεμπορν (4 Όσκαρ) και τον Τζακ

Νίκολσον (3 Όσκαρ). Η νίκη της εί-

ναι σημαντική επιπλέον γιατί αποτε-

λεί αναφορά για το πως μια τέτοια

σπουδαία ηθοποιός μπορεί να σηκώ-

σει στις πλατες της μια τόσο κακή

και αδιάφορη ταινία, όπως η Σιδηρά Κυρία και να την φτάσει σε μια τέ-

τοια χρυσή επιβράβευση!

Παρηγοριά για τον Αλεξάντερ Πεϊν

και τους Απογόνους του το Όσκαρ

σεναρίου, παρηγορία και για τις Υπη-ρέτριες η νίκη της Οκτάβια Σπένσερ

στον β’ γυναικείο, που ήταν στοιχη-

ματικό σιγουράκι τόσο για το βρα-

βειο όσο και για το κλάμα που έριξε

επι σκηνής. Τιμητική η νίκη του Κρί-

στοφερ Πλάμερ για τους Πρωτάρη-δες, με μελαγχολική χροιά καθώς ο

ηθοποιός είχε μια πλούσια καριέρα

στις πλάτες του και έφτασε στην

ηλικία του θείου Όσκαρ για να δει το

βραβείο.

Στην ξενόγλωσση ταινία η Ακαδημία

έκανε την πραγματική υπέρβαση τι-

μώντας μια ιρανική ταινία, το Ένας

Χωρισμός. Ήταν η 2η υποψηφιότητα

του Ιράν και η πρώτη οσκαρική νίκη

του ιρανικού κινηματογράφου, διάκρι-

ση με ιδιαίτερα συμβολική αξία για

μια περιοχή που κινηματογραφικά

έχει να επιδείξει σπουδαίες ταινίες

αλλά και τεράστιες δυσκολίες στην

καλλιτεχνική έκφραση.

Ο οικοδεσπότης της βραδιάς, Μπίλι

Κρίσταλ, ακολούθησε την κλασική

συνταγή και φυσικά διάσκεδασε το

παραδοσιακό κοινό του θεσμού αλλά

δεν έπεισε τους νέους τηλεθεατές,

παρά τους όποιους νεοτερισμούς

του, μιας και δεν έπιασε την αμεσό-

τητα του κοφτού σχολιασμού που

προσφέρούν τα κοινωνικά δίκτυα.

Απτό παράδειγμα η απολαυστική πα-

ρουσία στο κόκκινο χαλί του Σάσα

Μπαρόν Κοέν ως Dictator, λανσά-

ροντας τη νέα ομότιτλη ταινία του

αλλά και το αριστερό αδυνατισμένο

πόδι της Αντζελίνας Τζολί που έγινε

ακόμα και twitter account! •

εξώστης. 1 - 7 Μαρτίου 201217

CINE AΤΖΕΝΤΑ - Από Πέμπτη 1 Μαρτίου έως Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012

εξώστης. 1 - 7 Μαρτίου 201218

Μεθυσμένο ΠαραμύθιΓράφει η Μάρα Τσικάρα - E: [email protected]

Από το πρωί χτυπάει το τηλέφωνο.

-Την κυρία Έφη Κέφη παρακαλώ…

-Λάθος κάνετε.

-Τότε μήπως είναι εύκαιρη η κυρία

Κεφοπούλου;

-Ούτε.

-Μήπως ο κύριος Κεφίδης, Κεφιάδης,

Κεφής, Κεφάς, Κεφίου, Κεφάκης,

Κεφιάν, Κέφογλου, Κεφιανός, Κεφι-

λέλλης;

-Ούτε.

-Κανένας Μαστροκεφής, Παπακεφής,

Χατζηκεφής;

-Μπααα.

-Να μην τολμήσω να ρωτήσω για τον

εξοχότατο κύριο Πολυκέφατο;

-Να μην.

-Ούτε καν για τον κύριο Μισοκέφ;

-Τι να σας πω… μόνο ένας Αϊστοδιαο-

λόπουλος μένει εδώ… αν σας κάνει.

Κι όμως λένε πως το κέφι προϋ-

πήρχε. Έπειτα, δυο παχουλά άλφα

κατρακύλησαν από τον λόφο των

στερήσεων. Το ένα πρόλαβε και

φρέναρε πριν το κάπα, το άλλο εκ-

σφενδονίστηκε στο τέλος. Πάνω στη

μετακόμιση, το άλφα, κρατήθηκε

απελπισμένο από τον τόνο, που θέ-

λοντας και μη, εγκαταστάθηκε πλέ-

ον πάνω του. Όχι, καλύτερα έτσι…

παραδέχεται ο τόνος ο πολύξερος

και πολυταξιδεμένος. Είναι κάπως

αγενές να κατοικείς πάνω από ένα

έψιλον. Έ;! Λέω, σε κάνει κάπως αδαή,

αφηρημένο, βαρήκοο. Ενώ η νέα γει-

τονιά του άλφα αποπνέει τον αέρα

μιας απόλαυσης, μιας ανακούφισης,

ενός θαυμασμού. Έστω ενός παρά-

ξενου τινάγματος. Ά!

Κάπως έτσι, πάντως, λένε πως γεν-

νήθηκε η ακεφιά. Μέσα σ’ ένα σύν-

νεφο σκόνης από το πηγαινέλα των

γραμμάτων. Καμιά φορά, ειδικά την

άνοιξη, λόγω αλλεργίας ή ξαφνικής

αλεγρίας, τα άλφα φταρνίζονται και

ξεφυσούν τη σκόνη μακριά. Ο τόνος

έκπληκτος επιστρέφει στη θέση

του και από ψηλά παρατηρεί: τα

αγαπημένα του άλφα να κείτονται

ξεφούσκωτα στο χώμα κι ένα αμή-

χανα παράλογο κέφι να ξαναξυπνά.

Όχι για πολύ. Με τον πρώτο μας

στεναγμό όλα θα έχουν επανέλθει

στη θέση τους. Τα φουσκωμένα στε-

ρητικά, οι σκιεροί τόνοι κι οι παράτο-

νες διαθέσεις.

Λένε, επίσης, πως κάποτε ένας πα-

λιάτσος έπεσε θύμα ληστείας. Διέρ-

ρηξαν την ψυχή του και του έκλεψαν

ό,τι οικονομίες κεφιού είχε κατα-

φέρει να μαζέψει για να επενδύσει

στη δουλειά του. Στη δήλωση που

έκανε στην αστυνομία κατηγόρησε

ως βασικό ένοχο την κοινωνία. Γέ-

λασαν όλοι. Κι έτσι κατάλαβαν πως

έλεγε ψέματα. Χρειάζονται πολλά

αποθέματα κεφιού για να τολμάς να

αστειευτείς έστω και με την ακεφιά

σου. Τον έκλεισαν μέσα για εξαπά-

τηση της Αρχής. Ποιας αρχής; Α ναι

εκείνης με το τηλέφωνο.

Σχηματίζω ένα νούμερο στην τύχη.

-Ιμπρος… μου λέει μια γιαγιά.

-Πες μου θεια, είσαι καλά;

-Δόξα τω θιώ πιδίμ, καλά είμι.

-Τι παίρνεις;

-Γκρινιαστόπ πιδίμ, προυί βραδ.

-Μόνο;

-Όι… θα πω κι ντι μπροσευχήμ:

«Θεεμ ηβλόγησ’… όση μ’ απόμειν’

βρώση, πόση…

Φτιάξι και του κέφιμ, να τους εξο-

ντώσει…»

Αμήν.

[…στην Κυρία Ελευθερία και στην πρώτη πασχαλίτσα που συνάντη-σα…] •

Χάθηκε- ΒρέθηκεΜια συνομιλία με τη ζωγραφική του Σώτου Ζαχαριάδη

19

Υπεραστικό κορίτσιΓράφει η Δέσποινα Πολυχρονίδου

Η είδηση έφτασε μετά από τηλεφώνημα κολλητών που με σήκωσαν

από το κρεβάτι. «Σήκω! Ήρθε και δεν ξέρουμε για πόσο θα μείνει»

Πετάχτηκα, ντύθηκα, βγήκα έξω και για πρώτη φορά μετά από πολύ

καιρό (δεν θυμάμαι πόσο καιρό) δεν κρύωνα, δεν ένιωθα το κρύο να

περνά μέσα από τα ρούχα μου, δεν πάγωσε η μύτη μου, δεν χρειάστη-

κε να βάλω κασκόλ. Και έτσι όπως είμασταν, κάναμε αυτό που κάνουμε

όποτε έρχεται η άνοιξη. Βόλτα.

Όλη η πόλη ήταν στους δρόμους και στα καφέ. Μωρά σε καρότσια,

μαμάδες, μπαμπάδες, γιαγιάδες, παππούδες, φοιτητές. Και μετά από

καιρό νιώθαμε πως έφυγε από πάνω μας αυτό το βάρος, αυτός ο

ασήκωτος θυμός. Και κάποια στιγμή, μια πασχαλίτσα ήρθε και έκατσε

πάνω μας. Η άνοιξη μας έκλεισε το μάτι. Κι όπως φανταστήκαμε, δεν

έμεινε πολύ.

Μετά κρύο, παγωνιά.

Κι όμως για καμιά εβδομάδα θα συζητάμε για το Σάββατο που είχε

ήλιο, καλό καιρό κι εμείς επιτέλους βγήκαμε έξω χωρίς να το σκε-

φτούμε δεύτερη φορά.

Μετά από αυτόν τον χειμώνα (που ακόμα εδώ είναι, δηλαδή στέκεται

στην πόρτα και περιμένει να περάσει η ώρα για να μας αφήσει) χρει-

αζόμαστε την άνοιξη, ίσως πιο πολύ απο ποτέ.

Και την βλέπουμε παντού, και πολλές φορές την φανταζόμαστε. Την

βρίσκουμε στην υποψία ήλιου ανάμεσα στις πολυκατοικίες, στα πρά-

σινα φύλα που ξεπετάνε από τα δέντρα, ακόμη κι όταν το θερμόμετρο

ανέβει έναν βαθμό- εμείς βλέπουμε άνοιξη. Και ποιος ξέρει, μπορεί

επειδή την περιμένουμε τόσο πολύ φέτος να έρθει νωρίτερα. •

Προχτές ήρθε η άνοιξη για μερικές ώρες.

20εξώστης. 1 - 7 Μαρτίου 2012

Πες μου την ιστορία σουΦάνηκε κάποια στιγμή πως όλα αυτά τα παιχνίδια επιβίωσης, ενώ άρε-

σαν ακόμα, είχαν κουράσει τον κόσμο. Τι να έκανα; Σκέφτηκα να γυρί-

σω ένα παιχνίδι που θα είχε τον ίδιο δοκιμασμένο σκελετό, αλλά ριζικά

ανανεωμένο. Το σχέδιό μου προέβλεπε να συμμετέχουν δέκα άνθρωποι

με διαφορετική καταγωγή, με άλλη θρησκεία και γλώσσα. Κανείς δε θα

αποχωρούσε ώς την τελευταία μέρα κι αυτό ήταν η μεγαλύτερη και-

νοτομία του. Μετατρέπαμε έτσι το παιχνίδι από πείραμα επιβίωσης σε

πείραμα συμβίωσης. Φανταστείτε όμως πως για να γίνει κάτι τέτοιο θα

έπρεπε όλοι οι παίκτες να βρουν τη χρυσή τομή ώστε να τα καταφέ-

ρουν. Είχαμε να κάνουμε και μ’ ένα σωρό διαφορετικούς χαρακτήρες.

Ακούγεται εύκολο, μα κατά βάση δεν ήταν καθόλου. Και είχαμε φροντί-

σει γι’ αυτό. Εννοώ πως είχε γίνει τέτοια επιλογή που να εξασφαλίζει

την ανάδειξη των διαφορών. Στόχος μου ήταν να δημιουργήσω μια

μικρογραφία του «παγκόσμιου χωριού» στο ερημονήσι. Βασικά ήθελα

να διαπιστώσω αν οι άνθρωποι θα μπορούσαν να βρουν κοινά στοιχεία

και να συμβιώσουν. Η πείνα και οι κακουχίες διογκώνουν τα όποια προ-

βλήματα, βγάζουν από τον άνθρωπο τον πιο βαθύ του εαυτό.

Στην πιο πρόσφατη ταινία του, το Film Socialisme (2010), ο Ζαν Λικ Γκο-

ντάρ παρουσιάζει μια μοντέρνα εκδοχή του Πύργου της Βαβέλ πάνω

σ’ ένα σύγχρονο κρουαζιερόπλοιο που πλέει στα νερά της Μεσογείου,

αποτελούμενο από διάφορους χαρακτήρες, ανθρώπους ποικίλων εθνικο-

τήτων που μιλούν ο καθένας τη γλώσσα του και αναρωτιούνται για τη

ζωή, την ιστορία, το ένοχο παρελθόν και το σκοτεινό, δυσοίωνο μέλλον

της Ευρώπης. Το πραγματικό σκηνικό της ταινίας δεν είναι άλλο από το

τραγικό υπερωκεάνιο Costa Concordia, που μόλις πριν έναν-ενάμιση μήνα

ναυάγησε στ’ ανοιχτά της Τοσκάνης.

Στο Ίσλα Μπόα, ο Χρήστος Αστερίου τοποθετεί εξαρχής τους δικούς του

ναυαγούς, τον δικό του Πύργο της Βαβέλ, σ’ ένα ακατοίκητο νησί, κάπου

στα ΒΑ του Πουέρτο Ρίκο. Και μας καλεί να αναρωτηθούμε εάν οι δικοί

του ήρωες –χαρακτήρες τόσο αληθινοί και τρισδιάστατοι όσο άνθρω-

ποι τους οποίους ο καθένας μας ενδεχομένως να έχει συναντήσει στην

πραγματικότητα ή να έχει διαβάσει σχετικά ή να έχει δει κάτι ανάλογο

στο σινεμά ή στην T.V.– είναι σε θέση να μετατρέψουν τούτη τη Βαβέλ

σε Κιβωτό του Νώε. Άνθρωποι από τον Καναδά, τη Γερμανία, το Χονγκ-

Κονγκ, τον Λίβανο, τη Γαλλία, την Αργεντινή, την Ελλάδα, την Κένυα, το

Πακιστάν, την Ιταλία και τις ΗΠΑ – θα χωρέσουν όλοι, με κοινή γλώσσα

την αγγλική, στη μικρή μυστηριώδη Ίσλα Μπόα. Αν καταφέρουν να συνερ-

γαστούν και να επιβιώσουν.

Μέσα από εννέα Κεφάλαια με αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο και σε επό-

μενο χρόνο κάθε φορά, ένδεκα διαφορετικοί χαρακτήρες αφηγούνται

την εξέλιξη της πλοκής, άλλοτε με το ύφος του εσωτερικού μονολόγου,

άλλοτε με το ύφος της εξιστόρησης μίας φρικτής εμπειρίας, άλλοτε με

τη μορφή της εκμυστήρευσης σε αγαπητά πρόσωπα κι άλλοτε σαν να μι-

λάνε σε κάποιαν αόρατη τηλεοπτική κάμερα, αλλά διατηρώντας πάντοτε

ο καθένας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κουλτούρας, της καταγωγής

καθώς και της προσωπικής του διαδρομής. Ενδιάμεσα παρεμβάλλεται η

εξέλιξη μιας δραματικής σκηνής σε τέσσερα διαφορετικά μέρη, η μονα-

δική που εξελίσσεται σε ενεστώτα χρόνο –και που δεν αποτελεί στοιχείο

αφήγησης κανενός από τους ναυαγούς του Ίσλα Μπόα–, όμως ουσιαστικά

σ’ αυτήν ακριβώς τη σκηνή είναι που ο Αστερίου επιλέγει να συμπυκνώσει

την κριτική του για τα τεκταινόμενα σε πλανητική πλέον κλίμακα.

Το Ίσλα Μπόα δεν είναι ένα ακόμη βιβλίο για την Κρίση, είναι κατά τη

γνώμη μου κάτι πολύ περισσότερο. Είναι ένα φιλόδοξο βιβλίο που θέλει

να μιλήσει για τις ιδέες που μας ενώνουν και για τις ιδέες που μας χωρί-

ζουν – όχι μονάχα τα κράτη, τα έθνη, τους πολιτισμούς, αλλά και την κάθε

κοινωνία ξεχωριστά. Γιατί, όπως ακριβώς και ο ίδιος ο Αστερίου περιγρά-

φει στο βιβλίο του, δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα ιδέες. Υπάρχουν

μονάχα άνθρωποι. Και, ασφαλώς, ανάμεσα στους ανθρώπους υπάρχουν

μερικοί που ισχυρίζονται πως υπάρχουν μονάχα ιδέες και όχι άνθρωποι

ή πως υπάρχουν ιδέες τόσο δεσμευτικές και παγκόσμιες που πρέπει να

υποκαταστήσουν την αυθαιρεσία των ανθρώπων.

Αλλά, κι από την άλλη, μονάχα άνθρωποι θα μπορούσαν να ισχυριστούν

κάτι τέτοιο. •

Fahrenheit 451Γράφει ο Γιώργος Φ. Φωτιάδης

Χρήστος Αστερίου

Ίσλα Μπόα, μυθιστόρημα

«Πόλις», Αθήνα 2012

348 σελ.

Πώς είστε;Σε ισορροπία, νομίζω...

Πώς αντιλαμβάνεστε την Κρίση και πώς σας επηρεάζει;Οι άνθρωποι ανέκαθεν υπέμεναν κρίσεις και κα-

ταστροφές: Πυρκαγιές, πλημμύρες, σεισμούς, πο-

λέμους κλπ. Μπορεί η σημερινή κρίση να μη μας

παρουσιάζεται μέχρι στιγμής με μια ανάλογη

σφοδρότητα, αλλά έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτη-

ριστικό: είναι ανερμήνευτη για τον μέσο άνθρω-

πο. Υπάρχουν αριθμοί σε πίνακες που ανεβο-

κατεβαίνουν, κι αυτοί οι αριθμοί καταστρέφουν

κοινωνίες ολόκληρες. Μια φωτιά ή ένας πόλεμος

είναι κάτι αποτρόπαιο αλλά απτό και συγκεκρι-

μένο, τα spreads τι διάολο είναι;

Ποιες είναι οι ρίζες της Κρίσης;Ακόρεστες επιθυμίες σε κανιβαλικό περιβάλλον.

Η περίοδος που περνάμε θα ευνοήσει την πα-ραγωγή «σοβαρών» βιβλίων;Φαντάζομαι πως ναι, η μέχρι στιγμής εμπειρία

έχει δείξει κάτι τέτοιο. Σε ανάλογες περιόδους

της σύγχρονης ιστορίας, ο νους των ανθρώπων

αφυπνίζεται και τα συναισθήματα εκλεπτύνονται,

καμιά φορά τόσο πολύ που οι λέξεις γίνονται λά-

μες. Θα δούμε…

Ποια είναι η σχέση σας με τις νέες τεχνολογί-ες, το Web, τα Social Media;Σε ένα στάδιο μόνιμης πρώτης γνωριμίας.

Δέκα βιβλία στα οποία «πρέπει» να ανατρέχει κανείς. Ή όσα θέλετε.Ιλιάδα και Οδύσσεια, Βίβλος, «Οι Άθλιοι», «Αδελ-

φοί Καραμαζόφ», «Κάτω από το ηφαίστειο» του

Μ. Λόουρυ, Σεφέρης – τα ποιήματα.

Γενικώς: γιατί τα βιβλία;

Γιατί εκεί μέσα υπάρχουν πολλές ζωές ανθρώ-

πων συμπυκνωμένες.

Αλλάζει η λογοτεχνία τον κόσμο;Τόσο λίγο που είναι ανεπαίσθητο, άλλωστε δε

θα το έλεγε ποτέ η τηλεόραση, οπότε δεν μπαί-

νει θέμα.

Τι είναι η ανάγνωση και πιο ειδικά η ανάγνωση των δικών σας βιβλίων;Η κάθε ανάγνωση είναι μια συνάντηση κι αναπό-

φευκτα η εν δυνάμει αρχή μιας σχέσης.

Ο «ιδανικός αναγνώστης» υπάρχει; Χρειάζεται να υπάρχει;Είναι μύθος, και μάλιστα από τους πιο βαρε-

τούς.

Ένας μέντορας σας;Ο Παπαδιαμάντης, ο Στάινμπεγκ, ο Καλβίνο, ο

Νίτσε…

Πόσο εύκολα ή δύσκολα γράφετε;Μάλλον δύσκολα, κυρίως στην αρχή, στις ασχη-

μάτιστες πρώτες σελίδες.

Πώς επιλέγετε τους τίτλους των βιβλίων σας;Νομίζω πως έρχονται και με βρίσκουν.

Τι χάνετε γράφοντας;Χρόνο με τους ανθρώπους που αγαπώ και γενι-

κότερα τη ζωή έξω από το παράθυρο.

Πείτε μας λίγα πράγματα για το τελευταίο σας βιβλίο, και για το επόμενο.Στα «Ανεμώλια» επιχειρείται ένα πλάγιο κοίταγμα

στον κόσμο της ομηρικής παράδοσης μέσα από

μια αφήγηση που αφορά τη σύγχρονη εποχή, η

οποία αναφέρεται στη φιλία και στην απόδρα-

ση από την καθημερινότητα, στον πόθο τελικά

και στην αναζήτηση της εσωτερικής ελευθερίας.

Όσο για το επόμενο, που δεν έχει ακόμη ξεκινή-

σει, θα είναι αντιμέτωπο κι αυτό με το κουβάρι

της ιστορίας.

Ποια πιστεύετε ότι είναι η θέση σας στον «ελ-ληνικό κανόνα» της λογοτεχνίας;Νομίζω πως ο συγγραφέας είναι ο πιο ακατάλ-

ληλος για να απαντήσει σε μια τέτοια ερώτηση.

Μουσική, κινηματογράφος, τέχνες.Μουσική, όλα τα είδη. Για τον κινηματογράφο,

νιώθω πως είναι ο ίδιος, ο γνωστός μου κόσμος

του μυθιστορήματος με άλλα μέσα. Οι τέχνες γε-

νικότερα νομίζω πως είναι μια ιδιάζουσα μορφή

θεολογίας που ενώνει ένθεους και άθεους, τους

πάντες. Μέσα από αυτή τη ματιά η τέχνη είναι

δρόμος, είναι σκοπός, είναι βρύση με δροσερό

νερό, γιατί οι καύσωνες, όπως θα έχετε παρατη-

ρήσει, από καλοκαίρι σε καλοκαίρι αυξάνονται.

Νιώθετε να αλλάζετε;Πολύ λίγο έως καθόλου. Όλοι μας κουβαλάμε

το ίδιο οστέινο περίβλημα από τότε που ολο-

κληρωθήκαμε, αυτό που περικλείει την ιδιωτική

μας ουσία, τα μαύρα και τα ανοιχτόχρωμα του

εαυτού μας. Αν κάποια φορά παρατηρούμε πάνω

μας αλλαγές, αυτές μοιάζουν με το μαύρισμα

του καλοκαιριού: σε λίγες μέρες θα έχουν φύγει

και θα είμαστε πάλι αντιμέτωποι με το παλιό μας

είδωλο.

Ο θάνατος;Θα σας απαντήσω με μια ερώτηση: Μήπως είναι

σταυροδρόμι κι αλλαγή πορείας σε μιαν άλλη

μορφή ύπαρξης;

Μια ερώτηση που δε θα θέλατε να απαντήσετε;«Ποιες είναι οι συγγραφικές σας φιλοδοξίες;» •

Συγγραφείς, γραφή και Κρίση

Είκοσι Έλληνες λογοτέχνες απαντούν σε είκοσι (κοινά) ερωτήματα. Σήμερα, ο Ισίδωρος Ζουργός.

Από τον Κυριάκο Αθανασιάδη

21εξώστης. 1 - 7 Μαρτίου 2012

19:00: Αγόρια ανάβουν φωτιά στα βαρέλια, τελευταιές ματιές στην έκθεση,

δοκιμές στα ηχεία, τελικές πρόβες, τρομπέτες, κιθάρες.

20:00: Το Block33 γεμίζει με κόσμο. Στην πόρτα φίλοι, γέλιο, καλωσορίσματα, χα-βαλές, φωτογραφίες, όμορφα πρόσωπα.

21:00: Η έκθεση γεμάτη από κόσμο, εντυπώσεις, σχόλια, ποτά στο χέρι, πη-γαδάκια, η αίθουσα προβολών γεμάτη.

22εξώστης. 1 - 7 Μαρτίου 2012

Φωτογραφίες: Καρολίνα Τσιρογιάννη

22:00: Η συναυλία ξεκινάει. Οι Prima Vista Balkan Quintet στην σκηνή, ο κόσμος συγκε-ντρώνεται από κάτω, χορός και βόλτες.

23:30: Οι Εκμέκ ανεβάζουν την ένταση, στίχοι με ολίγον νταλκά, βλέμματα, αγγαλιές.

1:00: Ήρθε η ώρα των Baildsa, ο ρυθμός ανεβαίνει, οι παλμοί

αυξάνονται, ζέστη, χορός και στο μπαρ σφηνάκια κι άλλα

σφηνάκια.

3:30: Το πάρτι συνεχίζεται στην αυλή, παρέες, κάποιοι χο-

ρεύουν μόνοι τους, άλλοι γελάνε, κανείς δε φεύγει.

23εξώστης. 1 - 7 Μαρτίου 2012

Rock ‘n’ Roll CircusΑποκλειστική συνέντευξη των Wild Kitten στον Αρχιμήδη Γ. Παναγιωτίδη • E: [email protected]

Eliz, μίλησέ μου για τους Wild Kitten. Πότε και που δημιουργήθηκαν, ποιοι απαρτίζουν την μπάντα, τι είδος μουσικής παίζετε; Οι

Wild Kitten δημιουργήθηκαν τον Ιανουάριο

του 2008, στη Λάρισα, από αγάπη και πάθος

για τη hard rock μουσική των 80s. Από τότε

έχουν γίνει πολλές αλλαγές στη σύνθεση της

μπάντας, πάντα όμως προς το καλύτερο όπως

τελικά έχει αποδειχτεί. Αν και απ’ την αρχή

απεχθανόμασταν τις ταμπέλες, δυστυχώς

είναι ένα «λούκι» το οποίο, καλώς ή κακώς,

δεν μπορούμε ν’ αποφύγουμε. Η μουσική μας

λοιπόν έχει χαρακτηριστεί σαν αμερικάνικη

hard rock 80s μουσική (ή για τους γνώστες

του είδους, hair metal). Το μεγάλο μας πάθος

λοιπόν γι’ αυτήν τη μουσική καθώς κι η

έλλειψή της όσον αφορά τα συγκροτήματα

της Λάρισας, «γέννησαν» τους Wild Kitten. Τα

τωρινά μέλη της μπάντας απαρτίζουν οι : Eliz

FoxyFord: vocals • Nikki Love: guitar • John

A-Lytras: guitar • Patrick Starr: bass • Roxx

Ztar: drums

Φαντάζομαι τις δυσκολίες που αντιμετωπί-ζει μια μπάντα απ’ την επαρχία παίζοντας hard rock…. Πάρα πολλές! Η Αθήνα και η

Θεσσαλονίκη μπορούν άνετα να υποστηρί-

ξουν τις μπάντες τους, υπάρχει η θέληση, οι

κατάλληλοι χώροι κι οι κατάλληλοι άνθρωποι

να προωθήσουν κάθε είδους rock και metal…

Εδώ, πέρα από το γεγονός ότι υπάρχει η μιζέ-

ρια και τα μονοπώλια ορισμένων, δεν υπάρχει

καν ενότητα… Με το που κάνεις ένα βήμα

μπροστά κατευθείαν αμέσως πέφτουν να σε

φάνε… Δεν υπάρχει πιο τραγικό πράγμα, να

ασχολείσαι με την πορεία του άλλου αντί

να κοιτάς να καλυτερεύσεις την πορεία της

δικής σου μπάντας. Πιο πολύ μας αγκάλιασε

η Αθήνα κι η Θεσσαλονίκη στο ξεκίνημα της

καριέρας μας, παρά η Λάρισα…

Αυτός είναι ο λόγος που δεν έχετε κυκλοφο-

ρήσει ακόμα επίσημη δισκογραφική δουλειά (πέραν του promo cd); Καταρχάς, πλέον, οι

δισκογραφικές τα περιμένουν όλα έτοιμα.

Να ‘χεις στο τσεπάκι σου όχι απλά μια καλή

δουλειά ήδη έτοιμη (δε μιλάμε καν για demo

φυσικά, αυτό θεωρείται ήδη μηδαμινής προ-

σοχής!), αλλά μια πάρα πολύ καλή δουλειά,

άξια να σταθεί δίπλα σε ακριβοπληρωμένες

παραγωγές, κι από κει και πέρα ότι extra

έχεις θεωρείται μεγάλο συν (π.χ. videoclip,

merchandise, radio airplay, etc.)! Δυστυχώς,

έτσι είναι πλέον τα πράγματα, εάν θέλεις να

σε προσέξει μια καλή δισκογραφική… Τουλά-

χιστον απ’ αυτή την πλευρά νομίζω οι Wild

Kitten έκαναν τα σωστά βήματα και τη σωστή

αρχή και μπορούμε πλέον επάξια να απευθυν-

θούμε σε δισκογραφικές που μας ταιριάζουν

και μας αντιπροσωπεύουν σα σύνολο…

Πες μου δυο λόγια για το video clip σας με τίτλο “F.U.C.K”. To βρήκα άκρως επαγ-γελματικό για τα ελληνικά δεδομένα… Είναι

επαγγελματικό όντως και σ’ αυτό συνέβαλλε

η συνεργασία μας με τον Γρηγόρη Αποστο-

λόπουλο και της ομάδας του (DADA – ART

team), ενός σκηνοθέτη ήδη καταξιωμένου και

γνωστού απ’ τις συνεργασίες του με πολλά

γνωστά ονόματα της ελληνικής showbiz…Νομί-

ζω ήταν ο καταλληλότερος άνθρωπος, όντας

και fan της hard rock κι ο ίδιος, κι ελπίζω να

ξανασυνεργαστούμε και στο μέλλον μαζί του.

Τα γυρίσματα έγιναν στο club Vogue της Θεσ-

σαλονίκης και ήταν μια εμπειρία που θα μας

μείνει πραγματικά αξέχαστη!

Υπάρχουν σχέδια για περιοδεία; Μίλησε μου για το live στη Θεσσαλονίκη, στις 9/3… Λόγω

των πολύ καλών πραγματικά κριτικών του cd,

κι αφού μας πήρε τόσο πολύ να το τελειώ-

σουμε, αρχίζουμε κάποια live για την προώ-

θησή του, ξεκινώντας από τη Λάρισα… Στη

Θεσσαλονίκη ερχόμαστε στις 9 Μαρτίου στο

Cult (περιοχή Λαδάδικα), το οποίο προσωπικά

αναμένω πώς και πώς γιατί είναι ένας χώρος

στον οποίο δεν έχουμε ξαναπαίξει και πίστεψε

με, έχουμε παίξει πολλές φορές Θεσσαλονίκη!

Το live θα καλυφθεί από το Εγνατία TV και την

εκπομπή “Into the Night”, ενώ η βραδιά αναμέ-

νεται ιδιαίτερα…καυτή και αισθησιακή!!(δε θα

ήταν hard rock άλλωστε, αν δεν ήταν έτσι!). Το

τι εννοούμε θα πρέπει να ‘ρθείτε από κοντά

για να το δείτε και να το βιώσετε!

Από κει και πέρα, δυστυχώς κάποιες σοβαρές

υποχρεώσεις μελών της μπάντας, δε μας επι-

τρέπουν να έχουμε ευχέρεια επιλογής στις

ημερομηνίες. Πρέπει να είναι πολύ συγκεκριμέ-

νες και πρέπει να βολεύεται και το μαγαζί στο

οποίο θα παίξουμε. Για μελλοντικές συναυλίες

λοιπόν σε άλλες πόλεις σχετικές ανακοινώ-

σεις θα γίνουν μέσα από τη σελίδα των Wild

Kitten στο facebook (https://www.facebook.

com/pages/WILD-KITTEN/137911805735 )

Είδα ότι τα τραγούδια σας μεταδίδονται σε ραδιοφωνικούς σταθμούς του εξωτερι-κού. Υπάρχουν σχέδια για προώθηση της δουλειάς σας και προς τα έξω; Βεβαίως

και υπάρχουν και γίνονται ήδη κάποιες πολύ

καλές κινήσεις… Πέρα από τους ραδιοφωνι-

κούς σταθμούς στους οποίους ήδη παίζονται

τραγούδια μας, στοχεύουμε και τα ξένα πε-

ριοδικά, όπου ήδη τραβήξαμε την προσοχή

ενός δημοσιογράφου τριών μεγάλων μουσικών

περιοδικών, ο οποίος θέλησε να μας κάνει πα-

ρουσίαση (CR AOR Magazine, AOR Undergroun

d and Powerplay Magazine ). Όλα πάνε λοιπόν

καλά και σ’ αυτόν τον τομέα!

Eliz, ο επίλογος σε σένα… Χάρηκα που μιλή-σαμε κι εύχομαι καλή επιτυχία στα σχέδιά σας! It ’s only rock n roll, but I like it! ! ! !

Εγώ ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία και

καλή συνέχεια! •

Υπάρχει ελληνική hard rock σκηνή εν έτει 2012; Ο «ε» κατεβαίνει μέχρι τη Λάρισα και μιλάει με την τραγουδίστρια των Wild Kitten, Eliz FoxyFord, με αφορμή την κυκλοφορία του promo cd της μπάντας, καθώς και του επερχόμενου live στη Θεσσαλονίκη το Μάρτιο…

WILD KITTEN

24εξώστης. 1 - 7 Μαρτίου 2012

26εξώστης. 1 - 7 Μαρτίου 2012

Απόγευμα Κυριακής... Η πρώτη Κυριακή στη

Θεσσαλονίκη εδώ και καιρό. Με κρατά πα-

ρέα ένα Djmix των Waifs & Strays. Μουσική...

Τι γίνεται αλήθεια με τη μουσική σήμερα;

Βλέπεις oι απόψεις διαφέρουν με τη ψήφιση του περιβόητου ACTA. Οι

πολλοί είναι κατά της μιας άποψης, αυτής που χτυπά το παράνομο κατέ-

βασμα μουσικής, που για τους Έλληνες είναι πλέον εθνικό σπορ.

Για κάποιους άλλους πάλι υπερισχύει η άποψη πως έτσι η κάθε κυκλο-

φορία αποκτά αξία και δεν μετατρέπεται σε είδος με διάρκεια ζωής μιας

εβδομάδας..

Προσωπικά σέβομαι και τις 2 απόψεις. Αγοράζω μουσική ωστόσο δεν κατη-

γορώ και τους υγιείς πειρατές ιδίως στους σημερινούς δύσκολους οικονο-

μικά καιρούς. Όμως για κάτι που στεναχωριέμαι είναι ότι οι νέες γενιές δεν

έζησαν ποτέ την μαγεία της επίσκεψης στο δισκοπωλείο. Και εξηγώ...

Την περασμένη εβδομάδα είχα τη χαρά να έχω καλεσμένο στην πόλη

τον Dr. Lektroluv, ο οποίος την ημέρα λέγεται Stefaan και είναι ιδιοκτήτης

δισκογραφικών εταιρειών όπως η Music Man και η Eskimo. Labels θρυλικά

στο είδος τους με ιστορία και επιτυχίες. Οι Aeroplane, Lindstrom & Prins

Thomas, Green Velvet είναι μερικά από τα ονόματα που έχουν βρει στέ-

γη στις δισκογραφικές του. Μέσα λοιπόν σε όλα μου ζητά να πάμε στα

δισκοπωλεία της πόλης.

Το έβλεπες ο άνθρωπος έλαμπε και μόνο στη ιδέα της αναζήτησης.

Το κρύο σου τρυπούσε το κόκαλο, και αντί για ένα ζεστό τσάι, εκείνος

προτίμησε το ψάξιμο μέσα στη σκόνη και αυτή τη ξεχωριστή μυρωδιά

συνδυασμός πλαστικού και μαζούτ που αναβλύζει στα απανταχού δι-

σκάδικα. Πήγαμε στο Playground, στον Λωτό, στον Ζαχαρία και εκείνος

άκουγε και αγόραζε ώρες αμέτρητες μιλώντας με θαμώνες και άλλους

λάτρεις του βινυλίου.

Στο τέλος γέμισε μια τσάντα για δίσκους ίσαμε 60-70 βινύλια. Από Techno,

Disco, Aφρικάνικα edits του 1970 ίσαμε Χατζηδάκι, Socrates και Τουρνά.

Ένιωσα χαρά και σεβασμό όχι για το τι πήρε αλλά για την όλη διαδικα-

σία. Βλέπεις στην Ελλάδα το είδος είναι υπό εξαφάνιση όχι μόνο για

οικονομικούς λόγους και για την γνωστή τσαμπατσοσύνη που πλέον μας

διακρίνει αλλά και για τον απανταχού ρατσισμό των δήθεν « vinyl lovers»

ψαγμένων που το παίζουν υπεράνω.

Επειδή το βινύλιο ότι και να λένε από ότι φαίνεται αντέχει, ελπίζω οι νέοι

να αναζητήσουν αυτή τη μοναδική εμπειρία και η επίσκεψη στα γνήσια

underground δισκοπωλεία της πόλης να γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της

ζωής τους όπως και στην δική μας. Αν τους αγκαλιάσουν και οι «γνώστες»

τότε υπάρχει ελπίδα να συνεχίζεται να υπάρχει μια μικρή σπίθα μουσικής

ποιότητας στην πόλη.

Σας χαιρετώ με αυτό video:

http://www.youtube.com/watch?v=2j7F_4S2lgM&feature=fvst •

The Ison Tomorrowords…A homemade column of all things cool! (And sometimes not so cool…)

1. YS - Secret Isle (1994)

2. biosphere-hypnophone

3. Russ Gabriel - Peace For Thought

Five in a rowO dj Somethink (defeRenz) προτείνει

4. Kosmos - Tetris

5. arthur russell - corn #3

Ο εξώστης Θήτα έχει φωνή

και παρουσιάζει τις νέες ται-

νίες κάθε εβδομάδα από την

συχνότητα του 105.5!

Συντονιστείτε στον ροκ ρυθ-

μό του πιο σινεφίλ σταθμού

της Θεσσαλονίκης!

Word accountΓράφει η Καλλιόπη Τσελέπη

27εξώστης. 1 - 7 Μαρτίου 2012

Σάββατο πρωί στην κουζίνα. Μπροστά μου ένας καφές –σκέτος- δίπλα,στο

τασάκι, σιγοκαίει ένα στριφτό –σχεδόν ποινικοποιημένο πια – τσιγάρο….

Πάντα με μάγευαν αυτές οι βρώμικες κορδέλες του καπνού που ανεβαί-

νουν νωχελικά ψηλά και σκορπάνε……

Να ξεπλύνω από πάνω μου ότι με βαραίνει μα δεν μπορώ….

Να’μαι σήμερα εδώ, σχεδόν τριάντα τρία (τα χρόνια του Χριστού θα έλεγε

η μάνα μου και εγώ θα γελούσα) και έχω στη φθαρμένη βαλίτσα μου τα

παιδιά, τα σκυλιά και τα άγχη μου. Που είμαι η υπόλοιπη;

Ήλιος τρυπώνει από το παράθυρο μου. Ένας ήλιος ευεργέτης, με τυφλώ-

νει, μισοκλείνω τα μάτια και ξάφνου χάνεται όλη η βρωμιά, μπορεί να μην

είναι το επιθυμητό αλλά είναι κάτι.

Κλείνω τα μάτια λοιπόν και από το μυαλό μου περνά μια εικόνα γρήγο-

ρη,σαν σφαίρα και…..σαν θαύμα, βλέπω μέσα μου τώρα.

Είμαι απέναντι από τον κινηματογράφο Ναυαρίνον, κάθομαι στο τοιχάκι

και κουνάω τα πόδια χαρούμενα. Η αφίσα του Trainspotting με τρελαίνει…

το περίμενα τόσο καιρό.

Η πλατεία γύρω μου ζει την δική της ζωή. Με τα παιδιά της, τα φρικιά της,

τα μαγαζιά της, τις κακοτοπιές και τους μύθους της. Είμαι εδώ, περιμένω

τους φίλους μου, περιμένω να πάρω το μαγικό χαρτάκι, να ερωτευτώ

τον Renton, να οργώσω τη Σκωτία, να με κυνηγήσουν στο Λονδίνο. Είναι

1997……

Είμαι εδώ, δεκαοχτώ χρονών με όλη τη δύναμη του κόσμου συγκεντρωμέ-

νη στα χέρια μου, με το μέλλον να ανοίγεται μπροστά μου συναρπαστικό,

το δέρμα μου σφιχτό και το στήθος μου περήφανο. Είμαι εγώ..

Ξαφνικά μια φωνή…δεν με φωνάζει με τ’ όνομά μου…. τι φωνάζει;

Μαμά, μαμά φωνάζει.

Ανοίγω τα μάτια μου, πρέπει. Γύρω μου σβήνει σαν φάντασμα η πλα-

τεία….

Είμαι πάντα σ’ αυτή τη κουζίνα και η Θεσσαλονίκη μου είναι χιλιόμετρα

μακριά και μου λείπει, δεν ξέρεις πόσο…..

Ευτυχώς έχω αποσκευές, εικόνες, αναμνήσεις. Όταν το σήμερα είναι ανυ-

πόφορο, κοινότοπο, αδιατάραχτο από κάθε έκπληξη, όταν παρακαλάς μια

αχτίδα ηλίου να σε τυφλώσει για να κλείσεις τα μάτια τότε ξεπηδάνε σε

πλημμυρίζουν και γαληνεύεις…

Θεσσαλονίκη περίμενέ με, θα ξανάρθω….

Μέχρι τότε όμως θα κοιτάω κλεφτά στο τότε μας, θα «τσακώνω» μια

στιγμή μας, θα γίνομαι…. μωρό, παιδί, έφηβη και θα προχωράω.

Είσαι πάντα ο τόπος μου και – τι τύχη! - κανείς δεν έφαγε τα ψίχουλα που

έριχνα πίσω μου, δεν έχω χάσει τον δρόμο….. •

Εσωτερικός μετανάστης(ένα νοσταλγικό παραλήρημα)

28εξώστης. 1 - 7 Μαρτίου 2012

Urbanities.Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου

Μπορεί το ποδόσφαιρο να θεωρείται και να είναι

«ο βασιλιάς των σπορ» ωστόσο κατά την

ταπεινή μου άποψη το εν δυνάμει

θεαματικότερο άθλημα ανά τον κόσμο

ήταν, είναι και θα είναι το basketball.

Το Σαββατοκύριακο που πέρασε

παρακολούθησα τρία παιχνίδια.

Π.Α.Ο.Κ.-Περιστέρι, Ο.Σ.Φ.Π.- Άρης και…

το All-Star του NBA! Απομονώνοντας τα δύο

πρώτα τα οποία και παρακολούθησα

ευτυχώς ταυτόχρονα, αφού κατάφερα

να μη βάλω τα κλάματα αναπολώντας τις

ματσάρες που είδαν τα ματάκια μου στο

παρελθόν, έπεισα τον εαυτό μου ότι λόγω

αποκριάς ατυχώς βρέθηκαν στα παρκέ πολλοί

καρναβαλιστές που ξέφυγαν από κάποια

παρέλαση εκεί γύρω. Για την παρακμή του Ελληνικού

Πρωταθλήματος και τις αιτίες της μπορώ να μιλάω ώρες,

μέσα όμως σε λίγες γραμμές θα περιγράψω την ηδονή

που ακόμα νιώθω μετά το All-Star-Game.

Φέτος έχω δηλώσει πως θα νηστέψω. Θα κόψω

τα γαλακτοκομικά δηλαδή, αφού από κρεατικό

τρώω μόνο κάτι άτυχα πουλερικά. Το σκέφτηκα

πολύ όμως διότι αυτού του είδους οι διατροφές

είναι ταυτισμένες (στην Ελλάδα τουλάχιστον)

με πολλούς υδατάνθρακες και σίγουρα δεν εί-

μαι στην ηλικία που αντέχει κανείς πολλά carbs!

Την προηγούμενη εβδομάδα έκανα την έρευνά

μου – είναι και πολλές οι ημέρες, 40 στον αριθ-

μό – και κατέληξα ότι εαν ο άνθρωπος θέλει

να προκόψει (νηστέψει) πρέπει να μαγειρεύει

στο σπίτι (του). Επειδή αυτό δεν προβλέπεται

να συμβεί αυτό το διάστημα, δουλειά και πάλι

δουλειά, βρήκα ένα ωραιότατο εστιατόριο εξ’

Αθηνών που θα με φιλοξενήσει στις μεγάλες

πείνες.

Ο Χριστόφορος Πέσκιας, γέννημα θρέμα της

Κύπρου, είναι ο σεφ που εδώ και λίγες μέρες

τάραξε τα λιμνάζοντα νερά της κουρασμένης

πόλης μας – λίγο η βροχή και το μνημόνιο, λίγο

οι ατελείωτες βόλτες στην παραλία, κάτι το

χειμωνιάτικο τοπίο που δεν λέει να ανανεωθεί

– μαθαίνω πως αυτό το μικρό restaurant στη

Στοά Χιρς (notosgalleries) έχει φρεσκάρει λίγο

τις γεύσεις μας. Το συγκεκριμένο – αδερφάκι

των δύο εξίσου επιτυχημένων πbox των Αθηνών

– έχει συγκεντρώσει τα βλέμματα όλων αφού

αποτελεί το τρίτο στη σειρά και όπως ξέρουμε

αυτό αποτελεί δικαιολογία για προχειρότητες

μερικές φορές. Όταν γευτείς το ρεβανί με

ginger όμως θα ξεχάσεις την κάθε αμφιβολία

που πιθανόν να είχες και σίγουρα θα ξεπλύνεις

τη φάβα με λάδι τρούφας και χταπόδι με μια

γουλιά λευκό κρασί.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά

τους – καταφθάνεις με μεγάλες ιδέες για το

που θέλεις να καθήσεις και σου λένε οτι το

μαγαζί είναι φίσκα, προτίμησε το bar. Εκεί θα

δεις και ιδίοις όμμασι πως φτιάχνουν τα αρι-

στουργήματα στην κουζίνα αφού είναι open

plan και προωθεί την οικειότητα μέσα από τις

νηστίσιμες αλλά και τις άλλες, τις αμαρτωλές

μυρωδιές. Θα πρότεινα να πάρεις ένα ποτήρι

λευκό κρασί, ελληνικό κατά προτίμηση, και να

παραγγείλεις ταραμοσαλάτα με crackers γαρί-

δας, την εξαιρετική καλαμαράδα και σίγουρα τα

αχνιστά μύδια που αναπόφευκτα σου κλείνουν

δωμάτιο σε ξενώνα πάνω στο κύμα και σου κλεί-

νουν το μάτι λάγνα και με πολλές υποσχέσεις

για ένα καλοκαίρι γεμάτο αλάτι και καρπούζι.

Παρόλο που δήλωσα πριν πως αυτή η διατροφή

είναι γεμάτη με υδατάνθρακες αυτή τη θυσία

πρέπει να την κάνεις, πάρε μια πατατοσαλάτα

(χωρίς bacon) και θα με θυμηθείς.

Στο μεταξύ, ο Χριστόφορος μας κέρασε μια

έκτακτη bruschetta και ένα τύπου πιτσάκι που

προκάλεσε ομηρικούς καυγάδες για το ποιος

δεν θα φάει το τελευταίο. Επίσης, πρόσεξα τη

συλλογή με ελληνικές μπύρες της νέας ζυθο-

ποιίας Santorini Brewing Company, ένα project

του Γιάννη Παρασκευόπουλου της Γαίας Οινο-

ποιητικής που αξίζει να δοκιμάσεις. •

Τill next weekΝα θυμάσαι την Ελλάδα μέσα σου.

NBA ΑLL STAR GAME 2012

Χάνει-μπαλΓράφει ο Χρήστος Κουλεμάνης - E: [email protected]

Τελικό σκορ 151-149 υπέρ της Δύ-

σης, σύνολο 301 πόντοι το οποίο απο-

τελεί και ρεκόρ. MVP o Κέβιν Ντου-

ράντ με 36 πόντους και 7 ριμπάουντ

για τους νικητές. Ο μεγάλος Κόμπε

σταμάτησε στους 27 που όμως ήταν

αρκετοί για να ξεπεράσει τον Μιχαλά-

κη της καρδιάς μας σε σύνολο πόντων

σε All Star. Σημειώστε δε ότι από τις

αρχές του τρίτου δεκαλέπτου έπαιζε

με σπασμένη μύτη, δωράκι του Ντου-

έιν Γουέιντ και απόδειξη πως το παι-

χνίδι αυτό είναι σοβαρή υπόθεση για

όλους. Ο Λεμπρόν σκόραρε άλλους

36 πόντους για την Ανατολή με 6 τρί-

ποντα ισοφαρίζοντας το αντίστοιχο

ρεκόρ του Πράις. Το θέαμα ήταν απί-

στευτο και μας κράτησε παρέα από

την αρχή μέχρι το τέλος όπως και η

αγωνία μιας και το παιχνίδι κρίθηκε

κυριολεκτικά στο φινάλε.

Οι πολλαπλοί οργασμοί αποτελούν

κάτι το άγνωστο και μυστήριο για το

αντρικό φύλο. Νομίζω πως το φετινό

All Star με βοήθησε να κατανοήσω

αυτό το φαινόμενο, λίγο καλύτερα. •

εξώστης. 1 - 7 Μαρτίου 201229

La Tia RitaΓράφει η Rita Van DenGayged

Λιούντα μου, μιαν αναστάτωση την έχω, δεν είναι τα σαρακοστιανά που δεν

έχω χωνέψει τρεις μέρες μετά, δύο κιλά χαλβά έφαγα να με κρατήσει στα

κρύα, τι να με κάμουν τα μαλάκια, τσάμπα πράμα, λαγάνα ούτε τη γωνίτσα

δεν παπάριασα, ήτοι 75 γραμμάρια λιγότερη κυτταρίτιδα για φέτο και 3

ευρώ στην τσέπη, ταραμά δεν μασάει η κατσίκα –ούτε και γω- μη με πουν

λαϊκιά τώρα που έστειλα το χαβιάρι μου σε θυρίδα στην Ελβετία. Τρέμω

σύγκορμη για το μέλλον των Πασόκ, το Πασόκ ένα μου έπεσε σε μνημο-

νιακή δίνη και βγήκαν τα Πασόκ τρεις τρεις εννιά και ξέχασα να τα ταΐσω

πριν τα εμβάσματα γίνουν δώδεκα και τα μνημόνια τρία και περιέλθω σε

επιλεκτική χρεοκοπία και μοιάζω με γκρέμλιν σε εργοστάσιο κονσέρβας

σουπιάς στο Μέκλενμπουργκ Φορπόμμερν. Το πρόβλημα έγκειται στο ότι

δεν έχω λεφτά για να τα θρέψω, καλά καλά ούτε τα συνέδρια τους δεν

μπορώ να πληρώσω, έχουν και πίστωση στην καντίνα του σχολείου κάτι

μύρια από επιδοτήσεις και μου ζητούν να γίνω μέλος φίλος με καρτοκινητή

συμβόλαιο για να βγάλω τους αρχηγούς τους με ες εμ ες. Έχουμε και λέμε,

ένα με τον Γιωργάκη, δεύτερο με τον Ελευθέριο, τρίτο με τη Λούκα, τέταρτο

με τον Λουκά, πέμπτο με Παπουτσή, έκτο με Χρυσοχοΐδη, έβδομο με Μίχο,

όγδοο με τη ΝΔ, ένατο με Κουβέλη και ύμνους με ήλιους δεν έχουν τα δό-

λια, οπότε φρόντισε γι’ αυτό η ΕΡΤ και ανακοίνωσε τα υποψήφια τραγούδια

για τη γιουροβίζιον που από φέτος θα γίνεται μόνιμα στην Αθήνα μαζί με

τις εκλογές και τα καρναβάλια για να τονωθεί ο πολιτιστικός τουρισμός

και να μειώσει τα αεροπορικά το σταρ τσάνελ πριν μπει στο άρθρο 99. Ο

Γιωργάκης ο καψερός θα κρατήσει τον ήλιο, ο Μπένι θα πάρει το ‘νο πάρ-κινγκ’ για ευνόητους λόγους, ο Παπουτσής το ‘κίλερ μπι’ συντομογραφία

του κίλερ μπάτσος, η Λούκα και ο Λουκάς σκοτώνονται για την επιτυχία του

Λούκα Γιώρκα ‘γουάτς μάι ντάνς’ από το ‘δες πως σας χορεύω γονατιστούς

ζεμπέκικο’ και ο Κουβέλης θα διαλέξει το ‘μπέιμπι άι αμ γιούρς’ λέγοντας

το για συγκυβέρνηση προς τον Σαμαρά που θα κρατήσει τον ίδιο τον ύμνο

της γιουροβίζιον τουρούν τουρου ρου ρου του ρου που κάνει χουντο-

τζέρτζελο και πάει με το Βορίδη. Το ‘αφροντίζιακ’ θα γίνει ο ύμνος της

ΚΝΕ μετά το μπαμπινιώτιο ορισμό του παπαρήγιου κομμουνισμού του υιού

Χαλβατζή τα κούλουμα ανήμερα που έχει χαλβά πολύ και «όποιος ρωτάει

πολλά είναι περίεργος, όποιος είναι περίεργος μάλλον διαφωνεί, όποιος

διαφωνεί μάλλον επηρεάζεται, όποιος επηρεάζεται είναι οπορτουνιστής και

άρα προφανώς θα γίνεις φραξιονιστής. Όλοι ξέρουμε ότι από φραξιονιστής

λίγο θες για να γίνεις πράκτορας, αν δεν είσαι ήδη». Καλέ ναι, η περίοδος

μου είναι ακόμα κόκκινη.

Άντρας της εβδομάδας: ο Νταλάρας, αυτός με τις συναυλίες. Γιατί μετά

το ίντερβιου στην Τσαπανίδου θυμηθήκαμε όλοι πόσο επίκαιρο είναι το

‘δεν μας χέζεις ρε Νταλάρα’, και σε Γιώργο και σε Τσαρλς και σε υπουργό

του Πασόκ. •

*ιν μεμόριαμ Πέτρος ο Πελεκάνος

Το παλιό αμάξι μερσεντές διηγείται:

«Δεν έχω μεταφέρει απλούς ανθρώπους. Μπορείτε να ρωτήσετε γι’ αυτό τις καρότσες πίσω στην αυλή. Ο ιδιοκτήτης μου ήταν

περήφανος για μένα. Όμως παλιά ήταν εύκολο. Το κλασικό και η ποιότητα του αντικατόπτριζαν τον χαρακτήρα του ιδιοκτήτη.

Τώρα ο κάθε ανόητος που οδηγάει μερσεντές θεωρεί και τον εαυτό του μερσεντές. Θέλω όμως και κάτι άλλο να σας πω... Ο

ιδιοκτήτης μου είχε μόνο εμένα και κανένα άλλο αυτοκίνητο. Τώρα πια οι άνθρωποι έχουν πολλά. Ένα υπηρεσιακό, ένα για

την πόλη, ένα για το βουνό... Και για κανέναν δεν είναι εύκολο να καταλάβει ποιό αγαπάει περισσότερο.»{ }

ROAD E79Φώτογραφία: Ε79 photography • Λέξεις: Miroslava Ivanova