8/7/2019 ESAIMEN HE

1/43

BAB 4 - CIRI-CIRI UTAMA DALAM SETIAP PERINGKAT KE ARAH PENGGUBALAN

PERLEMBAGAAN

Perlembagaan didefinisikan sebagai kumpulan peraturan atau undang-undang

utama sama ada bertulis atau tidak bertulis di mana ianya merupakan peraturan yang

menentukan bagaimana sesebuah negara ditadbir dan diurus dengan teratur. Ia juga

menjadi neraca atau kayu ukur penting dalam menentukan pembahagian kuasa antara

bidang pemerintahan dan pelaksanaannya. Oleh yang demikian, Perlembagaan ialah

asset undang-undang tertinggi yang menjadi rujukan pemerintahan negara dan

merupakan sumber utama bagi menggubal undang-undang yang lain.

Perlembagaan Persekutuan 1957 yang mengandungi 183 perkara merupakan

undang-undang tertinggi di Malaysia dan menjadi dokumen terpenting dalam bentuk

undang-undang bertulis yang berasaskan kepada dua dokumen terdahulu iaitu

Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu 1948 dan Perlembagaan Kemerdekaan tahun

1957. Penggubalan Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu menjadi detik

bersejarah dan merupakan langkah pertama ke arah membentuk kerajaan sendiri

selepas Empayar British bersetuju untuk memberikan kemerdekaan kepada Tanah

Melayu pada 1957.

Sejarah Perlembagaan Persekutuan Malaysia dapat dikatakan berasal sejak

Tanah Melayu berlindung di bawah naungan kerajaan Inggeris pada akhir abad ke-19.

Sejak 446 tahun yang lalu, Tanah Melayu bukan hanya dijajah oleh Inggeris tetapi juga

kuasa asing lain seperti Portugis, Belanda, Siam dan Jepun. Perjuangan terbuka

menentang penjajah oleh orang Melayu adalah kerana telah ada semangat

mempertahankan tanah air sendiri dari dijajah.

Pada tahun 1945, perjuangan ke arah kemerdekaan terus bersemarak apabiaJepun menyerah kalah. Dalam tempoh penyerahan kuasa Jepun, berlaku kekacauan

dan huru-hara yang ditimbulkan oleh Parti Komunis Malaya selama 13 hari. Pada masa

ini, berlaku pergaduhan yang melibatkan orang Melayu dan Parti Komunis Malaya.

8/7/2019 ESAIMEN HE

2/43

4.1 MALAYAN UNION

Apabila Inggeris kembali, mereka telah merancang untuk memperkenalkan

Malayan Union yang kemudiannya mendapat tentangan hebat daripada orang Melayu.

Malayan Union atau dikenali sebagai Kesatuan Malayan merupakan satu bentu

pentadbiran baru yang dikemukakan British pada 10 Oktober 1945. Di Tanah Melayu.

Sir Harold Mac Michael dilantik untuk mendapatkan persetujuan raja-raja Melayu.

Bagaimanapun perancangan British sebenarnya telah dibuat seawal 1942 apabila

British menubuhkan Unit Perancangan Tanah Melayu di United Kingdom. Unit

perancangan tersebut dinamakan sebagai Malayan Planning Unit (MPU) dan diketuai

oleh Mejar General Ralp Hone Hone (Asnarulkhadi Abu Saman dan Jayum A.Jawan

1997: 50; http://ms.wikipedia.org/wiki/Malayan_Union ).

Pada bulan Januari 1946 kerajaan Inggeris meluluskan perlembagaan Malayan

Union. Malayan Union mencadangkan penggabungan Negeri-negeri Melayu Bersekutu

iaitu Perak, Selangor, Pahang dan Negeri Sembilan dengan Negeri-negeri Melayu

Tidak Bersekutu iaitu Johor, Kedah, Kelantan, Terengganu dan Perlis; dan Negeri Selat

(Pulau Pinang dan Melaka) manakala Singapura menjadi tanah jajahan berasingan

(Jaafar Onn 2007: 1).

Antara sebab Malayan Union diperkenalkan adalah seperti berikut :(Mardiana Nordin

dan Hasnah Hussiin 2005:51-52, Zaid Ahmad et.al 2006: 50):

i .untuk memelihara kepentingan Inggeris di Tanah Melayu

ii .untuk membentuk pentadbiran yang sistematik di Tanah Melayu dengan

menyeragamkan pentadbiran di bawah Malayan Union

iii .untuk menjimatkan kos pentadbiran di negeri-negeri Melayu

iv untuk menyediakan penduduk Tanah Melayu ke arah berkerajaan sendiri.

8/7/2019 ESAIMEN HE

3/43

v British menyimpan perasaan anti-Melayu kerana orang Melayu memberi

kerjasama dengan Jepun sebelum ini. Malayan Union dianggap dapat

mengurang dan mengawal kuasa orang Melayu.

Antara ciri-ciri Malayan Union yang ingin diperkenalkan pula ialah:

i Ia terdiri daripada sembilan buah negeri Melayu, Pulau Pinang dan Melaka

disatukan di bawah pemerintahan Gabenor British. Gabenor ini dibantu oleh

Majlis Mesyuarat Persekutuan dan Majlis Undangan Persekutuan.

ii Malayan Union diketuai oleh seorang Gabenor yang diberi kuasa penuh

terhadap perkhidmatan awam. Beliau dibantu oleh sebuah Majlis Mesyuarat

Undangan dan Majlis Kerja.

iii Kuasa raja-raja Melayu dihapuskan dan baginda diberikan peranan sebagai

penasihat Gabenor dan Ketua Majlis Penasihat Melayu. Sultan hanya sebagai

satu gelaran dan mereka hanya bersuara dalam soal yang menyentuh agam

Islam dan adat resam Melayu.

iv Kerakyatan adalah berdasarkan prinsip jus soli iaitu kerakyatan Tanah Melayu

diberikan kepada:

a. Orang asing yang berumur 18 tahun ke atas dan telah bermastautin di Tanah

Melayu atau Singapura selama 10 tahun daripada 15 tahun sebelum 15

Februari 1942 akan diberi kerakyatan

b. Semua orang yang dilahirkan di Tanah Melayu selepas penubuhan Malayan

Union. Kanak-kanak yang berumur bawah 18 tahun yang ibu bapanya

warganegara turut diberi kerakyatan.

8/7/2019 ESAIMEN HE

4/43

v Kerakyatan melalui permohonan diberikan kepada golongan berikut:

a. Mereka yang bermastautin selama lima tahun daripada lapan tahun terdahulu

semasa permohonan dibuat

b. Berkelakuan baik dan boleh bertutur dalam bahasa Inggeris atau bahasa

Melayu

c. Mengangkat sumpah taat setia dan berjanji untuk kekal bermastautin di

Malayan Union atau Singapura.

vi Singapura tidak dimasukkan ke dalam Malayan Union tetapi dikekalkan sebagai

tanah jajahan Inggeris dengan mempunyai Gabenor dan Majlis Mesyuarat

Undangan yang berasingan.

Cadangan pembentukkan Malayan Union ini jelas merugikan masyarakat Melayu

terutama dari segi kerakyatan melalui prinsip jus soli. Malayan Union kemudiannya

mendapat tentang hebat daripada orang Melayu dan sebahagian kecil sahaja dari

orang bukan Melayu.

Penentangan heat orang Melayu berlaku di beberapa buah negeri di Tanah

Melayu. Pada bulan Januari 1946, llebih 50000 orang Melayu mengadakan demonstrasi

di Alor Setar. Manakala di Kelantan dihadiri lebih kurang 10000 orang dan di Johor

pada 10 Februari 1946, lebih 15,000 orang Melayu mengadakan demonstrasi.

Walaupun wujud tentangan daripada orang Melayu, Malayan Union diisytiharkan pada

1 April 1946 dengan Sir Edward Gent sebagai Gabenor pertama. Orang Melayu telah

memulaukan majlis pengisytiharan tersebut dan akhirnya mengalah aapabila Malayan

Union digantikan dengan Persekutuan Tanah Melayu.

Sesungguhnya kejayaan orang Melayu memansuhkan rancangan penubuhan

Malayan Union telah Berjaya mengembalikan kedaulatan Raja-Raja Melayu dan

melindungi hak-hak istimewa orang Melayu. Hakikatnya, orang bukan Melayu telah

8/7/2019 ESAIMEN HE

5/43

menyokong idea penubuhan Malayan Union tersebut dengan harapan mampu member

keadilan kepada semua pihak. Setelah itu, segala tugas untuk membentuk perpaduan

dan mewujudkan suasana harmoni antara penduduk pelbagai kaum menjadi

tanggunggjawab pemimpin yang telah diamanahkan .

Antara sebab-sebab penentangan ialah (Mardiana Nordin dan Hasnah Hussiin 2005:52-

53):

a. Kehilangan kedaulatan raja-raja

b. Pemberian kewarganegaraan secara jus soli. Ia akan menjejaskan majoriti orang

Melayu yang akhirnya menjejaskan ekonomi dan politik mereka serta hak

istimewa Melayu juga terancam.

c. Malayan Union digubal tanpa meminta pandangan orang Melayu

d. Cara Sir Harold Mac Michael mendapatkan tanda tangan raja-raja Melayu tidak

disukai. Beliau dikatakan menggunakan kekasaran dan paksaan

PENUBUHAN UMNO

Kongres Melayu Se-Malaya yang dipengerusikan oleh Datuk Onn Jafar telah

mengadakan mesyuarat tergempar untuk mengadakan tunjuk perasaan di seluruh

bandar utama seperti di Johor Bahru, Kuala Lumpur dan Alor Star. Kongres ini juga

seterusnya mengisytiharkan penubuhan Pertubuhan Kebangsaan Melayu Bersatu

(UMNO) untuk memelihara kepentingan orang Melayu pada 11 Mei 1946. Kongres juga

mengisytiharkan perjanjian-perjanjian Sir Harold Mac Michael adalah tidak sah dan

mendesak Malayan Union dimansuhkan.

8/7/2019 ESAIMEN HE

6/43

4.2 PERSEKUTUAN TANAH MELAYU

Pada bulan Julai 1946 kerajaan British telah menubuhkan satu Jawatankuasa

Kerja untuk menggubal perlembagaan baru bagi menggantikan Perlembagaan Malayan

Union. Antara ciri jawatankuasa ini ialah:

a. terdiri daripada 4 wakil raja-raja Melayu, 2 wakil UMNO dan 6 pegawai British

b. Jawatankuasa ini bertanggung jawab merangka sebuah perlembagaan baru yang

boleh diterima oleh orang Melayu

c. British menubuhkan pula Jawatankuasa Perundingan pada Disember 1947- terdiri

daripada orang Eropah, Cina dan India, tujuannya untuk dapatkan orang bukan Melayu

mengenai perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu.

Jawatankuasa Kerja telah mengkaji syor dan membuat pindaan perlembagaan

yang dicadangkan dan Kerajaan British akhirnya menerima perlembagaan tersebut dan

dilaksanakan pada 21 Januari 1948 bagi menggantikan Malayan Union dengan

Persekutuan Tanah Melayu. Penubuhan ini dilakukan melalui perjanjian yang

dinamakan Perjanjian Persekutuan. Dalam perjanjian tersebut terdapat beberapa

perubahan penting yang dilakukan dalam Perlembagaan Persekutuan 1948. Berikutan

perjanjian tersebut Persekutuan Tanah Melayu ditubuhkan pada 1 Februari 1948. Majlis

Perundangan Persekutuan ditubuhkan di mana ia mempunyai kuasa membuat undang-

undang. Pesuruhjaya Tinggi pula mempunyai kusa veto (pembatal) untuk menghalang

rang undang-undang yang diluluskan oleh Majlis Perundangan Persekutuan.

Antara ciri-ciri Persekutuan Tanah Melayu ialah :

I. Sembilan buah negeri Melayu serta Pulau Pinang dan Melaka terlibat di dalam

Persekutuan. Namun Singapura kekalkan dibawah jajahan British.

8/7/2019 ESAIMEN HE

7/43

II. Kerajaan Persekutuan Tanah Melayu akan diketuai oleh Pesuruhjaya Tinggi British

dan dibantu oleh Majlis Undangan Persekutuan dan Majlis Mesyuarat Kerajaan

Persekutuan.

III. Majlis Mesyuarat Persekutuan akan dianggotai oleh 17 ahli iaitu 7 ahli majlis rasmi,

7 ahli tidak rasmi dan 3 ahli ex-officio.

IV. Majlis Undangan Persekutuan dipengerusikan oleh Pesuruhjaya Tinggi yang terdiri

daripada:

a. 14 ahli rasmi

b. 9 orang Yang Dipertua Majlis Undangan Negeric. 2 wakil Majlis Mesyuarat Negeri Melaka dan Pulau Pinang

d. 50 ahli tidak rasmi yang mewakili kaum-kaum asing

V. Sultan-sultan diberi semula hak dan kuasa memerintah tetapi dengan nasihat Majlis

Mesyuarat Negeri dan Majlis Undangan Negeri.

VI. Syarat kewarganegaraan diketatkan iaitu seseorg pemohon mestilah lahir di Tanah

Melayu dan telah bermastautin selama 8 12 tahun. Seorang pemohon asing

mestilah bermastautin selama 15 tahun . Umur minimum bagi kedua-dua situasi

tersebut adalah 18 tahun dan mempunyai pengetahuan Bahasa Melayu yang baik.

VII. Orang Melayu diberi hak keistimewaan sebagai kaum bumiputera dan mempunyai

perwakilan terbesar dalam Kerajaan Persekutuan dan Negeri

VIII. Jawatan Menteri Besar diwujudkan untuk menggantikan jawatan residen British dan

kuasa kerajaan negeri diperluaskan meliputi kewangan, kesihatan dan kerajaan

tempatan.

Sejak tahun 1948, setiap negeri Melayu mempunyai perlembagaan masing-

masing. Johor dan Terengganu telah pun mempunyai perlembagaan lebih awal lagi,

8/7/2019 ESAIMEN HE

8/43

masing-masing pada tahun 1895 dan 1911. Ianya dipinda supaya sesuai dengan

kehendak Perjanjian Persekutaun 1948.Perlembagaan yang dibentuk dalam tahun

1948 ini berjalan dengan beberapa pengubahsuaian yang perlu hingga tahun 1957

apabila Persekutuan Tanah Melayu mencapai kemerdekaan. Akta Kemerdekaan

Persekutuan Tanah Melayu menamatkan kedaulatan dan bidang kuasa Inggeris di

Tanah Melayu. Perlembagaan Persekutuan 1957 berkuat kuasa sehingga sekarang

dengan beberapa pindaan penting. Antara pindaan yang telah dilakukan ialah Akta

Malaysia yang diluluskan pada tahun 1963 meminda inter-alia Perkara 1 (1) dan (2)

untuk memasukkan Sabah, Sarawak dan Singapura serta menukarkan nama

Persekutuan kepada Malaysia.

Berdasarkan Perlembagaan Persekutuan 1948 ini, kedaulatan raja-raja Melayudipertahankan walaupun tiada lagi kuasa mutlak. Malah syarat kewarganegaraan juga

diperketatkan bagi menjaga hak keistimewaan orang Melayu. Dengan pengisytiharan

Persekutuan Tanah Melayu pada 1 Februari 1948 ini British kemudiannya menubuhkan

Majlis Mesyuarat Kerja Persekutuan dengan tujuan memberi latihan dan pengalaman

kepada rakyat tempatan kepada sistem demokrasi dan berkerajaan sendiri. Dalam

usaha merintis kemerdekaan, pilihan raya bandaran kemudiannya dilaksanakan bagi

memberi pengalaman kepada sistem dan perjalanan pilihan raya. UMMNO, MCA dan

MIC kemudiannya bergabung membentuk Perikatan.

Pilihanraya Pertama

Hasil kegiatan politik dan tuntutan daripada pelbagai parti dan kumpulan politik pada

penghujung tahun 1940-an dan awal 1950-an telah memaksa kerajaan Inggeris

memutuskan untuk mengadakan satu pilihan raya bagi kawasan Perbandaran Kuala

Lumpur pada Jun 1955. Pilihanraya pertama diadakan bagi memilih anggota-anggota

Majlis Perundangan Persekutuan yang mengandungi 52 anggota yang dipilih, 34

anggota yang dilantik dan 12 pegawai kerajaan, dan seorang Pengerusi dilantik oleh

Pesuruhjaya Tinggi dengan persetujuan Raja-raja.

8/7/2019 ESAIMEN HE

9/43

Rundingan Kemerdekaan

Perlembagaan Persekutuan yang terbentuk pada 1948 sebenarnya telah

menjadi titik tolak kepada perpaduan antara kaum di Malaysia. Syarat utama pihak

Inggeris untuk memberi kemerdekaan kepada Tanah Melayu ialah tiga kaum utama

(Melayu, Cina dan India) mesti menunjukkan kemuafakatan yang tinggi serta boleh

bekerja sama dalam mentadbir negara. Syarat ini telah dipenuhi oleh Perikatan (UMNO,

MCA dan MIC) apabila parti Perikatan telah berjaya memenangi 51 kerusi daripada 52

kerusi yang dipertandingkan dalam Pilihan raya Umum yang pertama pada 1955. Ia

kemudiannya merintis kepada perbincangan dua belah pihak antara British dan Tanah

Melayu (melalui Perikatan) yang dikenali sebagai Rundingan London.

Suruhanjaya Reid yang ditubuhkan 1956 seperti yang termaktub dalam

Perjanjian London telah diberi tanggung jawab untuk menggubal semula Perlembagaan

Persekutuan Tanah Melayu 1948. Perlembagaan Persekutuan 1957 kemudiannya

dipersetujui dan antara lain menyatakan Ketua Negara adalah Yang Di Pertuan Agung

yang akan dilantik dari sembilan buah negeri, manakala Ketua Kerajaan adalah

Perdana Menteri yang dilantik dari parti yang mempunyai jumlah terbesar di Dewan

Rakyat.

Pada bulan Januari 1956, Tunku Abdul Rahman telah berangkat ke London

untuk berunding dengan kerajaan Inggeris tentang kemerdekaan Tanah Melayu.

Rombongan tersebut terdiri daripada 4 orang wakil parti Perikatan, 4 orang wakil Raja-

raja Melayu dan wakil-wakil kerajaan Inggeris di Tanah Melayu. W akil-wakil Perikatan

dan Raja-raja Melayu telah mencapai persefahaman sebelum mereka tiba di London.

Dalam rundingan yang berlangsung dari 18 Januari hingga 6 Februari 1956,

persetujuan telah dicapai iaitu melaksanakan penubuhan segera Persekutuan Tanah

Melayu berpemerintahan sendiri dan kemerdekaan yang sepenuhnya.

8/7/2019 ESAIMEN HE

10/43

SuruhanjayaReid

Pada bulan Mac 1956, satu Jawatankuasa Perlembagaan telah dibentuk bagi

mengkaji dan merangka Perlembagaan Persekutuan bagi mewujudkan sebuah

kerajaan pusat. Jawatankuasa yang diketuai oleh Lord Reid ini turut dianggotai oleh Sir

Ivor Jennings, Sir William Mckell, En. B. Malik dan En. Abdul Hamid. Suruhanjaya ini

berfungsi untuk mengesyorkan satu Perlembagaan Persekutuan berdasarkan

demokrasi berparlimen, mengadakan majlis mesyuarat dwi-dewan dan mempunyai

Kerajaan Persekutuan yang kuat.

Syor Suruhanjaya ini dibuat dengan mengambil kira unsur-unsur tradisi

masyarakat Melayu di Tanah Melayu pada masa tersebut. Suruhanjaya ini juga diminta

menjamin kedudukan istimewa orang Melayu dan hak-hak yang sah kaum-kaum lain.Semasa proses merangka rang undang-undang yang dimaksudkan, suruhanjaya ini

telah menjalankan tugasnya pada Jun 1956, dan telah menggemukakan laporannya

pada Disember 1956. Sepanjang tempoh tersebut, sebanyak 118 kali persidangan telah

diadakan. Selain itu, suruhanyaya juga telah menerima 131 memorandum yang

dikemukakan oleh parti-parti politik, pertubuhan dan orang ramai. Antara 131

memorandum yang bertulis, dua daripadanya telah dikemukakan oleh Raja-raja Melayu

dan parti Perikatan.

Pada bulan Februari 1957, Rang Undang-Undang Perlembagaan yang pertama

diumumkan tetapi ia telah mendapat banyak tentangan. Justeru satu lagi jawatankuasa

yang terdiri daripada 11 orang ahli, iaitu 4 orang wakil Raja-raja Melayu, 4 orang wakil

Kerajaan Perikatan, Pesuruhanjaya Tinggi British, Ketua Setiausaha dan Peguan

Negara telah dibentuk untuk mengkaji semula perlembagaan tersebut.

Suruhanjaya Reid yang ditubuhkan 1956 seperti yang termaktub dalam

Perjanjian London telah diberi tanggung jawab untuk menggubal semula Perlembagaan

Persekutuan Tanah Melayu 1948. Perlembagaan Persekutuan 1957 kemudiannya

dipersetujui dan antara lain menyatakan Ketua Negara adalah Yang Di Pertuan Agung

yang akan dilantik dari sembilan buah negeri, manakala Ketua Kerajaan adalah

8/7/2019 ESAIMEN HE

11/43

Perdana Menteri yang dilantik dari parti yang mempunyai jumlah terbesar di Dewan

Rakyat.

Kemerdekaan Tanah Melayu

Pembentukan Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu telah diluluskan pada

27 Ogos 1957 dan dikuatkuasakan pada 31 Ogos 1957. Tarikh penguatkuasaannya

adalah bersempena pengisytiharan Kemerdekaaan Tanah Melayu. Perlembagaan

Persekutuan terbentuk hasil toleransi pelbagai kaum di negara ini, terutamanya tiga

kaum terbesar, iaitu Melayu, Cina dan India.

Penubuhan Suruhanjaya Cobbold dan Referendum Di Singapura

Suruhanjaya Cobbold ditubuhkan bertujuan untuk meninjau dan mengkaji

pendapat orang ramai di Sabah dan Sarawak tentang cadangan pembentukan

Malaysia. Suruhanjaya ini telah memulakan tugasnya dalam bulan Februari 1962

hingga pertengahan bulan April tahun yang sama. Sewaktu bertugas di Sabah dan

Sarawak, mereka telah berkesempatan untuk berjumpa dengan lebih 4000 orang dan

menerima lebih kurang 2000 memorandum dan surat yang dikemukakan oleh

persatuan-persatuan politik, agama, kemasyarakatan dan kesatuan-kesatuan sekerja.

Menjelang bulan Jun 1962, Suruhanjaya tersebut telah mengeluarkan satu laporan

berhubung dengan maklum balas yang dikemukakan penduduk Sabah dan Sarawak

tentang cadangan penubuhan Malaysia.

Suruhanjaya ini menjalankan penyiasatan selama 2 bulan iaitu dari 19 Februari

hingga 18 April 1962 . Laporan Suruhanjaya Cobbold dikemukakan kepada kerajaan

Persekutuan Tanah Melayu dan kerajaan British pada bulan Jun 1962. Laporan ini

mengesahkan bahawa 80 % penduduk Sabah dan Sarawak menyokong penubuhan

Malaysia iaitu

i . menyokong pembentukan Malaysia tanpa mengambil kira syarat-syarat

percantuman

8/7/2019 ESAIMEN HE

12/43

ii b. lagi setuju dengan pembentukan Malaysia dengan pelbagai syarat dan

jaminan yang mendatangkan faedah kepada kedua-dua pihak.

iii Baki pula terbahagi kepada 2 bahagian iaitu pihak yang mahukan supaya

kedua-dua negeri merdeka dahulu sebelum menyertai Malaysia dan mereka

yang mahu British terus memerintah untuk beberapa tahun lagi.

Penduduk yang menentang pembentukan Malaysia dengan apa jua syarat

adalah hanya 20% daripada keseluruhan penduduk di Sabah dan Sarawak. Antara

syor-syor yang dikemukakan oleh Suruhanjaya Cobbold adalah:

i Persekutuan yang bakal ditubuhkan dinamakan Malaysia

ii Sabah dan Sarawak mempunyai ketua negeri mereka sendiri

iii Majlis perundangan Sabah dan Sarawak diberi kuasa menentukan dasar

agama dan imigresen

iv Peraturan-peraturan kewangan akan diadakan bagi tujuan pembangunan

ekonomi di Sabah dan Sarawak

v Kedudukan bumiputera dikekalkan.

vi Sabah dan Sarawak diberi bantuan kewangan bagi pembangunan ekonomi

untuk tempoh lima tahun pertama selepas menyertai Malaysia

Pada 1 Ogos 1962, kerajaan British dan Tanah Melayu mengumumkan bahawa

kedua-dua kerajaan menerima dengan sebulat suara hampir semua cadangan yang

dibuat oleh Suruhanjaya Cobbold dan menetapkan Malaysia ditubuhkan pada 31 Ogos

1963 kerana hari kemerdekaan Tanah Melayu jatuh pada tarikh yang sama. Sabah dan

Sarawak juga setuju dengan tarikh tersebut. Seiring dengan itu, satu Jawatankuasa

Antara Kerajan (JAK) dibentuk.

8/7/2019 ESAIMEN HE

13/43

Jawatankuasa Antara Kerajaan(JAK)

JAK dibentuk untuk merangka Perlembagaan Persekutuan Malaysia di samping

melindungi hak serta kepentingan rakyat di Sabah dan Sarawak. JAK diketuai oleh Lord

Landsdowne sebagai pengerusi, Dato Abdul Razak sebagai timbalan pengerusi serta

wakil-wakil daripada kerajaan British, Singapura, Sabah dan Sarawak.

JAK menerima pandangan daripada pelbagai pihak, khususnya dari Sabah dan

Sarawak tentang kedudukan kedua-dua negeri tersebut dalam Persekutuan Malaysia.

Wakil-wakil dari Sabah menghantar satu memorandum yang mengandungi 20 Perkara

untuk melindungi hak dan kepentingan rakyat Sabah. Walaupun para pemimpin

Sarawak tidak menghantar sebarang tuntutan, tetapi mereka bersetuju dengan perkara

ynag terkandung dalam Tuntutan 20 Perkara.

JAK mengeluarkan laporannya pada bulan Februari 1963. Laporan itu

dibincangkan dalam Majlis Negeri Sarawak pada 8 Mac 1963 dan diikuti oleh Sabah

pada 13 Mac 1963 sebelum dibentangkan dalam Persidangan Parlimen Tanah Melayu

dan diluluskan sebagai Akta Malaysia, 1963

Antara beberapa perkara penting dalam Tuntutan 20 Perkara Sabah dan laporan

Jawatankuasa Antara Negeri dan Laporan JAK menjadi asas kepada Perjanjian

Malaysia yang ditandatangani di London pada 8 Julai 1963. Menerusi perjanjian itu,

kerajaan British bersetuju memberi kemerdekaan kepada Singapura, Sabah dan

Sarawak yang akan bergabung dengan Persekutuan Tanah Melayu melalui

pembentukan Malaysia.

Pungutan Suara Di Singapura .Pungutan suara atau referendum yang diadakan

pada 1 September 1962 bertujuan untuk menentukan syarat-syarat yang dipersetujui

oleh penduduk Singapura untuk bercantum dengan persekutuan Tanah Melayu dan

bukannya bermakna penduduk Singapura berpeluang menolak rancangan Malaysia.

Pengundi diberi tiga pilihan iaitu :

8/7/2019 ESAIMEN HE

14/43

I. Pilihan A percantuman yang memberikan Singapura kuasa autonomi dalam

buruh, pelajaran dan perkara-perkara lain dan dengan sendirinya rakyat

Singapura menjadi rakyat Malaysia

II. Pilihan B percantuman penuh tanpa syarat bagi Singapura sebagai negeri

yang sama taraf dengan 11 buah negeri-negeri Melayu yang lain

III. Pilihan C percantuman dengan syarat-syarat yang sama seperti yang

diberikan kepada wilayah-wilayah Borneo.

Semasa pungutan suara dijalankan, Barisan Sosiolis (Socialist Front)

meneruskan tentangan dengan meminta penduduk Singapura untuk memulangkan

kertas undi kosong sebagai tanda bantahan. Kerajaan Singapura menegaskan bahawa

sesiapa yang memulangkan kertas undi kosong dianggap sebagai orang yang belum

membuat keputusan. Oleh itu, undi mereka ditakrifkan mengikut Artikel 29, Ordinan

Pungutan Suara yang menyebut bahawa sesiapa yang memulangkan kertas undi

kosong tanpa ditanda dianggap sebagai bersetuju dengan sebarang keputusan Majlis

Undangan Singapura

8/7/2019 ESAIMEN HE

15/43

4.3 Penubuhan Malaysia

Pada bulan Julai 1963, satu lagi perjanjian telah ditandatangani di London, di

antara kerajaan British, Persekutuan Tanah Melayu, Singapura, Sabah dan Sarawak.

Mengikut perjanjian ini Parlimen British akan meluluskan satu undang-undang untuk

memberi kemerdekaan kepada Singapura, Sabah dan Sarawak yang masing-masing

akan mempunyai perlembagaan baru. Bagi Persekutuan Tanah Melayu, Parlimen

Persekutuan akan meluluskan satu undang-undang yang dipanggil Akta Malaysia untuk

meminda Perlembagaan Persekutuan. Akta Malaysia ini telah diluluskan pada 26 Ogos

1963.

Akta Malaysia telah memperuntukkan beberapa perkara yang kemudiannya

diterima dan dimasukkan ke dalam Perlembagaan Malaysia. Antaranya:

I. semua urusan hal ehwal luar adalah menjadi tanggungiawab Kerajaan

Persekutuan.

II. Agama Islam merupakan agama Persekutuan kecuali Sarawak dan Sabah

tetapi agama lain bebas diamalkan.

III. Bahasa Melayu merupakan bahasa kebangsaan tetapi bahasa Inggeris dan

bahasa lain masih boleh digunakan.

IV. Bagi negeri Sarawak dan Sabah, bahasa rasmi ialah bahasa Inggeris

sehingga 10 tahun selepas Hari Malaysia.

V. Negeri Sarawak dan Sabah diberikan kuasa mengawal hal ehwal imigresen

danperkhidmatan awam.

VI. Pada masa yang sama Sarawak memperoleh 24 kerusi, Sabah 16 kerusi dan

Singapura 15 kerusi bagi perwakilan parlimen.

8/7/2019 ESAIMEN HE

16/43

VII. Rakyat bumiputera di Sarawak dan Sabah mendapat taraf yang sama dengan

orang Melayu di Persekutuan Tanah Melayu.

Pembentukan Malayan Union ternyata menjadi pembangkit semangat yang lebih

kental serta kesungguhan yang padu terutama di kalangan orang Melayu untuk

menentang penjajah dan akhirnya menuntut kemerdekaan. Malayan Union yang

banyak merugikan orang Melayu serta menjejaskan kedaulatan raja-raja Melayu

akhirnya berjaya dibatalkan dengan penentangan yang hebat sehingga menyebabkan

British menubuhkan Persekutuan Tanah Melayu dan membentuk perlembagaan baru

yang diisytiharkan pada 1948. Menjelang kemerdekaan 1957, Perlembagaan

Persekutuan Tanah Melayu dirangka semula pada 1957 melalui Suruhanjaya Reid yang

ditubuhkan pada 1956.

Malayan Union dan Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu adalah dua entiti

yang sangat ketara berbeza, berdasarkan ciri-ciri yang telah dijelaskan. Malayan Union

jelas menunjukkan usaha British untuk mengawal kuasa orang Melayu dan cuba untuk

mengenepikan kedaulatan orang Melayu yang diketahui memang suatu institusi yang

sangat dihormati dan penting bagi orang Melayu. Perpaduan yang di tunjukkan oleh

orang Melayu ketika itu di bawah pimpinan Datuk Onn Jaafar berjaya memelihara hak

Melayu. Kekuatan orang Melayu pada ketika itu berjaya menggugat Inggeris sehingga

mereka terpaksa memansuhkan Malayan Union dan bersetuju menubuhkan

Persekutuan Tanah Melayu 1948 dan terbentuklah perlembagaannya.

Walaupun pada peringkat awal penubuhan Malaysia pelbagai rintangan dan

cabaran yang terpaksa dihadapi, namun kebijaksanaan pemimpin dan sikap toleransi

yang tinggi telah Berjaya merungkai segala permasalahan. Segala kata putus dicapai

dan akhirnya Sabah dan Sarawak sah menjadi sebahagian daripada warga Malaysiatanpa mengetepikan hak-hak istimewa mereka. Semstinya, Perjanjian Malaysia 1963

mengambil kira kepentingan semua negeri anggota untuk mengekalkan kesejahteraan

dan perpaduan antara negeri.

8/7/2019 ESAIMEN HE

17/43

BAB 5: KEPENTINGAN PERLEMBAGAAN DALAM KONTEKS HUBUNGAN ETNIK

DI SESEBUAH NEGARA

Sebagai sebuah Negara yang bebas merdeka, semestinya Malaysia mempunyai

satu perlembagaan yang dapat menjamin hak-hak rakyatnya dalam apa jua keadaan.

Perlembagaan Malaysia, dikenali juga sebagai Perlembagaan Persekutuan

mengandungi 183 perkara, adalah undang-undang tertinggi di Malaysia. Ia merupakan

satu dokumen undang-undang bertulis yang telah dibentuk berasaskan kepada dua

dokumen terdahulu iaitu Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu 1948 dan

Perlembagaan Kemerdekaan tahun 1957.

Istilah etnik pula berasal daripada perkataan Yunani iaitu ethnos yang

bermakna orang. Satu kumpulan etnik ditafsirkan secara sosial atas dasar ciri-ciri

budayanya. Etnik sering berbeza dalam ciri-ciri budaya seperti adat resam, pola

keluarga, pakaian, pandangan mengenai kecantikan, orientasi politik, kegiatan

ekonomi dan hiburan. Di Malaysia, orang Melayu, Cina, India, Kadazan,

Melanau, dan pelbagai lagi boleh dianggap sebagai etnik. Bagi memelihara

keharmonian semua kaum dan etnik di Malaysia, perlembagaan amat penting untuk

digunakan bagi menjamin hak-hak mereka.

Antara kepentingan perlembagaan ialah dapat memebentuk pemerintah yang

adil dan mampu memenuhi tuntutan dan kehendak rakyatnya. Hal ini bermaksud, ketua

kerajaan yang diamanahkan untuk mentadbir negara tidak boleh menyalahgunakan

kuasa dan mampu menjalankan tugas dengan baik. Sebagi contoh , dalam Perkara

34 (2), Yang di-Pertuan Agong tidak boleh memegang apa-apa jawatan yang

mempunyai saran. Selain itu, Perkara 34 (3) pula menjelaskan bahawa Yang di-Pertuan

Agong tidak boleh melibatkan diri secara aktif dalam apa jua perusahaan komersil.

Kesemua peraturan ini adalah bagi mengelak berlakunya salah guna kuasa dengan

cara mengaut keuntungan yang bersifat peribadi.

8/7/2019 ESAIMEN HE

18/43

Di samping itu, perlembagaan dapat mewujudkan satu bentuk pemerintahan

yang adil dan tidak menjurus kepada dominasi sesuatu kaum sahaja. Hal ini bermaksud

,seseorang ketua atau pemimpin tidak boleh mengamalkan dasar pilik kasih terhadap

kaum atau etniknya sahaja. Hal ini termaktub jelas dalam perlembagaan Negara dalam

Perkara 8 (!) bahawa semua orang adalah sama rata di sisi undang-undang dan berhak

mendapat perlindungan yang sama rata di sisi undang-undang.oleh yang demikian,

keharnomian negara dapat dipelihara kerana tiada unsur-unsur iri hati dan curiga antara

satun sama lain.

Selain itu, perlembagaan juga amat penting untuk menjamin keadilan social

antara kaum. Hal ini bermaksud seseorang itu bebas untuk menyuarakan pendapatnya

dan sebarang luahan perasaan berkenaan sesuatu isu. Hal ini jelas dalam Perkara 10

(!) iaitu kebebasan bercakap, berhimpun dan berpersatuan. Berikut merupakan

penerangan secara terperinci berkenaan kebebasan tersebut:

(a) tiap-tiap warganegara berhak kepada kebebasan bercakap dan bersuara;

(b) semua warganegara berhak untuk berhimpun secara aman dan tanpa senjata;

(c) semua warganegara berhak untuk membentuk persatuan

Bagaimanapun, kebebasan ini dihadkan melalui Akta Hasutan 1970 yang tidak

membenarkan seseorang itu bercakap berkenaan perkara-perkara sensitive sewenang-

wenangnya dan boleh menimbulkan rusuhan kaum. Jelas kepada kita bahawa

Perlembagaan dapat menjamin hak keadilan social semua kaum dan menjamin

kesejahteraan hidup masyarakat.

Di samping itu, perlembagaan juga penting bagi menjaga hak-hakdan kebajikan

semua kaum. Hal ini bermaksud sebarang unsure-unsur yang ingin diamalkan oleh

sesuatu etnik hendaklah dihrmatti seperti agama, budaya dan bahasa. Sebagai contoh,

walaupun Malaysia merupakan agama rasmi, namun semua kaum boleh mengamalkan

agama masing-masing. Hal ini dapat dilihat dalam Perkara 11 (1) Tiap-tiap orang

berhak menganuti dan mengamalkan agamanya dan, tertakluk kepada Fasal (4),

8/7/2019 ESAIMEN HE

19/43

mengembangkannya. Begitu juga dengan Perkara 11 (3) bahawa tiap-tiap kumpulan

agama berhak:

(a) menguruskan hal ehwal agamanya sendiri;

(b) menubuhkan dan menyenggarakan institusi-institusi bagi maksud agama atau

khairat; dan

(c) memperoleh dan mempunyai harta dan memegang dan mentadbirkannya mengikut

undangundang.

Secara tidak langsung , peraturan ini dapat mengelakkan permusuhan dan curiga

antara kaum kerana setiap agama bebas diamalkan . Oleh yang demikian, rakyat

Malaysia bebas hidup secara harmoni dalam masyarakat berbilang bangsa

Sepertimana yang kita tahu, sistem raja berperlembagaan yang diamalkan di

Malaysia pada hari ini adalah kesinambungan daripada warisan system politik beraja

yang diamalkan sejak zaman kesultanan melayu Melaka .Oleh yang demikian,

walaupun corak pemerintahan telah bertukar, namun Perlembagaan Malaysia tetap

melindungi kedaulatan institusi beraja. Hal ini berdasarkan Perkara 181 (2) bahawa

tiada apa-apa jua prosiding pun boleh dibawa di dalam mana-mana mahkamah

terhadap Raja sesuatu Negeri atas sifat peribadinya kecuali di dalam Mahkamah Khas

yang ditubuhkan di bawah Bahagian XV. Begitu juga dengan Perkara 39 bahawa Kuasa

eksekutif Persekutuan hendaklah terletak hak pada Yang di-Pertuan Agong dan,

tertakluk kepada peruntukan mana-mana undang-undang persekutuan dan peruntukan

Jadual Kedua, bolehlah dijalankan olehnya atau oleh Jemaah Menteri atau oleh mana-

mana Menteri yang diberi kuasa oleh Jemaah Menteri, tetapi Parlimen boleh, melalui

undang-undang, memberikan fungsi eksekutif kepada orang lain. Hal ini jelas kepada

kita bahawa kedaulatan institusi beraja yang dilindungi mampu membawa keamanan

dan kestabilan Negara kerana rakyat menumpahkan sepenuh taat setia kepada raja.

Perlembagaan juga penting bagi menyemai sikap patriotisme dan menumpahkan

taat setia hanya kepada Malaysia . Hal ini penting bagi mengelakkan penduduk yang

mendapat taraf kewargenegaraan selepas merdeka kembali menunjukkan taat setia

kepada Negara asal. Hal ini amat merugikan Malaysia jika tiada langkah-langkah

8/7/2019 ESAIMEN HE

20/43

sewajarnya diambil. Oleh itu, perlembagaan dalam Perkara 152 secara jelas

menyatakan bahawa bahasa kebangsaan di Negara ini ialah bahasa Melayu. Oleh itu,

semua etnik harus menguasai bahasa Melayu dan menggunakan bahasa tersebut

dalam sebarang urusan rasmi. Secara tidak langsung, perasaan cintakan Negara dan

bahasa ibunda dapat dipupuk.

Di samping itu, perlembagaan juga penting untuk menjamin taat setia rakyat

kepada Negara. Hal ini bermaksud, rakyat Malaysia tidak boleh mempunyai dua

mewargenegaraan melainkan dengan sebab-sebab tertentu. Hal ini jelas dalam Perkara

24 (1) jika Kerajaan Persekutuan berpuas hati bahawa mana-mana warganegara telah

memperoleh kewarganegaraan mana-mana negara di luar Persekutuan melalui

pendaftaran, penaturalisasian atau perbuatan sukarela dan formal yang lain (selain

perkahwinan) maka Kerajaan Persekutuan boleh melalui perintah melucutkan

kewarganegaraan orang itu. Oleh yang demikian, kedaulatan dan keharmonian Negara

dapat dipelihara dan tidak terjejas hanya kerana disebabkan oleh mereka yang belot

dan tidak lagi mahu menumpahkan taat setia kepada Negara.

Tidak dilupakan juga, perlembagaan Malaysia telah digubal untuk tidak

menganiayai penduduk peribumi. Oleh itu, jelas dalam perlembagaan bahawa hak

keistimewaan orang melayu, bumiputera Sabah dan Sarawak tidak boleh dipersoalkan.

Hal ini kerana jaminan keistimewaan ini ialah jaminan awal sebelum Persekutuan

Tanah Melayu merdeka lagi. Begitu juga dengan penduduk peribumi Sabah dan

Sarawak, jaminan ini diberi semasa mula menyertai Malaysia pada tahun 1963. Antara

hak keistimewaan orang Melau adalah Tanah Simpanan Melayu, kuota biasiswa,

perkhidmatan awam, permit perniagaan dan pendidikan awam. Bagaimanapun, hak-

hak etnik lain juga sentiasa terpelihara kerana terdapatnya prinsip kesamarataan dalam

perlembagaan Perkara 8 (1), terutama dalam hal ehwal agama dan kebebasan memiliki

harta.

Kedudukan kedudukan istimewa lain orang Melayu termasuk peruntukan

Perkara 86 dan 90 berhubung dengan tanah rizab orang Melayu yang memberi kuat

8/7/2019 ESAIMEN HE

21/43

kuasa undang-undang Perlembagaan kepada undang-undang sedia ada berkenaan

perkara melindungi tanah rizab orang Melayu daripada diselenggarakan oleh orang

bukan Melayu. Kemasukan perkhdmatan oleh orang Melayu ke dalam Rejimen Askar

Melayu, dengan pengecualian orang bukan Melayu , dikuatkuasakan oleh Perkara 8 (5)

dan dengan demikian boleh juga dianggap sebagai sebahagian daripada kedudukan

istimewa orang Melayu (Mohd Salleh Abbas, 1985) . Meskipun kaum bumiputera telah

diberi keistimewaan dan hak-hak tertentu berbanding kaum lain, namun kaum lain turut

sama dapat hidup dengan aman damai di Malaysia tanpa berasa tertindas. Ini berlainan

dengan masyarakat di negara lain yang mempunyai konflik antara kaum disebabkan

kegagalan masyarakat untuk menghormati dan patuh pada kontrak sosial yang telah

ditetapkan

8/7/2019 ESAIMEN HE

22/43

BAB 6 : KONTRAK SOSIAL 2

6.1 Definisi Kontrak Sosial

Teori kontrak sosial menurut pandangan ahli teori demokratik Eropah seperti

Thomas Hobbes dan John Locke ialah bahawa manusia mewujudkan negara sebagai

satu perjanjian bersama di mana setiap individu itu bersetuju kepadanya. (Syed Ahmad

Hussein, 1994) Kontrak ini bererti individu-individu yang bebas bersetuju untuk

menyerahkan haknya untuk memerintah diri sendiri itu kepada satu institusi bersama

yang berkuasa dan berdaulat.

Menurut bahasa, kontrak boleh didefinisikan sebagai perjanjian formal dengan

syarat-syarat tertentu antara dua pihak atau lebih.Ia juga boleh bermaksud dokumen ygmengandungi syarat-syarat perjanjian atau cabang undang-undang yg berkaitan dgn

kontrak. Sosial pula boleh ditakrifkan sebagai segala yg berkaitan dgn masyarakat,

perihal masyarakat dan kemasyarakatan. Oleh itu, kontrak sosial apabila diasimilasikan

boleh ditakrifkan sebagai satu bentuk perjanjian atau permuafakatan yang ditulis dan

ditetapkan oleh undang-undang (perlembagaan) yang melibatkan semua masyarakat di

sesebuah negara. Oleh itu, perbincangan kontrak sosial bagi penulisan ini akan

ditumpukan kepada skop perlaksanaannya di Malaysia.

8/7/2019 ESAIMEN HE

23/43

6.2 Sejarah Kontrak Sosial

Kontrak sosial di Malaysia merujuk kepada perjanjian oleh bapa-bapa

kemerdekaan negara dalam Perlembagaan, dan merupakan penggantian beri memberi

atau quid pro quo melalui Perkara 1418 yang berkenaan dengan

pemberian kewarganegaraan Malaysia kepada orang-orang bukan Melayu, dan

Perkara 153 yang memberikan hak istimewa rakyat kepada mereka daripada

kaum bumiputera.

Secara mudah, kontrak sosial merupakan satu istilah permuafakatan antara

kaum yang dicapai sebelum merdeka melalui satu persetujuan di kalangan rakyat dan

pemimpin yang terdiri daripada kaum Melayu, Cina dan India. Pemeteraian kontrak

sosial ini juga turut disertai dan dipersetujui oleh parti-parti yang mereka wakili iaitu

UMNO, MCA dan MIC. Istilah ini sebenarnya tidak wujud dalam Perlembagaan

Persekutuan 1957 tetapi dari perspektif lain, kontrak sosial sememangnya wujud dalam

sejarah negara dan permuafakatan yang dicapai itulah yang mentakrifkan negara kita

dan seterusnya menentukan sifat negara.

Kontrak sosial sebenarnya merupakan watikah asas keadilan sosial untuk

negara. Keadilan sosial yang terkandung dalam perjanjian ini merangkumi bukansahaja soal keadilan ekonomi tetapi juga keadilan politik dan keadilan kebudayaan.

Oleh itu, kontrak sosial yang dipersetujui perlu dijadikan rujukan asas segala usaha

untuk menegakkan keadilan sosial di negara ini. (Mohamed Jauhar Hassan, 1996)

Pengajaran utama yang harus dipelajari oleh kaum bukan Melayu ialah peristiwa

rusuhan 13 Mei 1960 kerana mencabar kedudukan orang Melayu seperti yang

termaktub dalam Perlembagaan Malaysia.

8/7/2019 ESAIMEN HE

24/43

6.3 Elemen-elemen kontrak sosial menurut perlembagaan Malaysia

Perlembagaan Persekutuan adalah hasil daripada persetujuan yang tercapai

antara penduduk di Malaysia daripada kalangan kaum Melayu, Cina dan India.

Perlembagaan Malaysia bukan sahaja dokumen perundangan akan tetapi ia adalah

kontrak sosial dan perjanjian perdamaian.(Ahmad Mohd Ibrahim,1995).

Perlembagaan Malaysia merupakan suatu bentuk tolak ansur yang ulung dengan setiap

kumpulan memberi sesuatu dan kembali mendapat sesuatu (yang lain). (YAM Sultan

Azlan Shah, 1998)

Ini seperti yang ditegaskan oleh Tunku Abdul Rahman:

Orang Melayu sedia memberikan hak-hak munasabah dan patutkepada orang-orang

bukan Melayu. Orang Melayu telah memberikan pengorbanan yang begitu banyak

kepada bangsa-bangsa bukan Melayu. Belum ada satu bangsa anak negeri yang

berbudi sebegitu tinggi seperti yang diperbuatoleh orang Melayu. Sesungguhnya ada

jaminan hak-hak istimewa Melayu dalam perjanjian persekutuan tetapi ia tidak sekali-

kali mencegah dan menyekat bangsa-bangsa yang bukan Melayu daripada mencapai

kesenangan dan kejayaan, dan lagi sehingga sekarang hak-hak istimewa Melayu itu

masih belum lagi menghasilkan

keadaan yang setaraf di antara

orang Melayu dengan

bukan Melayu.(Malaya Merdeka, 1956)

Beberapa peruntukan yang digubal dalam perlembagaan mengekalkan beberapa

elemen penting yang menjadi tradisi sejak zaman sebelum penjajahan British lagi. Para

penggubal mengangap elemen-elemen tersebut penting memandangkan peranan yang

dimainkan dalam menjaga kestabilan negara terutamanya dalam konteks negara

Malaysia yang berbilang kaum. (Mohamed Suffian Hashim,1984) Peruntukan itu adalah

hasil proses tawar menawar yang pada asasnya merupakan semangat perjanjian di

sebalik pembentukan perlembagaan tahun 1957. Hal ini adalah seperti yang

diterangkan oleh Mohamed Suffian:

Sebagai balasan kerana mengendurkan syarat kerana memberi kewarganegaraan

kepada orang-orang bukan Melayu, hak-hak dan keistimewaan orang Melayu sebagai

8/7/2019 ESAIMEN HE

25/43

peribumi negara ini hendaklah ditulis di dalam perlembagaan dan terdapat juga

peruntukan lain yang juga dipersetujuioleh pemimpin-pemimpin bukan Melayu

Inilah asas yang menjadi perjanjian sosial di antara masyarakat majmuk di

Malaysia dengan memberi pengorbanan dalam sebahagian hak mereka dan

menghormati hak sebahagian komuniti yang lain demi untuk keseimbangan dalam

masyarakat bernegara. Sebahagian besar ciri-ciri utama yang wujud dalam

Perlembagaan Persekutuan adalah unsur kontrak sosial yang dipersetujui oleh semua

pihak.

8/7/2019 ESAIMEN HE

26/43

6.3.1 Kedudukan Raja-Raja Melayu dalam Perlembagaan Persekutuan

Di mana-mana negara sekalipun, perlembagaan lahir hasil daripada

perkembangan sejarah. Perlembagaan juga merakamkan sifat-sifat asal negara itu

merangkumi nilai tradisi, politik dan kebudayaan. (Abdul Aziz Bari,1996) Elemen-

elemen ini yang menjadikan bangsa Melayu selaku bangsa asal yang mendiami Tanah

Melayu memasukkannya ke dalam Perlembagaan bagi mengekalkan keistimewaan

mereka. Di antaranya ialah kedudukan Raja Melayu dalam Perlembagaan Persekutuan

Beberapa abad lamanya orang Melayu diperintah berdasarkan pemerintahan

beraja. Mereka diperintah oleh sultan dan kepadanya diberikan sepenuh taat setia.

Kesultanan Melayu merupakan elemen penting dalam masyarakat Melayu. Ia

mengekalkan simbol penting bagi survivalorang-orang Melayu. Semasa pemerintahan

British pun raja-raja masih dianggap sebagai raja yang berdaulat dan masih lagi

mempunyai kuasa bagi hal-hal tertentu mengikut negeri masing-masing meskipun

mereka dipaksa menerima beberapa perjanjian dengan British untuk menerima

penasihat British.

Apabila kemerdekaan diberikan kepeda Semenanjung Tanah Melayu, institusi

beraja diteruskan tetapi dengan beberapa pindaan supaya dapat disesuaikan dengankonsep demokrasi berparlimen dan kemerdekaan. (Salleh Abbas 1997). Raja-raja

Melayu menggambarkan ciri-ciri asal negara Malaysia. Ia melambangkan

kesinambungan sejarah dan menjadi sebahagian daripada identiti negara. Sebagai

sebuah negara berdaulat, Malaysia perlu mempunyai satu identiti yang berbeza dan

unik. Inilah yang mendasari bentuk dan menyediakan isi kepada upacara rasmi negara.

Kewujudan sistem beraja dengan sendirinya menekankan ciri-ciri kemelayuan.(Abdul

Aziz Bari, 1999)

Hasil penerimaan sistem raja berperlembagaan, Yang Dipertuan Agong diberi

kuasa memerintah Persekutuan tetapi sebagai raja berperlembagaan,baginda

dikehendaki mengikut nasihat jemaah menteri atau menteri yang diberi kuasa oleh

jemaah menteri. (Perkara 39 dan 40) Baginda juga adalah Pemerintah Tertinggi

8/7/2019 ESAIMEN HE

27/43

Angkatan Tentera Persekutuan (Perkara 81) dan merupakan salah satu unsur utama

daripada tiga unsur utama badan perundangan persekutuan iaitu parlimen.(Perkara 44)

Di samping itu, Perkara 71 Perlembagaan Persekutun membuat peruntukan bagi

menjamin hak seseorang raja untuk mewarisi, memegang, menikmati dan menjalankan

hak-hak keistimewaan di sisi Perlembagaan bagi seseorang raja dalam negeri itu.

Institusi kesultanan dilindungi oleh Perlembagaan dengan cara bahawa tiada pindaan

(Perkara 159 (5) )boleh dibuat terhadap peruntukan berhubung dengan Majlis Raja-

Raja, susunan keutamaan dan hak-hak mereka untuk warisan sebagai raja negeri

masing-masing tanpa persetujuan Majlis Raja-Raja. Malah tiada undang-undang yang

secara langsung menyentuh keistimewaan, kedudukan, kemuliaan atau kebesaran

mereka boleh diluluskan tanpa persetujuan Majlis Raja-Raja. (Perkara 38 (4) )

Raja-raja Melayu bagi negeri-negeri Melayu hendaklah orang Melayu dan oleh

secara automatic adalah orang Islam. Yang Di pertuan Agong (yang dipilih daripada

kalangan Raja-Raja Melayu) yang mempunyai kuasa pemerintah bagi persekutuan juga

adalah seorang Melayu dan Muslim. Perbincangan tentang pemerintahan beraja tidak

akan lengkap tanpa menyebutkan kedaulatan dan kekebalan ( imunity) raja. Negara ini

masih bernasib baik dengan mewarisi sistem raja-raja yang melambangkan kuasa

Islam. Pada masa ini Perkara 3(2) merujuk kepada tiap-tiap negeri dalam persekutuan,

Raja atau Sultan adalah ketua agama Islam kecuali Melaka, Pulau Pinang, Sabah dan

Sarawak.

Jika kita menelusuri sejarah secara teliti sudah tentu kita akan mendapati orang

Melayu sejak sekian lama menjadi tunjang pembentukan negara Malaysia. Orang

Melayu yang rata-ratanya Islam sudah tidak harus dipertikaikan lagi sebagai penduduk

asal negara ini.

Mempertikaikan perkara ini seolah-olah mempertikaikan Raja-Raja Melayu juga.

Walaupun keistimewaan ini dinikmati orang Melayu, orang bukan Melayu tidak pernah

ditindas di negara kita. Ia adalah manifestasi keunggulan dan jatidiri negara kita.

8/7/2019 ESAIMEN HE

28/43

Menumpahkan taat setia kepada Raja-Raja Melayu tidak harus dipersoalkan lagi.

Malah, rakyat sudah pasti bangkit melindungi institusi Raja-Raja Melayu dalam apa juga

keadaan sejajar dengan apa yang tersurat dalam Perlembagaan Persekutuan

8/7/2019 ESAIMEN HE

29/43

6.3.2 Hak Istimewa Orang Melayu

Perlembagaan Malaysia mempunyai satu peruntukan khas di bawah Perkara

153 bertujuan memelihara orang Melayu dan bumiputera Sabah dan Sarawak.

Peruntukan-peruntukan berkaitan juga terdapat di bawah Perkara 161(A) dan dalam

beberapa perlembagaan negeri.

Di sisi undang-undang perlembagaan, erti Melayu ialah seseorang yang memenuhi

tiga syarat asas;

(i) menganuti agama Islam,

(ii) secara lazim bercakap Melayu, dan

(iii) menurut adat istiadat Melayu (Perkara 160).

Walaubagaimanapun, dengan hanya mempunyai sifat-sifat (i) hingga (iii) belum

sempurna lagi ke Melayuan seseorang itu di sisi Perlembagaan. Seseorang yang

mendakwa dirinya Melayu hendaklah membuktikan juga bahawa dia lahir sama ada di

Persekutuan atau di Singapura sebelum hari Merdeka atau dapat membuktikan bahawa

dia adalah anak kepada ibu atau bapanya yang lahir di Persekutuan atau di Singapura

sebelum Merdeka.

Setelah mengimbas kembali siapa itu Melayu, perlu kini kita amati Perkara 153

yang menjamin kedudukan istimewa orang Melayu yang bumiputera yang termaktub di

bawah klausa (2) Perkara 153. Perkara 153 menggariskan bahawa Yang di-Pertuan

Agong, atas nasihat Perdana Menteri atau Kabinet berkuasa menyelamatkan

kedudukan istimewa orang Melayu dan bumiputera di Sabah dan Sarawak dengan

menentukan bagi mereka kedudukan dalam perkhidmatan awam, agihan biasiswa atau

pendidikan atau latihan atau lain-lain kemudahan yang diberikan oleh kerajaan

termasuk permit atau lesen perniagaan. Peruntukan Perkara 153 adalah seperti berikut;

Perkara 153 (I): Perezaban quota mengenai perkhidmatan, permit dan sebagainya

untukorang Melayu.

8/7/2019 ESAIMEN HE

30/43

(1) Adalah menjadi tanggungjawab Yang di-Pertuan Agong memelihara kedudukan

istimewa orang Melayu dan bumiputera mana-mana Negeri Borneo dan kepentingan-

kepentingan sah kaum-kaum lain mengikut peruntukan perkara ini.

(2) Walau apapun yang terkandung dalam Perlembagaan ini, tetapi tertakluk kepada

peruntukan Perkara 40 dan peruntukan Perkara ini, Yang di-Pertuan Agong hendaklah

menjalankan tugas-tugasnya di bawah Perlembagaan ini dan di bawah undang-undang

Persekutuan mengikut apa-apa cara sebagaimana yang perlu untuk memelihara

kedudukan istimewa orang Melayu dan bumiputera mana-mana Negeri Borneo dan

juga untuk menentukan perezapan bagi orang Melayu dan bumiputera mana-mana

negeri-negeri Sabah dan Sarawak suatu kadar yang difikirkan patut oleh Yang di-

Pertuan Ag

ong mengenai jawatan dalam per

khidmatan awam (lain daripada

perkhidmatan awam sesuatu negeri) dan mengenai biasiswa, bantuan dan lain-lain

keistimewaan pelajaran atau latihan yang seumpamanya atau lain-lain kemudahan

khas yang diberi atau diadakan oleh Kerajaan Persekutuan dan suatu kadar yang

difikirkan patut oleh Yang di-Pertuan Agong mengenai permit atau lesen bagi

menjalankan apa-apa trade atau perniagaan, dan perezapan permit dan lesen itu

adalah tertaklukkepada peruntukan undang-undang itu dan Perkara ini.

Kedudukan istimewa orang Melayu yang lain termasuklah peruntukan Perkara

89 dan 90 yang memberi kuat kuasa undang-undang perlembagaan kepada undang-

undang yang sedia ada yang melindungi tanah rizab orang Melayu daripada

diselenggarakan oleh orang bukan Melayu. Selain itu, kemasukan orang Melayu dalam

Rejimen Askar Melayu dengan pengecualian orang bukan Melayu sebagaimana

dikuatkuasakan oleh Perkara 8(5)(f) juga dianggap sebagai sebahagian daripada

kedudukan istimewa orang Melayu.

Walaupun dari satu sudut peruntukan khas ini seolah-olah bercanggah dengan

kesamarataan layanan perlembagaan ke atas semua warganegara persekutuan,

namun ia satu pertimbangan untuk menyamakan taraf kaum bumiputera dengan kaum-

kaum yang lain khususnya Cina di tanah air bagi menjamin mewujudkan

8/7/2019 ESAIMEN HE

31/43

keseimbangan, khususnya dalam bidang ekonomi, pendidikan dan agihan kekayaan

khususnya kepada kaum yang masih lemah dan ketinggalan menjelang kemerdekaan.

Kedudukan istimewa orang Melayu ini tidak mutlak.(Salleh Abbas).Ia

diseimbangkan dengan kepentingan sah kaum lain yang secara amnya termasuklah

hak mendapat kewarganegaraan Malaysia menurut peruntukan kewarganegaraan

dalam perlembagaan, hak menganut dan mengamalkan agama masing-masing, hak

untuk menggunakan bahasa ibunda dan yang paling penting hak untuk mendapat

layanan yang sama rata. Seperti juga kedudukan istimewa orang Melayu, hak-hak ini

juga dibatasi oleh beberapa peruntukan dalam Perlembagaan.

Walaubagaimanapun, setiap orang di Tanah Melayu mempunyai hak-hak dan

kewajipan yang sama, namun, rakyat yang berketurunan Melayu mempunyai hak yang

istimewa berbanding bangsa lain di Tanah Melayu. Hak-hak istimewa orang Melayu ini

bukan merupakan peraturan baru, malahan hak-hak ini telah tercatat dalam Perjanjian

Persekutuan Tanah Melayu 1948, dan perjanjian-perjanjian ini telah pun diamalkan di

negeri-negeri Melayu yang tidak bersekutu sebelum perang lagi.

8/7/2019 ESAIMEN HE

32/43

6.3.3 Agama Islam sebagai Agama Rasmi

Kedudukan Islam dalam Perlembagaan Persekutuan adalah satu isu yang

penting kerana ianya berkait rapat dengan kepercayaan dan iktikad majoroti penduduk

(orang Melayu) di Malaysia.

Dalam Perlembagaan Persekutuan dinyatakan:

Agama Islam ialah bagi seluruh persekutuan, tetapi agama-agama lain boleh

diamalkan dengan aman dan damai di mana-mana bahagian Persekutuan(Perkara 3

(1) )

Menurut Tun Salleh Abbas (1986), Melayu dan Islam adalah dua unsur yangbercantum dan tidak boleh dipisahkan untuk tujuan undang-undang dan perlembagaan.

Maka adalah menjadi tanggungjawab Yang Dipertuan Agong untuk melindungi orang

Melayu seperti yang termaktub dalam Perkara 153 Perlembagaan Persekutuan. Oleh

kerana Islam dan Melayu merupakan dua entiti yang tidak boleh dipisahkan, maka

tugas menjaga orang Melayu termasuk juga melindungi dan menjaga agama Islam.

(Ahmad Ibrahim 1987)

Orang Melayu sebagaimana yang telah dijelaskan oleh penulis sebelum ini

ditakrifkan dalam Perkara 160 Perlembagaan Persekutuan iaitu sebagai seorang yang

menganut agama Islam, yang lazim bertutur bahasa Melayu dan mengamalkan adat

istiadat Melayu.

Maka dengan ini, peruntukan Perkara 3 Perlembagaan Persekutuan yang

mengisytiharkan bahawa Islam adalah agama bagi persekutuan membayangkan apa

yang telah dipertahankan oleh orang Melayu sepanjang masa, malah sebelum kuasa

British masuk ke Malaysia lagi. Semasa penjajahan British, mereka membawa masuk

agama Kristian sementara kaum pendatang membawa masuk agama lain seperti Hindu

dan Buddha. Oleh yang demikian, menjadikan agama Islam sebagai agama bagi

Persekutuan mestilah juga memberikan pertimbangan kepada kepercayaan kaum lain.

8/7/2019 ESAIMEN HE

33/43

Oleh itu, Perkara 3 memperuntukan satu fasal imbangan yang menyebut tetapi agama

lain boleh diamalkan dengan aman dan damai di mana-mana bahagian Persekutuan.

Malah setiap kumpulan agama juga mempunyai hak untuk:

a) Menguruskan hal ehwal agamanya sendiri

b) Menubuh dan menyelenggara institusi-institusi bagi maksud-maksud agama atau

khairat, dan

c) Memperoleh dan memiliki harta benda serta memegang dan mentadbirkannya

mengikut undang-undang

Berikutan dengan Islam diterima sebagai agama bagi persekutuan, makakerajaan Persekutuan dan negeri mempunyai kebebasan, kuasa dan keistimewaan

untuk menubuhkan atau menyelenggara atau membantu penubuhan atau

penyelenggaraan institusi Islam atau mengadakan atau membantu dalam mengadakan

ajaran dalam agama Islam dan untuk mengeluarkan perbelanjaan yang diperlukan

untuk tujuan itu.(Perkara 12 (2) ) Oleh itu, kerajaan persekutuan dan negeri melalui akta

dan enakmen perbekalan tahunan, diberi kuasa untuk membelanjakan wang untuk

pentadbiran agama Islam dan undang-undangnya. Peruntukan seumpama itu jelas

disahkan oleh Perkara 12(2).

Langkah Kerajaan merancang dan melaksanakan pelbagai program kemajuan

hal ehwal Islam telah memberi manfaat yang besar kepada masyarakat Islam dan

meneguhkan lagi pegangan mereka kepada agama. Kedudukan Islam sebagai agama

rasmi telah membolehkan Kerajaan Persekutuan menggunakan wang dari Kumpulan

Wang Persekutuan Disatukan (Federal Consolidated Fund) pada peringkat

Persekutuan dan Negeri untuk tujuan membiayai perkembangan agama Islam.

Ini terbukti apabila kerajaan telah mewujudkan beberapa institusi Islam seperti

penubuhan pusat pendidikan Islam, Yayasan Dakwah Islamiah Malaysia (YADIM),

Yayasan Pembangunan Ekonomi Islam Malaysia (YAPEIM), Bank Islam, Sistem

Insurans Islam (Takaful), Institut Kefahaman Islam Malaysia (IKIM), Universiti Islam

8/7/2019 ESAIMEN HE

34/43

Antarabangsa Malaysia (UIAM) dan Institut Latihan Islam Malaysia (ILIM). Semuanya

ini bertujuan mengembangkan syiar Islam dan sekaligus membangunkan ummah dalam

segala aspek kehidupan harian.

8/7/2019 ESAIMEN HE

35/43

6.3.4 Bahasa Melayu

Bahasa sentiasa menjadi faktor terpenting dalam menentukan jati diri sesebuah

negara. Keperluan satu bahasa kebangsaan yang menjadi pertuturan umum dan

bahasa rasmi kebangsaan disedari penting untuk menyatukan rakyat pelbagai asal

keturunan yang masing-masing dengan bahasa pertuturannya.

Isu bahasa merupakan salah satu perkara yang dibincangkan semasa

perundingan perlembagaan dan proses pembentukannya. Namun isu ini dapat

diselesaikan dengan permuafakatan antara kaum. Tan Siew Sin telah menerangkan

bagaimana isu bahasa telah dapat diselesaikan:

Masyarakat bukan Melayu menaruh harapan besar kebudayaan dan bahasa

mereka. Biar saya nyatakan sebagai contoh, perlembaagaan Reid sebagaimana

rangka awalnya tidak menyebut apa-apa tentang mengekal dan menegmbangkan

bahasa Cina dan Tamil atau bahasa-bahasa lain.Apabila dicadangkan kepada

pemimpin Melayu bahawa perlembagaan sepatutnya dengan eksplisit

menyatakan pengekalan dan perkembangan kedua-dua bahasa Cina dan Tamil

hendaklah digalak dan dipelihara, mereka bersetuju(Perbahasan MPP, 1957)

Maka bahasa Melayu diiktiraf sebagai bahasa kebangsaan dengan tidak

mengenepikan bahasa lain. Ini seperti yang termaktub dalam Perkara 152

Perlembagaaan Persekutuan yang menyebut:

(1) Bahasa kebangsaan ialah bahasa Melayu dan hendaklah dalam tulisan yang

diperuntukkan melalui undang-undang oleh Parlimen:

Dengan syarat bahawa-

(a) tiada seorang pun boleh dilarang atau dihalang daripada menggunakan (selain

bagi maksud rasmi), atau daripada mengajarkan atau belajar, apa-apa bahasa

lain; dan

8/7/2019 ESAIMEN HE

36/43

(b) tiada apa-apa jua dalam Fasal ini boleh menjejaskan hak Kerajaan

Persekutuan atau hak mana-mana Kerajaan Negeri untuk memelihara dan

meneruskan penggunaan dan pengajian bahasa mana-mana kaum lain di dalam

Persekutuan.

Menurut Tun Salleh Abbas,hipotesis utama disebalik meluluskan bahasa Melayu

sebagai bahasa kebangsaan adalah bertujuan untuk memenuhi keperluan

menyatupadukan pelbagai kaum ke arah menjadi sebuah negara yang bersatu melalui

satu bahasa yang sama iaitu bahasa Melayu yang telah menjadi bahasa pengantar

negara ini sejak dahulu lagi.

Rakyat Malaysia perlu memahami kontak sosial dengan jelas berdasarkan

kepada fakta sejarah. Kontrak sosial harus difahami sekurang-kurangnya tentang

hubung kaitnya kepada empat perkara utama iaitu - perlembagaan, kemerdekaan,

hubungan kaum dan sistem pemerintahan negara. Tanpa kontrak sosial mungkin kita

tidak dapat mencapai kemerdekaan pada tahun 1957 kerana pihak British ketika itu

menjadikan permuafakatan itu sebagai prasyarat. Kontrak sosial adalah anak kunci

kepada hubungan kaum sebagaimana yang termaktub dalam perlembagaan. Kontrak

sosial juga asas kepada sistem pemerintahan yang menjadikan kita negara demokrasi

berparlimen raja berperlembagaan dengan konsep negeri dan persekutuan

Sesungguhnya kita harus berbangga kerana Bahasa Melayu yang tergolong

dalam rumpun Austronesia mempunyai sejarah yang cukup panjang. Meskipun

ketetapan muktamad belum diperoleh oleh ahli-ahli linguistik sejarah dan perbandingan

yang mengkaji sejarah bahasa Melayu, mereka pada umumnya percaya bahawa

bahasa Melayu telah mula digunakan sejak dua alaf yang lalu. Yang cukup sahih

tentang kekuatan bahasa Melayu sebagai tonggak tamadun ialah bukti bahawa pada

sekitar abad ke-7 bahasa Melayu telah menjadi bahasa kerajaan yang luas

empayarnya, iaitu Kerajaan Sriwijaya dan telah menjadi bahasa agama serta bahasa

perdagangan juga pada waktu itu.

8/7/2019 ESAIMEN HE

37/43

6.4 Isu-isu Kontrak Sosial Yang Berbangkit

6.4.1 Isu 1

Perdebatan mengenai kontrak sosial hangat dibincangkan di media tempatan

apabila akhbar Mingguan Malaysia pada 14 Ogos 2005 menyiarkan laporan yang

memetik ucapan Presiden Parti Gerakan, Datuk Seri Lim Keng Yaik yang menggesa

parti-parti politik di negara ini melupakan formula kontrak sosial antara kaum kerana ia

didakwa membuatkan masyarakat Cina dan India merasa kecil hati'. Berikutan itu, Naib

Ketua Pergerakan Pemuda UMNO, Khairy Jamaluddin membidas kenyataan tersebut

dengan mendakwa ia bercanggah dengan Perlembagaan Persekutuan. Reaksi serupa

daripada kalangan beberapa pemimpin UMNO turut disiarkan di media.

Datuk Seri Lim Keng Yaik kemudian menafikan beliau membuat kenyataan

tersebut sambil mendakwa bahawa kata-kata beliau telah disalah tafsir. Bagaimanapun

beliau telah memohon maaf secara terbuka dan menjelaskan bahawa beliau tidak

pernah berhasrat mempersoalkan atau menukar formula kontrak sosial antara kaum

yang dipersetujui semasa Negara mencapai kemerdekaan. Sehubungan dengan itu

juga. Kabinet pada 17 Ogos 2005 mengarahkan supaya semua perdebatan mengenai

isu tersebut dihentikan.

Isu ini timbul mungkin kerana kontrak sosial ini telah dibentangkan kepada

masyarakat sebagai satu persetujuan antara elit pada masa tertentu, dalam keadaan

tertentu. Ini menyebabkan generasi baru menganggapnya sebagai tidak lagi relevan.

Sebahagian masyarakat bukan Melayu juga menganggapnya kontrak sosial sebagai

sesuatu yang dikaitkan dengan kewarganegaraan.Oleh sebab itu generasi bukan

Melayu sekarang menganggapnya sebagai sesuatu yang sudah berlalu. Oleh kerana

bukan Melayu diberikan kewarganegaraan atas syarat-syarat tertentu, masyarakat

bumiputera pula diberikan perlindungan melalui fasal-fasal dalam Perlembagaan

tentang hak istimewa. Kepada mereka kompromi ini terikat kepada masa tertentu, jadi

mereka tidak nampak signifikasinya pada masa sekarang

8/7/2019 ESAIMEN HE

38/43

6.4.2 Isu 2

Penulis juga teringat polemik berkaitan isu kontrak sosial ini yang pernah

ditimbulkan oleh Jawatankuasa Rayuan Pilihan Raya Persatuan-Persatuan Cina

Malaysia (Suqiu) satu ketika dahulu iaitu tentang 83 tuntutan yang antaranya menuntut

agar semua orang Cina mendapat semua perkara yang dianggap sebagai hak mereka

dan menghapuskan hak istimewa orang Melayu.

Pelbagai pihak telah bangun menentang rayuan Suqiu dan bangun berhujah

bahawa rayuan 83 perkara itu telah melanggar kontrak sosial. Kontrak sosial yang

mereka maksudkan ialah persefahaman dan perjanjian tak bertulis antara masyarakat

Melayu dengan masyarakat bukan Melayu pada awal pembentukan negara ini ketika

mencapai Kemerdekaan pada tahun 1957. Sebahagian daripada kontrak sosial itu

dikatakan telah dimaktubkan di dalam Perlembagaan Persekutuan yang merupakan

undang-undang bertulis yang tidak boleh dipinda tanpa majoriti dua pertiga di Parlimen.

Manakala sebahagian lagi kontrak sosial itu wujud dalam bentuk tidak bertulis, seperti

konvensyen dalam tradisi British yang tidak mempunyai perlembagaan bertulis.

Suara sumbang daripada segelintir pertubuhan NGO yang membuat tuntutan

supaya perlembagaan kita dipinda, diumpamakan seperti anai-anai menggigit tiang seri

supaya bangunan itu runtuh. Penulis berpendapat bahawa majoriti suara rakyat

Malaysia tidak bersetuju dengan mereka. Sudah sampai masanya bagi semua rakyat

Malaysia, terutama para pemimpin politik kita menghidup dan menyemarakkan semula

semangat kerjasama melalui persefahaman dan toleransi sejati dalam kalangan semua

kaum supaya rakyat hidup dengan aman dan damai. Berilah kerjasama dalam

menjayakan wawasan Perdana Menteri iaitu menerapkan Konsep 1 Malaysia dimana

Rakyat didahulukan, Pencapaian di utamakan.

Dengan demikian, dapatlah pemimpin kita menumpukan sepenuh masa untuk

memajukan bangsa Malaysia melalui pendekatan yang diterima oleh semua pihak.

Mudah-mudahan harapan dan cita-cita kita hendak melihat Malaysia menjadi sebuah

negara maju pada tahun 2020 akan tercapai sepenuhnya

8/7/2019 ESAIMEN HE

39/43

RUMUSAN

Berdasarkan rentetan sejarah perlembagaan yang telah dilalui, umum

mengetahui bahawa perlembagaan amat diperlukan oleh sesebuah negara, sebagai

panduan dan rujukan untuk menyelesaikan sebarang pertelingkahan. Keperluan

sesuatu perlembagaan lebih ketara untuk negara yang berbilang etnik seperti Malaysia.

Jelaslah kepada kita, perlembagaan diperlukan untuk mewujudkan satu rangka politik,

ekonomi dan sosial yang memudahkan perpaduan nasional dan pembangunan negara.

Oleh yang demikian, dapatlah difahami dan dihayati bahawa kepentingan dan

keluhuran perlembagaan kepada negara kita ialah bagi menjamin kesinambungan

pentadbiran dan kestabilan politik. Malahan dapat menentukan rangka, bentuk

pemerintahan dan kuasa untuk menerajui kerajaan, menjamin pentadbiran yang cekap,

jujur dan adil. Di samping itu, mampu menjamin keselamatan dan keamanan rakyat.

Perlembagaan juga dapat menggariskan kebebasan dan hak asasi warganegara

seperti kebebasan diri, kebebasan bercakap, memiliki harta dan beragama.

Apa yang jelas, ternyata selepas hampir 50 tahun kemerdekaan Malaysia,

formula kontrak sosial yang telah dipakai telah berjaya menyatupadukan semua kaumdi Malaysia tanpa berlaku sebarang konflik perkauman. Kontrak sosial ternyata berjaya

membawa semua kaum di Malaysia supaya menghormati setiap hak yang telah

ditetapkan oleh perlembagaan. Sesungguhnya elemen-elemen kontrak sosial yang

terdapat dalam perlembagaan persekutuan tanpa syak lagi adalah asas bagi melicinkan

urusan pentadbiran negara dan menolak sebarang percubaan mempersoalkan mana-

mana daripada elemen-elemen ini yang berkemungkinan akan mencetuskan

perpecahan dalam keharmonian kaum.

8/7/2019 ESAIMEN HE

40/43

BIBLIOGRAFI

BUKU

Abdul Aziz Bari, Perlembagaan sebagai Pernyataan Sejarah dan Nilai-Nilai asalNegara dalam Kongres Sejarah Malaysia II, 26-28 November 1996

Abdul Aziz Bari, Institusi Ketua Negara, Ketua Negeri dan Majlis Raja-Raja dalam

Perkembangan Undang-Undang Persekutuan Malaysia, Ahmad Ibrahim et.al (1999),

Kuala Lumpur : Dewan Bahasa Pustaka, hal. 43

Ahmad Ibrahim 1987), Islam and Constitutions dalam Kertas Kerja Persidangan The

Malaysia After 30 Years, Kuala Lumpur : Fakulti Undang-Undang Universiti Malaya

Ahmad Mohd Ibrahim (Prof. Tan Sri Datuk), Prinsip-Prinsip Perlembagaan Islam

dalam Perlembagaan Malaysia, dalam Seminar Persidangan Pemerintahan Islam,

anjuran IKIM pada 17 dan 18 Ogos 1995

Malaya Merdeka, 26 April 1956

Mohamed Suffian Hashim (1984), Mengenal Perlembagaan, (terj.) Abdul Majid Abd.

Latiff dan Ridzuan Omar, Kuala Lumpur : Dewan Bahasa dan Pustaka, hal. 24

Mohamed Jauhar Hassan, Keadilan Sosial dan Hubungan Kaum dalam Konteks

Masyarakat Yang Berubah dalam Keadilan Sosial, Azizan Bahari dan Chandra

Muzaffar (edi.) (1996), Kuala Lumpur : Institut Kajian Dasar, hal. 147-148

Perbahasan Majlis Perundangan Persekutuan, 10 Julai 1957

Salleh Abbas (1986), Traditional Element of Malaysia Constitutions : Its

Development1957-1977, Kuala Lumpur : Dewan Bahasa Pustaka, hal. 3

8/7/2019 ESAIMEN HE

41/43

Salleh Abbas (1997), Prinsip Perlembagaan & Pemerintahan di Malaysia, Kuala

Lumpur : Dewan Bahasa Pustaka, hal. 39

Syed Ahmad Hussein (1994), Pengantar Sains Politik, Kuala Lumpur : USM, hal. 189

YAM Sultan Azlan Shah, The Role of Constitutional Rulers in Malaysia dalam The

Constitution of Malaysia Further Perspectives and Development, F.A Trindade dan H.P.

Lee (ed.) (1998), Singapura : Oxford University Press, hal. 78

INTERNET

http://syafiqe.wordpress.com/2008/08/02/artikel-terkini-kontrak-sosial-sebagai-

pemangkin-perpaduan-masyarakat/#_ftnref3 dilayari pada 18 Februari

http://budaklaw.wordpress.com/2008/07/15/nota-hubungan-etnik dilayari pada 19 Feb

2011

http://hubunganetnik-malaysia.blogspot.com/2010/02/1-malaysia-memperhalusi-

konsep-kontrak.html dilayari pada 20 Feb 2011

http://mshaza.nasweem.com/?page_id=121

http://panjangakal.com/blog/2010/06/12/wasiat-raja-raja-tanah-melayu.html

http://warismerdeka.blogspot.com/2008/04/agama-islam-agama-rasmi-malaysia.html

http://www.pemudaumno.org.my/modules.php?name=News&file=article&sid=2475

http://www.tuitionplaza.com/bb/forum_posts.asp?TID=4755

http://www.arkib.gov.my/web/guest/penubuhan_malaysia

http://staging.malaysia.gov.my/BM/Main/MsianGov/GovConstitution/HistoryConstitution/

Pages/HistoryofConstitution.aspx

http://pgsragama08.blogspot.com/2009/11/sejarah-ringkas-penggubalan.html

http://malay.cri.cn/781/2008/12/22/24s93320.htm

8/7/2019 ESAIMEN HE

42/43

8/7/2019 ESAIMEN HE

43/43