Zabronione jest rozpowszechnianie oraz powielanie materiałów w celach komercyjnych.

DZIEŃ NIEBIESKI Cele ogólne:

- systematyzowanie i utrwalanie wiedzy przyrodniczej zdobytej podczas trwania projektu

edukacyjnego „Żółw Adaś podróżuje do Kolumbii”,

- wdrażanie dzieci do proekologicznych postaw,

- rozwijanie percepcji słuchowej i wzrokowej,

- rozwijanie logicznego myślenia,

- rozwijanie zdolności manualnych,

- rozwijanie zainteresowania dziecka językiem obcym

- rozwijanie kreatywności

Cele szczegółowe:

Dziecko:

- systematyzuje i utrwala wiedzę zdobytą podczas trwania projektu edukacyjnego „Żółw

Adaś podróżuje do Kolumbii”,

- wie, że i jak należy segregować śmieci,

- kontynuuje rytmy,

- odwzorowuje układ elementów,

- uważnie słucha tekstów literackich,

- odpowiada na pytania dotyczące tekstu,

- rozwija percepcję słuchową oraz szybkość reakcji,

- wykonuje pracę plastyczną wg instrukcji, dba o jej estetyczny wygląd,

- rozwija kreatywne myślenie,

Zabronione jest rozpowszechnianie oraz powielanie materiałów w celach komercyjnych.

Jak się ubieramy?

Oczywiście na niebiesko

Jak ozdobić salę?

Niebieskie, długie paski zawieszone przy suficie, a pomiędzy nimi różne zwierzęta morskie

(wystrój znajduje się pośrodku dywanu, dzieci siedzą w kole, dookoła). Z boku sali wykonana

przez dzieci makieta rezerwatu, łódź podwodna, oraz inne prace.

WAŻNE!

Kochani, pamiętajcie, że przebieg zajęć jest zależny tylko i wyłącznie od Was! To Wy

wybieracie jaką ostateczną formę przyjmie Dzień Niebieski w Waszych przedszkolach.

Poniżej znajdziecie różne inspiracje i gotowe materiały do zajęć.

Życzymy kreatywnej zabawy!

Zabronione jest rozpowszechnianie oraz powielanie materiałów w celach komercyjnych.

Przebieg zajęć:

1. Powitanie

Czereśnie – „Witamy” (piosenka)

Wspólne śpiewanie piosenki, połączone z witaniem się poszczególnych części ciała na

przerwę w wokalu („Witają się… palce stóp, łokcie, plecy, itd.)

2. „Dbamy o naszą planetę i jej mieszkańców” – zabawa dydaktyczna polegająca

na segregowaniu śmieci.

* Opcja pierwsza:

Nauczyciel przykleja na górną część pudełek (np. po butach) kosze na śmieci (dostępne w

załączniku) i rozkłada na dywanie różnego rodzaju śmieci: plastikowe butelki, strony z gazet,

puszki, kubeczki po jogurtach, szklane butelki po soku, itp. Zadanie dzieci polega na

posegregowaniu śmieci do odpowiednich pojemników.

*Opcja druga

Nauczyciel drukuje, wycina i laminuje dostępne w załączniku kosze na śmieci oraz śmieci.

Następnie rozkłada je na dywanie i prosi dzieci o wrzucenie śmieci do odpowiedniego

pojemnika. Żeby urozmaicić zabawę, można naciąć nożem introligatorskim pasek – otwór,

przez który dzieci będą mogły wrzucać śmieci. Do drugiej strony kosza (białej) można, dla

uzyskania lepszego efektu, podkleić niewielkie pudełko (bez wieczka), do którego będą te

śmieci wpadały.

Ważne: Uświadamiamy dzieciom, że baterie, czy leki wyrzucamy do pojemników na to

przeznaczonych.

3. „Nakrętki od butelki” - zabawa dydaktyczna rozwijająca percepcję wzrokową, słuchową,

pamięć i logiczne myślenie.

*Opcja pierwsza „Kontynuowanie rytmów”

Nauczyciel rozdaje dzieciom białe paski oraz kolorowe nakrętki. Następnie na tablicy

prezentuje dzieciom rytm (przy użyciu dużych kół w kolorach nakrętek), które te muszą

kontynuować (za pomocą nakrętek).

Zabronione jest rozpowszechnianie oraz powielanie materiałów w celach komercyjnych.

*Opcja druga „Odwzorowywanie układu elementów”

Nauczyciel rozdaje dzieciom kolorowe nakrętki oraz białe paski. Następnie na tablicy

umieszcza duże koła w kolorze nakrętek w dowolnym ułożeniu. Zadanie dzieci polega na

odwzorowaniu układu elementów na białym pasku za pomocą nakrętek. Nauczyciel może

stopniować trudność zwiększając liczbę kół.

*Opcja trzecia „Test pamięci”

Nauczyciel rozdaje dzieciom nakrętki (maksymalnie 3 kolory) oraz białe paski. Następnie na

tablicy umieszcza duże koła w kolorze nakrętek, ale zaczynając tylko od jednego koła, np.

niebieskiego. Nauczyciel prosi dzieci, by zapamiętały kolor, następnie zakrywa je na tablicy i

prosi dzieci, by ułożyły na paskach takie samo koło, jakie było na tablicy. Następnie zdejmuje

koło i o to samo prosi dzieci. Teraz układa nowy układ, pamiętając (szczególnie przy

pierwszych próbach), by kolejność była powtarzalna. Układa tym razem na tablicy dwa koła,

np. niebieskie i zielone, prosi dzieci o zapamiętanie układu, zakrywa go i prosi dzieci o

ułożenie z pamięci układu elementów widocznych do niedawna na tablicy. Po raz kolejny

zdejmuje koła i o to samo prosi dzieci. Ciąg dalszy zabawy jest powtarzalny.

Zabronione jest rozpowszechnianie oraz powielanie materiałów w celach komercyjnych.

*Opcja czwarta „Mistrz kodowania” materiały do pobrania na naszym blogu

Nauczyciel rozdaje dzieciom puste szablony do kodowania oraz plansze z gotowym układem

elementów. Zadanie dziecka polega na umieszczeniu zakrętek w odpowiednim kolorze, na

odpowiednim miejscu pustej planszy.

4. „Morskie opowieści” – zabawa ruchowa rozwijająca

percepcję słuchową i szybkość reakcji na podstawie opowiadania

„Żółwik Rety” Julii Sienkiewicz – Janowskiej (tekst opowiadania

dostępny w załączniku)

*Opcja pierwsza

Dzieci siedzą na dywanie, a pośrodku koła leży chusta animacyjna. Nauczyciel przypomina

dzieciom zasady obowiązujące podczas zabawy (uważne słuchanie i wykonywanie poleceń),

a następnie przyporządkowuje każdemu dziecku rolę jednego z trzech zwierząt morskich.

Można to zrobić słownie (wśród dzieci starszych), albo zawieszając na szyi dziecka medal z

podobizną zwierzątka (np. wykonany z papierowego talerzyka). Ważne jest, by jeden rodzaj

zwierzątka nie stał blisko siebie – zwierzęta tego samego gatunku powinny być „w rozsypce”.

Następnie dzieci wstają, łapią chustę i uważnie słuchają. Nauczyciel mówi dzieciom, że za

chwilę przeczyta im morską opowieść (podczas której dzieci będą poruszały chustą), a dla

dzieci ma kilka zadań:

- gdy dzieci usłyszą, że wiał wiatr, będą mocniej poruszały chustą,

- gdy dzieci usłyszą, że ocean był spokojny, będą delikatnie poruszać chustą,

- gdy dzieci usłyszą nazwę zwierzątka, które zostało im przydzielone, będą musiały schować

się pod chustę (a pozostałe dzieci poruszają chustą blisko ich głów – jak przy zabawie we

„Fryzjera”),

- gdy padnie słowo „zwierzęta” – wszystkie dzieci chowają się pod chustę.

Zabronione jest rozpowszechnianie oraz powielanie materiałów w celach komercyjnych.

*Opcja druga

Dzieci siedzą na dywanie, a pośrodku koła leży chusta animacyjna. Nauczyciel przypomina

dzieciom zasady obowiązujące podczas zabawy (uważne słuchanie i wykonywanie poleceń),

a następnie przyporządkowuje każdemu dziecku rolę jednego z trzech zwierząt morskich.

Można to zrobić słownie (wśród dzieci starszych), albo zawieszając na szyi dziecka medal z

podobizną zwierzątka (np. wykonany z papierowego talerzyka). Nauczyciel zaczyna czytać

opowiadanie, a gdy dziecko usłyszy nazwę zwierzątka, które zostało mu przyporządkowane,

wstaje, biegnie dookoła chusty i wraca na swoje miejsce.

WAŻNE!

Koniecznie należy przed zabawą ustalić kierunek ruchu, żeby zapobiec zderzeniom dzieci.

*Opcja trzecia

Dzieci siedzą na dywanie, a nauczyciel przyporządkowuje każdemu dziecku rolę jednego z

trzech zwierząt morskich. Można to zrobić słownie (wśród dzieci starszych), albo zawieszając

na szyi dziecka medal z podobizną zwierzątka (np. wykonany z papierowego talerzyka). Dzieci

mogą, ale nie muszą, połączyć się w grupy.

Każdej grupie zwierzątek zostaje przypisany określony ruch, np. tupanie nogami, klaskanie,

wypowiedzenie jakiegoś słowa, itp.

Następnie nauczyciel zaczyna czytać opowiadanie, a gdy dzieci usłyszą nazwę swojego

zwierzątka (nauczyciel może wtedy zrobić pauzę), muszą wykonać ustalony ruch. Gdy padnie

słowo „zwierzęta” – przypisane swojemu zwierzątku ruchy wykonują wszystkie dzieci.

*Opcja czwarta

Dzieci siedzą na dywanie, a nauczyciel przyporządkowuje każdemu dziecku rolę jednego z

trzech zwierząt morskich zawieszając na szyi dziecka medal z podobizną zwierzątka (np.

wykonany z papierowego talerzyka). Następnie nauczyciel zaczyna czytać opowiadanie, a

gdy dzieci usłyszą nazwę swojego zwierzątka (nauczyciel może wtedy zrobić pauzę), muszą

zamienić się miejscami z innymi dziećmi, które również posiadają podobiznę tego zwierzątka.

Gdy padnie słowo „zwierzęta” – wszystkie dzieci zamieniają się miejscami.

5. „Prawda czy fałsz?” – utrwalenie wiadomości

Przykładowe zdania:

a) Żółw morski Caretta caretta nie jest zagrożony wyginięciem.

b) Leki i baterie wrzucamy do żółtego kosza na śmieci.

c) Samice żółwia składają jaja do wykopanych tylnymi łapami dołków w piasku.

Zabronione jest rozpowszechnianie oraz powielanie materiałów w celach komercyjnych.

d) Wilki i rysie to zagrożone wyginięciem gatunki zwierząt w Polsce.

e) Żółwie Caretta caretta, to żółwie lądowe.

*Opcja pierwsza

Nauczyciel rozdaje dzieciom kartoniki (wycięte z kolorowego papieru) w kolorze czerwonym i

zielonym. Po odczytaniu przez nauczyciela zdania, dziecko podnosi do góry zielony kartonik,

jeśli uważa, że zdanie było prawdziwe, lub czerwony, jeśli uważa, że zdanie było

nieprawdziwe.

*Opcja druga

Nauczyciel rozkłada w sali kartoniki w dwóch kolorach – zielonym i czerwonym. Dzieci

słuchają zdania, a następnie podbiegają do kartonika zielonego, jeśli uważają, że przeczytane

zdanie było prawdziwe, bądź do czerwonego, jeśli uważają, że było nieprawdziwe

6. „Ryba po rolce papieru” – praca plastyczna

*Potrzebne materiały

- rolki po papierze toaletowym,

- farby,

- pędzelek,

- nożyczki,

- ruchome oczy,

- kolorowa krepa;

*Etapy wykonania

Na początku musimy pomalować nasze rolki na ulubione kolory. Następnie tniemy rolkę w

paski (ok. 1,5 cm) i zginamy ją „na kształt oka”. Później przyklejamy z jednej strony ruchome

oczy a na końcu cienkie paski krepy (to będzie ogon naszej ryby) i gotowe!

Zabronione jest rozpowszechnianie oraz powielanie materiałów w celach komercyjnych.

6. „O rety! Czy ja dobrze widzę…?” – kreatywna praca plastyczna (dostępna w załączniku)

Nauczyciel wprowadza dzieci w temat zadania, mówi, że płyną wielką łodzią podwodną i

wymyśla dowolną historię (może opisać wnętrze łodzi podwodnej, osoby, które znajdują się

w środku, albo to, co znajduje się poza nią). W pewnym momencie nauczyciel przerywa

opowiadanie, widocznie czymś zaintrygowany i mówi, że przez peryskop zobaczył coś bardzo

dziwnego… Nauczyciel może poprosić dzieci, by każde po kolei (przez wyobrażony peryskop)

zobaczyło, co to może być… Następnie rozdaje dzieciom karty pracy i prosi o dokończenie

rysunku.

Polecamy do nauki języka angielskiego:

* Super Simple Learning - piosenka „A Sailor Went to Sea” oraz morskie materiały do pracy

z dziećmi dostępne na: https://supersimple.com/song/a-sailor-went-to-sea/

Zabronione jest rozpowszechnianie oraz powielanie materiałów w celach komercyjnych.

Załączniki

Zabronione jest rozpowszechnianie oraz powielanie materiałów w celach komercyjnych.

Kosze na śmieci należy wydrukować na kolorowych kartkach – zgodnie z odpowiadającym

danym odpadom kolorom.

PAPIER

Zabronione jest rozpowszechnianie oraz powielanie materiałów w celach komercyjnych.

SZKŁO

Zabronione jest rozpowszechnianie oraz powielanie materiałów w celach komercyjnych.

PLASTIK

Zabronione jest rozpowszechnianie oraz powielanie materiałów w celach komercyjnych.

Zabronione jest rozpowszechnianie oraz powielanie materiałów w celach komercyjnych.

„Żółwik Rety” – opowiadanie Julii Sienkiewicz-Janowskiej

Tego ranka, nad brzegiem oceanu, tam, gdzie łagodne i spokojne fale obmywają rafę,

słońce wstało wyjątkowo pięknie. Jego delikatne promienie złociły spokojną taflę oceanu, a

wietrzyk wesoło baraszkował łaskocząc wodę, która zabawnie marszczyła się cicho pluszcząc.

Rafa przygotowywała się na wielkie wydarzenie, bowiem tego właśnie dnia maluchy z

żółwiego przedszkola miały rozpocząć swój pierwszy w życiu wyścig w stronę bezkresnego

oceanu.

W pewnej chwili plaża zaroiła się od małych żółwi, które właśnie wygrzebały się z ciepłego

piachu. Kapitan Krab sir John Lisek Chytrusek stał na kamieniu gotowy, żeby dać sygnał do

startu. Ocean znieruchomiał, wiatr ustał, a wokół zaległa cisza. Kapitan Krab podkręcił wąsa,

podniósł do góry swoje mocne szczypce i głośno nimi ciachnął. Wielki wyścig ruszył!

Małe żółwie gnały co tchu w swoim żółwim tempie, aby jak najszybciej dotrzeć do wody.

Ocean zaczął marszczyć się, jego wody się wzburzyły dopingując w ten sposób żółwie i kusząc

je zapachem porannej bryzy.

Kapitan Krab zsunął się z kamienia i w tej chwili zauważył, że w odległym zakątku plaży coś

leży na piasku. Kapitan Krab pocwałował w stronę zagadkowego zjawiska, a gdy dotarł na

miejsce, zobaczył żółwia – mniejszego od swoich braci i nieco zagubionego, ale ciekawie

rozglądającego się wokół.

- Jak ci na imię? – zapytał Kapitan Krab.

- Nie jestem pewien – odpowiedział żółw – ale mama, zagrzebując moje jajo w piasku,

wołała: „O rety! O rety! Na pewno się spóźnimy!”, więc pewnie mam na imię Rety. Czy

mógłby mi pan wskazać drogę do oceanu? Zdaje się, że i ja jestem trochę spóźniony.

Kapitan Krab uśmiechnął się do żółwika i powędrowali razem w stronę oceanu.

Żółwik Rety zadawał mnóstwo pytań, zachwycał się wszystkim, co zobaczył, często

zatrzymywał się, żeby dokładnie przyjrzeć się mijanym osobliwościom. Nie biegł na oślep, jak

zwykły to czynić inne żółwie. Przeciwnie! Żółwik Rety miał czas, żeby posłuchać szumu fal,

gdy ocean był wzburzony i przyjrzeć się błyszczącej tafli wody, gdy ocean cichł. To wszystko

bardzo spodobało się Kapitanowi Krabowi.

Żółwik Rety i Kapitan Krab wędrowali sobie niespiesznie kilka dni, a kiedy dotarli nad brzeg

oceanu, po innych żółwiach nie było już nawet śladu. Żółwik Rety zmartwił się. Skąd będzie

wiedział, dokąd ma płynąć? Jaki kierunek ma obrać? Na domiar złego ocean tego dnia był

niespokojny, fale z impetem uderzały o brzeg. Kapitan Krab, widząc smutnego przyjaciela,

zagwizdał najgłośniej, jak potrafił i po chwili z fal wynurzyła się zebra. Zaraz, zaraz! To nie

zebra! To Błazenek ! Kapitan Krab i Błazenek Zenek byli przyjaciółmi od zawsze. Znali

wszystkie zakamarki rafy i doskonale orientowali się w jej labiryntach, a błazenek Zenek

Zabronione jest rozpowszechnianie oraz powielanie materiałów w celach komercyjnych.

zdobył swego czasu uprawnienia przewodnika po oceanicznych wodach. Kapitan Krab i

Błazenek Zenek przywitali się ze sobą wylewnie i wspólnie uradzili, że popłyną z Żółwikiem

Rety i odprowadzą go na miejsce, w którym Żółwik Rety da się ponieść wielkim prądom

oceanicznym.

Przyjaciele zanurzyli się w odmętach oceanu i chociaż na jego powierzchni fale były spore, to

pod wodą wędrowało im się całkiem przyjemnie. Żółwik Rety, Kapitan Krab i Błazenek Zenek

zatrzymywali się zawsze, gdy zobaczyli coś pięknego i ciekawego, bawili się w ukwiałach i

koralowcach, pływali na grzbiecie płaszczki. Błazenek Zenek okazał się świetnym

przewodnikiem i wesołym kompanem, a historie, które opowiadał były tak zabawne, że i

ocean podskakiwał ze śmiechu.

Po jakimś czasie przyjaciele dopłynęli do miejsca, w którym trzeba było się pożegnać.

Błazenek Zenek wyściskał Żółwika Rety. Żółwik Rety obiecał Zenkowi, że odwiedzi go w

ukwiale, gdy będzie za jakiś czas wracał na rafę. Błazenek Zenek i Kapitan Krab pokazali

Żółwikowi Rety, w którym miejscu powinien wcisnąć się w silny prąd morski. Żółwik zamknął

oczy, zebrał wszystkie swoje żółwie siły i z pomocą przyjaciół wskoczył do rwącej, oceanicznej

rzeki. Żółwik Rety był wśród swoich – innych żółwi niesionych przez silny prąd oceanu. Nigdy

jednak nie zapomniał o swoich przyjaciołach: Kapitanie Krabie i Błazenku Zenku, dzięki

którym poznał piękno rafy i wartość przyjaźni. Bo czy, wykluwając się z jaja, mógł

przypuszczać, że mimo tak wielu różnic można być tak bardzo do siebie podobnym?

Zabronione jest rozpowszechnianie oraz powielanie materiałów w celach komercyjnych.

Zabronione jest rozpowszechnianie oraz powielanie materiałów w celach komercyjnych.

Zabronione jest rozpowszechnianie oraz powielanie materiałów w celach komercyjnych.