Upload
dinhthu
View
246
Download
5
Embed Size (px)
Citation preview
JACEK MAZUR ANNA TOFILUK
D O K U M E N T A C J A B U D O W L A N A 1
RY S UN EKB U D O W L A N YP o d r � c z n i k d l a t e c h n i k u m
3www.wsip.pl
Spis treści
1. Wstęp. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 5
2. Informacje podstawowe o rysunku technicznym . . . . . . . . . 8
2.1. Informacje ogólne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8
2.1.1. Co to jest rysunek techniczny? . . . . . . . . . . . . . . . . 8
2.1.2. Stanowisko pracy. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8
2.1.3. Przyrządy i materiały kreślarskie . . . . . . . . . . . . . . 9
2.1.4. Wymiary i składanie arkuszy. . . . . . . . . . . . . . . . . . 11
2.1.5. Forma graficzna arkusza . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 13
2.1.6. Korzystanie z materiałów pomocniczych: aktów
prawnych, norm, podręczników, katalogów
i stron internetowych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14
2.2. Techniki kreślenia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 15
2.2.1. Kreślenie ołówkiem. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 15
2.2.2. Kreślenie tuszem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16
2.2.3. Rysunek komputerowy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16
2.3. Metody kreślenia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16
2.3.1. Uwagi ogólne. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16
2.3.2. Linie proste . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16
2.3.3. Linie krzywe . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 18
2.3.4. Wybrane proste konstrukcje geometryczne. . . . . . . 18
2.4. Słownik podstawowych pojęć . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24
2.5. Ćwiczenia sprawdzające . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24
3. Elementy geometrii wykreślnej w rysunku technicznym. . . 26
3.1. Geometria i jej zastosowanie w rysunku technicznym . . . 26
3.2. Rzutowanie prostokątne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26
3.3. Przekroje i rozwinięcia brył . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 28
3.3.1. Przekroje . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 28
3.3.2. Rozwinięcia brył . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 30
3.4. Rzutowanie aksonometryczne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32
3.4.1. Wiadomości wstępne. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32
3.4.2. Aksonometria izometryczna – izometria. . . . . . . . . 33
3.4.3. Aksonometria dimetryczna – dimetria . . . . . . . . . . 34
3.4.4. Aksonometria ukośna . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 35
3.5. Rzutowanie środkowe – perspektywa . . . . . . . . . . . . . . . . 38
3.6. Słownik podstawowych pojęć . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 42
3.7. Ćwiczenia sprawdzające . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 43
4. Rysunek techniczny budowlany . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 46
4.1. Normalizacja w budownictwie. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 46
4.2. Zasady ogólne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 47
4.2.1. Rodzaje linii rysunkowych, ich grubości
i przeznaczenie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 47
4.2.2. Skale rysunkowe . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 50
4.2.3. Sporządzanie rzutów, przekrojów i widoków . . . . . 51
4.4.2. Oznaczenia na rysunkach . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 52
4.2.5. Wymiarowanie. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 65
4.2.6. Informacje opisowe na rysunkach . . . . . . . . . . . . . . 66
4.2.7. Użycie koloru . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 69
4.3. Opisywanie rysunków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 69
4.3.1. Zasady opisywania rysunków . . . . . . . . . . . . . . . . . 69
4.3.2. Pismo techniczne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 70
4.3.3. Inne rodzaje pisma. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 72
4.4. Rodzaje rysunków technicznych budowlanych . . . . . . . . . 75
4.4.1. Wiadomości wstępne. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 75
4.4.2. Rysunek w planowaniu przestrzennym . . . . . . . . . . 75
4.4.3. Rysunek urbanistyczny . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 76
4.4.4. Rysunek architektoniczno-budowlany. . . . . . . . . . . 81
4.4.5. Rysunek konstrukcyjny . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 82
4.4.6. Rysunek instalacyjny. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 87
4.4.7. Rysunek inwentaryzacyjny . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 88
4.5. Rysunki szczegółów i detali . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 88
4.6. Słownik podstawowych pojęć . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 89
4.7. Ćwiczenia sprawdzające . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 89
5. Rysunek techniczny z zastosowaniem programów
komputerowych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 90
5.1. Zasady ogólne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 90
5.2. Sprzęt i stanowisko pracy. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 90
5.2.1. Elementy składowe stanowiska komputerowego . . 90
5.2.2. Stanowisko pracy. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 91
5.3. Zasady rysunku technicznego w projektowaniu
komputerowym . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 92
5.4. Specyfika wykonywania rysunków za pomocą
komputera. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 92
4
5.5. Wybór odpowiedniego programu. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 94
5.6. Ułatwienia w sporządzaniu rysunków . . . . . . . . . . . . . . . . 95
5.7. Możliwości programów komputerowych a błędy
rysunkowe . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 95
5.8. Najpopularniejsze programy typu CAD
i ich zastosowanie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 96
5.8.1. AutoCAD. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 96
5.8.2. ArchiCAD . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 97
5.9. Słownik podstawowych pojęć . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 97
6. Zastosowanie zasad rysunku technicznego w projektowej
dokumentacji technicznej . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 98
6.1. Sporządzanie dokumentacji projektowej . . . . . . . . . . . . . . 98
6.2. Rodzaje dokumentacji projektowej . . . . . . . . . . . . . . . . . . 98
6.2.1. Szkice wstępne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 98
6.2.2. Projekt koncepcyjny . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 99
6.2.3. Projekt budowlany. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 99
6.2.4. Projekt wykonawczy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 100
6.2.5. Rysunki warsztatowe. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 101
6.2.6. Dokumentacja powykonawcza . . . . . . . . . . . . . . . . 101
6.2.7. Inne rodzaje dokumentacji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 101
6.3. Posługiwanie się dokumentacją . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 102
6.4. Dane wyjściowe do projektowania . . . . . . . . . . . . . . . . . . 102
6.5. Część rysunkowa projektu budowlanego. . . . . . . . . . . . . . 103
6.5.1. Wiadomości ogólne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 103
6.5.2. Część rysunkowa projektu zagospodarowania
działki lub terenu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 103
6.5.3. Część rysunkowa projektu architektoniczno-
-budowlanego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 105
6.5.4. Opracowania towarzyszące, czyli wizualizacje,
symulacje, makiety . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 124
6.6. Słownik podstawowych pojęć . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 126
6.7. Ćwiczenia sprawdzające . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 127
7. Rysunek odręczny . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 128
7.1. Informacje ogólne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 128
7.1.1. Rysunek odręczny jako sposób przekazu informacji 128
7.1.2. Podstawy teorii widzenia. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 128
7.1.3. Złudzenia optyczne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 129
7.2. Cel i metody nauczania rysunku odręcznego. . . . . . . . . . . 133
7.3. Przyrządy i materiały rysunkowe. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 137
7.4. Techniki i zasady wykonywania rysunków odręcznych . . 138
7.5. Perspektywa malarska . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 138
7.6. Ćwiczenia rysunkowe . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 141
7.6.1. Przygotowania do ćwiczeń rysunkowych . . . . . . . . 141
7.6.2. Prowadzenie linii prostych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 141
7.6.3. Prowadzenie linii krzywych . . . . . . . . . . . . . . . . . . 147
7.6.4. Rysowanie prostych brył w perspektywie . . . . . . . . 150
7.6.5. Rysunki prostych zestawów brył . . . . . . . . . . . . . . . 158
7.6.6. Rysunki elementów budowlanych i obiektów
architektonicznych. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 165
7.6.7. Ćwiczenia wyrabiające wyobraźnię
przestrzenną. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 172
7.7. Słownik podstawowych pojęć . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 172
7.8. Ćwiczenia sprawdzające . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 173
8. Podsumowanie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 174
8.1. Jak poszerzać wiadomości zawarte w podręczniku? . . . . . 174
8.2. Sporządzanie dokumentacji – teoria i rzeczywistość. . . . . 174
Wykaz literatury . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 180
98
6.1. Sporządzaniedokumentacji projektowej
Znajomość oznaczeń, sposobów prowadzenia linii i rodzajów
opisów jest potrzebna zarówno do sprawnego sporządzania
dokumentacji budowy�, a właściwie jej części rysunkowej, jak
i do poprawnego odczytywania tych opracowań. Dysponując tą
wiedzą, możemy osobne dotychczas informacje ułożyć w inży-
nierski zapis lub jednoznacznie je odczytać.
Projektowa dokumentacja techniczna składa się z części
opisowej, części rysunkowej i dołączonych obliczeń. Po uzgodnie-
niach, sprawdzeniach i zatwierdzeniu projektu najistotniejsza staje
się część rysunkowa. Na podstawie rzutów kolejnych kondygnacji,
przekrojów i elewacji realizowany jest zaprojektowany obiekt bu-
dowlany�.
Wymagania dotyczące zakresu i formy projektowej doku-
mentacji technicznej określone zostały szczegółowymi przepi-
sami jedynie w odniesieniu do projektu budowlanego1. W pracy
projektowej należy również uwzględniać materiały opracowywa-
ne przez stowarzyszenia, związki i izby zawodowe architektów,
inżynierów budownictwa oraz urbanistów, a przede wszystkim
– praktykę i tradycję inżynierską, która przez lata wypracowa-
ła najskuteczniejsze sposoby przygotowywania dokumentacji
i prowadzenia budów. Często pracownie i biura projektowe mają
własne procedury i określają standardy opracowywanych przez
siebie dokumentacji, nadając im indywidualny charakter i sta-
ranną szatę graficzną.
Podczas prac nad dokumentacją projektową powstają kolej-
ne opracowania o różnym stopniu szczegółowości zależnie od
ich przeznaczenia. Podstawowym z nich jest projekt budow-
lany, który stanowi podstawę działań prawnych. Zanim projekt
taki powstanie, trzeba wykonać wiele prac przygotowawczych.
Nawet wtedy, gdy projekt budowlany jest kompletny i wyda-
no już na jego podstawie decyzję o pozwoleniu na budowę�,
projektanci często kontynuują pracę, aby przygotować projekt
wykonawczy, w którym uszczegóławiają i wyjaśniają wszystkie
elementy z projektu budowlanego, które mogą stanowić problem
dla wykonawcy podczas budowy.
Dokumentację projektową opracowują zwykle zespoły in-
żynierów i techników pod kierownictwem osoby mającej odpo-
wiednie uprawnienia do projektowania. Ich praca rozpoczyna się
od przygotowywania szkiców co najmniej kilku alternatywnych
rozwiązań dotyczących postawionego zadania i długich dyskusji
nad możliwością zrealizowania go w planowanym kształcie. Po
wyborze najlepszego wariantu i ustaleniu podstawowych założeń
zespół przystępuje do opracowania kolejnych faz dokumentacji,
a inne współpracujące z nim zespoły – do opracowania projektów
branżowych. Po zakończeniu prac projektowych, jeżeli projekt
konkretnego obiektu jest objęty obowiązkiem sprawdzenia, prze-
kazuje się go weryfikatorom. Obowiązek sprawdzenia projektu
może wynikać z zapisu w decyzji o warunkach zabudowy lub
z przepisów szczegółowych o przeznaczeniu projektowanego
obiektu. Po uwzględnieniu ewentualnych uwag dokumentację
trzeba oprawić w sposób uniemożliwiający dekompletację pro-
jektu, a wszystkie strony (opis techniczny, załączone dokumenty
i rysunki) kolejno ponumerować.
6.2. Rodzaje dokumentacji projektowej
6.2.1. Szkice wstępne
Początkowym etapem dokumentacji każdego rozwiązania pro-
jektowego są szkice wstępne (np. rys. 6-1). Powstają często w
najmniej spodziewanych okolicznościach. Zdarza się, że projek-
6. Zastosowanie zasad rysunku technicznegow projektowej dokumentacji technicznej
1 Patrz poz. [31] w wykazie literatury.
99www.wsip.pl
tanci robią notatki na serwetkach, pijąc kawę, lub na kawałkach
gazet podczas lektury, bo chcą zapisać szybko jakiś nowy pomysł
w chwili, kiedy właśnie przyszedł im do głowy. Potem muszą upo-
rządkować wszystkie takie pomysły, przemyślenia i notatki. Nie-
pozorne szkice wstępne stają się wówczas nierzadko materiałem
do podjęcia kluczowych decyzji dotyczących funkcjonowania,
wyglądu i rozwiązań materiałowych projektowanego obiektu.
6.2.2. Projekt koncepcyjny
Projekt koncepcyjny to pierwsze, wstępne opracowanie, w któ-
rym określa się proponowany wygląd projektowanego obiektu
(przykład – na rys. 6-2). W części opisowej zawarte są podstawo-
we wskaźniki, wielkości pomieszczeń i użyte materiały, a w czę-
ści rysunkowej – wielkość, charakter bryły i wygląd budynku�.
Projekt koncepcyjny często opracowuje się wariantowo, aby
umożliwić inwestorowi podjęcie późniejszych decyzji. Zwykle
stanowi to pierwszą konfrontację zamierzenia inwestycyjnego
z możliwościami jego realizacji, a także pozwala określić wstęp-
ne koszty przedsięwzięcia.
6.2.3. Projekt budowlany
W specjalnym rozporządzeniu Ministra Infrastruktury1 okre-
ślono „szczegółowy zakres i formę projektu budowlanego,
stanowiącego podstawę do wydania decyzji o pozwoleniu na
budowę�, nie ograniczając zakresu opracowań projektowych
w stadiach poprzedzających opracowanie projektu budowlane-
go, wykonywanych równocześnie […] oraz na potrzeby zwią-
zane z wykonywaniem robót budowlanych�.” Zgodnie z tym
rozporządzeniem projekt budowlany powinien zawierać:
projekt zagospodarowania działki lub terenu sporządzo-
ny na aktualnej mapie,
projekt architektoniczno-budowlany, w którym określona
jest funkcja, forma i konstrukcja obiektu budowlanego oraz
jego charakterystyka energetyczna i ekologiczna,
stosowne do potrzeb oświadczenia właściwych jednostek
organizacyjnych o zapewnieniu dostaw energii, wody, cie-
pła i gazu oraz o warunkach przyłączenia obiektu do sieci
wodociągowych, kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych,
elektroenergetycznych, telekomunikacyjnych oraz dróg lą-
dowych,
w zależności od potrzeb wyniki badań geologiczno-
-inżynierskich oraz geotechniczne warunki posadowienia
obiektów budowlanych.
Projekt budowlany należy sporządzić w czytelnej formie
graficznej i oprawić w okładkę formatu A4 w sposób uniemoż-
liwiający dekompletację.
Starannie opracowane projekty budowlane prostych obiek-
tów (np. domów jednorodzinnych) zawierają wystarczający
zasób informacji, aby bez przeszkód prowadzić ich budowę.
W praktyce projektowej projekt budowlany przybiera niekie-
dy (za zgodą inwestora) formę projektu budowlanego roz-
szerzonego. Zawiera on dodatkowe, niewymagane przepisami
informacje tekstowe i rysunkowe, które umożliwiają sprawne
prowadzenie robót budowlanych� nawet bardziej skompliko-
wanych obiektów bez konieczności opracowywania projektu
wykonawczego.
1 Patrz poz. [31] w wykazie literatury.
Rys. 6-1. Rzut budynku – szkic wstępny
100
6.2.4. Projekt wykonawczy
Projekt wykonawczy stanowi zestaw rysunków uszczegóło-
wionych w stosunku do projektu budowlanego i będących pod-
stawą realizacji konkretnego obiektu budowlanego. Właśnie
w tej fazie opracowania przygotowuje się nietypowe przekro-
je, aby wyjaśnić sposób, w jaki zostały zaprojektowane kolejne
fragmenty budynku, a także szczegóły i detale ilustrujące myśl
projektanta pragnącego nadać obiektowi indywidualne pięt-
no. Szczegóły i detale to rysunki przygotowywane w większej
skali niż rysunek podstawowy, jeśli jest on zbyt mało dokład-
ny, aby przedstawić na nim wszystkie niuanse konkretnych
rozwiązań. Szczegóły to wyjaśnienie wybranych rozstrzygnięć
inżynierskich, np. węzły konstrukcyjne.
Rys. 6-2. Rzut budynku – projekt koncepcyjny [19]
101www.wsip.pl
Detale to specjalnie zaprojektowane do danego obiektu
gzymsy, obramowania okienne lub indywidualna stolarka okien-
na i drzwiowa.
6.2.5. Rysunki warsztatowe
Rysunki warsztatowe to indywidualne, czyli niestandardowe
lub niesystemowe rozwiązania projektowe dotyczące zazwyczaj
detalu architektonicznego lub prac wykończeniowych. Projek-
tant za pomocą takich rysunków wyjaśnia, jak ma być zrobiony
konkretny element. Kamieniarz, ślusarz czy stolarz muszą wie-
dzieć, jak wykonać swoją pracę.
6.2.6. Dokumentacja powykonawcza
Na każdej budowie w czasie prac występują sytuacje wymu-
szające zastosowanie innych rozwiązań niż przewidziano w do-
kumentacji projektowej. Mogą pojawić się niespodziewane
przeszkody, czasem wykonawca proponuje inne rozwiązanie
techniczne lub materiałowe, niekiedy zmiany chce wprowadzić
inwestor. Jeżeli zakres zmian jest niewielki, wystarczy prze-
prowadzić uzgodnienia i dokonać wpisu w dzienniku budowy�.
Po zakończeniu prac te wszystkie zmiany trzeba wprowadzić
do dokumentacji powykonawczej. Stanowi ją dokumenta-
cja budowy� ze zmianami naniesionymi w toku robót oraz
z geodezyjnymi pomiarami powykonawczymi. Inaczej mó-
wiąc, jest to opis, rysunki i wyniki pomiarów tego, co zostało
zbudowane.
6.2.7. Inne rodzaje dokumentacji
Aktywność inwestycyjna, obowiązujące lub zwyczajowe proce-
dury, a niekiedy także wymagania konkretnych firm i instytucji,
wymuszają nierzadko stosowanie opracowań innych niż dotąd
omówione. Praktyka realizacji inwestycji narzuca ich wykona-
nie i z czasem będzie wiadomo czy są potrzebne, czy nie, a jeśli
tak, to jaka powinna być zawartość tych opracowań.
Dokumentacja ofertowa. Zależnie od przeznaczenia wy-
stępują dwa rodzaje dokumentacji ofertowej:
W relacji projektant–inwestor jest to rodzaj projektu kon-
cepcyjnego. Dołącza się go do oferty pracowni projektowej
zaproszonej do konkursu organizowanego przez inwestora
w sposób mniej lub bardziej formalny. Zwycięzca konkursu
otrzymuje zwykle zlecenie na opracowanie projektu budow-
lanego i dalszą współpracę z inwestorem.
W relacji inwestor (deweloper)–klient (przyszły użytkow-
nik) jest to rodzaj opracowania reklamowego przygotowy-
wanego, aby pokazać, jak piękne i wygodne jest np. sprze-
dawane mieszkanie, jak komfortowo można je umeblować
i jak „przyjazny” jest dom lub osiedle oraz ich okolica.
Dokumentacja przetargowa. Specjalnie przygotowana,
uproszczona forma dokumentacji przekazywana ewentualnym
przyszłym wykonawcom, aby umożliwić im określenie warun-
ków realizacji inwestycji – przede wszystkim terminów i kosz-
tów. Dzięki ofertom przygotowanym na podstawie dokumentacji
przetargowej inwestor może łatwiej wybrać wykonawcę. Wszy-
scy wykonawcy otrzymują ten sam materiał wyjściowy, dzięki
czemu można porównać ich oferty.
Projekty gotowe. Są to projekty architektoniczno-budow-
lane przeznaczone do wielokrotnego stosowania, które upraw-
niony projektant musi dostosować do konkretnej lokalizacji,
czyli opracować projekt zagospodarowania działki lub terenu
dla każdego inwestora oddzielnie.
Projekty gotowe stanowią kolejne wcielenie projektów ty-
powych (nazywanych też projektami powtarzalnymi), według
których powstawały przed laty domy mieszkalne, przedszkola,
szkoły, pawilony handlowe i inne niezbyt duże obiekty. Dzisiaj
na podstawie takich projektów buduje się najczęściej domy jed-
norodzinne.
Niewątpliwą zaletą projektu gotowego – niekiedy niestety
jedyną – jest cena stanowiąca 5 10% wartości projektu opraco-
wywanego indywidualnie.
102
6.3. Posługiwanie się dokumentacją
Jeżeli projekt budowlany został zatwierdzony, a decyzja o po-
zwoleniu na budowę� uprawomocniła się i inwestor ma już
dziennik budowy� można rozpoczynać prace: zorganizować
teren budowy�, wytyczyć obrys obiektu budowlanego�, a na-
stępnie przystąpić do budowy od fundamentów przez kolejne
kondygnacje, aż po dach.
Dokumentacja powinna być opracowana tak, by budowa�
mogła przebiegać bez przeszkód. Wszystkie informacje niezbęd-
ne do wykonania obiektu muszą znaleźć się w opisie projektu
wykonawczego i na jego kolejnych rysunkach. Dotyczy to nie
tylko samego budynku, ale także jego otoczenia, a więc: dróg,
zieleni i obiektów małej architektury�. Niekiedy na budowie
występują niespodziewane przeszkody i trzeba stosować roz-
wiązania zamienne, o których wspomniano w p. 6.2.6, ale temu
służy nadzór autorski i narady koordynacyjne.
Jak posługiwać się dokumentacją? Na początek należy
zapoznać się z całym opracowaniem, zarówno z projektem ar-
chitektonicznym, jak i projektami branżowymi. Niestety, często
technik lub inżynier budowy niechętnie zagląda do opisu tech-
nicznego, sądząc, że rysunki wszystko mu wyjaśnią. Tymczasem
w opisie mogą być zamieszczone odniesienia do szczegółowych
rozwiązań albo ważne informacje dotyczące realizacji obiektu,
których nie da się przedstawić graficznie. Dokumentacja zawie-
ra informacje dotyczące architektury, konstrukcji i projektów
instalacyjnych:
� architektura: rzuty kolejnych kondygnacji, charakterystycz-
ne przekroje i elewacje, na których jest przedstawiony wy-
gląd budynku;
� konstrukcja: ławy i stopy fundamentowe, ściany, słupy, pod-
ciągi, stropy, schody, konstrukcja dachu, szczegółowe rozwią-
zania pozwalające określić jak obiekt jest skonstruowany;
� projekty instalacyjne, czyli projekty wyposażenia
budynku:
— sanitarne – jak rozprowadzana będzie woda (z jakiego
źródła), również ciepła, jak budynek będzie ogrzewany,
czy będzie instalacja gazowa, czy będą pomieszczenia
wentylowane mechanicznie lub klimatyzowane, czy
będą instalacje specjalistyczne (sprężonego powietrza,
gazów itp.);
— elektryczne – jak doprowadzona będzie energia elek-
tryczna, jak rozprowadzona będzie po budynku insta-
lacja oświetlenia i gniazd, czy będzie instalacja odgro-
mowa;
— teletechniczne – w jakie instalacje będzie wyposażony
budynek, czy będą (a jeśli tak, to w jaki sposób roz-
prowadzone): sieć okablowania strukturalnego, system
sygnalizacji pożaru, sygnalizacji włamania i napadu,
kontroli dostępu, telewizji dozorowej.
W domach jednorodzinnych wyposażenie w instalacje tele-
techniczne może być ograniczone do najprostszych rozwiązań,
ale w obiektach użyteczności publicznej, biurowych czy prze-
mysłowych będą one na pewno bardzo rozbudowane.
Wszystkie te informacje – zamieszczone w części opisowej
i rysunkowej projektu – charakteryzują projektowany obiekt. Po
zapoznaniu się z nimi można zaplanować budowę i zapanować
nad jej realizacją.
6.4. Dane wyjściowe do projektowania
Aby przystąpić do projektowania obiektu, trzeba zgromadzić
dane wyjściowe. Przede wszystkim inwestor określa swoje
oczekiwania. Urząd lokalnej administracji w wypisie i wyry-
sie z miejscowego planu zagospodarowania lub w decyzji
o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu1 określa
co można zbudować na konkretnej działce. Precyzuje również
ewentualne szczegółowe wymagania dotyczące dodatkowych
uzgodnień. Mogą być wymagane opinie konserwatora zabytków,
konserwatora przyrody oraz uzgodnienia warunków dostarcze-
nia mediów i przyłączy sieci zewnętrznych.
Rolą projektanta jest przedstawienie propozycji spełniają-
cej w najlepszy sposób oczekiwania inwestora w konkretnych
warunkach ich realizacji. Powstają szkice, przeprowadzane są
kolejne uzgodnienia, a następnie opracowywany jest projekt
budowlany.
1 Jeżeli gmina nie dysponuje miejscowym planem zagospodarowania, wydaje
decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
103www.wsip.pl
6.5. Część rysunkowaprojektu budowlanego
6.5.1. Wiadomości ogólne
Projekt budowlany jest podstawą do uzyskania decyzji o po-
zwoleniu na budowę�, a niekiedy opracowaniem wystarcza-
jącym do jej prowadzenia. Jeśli nawet wykonawca dysponuje
projektem wykonawczym, to w praktyce często prowadzi bu-
dowę na podstawie projektu budowlanego, właśnie ze względu
na pewien stopień jego ogólności i poręczność; zwykle ma on
bowiem mniejszy format. Dopiero przy rozwiązaniach szcze-
gółowych, niestandardowych lub po prostu w razie wątpliwości
sięga się po projekt wykonawczy.
Do połowy ubiegłego wieku dokumentacja projektowa
przedstawiana była na twardych planszach, często – jeśli format
na to pozwalał – sklejanych w harmonijkę do rozkładania i skła-
dania. Rysunki wykonywano najczęściej w skali 1 : 100, wymia-
rowanie ograniczano do absolutnie podstawowych informacji
(rys. 6-3), a mury na rzutach i przekrojach lawowano (podma-
lowywano) na czerwono, aby uczytelnić konstrukcję. Wszystkie
opisy były wykaligrafowane, tzn. wykonane starannym pismem
odręcznym (kaligrafia była kiedyś nauczana w szkołach jako
odrębny przedmiot). Jeden karton zawierał orientację i sytuację,
drugi – rzuty, kolejne – przekroje i elewacje, a wszystkiemu to-
warzyszyła często niepełna strona opisu.
Gwałtowny wzrost liczby inwestycji i ich wielkości, a także
zmiany w sposobie ich realizacji spowodowały rozbudowę wy-
magań dotyczących dokumentacji projektowej. Obecnie podsta-
wowym opracowaniem jest projekt budowlany składający się
z projektu zagospodarowania działki lub terenu oraz projektu
architektoniczno-budowlanego.
6.5.2. Część rysunkowa projektuzagospodarowania działki lub terenu
Zanim przejdziemy do opisu wymagań, jakie powinien spełniać
plan zagospodarowania działki lub terenu, przyjrzyjmy się tzw.
orientacji (rys. 6-4). Jest to integralna część projektu zagospoda-
rowania, niezbędna, aby określić położenie (lokalizację) działki
i planowanego obiektu w stosunku do sąsiednich terenów. Zwy-
czajowo jest to fragment mapy w skali dostępnej projektantowi
(np. 1 : 10 000 lub 1 : 25 000) albo fragment planu miasta. Do
niedawna był to wycinek mapy zamknięty w okręgu, zorientowa-
ny dzięki zaznaczeniu strzałką kierunku północy (u góry okręgu)
i z dodaną u dołu skalą. W staranniejszych opracowaniach był
dodatkowo obwiedziony różą wiatrów, czyli wykresem kierun-
ków wiatrów przeważających na danym obszarze. Obecnie coraz
Rys. 6-3. Dokumentacja projektowa domu jednorodzinnego z lat trzydziestych XX w.
104
częstsze jest umieszczenie jako pierwszej strony w graficznej
części opracowania formatki A4 z kopią fragmentu mapy lub
planu miejscowości (często w kolorze) z zaznaczeniem okręgiem
lokalizacji właściwej działki.
Właściwy plan zagospodarowania działki (rys. 6-5) lub te-
renu powinien być sporządzony na kopii aktualnej mapy za-
sadniczej� lub mapy jednostkowej� przyjętej do państwowego
zasobu geodezyjnego i kartograficznego�, opracowanej w skali
1 : 500, 1 : 1000 lub innej odpowiedniej do wielkości zamierzenia
projektowego. Plan taki ma określić:
� granice działki lub terenu,
� usytuowanie, obrys i układ istniejących i projektowanych
obiektów budowlanych,
� układ komunikacji wewnętrznej i zewnętrznej,
� ukształtowanie terenu z oznaczeniem zmian w stosunku do
stanu istniejącego,
� ukształtowanie zieleni z oznaczeniem stanu istniejącego,
zadrzewienia podlegającego adaptacji lub likwidacji oraz
układu projektowanej zieleni wysokiej i niskiej,
� urządzenia przeciwpożarowego zaopatrzenia wodnego,
� układ sieci przewodów uzbrojenia terenu, w tym: wodocią-
gowych, cieplnych, gazowych i kanalizacyjnych oraz okre-
ślających sposób odprowadzenia wód opadowych,
� układ linii lub przewodów elektrycznych i telekomunikacyj-
nych,
� ewentualne dodatkowe informacje dotyczące planowanej
rozbudowy stref ochronnych itp.
Planując realizację większych i trudniejszych obiektów, czę-
sto opracowuje się dodatkowe projekty (projekt drogowy, projekt
Rys. 6-5. Plan zagospodarowania działki [19]
Rys. 6-4. Orientacja [19]
105www.wsip.pl
zagospodarowania zieleni i obiektów małej architektury� oraz inne
zależnie od specyfiki projektowanego obiektu). Mogą one stanowić
część lub uzupełnienie projektu zagospodarowania działki.
6.5.3. Część rysunkowa projektuarchitektoniczno-budowlanego
6.5.3.1. Uwagi ogólne
Projekt architektoniczno-budowlany, a dokładniej jego część
graficzna, zawiera rysunki wyjaśniające układ funkcjonalno-
-przestrzenny i formę architektoniczną budynku oraz przyjęte
rozwiązania konstrukcyjne i instalacyjne. Zwykle są to:
rzuty wszystkich poziomów,
przekroje poprzeczne i podłużne (w tym co najmniej jeden
przez klatkę schodową),
elewacje ilustrujące wygląd zewnętrzny budynku ze wszyst-
kich widocznych stron.
Rysunki powinny być sporządzone w skali dostosowanej do
specyfiki i charakteru obiektu oraz dokładności oznaczeń gra-
ficznych, jednak nie mniejszej niż:
1 :200 – rysunki obiektów o dużych rozmiarach,
1 : 100 – rysunki pozostałych obiektów,
1 : 50 – rysunki wydzielonych części obiektów podlegają-
cych przebudowie lub rozbudowie oraz części obiektów
skomplikowanych i o małych rozmiarach.
Przyjrzyjmy się sposobowi opracowania części rysunkowej
projektu architektoniczno-budowlanego na przykładzie doku-
mentacji projektowej jednorodzinnego domu wolno stojącego1
wykonanej jako projekt gotowy w 2001 r. Wymagania stawiane
twórcom projektów gotowych są bardzo wysokie. Jest to zwią-
zane ze specyfiką takiego projektu, który nie wiadomo kiedy,
gdzie i przez kogo zostanie zrealizowany. Projekt nie może
pozostawiać żadnych wątpliwości, co do sposobów wznosze-
nia obiektu, którego dotyczy. Jednocześnie część oznaczeń lub
rodzajów linii używanych w cytowanym tu projekcie odbiega
nieco od obowiązujących zapisów normowych. Nie oznacza to,
że projekt zawiera błędy. Przyjęte oznaczenia graficzne wynika-
ją z tradycji inżynierskiej (także z nieobowiązujących już norm)
i są obecne w praktyce projektowej od wielu lat. Są znacznie
lepiej rozpoznawalne niż stosunkowo nowe i jeszcze niestoso-
wane powszechnie oznaczenia normowe. Zważywszy na dobro-
wolność stosowania norm taka sytuacja jest w pełni zrozumiała
i akceptowalna.
6.5.3.2. Projekt architektoniczny
Rzuty. W dokumentacji „Dworku pod Akacjami” jako pierw-
sze po propozycjach planu zagospodarowania działki (jako że
jest to projekt gotowy), znajdują się uproszczone rzuty parteru
(jak na rys. 6-2) i piętra z przykładową aranżacją pomieszczeń
i bilansem powierzchni. Mają one ułatwić osobom nieumieją-
cym czytać rysunków technicznych (ewentualnym przyszłym
mieszkańcom) lepsze wyobrażenie układu pomieszczeń i całego
domu, nie mogą jednak zastąpić rzutów dokładnie zwymiarowa-
nych (rys. 6-6 i następne).
Obok rzutów każdej kondygnacji (rys. 6-6 i 6-7) znajduje
się opis ścian zewnętrznych i wewnętrznych (rys. 6-11), a także
zwymiarowane rysunki rzutów więźby dachowej (rys. 6-8),
dachu (rys. 6-9) i kominów – w większej skali (rys. 6-12).
Obok rzutu na rysunku powinien być zamieszczony wyciąg
z opisu technicznego zawierający informacje dotyczące przekro-
jów użytych elementów drewnianych, klasę drewna i sposobu
jego zabezpieczenia.
Przekroje. Obok przekrojów2 (rys. 6-13 i 6-14) na rysun-
kach powinien znajdować się opis posadzek, stropów i dachu
(rys. 6-10).
Elewacje, detale i zestawienie stolarki. Rysunki elewa-
cji3 (rys. 6-15 i 6-16) mogą być uzupełnione zamieszczonym
obok opisem użytych materiałów, zwymiarowanymi rysunkami
gzymsów oraz obramowań otworów okiennych i drzwiowych
– wykonanymi w większej skali (rys. 6-17). Ponadto w doku-
mentacji trzeba umieścić zestawienie stolarki okiennej i drzwio-
wej (rys. 6-18).
1 Patrz poz. [19] w wykazie literatury.
2 Oprócz przekrojów poprzecznego C-C i podłużnego A-A, które pokazano na
rys. 6-13 i 6-14 w tym podręczniku, dokumentacja „Dworku pod Akacjami”
zawiera jeszcze kilka innych przekrojów.3 Oprócz elewacji frontowej i bocznej lewej, które pokazano na rysunkach
zamieszczonych w tym podręczniku, dokumentacja „Dworku pod Akacjami”
zawiera także elewację ogrodową i boczną prawą.
126
6.6. Słownik podstawowych pojęć
Budowa – wykonanie obiektu budowlanego w określonym
miejscu, a także odbudowa, rozbudowa i nadbudowa obiek-
tu budowlanego.
Budowla – każdy obiekt budowlany, który nie jest budynkiem
ani obiektem małej architektury (m.in. lotniska, drogi, linie
kolejowe, mosty, estakady, tunele, sieci techniczne, maszty
antenowe, budowle ziemne, przemysłowe, oczyszczalnie
ścieków, składowiska odpadów).
Budynek – obiekt budowlany trwale związany z gruntem, wy-
dzielony za pomocą przegród budowlanych i mający fun-
damenty oraz dach.
Dokumentacja budowy (inaczej: dokumentacja budowlana)
– pozwolenie na budowę wraz z załączonym projektem bu-
dowlanym, dziennikiem budowy�, protokołami odbiorów,
operatami geodezyjnymi� i książką obmiarów�.
Dziennik budowy – jest wydawany na wniosek inwestora
przez organ udzielający pozwolenia na budowę, rozbiór-
kę lub montaż. Dziennik jest przeznaczony do wpisów
rejestrujących przebieg prac oraz wszystkie zdarzenia i
okoliczności wpływające na techniczną jakość wykony-
wanych robót.
Książka obmiarów – księga lub zeszyt o ponumerowanych
stronach, na których wykonawca robót systematyczne wpi-
suje mierzone z natury ilości wykonanych robót (wykopów,
murów, tynków itp.), co jest podstawą do późniejszych roz-
liczeń z inwestorem i umożliwia sporządzenie kosztorysu
powykonawczego. Wpisy wykonawcy, czyli wyliczenia,
szkice i inne dodatkowe załączniki, kontroluje i potwier-
dza inspektor nadzoru. Prowadzenie książki nie jest obo-
wiązkowe, jeśli nie przewiduje się tego w umowie między
wykonawcą a inwestorem.
Mapa jednostkowa – mapa, na której przedstawiony jest ob-
szar mieszczący się w granicach określonej jednostki teryto-
rialnej.
Mapa zasadnicza – zgodnie z ustawą Prawo geodezyjne i karto-
graficzne z 1989 r. jest to „wielkoskalowe opracowanie karto-
graficzne zawierające aktualne informacje o przestrzennym
rozmieszczeniu obiektów ogólnokartograficznych oraz ele-
mentach ewidencji gruntów i budynków, a także sieci uzbro-
jenia terenu: nadziemnych, naziemnych i podziemnych”.
Obiekt budowlany – w ustawie Prawo budowlane określa się
tym terminem:
� budynek z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
� budynek stanowiący całość techniczno-użytkową wraz
z instalacjami i urządzeniami,
� obiekt małej architektury.
Obiekt małej architektury – niewielkie obiekty m.in.:
� kultu religijnego (kapliczki, krzyże przydrożne, fi-
gury),
� architektury ogrodowej (posągi, wodotryski),
� rekreacji i utrzymania porządku (piaskownice, huśtaw-
ki, śmietniki).
Operat ewidencji gruntów i budynków (w skrócie nazywany
operatem ewidencyjnym) – opracowanie przygotowane na
podstawie państwowego zasobu geodezyjnego i kartogra-
ficznego zawierające informacje o gruntach, budynkach
i lokalach. Wyrysy i wypisy z operatu ewidencyjnego są
wydawane odpłatnie przez organ administracji prowadzący
ewidencję gruntów i budynków.
Państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny – zbiór map,
materiałów teledetekcyjnych (m.in. fotografie lotnicze
i satelitarne), rejestrów, wykazów, informatycznych baz da-
nych, katalogów danych geodezyjnych i innych opracowań
powstałych w wyniku prac geodezyjnych i kartograficz-
nych. Administrowanie tym zasobem i aktualizowanie go
są jednym z zadań Służby Geodezyjnej i Kartograficznej.
Pozwolenie na budowę – decyzja administracyjna stanowiąca
zezwolenie na rozpoczęcie i prowadzenie budowy.
Roboty budowlane – to przede wszystkim budowa, ale także
prace polegające na przebudowie, remoncie lub rozbiórce
obiektu budowlanego.
Teren budowy – przestrzeń, w której prowadzone są roboty
budowlane wraz z zapleczem budowy.
www.wsip.pl
6.7. Ćwiczenia sprawdzające
1. Wymień rodzaje dokumentacji projektowej w kolejności jej
powstawania.
2. Co to są dane wyjściowe do projektowania?
3. Czym się różni projekt budowlany od projektu architekto-
niczno-bu dowlanego?
4. Jakie rysunki powinna zawierać część architektoniczna
projektu architektoniczno-budowlanego?
5. Jakie projekty instalacyjne wchodzą w skład projektu bu-
dowlanego?
6. Wykonaj rysunek orientacji dotyczący domu, w którym
mieszkasz.
7. Narysuj pokój, w którym masz miejsce do pracy i nauki (po-
kój z ćwiczenia 4. w p. 4.7). Rysunek zwymiaruj i opisz.
142
Rys. 7-26. Ćwiczenie rysunkowe: prowadzenie linii prostych równoległych – początek rysowania
Rys. 7-27. Ćwiczenie rysunkowe: prowadzenie linii prostych równoległych – rysunek skończony
143www.wsip.pl
Po narysowaniu ramki, staramy się rysować pionowe linie
równoległe, rozmieszczone w stałych dwu- lub trzycentyme-
trowych odstępach, przyciskając ołówek z jednakową siłą. Kil-
kukrotnymi pociągnięciami ołówka pogrubiamy odpowiednio
linie (co w języku grafików określa się jako wzmacnianie wa-
loru linii), stwarzając w ten sposób efekt wypukłości (od słab-
szych przez silniejsze do słabszych – rys. 7-29) lub wklęsłości
(od mocniejszych przez słabsze do mocniejszych – rys. 7-30).
Każdy, komu ćwiczenie to wyda się zbyt proste, niech spróbuje
narysować takie same linie, prowadząc ołówek od dołu ku górze
arkusza, zamiast z góry na dół. Warto też poćwiczyć łączenie
efektu wypukłości i wklęsłości na jednym rysunku, co daje wra-
żenie fali (rys. 7-31).
Najczęściej popełniane błędy:
nierównoległość prowadzonych linii,
odstępy między liniami nie są jednakowe,
ołówek nie jest przyciskany z jednakową siłą,
rysowanie tej samej linii z siłą zmieniającą się na jej długości
– na pewnych fragmentach mocniej, a na innych – słabiej.
Ćwiczenie 7-3. Łączenie punktów liniami prostymi. Ćwicze-
nie to ma wyrobić umiejętność prowadzenia linii w określonym
kierunku.
Po narysowaniu ramki wokół arkusza, oznaczamy (krzy-
żykami lub kropkami) dwa punkty usytuowane w odległych
miejscach arkusza, a następnie staramy się poprowadzić przez
nie linię prostą (rys. 7-32). Uwaga: nie od punktu do punktu,
ale przez te punkty. Nie zawsze uda się to za pierwszym pociąg-
nięciem ołówka. Należy rysować delikatnymi pociągnięciami
i dopiero dobrze poprowadzoną linię – naprawdę prostą i prze-
biegającą przez wyznaczone punkty – wzmacniać kolejnymi
pociągnięciami ołówka (rys. 7-33).
Najczęściej popełnianym błędem jest prowadzenie linii po
łuku zamiast po linii prostej (rys. 7-34). Jego przyczyną jest ry-
sowanie ruchami wyprowadzanymi z przedramienia (z łokcia),
zamiast z całej ręki (z barku).
Rys. 7-28. Ćwiczenie rysunkowe: prowadzenie linii prostych równoległych – najczęściej popełniane błędy