Noord Cyprus Tarics eerste vliegvakantie, deel 3

Niet overal op Cyprus is het mooi zwemmen, lunchen en bergbeklimmen.

Er wordt ook hard gewerkt in soms armoedige boerderijtjes.

En lang niet alle wegen zijn mooi geasfalteerd.

“Waarom doe je dit, ik neem altijd alleen foto’s

van mooie dingen”.

Maar achter de zandwegen ligt een

mooi verlaten strand op de meest wes-

telijke punt van Cyprus, het Akamas

schiereiland

Calamares.

Hoe vaak kan iemand dat eten.

“Ik altijd’’ zegt Taric.

En verdomd ...

Onafzienbaar strand. Een strandtent met vader, moe-

der, en kind. Vier bezoekers op 10 kilometer. Waar le-

ven die mensen van? Maar ze hebben calamares.

Als contrast. Net zoveel

naar het oosten als het

schiereiland westelijk van

ons hotel ligt. Golf Club

(Korineum) Beach. Ver-

zorgd, nieuw en deels nog

onder constructie. Maar

het zwemt prima.

In de avond, terug in de buurt van het hotel,

een diner bij een Indiaas restaurant. Punjab.

Lekker, en een keer geen tomaten of cala’s.

En Taric vindt ook daar, wach-

tend op voedsel, een zinvolle

tijdsbesteding

Het was weer een nacht hard werken

om alles te verwerken.

Bellapais (zo staat het in de gids), ook wel Beylerbeyi (zo staat het op de kaart).

Je zoekt je soms mottig hier. Tomtom heeft het eiland nog niet ontdekt.

De volgende dag, na het zwembad na-

tuurlijk, gaan we naar het mooie dorp-

je Bellapais. Een beroemde abdij is het

toeristische hoogtepunt van dit ge-

bied.

En Taric gaat weer vol goede moed mee. Opmer-

kelijk dat hij zoveel “stomme oude dingen” wil

bezoeken. Maar er is altijd een motivator te vin-

den. Kelders, kerkers, inquisitie. Heerlijk!

Maar dat betekent wel dat er

veel opgeklommen en afgedaald

en weer geklommen en gedaald

moet worden. Klimspierpijn op

de zwemspierpijn ...

Pasha Taric II

En naast/in de abdij is er weer een restaurant.

Het beste restaurant van de trip. We hebben er

twee keer gegeten. Met carpaccio, kofte, lamsko-

teletten en heerlijke rijst ...

… en kwartels ...

...en uiteraard:

Maar helaas geen ijs.

Maar deze meneer

had een oplossing. Hij

zat zo ongeveer in zijn

ijsjesvitrine (de ther-

mometer wees nog

net geen 40 graden

aan) en riep, zodra ie-

mand in de buurt

kwam, in wel 20 talen:

“lekkere ijsjes”.

Taric verstond feilloos

ice cream. Hij had ten-

slotte al enkele dagen

les van zijn Engelse

vriend George.

In de mid-

dag nog

even langs

het

scheeps-

wrakken-

museum

en dan ...

… weer op Engelse les.