крама "TOM TAILOR" (М енск, пр. Скарыны, 37, т. 288-12-44)

крама "LEVI'S" (М енск, пр. Скарыны, 48, т. 288-25-62)

крама "БУНКЕР" (М енск, вул. Казлова, 14, т. 284-93-99)

крама "CAMELOT" (М енск, пр. Скарыны, 44, т. 284-30-14)

крамы "М ИСТЕРИЯ ЗВУКА" (М енск, вул. Няміга, 12,

т. 289-39-30; пр. Скарыны, 52а, т. 283-23-06)

ГЦ "ПАРКИ НГ" (М енск, вул. Куйбыш ава, 40, крама "FUJIfilm", т. 237-30-33)

аўтобусы "ІNTERCARS" і оф іс "ІNTERCARS"

(М енск, вул. Гікалы, 3, т. 284-60-37, 284-60-85)

крама "ПЕРЕХОД" (падземны пераход каля ГУМ а, т. 227-41-14)

крама "КОМ ПЬЮ ТЕРНЫ Й М ИР" (вул. К.Чорнага, 31, т. 284-00-35)

інтэрнэт-клю б “iPOINT” (вул. Румянцава, 15, т. 233-97-25)

інтэрнэт-цэнтар "Площ@дка" (пр. Скарыны, 58-4, т. 239-38-74)

"ЦЕНТР М ОЛОД ЕЖ НЫ Х ПУТЕШ ЕСТВИ Й"

(вул. Варваш эні, 17-101, т. 239-17-49)

STAR Travel (вул. Сурганава, 47, оф. 8, т. 232-50-28)

ТАВАРЫ СТВА БЕЛАРУСКАЙ М ОВЫ

(вул. Румянцава, 13, т. 284-85-11, 288-23-52)

ГАНД ЛЁВЫ Д ОМ "НА НЯМ ІЗЕ" (2 паверх, стэнд RIMMEL)

ІНТЭРНЭТ-КАВЯР НЯ ''САЮ З-ONLINE'' (Цэнтральны дом аф іцэраў,

вул. Чырвонаармейская, 3, т. 226-02-79)

крама "ПОДЗЕМ КА" (М енск, пр. Скарыны, 43, т. 288-20-36)

РЭАБІЛІТУЙЦЕ НАШ Ы Х КУМ ІРАЎ

heroes on need!

У 1987 годзе ён скраў у бойф рэнда сваёй сястры касэту “Bad”

М айкла Джэксана.

У 1991 у ш апіку гуказапісу на Рэспубліканскай перапісаў

альбом “Dangerous” М айкла Джэксана.

І ўсё дзеля таго, каб у 2003 даведацца, ш то яго кумір -

пэдаф іл і пэдэраст.

Элеанора Язэрская мае права казаць тое, ш то думае. Нават

не таму, ш то адна жанчына супраць трох мужыкоў - гэта

ненармальна. Таму, ш то яна сама НЕнармальная. Не бабуля і

не дзяўчынка, яна па-за катэгорыямі ўзросту, прыгажосьці і

маралі. Куміры самі прыдумляю ць гэтыя ваш ыя “катэгорыі”.

М іш эль Уэльбэк лічы ць М айкла Д ж эксана перш ай

сапраўднай зоркай - ён ня белы і ня чорны, не мужчына і не

жанчына, ён вынайш аў сябе сам, ад луннай паходкі да

неф арматнага носа. І толькі яму выраш аць, пэдаф іл ён ці

“нармальны”.

М ы адрываемся на навагодніх вечарынках, а наш ых куміраў

пад ш умок сьпісваю ць у аналы - ня толькі гісторыі.

Але мы не прадаем сваіх герояў танна. Таму ш то:

а) героі не прадаю цца;

б) героі не бываю ць добрыя і дрэнныя. У выклю чных

выпадках герой бывае bad, таму ш то ён так сказаў;

в) героі не падобныя да інш ых.

Як і ты.

хочаш ведаць, калi вы йдзе новынумар i дзе яго мож назнайсьцi, - скiньсвой мэйл наstudumka@tut.by

12''2003CD / 001

СD знойдзеш тут:

крама "TOM TAILOR" (М енск, пр. Скарыны, 37, т. 288-12-44)

крама "LEVI'S" (М енск, пр. Скарыны, 48, т. 288-25-62)

крама "БУНКЕР" (М енск, вул. Казлова, 14, т. 284-93-99)

крама "CAMELOT" (М енск, пр. Скарыны, 44, т. 284-30-14)

крамы "М ИСТЕРИЯ ЗВУКА" (М енск, вул. Няміга, 12,

т. 289-39-30; пр. Скарыны, 52а, т. 283-23-06)

ГЦ "ПАРКИ НГ" (М енск, вул. Куйбыш ава, 40, крама "FUJIfilm", т. 237-30-33)

аўтобусы "ІNTERCARS" і оф іс "ІNTERCARS"

(М енск, вул. Гікалы, 3, т. 284-60-37, 284-60-85)

крама "ПЕРЕХОД" (падземны пераход каля ГУМ а, т. 227-41-14)

крама "КОМ ПЬЮ ТЕРНЫ Й М ИР" (вул. К.Чорнага, 31, т. 284-00-35)

інтэрнэт-клю б “iPOINT” (вул. Румянцава, 15, т. 233-97-25)

інтэрнэт-цэнтар "Площ@дка" (пр. Скарыны, 58-4, т. 239-38-74)

"ЦЕНТР М ОЛОД ЕЖ НЫ Х ПУТЕШ ЕСТВИ Й"

(вул. Варваш эні, 17-101, т. 239-17-49)

STAR Travel (вул. Сурганава, 47, оф. 8, т. 232-50-28)

ТАВАРЫ СТВА БЕЛАРУСКАЙ М ОВЫ

(вул. Румянцава, 13, т. 284-85-11, 288-23-52)

ГАНД ЛЁВЫ Д ОМ "НА НЯМ ІЗЕ" (2 паверх, стэнд RIMMEL)

ІНТЭРНЭТ-КАВЯР НЯ ''САЮ З-ONLINE'' (Цэнтральны дом аф іцэраў,

вул. Чырвонаармейская, 3, т. 226-02-79)

крама "ПОДЗЕМ КА" (М енск, пр. Скарыны, 43, т. 288-20-36)

РЭАБІЛІТУЙЦЕ НАШ Ы Х КУМ ІРАЎ

heroes on need!

У 1987 годзе ён скраў у бойф рэнда сваёй сястры касэту “Bad”

М айкла Джэксана.

У 1991 у ш апіку гуказапісу на Рэспубліканскай перапісаў

альбом “Dangerous” М айкла Джэксана.

І ўсё дзеля таго, каб у 2003 даведацца, ш то яго кумір -

пэдаф іл і пэдэраст.

Элеанора Язэрская мае права казаць тое, ш то думае. Нават

не таму, ш то адна жанчына супраць трох мужыкоў - гэта

ненармальна. Таму, ш то яна сама НЕнармальная. Не бабуля і

не дзяўчынка, яна па-за катэгорыямі ўзросту, прыгажосьці і

маралі. Куміры самі прыдумляю ць гэтыя ваш ыя “катэгорыі”.

М іш эль Уэльбэк лічы ць М айкла Д ж эксана перш ай

сапраўднай зоркай - ён ня белы і ня чорны, не мужчына і не

жанчына, ён вынайш аў сябе сам, ад луннай паходкі да

неф арматнага носа. І толькі яму выраш аць, пэдаф іл ён ці

“нармальны”.

М ы адрываемся на навагодніх вечарынках, а наш ых куміраў

пад ш умок сьпісваю ць у аналы - ня толькі гісторыі.

Але мы не прадаем сваіх герояў танна. Таму ш то:

а) героі не прадаю цца;

б) героі не бываю ць добрыя і дрэнныя. У выклю чных

выпадках герой бывае bad, таму ш то ён так сказаў;

в) героі не падобныя да інш ых.

Як і ты.

хочаш ведаць, калi вы йдзе новынумар i дзе яго мож назнайсьцi, - скiньсвой мэйл наstudumka@tut.by

12''2003CD / 001

СD знойдзеш тут:

12''2003CD / 002 12''2003CD / 003

М акс Агееўхто тут пацан?

Сапраўднай бабай у портках апынуўся О зі О ЗБАРН, адзін з герояў тэлесэрыялу Osbornes, у мінулым - вакаліст вядомага гумарыстычнага ВІА “Чорны ш абас” (Black Sabbath). 8 сьнежня недалужны 55-гадовы рокер разьбіўся на сваім матацыкле, катаю чыся па ўласным маёнтку ў граф стве Бэкінгемш ыр (Вялікабрытанія). Наехаўш ы на пераш коду, ён вылецеў зь сядла і на некалькі сэкундаў памяняўся месцамі са сваім чатырохколым сябрам. У выніку са зламанымі васьмю рэбрамі, левай клю чыцай і ш ыйным пазванком ён быў дастаўлены ў ш піталь і падклю чаны да вэнтылятара.Нават дзеткі садаўскага ўзросту на трохколых роварах выдатна спраўляю цца з кіраваньнем. Таму здарэньне з О збарнам цяжка кваліф ікаваць як банальную бытавуху. Адно з двух: альбо О зі зноў узяўся за старое і накурыўся якой-небудзь ш малі (ш то само па сабе амаральна), альбо “аўтакатастроф а” - добра сплянаваны піяр новага сынглу былога рокера.

На карысьць апош няй вэрсіі сьведчыць эмацыйнае напружаньне, зь якім О збарн сустрэў вестку пра тое, ш то ягоны трэк “Changes” дасягнуў верхняй пазыцыі ў калядным брытанскім гіт-парадзе. Забыўш ыся на імідж паплечніка д'ябла, О зі зарумзаў, як не пацан.ЦЫ ТАТА: “О зі заплакаў, даведаўш ыся пра посьпех свайго сынглу. Для яго гэта ўвасабленьне мары. Ён ня мог размаўляць, але сьлёзы пацяклі” (Ш эран О збарн, жонка пацярпелага. 17 сьнежня, інтэрвію Брытанскай тэлевізіі).Але калі б О зі мог гаварыць, ужо празь 10 хвілін ягоная тырада пачалася б зь літары f*.

Справа ў тым, ш то з гэтай кампазыцыяй ён аўтаматычна трапіў у Кнігу рэкордаў Гінэса, паставіўш ы новы сусьветны рэкорд па часе, які спатрэбіўся выканаўцу, каб дасягнуць верхняй пазыцыі ў чартах. Перш ы ягоны гіт - запісаная з Black Sabbath песьня “Paranoid” - у жніўні 1970 году ўзьняўся да 4-й пазыцыі. І толькі праз 33 гады вэрсія песьні Black Sabbath “Changes”, запісаная на пару з дачкой Келі, нарэш це ачоліла гіт-парад.

Так злажаць мог толькі О зі. Ды і песенька ягоная так і не датрымалася да сьвятаў, ш часьліва пакінуўш ы перш ы радок літаральна за тры дні да Калядаў. Ну, і хто ён пасьля гэтага? Сьлімак і лузэр!

Інш ая справа - беларускі тэлевядучы ПАЦА-ВАЦА. Усім вядома, як цяжка ў кансэрватыўнай краіне інш аземцу стаць мэгазоркай. Інш аплянэтнік Паца-Ваца, які 10 год таму прыбыў на Зямлю з Альф амэгацэнтаўры, зрабіў гэта адразу. Увесь гэты час ягоная праграма “М ультыКлю б” упэўнена трымаецца на перш ым месцы па папулярнасьці сярод самых маленькіх гледачоў, пакінуўш ы далёка ззаду ўсялякія дыснэй-клюбы.

Упэўнена авалодаўш ы абедзьвю ма дзяржаўнымі мовамі, UFO не збаяўся ўжо на другім годзе сваёй зорнай кар'еры перайсьці на рускую. І тым самым стварыў добры пляцдарм для культурнай экспансіі на ўсход. А таксама пацьвердзіў старую ісьціну, на якую (гл. выш эй) замежныя зоркі часта забываю цца: будзь зразумелым - і лю дзі да цябе пацягнуцца.

Пазытыўны імідж Пацы-Вацы сф армаваў сьветапогляд не аднаго беларускага пакаленьня: ягоная энэргааш чадная рэкляма захапіла сэрцы мільёнаў хатніх гаспадыняў і электрыкаў краіны, а наш герой стаў нязьменным пэрсанажам дасьціпнага беларускага гумару.ЦЫ ТАТА: “Як будзе па-беларуску Hey-yo mother f*cker? - Hey-yo Паца-Ваца”. (Адкрытая ліга КВЗ БДУ, kvnbgu.narod.ru).

Зараз Паца-Ваца робіць ш алёныя рэйтынгі маладому беларускаму каналу “Лад” і рыхтуецца 27 лютага адсьвяткаваць свой 3333-гадовы ю білей, а заадно і дзясятыя ўгодкі кар'еры тэлевядучага. Як паведамляе www.tvr.by, на конкурс ф ліп-ф лопаў “Паца-Ваца як жывы” прыйш ло 2 638 лістоў за два тыдні. Адно ш то крыху далі маху з назвай конкурсу: ужо зараз можна сьмела казаць, ш то Паца-Ваца не ЯК жывы - ён жывы ВЕЧНА! І ніякія саматужныя падробкі накш талт дохлых зайцоў Бо (bo.mult.ru) з “талеркамі ў кустах пад Выбаргам” не пераплю нуць наш ага беларускага супэрПАЦАна.

Сапраўдны я пацаны не ш ы раю цца, не зды маю цца ў мы льны х опэрах і ня румзаю ць. Яны не накры ваю цца чаты рохколы мі матацы кламі на роўны м месцы. Сапраўдны я пацаны баразьняць прасторы Сусьвету на супэрмагутны х касьмічны х караблях і нават у тры ты сячы год вы глядаю ць як агуркі, таму ш то кары стаю цца вы клю чна кампактны мі лю мінісцэнтны мі лямпамі цокальнага ты пу. Усіх астатніх мы назы ваем проста - бабы.

зьм ест

случай з пацаном

адрэзак4THE FEICY

НЛА

мастурбацы я ф арэва

68

12ЗАкрэаты ў16рэабiлiтуйце герояў20

22наш а музы ка27ад сэксii да сэксii30пайш лi вы !34СDчка35

контрас3

конкурс RIMMEL40

12''2003CD / 002 12''2003CD / 003

М акс Агееўхто тут пацан?

Сапраўднай бабай у портках апынуўся О зі О ЗБАРН, адзін з герояў тэлесэрыялу Osbornes, у мінулым - вакаліст вядомага гумарыстычнага ВІА “Чорны ш абас” (Black Sabbath). 8 сьнежня недалужны 55-гадовы рокер разьбіўся на сваім матацыкле, катаю чыся па ўласным маёнтку ў граф стве Бэкінгемш ыр (Вялікабрытанія). Наехаўш ы на пераш коду, ён вылецеў зь сядла і на некалькі сэкундаў памяняўся месцамі са сваім чатырохколым сябрам. У выніку са зламанымі васьмю рэбрамі, левай клю чыцай і ш ыйным пазванком ён быў дастаўлены ў ш піталь і падклю чаны да вэнтылятара.Нават дзеткі садаўскага ўзросту на трохколых роварах выдатна спраўляю цца з кіраваньнем. Таму здарэньне з О збарнам цяжка кваліф ікаваць як банальную бытавуху. Адно з двух: альбо О зі зноў узяўся за старое і накурыўся якой-небудзь ш малі (ш то само па сабе амаральна), альбо “аўтакатастроф а” - добра сплянаваны піяр новага сынглу былога рокера.

На карысьць апош няй вэрсіі сьведчыць эмацыйнае напружаньне, зь якім О збарн сустрэў вестку пра тое, ш то ягоны трэк “Changes” дасягнуў верхняй пазыцыі ў калядным брытанскім гіт-парадзе. Забыўш ыся на імідж паплечніка д'ябла, О зі зарумзаў, як не пацан.ЦЫ ТАТА: “О зі заплакаў, даведаўш ыся пра посьпех свайго сынглу. Для яго гэта ўвасабленьне мары. Ён ня мог размаўляць, але сьлёзы пацяклі” (Ш эран О збарн, жонка пацярпелага. 17 сьнежня, інтэрвію Брытанскай тэлевізіі).Але калі б О зі мог гаварыць, ужо празь 10 хвілін ягоная тырада пачалася б зь літары f*.

Справа ў тым, ш то з гэтай кампазыцыяй ён аўтаматычна трапіў у Кнігу рэкордаў Гінэса, паставіўш ы новы сусьветны рэкорд па часе, які спатрэбіўся выканаўцу, каб дасягнуць верхняй пазыцыі ў чартах. Перш ы ягоны гіт - запісаная з Black Sabbath песьня “Paranoid” - у жніўні 1970 году ўзьняўся да 4-й пазыцыі. І толькі праз 33 гады вэрсія песьні Black Sabbath “Changes”, запісаная на пару з дачкой Келі, нарэш це ачоліла гіт-парад.

Так злажаць мог толькі О зі. Ды і песенька ягоная так і не датрымалася да сьвятаў, ш часьліва пакінуўш ы перш ы радок літаральна за тры дні да Калядаў. Ну, і хто ён пасьля гэтага? Сьлімак і лузэр!

Інш ая справа - беларускі тэлевядучы ПАЦА-ВАЦА. Усім вядома, як цяжка ў кансэрватыўнай краіне інш аземцу стаць мэгазоркай. Інш аплянэтнік Паца-Ваца, які 10 год таму прыбыў на Зямлю з Альф амэгацэнтаўры, зрабіў гэта адразу. Увесь гэты час ягоная праграма “М ультыКлю б” упэўнена трымаецца на перш ым месцы па папулярнасьці сярод самых маленькіх гледачоў, пакінуўш ы далёка ззаду ўсялякія дыснэй-клюбы.

Упэўнена авалодаўш ы абедзьвю ма дзяржаўнымі мовамі, UFO не збаяўся ўжо на другім годзе сваёй зорнай кар'еры перайсьці на рускую. І тым самым стварыў добры пляцдарм для культурнай экспансіі на ўсход. А таксама пацьвердзіў старую ісьціну, на якую (гл. выш эй) замежныя зоркі часта забываю цца: будзь зразумелым - і лю дзі да цябе пацягнуцца.

Пазытыўны імідж Пацы-Вацы сф армаваў сьветапогляд не аднаго беларускага пакаленьня: ягоная энэргааш чадная рэкляма захапіла сэрцы мільёнаў хатніх гаспадыняў і электрыкаў краіны, а наш герой стаў нязьменным пэрсанажам дасьціпнага беларускага гумару.ЦЫ ТАТА: “Як будзе па-беларуску Hey-yo mother f*cker? - Hey-yo Паца-Ваца”. (Адкрытая ліга КВЗ БДУ, kvnbgu.narod.ru).

Зараз Паца-Ваца робіць ш алёныя рэйтынгі маладому беларускаму каналу “Лад” і рыхтуецца 27 лютага адсьвяткаваць свой 3333-гадовы ю білей, а заадно і дзясятыя ўгодкі кар'еры тэлевядучага. Як паведамляе www.tvr.by, на конкурс ф ліп-ф лопаў “Паца-Ваца як жывы” прыйш ло 2 638 лістоў за два тыдні. Адно ш то крыху далі маху з назвай конкурсу: ужо зараз можна сьмела казаць, ш то Паца-Ваца не ЯК жывы - ён жывы ВЕЧНА! І ніякія саматужныя падробкі накш талт дохлых зайцоў Бо (bo.mult.ru) з “талеркамі ў кустах пад Выбаргам” не пераплю нуць наш ага беларускага супэрПАЦАна.

Сапраўдны я пацаны не ш ы раю цца, не зды маю цца ў мы льны х опэрах і ня румзаю ць. Яны не накры ваю цца чаты рохколы мі матацы кламі на роўны м месцы. Сапраўдны я пацаны баразьняць прасторы Сусьвету на супэрмагутны х касьмічны х караблях і нават у тры ты сячы год вы глядаю ць як агуркі, таму ш то кары стаю цца вы клю чна кампактны мі лю мінісцэнтны мі лямпамі цокальнага ты пу. Усіх астатніх мы назы ваем проста - бабы.

зьм ест

случай з пацаном

адрэзак4THE FEICY

НЛА

мастурбацы я ф арэва

68

12ЗАкрэаты ў16рэабiлiтуйце герояў20

22наш а музы ка27ад сэксii да сэксii30пайш лi вы !34СDчка35

контрас3

конкурс RIMMEL40

12''2003CD / 004 12''2003CD / 005

Уплыў інд

ыйскай п

оп-культ

уры на с

тэрыльны

мозаг эў

рапеоіда

ў пераац

аніць

цяжка. С

таўпы мо

ды'03 на

Індыю - ё

га, Пэндж

абі і Бал

івуд. Не з

разумець

, як іх

расстаўл

яць па с

тупені зн

ачнасьці.

Але віда

вочна: ад

пярэста

сьці коле

раў,

занадтай

духмяна

сьці куры

льных па

лачак і ш

тосуботн

іх кіна-сь

вістапляс

ак па

“Лад-TV”

пачына

е раскол

вацца гал

ава.

Ацаніўш

ы па зас

лугах лю

дзей, рэч

ы і зьявы

ф армат

у 2003, в

ызначы

мся хац

я б

умоўна

з героям

і (ці “гер

оямі”) і

гераічны

мі (ці “ге

раічны м

і”) лю дз

ьмі, рэч

амі і

зьявамі

ф армат

у 2004. С

ьпіс атр

ы маўся

невялікім

, але дос

ы ць пак

азальны

м.

“Разбэш

чаныя бл

*дкі выра

дкаў” - та

к назвал

і артыкул

пра паз

ыцыю 69

(гл. міну

лы CD) н

екаторы

я цнатлів

ыя чытач

ы. Але гэ

та факт:

тэма пач

ала

ратыявац

ца нават

у Белару

сі. Хто ка

му і як гл

ыбока -

ш то маг

ло быць

больш

цікавым

і застраш

альным д

ля абыва

таляў?! Я

к высьве

тлілася,

і гэта не

ш та ня т

ое...

ЛАЙФ СТ

АЙЛ

СЭКС

рэ-Ф ЭЙ

СЫ

Ужо і не

ўзгадаць

, якая там

па звань

ні ў амэры

канскім в

ойску, на

рэшце я

на

разрадзі

лася нов

ай рольл

ю. Пляцд

армам бы

ў абраны

блёкбас

тэр “Анёл

ы Чарлі”.

Апошнія л

едзь не п

рыпухлі

ад нахаб

ства, спр

ытнасьці

і ф аталь

най пры

гажосьці

бабы Дэм

і (“45, 45.

Баба яга

дка...”) -

некалі с

амай выс

окааплат

най акто

ркі. Яна

парадава

ла сатыс

ф акцыяй

усіх пак

рыўджан

ых, кінуты

х і проста

галодны

х на

прыгожы

х жанчын

.

ЧЫ ТВО

/ ПЭРЫ Ё

ДЫ КА

У 2003 го

дзе hard

core і эр

атычныя

выданьн

і прадава

ліся са с

ьвістам п

а ўсім

сьвеце. П

ытаньне

“гэта эро

тыка ці п

арнуха” а

дыйш ло

на другі

плян - лю

дзі прост

а

вывучалі

па тэкст

ах свае

і чужыя ц

елы. Як

і варта б

ыло чак

аць, нічо

га

новага ян

ы не зна

йш лі.

У нас ты

м часам

прыкрыл

і газэтку

“Клубни

чка”. І пр

авільна:

чым чыт

аць і

глядзець

такое, ле

пш ніякаг

а...

Індыя

Бі

Дэмі М у

р

Эроты к

а і пар

нуха

М іжземна

морская

цытадэл

ь Рэнэса

нсу толь

кі спраба

вала ў гэ

тым год

зе стаць

лайфстай

л-закана

даўцам.

Галіма,

ш то Бэн

і Банасі і

Planet Fu

nk падда

ліся на

агульнаэ

ўрапейск

ія правак

ацыі і за

кінулі род

ную італ

ьянскую

мову ў тв

орчасьці

.

Але ўсё

мусіць р

асставіц

ь па сва

іх месцах

банкруц

тва мал

очнай ка

рпарацы

і

Parmalat.

У іх кар

паратыўн

ых куртк

ах хадзі

лі менскія

моднікі ў

1979 го

дзе, ш то

ня можа

ня радав

аць наст

альгую чы

х па дыс

ка. Гэта і

х апош н

яя песьн

я. Таму

“бонджо

рно”, Чэл

ентана і

тэледэтэ

ктывы ка

тэгорыі Б

. Італьян

ская эксп

рэсія і

кічавась

ць 1980-

х вяртае

цца!

Па зьвес

тках сац

ыёлягаў

, каля 80

% амэрык

анцаў, як

ія жывуць

у

зарэгістр

аваным ц

і грамад

зянскім ш

лю бе, ка

жуць, ш

то іх цал

кам зада

вальняе

манагам

ія ва ўсіх

яе “поза

х”. Ці то л

янота, ці

то сапра

ўдны стр

ах атрым

аць на

“левых”

ф рантах

якую-не

будзь ха

лерыну к

iруе iмi,

але быц

ь побач

толькі зь

Ёй /

Ім - гэта

ня тупа

“модна”,

а папрос

ту бясьп

ечна.

Пагадзіц

еся, доб

рая наго

да паспр

абаваць

увесь 20

04 год п

ражыць

у міры і

згодзе з

адным п

артнэрам

.

М ультып

лікацый

ны фрык

паспрабу

е рэабіл

ітавацца

перад гле

дачамі за

ш матгад

овае бяз

ьдзеяньн

е і

плоскась

ць. Новы

ф ільм а-

ля “Хто п

адставіў.

..” абяцае

быць вя

сёленькім

і вар'яц

кім, у ду

ху клясыч

ных

Loony Tu

nes. Яго

ны прака

тны лёс

у ЗША та

му сьвед

чаньне: р

эжысэр

Джо Дан

тэ, вучан

ь караля

трэшу

Роджэра

Кормана,

зрабіў с

а стоміль

ённых улі

ваньняў

касу ў...

18 млн. І

гэта ня м

ожа ня б

ыць крут

а!

Рызыкоў

на, але д

зякую чы

Багзу н

арэшце а

будзяцца

нахабны

я, бязьліт

асныя і са

ркастычн

ыя.

А ў чым,

сопстнна

, праблем

ы, док?

Лічба 29

9 магічна

я для ак

тывістаў

: пасьля

яе пачын

аецца аф

іцыёз і “б

лін,

нецікава

”. У сф э

ры самвы

дату без

умоўным

і ф авары

тамі'04 м

огуць ста

ць

рэанімав

аныя “Н

авінкі”. Б

адай ш то

немагчы

масьць в

ыходзіць

аф іцыйн

а

дапамож

а пераад

олець ім

творчы з

апор, а з

аадно ўз

ьвядзе ў

ранг мо

днага

менскага

прыколу

лю быя с

пробы DI

Y-выдань

няў. Ба г

з Бані

Гум ар

ы сты чн

ы

самвы д

ат

М анага

м ія

Італія

12''2003CD / 004 12''2003CD / 005

Уплыў інд

ыйскай п

оп-культ

уры на с

тэрыльны

мозаг эў

рапеоіда

ў пераац

аніць

цяжка. С

таўпы мо

ды'03 на

Індыю - ё

га, Пэндж

абі і Бал

івуд. Не з

разумець

, як іх

расстаўл

яць па с

тупені зн

ачнасьці.

Але віда

вочна: ад

пярэста

сьці коле

раў,

занадтай

духмяна

сьці куры

льных па

лачак і ш

тосуботн

іх кіна-сь

вістапляс

ак па

“Лад-TV”

пачына

е раскол

вацца гал

ава.

Ацаніўш

ы па зас

лугах лю

дзей, рэч

ы і зьявы

ф армат

у 2003, в

ызначы

мся хац

я б

умоўна

з героям

і (ці “гер

оямі”) і

гераічны

мі (ці “ге

раічны м

і”) лю дз

ьмі, рэч

амі і

зьявамі

ф армат

у 2004. С

ьпіс атр

ы маўся

невялікім

, але дос

ы ць пак

азальны

м.

“Разбэш

чаныя бл

*дкі выра

дкаў” - та

к назвал

і артыкул

пра паз

ыцыю 69

(гл. міну

лы CD) н

екаторы

я цнатлів

ыя чытач

ы. Але гэ

та факт:

тэма пач

ала

ратыявац

ца нават

у Белару

сі. Хто ка

му і як гл

ыбока -

ш то маг

ло быць

больш

цікавым

і застраш

альным д

ля абыва

таляў?! Я

к высьве

тлілася,

і гэта не

ш та ня т

ое...

ЛАЙФ СТ

АЙЛ

СЭКС

рэ-Ф ЭЙ

СЫ

Ужо і не

ўзгадаць

, якая там

па звань

ні ў амэры

канскім в

ойску, на

рэшце я

на

разрадзі

лася нов

ай рольл

ю. Пляцд

армам бы

ў абраны

блёкбас

тэр “Анёл

ы Чарлі”.

Апошнія л

едзь не п

рыпухлі

ад нахаб

ства, спр

ытнасьці

і ф аталь

най пры

гажосьці

бабы Дэм

і (“45, 45.

Баба яга

дка...”) -

некалі с

амай выс

окааплат

най акто

ркі. Яна

парадава

ла сатыс

ф акцыяй

усіх пак

рыўджан

ых, кінуты

х і проста

галодны

х на

прыгожы

х жанчын

.

ЧЫ ТВО

/ ПЭРЫ Ё

ДЫ КА

У 2003 го

дзе hard

core і эр

атычныя

выданьн

і прадава

ліся са с

ьвістам п

а ўсім

сьвеце. П

ытаньне

“гэта эро

тыка ці п

арнуха” а

дыйш ло

на другі

плян - лю

дзі прост

а

вывучалі

па тэкст

ах свае

і чужыя ц

елы. Як

і варта б

ыло чак

аць, нічо

га

новага ян

ы не зна

йш лі.

У нас ты

м часам

прыкрыл

і газэтку

“Клубни

чка”. І пр

авільна:

чым чыт

аць і

глядзець

такое, ле

пш ніякаг

а...

Індыя

Бі

Дэмі М у

р

Эроты к

а і пар

нуха

М іжземна

морская

цытадэл

ь Рэнэса

нсу толь

кі спраба

вала ў гэ

тым год

зе стаць

лайфстай

л-закана

даўцам.

Галіма,

ш то Бэн

і Банасі і

Planet Fu

nk падда

ліся на

агульнаэ

ўрапейск

ія правак

ацыі і за

кінулі род

ную італ

ьянскую

мову ў тв

орчасьці

.

Але ўсё

мусіць р

асставіц

ь па сва

іх месцах

банкруц

тва мал

очнай ка

рпарацы

і

Parmalat.

У іх кар

паратыўн

ых куртк

ах хадзі

лі менскія

моднікі ў

1979 го

дзе, ш то

ня можа

ня радав

аць наст

альгую чы

х па дыс

ка. Гэта і

х апош н

яя песьн

я. Таму

“бонджо

рно”, Чэл

ентана і

тэледэтэ

ктывы ка

тэгорыі Б

. Італьян

ская эксп

рэсія і

кічавась

ць 1980-

х вяртае

цца!

Па зьвес

тках сац

ыёлягаў

, каля 80

% амэрык

анцаў, як

ія жывуць

у

зарэгістр

аваным ц

і грамад

зянскім ш

лю бе, ка

жуць, ш

то іх цал

кам зада

вальняе

манагам

ія ва ўсіх

яе “поза

х”. Ці то л

янота, ці

то сапра

ўдны стр

ах атрым

аць на

“левых”

ф рантах

якую-не

будзь ха

лерыну к

iруе iмi,

але быц

ь побач

толькі зь

Ёй /

Ім - гэта

ня тупа

“модна”,

а папрос

ту бясьп

ечна.

Пагадзіц

еся, доб

рая наго

да паспр

абаваць

увесь 20

04 год п

ражыць

у міры і

згодзе з

адным п

артнэрам

.

М ультып

лікацый

ны фрык

паспрабу

е рэабіл

ітавацца

перад гле

дачамі за

ш матгад

овае бяз

ьдзеяньн

е і

плоскась

ць. Новы

ф ільм а-

ля “Хто п

адставіў.

..” абяцае

быць вя

сёленькім

і вар'яц

кім, у ду

ху клясыч

ных

Loony Tu

nes. Яго

ны прака

тны лёс

у ЗША та

му сьвед

чаньне: р

эжысэр

Джо Дан

тэ, вучан

ь караля

трэшу

Роджэра

Кормана,

зрабіў с

а стоміль

ённых улі

ваньняў

касу ў...

18 млн. І

гэта ня м

ожа ня б

ыць крут

а!

Рызыкоў

на, але д

зякую чы

Багзу н

арэшце а

будзяцца

нахабны

я, бязьліт

асныя і са

ркастычн

ыя.

А ў чым,

сопстнна

, праблем

ы, док?

Лічба 29

9 магічна

я для ак

тывістаў

: пасьля

яе пачын

аецца аф

іцыёз і “б

лін,

нецікава

”. У сф э

ры самвы

дату без

умоўным

і ф авары

тамі'04 м

огуць ста

ць

рэанімав

аныя “Н

авінкі”. Б

адай ш то

немагчы

масьць в

ыходзіць

аф іцыйн

а

дапамож

а пераад

олець ім

творчы з

апор, а з

аадно ўз

ьвядзе ў

ранг мо

днага

менскага

прыколу

лю быя с

пробы DI

Y-выдань

няў. Ба г

з Бані

Гум ар

ы сты чн

ы

самвы д

ат

М анага

м ія

Італія

12''2003CD / 007

ф эйсы нум ару Віялета Золак

12''2003CD / 006

Чаму вы вы раш ы ліўзяць удзел у кампаніі“РСС”?

К.:

Б.:

Майстар-клясы з удзелам вядомы х менскіхкрэаты ўш чы каў сапраўды зьмяніліваш уюсьвядомасьць?

К.:

Наколькіновы м іцікавы м бы ў для вас асяродактрэнэраў на майстар-клясах:Ю ноў,М іцёк,Янка іЮ лька?..

К.:Б.:

К.:

У мяне склалася такое ўраж аньне,ш то на майстар-клясах з вас вы ціскаліяк мага больш вы чварную інезразумелую народу прадукцы ю.А вось амэры канецОгілві,пры знаны ў сьвеце капірайтэр,пісаў,ш то прыстварэньнірэклямы зусім не абавязкова,кабспаж ы вец пры йш оў у захапленьне ад яекрэаты ўнасьці.Галоўнае,каб ён пайш оў ікупіў тое,ш то рэклямуецца.

Б.:

К.:

Б.:

А як вы ацэньваеце свой уласны ролік?

К.:

Б.:

М не хацелася проста паўдзельнічаць, паспрабаваць. Я нават не разьлічваў, ш то мы пройдзем.

Я ўбачыў у гэтым ш анец. І патусавацца хацелася. Уяві: ш эры тралейбус а палове на восьмую раніцы, ш эрая восень, практыка ў ш коле ш тодня, дзе не забудуцца па галаве настукаць. Хочацца скіраваць сваю энэргію не на напісаньне справаздачаў па пэдпрактыцы, а на ш то-небудзь больш вясёлае і пазытыўнае.

Бязь іх, я думаю, мы б не зрабілі тое, ш то зрабілі. Калі цяпер глядж у рэкляму, магу ўжо адрозьніць, дзе добрая, а дзе ня вельмі. Раней я пра гэта ня думаў, а толькі лаяўся.

Для мяне гэта ўсё было абсалю тна новым. Для мяне гэта абсалю тна новая сф эра. Але я б не

сказаў, ш то гэтая сф эра - мая мара. Я яш чэ на другім курсе зразумеў, ш то хачу паступіць у

М астацкую акадэмію, так ш то, думаю, ніяк ня буду зьвязваць сваё жыцьцё з рэклямай і піярам.

М эта ўсёй рэклямы - дапамагчы прадаць тавар. Дасягнуць пры гэтым нейкіх мастацкіх вярш ыняў даволі складана. Тая рэкляма, якая дапамагае прадаваць тавар, будзе жыць заўсёды. Але і крэатыўная рэкляма будзе існаваць, хоць і ня так ш ырока, будзе ацэньвацца на розных ф эстывалях.

Больш ае ўражаньне на гледача ўсё роўна будзе рабіць сацыяльна скіраваная рэкляма. Вельмі лёгка замбаваць лю дзей камэрцыйнай рэклямай, робячы на гэтым добрыя грош ы. Але сацыялка адназначна больш магутная.

Бо чалавек істота сацыяльная.

Вось уявіце сабе сытуацыю: едзе нейкі спартовец-пачатковец у маш ыне і чуе па радыё “ўдачы ўсім, у каго ёсьць мара”, - пасьля выходзіць на рынг і перамагае. М не, напрыклад, было б прыемна раніцай падняцца, пайсьці на кухню, піць гарбату і пачуць, як зычаць удачы.

Кожны чалавек складаецца з пазытыву і нэгатыву. Наш ай мэтай было абудзіць у лю дзей пазытыў. Калі чалавеку па-добраму зычыш удачы, ён адразу падсаджваецца на пазытыў. Бо нэгатыў - гэта такое балота, зь якога вылезьці вельмі цяжка.Калі чытаеш ф орум “РСС” (гл. www.studumka.com), падаецца, ш то для многіх з тых, хто ня выйш аў у паўф інал, кампанія была адзіным ш анцам неяк самарэалізавацца...

К.:

Б.:

Вы перамаглі-іш то цяпер?

Б.:

Вы сталізнакаміты мі,як абяцаліарганізатары?

К.:

Б.:

Якія бліж эйш ы я пляны?

Б.:

У беларусаў ёсьць адна “выдатная” рыса: калі нехта некуды не трапляе, то пачынае ўсіх ганьбіць. Яны не разумею ць, ш то ш турш ок да самарэалізацыі быў ужо тады, калі яны зарэгістраваліся.

М ожна знайсьці прымяненьне сваім здольнасьцям і для чаго-небудзь інш ага: стварыць сайт, напісаць кніжку, верш хаця б адправіць у газэту. Займацца паліваньнем бруду тупа. Лепш ужо пайсьці пабегаць па вуліцы ці піва схадзіць папіць.

У нас ужо ёсьць партф оліё, мы засьвечаныя. М агчымасьцяў і кантактаў зьявілася значна больш. М ы трохi знаёмыя зь лю дзьмі зь інш ых камандаў. Яны сапраўды крэатыўныя, і калі будзе нейкая патрэба, ведаем, да каго можна зьвяртацца. Праект скансалідаваў лю дзей, пазнаёміў іх, бо кожны сядзіць у сваім унівэры і ня ведае, ш то на другой вуліцы таксама лю дзі жывуць. Як з той бабкай: “А ш то, за Гомлем лю дзі ё?”

Аднаго разу мяне нават на вуліцы пазналі. Я іш оў са ш колы, і адна жанчына так на мяне паглядзела: “Гэта ш то, вы?”

У нас на ф аку нехта з дэканату адксэрыў артыкул з “Камсамолкі”, пасьля яго павесілі каля раскладу, а нам выказалі падзяку. Прыемна. Тэлеф аную ць сябры, якія нават не былі ў курсе, вінш ую ць.

Кіно будзем здымаць пра М аладую Беларусь. Гэта будзе моладзевы мастацкі ф ільм пра тое, як жывуць маладыя беларусы. Сцэнар ужо ў працэсе.

М агчы ма, іх аўды ёролік пра М аксіма М ірнага некалі пры знаю ць ш эдэўрам. М агчы ма - ніколі. Але ўж о зараз яны могуць назваць сябе народны мі абраньнікамі. Каманда “Ф ранціш ак Crew”, уладальнік “Гран-пры ” ў намінацы і “Лепш ы аўды ёролік”, узяла таксама і “Пры з сы мпаты яў” кампаніі “Рабі. Сябе. Сам.” . Калі адкінуць дурную сьціпласьць і пры знацца, ш то “РСС” - падзея 2003 году, то студэнты Лінгвісты чнага ўнівэрсы тэту Аляксей Сянькоўскі, Ю ля Пратасеня, Кіры л Навіцкі (К.) і Багдан Арлоў (Б.) з каманды “Ф ранціш ак Crew” - безумоўны я ф эйсы году. Карэспандэнтцы CD Віялеце Золак удалося напярэдадні Калядаў вы чапіць апош ніх двух з пэдпракты кі і задаць ім пару пы таньняў.

12''2003CD / 007

ф эйсы нум ару Віялета Золак

12''2003CD / 006

Чаму вы вы раш ы ліўзяць удзел у кампаніі“РСС”?

К.:

Б.:

Майстар-клясы з удзелам вядомы х менскіхкрэаты ўш чы каў сапраўды зьмяніліваш уюсьвядомасьць?

К.:

Наколькіновы м іцікавы м бы ў для вас асяродактрэнэраў на майстар-клясах:Ю ноў,М іцёк,Янка іЮ лька?..

К.:Б.:

К.:

У мяне склалася такое ўраж аньне,ш то на майстар-клясах з вас вы ціскаліяк мага больш вы чварную інезразумелую народу прадукцы ю.А вось амэры канецОгілві,пры знаны ў сьвеце капірайтэр,пісаў,ш то прыстварэньнірэклямы зусім не абавязкова,кабспаж ы вец пры йш оў у захапленьне ад яекрэаты ўнасьці.Галоўнае,каб ён пайш оў ікупіў тое,ш то рэклямуецца.

Б.:

К.:

Б.:

А як вы ацэньваеце свой уласны ролік?

К.:

Б.:

М не хацелася проста паўдзельнічаць, паспрабаваць. Я нават не разьлічваў, ш то мы пройдзем.

Я ўбачыў у гэтым ш анец. І патусавацца хацелася. Уяві: ш эры тралейбус а палове на восьмую раніцы, ш эрая восень, практыка ў ш коле ш тодня, дзе не забудуцца па галаве настукаць. Хочацца скіраваць сваю энэргію не на напісаньне справаздачаў па пэдпрактыцы, а на ш то-небудзь больш вясёлае і пазытыўнае.

Бязь іх, я думаю, мы б не зрабілі тое, ш то зрабілі. Калі цяпер глядж у рэкляму, магу ўжо адрозьніць, дзе добрая, а дзе ня вельмі. Раней я пра гэта ня думаў, а толькі лаяўся.

Для мяне гэта ўсё было абсалю тна новым. Для мяне гэта абсалю тна новая сф эра. Але я б не

сказаў, ш то гэтая сф эра - мая мара. Я яш чэ на другім курсе зразумеў, ш то хачу паступіць у

М астацкую акадэмію, так ш то, думаю, ніяк ня буду зьвязваць сваё жыцьцё з рэклямай і піярам.

М эта ўсёй рэклямы - дапамагчы прадаць тавар. Дасягнуць пры гэтым нейкіх мастацкіх вярш ыняў даволі складана. Тая рэкляма, якая дапамагае прадаваць тавар, будзе жыць заўсёды. Але і крэатыўная рэкляма будзе існаваць, хоць і ня так ш ырока, будзе ацэньвацца на розных ф эстывалях.

Больш ае ўражаньне на гледача ўсё роўна будзе рабіць сацыяльна скіраваная рэкляма. Вельмі лёгка замбаваць лю дзей камэрцыйнай рэклямай, робячы на гэтым добрыя грош ы. Але сацыялка адназначна больш магутная.

Бо чалавек істота сацыяльная.

Вось уявіце сабе сытуацыю: едзе нейкі спартовец-пачатковец у маш ыне і чуе па радыё “ўдачы ўсім, у каго ёсьць мара”, - пасьля выходзіць на рынг і перамагае. М не, напрыклад, было б прыемна раніцай падняцца, пайсьці на кухню, піць гарбату і пачуць, як зычаць удачы.

Кожны чалавек складаецца з пазытыву і нэгатыву. Наш ай мэтай было абудзіць у лю дзей пазытыў. Калі чалавеку па-добраму зычыш удачы, ён адразу падсаджваецца на пазытыў. Бо нэгатыў - гэта такое балота, зь якога вылезьці вельмі цяжка.Калі чытаеш ф орум “РСС” (гл. www.studumka.com), падаецца, ш то для многіх з тых, хто ня выйш аў у паўф інал, кампанія была адзіным ш анцам неяк самарэалізавацца...

К.:

Б.:

Вы перамаглі-іш то цяпер?

Б.:

Вы сталізнакаміты мі,як абяцаліарганізатары?

К.:

Б.:

Якія бліж эйш ы я пляны?

Б.:

У беларусаў ёсьць адна “выдатная” рыса: калі нехта некуды не трапляе, то пачынае ўсіх ганьбіць. Яны не разумею ць, ш то ш турш ок да самарэалізацыі быў ужо тады, калі яны зарэгістраваліся.

М ожна знайсьці прымяненьне сваім здольнасьцям і для чаго-небудзь інш ага: стварыць сайт, напісаць кніжку, верш хаця б адправіць у газэту. Займацца паліваньнем бруду тупа. Лепш ужо пайсьці пабегаць па вуліцы ці піва схадзіць папіць.

У нас ужо ёсьць партф оліё, мы засьвечаныя. М агчымасьцяў і кантактаў зьявілася значна больш. М ы трохi знаёмыя зь лю дзьмі зь інш ых камандаў. Яны сапраўды крэатыўныя, і калі будзе нейкая патрэба, ведаем, да каго можна зьвяртацца. Праект скансалідаваў лю дзей, пазнаёміў іх, бо кожны сядзіць у сваім унівэры і ня ведае, ш то на другой вуліцы таксама лю дзі жывуць. Як з той бабкай: “А ш то, за Гомлем лю дзі ё?”

Аднаго разу мяне нават на вуліцы пазналі. Я іш оў са ш колы, і адна жанчына так на мяне паглядзела: “Гэта ш то, вы?”

У нас на ф аку нехта з дэканату адксэрыў артыкул з “Камсамолкі”, пасьля яго павесілі каля раскладу, а нам выказалі падзяку. Прыемна. Тэлеф аную ць сябры, якія нават не былі ў курсе, вінш ую ць.

Кіно будзем здымаць пра М аладую Беларусь. Гэта будзе моладзевы мастацкі ф ільм пра тое, як жывуць маладыя беларусы. Сцэнар ужо ў працэсе.

М агчы ма, іх аўды ёролік пра М аксіма М ірнага некалі пры знаю ць ш эдэўрам. М агчы ма - ніколі. Але ўж о зараз яны могуць назваць сябе народны мі абраньнікамі. Каманда “Ф ранціш ак Crew”, уладальнік “Гран-пры ” ў намінацы і “Лепш ы аўды ёролік”, узяла таксама і “Пры з сы мпаты яў” кампаніі “Рабі. Сябе. Сам.” . Калі адкінуць дурную сьціпласьць і пры знацца, ш то “РСС” - падзея 2003 году, то студэнты Лінгвісты чнага ўнівэрсы тэту Аляксей Сянькоўскі, Ю ля Пратасеня, Кіры л Навіцкі (К.) і Багдан Арлоў (Б.) з каманды “Ф ранціш ак Crew” - безумоўны я ф эйсы году. Карэспандэнтцы CD Віялеце Золак удалося напярэдадні Калядаў вы чапіць апош ніх двух з пэдпракты кі і задаць ім пару пы таньняў.

Валік Папяляеў

У сьнеж ні мінулага году зьявіліся перш ы я паведамленьні, ш то ў вёску пад Расонамі (геаграф ічную даведку не даем з пры чы ны амаральнасьці пы таньня) завіталі інш аплянэтнікі. У ноч зь 10 на 11 тутэйш ы я бачы лі незвы чайны водсьвет у небе. А раніцай сярод збож ж а вяскоўцы знайш лі дзіўны я сьляды: вялікае кола, 10 мэтраў у ды ямэтры, вакол якого месьціліся тры менш ы я. Дакладнага тлума-чэньня гэтага ф акту дагэтуль няма. І ўж о наўрад ці будзе.

Вам, канечне, як і больш асьці лю дзей, да гэтага няма ніякай справы. А ў мяне пад Расонамі леціш ча. Драўляны дамок сярод мёртвы х хат, гаспадары якіх ш часьліва зьехалі на могілкі.

Баба Соня выпадкова знайш ла вечны спакой у хляве, куды завітала пад градусам, у лужыне экскрэмэнтаў сваёй каровы. Тую яна заўсёды песьціла як магла. А карова невыносна мычала ўсю ноч.Старога суседа павезьлі ў Расоны, каб ампутаваць нагу - пачыналася гангрэна пасьля няўдалай апэрацыі. Той памёр, не вяртаю чыся да прытомнасьці. Ж онка яго пасьля гэтага на нэрвовай глебе захварэла на рак і таксама памерла праз паўгода.М інулай зімой піцерскі бомж, былы ф ілёляг, які жыў насупраць (за пляш ку слабаалькагольнай мікстуры ён аддаў нам раман расейца Крастоўскага “Петербургские трущ обы” і сш ыткі з уласнымі ю нацкімі верш амі), вяртаўся з гулянкі, заваліўся ў сумёт і зьмерз.Сына суседкі, які прыехаў да маткі дапамагчы зь сенакосам, забіла токам, калі той чыніў праводку.М аладую дзеўку-прадаўш чыцу з бліжняй вёскі, калі тая вярталася лесам з працы, мясцовы хлопец пасек сякерай на кавалкі і там жа закапаў. Потым на скрадзеныя грош ы прастаўляўся сябрам трое сутак, пакуль яго не скруцілі міліцыянты. “Добры хлопец, вучыліш ча скончыў, бацькам дапамагаў, ш то гэта на яго найш ло?” - дзівіліся потым вясковыя бабкі....Характэрна, ш то ля вёскі, у лясным гуш чары, ёсьць возера з калярытнай назвай Душ агубка. Называецца яно так, бо па легендзе ў ім патанула панская дачка, якая калісьці спазнала няш часнае каханьне, запаўш ы на маладога пастуха-жабрака. Бацька-пан, дазнаўш ыся пра пачуцьці дачкі, загадаў пастуха ўтапіць. Дачка не стрымалася і пайш ла за каханым сьледам. Па вэрсіі вяскоўцаў, возера ня мае дна. Замест рыбы - косьці лю дзей і жывёлаў.Вядома, ш то без паранармальных інш аплянэтных сілаў тут не абыйш лося. Закрадаецца думка, ш то ўвогуле інш аплянэтнікі абралі гэтую частку Расонш чыны ў якасьці зоны для сваіх экспэрымэнтаў. Як яш чэ можна растлумачыць, ш то ўся вёска адкідае капыты рознымі экзатычнымі спосабамі? “Нам усё роўна па ***, - кажа мясцовая жыхарка Ганна Х., - гуманоіды ці яш чэ якая халера. Ад сьмерці не ўцячэш. М ожа, у гэтым дэкадэнцкім сьветаадчуваньні, дарэчы, і ёсьць прычына майго алькагалізму”.

НЕМ АВЕДАМ А Ш ТО у РАСО НАХ

...

12''2003CD / 008 12''2003CD / 009

Валік Папяляеў

У сьнеж ні мінулага году зьявіліся перш ы я паведамленьні, ш то ў вёску пад Расонамі (геаграф ічную даведку не даем з пры чы ны амаральнасьці пы таньня) завіталі інш аплянэтнікі. У ноч зь 10 на 11 тутэйш ы я бачы лі незвы чайны водсьвет у небе. А раніцай сярод збож ж а вяскоўцы знайш лі дзіўны я сьляды: вялікае кола, 10 мэтраў у ды ямэтры, вакол якого месьціліся тры менш ы я. Дакладнага тлума-чэньня гэтага ф акту дагэтуль няма. І ўж о наўрад ці будзе.

Вам, канечне, як і больш асьці лю дзей, да гэтага няма ніякай справы. А ў мяне пад Расонамі леціш ча. Драўляны дамок сярод мёртвы х хат, гаспадары якіх ш часьліва зьехалі на могілкі.

Баба Соня выпадкова знайш ла вечны спакой у хляве, куды завітала пад градусам, у лужыне экскрэмэнтаў сваёй каровы. Тую яна заўсёды песьціла як магла. А карова невыносна мычала ўсю ноч.Старога суседа павезьлі ў Расоны, каб ампутаваць нагу - пачыналася гангрэна пасьля няўдалай апэрацыі. Той памёр, не вяртаю чыся да прытомнасьці. Ж онка яго пасьля гэтага на нэрвовай глебе захварэла на рак і таксама памерла праз паўгода.М інулай зімой піцерскі бомж, былы ф ілёляг, які жыў насупраць (за пляш ку слабаалькагольнай мікстуры ён аддаў нам раман расейца Крастоўскага “Петербургские трущ обы” і сш ыткі з уласнымі ю нацкімі верш амі), вяртаўся з гулянкі, заваліўся ў сумёт і зьмерз.Сына суседкі, які прыехаў да маткі дапамагчы зь сенакосам, забіла токам, калі той чыніў праводку.М аладую дзеўку-прадаўш чыцу з бліжняй вёскі, калі тая вярталася лесам з працы, мясцовы хлопец пасек сякерай на кавалкі і там жа закапаў. Потым на скрадзеныя грош ы прастаўляўся сябрам трое сутак, пакуль яго не скруцілі міліцыянты. “Добры хлопец, вучыліш ча скончыў, бацькам дапамагаў, ш то гэта на яго найш ло?” - дзівіліся потым вясковыя бабкі....Характэрна, ш то ля вёскі, у лясным гуш чары, ёсьць возера з калярытнай назвай Душ агубка. Называецца яно так, бо па легендзе ў ім патанула панская дачка, якая калісьці спазнала няш часнае каханьне, запаўш ы на маладога пастуха-жабрака. Бацька-пан, дазнаўш ыся пра пачуцьці дачкі, загадаў пастуха ўтапіць. Дачка не стрымалася і пайш ла за каханым сьледам. Па вэрсіі вяскоўцаў, возера ня мае дна. Замест рыбы - косьці лю дзей і жывёлаў.Вядома, ш то без паранармальных інш аплянэтных сілаў тут не абыйш лося. Закрадаецца думка, ш то ўвогуле інш аплянэтнікі абралі гэтую частку Расонш чыны ў якасьці зоны для сваіх экспэрымэнтаў. Як яш чэ можна растлумачыць, ш то ўся вёска адкідае капыты рознымі экзатычнымі спосабамі? “Нам усё роўна па ***, - кажа мясцовая жыхарка Ганна Х., - гуманоіды ці яш чэ якая халера. Ад сьмерці не ўцячэш. М ожа, у гэтым дэкадэнцкім сьветаадчуваньні, дарэчы, і ёсьць прычына майго алькагалізму”.

НЕМ АВЕДАМ А Ш ТО у РАСО НАХ

...

12''2003CD / 008 12''2003CD / 009

12''2003CD / 010

Дзяніска ўстае і глядзіць на мяне абкуранымі вачыма падлетка пэрыяду полавага высьпяваньня.- М ы - за Ірак, - кажа ён, і ўсе трое ператвараю цца ў зялёных істотаў незразумелай геамэтрычнай ф ормы накш талт агуркоў ды бягуць у талерку, якая, замаскаваная пад камбайн, стаяла ля ф эрмы.- Ну ты бачыш, ш то робіцца! - Да мяне падыходзіць мужык з паляўнічай стрэльбай.- Ну, зусім ужо ***!- А ш то такое? - пытаю ся я недаверліва.- Так, гуманоіды, ***! Ужо прыяжджаю ць як гаспадары.Стала зразумела, ш то выраз “М ы - за Ірак” быў у гуманоідаў паролем.- Я, дарэчы, мясцовы стараста, Ёзэф Блю м.- Пакажыце паш парт, - праш у я.М ужчына паказвае мне свой паш парт.- Прабачце. У ваш ай вёсцы нікому нельга давяраць.- Я вас разумею, - кажа Ёзэф. - М ясьціны ў нас яш чэ тыя.І тут я заўважаю, ш то ззаду ў Ёзэф а - вялізны зеленаваты хвост, які цягнецца за ім па зямлі. Без НЛА і тут не абыйш лося. Бедны Ёзэф.

М ала хто ведае, але Беларусь знаходзіцца ў эпіцэнтры паранармальных зьяваў. Гэтая інф армацыя, зразумела, не аф іш уецца. Асобныя энтузіясты дзесяцігодзьдзямі ф іксую ць расповеды ш матлікіх сьведкаў, сьцьверджаньні якіх ня можа растлумачыць навука, - і знаходзяць у гэтым свой жыцьцёвы кайф. Цікавых момантаў, зьвязаных з НЛА, таксама ш мат. Перш ая аф іцыйная згадка пра незвычайны кантакт у Беларусі датаваная чэрвенем 1937 году, калі 7-гадовая Лю дміла Чэпік з Чаш нікаў распавяла напаўвайсковай камісіі пра незвычайную істоту, якая спусьцілася зь нябёсаў без параш ута. Але ад тае пары сьведчаньняў пра кантакты беларусаў з гуманоідамі не было.Затое ф утуролягі прадказваю ць, ш то ў 2010-2011 гг. нас чакае масавы візыт касьмічных прыхадняў. Чакаць засталося зусім нядоўга.

12''2003CD / 011

Вяскоўцам сёньня не да верш аў. Яны напалоханыя сьмяротнымі выпадкамі так, ш то арганізавалі начны патруль, які сядзіць у будынку старой ф эрмы. М эта, якую імкнецца дасягнуць гэтая грамадзянская ініцыятыва, мае ярка выражаны інстынктыўны пачатак. Каго патруль павінен злавіць, вяскоўцы самі ня ведаю ць. Падчас майго візыту ў вёску ў патрулі было трое: беспрацоўны Пятро Д., ш кольнік на вакацыях Дзяніска (год 14) і пачэсны пэнсіянэр калгасу “Чырвоны партызан”, да якога адносіцца вёска, Ёзэф Блю м....М ужчыны сядзяць ля вогніш ча, пякуць бульбу. Гатовы Дзяніска ладзіць старэйш ым касякі, Пятро пацягвае папулярную ў гэтых мясьцінах чачу з бадзюляй. Я пытаю ся ў патрульш чыкаў: “Якая канчатковая мэта ваш ай ініцыятывы?”Перш ым на пытаньне рэагуе Ёзэф Блю м:- Канчатковая мэта наш ай ініцыятывы - даць *** усім, хто будзе пераш каджаць мірнаму iснаваньню жыхароў.- А ці ня бачацца вам лягічнымі ваш ыя дзеяньні ў кантэксьце абвастрэньня геапалітычнай сытуацыі ва ўсім сьвеце?Тут у размову ўступае беспрацоўны Пятро Д. Ён задаволена пацірае ш урпатымі далонямі сваё галіф э і адказвае з пачуцьцём уласнай годнасьці:- Так, канечне, бачыцца. Увогуле, падчас глябалізацыі і абвастрэньня, як вы сказалі, геапалітычнай сытуацыі на перш ы плян выходзіць менавіта вось гэтае пытаньне абароны нацыянальнага субстрату ў рамках татальнага каляпсу культураў. - Задаволены стылёвай аф арбоўкай свайго складаназалежнага сказу, Пятро глытае чачу.- А як вы можаце пракамэнтаваць думку, ш то вёска знаходзіцца ў небясьпечнай зоне дзеяньня НЛА?Павісае прыкрая паўза. Пятро Д. нэрвова пацірае ш урпатымі далонямі сваё галіф э, Ёзэф Блю м робіць выгляд, ш то нічога не пачуў, Дзяніска таксама маўчыць.- Добра, паставім пытаньне іначай. Вы можаце дапусьціць магчымасьць таго, ш то пэрспэктыва інш аплянэтнай экспансіі для ваш ай вёскі відавочная?

ЛЮ ДЗІ-АГУРКІ Таму трэба памятаць, ш то ф ізычны кантакт зь інш аплянэтнікам можа скончыцца сьлепатой і апёкамі, а вынікам псыхічнага ўзьдзеяньня можа стаць нават поўная страта розуму.

Так, дзяўчына Наталя М. аднойчы пайш ла ў лес у грыбы і зьнікла на чацьвера сутак. Калі яна прыйш ла дахаты, маці доўга біла дзяўчыну па твары і называла курвай. Спачатку Наталя М. спрабавала растлумачыць сваё зьнікненьне тым, ш то яна заблукала, спужаўш ыся навальніцы. Але ніякай навальніцы не было. Потым у Наталі зьявілася вэрсія, паводле якой яна стала ахвярай інш аплянэтнікаў, ш то спачатку загіпнатызавалі дзяўчыну, а потым згвалцілі ўсёй талеркай. Нават калі Наталя зацяжарала, яна яш чэ спрабавала разагнаць пра тое, ш то, напэўна, стала ахвярай гуманоідаў-вычварэнцаў. Але потым стала вядома: дзяўчына ўвесь час правяла з камандыраванымі на балоты геадэзістамі-практыкантамі, якіх выпадкова сустрэла ў лесе. Хлопцы запрасілі дзяўчыну на ласяціну і ўжо болей не выпускалі. Ф акт знаёмства з Наталяй практыканты адмовілі і сказалі, ш то такім ш ляхам дзяўчына хоча перабрацца ў сталіцу і атрымаць менскую прапіску. М аці дзяўчыны, зразумела, страціла розум.

Няўдалы саракагадовы рыбак Рыгор Д. стаў сьведкам таго, як гуманоіды сьвяткавалі на адным з браслаўскіх азёраў Купальле. Для Рыгора Д. было ў навіну тое, ш то гуманоіды адзначаю ць наш ае сьвята. Па словах Рыгора, заўважыўш ы яго, гуманоіды запрасілі да сябе ў кампанію, пачалі частаваць гарэлкай і нават прыгналі яму дзяўчыну. Рыгор сьцьвярджае, ш то дзяўчына была наш ая, сапраўдная, але ні яе імя, ні зьнеш няга выгляду ён ня памятае. Пра прыгоды Рыгора Д. так бы ніхто і не даведаўся, але

празь некалькі дзён ён заўважыў, ш то ў яго пачаў расьці другі чэлес. Недарэка быў вымуш аны зьвярнуцца ў паліклініку, дзе стаў аб'ектам агульных зьдзекаў дактароў і асабліва ш алёных да чужога гора журналістаў.Хутка, зразумела, ён страціў розум.

Больш за паўгадзіны назіралі менчукі НЛА позьнім вечарам 10 жніўня 200? году. Адным са сьведкаў дзіўнага відовіш ча быў кіроўца Васіль Ц., які жыў па вуліцы Кунцаўш чына, 48. Прыблізна ў 23 гадзіны ён выйш аў на гаўбец папаліць. Вырубіў сьвятло, і тут у вочы яму ўрэзаліся дзьве вузенькія палосачкі сьвятла. Яны былі аранжавыя. У матавым сьвятле было відаць край хмары, наверх “глядзеў” ш ырокі белы прамень. Побач з палоскамі зьявілася невялічкая белая сф эра. Гаспадар сказаў пра гэта жонцы, і тая папярэдзіла яго: “Не глядзі!” Тады Васіль адпіхнуў жонку, якая ўжо пачала галасіць, і працягваў назіраць. Ш ар зьнік з поля зроку, палоскі паш ырыліся, сьвятло стала аранжавым. Але раптам у хмарах пачаў вымалёўвацца дакладны абрыс аб'екта ярка-цаглянага колеру, значна больш ага за М есяц, у ф орме паўэліпсу зь цёмнай плямай. Аб'ект расплыўся і цалкам зьнік, а праз хвілін пяць зьявіўся і засьвяціўся як вугельчык прадмет у ф орме поўнага эліпсу. Прайш ло яш чэ некалькі хвілін, і НЛА зьнік. На гадзіньніку было 23:30.А палове на перш ую ночы Васіль прачнуўся ад уласнага крыку. Стан яго быў жахлівым: кружылася галава, перасохла ў роце. І яш чэ дзіўным было тое, ш то жонка, заўсёды не да месца чуткая ў сне, спала як забітая...Цеш ча Васіля пасьля гэтага выпадку страціла розум, але суседзі кажуць, ш то гэта проста супадзеньне - яна зь дзяцінства была такая.

Такім чынам на пытаньне, ці памыю ць калі-небудзь яйкагаловыя марсіяне ногі ў Сьвіслачы, адказаць адназначна немагчыма. Будзем спадзявацца. Ці ж дарэмна яе чысьцілі?

ЗАГО НЫ

N0 1.

N0 2.

N0 3.

12''2003CD / 010

Дзяніска ўстае і глядзіць на мяне абкуранымі вачыма падлетка пэрыяду полавага высьпяваньня.- М ы - за Ірак, - кажа ён, і ўсе трое ператвараю цца ў зялёных істотаў незразумелай геамэтрычнай ф ормы накш талт агуркоў ды бягуць у талерку, якая, замаскаваная пад камбайн, стаяла ля ф эрмы.- Ну ты бачыш, ш то робіцца! - Да мяне падыходзіць мужык з паляўнічай стрэльбай.- Ну, зусім ужо ***!- А ш то такое? - пытаю ся я недаверліва.- Так, гуманоіды, ***! Ужо прыяжджаю ць як гаспадары.Стала зразумела, ш то выраз “М ы - за Ірак” быў у гуманоідаў паролем.- Я, дарэчы, мясцовы стараста, Ёзэф Блю м.- Пакажыце паш парт, - праш у я.М ужчына паказвае мне свой паш парт.- Прабачце. У ваш ай вёсцы нікому нельга давяраць.- Я вас разумею, - кажа Ёзэф. - М ясьціны ў нас яш чэ тыя.І тут я заўважаю, ш то ззаду ў Ёзэф а - вялізны зеленаваты хвост, які цягнецца за ім па зямлі. Без НЛА і тут не абыйш лося. Бедны Ёзэф.

М ала хто ведае, але Беларусь знаходзіцца ў эпіцэнтры паранармальных зьяваў. Гэтая інф армацыя, зразумела, не аф іш уецца. Асобныя энтузіясты дзесяцігодзьдзямі ф іксую ць расповеды ш матлікіх сьведкаў, сьцьверджаньні якіх ня можа растлумачыць навука, - і знаходзяць у гэтым свой жыцьцёвы кайф. Цікавых момантаў, зьвязаных з НЛА, таксама ш мат. Перш ая аф іцыйная згадка пра незвычайны кантакт у Беларусі датаваная чэрвенем 1937 году, калі 7-гадовая Лю дміла Чэпік з Чаш нікаў распавяла напаўвайсковай камісіі пра незвычайную істоту, якая спусьцілася зь нябёсаў без параш ута. Але ад тае пары сьведчаньняў пра кантакты беларусаў з гуманоідамі не было.Затое ф утуролягі прадказваю ць, ш то ў 2010-2011 гг. нас чакае масавы візыт касьмічных прыхадняў. Чакаць засталося зусім нядоўга.

12''2003CD / 011

Вяскоўцам сёньня не да верш аў. Яны напалоханыя сьмяротнымі выпадкамі так, ш то арганізавалі начны патруль, які сядзіць у будынку старой ф эрмы. М эта, якую імкнецца дасягнуць гэтая грамадзянская ініцыятыва, мае ярка выражаны інстынктыўны пачатак. Каго патруль павінен злавіць, вяскоўцы самі ня ведаю ць. Падчас майго візыту ў вёску ў патрулі было трое: беспрацоўны Пятро Д., ш кольнік на вакацыях Дзяніска (год 14) і пачэсны пэнсіянэр калгасу “Чырвоны партызан”, да якога адносіцца вёска, Ёзэф Блю м....М ужчыны сядзяць ля вогніш ча, пякуць бульбу. Гатовы Дзяніска ладзіць старэйш ым касякі, Пятро пацягвае папулярную ў гэтых мясьцінах чачу з бадзюляй. Я пытаю ся ў патрульш чыкаў: “Якая канчатковая мэта ваш ай ініцыятывы?”Перш ым на пытаньне рэагуе Ёзэф Блю м:- Канчатковая мэта наш ай ініцыятывы - даць *** усім, хто будзе пераш каджаць мірнаму iснаваньню жыхароў.- А ці ня бачацца вам лягічнымі ваш ыя дзеяньні ў кантэксьце абвастрэньня геапалітычнай сытуацыі ва ўсім сьвеце?Тут у размову ўступае беспрацоўны Пятро Д. Ён задаволена пацірае ш урпатымі далонямі сваё галіф э і адказвае з пачуцьцём уласнай годнасьці:- Так, канечне, бачыцца. Увогуле, падчас глябалізацыі і абвастрэньня, як вы сказалі, геапалітычнай сытуацыі на перш ы плян выходзіць менавіта вось гэтае пытаньне абароны нацыянальнага субстрату ў рамках татальнага каляпсу культураў. - Задаволены стылёвай аф арбоўкай свайго складаназалежнага сказу, Пятро глытае чачу.- А як вы можаце пракамэнтаваць думку, ш то вёска знаходзіцца ў небясьпечнай зоне дзеяньня НЛА?Павісае прыкрая паўза. Пятро Д. нэрвова пацірае ш урпатымі далонямі сваё галіф э, Ёзэф Блю м робіць выгляд, ш то нічога не пачуў, Дзяніска таксама маўчыць.- Добра, паставім пытаньне іначай. Вы можаце дапусьціць магчымасьць таго, ш то пэрспэктыва інш аплянэтнай экспансіі для ваш ай вёскі відавочная?

ЛЮ ДЗІ-АГУРКІ Таму трэба памятаць, ш то ф ізычны кантакт зь інш аплянэтнікам можа скончыцца сьлепатой і апёкамі, а вынікам псыхічнага ўзьдзеяньня можа стаць нават поўная страта розуму.

Так, дзяўчына Наталя М. аднойчы пайш ла ў лес у грыбы і зьнікла на чацьвера сутак. Калі яна прыйш ла дахаты, маці доўга біла дзяўчыну па твары і называла курвай. Спачатку Наталя М. спрабавала растлумачыць сваё зьнікненьне тым, ш то яна заблукала, спужаўш ыся навальніцы. Але ніякай навальніцы не было. Потым у Наталі зьявілася вэрсія, паводле якой яна стала ахвярай інш аплянэтнікаў, ш то спачатку загіпнатызавалі дзяўчыну, а потым згвалцілі ўсёй талеркай. Нават калі Наталя зацяжарала, яна яш чэ спрабавала разагнаць пра тое, ш то, напэўна, стала ахвярай гуманоідаў-вычварэнцаў. Але потым стала вядома: дзяўчына ўвесь час правяла з камандыраванымі на балоты геадэзістамі-практыкантамі, якіх выпадкова сустрэла ў лесе. Хлопцы запрасілі дзяўчыну на ласяціну і ўжо болей не выпускалі. Ф акт знаёмства з Наталяй практыканты адмовілі і сказалі, ш то такім ш ляхам дзяўчына хоча перабрацца ў сталіцу і атрымаць менскую прапіску. М аці дзяўчыны, зразумела, страціла розум.

Няўдалы саракагадовы рыбак Рыгор Д. стаў сьведкам таго, як гуманоіды сьвяткавалі на адным з браслаўскіх азёраў Купальле. Для Рыгора Д. было ў навіну тое, ш то гуманоіды адзначаю ць наш ае сьвята. Па словах Рыгора, заўважыўш ы яго, гуманоіды запрасілі да сябе ў кампанію, пачалі частаваць гарэлкай і нават прыгналі яму дзяўчыну. Рыгор сьцьвярджае, ш то дзяўчына была наш ая, сапраўдная, але ні яе імя, ні зьнеш няга выгляду ён ня памятае. Пра прыгоды Рыгора Д. так бы ніхто і не даведаўся, але

празь некалькі дзён ён заўважыў, ш то ў яго пачаў расьці другі чэлес. Недарэка быў вымуш аны зьвярнуцца ў паліклініку, дзе стаў аб'ектам агульных зьдзекаў дактароў і асабліва ш алёных да чужога гора журналістаў.Хутка, зразумела, ён страціў розум.

Больш за паўгадзіны назіралі менчукі НЛА позьнім вечарам 10 жніўня 200? году. Адным са сьведкаў дзіўнага відовіш ча быў кіроўца Васіль Ц., які жыў па вуліцы Кунцаўш чына, 48. Прыблізна ў 23 гадзіны ён выйш аў на гаўбец папаліць. Вырубіў сьвятло, і тут у вочы яму ўрэзаліся дзьве вузенькія палосачкі сьвятла. Яны былі аранжавыя. У матавым сьвятле было відаць край хмары, наверх “глядзеў” ш ырокі белы прамень. Побач з палоскамі зьявілася невялічкая белая сф эра. Гаспадар сказаў пра гэта жонцы, і тая папярэдзіла яго: “Не глядзі!” Тады Васіль адпіхнуў жонку, якая ўжо пачала галасіць, і працягваў назіраць. Ш ар зьнік з поля зроку, палоскі паш ырыліся, сьвятло стала аранжавым. Але раптам у хмарах пачаў вымалёўвацца дакладны абрыс аб'екта ярка-цаглянага колеру, значна больш ага за М есяц, у ф орме паўэліпсу зь цёмнай плямай. Аб'ект расплыўся і цалкам зьнік, а праз хвілін пяць зьявіўся і засьвяціўся як вугельчык прадмет у ф орме поўнага эліпсу. Прайш ло яш чэ некалькі хвілін, і НЛА зьнік. На гадзіньніку было 23:30.А палове на перш ую ночы Васіль прачнуўся ад уласнага крыку. Стан яго быў жахлівым: кружылася галава, перасохла ў роце. І яш чэ дзіўным было тое, ш то жонка, заўсёды не да месца чуткая ў сне, спала як забітая...Цеш ча Васіля пасьля гэтага выпадку страціла розум, але суседзі кажуць, ш то гэта проста супадзеньне - яна зь дзяцінства была такая.

Такім чынам на пытаньне, ці памыю ць калі-небудзь яйкагаловыя марсіяне ногі ў Сьвіслачы, адказаць адназначна немагчыма. Будзем спадзявацца. Ці ж дарэмна яе чысьцілі?

ЗАГО НЫ

N0 1.

N0 2.

N0 3.

Віялета Золак, Андрэас Копыс, Слава Скугарэўскі

Яна пры плю ш чвае вочы, адкідае галаву. Рука пачы нае рухацца больш інтэнсіўна, ды ханьне пачаш чаецца, твар чы рванее, ф антазіі робяцца дзікімі і сьмелы мі. “Ён пады ходзіць ззаду. Пры ціскаецца. Пры мае валасы з ш ы і. Ягоны язы к лаш чы ць мочку вуха. Другая яго рука масіруе грудзі. Апускаецца да вільготнага пупка і казы тае яго. Поты м сьлізгае ніж эй, яш чэ ніж эй, яш чэ, яш чэ, я-а-а-а-а-ах!” Здуш аны кры к заглуш аецца ш умам вады, якая ліецца ў ванну з ш алёнай хуткасьцю і падмацоўвае кайф яе аргазму. Празь некалькі хвілін, расслабленая і самазадаволеная, яна пры думляе мэлёды ю allegro на народнае: “Ізноў вясна, ізноў грачы, ізноў ня дасьць, ізноў драчы ”.

12''2003CD / 013

Праз сытуацыю, калі рука - стройная бляндынка ці двухмэтровы атлет, праходзіў кожны нармальны чалавек. І ня толькі ў пубэртатным узросьце. Хаця ў сьвядомасьцi больш асьцi менавіта “падлетак” i “ананiзм” - непарыўна зьвязаныя паняткі. Лiчыцца, ш то ю ныя дамы і кавалеры мастурбую ць, каб выпусьцiць сэксуальную “пару”. Аднак сэксолягі кажуць, ш то такое сьцьверджаньне справядлiвае толькi для хлопцаў. Гэта яны ў пераходным узросьце адольваю цца бурнымi сэксуальнымi пажадамі i ф антазіямi. Ананiзм для іх - свайго роду “замяш чальная тэрапiя”, якая дапамагае навучыцца ўсяму, ш то неабходна для будучых сэксуальных адносiнаў. У дзяўчат сталеньне адбываецца больш мякка, больш плятанiчна, i ананiзм для iх - гульня на ўзроўнi iнтуiцыi.

Як гэта часта здараецца, самую строгую забарону на мастурбацыю ўвяла царква. М енавіта са Сьвятога пісаньня прыйш оў тэрмін “ананізм”. Паводле перш акрыніцы, мужычок Анан замест таго, каб апладніць удавіцу свайго брата, праліў семя на зямлю. Саграш ыў - за гэта Бог і пакараў яго сьмерцю. Такім чынам, ананізм трапіў у топ-ліст галоўных чалавечых грахоў. Цягам стагодзьдзяў мастурбацыя лічылася вялікім грахом, і ш мат заганаў чалавечых зь ёю зьвязвалі. Напрыклад, у Сярэднявеччы ананізм прыраўноўвалi да душ эўных i фiзычных немачаў. Рацыя ў гэтым безумоўна ёсьць, бо прырода чалавека такая - хутка і надоўга падсесьці на радасьці. Тым больш плоцкія. Часта даходзіла да ідыёцтва: любы малады чалавек, бледны, зь сіньню пад вачыма ад бясконцага затуркваньня бацькамi і царквою, прызнаваўся за ананіста. І супраць “рукаблуда” прымаліся адпаведныя захады - ці то маральнага кш талту, ці то ф ізычнага.Ахвотныя да ўсеагульнага кантролю над “паствай” клерыкі і дзяржаўнікі аж да 20 стагодзьдзя ўпарта прадказвалі ананiстам хуткую сьмерць ад зьнясіленьня мазгоў. Спэрма ў тыя часы “выпрацоўвалася ў мозгу”. Таму можна толькі здагадвацца, як часта драчылі тыя, хто высунуў т акую тэорыю, - у іх мазгоў толькі і хапала на такую ф ігню. Тым ня менш, ананiстаў перасьледавалi, саджалi ў дамы для псыхiчна хворых, прымуш алi насiць на генiталiях прылады, ш то нагадваю ць ш чамлёткi. Тэолягi дагэтуль адносяць мастурбацыю да “прамежкавых” грахоў. Гэта значыць, ш то мастурбацыя прыводзiць да больш сур'ёзных правiнаў. Вядомы каталiцкi сьвяты Тамаш Аквінскі лiчыў, ш то мастурбацыя горш ая за прастытуцыю. Паводле каталiцкага сэксоляга Кiнгi Вiсьнеўскай-Раш коўскай, ананiзм распаўсю джаны сярод моладзi, бо ёй бракуе належнага сэксуальнага выхаваньня. У хрысьціянскіх моладзевых часопісах за мяжой можна часта сустрэць артыкулы, дзе аўтары піш уць пра тое, ш то мастурбацыя сталася для іх пасткай, выбрацца зь якой запатрабавала ш мат намаганьняў і часу. “Ананізм зьніш чыў маю псыхіку і мае эмоцыі… Да сёньняш няга дня бачу свае раны” (на якім месцы?), “Зло хутка разьвівалася ўва мне. Я быў ім зьвязаны псыхічна і эмацыйна… Тады мастурбацыя была маёй найлепш ай сяброўкай”.

Сусьветная практыка адназначна сьцьвярджае: пры нагодзе мастурбуе ад 60 да 90% грамадзянаў. Пра тое самае ўскосна сьведчаць неф армальныя апытаньні кш талту таго, якое ладзілася калісьці на адным зь беларускіх чатаў. На пытаньне “Цi маеце Вы ш то-небудзь супраць ананiзму?” адказы былi наступныя:Я супраць - 5 %Я за… 80 %Я - за, аднак мне няма калi гэтым займацца - 8%Пайду спытаю ў мамы, ш то гэта такое - 7%

АНАНІСТЫ ЧНЫ Я ГІСТО РЫ І

БЕЛАРУСКАЯ М АСТУРБАЦЫ Я

М АСТУРБАЦЫ Я Ф О РЭВА !

ТРЫ ХВІЛІНЫ РАДАСЬЦІ...

Віялета Золак, Андрэас Копыс, Слава Скугарэўскі

Яна пры плю ш чвае вочы, адкідае галаву. Рука пачы нае рухацца больш інтэнсіўна, ды ханьне пачаш чаецца, твар чы рванее, ф антазіі робяцца дзікімі і сьмелы мі. “Ён пады ходзіць ззаду. Пры ціскаецца. Пры мае валасы з ш ы і. Ягоны язы к лаш чы ць мочку вуха. Другая яго рука масіруе грудзі. Апускаецца да вільготнага пупка і казы тае яго. Поты м сьлізгае ніж эй, яш чэ ніж эй, яш чэ, яш чэ, я-а-а-а-а-ах!” Здуш аны кры к заглуш аецца ш умам вады, якая ліецца ў ванну з ш алёнай хуткасьцю і падмацоўвае кайф яе аргазму. Празь некалькі хвілін, расслабленая і самазадаволеная, яна пры думляе мэлёды ю allegro на народнае: “Ізноў вясна, ізноў грачы, ізноў ня дасьць, ізноў драчы ”.

12''2003CD / 013

Праз сытуацыю, калі рука - стройная бляндынка ці двухмэтровы атлет, праходзіў кожны нармальны чалавек. І ня толькі ў пубэртатным узросьце. Хаця ў сьвядомасьцi больш асьцi менавіта “падлетак” i “ананiзм” - непарыўна зьвязаныя паняткі. Лiчыцца, ш то ю ныя дамы і кавалеры мастурбую ць, каб выпусьцiць сэксуальную “пару”. Аднак сэксолягі кажуць, ш то такое сьцьверджаньне справядлiвае толькi для хлопцаў. Гэта яны ў пераходным узросьце адольваю цца бурнымi сэксуальнымi пажадамі i ф антазіямi. Ананiзм для іх - свайго роду “замяш чальная тэрапiя”, якая дапамагае навучыцца ўсяму, ш то неабходна для будучых сэксуальных адносiнаў. У дзяўчат сталеньне адбываецца больш мякка, больш плятанiчна, i ананiзм для iх - гульня на ўзроўнi iнтуiцыi.

Як гэта часта здараецца, самую строгую забарону на мастурбацыю ўвяла царква. М енавіта са Сьвятога пісаньня прыйш оў тэрмін “ананізм”. Паводле перш акрыніцы, мужычок Анан замест таго, каб апладніць удавіцу свайго брата, праліў семя на зямлю. Саграш ыў - за гэта Бог і пакараў яго сьмерцю. Такім чынам, ананізм трапіў у топ-ліст галоўных чалавечых грахоў. Цягам стагодзьдзяў мастурбацыя лічылася вялікім грахом, і ш мат заганаў чалавечых зь ёю зьвязвалі. Напрыклад, у Сярэднявеччы ананізм прыраўноўвалi да душ эўных i фiзычных немачаў. Рацыя ў гэтым безумоўна ёсьць, бо прырода чалавека такая - хутка і надоўга падсесьці на радасьці. Тым больш плоцкія. Часта даходзіла да ідыёцтва: любы малады чалавек, бледны, зь сіньню пад вачыма ад бясконцага затуркваньня бацькамi і царквою, прызнаваўся за ананіста. І супраць “рукаблуда” прымаліся адпаведныя захады - ці то маральнага кш талту, ці то ф ізычнага.Ахвотныя да ўсеагульнага кантролю над “паствай” клерыкі і дзяржаўнікі аж да 20 стагодзьдзя ўпарта прадказвалі ананiстам хуткую сьмерць ад зьнясіленьня мазгоў. Спэрма ў тыя часы “выпрацоўвалася ў мозгу”. Таму можна толькі здагадвацца, як часта драчылі тыя, хто высунуў т акую тэорыю, - у іх мазгоў толькі і хапала на такую ф ігню. Тым ня менш, ананiстаў перасьледавалi, саджалi ў дамы для псыхiчна хворых, прымуш алi насiць на генiталiях прылады, ш то нагадваю ць ш чамлёткi. Тэолягi дагэтуль адносяць мастурбацыю да “прамежкавых” грахоў. Гэта значыць, ш то мастурбацыя прыводзiць да больш сур'ёзных правiнаў. Вядомы каталiцкi сьвяты Тамаш Аквінскі лiчыў, ш то мастурбацыя горш ая за прастытуцыю. Паводле каталiцкага сэксоляга Кiнгi Вiсьнеўскай-Раш коўскай, ананiзм распаўсю джаны сярод моладзi, бо ёй бракуе належнага сэксуальнага выхаваньня. У хрысьціянскіх моладзевых часопісах за мяжой можна часта сустрэць артыкулы, дзе аўтары піш уць пра тое, ш то мастурбацыя сталася для іх пасткай, выбрацца зь якой запатрабавала ш мат намаганьняў і часу. “Ананізм зьніш чыў маю псыхіку і мае эмоцыі… Да сёньняш няга дня бачу свае раны” (на якім месцы?), “Зло хутка разьвівалася ўва мне. Я быў ім зьвязаны псыхічна і эмацыйна… Тады мастурбацыя была маёй найлепш ай сяброўкай”.

Сусьветная практыка адназначна сьцьвярджае: пры нагодзе мастурбуе ад 60 да 90% грамадзянаў. Пра тое самае ўскосна сьведчаць неф армальныя апытаньні кш талту таго, якое ладзілася калісьці на адным зь беларускіх чатаў. На пытаньне “Цi маеце Вы ш то-небудзь супраць ананiзму?” адказы былi наступныя:Я супраць - 5 %Я за… 80 %Я - за, аднак мне няма калi гэтым займацца - 8%Пайду спытаю ў мамы, ш то гэта такое - 7%

АНАНІСТЫ ЧНЫ Я ГІСТО РЫ І

БЕЛАРУСКАЯ М АСТУРБАЦЫ Я

М АСТУРБАЦЫ Я Ф О РЭВА !

ТРЫ ХВІЛІНЫ РАДАСЬЦІ...

12''2003CD / 014 12''2003CD / 015

Падчас наш ага ўласнага апытаньня старш аклясьнiкаў i студэнтаў чаканьні пацьвердзіліся - больш асьць разглядае мастурбацыю як нармальны фiзіялягiчны працэс. На сакрамэнтальнае пытаньне ўсіх часоў і народаў “Цi можа мастурбацыя нанесьцi ш коду фiзычнаму альбо псыхiчнаму здароўю?” адказы вар'іраваліся ад “Хутчэй псыхiчнаму, бо разьвiвае крытычнае стаўленьне да сваёй асобы” і “Ўсё гэта ф ігня - дроч назаўсёды !” (Андрэй, 23 гады) да “М астурбацыя - гэта праява хворай псыхiкi, вычварэньне, прыдуманае нездаровымi лю дзьмi” (Сьвятлана, 20 год). Сэксолягі кажуць, ш то сапраўды адной зь небясьпекаў ананізму ёсьць завыш аныя патрабаваньнi да партнэра, якiя часам могуць азмрочваць парны сэкс. I калі мастурбацыя замяняе сэкс, ш то ня так рэдка здараецца, то нічым добрым усё гэта скончыцца ня можа. “Займайцеся гэтым на здароўе, але на супрацьлеглы пол не забывайцеся! - кажа Лёш а, 22 гады. - А то сустракаеш дзяўчат “навош та мне, маўляў, мужчына, калi я ўсё ўмею сама i раблю гэта лепш?” Па вялікім рахунку, мастурбацыя - гэта таксама паўнацэнны сэкс. Аргазм жа сапраўдны, а не ф альш ывы. Адзінае, ш то дзеліш яго з самім сабой. Таму на ф аменкаўскі жарт “Сэкс безь дзяўчыны - прыкмета дурачыны” можна сьмела забіць. Лю бы мужчына пры жаданьні можа ўзгадаць, калі ён ад самога сябе кончыў так, як не канчаў дагэтуль ні з адной дзяўчынай. Зноў-ткі прамаўчым пра дзяўчын: часам складаецца ўражаньне, ш то пра жаночы аргазм пацаны толькі чыталі.

Пытаньне “Ці можа чалавек займацца мастурбацыяй і жыць полавым жыцьцём” не такое ўжо і дурное. Валянціна, якая пабралася ш лю бам са сваім хлопцам пасьля бурнага раману, з жахам узгадвае, як аднойчы засьпела 25-гадовага абраньніка ў іх ванным пакоі. Той драчыў над сьвежанькім нумарам “Хастлера”. “Я ледзь не звар'яцела. А яго рэакцыя была больш чым спакойная: ён з годнасьцю кончыў, пасьля прыйш оў на кухню, дзе я білася ў гістэрыцы, і папулярна патлумачыў, ш то “гэта” ў прыбіральні - ня здрада, а спроба застацца ва ўлоньні сям'і”.Самае цікавае, ш то пасьля гэтай размовы маладая пара ш чыра паразмаўляла, хто чаго хоча ад сэксуальнага жыцьця, і з таго моманту “я цябе кахаю ” гучала ў сямейным ложку ш тоночы па некалькі разоў. 23-гадовая Ю лія наадварот прыйш ла да ш часьлівага сямейнага жыцьця праз васьмігадовую “сола”-мастурбацыю.“Да 21 году ў мяне не было нiводнага мужчыны - яны не былi мне патрэбныя, бо я задавальняла сябе сама. У 22 у мяне зьявiўся сябар. У нас былi вельмi добрыя адносiны, але я баялася яму даверыцца цалкам. Папросту выбiрала. М ой новы сябар быў супэр: я патлумачыла яму сытуацыю, і мы зь iм сталі займацца пэтынгам. Такiм чынам, я таксама атрымлiвала задавальненьне, i больш ага мне не было патрэбна. Да нейкага моманту, калі зразумела, ш то магу яму цалкам давяраць. Зараз мы займаемся сэксам, i я атрымлiваю агромнiстае задавальненьне”.

на гэтую тэму

Х..ІМ ОРКАЎКА

“ТРЫ ХВІЛІНЫ РАДАСЬЦІ...

IНIЯКАЙ М АСТУРБАЦЫI

...поўны кулак гадасьці”. Такі варыянт абсалю тна натуральны - кожны займаецца тым, ш то яму даспадобы. Зусім інш ая гаворка, калі вядзецца пра вычварэньні на глебе ананізму. Ю ля В., студэнтка 2 курсу пэдунiвэрсытэту, чыя псыхіка год таму ледзь-ледзь атабарылася ў ш алёным рытме студэнцкага жыцьця, перш акурсьніцай перажыла сапраўдны ш ок. “Неяк я спазьнiлася на пару. Іду па пустым калiдоры. Раптам бачу ля акна мужчыну. Стаіць, дрочыць. І назірае за маёй рэакцыяй. Я спужалася, абыйш ла яго i пабегла. Ён - за мной. Я ў дэканат. Там выкладчыца: “Ш то здарылася?” “Там!”- толькi i змагла сказаць я i паказала на дзьверы. Яна выбегла, а мужык ужо перад самымi дзьвярыма. І порткі ягоныя ў спэрме. “Ах ты, гад! Каб ён у цябе адвалiўся, адсох! Зараз мiлiцыю выклiчу!” “Трасун” схамянуўся, упiхнуў сваё “дабро” ў ш таны, павярнуўся i пайш оў. “А ты, - сказала мне выкладчыца, - нiколi такiх дурняў ня бойся. М ацю гай як можаш, яны гэтага ня лю бяць. Галоўнае - не пужайся!” Але ж вы разумееце, ш то такiя выпадкі - выклю чэньне. Таму казаць, ш то пастаянная мастурбацыя - наўпроставы ш лях да “зрухаў па ф азе”, - тое самае, ш то сьцьвярджаць “пастаянныя заняткі сэксам - прамая дарожка да хваробы Чакацілы”.

Ясна, можна і не мастурбаваць. Цалкам верагодна, ш то меў рацыю нейкі ф ранцуз: “Дазвольце імкненьню да задавальненьняў цалкам падпарадкаваць жыцьцё цела i духу, i яно заб'е вас”.Тым жа, хто выраш ыў “завязаць” аднойчы і назаўсёды, параім скарыстацца парадамі актывістаў руху “Амэрыканцы за чысьцiню ”. Тыя забамбілі экш н “Абсалю тная чысьцiня”, скіраваны на поўнае зьнiш чэньне мастурбацыi ў Амэрыцы да 2005 году. Іх лёзунг - “Пераможам у вайне з мастурбацыяй!”. Сярод найбольш дзейсных мэтадаў барацьбы з ананізмам прапануецца кантраляваць вытворчасьць адмысловых прыладаў: “забаранiць вiбратары i iнш ыя прылады для мастурбацыi (ш то ўжо зроблена у Тэхасе)”, а спадручныя сродкі - сасiскi, каўбасы, кукурузу etc. - прадаваць наш ынкаванымі. Бацькам раяць прыглядаць за “чадамі”. Сярод прыш чоў, бясконцай прыгнечанасьці, імкненьня заставацца ў самоце і сьлядоў спэрмы на ніжняй бялізьне найбольш страш ныя - “музыка ў стылi рок”, “лiбэральныя палiтычныя погляды”, “моднiцтва” і, нарэш це, “адмаўленьне ф акту мастурбацыі”.Таму “здымiце дзьверы, ш то вядуць у спальню. Правярайце, ш то ваш ае дзiця чытае. Уставайце перш ым i выразайце з газэтаў рэкляму нiжняй бялiзны (абрэзкi паліце). Любое слэнгавае слова падазронае i можа азначаць мастурбацыю. Апранайце дзецям баксэрскiя пальчаткi, калi яны кладуцца спаць. Будзьце напагатове!”

12''2003CD / 014 12''2003CD / 015

Падчас наш ага ўласнага апытаньня старш аклясьнiкаў i студэнтаў чаканьні пацьвердзіліся - больш асьць разглядае мастурбацыю як нармальны фiзіялягiчны працэс. На сакрамэнтальнае пытаньне ўсіх часоў і народаў “Цi можа мастурбацыя нанесьцi ш коду фiзычнаму альбо псыхiчнаму здароўю?” адказы вар'іраваліся ад “Хутчэй псыхiчнаму, бо разьвiвае крытычнае стаўленьне да сваёй асобы” і “Ўсё гэта ф ігня - дроч назаўсёды !” (Андрэй, 23 гады) да “М астурбацыя - гэта праява хворай псыхiкi, вычварэньне, прыдуманае нездаровымi людзьмi” (Сьвятлана, 20 год). Сэксолягі кажуць, ш то сапраўды адной зь небясьпекаў ананізму ёсьць завыш аныя патрабаваньнi да партнэра, якiя часам могуць азмрочваць парны сэкс. I калі мастурбацыя замяняе сэкс, ш то ня так рэдка здараецца, то нічым добрым усё гэта скончыцца ня можа. “Займайцеся гэтым на здароўе, але на супрацьлеглы пол не забывайцеся! - кажа Лёш а, 22 гады. - А то сустракаеш дзяўчат “навош та мне, маўляў, мужчына, калi я ўсё ўмею сама i раблю гэта лепш?” Па вялікім рахунку, мастурбацыя - гэта таксама паўнацэнны сэкс. Аргазм жа сапраўдны, а не ф альш ывы. Адзінае, ш то дзеліш яго з самім сабой. Таму на ф аменкаўскі жарт “Сэкс безь дзяўчыны - прыкмета дурачыны” можна сьмела забіць. Лю бы мужчына пры жаданьні можа ўзгадаць, калі ён ад самога сябе кончыў так, як не канчаў дагэтуль ні з адной дзяўчынай. Зноў-ткі прамаўчым пра дзяўчын: часам складаецца ўражаньне, ш то пра жаночы аргазм пацаны толькі чыталі.

Пытаньне “Ці можа чалавек займацца мастурбацыяй і жыць полавым жыцьцём” не такое ўжо і дурное. Валянціна, якая пабралася ш лю бам са сваім хлопцам пасьля бурнага раману, з жахам узгадвае, як аднойчы засьпела 25-гадовага абраньніка ў іх ванным пакоі. Той драчыў над сьвежанькім нумарам “Хастлера”. “Я ледзь не звар'яцела. А яго рэакцыя была больш чым спакойная: ён з годнасьцю кончыў, пасьля прыйш оў на кухню, дзе я білася ў гістэрыцы, і папулярна патлумачыў, ш то “гэта” ў прыбіральні - ня здрада, а спроба застацца ва ўлоньні сям'і”.Самае цікавае, ш то пасьля гэтай размовы маладая пара ш чыра паразмаўляла, хто чаго хоча ад сэксуальнага жыцьця, і з таго моманту “я цябе кахаю ” гучала ў сямейным ложку ш тоночы па некалькі разоў. 23-гадовая Ю лія наадварот прыйш ла да ш часьлівага сямейнага жыцьця праз васьмігадовую “сола”-мастурбацыю.“Да 21 году ў мяне не было нiводнага мужчыны - яны не былi мне патрэбныя, бо я задавальняла сябе сама. У 22 у мяне зьявiўся сябар. У нас былi вельмi добрыя адносiны, але я баялася яму даверыцца цалкам. Папросту выбiрала. М ой новы сябар быў супэр: я патлумачыла яму сытуацыю, і мы зь iм сталі займацца пэтынгам. Такiм чынам, я таксама атрымлiвала задавальненьне, i больш ага мне не было патрэбна. Да нейкага моманту, калі зразумела, ш то магу яму цалкам давяраць. Зараз мы займаемся сэксам, i я атрымлiваю агромнiстае задавальненьне”.

на гэтую тэму

Х..ІМ ОРКАЎКА

“ТРЫ ХВІЛІНЫ РАДАСЬЦІ...

IНIЯКАЙ М АСТУРБАЦЫI

...поўны кулак гадасьці”. Такі варыянт абсалю тна натуральны - кожны займаецца тым, ш то яму даспадобы. Зусім інш ая гаворка, калі вядзецца пра вычварэньні на глебе ананізму. Ю ля В., студэнтка 2 курсу пэдунiвэрсытэту, чыя псыхіка год таму ледзь-ледзь атабарылася ў ш алёным рытме студэнцкага жыцьця, перш акурсьніцай перажыла сапраўдны ш ок. “Неяк я спазьнiлася на пару. Іду па пустым калiдоры. Раптам бачу ля акна мужчыну. Стаіць, дрочыць. І назірае за маёй рэакцыяй. Я спужалася, абыйш ла яго i пабегла. Ён - за мной. Я ў дэканат. Там выкладчыца: “Ш то здарылася?” “Там!”- толькi i змагла сказаць я i паказала на дзьверы. Яна выбегла, а мужык ужо перад самымi дзьвярыма. І порткі ягоныя ў спэрме. “Ах ты, гад! Каб ён у цябе адвалiўся, адсох! Зараз мiлiцыю выклiчу!” “Трасун” схамянуўся, упiхнуў сваё “дабро” ў ш таны, павярнуўся i пайш оў. “А ты, - сказала мне выкладчыца, - нiколi такiх дурняў ня бойся. М ацю гай як можаш, яны гэтага ня лю бяць. Галоўнае - не пужайся!” Але ж вы разумееце, ш то такiя выпадкі - выклю чэньне. Таму казаць, ш то пастаянная мастурбацыя - наўпроставы ш лях да “зрухаў па ф азе”, - тое самае, ш то сьцьвярджаць “пастаянныя заняткі сэксам - прамая дарожка да хваробы Чакацілы”.

Ясна, можна і не мастурбаваць. Цалкам верагодна, ш то меў рацыю нейкі ф ранцуз: “Дазвольце імкненьню да задавальненьняў цалкам падпарадкаваць жыцьцё цела i духу, i яно заб'е вас”.Тым жа, хто выраш ыў “завязаць” аднойчы і назаўсёды, параім скарыстацца парадамі актывістаў руху “Амэрыканцы за чысьцiню ”. Тыя забамбілі экш н “Абсалю тная чысьцiня”, скіраваны на поўнае зьнiш чэньне мастурбацыi ў Амэрыцы да 2005 году. Іх лёзунг - “Пераможам у вайне з мастурбацыяй!”. Сярод найбольш дзейсных мэтадаў барацьбы з ананізмам прапануецца кантраляваць вытворчасьць адмысловых прыладаў: “забаранiць вiбратары i iнш ыя прылады для мастурбацыi (ш то ўжо зроблена у Тэхасе)”, а спадручныя сродкі - сасiскi, каўбасы, кукурузу etc. - прадаваць наш ынкаванымі. Бацькам раяць прыглядаць за “чадамі”. Сярод прыш чоў, бясконцай прыгнечанасьці, імкненьня заставацца ў самоце і сьлядоў спэрмы на ніжняй бялізьне найбольш страш ныя - “музыка ў стылi рок”, “лiбэральныя палiтычныя погляды”, “моднiцтва” і, нарэш це, “адмаўленьне ф акту мастурбацыі”.Таму “здымiце дзьверы, ш то вядуць у спальню. Правярайце, ш то ваш ае дзiця чытае. Уставайце перш ым i выразайце з газэтаў рэкляму нiжняй бялiзны (абрэзкi паліце). Любое слэнгавае слова падазронае i можа азначаць мастурбацыю. Апранайце дзецям баксэрскiя пальчаткi, калi яны кладуцца спаць. Будзьце напагатове!”

12''2003CD / 016 12''2003CD / 017

Невясёлая казка зь лёгка прагназуемым ф іналам накш талт “так і зьелі калабка”. Але калi бацькi табе ў дзяцiнстве не патлумачылi, ш то такое добра i ш то такое дрэнна, - слухай сю ды. Дрэнна з ранку да вечара валяцца на канапе і гвалціць пульт ад тэлека. Добра цягнуць сябе за каўнер туды, дзе больш за ўсё хочацца апынуцца. Калi ў нас, маладых i прыгожых, мала грош ай і часу - гэта нармальна, але калi не хапае амбiцыяў ламацца ў патрэбныя нам дзьверы - гэта дыягназ.

Страх перад рызыкай сапсаваў жыцьцё не аднаму чалавеку. Навош та выпускаць з рук тое, ш то ўжо ёсьць: які-ніякі, а інстытут, хоць 40 000, але ж стыпэндыя. Тое самае датычыцца дрэннага месца працы, надакучлівага бойф рэнда, няўдалай прычоскi. Чым ты маладзейш ы, тым больш ае маеш права карэктаваць сваё жыцьцё. Пакуль яно не скарэктавала цябе.

У цябе самога ш мат знаёмых, якiя ўжо на перш ым курсе зразумелi, ш то выбраная праф эсiя перакрыжоўваецца зь іхнымі інтарэсамі, як дзьве паралельныя прамыя. Упэўніўш ыся ў гэтым, больш асьць элемэнтарна забівае на вучобу, нават ня думаю чы ш тосьцi мяняць. Спадзяемся на звыклае “абы корка”, а хутчэй за ўсё баімся адыйсьцi ад Генэральнай Лініі Партыі: ш кола - унiвэр - разьмеркаваньне - праца - пэнсія (па магчымасьці) - магілка (абавязкова). Але нават у ідэальнай матрыцы бываю ць збоі. Звычайная дзяўчынка Каця аднойчы задумалася, чаму гэта яна вучыцца ў Лiнгвiстычным унiвэрсытэце, калі ўсё жыцьцё марыла быць дызайнэрам? Задумалася i ўспомнiла, ш то яе мацi ў свой час так і не змагла паступiць у “ін'яз”, а таму з маленства для Кацi была адна дарога - у перакладчыкі. Кацю ха, дзеўка з характарам, пасьля трэцяга курсу больш у Лінгвістычны не пайш ла, а паступiла ў Акадэмiю мастацтваў. “Насамрэч усё было ня так проста. Нават сябры зьдзiўлялiся майму раш эньню: ненармальная, жыла б сабе спакойна! Затое цяпер многiя з зайздрасьцю зазначаю ць, ш то мне ш анцуе: займаю ся лю бiмай справай і яш чэ грош ы за гэта атрымлiваю ”.

Ну, давай крыху паныем яш чэ. Канечне, добра Каці (Васю, М аш ы), яна ведае, чаго хоча. А тут куды ні сунься... О К. Калі ня ведаеш, чым заняцца, займіся пош укам Ідэі. Знайдзі свой самы вялікі талент і распрацуй небанальны плян яго рэалізацыі. Скажам, ты зьбіраеш піўныя коркі (а твая маман паціху разьбірае завалы). Чаму б табе не дамовіцца зь якой-небудзь мастацкай галерэяй і не правесьці пэрф орманс - проста ў сябе ў двары скласьці з гэтых коркаў скульптуру? З падачы галерэі хоць тры журналісты, але прыйдуць (у М енску заўсёды знойдуцца тры журналісты, якім няма чаго рабіць). З трох два напіш уць артыкулы, адзін зь якіх прапусьціць рэдактар. Такім чынам, ты робіш перш ы крок да званьня культавага мастака-пэрф ормэра.

Тое самае: хлопчык Ваня вельмі лю біў поўзаць па дахах, дрэвах і каналізацыях. Так у М енску зьявілася гульня “Схватка”. Істотна: Ваня нядоўга ламаў галаву над сваёй ідэяй - ён узяў яе з галівудзкага кіно з такой самай назвай і “творча перапрацаваў”. Творча перапрацаваць можна ўсё, нават самае вялікае г*.

Забіна інстынктсамазахаваньня.

Рабіпа-свойму.

Ш укай ідэю.

М акс Агееў, Алена Рагель

У адной маленькай краіне, на ўскрайку спальнага раёну ж ы ў хлопчы к Коля Какаш кін са сваімі мамай і татам. Сярэдняга росту, сярэдняга розуму, сярэдняга дастатку. Па апош нім пункце ня вы клю чаны я і больш сур'ёзны я праблемы.Хадзіў ва ўнівэр, сядзеў амаль усе пары, поты м іш оў у бібліятэку, гартаў нейкую заны дзганую кнiжку, а ўвечары скардзіўся бацькам, як цяж ка малады м прабівацца ў ж ы цьці. І, кары стаю чы ся ны цьцём, страсаў зь іх капейкі на таннае пойла і цы гарэты. Ты м часам ягоны аднакурсьнік Вася Цукеркін самастойна зды маў кватэру ў цэнтры, дазваляў сабе “Kent” і “Tuborg” ды, па дабры нi душ эўнай, спрабаваў калi-нiкалi тлумачы ць Каляну, ш то залатая ры бка сама нi да каго ў лож ак ня скача. Пасьля гэткіх размоваў Коля доўга думаў над сэнсам бы цьця, але ўрэш це пры ходзіў да вы сновы, ш то па ж ы цьці яму проста не ш анцуе - ня там нарадзіўся, не туды паступіў... Дзякуй Богу, не адзін такі.

За !!!

12''2003CD / 016 12''2003CD / 017

Невясёлая казка зь лёгка прагназуемым ф іналам накш талт “так і зьелі калабка”. Але калi бацькi табе ў дзяцiнстве не патлумачылi, ш то такое добра i ш то такое дрэнна, - слухай сю ды. Дрэнна з ранку да вечара валяцца на канапе і гвалціць пульт ад тэлека. Добра цягнуць сябе за каўнер туды, дзе больш за ўсё хочацца апынуцца. Калi ў нас, маладых i прыгожых, мала грош ай і часу - гэта нармальна, але калi не хапае амбiцыяў ламацца ў патрэбныя нам дзьверы - гэта дыягназ.

Страх перад рызыкай сапсаваў жыцьцё не аднаму чалавеку. Навош та выпускаць з рук тое, ш то ўжо ёсьць: які-ніякі, а інстытут, хоць 40 000, але ж стыпэндыя. Тое самае датычыцца дрэннага месца працы, надакучлівага бойф рэнда, няўдалай прычоскi. Чым ты маладзейш ы, тым больш ае маеш права карэктаваць сваё жыцьцё. Пакуль яно не скарэктавала цябе.

У цябе самога ш мат знаёмых, якiя ўжо на перш ым курсе зразумелi, ш то выбраная праф эсiя перакрыжоўваецца зь іхнымі інтарэсамі, як дзьве паралельныя прамыя. Упэўніўш ыся ў гэтым, больш асьць элемэнтарна забівае на вучобу, нават ня думаю чы ш тосьцi мяняць. Спадзяемся на звыклае “абы корка”, а хутчэй за ўсё баімся адыйсьцi ад Генэральнай Лініі Партыі: ш кола - унiвэр - разьмеркаваньне - праца - пэнсія (па магчымасьці) - магілка (абавязкова). Але нават у ідэальнай матрыцы бываю ць збоі. Звычайная дзяўчынка Каця аднойчы задумалася, чаму гэта яна вучыцца ў Лiнгвiстычным унiвэрсытэце, калі ўсё жыцьцё марыла быць дызайнэрам? Задумалася i ўспомнiла, ш то яе мацi ў свой час так і не змагла паступiць у “ін'яз”, а таму з маленства для Кацi была адна дарога - у перакладчыкі. Кацю ха, дзеўка з характарам, пасьля трэцяга курсу больш у Лінгвістычны не пайш ла, а паступiла ў Акадэмiю мастацтваў. “Насамрэч усё было ня так проста. Нават сябры зьдзiўлялiся майму раш эньню: ненармальная, жыла б сабе спакойна! Затое цяпер многiя з зайздрасьцю зазначаю ць, ш то мне ш анцуе: займаю ся лю бiмай справай і яш чэ грош ы за гэта атрымлiваю ”.

Ну, давай крыху паныем яш чэ. Канечне, добра Каці (Васю, М аш ы), яна ведае, чаго хоча. А тут куды ні сунься... О К. Калі ня ведаеш, чым заняцца, займіся пош укам Ідэі. Знайдзі свой самы вялікі талент і распрацуй небанальны плян яго рэалізацыі. Скажам, ты зьбіраеш піўныя коркі (а твая маман паціху разьбірае завалы). Чаму б табе не дамовіцца зь якой-небудзь мастацкай галерэяй і не правесьці пэрф орманс - проста ў сябе ў двары скласьці з гэтых коркаў скульптуру? З падачы галерэі хоць тры журналісты, але прыйдуць (у М енску заўсёды знойдуцца тры журналісты, якім няма чаго рабіць). З трох два напіш уць артыкулы, адзін зь якіх прапусьціць рэдактар. Такім чынам, ты робіш перш ы крок да званьня культавага мастака-пэрф ормэра.

Тое самае: хлопчык Ваня вельмі лю біў поўзаць па дахах, дрэвах і каналізацыях. Так у М енску зьявілася гульня “Схватка”. Істотна: Ваня нядоўга ламаў галаву над сваёй ідэяй - ён узяў яе з галівудзкага кіно з такой самай назвай і “творча перапрацаваў”. Творча перапрацаваць можна ўсё, нават самае вялікае г*.

Забіна інстынктсамазахаваньня.

Рабіпа-свойму.

Ш укай ідэю.

М акс Агееў, Алена Рагель

У адной маленькай краіне, на ўскрайку спальнага раёну ж ы ў хлопчы к Коля Какаш кін са сваімі мамай і татам. Сярэдняга росту, сярэдняга розуму, сярэдняга дастатку. Па апош нім пункце ня вы клю чаны я і больш сур'ёзны я праблемы.Хадзіў ва ўнівэр, сядзеў амаль усе пары, поты м іш оў у бібліятэку, гартаў нейкую заны дзганую кнiжку, а ўвечары скардзіўся бацькам, як цяж ка малады м прабівацца ў ж ы цьці. І, кары стаю чы ся ны цьцём, страсаў зь іх капейкі на таннае пойла і цы гарэты. Ты м часам ягоны аднакурсьнік Вася Цукеркін самастойна зды маў кватэру ў цэнтры, дазваляў сабе “Kent” і “Tuborg” ды, па дабры нi душ эўнай, спрабаваў калi-нiкалi тлумачы ць Каляну, ш то залатая ры бка сама нi да каго ў лож ак ня скача. Пасьля гэткіх размоваў Коля доўга думаў над сэнсам бы цьця, але ўрэш це пры ходзіў да вы сновы, ш то па ж ы цьці яму проста не ш анцуе - ня там нарадзіўся, не туды паступіў... Дзякуй Богу, не адзін такі.

За !!!

12''2003CD / 018 12''2003CD / 019

Вазьмі ідэю, якую ў Беларусі яш чэ ніхто ня “круціць”. Паспрабуй перасадзіць яе на мясцовую глебу. Прыемна назіраць, як у М енску зьяўляю цца “эксклю зівы”, даўно вядомыя ва ўсім астатнім сьвеце. Нядаўна на прыпынках разьвеш алі аб'явы: новая паслуга, “рэкляма на небе”. Тое, ш то ў Парыжы практыкавалася яш чэ ў 98-м - лязэрная праекцыя рэклямных аб'яваў на начное неба, - нарэш це зьявілася і тут. На некаторы час група таварыш аў атрымала, як кажуць эканамісты, унікальны рэсурс. Лохамі будуць, калі не разбагацею ць.

“Пазычыць” ідэю - справа добрая. Бяз жартаў. М ы ш чыра радаваліся, калі пабачылі новы сайт адной беларускай газэты, які вонкава і ф ункцыянальна нагадвае партал Christian Science Monitor. А) Ня самы благі прыклад для перайманьня. Б) Перанята крэатыўна, у “наш ых” свая спэцыф іка, свае плю сы і мінусы. У выніку маем новы прадукт, які, гіпатэтычна, па сваіх якасьцях не саступае найлепш ым узорам. Гэта называецца зьлізаць граматна. Як пазычаць няграматна - ты ведаеш. Гэта завецца “атакай клонаў”: “Джынс” і “Джаз”, “Схватка” і “О хота”...

Калi ты не выклю чаеш, ш то сьвет створаны менавiта для цябе, успомнi: навокал яш чэ ш мат такіх жа яркiх, таленавiтых і разумных гультаёў. Растлумач iм, ш то сёньня модна быць актыўным, моцным і ўпартым. Стань для іх маленькім М ао. Іхныя мазгі могуць працаваць лепш за твае, іх трэба проста разагнаць, як разганяю ць працэсары. Да таго ж, кампанія - гэта карысныя знаёмствы. Падумай, хто і як можа табе дапамагчы. Калі ты ўсё яш чэ марыш склеіць зь піўных коркаў статую Свабоды, варта паш укаць у сваім акружэньні некага, у каго знаёмыя працую ць у галерэях, газэтах, на TV...

У Эўропе працую ць некалькі правайдэраў мабільнай сувязі, якія прадастаўляю ць свае паслугі БЯСПЛАТНА (тарыф “Бясплатны”... гучыць?). З маленькай агаворкай: кожныя 10 сэкундаў размовы ты чуеш рэклямны джынгл. Цяпер уяві: прыходзіш ты, пан Цукеркін, з гэтай ідэяй да гендырэктара кампаніі Velcom. Хутчэй за ўсё, ён цябе адправіць туды, адкуль яш чэ ніхто не вяртаўся, бо далекавата. Сцэнар нумар два. На поўным сур'ёзе заганяеш гэтую лухту сваім сябрам, ствараеце крэатыўную каманду, разьбіваеце задачы. Перш ы зьбірае інф армацыю пра такіх правайдэраў: кліенты, рэйтынгі, абарот і г.д. Другі вылічвае мэтавую аўдыторыю тарыф у: трэба раскапаць зьвесткі, які грамадзкі сэгмэнт больш за ўсё ня лю біць плаціць за тэлеф он (у каго найчасьцей мінус на рахунку). Зрабіць гэта можна праз знаёмых, ш то працую ць у оф ісе якой-небудзь мабільнай кампаніі. Хутчэй за ўсё больш асьць “неплацельш чыкаў” будуць маладыя лю дзi, у асноўным студэнты. Тут уклю чаеш ся ў справу ты і, як самы талковы, прадумваеш стратэгію кампаніі: хто павінен рэклямавацца праз мабілы і як іх у гэтым зацікавіць. Складаеш сьпіс магчымых кліентаў, пралічваеш патэнцыйныя паступленьні ад рэклямы, параўноўваеш іх з выдаткамі. Калі гіпатэтычна ты не апынуўся ў мінусе, застаецца апош ні ш трых: расьпісаць склад і ф ункцыі аддзелу, занятага ў праекце “Тарыф Бясплатны”, раздрукаваць усе дыяграмы, разьлікі і табліцы, паставіць свой copyright, скласьці ўсё гэтае дабро ў тэчку і ісьці да таго ж дырэктара з падрабязным плянам новага тарыф у.

Арыентуйся на мясцовасьці.

Лепей кампаніяй.

Пад клю ч.

Натуральна, цябе паш лю ць. Адназначна - ужо ня так далёка. Але, магчыма, празь некаторы час адклічуць назад для дадатковага сумоўя.

Канечне, гэта ідэальны варыянт. Амаль кожны малады чалавек на сваёй скуры адчуў: знайсьцi ш тосьцi вартае бяз досьведу працы ў наш ай краiне амаль немагчыма. Але з адной агаворкай: у гэтае “амаль” упісваю цца насамрэч нестандартныя і нахабныя Цукеркіны. Адзiн цяпер ужо даволі вядомы дыджэй, каб уладкавацца на працу, цэлы год надакучваў свайму сёньняш няму кiраўнiцтву. “Спачатку я нахабна адчынiў дзьверы i сказаў: гэй, зірніце, якi я клясны ! М не папулярна патлумачылi, ш то гэткiх жа на кожным кроку як сабак. Але я прыйш оў яш чэ раз, i яш чэ... Напэўна, iм проста надакучыла, i мне ўсё ж прапанавалi такую-сякую працу. Грош ы сьмеш ныя, часу займала даф іга. Але ж не дарэмна я столькi хадзіў. Гэта ўжо стала справай гонару. Праз год майго неймавернага нахабства мне даверылi перш ы начны этэр. М енавiта тады я i зразумеў, ш то немагчымага няма”.

Паводле Энгельса, праца ператварыла малпу ў чалавека. Законы эвалю цыі дагэтуль ня вывучаныя дасканала: цалкам магчыма, пасіўнасьць ды аморф насьць могуць павярнуць гiсторыю назад. I аднойчы ранкам зь лю стэрка на цябе зірне ня звыклы сымпатычны тварык, а забаўная гэткая пыска. Пітэкантрапа Колі Какаш кіна.

Сьвяціся.

12''2003CD / 018 12''2003CD / 019

Вазьмі ідэю, якую ў Беларусі яш чэ ніхто ня “круціць”. Паспрабуй перасадзіць яе на мясцовую глебу. Прыемна назіраць, як у М енску зьяўляю цца “эксклю зівы”, даўно вядомыя ва ўсім астатнім сьвеце. Нядаўна на прыпынках разьвеш алі аб'явы: новая паслуга, “рэкляма на небе”. Тое, ш то ў Парыжы практыкавалася яш чэ ў 98-м - лязэрная праекцыя рэклямных аб'яваў на начное неба, - нарэш це зьявілася і тут. На некаторы час група таварыш аў атрымала, як кажуць эканамісты, унікальны рэсурс. Лохамі будуць, калі не разбагацею ць.

“Пазычыць” ідэю - справа добрая. Бяз жартаў. М ы ш чыра радаваліся, калі пабачылі новы сайт адной беларускай газэты, які вонкава і ф ункцыянальна нагадвае партал Christian Science Monitor. А) Ня самы благі прыклад для перайманьня. Б) Перанята крэатыўна, у “наш ых” свая спэцыф іка, свае плю сы і мінусы. У выніку маем новы прадукт, які, гіпатэтычна, па сваіх якасьцях не саступае найлепш ым узорам. Гэта называецца зьлізаць граматна. Як пазычаць няграматна - ты ведаеш. Гэта завецца “атакай клонаў”: “Джынс” і “Джаз”, “Схватка” і “О хота”...

Калi ты не выклю чаеш, ш то сьвет створаны менавiта для цябе, успомнi: навокал яш чэ ш мат такіх жа яркiх, таленавiтых і разумных гультаёў. Растлумач iм, ш то сёньня модна быць актыўным, моцным і ўпартым. Стань для іх маленькім М ао. Іхныя мазгі могуць працаваць лепш за твае, іх трэба проста разагнаць, як разганяю ць працэсары. Да таго ж, кампанія - гэта карысныя знаёмствы. Падумай, хто і як можа табе дапамагчы. Калі ты ўсё яш чэ марыш склеіць зь піўных коркаў статую Свабоды, варта паш укаць у сваім акружэньні некага, у каго знаёмыя працую ць у галерэях, газэтах, на TV...

У Эўропе працую ць некалькі правайдэраў мабільнай сувязі, якія прадастаўляю ць свае паслугі БЯСПЛАТНА (тарыф “Бясплатны”... гучыць?). З маленькай агаворкай: кожныя 10 сэкундаў размовы ты чуеш рэклямны джынгл. Цяпер уяві: прыходзіш ты, пан Цукеркін, з гэтай ідэяй да гендырэктара кампаніі Velcom. Хутчэй за ўсё, ён цябе адправіць туды, адкуль яш чэ ніхто не вяртаўся, бо далекавата. Сцэнар нумар два. На поўным сур'ёзе заганяеш гэтую лухту сваім сябрам, ствараеце крэатыўную каманду, разьбіваеце задачы. Перш ы зьбірае інф армацыю пра такіх правайдэраў: кліенты, рэйтынгі, абарот і г.д. Другі вылічвае мэтавую аўдыторыю тарыф у: трэба раскапаць зьвесткі, які грамадзкі сэгмэнт больш за ўсё ня лю біць плаціць за тэлеф он (у каго найчасьцей мінус на рахунку). Зрабіць гэта можна праз знаёмых, ш то працую ць у оф ісе якой-небудзь мабільнай кампаніі. Хутчэй за ўсё больш асьць “неплацельш чыкаў” будуць маладыя лю дзi, у асноўным студэнты. Тут уклю чаеш ся ў справу ты і, як самы талковы, прадумваеш стратэгію кампаніі: хто павінен рэклямавацца праз мабілы і як іх у гэтым зацікавіць. Складаеш сьпіс магчымых кліентаў, пралічваеш патэнцыйныя паступленьні ад рэклямы, параўноўваеш іх з выдаткамі. Калі гіпатэтычна ты не апынуўся ў мінусе, застаецца апош ні ш трых: расьпісаць склад і ф ункцыі аддзелу, занятага ў праекце “Тарыф Бясплатны”, раздрукаваць усе дыяграмы, разьлікі і табліцы, паставіць свой copyright, скласьці ўсё гэтае дабро ў тэчку і ісьці да таго ж дырэктара з падрабязным плянам новага тарыф у.

Арыентуйся на мясцовасьці.

Лепей кампаніяй.

Пад клю ч.

Натуральна, цябе паш лю ць. Адназначна - ужо ня так далёка. Але, магчыма, празь некаторы час адклічуць назад для дадатковага сумоўя.

Канечне, гэта ідэальны варыянт. Амаль кожны малады чалавек на сваёй скуры адчуў: знайсьцi ш тосьцi вартае бяз досьведу працы ў наш ай краiне амаль немагчыма. Але з адной агаворкай: у гэтае “амаль” упісваю цца насамрэч нестандартныя і нахабныя Цукеркіны. Адзiн цяпер ужо даволі вядомы дыджэй, каб уладкавацца на працу, цэлы год надакучваў свайму сёньняш няму кiраўнiцтву. “Спачатку я нахабна адчынiў дзьверы i сказаў: гэй, зірніце, якi я клясны ! М не папулярна патлумачылi, ш то гэткiх жа на кожным кроку як сабак. Але я прыйш оў яш чэ раз, i яш чэ... Напэўна, iм проста надакучыла, i мне ўсё ж прапанавалi такую-сякую працу. Грош ы сьмеш ныя, часу займала даф іга. Але ж не дарэмна я столькi хадзіў. Гэта ўжо стала справай гонару. Праз год майго неймавернага нахабства мне даверылi перш ы начны этэр. М енавiта тады я i зразумеў, ш то немагчымага няма”.

Паводле Энгельса, праца ператварыла малпу ў чалавека. Законы эвалю цыі дагэтуль ня вывучаныя дасканала: цалкам магчыма, пасіўнасьць ды аморф насьць могуць павярнуць гiсторыю назад. I аднойчы ранкам зь лю стэрка на цябе зірне ня звыклы сымпатычны тварык, а забаўная гэткая пыска. Пітэкантрапа Колі Какаш кіна.

Сьвяціся.

12''2003CD / 022 12''2003CD / 023

Пасьля бару яны зноў разыходзяцца па дамах. Адзін зь іх, умоўна назавем яго Андрэем, ідзе ў сваю “абш чагу для бежанцаў”. Яму 19, ён прыехаў зь невялічкага беларускага мястэчка, дзе заўсёды адрозьніваўся ад сябрукоў больш ай прадпрымальнасьцю. Зарабляў на перапродажы каш тоўных мэталаў і час ад часу езьдзіў на апазыцыйныя мітынгі ў М енск. Апош няе рабіў па перакананьнях, але не без прыцэлу застацца аднойчы, да прыкладу, у Германіі на правах палітычнага бежанца. Тое і зьдзейсьнілася год таму.Пасьля візыту ў адпаведныя органы і пачатку праверак высьветлілася, ш то пэрсона герр Андрэя мала цікавіла беларускія спэцслужбы, і тыя нават не спрабавалі палітычна перасьледаваць пацана. Перш апачатковы плян застацца нібыта ляснуў, але гэта яш чэ нічога ня значыць: у бю ракратычнай Германіі падобныя справы разглядаю цца вельмі доўга, ледзь не гадамі. А на час чаканьня (незалежна ад ш анцаў на атрыманьне станоўчага адказу) грамадзянам з Андрэевымі амбіцыямі надаецца аф іцыйны статус - “асоба, якая просіць палітычнага прытулку”. М енавіта слова “просіць” цягне за сабой дзяржаўную апеку ў выглядзе жыльлёвай плош чы ў адпаведным інтэрнаце, аплачаных страховак і 200 эўра ў месяц на харчаваньне і кіш энныя расходы. Для Германіі няш мат, але ня так і кепска. Зрэш ты, Андрэй лічыць па-інш аму: “Як можа малады чалавек жыць на тыя грош ы?” Ісьці працаваць? Тая ж бясконцая цяганіна з дакумэнтамі, да таго ж трэба ведаць мову. Калі ж працаваць “па-чорнаму”, то атрымаеш капейкі, а крый Божа эміграцыйныя органы зловяць - “Вяртаньне на Радзіму” ў стылі Агінскага забясьпечана... Атрымліваецца, ш то крадзеж - ня самая горш ая пэрспэктыва для паўлегальнага эмігранта. Да таго ж яш чэ ў Беларусі нехта зь сяброў дзяліўся, ш то “п*зьдзіць у немцаў вельмі проста - яны дурныя!” Па ш чырасьці, гэта і быў перш апачатковы, сапраўдны прыцэл для паездкі. Ня дзіва, ш то беларус адразу знайш оў сябрукоў, якія і інсцэнізавалі “Карты, грош ы, два ствалы” на абсягах буцікаў Бэрліну. “Так, пасадзіць могуць, - распавядае Андрэй, - але толькі калі возьмуць з доказамі на руках, а калі пасьпеў “скінуць” рэчы, то ўсё - паразьбіраю цца і адпусьцяць. Тут і з паліцыянтамі можна лаяцца, ня тое ш то ў нас!” Для пацаноў, якія неаднойчы зьведвалі “ласкі” беларускіх мянтоў, гэта асаблівы кайф - стаў сабе, разыгрываеш перад удзячнай публікай глуханямых, “даўнаў”, “прыпадачных”. Ходзіць байка пра беларускага хлопца, які на стандартнае пытаньне паліцыянта “вы прыехалі па візе?” адказаў: “А вы ў 41-ым да нас па візе прыяжджалі?” Проста і з густам.

Каця Іваноўская

У пастаянны м руху пакупнікоў дарагога бэрлінскага буціку іх адразу і не пры кмеціш, але насамрэч гэты я два ю накі - разам. Адзін зь іх накіроўваецца зь некалькімі вы браны мі рэчамі ў пры мерачную, але неўзабаве расчаравана вы ходзіць адтуль і пакідае буцік. Не праходзіць і некалькіх хвілінаў, як другі робіць тое самае: заходзіць у тую ж пры мерачную, таксама нічога не купляе і гэтаксама вы праўляецца на лю дную вуліцу - ягоны я рухі дакладна капію ю ць рухі перш ага, адно ш то зь невялікім адставаньнем. Нібы зды маецца другі кінош ны дубль. На вуліцы яны не паказваю ць сваёй радасьці і кураж у - разы ходзяцца ў розны я бакі як чуж ы я, каб пазьней сустрэцца як сябры ў просьценькім бары і парадавацца посьпеху ды ўдачы - сёньня рэчаў у буціку яны сапраўды “нап*зьдзілі” на круглую суму. А ўсе ўбачы лі толькі кіно ў іх пастаноўцы. Там яны “зоркі”, а паліцы янты і ахоўнікі - “чарговы раз разьведзены я лохі”. Адно ш то ў хлопцаў сцэнар спрош чаны: напраўду гэта бы ў інш ы ф ільм, і актораў у ім куды больш.

ЯК БЕЛАРУСЫ ПАДЫ М АЮ ЦЬ НЯМ ЕЦКIЯ БУЦIКI

ЯК БЕЛАРУСЫ ПАДЫ М АЮ ЦЬ НЯМ ЕЦКIЯ БУЦIКI / ЯК БЕЛАРУСЫ ПАДЫ М АЮ ЦЬ НЯМ ЕЦКIЯ БУЦIКI / ЯК БЕЛАРУСЫ ПАДЫ М АЮ ЦЬ НЯМ ЕЦКIЯ БУЦIКI / ЯК БЕЛАРУСЫ ПАДЫ М АЮ ЦЬ НЯМ ЕЦКIЯ БУЦIКI / ЯК БЕЛАРУСЫ ПАДЫ М АЮ ЦЬ

НЯМ ЕЦКIЯ БУЦIКI / ЯК БЕЛАРУСЫ ПАДЫ М АЮ ЦЬ НЯМ ЕЦКIЯ БУЦIКI / ЯК БЕЛАРУСЫ ПАДЫ М АЮ ЦЬ НЯМ ЕЦКIЯ БУЦIКI / ЯК БЕЛАРУСЫ ПАДЫ М АЮ ЦЬ НЯМ ЕЦКIЯ БУЦIКI / ЯК БЕЛАРУСЫ

ПАДЫ М АЮ ЦЬ НЯМ ЕЦКIЯ БУЦIКI / ЯК БЕЛАРУСЫ ПАДЫ М АЮ ЦЬ НЯМ ЕЦКIЯ БУЦIКI / ЯК БЕЛАРУСЫ ПАДЫ М АЮ ЦЬ НЯМ ЕЦКIЯ БУЦIКI /

12''2003CD / 022 12''2003CD / 023

Пасьля бару яны зноў разыходзяцца па дамах. Адзін зь іх, умоўна назавем яго Андрэем, ідзе ў сваю “абш чагу для бежанцаў”. Яму 19, ён прыехаў зь невялічкага беларускага мястэчка, дзе заўсёды адрозьніваўся ад сябрукоў больш ай прадпрымальнасьцю. Зарабляў на перапродажы каш тоўных мэталаў і час ад часу езьдзіў на апазыцыйныя мітынгі ў М енск. Апош няе рабіў па перакананьнях, але не без прыцэлу застацца аднойчы, да прыкладу, у Германіі на правах палітычнага бежанца. Тое і зьдзейсьнілася год таму.Пасьля візыту ў адпаведныя органы і пачатку праверак высьветлілася, ш то пэрсона герр Андрэя мала цікавіла беларускія спэцслужбы, і тыя нават не спрабавалі палітычна перасьледаваць пацана. Перш апачатковы плян застацца нібыта ляснуў, але гэта яш чэ нічога ня значыць: у бю ракратычнай Германіі падобныя справы разглядаю цца вельмі доўга, ледзь не гадамі. А на час чаканьня (незалежна ад ш анцаў на атрыманьне станоўчага адказу) грамадзянам з Андрэевымі амбіцыямі надаецца аф іцыйны статус - “асоба, якая просіць палітычнага прытулку”. М енавіта слова “просіць” цягне за сабой дзяржаўную апеку ў выглядзе жыльлёвай плош чы ў адпаведным інтэрнаце, аплачаных страховак і 200 эўра ў месяц на харчаваньне і кіш энныя расходы. Для Германіі няш мат, але ня так і кепска. Зрэш ты, Андрэй лічыць па-інш аму: “Як можа малады чалавек жыць на тыя грош ы?” Ісьці працаваць? Тая ж бясконцая цяганіна з дакумэнтамі, да таго ж трэба ведаць мову. Калі ж працаваць “па-чорнаму”, то атрымаеш капейкі, а крый Божа эміграцыйныя органы зловяць - “Вяртаньне на Радзіму” ў стылі Агінскага забясьпечана... Атрымліваецца, ш то крадзеж - ня самая горш ая пэрспэктыва для паўлегальнага эмігранта. Да таго ж яш чэ ў Беларусі нехта зь сяброў дзяліўся, ш то “п*зьдзіць у немцаў вельмі проста - яны дурныя!” Па ш чырасьці, гэта і быў перш апачатковы, сапраўдны прыцэл для паездкі. Ня дзіва, ш то беларус адразу знайш оў сябрукоў, якія і інсцэнізавалі “Карты, грош ы, два ствалы” на абсягах буцікаў Бэрліну. “Так, пасадзіць могуць, - распавядае Андрэй, - але толькі калі возьмуць з доказамі на руках, а калі пасьпеў “скінуць” рэчы, то ўсё - паразьбіраю цца і адпусьцяць. Тут і з паліцыянтамі можна лаяцца, ня тое ш то ў нас!” Для пацаноў, якія неаднойчы зьведвалі “ласкі” беларускіх мянтоў, гэта асаблівы кайф - стаў сабе, разыгрываеш перад удзячнай публікай глуханямых, “даўнаў”, “прыпадачных”. Ходзіць байка пра беларускага хлопца, які на стандартнае пытаньне паліцыянта “вы прыехалі па візе?” адказаў: “А вы ў 41-ым да нас па візе прыяжджалі?” Проста і з густам.

Каця Іваноўская

У пастаянны м руху пакупнікоў дарагога бэрлінскага буціку іх адразу і не пры кмеціш, але насамрэч гэты я два ю накі - разам. Адзін зь іх накіроўваецца зь некалькімі вы браны мі рэчамі ў пры мерачную, але неўзабаве расчаравана вы ходзіць адтуль і пакідае буцік. Не праходзіць і некалькіх хвілінаў, як другі робіць тое самае: заходзіць у тую ж пры мерачную, таксама нічога не купляе і гэтаксама вы праўляецца на лю дную вуліцу - ягоны я рухі дакладна капію ю ць рухі перш ага, адно ш то зь невялікім адставаньнем. Нібы зды маецца другі кінош ны дубль. На вуліцы яны не паказваю ць сваёй радасьці і кураж у - разы ходзяцца ў розны я бакі як чуж ы я, каб пазьней сустрэцца як сябры ў просьценькім бары і парадавацца посьпеху ды ўдачы - сёньня рэчаў у буціку яны сапраўды “нап*зьдзілі” на круглую суму. А ўсе ўбачы лі толькі кіно ў іх пастаноўцы. Там яны “зоркі”, а паліцы янты і ахоўнікі - “чарговы раз разьведзены я лохі”. Адно ш то ў хлопцаў сцэнар спрош чаны: напраўду гэта бы ў інш ы ф ільм, і актораў у ім куды больш.

ЯК БЕЛАРУСЫ ПАДЫ М АЮ ЦЬ НЯМ ЕЦКIЯ БУЦIКI

ЯК БЕЛАРУСЫ ПАДЫ М АЮ ЦЬ НЯМ ЕЦКIЯ БУЦIКI / ЯК БЕЛАРУСЫ ПАДЫ М АЮ ЦЬ НЯМ ЕЦКIЯ БУЦIКI / ЯК БЕЛАРУСЫ ПАДЫ М АЮ ЦЬ НЯМ ЕЦКIЯ БУЦIКI / ЯК БЕЛАРУСЫ ПАДЫ М АЮ ЦЬ НЯМ ЕЦКIЯ БУЦIКI / ЯК БЕЛАРУСЫ ПАДЫ М АЮ ЦЬ

НЯМ ЕЦКIЯ БУЦIКI / ЯК БЕЛАРУСЫ ПАДЫ М АЮ ЦЬ НЯМ ЕЦКIЯ БУЦIКI / ЯК БЕЛАРУСЫ ПАДЫ М АЮ ЦЬ НЯМ ЕЦКIЯ БУЦIКI / ЯК БЕЛАРУСЫ ПАДЫ М АЮ ЦЬ НЯМ ЕЦКIЯ БУЦIКI / ЯК БЕЛАРУСЫ

ПАДЫ М АЮ ЦЬ НЯМ ЕЦКIЯ БУЦIКI / ЯК БЕЛАРУСЫ ПАДЫ М АЮ ЦЬ НЯМ ЕЦКIЯ БУЦIКI / ЯК БЕЛАРУСЫ ПАДЫ М АЮ ЦЬ НЯМ ЕЦКIЯ БУЦIКI /

12''2003CD / 024 12''2003CD / 025

САПРАуДНАЕ КІНО

Андрэй з напарнікам толькі напачатку ня кідаю цца ў вочы прадаўцам буцікаў. Насамрэч пацаны замалыя для атаварваньня ў якім-кольвек Hugo Boss: пакупкі такой клясы і кош ту ў Эўропе могуць дазволіць сабе пераважна лю дзі сталыя і “ўладкаваныя”, кажучы проста - бюргеры перадпэнсійнага веку. Прадаўцы хлопцаў прыкмецілі, але пакупнік ёсьць пакупнік. Хлопцы ж заўважаю ць куды больш: рухі і позіркі прадаўцоў, пакупнікоў, месцазнаходжаньне відэакамэраў.Сама працэдудра крадзяжу выглядае наступным чынам: Андрэй выбірае рэчы (як правіла, гэта канкрэтны заказ “кліентаў”) і накіроўваецца зь імі ў прымерачную. Там пруткамі і інш ымі адмысловымі прыладамі здымае ахоўныя магніты (дзякую чы ім неаплачаная рэч “зьвініць” на выхадзе), пасьля прымацоўвае іх на “непатрэбную ” рэч, з апош няй выходзіць з кабінкі, веш ае на месца і сыходзіць. Рэчы без магнітаў застаю цца ў прымерачнай, адкуль іх выносіць другі.Схема ледзьве не ідэальная - простаму воку цяжка заўважыць усе махінацыі. Зь інш ага боку, як пападзеш ся з “прыладамі для выдаленьня магнітаў”, піш ы прапала - наяўныя доказы дазваляю ць ш ыць канкрэтную справу. Вядома ж, бяз казусаў не абыходзіцца. Аднойчы Андрэй, тады яш чэ недасьведчаны ва ўсіх тонкасьцях, зблытаў прымерачныя і пасьпяхова вынес з крамы рэчы аднаго з пакупнікоў, якому трэба было якраз у той момант выйсьці з кабінкі ці то каб паглядзецца ў вялікае лю стра, ці то каб падабраць неш та інш ае. У рэчах, якія вынес Андрэй, былі ўсе дакумэнты, крэдыткі, мабіла немца. Пэўна, адміністрацыя буціку адным вялікім скандалам не абыйш лася!Зараз Андрэй ведае сабе цану: нічога ня блытае, можа лёгка абхітрыць відэакамэры, прадаўцоў, магніты.

Але цяпер ён упэўніўся, ш то немцы не такія і тупыя. “Разумееш, усе рэчы ў буціках застрахаваныя, значыць, краме ў прынцыпе ўсё роўна, на чым рабіць выручку: на продажы ці крадзяжы. Але страхавым кампаніям ня ўсё адно: яны наймаю ць спэцыяльных дэтэктываў. Тыя, у адрозьненьне ад прадаўцоў, апранутыя звычайна і нібыта зьліваю цца з масай, але насамрэч пільна сочаць за пакупнікамі, адпаведна, і за намі”.

Таму, хто пасьпеў пусьціць сьлінкі хцівасьці, раю расслабіцца і паберагчы сьлінныя залозы да лепш ых часоў. Асоба, ш то “просіць палітычнага прытулку”, ф актычна ня мае ніякіх правоў у параўнаньні з тымі ж палітбежанцамі “ў законе”. 200 эўра, ш то пералічваю цца Андрэю, трапляю ць на спэцыяльную картку ці выдаю цца чэкамі, па якіх нельга атрымаць рэальныя грош ы. То бок на руках у цябе ня будзе ні рубліка (выбачайце за калямбур). Разьлічвацца такімі чэкамі і карткамі можна толькі ў некаторых крамах, якія часьцей за ўсё знаходзяцца на ўскрайку Бэрліну, а гэта ўжо само па сабе абмежаваньне свабоды і ўскосная дыскрымінацыя “не сваіх” грамадзянаў.Грош ы на картцы трэба патраціць цягам таго месяца, на які іх далі, інакш пакінутая сума згарае. Такім чынам, немагчыма сэканоміць на ш тосьці больш-менш дарагое. З чэкамі яш чэ складаней. Кожны мае вартасьць 25 эўра, але рэш ту наяўнымі граш ыма можна атрымаць на суму, ня больш ую за 10% ад вартасьці чэка, гэта значыць 2,50 эўра. То бок закупкі нават у прадуктовай краме становяцца эпапеяй з падлікам на калькулятары: ш то ўзяць, а ш то - не (купіць жа адну дробязь немагчыма!). Хочаш набыць сш ытак - будзь ласкавы, едзь “на выселкі”

ЗАСАДЫ

і закупляйся ў канцтаварах на ўвесь чэк! Абвінавачваць немцаў у недэмакратычнасьці - няўдзячны занятак (сябе ў лю стры бачылі?). Перш апачаткова карткавая сыстэма мела на мэце скарачэньне злачыннасьці, у прыватнасьці, ужываньня і распаўсю ду сярод эмігрантаў наркаты. Здавалася б, някепская ідэя, але даўно стала зразумела, ш то такая сыстэма толькі стымулю е крымінальныя захады. Ясна, ш то нарката - праблема ў лягерах і інтэрнатах для перасяленцаў, але ж ёсьць нармальнае чалавечае жаданьне мець колькі грош ай на ф іліжанку кавы ці куф аль піва ў бары, дзе карткі і чэкі не бяруць. У выніку бежанцы ўсіх нацыяў крадуць, працую ць “па-чорнаму” ці прадаю ць карткі на чорным рынку за палову іх сапраўднага кош ту.

На ф оне праблемаў у Беларусі гісторыя і наступствы выглядаю ць гэткім “лю кс-лямантам”. Эўропа сапраўды стаіць на высокім узроўні дэмакратыі і эканамічнага разьвіцьця, празь які беларусы - “вечныя жабракі” - ідэалізую ць Захад да ступені мітычнай Краіны О з. Але па сутнасьці Андрэй - асобны прыклад таго замкнёнага чортава кола праблемаў у “іх” дзяржаўным і сацыяльным уладкаваньні, няхай на свой капыл і на інш ым якасным узроўні. Кар'ера Андрэя прымуш ае яго задумацца, ш то ф актычнае спрыяньне крадзяжам у буціках і рэдкія спробы пакараньня сапраўды некаму выгадныя. Камусьці выгадна атрымліваць страхоўку за скрадзенае, камусьці часам выгадна злавіць пацаноў і палепш ыць паліцэйскую статыстыку, камусьці - прадаць скрадзенае, а камусьці - пастаянна наракаць на крыміналізаванасьць усходнеэўрапейцаў-аф рыканцаў-лацінасаў, каб падтрымаць адпаведны стэрэатып “вораг і злодзей недзе побач”.

РБ VS. EUROPE

Пры гэтым просты беларускі пацан з Бэрліну небеспадстаўна кажа, ш то “п*зьдзіць у Германіі наш мат лепей, чым жыць у Беларусі. М ая безвыходнасьць злодзея, якога калі-небудзь усё-ткі зловяць, не такая ф атальна ш эрая, як жыцьцё таты, мамы, малодш ай сястры там”.Андрэй з гонарам расказвае пра тое, ш то дапамагае бацькам. Як і яго сябрукі, ён дасылае дадому ш моткі, бытавую тэхніку, грош ы са словамі “ну, пакуль магу і пакуль бясплатна даецца...” Яго разьведзеныя бацькі ведаю ць, адкуль бяруцца падарункі, але тым ня менш прымаю ць іх. Бацька, ня вельмі пасьпяховы прадпрымальнік, кажа: “Будзеш дурнем, калі сам вернеш ся”. М ама-настаўніца часам плача па тэлеф оне, просіць вярнуцца, бо знайш ла для яго працу. Але пасылку з мабілай і адзеньнем “для бацькі” мужу не перадала. Прынцыпова. М усіць, таксама прынцыпова ўсё гэта перапрадала.А яш чэ ён расказвае пра землякоў-злодзеяў, пра кліентаў (якія заказваю ць усё: ад кавы да касьцю маў Hugo Boss), пра чачэнцаў, якія “лахаю ць” інш ых, каб кралі, бо рабіць гэта самім ім забараняе Каран, пра знаёмых, ш то сьпіваю цца і скалваю цца. “Блін, я баю ся сам сябе - болей не магу ня красьці. І трапіць у паліцыю страш на. Часам думаеш, як крута было б аднойчы наваліць цэлы кош ык прадуктаў і за ўсё гэта заплаціць у супэрмаркеце. Якія мары? Паезьдзіць па сьвеце, і лепей за ўсё так, каб гэтую прыгажосьць пабачыў нехта яш чэ... Сястра, напрыклад”. Ш чыра кажучы, я ня ведаю, ш то Андрэй прыдумаў, а ш то - не. Прынамсі, нават калі ён усё і прыдумаў, то так рэалістычна, ш то паверыў сам. Ня ведаю... Падчас наш ай апош няй сустрэчы ў Бэрліне ён сказаў, ш то зьбіраецца перабрацца ў якую-небудзь інш ую эўрапейскую краіну, дзе, можа, будзе лягчэй “аф орміцца” бежанцам і дзе хутчэй за ўсё ён будзе працягваць красьці.

12''2003CD / 024 12''2003CD / 025

САПРАуДНАЕ КІНО

Андрэй з напарнікам толькі напачатку ня кідаю цца ў вочы прадаўцам буцікаў. Насамрэч пацаны замалыя для атаварваньня ў якім-кольвек Hugo Boss: пакупкі такой клясы і кош ту ў Эўропе могуць дазволіць сабе пераважна лю дзі сталыя і “ўладкаваныя”, кажучы проста - бюргеры перадпэнсійнага веку. Прадаўцы хлопцаў прыкмецілі, але пакупнік ёсьць пакупнік. Хлопцы ж заўважаю ць куды больш: рухі і позіркі прадаўцоў, пакупнікоў, месцазнаходжаньне відэакамэраў.Сама працэдудра крадзяжу выглядае наступным чынам: Андрэй выбірае рэчы (як правіла, гэта канкрэтны заказ “кліентаў”) і накіроўваецца зь імі ў прымерачную. Там пруткамі і інш ымі адмысловымі прыладамі здымае ахоўныя магніты (дзякую чы ім неаплачаная рэч “зьвініць” на выхадзе), пасьля прымацоўвае іх на “непатрэбную ” рэч, з апош няй выходзіць з кабінкі, веш ае на месца і сыходзіць. Рэчы без магнітаў застаю цца ў прымерачнай, адкуль іх выносіць другі.Схема ледзьве не ідэальная - простаму воку цяжка заўважыць усе махінацыі. Зь інш ага боку, як пападзеш ся з “прыладамі для выдаленьня магнітаў”, піш ы прапала - наяўныя доказы дазваляю ць ш ыць канкрэтную справу. Вядома ж, бяз казусаў не абыходзіцца. Аднойчы Андрэй, тады яш чэ недасьведчаны ва ўсіх тонкасьцях, зблытаў прымерачныя і пасьпяхова вынес з крамы рэчы аднаго з пакупнікоў, якому трэба было якраз у той момант выйсьці з кабінкі ці то каб паглядзецца ў вялікае лю стра, ці то каб падабраць неш та інш ае. У рэчах, якія вынес Андрэй, былі ўсе дакумэнты, крэдыткі, мабіла немца. Пэўна, адміністрацыя буціку адным вялікім скандалам не абыйш лася!Зараз Андрэй ведае сабе цану: нічога ня блытае, можа лёгка абхітрыць відэакамэры, прадаўцоў, магніты.

Але цяпер ён упэўніўся, ш то немцы не такія і тупыя. “Разумееш, усе рэчы ў буціках застрахаваныя, значыць, краме ў прынцыпе ўсё роўна, на чым рабіць выручку: на продажы ці крадзяжы. Але страхавым кампаніям ня ўсё адно: яны наймаю ць спэцыяльных дэтэктываў. Тыя, у адрозьненьне ад прадаўцоў, апранутыя звычайна і нібыта зьліваю цца з масай, але насамрэч пільна сочаць за пакупнікамі, адпаведна, і за намі”.

Таму, хто пасьпеў пусьціць сьлінкі хцівасьці, раю расслабіцца і паберагчы сьлінныя залозы да лепш ых часоў. Асоба, ш то “просіць палітычнага прытулку”, ф актычна ня мае ніякіх правоў у параўнаньні з тымі ж палітбежанцамі “ў законе”. 200 эўра, ш то пералічваю цца Андрэю, трапляю ць на спэцыяльную картку ці выдаю цца чэкамі, па якіх нельга атрымаць рэальныя грош ы. То бок на руках у цябе ня будзе ні рубліка (выбачайце за калямбур). Разьлічвацца такімі чэкамі і карткамі можна толькі ў некаторых крамах, якія часьцей за ўсё знаходзяцца на ўскрайку Бэрліну, а гэта ўжо само па сабе абмежаваньне свабоды і ўскосная дыскрымінацыя “не сваіх” грамадзянаў.Грош ы на картцы трэба патраціць цягам таго месяца, на які іх далі, інакш пакінутая сума згарае. Такім чынам, немагчыма сэканоміць на ш тосьці больш-менш дарагое. З чэкамі яш чэ складаней. Кожны мае вартасьць 25 эўра, але рэш ту наяўнымі граш ыма можна атрымаць на суму, ня больш ую за 10% ад вартасьці чэка, гэта значыць 2,50 эўра. То бок закупкі нават у прадуктовай краме становяцца эпапеяй з падлікам на калькулятары: ш то ўзяць, а ш то - не (купіць жа адну дробязь немагчыма!). Хочаш набыць сш ытак - будзь ласкавы, едзь “на выселкі”

ЗАСАДЫ

і закупляйся ў канцтаварах на ўвесь чэк! Абвінавачваць немцаў у недэмакратычнасьці - няўдзячны занятак (сябе ў лю стры бачылі?). Перш апачаткова карткавая сыстэма мела на мэце скарачэньне злачыннасьці, у прыватнасьці, ужываньня і распаўсю ду сярод эмігрантаў наркаты. Здавалася б, някепская ідэя, але даўно стала зразумела, ш то такая сыстэма толькі стымулю е крымінальныя захады. Ясна, ш то нарката - праблема ў лягерах і інтэрнатах для перасяленцаў, але ж ёсьць нармальнае чалавечае жаданьне мець колькі грош ай на ф іліжанку кавы ці куф аль піва ў бары, дзе карткі і чэкі не бяруць. У выніку бежанцы ўсіх нацыяў крадуць, працую ць “па-чорнаму” ці прадаю ць карткі на чорным рынку за палову іх сапраўднага кош ту.

На ф оне праблемаў у Беларусі гісторыя і наступствы выглядаю ць гэткім “лю кс-лямантам”. Эўропа сапраўды стаіць на высокім узроўні дэмакратыі і эканамічнага разьвіцьця, празь які беларусы - “вечныя жабракі” - ідэалізую ць Захад да ступені мітычнай Краіны О з. Але па сутнасьці Андрэй - асобны прыклад таго замкнёнага чортава кола праблемаў у “іх” дзяржаўным і сацыяльным уладкаваньні, няхай на свой капыл і на інш ым якасным узроўні. Кар'ера Андрэя прымуш ае яго задумацца, ш то ф актычнае спрыяньне крадзяжам у буціках і рэдкія спробы пакараньня сапраўды некаму выгадныя. Камусьці выгадна атрымліваць страхоўку за скрадзенае, камусьці часам выгадна злавіць пацаноў і палепш ыць паліцэйскую статыстыку, камусьці - прадаць скрадзенае, а камусьці - пастаянна наракаць на крыміналізаванасьць усходнеэўрапейцаў-аф рыканцаў-лацінасаў, каб падтрымаць адпаведны стэрэатып “вораг і злодзей недзе побач”.

РБ VS. EUROPE

Пры гэтым просты беларускі пацан з Бэрліну небеспадстаўна кажа, ш то “п*зьдзіць у Германіі наш мат лепей, чым жыць у Беларусі. М ая безвыходнасьць злодзея, якога калі-небудзь усё-ткі зловяць, не такая ф атальна ш эрая, як жыцьцё таты, мамы, малодш ай сястры там”.Андрэй з гонарам расказвае пра тое, ш то дапамагае бацькам. Як і яго сябрукі, ён дасылае дадому ш моткі, бытавую тэхніку, грош ы са словамі “ну, пакуль магу і пакуль бясплатна даецца...” Яго разьведзеныя бацькі ведаю ць, адкуль бяруцца падарункі, але тым ня менш прымаю ць іх. Бацька, ня вельмі пасьпяховы прадпрымальнік, кажа: “Будзеш дурнем, калі сам вернеш ся”. М ама-настаўніца часам плача па тэлеф оне, просіць вярнуцца, бо знайш ла для яго працу. Але пасылку з мабілай і адзеньнем “для бацькі” мужу не перадала. Прынцыпова. М усіць, таксама прынцыпова ўсё гэта перапрадала.А яш чэ ён расказвае пра землякоў-злодзеяў, пра кліентаў (якія заказваю ць усё: ад кавы да касьцю маў Hugo Boss), пра чачэнцаў, якія “лахаю ць” інш ых, каб кралі, бо рабіць гэта самім ім забараняе Каран, пра знаёмых, ш то сьпіваю цца і скалваю цца. “Блін, я баю ся сам сябе - болей не магу ня красьці. І трапіць у паліцыю страш на. Часам думаеш, як крута было б аднойчы наваліць цэлы кош ык прадуктаў і за ўсё гэта заплаціць у супэрмаркеце. Якія мары? Паезьдзіць па сьвеце, і лепей за ўсё так, каб гэтую прыгажосьць пабачыў нехта яш чэ... Сястра, напрыклад”. Ш чыра кажучы, я ня ведаю, ш то Андрэй прыдумаў, а ш то - не. Прынамсі, нават калі ён усё і прыдумаў, то так рэалістычна, ш то паверыў сам. Ня ведаю... Падчас наш ай апош няй сустрэчы ў Бэрліне ён сказаў, ш то зьбіраецца перабрацца ў якую-небудзь інш ую эўрапейскую краіну, дзе, можа, будзе лягчэй “аф орміцца” бежанцам і дзе хутчэй за ўсё ён будзе працягваць красьці.

12''2003CD / 026 12''2003CD / 027

УСЕ НА ВЫ БАРЫ ! ЗРОБІМ ГОЛАС НАРОДУ ЧУТНЫ М !

Прад'явіўш ы пэрсанальны я рэквізы ты на http://nrm.home.by, кож ны грамадзянін N.R.M. змож а вы браць сапраўды ўсенародна лю бiмую музы ку!

Папулярны ў народзе вакальна-інструмэнтальны ансамбль N.R.M. рыхтуе песенную справаздачу за 1994-2004 гады. Тое, ш то назы ваецца “зэ бэст”, будзе прэзэнтавана

8 ЛЮ ТАГА 2004 ГОДУ Ў КЗ “М ЕНСК”Занепакоеныя заўзятары творчасьці ВІА пытаю цца: ш то ім давядзецца пачуць?Толькі тое, ш то яны самі захочуць!Усенароднае галасаваньне!

VOX POPULI

НА НГ СЬВЯТЫ МIКАЛАЙ ДАЕ ПАДАРУНКI ТОЛЬКI

САЦЫЯЛЬНА НЯМОГЛЫМ I БЕЗАБАРОННЫМ ГРАМАДЗЯНАМ -

ДЗЕТКАМ. А

СТА

ТНIЯ ЗДАБЫВАЮЦЬ IХ

САМI.

КАЛI ТЫ ДЗIЦЁ, К

УПЛЯЙ ДЫСК "НАША МУЗЫКА" Ў М

УЗКРАМАХ.

КАЛI Ж

ТЫ МАЛАДЫ I НАХАБНЫ - ПАТРАБУЙ ЯГО Ў ДАВЕСАК ДА "СТУДУМКI".

НА КАМПАКЦЕ - НЯКЕПСКI Б

ЕЛАРУСКI Р

OКА-ПОПС

"ДЛЯ I АД 16-ГА

ДОВЫХ I СТА

РЭЙШЫХ".

САМА ТОЕ ДЛЯ НАС.

КАРАЦЕЙ, С

ЛУХАЕМ ПОПС.

ЯК I ТЫ.

12''2003CD / 026 12''2003CD / 027

УСЕ НА ВЫ БАРЫ ! ЗРОБІМ ГОЛАС НАРОДУ ЧУТНЫ М !

Прад'явіўш ы пэрсанальны я рэквізы ты на http://nrm.home.by, кож ны грамадзянін N.R.M. змож а вы браць сапраўды ўсенародна лю бiмую музы ку!

Папулярны ў народзе вакальна-інструмэнтальны ансамбль N.R.M. рыхтуе песенную справаздачу за 1994-2004 гады. Тое, ш то назы ваецца “зэ бэст”, будзе прэзэнтавана

8 ЛЮ ТАГА 2004 ГОДУ Ў КЗ “М ЕНСК”Занепакоеныя заўзятары творчасьці ВІА пытаю цца: ш то ім давядзецца пачуць?Толькі тое, ш то яны самі захочуць!Усенароднае галасаваньне!

VOX POPULI

НА НГ СЬВЯТЫ МIКАЛАЙ ДАЕ ПАДАРУНКI ТОЛЬКI

САЦЫЯЛЬНА НЯМОГЛЫМ I БЕЗАБАРОННЫМ ГРАМАДЗЯНАМ -

ДЗЕТКАМ. А

СТА

ТНIЯ ЗДАБЫВАЮЦЬ IХ

САМI.

КАЛI ТЫ ДЗIЦЁ, К

УПЛЯЙ ДЫСК "НАША МУЗЫКА" Ў М

УЗКРАМАХ.

КАЛI Ж

ТЫ МАЛАДЫ I НАХАБНЫ - ПАТРАБУЙ ЯГО Ў ДАВЕСАК ДА "СТУДУМКI".

НА КАМПАКЦЕ - НЯКЕПСКI Б

ЕЛАРУСКI Р

OКА-ПОПС

"ДЛЯ I АД 16-ГА

ДОВЫХ I СТА

РЭЙШЫХ".

САМА ТОЕ ДЛЯ НАС.

КАРАЦЕЙ, С

ЛУХАЕМ ПОПС.

ЯК I ТЫ.

12''2003CD / 028 12''2003CD / 029

1 ÿíâàðÿ 21:00Ive got the power present: Episode 1. JOIN the FUNK:

2ÿíâàðÿ23:00Alco-fridaysparty

3ÿíâàðÿ23:00

8ÿíâàðÿ20:00-2:00

hip-hop/RnB/funk/soul/ DJ Simon /DJ Promo one/ Night ninjas: Karp & D'MONenter: 5000

Dj Top & Dj Bergamo & Dj Simonenter: boys 7000 babies 3000

Dj Ñåíÿ & Dj Ìèòÿ & Dj Simonenter: 10000

JOIN the FUNK: hip-hop/RnB/funk/soul/ DJ Gamer/DJ Promo one/DJ Bergamoenter: free

Åæåäíåâíî ñ 12:00 ðàáîòàåò ðåñòîðàí, ãóìàííûå öåíû, åâðîïåéñêàÿ êóõíÿ, âåãèòàðèàíñêîå ìåíþ.ñ 12:00 äî 17:00 îáåäåííîå ìåíþ, ñ 18:00 ðàáîòàåò Dj-áàð, èãðàåò ðåçèäåíò êëóáà Dj Simon. ïî áóäíèì äíÿì âõîä ñâîáîäíûé

hip-hop/RnB/funk/soul/

DJ Gamer/DJ Promo one/ Night ninjas: Karp & DMONenter: free

Dj Top & Dj Bergamo & Dj Simonenter: boys 7000 babies 3000

Dj ßðèê & Dj Ñåíÿenter: 14000

29 20:00-2:00JOINtheFUNK:

30ÿíâàðÿAlco-fridaysparty

31ÿíâàðÿtrible-houseparty

ÿíâàðÿ

Þìà feat. Mr. Shizoplutoenter: 14000

hip-hop/RnB/funk/soul/

DJ Simon/DJ Bergamo/ Night ninjas: Karp & DMONenter: free

Dj Top & Dj Bergamo & Dj Simonenter: boys 7000 babies 3000

Dj Ëåøà Êîíîíîâ & Dj Palioni & Dj Simonenter: 14000

17ÿíâàðÿNightlifelaboratories2004presents

22ÿíâàðÿ20:00-2:00JOINtheFUNK:

23ÿíâàðÿAlco-fridaysparty

24ÿíâàðÿHard&Heavyparty

9ÿíâàðÿ23:00Alco-fridaysparty

10ÿíâàðÿ

15ÿíâàðÿ20:00-2:00JOINtheFUNK:

16ÿíâàðÿAlco-fridaysparty

Dj Top & Dj Bergamo & Dj Simonenter: boys 7000 babies 3000

Dj Palioni & Dj Simonenter: 14000

hip-hop/RnB/funk/soul/

DJ Gamer/DJ Promo one/DJ Simonenter: free

Dj Top & Dj Bergamo & Dj Simonenter: boys 7000 babies 3000

12''2003CD / 028 12''2003CD / 029

1 ÿíâàðÿ 21:00Ive got the power present: Episode 1. JOIN the FUNK:

2ÿíâàðÿ23:00Alco-fridaysparty

3ÿíâàðÿ23:00

8ÿíâàðÿ20:00-2:00

hip-hop/RnB/funk/soul/ DJ Simon /DJ Promo one/ Night ninjas: Karp & D'MONenter: 5000

Dj Top & Dj Bergamo & Dj Simonenter: boys 7000 babies 3000

Dj Ñåíÿ & Dj Ìèòÿ & Dj Simonenter: 10000

JOIN the FUNK: hip-hop/RnB/funk/soul/ DJ Gamer/DJ Promo one/DJ Bergamoenter: free

Åæåäíåâíî ñ 12:00 ðàáîòàåò ðåñòîðàí, ãóìàííûå öåíû, åâðîïåéñêàÿ êóõíÿ, âåãèòàðèàíñêîå ìåíþ.ñ 12:00 äî 17:00 îáåäåííîå ìåíþ, ñ 18:00 ðàáîòàåò Dj-áàð, èãðàåò ðåçèäåíò êëóáà Dj Simon. ïî áóäíèì äíÿì âõîä ñâîáîäíûé

hip-hop/RnB/funk/soul/

DJ Gamer/DJ Promo one/ Night ninjas: Karp & DMONenter: free

Dj Top & Dj Bergamo & Dj Simonenter: boys 7000 babies 3000

Dj ßðèê & Dj Ñåíÿenter: 14000

29 20:00-2:00JOINtheFUNK:

30ÿíâàðÿAlco-fridaysparty

31ÿíâàðÿtrible-houseparty

ÿíâàðÿ

Þìà feat. Mr. Shizoplutoenter: 14000

hip-hop/RnB/funk/soul/

DJ Simon/DJ Bergamo/ Night ninjas: Karp & DMONenter: free

Dj Top & Dj Bergamo & Dj Simonenter: boys 7000 babies 3000

Dj Ëåøà Êîíîíîâ & Dj Palioni & Dj Simonenter: 14000

17ÿíâàðÿNightlifelaboratories2004presents

22ÿíâàðÿ20:00-2:00JOINtheFUNK:

23ÿíâàðÿAlco-fridaysparty

24ÿíâàðÿHard&Heavyparty

9ÿíâàðÿ23:00Alco-fridaysparty

10ÿíâàðÿ

15ÿíâàðÿ20:00-2:00JOINtheFUNK:

16ÿíâàðÿAlco-fridaysparty

Dj Top & Dj Bergamo & Dj Simonenter: boys 7000 babies 3000

Dj Palioni & Dj Simonenter: 14000

hip-hop/RnB/funk/soul/

DJ Gamer/DJ Promo one/DJ Simonenter: free

Dj Top & Dj Bergamo & Dj Simonenter: boys 7000 babies 3000

12''2003CD / 030 12''2003CD / 031

Чым чалавек спачатку навучыўся гандляваць, дык гэта сваім целам. Калі раней панятак “прастытуцыя” меў нэгатыўны сэнс (ад лацінскага “апаганьваньне, абняслаўленьне”), то сёньня гэта “асабістая справа кожнага”. Таму тое, ш то студэнтачкі і студэнцікі займаю цца прастытуцыяй, стрыптызам і порна, не зьдзіўляе нікога. Ш лю ху без выш эйш ай адукацыі зараз сустрэнеш рэдка. Ды і не адны мы ў сьвеце: паводле крыніцаў у інтэрнэце, у кансэрватыўнай Брытаніі 60% студэнтак - прастытуткі. Праблема сапраўды актуальная: брытанскі ўрад адмовіў моладзі ў крэдытах, а вучыцца надта ж хочацца. Гадавую аплату за вучобу англічанкі зарабляю ць за пару месяцаў. А ш то рабіць, не вучыцца ж?..

дзе студэнцкая прастытуцыя распаўсю джана больш, то ў авангардзе будуць стаяць ВНУ гуманітарнага проф ілю. Спрацоўвае адчувальны дэф іцыт у моцнай палове чалавецтва: калі на ф акультэце чатыры хлопцы, дык тут ваўком завыеш. Да таго ж, вучыцца ў гуманітарным непараўнальна лягчэй, чым у інш ых ВНУ. Народная мудрасьць кажа: вучоба ва ўнівэры для прыстойнай дзяўчыны - пяць год вольнага часу, за якія яна нават мужа сабе знайсьці можа.Асабліва ў гэтым пляне вылучаю цца БДПУ, БДУ і “кулёк”. У “мэдзе” прастытуцыю далікатна называю ць “вывучэньнем ф ізіялягічных працэсаў на практыцы”, і ў “лябараторных вопытах” тут гатовыя ўдзельнічаць многія паненкі.Ш то да прыватнасьцяў, то кожны інтэрнат / студгарадок / ВНУ мае ўласную стомэтроўку, дзе можна “зьняць” і “зьняцца”. Ад арыгіналу яна адрозьніваецца менш ай плош чай, нізкімі кош тамі і кругласутачнай працай (“зьняць” можна і ў 8 раніцы, і ў 12 ночы). У некаторых месцах практыкуецца “макдрайв”: кліент і дзяўчына могуць дамовіцца, не адыходзячы ад касы. Ён - высунуўш ы галаву з акна маш ыны, яна - з акна пакою. Разьмяш чаю цца стомэтроўкі паблізу інтэрнатаў: БДУш ніцы і “тэхналягічкі” ходзяць на дынамаўскія “сьцякляш кі” “папіць піва” (“на чыпсы”, “на семкі” і да т.п.), будучыя пэдагагіні прагульваю цца па вул. Валадзько і ўздоўж Чэрвеньскага рынку.

КАЛІПРАСАЧЫ ЦЬ,

Алёш а Сярых

Сядж у неяк у інтэрнэт-клю бе, ш укаю рэф эрат. Часу няма, нічога патрэбнага не знаходзіцца, пастаянна вы скокваю ць банэры з парнухай. Адміністратар на ўсе мае прапановы зрабіць ш то-небудзь з гэты м грэбаны м кампом і брудам на ім ш чы ра дзівуецца: “І ш то вам тут не падабаецца? Дзяўчаткі во якія! О ба-на, глядзіце!” Толькі хачу запярэчы ць “я не па ты х справах”, як - М атка Боска - з экрана ў адны х міні-танга на мяне глядзіць яна. Распаленая, уся ў ж арсьці і ўж о гатовая да “гэтага”. М ая “родная” аднакурсьніца Танечка В. Дакладна яна: і радзімка на ш чацэ, і завуш ніцы ты я самы я, і ды і пагаворвалі пра яе ўсялякае неаднойчы.

АД СЭКСІІ ДА СЭКСІІза гэта ім плацяць

12''2003CD / 030 12''2003CD / 031

Чым чалавек спачатку навучыўся гандляваць, дык гэта сваім целам. Калі раней панятак “прастытуцыя” меў нэгатыўны сэнс (ад лацінскага “апаганьваньне, абняслаўленьне”), то сёньня гэта “асабістая справа кожнага”. Таму тое, ш то студэнтачкі і студэнцікі займаю цца прастытуцыяй, стрыптызам і порна, не зьдзіўляе нікога. Ш лю ху без выш эйш ай адукацыі зараз сустрэнеш рэдка. Ды і не адны мы ў сьвеце: паводле крыніцаў у інтэрнэце, у кансэрватыўнай Брытаніі 60% студэнтак - прастытуткі. Праблема сапраўды актуальная: брытанскі ўрад адмовіў моладзі ў крэдытах, а вучыцца надта ж хочацца. Гадавую аплату за вучобу англічанкі зарабляю ць за пару месяцаў. А ш то рабіць, не вучыцца ж?..

дзе студэнцкая прастытуцыя распаўсю джана больш, то ў авангардзе будуць стаяць ВНУ гуманітарнага проф ілю. Спрацоўвае адчувальны дэф іцыт у моцнай палове чалавецтва: калі на ф акультэце чатыры хлопцы, дык тут ваўком завыеш. Да таго ж, вучыцца ў гуманітарным непараўнальна лягчэй, чым у інш ых ВНУ. Народная мудрасьць кажа: вучоба ва ўнівэры для прыстойнай дзяўчыны - пяць год вольнага часу, за якія яна нават мужа сабе знайсьці можа.Асабліва ў гэтым пляне вылучаю цца БДПУ, БДУ і “кулёк”. У “мэдзе” прастытуцыю далікатна называю ць “вывучэньнем ф ізіялягічных працэсаў на практыцы”, і ў “лябараторных вопытах” тут гатовыя ўдзельнічаць многія паненкі.Ш то да прыватнасьцяў, то кожны інтэрнат / студгарадок / ВНУ мае ўласную стомэтроўку, дзе можна “зьняць” і “зьняцца”. Ад арыгіналу яна адрозьніваецца менш ай плош чай, нізкімі кош тамі і кругласутачнай працай (“зьняць” можна і ў 8 раніцы, і ў 12 ночы). У некаторых месцах практыкуецца “макдрайв”: кліент і дзяўчына могуць дамовіцца, не адыходзячы ад касы. Ён - высунуўш ы галаву з акна маш ыны, яна - з акна пакою. Разьмяш чаю цца стомэтроўкі паблізу інтэрнатаў: БДУш ніцы і “тэхналягічкі” ходзяць на дынамаўскія “сьцякляш кі” “папіць піва” (“на чыпсы”, “на семкі” і да т.п.), будучыя пэдагагіні прагульваю цца па вул. Валадзько і ўздоўж Чэрвеньскага рынку.

КАЛІПРАСАЧЫ ЦЬ,

Алёш а Сярых

Сядж у неяк у інтэрнэт-клю бе, ш укаю рэф эрат. Часу няма, нічога патрэбнага не знаходзіцца, пастаянна вы скокваю ць банэры з парнухай. Адміністратар на ўсе мае прапановы зрабіць ш то-небудзь з гэты м грэбаны м кампом і брудам на ім ш чы ра дзівуецца: “І ш то вам тут не падабаецца? Дзяўчаткі во якія! О ба-на, глядзіце!” Толькі хачу запярэчы ць “я не па ты х справах”, як - М атка Боска - з экрана ў адны х міні-танга на мяне глядзіць яна. Распаленая, уся ў ж арсьці і ўж о гатовая да “гэтага”. М ая “родная” аднакурсьніца Танечка В. Дакладна яна: і радзімка на ш чацэ, і завуш ніцы ты я самы я, і ды і пагаворвалі пра яе ўсялякае неаднойчы.

АД СЭКСІІ ДА СЭКСІІза гэта ім плацяць

12''2003CD / 03312''2003CD / 032

ЦПС

М аладыя лю дзі, якія ніколі не імкнуліся ў абітурыенты, выдатна ведаю ць, якое месца ў сыстэме выш эйш ай адукацыі РБ адыгрывае ЦПС і дзе яно знаходзіцца. Пра цэнтральнае п*дасховіш ча ведае ільвіная больш асьць маладых “крутых”, пэтэвэш нікаў і навучэнцаў тэхнічных ВНУ. Едуць сю ды ўсе, хто ш укае плоцкіх уцехаў. Колькасьць тых, якія захоўваю цца ў ЦПС і гатовыя па перш ым сыгнале рынуцца ў бой, можа вар'іравацца ад адной да тысячы - і амаль усе яны ня супраць. Але мусім прызнаць: сховіш ча - гэта не бардэль, М адам тут няма. Таму сам кліент прапаноўвае ехаць усім, хто выкажа зацікаўленасьць. Безумоўна, ён можа сутыкнуцца з тым, хто сапраўды “ня хоча”, але такіх пераважная менш асьць. Пачуць расповеды пра тое, як “засынала ў ложку з адным, а прачыналася зь інш ым”, можна на кожным паверсе ЦПС ледзь не праз адзін пакой.Паліна К-віч, вельмі адукаваная ў сэксе дзеўка, выраш ыла да ўласнага 20-годзьдзя назьбіраць калекцыю “100 мужыкоў”. Дзяўчына трапілася мэтанакіраваная і выраш ыла зьдзейсьніць сваю мару. ...Дзень Х на носе, калекцыя няпоўная. У сябровак, якія назіралі за пакутамі Палінкі, ужо закралася сумненьне. Але дзе там! Па натоўпах хлопцаў, ш то завісалі ў пакоі, і крыках на калідоры “Зь мяне хопіць, я К-віч сёньня трахаць ня буду” ўсе зразумелі, як яе недаацэньвалі. Пацьвярджала пасьля гэта і яна сама. Лора Палмэр, між інш ым, таксама свайму дзёньніку абяцала, ш то “калі я і буду займацца сэксам, то пастараю ся атрымаць ад гэтага больш карысьці і задавальненьня, чым мае бацькі”. Чым у яе ўсё скончылася, нагадваць ня трэба.

РО ЗНЫ Я ВАРЫ ЯНТЫ

ДЗЯКУЮ ЧЫ,НЯГЛЕДЗЯЧЫ ІНАВАТ ТАК

Навош та? “Проста так” - варыянт № 1. Сумна, арганізм патрабуе і проста рабіць няма чаго. У такіх выпадках дзяўчыны папросту высоўваю ць галаву на калідор і крычаць: “Хачу хоць якога-небудзь мужыка!” Пасьля выходзяць папаліць, і глядзі - празь некалькі хвілін зьяжджаю ць на колькі дзён “ на ш аш лыкі” зь перш ым сустрэчным. Калі куды-небудзь паехаць хочацца, а грош ай няма - таксама не праблема. Варта патусавацца каля маш ын, прыпаркаваных ля інтэрната, выбраць сабе якую - і наперад!Варыянт № 2: зарабіць грош ы / ш моткі / мабілу / аплату за мабілу / інш. Калі кліент пастаянны, зьяўляю цца пэрспэктывы на будучыню. Часьцей, вядома ж, кідаю ць. Правінцыялка Ю лія В. паступіла ў адну зь менскіх ВНУ. Бацькі засялілі малую ў інтэрнат, далі грош ы на вучобу і зьехалі. Тая пажыла колькі дзён і хутка заўважыла, ш то грош ы “неяк разыйш ліся”. Не раздумваю чы доўга, Ю лія заяўляе суседкам па пакоі, ш то зьбіраецца зарабіць. Спачатку нехта даваў ёй за працу $20, пасьля такса зьнізілася да $10. Потым Ю лія сама ўвайш ла ў смак і прыносіла ад кліентаў толькі цукеркі і касмэтыку. Аднойчы яна вярнулася пасьля трохдзённага загулу і толькі сказала: “Нават не пакармілі, сукі”. Варыянт № 3: празь пятага ці дзясятага знайсьці сваё каханьне і выйсьці замуж. У выпадку пасьпяховасьці пражэкту лёс сям'і перадвызначаны. Пры перш ай жа нагодзе мужык папракне: “Дзе б ты, бл*дота, была зараз, калі б я цябе ня ўзяў?”

Таня Зайцава, галоўная “інтэрдзевачка” СССР, памылялася, калі казала, ш то для такой сацыяльнай зьявы, як прастытуцыя, законаў і артыкулаў не прыдумалі.Дзякую чы пранікненьню камэрцыі ў інтым прастытуцыю ў Беларусі прызналі і пачалі зь ёю змагацца. Былі выдадзеныя некалькі законаў, у Адміністрацыйным кодэксе ёсьць арт. 162-1 “Занятак прастытуцыяй”. На перш ы раз ён прадугледжвае папярэджаньне ці накладаньне ш траф у ў памеры 10 мінімальных заробкаў (блізу 175 000 BRB). Тыя ж дзеяньні, зьдзейсьненыя цягам году паўторна (хутчэй за ўсё, калі трапілася паўторна, бо “два разы на год” і прастытуцыяй няёмка называць), - ш траф у 20 мінімалак. Ёсьць яш чэ пастанова беларускага ўраду за пазамінулы год “Аб дзяржаўнай праграме комплексных мераў па супрацьдзеяньні гандлю лю дзьмі і распаўсю ду прастытуцыі на 2002-2007 гг.”. Хіба ш то там напісана неш та сакрэтнае, бо знайсьці яе мы так і ня здолелі. Нягледзячы на ўсё, Беларусь знаходзіцца на трэцім месцы сярод краінаў СНД па колькасьці хворых на ВІЧ (аф іцыйна іх 4 548, неаф іцыйна - каля 13 000). А калі дадаць сю ды тыя 400 000 беларусаў, якія ш тогод хварэю ць на вэнэрычныя захворваньні... Па М енску на пранцы і інш ую трасцу кожны год хварэю ць 8 600 студэнтаў. М аралізаваць на тэму ня мае сэнсу. Агульнавядома, ш то выпускныя ў ш колах заканчваю цца ня толькі бадуном, але і мінэтам, а на адзін раддом прыпадае 12 выпадкаў прыроджанага сыф ілісу. І калі старпёры кажуць, ш то ніякіх каш тоўнасьцяў у малалетак не засталося, то настойліва раім ім паглядзець на сваіх аднагодкаў.

КЛІЕНТ-ДАЦЭНТ

Студэнцкай прастытуцыяй карыстаю цца і выкладчыкі - сталыя і дасьведчаныя пэдагогі. Некаторыя зь іх у працоўны час прэтэндую ць на ролю “другіх бацькоў” студэнтак, а па-за працай могуць “па-бацькоўску” паймець іх у прамым сэнсе. За тое, ш то далі “бясплатную кансультацыю ”, за “дапамогу ў працы над курсавой”, за “спрыяньне ў засяленьні ў інтэрнат”. “Прасьцей раз аддацца і пасьля мець гарантаванае месца-ложак у інтэрнаце, чым мыкацца і прасіць”, - упэўненая Вольга Е. Пяцікурсьніца са спакойным выглядам распавядае пра тое, як старш ыня студэнцкага праф каму прапанаваў ёй пераспаць “за абш чагу”. “Затое я дасягнула сваёй мэты”, - кажа Вольга.Прастытуцыя можа мець і “прыстойныя” ф ормы. Перш акурсьніцы-гуманітарыі з году ў год слухаю ць настаўленьні куратараў. Тыя адным зь перш ых культпаходаў для групы “зялёных” абіраю ць візыт да будучых міліцыянтаў, пажарных, вайскоўцаў - да “сапраўдных мужчын”. Для куратараў насамрэч важна, каб дурніцы-перш акурсьніцы “не бадзяліся абы з кім і абы-дзе”. Ён (які бачыць дзяўчын зрэдку і здалёк) і яна (якая прывыкла, ш то за чалавекам у ф орме як за каменнай сьцяной) у выніку пагулянак могуць “перапхнуцца”, а пасьля разьбягаю цца. Так і заканчваю цца патугі куратараў, дзеяньні якіх Крымінальны кодэкс трактуе як “зводніцтва”.

Finita la comedia калі-небудзь наступае. Дзеўкі-лімітчыцы вяртаю цца дахаты з дыплёмам аб заканчэньні ВНУ, непамерным сэксуальным досьведам і адчуваньнем сябе ў якасьці сэкс-бомбы. (Вось каму сапраўды будзе ш то ўзгадаць пад старасьць!) Адзінкам сапраўды ўдаецца зрабіць кар'еру праф эсійных путанаў і выйсьці на сапраўдную стомэтроўку. А астатнія ходзяць па гінэколягах, блукаю ць па Прылуках, трапляю ць у міліцыю ці проста жывуць звычайным жыцьцём. Карацей, нічога цікава.

12''2003CD / 03312''2003CD / 032

ЦПС

М аладыя лю дзі, якія ніколі не імкнуліся ў абітурыенты, выдатна ведаю ць, якое месца ў сыстэме выш эйш ай адукацыі РБ адыгрывае ЦПС і дзе яно знаходзіцца. Пра цэнтральнае п*дасховіш ча ведае ільвіная больш асьць маладых “крутых”, пэтэвэш нікаў і навучэнцаў тэхнічных ВНУ. Едуць сю ды ўсе, хто ш укае плоцкіх уцехаў. Колькасьць тых, якія захоўваю цца ў ЦПС і гатовыя па перш ым сыгнале рынуцца ў бой, можа вар'іравацца ад адной да тысячы - і амаль усе яны ня супраць. Але мусім прызнаць: сховіш ча - гэта не бардэль, М адам тут няма. Таму сам кліент прапаноўвае ехаць усім, хто выкажа зацікаўленасьць. Безумоўна, ён можа сутыкнуцца з тым, хто сапраўды “ня хоча”, але такіх пераважная менш асьць. Пачуць расповеды пра тое, як “засынала ў ложку з адным, а прачыналася зь інш ым”, можна на кожным паверсе ЦПС ледзь не праз адзін пакой.Паліна К-віч, вельмі адукаваная ў сэксе дзеўка, выраш ыла да ўласнага 20-годзьдзя назьбіраць калекцыю “100 мужыкоў”. Дзяўчына трапілася мэтанакіраваная і выраш ыла зьдзейсьніць сваю мару. ...Дзень Х на носе, калекцыя няпоўная. У сябровак, якія назіралі за пакутамі Палінкі, ужо закралася сумненьне. Але дзе там! Па натоўпах хлопцаў, ш то завісалі ў пакоі, і крыках на калідоры “Зь мяне хопіць, я К-віч сёньня трахаць ня буду” ўсе зразумелі, як яе недаацэньвалі. Пацьвярджала пасьля гэта і яна сама. Лора Палмэр, між інш ым, таксама свайму дзёньніку абяцала, ш то “калі я і буду займацца сэксам, то пастараю ся атрымаць ад гэтага больш карысьці і задавальненьня, чым мае бацькі”. Чым у яе ўсё скончылася, нагадваць ня трэба.

РО ЗНЫ Я ВАРЫ ЯНТЫ

ДЗЯКУЮ ЧЫ,НЯГЛЕДЗЯЧЫ ІНАВАТ ТАК

Навош та? “Проста так” - варыянт № 1. Сумна, арганізм патрабуе і проста рабіць няма чаго. У такіх выпадках дзяўчыны папросту высоўваю ць галаву на калідор і крычаць: “Хачу хоць якога-небудзь мужыка!” Пасьля выходзяць папаліць, і глядзі - празь некалькі хвілін зьяжджаю ць на колькі дзён “ на ш аш лыкі” зь перш ым сустрэчным. Калі куды-небудзь паехаць хочацца, а грош ай няма - таксама не праблема. Варта патусавацца каля маш ын, прыпаркаваных ля інтэрната, выбраць сабе якую - і наперад!Варыянт № 2: зарабіць грош ы / ш моткі / мабілу / аплату за мабілу / інш. Калі кліент пастаянны, зьяўляю цца пэрспэктывы на будучыню. Часьцей, вядома ж, кідаю ць. Правінцыялка Ю лія В. паступіла ў адну зь менскіх ВНУ. Бацькі засялілі малую ў інтэрнат, далі грош ы на вучобу і зьехалі. Тая пажыла колькі дзён і хутка заўважыла, ш то грош ы “неяк разыйш ліся”. Не раздумваю чы доўга, Ю лія заяўляе суседкам па пакоі, ш то зьбіраецца зарабіць. Спачатку нехта даваў ёй за працу $20, пасьля такса зьнізілася да $10. Потым Ю лія сама ўвайш ла ў смак і прыносіла ад кліентаў толькі цукеркі і касмэтыку. Аднойчы яна вярнулася пасьля трохдзённага загулу і толькі сказала: “Нават не пакармілі, сукі”. Варыянт № 3: празь пятага ці дзясятага знайсьці сваё каханьне і выйсьці замуж. У выпадку пасьпяховасьці пражэкту лёс сям'і перадвызначаны. Пры перш ай жа нагодзе мужык папракне: “Дзе б ты, бл*дота, была зараз, калі б я цябе ня ўзяў?”

Таня Зайцава, галоўная “інтэрдзевачка” СССР, памылялася, калі казала, ш то для такой сацыяльнай зьявы, як прастытуцыя, законаў і артыкулаў не прыдумалі.Дзякую чы пранікненьню камэрцыі ў інтым прастытуцыю ў Беларусі прызналі і пачалі зь ёю змагацца. Былі выдадзеныя некалькі законаў, у Адміністрацыйным кодэксе ёсьць арт. 162-1 “Занятак прастытуцыяй”. На перш ы раз ён прадугледжвае папярэджаньне ці накладаньне ш траф у ў памеры 10 мінімальных заробкаў (блізу 175 000 BRB). Тыя ж дзеяньні, зьдзейсьненыя цягам году паўторна (хутчэй за ўсё, калі трапілася паўторна, бо “два разы на год” і прастытуцыяй няёмка называць), - ш траф у 20 мінімалак. Ёсьць яш чэ пастанова беларускага ўраду за пазамінулы год “Аб дзяржаўнай праграме комплексных мераў па супрацьдзеяньні гандлю лю дзьмі і распаўсю ду прастытуцыі на 2002-2007 гг.”. Хіба ш то там напісана неш та сакрэтнае, бо знайсьці яе мы так і ня здолелі. Нягледзячы на ўсё, Беларусь знаходзіцца на трэцім месцы сярод краінаў СНД па колькасьці хворых на ВІЧ (аф іцыйна іх 4 548, неаф іцыйна - каля 13 000). А калі дадаць сю ды тыя 400 000 беларусаў, якія ш тогод хварэю ць на вэнэрычныя захворваньні... Па М енску на пранцы і інш ую трасцу кожны год хварэю ць 8 600 студэнтаў. М аралізаваць на тэму ня мае сэнсу. Агульнавядома, ш то выпускныя ў ш колах заканчваю цца ня толькі бадуном, але і мінэтам, а на адзін раддом прыпадае 12 выпадкаў прыроджанага сыф ілісу. І калі старпёры кажуць, ш то ніякіх каш тоўнасьцяў у малалетак не засталося, то настойліва раім ім паглядзець на сваіх аднагодкаў.

КЛІЕНТ-ДАЦЭНТ

Студэнцкай прастытуцыяй карыстаю цца і выкладчыкі - сталыя і дасьведчаныя пэдагогі. Некаторыя зь іх у працоўны час прэтэндую ць на ролю “другіх бацькоў” студэнтак, а па-за працай могуць “па-бацькоўску” паймець іх у прамым сэнсе. За тое, ш то далі “бясплатную кансультацыю ”, за “дапамогу ў працы над курсавой”, за “спрыяньне ў засяленьні ў інтэрнат”. “Прасьцей раз аддацца і пасьля мець гарантаванае месца-ложак у інтэрнаце, чым мыкацца і прасіць”, - упэўненая Вольга Е. Пяцікурсьніца са спакойным выглядам распавядае пра тое, як старш ыня студэнцкага праф каму прапанаваў ёй пераспаць “за абш чагу”. “Затое я дасягнула сваёй мэты”, - кажа Вольга.Прастытуцыя можа мець і “прыстойныя” ф ормы. Перш акурсьніцы-гуманітарыі з году ў год слухаю ць настаўленьні куратараў. Тыя адным зь перш ых культпаходаў для групы “зялёных” абіраю ць візыт да будучых міліцыянтаў, пажарных, вайскоўцаў - да “сапраўдных мужчын”. Для куратараў насамрэч важна, каб дурніцы-перш акурсьніцы “не бадзяліся абы з кім і абы-дзе”. Ён (які бачыць дзяўчын зрэдку і здалёк) і яна (якая прывыкла, ш то за чалавекам у ф орме як за каменнай сьцяной) у выніку пагулянак могуць “перапхнуцца”, а пасьля разьбягаю цца. Так і заканчваю цца патугі куратараў, дзеяньні якіх Крымінальны кодэкс трактуе як “зводніцтва”.

Finita la comedia калі-небудзь наступае. Дзеўкі-лімітчыцы вяртаю цца дахаты з дыплёмам аб заканчэньні ВНУ, непамерным сэксуальным досьведам і адчуваньнем сябе ў якасьці сэкс-бомбы. (Вось каму сапраўды будзе ш то ўзгадаць пад старасьць!) Адзінкам сапраўды ўдаецца зрабіць кар'еру праф эсійных путанаў і выйсьці на сапраўдную стомэтроўку. А астатнія ходзяць па гінэколягах, блукаю ць па Прылуках, трапляю ць у міліцыю ці проста жывуць звычайным жыцьцём. Карацей, нічога цікава.

12''2003CD / 034

І вось такая прыкрасьць: быць звычайнай - цяжка. Гэта як ш эрая пляма на асф альце: можа, і заўважаць, але ў асноўным усе міма праходзяць - а так ня хочацца. У нагрузку абставіны: маўляў, вобраз ужо занадта прыстойны, амаль Ф рося Бурлакова. У ф ільме весела, а ў жыцьці хочацца павесіцца на ўласнай касе. Дома ш тодзённыя ўрокі жыцьця: “не вытыркайся: узнагарода за паслухмянасьць - новыя боты Belwest”. Плюс: усё ш то па тэлеку - “распуста”, ш моткі зь ф ірмовых крамаў - “для ідыётаў”, касмэтыку “прыдумалі прастытуткі”, а “дома кепскаму не навучаць”.

Кожны дзень. Кожны дзень... Кожны дзень? Кожны дзень! К-О-Ж -Н-Ы -ДЗ-Е-НЬ!!! Вы разумееце? КОЖ НЫ .Яны ціснуць, як кайданкі айчыннай вытворчасьці. Балю ча, а зрабіць нічога нельга. Залежыш ад іх.

Любыя намёкі на new - у ш тыкі (“дахаты не вяртайся”). Як бяльмо на воку - узрост. Ня ясельны - амаль 20. Чужой галавой думаць складана. “Божа, я хіба ш то звар'яцею...”Увечары яна прыйш ла з кароткай lesbi-стрыжкай колеру сасьпелага мандарына і пірсынгам у яш чэ прыпухлай брыві. Твар намалявалі ў папулярным сярод вузкага кола салёне.

Гарачая гарбата і “прывет, ма”. Інф аркт зьмяніўся рэвалю цыйным усьведамленьнем...НО ВАЯ АСО БА НАРО ДЖ АНАЯ. ВО СЬ Я!

Усё ж дзіўныя ў нас адносіны да саміх сябе. Ня НАС просяць неш та зрабіць за $, a М Ы просім $ за тое, ш то зрабілі. УЖ О зрабілі!

Ведаў я дызайнэра аднаго. Як мог, рабіў сваю с праву. Толькі ня думаў, ш то М О Г ш мат. Перш ы заказ зь бю джэтам у сто бэ ацаніў як сэнс свайго жыцьця. Два тыдні бяссоньня замест месяца, два макеты замест аднаго - бліскучая праца як вынік.

Андрэй Гнётня про ста м о да

Бы ла ў мяне girlfriend. Так, звы чайная ціхоня. У ш коле вучы лася на 4-5, хадзіла ў гурток мяккай цацкі, малявала часам. Звы чайная сям'я: двое дзяцей (яна - малодш ая), тата (рабацяга) і маці (клапатлівая гістэры чка). Усё б добра, ды час не стаіць на месцы. Пераходны ўзрост, вы пускны, акторскі ф акультэт... Ды ці мала мэтамарф озаў?

Грош ы прымусілі доўга сябе чакаць. Прасіць ня ўмеў, бо досьведу не было. Парада сяброў - досьвед трэба набываць, а “ў нас усё так і робіцца”. Размовы раз на тры дні з заказчыкам. Ні слова пра грош ы… З абодвух бакоў. Перш ы цярпеў, інш ы цярпеньне выпрабоўваў.

Гістарычная сустрэча адбылася праз 3 месяцы. Праз 14 тыдняў. Праз 98 дзён, калі хочаце. Вартая ш кадобы паперка зеленаватага адценьня з тварам экс-уладара 1/4 суш ы. Хіба вартая яна ш тосэкунднага самаедзтва, супярэчаньняў унутры і звонку, бясконцых тэлеф анаваньняў на мабільнік?

Без гістэрыкі: разадраў і выкінуў. На вачах. ТЫ б зрабіў ня так - навош та такія радыкальныя пратэсты?

Даведка: яш чэ празь месяц сябрук-дызайнэр паступіў у ш тат канторы. Неш та кш талту ***-graphics. Ганарар адпаведны. ТАМ У Ш ТО ЁН ЗРАЗУМ ЕЎ, Ш ТО М О Ж А.

Учора я сыйш оў па-ангельску. Тое, ш то было для мяне такім дарагім, давялося пакінуць. Я ніколі больш ня сяду за гэты стол. (Я так доўга і беражліва абклейваў яго ўсялякай муцьцю, якая вельмі падабалася!) І мы ня будзем больш выраш аць глябальныя праблемы сучаснасьці ў імправізаванай курылцы, пазычаю чы “тыш чу” на таксі. Таму ш то я зараз буду інш ым і перастану спазьняцца на апош ні трамвай. Я адмовіўся ад таго, ш то лю біў. Ува мне кіпіць новая сьвядомасьць. Таму ш то я

П Р А ТЭ С ТУ Ю !

THINKTANK Лягічны і высокатэхналягічны працяг брыт-попу. Каб стварыць апош ні, Blur зрабілі ўсё, чаго рабіць было нельга ні ў якім выпадку. Пісаліся ў М арока, прадусарам запрасілі Ф этбой Сьліма, турнулі гітарыста, абаяльнага рэтраграда і сябрука Грэма Коксана. Папярэдзілі альбом сынглам “Don't Bomb When You're A Bomb”, забыўш ы самаідэнтыф ікавацца. Ня дзіва, ш то ф анаты ўсё-ткі здагадаліся, чыіх рук гэтая справа. “Брыт-поп не памёр... Я - гэта брыт-поп”, - кажа Дэйман Элбарн. Але спатрэбіўся цэлы “навукова-дасьледчы цэнтар” (гл. назву), каб рэанімаваць славу Blur і бляск брытанскага стылю.

BLUR

AMERICANLIFE Сорак пяць год ёй спатрэбілася, каб зразумець, якая яна дура, і асьмеліцца прасьпяваць пра гэта (“I'm So Stupid”). М ы ёй ня верым. Калі ўжо гэтая stupid, то ўся астатняя жаночая эстрада прэтэндуе максымум на IQ48. (Дарэчы, IQ М адоны - больш за 140. American Life вам больш спадабаецца, калі вы раней не задумваліся над гэтым ф актам.)Варта было б ёй больш давяраць свайму густу і абыйсьціся без ш матлікіх “Jesus Christ” ды “fuck it” у тэкстах - гэта ўжо чулі ад яе неаднойчы. Тым ня менш насьцярожвае, ш то пра “ф ак” яна сьпявае дзеля прыгожага слоўца, а пра Джызэза - на поўным сур'ёзе. Раней, здаецца, было наадварот. Няўжо гэта і ёсьць бальзакаўскі ўзрост?

MADONNA

KISHKASH Хвала і гонар лёнданскаму дуэту: яны нагадалі, ш то funky - гэта “сэксуальны”, а house - ня “хатні”. Спэцпрэмія за кастынг запрош аных артыстаў - гарластыя вакалісткі, якія сьпяваю ць не за рок-карону і не за залаты вянок з рук М ансэрат Кабалье, а каб нармальныя мужыкі, паслухаўш ы, захацелі давесьці сваіх дзевак да такога самага экстазу, салодкай гістэрыкі і трымценьня голасу. З трыю мф ам вітайма постпанк-дзіву Siouxsie Sioux - дзіўную дзеўку зь дзіўнай харызмай. Загалоўная песьня ў яе выкананьні мае толькі адзін сур'ёзны недахоп - яе амаль немагчыма выкінуць з галавы без хірургічнага ўмяш аньня.

BASEMENT JAXX

ПАРАВІНЫ ГО ДУ Якое гэта ш часьце, ш то ў Беларусі няма ш ансону! Калі б ён быў, то нечым нагадваў бы апош ні твор Вайцю ш кевіча. Ён быў бы добра сыграны - з гармонікамі, трубамі і скрыпкамі. Яго лірычны герой калі б і ўзгадваў Сібір ці Салаўкі, то праз цытаваньне Ўладзімера Ж ылкі і Ф ранціш ка Аляхновіча. Дарэчы, малабю джэтны беларускі ш ансон нагадваў бы “Цацачную краму” - эстраднае сынт-гучаньне і вострасацыяльныя тэксты. Таму ня раім тым, хто стаўся ш чырым прыхільнікам WZ, ісьці да яго ў пасьлядоўнікі. А раптам той самы ш ансон і атрымаецца?

WZ-ORCHESTRA

12''2003CD / 035

А. Лёсік, В. Пазьнякоў

16 найлепш ы х альбомаў па вэрсіі 2003 году. Гэта ня збор абавязковы х для праслухоўваньня рэлізаў, а ўсяго толькі сьпіс музы кі, якую слухаем мы. Як і ты.

СЛУХАЙ СВАЁ

СDЧКА

12''2003CD / 034

І вось такая прыкрасьць: быць звычайнай - цяжка. Гэта як ш эрая пляма на асф альце: можа, і заўважаць, але ў асноўным усе міма праходзяць - а так ня хочацца. У нагрузку абставіны: маўляў, вобраз ужо занадта прыстойны, амаль Ф рося Бурлакова. У ф ільме весела, а ў жыцьці хочацца павесіцца на ўласнай касе. Дома ш тодзённыя ўрокі жыцьця: “не вытыркайся: узнагарода за паслухмянасьць - новыя боты Belwest”. Плюс: усё ш то па тэлеку - “распуста”, ш моткі зь ф ірмовых крамаў - “для ідыётаў”, касмэтыку “прыдумалі прастытуткі”, а “дома кепскаму не навучаць”.

Кожны дзень. Кожны дзень... Кожны дзень? Кожны дзень! К-О-Ж -Н-Ы -ДЗ-Е-НЬ!!! Вы разумееце? КОЖ НЫ .Яны ціснуць, як кайданкі айчыннай вытворчасьці. Балю ча, а зрабіць нічога нельга. Залежыш ад іх.

Любыя намёкі на new - у ш тыкі (“дахаты не вяртайся”). Як бяльмо на воку - узрост. Ня ясельны - амаль 20. Чужой галавой думаць складана. “Божа, я хіба ш то звар'яцею...”Увечары яна прыйш ла з кароткай lesbi-стрыжкай колеру сасьпелага мандарына і пірсынгам у яш чэ прыпухлай брыві. Твар намалявалі ў папулярным сярод вузкага кола салёне.

Гарачая гарбата і “прывет, ма”. Інф аркт зьмяніўся рэвалю цыйным усьведамленьнем...НО ВАЯ АСО БА НАРО ДЖ АНАЯ. ВО СЬ Я!

Усё ж дзіўныя ў нас адносіны да саміх сябе. Ня НАС просяць неш та зрабіць за $, a М Ы просім $ за тое, ш то зрабілі. УЖ О зрабілі!

Ведаў я дызайнэра аднаго. Як мог, рабіў сваю с праву. Толькі ня думаў, ш то М О Г ш мат. Перш ы заказ зь бю джэтам у сто бэ ацаніў як сэнс свайго жыцьця. Два тыдні бяссоньня замест месяца, два макеты замест аднаго - бліскучая праца як вынік.

Андрэй Гнётня про ста м о да

Бы ла ў мяне girlfriend. Так, звы чайная ціхоня. У ш коле вучы лася на 4-5, хадзіла ў гурток мяккай цацкі, малявала часам. Звы чайная сям'я: двое дзяцей (яна - малодш ая), тата (рабацяга) і маці (клапатлівая гістэры чка). Усё б добра, ды час не стаіць на месцы. Пераходны ўзрост, вы пускны, акторскі ф акультэт... Ды ці мала мэтамарф озаў?

Грош ы прымусілі доўга сябе чакаць. Прасіць ня ўмеў, бо досьведу не было. Парада сяброў - досьвед трэба набываць, а “ў нас усё так і робіцца”. Размовы раз на тры дні з заказчыкам. Ні слова пра грош ы… З абодвух бакоў. Перш ы цярпеў, інш ы цярпеньне выпрабоўваў.

Гістарычная сустрэча адбылася праз 3 месяцы. Праз 14 тыдняў. Праз 98 дзён, калі хочаце. Вартая ш кадобы паперка зеленаватага адценьня з тварам экс-уладара 1/4 суш ы. Хіба вартая яна ш тосэкунднага самаедзтва, супярэчаньняў унутры і звонку, бясконцых тэлеф анаваньняў на мабільнік?

Без гістэрыкі: разадраў і выкінуў. На вачах. ТЫ б зрабіў ня так - навош та такія радыкальныя пратэсты?

Даведка: яш чэ празь месяц сябрук-дызайнэр паступіў у ш тат канторы. Неш та кш талту ***-graphics. Ганарар адпаведны. ТАМ У Ш ТО ЁН ЗРАЗУМ ЕЎ, Ш ТО М О Ж А.

Учора я сыйш оў па-ангельску. Тое, ш то было для мяне такім дарагім, давялося пакінуць. Я ніколі больш ня сяду за гэты стол. (Я так доўга і беражліва абклейваў яго ўсялякай муцьцю, якая вельмі падабалася!) І мы ня будзем больш выраш аць глябальныя праблемы сучаснасьці ў імправізаванай курылцы, пазычаю чы “тыш чу” на таксі. Таму ш то я зараз буду інш ым і перастану спазьняцца на апош ні трамвай. Я адмовіўся ад таго, ш то лю біў. Ува мне кіпіць новая сьвядомасьць. Таму ш то я

П Р А ТЭ С ТУ Ю !

THINKTANK Лягічны і высокатэхналягічны працяг брыт-попу. Каб стварыць апош ні, Blur зрабілі ўсё, чаго рабіць было нельга ні ў якім выпадку. Пісаліся ў М арока, прадусарам запрасілі Ф этбой Сьліма, турнулі гітарыста, абаяльнага рэтраграда і сябрука Грэма Коксана. Папярэдзілі альбом сынглам “Don't Bomb When You're A Bomb”, забыўш ы самаідэнтыф ікавацца. Ня дзіва, ш то ф анаты ўсё-ткі здагадаліся, чыіх рук гэтая справа. “Брыт-поп не памёр... Я - гэта брыт-поп”, - кажа Дэйман Элбарн. Але спатрэбіўся цэлы “навукова-дасьледчы цэнтар” (гл. назву), каб рэанімаваць славу Blur і бляск брытанскага стылю.

BLUR

AMERICANLIFE Сорак пяць год ёй спатрэбілася, каб зразумець, якая яна дура, і асьмеліцца прасьпяваць пра гэта (“I'm So Stupid”). М ы ёй ня верым. Калі ўжо гэтая stupid, то ўся астатняя жаночая эстрада прэтэндуе максымум на IQ48. (Дарэчы, IQ М адоны - больш за 140. American Life вам больш спадабаецца, калі вы раней не задумваліся над гэтым ф актам.)Варта было б ёй больш давяраць свайму густу і абыйсьціся без ш матлікіх “Jesus Christ” ды “fuck it” у тэкстах - гэта ўжо чулі ад яе неаднойчы. Тым ня менш насьцярожвае, ш то пра “ф ак” яна сьпявае дзеля прыгожага слоўца, а пра Джызэза - на поўным сур'ёзе. Раней, здаецца, было наадварот. Няўжо гэта і ёсьць бальзакаўскі ўзрост?

MADONNA

KISHKASH Хвала і гонар лёнданскаму дуэту: яны нагадалі, ш то funky - гэта “сэксуальны”, а house - ня “хатні”. Спэцпрэмія за кастынг запрош аных артыстаў - гарластыя вакалісткі, якія сьпяваю ць не за рок-карону і не за залаты вянок з рук М ансэрат Кабалье, а каб нармальныя мужыкі, паслухаўш ы, захацелі давесьці сваіх дзевак да такога самага экстазу, салодкай гістэрыкі і трымценьня голасу. З трыю мф ам вітайма постпанк-дзіву Siouxsie Sioux - дзіўную дзеўку зь дзіўнай харызмай. Загалоўная песьня ў яе выкананьні мае толькі адзін сур'ёзны недахоп - яе амаль немагчыма выкінуць з галавы без хірургічнага ўмяш аньня.

BASEMENT JAXX

ПАРАВІНЫ ГО ДУ Якое гэта ш часьце, ш то ў Беларусі няма ш ансону! Калі б ён быў, то нечым нагадваў бы апош ні твор Вайцю ш кевіча. Ён быў бы добра сыграны - з гармонікамі, трубамі і скрыпкамі. Яго лірычны герой калі б і ўзгадваў Сібір ці Салаўкі, то праз цытаваньне Ўладзімера Ж ылкі і Ф ранціш ка Аляхновіча. Дарэчы, малабю джэтны беларускі ш ансон нагадваў бы “Цацачную краму” - эстраднае сынт-гучаньне і вострасацыяльныя тэксты. Таму ня раім тым, хто стаўся ш чырым прыхільнікам WZ, ісьці да яго ў пасьлядоўнікі. А раптам той самы ш ансон і атрымаецца?

WZ-ORCHESTRA

12''2003CD / 035

А. Лёсік, В. Пазьнякоў

16 найлепш ы х альбомаў па вэрсіі 2003 году. Гэта ня збор абавязковы х для праслухоўваньня рэлізаў, а ўсяго толькі сьпіс музы кі, якую слухаем мы. Як і ты.

СЛУХАЙ СВАЁ

СDЧКА

12''2003CD / 036 12''2003CD / 037

СDЧКА

HAILTOTHETHIEF Гэта ўжо ш остая радыё-Аф іна, якая нарадзілася з радыё-галавы радыё-Ю пітэра сучаснай музыкі. Cтарэйш ыя: дзетачка-кветачка Pablo Honey, The Bends з тварам Ф ранкенш тэйна і душ ой анёла, вундэркінд OK Computer, заплянаваны Kid A і незаплянаваны байструк Amnesiac. У кожнай прыстойнай сям'і павінен быць вырадак. Radiohead такога пакуль не нарадзілі. Таму з кожным новым альбомам крытыкі чакаю ць яго, каб высьмяяць і абвінаваціць у творчым клімаксе. Узяўш ы ад The Bends драйв, ад Kid A - тагасьветнасьць, зь невядомай крыніцы - яш чэ пару геніяльных мэлёдыяў, Hail To The Thief, нібы жонка Цэзара, застаецца безь ніводнага папроку.

RADIOHEAD

ELEPHANTДжэк + М эг. Гітара + бубны. У суме - чатыры. Чатыры альбомы “зорнай” паводле статусу і “паласатай” паводле назвы каманды з Дэтройту. Ф эномэн гаражнага року з Дэтройту вытлумачыць няпроста. М ожа, справа ў вялікай колькасьці гаражоў у горадзе General Motors? Чацьверты альбом, відаць, быў напісаны ў самым выкш талцона брудным з гаражоў на інструмэнтах, зробленых яш чэ пры жывым Кэнэдзі. Гэта рытм-энд-блюз, якім ён быў 40 гадоў таму, пакуль яго імем не назвалі танную амэрыканскую эстраду. Экранізацыям песень “Seven Nation Army”, “In The Cold Cold Night”, “The Hardest Button to Button” - адпаведна 1-е, 2-е і 3-е месцы ў альтэрнатыўным відэа гіт-парадзе'03.

WHITE STRIPES

100THWINDOW Тыя, хто падсеў на трып-хоп дзякую чы Mezzanine, хацелі чагосьці больш ага, хутчэйш ага і глыбейш ага. На жаль, менавіта яны засталіся расчараванымі. Тыя, хто і раней “варыўся” ў адпаведнай тусоўцы, сваё задавальненьне атрымаю ць напоўніцу. Дзеля іх М А падаю ць на стол усе традыцыйныя дэсэрты: басы, ш то гудуць як чмялі, безабаронныя жаночыя вакалы (напрыклад, Ш ынэд О'Конар, ды і Дэйман Элбэрн падпявае). Толькі няма гітоў. Але ёсьць настрой - мэлянхолія для тых, хто лю біць засынаць пад музыку.

MASSIVE ATTACK

WELCOMETOTHEMONKEYHOUSE Калісьці іх палю білі за малады геданізм ды заліхвацкі гітарны саўнд і, нягледзячы на амэрыканскае паходжаньне, запісалі ў брыт-поп. Тады брыт-поп камандам ш мат ш то дазвалялася (напрыклад, праславіцца песьняй “Disco 2000”, як Pulp). Хто ж мог тады прадбачыць, ш то ў 2003 годзе DW закінуць гітары куды падалей і будуць трызьніць лянівым сынтэзатарным гукам, выклікаю чы настальгію па synth-pop 1980-х нават у тых, хто ніколі ня чуў такога.

DANDY WARHOLS

ТРЫ Б'Ю ТНеш та тут ня так. Не хапае Depeche Mode з арыгінальнай вэрсіяй, напрыклад, “Пакуль не пачнецца вайна”. Ды і Goran Bregovich - скаціна, не прыехаў у падпеўкі “Крыві” ды Pete Paff. Непрыемна зьдзівіла Britney, якая магла б заш араш ыць пра Галілея і Боба М арлея лепей за “Краски”. Па ўсіх прычынах ты не чакай - сю рпрызаў ня будзе. Праект не разбурае ніводнага стэрэатыпу - самыя вясёлыя ў нас па-ранейш аму “Тяни-Толкай”, Partyzone - гэта Rammstein, лепш ая пявуля - Вэраніка, а наш ую электроніку мы нікому не пакажам (Angry Rose 2000 - не паказчык). Ш то радуе: пасьля гэтага трыб'юту ўжо немагчыма аспрэчыць наяўнасьць у нас супэргурта. Нават тыя эстэты, ш то адмаўлялі N.R.M. у музычных здольнасьцях і добрым гусьце, праслухаўш ы тое-сёе зь “Візы”, зразумею ць, ш то ўсё магло быць наш мат горай.

ВІЗА N.R.M.

LETITBE...NAKED З часу выданьня “Let It Be” прайш ло 33 гады. Іх Езусу хапіла на многае. Ш то сталася з наш ымі героямі? Ф іл Спэктар, экстравагантны прадусар Let It Be-1, арыш таваны і падазраецца ў забойстве. Пол М акКартні сыграў-такі на Чырвонай плош чы. Джон і Джордж сьвінгую ць у нябёсах. А ў музычных крамах зьяўляецца “Let It Be... Naked”. “Вы ўперш ыню пачуеце сапраўдны, “голы” “Let It Be”, - запэўнівае М акКартні, - усё гучыць так, як гучала ў студыі”. І нават больш: альбом ня проста рэмайстраваны, але і перапрадусаваны. А гэта ўжо прэцэдэнт. Уявіце сабе, як празь 500 гадоў будзе гучаць OK Computer, раскладзены на 800 000 гукавых каналаў. “Усё гучыць так, як гучала ў галаве сэра Тома Ёрка”, - запэўніць далёкі наш чадак.

THE BEATLES

5'NIZZA

HAPPYSONGSF/ORHAPPYPEOPLE Хто яны - ш часьлівыя лю дзі ці ш часьлівыя песьні? Пост-рокеры ці рок-постэры? Гэтых загадкавых і нясьпеш ных, як Лахнэская пачвара, ш атляндцаў можна рэкамэндаваць у якасьці менш цяжкага наркотыку для тых, хто пакутуе на амнэзіякальную дэпрэсію. Калі здарыцца глябальная ядзерная зіма, у музыкаў ня будзе часу і магчымасьці запісаць саўндтрэк да гэтай вялікай падзеі. А вось Mogwai загадзя паклапаціліся!..

MOGWAI

ПЯТНИЦА“It's Friday I'm In Love”, - сьпяваў калісьці пан Сьміт з The Cure. М абыць, ён паспрабаваў уявіць сябе Рабінзонам. Зараз яго несьвядома цытую ць усе наш ыя растаманы - у іх зьявіўся новы кумір, здольны ўклю чыць у адзін дэбю тнік 18 гітоў. Яму дастаткова гітары і голасу, каб зьмесьці гукавым драйвам усё ш мацьцё рокапопсу і укр-попу, якія ўжо ня могуць існаваць без ф армату як бяз ш тучнай ныркі. Галоўная прыкмета народнага прызнаньня - калі твой дэбю тны альбом дзякую чы піратам зьяўляецца без твайго ведама.

СDЧКА

12''2003CD / 036 12''2003CD / 037

СDЧКА

HAILTOTHETHIEF Гэта ўжо ш остая радыё-Аф іна, якая нарадзілася з радыё-галавы радыё-Ю пітэра сучаснай музыкі. Cтарэйш ыя: дзетачка-кветачка Pablo Honey, The Bends з тварам Ф ранкенш тэйна і душ ой анёла, вундэркінд OK Computer, заплянаваны Kid A і незаплянаваны байструк Amnesiac. У кожнай прыстойнай сям'і павінен быць вырадак. Radiohead такога пакуль не нарадзілі. Таму з кожным новым альбомам крытыкі чакаю ць яго, каб высьмяяць і абвінаваціць у творчым клімаксе. Узяўш ы ад The Bends драйв, ад Kid A - тагасьветнасьць, зь невядомай крыніцы - яш чэ пару геніяльных мэлёдыяў, Hail To The Thief, нібы жонка Цэзара, застаецца безь ніводнага папроку.

RADIOHEAD

ELEPHANTДжэк + М эг. Гітара + бубны. У суме - чатыры. Чатыры альбомы “зорнай” паводле статусу і “паласатай” паводле назвы каманды з Дэтройту. Ф эномэн гаражнага року з Дэтройту вытлумачыць няпроста. М ожа, справа ў вялікай колькасьці гаражоў у горадзе General Motors? Чацьверты альбом, відаць, быў напісаны ў самым выкш талцона брудным з гаражоў на інструмэнтах, зробленых яш чэ пры жывым Кэнэдзі. Гэта рытм-энд-блюз, якім ён быў 40 гадоў таму, пакуль яго імем не назвалі танную амэрыканскую эстраду. Экранізацыям песень “Seven Nation Army”, “In The Cold Cold Night”, “The Hardest Button to Button” - адпаведна 1-е, 2-е і 3-е месцы ў альтэрнатыўным відэа гіт-парадзе'03.

WHITE STRIPES

100THWINDOW Тыя, хто падсеў на трып-хоп дзякую чы Mezzanine, хацелі чагосьці больш ага, хутчэйш ага і глыбейш ага. На жаль, менавіта яны засталіся расчараванымі. Тыя, хто і раней “варыўся” ў адпаведнай тусоўцы, сваё задавальненьне атрымаю ць напоўніцу. Дзеля іх М А падаю ць на стол усе традыцыйныя дэсэрты: басы, ш то гудуць як чмялі, безабаронныя жаночыя вакалы (напрыклад, Ш ынэд О'Конар, ды і Дэйман Элбэрн падпявае). Толькі няма гітоў. Але ёсьць настрой - мэлянхолія для тых, хто лю біць засынаць пад музыку.

MASSIVE ATTACK

WELCOMETOTHEMONKEYHOUSE Калісьці іх палю білі за малады геданізм ды заліхвацкі гітарны саўнд і, нягледзячы на амэрыканскае паходжаньне, запісалі ў брыт-поп. Тады брыт-поп камандам ш мат ш то дазвалялася (напрыклад, праславіцца песьняй “Disco 2000”, як Pulp). Хто ж мог тады прадбачыць, ш то ў 2003 годзе DW закінуць гітары куды падалей і будуць трызьніць лянівым сынтэзатарным гукам, выклікаю чы настальгію па synth-pop 1980-х нават у тых, хто ніколі ня чуў такога.

DANDY WARHOLS

ТРЫ Б'Ю ТНеш та тут ня так. Не хапае Depeche Mode з арыгінальнай вэрсіяй, напрыклад, “Пакуль не пачнецца вайна”. Ды і Goran Bregovich - скаціна, не прыехаў у падпеўкі “Крыві” ды Pete Paff. Непрыемна зьдзівіла Britney, якая магла б заш араш ыць пра Галілея і Боба М арлея лепей за “Краски”. Па ўсіх прычынах ты не чакай - сю рпрызаў ня будзе. Праект не разбурае ніводнага стэрэатыпу - самыя вясёлыя ў нас па-ранейш аму “Тяни-Толкай”, Partyzone - гэта Rammstein, лепш ая пявуля - Вэраніка, а наш ую электроніку мы нікому не пакажам (Angry Rose 2000 - не паказчык). Ш то радуе: пасьля гэтага трыб'юту ўжо немагчыма аспрэчыць наяўнасьць у нас супэргурта. Нават тыя эстэты, ш то адмаўлялі N.R.M. у музычных здольнасьцях і добрым гусьце, праслухаўш ы тое-сёе зь “Візы”, зразумею ць, ш то ўсё магло быць наш мат горай.

ВІЗА N.R.M.

LETITBE...NAKED З часу выданьня “Let It Be” прайш ло 33 гады. Іх Езусу хапіла на многае. Ш то сталася з наш ымі героямі? Ф іл Спэктар, экстравагантны прадусар Let It Be-1, арыш таваны і падазраецца ў забойстве. Пол М акКартні сыграў-такі на Чырвонай плош чы. Джон і Джордж сьвінгую ць у нябёсах. А ў музычных крамах зьяўляецца “Let It Be... Naked”. “Вы ўперш ыню пачуеце сапраўдны, “голы” “Let It Be”, - запэўнівае М акКартні, - усё гучыць так, як гучала ў студыі”. І нават больш: альбом ня проста рэмайстраваны, але і перапрадусаваны. А гэта ўжо прэцэдэнт. Уявіце сабе, як празь 500 гадоў будзе гучаць OK Computer, раскладзены на 800 000 гукавых каналаў. “Усё гучыць так, як гучала ў галаве сэра Тома Ёрка”, - запэўніць далёкі наш чадак.

THE BEATLES

5'NIZZA

HAPPYSONGSF/ORHAPPYPEOPLE Хто яны - ш часьлівыя лю дзі ці ш часьлівыя песьні? Пост-рокеры ці рок-постэры? Гэтых загадкавых і нясьпеш ных, як Лахнэская пачвара, ш атляндцаў можна рэкамэндаваць у якасьці менш цяжкага наркотыку для тых, хто пакутуе на амнэзіякальную дэпрэсію. Калі здарыцца глябальная ядзерная зіма, у музыкаў ня будзе часу і магчымасьці запісаць саўндтрэк да гэтай вялікай падзеі. А вось Mogwai загадзя паклапаціліся!..

MOGWAI

ПЯТНИЦА“It's Friday I'm In Love”, - сьпяваў калісьці пан Сьміт з The Cure. М абыць, ён паспрабаваў уявіць сябе Рабінзонам. Зараз яго несьвядома цытую ць усе наш ыя растаманы - у іх зьявіўся новы кумір, здольны ўклю чыць у адзін дэбю тнік 18 гітоў. Яму дастаткова гітары і голасу, каб зьмесьці гукавым драйвам усё ш мацьцё рокапопсу і укр-попу, якія ўжо ня могуць існаваць без ф армату як бяз ш тучнай ныркі. Галоўная прыкмета народнага прызнаньня - калі твой дэбю тны альбом дзякую чы піратам зьяўляецца без твайго ведама.

СDЧКА

TOURDEFRANCE “Толькі ф абрыка ў маім акне будзе жыць у летаргічным сьне...” Так можна было ахарактарызаваць стан перш апродкаў электронікі цягам апош ніх 12 гадоў. Прачнуўш ыся, працаўнікі “сілавой ф абрыкі”, то бок “электрастанцыі”, ш акавалі ўсіх. За дзесяцігодзьдзе іх адсутнасьці абсалю тна нічога не зьмянілася. Няўжо Кraftwerk спадзяю цца, ш то з тых, хто памятае Tour De France-1983, тэма зь якога перапрацаваная тут аж тры разы, у жывых нікога не засталося?

KRAFTWERK

СDЧКА

FALLENПамятаеце ш часьлівыя тварыкі мэталераў у кароткіх камуф ляжных ш тоніках, калі Санта прынёс ім [hybrid theory]? Зараз надыйш ла чарга дзяўчынак. У Amy Lee шыкоўныя валасы, якія можна мыць без ш ампуню на дне глыбокага мора, як у кліпе, і не па гадах моцны і эмацыйны вакал. Лепш ая праява nu-gothic - гэта сапраўды наш мат больш прыстойна за горш ыя праявы nu-metal. Але ня варта спадзявацца, ш то зь яе вырасьце новая Diamanda Galas.Разумныя дзеткі слухаю ць стылі з прыстаўкай neo-, самотныя - з post-, а паслухмяныя - з прыстаўкай nu-.

EVANESCENCE

ЧЫ РВОНЫ КАЛЬСОНЫ Ш када, ш то М іхалок усё-ткі жывы чалавек. Калі б яго не існавала, можна было б сказаць: “О, наш ыя Gorillaz!” М іхалок, як і тыя, часам бывае мульцяш ны, а яго бульба-рэгей сапраўды ня горш ы за “Clint Eastwood”. Калі пакінуць па-за ўвагай “Вэб-дызайн” J_Mors, ш то па працягласьці цягне на мініальбом, то гэта - безумоўна лепш ы беларускі “самотнік” 2003 году. Хоць бы таму, ш то ў сваёй катэгорыі ён сапраўды самотны.

ЛЯПИС ТРУБЕЦКО Й

ЛЮ СТЭРКА“Улісы” памаладзелі. Яны ад душ ы малоцяць у бубны ды па струнах, брыдкасловяць і не баяцца, расправіўш ы плечы, на ўсю моц галасіць у мікраф он. З той самай творчай маладосьці вярнулася і адчуваньне рытму - раней былі “Танцы на даху”, зараз - “Звар'яцелы танцор”. Калі параўнаць “Падарожжа” 1999 году і яго ж рэінкарнацыю 2003, то паводле лёгікі рэчаў даты іх рэлізаў мусілі памяняцца месцамі. Сярод дыназаўраў року прынята, дасягнуўш ы сталасьці, паціху ш ліф аваць тэхніку і губляць голас. Наш дыназаўр гераічна рэгрэсуе ў галасістага і рухавага маладзёна ў ціш отцы “Coal Chamber”. Толькі граць ніяк не развучыцца.

УЛІС

12''2003CD / 038

ДЗЯКУЙ КАМ ПАНІІ “WEST RECORDS” (ПЭРСАНАЛЬНА ДЗЬМ ІТРУ БЕСКАРАВАЙНАМ У І ВО ЛЬЗЕ ПРАКО П'ЕВАЙ ЗА САДЗЕЯНЬНЕ), АСАБЛIВЫ ДАНКЭ Ш ЁН ВIТАЛЮ СУПРАНО ВIЧУ.

TOURDEFRANCE “Толькі ф абрыка ў маім акне будзе жыць у летаргічным сьне...” Так можна было ахарактарызаваць стан перш апродкаў электронікі цягам апош ніх 12 гадоў. Прачнуўш ыся, працаўнікі “сілавой ф абрыкі”, то бок “электрастанцыі”, ш акавалі ўсіх. За дзесяцігодзьдзе іх адсутнасьці абсалю тна нічога не зьмянілася. Няўжо Кraftwerk спадзяю цца, ш то з тых, хто памятае Tour De France-1983, тэма зь якога перапрацаваная тут аж тры разы, у жывых нікога не засталося?

KRAFTWERK

СDЧКА

FALLENПамятаеце ш часьлівыя тварыкі мэталераў у кароткіх камуф ляжных ш тоніках, калі Санта прынёс ім [hybrid theory]? Зараз надыйш ла чарга дзяўчынак. У Amy Lee шыкоўныя валасы, якія можна мыць без ш ампуню на дне глыбокага мора, як у кліпе, і не па гадах моцны і эмацыйны вакал. Лепш ая праява nu-gothic - гэта сапраўды наш мат больш прыстойна за горш ыя праявы nu-metal. Але ня варта спадзявацца, ш то зь яе вырасьце новая Diamanda Galas.Разумныя дзеткі слухаю ць стылі з прыстаўкай neo-, самотныя - з post-, а паслухмяныя - з прыстаўкай nu-.

EVANESCENCE

ЧЫ РВОНЫ КАЛЬСОНЫ Ш када, ш то М іхалок усё-ткі жывы чалавек. Калі б яго не існавала, можна было б сказаць: “О, наш ыя Gorillaz!” М іхалок, як і тыя, часам бывае мульцяш ны, а яго бульба-рэгей сапраўды ня горш ы за “Clint Eastwood”. Калі пакінуць па-за ўвагай “Вэб-дызайн” J_Mors, ш то па працягласьці цягне на мініальбом, то гэта - безумоўна лепш ы беларускі “самотнік” 2003 году. Хоць бы таму, ш то ў сваёй катэгорыі ён сапраўды самотны.

ЛЯПИС ТРУБЕЦКО Й

ЛЮ СТЭРКА“Улісы” памаладзелі. Яны ад душ ы малоцяць у бубны ды па струнах, брыдкасловяць і не баяцца, расправіўш ы плечы, на ўсю моц галасіць у мікраф он. З той самай творчай маладосьці вярнулася і адчуваньне рытму - раней былі “Танцы на даху”, зараз - “Звар'яцелы танцор”. Калі параўнаць “Падарожжа” 1999 году і яго ж рэінкарнацыю 2003, то паводле лёгікі рэчаў даты іх рэлізаў мусілі памяняцца месцамі. Сярод дыназаўраў року прынята, дасягнуўш ы сталасьці, паціху ш ліф аваць тэхніку і губляць голас. Наш дыназаўр гераічна рэгрэсуе ў галасістага і рухавага маладзёна ў ціш отцы “Coal Chamber”. Толькі граць ніяк не развучыцца.

УЛІС

12''2003CD / 038

ДЗЯКУЙ КАМ ПАНІІ “WEST RECORDS” (ПЭРСАНАЛЬНА ДЗЬМ ІТРУ БЕСКАРАВАЙНАМ У І ВО ЛЬЗЕ ПРАКО П'ЕВАЙ ЗА САДЗЕЯНЬНЕ), АСАБЛIВЫ ДАНКЭ Ш ЁН ВIТАЛЮ СУПРАНО ВIЧУ.

ЭКСПЭРЫ М ЭНТЫ -ЛЁНДАН-М ОДА

Адкаж ы на пы таньні, запоўнены купон пры нясі ў г/д “На Нямізе”: стэнд RIMMEL, 2 паверх, з 13.00 да 19.00.Дэдлайн - 23 лю тагаТы маеш усе ш анцы атры маць пры з ад RIMMEL.

Тваё імяТвае кантакты конкурс ад

Касмэты ка - гэта lifestyle. Сёньня ты на тусе з панкамі, заўтра на моднай вечары нцы, пазаўтра - проста дзіўная дзяўчы на, на якую азіраю цца на вуліцах. Унутранае адчуваньне зьмяняецца разам з колерам. Разам з адценьнямі касмэты кі RIMMEL.

Гісторы я пры гаж осьціНапачатку XIX ст. дзівак і арыгінал Ю джын Рымэль выраш ыў паэкспэрымэнтаваць з колерамі і пахамі. Па ўсім сьвеце падарожнічаў у пош уках экзатычных інгрыдыентаў і незвычайных раш эньняў. Насуперак правілам і традыцыям, уперш ыню ў якасьці касмэтычных кампанэнтаў былі выкарыстаныя вадкасьць для паласканьня ротавай поласьці, араматызаваная памада для валасоў і інш ыя рэчы. Уласнае бачаньне сьвету, адсутнасьць “жалезных” правілаў і не зусім сур'ёзны падыход да жыцьця дапамаглі стварыць сп. Рымэлю імпэрыю прыгажосьці. Пасьля яго сьмерці ў 1887 годзе ўсе напрацоўкі перайш лі да ягоных сыноў. Праз пэўны час пра Рымэляў загаварылі, і напачатку новага стагодзьдзя ф антазіі бацькі былі ператвораныя ў пасьпяховы бізнэс.Другое нараджэньне RIMMEL падарылі экстраф атограф Дэвід Сімс і дваццацімільённая супэрмадэль Кейт М ос. Яна была перш ай сярод гэтак званых waif models, вечных падлеткаў у стылі ўнісэкс, у правакацыйным міксе з сэканд-хэнду і прэт-а-партэ. Кейт - “модная ікона 1990-х”, твар “пакаленьня Х” - цалкам адпавядала мары RIMMEL. А таму стала яе тварам.

лепш ы advertising-тэкст году

М аш а Раневіч

Адбіткі лёнданскіх вуліц

Радзіма маркі - Лёндан. Атмасф эрай яго вуліц насычаныя ўсе калекцыі RIMMEL. Але гэта не кансэрватыўны Лёндан з паш товак - гэта мультыкультурны, альтэрнатыўны мэгаполіс, дзе новыя кірункі моды нараджаю цца адразу на вуліцы, дзе нічога нікога не зьдзіўляе.London look! Get it on! Выглядай як Лёндан! Заяві пра сябе! - сьлёган маркі, які ш турхае прыхільнікаў на экспэрымэнты. Калі хочаш выглядаць дамачкай з оф іса, гэта не для цябе. М ы - вуліца, энэргічная, дасьціпная, свабодалю бівая і модная! RIMMEL разбурае стэрэатып ш тучнасьці, бліскучага зьнеш няга выгляду і ўсе астатнія правілы. Касмэтыка адмыслова для маладых: лёгкасьць нанясеньня, нізкі кош т і высокая якасьць.

Восень-зіма 2003: Tribal punk

У гэтым сэзоне дызайнэры і мадэльеры канстатую ць вяртаньне 1960-х: бунтарства і маладосьць, зьмяш эньне новага і старога. Таму вытанчанасьць і трэш - тое, ш то трэба.Твой self made вобраз абавязкова ня ўпісваецца ў агульнапрынятыя рамкі. Статкавыя і перш абытныя матывы (уплыў “Валадара пярсьцёнкаў”) даю ць адчуваньне індывідуальнасьці і прыналежнасьці да пэўнага грамадзтва ці клану. У грубай вопратцы кельтаў-сялянаў, з вогненна-аранжавай ці распалена-чырвонай аф арбоўкай, з карычнева-ш эрымі адценьнямі. Да чаго тут RIMMEL? Гэтая касмэтыка сваімі адмысловымі сродкамі ажывіць асацыяцыі, зьвязаныя з вогніш чам, перш аснай індывідуальнасьцю, дынамікай і мастацкім бязладзьдзем.І ніякага канф армізму! Гэта RIMMEL.

З восені 2001Зь вясны 1968Хто такая Кейт М ос?

Як даўно “ідал Вялікабры таніі” Кейт М ос зьяўляецца тварам маркі RIMMEL?

Нестандартная ф ігура не пераш кодзіла Кейт М ос стаць супэрмадэльлю. Якія vitals-памеры яна мае?

90-60-9060-90-6084-58-89

Дзьве рэчы, дзякую чы якім Кейт М ос лічы ць Лёндан лепш ы м горадам у сьвеце:

Лю дзі і клю быПіва і ф утболПры нц Чарльз і яго новы сябар

3.2.1.

ЭКСПЭРЫ М ЭНТЫ -ЛЁНДАН-М ОДА

Адкаж ы на пы таньні, запоўнены купон пры нясі ў г/д “На Нямізе”: стэнд RIMMEL, 2 паверх, з 13.00 да 19.00.Дэдлайн - 23 лю тагаТы маеш усе ш анцы атры маць пры з ад RIMMEL.

Тваё імяТвае кантакты конкурс ад

Касмэты ка - гэта lifestyle. Сёньня ты на тусе з панкамі, заўтра на моднай вечары нцы, пазаўтра - проста дзіўная дзяўчы на, на якую азіраю цца на вуліцах. Унутранае адчуваньне зьмяняецца разам з колерам. Разам з адценьнямі касмэты кі RIMMEL.

Гісторы я пры гаж осьціНапачатку XIX ст. дзівак і арыгінал Ю джын Рымэль выраш ыў паэкспэрымэнтаваць з колерамі і пахамі. Па ўсім сьвеце падарожнічаў у пош уках экзатычных інгрыдыентаў і незвычайных раш эньняў. Насуперак правілам і традыцыям, уперш ыню ў якасьці касмэтычных кампанэнтаў былі выкарыстаныя вадкасьць для паласканьня ротавай поласьці, араматызаваная памада для валасоў і інш ыя рэчы. Уласнае бачаньне сьвету, адсутнасьць “жалезных” правілаў і не зусім сур'ёзны падыход да жыцьця дапамаглі стварыць сп. Рымэлю імпэрыю прыгажосьці. Пасьля яго сьмерці ў 1887 годзе ўсе напрацоўкі перайш лі да ягоных сыноў. Праз пэўны час пра Рымэляў загаварылі, і напачатку новага стагодзьдзя ф антазіі бацькі былі ператвораныя ў пасьпяховы бізнэс.Другое нараджэньне RIMMEL падарылі экстраф атограф Дэвід Сімс і дваццацімільённая супэрмадэль Кейт М ос. Яна была перш ай сярод гэтак званых waif models, вечных падлеткаў у стылі ўнісэкс, у правакацыйным міксе з сэканд-хэнду і прэт-а-партэ. Кейт - “модная ікона 1990-х”, твар “пакаленьня Х” - цалкам адпавядала мары RIMMEL. А таму стала яе тварам.

лепш ы advertising-тэкст году

М аш а Раневіч

Адбіткі лёнданскіх вуліц

Радзіма маркі - Лёндан. Атмасф эрай яго вуліц насычаныя ўсе калекцыі RIMMEL. Але гэта не кансэрватыўны Лёндан з паш товак - гэта мультыкультурны, альтэрнатыўны мэгаполіс, дзе новыя кірункі моды нараджаю цца адразу на вуліцы, дзе нічога нікога не зьдзіўляе.London look! Get it on! Выглядай як Лёндан! Заяві пра сябе! - сьлёган маркі, які ш турхае прыхільнікаў на экспэрымэнты. Калі хочаш выглядаць дамачкай з оф іса, гэта не для цябе. М ы - вуліца, энэргічная, дасьціпная, свабодалю бівая і модная! RIMMEL разбурае стэрэатып ш тучнасьці, бліскучага зьнеш няга выгляду і ўсе астатнія правілы. Касмэтыка адмыслова для маладых: лёгкасьць нанясеньня, нізкі кош т і высокая якасьць.

Восень-зіма 2003: Tribal punk

У гэтым сэзоне дызайнэры і мадэльеры канстатую ць вяртаньне 1960-х: бунтарства і маладосьць, зьмяш эньне новага і старога. Таму вытанчанасьць і трэш - тое, ш то трэба.Твой self made вобраз абавязкова ня ўпісваецца ў агульнапрынятыя рамкі. Статкавыя і перш абытныя матывы (уплыў “Валадара пярсьцёнкаў”) даю ць адчуваньне індывідуальнасьці і прыналежнасьці да пэўнага грамадзтва ці клану. У грубай вопратцы кельтаў-сялянаў, з вогненна-аранжавай ці распалена-чырвонай аф арбоўкай, з карычнева-ш эрымі адценьнямі. Да чаго тут RIMMEL? Гэтая касмэтыка сваімі адмысловымі сродкамі ажывіць асацыяцыі, зьвязаныя з вогніш чам, перш аснай індывідуальнасьцю, дынамікай і мастацкім бязладзьдзем.І ніякага канф армізму! Гэта RIMMEL.

З восені 2001Зь вясны 1968Хто такая Кейт М ос?

Як даўно “ідал Вялікабры таніі” Кейт М ос зьяўляецца тварам маркі RIMMEL?

Нестандартная ф ігура не пераш кодзіла Кейт М ос стаць супэрмадэльлю. Якія vitals-памеры яна мае?

90-60-9060-90-6084-58-89

Дзьве рэчы, дзякую чы якім Кейт М ос лічы ць Лёндан лепш ы м горадам у сьвеце:

Лю дзі і клю быПіва і ф утболПры нц Чарльз і яго новы сябар

3.2.1.