"Budowa docelowej siedziby Placówki Terenowej KRUS w Malborku"

ZADANIE: "Budowa docelowej siedziby Placówki Terenowej KRUS w

Malborku" Projekt przyłączy i instalacji doziemnych wod.-kan. oraz c.o.

ADRES: Działki nr 38/29, 38/30, 37, 53 obr.11 82-200 MALBORK

INWESTOR: Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział

Regionalny w Gdańsku, ul. Trakt św. Wojciecha 137, 80-043 Gdańsk

STADIUM: PROJEKT BUDOWLANY

SANITARNA

PROJEKTANT: mgr inŜ. Adam Papaj

Nr ewid. upr. bud. 1529/EL/90 w specjalności instalacyjnej (sanitarnej) do projektowania bez ograniczeń

SPRAWDZAJĄCY: inŜ. Jacek Popławski

Nr upr. bud. POM/0139/POOS/04 w specjalności instalacyjnej (sanitarnej) do projektowania bez ograniczeń

Malbork luty 2016 rok

ZAWARTOŚĆ OPRACOWANIA I. WARUNKI TECHNICZNE I UZGODNIENIA II. OPIS TECHNICZNY 1. Nazwa i opis zadania 2. Adres zadania 3. Określenie inwestora zadania 4. Podstawa opracowania 5. Warunki wodno-gruntowe 6. Opis istniejącego uzbrojenia 7. Opis rozwiązań projektowych 7.1. Przyłącze i instalacja doziemna wodociągowa 7.2. Przyłącze i instalacja doziemna kanalizacji sanitarnej 7.3. Przyłącze i instalacja doziemna kanalizacji deszczowej 7.4. Próba i dezynfekcja przyłącza wodociągowego 7.5. Wymagania i badania przy odbiorze sieci kanalizacyjnych 7.6. Obowiązujące spójne normy 7.7. Przyłącze ciepłownicze 8. Uwagi dodatkowe. III. INFORMACJA DOTYCZĄCA BEZPIECZEŃSTWA I OCHRONY ZDROWIA IV. CZĘŚĆ RYSUNKOWA

1. Plan zagospodarowania 2. Profil przyłącza wodociągowego 3. Szczegół studni wodomierzowej 4. Profil przyłącza kanalizacji sanitarnej 5. Profile przyłącza kanalizacji deszczowej 6. Profil przyłącza ciepłowniczego

II. OPIS TECHNICZNY

DO PROJEKTU BUDOWLANEGO PRZYŁ ĄCZY I INSTALACJI DOZIEMNYCH WODOCIĄGOWYCH, KANALIZACJI SANITARNEJ I DESZCZOWEJ

ORAZ PRZYĄŁCZA CIEPŁOWNICZEGO DLA BUDYNKU KASY ROLNICZEGO UBEZPIECZENIA SPOŁECZNE GO

MALBORK ul. śeromskiego, dz. 38/29 - obr. nr 11 m. Malbork

1. NAZWA I OPIS ZADANIA. Opracowanie zawiera rozwiązania projektowe w/z budowy instalacji doziemnych i przyłączy do obsługi projektowanego budynku oddziału Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział Regionalny w Gdańsku, punkt w Malborku w zakresie : ► przyłącza i instalacji doziemnej wodociągowej; ► przyłącza i instalacji doziemnej kanalizacji sanitarnej ; ► przyłącza i instalacji doziemnej kanalizacji deszczowej; ► przyłącza ciepłowniczego wysokoparametrowego. Budowę przyłączy i instalacji projektuje się w nawiązaniu do istniejących miejskich sieci wodno-kanalizacyjnych i miejskiej sieci ciepłowniczej. 2. ADRES ZADANIA. Budynek Kasy KRUS wraz z instalacjami doziemnymi projektowany jest w Malborku przy ul. śeromskiego na działce Inwestora nr 38/29. Przyłącza wodociągowe i kanalizacji sanitarnej w zakresie włączenia do miejskich sieci kanalizacji sanitarnej projektowane są na działce pasa drogi miejskiej ul. śęromskiego, dz. 37. Przyłącze kanalizacji deszczowej w zakresie włączenia do miejskiej sieci kanalizacji deszczowej projektowane jest poza działką inwestora na działce miejskiej nr 38/30 i na działce pasa drogi miejskiej , dz 53 Miejska sieć ciepłownicza przebiega przez działkę Inwestora, stąd przyłącze ciepłownicze na całej długości projektowane jest na działce inwestora nr 38/29. 3. OKREŚLENIE INWESTORA ZADANIA. Inwestorem dla przedmiotowego jest: Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział Regionalny w Gdańsku z/s ul. Trakt Św. Wojciecha 137 80-043 Gdańsk

4. PODSTAWA OPRACOWANIA. Podstawę opracowania stanowią :

- Zlecenie inwestora; - Mapa sytuacyjno-wysokościowa w skali 1:500 do celów projektowych wraz

z projektem zagospodarowania terenu; - Warunki techniczne dostawy wody i odbioru ścieków nr 2318 z dnia 05.04.2016 r. wydane przez Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji w Malborku Sp. z o.o. ; - Warunki techniczne przyłączenia do miejskiej sieci kanalizacji deszczowej nr GKO.7012.8.2016.WT z dnia 06.04.2016 r. wydane przez Urząd Miasta Malborka. - Warunki przyłączenia do sieci ciepłowniczej nr 12/NP/ECO/2015 z dnia 19.03.2015, wydane przez ECO Malbork Sp. z o.o. - Projekt instalacji wod-kan w rozbudowywanym budynku; - Uzgodnienia z inwestorem ; - Uzgodnienia z właścicielami uzbrojenia podziemnego ; - Normy i wytyczne techniczno-projektowe; - Katalogi producentów urządzeń . 5. WARUNKI WODNO-GRUNTOWE. Od powierzchni działki przeznaczonej pod zabudowę zalega warstwa nasypów mineralno-organicznych zbudowana z piasków i z glin próchnicznych o miąŜszości 0,8-1,5 m. PoniŜej występują w kolejności warstwy geotechniczne w postaci glin pylastych miękkoplastycznych, glin pylastych plastycznych i glin piaszczystych plastycznych. Woda gruntowa występuje na głębokości od 3,5 do 4,5 m ppt. Projektuje się posadowienie projektowanych sieci generalnie powyŜej linii występo- wania wody gruntowej. W ramach przyjętej technologii prowadzenia robót ziemnych załoŜono odwodnienie wykopów przez lokalne stosowanie pomp szlamowych, wpuszczanych bezpośrednio do wykopu. 6. OPIS ISTNIEJĄCEGO UZBROJENIA. W rejonie projektowanych urządzeń występują następujące sieci uzbrojenia podziemnego : - kable teletechniczne ; - sieci i przyłącza wodociągowe; - sieci i przyłącza kanalizacji sanitarnej ; - sieci i przykanaliki kanalizacji deszczowej - sieci elektro-energetyczne niskiego i średniego napięcia; - sieci gazowe niskiego ciśnienia; - sieć ciepłownicza wysokoparametrowa Przed przystąpieniem do robót ziemnych naleŜy uzgodnić z właścicielami sieci ich szczegółowe usytuowanie, oraz uzyskać pozwolenie administratora dróg gminnych na prowadzenie robót w pasie drogowym ul. śeromskiego i Kasprowicza zgodnie z

wydanymi decyzjami szczegółowymi. 7. OPIS ROZWIĄZAŃ PROJEKTOWYCH. 7.1. PRZYŁĄCZE I INSTALACJA DOZIEMNA WODOCI ĄGOWA . Od istniejącej miejskiej sieci wodociągowej Dn 225 mm Ŝel. w pasie drogi ul. śeromskiego projektuje się w kierunku budynku KRUS przyłącze wody zakończone studnią wodomierzową lokalizowaną za linią regulacyjną dz. nr 38/29. Za studnią wodomierzową do budynku projektuje się instalację doziemną wodociągową. Do budowy przyłącza i instalacji naleŜy stosować rury PE-100, Ø40 mm , PN-10 wykonane w/g PN- EN 12201 - Systemy przewodów rurowych z tworzyw sztucznych do przesyłania wody - Polietylen (PE). Zastosowane rury muszą posiadać aprobaty techniczne i dopuszczenia do stosowania na terenie Polski. Rury naleŜy łączyć przy pomocy kształtek zaciskowych, systemowych. Przyłącze projektuje się w oparciu o normę PN-92/B-01706 „Instalacje wodociągo- we”; Włączenie przyłącza do istniejącego wodociągu miejskiego Dn225 Ŝel. projektuje się przez zabudowę nawiertki zintegrowanej z zasuwą odcinającą Dn 200/1+1/4" typ NWZ. Zamontowaną zasuwę naleŜy oznakować trwale tabliczką informacyjną montowaną na słupku z rur stalowych DN-50 mm, osadzonym w fundamencie betonowym, lub na murze budynku. Do pomiaru zuŜycia wody projektuje się wodomierz skrzydełkowy Dn 20 mm zlokalizowany w zewnętrznej studni wodomierzowej, za linią regulacyjną dz. 38/29. Dobrano studnię wodomierzową typową, fabrykowaną w wykonaniu tworzywowym, z izolacją zimnochronną, z przygotowanym gniazdem do montaŜu zestawu wodomierzowego Dn 20 mm oraz zaworu antyskaŜeniowego. W studni projektuje się montaŜ:

- kształtki przejściowej PE/STAL 40 / 32 mm; - redukcji 32/20 mm ; - zestawu wodomierzowego Dn 20 w skład którego wchodzą dwa zawory odcinające kulowe, gwint. Dn 20, wodomierz Dn 20mm Q= 2,5 m3/h ; - zestawu zaworu antyskaŜeniowego typ EA Dn 20 mm; - kształtek przejściowych PE/STAL 40 / 32 mm;

Wodomierz naleŜy montować zgodnie z PN-B/10720- Zabudowa zestawów wodomierzowych”. Zawór antyskaŜeniowy naleŜy montować zgodnie z normą PN-EN 1717; 2003; Połączenia gniazda wodomierzowego z bosymi końcami rur wodnych Ø40 PE, wprowadzonymi do studni wykonać przez kształtki zaciskowe, systemowe PE/gwint. Instalację doziemną wodną za studnią wodomierzową naleŜy wprowadzić do budynku w poziomie przyziemia (projektowany budynek jest niepodpiwniczony) w pomieszczeniu węzła ciepłowniczego. Przejście rurociągu wodnego pod ławami fundamentowymi i warstwy posadzkowe wykonać w rurze ochronnej PE Ø90 mm . Po wejściu do budynku na końcówce rurociągu wodnego PE zamontować kształtkę przejściową, systemową PE/Stal 40/32 mm, redukcję Dn 32/20 mm oraz zawór odcinający kulowy, gwint, Dn 20 mm. Za zaworem instalację doziemną naleŜy połączyć z instalacją wewnętrzną w budynku.

Zastosowane rury, kształtki i armatura muszą posiadać aprobaty techniczne i dopuszczenia wymagane do stosowania na terenie Polski. Wszystkie rurociągi naleŜy układać, poza obrysem budynku, w wykopach wąskoprzestrzennych o skarpach pionowych zabezpieczonych szalunkami z wyprasek. Planuje się wykonywanie wykopów mechanicznie poza miejscami skrzyŜowań z istniejącym uzbrojeniem, gdzie wykopy naleŜy wykonywać ręcznie. Rurociągi przewodowe naleŜy układać na podsypce piaskowej grubości 15 cm. Posadowienie rur projektuje się średnio na głębokości 1,73 m p.p.t.. Minimalne przykrycie rur gruntem musi wynosić 1,5 m. Rurociągi naleŜy układać z zaprojektowanymi spadkami umoŜliwiającymi odpowietrzenie i odwodnienie sieci. Po zmontowaniu rurociągi: sieciowy i przyłącza naleŜy poddać próbie ciśnieniowo – hydraulicznej zgodnie z PN-B-10725:1997. Próbę szczelności naleŜy przeprowadzić w obecności przedstawiciela PWiK. Po pozytywnie przeprowadzonej próbie ciśnieniowej rurociąg moŜna włączyć do sieci, zainwentaryzować geodezyjnie i zasypać warstwami : 30 cm piasku i dalej ziemią z pozyskaną z wykopu. Na warstwie piaskowej nad rurociągiem naleŜy ułoŜyć taśmę identyfikacyjną PE koloru niebieskiego, szer. 200 mm, z wkładką stalową do oznaczenia trasy wodociągu. W miejscach montaŜu uzbrojenia Ŝeliwnego i przy zestawie wodomierzowym, końcówki taśmy naleŜy wprowadzić do skrzynek ulicznych ( zasuw) i trwale zamocować. Po wykonaniu powyŜszych czynności wodociąg naleŜy poddać płukaniu i dezynfekcji. Czerpanie wody z sieci jest moŜliwe po uzyskaniu pozytywnego wyniku bakteriologi- cznego badania wody pobranej z wodociągu oraz podpisaniu umowy na dostawę wody z PWiK. Instalację wodną doziemną do pielęgnacji zieleni. Instalację tą projektuje się od układu pomiarowego z zaworem antyskaŜeniowym, zlokalizowanego w studni wodomierzowej. Instalację ogrodową projektuje się do zewnętrznej studzienki PVC Ø400 mm z ocieplanym włazem, wyposaŜonej w zawór czerpalny, ze złączką do węŜa. Trasę przyłącza i instalacji doziemnych, rzędne zagłębienia i spadki ru podano w części rysunkowej. 7.2. PRZYŁĄCZE I INSTALACJE DOZIEMNE KANALIZACJI SANITARNEJ . Zakres prac projektowych przewiduje: • budowę nowego przyłącza z rur ∅160 PVC od studni istniejącej, na istniejącej sieci ks ∅200, oznaczonej na planie jako S1 - do studni S2 na działce inwestora; • budowę instalacji doziemnej z rur ∅160 PVC od studni S2 do projektowanego budynku. Przyłącze, instalację doziemną i przykanalik projektuje się w oparciu o normę PN-92/B- 01707 „ Instalacje kanalizacyjne” oraz PN-EN 752-2; 2000 „Zewnętrzne systemy kanalizacyjne. Wymagania”. Włączenie projektowanego przyłącza do istniejącej miejskiej sieci kanalizacji sanitarnej projektuje się zgodnie z warunkami technicznymi, w istniejącej studni rewizyjnej S1 na istniejącej miejskiej sieci kanalizacji sanitarnej zlokalizowanej w pasie w pasie jezdni

ul. śeromskiego. Włączenie do studni sieciowej wykonać przez otwór wykonany wiertnicą, na wskazanej w części rysunkowej rzędnej, przez tuleję przejściową, systemową dla rur kanalizacyjnych φ 160 mm. Rurociągi kanalizacyjne projektuje się z rur PCV-U SDR 34 i sztywności obwodowej SN-8 φ160x 4,7 mm, jednorodnych, z uszczelką wargową z EPDM, osadzoną fabrycznie, produkowanych przez firmę posiadającą aprobaty techniczne i dopuszczenia do stosowania na terenie Polski. Przykanalik do budynku naleŜy wprowadzić pod poziomem posadzki i połączyć z instalacją kanalizacyjną. Przejście rurociągu przez ścianę fundamentową wykonać w rurach ochronnych stalowych Dn-250 L=1,0 m. Rurę ochronną przed ułoŜeniem naleŜy zabezpieczyć antykorozyjnie zewnętrznie i wewnętrznie. Przestrzeń pomiędzy

rurami po zamontowaniu rury przewodowej naleŜy wypełnić pianką poliuretanową .

Studnię rewizyjną S2 na trasie przyłącza wykonać z elementów fabrykowanych PVC lub PP ø 600 wg PN-B-10729; 1999 „Kanalizacja. Studzienki kanalizacyjne”, z włazem typu cięŜkiego 40 t, w/g PN-80/H-74051.02. osadzonym na pierścieniu odciąŜającym. Rury kanalizacyjne naleŜy układać w przygotowanym wykopie na zagęszczonej podsypce piaskowej grubości 15 cm. Po ułoŜeniu i zainwentaryzowaniu rury naleŜy obsypać piaskiem do wysokości 0,3 m ponad wierzch rury. Ponad obsypką wykop naleŜy zasypywać gruntem rodzimym pozyskanym z wykopu. Przyjęto jako obowiązujące zagęszczenie ziemi w wykopach do zmodyfikowanej wartości Proctora : ● pod drogami wewnętrznymi I = 98% ● w terenie zielonym I = 92%

MontaŜ rurociągów naleŜy wykonywać wg informacji technicznej producenta rur. Technologia układania przewodów powinna zapewnić zachowanie przebiegu skarp zgodnie z Dokumentacją Projektową. Dla zapewnienia właściwego ułoŜenia kanału, zgodnie z zaprojektowaną osią, naleŜy przez punkty osiowo trwałe oznakowane na łatach celowniczych przeciągnąć sznurek lub drut, na którym zawieszony jest cięŜarek pionu między dwoma celowniczymi. Przed opuszczeniem rur do wykopu naleŜy sprawdzić, czy nie mają widocznych uszkodzeń powstałych w czasie transportu lub czasie przechowywania. Ponadto rury naleŜy starannie oczyścić ze szczególnym zwracaniem uwagi na kielichy i bose końce rur (uszczelki). Uszkodzone rury powinny być usuwane i przechowywane poza obszarem wykonywania montaŜu. Rury naleŜy opuszczać do wykopu powoli i ostroŜnie, ręcznie, lub przy pomocy koparki. Zabrania się rzucania rur do wykopu. Odpowiednie odcinki rur powinny być opuszczane do wykopu na przygotowane i wyrównane podłoŜe o odpowiednim nachyleniu (spadku). KaŜda rura powinna być układana zgodnie z projektowaną osią i nachyleniem (spadkiem) jak równieŜ powinna ściśle przylegać do podłoŜa na swojej całej długości, co najmniej na ¼ obwodu, symetrycznie do osi. Podczas montaŜu kanału wykop powinien być odwodniony.

Rurociąg Min. spadek Ø 160 1,5% Ø 200 0,5%

Rury powinny być układane kielichami w stronę przeciwną niŜ kierunek przepływu ścieków. Kielichowe rury PVC-u powinny być łączone przy pomocy uszczelek montowanych fabrycznie. Rurociągi po zmontowaniu naleŜy sprawdzić pod względem droŜności i wynikowych spadków, a takŜe poddać próbie wraz ze studzienkami rewizyjnymi na szczelność; w odniesieniu do infiltracji i eksfiltracji zgodnie z PN-92/B-10735. Rurociągi i studnie naleŜy posadawiać : - w gruntach rodzimych suchych na podsypce piaskowej grubości 15 cm; - w torfach i namułach w zagęszczonej podsypce piaskowo-Ŝwirowej grubości 30 cm - w przypadku bardzo słabych gruntów stosować siatki wzmacniające lub geowłókninę; Wszystkie partie gruntu rozmokniętego naleŜy wybrać i zastąpić betonem B 7,5. Szczegółowe decyzje dotyczące posadowienia rurociągów w gruntach słabonośnych podejmie na bieŜąco inspektor nadzoru inwestorskiego. Rurociągi po ułoŜeniu na projektowanych rzędnych obsypać warstwą 30 cm piasku ponad wierzch rury. PowyŜej rurociągi obsypywać gruntem wcześnie pozyskanym z wykopów. Stosować podsypkę z piasku grubego lub średniego dobrze uziarnionego o wymaganym wskaźniku zagęszczenia min I=1,0 w/g Proctora. PodłoŜe powinno być ułoŜone ze spadkiem dostosowanym do spadku kolektora określonego w projekcie. PodłoŜe naleŜy uformować na kąt 90o, tak aby do podłoŜa przylegała 1/2 obwodu rury. Wszystkie roboty naleŜy prowadzić zgodnie z R.M.P.iP.M.B. z dn. 28.03.1972 w sprawie BHP przy wykonywaniu robót budowlano-montaŜowych (Dz. U. Nr 13 poz. 97) oraz zgodnie z „Warunkami technicznymi wykonania i odbioru robót budowlano-montaŜowych t. II – Instalacje sanitarne i przemysłowe” i „Warunkami technicznymi wykonania i odbioru rurociągów z tworzyw sztucznych – wydanymi przez Polską Korporację Techniki Sanitarnej, Gazowej, Grzewczej i Klimatyzacji – Warszawa 1994 r. Rury kanałowe naleŜy układać na przygotowanym podłoŜu ze spadkiem określonym w projekcie. MontaŜ rur zgodnie z instrukcją producenta. Poszczególne ułoŜone rury powinny być unieruchomione przez obsypanie piaskiem średnim lub grubym i dokładnie podbite w pachach, aby rura nie zmieniła połoŜenia przy montaŜu następnych rur. Zagęszczenie wykonywać warstwami z zachowaniem ostroŜności, aby zminimalizować wstępne ugięcie i nie uszkodzić rur. Zasypkę wykopu wykonać z piasków grubych lub średnich z zagęszczeniem mechanicznym warstwami co 15 do 20 cm z zagęszczeniem wypełnienia 95- 100% wg Proctora . Do wysokości 30 cm ponad lico rury wykop zagęszczać ostroŜnie przy pomocy lekkich urządzeń zagęszczających po obu jej stronach, zwracając uwagę aby nie zagęszczać bezpośrednio dotykając rury, pozostałą część wykopu moŜna zagęszczać mechanicznie przy pomocy maszyn średnich i cięŜkich. Trasę zagłębienia , spadki i średnice oraz długości rurociągów przedstawiono w części rysunkowej.

7.3. PRZYŁĄCZE I INSTALACJA DOZIEMNA KANALIZACJI DESZCZOWEJ Dla obsługi projektowanego budynku oraz terenu przy budynku projektuje się przyłącze kanalizacji deszczowej do istniejącej miejskiej sieci kanalizacji deszczowej oraz instalację doziemną z przykanalikami do rur spustowych i wpustu drogowego. Włączenie projektowanego przyłącza kanalizacji deszczowej nastąpi do istniejącej sieci kanalizacji deszczowej D=300mm przebiegającej pod pasem jezdni ul. Kasprowicza. Włączenie projektuje się w istniejącej studni rewizyjnej D1. Włączenie do studni sieciowej wykonać przez otwór wykonany wiertnicą, na wskazanej w części rysunkowej rzędnej, przez tuleję przejściową, systemową dla rur kanalizacyjnych φ 250 mm. Za włączeniem projektuje się przyłącze z rur Ø250 mm w kierunku projektowanej zabudowy. Przyłącze projektuje się na odcinku oznaczonym na planie zagospodarowa- nia jako D1-D2. Przyłącze, instalację doziemną i przykanaliki kanalizacji deszczowej zaprojektowano z rur PVC-U jednowarstwowych: Ø160x4,7; Ø200x5,9 i Ø250x7,3 klasy S : SDR 34 i sztywności SN-8 przystosowanych do obciąŜeń statycznych i dynamicznych od ruchu kołowego cięŜkiego, wykonanych w/g PN-EN 1401. Na zmianach kierunków sieci oraz w miejscach połączeń z planowanymi przykanalikami zaprojektowano studnie rewizyjno-połączeniowe. Studnię na granicy przyłącza i instalacji doziemnej projektuje się jako osadnikową, Ŝelbetową Dw= 1000mm w wykonaniu w/g KB 4-4.12.6.1(16) oraz w/g KPED Transprojekt – 02.03. Pozostałe studnie rewizyjne projektuje się, typowe, tworzywowe Ø425 mm - bez osadników. Na studniach lokalizowanych pod jezdniami stosować włazy Ŝeliwne typu cięŜkiego, klasy D400 z pierścieniami Ŝelbetowymi – odciąŜającymi. Dla studzienek poza pasem drogowym stosować włazy Ŝeliwne klasy B125 w/g PN- 80/H-74051.02 bez pierścieni odciąŜających. Elementy studni Ŝelbetowej naleŜy zewnętrznie gruntować stosując środek uczelnia- jący. Zejścia w studzienkach wykonywać z Ŝeliwnych stopni włazowych w rozstawie pionowym i poziomym co 30 cm. Przejścia rur przez ściany studni Ŝelbetowej naleŜy wykonać w tulejach przejściowych do rur PCV. Wody opadowe z powierzchni dróg zbierane będą przez typowe studzienki wpustowe, wykonane z kręgów betonowych Ø500 mm klasy minimum B-35, z osadnikiem 1 m w/g KPED-02.13 . Od wpustu w kierunku przyłącza zaprojektowano przykanalik z rur PCV-U Ø200x5,9 mm. Włączenie przykanalików zaprojektowano w studniach rewizyjnych lub przez trójniki. Rury spustowe odprowadzające wody opadowe z dachu budynku naleŜy wyposaŜyć w czyszczaki kanalizacyjne wg PN/H-7002. Przykanaliki od rur spustowych projektuje się z rur PCV-U Ø160x4,7 mm. Projektowany układ kanalizacyjny nie będzie wyposaŜony w urządzenia do oczyszczania wód deszczowych, poniewaŜ powierzchnia dróg utwardzonych na terenie projektowanym nie przekracza wielkości 1000 m2. Rury kanalizacyjne naleŜy układać w przygotowanym wykopie na zagęszczonej podsypce piaskowej grubości 15 cm. Po ułoŜeniu i zainwentaryzowaniu rury naleŜy obsypać piaskiem do wysokości 0,2 m ponad wierzch rury. Ponad obsypką wykop naleŜy zasypywać gruntem rodzimym pozyskanym z wykopu, z domieszką 30% piasku dla uzyskania wymaganego wskaźnika zagęszczenia

gruntu w pasie dróg zakładowych. Przyjęto jako obowiązujące zagęszczenie ziemi w wykopach do zmodyfikowanej wartości Proctora : ● pod drogami i placami manewrowymi I = 98% ● pod parkingami dla samochodów osobowych i terenami zielonymi I= 92% Minimalne spadki projektowanych kanałów :

Rurociąg Min. spadek Ø 160 1,5% Ø 200 0,5% Ø 250 0,4%

MontaŜ rurociągów naleŜy wykonywać wg informacji technicznej producenta rur. Technologia układania przewodów powinna zapewnić zachowanie przebiegu skarp zgodnie z Dokumentacją Projektową. Dla zapewnienia właściwego ułoŜenia kanału, zgodnie z zaprojektowaną osią, naleŜy przez punkty osiowo trwałe oznakowane na łatach celowniczych przeciągnąć sznurek lub drut, na którym zawieszony jest cięŜarek pionu między dwoma celowniczymi. Przed opuszczeniem rur do wykopu naleŜy sprawdzić, czy nie mają widocznych uszkodzeń powstałych w czasie transportu lub czasie przechowywania. Ponadto rury naleŜy starannie oczyścić ze szczególnym zwracaniem uwagi na kielichy i bose końce rur (uszczelki). Uszkodzone rury powinny być usuwane i przechowywane poza obszarem wykonywania montaŜu. Rury naleŜy opuszczać do wykopu powoli i ostroŜnie, ręcznie, lub przy pomocy koparki. Zabrania się rzucania rur do wykopu. Odpowiednie odcinki rur powinny być opuszczane do wykopu na przygotowane i wyrównane podłoŜe o odpowiednim nachyleniu (spadku). KaŜda rura powinna być układana zgodnie z projektowaną osią i nachyleniem (spadkiem) jak równieŜ powinna ściśle przylegać do podłoŜa na swojej całej długości, co najmniej na ¼ obwodu, symetrycznie do osi. Podczas montaŜu kanału wykop powinien być odwodniony. Rury powinny być układane kielichami w stronę przeciwną niŜ kierunek przepływu ścieków. Kielichowe rury PVC-u powinny być łączone przy pomocy uszczelek montowanych fabrycznie. Rurociągi po zmontowaniu naleŜy sprawdzić pod względem droŜności i wynikowych spadków, a takŜe poddać próbie wraz ze studzienkami rewizyjnymi na szczelność; w odniesieniu do infiltracji i eksfiltracji zgodnie z PN-92/B-10735. Rurociąg kanalizacyjny po ułoŜeniu i zainwentaryzowaniu naleŜy obsypać piaskiem 30 cm ponad wierzch rury i dalej ziemią pozyskaną z wykopu. Wykop naleŜy zagęścić do wskaźnika I= 1,00 w pasie drogowym i do wskaźnika I=0,95 pod terenami zielonymi. Rurociągi i studnie naleŜy posadawiać : - w gruntach rodzimych suchych na podsypce piaskowej grubości 15 cm; - w torfach i namułach w zagęszczonej podsypce piaskowo-Ŝwirowej grubości 30 cm - w przypadku bardzo słabych gruntów stosować siatki wzmacniające lub

geowłókninę; Wszystkie partie gruntu rozmokniętego naleŜy wybrać i zastąpić betonem B 7,5. Szczegółowe decyzje dotyczące posadowienia rurociągów w gruntach słabonośnych podejmie na bieŜąco inspektor nadzoru inwestorskiego. Rurociągi po ułoŜeniu na projektowanych rzędnych obsypać warstwą 30 cm piasku ponad wierzch rury. PowyŜej rurociągi obsypywać gruntem wcześnie pozyskanym z wykopów. Stosować podsypkę z piasku grubego lub średniego dobrze uziarnionego o wymaganym wskaźniku zagęszczenia min I=1,0 w/g Proctora. PodłoŜe powinno być ułoŜone ze spadkiem dostosowanym do spadku kolektora określonego w projekcie. PodłoŜe naleŜy uformować na kąt 90o, tak aby do podłoŜa przylegała 1/2 obwodu rury. Wszystkie roboty naleŜy prowadzić zgodnie z R.M.P.iP.M.B. z dn. 28.03.1972 w sprawie BHP przy wykonywaniu robót budowlano-montaŜowych (Dz. U. Nr 13 poz. 97) oraz zgodnie z „Warunkami technicznymi wykonania i odbioru robót budowlano-montaŜowych t. II – Instalacje sanitarne i przemysłowe” i „Warunkami technicznymi wykonania i odbioru rurociągów z tworzyw sztucznych – wydanymi przez Polską Korporację Techniki Sanitarnej, Gazowej, Grzewczej i Klimatyzacji – Warszawa 1994 r. Rury kanałowe naleŜy układać na przygotowanym podłoŜu ze spadkiem określonym w projekcie. MontaŜ rur zgodnie z instrukcją producenta. Poszczególne ułoŜone rury powinny być unieruchomione przez obsypanie piaskiem średnim lub grubym i dokładnie podbite w pachach, aby rura nie zmieniła połoŜenia przy montaŜu następnych rur. Zagęszczenie wykonywać warstwami z zachowaniem ostroŜności, aby zminimalizować wstępne ugięcie i nie uszkodzić rur. Zasypkę wykopu wykonać z piasków grubych lub średnich z zagęszczeniem mechanicznym warstwami co 15 do 20 cm z zagęszczeniem wypełnienia 95- 100% wg Proctora . Do wysokości 30 cm ponad lico rury wykop zagęszczać ostroŜnie przy pomocy lekkich urządzeń zagęszczających po obu jej stronach, zwracając uwagę aby nie zagęszczać bezpośrednio dotykając rury, pozostałą część wykopu moŜna zagęszczać mechanicznie przy pomocy maszyn średnich i cięŜkich. Trasę rurociągów, zagłębienia i spadki podano w części rysunkowej. 7.4. PRÓBA i DEZYNFEKCJA PRZYŁ ĄCZA WODOCIĄGOWEGO. Próbę ciśnienia przewodów naleŜy przeprowadzić dla ciśnienia 1,0 MPa w/g PN-70/B-10715 „ Szczelność rurociągów. Wymagania i badania przy odbiorze.” Po pozytywnie zakończonej próbie naleŜy sieć przepłukać i poddać dezynfekcji. Przed oddaniem rurociągów do eksploatacji naleŜy wykonać badania bakteriolo- giczne wody. Pozytywne dwa kolejne wyniki badań bakteriologicznych umoŜli- wiają ostateczne przekazanie sieci do eksploatacji. 7.5. WYMAGANIA I BADANIA PRZY ODBIORZE SIEC I KANALIZACYJNYCH. Wymagania i badania przy odbiorze sieci kanalizacji grawitacyjnej określa PN-92/B-10735. Pod względem droŜności, szczelności i wielkości spadków kaŜdy odbierany

odcinek sieci pomiędzy studniami rewizyjnymi i wpustami, wykonawca będzie przekazywał inspektorowi nadzoru inwestorskiego zapisami w dzienniku budowy. Badania sieci grawitacyjnej : kanały i studzienki naleŜy wykonywać na szczelność, szczelność odniesieniu do infiltracji i eksfiltracji. Przy budowie i odbiorach sieci z tworzyw sztucznych naleŜy przestrzegać instrukcji montaŜu wytwórcy materiałów. Wszystkie zastosowane materiały do budowy sieci muszą posiadać atesty i aprobaty techniczne dopuszczające do stosowania na terenie Polski. 7.6. OBOWIĄZUJĄCE SPÓJNE NORMY ● PN-81/B-03020 - Grunty budowlane. Posadowienie bezpośrednie budowli. Obliczenia statyczne i projektowanie.

● BN-77/8931-12 - Oznaczanie wskaźnika zagęszczania gruntu. ● PN-86/B-02480 - Grunty budowlane. Określenia, symbole, podział i opis gruntów. ● PN-88/B-04481 - Grunty budowlane. Badania próbek gruntu.

● PN-B-06050: 1999 - Geotechnika. Roboty ziemne. Wymagania ogólne. ● PN-EN 1295:2000 - Projektowanie konstrukcyjne rurociągów ułoŜonych w ziemi w róŜnych warunkach obciąŜeń. Część 1: Wymagania ogólne. ● PN-B-10735:1992 - Kanalizacja - Przewody kanalizacyjne - Wymagania i badania przy odbiorze. Poprawki: 1. BI nr 6/93 poz. 43. ● PN-EN 295: 2000 - Rury i kształtki kamionkowe i ich połączenia w sieci drenaŜowej i kanalizacyjnej. ● PN-EN 752-1: 2000 - Zewnętrzne systemy kanalizacyjne. Pojęcia ogólne i Definicje ● PN-EN 752-2: 2000 - Zewnętrzne systemy kanalizacyjne. Wymagania ● PN-EN 752-3: 2000 - Zewnętrzne systemy kanalizacyjne. Planowanie ● PN-EN 752-4:2001 - Zewnętrzne systemy kanalizacyjne - Obliczenia hydrauliczne i oddziaływanie na środowisko.

● PN-EN 1401-1: 1999 - Systemy przewodowe z tworzyw sztucznych. Podziemne bezciśnieniowe systemy przewodowe ze zmiękczonego polichlorku winylu (PVC-U) do odwadniania i kanalizacji. Wymagania dotyczące rur, kształtek i systemu. ● PN-C-89222 - Rury z tworzyw termoplastycznych do przesyłania płynów. ● PN-B-01700: 1999 - Wodociągi i kanalizacja. Urządzenia i sieci zewnętrzne. Oznaczenia graficzne. ● PN-92/B-01707 - Instalacje kanalizacyjne. Wymagania w projektowaniu ● PN-B-10729: 1999 - Kanalizacja. Studzienki kanalizacyjne. ● PN-EN 1610:2002 - Budowa i badania przewodów kanalizacyjnych. ● PN-B-10736: 1999 - Roboty ziemne. Wykopy otwarte dla przewodów wodociągowych i kanalizacyjnych. Warunki techniczne wykonania. ● PN-64/H-74086 - Stopnie Ŝeliwne do studzienek kontrolnych ● PN-EN 476: 2001 - Wymagania ogólne dotyczące elementów

stosowanych w systemach kanalizacji grawitacyjnej. ● PN-EN 752-4: 2001 - Zewnętrzne systemy kanalizacyjne. Obliczenia hydrauliczne i oddziaływanie na środowisko. ● PN-EN 752-5: 2001 - Zewnętrzne systemy kanalizacyjne. Modernizacja. ● PN-EN 124:2000 - Zwieńczenia wpustów i studzienek kanalizacyjnych do nawierzchni dla ruchu pieszego i kołowego. Zasady konstrukcji, badania typu, znakowanie, sterowanie jakością. ● PN-H-74051-00 - Włazy kanałowe. Ogólne wymagania i badania. ● PN-H-74051-02 - Włazy kanałowe klasy B,C,D ( włazy typu cięŜkiego) ● PN-H-74051-2 - Włazy kanałowe klasy B125, C250. ● PN-EN 1610:2000 - Budowa i badania przewodów kanalizacyjnych ● PN-S-02205:1998 - Drogi samochodowe. Roboty ziemne. wymagania i badania. ● BN-62/6738-03,04,07 -Beton hydrotechniczny

● PN-88/B-32250 -Materiały budowlane. Woda do betonów i zapraw. ● PN-86/B-06712 - Kruszywa mineralne do betonu. ● PN-90/B-14501 - Zaprawy budowlane zwykłe. ● PN-88/6731-08 - Cement, Transport i przechowywanie. ● PN-88/6731-08 - Beton zwykły

Inne przepisy:

1. Warunki Techniczne Wykonania i Odbioru Sieci Kanalizacyjnych. Zeszyt 9.

COBRTI Instal 2003. 2. Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane ( Dz. U. Nr 207 poz. 2016 z dnia 5

grudnia 2003 r. z późniejszymi zmianami). 3. Ustawa z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.

U. Nr 80, poz. 717 z dnia 10 maja 2003r.). 4. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie

bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania robót budowlanych (Dz. U. Nr 47, poz. 401 z dnia 19 marca 2003 r.).

5. Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 20 września 2001 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas eksploatacji maszyn i innych urządzeń technicznych do robot ziemnych, budowlanych i drogowych (Dz. U. Nr 118, poz. 1263 z dnia 15 października 2001 r.).

6. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 23 czerwca 2003 r. w sprawie informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony zdrowia oraz planu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia (Dz. U. Nr 120, poz. 1126 z dnia 10 lipca 2003 r.).

7. Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. (Dz. U. Nr 129, poz. 844 z dnia 23 października 1997 r.).

8. Rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 1 października 1993 roku w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy eksploatacji, remontach i konserwacji sieci kanalizacyjnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 96, poz. 437).

9. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 maja 1999 r. w sprawie warunków wprowadzania ścieków do urządzeń kanalizacyjnych stanowiących mienie komunalne. (Dz. U. Nr 50, poz. 501 z dnia 2 czerwca 1999 r.).

10. Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie. (Dz. U. Nr 43, poz. 430 z dnia 14 maja 1999 r.).

11. Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 30 maja 2000 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogowe obiekty inŜynierskie i ich usytuowanie. (Dz. U. Nr 63, poz. 735 z dnia 3 sierpnia 2000 r.).

12. Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 5 maja 1999r. w sprawie określenia odległości i warunków dopuszczających usytuowanie drzew lub krzewów, elementów ochrony akustycznej, wykonywania robót ziemnych budynków lub budowli w sąsiedztwie linii kolejowych oraz sposobu urządzania i utrzymywania zasłon odśnieŜnych i pasów przeciwpoŜarowych ( Dz.U. Nr 47/99 poz. 476)

13. Ustawa z dnia 7 czerwca 2001r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. Nr 72/01 poz. 747)

14. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1986r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o drogach publicznych (Dz.U. Nr 6/86 poz. 33, Nr 48/86 poz. 239, Nr 136/95 poz. 670)

15. Rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 2 kwietnia 2001 r. w sprawie geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu oraz zespołów uzgadniania dokumentacji projektowej (Dz. U. Nr 38/0 l poz. 455)

16. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego (Dz.U. Nr 120103 poz. 1133)

17. Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych (Dz. U. Nr 92, poz. 881 z dnia 30 kwietnia 2004 r.)

18. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 5 sierpnia 1998 r. w sprawie aprobat i kryteriów technicznych oraz jednostkowego stosowania wyrobów budowlanych (Dz. U. Nr, 107 poz. 679 z 1998 r.) z późniejszymi zmianami)

19. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 1998 r. w sprawie systemów oceny zgodności, wzoru deklaracji zgodności oraz sposobu znakowania wyrobów budowlanych dopuszczanych do obrotu i powszechnego stosowania w budownictwie (Dz.U. Nr 113/98 poz. 728)

20. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 lipca 1998 r. w sprawie określenia wykazu wyrobów budowlanych nie mających istotnego wpływu na spełnianie wymagań podstawowych oraz wyrobów wytwarzanych i stosowanych według uznanych zasad sztuki budowlanej (Dz.U Nr 99/98 poz. 673)

21. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 listopada 1999 r. w sprawie wykazu wyrobów wyprodukowanych w Polsce, a takŜe wyrobów importowanych do Polski po raz pierwszy, mogących stwarzać zagroŜenie albo słuŜących ochronie lub ratowaniu Ŝycia, zdrowia lub środowiska, podlegających obowiązkowi certyfikacji na znak bezpieczeństwa i oznaczania tym znakiem, oraz wyrobów podlegających obowiązkowi wystawiania przez producenta deklaracji zgodności (Dz.U Nr 5/00 poz. 53)

22. Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 13 stycznia 2000 r. w sprawie trybu wydawania dokumentów dopuszczających do obrotu wyroby mogące stwarzać za-groŜenie albo, które słuŜą ochronie lub ratowaniu Ŝycia, zdrowia i środowiska, wyprodukowane w Polsce lub pochodzące z kraju, z którym Polska zawarła porozumienie w sprawie uznawania certyfikatu zgodności lub deklaracji zgodności wystawianej przez producenta, oraz rodzajów tych dokumentów (Dz.U. Nr 5/00 poz. 58)

7.7. PRZYŁĄCZE CIEPŁOWNICZE 7.7.1. Dane wyj ściowe. Zgodnie z warunkami technicznymi ECO Malbork przyjęto: - parametry obliczeniowe sieci c.o. : a/ w sezonie grzewczym : Tz/Tp = 115/57°C b/ poza sezonem grzewczym : Tz/Tp= 65/30°C - miejsce włączenia : istniejąca sieć wykonana w technologii sieci preizolowanej przebiegająca w sąsiedztwie zasilanego budynku: Dn= 2x150 mm

- ciśnienie dyspozycyjne w miejscu podłączenia : ● w sezonie grzewczym 120 kPa ● w sezonie letnim 80 kPa

- średnice przyłącza dobrano na podstawie obciąŜenia cieplnego i obliczeń hydraulicznych zamieszczonych w egzemplarzu archiwalnym dla ustalonego zapotrzebowania na ciepło i do przygotowania ciepłej wody uŜytkowej. 7.7.2. Trasa przył ącza i średnice.

Plan trasy przyłącza c.o. opracowano na mapie sytuacyjno-wysokościowej w

skali 1:500, do celów projektowych.

Przyłącze zaprojektowano z rur preizolowanych w technologii Twin. Trasa projektowanego przyłącza przebiega na działce inwestora z projektowanym budynkiem oraz z istniejącą siecią co wysokoparametrową. Zgodnie z obciąŜeniami cieplnymi, obliczeniami oraz warunkami technicznymi przyłączenia dobrano średnicę przyłącza wysokoparametrowego z rur typ duo Φ33,7/140 PI . Włączenie przyłącza przewidziano do istniejącej sieci c.o. wysokoparametrowej, jako równoległe z wcinką na gorąco. 7.7.3. Parametry sieci Czynnikiem grzewczym w sieci jest woda gorąca o parametrach zmiennych przez prowadzoną regulację ilości ciepła w systemie jakościowym, tj. przez obniŜanie temperatury wody na zasilaniu w funkcji temperatury powietrza zewnętrznego. PowyŜsze obowiązuje w sezonie grzewczym, w zakresie temperatur wody zasilającej :115 – 57 °C. W okresie poza sezonem grzewczym temperatura wody na zasilaniu jest stała i wynosi 65°C, co jest wystarczające do przygotowania cwu. 7.7.4. Technologia wykonania przył ącza Sieć i przyłącza c.o. projektuje się z rur preizolowanych z instalacją alarmową, o standardowej grubości izolacji termicznej, w technologii rur występujących na sieciach operatora sieci ciepłowniczych w Malborku. Rurociągi preizolowane przystosowane są do układania bezpośrednio w gruncie,

bez stosowania kanałów osłonowych. Rurociągi te przystosowane są do pracy w ekstremalnych warunkach : - ciśnienie robocze Pr= 2,5 MPa ; - max temp. czynnika grzejnego : Tmax = 130°C z mo Ŝliwością okresowego podwyŜszenia do 150 °C. Rura preizolowana składa się z trzech warstw : rury stalowej, pianki poliuretanowej oraz rury zewnętrznej wykonanej z twardego polietylenu. Rura przewodowa jest rurą ze szwem o współczynniku wytrzymałościowym z=1, wykonaną ze stali st 37.o w/g DIN 1626. Izolację termiczną stanowi pianka poliuretanowa o współczynniku przewodności K=0,027 W/m2 x deg. Pianka spełnia wymogi PN-85/B-02421. Rura zewnętrzna wykonana jest z twardego polietylenu HDPE zapewniającego skuteczna ochronę pianki i rury stalowej przed wilgocią i uszkodzeniami mechanicznymi. W warunkach klimatycznych i eksploatacyjnych występujących w Polsce, trwałość pianki wynosi około 30 lat. 7.7.5. Armatura . Przyłącze ciepłownicze wyposaŜono w zawory odcinające PI montowane za wcinką. Od strony węzła w projektowanym budynku projektuje się zawory szczytowe odcinające, kulowe, kołnierzowe. Przed zaworami szczytowymi naleŜy wykonać złącze obiegowe DN-10, zgodnie z warunkami technicznymi i schematem technologicznym zamieszczonym w części rysunkowej. 7.7.6. Kompensacja ruroci ągów. Układ terenowy sieci i przyłącza ciepłowniczego zapewnia samokompensację rurociągów. Nie zachodzi konieczność wykonania kompensacji sztucznych. 7.7.7. Zmiany kierunków ruroci ągów Na trasie przyłącza występują tylko zmiany kierunków 90°. Zmiany kierunków zaprojektowano przez zabudowę kolan prefabrykowanych o promieniu R= 3,0 D 7.7.8. Odgał ęzienie. Zaprojektowano odgałęzienie od istniejącej sieci 2x DN-65 PI, które naleŜy wykonać jako wcinka na gorąco. 7.7.9. Mufy poł ączeniowe. Dla zaizolowania rur na połączeniach projektuje się mufy termokurczliwetyp SX. 7.7.10. Przejścia ruroci ągów przez ściany .

Przejście rurociągów przez przegrodę budowlaną budynku zasilanym w energię

cieplną, projektuje się w rękawach wejściowych w/g technologii producenta rur.

Dla ścian o grubości powyŜej 20 cm naleŜy stosować dwa rękawy oraz taśmę

smarną. 7.7.11. Zakończenia ruroci ągów. Na zakończeniu rurociągów PI , po wejściu do pomieszczenia węzła naleŜy zamontować systemowe końcówki termokurczliwe. 7.7.12. Instalacja alarmowa Zastosowane do budowy przyłącza rury muszą posiadać standardowo wyposaŜenie w instalację alarmową. Projektowane przyłącze naleŜy połączyć do instalacji alarmowej sieci zgodnie z załączonym schematem instalacji alarmowej. 7.7.13. Układanie i monta Ŝ ruroci ągów. Rury PI naleŜy układać w przygotowanym wykopie na warstwie 10 cm podsypki piaskowej pozbawionej grudek gliny, kamieni i innych przedmiotów mogących uszkodzić izolacje rur. Rurociągi naleŜy układać parami na jednakowym poziomie tak aby stojąc tyłem do źródła zasilania drut ocynkowany znalazł się po stronie prawej, a miedziany po stronie lewej oraz Ŝeby oba druty znalazły się w górnej części rury, w pozycji za 10 min. godz. druga. NaleŜy bezwzględnie zachowywać wskazane na rysunku wymiary między rurociągami i ścianami wykopu w celu zapewnienia dostępu dla wykonania spawania rur oraz montaŜu muf. Rury c.o. naleŜy łączyć przez spawanie elektryczne spoinami klasy III. Do spawania elektrycznego naleŜy stosować elektrody : ER 346, ESAB 4800 lub PHILIPS 36 S. Aby połączenie było szczelne, wszystkie powierzchnie łączone muszą być czyste, suche i aktywowane. Aktywowanie polega na stopniowym, równomier- nym ogrzewaniu powierzchni mufowanych do temperatury ok. 60 st. C. Ciepło to jest wykorzystywane przy obkurczaniu opaski termokurczliwej. Podczas spawania czoło pianki rury naleŜy chronić tarczą aluminiowa. Po wykonaniu robót spawalniczych rurociągi naleŜy przepłukać 3-krotnie wodą. Po płukaniu wykonujemy próbę radiograficzną nie mniej niŜ 10 % spawów oraz próbę hydrauliczną na zimno, na ciśnienie Ppr=2,5 MPa. Po pozytywnym wyniku próby szczelności rur moŜna przystąpić do wykonania połączeń instalacji alarmowej i zakładania muf. KaŜde złącze przed zamufowaniem naleŜy sprawdzić przyrządem kontrolnym na poprawność połączenia drutów alarmo- wych oraz suchość izolacji . Po uzyskaniu pozytywnego wyniku testu moŜna przystąpić do mufowania. Po zmontowaniu mufę poddać naleŜy sprawdzeniu na szczelność na ciśnienie 0,2 bara uŜywając do sprawdzenia wody mydlanej. Do wykonywania izolacji termicznych muf naleŜy stosować pianki o numerach zgodnych z podanymi na etykiecie mufy. Mufy łączeniowe dostarcza wykonawca rur preizolowanych (po zamówieniu). Połączenia rurociągów PI powinny być wykonywane przez przeszkolonych

monterów. 7.7.14. Płukanie i próby hydrauliczne. Przed wykonaniem prób ciśnieniowych sieci ciepłowniczej, zmontowane rurociągi naleŜy przepłukać w celu usunięcia zanieczyszczeń. Płukanie naleŜy wykonywać przy uŜyciu wody., postępując w/g „Tymczasowej instrukcji technologii budowy sieci cieplnych systemu kanałowego w obudowie” – opracowanie COBRII INSTAL zeszyt 2-3 1976 r. Instrukcja przewiduje 3-krotne płukanie sieci. Czas płukania naleŜy uzaleŜnić od czystości wypływającej wody. Po wykonaniu płukania naleŜy wykonać próby ciśnieniowe : 1 - próbę szczelności bez armatury na zimno : Pp= 2,5 MPa, 2 - próbę szczelność z armaturą na zimno ; Pp= 1,6 MPa , 3 - próbę na gorąco przy max parametrach czynnika grzejnego. 7.7.15. Roboty ziemne. Roboty ziemne naleŜy wykonywać ręcznie, zgodnie z normą PN-69/B-06050 oraz BN- 83/8836-02. Na trasie projektowanych przyłączy występują kolizje z urządzeniami podziemnymi. Istniejące uzbrojenie pokazano na podkładzie geodezyjnym. W celu określenia rzeczywistego usytuowania uzbrojenia, naleŜy na trasie projektowanych przyłączy wykonać przekopy kontrolne. Oprócz naniesionych kolizji mogą wystąpić takŜe kolizje z uzbrojeniem niezainwenta- ryzowanym. Wszystkie napotkane urządzenia naleŜy traktować jako czynne. Roboty budowlane naleŜy prowadzić zgodnie z obowiązującymi normami Dz. Urz. Nr 4/83- Zarządzenie nr 47 oraz BN-81/897606 i warunkami bhp. Wykopy powinny być wykonane bez naruszenia podłoŜa. Wymiary wykopów oraz dyspozycje rurociągów w wykopie w miejscach kolan, odgałęzień i na odcinkach prostych przedstawiono na załączonym rysunku w/g poradnika LOGSTOR. Na dnie wykopu naleŜy wykonać podsypkę z piasku oczyszczonego z zanieczyszczeń. Granulacja piasku powinna wynosić 0,8 mm. Dopuszczalna jest zawartość 15% kamyków o wymiarach 8-20 mm . Grubość podsypki piaskowej wynosi 10 cm . Rury po ułoŜeniu naleŜy obsypać warstwą piasku grubości 10 cm ponad rurę. Podsypkę i obsypkę piaskową naleŜy zagęścić. Szczególną uwagę naleŜy zachować przy zasypywaniu i zagęszczaniu wykopów wokół rury. Na warstwie piasku nad rurociągiem naleŜy ułoŜyć taśmę ostrzegawczą z PCV. Pozostałą część wykopów naleŜy zasypać gruntem rodzimym . Rozebrane chodniki i nawierzchnie ulic wraz z podbudową naleŜy odbudować zgodnie z uzgodnieniami z ich właścicielami. 7.7.16. NAWIĄZANIE DO SIECI REPERÓW Wszystkie rzędne podane w projekcie odnoszą się do sieci reperów niwelacji ogólnopaństwowej.

7.7.17. SZCZEGÓŁOWE ROZWIĄZANIA TECHNICZNE DLA SIECI 7.7.17.1. Ewentualne odwodnienie wykopów. Odwodnienie naleŜy wykonać wykonując odpompowanie wody pompą szlamową umieszczoną bezpośrednio w wykopie 7.7.17.2. Zabezpieczenie wykopów. Wykopy o głębokości powyŜej 1,5 m oraz wykopy wykonywane w strefie zabudowanej naleŜy ogrodzić i oznakować w sposób sygnalizujący niebezpie- czeństwo. Dla pieszych naleŜy ułoŜyć kładki wyposaŜone w poręcze na wysokości 110 cm. 7.7.17.3. Zabezpieczenie kabli w wykopach. Miejsca skrzyŜowania kabli naleŜy zabezpieczyć zgodnie z uzgodnieniami branŜowymi załączonymi do projektu, przez montaŜ na kablach rur ochronnych dwuczęściowych φ 100 systemowych wg PN-E/86-05125. 8. UWAGI DODATKOWE.

• Trasa rurociągów powinna być geodezyjnie wytyczona przed rozpoczęciem robót, a przed zasypaniem wykopów naleŜy wykonać inwentaryzację powykonawczą trasy i rzędnych posadowienia rur i armatury.

● NaleŜy zachować szczególną uwagę przy zbliŜeniu z kablami podziemnymi. Wszystkie roboty w obrębie kabli naleŜy wykonywać ręcznie. ● Przed przystąpieniem do robót zawiadomić właścicieli uzbrojenia podziemnego, zgodnie z treścią uzgodnień branŜowych. ● Istniejące lokalne systemy melioracyjne lub opaski odwadniające naleŜy doprowadzić do pierwotnego stanu w przypadku ich uszkodzenia. ● Wszystkie napotkane, niezainwentaryzowane instalacje traktować jako czynne, powiadamiając o ich odkryciu ewentualnych uŜytkowników, uzgodnić z nimi sposób zabezpieczenia lub likwidacji. ● Nieprzewidziane w dokumentacji sytuacje, które wynikną w trakcie wykonawstwa robót, będą wyjaśnione bezpośrednio w ramach nadzoru autorskiego po zgłoszeniu przez wykonawcę . Opracował :

mgr inŜ. Adam Papaj