BDW - editie 1463

N° 1463 VAN 26 FEBRUARI TOT 5 MAART 2015 ¦ WEEK 9: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: [email protected], WWW.BDW.BE

© E

RIK

TOO

RM

AN

/ BR

U.W

AA

RN

EMIN

GEN

.BE

SPECIAL OFFSCREEN FILM FESTIVALFather John Misty, Ibeyi en Pascale Platel.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

26 0215

OOIEVAARSTIJDOOIEVAARSTIJDOoievaarstijd, ook in Brussel. IJverige ornithologen hebben er sinds half januari al 147 geteld. De grote wit-zwarte vogels die al lang tot de verbeelding spreken, komen uit hun overwinteringsgebied in Afrika en vliegen deze weken naar het noorden. Spectaculair was alvast de waarneming van een groep van zeventig overvliegende ooievaars in de Noordwijk, of van een tiental ooievaars die hoog boven de Wetstraat cirkelden. Jan Rodts van de vzw Vogelbescherming vindt dat laatste niet zo verwonderlijk. “Om energie te sparen, vliegen ooievaars van de ene thermiekbel naar de andere. Ze wachten tot de aarde is opgewarmd en schroeven zich dan naar boven en winnen zo hoogte.” Het verklaart ook waarom er enkele ooievaars pardoes in de stad zijn geland. Rodts: “Ooievaars vliegen niet ‘s nachts, omdat er geen thermiek is. Dus moeten ze ‘s avonds een plek vinden om te overnachten.” Foto’s van ooievaars in de stad vind je op bru.waarnemingen.be. SVG

NIEUW ONTDEKBINNENIN UW

KORTINGSBONNEN

©2015 The Coca-Cola Company. ‘Coca-Cola life’ and the Coca-Cola contour bottle are registered trademarks of the Coca-Cola Company.

DB

7523

87B

5

ADVERTENTIE

MACHTELD DE METSENAERE:“Feminisme ook goed

voor mannen”LEES P. 6-7

“Stadshervorming staat nog nergens”

ELKE ROEX (SP.A):

LEES P. 11

DEZE WEEK IN LAKEN

Het wordt de Donderberg te veelLEES P. 12

© H

UG

UE

S DE G

AR

NIE

R / B

RU

.WA

AR

NE

MIN

GE

N.B

E

© LU

C B

OO

N / B

RU

.WA

AR

NE

MIN

GE

N.B

E

VUB-PROF

Father John Misty, Ibeyi en Pascale Platel.

BDW 1463 PAGINA 2 - DONDERDAG 26 FEBRUARI 2015

VAN DE REDACTIE

Rechtvaardig De Stad Brussel verstuurt een brief naar de vele duizen-den eigenaars die een pand bezitten met comfort 0. Die code betekent dat de woning in kwestie noch centrale ver-warming noch een badkamer heeft. Als de eigenaar ant-woordt dat de woning onder-tussen centrale verwarming en/of een badkamer heeft, wordt het kadastraal inko-

men (KI) verhoogd. Dat betekent dat de eigenaar meer onroerende voorheffing zal moeten betalen. Eerlijke mensen nog maar eens de klos? Misschien. Al kan de Stad natuurlijk altijd controleurs op pad sturen.De Stad volgt hiermee het voorbeeld van Schaarbeek, Evere en Sint-Agatha-Berchem. Het was de FDF-ge-meente Schaarbeek die het voortouw heeft genomen. Nu volgt ook de paarse coalitie van socialisten en libe-ralen in de Stad Brussel. Schepen van Financiën Phi-lippe Close (PS) kon de – milde – kritiek van de groene en oranje oppositie dan ook makkelijk parereren met de verwijzing naar Denis Grimberghs (CDH) en Isa-belle Durant (Ecolo) die in Schaarbeek in de meerder-heid zitten.Waarom verstuurt de Stad de vragenlijst? Om meer geld in het laatje te krijgen natuurlijk, daar moeten we niet flauw over doen. Hoe verkoopt ze zoiets? Als een rechtvaardige beslissing, want daar gaat het over bij de bevolking. Als ik hetzelfde huis/appartement be-zit als mijn buurman, dan vind ik het onrechtvaardig

als ik jaarlijks honderd euro meer moet neertellen dan hij. Dat is een eenvoudig voorbeeld. Dat kan iedereen begrijpen. Daar is iedereen voor. Dat is ook wat ge-meenteraadslid Bart Dhondt (Groen) zegt: als de doel-stelling een rechtvaardigere belasting is, dan zijn de groenen voor. Maar wat voorligt is Dhondt te weinig. En daar heeft hij natuurlijk gelijk in. Als de ene onrechtvaardigheid wordt weggewerkt, dan maar meteen ook die andere: de veel grotere, het herenhuis of de villa die tot luxe-appartement werd vertimmerd. Het kadastraal inkomen (KI) is sinds de jaren 1970 wel geïndexeerd, maar er is geen perequa-tie (vereffening, red.) gebeurd. Heel concreet betekent dat: in de Bezemhoek in Watermaal-Bosvoorde be-taal je voor een huisje dat een paar honderdduizend euro waard is veel minder dan voor een appartement in de buurt van Hoogte Honderd in Vorst. Met andere woorden: het KI komt niet langer meer overeen met de waarde van een pand. Op tijd en stond de vastgoed-website Immoweb raadplegen volstaat om dat vast te stellen. Het meest logische zou zijn dat er een pere-quatie gebeurt voor heel het gewest. Maar geen enkele politicus – tenzij een minister die aan zijn laatste ter-mijn bezig is – durft dat aan. Iedere Belg, Brusselaar, Vlaming of Waal denkt bij een aanpassing onmiddel-lijk dat hij de sigaar gaat zijn. Om dat verkocht te krij-gen zou de overheid moeten beloven dat het alleen om een herschikking gaat, niet om meer inkomsten. Maar dat is haast een onmogelijke zaak. Tenzij CD&V-voor-man Kris Peeters een perequatie meeneemt in de gro-te federale tax shift die hij zo graag wil. Dan moeten gemeentebesturen niet langer morrelen in de marge.

WAUTER MANNAERT

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

BRUSSELSE GEMEENTEN WILLEN DEEL KILOMETERHEFFING

‘GEMEENTEWEGEN ZIJN EEN GROTE KOST’

V orige week las u in deze krant (Magnette: ‘Platte-land niet straffen’, BDW

1462) over de beslissing van het Brussels, Waals en Vlaams Ge-west om een kilometerheffing in te voeren voor vrachtwagens. In Brussel komt er volgens de rege-ring zelfs een dubbel en driedubbel tarief voor vrachtwagens die ge-west- en gemeentewegen gebrui-ken, bovenop de verbruiksheffing die in de drie gewesten gaat gelden vanaf 2016. In de praktijk betekent het dat vrachtwagens boven de 3,5 ton zwaarder zullen belast worden voor elke weg die ze in Brussel ge-bruiken, of ze nu leveren of door de stad rijden om files op de Ring te vermijden.Maar in het Brussels Hoofdste-delijk Gewest kan je natuurlijk niet zomaar voorbij de gemeen-ten. VSGB-voorzitter Marc Cools maakte zich vorige week kwaad dat hij niet op voorhand werd geinformeerd over de extra tari-fering in Brussel. Nochtans zou de invoering van een taks die het gebruik van gemeentewegen drie-dubbel belast een bron van inkom-sten kunnen betekenen voor de Brusselse gemeenten.

VerdeelsleutelOndertussen is het duidelijk dat de gemeenten inderdaad niet betrok-ken zijn geweest bij de beslissing. Volgens Marc Cools wordt er in de toekomst echter nog onderhandeld over een mogelijke verdeelsleutel om het geïnde geld te herverde-len. “Openbare werkzaamheden zijn een bijzonder zware kosten-post voor gemeenten. Elke weg die moet worden heraangelegd weegt

op de begroting,” zegt Cools. “Als vrachtwagens gebruik blijven ma-ken van onze wegen, dan is het ook normaal dat die driedubbele tarifering er komt.”Cools zegt dat hij zich wel kan vin-den in de beslissing over de kilo-meterheffing. “Die niet invoeren zou ingaan tegen de trend, die zegt dat je voor gebruik moet betalen. Bovendien betekent de invoering van een extra taks een kans voor een nieuwe manier van distributie in de stad. Er lopen nu al proefpro-jecten waarbij alle goederen naar één punt in de stad worden ge-bracht, en van daaruit met kleiner vervoer naar winkels en horeca-zaken. De kilometerheffing is een kans om dit systeem nog verder uit te werken.”

Geen 85 procentOver concrete bedragen voor de gemeenten is nog niets bekend, en zelf heeft Marc Cools nog geen verdeelsleutel in zijn hoofd. “Een verdeelsleutel wordt ook gebruikt bij het gewestelijke parkeeragent-schap. Daar vloeit 85 procent van de inkomsten naar de gemeenten. Maar voor alle duidelijkheid: op dat bedrag broeden we zeker niet,” aldus Cools.Het is ondertussen ook duidelijk dat het Duitse bedrijf Satellic - een dochteronderneming van Deut-sche Telekom - de technologie voor de satellietgecontroleerde kilometerheffing zal leveren, in samenwerking met Viapass, een openbaar agentschap dat speciaal in het leven werd geroepen door de drie gewesten. Christophe Degreef

door Danny Vileyn

BDWVOORGROND

Marc Cools (VSGB): “De kilometerheffing niet invoeren zou ingaan tegen de trend die zegt dat je voor gebruik moet betalen.”

BRUSSEL – De invoering van een kilometertarief voor gemeente-wegen deed vorige week de wenkbrauwen fronsen bij de Vereniging voor Stad en Gemeenten (VSGB). De organisatie die de negentien Brusselse gemeenten vertegenwoordigt was naar eigen zeggen niet geraadpleegd voor advies. “Er zou moeten kunnen gepraat worden over een verdeelsleutel zodat een deel van het geld terug kan vloeien van gewest naar gemeenten,” specificeert VSGB-voorzitter Marc Cools.

ADVERTENTIE

‘GEMEENTEWEGEN ZIJN EEN GROTE KOST’

‘VROUWEN TONEN ALS OVERLEVENDEN’

FILM > DOCUMENTAIRE OVER VERMINKTE PATRICIA LEFRANC

SINT-JANS-MOLENBEEK – Er wordt een documentaire gemaakt over Patricia Lefranc, de Molen-beekse die in 2009 met zwavelzuur werd aangevallen door haar ex. De Zweedse documentairemaak-ster Izabella Demavlys volgt haar al sinds 2012 en is nu op zoek naar geld om het laatste deel van de documentaire in India te kunnen filmen.

De Zweedse Izabella Demavlys deed in 2012 research naar zuuraanval-len in Europa, nadat ze drie jaar lang verminkte Pakistaanse vrouwen had geportretteerd. “Ik wilde aantonen dat niet enkel in Pakistan, India of moslimlanden vrouwen verminkt worden met bijtend zuur,” zegt ze.

Enkele stills uit de documentaire van Izabella Demavlys.

© O

RIA

NE

VAN

DE

N B

RO

EC

K

“Er is absoluut geen link met de is-lam, zoals velen denken, het is een wereldlijk probleem.”Tijdens haar zoektocht stootte ze op het verhaal van Patricia Lefranc. Zij werd in 2009 door haar ex aange-vallen met zwavelzuur in de hal van een flatgebouw in de Sippelberglaan in Sint-Jans-Molenbeek. “Via haar advocaat kwam ik in contact met Patricia. Ik zei dat ik een documen-taire wilde maken over haar herstel. Ze zag het meteen zitten en eind 2012 ben ik beginnen te filmen,” zegt Demavlys. Tijdens de opnames reisde Demavlys voortdurend van Brussel naar Zweden, wat te ver-moeiend werd. Daarom huurt ze nu al 3 maanden een studio in Elsene. De docu zal de naam Eternal Flame

krijgen. De titel was snel gekozen. “Toen Patricia in coma lag, zong een vriend Eternal Flame van The Bangles. Wanneer ze ontwaakte uit haar coma, zei ze dat dat het enige was dat ze zich herinnerde van de periode dat ze in coma lag,” zegt de Zweedse. De documentaire zal niet gaan over geweld tegen vrouwen, maar over de volharding en moed van mishandelde vrouwen. “Mijn doel is eigenlijk tweeledig: tonen dat het overal gebeurt en dat schoon-heid vanbinnen zit. Ik wil de vrou-wen tonen als overlevenden en niet als slachtoffers.”

Samen naar IndiaHet was voor Demavlys niet altijd even gemakkelijk om de docu te

maken. “In het begin was het zeer moeilijk voor mij, omdat Patricia de meest verminkte vrouw is die ik ooit ontmoet heb. In Pakistan sprak ik met vrouwen wier gezicht volledig verminkt was, maar bij Patricia is ook een groot deel van haar bovenlichaam verbrand. Ik was nerveus toen ik haar voor het eerst ontmoette. Gelukkig stelde ze me meteen gerust. Nu voel ik dat we elkaar kunnen vertrouwen, dat we vrienden zijn. Soms moet ik wel af-stand nemen, professioneel zijn en pijnlijke vragen stellen.” Onlangs stelde ze Lefranc via Skype voor aan Pakistaanse vrouwen die ze ontmoet had in 2009 “Patricia werd enorm emotioneel, omdat ze vrouwen zag die net hetzelfde had-

den meegemaakt als zij. Door die ontmoeting wil ze graag met me naar India om andere vrouwen te ontmoeten die voor het leven ver-minkt zijn en die hetzelfde voelen als zij.”Volgend jaar zou de documentaire in de zalen moeten verschijnen in België en India. Dat hoopt Demavlys alleszins. De kosten lopen namelijk hoog op en het filmen duurt lang. Via crowdfunding wil ze voldoende geld ophalen om research te doen in India en om de documentaire af te werken. Killyan Dauvillé

Doneren kan via de website: www.indiegogo.com/projects/eternal-flame-a-documentary

BDWVOORGROND

public funding

main partners

main artistic partners

o� cial festival car

media partners

€20book your tickets klarafestival.be070 210 217

© Werner Van dermeersch

HRZSCHMRZ

Serge Verstockt concept music video

Guido Belcanto troubadour

ChampdAction

17.3 201520:00AncienneBelgique

Overal ter wereld vierde de Chinese gemeenschap vorig weekend Chinees nieuwjaar. Bij de festiviteiten horen traditioneel dansende draken. Ook dit exemplaar maakte zich op voor het Jaar van de Geit.

DE WEEK IN BEELD DOOR IVAN PUT

MINISTER WIL MEER EFFICIËNTIE MAAR OOK BESPAREN

ONDERWIJS > CREVITS TREKT STEKKER UIT VOORRANGSBELEID BRUSSEL EN PIEO

D at er vroeg of laat met Voor-rangsbeleid Brussel iets zou gebeuren, stond in de ster-

ren geschreven. De vzw, vijftien jaar geleden nog pionier in Brussel, was het kleine broertje geworden van het veel grotere Onderwijscentrum Brussel (OCB), dat in de praktijk het-zelfde werk deed.VBB is het ‘kindje’ van Magda Dec-kers, een onderwijsdeskundige die in 1999 door de toenmalige soci-alistische onderwijsminister Eddy Baldewijns vanuit Limburg naar Brussel werd gehaald om de leer-achterstand van de groeiende groep anderstalige – en vaak ook kans-arme – leerlingen in het Brusselse basisonderwijs te verkleinen. Deckers methode bestond erin om via een intensieve begeleiding van

de leerkrachten het taalvaardig-heidsonderwijs te verbeteren. Ze-ker in de eerste jaren waren de re-sultaten van deze aanpak duidelijk meetbaar. Het initiatief werd door de volgende onderwijsministers – Marleen Vanderpoorten (Open VLD) en Frank Vandenbroucke (SP.A) – als een succes gezien en VBB kon het aantal begeleiders al snel uitbrei-den van zeven naar zestien. Behalve VBB waren er nog andere onderwijs-ondersteuners aan het werk in de Vlaams-Brusselse scholen, zo bij-voorbeeld Taalvaart, Nascholings-centrum en Schoolopbouwwerk, allen gefinancierd door de Vlaamse Gemeenschapscommissie.In 2007 organiseerde Vanden-broucke, samen met VGC-collegelid Guy Vanhengel (Open VLD), een

BRUSSEL – Twee Vlaamse initiatieven om de leerpres-taties van anderstalige kinderen in Brussel te verbe-teren, worden deze zomer stopgezet: Voorrangsbeleid Brussel (VBB) en het Project Innoveren en Excelleren in Onderwijs (PIEO). De subsidies voor VBB gaan naar an-dere onderwijsondersteuners, het stopzetten van PIEO is een pure besparingsmaatregel.

Magda Deckers is er vooral verbolgen over dat haar kindje zonder overleg ten grave werd ‘gegooid’.


worden netjes verdeeld tussen OCB en de pedagogische begeleidings-diensten van de netten.Magda Deckers, al drie jaar met pensioen als directeur, maar nog al-tijd voorzitter, is er vooral verbolgen over dat haar kindje zonder overleg ten grave werd ‘gegooid’. En ze is bezorgd om haar medewerkers. “De minister zegt dat zij kunnen overge-nomen worden door de andere on-derwijsondersteuners, maar zeker-heid is er niet.” Marie-Paule Quix, een van de huidi-ge directeuren, verwijt de minister dat Vlaanderen Brussel loslaat. “Ze geeft nog geld, maar de verantwoor-delijkheid geeft ze uit handen.” Ook vreest Quix voor een versplintering van de opgebouwde expertise. “Cre-

rondetafelconferentie over het Ne-derlandstalig onderwijs in Brus-sel. Aanleiding was de toenemende ongerustheid over de kwaliteit. De scholen gaven bij die gelegenheid te kennen dat de veelheid aan onder-steuners verwarrend was. Daarom bracht Vanhengel alle organisaties die de VGC financierde samen in het nieuwe Onderwijscentrum Brussel (OCB). VBB, dat voor tachtig procent ge-subsidieerd was door Vlaanderen, bleef er buiten. De vzw zou later opgaan in OCB, maar dat is nooit gebeurd omdat de Vlaamse en Brus-

selse onderwijsministers het niet eens werden over de modaliteiten van de integratie. Vlaanderen wilde zeggenschap behouden en de VBB-begeleiders wilden hun leerkrach-tenstatuut niet afstaan.

Versplintering expertiseDe volgende onderwijsminister Pas-cal Smet (SP.A) besloot om VBB dan maar te laten fuseren met Broso, een andere door Vlaanderen gesub-sidieerde organisatie, die het Brus-sels secundair onderwijs begeleidt. Beide zouden samensmelten tot een nieuwe vzw, die mogelijk ook voor de rest van Vlaanderen zou werken. Waarop Vanhengel de twintig pro-cent subsidies van de VGC aan VBB meteen schrapte.Maar ook deze fusie is niet gelukt. Broso lag dwars omdat het dan net-overschrijdend moest gaan werken. Smet verlengde de werking van VBB nog voor twee jaar. Zijn opvolger moest dan maar de knoop doorhak-ken. En dat heeft ze gedaan. Crevits doekt VBB per 31 augustus op. Uit efficiëntieoverwegingen, zo laat ze weten. De subsidies – 1,2 miljoen –

WEEKOVERZICHTWOENSDAG 18 FEBRUARIOOSTENRIJKS EREKRUIS VOOR DE KEERSMAEKER. Anne Teresa De Keersmaeker ontvangt in Wenen het Oostenrijkse Erekruis voor Wetenschap en Kunst. De danscoryfee is volgens de Oostenrijkers een van de invloedrijkste choreografen van deze tijd.

DONDERDAG 19 FEBRUARITAXIPLAN LAAT UBER TOE. Brussels minister van Mobiliteit Pascal Smet (SP.A) stelt zijn taxiplan 2015-19 voor aan de regering. Volgens La Libre Belgique wil Smet een wetswijziging om de Brus-selse activiteiten van het bedrijf Uber te legaliseren. Het plan legt de officiële taxi’s dan weer meer verplichtingen op. De Brusselse regering moet het taxiplan nog goedkeuren.

WIJZIGING VLIEGROUTES. Luchtverkeersleider Belgocontrol stelt opnieuw de vliegroutes in van vóór het plan-Wathelet. Een uitspraak van de Brusselse rechtbank heeft de federale overheid daartoe verplicht. De beruchte bocht naar links over Etterbeek, Watermaal-Bosvoorde en Oudergem verdwijnt vanaf 2 april. De ka-naalroute boven het centrum van de stad blijft bestaan, maar krijgt minder vliegverkeer.

VRIJDAG 20 FEBRUARIWANPRAKTIJKEN IN BEENHOUWERSSTRAAT. Horeca Brussel vraagt meer controles van het Voedselagentschap en de stad in de restaurants in de Beenhouwersstraat. Aanleiding zijn klachten van toeristen op sociale media. Die klachten gaan over de voedsel-veiligheid, prijszetting en illegale terrassen. Bovendien gaat volgens Horeca Brussel een aantal restaurants nog steeds agressief te werk om klanten binnen te lokken, hoewel de stad Brussel dat verbiedt.

DURE LEOPOLD II-TUNNEL. Het onderhoud van de Leopold II-tunnel heeft het Brussels Gewest vorig jaar 1,4 miljoen euro gekost. Dat zegt minister van Openbare Werken Pascal Smet (SP.A). De schoonmaak van de tunnel en het preventief onderhoud om pannes te vermijden zijn de grootste slokop.

CONTRAPROPAGANDA TEGEN RADICALISERING. Minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon (N-VA) richt een centrum op voor contrapropaganda. Dat centrum moet radicaliserende jongeren weer op het rechte pad helpen, onder meer met campagnes op tradi-tionele en sociale media. Het centrum dat 1 miljoen euro zal kosten, gaat mogelijk al in april open.

ZATERDAG 21 FEBRUARIEINDE VOOR BRUSSELSE KANSENPROJEC-TEN? De subsidies voor de vzw Voorrangsbeleid Brussel en voor Project Innoveren en Excelle-ren in het Onderwijs (PIEO) worden stopgezet.

Vlaams minister van Onderwijs Hilde Crevits (CD&V) beslist dit. Bij Voorrangsbeleid verliezen 14 medewerkers hun baan. De projecten ondersteunen Brusselse scholen met sociaal zwakkere leerlingen. Minister Crevits verdedigt haar beslissing en zegt dat middelen herverdeeld worden over de pedagogische diensten in Brussel.

ZONDAG 22 FEBRUARIGENTSESTEENWEG ALS TOERISTISCHE ZONE? Nadat in Schaarbeek is voorgesteld om de Brabantstraat te erkennen als toeristische zone, dient de Molenbeekse PS (oppositie) een voorstel in om hetzelfde te doen met de Gentsesteenweg. Zo kunnen winkels langer en vaker open blijven. Het voorstel staat op de agenda van de gemeenteraad.

MAANDAG 23 FEBRUARITWEE GEWONDEN BIJ SCHIETPARTIJ. Bij een schietpartij in de Jourdanstraat in Sint-Gillis vallen twee gewonden. Een van hen verkeert in levensgevaar. Het zou gaan om een uit de hand gelopen ruzie die begon in de nachtclub Silver Club op de hoek van de Jour-danstraat en de Dejonckerstraat.

GOOD KOMPANY OPGEDOEKT. Good Kompany, het café van voetballer Vincent Kompany nabij de Grote Markt, gaat niet opnieuw open. Volgens de Rode Duivel was de omzet goed, maar niet goed genoeg om de kosten te dekken. Ook het café in Antwerpen sluit zijn deuren. Good Kompany ging open in april vorig jaar.

DINSDAG 24 FEBRUARIAFTELKLOK VOOR INSCHRIJVING SECUNDAIR. Vanaf 13 uur kunnen ouders hun kinderen inschrijven voor het middelbaar onderwijs, voor het schooljaar 2015-2016. Op de website van het Lokaal Overlegplatform Brussel Secundair Onderwijs staat net als vorig jaar al enkele weken een aftelklok. Vroeger verliep de inschrij-ving via telefoon. Samengesteld door Marie Rutsaert & Killyan Dauville

Bij zijn bezoek aan concentratiescholen in Amsterdam kreeg de vorige onderwijsminister Pascal Smet het idee voor PIEO.

vits zegt dat ze de deskundigheid wil borgen, maar onze mensen worden verdeeld over verschillende orga-nisaties en sommigen zullen mis-schien afhaken.”

HelikoptervisieHet Project Innoveren en Excelleren in Onderwijs is een ander verhaal. Pascal Smet kwam ermee nadat hij in 2011 in Amsterdam gezien had hoe de concentratiescholen aldaar hun eigen aanpak hadden. PIEO werd eind 2012 boven het doopvont gehouden. Bedoeling was om nieu-we methodes te vinden waarmee de leerprestaties en het welbevinden van de kinderen in concentratie-scholen vergroot konden worden. In Brussel, Gent, Antwerpen en de

Limburgse mijnstreek gingen tel-kens twee coaches in drie basis-scholen aan de slag.Het duurde een hele tijd voor het ini-tiatief echt op poten stond omdat er veel wissels van coaches waren en er in twee jaar tijd ook drie managers passeerden. Maar sinds vorig jaar leek het project op stoom te liggen. Dat zegt ook Lieven Lemmens, di-recteur van de deelnemende Sint-Karelschool in Molenbeek. “In onze school loopt het heel goed. Zo’n in-tensieve coaching werkt. Waar OCB en VBB rond één specifieke vraag werken, kijken de coaches van PIEO met een helikoptervisie naar de school. Wat werkt goed en wat niet? Ze reiken innovatieve methodes aan en onderzoeken de overlegcultuur.

Dankzij hen hebben wij nu echte overlegstructuren op school.”Of de leerprestaties van de kinde-ren verbeterd zijn, is volgens Lem-mens op zulke korte tijd niet meet-baar. “We zijn pas vorig jaar met de leerlingen aan de slag gegaan en nu wordt het al afgeschaft.”Het project, waar Smet 4 miljoen euro voor had voorzien, had door moeten gaan tot in 2017. Maar Cre-vits heeft beslist er eind juni mee te stoppen. Een inhoudelijke reden voor de stopzetting geeft de minis-ter niet. Besparingen dus. Zo komt het dat het moment van de eerste tussentijdse evaluatie, 24 juni, met-een het slotmoment wordt.

Bettina Hubo

Een voorakkoord? Ja, maar ik heb dat van de PS moeten vernemen”

Burgemeester van Schaarbeek en kandidaat-partijvoorzitter Bernard Clerfayt (FDF) bevestigt dat er voor de laatste Brusselse verkiezingen een voorakkoord was tussen zijn partij en de PS, maar FDF-voorzitter Olivier Maingain heeft het hem nooit verteld (in La Libre).

Als Catherine Moureaux niet Moureaux heette, dan zou ze nooit zijn verkozen”

Voormalig PS-kopstuk Merry Hermanus verzet zich tegen de politieke dynastieën binnen zijn partij (in Le Soir).

In Brussel-Stad zijn het afgelopen jaar 76.920 crimi-nele feiten geregistreerd. Dat is historisch laag. Dat was ook zo voor de nationale criminaliteitsstatistieken van de politie. In Brussel-Stad is er een enorme daling na 87.258 feiten in 2013. Het aantal diefstallen uit wagens is nog nooit zo laag geweest. Ook het zakkenrollen, de ramkraken, de inbraken bij bedrijven en de handtas-sendiefstallen kennen een opvallende daling. Toch is er

76.920HETGETAL

© B

AR

T DE

WA

EL

E

““

niet alleen goed nieuws. De import en export van coca-ine steeg en de activiteiten van terroristische groepen verdubbelden. De cijfers zijn wel wat vertekend omdat niet alles wordt aangegeven of omdat de politie bepaalde misdrijven niet altijd actief volgt. Dat is vooral zo bij fi-nanciële misdrijven.

Marie Rutsaert



VROUWENSTUDIES: GEWOON HOOGLERAAR MACHTELD DE METSENAERE (VUB) OP PENSIOEN

‘HET FEMINISME KOMT UITEINDELIJKOOK MANNEN TEN GOEDE’

BRUSSEL – Voorvechtster van gendergelijkheid en Brusselonderzoekster Machteld De Metsenaere gaat met emeritaat. Haar stokpaardje? “Vraag nooit aan een ouder om te kiezen tussen een van zijn kinderen.” Een gesprek over gelijke onderwijskansen, de vrouwenbeweging en een taai glazen plafond.

O f we een praline wensen bij de koffie? De boekenkasten in het bureau van Machteld

De Metsenaere mogen dan al hele-maal leeggehaald zijn, om een warm welkom zit de professor op rust niet verlegen. We zijn in haar kale – en eigenlijk best krappe – bureau om terug te blikken op een rijkgevulde acade-mische carrière. Als jonge historica maakt De Metsenaere een docto-raat over taalverhoudingen in het Brussel van de negentiende eeuw. Daarna bijt ze zich onder meer vast in de collaboratiegeschiedenis en de gelijkekansenproblematiek in het onderwijs. Het zwaartepunt van haar onderzoek ligt bij gender en di-versiteit. Ze stampt vanuit die inte-resse in 1989 mee het Centrum voor Vrouwenstudies, nadien RHEA, uit de grond, dat ze van 1992 tot van-daag heeft geleid.

In de Global Gender Gap Index 2014 van het Wereld Ecomisch Forum komt België op de tien-de plaats. Met de genderkloof in ons land lijkt het zo slecht nog niet gesteld?Machteld De Metsenaere: “Op-gelet. Die index neemt veel in re-kening: welvaartsindicatoren, on-derwijs, gezondheid... Het is een globale, samenvattende index. Vrouwen op bestuursniveau’s zijn in België eigenlijk nog altijd niet zo goed vertegenwoordigd. Vrouwen in academische carrières evenmin.”

Het debat over het glazen plafond komt regelmatig terug, met telkens dezelfde clichés en argumenten. Verandert er niets of willen we geen evolutie zien?De Metsenaere: “In een aantal sectoren breken vrouwen wel dege-lijk stilaan door, maar onze arbeids-markt kampt nog steeds met een hardnekkig glazen plafond. Veran-deringen komen er overigens meest-al door een stok achter de deur. Dan spreek je al snel over quota.”

U bent voor.De Metsenaere: “‘Niemand is voorstander van quota, maar ie-dereen weet dat ze helpen,’ luidt de boutade. In de politieke wereld heb-

door mannelijk academisch perso-neel. Eens die onbewuste gender-ongelijkheid doorbroken wordt, zie je dat er veel makkelijker vrouwen worden aangetrokken en dat het mannelijke monopolie verdwijnt. Een volgende stap is dat er dan vaak andere thema’s aan bod komen.”

Kan de slinger ook niet in de andere richting doorslaan? Wat zou uw raad zijn, stel dat men u vraagt of lagere en mid-delbare scholen nood hebben aan quota? Het lerarenberoep kampt immers met een tekort aan mannen.

Machteld De Metsenaere is onder meer de bezielster van het genderactieplan op de VUB. Het plan streeft ernaar dat ook in academische kringen vrouwen de plaats krijgen die ze toekomen.

De Metsenaere: “Je moet beginnen met ervoor te zorgen dat je een toe-voer aan diverse leerkrachten hebt. Maar ik vind het inderdaad belang-rijk dat kinderen alle mogelijke mo-dellen voor hun neus zien passeren, dus ook mannelijke kleuterleiders en leerkrachten.”

ben quota wel degelijk effect gehad. Intussen beweegt er ook iets in de samenstelling van de raden van be-stuur van beursgenoteerde onderne-mingen. Waarom? Omdat het moet sinds de wet uit 2011. De publiek-rechtelijke universiteiten kregen sinds 2012 voorschriften opgelegd. De vrije instellingen, zoals de VUB en de KUL, worden geadviseerd om gelijkaardige inspanningen te leve-ren. Aan de VUB proberen we het zonder quota.”

Jullie genderactieplan (GAP) wordt volgend jaar voor het eerst geëvalueerd. Zien jullie al resultaat?De Metsenaere: “We hebben voor-opgesteld dat we minstens twee derde van onze doelstellingen moe-ten halen. En die halen we. Onze fa-culteiten formuleren zelf doelen om het genderevenwicht in hun acade-misch korps te bereiken: dat kunnen doelen zijn op korte of lange termijn. Bepaalde faculteiten kunnen nu eenmaal niet onmiddellijk nieuwe benoemingen doen.”

Zijn er veel verschillen tussen faculteiten onderling?De Metsenaere: “Je zou ervan op-kijken. Het is niet zo dat de facul-teiten met de meeste vrouwelijke studenten het meest vrouwvrien-delijke beleid voeren. In de exacte wetenschappen of bij de ingenieurs bijvoorbeeld telt onze universiteit relatief weinig vrouwelijke studen-ten, maar verhoudingsgewijs is de doorstroming in het academisch personeel behoorlijk sterk. Wijsbe-geerte is dan weer traditioneel een vakgebied dat veeleer bezet blijft

“Het inzicht dat de samenleving ‘gegenderd’ is, wekt bij studenten vaak verbazing en soms onbegrip op”

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

REISGIDS > FRANÇOIS JANNE D’OTHÉE BLIKT EIGENZINNIG BRUSSEL IN

Gebrek aan burgercement als basis voor een reisgidsSINT-JOOST-TEN-NODE – Bekend als wereldjournalist en doorleefde Brusselaar kreeg François Janne d’Othée de opdracht om Brussel in te blikken voor de alternatieve reisgidsenpockets ‘Collection L’âme des peuples’ uit Parijs. Zij die Brussel niet of nauwelijks menen te kennen, van pendelaars tot vooral Fransen – want de intellectualistische reisgids wordt wijdverspreid in Frankrijk – leren hiermee het onvatbare Brussel in een notendop te begrijpen.

E en nieuwe generatie reis-gidsen voor zowel toeristen, expats, inwijkelingen als be-

woners van een stad mikt op het begrijpen van het aparte karakter van die stad, los van de places to see. Enkel naakte observatie telt, met toelichting. Een eerste Belgisch voorbeeld daarvan is Bruxelles. Ceci n’est pas une ville. van Le Vif-journa-list François Janne d’Othée. “Opdat de bezoeker de constellatie van die stad begrijpt en de ontwikkeling kan inschatten,” stelt de auteur. “In Vlaanderen staat het zelfs goed om Brussel zwart te maken (déconsi-dérer Bruxelles), gewoon omdat die stad niet gevat wordt. Het verzet is gevoed door Vlaams conserva-tisme. Is het niet vreemd dat er bij Broederlijk Delen in Brussel, van de 80 personen personeel, slechts 5 in Brussel wonen; of dat het kabinet van een Brussels minister vol niet-Brusselaars zit?” De 9-europocket wil daarom een handige les in stadskennis zijn, voor de helft gespekt met onthullende interviews van politiek-sociologe Fatima Zibouh, Brusselgids en Fla-mand de service Roel Jacobs en filo-soof Philippe Van Parijs. Zij zijn voor de auteur de ‘gulden snede van de interviewgerechtigden’, die samen het beste beeld van Brussel bieden. “Andere grootsteden mogen ja-loers zijn op Brussel, omdat het een hoofdstad op mensenmaat blijft. Als de stad door Europa niet op de wereldkaart werd gehesen, dan was Brussel duidelijk een provincienest gebleven - zeker door de versnip-perde negentien gemeenten,” zo zet Janne d’Othée de toon.

Checkpoint Charlie“Ik ben louter observator van de fei-ten. Neem nu Sint-Jans-Molenbeek, Culturele Hoofdstad van Europa in 2014. Wat rest er van de investe-ring? Het is duidelijk dat afgunst binnen het Brussels Gewest, en zelfs gebrek aan ondersteuning door de gewestregering, gemaakt heeft dat de aandacht wegdeemsterde. Je begrijpt dit maar als je de regionale structuur kent. Waarom vond Win-terpret of het vuurwerk van de natio-nale feestdag toen niet in Molenbeek

plaats? De burgerbeweging Plat-form Kanal plaatste ooit een pseu-do-controlepost Checkpoint Charlie op de kanaalbrug tussen de hippe Dansaertstraat en de Maghrebijnse Ninoofsesteenweg. De installatie werd in brand gestoken. Als vanda-lenstreek om te tonen dat die buurt instabiel is, of als symbool voor her-eniging van gemeenten? Niemand geeft het antwoord.”

Geen cement“Enkel de toerist, de Parijzenaar op kop, zal beamen dat men zich een bult schrikt als je wandelend door Brussel plots in een patchwork van andere dorpen terecht komt. In Sint-Joost, waar ik woon, beland je van de art nouveau en Europawijk (Ambio-rix) na de Leuvensesteenweg tussen de kebabzaken. In geen enkele stad zijn die wijkgrenzen zo abrupt, als verschillende werelddelen. En in alle aspecten: zowel in beheer van open-bare wegen (van propere tot vuile straat) als inzake bewoners, andere huizenstijlen, enzovoort.”

“Het cement ontbreekt nog steeds, om alle Brusselaars met elkaar te verlijmen in deze stad”

© M

AR

C G

YSE

NS


“In Parijs vlakken de verschillen uit, omdat het aspect ‘iedereen repu-blikein en Fransman’ een bindmid-del is. Bij de optochten voor Charlie Hebdo in Parijs voelde ik duidelijk: ‘on est tous Français’. Terwijl het in Brussel maar een zaak was van de intellectuele geëngageerden, de linkse rakkers en groene burgers – niet van de stad. Bij ons liep geen enkele vrouw met een hoofddoek in de stoet. Het bewijst, net als voor de wijken, dat het cement nog steeds ontbreekt om alle Brusselaars met elkaar te verlijmen. Al hoor je even-min zeggen: ‘Wij zijn allemaal Bel-gen’. Het is wel zo dat de verkozenen in Brussel, beter en meer dan elders, de samenleving weerspiegelen - wat niet betekent dat er een cement is tussen de vertegenwoordigers of burgers. Fatima Zibouh bevestigt dit: ‘Jongeren van bemiddelde fa-milies denken dat Molenbeek de Far West is’. Anderzijds zie je in Café Belga aan Flagey geen migrant.”“Gelukkig kent Brussel geen get-to’s, want je mag nog in elke wijk in, en overal zonder gevaar zelfs. Alhoewel: het is wat betreft drugs nu risicovoller op de UCL-campus dan rond het Anderlechtse Lem-mensplein. Begrijpelijk dat dit lap-pendeken aan culturele identiteiten de toerist, zelfs een bobo uit Ukkel, doet dichtklappen.”

Kebabzaak Een plannetje van de gemeenten helpt de situatie te begrijpen in de gids. Want Janne d’Othée heeft het nuchter over de communicatiepro-blemen tussen de diverse wijken. Hij hamert op het verscheiden karakter van de quartiers: niets dan hoofd-doeken rond het gemeentehuis van Molenbeek, nooit een vrouw in de etnisch homogene cafés van de Sta-lingradlaan, mantelpakjes rond Ter Kamerenbos, geen woord Frans of Nederlands bij het Luxemburgplein. Al is een gegentrificeerd café als homogeen gegeven ook niet ideaal, want het is sociologisch afgeba-kend: eurocraten, ecologisten, link-sen - een Marokkaan durft er niet binnen. Zelfs de theaters in Brussel hebben hun eigen nichepubliek, zel-den van de wijk. Leuk en positief is echter dat ik het chique oude heer-tje, na zijn bezoek aan Théâtre Le Public voor een snelle hap in de ke-babzaak zie zitten, naast gasten met een pet omgekeerd op het hoofd. Dat geeft me hoop.” Jean-Marie Binst

Bruxelles. Ceci n’est pas une ville, uitgeverij L’âme des peuples, 93 blz., in het Frans, 9 euro. Te koop op de Foire du Livre (Thurn&Taxis, 26/2 tot 2/3), vanaf 18/3 in de boekhandel.

François Janne d’Othée: “Het is begrijpelijk dat dit lappendeken aan culturele identiteiten de toerist doet dichtklappen.”

“Alleen vind ik het opvallend dat die zaken nooit geproblematiseerd werden zolang het onderwijs het terrein was van mannen. Op het moment dat vrouwen het overna-men, was het beroep ook al min-der prestigieus aan het worden.”

U hebt zich jarenlang ver-diept in vrouwenstudies. Wat is uw belangrijkste inzicht geweest?De Metsenaere: “Naast de ken-nismaking met inzichten van telkens nieuwe generaties gen-deronderzoekers, zal mij vooral bijblijven dat ik bij studenten zo-veel ogen opende. Als ik hen diets probeerde te maken dat je de sa-menleving niet ten volle kan be-grijpen als je het ‘gegenderd’ zijn van die maatschappij niet mee-neemt, zag ik vooral verbazing en soms onbegrip.”“En ik begrijp ook waarom. Twin-tigers komen aan op de universi-teit en de wereld ligt nog aan hun voeten. Meisjes doen het dan vaak zelfs beter dan jongens. Eens ze de universiteit ruilen voor het échte leven van werk en relaties, staan ze niet meer gelijk aan de start. Dan beginnen de horden te spelen, subtiel, de ene na de andere. Als ik hen opnieuw ontmoet, vaak jaren later, moet ik meer dan eens vast-stellen dat sommigen niet de car-rière hebben uitgebouwd waarin ik hen wel had zien functioneren.”

Misschien hebben vrouwen simpelweg geen zin in een carrière?De Metsenaere: “Het spreekt voor zich dat sommige vrouwen dat niet willen. Nochtans werken de meeste hoogopgeleide vrouwen al decennialang en combineren ze een relatie of gezin met een loop-baan. Daarom moeten we er alles aan doen om die combinatie men-selijk te maken. Dat is ook wat wij met het GAP beogen voor acade-mische carrières.”“Ik ben ervan overtuigd dat het feminisme en maatregelen ten gunste van vrouwen uiteindelijk zowel vrouwen als mannen ten goede komen. Ook het argument ‘we vinden geen vrouwen want ze willen niet’ is een drogargument. Ik hoor het ook meestal uit de mond van mannen. Zeer lange tijd beweerde men dat vrouwen geen ambitie hebben. Maar uit onder-zoek, onder andere bij vrouwelijke wetenschappers, blijkt dat ze die ambitie wél hebben, maar anders uiten.”

Welk cliché stoort u het meest?De Metsenaere: “Ik stoor me de laatste tijd vaak aan vrouwelijke ‘queen bees’ die zich in de media uitlaten tegen quota voor vrouwen en allochtonen. Ze beweren dat ze het enkel gehaald hebben op basis van hun bekwaamheden en dat quota afbreuk doen aan de kwa-liteiten van vrouwen. Dergelijke argumenten voelen aan als een dubbele tackle.”

De VUB heeft altijd het voortouw genomen in genderkwesties. Kunnen genderstudies vandaag

wegen op het beleid?De Metsenaere: “Politici moeten er natuurlijk voor openstaan. De politieke conjunctuur vandaag is niet van die aard om veel aandacht te geven aan de impact van weten-schappelijke genderstudies.”“Maar je moet steeds het onder-scheid maken tussen de academi-sche doelstellingen van gender-studies, en haar maatschappelijke opdracht anderzijds. Doordat gen-derstudies zijn gegroeid vanuit de vrouwenbeweging, is er altijd een strenge vervlechting geweest met de politieke praktijk.”

Staat de vrouwenbeweging nog sterk vandaag? De indruk ontstaat dat ze last heeft van navelstaren. Over de eigen so-ciale klasse en het glazen pla-fond bijvoorbeeld spreekt ze, maar zelden horen we haar over pakweg het probleem van geïmporteerde bruiden in Brussel.De Metsenaere: “Aan zulke za-ken schenkt de vrouwenbeweging wel degelijk aandacht. Alleen lijkt hier minder eensgezinde media-aandacht voor.”“Maar het is waar dat er een ze-kere versnippering is van de ac-tiepunten. We kennen nog wel de jaarlijkse vrouwendag, maar je kan niet meer spreken van dé vrouwenbeweging of één belang-rijk strijdpunt.”

Wordt het dan geen tijd dat de vrouwenbeweging zich herorganiseert, opdat ver-schillende strijdpunten meer ruchtbaarheid krijgen bij het brede publiek?De Metsenaere: “Communicatie is daarin zeker belangrijk. Je hebt mensen nodig die dat kunnen stroomlijnen. Vaak hang je ook af van een bepaalde ‘courant’: waar-om pikken media sommige zaken op en andere niet?”“Daarnaast zie je dat de vrouwen-beweging nog altijd overwegend bestaat uit blanke vrouwen, on-danks inspanningen om andere sociale en etnische groepen erbij te betrekken.”

Heeft u tot slot zelf last gehad van het glazen plafond?De Metsenaere: “Ik dacht eerst van niet. Maar uiteindelijk kan je daar zelf zeer moeilijk over oorde-len. Bovendien vang je op een be-paald moment in je carrière toch wel een aantal zaken op.”“Ik herinner mij mijn aanstelling als assistente. Ik was hoogzwan-ger, je kon niet naast mijn buik kijken. Toen gaven hier nog een aantal oudere magistraten les. ‘Ja maar, een vrouw benoemen die voortdurend zwanger zal zijn?’ kwamen ze tussen. Er gaven nau-welijks vrouwen les. Toenmalig decaan Frans De Pauw heeft mij toen verdedigd. Dus ja, ik geloof wel dat je als vrouw vandaag nog meer dan als man de steun moet krijgen van de juiste mensen op het juiste moment. Uiteindelijk heb ik maar één zoon gebaard, hoor (lacht).”

Kim Verthéen Danny Vileyn

BRUSSEL – Batibouw gaat dit jaar specifiek focussen op renovatie. Een thema dat in Brussel meer dan in landelijke regio’s aan de orde is. Het gewest sleurt een erfenis aan 164.500 woningen van vóór 1970 mee, of 92 procent van alle private woonsten in Brussel. Met alle ou-derdomskwalen vandien. Daarmee zijn Brusselaars wellicht de groot-ste energieverspillers van het land: hun geld vliegt door de kieren.

L uchtspouwen tussen twee muren. Het is lang dé gulden bouwregel van de baksteen-

sector geweest om huizen te isoleren met een luchtlaag geprakt tussen de buitenmuur en de binnenmuur. Daar staat Brussel ook vol van. En dat is een van de grote boosdoeners voor energiezuinig wonen. Ook al focust de regelgeving nu op de Pas-siefcertificatie, die veeleer de nieuw-bouw aanbelangt. Maar nieuwbouw is minder aan de orde in de stad, door het beperkt aantal bouwper-celen. Dus wie Brussel zegt, zegt oude(re), particuliere huizen.

IsolatiemateriaalHet Nationaal Instituut voor de Sta-tistiek (NIS) geeft het volgende mee, bevestigt Leefmilieu Brussel. “Van ongeveer 178.000 residentiële wo-ningen (huizen en appartements-gebouwen) in het Brussels Gewest dateren amper 14.300 woningen van na 1970. Er zijn geen beschik-bare statistieken die de gebouwen jonger dan 45 jaar in kaart brengen.” Het jaar 1972 (eerste oliecrisis, red.) staat bekend als het kantelmo-ment in energiebewuster bouwen. De rekensom is dus snel gemaakt. Voor Brussel dateert 92 procent van de private woningen (164.500 individuele woonsten, red.) van

Goed 92 procent van alle private woningen in het gewest dateert van vóór 1970, met alle ouderdomskwalen van dien. © BART DEWAELE

WONEN > BATIBOUW FOCUST OP START TO RENOVATE

GELD VLIEGT DOOR DE SCHOORSTEEN VAN DE BRUSSELAAR

vóór het eerste energiebewustzijn. “Dit cijfer geeft het ‘vernieuwbaar’ potentieel niet echt mee,” bevestigt Julie Harson, communicatiehoofd bij Leefmilieu Brussel. “Om het re-noveerbaar aantal te hebben, zou moeten bekeken worden hoeveel huizen en appartementen de jongste vijftig jaar aangepakt werden. Maar daar is geen statistiek van bijgehou-den.” Wel wordt door Leefmilieu Brussel geschat dat “in vijftien jaar tijd (1997-2012) elk jaar gemiddeld 32 van de 10.000 woningen worden gerenoveerd (0,32 procent).” Dat betekent zo’n 4,8 procent van het Brusselse (oudere) woningbestand. “Het gaat hier niet om een potenti-eel, maar dus wel degelijk over een belangrijk aantal uitgevoerde reno-vaties,” aldus nog Leefmilieu Brus-sel. Het is echter duidelijk dat “de private woningen gemiddeld maar om de vijftig tot zestig jaar worden gerenoveerd.” Nog veel renovatie-

werk aan de winkel, met het oud huizenbestand in Brussel.Met reden heeft het salon Batibouw dit jaar dus als leidmotief ‘Start to renovate’. Het zijn de kleine reno-vatiewerkjes die (cumulatief ) veel opbrengen, zo luidt het. Geert Maes, algemeen directeur Batibouw, ziet het zo: “In een stad als Brussel is werk aan de winkel. Met kleine re-novaties bedoelen we bijvoorbeeld de investering in een nieuwe ver-warmingsketel, terwijl aan de rest van het huis niets verandert. Of een aanpak met isolatiemateriaal. Of dubbele of driedubbele begla-zing, maar nooit vooraleer dak of muren zijn aangepakt. België telt bijna 2,5 miljoen woningen, kant en klaar gebouwd. De helft daarvan is veertig tot vijftig jaar en ouder. Tot twintig jaar geleden stelde de bak-steensector dat een luchtspouw de beste isolator was. Nadien kwamen Isover, Rockwool en alle isolatiema-

kolen niet meer waard. Meer nog, je wint je investering niet meer terug tijdens je leven. Spaar dus geld uit door de juiste volgorde in renovaties te doen.”

EnergieverbruikBatibouw focust op de particulier, maar die beseft dat de overheids-steun is geslonken anno 2015. Geert Maes: “Inderdaad, vandaar dat we zeggen, als je renoveert, ga dan bewust om met je geld én je tijd. Faseren is meer dan ooit de techniek en aanpak. En begin met de logische zaken. De tijd van overheidstoela-gen, - trouwens ook met zijn nega-tieve kantjes - ligt achter ons. De overheid gaf subsidies voor zonne-panelen, en wat zagen we? Er gingen mensen zonnepanelen op het dak leggen, terwijl de muren niet geïso-leerd waren. Sorry, dat had niet al-leen geen zin, het was zelfs dom dat de overheid in die omstandigheden euro’s toeschoof.”En dan, ook en vooral buiten Brus-sel, is er nog het probleem van het oversized wonen. Maes: “We zien stilaan een zelfregulerend systeem opduiken. De grote huizen en villa’s van de huidige generatie vijftig- en zestigplussers voldoen niet meer aan de EPB en andere normen. En de onderhoudskosten lopen op. De markt zal zichzelf reguleren, door de verkoop van die geldverslindende panden en de terugkeer naar het ap-partement in de stad. Naast makke-lijker wonen (dicht bij winkels, thea-terzalen, de (klein)kinderen,...) is het ook beterkoop in energieverbruik. Dat kan weleens de tendens worden. Al zal je daar vóór 2020 nog niets van merken. De overheden zouden daar meer stimulansen mogen toe aanreiken.”

LuxeverwarmingsketelWat is de interessantste belegging, vragen we de Batibouw-CEO nog, in het besef dat spaargeld niets meer opbrengt en leningen goedkoop blijven. Maes: “Renoveren blijft een goede investering. Omdat het op ter-mijn energie bespaart in de woning en bijgevolg geld in de portemon-nee. En omdat het huis hierdoor op termijn meer waard wordt. Je houdt de woning hedendaagser wat betreft materiaal. En ooit komt de dag dat de verplichtingen zo zullen zijn, wat betreft duurzaamheids- en ecologi-sche normen, dat je je huis niet meer kwijtgeraakt als je dat niet hebt ge-daan. Daar waar zonnepanelen de kers op de taart zouden geweest zijn, heb ik liever dat men inves-teert in de taart zelf. En de taart is: isolatie, dubbelglas en een nieuwe verwarmingsketel. Er staan nog veel verwarmingsketels van twintig jaar en ouder, die het wel nog al-lemaal uitstekend doen, maar die geldslikkers zijn. Zelfs de duurste luxeverwarmingsketel van toen ver-bruikt stukken meer dan zijn jong-ste broertje. Als je 5.000 euro hebt, begin dan met de verwarmingsketel, en wacht met de droom van de be-tere beglazing. Het zal van dag één energie en uitgaven besparen.”�

Jean-Marie�Binst

“Renoveren blijft een goede investering. Omdat het op termijn energie bespaart in de woning en bijgevolg geld in de portemonnee”


teriaalvarianten bewijzen dat eerst twaalf, dan veertien, nadien zestien tot achttien centimeter isolatie-materiaal nodig was. Maar ik zeg: men kan blijven isoleren, maar op een bepaald ogenblik is het sop de

Batibouw, Brussels Expo, Belgiëplein 1, Laken, van zaterdag 28/2 tot zondag 8/3 (10-18u30), op 5/3 nocturne tot 23u. Voor professionals open op 26 en 27/2, www.batibouw.be/nl

ADVERTENTIE

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Met een prettige verbazing leert uw commentator dat de Brusselse regering een nieuwe minister telt, namelijk een zekere Smets. Dat zegt tenminste Le Vif l’Express in een artikel over hoe de macht ver-deeld is in Brussel. Mijnheer Smets is zelfs een Vlaming, zo lezen we, want hij staat in het artikel onder de titel ‘Les Flamands comptent sur Vanhengel’. En dan volgt een opsomming van les trois réprésentants néerlandophones au sein du gouvernement bruxellois, te weten Pascal Smets (SP.A), Bianca Debaets (CD&V) en Guy Vanhengel (Open VLD). Zo, nu kent u de helft van de Brusselse regering dus, compleet met de nieuwe socialistische voorman Pascal Smets. Wie Smets is komen we echter niet te weten, maar wat we wel te weten komen is dat hij ook niet echt invloed heeft, want volgens Le Vif “le pion majeur est le libéral,” Vanhengel dus. Volgt een complete hagiografie van Guy Vanhengel, en daarna “A côté de lui, Pascal Smets a beaucoup plus de mal à exister.”

Maar in deze wereld moet je je plaats kennen, of roeien met de riemen die je hebt. Dat wist u al van vorige week, toen onze vriend Damien Thiéry, MR-burgemeester van Linkebeek met opties, zei dat hij soms Nederlands praat met zijn Nederlandstalige inwoners omdat hij anders te veel Franstalige heer is. Damien gaat in Le Vif zelfs verder: “Linkebeek est située en Flandre, donc je dois avoir du respect aussi pour les néerlandophones.” U hoort het: aussi. Corvée. Maar eigenlijk vindt Damien burgemeester zijn in een Vlaamse gemeente nog niet zo erg, want: “En Flandre, le travail politique a quelque chose de beaucoup plus concret. On perd moins son temps à parler dans le vide.”

Over le vide gesproken, trouwens: hoe zit het met de nieuwe huisstijl van de chapsco mmissie?

Zeggen dat Brussel de hoofdstad van het surrealisme is, is ondertussen zoal gelijk aan een open deur intrappen terwijl de veertig rovers van Ali Baba op de uitkijk staan om te verhinderen dat iemand anders met diezelfde deur in huis valt. Maar die slogan “Samen rijden we maatschappelijk verant-woord” op de deuren van de Brusselse taxi’s is zelfs niet meer surrealistisch, maar van een dergelijk ironisch niveau dat we de bedenker ervan willen bedanken met de “consultant-van-het-jaar”-trofee. Ondertussen leren we dat er wordt gewerkt aan een wettelijk kader voor de taxideeldienst Über, en we vragen ons dan ook af wat er op de wettelijk geregistreerde Über-taxi’s zal staan. “Taxidelen, niet voor bobo’s” is een kandidaat. Net als “Als u geen smartphone hebt, kunt u gerust mee”. Misschien worden ironiserend-surrealistische slogans wel dé trend van dit jaar in Brussel. Komt er op de luifel aan het Rogierplein misschien “Dit is geen luifel”, en aan de Ninoofsepoort “Dit is een park”.

tvbrussel gaat dubbel zo hardBRUSSEL – tvbrussel heeft zijn aanbod verdubbeld. Om midder-nacht koppelt de stadszender het nieuwsmagazine Brussel Van-daag aan de beste reportages en reeksen van de voorbije maanden. tvbrussel gaat met deze formule de zenders Discovery en National Geo-graphic achterna. “We hebben heel wat reportages gemaakt die het herbekijken waard zijn. Het is een

weelde die we anders nooit meer te zien zouden krijgen,” zegt hoofdre-dacteur Robert Esselinckx. Ook de eindwerken van de regisseurs Adil El Arbi en Bilall Fallah, die getoond werden in December Filmmaand, worden heruitgezonden. Hetzelfde geldt voor culinaire bijdragen of tijd-loze gesprekken met artiesten zoals Arno. � Killyan�Dauvillé

Televisie�> Discovery en National Geographic achterna

© T

VBR

US

SE

L


VERKEN DE STADSchrijf u in voor één van de zes WOONTOURS in 2015.

Ontdek de 118 wijken via‘BRUSSEL OP KAART’.

WWW.WONENINBRUSSEL.BE

Waar wilt u wonen? In Brussel.Op zoek naar een plek in Brussel om te huren of te kopen?

Alleen, met z’n tweeën of met uw gezin en de hond? Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest bestaat uit 19 gemeenten en 118 wijken. Van rustige buitenwijken tot het levendige centrum. Ontdek uw stad.


Donderdagavond. Vlakbij station Brussel-Centraal bevindt zich een campus van twee onderwijsinstel-lingen: hogeschool Odisee en KU Leuven Campus Brussel. De lift tilt mondjesmaat een bont allegaartje mensen naar de zesde verdieping. De eerste die aankomt is Gerrit, een Brusselse dichter. Daarna volgt Sokratis, een Griekse, grijzende ex-pat. Even later volgen Anna, Ivan, Jeroen,... uiteindelijk tekenen vier-entwintig personen present. Adam Jaburek, een Tsjech, presen-teert de spreekster van die avond: Nadia, een Aziatisch ogende Am-sterdamse. Ze is een advocate die verslingerd is aan het spelen op de harp. En die avond heeft ze het over de rol die het lichaam speelt bij de-batteren en spreken in het openbaar. Stem, lichaamstaal en stijl komen

aan bod. Begeesterd legt ze uit hoe je stotteren voorkomt, hartklop-pingen, het gevoel adem tekort te komen. Even later worden zij die willen de-batteren, ingedeeld in groepjes. Ze kiezen voor de Brits Parlementaire debatvorm. Dat is één van de meest voorkomende in het internationale wedstrijddebatteren. Het komt erop neer dat een deel van de aanwezigen de ‘regering’ vormt: zij krijgen een stelling te verdedigen. Hun tegen-strevers bekampen net die stelling: zij zijn de oppositie. Alle sprekers krijgen evenveel spreektijd, meestal vijf minuten. De resterende aanwe-zigen vormen de jury.Vandaag krijgen de debatteerders twee stellingen voor de kiezen: ‘Studeren aan de universiteit moet gratis zijn’ en ‘Toegang tot het in-

ternet is een mensenrecht’. Na de bevlogen speeches, weerleggingen en verdedigingen geven de juryleden de deelnemers feedback over hoe welsprekend ze al dan niet waren, en waarom.

Open verenigingDe debatvereniging is ‘Brussels De-baters’ gedoopt. Eén van de deelne-mers is Gerrit. “Het was weer erg fijn debatteren vandaag”, zegt hij. “In feite is het jammer dat zulke de-batverenigingen zeldzaam zijn. Ze-ker vergeleken met Nederland, waar elke ietwat grote stad een debatclub heeft. In België is het, los van de Brussels Debaters, een academische aangelegenheid, denk ik. Zo vinden er soms debatten plaats aan de ULB en aan de VUB.”Zo’n academische, politieke of an-

BRUSSEL – Vooral in Angelsaksische landen zijn er talloze debatverenigingen. Sommigen vinden het een aangenaam tijdverdrijf. Maar de meeste personen stellen ze op prijs omdat ze hen leren beter te overtuigen. Intussen waait deze debatcultuur over naar België: in onze hoofdstad is onlangs Brussels Debaters opgericht.

Iedereen mag mee komen debatteren met de Brussels Debaters. © JO VOETS

WONEN > BRUSSELS DEBATERS BRENGEN DEBATCULTUUR NAAR BELGIË

‘NIET ALLEEN AUTOVERKOPERS MOETEN KUNNEN OVERTUIGEN’

dere debatverenigingen zijn meestal enkel toegankelijk voor een select publiek. Maar Brussels Debaters is een ‘open debatvereniging’. Ieder-een is er welkom. Dat draagt bij tot de grote diversiteit van haar leden. David, een Leuvense kennisingeni-

eur, vindt dat een troef: “We heb-ben Nederlandstalige en Franstalige Belgen, studenten en expats. Maar we hebben allemaal gemeen dat we nieuwsgierig zijn en dingen in vraag stellen. Dat we ons open stellen voor wat anderen denken. En het debat-teren zelf helpt me beter met een publiek om te gaan.” Wat de diversiteit nog bevordert, is dat de debatten in het Engels plaatsvinden. Adam: “In debatver-enigingen is dat meestal het geval. Het is de taal waarin internationale debatcompetities plaatsvinden. Bo-vendien is het de ideale taal om ach-tergrondinformatie bij een stelling te vinden.”

Grand DebateAdam stond mee aan de wieg van de debatvereniging. “We begonnen in oktober 2014,” vertelt hij. “Sedert-dien komen we elke donderdag sa-men. En telkens volgen we hetzelfde patroon. Eerst is er een inleiding met knowhow als: hoe structureer je je argumentatie, hoe overwin je plankenkoorts,... Daarna begint het debat. En elke vierde donderdag van de maand is er een ‘Grand Debate’. De deelnemers krijgen dan enkele dagen op voorhand de stelling die ze moeten verdedigen of bestrijden. Wat ze eerder die maand leerden, integreren ze dan in hun betoog. Da’s een zeer goede oefening.”In Angelsaksische landen bestaan er al veel langer debatverenigingen, stelt hij. “Nu krijgt het concept ook voet aan de grond in continentaal Europa. Het is intussen vrij gang-baar in Nederland. En ook in Duits-land is het in opmars. Da’s niet te verbazen. Want overtuigen hoef je niet enkel te kunnen als je een za-kenman bent die auto’s verkoopt. Als je in een bureaucratische om-geving werkt, bijvoorbeeld, moet je eveneens om de haverklap anderen overtuigen van je visie.”“In de toekomst hopen we connec-ties uit te bouwen met debatver-enigingen in andere landen. In Ne-derland, bijvoorbeeld. Want je leert veel door met andere verenigingen in debat te gaan. We zouden het ook mooi vinden als ons initiatief navol-ging krijgt in andere steden, zoals Gent.”Wie eveneens de degens wenst te kruisen in een debat, schrijft zich in via de website meetup.com. Op dat platform heeft ‘Brussels Debaters’ een vaste stek.

� Koen�Vandepopuliere

Vier personen -de ‘regering’- nemen plaats tegenover vier anderen - de ‘oppositie’. En dan begint het debat.


INTERNE STADSHERVORMING SLEEPT AANBRUSSEL – Meer dan drie jaar na het Vlinderakkoord is van de interne stads-hervorming nog niet veel in huis gekomen. “Vooral op vlak van mobiliteit, parkeer-beleid en openbare reinheid ligt nog veel werk op de plank,” zegt parlementslid Elke Roex (SP.A).

Een slagkrachtige stad door betere afspra-ken tussen de negentien gemeenten en het Brussels Gewest. Dat was een van de (klei-nere) onderdelen van het Vlinderakkoord dat Elio Di Rupo (PS) in de herfst van 2011 met acht partijen sloot. Parlementslid Elke Roex (SP.A) heeft een stand van zaken opgemaakt van wat er intussen is gerealiseerd. Niet veel, zo blijkt.De hervorming van de sociale huisvesting staat het verst. Het aantal openbare huis-vestingsmaatschappijen moest van 33 gere-duceerd worden tot 16. Het zullen er uitein-delijk wellicht 17 zijn. Er is zoveel mogelijk gezocht naar fusie-opportuniteiten.Er is vandaag nog geen enkele maatschappij gefuseerd – dat zal nog wel even duren, maar de helft van de fusies is wel al erkend en de andere helft heeft een erkenningsaanvraag ingediend.

Sectorisatie Dat de fusies tergend traag verlopen, komt door de verschillen in juridische structuur, en omdat heel wat huisvestingsmaatschap-pijen erg verankerd zitten in de lokale poli-tiek. De huisvestingsmaatschappij van Sint-Joost bijvoorbeeld, die aanvankelijk bij Evere zou aansluiten, blijft alleen, “al kan dat later nog wel veranderen,” zegt Roex. Ook Etter-beek behoudt haar eigen huisvestingsmaat-schappij.Op vlak van mobiliteit en parkeerbeleid zijn stappen gezet, met een kaderordonnantie en de goedkeuring van een gewestelijk parkeer-beleidsplan, maar op het terrein heeft dat nog niet veel verandering teweeggebracht. “Terwijl dat bij uitstek bevoegdheden zijn die men gewestelijk moet aanpakken,” zegt Roex.Het gewestelijk mobiliteitsplan Iris-2 heeft theoretisch kracht van wet (min 20 procent autoverkeer tegen 2018), en de gemeenten moeten hun lokaal mobiliteitsplan daarin inschrijven, maar veel is daar nog niet van te merken.

Voor het gewestelijk parkeerbeleid is nog niet eens de ‘sectorisatie’ opgesteld van de parkeerzones (niet langer gemeentelijk, maar op wijkniveau). Daardoor permitteert de gemeente Sint-Pieters-Woluwe het zich bijvoorbeeld om in haar nieuw lokaal par-keerbeleidsplan de hele gemeente als één parkeerzone te zien, wat helemaal niet de bedoeling is.Het netheidsbeleid is het grootste zorgen-kind. De afspraak was: de lokale besturen houden alle straten schoon (ook de gewest-wegen), de gemeenten die over een contai-nerpark beschikken hevelen dat over naar het gewestelijk niveau.

SubsidiepotDaarvoor zijn contracten nodig tussen elk van de negentien gemeenten en gewest. Er is nog geen enkel zo’n contract getekend. “Ter-wijl het Gewest echt ver zou kunnen gaan om het netheidsbeleid te stroomlijnen,” zegt Roex die tevens schepen van Netheid is in Anderlecht. “Er zijn nu veel ‘doublures’. Veel gemeenten hebben een repressiedienst, het Gewest heeft die ook. Net zoals een sensi-biliseringsdienst. Is het écht nodig dat elke gemeente apart zijn affiches maakt om de inwoners te sensibiliseren?”Volgens Roex zou de gewestelijke subisidie-pot van 3 miljoen euro voor gemeentelijke netheidsprogramma’s in dat gestroomlijnde beleid kunnen worden opgenomen. “De ge-meenten en het gewest moeten hierover dringend de koppen bij elkaar steken.”

Steven�Van�Garsse

BELEID > ELKE ROEX (SP.A) WIL GESTROOMLIJND NETHEIDSBELEID

© J

O V

OE

TS

ADVERTENTIE

TOTALE

UITVERKOOP

Mechelsesteenweg 9

1800 Vilvoorde

Maandag – vrijdag

11 – 18 u

Zaterdag

11 – 17 u

UITVERKOOP

Van 30% tot 80%

KORTING

Mechelsesteenweg 9

Mechelsesteenweg 9

1800 Vilvoorde1800 Vilvoorde

KORTING

4 romans (van -80%) voor €10

TOTALE

BOEKHANDEL

DE PLUKVOGEL

“Is het écht nodig dat elke gemeente apart haar affiches maakt om de inwoners te sensibiliseren?”

ELKE ROEX:

DEZE WEEK OP DE DONDERBERG > BUURT VERZET ZICH TEGEN MASSIEF BOUWPROJECT OP GROEN BINNENTERREIN

‘EEN GROTE SCHOOL ÉN WONINGEN, DAT IS TE VEEL’

Het wordt druk in de Tuinbouwersstraat waar nu ook, recht tegenover ‘t Plantsoentje, de toegangsweg komt naar de nieuwe site HoP. © SASKIA VANDERSTICHELE

D e Donderberg, in het Frans Clos des Perruches, is een verwilderd, hellend bin-

nenterrein, grenzend aan de Sint-Albaansbergstraat en de Tuin-bouwersstraat. Ooit behoorde het, samen met de Tuinen van de Bloe-mist, tot het koninklijk domein. In de jaren 1960 kwam het in handen van het Brusselse OCMW. Intussen is het eigendom van Brussel-Stad.In de jaren 1990 probeerde het OCMW tot twee keer toe om het ter-rein vol te bouwen met woningen. Maar dat was buiten de buurtbe-

rein en zal bestaan uit vier gebou-wen. Ze omvat een polyvalente zaal, een cafetaria en een ondergrondse sportzaal, die ook door buitenstaan-

LAKEN – De buurtbewoners kanten zich tegen het ambitieuze bouwproject dat Brussel-Stad op het groene binnenterrein Donderberg wil realiseren. “Een school voor 672 leerlingen en ook nog eens 75 woningen, dat is te veel.” Ook de aanpak van de Stad krijgt kritiek. “Nu we eindelijk inzage in de plannen krijgen, blijkt alles vast te liggen.”


woners gerekend. Die richtten het wijkcomité Donderberg op, dat de bouwplannen wist af te weren en in de jaren nadien allerlei mooie projecten voor de buurt opzette: de eerste speelstraat, gezamenlijke ge-velaanplantingen, een verkeerscir-culatieplan.Deze keer lijkt de Stad vastbesloten. Door de snelle bevolkingsgroei heeft Brussel nood aan extra scholen en woningen. Vier jaar geleden liet de Stad haar oog dan ook opnieuw val-len op de Donderberg, die ingete-kend staat als zone voor uitrustin-

gen van collectief belang. Daar wil ze het project HoP (Horticulteurs-Perruches) verwezenlijken, een ba-sisschool voor 672 leerlingen en 75 woningen.

Europese schoolNadat de omwonenden via de pers lucht hadden gekregen van de plan-nen, drongen ze bij het stadsbestuur aan op overleg. Maar daar hebben ze bijna vier jaar op moeten wachten, tot 13 februari jongstleden, de vrij-dagavond voor de krokusvakantie. Toen kwamen schepenen Mohamed

Ouriaghli (PS) en Faouzia Hariche (PS), samen met de architecten van Cerau, de plannen presenteren.De school komt beneden op het ter-

Een simulatiebeeld toont hoe de Donderberg er moet uitzien.

© C

ER

AU

JOS BRUMAGNE (WIJKCOMITÉ):

“Op de tekeningen lijkt het alsof het een soort parkje wordt, met wandelwegen, een moestuin en hoge bomen. Maar dat is een lachertje”


ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Bezoeken enkel op afspraak

0800-15045�alle werkdagen van 9 tot 12u30,

maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Puzzel

[email protected]

Eén zaak is duidelijk: de (openlijke) oorlog tussen burgemeester Yvan Mayeur (PS) en minister van Bin-nenlandse Zaken Jan Jambon (N-VA) is voorbij. May-eur verwees een motie van oppositieraadslid Fabian Maingain (FDF) met de vraag voor meer middelen voor de politiezone naar de Griekse kalender. En een vraag van Johan Van den Driessche (N-VA) over de betoging van 6 november onderging hetzelfde lot. Maingain kreeg als antwoord dat er werkgroepen op-gestart zijn om te kijken hoe de federale overheid kan bijdragen aan de Europese toppen en de 800 beto-gingen per jaar. De betogingen kosten de Brusselaar jaarlijks 18 miljoen euro. Van den Driessche vindt dat

er eerst moet gekeken worden naar hoe de middelen beter kunnen ingezet worden, een fusie van de poli-tiezones zou volgens hem niet alleen besparen maar vooral beter zijn voor de veiligheid. Van den Dries-sche vindt besparen zelfs minder belangrijk dan een efficiënter veiligheidsbeleid. Mayeur zag een tegenspraak tussen Van den Dries-sche en Jambon. Ook over het rapport van de beto-ging die heel erg uit de hand liep wou Mayeur niets zeggen: “De minister van Binnenlandse Zaken heeft gevraagd om er niet over te communiceren,” aldus Mayeur.

Danny Vileyn

MAYEUR EN JAMBON ZWIJGEN SAMENBRUSSEL-STAD > WERKGROEP BUIGT ZICH OVER KOST BETOGINGEN

De eerste wijzigingen voor het openbaar vervoer in het kader van het circulatieplan zijn doorgevoerd. Bus-sen 47 en 88 rijden niet meer naar De Brouckère via de Lakensestraat, omdat die een eenrichtingsstraat is geworden en dichtgaat voor inkomend verkeer vanaf de Kleine Ring. Ook de rijrichting van de Jac-qmainlaan en de Adolphe Maxlaan is veranderd. Die maatregelen moesten het verkeer tijdens Winterpret in goede banen leiden en zijn meteen ook de eerste toepassing van het circulatieplan voor de Vijfhoek. Hierdoor worden de haltes Begijnhof en Parking 58 niet meer bediend in de richting van De Brouckère. De bussen stoppen wel nog aan Begijnhof als ze naar de Heizel en het station van Vilvoorde rijden. Het eindpunt van beide bussen is ook veranderd. “Aan De Brouckère is er te weinig plaats voor een terminus.

Daarom dient de halte IJzer nu als terminus van bus 47. De Brouckère wordt wel nog steeds bediend, maar pas na een stilstand van twintig minuten aan IJzer,” zegt An Van hamme, woordvoerster van de MIVB. “Ook de terminus van bus 88 is veranderd. Vroeger hield die bus halt in de Hallenstraat, maar nu kent de bus zijn eindpunt in de Augustijnenstraat.” Die wijzi-gingen zijn slechts tijdelijk, want in het begin van de zomer worden het circulatieplan en het busplan van de MIVB officieel ingevoerd. Buslijnen 88 en 47 zul-len dan nog steeds halt houden nabij het Brouckère-plein, maar krijgen hun terminus op de Jacqmainlaan en de Adolphe Maxlaan. Voorlopig zijn bussen 47 en 88 dus de enige bussen waarvan de route is veran-derd door het circulatieplan. Killyan Dauvillé

Eerste aanpassing voor bussen 47 en 88BRUSSEL-STAD > ROUTEWIJZIGING DOOR CIRCULATIEPLAN

Vorige vrijdag is in Vorst het nieuwe lokaal diensten-centrum ‘Miro’ ingehuldigd. Het gaat om het negen-tiende lokaal dienstencentrum in het gewest. ‘Miro’ is ingebed in het passieve samenwoonproject Brutopia. Na een lange opstartfase werd de eerste steen voor Brutopia gelegd in 2012. Brutopia bestaat uit 29 ap-partementen, waarvan 27 passieve en twee lage-ener-gie-. Intussen heeft het complex aan de Van Volxem-laan de Blue House architectuurprijs gewonnen.

De bewoners van Brutopia wilden van meet af aan hun woningcomplex duurzaam verankeren in de wijk. Zo willen ze verschillende generaties in de multicul-turele buurt met elkaar verbinden. De gelijkvloerse verdieping en de binnentuin stellen ze daarom open voor een nieuw lokaal dienstencentrum, waar oude-ren en hulpbehoevenden terechtkunnen voor vragen, zorg of ontmoetingsmomenten, zodat ze zo lang mo-gelijk thuis kunnen blijven wonen. KV

Nieuw dienstencentrum ‘Miro’ van startVORST > VGC-DIENSTENCENTRUM VINDT ONDERDAK IN COLLECTIEF WOONPROJECT BRUTOPIA

ders gebruikt kunnen worden. Op het hogergelegen stuk van het perceel worden de 75 woningen neergezet, verdeeld over zes ge-bouwen. De toegangsweg naar de site komt aan het einde van de Tuinbouwersstraat. Via deze nieuwe weg zullen de nieuwe be-woners tot aan hun ondergrondse garage kunnen rijden. Aan de school of de sportzaal worden geen parkeerplaatsen gemaakt. Het is ook niet de bedoeling dat ouders en leraren de site met de wagen binnenrijden.De presentatie van het project was voor vele buurtbewoners een koude douche. Enkele maanden geleden, tijdens de inhuldiging van een nieuwe wijkantenne in Laken, had burgemeester Yvan Mayeur (PS) het wijkcomité im-mers nog toevertrouwd dat ook hij het project te massief vond en dat het, wat hem betrof, gedown-sized moest worden.Maar de plannen zijn onveranderd gebleven. “Het wordt stampvol,” zegt Jos Brumagne van het wijk-comité. “Een basisschool voor 672 leerlingen, de grootste van de Stad, en dan nog 75 woningen, dat is te veel voor dit terrein en voor de buurt. De Stad houdt geen rekening met de andere scholen in deze omgeving. We hebben hier al de Europese school waar straks 3.000 leerlingen zullen zijn, plus de hele omkadering, en ook het Nederlandstalige scho-lenblok met de Kunsthumaniora, het lyceum Martha Somers en ba-sisschool ‘t Plantzoentje.”

Beschermde bomen Toch wil het wijkcomité begrip tonen voor de noden van de Stad. Brumagne: “Maar wij zeggen, doe het een of het ander, hetzij de school, hetzij de woningen. De buurt kiest dan voor een school, liefst een secundaire, want dat levert minder verkeersoverlast op in deze smalle straten.”Als de huidige plannen uitgevoerd worden, zijn mobiliteitsproble-men volgens het wijkcomité on-vermijdelijk. Om het verkeer vlot te laten verlopen zou een stukje van de Tuinbouwerstraat twee-richtingsverkeer worden. “Maar dit zal niet beletten dat het een chaos wordt,” zegt Brumagne. “De Tuinbouwersstraat is nu al

superdruk tijdens de spits omdat ou-ders er hun kinderen komen afzetten en ophalen aan ‘t Plantzoentje.”Ook vreest de buurt voor serieuze parkeerproblemen. “Er zullen in de Tuinbouwersstraat twintig parkeer-plaatsen sneuvelen voor de aanleg van de toegangsweg en de geplande kiss and ride-zone. Ook zullen de 35 leerkrachten en de bezoekers van de sportzaal hun wagen in de wijk moe-ten achterlaten. Dat betekent dus minstens 55 plaatsen minder voor de omwonenden.”Het wijkcomité, dat afgelopen week een lange brief stuurde naar de be-trokken schepenen, betreurt ook dat er weer een stukje groen verdwijnt in Brussel. “Op de tekeningen lijkt het alsof het een soort parkje wordt, met wandelwegen, een moestuin en hoge bomen. Maar dat is een lachertje. Die bomen moet sowieso blijven want ze staan op de lijst van merkwaardige bomen, ze zijn beschermd.” zegt Brumagne. “Dit is een uniek binnen-gebied, het zou een onderdeel moe-ten worden van het groene netwerk in Laken.”

SceptischVoorts vreest de buurt voor water-overlast, ook al zijn de architecten van plan om het regenwater op te vangen en te hergebruiken. Brumag-ne: “Het terrein helt sterk naar bene-den en is onderaan moerassig. Als je dat helemaal vol bouwt, wordt de bodem veel minder doorlaatbaar. En de laagste gelegen huizen in de buurt lopen nu al regelmatig onder.”Nog het meeste moeite hebben de omwonenden met de totstandko-ming van het project, zonder enig overleg met de buurt. Bij de presen-tatie op 13 februari zei schepen Ouri-aghli dat het ging om een voorproject en dat er dus nog wijzigingen moge-lijk zijn. Maar de buurtbewoners zijn erg sceptisch. “De stad heeft het pro-ject als geheel aanbesteed. Er is een contract getekend met een aannemer die moest zorgen voor een architect, voor de mobiliteitsstudie en die ook instaat voor de bouw,” legt Tom Car-trysse van het wijkcomité uit. “De stad heeft zich hiermee vastgezet. Voor elke vermindering van het pro-gramma zal ze schadevergoeding moeten betalen aan de aannemer. Dat dit contract al getekend is, nog voor er een vergunning is aange-vraagd, is een miskenning van de democratische overlegprocedure, het is een slag in het gelaat van de wijk.”

Bettina Hubo

© B

ELG

AIM

AG

E

ADVERTENTIE

tvbrussel.be tvbrussel @tvbrussel

tvbrussel pakt uit met een verdubbelde programmatie. Herbeleef een mix van de beste programma’s en reportages van de voorbije dagen en weken. Voortaan de hele dag tot aan het nieuws van 18u, op tvbrussel.

Dubbel zoBrusseltvbrussel verdubbelt aanbod

ADVERTENTIE

2015

Info & inschrijvingen:www.neerhof-vzw.be02/569 14 45 of [email protected]:Neerhofstraat 2 - 1700 Dilbeek Makkelijk bereikbaar vanuit Brussel met de bussen van De Lijn (118-128-129)

Met de steun van de

Wist je dat Brussel al na 3 dagen zonder voedsel zou zitten indien de toevoer volledig afgesloten wordt?

JAAR

Wat als we er tegen 2040 in zouden slagen om hier 30 dagen van te maken door volop in te zetten op ecologische stadslandbouw in en rond Brussel?

De voordelen zijn divers: meer lokaal geproduceerd voedsel, een stijgend aantal arbeidskansen, in het bijzonder voor de laaggeschoolde Brusselaars, enz…

12u30 Ontvangst met hapjes/koffie/thee13u00 4 sprekers delen hun ervaring en visie: • VELT • PERMAFUNGI • URBAN FARM (Abattoir) • LE DÉBUTS DES HARICOTS14u20 Voorstelling Bx-Grown (Neerhof)14u40 Debat met ministers

Sven Gatz, Pascal Smet en burgemeester Willy Segers (Dilbeek).

15u20 Buitenreceptie

STUDIENAMIDDAG STADSLANDBOUW

vrijdag 2O maart

Bij Thurn & Taxis organiseert Fridaysnice sinds kort elke vrijdag activiteiten om het be-gin van het weekend goed in te zetten. Naast drank- en eetstandjes zijn er ook workshops en een daarvan is het project Tiny little Houses for homeless of piepkleine huisjes voor daklozen. De huisjes worden gemaakt van gerecycleerd materiaal en elk huisje heeft een bed, verwar-

ming en ventilatie en is waterbestendig en ge-isoleerd. Het project is gebaseerd op het werk van kunstenaar Gregory Kloen. Vanaf vrijdag om 16 uur zullen er wekelijks workshops zijn in het Goederenstation van Thurn & Taxis om de huisjes zelf te bouwen. Marie Rutsaert

GERECYCLEERDE HUISJES VOOR DAKLOZEN

BRUSSEL-STAD > ZET HET WEEKEND GOED IN AAN THURN & TAXIS

© J

O V

OE

TS

Open VLD en CD&V verzetten zich met klem tegen de nieuwe communicatie-politiek van FDF-burgemeester Olivier Maingain in zijn gemeente. Die heeft be-slist om het glossy gemeenteblad alleen in het Frans uit te geven. De Vlamingen krijgen een apart blad. “Regelrechte apartheid,” zo klinkt het bij de Neder-landstalige oppositie.

Hoe scherp het communautair profi el van Olivier Maingain in de nationale politiek ook is, als burgemeester leek hij zich tot nog toe altijd als een legalist te gedragen. In dat beeld komen nu serieuze barsten. Zo heeft Maingain onlangs beslist om het gemeentelijk informatieblad Wolu-Info al-leen in het Frans uit te geven. De Vlamin-gen krijgen, bij hen thuis, een aparte, ge-reduceerde variant in het Nederlands. Zo wekt Maingain de indruk, bij de inwoners en bij de internationale gemeenschap, dat zijn gemeente eentalig Frans is.“Deze beslissing is volledig in strijd met de taalwet van 1966,” zegt gemeente-raadslid Philippe Geelhand (Open VLD). “Een gemeentebestuur moet de bevolking tweetalig inlichten.” Geelhand wijst erop dat de vorige edities van het gemeenteblad wél Nederlandstalige artikels bevatten. “Ze namen weliswaar maar een klein deel van de plaats in, maar het blad was ten-minste tweetalig.”“Er is nog een tweede reden waarom de gemeente de wet overtreedt,” zegt Geel-hand. “Maingain gebruikt adressenlijsten

van inwoners die in het Nederlands zijn ingeschreven. Dat is onwettig. Dat mag alleen voor kiesverrichtingen.”Geelhand ziet nog een derde reden om de beslissing aan te vechten. Twee aparte bladen uitgeven is geen voorbeeld van deugdelijk bestuur. “De kost ligt een stuk hoger dan de uitgave van één blad. En de gemeente heeft het al niet breed. In het OCMW heeft men zopas acht mensen moeten afdanken.”Ook gemeenteraadslid Georges De Smul (CD&V) trekt fel van leer tegen wat hij een vorm van ‘apartheid’ noemt. “Het margi-naliseren van de Nederlandstalige inwo-ners gaat weer een stap verder,” zegt De Smul, die opmerkt dat de burgemeester op de laatste pagina van Wolu-Info wen-sen stuurt in vele talen (Engels, Italiaans, Spaans, Duits) maar niet in het Neder-lands.Volgens De Smul worden de Vlamingen in de gemeente nog regelmatlig geschof-feerd, ook door gemeentepersoneel. “On-langs vroeg ik een politieagent om Ne-derlands te spreken. Hij antwoordde me ‘C’est un défaut que je n’ai pas’. Dat zegt toch genoeg.”De Smul dient klacht in bij de Vaste Com-missie voor Taaltoezicht (VCT) en de vice-gouverneur van het Brussels Gewest, be-voegd voor de naleving van de taalwet. Op 16 maart zullen Geelhand en De Smul de burgemeester interpelleren over het taal-gebruik in Wolu-Info . Steven Van Garsse

‘GEMEENTE MARGINALISEERT DE VLAMINGEN’

SINT-LAMBRECHTS-WOLUWE > HEISA OVER EENTALIG GEMEENTEBLAD


ADVERTENTIE

Elk jaar koopt het Nationaal Geografisch Instituut (NGI) luchtfoto’s aan om zijn databank met geografische gegevens aan te passen. Overlappende luchtfoto’s worden daarop op elkaar gelegd, waardoor een 3D-model ontstaat, dat op zijn beurt vergeleken wordt met de gegevens die het NGI al heeft van plaatsnamen, rivieren, bossen en gebouwen. Zo wordt duidelijk hoe de werkelijkheid op het terrein is in vergelijking met de werkelijkheid op de kaart. Als het moet, dan past het NGI de gegevens aan.Het NGI is natuurlijk al zo lang bezig met kaarten maken dat het ondertussen over een indrukwekkend archief luchtfoto’s beschikt. Een selectie hiervan vindt u week na week in deze rubriek ‘Uit de lucht gegrepen’ terug. Het gaat steeds om (oude) luchtfoto’s uit een van de negentien Brusselse gemeenten. Vorige week zag u de Europese wijk en het Luxemburgstation in 1978, voor het Europees parlement werd gebouwd. Als er een Europese top is, kan de wijk zeer moeilijk door te komen zijn. Deze week tonen we u een vrij recente foto van een sportstadion in de buurt van een beek. Om het wat uitdagender te maken is er trouwens ook iets ‘mis’ met de foto. Wat zien we, en waar? CD

UIT D

E LUC

HT G

EGRE

PEN

© N

GI

MOBILITEIT > ARCHITECTE ELISE CANDRY OVER BRUSSELS BURGERINITIATIEF

DE MYTHE VAN DE

VOLLE PARKINGS

O ver Brussel en zijn publieke ruimte is reeds veel gezegd en geschreven. Niet zelden

vergezeld van een bedenkelijke blik. Onnodig om alles hier opnieuw aan te halen. Maar wat zeker ook gezegd mag worden, is dat de Brusselaar in ieder geval van zich laat horen. Niet alleen in Brussel trouwens, maar in steden over de hele wereld wijzen burgerinitiatieven op een groot ver-antwoordelijkheidsgevoel voor de stad waarin men leeft. Gebrek aan tijd en middelen wordt gecompen-seerd door energie en inventiviteit. Enerzijds refl ecteren ze enthousi-asme, anderzijds een scherpe kritiek op de hedendaags stad. Een van die kritieken, en hot topic, is de Brusselse mobiliteitsproble-matiek. Kort geschetst: in Brussel is de auto de baas. Een erfenis van de bijzonder agressieve planningspoli-

tiek uit de jaren 1940 en 1950, ook bekend als ‘brusselisatie’. De auto stond destijds symbool voor vrijheid en vooruitgang, in die mate zelfs dat de stad ontwikkeld werd op maat ervan. Iconisch voorbeeld hiervan is Parking 58. Dit tien verdiepingen hoge parkeergebouw werd neerge-poot in ruil voor een antieke markt-hal uit de late negentiende eeuw. Dit voorbeeld treft echter het geluk dat het ondertussen geliefd wordt voor zijn publieke (ja, gratis) dakterras, met 360 graden zicht op het Brus-selse gebouwenlandschap. Het was de eerste parkeertoren die werd ge-bouwd in Brussel, om tegemoet te komen aan de extra parkeerbehoef-te gegenereerd door Expo ‘58.

Cynisch onderschrift Maar goed, dat was toen. Zouden we niet verwachten dat we ondertus-

sen al een stapje verder staan? Dat we aan het uitrekenen zouden zijn hoeveel parkeerplaatsen inmiddels geschrapt kunnen worden? Op vlak van mobiliteitsbeleid loopt Brussel achter in vergelijking met veel an-

dere Europese steden. Beslissingen nemen duurt lang, heel lang. De complexe administratieve struc-tuur maakt hiervan natuurlijk geen gemakkelijke taak. Maar toch lijkt ook de boodschap van de verschil-lende ‘Picnic the Streets’ acties niet volledig te zijn begrepen. In decem-ber 2014 werd door de Brusselse gemeenteraad het voorstel goedge-keurd om vier nieuwe ondergrondse parkings te bouwen in de Brusselse vijfhoek: op de Nieuwe Graanmarkt, het Vossenplein, het IJzerplein en het Rouppeplein. Deze beslissing werd gevolgd door luid protest van heel wat Brusselaars. Een bijzonder protest kwam er onder de vorm van ‘Brussels parking myth’. Deze groep, bestaande uit een twintigtal Brus-selaars, werd opgericht naar aanlei-ding van het ongemakkelijke gevoel dat een tweet van Brussels schepen voor Mobiliteit Els Ampe (Open VLD) opriep. Op 7 december 2014 deelde Ampe op Twitter twee foto’s van volle parkings in het centrum van Brussel, met een cynisch onder-schrift over de “mythe van de lege parkings”. De oprichters van ‘Brus-sels parking myth’ wilden haar maar al te graag het tegendeel bewijzen.

Een eerste keer gingen zij op een zaterdag in december, in de drukke kerstperiode, op zoek naar lege parkeer-plaatsen binnen de Brus-selse vijfhoek. Deze wer-den geteld, gefotografeerd en vervolgens op sociale media gedocumenteerd. Op slechts anderhalf uur werden 1.700 vrije par-keerplaatsen geteld. Hoewel de tellers slechts met een twintigtal waren, werd de actie veelvuldig gedeeld op de sociale media. De actie kreeg ook de no-dige media-aandacht, maar werd vaak ook als ‘onwetenschap-pelijk’ opzij gescho-ven. Midden januari werd dus een twee-de telling georgani-

seerd. Opnieuw een zaterdag, deze keer tijdens de eindejaarssolden. Nadien kwamen de tellers samen – waar anders – op het dak van Par-king 58 om de optelsom te maken. Het resultaat: maar liefst 3.204 lege parkeerplaatsen. Beide op zijn minst vermeldenswaardige getal-len. Hierna werden de acties opge-pikt, onder andere door Els Ampe zelf. De organisatoren van ‘Brussels parking myth’ werden uitgenodigd voor een gesprek op het kabinet van Ampe, alsook op dat van Brussels minister voor Mobiliteit en Open-bare Werken Pascal Smet (SP.A).

Blinde muur Hoewel de acties van ‘Brussels par-king myth’ geen wetenschappelijke studie vormen, willen ze aantonen dat er geen parkeerprobleem heerst in Brussel, maar wel degelijk een mobiliteitsprobleem. Uiteraard gaat het om een zeer complexe, vaak ook politieke kwestie. ‘Brussels parking myth’ biedt hierop geen antwoord of oplossing. Maar met hun bijna ludieke acties zijn ze er wel in ge-slaagd de aandacht te vestigen op het probleem. Ze tonen aan dat bij de Brusselaars een draagvlak be-staat, een betrokkenheid voor wat met hun stad gebeurt. Bovendien werden de acties opgepikt door de bevoegde instanties, en waren ze bereid de dialoog aan te gaan. Die zogenaamde ‘blinde muur’ blijkt dus toch meer toegankelijk dan vaak verwacht. Protestacties zoals die van ‘Brussels parking myth’ roepen een kritische houding op. Niet alleen tegenover de bevoegde instanties, maar ook tegenover de stad en haar publieke ruimte, en de manier waarop we die gebrui-ken. Dat inwoners het op dergelijke spontane manier opnemen voor hun publieke ruimte, vormt op zijn minst al goed nieuws. �

Elise�Candry,architecte,�maakte�

een�masterthesis�over�stadsactivisme�in�Brussel

“Op een zaterdag tijdens de eindejaarssolden telde ‘Brussels parking myth’ 3.024 lege parkeerplaatsen in Brussel”

BRUSSEL – Op vlak van mobiliteitsbeleid loopt Brussel achter in vergelijking met veel andere Europese steden, zegt architecte Elise Candry. Het burgerinitiatief ‘Brussels parking myth’ wil een handje helpen. Door te tellen hoeveel lege parkeerplaatsen er in de hoofdstad zijn, tonen ze aan dat er geen parkeerprobleem maar een mobiliteitsprobleem heerst in Brussel.


BDWOPINIE

> ARCHITECTE ELISE CANDRY OVER BRUSSELS BURGERINITIATIEF

DE MYTHE VAN DE

Een eerste keer gingen zij op een zaterdag in december, in de drukke kerstperiode, op zoek naar lege parkeer-plaatsen binnen de Brus-selse vijfhoek. Deze wer-den geteld, gefotografeerd en vervolgens op sociale media gedocumenteerd. Op slechts anderhalf uur werden 1.700 vrije par-keerplaatsen geteld. Hoewel de tellers slechts

seerd. Opnieuw een zaterdag, deze keer tijdens de eindejaarssolden. Nadien kwamen de tellers samen – waar anders – op het dak van Par-king 58 om de optelsom te maken. Het resultaat: maar liefst 3.204

BDWOPINIE

BR

IEVE

N V

AN

LEZ

ERS

[email protected]

Jihadisme

In een helder analyserend opiniestuk over het probleem van de Syriëstrijders (BDW 1462, p.16) stelt Foyervoor-zitter Johan Leman een aantal ‘goedkope’ suggesties voor om het jihadisme bij ons te bestrijden: het creëren van een ‘groen telefoonnummer’ (een kliklijn?), zelfhulpgroe-pen, jongeren-imams die dichter in de leefwereld van de jongeren zouden kunnen zitten en die hun taal en tools kennen. Los van de vraag of deze low-budgetaanpak iets kan uithalen, stelt zich de vraag of onze samenleving zich in deze, gezien de ontzaglijke kostprijs aan mense-lijke trauma’s en het gevaar van religieus-etnische pola-risatie, wel goedkope oplossingen kan veroorloven? De Vilvoordse burgemeester Hans Bonte (SP.A) vraagt aan de federale overheid zonder schroom 2,28 miljoen euro voor een integraal veiligheidsbeleid waarin het radicali-seringsprobleem wordt aangepakt in velerlei facetten, in-clusief jeugdwelzijn en onderwijs. Dat kan een smak geld lijken, maar voor dit bedrag betaal je wat onderdelen voor een F-35.Uit de affaire Charlie Hebdo hebben we geleerd dat IS een van de dodelijkste oproepen aller tijden weet te versprei-den en strijd levert tegen de westerse democratie met wel heel goedkope soldaten die gerekruteerd en gebrainwasht

worden op de bodem waar ze nooit hebben kunnen aar-den.In volle gijzelingspsychose wist de Frans-Joodse neuro-psychiater Boris Cyrulnik op TV7 enkele ijzingwekkende zaken te poneren. Terwijl de hysterie omtrent de vrijheid van expressie zich repte in de richting van een volksmars die werd aangevoerd door een bedenkelijke line-up van internationale politieke kopstukken, wist hij ons vast te pinnen op het daderprobleem.“Het zijn gekken, noch monsters. Men zaait haat in de wijken, kinderen worden gerecupereerd en men biedt hen stages en opleidingen aan. Deze kinderen werden verla-ten, zitten in pyschosociale en educatieve moeilijkheden en men zou hen in de eerste plaats moeten opvoeden. (…) Ik wil spreken over de verantwoordelijkheid van onze lei-ders die onze jongeren cultureel verlaten hebben en hen overlieten aan manipulatoren. (...) De (Franse) moslimge-meenschap loopt gevaar.”Cyrulnik stelt koudweg dat deze terroristen op dezelfde manier gemaakt worden als diegene waarmee de nazi’s aan de macht kwamen.Als theatermaker hoop ik dat Bonte eraan denkt ook geld te vragen voor artistieke projecten. Ik word geraakt door de archieffilmpjes van de dansende broeders Kouachi. Ik bekijk met stollend bloed de gestileerde mise-en-scènes

van mannen in oranje overalls en hun gemaskerde beu-len. De foto van de Molenbeekse Syriëstrijder Ayachi lijkt een still uit een romantische film die als poster elke meis-jeskamer kan versieren. Kunstenaars zouden veel meer de kans moeten krijgen om jongeren te laten ontploffen. Maar dan op scène, natuurlijk. � Kris�Kaerts,�Jette

Actiris

Ik zou nog even willen terugkomen op de drie lezersbrie-ven over Actiris (BDW 1462, p.17). In een briefwisseling met de heer Didier Gosuin (FDF), minister van de Brus-selse Hoofdstedelijk Regering, bevoegd voor Tewerkstel-ling, stond dat ik een talentest diende te doen bij Actiris. Dit om zo gemakkelijker een job te vinden. Ook daar was ik verbaasd over. Want bij deze minister zijn er zeer wei-nig ambtenaren die tweetalig zijn. Na veel tijd verspild te hebben aan de telefoon had ik eindelijk een Nederlands-talige medewerkster aan de lijn. Bij Actiris zelf in de an-tenne van Anderlecht moet men ook veel geduld hebben om een Nederlandstalige arbeidsconsulent(e) aan het woord te krijgen.� Wim�Muylaert,�Anderlecht

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar [email protected]. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via [email protected]. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.


WOENSDAG 18 FEBRUARI, 17.30 UUR. Wim Van Mol uit Neder-Over-Heembeek neemt tijdens een fietstochtje langs de Havenlaan enkele foto’s van de platanen, die pootjebaden in het afval. “Van aan Sainctelette tot de brug van Laken ligt het vol met vuilnis,” klinkt het.

PROTESThflits

Mondmaskers

Ik wil u proficiat wensen met uw inleidend woord in de laatste krant (BDW 1462, p.2). U zegt wat ik al een tijdje denk, maar dan uitermate goed verwoord!Ik woon zelf in Schaarbeek en rijd elke dag met de fiets naar mijn werk in Etterbeek. Ik worstel met het dilem-ma: mondmasker of niet? Het is vooral de machteloos-heid waar ik triest van word, het feit dat je je gezondheid hypothekeert door mee te helpen aan een leefbare stad. Het feit dat hier vanuit de overheid niet de kaart wordt getrokken van de fietser. Dat de auto nog steeds koning is, is bijna crimineel te noemen en getuigt van een gebrek aan moed en visie. Het paradijs zou het kunnen zijn, zoals u het omschrijft… Ik sta 200 procent achter uw artikel. Proficiat!

Frederik�Maes,�Schaarbeek

© B

AR

T D

EW

AE

LE

© W

IM V

AN

MO

L

TENTOONSTELLING > MUSEUM VAN ELSENE LAAT BELGISCHE KUNST VAN DE 19DE EEUW TOT BEGIN 21STE EEUW ZIEN

Tussen Montald en Panamarenko

G edurende meer dan een jaar was de vaste collectie van het Museum van El-sene alleen maar te zien in Zwitserland

en het Franse Biarritz, waar de tentoonstelling Belgische Kunst. Tussen droom en werkelijkheid behoorlijk wat succes boekte. Vanaf deze week is de expo in het museum zelf te zien. In het museum zijn een jaar lang alleen tijdelijke ten-toonstellingen te zien geweest. In die tijd werd de verwarming vernieuwd, kregen de muren een laagje verf en werden de houten vloeren geschuurd. Maar we kunnen u verzekeren: het museum heeft niets van zijn charmes verlo-ren. Het gebouw, ook het recentere gedeelte, ademt geschiedenis. De romp van het muse-

um is een voormalig slachthuis dat in 1890 de deuren sloot.

FierTwee jaar later opende het Museum voor Scho-ne Kunsten van Elsene de deuren. Onmiddel-lijke aanleiding was de schenking van dieren-schilder Edmond de Pratere, een Kortrijkzaan die in Elsene woonde en werkte en door zijn geboortestad wandelen was gestuurd toen hij zijn oeuvre wou schenken op voorwaarde dat er een museum voor gebouwd werd. Ook in Elsene was er weerstand. “Je kunt van een slachthuis geen heiligdom van de kunst ma-ken,” was maar een van de kritieken. Voor-

ELSENE – De vaste collectie van het Museum van Elsene is opnieuw te bezichtigen. En dat is een groot geluk. Eindelijk opnieuw genieten van de uitzonderlijke collectie en de toch wel bijzondere sfeer. Tegelijk lopen er twee tijdelijke tentoonstellingen met werken van affichekunstenaar Lucien De Rouck en van de Chinese schrijver-schilder Gao Xingian.

VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK


Anna Boch hangt overigens een pareltje op de expo over de Belgische schilderkunst. Boch was een dochter van de industrieel Boch, die tijd en mogelijkheden had om zich aan schil-derkunst te wijden. Ze leerde Theo Van Rys-selberghe kennen in de kunstkring Les XX.Elsene is altijd al fier geweest op zijn museum, zegt Anne Carre, verantwoordelijke voor de vaste collectie. Zelfs in tijden van besparingen op alle niveaus slaagt het museum er – dank-zij het gemeentebestuur – nog altijd in om kunstwerken aan te kopen zoals Paradox van Panamarenko en De allegorie van de literaire genres van Constant Montald. Het museum koopt zowel hedendaagse kunst aan als ou-dere werken die de leemten moeten opvullen. Claire Leblanc, die de bekende Nicole d’Huart heeft opgevolgd aan het hoofd van het mu-seum, legt zoals haar voorgangers eigen ac-centen. Zo toonde de expo Black Paris - Black Brussels uit 2008 de invloed van de Afrikaanse

standers wezen er op dat het museum andere kunstenaars zou aantrekken en ook dat het museum de achterstandswijk ten goede zou komen – toen al moesten musea meer doen dan de kunsten dienen.Met het aantrekken van kunstenaars en de schenkingen viel het best mee. Het gemeen-tesbestuur van Elsene had goed contacten met Octave Maus van Les XX. Elsene begon ook al vlug met werk op te kopen zoals doeken van Emile Claus in 1902. En naast mecenassen als Maus en Edmond Picard kwamen ook schil-ders naar Elsene afgezakt: Guillaume Vogels, Rodolphe en Juliette Wytsman, Anna Boch, Constantin Meunier en Fernand Khnopff. Van

© C

OL

LE

CTIE M

US

EU

M VA

N E

LS

EN

E

Constant Montald, Allégorie des genres littéraires, sd, Coll. Museum van Elsene (2013)

De permanente collectie van het museum van Elsene is opnieuw te bewonderen.

Georges De Geetere, Portrait de la femme de l’artiste, zonder datum.


Panamarenko, Paradox, 1980-1986.

© C

OL

LE

CTIE M

US

EU

M VA

N E

LS

EN

E

© C

OL

LE

CTIE M

US

EU

M VA

N E

LS

EN

E

kunstenaars op Europese collega’s. In 2010 liet de tentoonstelling Fotografie is geen kunst – de collectie Sylvio Perlstein – zien dat foto-grafie een van de aandachtspunten blijft. Het museum voert ook nog altijd een genereuze politiek: jongeren tot 18 jaar mogen nog altijd gratis binnen.

Belgische kunstDe vaste collectie van het museum van Elsene telt zo’n 10.OOO kunstwerken van de zes-tiende tot de eenentwintigste eeuw. De expo Belgische kunst. Tussen droom en werkelijk-heid biedt een overzicht van de voornaamste kunststromingen uit de negentiende en de twintigste eeuw in een notendop. Dankzij de zorgvuldige keuze van grote namen en minder bekende, zelfs bijna onbekende kunstenaars – soms alleen aan de andere kant van de taal-grens zoals de begenadigde Waalse expres-sionist Anton Carte – krijgt de bezoeker een overzicht van de Belgische kunstgeschiedenis, maar ook een zeer persoonlijke keuze. Die combinatie maakt de expo zo aantrekkelijk. Er is onder andere werk van Meunier, Laermans, Van Rysselberghe, Claus, Lemmen, Khopff, Schirren, Delvaux en Alechinsky. Stuk voor stuk kunstenaars die balanceren tussen de verknochtheid aan de realiteit, het tastbare en de liefde voor de verbeelding: kunst tussen droom en realiteit. Verbeeld in impressionis-me, expressionisme, symbolisme, kubisme en het abstracte. Didactisch en toch mooi.De tentoonstelling Belgische kunstenaars.

Tussen ballingschap en melancholie loopt een paar maanden langer. Nochtans vormt ze een mooie aanvulling bij de Belgische kunst-expo. Tussen ballingschap en melancholie past binnen de evenementen die de gemeente El-sene opzet in het kader van de herdenkin-gen van De Groote Oorlog. Een twintigtal kunstwerken, schilderijen en beeldhouw-werken van onder andere Rik Wouters, Wal-ter Sauer en Louis Thévenet zorgen voor een andere kijk op de tragische gebeurte-

nissen, de kijk van de kunstgeschiedenis.Lucien De Roeck (1915-2002), de man van de ster met attributen van Expo 58, had steeds zijn potlood en schetsboek op zak. De planken van zijn bibliotheek begeven het bijna onder het gewicht. In de zaal van het museum van Elsene die gewijd is aan ‘s mans affichekunst liggen er een paar honderdtallen in een geslo-ten glazen bak. Ze vormen een mooie intro-ductie op de affiches van De Roeck die België op zijn hoogtepunt verbeelden: een affiche

voor Ostende Dover en trois heures of reclame voor Antwerpen, wereldhaven en kunststad, centrum van toerisme. De Roeck stond 40 jaar in voor de opleiding van grafisch ontwerpers. De Roeck staat ook in voor de vormgeving van de krant van het Paleis voor Schone Kunsten, voor La Lanterne, La Cité, Phare en Le Quoti-dien. Voor Pan verzorgt hij de illustraties van de toneelrubriek.

Retrospectieve Gao XingjianGoa Xingjian werd in 2000 bekroond met de Nobelprijs Literatuur. Maar benevens roman-cier, dramaturg, regisseur, cineast is hij ook beeldend kunstenaar. Xingjian is Fransman van Chinese origine. Samen met de Konink-lijke Musea voor Schone Kunsten van België – waar een zaal speciaal werd ingericht voor zes werken – presenteert Elsene een retros-pectieve van Xingjians werk. Xingjians oeuvre is een zoektocht naar de vernieuwing van de traditionele Chinese inkttekening. Xingjian in een interview: “Eigenlijk kun je al mijn schil-derijen beschouwen als illustraties van mijn literaire werk – hoewel ze niet als dusdanig zijn opgevat – want ik laat ze bewust open-staan voor de verbeelding, de meditatieve beschouwing...” Het werk van Xingjian wordt omschreven als een gevoelige getuigenis van het menselijk lot tegenover de barbarij van de geschiedenis. Michel Draguet, algemeen di-recteur van de KMSKB, is curator van de expo.

Danny Vileyn

‘Belgische Kunst. Tussen droom en werkelijkheid’ loopt tot en met 31 mei in het Museum van Elsene, Jean Van Volsemlaan 71, 1050 Brussel. Open van dinsdag tot en met zondag van 09.30 tot 17 uur. Gesloten op maandagen en feestdagen. De toegangsprijs tot het museum bedraagt 8 euro, met korting (studenten, senioren, groepen) 5 euro. Gratis voor -18 jarigen en uitkeringsgerechtigden. Gao Xingjian en Lucien De Roeck (zie hiernaast) hebben dezelfde looptijd. ‘Belgische kunstenaars tussen ballingschap en melancholie’ loopt tot 20 september.

© F

ON

DS LU

CIE

N D

E RO

UC

K

© M

US

EU

M VA

N E

LS

EN

E

JAZZ > TOINE THYS FOCUST MET NIEUWE DRUMMER MEER OP GROOVE

‘VASTROESTEN IS NIETS VOOR MIJ’BRUSSEL – Een nieuwe drummer en een lichtjes gewijzigde sound zijn de twee troeven waarmee de Brusselse saxofonist Toine Thys de fans van zijn internationaal Hammond-trio deze keer weet te verrassen.

In 2010 verscheen The End Of Cer-tainty, de debuut-cd van het Toine Thys Trio met Arno Krijger (Ham-mond) en Joost van Schaik (drums). Ondertussen is deze laatste vervan-gen door de jonge drummer Antoine Pierre, die eveneens de vaste side-kick van Philip Catherine is. Andere vernieuwing is dat de focus nu wat scherper gesteld werd op groove.

Toine Thys: “Er verliepen vier jaar tussen beide platen, dan is het nor-maal dat er iets verandert. Vast-roesten is niets voor mij. Dan zou mijn eigen interesse verzwakken en dat kan je als muzikant niet ma-ken. Ook het publiek pikt dat niet. Met Antoine ontstond er een nieuwe energie-impuls. Zijn jeugdige speel-honger werkt erg aanstekelijk. Door zijn specifieke ritmische aanpak is de sound verschoven naar soul en Hammond-groove, iets wat ik op de eerste cd net afhield. Het accent komt meteen meer te liggen op het feestelijke aspect.”

Je kiest graag filmische titels. Voor ‘Grizzly’ is dat ook zo.Thys: “Ik ben een hevige fan van Werner Herzog. Vooral de manier waarop hij fictie en documentaire in elkaar laat overlopen, vind ik

grandioos. Ook de wijze waarop hij muziek in zijn films gebruikt, is heel apart. Met Grizzly brengt hij het verhaal van een gek en tegelijk dra-matisch personage. Het gaat over een man die gefascineerd is door grizzlyberen. Hij drijft het zo ver dat hij tussen die vleeseters gaat kam-peren. Dat hij er uiteindelijk ook het leven bij laat, is het minder gelukki-ge einde. Het onderwerp boeide mij

en het is meteen een korte en krach-tige cd-titel. Opgelet, ook al sta ik op de hoes, ik beschouw mezelf niet als een grizzly (lacht).”

Moet een jazzmuzikant ook niet wat gek zijn zoals het hoofdpersonage uit die film?Thys: “Wat mezelf betreft, vind ik van wel. Ik heb de indruk dat het er soms te serieus aan toegaat in jazz.

Binnenkort stelt Toine Thys (midden) met zijn Trio de nieuwe cd ‘Grizzly’ voor in het Marnitheater in Elsene.

© LARA HERBINIA

en jazzmuzikanten hebben in elk geval veel fantasie en dat ontbreekt in de wereld. Ik probeer dat op mijn manier aan te vullen.”

De jonge generatie is zich daar duidelijk meer en meer bewust van, in tegenstelling tot heel wat van jouw leeftijdsgenoten.Thys: “Daar heb je ergens wel een punt, al denk ik dat het vooral hun houding op het podium is en niet zo-zeer de muziek zelf. Als het publiek merkt dat muzikanten zich onder-ling op het podium amuseren en goed communiceren, heeft dat een rechtstreekse invloed op de sfeer in de zaal.”

Een van de composities heeft als titel ‘Twin Lotus’. Refereer je hiermee aan Flying Lotus? Thys: “Toen ik dit nummer uit-werkte, liet iemand mij diens re-cente plaat You’re Dead! beluisteren. Jazz zit bij hem in het bloed, want er is een verre familieband met John Coltrane. Ook al werkt hij gefrag-menteerd, toch kan ik zeker heel wat dingen appreciëren. Maar als je wil weten hoe ik die rechtstreekse link verwerk, verwijs ik naar mijn ander trio dERVISH, waar ik mij net toeleg op de kruisbestuiving tussen jazz, beats en electro.” Georges Tonla Briquet


ADVERTENTIE

PERFORMATIK 2015THE BRUSSELSPERFORMANCE ARTBIENNALE18>29/03PERFORMATIK.BE

A KAAITHEATER FESTIVALIN ASSOCIATION WITH ARGOS, BEURSSCHOUWBURG, BOZAR, CENTRALE, DON VERBOVEN EXQUISITE OBJECTS, PASSA PORTA, Q-O2, WIELS, WORKSPACEBRUSSELS, ZSENNE ART LAB

ANNE TERESA DE KEERSMAEKERBÁRA SIGFÚSDÓTTIR & NOÉMIE GOUDALBÉATRICE BALCOUBENOÎT FÉLIXCHRISTIAN BAKALOVCOLLECTIVE (3) NAGAO, SCHAITL & COSTAEMILIO LÓPEZ-MENCHEROESTHER FERRERGAËTAN RUSQUETGERMAINE KRUIPGRACE SCHWINDTHANS ULRICH OBRISTHEINE AVDAL & YUKIKO SHINOZAKI/FIELDWORKSIVO DIMCHEVJOËLLE TUERLINCKXJONATHAN BURROWS & MATTEO FARGIONKAREL VERHOEVEN & YANNICK FRANCKMANON DE BOER & GEORGE VAN DAMMARINO FORMENTIMARTHE RAMM FORTUNMIKI YUI / RIE NAKAJIMA / RYOKO AKAMAPHILIPP GEHMACHERTHE BOUILLON GROUPULLA VON BRANDENBURG w wh at*XAVIER LE ROY

Kaaiad BDW 150311.indd 1 12/02/15 09:38

Maar gelukkig heb je dan iemand als drummer Han Bennink die met dennentakken speelt en volop gaat schreeuwen. Je kan ook op een meer discrete wijze buiten de lijntjes kleuren. Door een rare wending in akkoorden, bijvoorbeeld. Artiesten

Toine Thys Trio, 27/03, 21.00 uur, Marni (cd-voorstelling ‘Grizzly’). Meer info op www.theatremarni.com

Ik krijg het woord maar met moeite op papier: knoedel. Noedel en poedel, dat gaat nog, maar knoedel?

In het Engels heten ze dumplings , dat gaat nog, maar ik zocht een vertaling en zo kwam ik bij knoedels uit. Ik had er nog nooit gemaakt dus daar moest maar eens verandering in komen. Het is ook niet echt voedsel uit onze traditie. Meer uit het Oosten, daar wel. In Tsjechië en Hongarije, in Duitsland en Oostenrijk, daar eten ze knedliki , Klosen en Knödel , maar niet in le plat pays qui est le mien . In Enge-land zou het gebruik ook bestaan hebben, maar ik heb het er nooit ontmoet. Verder naar het Zuiden, in Italië, spreken ze van gnocchi . Eigenlijk zijn dat ook knoedels, maar dan kleintjes. Het is een grote familie van bereidingen die van Scandinavië ( kom-perduse ) tot in de dim sum van China voorkomen, alleen niet in de Belgische keuken. Vreemd, toch?Knoedels zijn in de eerste plaats deegballen in de grote familie van deegwaren. Deeg wordt gebakken in ovens, gekookt in water of gefrituurd als smou-tebollen. Allemaal variaties op hetzelfde thema. Knoedels worden zelden puur bereid, er gaat bijna altijd iets bij: aardappelen, bijvoorbeeld, of oud brood, of pompoen. De Engelse versie waarover ik het hierboven had bestaat uit tweemaal zoveel zelf-rijzende bloem als gehakt niervet. Dat is ongeveer het puurste recept dat ik kon vinden. En dat wordt dan grondig gemengd en in de soep gekookt en zo ook geserveerd. Lepel per lepel gaat het deeg in de kokende soep. De ballen zwellen door het kool-zuurgas dat bij de verhitting wordt geproduceerd.Ik probeerde een recept van Tsjechische knoedels ( Böhmische Knödel ). Ik vond het in een Bayrisches Kochbuch dat ik ooit kocht in de kloosterwinkel van de abdij van Benediktbeuern, weet u wel? Waar de Carmina Burana vandaan kwamen. Het zijn knoe-dels op basis van brood. De meeste lezers weten wel dat ik iets heb met oud brood. Ik vind het heel erg dat er zoveel brood wordt weggegooid en ik zoek dus allerhande toepassingen: panneermeelrecep-ten, broodoepen bread and butter cake , en bodding in al zijn vormen zijn hier al geprobeerd, maar de knoedels zelf nog niet. Het recept vraagt om 6-8 semmeln . Dat heb ik moeten opzoeken. Het blijkt Duits te zijn voor broodjes, pistolets. De Duitsers

kennen wat van brood: niet dat zware zure desembrood van rogge, maar hun kleine

witte broodjes zijn uitstekend. Naar het schijnt heeft het iets te maken met lange rijstijden op lagere temperatuur.

Zo’n broodjes moeten het zijn. Die had ik niet, dus heb ik maar gewoon oud brood gebruikt. Nu vermoed ik dat knoedels maar zo lekker zijn als het brood dat erin

gaat. Of op zijn minst: hoe beter het brood, hoe beter de knoedels. Ik nam 200 gram brood en

evenveel bloem (geen zelfrijzende, dat stond niet vermeld) daar dan 125 centiliter melk bij en 60 gram

boter en drie eieren, gehakte peterselie. Daar de klopper door. Het wordt een stug deeg dat mijn elektrische klopper deed hijgen. In een pan werden ajuinringetjes uitge-

zweet en licht gekleurd in wat boter, daarop gingen dan het oude brood dat in kleine dobbelsteentjes ( Würfel ) was gesneden om kort te bakken, pe-per en zout bij, wat tijm... Wanneer alles gebakken en weer afgekoeld was, ging dit bij het deeg. Goed men-

gen en kneden en dan een uur laten rus-ten.

Volgens de Duitse instructies moet al het deeg dan tot één of twee ballen worden gerold, die dan vijf-tig minuten in ruim gezouten water moeten worden gekookt. Het is de bedoeling dat deze superknoedel dan in schijven wordt gesneden. Dat vond ik over-dreven groot, dus maakte ik een zestal kleinere bal-len. Het deeg was nog behoorlijk kleverig en wou niet zo goed van mijn handen. In het ziedende wa-ter zakten ze eerst naar de bodem, maar al spoedig gingen ze drijven. Net zoals met vleesballetjes die gekookt worden draait de massa zich vanzelf om tij-dens het koken. Ze tollen bij wijze van spreken in het water. Eénmaal goed op gang kon het vuur wat lager en kookte ik deze ballen gedurende ongeveer een half uur. Zo’n knoedels kunnen worden opgediend in een bouillon, als einlage , maar ook in en rond stoof-schotels zoals gulash of sauerbraten . Of, zo schrijven ze in het kookboek, in stukjes door de sla of bij de groenten.Het resultaat leek op een ‘vleesvervanger’. Door de ajuin en kruiding kregen de ballen een vleessmaak.

Ook koud vond ik ze wel lekker. Er was nog een klein beetje broodstructuur in het midden, verder proef-den ze als ‘boddingballen’, maar dan hartig, niet zoet.Er bestaan tientallen en tientallen recepten voor knoedels. Ik ga er in de toekomst nog een paar pro-beren, met gekookte aardappel erdoor, of met meer groenten, er kan ook vlees bij, restjes van het avond-eten van gisteren, bijvoorbeeld. Maar ik ga zeker op-teren voor nog kleinere balletjes, meer zoals gnoc-chi dus. De Italianen hebben niet altijd ongelijk. En zoete versies behoren ook tot de mogelijkheden. Als er over zijn, kunnen ze in stukjes gebakken worden en dan met groenten worden opgediend. En daaren-boven: knoedels koken is een heerlijke kliederende bezigheid. Smakelijk.

[email protected]

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Knoedels

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

ADVERTENTIE

“De kleine witte broodjes van de Duitsers zijn uitstekend. Naar het schijnt heeft het iets te maken met lange rijstijden op lagere temperatuur”


Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Gegarandeerde huur elke maand

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

www.fedsvk.be02 412 72 44

a

a

a

a

a

Verhuur uw woning

zonder risico en zonder zorgen

Hulp bij renovatie

Fiscale voordelen

SINT-LAMBRECHTS-WOLUWE – Een honderdtal brieven van Hergé, de geestelijke vader van Kuifje, en zijn vriend en secretaris Marcel Delhaye zijn overgemaakt aan de Koning Boudewijnstichting.

Het betreft een schenking van de familie Dessicy. De brieven en post-kaarten zullen bewaard worden in de Bibliotheca Wittockiana in Sint-Lambrechts-Woluwe. De correspon-dentie bevat privébrieven van 1947 tot 1949. Bij sommige brieven heeft Hergé ook tekeningen gemaakt. De inhoud van de brieven is bekend en werd deels gepubliceerd in twee bio-grafi eën over Hergé.Kuifjekenner Philippe Godin schreef de biografi e Hergé: levenslijnen en las de brieven. “De intense corres-pondentie tussen Hergé en Delhaye is tegelijk persoonlijk en professio-neel,” vertelt hij. “Hergé was in het buitenland om een depressie te be-handelen en schreef over zijn men-

‘PROFESSIONELE ÉN PERSOONLIJKE CORRESPONDENTIE’

STRIP > BRIEVEN HERGÉ NAAR KONING BOUDEWIJNSTICHTING

kennen wat van brood: niet dat zware zure desembrood van rogge, maar hun kleine

witte broodjes zijn uitstekend. Naar het schijnt heeft het iets te maken met lange rijstijden op lagere temperatuur.

Zo’n broodjes moeten het zijn. Die had ik niet, dus heb ik maar gewoon oud brood gebruikt. Nu vermoed ik dat knoedels maar zo lekker zijn als het brood dat erin

gaat. Of op zijn minst: hoe beter het brood, hoe beter de knoedels. Ik nam 200 gram brood en

evenveel bloem (geen zelfrijzende, dat stond niet vermeld) daar dan 125 centiliter melk bij en 60 gram

boter en drie eieren, gehakte peterselie. Daar de klopper door. Het wordt een stug deeg dat mijn elektrische klopper deed hijgen. In een pan werden ajuinringetjes uitge-

zweet en licht gekleurd in wat boter,

gen en kneden en dan een uur laten rus-ten.

Nick Trachet

tale toestand. De brieven zijn be-langrijk om Hergé te leren kennen, maar niet essentieel. Uit die periode hebben we ook een uitgebreide brief-wisseling met zijn vrouw.”De brieven kwamen na de dood van Delhaye in handen van de familie Dessicy. Guy Dessicy kende Hergé al sinds zijn jeugd en leerde bij hem het vak van colorist. Dessicy stond jaren aan het hoofd van reclamebureau Publiart dat vaak stripverhalen ge-bruikte als reclamemedium.In de jaren 1980 lag hij mee aan de basis van het Belgisch Stripcentrum. Zijn eerste plan was een Kuifjemu-seum in het Cauchiehuis, een van de mooiste art-nouveaugebouwen in Brussel, waarin de familie Dessicy veel energie en geld voor de reno-vatie hebben gepompt. Uiteindelijk kwam het centrum in een andere art-nouveauparel, het warenhuis Waucquez dat nog door Victor Horta is gebouwd. Marie Rutsaert

ADVERTENTIE


SCHILDERKUNST > LUC HOENRAET IN SINT-MICHIELSKATHEDRAAL

Het lijden van een mensBRUSSEL - Het lijden van een mens. Het lijden van de zoon van de God van de christenen. Het lijden dat Luc Hoenraet schildert, overstijgt het christelijke. En dat is geen gemeenplaats.

H et lijden is universeel en dus wordt we-reldwijd de vraag gesteld naar de zin van het lijden, gisteren en vandaag. Vroeger

was het hier gemakkelijk, je was (meestal) katho-liek of (soms) was je vrijzinnig, de agnosten niet meegeteld. Vandaag is het allemaal een stuk in-gewikkelder. Je hebt van alles wat. En als er geen levensbeschouwing – godsdienst, atheïsme, ag-nosticisme – meer helpt, dan zijn er cursussen fi-losofie of mindfulness. In de Sint-Michielskathedraal hangen er tot 14 april twaalf schilderijen van ‘het kruis’. De lijden-de Christus hiernaast is er een van. Hoenraets lij-dende Christus, de zoon van de God van de chris-tenen, overstijgt het christelijke. En misschien zelfs het religieuze. Hij staat voor het menselijke lijden. Dat dringt langzaam tot je door als de tijd neemt om de schilderijen in volstrekte stilte te aanschouwen. De schilderijen van Hoenraet, die de strijd tussen orde en chaos verbeelden, bestaan uit een spel van krassen en inkervingen met als resultaat het be-

zwerende teken, het kruis. Hoenraet: “De twijfel is mijn kruis,” aldus Hoenraert. “Ik weet niet of schilderen voor mij een vorm of een uiting van ge-loofsbeleving inhoudt, maar ik weet wel dat het iets is dat ik moet doen. In elke creatie zit er, als je wil, een vorm van religiositeit, het is ook een manier om jezelf te bevragen. Mijn werk is multi-interpretabel.”Brusselaar Luc Hoenraet, die in 1941 in Aalst geboren werd, is al heel zijn leven bezig met het kruis. Het kruis heeft voor Hoenraet niet alleen een religieuze betekenis, het kruis staat ook voor revolteren, mathematisch plus-teken en plastisch teken. Hij studeerde in 1963 af aan het Sint-Lu-casinstituut bij Maurits van Saene. In zijn schil-derijen zijn ook extra-picturale elementen zoals spijkers, touw, hout en kant verwerkt. Zijn oeuvre beperkt zich niet tot schilderijen, er zijn ook etsen, litho’s en zeefdrukken. Hij heeft ook lang in Parijs gewoond.

Danny Vileyn

Luc Hoenraet is in de kathedraal van Sint-Michiel en Sint-Goedele te bezichtigen tot en met 14 april tijdens de openingsuren van de kathedraal en buiten de uren van de liturgische diensten.

© LU

C H

OE

NR

AE

T

ADVERTENTIE

De generieke stadBRUSSEL – Rem Koolhaas is een van die mythische namen uit de wondere wereld van de internationale hedendaagse architec-tuur. Net als rond Renzo Piano, Zaha Hadid, of Norman Foster hangt rond hem het aura van bouwmeester van de wereld. Zijn Office for Metropolitan Architecture (OMA) heeft filialen over de hele wereld, waartussen hij voortdurend heen en weer reist om zijn megaprojecten in goede banen te leiden. Koolhaas is bezig sinds 1975, en bouwde on-dermeer de Kunsthal in Rotterdam, een Gug-genheim in Las Vegas en het concertgebouw van Porto. In België heeft hij zijn handtekening vooralsnog niet kunnen zetten, maar OMA is wel een van de bureaus die nog meedingen in de wedstrijd voor de bouw van het nieuwe VRT-gebouw. Koolhaas verwierf echt mondi-ale bekendheid toen in 2008, net na de Olym-pische Spelen in Peking, zijn gebouw voor de Chinese staatstelevisie CCTV werd voltooid. Het gebouw, dat ook wel eens de grote broek of de onderbroek wordt genoemd, is een expo-nent van de hedendaagse spektakelarchitec-tuur. Vorig jaar werd op het schiereilandje Kop van Zuid in zijn thuisstad Rotterdam dan zijn ambitieus project ‘De Rotterdam’ opgeleverd. De Rotterdam is met de enorme oppervlakte die de tweemaal vier grillige maar massieve torens op hun gemeenschappelijke sokkel ver-

tegenwoordigen (160.000 vierkante meter) het grootste gebouw van Nederland. Het zou moe-ten gaan functioneren als een soort stad in de stad, want het herbergt zowel kantoren, wo-ningen, hotels, diensten als vrijetijdsfuncties. In theorie zou je in het gebouw kunnen leven zonder er ooit buiten te hoeven komen.Daarmee is het woord theorie gevallen. Kool-haas is namelijk minstens evenveel archi-tectuurtheoreticus als architect. Dat zijn de meeste van die toparchitecten. Want bij ge-bouwen horen, zoals bij conceptuele heden-

daagse kunst, praatjes. Koolhaas begon zijn carrière zelfs hoofdzakelijk met praatjes, want zijn eerste gebouwen bestonden hoofdzake-lijk op papier en niet in stenen. Berucht is het concept van de ‘Generieke stad’ dat Koolhaas halverwege de jaren 1990 lanceerde. Als je het schotschrift daarover leest, een warrig mani-fest waarvan de cijfermatige indeling in kleine hoofdstukjes enige structuur moet suggere-ren, dan vraag je je wel af waarom het concept voor zoveel beroering zorgde. Om te beginnen is het onmogelijk samen te vatten wat Kool-

Rechts: ‘De Rotterdam’ van Rem Koolhaas.

© R

OM

AN

BO

ED


Artists in residence Rem Koolhaas in Rotterdamhaas precies bedoelt met de ‘Generieke stad’. Zijn tekst zit immers vol interne contradicties, evolueert zomaar van het abstracte naar het anekdotische en terug, maakt geen duidelijk onderscheid tussen wenselijkheid en feitelijk-heid, noch tussen heden, toekomst en verre toekomst. De visioenen zijn niet gebaseerd op onderzoek of gegevens, houden geen rekening met economische of andere maatschappelijke realiteiten en vormen samen een louter spe-culatieve, ondoordachte dystopie. Het enige dat je eruit kan distilleren is dat Koolhaas de kans groot acht dat de ‘steden van de toe-komst’ – op zich een loos begrip – weleens steden zouden kunnen zijn die zich niet lan-ger blindstaren op een historisch centrum, maar die zichzelf zonder plan en dus ook zonder uitgesproken identiteit organiseren en herorganiseert vanuit steeds veranderende behoeften. Steden die er overal ter wereld gro-tendeels hetzelfde uitzien - zoals luchthavens dat nu al doen.

Leegstand Koolhaas ziet in de generieke stad een belang-rijke rol weggelegd voor hoogbouw, en in die zin zou de multifunctionele, weinig gedefini-eerde blokkendoos die De Rotterdam is in dit toekomstvisioen kunnen passen. Anderzijds hebben een aantal critici zich al afgevraagd of dit gebouw wel voldoet aan een andere vraag dan die van de stad en de architect om uit te pakken met iets buitengewoons. Om De Rot-terdam te kunnen bevolken heeft men zelfs andere gebouwen tot leegstand moeten ver-oordelen. Met zelfregulerende stedenbouw heeft dat weinig te maken. Michaël Bellon

www.brusselnieuws.be/inresidence

Doe dan mee aan de tweede editie van de

schrijfwedstrijd van Brussel Deze Week en word

wereldberoemd in de hoofdstad!

Stuur ons jouw kortverhaal met als thema

‘Brussel bij hoog en bij laag’.

HEB JE EEN VLOTTE PEN EN

GEEFT BRUSSEL JE INSPIRATIE?

Een vakjury kiest de beste verhalen uit en

beslist welke inzendingen gepubliceerd worden

in onze krant. Bovendien zijn er nog heel wat

andere prijzen zoals boeken en boekenbonnen

te winnen.

Het volledige wedstrijdreglement vind je op

www.brusselnieuws.be/schrijfwedstrijd

LAAT DEZE ROEMRIJKE KANS NIET LIGGEN

EN KRUIP IN JE PEN!

Ben jij een schrijver

in wording?

DEADLINE: 19 APRIL

BrusselDezeWeek

i.s.m.:

Z oals vele Finnen heeft Aleksi Malmberg (°1980 in Espoo) zijn jeugd en studies in Helsinki doorgebracht. “Ik wou eerst

viool studeren, maar eindigde als musicoloog aan de Helsinki University,” bekent hij in het Fins Cultureel Instituut voor de Benelux, dat in 2015 tien jaar onder die naam in Brussel zit. ”Nadien volgde ik nog Economie en trok

voor één jaar naar Parijs, waar ik sociologie en Frans studeerde. Dat was mijn eerste reis naar het Zuiden.”“Ik herinner me dat ik werd afgehaald aan de luchthaven. In Parijs ervoer ik meteen een cultuurschok. De allereerste avond wou ik uitgaan en had het uitgaansblad Pariscope gekocht. In Helsinki valt wel wat te beleven,

Aleksi Malmberg: “Hier enkel Finse cultuur presenteren zou eenrichtingsverkeer van ons zijn, belangrijker is om de ‘wederzijdse kruisbestuiving’ tussen artiesten te stimuleren.”

© MARC GYSENS

BRUSSEL – Alhoewel het elf keer groter is, heeft Finland niet eens de helft van het inwonersaantal van België – vandaar veel stilte rond de cultuurbeleving van de Suomi. Het Fins Cultureel Instituut probeert daar met vier man wat aan te doen. “De 150ste verjaardag van Sibelius is het geknipte moment om de cultuurcontacten tussen beide landen aan te zwengelen,” zegt kersvers directeur Aleksi Malmberg, die ijverig Nederlands studeert. Geen makkie, maar een echte Fin maakt alles verteerbaar met bakken koffie.

ARTIESTEN SPAREN GELD UIT VANUIT BRUSSEL

ALEKSI MALMBERG, CEO FINS CULTUREEL INSTITUUT


maar toen ik die honderd bladzijden in heel kleine druk zag, wist ik niet waar ik het had. Ik begon te lezen om een keuze te maken, maar kwam die avond niet verder dan doorlezen en doorlezen. Om uiteindelijk niet meer buiten te geraken. Zo overweldigend was het aanbod. Naast mijn studies hielp ik het Fins Cultureel Centrum in Parijs met de organisatie van con-

certen. Dat bleek een goede ervaring. Terug in Helsinki heb ik me dan jaren bezig gehouden met de productie, promo en organisatie van concerten, vooral voor gemeentebesturen, festivals en een orkest. Veel tegelijk eigenlijk, zodat ik kon ondervinden hoe de cultuursec-tor in Finland functioneert. Toen begon ik bij het Helsinki Festival, het grootste kunsten-festival in het Noorden, met The Night of the Arts, urban acts, city events, muziek, dans, theater,... en artiesten die uit heel de wereld kwamen. Allemaal heel inspirerend.”“Gedurende vijf jaar bleef ik er program-maverantwoordelijke. Vorig jaar hadden we 240.000 bezoekers, met een budget van 4,5 miljoen euro, waarvan een derde van spon-sors. Ik vind dat een sterke overheidstoelage in de kunstensector nodig is om de grote di-versiteit aan kunsten te garanderen, maar het economische luik mag niet vergeten worden. Het is mijn eerste keer dat ik nu echt in het buitenland werk (Malmberg begon in novem-ber in Brussel te werken, red.). Ik voel me nog een bleu, een jonge idealist die het beste uit de kunsten wilt halen.” VeranderingsgedachteMalmberg bracht zijn jong gezin mee naar Brussel, en liet zich zoals alle Finnen snel ‘inburgeren’ dankzij de Suomi Klubi, die ex-pats helpt. “Mijn vrouw ontwikkelt research-projecten voor ‘future internet’ voor de Aalto University; dat kan ze gelukkig van thuis uit in Elsene doen. Ze speelt ook barokhobo op professionele basis, maar daar vonden we hier nog geen afname voor. Ze hoopt nog een les-gever in Brussel te vinden.” Maar terug naar die ‘cultuurmissie’ die hij zich voorhoudt. “Kunst heeft een signifi-cante rol te spelen in de samenleving. In vele opzichten. Neem nu ons nationaal symbool,

de componist Jean Sibelius (1865-1957), van groot belang voor de onafhankelijkheids-gedachte (Sibelius haalde inspiratie uit de sagenliteratuur Kalevala, red.). Hij was dui-delijk een van de key triggers om Finland te ondersteunen. In die jaren onder de Russische onderdrukking mocht niemand het woord on-afhankelijkheid in de mond nemen. Maar je mocht wel concerten organiseren. En dat werd dus de plek waar de Finse elite zich geschou-derd voelde rond een gezamenlijke doom en een doel. Daar werd de veranderingsgedachte gevoed en doorleefd.”“Sibelius kwam trouwens in 1900 ook in Brussel eigen werk concerteren. Het is vast

ook dankzij zijn muziek (en andere kunstvor-men) dat het nationalisme ‘verklankt’ werd, en dat de onafhankelijkheid van Finland in 1917 mogelijk werd. Van dezelfde orde als de Arabische Lente. Als je het effect van die Ara-bische Lente analyseert, besef je al te goed het topbelang van kunsten en literatuur. Ik denk dat kunst ook buiten de grote spanningen en de tegenstellingen een belangrijke rol speelt in de maatschappij. Het heeft diepere betekenis. De creatieve industrie is de zevende grootste werkgever in Europa, terwijl iedereen zich fo-

BRUSSEL – In 2012 stond Piet Goddaer alias Ozark Henry al eens op het podium met het Nationaal Orkest van België. Toen arrangeerde de Brusselaar Arnould Massart vier Ozark Henry-composities voor symfonisch orkest en zaten die live nog tussen werk van Tsjaikovski en Ravel geprangd. Nu is er met Paramount een volledig album, met nieuw en oud mate-riaal en met de David Bowie-interpretatie ‘We Could Be Heroes’.

Ozark Henry gaat symfonisch, is dat een logische stap?Piet Goddaer: “Ja, toen ik drie jaar gele-den van het podium stapte, besefte ik dat die orkestrale arrangementen dicht bij me-zelf lagen. De nieuwe tracks die ik specifiek voor het orkest schreef, heb ik dan ook niet anders aangepakt. Bijzonder is ook dat er nog leerlingen van mijn vader (de componist en arrangeur Norbert Goddaer, red.) in het orkest zitten. Die gaf harmonie, contrapunt en fuga aan het conservatorium in Gent en heeft mij als kleine jongen de verbanden uitgelegd tussen de verschillende genres.”

De nieuwe arrangementen leggen soms opvallende accenten. Waarom moest wat vroeger bombastisch was nu soms ‘kleiner’ klinken? Goddaer: “Die contrasten zijn een be-wuste keuze. We hebben geen kopieën ge-maakt van al bestaande songs. Ik heb me afgevraagd wat een nummer uit pakweg 2004 vandaag voor mij betekent. En zo krijg je composities die terughoudender en beschouwender klinken dan de originele

versie, zoals At Sea. Los daarvan onderlijnt de orkestratie ook details en metaforen die er altijd al geweest zijn, maar die je vroeger misschien niet onderkende. Alsof alles veel dichter bij z’n roots staat.”

Je bent nochtans nooit wild geweest van de cross-over tussen klassiek en pop, omdat die volgens jou nooit echt veel verder ging dan het orkestreren van popsongs. Hoe heb je daar tegengas aan geboden?Goddaer: “Door geen enkel compromis te sluiten wat het behouden van de puurheid van het orkest betreft: een kleur die zo rijk is heeft ruimte nodig, en moet niet nog eens extra gemengd worden met pakweg iets elektronisch. Het orkest verbergt zichzelf nooit. Het mocht zijn eigen tempo, ademha-ling en dynamiek aanhouden. We hebben niet op een ‘moderne’ manier ingegrepen. Ik vond het belangrijk dat de live-beleving ook in de opname tot uiting kwam. Het moest een virtuele ervaring worden die je het ge-voel geeft echt tussen het orkest te zitten. De oplossing was werken in surround, niet gewoon in 5.1 maar in Auro-3D 9.1. Zo kon-den we de opname een 3D-dimensie mee-geven die je als het ware in een orkestraal landschap doet belanden.”

Tom Peeters

Ozark Henry en Het Nationaal Orkest van België onder leiding van Stefan Blunier spelen op donderdag 5 maart in het Paleis Voor Schone Kunsten. Het album ‘Paramount’ verschijnt op vrijdag 6 maart via Sony.

‘Alsof alles veel dichter bij z’n roots staat’

Piet Goddaer: “Het orkest verbergt zichzelf nooit.”

© V

EE

RL

E VE

RC

AU

TER

EN

3 VRAGEN AAN OZARK HENRY


cust op de voedingsindustrie en de bouwsec-tor. Ook bewijzen wetenschappelijke studies dat kunstbeleving een positieve invloed heeft op de gezondheid van mensen. Het gaat om veel meer dan om welzijn of een goedgevoel. Niet alleen heeft muziek spelen in een zie-kenhuis een positief effect op de pijnervaring, het draagt zelfs bij tot een verkorte opname, doordat de patiënt zich sneller beter voelt. Ik denk dat er in die richting meer oplossingen te vinden zijn om met stressgerelateerde werksi-tuaties om te kunnen. Kunst en cultuur reiken hiervoor zeker een deel van de oplossing aan.” Dat brengt ons bij de werking van het Fins Cultureel Instituut, dat oorspronkelijk, 21 jaar terug, als een cultuurcentrum in Antwerpen ontstond. “Initieel betrof het een privaat pro-ject, van Finnen die begeesterd waren door cultuur in de Benelux. Hun stichting had tot doel om de culturen van beide landen te ont-dekken en te bevorderen. Pas nadien zag de overheid dat ‘uitwisseling’ interessant bleek om te promoten.” Veel projecten“In het algemeen gaat kunst en cultuur over communicatie, over dialoog en interactie. Het sterft als het niet gevoed wordt. Het verraste me enorm toen ik in Brussel kwam, hoeveel meer kansen artiesten van hieruit hebben. Ge-woon al omdat Brussel zo centraal gelegen is in Europa. De artiest heeft het hier makkelij-ker om te toeren en ’internationaal’ te zijn. De interactie met alle culturele velden wordt ver-gemakkelijkt door de korte afstanden. Brussel zit op een kruispunt tussen steden, wat veel geld uitspaart. Als je vanuit Finland – een uit-hoek van Europa – de Baltische Zee overmoet, ben je met inchecktijden voor je vliegtuig snel vijf uur kwijt en 200 euro om nog maar in Brussel te geraken. Tel maar op wat dat voor een individuele artiest of muziekband kost. Terwijl je van Brussel zo naar Parijs of Am-sterdam rijdt.”“Vandaar dat maatschappelijke steun voor een individuele artiest uit het Noorden echt nodig is, al was het om de Europese cultuur in stand te houden. Dàt is hier mijn job. Vandaar dat ik direct contacten heb vernieuwd met Recyclart, Wiels, Flagey, Bozar,... Mensen waarmee we nieuwe projecten willen ontwikkelen. Dit jaar focussen we op drie items. Ten eerste: het he-dendaagse circus, dat erg verfrissend is in Bel-gië en sinds tien jaar ook boomt in Helsinki en daarbuiten. Daarnaast het residentieprogram-ma voor (video)kunstenaars, met Wiels. En tot slot het herdenkingsjaar van Sibelius, waar België wel wat meer van mag leren kennen. Vooral jonge artiesten, als de folkband Sväng die herwerkingen voor harmonica’s heeft ge-maakt van Sibeliusmuziek die op folk is geïn-spireerd. Dat zou toch gezien mogen worden. En dan de achterkleinzoon van Sibelius, Lauri Porra. Hij speelt elektrische basgitaar in de Finse heavy metal band Stratovarius en expe-rimenteert met transcripties van muziek van Sibelius. Lijkt me ook zeer de moeite om dit hier te kunnen tonen. Dus zoek ik partners voor de herfst. Verder ook een project rond computernerds die zich 24 uur opsluiten om zich te laten inspireren door Sibelius (eerst te zien tijdens Classical Next in Rotterdam, red.), dat we naar Brussel willen halen. Al start er eerst een tentoonstelling over de componist in Flagey (vanaf 26/2), waar het Muntorkest Sibeliusconcerten brengt. Ik weet, het lijkt al-lemaal kort dag om dit te organiseren, want ik woon nog maar sinds november in Brussel. Maar ook dat ging snel en lukte (zie kader-stuk).” Jean-Marie Binst

Concertenreeks Schubelius (Schubert/Sibelius) door het Muntorkest in Flagey op 26 en 28/2 en 5/3. Info: www.demunt.beDe hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

EERBETOON AAN CHARLIE HEBDO. Cinematek brengt heel de maand maart een eerbetoon aan Charlie Hebdo, aan zijn journalisten en cartoonisten die in januari door religieuze fundamentalistische terroristen vermoord werden. Het satirische tijdschrift vond (en hopelijk blijven ze dat vinden) er een uitzinnig plezier in om de grenzen van het toelaatbare – wat mag gezegd worden – te verkennen. De bios-coop heeft meer dan eens een beroep gedaan op de verbeelding van Gébé, Georges Wolinski, Jean-Marc Reiser en Riad Satouff. De cyclus begint op 4 maart met de documentaire C’est dur d’être aimé par des cons. Onderwerp van de documentaire van Daniel Leconte uit 2008 is het proces tegen Charlie Hebdo uit 2007 omwille van de publicatie van de gewraakte Mohammed-cartoons die origineel in het Deense dagblad Jyllands-Posten verschenen waren. De titel komt uit een tekening van Cabu

die ze in de mond van Mohammed legt. Cinematek 4 maart om 20.30 uur, Ravenstein 3, 1000 Brussel. www.cinematek.be. DV

EERST DE SCHOOL, DAN HET HUIS

“Toen vorig jaar beslist werd dat wij voor enkele jaren vanuit Helsinki naar Brussel zouden verhuizen, polsten we naar een school voor onze kleuters. En wat bleek in juli? Het lukte niet zomaar met één telefoontje om onze kinderen van vier en een half jaar en tweeëneenhalf jaar in een klasje te krijgen. Wat een heksenketel hier. We hebben wel twintig scholen in het Brusselse moeten contacteren vooraleer we plaats vonden voor hen. En vermits dat in Elsene was, zijn we pas achteraf gaan zoeken naar een appartement in die buurt. Een beetje de omgekeerde wereld van in Finland dus. Gelukkig is het hier 30 procent goedkoper wonen.” JMB

CULT

UU

R K

ORT

“De achterkleinzoon van Sibelius, Lauri Porra, is bassist van de heavy metal band Stratovarius. Hij experimenteert met transcripties van muziek van Sibelius. Lijkt me zeer de moeite om dit hier te kunnen tonen”

BRUSSEL – Kevin Suarez Martinez (25) is klaar voor het nieuwe seizoen. Met Brussel-Opwijk staat dit week-end een eerste grote afspraak op het programma. Al gaat de Brusselaar met een ander gevoel het seizoen in. Hij is wat minder ongeduldig dan anders omdat hij naast het fietsen nu

ook deeltijds moet werken. De stap naar het profstatuut heeft hij niet kunnen zetten.

“Het heeft niemand verrast dat de fiets mijn grote liefde is geworden,” vertelt Suarez. “Mijn grootvader, vader en broer waren fervente fiet-sers, ik ben dus enigszins opgegroeid in het fietsmilieu. Zodra ik de leeftijd had om een eerste licentie aan te vragen – in die tijd was dat elf jaar – heb ik dat ook meteen gedaan.”Suarez liet zijn hockeystick staan om zich vol-uit op de fiets te storten. Een keuze die nood-zakelijk was – de combinatie is haast niet te doen – maar waar hij vandaag een beetje spijt van heeft (zie kader). Mocht hij terug kunnen kiezen, dan zou hij het wellicht anders hebben gedaan.“Vandaag kan je al op je achtste beginnen met fietsen, maar ik zou zelfs nog later dan elf jaar begonnen zijn. Op die leeftijd neem je sport namelijk zeer professioneel op. Je hebt jonge-ren die er serieuzer mee bezig zijn dan som-mige profs. Een aangepast dieet, geen enkele training willen missen, enzovoort. Met de ja-ren weet je dat je jezelf dan te veel druk oplegt, helemaal onnodig. Daarbij is de ervaring die je in die jeugdjaren opdoet niet onmisbaar in je verdere carrière.”De carrière van Suarez kende een moeilijk begin doordat hij op zijn twaalfde klierkoorts kreeg, zonder het te weten. Hij slaagde er wel in zich af en toe op het podium te plaatsen, al moest hij toch regelmatig lossen. Maar twijfe-len? Dat heeft hij nooit gedaan. “Renners die als jonge ket alles winnen en dat in hogere leeftijdsklassen niet meer doen, gaan sneller afhaken. Ik won af en toe een koers en had steeds die drang om eerste te zijn. Ik ben nog steeds geen veelwinnaar, maar wel een goede finisseur die misschien iets meer overwin-ningsdrang heeft dan anderen.”“Ik ben snel in de sprint en daar focussen heel wat concurrenten op. Ze willen niet met mij naar de streep en vallen me om beurt aan. Daar heb ik wel wat last van. Regelmatig ein-dig ik derde of vierde, als snelste van de ach-tervolgende groep. Heel wat mensen hebben het beeld van een sprinter die heel de wedstrijd niets doet en de laatste honderden meters pro-fiteert. Dat is mijn stijl niet. Ik ben een aanval-ler, een rouleur, die het kan afmaken als hij de kans krijgt.” Secretaresse van de ministerSuarez veranderde sinds 2010 zowat elk jaar van ploeg. Hij onderscheidde zich onder meer tijdens professionele kermiskoersen, waar hij regelmatig bij de vijf of tien beste eindigde. Als jonge amateur bewees hij dat hij heel wat in zijn mars had en in 2012 kreeg hij een contract bij Colba-Superano Ham, een continentale

Kevin Suarez: “Heel wat mensen hebben het beeld van een sprinter die heel de wedstrijd nietsdoet en de laatste honderden meters profiteert. Dat is mijn stijl niet.”

‘Ik heb de economische crisis gevoeld’

WIELRENNEN > KEVIN SUAREZ GAAT NIEUW SEIZOEN MET ANDER GEMOED TEGEMOET

“Ploegen geven nog eencontract van één jaar en als een jongere niet presteert, dan nemen ze iemand anders”

BDW

SPOR

T

ploeg. “Ik heb tijdens al die seizoenen maar één etappekoers gereden en dat is te weinig. Bij Colba heb ik top tien plaatsen behaald in wedstrijden van de Europa Tour, maar de stap naar het profstatuut kwam er niet. Rond mijn eenentwintigste was ik echt goed bezig, maar in die periode brak de economische crisis uit.”“Wielerploegen zijn als bedrijven: ze willen zoveel mogelijk goede renners aan de beste prijzen. Door de crisis zijn heel wat ploegen gestopt en zijn er een pak renners op de markt gekomen. Gasten die al iets bewezen hadden en geen inlooptijd nodig hadden, iets dat ik als

OLYMPISCHE DROOM IN DUIGENKevin Suarez zat tijdens de Olympische Spelen van Londen, in 2012, met wat pijn in het hart naar de hockeymatchen te kijken. Hij had er zelf tussen kunnen lopen… “Ik speelde tijdens mijn jeugdjaren bij Royal White Star HC,” vertelt de Brusselaar. “Ik zat in een zeer sterke ploeg, we wonnen zowat al onze matchen.”“Toen ik tijdens de Spelen ex-ploegmaats als Tom Boon en Vincent Vanasch aan het werk zag, had ik toch even spijt. Ik had daar ook kunnen staan. Maar spijt dat ik voor de fiets heb gekozen? Nee, dat heb ik zeker niet.”

jonge gast nodig zou hebben gehad. Kijk naar Philippe Gilbert: hij kreeg als jonge gast met-een een driejarig contract, omdat ze wisten dat hij zich de eerste twee seizoenen moest aanpassen. Nu geven ze nog een contract van één jaar en als die jongere niet presteert, dan nemen ze iemand anders. Dat breekt heel wat renners, denk ik. Het zorgt er ook voor dat er tot de laatste wedstrijd van het seizoen voluit wordt gegaan, zodat de renners toch nog een contract kunnen binnenhalen. Vroeger was het relaxter.”De afgelopen jaren moest Suarez nogal wat ontgoochelingen incasseren. Hij focuste vol-ledig op het wielrennen en dacht steeds een nieuwe start te nemen bij de ploegen waar hij tekende. Het programma dat men voorlegde gaf hem goede moed, maar werd niet altijd gevolgd. Zijn grootste ontgoocheling was het mislopen van een Rosetta-contract, toen hij 21 was. Die startbaanovereenkomst liep via Actiris en garandeerde een klein loon, waar-door talenten een sportcarrière konden uit-bouwen.“Ik heb die kans nooit gekregen, nochtans verdiende ik het. Ik had betere resultaten dan zowat zeventig procent van de renners die wel een contract hebben gekregen. Aanvankelijk kwam ik er nochtans voor in aanmerking. De secretaresse van de minister heeft me zelfs gebeld om mijn gegevens te vragen, zodat ze die in een contract kon gieten. Maar bij het be-kendmaken van de nieuwe contracten was ik er niet bij. Op dat moment heb ik willen stop-pen. Het was even genoeg geweest. Maar ik heb me in vraag gesteld en heb besloten hun ongelijk op de fiets te bewijzen.” Van Guadeloupe tot IndonesiëOok afgelopen seizoen leverde niet op wat de Brusselaar had verwacht. De beloftes om buitenlandse rondes te rijden, zoals de Ronde van Guadeloupe en de Ronde van Indonesië, werden nooit waargemaakt. Hij slaagde er wel in om een paar mooie prestaties neer te zet-ten, maar toch was de ontgoocheling groot. Suarez besloot deeltijds te gaan werken in een fietswinkel.“Dat is noodzakelijk om mijn financiën te doen kloppen. Ik rijd in een continentale ploeg en daar kan je in België niet van leven. In lan-den als Italië en Frankrijk krijg je met dat sta-tuut bijvoorbeeld een loon. Hier heb je zoveel renners en ploegen dat het niet mogelijk is om er van te leven.”“Ik heb terug getekend bij Colba-Superano Ham, mijn eerste continentale ploeg. Ik had een goed souvenir van mijn eerste passage bij hen en kreeg een aantrekkelijk programma voorgeschoteld. Ik rijd heel wat wedstrijden met de profs en hoop iets te kunnen tonen, al zal het niet gemakkelijk zijn doordat ik min-der kan trainen. Ik ben door dat werk ook wat minder ongeduldig dan de andere jaren. Maar ik heb wel veel goesting! Ik hoop ook dit sei-zoen iets te tonen tijdens het Belgisch kampi-oenschap. Dat is mijn koers.”�� Tim�Schoonjans


VUB ONDERZOEKT BEGELEIDING TOPSPORTERS

EUROPA POSITIEF OVER VOORSTEL

BRUSSEL – De Vrije Universiteit Brussel (VUB) is een referentie op vlak van Top-sport en Studie. Het zet nu zijn schouders onder het project ‘Gold in Education and Elite Sport’, waarin zowel de competenties van topsporters als die van hun begelei-ders worden onderzocht. Welke competenties moeten twaalf- tot vijfentwintigjarige atleten hebben om hun studies met hun topsportcarrière te combi-neren? Over welke competenties en instru-menten moeten de studie- en carrièrebege-leiders beschikken om de atleten zo goed mogelijk te begeleiden? Op deze vragen moet het tweejarige project Gold in Education and Elite Sport een antwoord bieden.“We werken hiervoor samen met het Franse topsportinstituut Institut National du Sport, de l’Expertise et de la Performance,” ver-telt professor Paul Wylleman, hoofd van de dienst Topsport en Studie aan de VUB. “Wij nemen voornamelijk het inhoudelijke voor onze rekening, zij het administratieve en de logistieke ondersteuning. We werken ook samen met Bloso, want in ieder deelnemend land zijn er twee partners: één universiteit en een topsportpartner.”“Het voorstel dat we bij Europa hebben inge-diend is zeer positief beoordeeld, waardoor we het maximale budget krijgen (ruim een half miljoen euro, red.). Dit is dan ook een vernieuwend project dat zich niet beperkt tot

analyseren en leren, maar eveneens actief inspeelt op de noden in de begeleiding van studerende topsporters.” Van blog tot boekMaximaal 9.000 topsportstudenten (van 12 tot 25 jaar) uit de negen deelnemende landen zullen in een eerste fase bevraagd worden over hun ervaringen met de combinatie van topsport en studie. Zij zullen ook moeten aangeven hoe ze met bepaalde dilemma’s omgaan om een beter inzicht te krijgen in hun situatie. Bijvoorbeeld: je hebt een exa-men voor de boeg, maar hebt in diezelfde week verplichtingen met de nationale ploeg. Hoe pak je dat aan?“Naast het nagaan van de competenties die de atleten moeten hebben, willen we ook onderzoeken welke instrumenten gebruikt kunnen worden om die competenties aan te leren. Dat kan een blog zijn, een boek, een opleiding, enzovoort. We willen de begelei-ders sterker maken door hen betere midde-len te geven. We zullen er wel voor moeten zorgen dat het toepasbaar is in de verschil-lende deelnemende landen, want niet ieder-een heeft hetzelfde schoolsysteem. Hiermee moet elk land de organisatie en begeleiding van zijn studerende topsporters kunnen op-timaliseren.”

Tim�Schoonjans

Om den brode gebeurt het al eens dat ik een onbekende aanspreek op straat. Een vox-pop heet dat dan in het radiojargon. Van het Latijnse ‘vox populi’ dat ‘stem van het volk’ betekent. Vorige week nog peilde ik naar de mening van Jan met de pet over de staat van het station van Vilvoorde. Jan en zijn col-lega’s antwoordden met “afschuwelijk”, “ge-vaarlijk” of “decor voor een oorlogsfilm”.In radiomilieus staat de voxpop bekend als een klote-opdrachtje. Voorbijgangers storen om een leuk antwoord los te peuteren op een vraag waar ze zich helemaal niet aan ver-wachten, daar heeft eigenlijk niemand zin in. Daarom – en dat is een publiek geheim – outsourcen we zulke opdrachten liefst aan stagiaires. Ik heb een haat-liefdeverhouding met de voxpop. De haat zit hem in het onverwacht overvallen van mensen. Sommige mensen hebben nu eenmaal geen tijd of geen zin. Sommige mensen hebben ook geen oren of ogen en lopen je klakkeloos voorbij. De liefde, want die is er weldegelijk, zit hem in het eindresultaat en de durf. Een polemische vraag kan een schat aan leuke en originele antwoorden opleveren. Mits wat montage-skills kan iedere radiomaker daar een leuke minuut luisterplezier uit puren. En net zo-als bij in de sport is het goed om zo nu en dan buiten je comfortzone te trainen. Alleen daar word je beter van.Tijdens een trainingsrondje in het Jubel-park heb ik mijn microfoon doorgaans niet

op zak. Maar onlangs viel het daar ook voor dat ik zomaar een onbekende aansprak. “Excusez-moi, est-ce que ça vous dérange si je cours un peu avec vous?” Ik liep al een paar honderd meter achter een jogster aan. Ze liep perfect. Niet te traag, niet te snel. Van nature versnel ik steeds. Terwijl er geen reden was om mijn hart een slag te veel te laten doen. Ik wilde mijn karretje aan het hare haken om zo in een goede cadans mijn training af te werken. Na wat twijfel – zou ik, zou ik niet – sprak ik haar aan. Ze stemde toe om samen te lopen.We wikkelden rondje na rondje af. Ze kloeg over zwakke knieën. Ik gaf haar wat tips om knieversterkende oefeningen in haar training op te nemen. Ze vertelde over haar intellectueel beroep. Iets met hersenonder-zoek. Ik vertelde over een winkel in Ukkel die gepersonaliseerde taarten verkoopt. Zij sloeg altijd de trapjes aan de musea over om steeds zo vlak mogelijk te blijven lopen. Ik deed dat voor de gezelligheid ook.Gezellig was het zeker. Drie rondjes in het Jubelpark vlogen voorbij. En zo plots en ano-niem als deze loopdate begonnen was, ein-digde hij ook. Ik zwaaide af. Ik prevelde nog iets van radio en 98.8, maar zij zat alweer bij de trapjes aan de musea, die ze ook deze keer links zou laten liggen.

Bram Van de Velde is presentator op FM Brussel en actief vrijetijdssporter

Een voxpop in het Jubelpark

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: [email protected] (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

ESTAFETTE > BRAM VAN DE VELDE@GregBroekmans Na de 10km van Parijs en die van Berlijn, is er nu ook de 10km van #Brussel. Inschrijvingen zijn net geopend. #golazo

Onze hoofdstad heeft er een nieuwe loopwedstrijd bij. Op zondag 19 april start op de piste van het Koning Boudewijnstadion de eerste editie van de tien kilometer van Brussel. De wedstrijd is een ode aan de 10.000 meter die elk jaar voor spektakel zorgt tijdens de Memorial Van Damme. De finish ligt in concertzaal Paleis Twaalf en belooft eveneens spectaculair te worden. Inschrijven kan via www.sport.be/brussels10k.

TS

© R

UN

BIK

ES

WIM

DA

ILY

De voorbereiding op de 20 KM DOOR BRUSSEL is ingezet. De VGC-sport-dienst organiseert een lessenreeks die de deelnemers op veertien we-ken tijd klaarstoomt voor de grote afspraak, op zondag 31 mei. De trai-ningen vinden vanaf 1 maart elke zondag plaats van 10.00 tot 12.00

uur, telkens in een ander Brussels park of bos. De eerste les vindt plaats in het Jetse Boudewijnpark. De lopers betalen hier 30 euro voor en zijn zeker van een plaatsje bij het ‘Brussel Loopt’ team tijdens de twintig kilo-meter (deelnamegeld niet inbegrepen). Meer info op www.sportinbrussel.be. De inschrij-vingen voor de loopwedstrijd gaan van start op zaterdag 21 maart, om 9 uur ’s ochtends. n Wie liever op zijn eentje traint, kan vanaf maandag 2 maart genieten van de allereer-ste BRUSSELSE LOOPROUTE met TWEETA-LIGE SIGNALISATIE. In het Jetse Boudewijn-park zullen twee combineerbare lussen van

2,7 kilometer (blauw) en 7,1 kilometer (rood) onthuld worden. Op de stationsparking van Jette zal een startpaneel met legendes te vinden zijn en over heel het parcours zal er signalisatie en kilometermarkering zijn. Dit is een proefproject en zal hopelijk een ver-volg krijgen in nog meer Brusselse parken. n Ketjes van 4 tot 8 jaar die nog niet geoefend zijn in het fietsen, krijgen met START 2 BIKE 4 KIDS lessen op maat. Vanaf 1 maart begint een eerste lessenreeks in Thurn & Taxis (in de Maritieme loods achter de circusschool), elke zondag van 10.00 tot 11.30 uur. Ze le-ren de basis fietsvaardigheden aan en trek-ken tijdens de laatste les, indien mogelijk, de straat op. Elke ket moet door een ouder be-geleid worden. Inschrijven kan op de website van de VGC-sportdienst en kost 30 euro. Op zondag 31 mei begint in het Roodebeekcen-trum (Sint-Lambrechts-Woluwe) een lessen-reeks voor hetzelfde doelpubliek. TS

SPOR

T K

ORT

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, [email protected], www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer ([email protected]), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE73 7340 3974 6060, BIC: KREDBEBB van Vlaams-Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar. OPLAGE 70.490 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Anne Burger, Maurice Droogh. ADVERTISING MANAGER Lisa Decrick: 02-226.45.41, 0474-67.03.84, fax 02-226.45.69. MARKETING MANAGER Frederik Welslau. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne. COÖRDINATIE Kim Verthé. EIND REDACTIE Ken Lambeets ([email protected]). VORMGEVING Peter Dhondt. REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Steven Van Garsse, Danny Vileyn. BRUSSELNIEUWS Kris Hendrickx (hoofdredacteur), Sandra Schreurs (projectcoördinator), Jelle Couder, Goele de Cort, Sara De Sloover, Eric Vancoppenolle, Laurent Vermeersch. MEDEWERKERS Nicky Aerts, Michaël Bellon, Alex Deforce, An Devroe, Elien Haentjens, Eva Hilhorst, Ilah, Toon Lambrechts, Wauter Mannaert, Tom Peeters, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Bram Van de Velde, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Marc Gysens, Ivan Put, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Michel Tubbax. Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.


© F

LIC

KR

CR

EAT

IVE

CO

MM

ON

S / K

EVI

N T

RO

TMA

N

Documents

BDW - editie 1463