Autyzm Autyzm

co powinniśmy o nim wiedzieć?co powinniśmy o nim wiedzieć?

mgr Ilona Kwiatkowskamgr Ilona Kwiatkowska

„Na nic nie zwracał uwagi, tak jakby

wszystko działo się obok. ”

„ Zwracał większą uwagę na przedmioty niż na osoby.”

„ Nie chciał posługiwać się własnymi rękami, natomiast moje traktował jak narzędzie. ”

„ Nie cieszył się, kiedy wracałam do domu, był zainteresowany czymś innym.”

„ Mówiąc używał trzeciej osoby.”

„ Domagał się puszczania na video jednej i tej samej bajki, w TV oglądał jedynie reklamy, niektórych się bał. ”

„ Patrzył przez ludzi, jak przez szybę, wydaje się , że nie słyszy.”

„ Miał przymus porządkowania, stereotypie układania- przerwanie powodowało płacz i krzyk. ”

Generalnie rodzice w trakcie wywiadów uskarżają się na:

- problemy dziecka z jedzeniem, częste ulewania, dietę ubogą i monotonną, biegunki,

- problemy z zasypianiem, trudności ze spaniem, płacze, budzenie się z płaczem,

- utraty przytomności, - stereotypie jedzenia, ubierania się, - stałe trasy spacerowe, unikanie ludzi, nowych

pomieszczeń, problemy z wejściem do sklepu, lekarza.

Przyjmuje się, że początek zaburzeń autystycznych ma miejsce przed 36

miesiącem życia dziecka.

Częstość występowania tego zaburzenia wynosi 5-10 przypadków na 10 000 urodzonych osób.

Częściej dotyczy ono chłopców niż

dziewcząt. Stosunek ten wynosi 4:1.

Autyzm u dzieci został wyodrębniony jako zespół chorobowy przez Leo Kannera ponad

50 lat temu(Kanner 1943). Praca Kannera stała się klasyczną pozycją w tym

obszarze wiedzy i jest do dzisiaj jedną z najczęściej cytowanych.

O dzieciach przejawiających najbardziej typowe dla autyzmu symptomy mówi się często, że występuje u nich autyzm klasyczny, czysty

autyzm lub autyzm kannerowski.

Leo Kanner ( 1943): osoby z autyzmem mają potencjalnie wybitną inteligencję, często „ukrytą” z powodu trudności społecznych i w komunikowaniu się.

W świetle współczesnych danych ok. 70-75% osób z autyzmem to osoby niepełnosprawne intelektualnie. W populacji osób z autyzmem mamy do czynienia z indywidualnymi różnicami w zakresie poziomu inteligencji – od głębokiego upośledzenia po inteligencję wybitną.

Obecnie większość badaczy poszukując genezy powstania autyzmu upatruje przyczynę jego powstawania w anomaliach budowy i/lub funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego.

Etiopatologia czynników wywołujących autyzm: - czynniki genetyczne, - czynniki biochemiczne, - czynniki wirusowe i pasożyty, - czynniki anatomiczne, - czynniki neurologiczne, - niedotlenienia prenatalne, perinatalne i postnatalne, - zmiany w budowie anatomicznej pnia mózgu.

Autyzm jest rozległym zaburzeniem rozwojowym . Schorzenie to ze względu na bardzo zróżnicowany charakter oraz różny stopień nasilenia objawów jest trudne do zdiagnozowania.

Aby ułatwić jego rozpoznawanie starano się stworzyć pewną klasyfikację jego symptomów.

Zaburzenia podzielono na trzy główne grupy: A. Zaburzenia w jakościowym rozwoju interakcji społecznych,

komunikowaniu się oraz ograniczenia w zakresie aktywności i zainteresowań:

1. Zaburzenia w jakościowym rozwoju interakcji społecznych: - zaburzenie zachowań niewerbalnych, - nieumiejętność odpowiedniego dla danego poziomu

rozwoju nawiązywania kontaktu z rówieśnikami, - brak spontanicznego dążenia do udziału w zabawie, brak

zainteresowań i chęci współdziałania z innymi, - brak społecznej i emocjonalnej wymiany uczuć z innymi.

2. Zaburzenia w jakościowym sposobie komunikowania się:

- opóźniony lub całkowity brak rozwoju mowy; Rozwój mowy dzieci autystycznych najczęściej

przebiega zgodnie z następującymi modelami: . U dzieci, których mowa rozwijała się prawidłowo

następuje regres; . Całkowity brak wokalizacji lub pozostanie dziecka

jedynie na etapie wokalizacji; . Rozwijająca się mowa.

Jeśli u dziecka nie pojawi się mowa przed ukończeniem piątego roku życia, prawdopodobieństwo pojawienia się jej później jest niewielkie.

Niemniej nie należy mówić, że „nigdy”, gdyż znane

są przypadki pojawienia się mowy w okresie o wiele późniejszym.

- u osób z dobrze rozwiniętą mowa werbalną występuje brak umiejętności inicjowania i kontynuowania rozmowy,

- często język jest charakterystyczny tylko dla danej osoby lub mowa jest używana w sposób stereotypowy,

- brak różnorodnych, odpowiednich dla danego poziomu rozwoju, spontanicznych zabaw grupowych i zabaw naśladujących różne czynności życia społecznego.

3. Ograniczone, powtarzające się, stereotypowe wzorce zachowań, zainteresowań i aktywności:

- powtarzanie zachowań wg jednego lub więcej stereotypowych i ograniczonych wzorców, które są nieprawidłowe w swej sile albo w zakresie,

- wyraźne, sztywne trzymanie się niefunkcjonalnych procedur lub rytuałów,

- występowanie stereotypowych i powtarzających się manieryzmów ruchowych,

- uporczywe zainteresowanie niektórymi przedmiotami lub ich właściwościami.

B. Wystąpienie przed trzecim rokiem życia opóźnienia lub nieprawidłowości przynajmniej w jednej ze sfer:

- interakcjach społecznych, - mowie służącej komunikowaniu się, - wymyślanych lub symbolicznych zabawach i

grach.

C. O autyźmie mówimy wówczas, kiedy normalny rozwój dziecka nie przekracza trzeciego roku życia oraz kiedy powyższych zaburzeń nie daje się wyjaśnić jako: Zespół Retta, Zespół Hellera, Zespół Aspergera.

Wysepkowe zdolności:● muzyczne, ● pamięciowe, ● językowe,● percepcyjne, ● arytmetyczne, ● plastyczne.

Dziękuję za uwagę