Ang Kuwento ni Abraham (bahagi 7 ng 7): Ang Pagtatayo ng

Ang Kuwento ni Abraham (bahagi 1 ng 7): Panimula

Paglalarawan: Isang pagpapakilala sa pagkatao ni Abraham at ang mataas na posisyon nahawak niya sa Hudaismo, Kristiyanismo, at Islam na magkakatulad.Ni Imam MuftiNailathala noong 24 Aug 2020 - Huling binago noong 25 Jun 2019Kategorya: Mga Artikulo >Mga Paniniwala ng Islam > Mga kwento ng mga Propeta

Ang isa sa mga propeta na binigyan ng pansin saQuran ay ang propetang si Abraham. Ang Quran aynagsasabi sa kanyang hindi matinag na paniniwalasa Diyos, una ay ang pagtawag sa kanya upangtanggihan ang kanyang mga tao at ang kanilangidolatriya (pagsamba sa mga diyus-diyosan), atkalaunan upang patunayan ang pagiging totoo saiba't ibang mga pagsubok na inilalagay ng Diyos saharap niya.

Sa Islam, si Abraham ay nakikita bilang isang mahigpit na monoteyistiko (Isang Diyosna sinasamba) na nag-anyaya sa kanyang mga tao sa pagsamba sa Diyos lamang. Dahil sapaniniwalang ito, nakaranas siya ng maraming paghihirap, at kahit paglayo rin sakanyang pamilya at bayan sa pamamagitan ng paglipat sa iba't ibang lupain. Siya ay isangtaong tumutupad ng iba't ibang mga utos ng Diyos kung saan, siya ay sinubukan, atnagpapatunay na totoo sa bawat isa rito.

Dahil sa lakas ng pananampalataya na ito, ang Quran ay nag-uugnay na ang nag-iisa attanging tunay na relihiyon ay ang "Landas ni Abraham", kahit na ang mga propeta nanauna sa kanya, tulad ni Noah, ay tinawag sa parehong pananampalataya. Dahil sakanyang walang pagod na pagkilos sa pagsunod sa Diyos, binigyan Niya siya ng tangingkatawagan na "Khaleel", o minamahal na lingkod, na hindi ibinigay sa iba pang Propetadati. Dahil sa kadakilaan ni Abraham, ginawa ng Diyos na ang mga propeta ay magmulasa kanyang lahi, mula sa kanila sina Ismael, Isaac, Jacob (Israel) at Moises, na gumagabaysa mga tao sa katotohanan.

Ang mataas na katayuan ni Abraham ay pare-pareho para sa mga Hudaismo,Kristiyanismo at Islam. Nakita siya ng mga Hudyo na halimbawa ng kabutihan habangtinutupad niya ang lahat ng mga utos bagaman bago pa man ipinahayag, at ang unangnakaintindi sa pagkakaroon ng Isang Tunay na Diyos. Siya ay tinuturing bilang ama ngnapiling lahi, ang ama ng mga propeta na kung saan sinimulan ng Diyos ang kanyangsunod-sunod na mga kapahayagan. Sa Kristiyanismo, siya ay nakikita bilang ama ng lahatng mga mananampalataya (Roma 4:11) at ang kanyang tiwala sa Diyos at sakripisyo aykinuha bilang isang modelo para sa mga sumunod na mga santo (Hebreo 11).

Tulad ng pagbibigay ng kahalagahan kay Abraham, karapat-dapat na pag-aralan ng

Ang Kuwento ni Abraham (bahagi 7 ng 7): Ang Pagtat... 1 of 27 www.IslamReligion.com

http://www.islamreligion.com/articles/

http://www.islamreligion.com/tl/category/48/


isang tao ang kanyang buhay at suriin ang mga aspeto na naglagay sa kanya sa antas naibinigay sa kanya ng Diyos.

Bagaman hindi ibinigay ng Quran at Sunnah ang mga detalye ng buong buhay niAbraham, binabanggit nila ang ilang mga katotohanang karapat-dapat tandaan. Tulad ngiba pang mga Quraniko at biblikal na mga pigura, ang Quran at Sunnah ay dinidetalyeang mga aspeto ng kanilang buhay bilang isang paglilinaw ng ilang mga malingpaniniwala ng mga naunang isiniwalat na mga relihiyon, o ang mga aspeto na naglalamanng ilang mga kasabihan at moral na karapat-dapat tandaan at pahalagahan.

Ang Kanyang PangalanSa Quran, ang tanging pangalan na ibinigay kay Abraham ay "Ibraheem" at

"Ibrahaam", lahat ay tugma sa orihinal na ugat, b-r-h-m. Bagaman sa Bibliya si Abrahamay kilala bilang Abram sa una, at pagkatapos ay sinabi ng Diyos na baguhin ang kanyangpangalan bilang Abraham, ang Quran ay tahimik sa paksang ito, hindi nagpapatunay athindi rin tinatanggi. Ang mga modernong iskolar ng Hudyo-Kristyano ay nagdududa,gayunpaman, sa kwento ng pagbabago ng kanyang mga pangalan at kani-kanilangkahulugan, na tinatawag itong "tanyag na paglalaro ng mundo". Inirerekomenda ng mgaAsyriologist (mga nag-aaral sa kasaysayan ng Mesopotamia) na ang letrang Hebreo na Hê(h) sa diyalekto ng Minnean ay ang isinulat sa halip na isang mahabang 'a' (ā), at na angpagkakaiba sa pagitan ng Abraham at Abram ay sa dayalekto lamang.[1] Ang kapareho aymaaaring sabihin para sa mga pangalang Sarai at Sarah, dahil ang kanilang mgakahulugan ay magkapareho.[2]

Kanyang Kinalakhang-bayanTinatayang ipinanganak si Abraham ng 2,166 taon bago si Jesus sa loob o sa paligid ng

Mesopotamia[3] lungsod ng Ur[4], 200 milya sa timog-silangan ng kasalukuyangBaghdad [5]. Ang kanyang ama ay si 'Aazar', 'Terah' o 'Terakh' sa Bibliya, isangsumasamba sa idolo, na nagmula sa mga inapo ni Shem, na anak ni Noah. Ang ilang mgaiskolar ng exegesis ay nagmumungkahi na maaaring siya ay tinawag na Azar dahil saisang idolo na kung saan siya ay deboto.[6] Malamang siya ay Akkadian, isang Semitikona tao mula sa Arabian Peninsula na nanirahan sa Mesopotamia sa kapanahunan ngikatlong milenyo BCE.

Tila si Azar ay lumipat kasama ang ilan sa kanyang mga kamag-anakan sa lungsod ngHaran noong kabataan ni Abraham bago ang komprontasyon sa kanyang mga tao,bagama't ang ilang mga tradisyon ng Hudyo-Kristyano[7] ay sinasabing ito ay sa bandanghulihan ng kanyang buhay pagkatapos na siya ay tanggihan sa kanyang sariling lungsod.Sa Bibliya, si Haran, isa sa mga kapatid ni Abraham ay sinasabing namatay sa Ur, "salupain ng kanyang kapanganakan" (Genesis 11:28), ngunit mas matanda siya kaysa kayAbraham, habang ang isa naman na kapatid niya na si Nahor ay pinakasalan ang anak nababae ni Haran (Genesis 11:29). Hindi rin binanggit ng bibliya ang paglipat ni Abrahamsa Haran, sa halip ang unang utos ay ang lumipat palabas ng Haran, na para bang sila aynaninirahan na doon (Genesis 12: 1-5). Kung kukunin natin ang unang utos at


ipakahulugan nang paglipat mula sa Ur patungong Canaan, tila walang dahilan na siAbraham na tumira kasama ang kanyang pamilya sa Haran, iniwan ang kanyang ama atnagtungo sa Canaan pagkatapos, dagdag pa ang pagiging imposible nito sa heyograpiya[Tingnan ang mapa].

Ang Quran ay binabanggit ang paglipat ni Abraham, ngunit ginawa niya itopagkatapos na ihiwalay ni Abraham ang kanyang sarili mula sa kanyang ama at mga tribodahil sa kanilang pagtanggi sa paniniwala. Kung siya ay nasa Ur sa oras na iyon, tilamalabong sasamahan siya ng kanyang ama sa Haran matapos na hindi maniwala atpahirapan siya kasama ang kanyang mga kababayan. Kung bakit pinili nilang lumipat,iminumungkahi ng arkeolohikal na katibayan na ang Ur ay isang mahusay na lungsod nanakita ang pag-angat at pagbagsak nito sa buhay o kapanahunan ni Abraham[8], kayamaaaring napilitan silang umalis dahil sa mga paghihirap sa kapaligiran. Maaaring pinilinila ang Haran dahil sa pagkakapareho nito ng relihiyon tulad ng Ur[9].

Ang Relihiyon ng MesopotamiaAng mga pagtuklas ng arkeolohiko mula sa panahon ni Abraham ay nagpinta ng isang

matingkad na larawan ng relihiyosong buhay ng Mesopotamia. Ang mga naninirahan ditoay mga polytheist (maraming diyos na simasamba) na naniwala sa isang pantheon(simbahan ng romano), kung saan ang bawat diyos ay may isang kumpol ng impluwensya.Ang malaking templo na nakalaan para sa Akkadian[10] na diyos ng buwan, ang Sin, angpangunahing sentro ng Ur. Ang Haran ay mayroon ding buwan bilang panguluhang diyos.Ang templo na ito ay pinaniniwalaang pisikal na tahanan ng Diyos. Ang punong diyos ngtemplo ay isang idolo na kahoy na may iba pang mga idolo, o 'mga diyos', upangmaglingkod sa kanya.


Ang Dakilang Ziggurat ng Ur, ang templo ng diyos ng buwan na si Nanna, na kilala rin bilang Sin.Ang kuha ay noong 2004, ang litrato ay sa kagandahang-loob ni Lasse Jensen.

Kaalaman sa DiyosBagama't nagkakaiba-iba ang mga iskolar ng Hudyo-Kristyano sa kung kailan nakilala

ni Abraham ang Diyos, sa edad na tatlo, sampu, o apatnapu't walo[11], ang Quran aytahimik sa pagbanggit ng eksaktong edad kung saan natanggap ni Abraham ang kanyangunang kapahayagan. Gayunpaman, tila totoo nga, noong siya ay bata pa, tinawag siya ngQuran na isang binata nang sinubukan siyang patayin ng kanyang mga tao dahil sapagtanggi sa kanilang mga idolo, at sinabi mismo ni Abraham na mayroon siyangkaalaman na wala sa kanyang ama nang tinawag niya ito upang sambahin ang Diyoslamang bago ang kanyang panawagan ay kumalat sa kanyang mga tao (19:43). Ang Quranay malinaw, gayunpaman, sa pagsasabi na siya ay isa sa mga propeta kung kaninoipinahayag ang banal kasulatan :

"Katotohan! ito ay nasa mga Aklat ng unang kasulatan. Sa mgaKasulatan ni Abraham at Moises." (Quran 87:18-19)

Mga talababa:

[1] Abraham. The Catholic Encyclopedia, Volume I. Copyright © 1907 by Robert AppletonCompany. Online Edition Copyright © 2003 by K. Knight Nihil Obstat, March 1, 1907. RemyLafort, S.T.D., Censor. Imprimatur. +John Cardinal Farley, Archbishop of New York.(http://www.newadvent.org/cathen/01051a.htm)

[2] Sarah. The Catholic Encyclopedia, Volume I. Copyright © 1907 by Robert Appleton Company.Online Edition Copyright © 2003 by K. Knight Nihil Obstat, March 1, 1907. Remy Lafort, S.T.D.,Censor. Imprimatur. +John Cardinal Farley, Archbishop of New York.) (Abraham. Charles J.Mendelsohn, Kaufmann Kohler, Richard Gottheil, Crawford Howell Toy. The Jewish Encyclopedia.

[3] Mesopotamia: "(Mes·o·po·ta·mi·a) Isang sinaunang rehiyon ng timog-kanlurang Asya sa


pagitan ng mga ilog ng Tigris at Euphrates sa modernong-araw na Iraq. Marahil ay nagsimulabago ang 5000 B.C., ang lugar ay tahanan ng maraming maagang sibilisasyon, kabilang angSumer, Akkad, Babylonia, at Assyria." (The American Heritage® Dictionary of the EnglishLanguage, Fourth EditionCopyright © 2000 by Houghton Mifflin Company.)

[4] Ang ninuno ng mga taong Hebreo, na si Abram, ay, tulad ng pagkakasabi sa atin, na ipinanganak sa "Ur ng mga Chaldees." Ang "Chaldees" ay isang maling pagkakasalin ngHebreong Kasdim, ang Kasdim ay ang pangalan ng Lumang Tipan ng mga taga-Babelonia,samantalang ang mga Chaldees ay isang tribo na nanirahan sa baybayin ng Persian Gulf, at hindinaging isang bahagi ng populasyon ng Babilonya hanggang sa panahon ni Hezekiah. Ang Ur ayisa sa pinakaluma at pinaka sikat sa mga lungsod ng Babilonya. Ang lugar nito ay tinawag naMugheir, o Mugayyar, sa kanluran ng Euphrates, sa Timog Babilonya. (Diksyunaryo ng 1897 ngEaston). Ang ilang mga iskolar ng Hudyo-Kristyano ay nagsasabi na ang "Ur-Kasdim" nabinanggit sa Bibliya ay hindi rin Ur, ngunit talagang ang lungsod ng Ur-Kesh, na matatagpuan sahilagang Mesopotamia at malapit sa Haran (From Abraham to Joseph - The historical reality ofthe Patriarchal age. Claus Fentz Krogh.(http://www.genesispatriarchs.dk/patriarchs/abraham/abraham_eng.htm).

[5] Si Ibn Asakir, isang sikat na iskolar na Muslim at mananalaysay, ay nagpatunay din saopinyon na ito at sinabi na ipinanganak siya sa Babilonya. Tingnan "Qisas al-Anbiyaa" ibn Katheer.

[6] Stories of the Prophets, ibn Katheer. Darussalam Publications.

[7] Dahil kaunti ang detalye tungkol sa buhay ni Abraham sa bibliya, ang karamihan sakaraniwang pinaniniwalaan tungkol kay Abraham ay nabuo sa pamamagitan ng iba't ibang mgatradisyon ng Hudyo-Kristyano, na nakolekta sa Talmud at iba pang mga akdang rabbinical.Karamihan sa kung ano ang nabanggit sa bibliya pati na rin ang iba pang mga tradisyon ayitinuturing ng karamihan sa mga iskolar ng Hudyo-Kristyano bilang mga alamat, na karamihan samga ito ay hindi mapapatunayan. (Abraham. The Catholic Encyclopedia, Volume I. Copyright ©1907 by Robert Appleton Company. Online Edition Copyright © 2003 by K. Knight Nihil Obstat,March 1, 1907. Remy Lafort, S.T.D., Censor. Imprimatur. +John Cardinal Farley, Archbishop ofNew York.) (Abraham. Charles J. Mendelsohn, Kaufmann Kohler, Richard Gottheil, CrawfordHowell Toy. The Jewish Encyclopedia.(http://www.jewishencyclopedia.com/view.jsp?artid=360&letter=A#881)

[8] (http://www.myfortress.org/archaeology.html)

[9] (http://www.myfortress.org/archaeology.html)

[10] Akkad: "(Ak·kad) Isang sinaunang rehiyon ng Mesopotamia na sumasakop sa hilagangbahagi ng Babilonia." (The American Heritage® Dictionary of the English Language, FourthEdition


Copyright © 2000 by Houghton Mifflin Company.)

[11] Gen R. xxx. Abraham. Charles J. Mendelsohn, Kaufmann Kohler, Richard Gottheil, CrawfordHowell Toy. The Jewish Encyclopedia.(http://www.jewishencyclopedia.com/view.jsp?artid=360&letter=A#881).

Ang Kuwento ni Abraham (bahagi 2 ng 7): Isang Panawagansa Kanyang mga Tao

Paglalarawan: Inanyayahan ni Abraham ang kanyang amang si Azar (Terah o Terakh sa Bibliya)at ang kanyang nasyon sa Katotohanan na ipinahayag sa kanya mula sa kanyang Panginoon.Ni Imam MuftiNailathala noong 24 Aug 2020 - Huling binago noong 25 Jun 2019Kategorya: Mga Artikulo >Mga Paniniwala ng Islam > Mga kwento ng mga Propeta

Si Abraham at ang Kanyang AmaTulad ng mga nasa paligid niya, ang ama ni Abraham na si Azar (Terah o Terakh saBibliya), ay isang sumasamba sa idolo. Ang tradisyon ng Bibliya[1] ay nagsasabi na siya aytalagang isang iskultor sa kanila,[2] kaya't ang unang panawagan ni Abraham aynakadirekta sa kanya. Siya ay binigyan niya ng malinaw na lohika at pang-unawa, nanaintindihan ng isang binatang tulad niya pati na rin ng marurunong.

"At nabanggit sa Aklat (ang Quran) si Abraham. Tunay ngang siya ayisang tao ng katotohanan, isang Propeta. Nang kanyang sabihin sakanyang ama: oeO aking ama! Bakit ninyo sinasamba yaong hindinakakarinig, at hindi nakakakita, gayundin ay hindimakakapagbigay sa inyo ng anuman? O aking ama! Katotohanangmay dumatal sa akin na karunungan na hindi sumapit sa inyo.Kaya’t ako ay inyong sundin, kayo ay aking gagabayan sa Matuwidna Landas." (Quran 19:41-43)

Ang sagot ng kanyang ama ay pagtanggi, isang malinaw na sagot ng sinumang tao nahinamon ng isa pang mas bata kaysa sa kanila, isang hamon na ginawa laban sa mga taonng tradisyon at pamantayan.

"Siya (ang ama ni Abraham) ay nangusap: oeIkaw baga aynagtatakwil sa aking mga diyos, O Abraham? Kung ikaw ay hindititigil (dito), katotohanang ikaw ay aking babatuhin. Kaya’t lumayoka sa akin habang ikaw ay ligtas, bago pa kita ay maparusahan.’"(Quran 19:46)





Si Abraham at ang Kanyang mga TaoMatapos ang walang tigil na pagtatangka sa pag-aanyaya sa kanyang ama na iwanan

ang pagsamba sa mga maling idolo, bumaling si Abraham sa kanyang mga tao nanaghahangad na mabigyan ng babala ang iba, na kinausap sila sa parehong simplenglohika.

"At isalaysay mo sa kanila ang kasaysayan ni Abraham. Nang sabihinniya sa kanyang ama at sa kanyang mga tao: oeAno baga ang inyongsinasamba?” Sila ay nagsabi: oeKami ay sumasamba sa mga imahen,at sa kanila kami ay lagi nang matimtiman.” Siya (Abraham) aynagsabi: oeKayo ba ay naririnig nila, kung kayo ay tumatawag (sakanila)? O sila ba ay nagbibigay ng kapakinabangan sa inyo opinipinsala nila (kayo)?” Sila ay nagsabi: oeHindi, nguni’tnakagisnan na namin ang aming mga ninuno na gumagawa ngganito.” Siya (Abraham) ay nagsabi: oeNamamasdan ba ninyo angmga bagay na inyong sinasamba, kayo, at ng inyong mga ninunonoon pa sa panahong sinauna?” Katotohanan! Sila ay aking mgakaaway, maliban sa Panginoon ng Aalamin (sangkatauhan, mga Jinnat lahat ng mga nilalang); Na lumikha sa akin, at Siya na Tangingnamamatnubay sa akin; At Siya ang nagpapakain at nagbibigay saakin ng inumin. At kung ako ay maysakit, Siya ang nagbibigay lunassa akin; At Siya ang maggagawad sa akin ng kamatayan, at Siya rinang magbabangon sa akin sa (muling) pagkabuhay." (Quran26:69-81)

Sa pagpapalawak ng kanyang panawagan na ang tanging diyos na nararapat sambahinay ang Diyos na Makapangyarihan-sa-lahat, ay nagbigay siya ng isa pang halimbawaupang pag-isipan ng kanyang mga tao. Ang tradisyon ng Hudyo-Kristyano ay nagsasabi ngisang katulad na kuwento, ngunit inilalarawan ito sa konteksto na si Abraham mismo sapagkakatanto sa Diyos sa pamamagitan ng pagsamba sa mga nilalang na ito[3], hindiyaong ginagamit niya ito bilang halimbawa para sa kanyang bayan. Sa Quran, wala samga Propeta ang sinasabing nagkaroon ng kaugnayan sa iba maliban sa Diyos, kahit nahindi pa sila napagsabihan ng wastong paraan bago pa sila maging propeta. Sinasabi ngQuran tungkol kay Abraham:

"Nang ang kadiliman ng gabi ay lumambong sa kanya, siya aynakamalas ng isang bituin. Siya ay nagsabi: 'Ito ang akingPanginoon.' Datapuwa’t nang ito ay lumubog, siya ay nagturing:'Hindi ko naiibigan yaong lumulubog.’" (Quran 6:76)

Ipinakita sa kanila ni Abraham ang halimbawa ng mga bituin, isang nilikha na tunayna hindi maintindihan ng mga tao dati, na nakikita bilang isang bagay na higit pa kaysa sasangkatauhan, at maraming beses na mayroong iba't ibang mga kapangyarihan nanaiugnay sa kanila. Ngunit sa pagkawala ng mga bituin (sa araw) nakita ni Abraham angkanilang kawalan ng kakayahang lumitaw ayon sa nais nila, ngunit sa halip sa gabilamang.


Pagkatapos ay nagbigay siya ng halimbawa ng isang bagay na mas malaki, isang nasalangit na nilikha na mas maganda, mas malaki, at maaari ring lumitaw sa araw din!

"Nang mapagmasdan niya ang buwan na sumisikat, siya ay nagsabi:'Ito ang aking Panginoon.' Datapuwa’t nang ito ay lumubog, siya aynagturing: 'Malibang ako ay patnubayan ng aking Panginoon,katiyakang ako ay mapapabilang sa lipon ng mga tao na naliligaw sakamalian.’" (Quran 6:77)

Pagkatapos bilang kanyang pinakahuling halimbawa, ibinigay niya ang isa panghalimbawa ng isang bagay na mas malaki, isa sa pinakamalakas na nilikha, na kung walaito ay imposibleng mabuhay.

"Nang mapagmalas niya ang araw na sumisikat, siya ay nagsabi: 'Itoang aking Panginoon. Ito ay higit na dakila.' Datapuwa’t nang ito aylumubog, siya ay nagturing: 'O aking pamayanan! Katotohanang akoay malaya sa lahat ng mga iniaakibat ninyo na katambal sapagsamba kay Allah.’" (Quran 6:78)

Pinatunayan sa kanila ni Abraham na ang Panginoon ng mga sanlibutan ay hindimatatagpuan sa mga nilikha na kinakatawan ng kanilang mga idolo, ngunit, sa halip, angentidad na lumikha sa kanila at ang lahat ng kanilang nakikita at nadarama; na angPanginoon ay hindi kinakailangang makita upang sambahin. Isa Siyang Diyos na kayanggawin ang lahat, hindi nakagapos sa mga limitasyon tulad ng mga nilikha na matatagpuansa mundong ito. Ang kanyang mensahe ay simple:

"Pagsilbihan (sambahin) ninyo (lamang) si Allah at Siya ay inyongpangambahan; ito ay higit na mainam sa inyo, kung kayo aynakakaunawa! Sapagkat kayo ay sumasamba sa mga diyus-diyosanmaliban pa kay Allah, at kayo ay nagsisigawa ng mgakasinungalingan. Katotohanan, ang mga bagay na sinasamba ninyobukod pa kay Allah ay walang kapangyarihan upang bigyan kayo ngikabubuhay, kaya’t magsihanap kayo ng ikabubuhay mula kay Allah(lamang), at Siya (lamang) ang paglingkuran ninyo at magkaroonkayo ng utang na loob ng pasasalamat sa Kanya. (Tanging) Sa Kanya,kayong lahat ay magbabalik." (Quran 29:16-19)

Malinaw niyang tinanong ang kanilang pagsunod sa mga tradisyon lamang ngkanilang mga ninuno,

"Sinabi niya: 'Katotohanang ikaw at ang iyong mga ninuno ay nasamali.’"

Ang landas ni Abraham ay mapupuno ng sakit, kahirapan, pagsubok, pagtutol, atpighati sa puso. Tinanggihan ng kanyang ama at mga tao ang kanyang mensahe. Angkanyang panawagan ay napakinggan ng mga bingi; hindi na sila mapapakiusapan. Sahalip, hinamon siya at pinaglaruan,

"Sinabi nila: 'Dalhin mo sa amin ang katotohanan, o ikaw ba ay


nag-papatawa?’"Sa yugtong ito sa kanyang buhay, si Abraham, isang binata na may isang pag-asa na

hinaharap, ay sumasalungat sa kanyang sariling pamilya at bansa upang maipahayag angisang mensahe ng totoong monoteismo, paniniwala sa Isang Tunay na Diyos, at pagtanggisa lahat ng iba pang maling diyos, sila man ay maging mga bituin at iba pang mgamakalangit o makalupang nilikha, o paglalarawan ng mga diyos sa anyo ng mga idolo.Siya ay tinanggihan, pinalayas at pinarusahan para sa paniniwalang ito, ngunitnanindigan siya laban sa lahat ng kasamaan, handang harapin ang higit pa sa hinaharap.

"At alalahanin nang si Abraham ay sinubukan ng kanyangPanginoon sa natatanging Pag-uutos na kanyang tinupad..." (Quran2:124)

Mga talababa:

[1] Gen r. xxxviii, Tanna debe Eliyahu. Ii. 25.

[2] Abraham. Charles J. Mendelsohn, Kaufmann Kohler, Richard Gottheil, Crawford Howell Toy. The Jewish Encyclopedia. (http://www.jewishencyclopedia.com/view.jsp?artid=360&letter=A#881)

[3] The Talmud: Selections, H. Polano. (http://www.sacred-texts.com/jud/pol/index.htm).

Ang Kuwento ni Abraham (bahagi 3 ng 7): Ang Sumira ngPagsamba sa mga Diyus-diyosan

Paglalarawan: Sinira ni Abraham ang mga idolo ng kanyang bayan upang mapatunayan sakanila ang kawalang-saysay ng kanilang pagsamba.Ni Imam MuftiNailathala noong 24 Aug 2020 - Huling binago noong 25 Jun 2019Kategorya: Mga Artikulo >Mga Paniniwala ng Islam > Mga kwento ng mga Propeta

Pagkatapos ay dumating na ang oras na ang pangangaral ay dapat nang samahan ngpisikal na pagkilos. Pinlano ni Abraham ang isang matapang at desididong pagsira ngidolatriya. Ang kwento sa Quran ay bahagyang naiiba kaysa sa nabanggit sa mgatradisyon ng Hudyo-Kristyano, tulad ng sinasabi nila na sinira ni Abraham ang mgapersonal na idolo ng kanyang ama.[1] Sinasabi ng Quran na sinira niya ang mga idolo ngkanyang bayan, na pinananatili sa isang relihiyosong dambana. Ipinahiwatig ni Abrahamang isang plano na may kinalaman sa mga idolo:





"At sa pamamagitan ni Allah, ako ay magbabalak ng isang plano(upang wasakin) ang inyong mga diyus-diyosan (imahen) mataposna kayo ay umalis at magsitalikod." (Quran 21:57)

Sa panahon ito para sa isang pagdiriwang ng relihiyon, marahil para kay Sin, kungsaan iniwan nila ang bayan. Inanyayahan si Abraham na dumalo sa mga pagdiriwang,ngunit nagdahilan siya,

"At sumulyap siya sa mga bituin. Pagkatapos ay sinabi: 'O! May sakitako!’"

Kaya, nang umalis ang kanyang mga kapatid na hindi siya kasama, ito ay nagingkanyang pagkakataon. Nang iwan ang templo, lumakad paroon si Abraham at lumapit samga pinatungan ng gintong mga kahoy na mga idolo, na may masasarap na pagkain nainiwan sa harap ng mga pari. Kinutya sila ni Abraham sa kawalan ng paniniwala:

"Pagkatapos ay lumingon siya sa kanilang mga diyos at sinabing:'Hindi ka ba kakain? Ano ang sakit mo at hindi ka nagsasalita?’"

Pagkatapos ng lahat, ano ang maaaring maglinlang sa tao upang sumamba sa mgadiyos ng kanyang sariling inukit?

"Pagkatapos ay sinalakay niya ang mga ito, gamit ang kanyangkanang kamay."

Sinasabi sa atin ng Quran:"Ginawa niya ang mga ito na pira-piraso, lahat maliban sa pinuno ngmga ito."

Nang bumalik ang mga pari sa templo, nagulat sila nang makita ang kalapastanganan,ang pagkawasak ng templo. Nagtataka sila kung sino ang maaaring gumawa nito sakanilang mga idolo nang may nagbanggit sa pangalan ni Abraham, na ipinaliwanag nasiya ay nagsasalita ng masama sa kanila. Nang tinawag nila siya sa kanilang harapan,pagkakataon na ito ni Abraham para ipakita sa kanila ang kanilang kamangmangan:

"Sinabi niya: 'Sumasamba kayo sa kung saan kayo mismo angumukit samantalang nilikha kayo ng Diyos at kung ano man angiyong ginagawa?’"

Ang kanilang galit ay tumataas; hindi ito panahon ng pangangaral sa kanila, sila aydumiretso sa puntong:

"Ikaw ba ang gumawa nito sa aming mga diyos, O Abraham?"Ngunit iniwan ni Abraham ang pinakamalaking diyos na hindi nagalaw para sa isang

kadahilanan:"Sinabi niya: 'Marahil ito, ang kanilang pinuno ang gumawa nito.Kaya tanungin niyo siya, kung makakapagsalita siya!’"

Nang hinamon sila ni Abraham, sila ay nalito. Sinisi nila ang bawat isa sa hindi


pag-iingat sa mga idolo at, tumanggi na matugunan ang kanyang hamon, sinabi:"Tunay na alam mong hindi nagsasalita ang mga ito!"

Kaya iginiit ni Abraham ang kanyang dahilan."Sinabi niya: 'Sumasamba kayo diyan sa halip na sa Diyos na hindiniyo naman napapakinabangan, o makapagdudulot ng kasamaan sainyo? Kasuklam-suklam sa inyo at sa lahat ng sinasamba ninyomaliban sa Diyos! Wala ba kayong pang-unawa?’"

Ang mga nag-aakusa ay naging mga akusado. Sila ay inakusahan ng lohikal na hindipagkakapantay-pantay, at sa gayon ay walang sagot para kay Abraham. Dahil angkatuwiran ni Abraham ay hindi masasagot, ang kanilang tugon ay galit at bangis, athinatulan nila si Abraham na masunog ng buhay,

"Bumuo para sa kanya ng isang gusali at ibato siya sa pulang mainitna apoy."

Ang mga mamamayan ng bayan ay tumulong sa pangangalap ng kahoy para sapagsunog, hanggang sa ito ang pinakamalaking sunog na kanilang nakita. Ang batang siAbraham ay sumuko sa kapalaran na pinili para sa kanya ng Panginoon ng Mundo. Hindiniya pinakawalan ang pananampalataya, sa halip ang pagsubok ay nagpalakas sa kanya.Hindi kumurap si Abraham sa harap ng isang nagniningas na kamatayan kahit sa batangedad na ito; sa halip ang kanyang mga huling salita bago ipasok ay,

"Sapat na para sa akin ang Diyos at Siya ang pinakamahusay na tagapagtaguyod ng mgagawain." (Saheeh Al-Bukhari)

Narito muli ang isang halimbawa ni Abraham na nagpapatunay sa katunayan ng mgapagsubok na kanyang kinaharap. Ang kanyang paniniwala sa Tunay na Diyos ay nasubokdito, at napatunayan niya na handa pa siyang isuko ang kanyang pag-iral sa panawaganng Diyos. Ang kanyang paniniwala ay napatunayan sa kanyang pagkilos.

Hindi ninais ng Diyos na ito ang magiging katapusan ni Abraham, sapagkat mayroonpa siyang isang dakilang misyon sa hinaharap. Siya ay magiging ama ng ilan sa mgapinakadakilang propeta na kilala sa sangkatauhan. Iniligtas ng Diyos si Abraham bilangisang tanda para sa kanya at sa kanyang mga tao.

"Kami (Diyos) ay nagsabi: 'O apoy, maging malamig at payapa parakay Abraham.' At nais nilang maglagay ng isang patibong para sakanya, ngunit ginawa Namin silang higit na mga talunan."

Sa gayon ay nakatakas si Abraham sa apoy, na walang sugat. Sinubukan nilangmaghiganti para sa kanilang mga diyos, ngunit sa huli sila at ang kanilang mga idolo angnapahiya.

Talababa:


[1] The Talmud: Selections, H. Polano. (http://www.sacred-texts.com/jud/pol/index.htm).

Ang Kuwento ni Abraham (bahagi 4 ng 7): Ang kanyangPandarayuhan sa Canaan

Paglalarawan: Ang pakikipagtalo ni Abraham sa isang hari, at utos ng Diyos na lumipat saCanaan.Ni Imam MuftiNailathala noong 24 Aug 2020 - Huling binago noong 25 Jun 2019Kategorya: Mga Artikulo >Mga Paniniwala ng Islam > Mga kwento ng mga Propeta

Ang mga modernong natuklasang arkeolohiko ay nagmumungkahi na ang mataas napari ay ang anak na babae ng emperador. Likas na, gagawa siya ng isang punto upanggumawa ng isang halimbawa sa lalaking nagdungis sa kanyang templo. Di nagtagal siAbraham, isang binata pa[1], ay natagpuan ang kanyang sarili sa isang pagsubok, nanakatayo nang mag-isa sa harap ng isang hari, marahil si Haring Nimrod. Na kahit angkanyang ama ay wala sa kanyang panig. Ngunit ang Diyos ay, tulad ng ginagawa Niyadati.

Pakikipagtalo sa isang HariHabang ang mga tradisyunal na Hudyo-Kristyano ay malinaw na iginiit na si Abraham

ay hinatulan ng apoy ng hari na si Nimrod, ang Quran ay hindi nagpapaliwanag sa bagayna ito. Gayunpaman, binabanggit nito ang pakikipagtalo ng isang hari kay Abraham, atiminumungkahi ng ilang mga iskolar na Muslim na ito rin ang parehong Nimrod, ngunitpagkatapos lamang ng isang pagtatangkang pagpatay na ginawa ng masa kay Abraham.[2]. Matapos mailigtas ng Diyos si Abraham mula sa apoy, ang kanyang kaso ay ipinaalam sahari, na dahil sa kanyang kapalaluan, nakipagpaligsahan sa Diyos mismo dahil sa kanyangkaharian. Nakipagtalo siya sa binata, tulad ng sinabi sa atin ng Diyos:

"Hindi baga ninyo napag-iisipan siya na nakikipagtalo kay Abrahamtungkol sa kanyang Panginoon (Allah), sapagkat si Allah aynagkaloob sa kanya ng kaharian?" (Quran 2:258)

Hindi maikakaila ang lohika ni Abraham,"‘Ang aking Panginoon (Allah) ay Siyang nagbibigay ng buhay atnaggagawad ng kamatayan.’" (Quran 2:258)

Nagdala ang hari ng dalawang lalaki na hinatulan ng kamatayan. Pinalaya niya ang isaat hinatulan ang isa. Ang tugon na ito ng hari ay wala sa konteksto at lubos na hangal,kaya naglabas si Abraham ng isa pa, na tiyak na nagpatahimik sa kanya.

"Si Abraham ay nagsabi: oeKatotohanan! Si Allah ang nagpapasikat





ng araw mula sa silangan; ikaw baga ang nakakapangyari namapasikat ito mula sa kanluran. Kaya’t siya na walang pananalig aytunay na talunan. At si Allah ay hindi namamatnubay sa mga tao naZalimun (mga tampalasan, mapaggawa ng kamalian, baluktot,atbp.)" (Quran 2:258)

Ang Pandarayuhan ni AbrahamMatapos ang mga taon ng walang tigil na panawagan, hinarap ang pagtanggi ng

kanyang bayan, inutusan ng Diyos si Abraham na ihiwalay ang sarili mula sa kanyangpamilya at bayan.

"Katotohanang mayroon para sa inyo na mabuting halimbawa(upang inyong sundin ) ang makakamtan ninyo kay Abraham at sakanyang mga kasama, nang sila ay mangusap sa kanilang mga tao:'Kami ay hindi kasangkot sa inyo at sa anupamang inyongsinasamba maliban pa kay Allah, kami ay nagtakwil sa inyo, at ditoay nag-ugat, sa pagitan namin at ninyo, ang lubusang pagkamuhi atpagkagalit, maliban na kayo ay manampalataya kay Allah at saKanya lamang'" (Quran 60:4)

Dalawang tao lamang sa kanyang pamilya ang, kahit papaano, tumanggap sa kanyangpangaral - si Lot, ang kanyang pamangkin, at si Sarah, ang kanyang asawa. Sa gayon,lumipat si Abraham kasama ang iba pang mga mananampalataya.

"Kaya’t si Lut ay nanalig sa kanya (sa mensahe ni Abraham, angIslam at Kaisahan ni Allah). Siya (Abraham) ay nagsabi: oeIiwan koang aking tahanan dahil sa kapakanan ng aking Panginoon (Allah).Katotohanang Siya ay Lubos na Makapangyarihan, ang Ganap naMaalam.’" (Quran 29:26)

Lumipat sila nang sama-sama sa isang mapagpalang lupain, ang lupain ng Canaan, oGreater Syria kung saan, ayon sa tradisyon ng Hudyo-Kristyano, hinati nina Abraham atLot ang kanilang mga tao sa kanluran at silangan ng lupang kanilang nilipatan[3].

"At Aming iniligtas siya at si Lut sa lupain na Aming pinagpala parasa mundo." (Quran 21:71)

Narito, sa mapalad na lupain na ito, na pinili ng Diyos na pagpalain si Abraham ngmga anak.

"…At ipinagkaloob Namin sa kanila si Isaac, at ng dagdag nagantimpala (apong lalaki) na si Jacob. Ang bawat isa ay Amingginawang matuwid." (Quran 21:72)"At ito ang Aming Katibayan na Aming ibinigay kay Abraham labansa kanyang pamayanan. Aming itinataas ang antas ng sinuman naAming maibigan. Katotohanan, ang inyong Panginoon ang Ganap naMaalam, ang Tigib ng Karunungan. At iginawad Namin sa kanya si


Isaac at Jacob, at ang bawat isa sa kanila ay Aming pinatnubayan, atnoong una pa sa kanya, Aming pinatnubayan si Noe, at ang kanyangmga supling na sina David, Solomon, Job, Hosep, Moises at Aaron.Sa ganito Namin ginagantimpalaan ang mga mapaggawa ngkabutihan. At si Zakarias, at si Juan at Hesus at Elias, ang bawat isasa kanila ay nasa lipon ng mga matutuwid. At Ismael at Elisha, atJonas at Lut, at ang bawat isa sa kanila ay Aming kinasihan ng higitsa lahat ng mga nilalang (ng kanilang kapanahunan). At gayundinang ilan sa kanilang mga ama at kanilang supling at kanilang mgakapatid, sila ay Aming hinirang at sila ay Aming pinatnubayan satuwid na landas. Ito ang Patnubay ni Allah, Kanyang ginagabayanang sinumang Kanyang mapusuan sa Kanyang mga alipin.Datapuwa’t kung sila ay nagtambal ng iba pa sa pagsamba kay Allah,ang lahat ng kanilang mga ginawa ay walang maibibigay nakapakinabangan sa kanila. Sila ang Aming pinagkalooban ng Aklat,Al Hukm (pang-unawa sa batas ng pananampalataya), at ngPagka-propeta…" (Quran 6:83-87)

Ang mga propeta, ay pinipili para sa pag-gabay ng kanyang nasyon:"At sila ay ginawa Naming mga pinuno, na namamatnubay (sasangkatauhan) sa pamamagitan ng Aming Pag-uutos, at itinanimNamin sa kanilang (puso) ang paggawa ng mga kabutihan, angganap na pag-aalay nang mahinusay na Salah (takdang pagdarasal),at ang pagbibigay ng Zakat (katungkulang kawanggawa), at tangingsa Amin lamang ang kanilang pagsamba." (Quran 21:73)

Mga talababa:

[1] Sinasabi ang tungkol sa kanya ng mga tradisyon ng Hudyo-Kristyano na siya ay nasa maylimampung taong gulang. The Talmud: Selections, H. Polano.(http://www.sacred-texts.com/jud/pol/index.htm)

[2] Stories of the Prophets. Ibn Katheer. Darussalam Publications.

[3] Jewish Encyclopedia: Abraham

Ang Kuwento ni Abraham (bahagi 5 ng 7): Ang Paghandog kayHagar at ang Kanyang Suliranin


Paglalarawan: Ang ilang mga ulat tungkol sa paglalakbay ni Abraham patungong Ehipto, angkapanganakan ni Ismael, at pakikipagsapalaran ni Hagar sa Paran.Ni Imam MuftiNailathala noong 24 Aug 2020 - Huling binago noong 25 Jun 2019Kategorya: Mga Artikulo >Mga Paniniwala ng Islam > Mga kwento ng mga Propeta

Si Abraham sa Canaan at EhiptoNanatili si Abraham sa Canaan ng maraming

taon na nagtutungo sa bawat lungsod nanangangaral at inaanyayahan ang mga tao sa Diyoshanggang sa isang taggutom na napilitan siya at siSarah na lumipat sa Ehipto. Sa Ehipto ay may isangnaghahari-hariang Paraon na may masidhinghangaring angkinin ang mga babaeng may asawa na.[1] Ang Islamikong kwento na ito aykapansin-pansing naiiba kaysa sa mga tradisyon ngHudyo-Kristyano, na kung saan sinasabi na inangkin ni Abraham na si Sarah[2] aykanyang kapatid na babae upang mailigtas ang kanyang sarili sa Paraon[3]. Ginawa ngParaon si Sarah na kabilang sa kanyang mga asawa at pinarangalan si Abraham para dito,ngunit nang ang kanyang bahay ay tinamaan ng matinding peste, nalaman niya na siya ayasawa ni Abraham at pinarusahan siya sa hindi pagsasabi sa kanya, kaya't pinalayas siyamula sa Ehipto.[4]

Alam ni Abraham na makukuha ni Sarah ang kanyang atensyon (ng hari), kaya sinabiniya sa kanya na kung tatanungin siya ng Paraon, dapat niyang sabihin na siya ay kapatidni Abraham. Nang pumasok sila sa kanyang kaharian, tulad ng inaasahan, tinanong ngParaon ang tungkol sa kanyang kaugnayan kay Sara, at sumagot si Abraham na siya aykanyang kapatid na babae. Bagaman ang sagot ay nagpabawas sa ilan sa kanyangpagkahilig, binihag niya pa rin siya. Ngunit ang proteksyon ng Makapangyarihan sa lahatang nagligtas kay Sarah mula sa kanyang masamang balak. Nang tinawag ni Paraon siSarah para gawin ang kanyang masamang hangarin, bumaling si Sarah sa Diyos atnanalangin. Sa sandaling inaabot na ni Paraon si Sarah, nanigas ang itaas ng kanyangkatawan. Sumigaw siya kay Sarah sa pagkabalisa, nangako na palalayain siya kungmagdadasal siya para sa kanyang paggaling! Nanalangin siya para makalaya siya. Ngunitpagkatapos lamang ng nabigong ikatlong pagtatangka ay sa wakas tumigil na siya.Napagtanto ang kanilang natatanging kalikasan, pinalaya niya siya at ibinalik sa kanyangsinasabing kapatid.

Bumalik si Sara habang nagdarasal si Abraham, kasama ang mga regalo mula saParaon, dahil sa napagtanto niya ang kanilang natatanging kalikasan, kasama ang sarilinganak na babae ng hari na si Hagar, ayon sa tradisyon ng Hudyo-Kristyano, bilang isangbabaeng alipin[5]. Naghatid siya ng isang makapangyarihang mensahe sa Paraon at samga paganong taga-Ehipto.





Matapos silang bumalik sa Palestine, sina Sarah at Abraham ay nanatiling walanganak, sa kabila ng mga pangako ng Diyos na bibigyan siya ng isang anak. Dahil sa ang paghahandog ng isang aliping babae ng isang baog na babae sa kanyang asawa upangmakabuo ng mga anak ay tila isang karaniwang kaugalian sa panahon na iyon [6],iminungkahi ni Sarah kay Abraham na kunin niya si Hagar bilang kanyang babae. Angilang mga Kristiyanong iskolar ay nagsabi tungkol sa kaganapang ito na inasawa talagasiya ni Abraham[7]. Alinmang kaso ito, sa tradisyon ng Hudyo at Babilonya, ang anumangsupling na ipinanganak sa isang aliping babae, ay aangkinin ng amo ng aliping babae atituturing na katulad ng isang batang ipinanganak mula sa kanya[8], kasama na ang mgausapin ng mana. Habang nasa Palestine, ipinanganak ni Hagar ang isang anak na lalaki,si Ismael.

Si Abraham sa MeccaNang pinapasuso pa si Ismael, pinili pa rin ng Diyos na subukan ang pananampalataya

ng kanyang minamahal na si Abraham at inutusan siyang dalhin sina Hagar at Ismael saisang tigang na lambak ng Bakka 700 milya sa timog-silangan ng Hebron. Sa kalaunantinawag itong Mecca. Sa katunayan ito ay isang mahusay na pagsubok, sapagkat siya atang kanyang pamilya ay nananabik ng gayong panahon sa mga anak, at nang angkanilang mga mata ay napuno ng kagalakan ng isang tagapagmana, ang utos ayipinatupad na dalhin siya sa isang malayong lupain, na kilala sa kawalan at kahirapan.

Habang ang Quran ay nagpapatunay na ito ay isa pang pagsubok para kay Abrahamhabang si Ismael ay isang sanggol pa, ang Bibliya at mga tradisyon ng Hudyo-Kristyanoay iginiit na ito ay bunga ng galit ni Sarah, na humiling kay Abraham na palayasin siHagar at ang kanyang anak nang makita niyang "Kinukutya" ni Ishmael[9] si Isaac[10] pagkatapos siyang awatin sa pagpapasuso sa ina. Dahil ang tipikal na edad para sapag-tigil sa pagpapasuso, ay hindi bababa sa tradisyon ng mga Hudyo, ay 3 taon[11],iminumungkahi na si Ismael ay humigit-kumulang 17 taong gulang[12] nang mangyariang kaganapang ito. Tila napaka imposible, na kargahin ni Hagar ang isang binata sakanyang balikat at dalhin siya ng daan-daang milya hanggang sa makarating siya saParan, pagkatapos tsaka lamang siya inilapag, tulad ng sabi ng Bibliya, sa ilalim ng isanghalamanan[13]. Sa mga talatang ito si Ismael ay tinutukoy sa ibang salita kaysa saginamit na paglalarawan sa pagpapalayas sa kanya. Ang salitang ito ay nagpapahiwatigna siya ay napakabata, marahil isang sanggol, imbis na binata.

Kaya't si Abraham, matapos na manirahan kasama sina Hagar at Ismael, ay iniwan silaroon na may isang balat (lalagyan) ng tubig at bag na puno ng mga datiles. Nangmagsimulang maglakad si Abraham upang iwanan sila, nag-aalala si Hagar tungkol sanangyayari. Hindi lumingon si Abraham. Hinabol siya ni Hagar, ‘O Abraham, saan kapupunta, iiwan mo kami sa lugar na ito kung saan walang tao na makakasamapara maging masaya, ni kahit ano wala din dito?’

Nagmadali sa paglalakad si Abraham. Sa wakas, itinanong ni Hagar, 'Hiniling ba ngDiyos na gawin ito?'

Bigla, tumigil si Abraham, tumalikod at sinabi, 'Oo!'


Nakaramdam ng kasiyahan sa sagot na ito, tinanong ni Hagar, 'O Abraham, kaninomo kami iiwan?'

'Iiwan ko kayo sa pangangalaga ng Diyos,' sagot ni Abraham.Sumuko si Hagar sa kanyang Panginoon, 'ako ay kuntento makasama ang Diyos!'

[14]Habang pabalik na siya kay maliit na Ismael, si Abraham naman ay nagpatuloy

hanggang sa makarating siya sa isang makitid na daanan sa bundok kung saan hindi nanila siya makita. Huminto siya roon at hiniling sa Diyos sa panalangin na:

"O aming Panginoon! Hinayaan ko ang iba sa aking mga anak namanirahan sa lambak na walang pananim, sa iyong SagradongTahanan (ang Ka’ba sa Makkah), upang sa gayon, o akingPanginoon, na sila ay magsipag-alay ng panalangin nang mahinusay(Iqamat-as-Salat), kaya’t Inyong gawaran ang puso ng ibang tao namay pagmamahal tungo sa kanila, at (o Allah) Inyong pagkaloobansila ng mga bungangkahoy upang sila ay magbigay ng pasasalamat."(Quran 14:37)

Di-nagtagal, naubos ang tubig at mga datiles at nadagdagan ang desperasyon niHagar. Dahil hindi maalis ang kanyang pagkauhaw o di makapagpasuso sa kanyang maliitna sanggol, si Hagar ay nagsimulang maghanap ng tubig. Iniwan si Ismael sa ilalim ngisang puno, sinimulan niyang akyatin ang mabatong bulubundukin sa isang malapit naburol. 'Baka mayroong isang karawahe na dumaraan,' naisip niya sa kanyang sarili.Tumakbo siya sa pagitan ng dalawang burol ng Safa at Marwa ng pitong beses nanaghahanap ng mga palatandaan ng tubig o tulong, na kalaunan ay ginagawa ng lahat ngmga Muslim sa Hajj. Nanghihina at nababagabag, narinig niya ang isang tinig, ngunithindi niya mahanap ang pinagmumulan nito. Pagkatapos, nang tumingin sa lambak,nakita niya ang isang anghel, na kinilala bilang si Gabriel sa Islam[15], nakatayo sa tabi niIsmael. Ang anghel ay naghukay sa lupa gamit ang kanyang sakong sa tabi ng sanggol, atang tubig ay umagos. Ito ay isang himala! Sinubukan ni Hagar na gumawa ng isangpalanggana o tipunan sa paligid nito upang maiwasan itong dumaloy, at punan angkanyang balat (lalagyan ng tubig).[16] 'Huwag matakot na mapabayaan,' sabi nganghel, 'sapagkat ito ang Bahay ng Diyos na itatayo ng batang ito at ng kanyangama, at hindi pinapabayaan ng Diyos ang kanyang mga tao.'[17] Ang balon na ito,na tinawag na Zamzam, ay dumadaloy hanggang sa araw na ito sa lungsod ng Mecca saArabian Peninsula.

Hindi nagtagal pagkatapos nito ang tribo ng Jurham, na naglilipat mula sa timog ngArabya, ay tumigil sa tabi ng lambak ng Mecca matapos makita ang hindipangkaraniwang tanawin ng isang ibon na lumilipad sa direksyon nito, na maaari lamangmangahulugan ng pagkakaroon ng tubig. Kalaunan ay nanirahan sila sa Mecca at siIsmael na lumaki sa kanila.

Ang isang katulad na ulat tungkol sa balon na ito ay mababasa sa Bibliya sa Genesis21. Sa ulat na ito, ang dahilan ng paglayo niya sa sanggol ay sa pag-iwas na makita siyang


mamatay sa halip na maghanap ng tulong. Pagkatapos, matapos na magsimulangmag-iiyak ng sanggol sa uhaw, hiniling niya sa Diyos na pahupain siya na makita siyangmamatay. Ang paglitaw ng balon ay sinabi na bilang tugon sa pag-iyak ni Ismael, sa halipna sa kanyang pagsusumamo, at walang pagsisikap mula kay Hagar upang makahanap ngtulong ang naiulat doon. Gayundin, sinasabi ng Bibliya na ang balon ay nasa desyerto ngParan, kung saan sila nanirahan pagkatapos. Kadalasang binabanggit ng mga iskolar ngHudyo-Kristyano na ang Paran ay nasa isang lugar sa hilaga ng Peninsula ng Sinai, dahilsa pagbanggit ng Bundok ng Sinai sa Deuteronomio 33: 2. Gayunman, ang mgamodernong arkeologo sa bibliya, ay nagsasabi na ang Bundok ng Sinai ay talagang nasamodernong o kasalukuyang Saudi Arabia, na kailangang pati rin ang Paran ay naroroon.[18]

Mga talababa:

[1] Fath al-Bari.

[2] Bagaman si Sarah ay ang kanyang kapatid sa ama o ina na babae (kalahating kapatid) ayon saGenesis 20:12, na lumalabas na ang kanyang kasal ay incestual (sa loob ng pamilya), ang mgamapagkukunan ng Islam tulad ng al-Bukhari, ay iginiit na ito ay isa sa tatlong beses kung saannakagawa si Abraham ng isang mapanlinlang na pahayag, dahil si Sarah ang kanyang kapatid nababae sa pananampalataya at pagiging-tao, upang maiwasan ang isang mas malaking kasamaan.

[3] Bilang karagdagan sa mga tradisyon, ang isang mas detalyadong kuwento ay binanggit din saBibliya, Genesis.12.11-20.

[4] Sarah. Emil G. Hirsch, Wilhelm Bacher, Jacob Zallel Lauterbach, Joseph Jacobs and Mary W.Montgomery. (http://www.jewishencyclopedia.com/view.jsp?artid=245&letter=S). Abraham.Charles J. Mendelsohn, Kaufmann Kohler, Richard Gottheil, Crawford Howell Toy. The JewishEncyclopedia. See also Genesis: 12:14-20.

[5] Sarah. Emil G. Hirsch, Wilhelm Bacher, Jacob Zallel Lauterbach, Joseph Jacobs and Mary W.Montgomery. (http://www.jewishencyclopedia.com/view.jsp?artid=245&letter=S). Abraham.Charles J. Mendelsohn, Kaufmann Kohler, Richard Gottheil, Crawford Howell Toy. The JewishEncyclopedia.

[6] Pilegesh. Emil G. Hirsch and Schulim Ochser. The Jewish Encyclopedia.(http://www.jewishencyclopedia.com/view.jsp?artid=313&letter=P&search=pilegesh).

[7] (http://whosoeverwill.ca/womenscripturehagar.htm,http://www.1timothy4-13.com/files/proverbs/art15.html).


[8] (http://www.studylight.org/com/acc/view.cgi?book=ge&chapter=016).

[9] Genesis 21:9.

[10] Ishmael. Isidore Singer, M. Seligsohn, Richard Gottheil and Hartwig Hirschfeld. The JewishEncyclopedia. (http://www.jewishencyclopedia.com/view.jsp?artid=277&letter=I).

[11] 2Mac 7:27, 2 Chronicles 31:16.

[12] Si Abraham ay 86 gulang sa kapanganakan ni Ismael (Genesis: 16: 16), at 100 sakapanganakan ni Isaac (Genesis 21:5).

[13] Genesis 21:15.

[14] Saheeh Al-Bukhari.

[15] Musnad Ahmad

[16] Ang isang katulad na kwento ay binanggit sa Bibliya, ngunit ang mga detalye nito ay naiiba.Tingnan ang Genesis 21:16-19

[17] Saheeh Al-Bukhari

[18] Is Mount SINAI in the SINAI? B.A.S.E. Institute. (http://www.baseinstitute.org/Sinai_1.html).

Ang Kuwento ni Abraham (bahagi 6 ng 7): AngPinakadakilang Pag-alay

Paglalarawan: Ang pagsubok sa kanyang buhay, nakita ni Abraham sa isang panaginip na dapatniyang ialay ang kanyang "nag-iisang anak", ngunit ito ba si Isaac o si Ismael?Ni Imam MuftiNailathala noong 24 Aug 2020 - Huling binago noong 25 Jun 2019Kategorya: Mga Artikulo >Mga Paniniwala ng Islam > Mga kwento ng mga Propeta





Inialay ni Abraham ang Kanyang AnakMalapit nang mag sampung taon mula nang iwan ni Abraham ang kanyang asawa at

sanggol sa Mecca sa pangangalaga ng Diyos. Matapos ang isang dalawang buwangpaglalakbay, nagulat siya nang makitang naiba ang Mecca sa kung paano niya ito iniwan.Ang kagalakan ng muling pagsasama ay agad na nagambala ng isang pangitain na siyangmagiging panghuling pagsubok sa kanyang pananampalataya. Inutusan ng Diyos siAbraham sa pamamagitan ng isang panaginip na ialay ang kanyang anak, ang anak nalalaki na mayroon siya pagkatapos ng maraming taon ng mga panalangin at nakatagpolamang pagkatapos ng isang dekada ng pagkakawalay.

Alam natin mula sa Quran na ang bata na dapat iaalay ay si Ismael, habang ang Diyos,ay nagbibigay ng maligayang balita sa pagsilang ni Isaac kina Abraham at Sara, aynagbigay din ng maligayang balita ng isang apo, si Jacob (Israel):

"…Ngunit binigyan namin siya ng magandang balita tungkol kayIsaac, at pagkatapos niya, si Jacob." (Quran 11:71)

Katulad nito, sa talatang nasa bibliya sa Genesis 17:19, ipinangako kay Abraham:

"Ang iyong asawa na si Sarah ay magbibigay sa iyo ng isang anak na ang pangalan ay magigingIsaac. Itatatag ko ang aking pangako sa kanya bilang isang walang hanggang pangako [at] sakanyang binhi na kasunod niya."

Sapagkat ipinangako ng Diyos na bigyan si Sarah ng isang anak mula kay Abraham atmga apo mula sa anak na iyon, hindi ito lohikal o praktikal na posible para sa Diyos nautusan si Abraham na ialay si Isaac, dahil ang Diyos ay hindi sinisira ang Kanyangpangako, o Siya ang "may-akda ng pagkakalito."

Bagaman ang pangalan ni Isaac ay malinaw na binanggit bilang isa na dapat iaalay saGenesis 22: 2, nalaman natin mula sa iba pang mga konteksto ng Bibliya na ito aymalinaw na interpolasyon (dagdag sa orihinal), at ang tunay na dapat na kakatayin oisasakripisyo ay si Ismael.

"Aking Nag-iisang Anak"Sa mga bersikulo ng Genesis 22, inutusan ng Diyos si Abraham na ialay ang kanyang

nag-iisang anak na lalaki. Lahat ng mga iskolar ng Islam, Hudaismo at Kristiyanismo aysumasang-ayon, na ipinanganak si Ismael bago si Isaac. Mula rito, hindi angkop natawagin na si Isaac lang ang nag-iisang anak ni Abraham.

Totoo na ang Hudyo-Kristyano na mga iskolar ay madalas na nagtatalo na dahil siIsmael ay ipinanganak sa isang aliping babae, hindi siya isang lehitimong anak.Gayunpaman, nabanggit na natin kumakailan na ayon sa Hudaismo mismo, angpaghahandog ng mga aliping-babae mula sa mga baog na asawang babae para sakanilang mga asawa upang makabuo ng mga supling ay isang pangkaraniwan, may bisaat katanggap-tanggap na pangyayari, at ang bata na mula sa aliping-babae ay aangkininng asawa ng ama[1], tinatangkilik ang lahat ng karapatan bilang kanya, ang sa asawa,


sariling anak, kabilang ang mana. Bukod dito, makakatanggap sila ng dobleng bahagikaysa sa iba pang mga bata, kahit na sila ay "kinamumuhian"[2].

Bilang karagdagan dito, ipinahiwatig sa Bibliya na kikilalanin mismo ni Sarah angisang anak na mula kay Hagar bilang isang wastong tagapagmana. Dahil sa pagkakaalamna ipinangako kay Abraham na ang kanyang binhi ay pupunuin ang lupain sa pagitan ngNile at Euphrates (Genesis 15:18) mula sa kanyang sariling katawan (Genesis 15: 4),inalok niya si Hagar kay Abraham upang siya ang maging daan upang matupad angpropesiya na ito. Sabi niya,

"Masdan ngayon, ako'y hinadlangan ng Panginoon na magka-anak; ipinamamanhik ko sa iyongsumiping ka sa aking alilang babae; marahil ay magkakaanak ako sa pamamagitan niya."(Genesis 16:2)

Ito rin ay katulad nina Lea at Raquel, ang mga asawa ni Jacob na anak ni Isaac, naibinibigay ang kanilang mga aliping babae kay Jacob upang makabuo ng mga anak(Genesis 30: 3, 6. 7, 9-13). Ang kanilang mga anak ay sina Dan, Nepthali, Gad at Asher, namula sa labindalawang anak ni Jacob, ang mga magulang ng labindalawang tribo ng mgaIsraelita, at samakatuwid ay mga wastong tagapagmana[3].

Mula rito, naiintindihan natin na si Sarah ay naniniwala na ang isang batangipapanganak ni Hagar ay isang katuparan ng propesiya na ibinigay kay Abraham, atmagiging parang siya mismo ang nanganak sa kanya. Kaya, ayon sa katotohanang itolamang, si Ismael ay hindi anak sa labas, ngunit isang karapat-dapat na tagapagmana.

Ang Diyos mismo ang nagturing kay Ismael bilang isang wastong tagapagmana,sapagkat, sa maraming lugar, binabanggit ng Bibliya na si Ismael ay isang "binhi" niAbraham. Halimbawa, sa Genesis 21:13:

"At gayon din sa anak ng alipin ay gagawin ko ang isang bansa, sapagkat siya ang iyong binhi."

Maraming iba pang mga kadahilanan na nagpapatunay na si Ismael at hindi si Isaacang dapat iaalay, at nais ng Diyos, isang hiwalay na artikulo ang itatalaga sa paksa na ito.

Upang magpatuloy sa pag-uulat, kumunsulta si Abraham sa kanyang anak upangmalaman kung naunawaan niya ang iniutos ng Diyos,

"Kaya’t ibinigay Namin sa kanya ang magandang balita ngmatimtimang anak (na lalaki, si Ismail). At nang ang (anak na)lalaki ay sumapit na sa hustong gulang para tumulong sa mga pangaraw-araw na gawain, siya (Abraham) ay nagsabi: oeO aking anak!Ako ay nanaginip na iaalay kita bilang sakripisyo (kay Allah); iyongsabihin kung ano ang iyong nasasaloob!” (Ang anak) ay nagsabi: oeoaking ama! Inyong sundin kung ano ang sa inyo ay ipinag-utos.Insha Allah (Kung pahihintulutan ni Allah), matatagpuan ninyo ako(kung ito ang kalooban ni Allah) na isang matiisin." (Quran37:101-102)

Sa katunayan kung ang isang tao ay sinabihan ng kanilang ama na sila ay papatayin


dahil sa isang panaginip, hindi ito tatanggapin ng madali. Maaaring mag-alinlangan angisang tao sa panaginip pati na rin sa katinuan ng tao, ngunit alam ni Ismael ang katayuanng kanyang ama. Ang maka-diyos na anak ng isang maka-diyos na ama ay desidido sapagsumite sa Diyos. Dinala ni Abraham ang kanyang anak sa lugar kung saan siya dapatiaalay at inihiga siya nang nakadapa. Para sa kadahilanang ito, inilarawan sila ng Diyos sapinakamagagandang mga salita, pagpapakita ng isang larawan sa diwa ng pagsusumite;isa na nagdadala ng luha sa mga mata:

"At nang sila ay kapwa nagsuko ng kanilang sarili (sa pagsunod kayAllah), at kanyang inihiga na siya na nakapatirapa sa kanyang noo(upang isakripisyo)." (Quran 37:103)

Habang ang kutsilyo ni Abraham ay nakapwesto na, isang tinig ang nagpahinto sakanya

"Amin (Allah) siyang tinawag: o Abraham! Iyo nang natupad nangganap ang panaginip!” Katotohanang sa ganito Naminginagantimpalaan ang mabubuti, Katotohanang ito ay isang tunayna lantad na pagsubok." (Quran 37:104-106)

Sa katunayan, ito ang pinakadakilang pagsubok sa lahat, ang pagsasakripisyo ngkanyang nag-iisang anak, isang ipinanganak sa kanya pagkatapos na umabot na siya sakatandaan at mga taong pananabik para sa mga supling. Dito, ipinakita ni Abraham angkanyang pagpayag na isakripisyo ang lahat ng kanyang mga pag-aari para sa Diyos, at sakadahilanang ito, siya ay hinirang na pinuno ng lahat ng sangkatauhan, na pinagpala ngDiyos ng supling na mga Propeta.

"At alalahanin nang si Abraham ay sinubukan ng kanyangPanginoon sa natatanging Pag-uutos na kanyang tinupad. Siya(Allah) ay nagwika sa kanya: oeKatotohanan, ikaw ay Aking gagawinna isang pinuno (Propeta) ng sangkatauhan.” (Si Abraham) aynanikluhod: oeGayundin ang aking mga anak (lahi)." (Quran 2:124)

Si Ismael ay tinubos gamit ang isang tupa,‘… At siya ay tinubos (iniligtas) Namin sa isang malaking sakripisyo(ipinalit sa kanya ang isang hayop, alalaong baga, isang lalakingtupa).’ (Quran 37:107)

Ito ang huwaran ng pagsumite at tiwala sa Diyos na daan-daang milyong mga Muslimang gumagaya o nagsasagawa bawat taon sa panahon ng Hajj, isang araw na tinatawagna Yawm-un-Nahr - Ang Araw ng Pag-alay, o Eid-ul-Adhaa - o ang Pagdiriwang ngPag-alay.

Si Abraham ay bumalik sa Palestine, at sa paggawa nito, dinalaw siya ng mga anghelna nagbigay sa kanya at kay Sarah ng mabuting balita ng isang anak na si Isaac,

"Kami ay nagbibigay sa iyo ng magandang balita ng isang batanglalaki (anak) na nagtataglay ng maraming kaalaman at karunungan"


(Quran 15:53)Sa oras na ito ay sinabihan din siya tungkol sa pagkawasak ng mga tao ni Lot.

Mga talababa:

[1] Pilegesh. Emil G. Hirsch and Schulim Ochser. The Jewish Encyclopedia.(http://www.jewishencyclopedia.com/view.jsp?artid=313&letter=P).

[2] Deuteronomy 21:15-17. Tingnan din: Primogeniture. Emil G. Hirsch and I. M. Casanowicz.The Jewish Encyclopedia. (http://www.jewishencyclopedia.com/view.jsp?artid=527&letter=P).

[3] Jacob. Emil G. Hirsch, M. Seligsohn, Solomon Schechter and Julius H. Greenstone. The JewishEncyclopedia. (http://www.jewishencyclopedia.com/view.jsp?artid=19&letter=J).

Ang Kuwento ni Abraham (bahagi 7 ng 7): Ang Pagtatayo ngisang Santuwaryo

Paglalarawan: Muling binisita ni Abraham ang kanyang anak na si Ismael, ngunit sa oras na itoupang maisakatuparan ang isang napakahalagang gawain, ang pagtatayo ng isang Bahay ngPagsamba, isang santuwaryo para sa lahat ng sangkatauhan.Ni IslamReligion.comNailathala noong 24 Aug 2020 - Huling binago noong 04 Jan 2015Kategorya: Mga Artikulo >Mga Paniniwala ng Islam > Mga kwento ng mga Propeta

Itinayo nina Abraham at Ismael ang KaabaMatapos ang pagkakahiwalay ng maraming taon, muling nagtagpo ang ama at anak na

lalaki. Sa paglalakbay na ito ay binuo ng dalawa ang Kaaba sa utos ng Diyos bilang isangpermanenteng santuwaryo; isang lugar na inilagay para sa pagsamba sa Diyos. Narito, saparehong tigang na disyerto kung saan iniwan ni Abraham sina Hagar at Ismael, na kungsaan siya ay humiling sa Diyos na gawin itong isang lugar kung saan itatatag nila angpagsamba, na walang pagsamba sa idolo.

"O aking Panginoon! Gawin Ninyo ang lungsod na ito (Makkah) namaging isang lugar ng kapayapaan at katiwasayan, at Inyong iadyaako at ang aking mga anak sa pagsamba sa mga diyus-diyosan. Oaking Panginoon! Katotohanang iniligaw nila ang karamihan sasangkatauhan. Datapuwa’t sinumang sumunod sa akin,katotohanang siya ay aking kakampi. At sinumang sumuway sa akin,- tunay na Kayo pa rin (Allah) ang Lagi nang Nagpapatawad, ang





Pinakamaawain. O aming Panginoon! Hinayaan ko ang iba sa akingmga anak na manirahan sa lambak na walang pananim, sa IyongSagradong Tahanan (ang Ka’ba sa Makkah), upang sa gayon, oaking Panginoon, na sila ay magsipag-alay ng panalangin nangmahinusay (Iqamat-as-Salat), kaya’t Inyong gawaran ang puso ngibang tao na may pagmamahal tungo sa kanila, at (o Allah) Inyongpagkalooban sila ng mga bungangkahoy upang sila ay magbigay ngpasasalamat. O aming Panginoon! Katotohanang batid Ninyo kungano ang aming ikinukubli at kung ano ang aming inilalantad.walang anuman sa mga kalangitan at kalupaan ang nalilingid kayAllah. Ang lahat ng pagpupuri at pasasalamat ay kay Allah, nanagkaloob sa akin sa panahon ng aking katandaan kay Ismail atIsaac. Katotohanan, ang aking Panginoon ang Lubos na Dumirinigng lahat ng mga panalangin. O aking Panginoon, Inyong gawin akona maging isa sa nag-aalay ng ganap na panalangin nang mahinusay(Iqamat-as-Salat) at gayundin ang aking mga anak, O akingPanginoon! At Inyong tanggapin ang aking panambitan. AmingPanginoon! Inyong patawarin ako at ang aking mga magulang atang lahat ng mga sumasampalataya sa Araw na ang Pagtutuos ayisasagawa." (Quran 14:35-41)

At, pagkalipas ng mga taon, muling nagsama si Abraham at ang kanyang anak na siIsmael, upang itatag ang marangal na Bahay ng Diyos, ang sentro ng pagsamba, kungsaan haharap ang mukha ng mga tao kapag naghahandog ng mga panalangin, at gawinitong lugar ng pilgrimahe. Maraming magagandang mga talata sa Quran na naglalarawanng kabanalan ng Kaaba at ang layunin ng pagtatayo nito.

"At (alalahanin) nang Aming ipamalas kay Abraham ang lugar (ngBanal) na Tahanan (ang Ka’ba sa Makkah) na (nagsasabi): 'Huwagkayong magtambal ng anupaman sa pagsamba sa Akin, [La ilaha illAllah] (Wala ng iba pang diyos na karapat-dapat pag-ukulan ngpagsamba maliban kay Allah), at pakabanalin ninyo ang AkingTahanan tungo sa kanila na mga nagsisi-ikot dito, at sa mganagsisitindig sa panalangin, at sa mga yumuyukod (sakapakumbabaan at pagtalima), at nagpapatirapa (sa panalangin,atbp.).' At ipagbadya sa sangkatauhan ang Hajj (Pilgrimahe). Sila aydaratal sa iyo sa kanilang mga paa at (nakasakay) sa bawatbalingkinitang kamelyo, sila ay manggagaling sa bawat kaibuturanat malalayong dako ng daang bulubundukin (upang mag-alay ngHajj)." (Quran 22:26-27)"At alalahanin nang Aming gawin ang Tahanan (ang Ka’ba saMakkah) bilang isang lugar ng pagtitipon sa mga tao at isang lugarng kaligtasan. At kayo ay Aming dinala sa Himpilan ni Abrahambilang isang lugar ng dalanginan at Aming ipinag-utos kay Abrahamat Ismail na nararapat nilang dalisayin ang Aking Tahanan sa mga


tao na pumapalibot dito, o namamalagi rito (sa pag-aalaala kayAllah), o sa mga yumuyuko at nagpapatirapa rito (sa panalangin)."(Quran 2:125)

Ang Kaaba ay ang unang lugar ng pagsamba na hinirang para sa lahat ngsangkatauhan para sa layunin ng gabay at pagpapala:

"Katotohanan, ang unang Tahanan (ng pagsamba) na itinalaga sasangkatauhan ay yaong sa Bakkah (Makkah), puspos ng biyaya, atisang patnubay sa lahat ng mga nilalang. Sa loob nito ay may mgalantad na Tanda (bilang halimbawa), ang Maqam (ang bahagi natinindigan) ni Abraham; sinuman ang pumasok dito, siya aymagkakamit ng kapanatagan. Ang Hajj (Pilgrimahe sa Makkah) saTahanan ay isang tungkulin na utang ng sangkatauhan kay Allah, samga may kakayahang gumugol." (Quran 3:96-97)

Si Propeta Muhammad (sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala) ay nagsabi:

"Tunay na ang lugar na ito ay ginawang sagrado ng Diyos noong araw na nilikha Niya ang langitat ang lupa, at mananatili ito hanggang sa Araw ng Paghuhukom." (Saheeh Al-Bukhari, SaheehMuslim)

Ang Mga Panalangin ni AbrahamSa katunayan, ang pagtatayo ng isang santuwaryo na gagampanan ng lahat ng mga

huling henerasyon ay isa sa mga pinakamainam na anyo ng pagsamba na maaaringmagawa ng mga tao para sa Diyos. Nanawagan sila sa Diyos habang sila ay gumagawa:

" At alalahanin nang itindig ni Abraham at Ismail ang mga haligi ngTahanan (na may panikluhod): 'Aming Panginoon! Tanggapin Ninyo(ang paglilingkod na ito) mula sa amin. Katotohanang Kayo angGanap na Nakakarinig, ang Tigib ng Kaalaman.' Aming Panginoon!Kami ay gawin Ninyong mga Muslim na tumatalima sa Inyong(Kalooban) at gayundin ang aming mga anak (lahi) na tumatalimasa Inyong (Kalooban) at Inyong ipakita sa amin ang mga lugar ngpagdiriwang ng ritwal (sa Hajj at Umrah, atbp.) at Inyong tanggapinang aming pagsisisi. Katotohanang Kayo ang Tanging Isa natumatanggap ng pagsisisi, ang Pinakamaawain!" (Quran 2:127-128)"At alalahanin nang sabihin ni Abraham: oeAking Panginoon, gawinNinyo na ang lungsod na ito (Makkah) ay maging isang lugar ngkaligtasan at Inyong biyayaan ang nagsisipanirahan dito ng mgabungangkahoy, sa mga katulad nila na sumasampalataya kay Allahat sa Huling Araw..." (Quran 2:126)

Ipinagdasal din ni Abraham na may propetang lumabas mula sa lahi ni Ismael, namagiging mga naninirahan sa lupain na ito, dahil ang lahi ni Isaac ay maninirahan sa mgalupain ng Canaan.


"Aming Panginoon! Isugo Ninyo sa kanila ang isang Tagapagbalitana mula sa kanila, na magpapahayag sa kanila ng Inyong mga Talataat magtuturo sa kanila ng Kasulatan (ang Quran) at Al-Hikma atInyong dalisayin sila, sapagkat Kayo lamang ang Pinakamataas saKapangyarihan, ang Lubos na Maalam." (Quran 2:129)

Ang Kaabah na itinayo nina Abraham at Ismael at ang Tinayuan ni Abraham, kung saan naroroonang yapak ni Propeta Abraham.

Ang panalangin ni Abraham para sa isang Sugo ay sinagot pagkatapos ng libu-libongtaon nang hinirang ng Diyos si Propeta Muhammad sa pagitan ng mga Arabo, at dahil angMecca ay napili na maging isang santuwaryo at Bahay ng Pagsamba para sa lahat ngsangkatauhan, gayon din ang Propeta ng Mecca na ipinadala sa lahat ng sangkatauhan.

Ito ang pinaka tanyag na nakamit sa buhay ni Abraham sa pagkumpleto ng kanyanglayunin: ang pagtatayo ng isang lugar ng pagsamba para sa lahat ng sangkatauhan, hindipara sa anumang piling lahi o kulay, para sa pagsamba sa Isang Tunay na Diyos. Sapamamagitan ng pagtatatag ng bahay na ito ay sinisigurado na ang Diyos, ang Diyos natinawag niya at ginawan ng mga walang katapusang mga sakripisyo, ay sasambahinmagpakailanman, nang walang pagtatambal ng anumang diyos sa Kanya. Sa katunayanito ay isa sa mga pinakadakilang pabor na ipinagkaloob sa sinumang tao.

Si Abraham at Ang Paglalakbay o Peregrinasyon ng HajjTaun-taon, ang mga Muslim mula sa buong mundo mula sa anumang kalagayan sa

buhay ay nagtitipon, upang sumangguni sa panalangin ni Abraham at ang panawagan saPeregrinasyon o paglalakbay. Ang ritwal na ito ay tinatawag na Hajj, at pinapaalala nitoang maraming mga kaganapan ng minamahal na lingkod ng Diyos na si Abraham at ang


kanyang pamilya. Matapos ikutin ang Kaaba, ang isang Muslim ay nananalangin sa likodng Pinagtayuan ni Abraham, ang bato kung saan umapak si Abraham upang maitayo angKaaba. Matapos ang mga pagdarasal, ang mga Muslim ay umiinom mula sa parehongbalon, na tinatawag na Zamzam, na dumaloy bilang sagot sa Panalangin nina Abraham atHagar, na nagbigay ng pagkain para kay Ismael at Hagar, at ang dahilan upang maymanirahan sa lupain. Ang ritwal ng paglalakad sa pagitan ng Safaa at Marwah aypaggunita sa desperadong paghahanap ng tubig ni Hagar nang mag-isa siya at angkanyang sanggol sa Mecca. Ang sakripisyo ng isang hayop sa Mina sa panahon ng Hajj, atng mga Muslim sa buong mundo sa kanilang sariling mga lupain, ay ayon sa halimbawang pagpayag ni Abraham na isakripisyo ang kanyang anak para sa Diyos. Panghuli, angpagbato sa mga haliging bato sa Mina ay sumisimbolo ng pagtanggi ni Abraham sa mgatukso ni satanas upang maiwasan niyang isakripisyo si Ismael.

Ang 'Minamahal na lingkod ng Diyos' na kung saan sinabi ng Diyos, "Gagawin kitangpinuno ng mga bansa,"[1] ay bumalik sa Palestine at namatay doon.

Talababa:

[1] Quran 2:125

Ang web address ng artikulong ito:http://www.islamreligion.com/tl/articles/293/viewall/

Copyright © 2006-2020 IslamReligion.com. Lahat ng mga karapatan ay inilaan.

ajsultan


http://www.islamreligion.com/tl/articles/293/viewall/

https://www.islamreligion.com/

Documents

Ang Kuwento ni Abraham (bahagi 7 ng 7): Ang Pagtatayo ng