Ang Bahay ay napuno ng

(Juan 12:3)HALIMUYAK NG PABANGO

Obispo Paul Hinder, OFM Cap.Bikaryo Apostoliko ng Timog Arabia

Liham ng PastolMahal na Araw at Pasko ng Pagkabuhay 2014

Mga Kapatid kay Kristo, Sumainyo ang kapayapaan!

1. Noong nakaraang taon si Kardenal Jorge Mario Bergoglio ay nahirang na Papa ng Roma at tinawag na Papa Francisco. Maraming mananampalataya ang namangha sa kanyang kakaibang paraan ng pagiging papa. Marami ang nagulat nang sa araw ng Huwebes Santo ay hinugasan niya ang paa ng mga bilanggo – at isa doon ay isang babaeng muslim. Di kaya kalabisan na iyon? Maraming tao ang pumuna tulad ng ginawa ng mga kasama ni Jesus nang siya ay kumaing kasama ang mga makasalanan matapos tawagin si Zaqueo mula sa puno ng sikomoro o nang ang isang “Maria ang kumuha ng mamahaling pabango, isang libra ng dalisay na nardo at ibinuhos sa mga paa ni Jesus. Pagkatapos, pinunasan ng kanyang buhok” (Juan 12,3). Di lamang ang mga Pariseo at mga eskriba ang naeskandalo. Maging ang mga alagad ni Jesus ay nahirapang unawain ang ginawi ng kanilang maestro. Si Judas na magkakanulo sa kanya ay pumuna na ang sabi: “Bakit hindi ipinagbili ang pabango at ibinigay sa mga dukha ang pinagbilhan. Maaring umabot sa 300 denaryo ang halaga niya.” (Juan 12,5). Subalit ipinahayag ng Ebanghelyo na “at humalimuyak sa buong bahay ang pabango” (Juan 12, 3). Ipinagtanggol naman ni Jesus ang babae: “Ano’t siya’y ginugulo ninyo? Pabayaan ninyong ilaan niya ito para sa paglilibing sa akin. Habang panaho’y kasama ninyo ang mga dukha ngunit ako’y hindi ninyo kasama sa habang panahon” (Juan 12, 7-8). Dito ipinahayag ni Jesus na ang ginawa ng babae ay mananatili at aalalahanin hindi lamang sa kanyang kamatayan kundi maging sa araw ng kanyang muling pagkabuhay.

2. Sa kanilang kakaibang kilos, si Jesus at maging si Papa Francisco ay nagpahayag ng mahalagang pagbabago na nakaugat sa kagandahang-loob ng Diyos: walang sinuman ang hindi sakop ng pag-ibig ng Diyos; gaano man kalayo sa Diyos, lahat ay tatanggap ng awa ng Ama na“sapagkat pinasisikat niya ang araw sa mga mabubuti at masasama, at pinapapatak niya ang ulan sa mga banal at makasalanan” (Mt 5,45). Hindi sinasabi ni Jesus na ang masama ay mabuti; na ang makasalanan ay maaring magpatuloy sa masamang daan. Nais lamang niyang ipakita kung

1

gaano kalawak ang pag-ibig ng Diyos kaya’t bukas ng pintuan kahit na sa mga pinakamakasalanan upang magkaroon sila ng pagkakataong makamtan ang kaligtasang walang hanggan. Kung si Papa Francisco ay laging binabanggit ang awa at habag hindi ibig sabihin nito ay wala nang bawal at maaring bale-walain ang mga kautusan ng Diyos. Sa halip, nais niyang unawain natin na ang Diyos ay nananatiling mapagmahal at mahabagin sa tao: “patakbo niyang sinalubong ang anak, niyakap at hinagkan” (Lk 15,20). Kung ano ang nais natin para sa sarili, gayun din para sa ating kapwa!

3. Habag at pag-ibig ang mga sangkap ng “halimuyak na pumuno sa bahay” (Jn. 12:3). Binabago nito ang ating ugnayan sa Diyos at maging sa ating kapwa. Ang pabangong ibinuhos ni Maria sa mga paa ni Jesus ay para sa Anak ng Diyos, subalit ang halimuyak ay pumuno sa bahay, i.e. sa buong kapaligiran. Hindi ba ito ang dapat maging larawan ng Simbahan –ang lugar kung saan ang halimuyak ng ating pag-ibig kay Jesus ay malalanghap? Ang ating pag-ibig kay Jesus na ating ipinakikita sa pamamagitan ng ating liturhiya, panalangin at pagpapakasakit ang dapat pumuno sa buong Simbahan at maging sa buong mundo. Nangangahulugan ito na ang liturhiya at debosyon ay dapat makita at mapatunayan sa pamamagitan ng ating pag-ibig sa mga taong uhaw sa mga ito. Malayo pa tayo sa ganitong kaisipan.

4. Binanggit ni San Pablo ang ating misyon sa kanyang ikalawang sulat sa mga taga-Corinto: “Tayo’y tulad ng mabangong samyo ng insenso na sinusunog ni Kristo para sa Diyos. At nalalanghap ito ng mga iniligtas at ng mga napapahamak. Sa mga napapahamak, ito’y isang nakamamatay na alingasaw, ngunit sa mga iniligtas, ito’y halimuyak na nagdudulot ng buhay.” (2 Co. 2,15-16). Para sa mga naniniwala sa ebanghelyo, ang tunay na buhay Kristiyano ay waring “pabango ni Kristo”. Para sa ayaw maniwala, ang pabangong ito ay nagiging “alingasaw ng kamatayan”. Hindi tayo dapat magtaka kung ang ebanghelyo at ang mga nagsasabuhay nito ay malimit salungatin sa maraming bahagi ng mundo, at kung minsan maging ng ating kapwa kristiyano. Ito naman ay ipinahayag na ni Kristo na mangyayari.

2

5. Malimit banggitin sa aklat ng Pahayag ang tungkol sa mga kapangyarihang nagdudulot ng kasamaan sa mundo at lalo sa mga kristiyano. Ito ang “alingasaw” na nais takipan ang pabango ni Kristo: “Nakita ko sa pangitain ang mga kabayo at ang mga sakay nito na may baluting kakulay ng apoy at bughaw na gaya ng sapiro at dilaw na parang asupre. Parang ulo ng leon ang ulo ng mga kabayo. Mula sa kanilang bibig ay bumubuga ang apoy, usok at asupre, tatlong salot na pumatay sa ikatlong bahagi ng sangkatauhan. Ang kapangyarihan ng mga kabayo’y nasa kanilang bibig at nasa buntot na parang ahas at may ulo na siyang ginagamit sa pananakit” ( Pahayag 9,17-19). Ang pagsasalarawang ito ng Bibliya ay nagpapahayag na ang buhay ng mga kristiyano sa kasalukuyan ay nasa panganib. Sa gitna ng daigdig na ito na kung saan ang alingasaw “apoy, usok at asupre” ay bumubuga mula sa bibig ng masamang kapangyarihan at espiritu, ang mga kristiyano ay dapat manatiling nagsasabog ng “halimuyak ni Kristo” at ng bango ng pag-ibig, pagkakasundo, kahinahunan at kapayapaan.

6. Sa kanyang sulat sa mga taga-Efeso, ipinaala-ala sa atin ni San Pablo ang tungkol sa uri ng buhay na nakalulugod sa Diyos at nagsasabog ng halimuyak ni Kristo “Yamang kayo’y mga anak na minamahal ng Diyos, tularan ninyo siya. Mamuhay kayong puspos ng pag-ibig tulad ni Kristo; dahil sa pag-ibig sa atin, inihandog niya ang kanyang buhay bilang mahalimuyak na hain sa Diyos” (Ef 5, 1-2). Ang halimuyak na ito ay naroon kung saan isinasabuhay natin ang pag-ibig na ibinigay sa atin ni Jesus bilang “bagong kautusan”. Ang handog natin sa mga nangangailangan ay waring halimuyak na ito. Sa kanyang sulat sa mga taga-Filipos, nagpasalamat si San Pablo sa komunidad dahil sa kanilang handog- pag-ibig: “Narito ngayon ang katibayan ng labis-labis na kaloob ninyo sa akin. Higit pa sa aking pangangailangan ang tulong ninyo sa akin na dala ni Epafrodito. Ang mga ito ay masasamyong handog sa Diyos, mga haing kalugod-lugod at kaaya-aya sa kanya.” (Fil. 4, 18). Dahil dito, ang inyong masaganang handog para sa gawain ng mga Missionaries of Charity sa Yemen, para sa mga taong dumanas ng sakuna sa Pilipinas, para sa mga naghihirap sa Siria, o sa mga kapatid natin dito na naghihirap ay tunay na “mahalimuyak na pabango, kaaya-ayang sakripisyo na nakalulugod sa Diyos”.

3

7. Kaya nga, ang ating pag-ibig sa isa’t isa ang mapagkikilanlan ng mga tunay na kristiyano hindi lamang sa mga komunidad ng Simbahan sa ating Bikarya kundi maging sa labas nito. Ang nangyari sa bahay kung saan binuhusan ni Maria ng pabango ang mga paa ni Kristo ay patuloy na nagaganap sa buhay ng Simbahan sa pamamagitan ng mga sakramento at ng mga bunga nito sa buhay ng mga kristiyano na hinahayaan ang sariling gabayan ng Espiritu Santo. Iningatan ng Simbahan sa kanyang ala-ala at gawain ang mga simbolo at elemento ng halimuyak at bango kapag ginagamit ang insenso sa liturhiya at ang mga banal na langis sa ilang sakramento. Kung Mahal na Araw - sa Martes Santo sa ating Bikarya, kinokonsagra ng obispo sa misa ang tatlong langis na gagamitin sa buong taon sa mga parokya, sa binyag, kumpil, pagpapahid ng langis sa maysakit – at para sa ordenasyon ng pari o obispo na bihirang mangyari dito. Ang banal na langis ay ginagamit din sa pagkokonsagra ng bagong altar ng isang simbahan, na sa kabutihang-palad ay malimit maganap dito sa UAE at sa Oman. Sa isang sermon ni Fr. Raniero Cantalamessa, ang Papal Preacher, sinabi niya: “Ang mga hari, pari at propeta ay binubuhusan ng mabangong langis; tanda na sila ay konsagrado para sa gawain sa Diyos. Kay Kristo naganap ang katotohanan ng mga pagbubuhos ng langis na ito. Doon sa binyag sa Jordan si Jesus ay kinonsagra bilang hari, propeta at pari ng Diyos. Hindi ito naganap sa pamamagitan ng pagbuhos ng langis, sa halip ay sa pamamagitan ng pagbaba ng Espiritu Santo, ang “langis ng ligaya” gaya ng nasasaad sa Salmo. Ito ang dahilan kung bakit mahalaga sa Simbahan ang pagpapahid ng banal na langis.”

8. Dahil hindi malimit pag-usapan ang simbolo ng langis sa Simbahan at dahil papalapit na ang Mahal na Araw at Pasko ng Pagkabuhay, nais kong talakayin ang paksang ito kaugnay sa ginawa ni Maria kay Jesus bago siya mamatay at ang ginawa ni Jose ng Arimatea pagkatapos mamatay si Jesus. Subalit, sa dalawang eksenang ito ang pagpapahid ng langis ay tumutukoy sa pagkabuhay ng Panginoon. Sa misa ng Langis sa Mahal na Araw, tatlong uri ng langis ang babasbasan, tanda ng tatlong kalagayan sa buhay ng Simbahan: Langis ng Katekumeno, Langis ng Maysakit at Langis ng Pagtatalaga (Krisma) na may halong pabango.

4

9. Ang Langis ng Katekumeno ay tanda ng unang pagtawag ng Diyos sa tao, tawag tungo sa binyag. Inaantig ni Kristo ang kaluluwa ng tao na naghahanap sa Diyos. “Ang langis ng katekumeno ay nagsasaad na hindi lamang tayo ang naghahanap sa Diyos, kundi hinahanap din tayo ng Diyos” (Benito XVI). Ang langis ng katekumeno ay ginagamit sa pagbibinyag sa mga may edad na o sa mga bata. Isinasaad nito na mahal ng Diyos ang bawat tao kaya niya sila hinahanap. Tayong lahat ay tinawag upang magbigay pag-asa sa mga taong hindi pa nakararanas ng pag-ibig ng Diyos ngunit malapit na at handa silang buksan ang pinto ng kanilang puso. Kung may kilala tayong mga taong walang-pag-asa, naghihirap at pagod na upang mabuhay – tulungan natin sila upang matagpuan nila ang pag-ibig ng Diyos sa pamamagitan ng pag-ibig natin sa kanila.

10. Ang Langis ng Maysakit ay tanda ng kagalingan sa kahinaan ng tao na malimit ay lantad sa sakit at lahat ng uri ng karamdaman. Kaya nga mahalaga sa gawain ni Jesus ang pagpapagaling sa mga maysakit. Dahil dito, “ang pagpapagaling ay isang mahalagang gawaing iniatang ni Jesus sa Simbahan, tulad ng kanyang ginawa habang siya ay naglalakbay at nagpapagaling ng mga maysakit” (Benito XVI). Isinugo ni Jesus ang kanyang mga alagad upang ipahayag ang Kaharian ng Diyos. Isa sa makapangyarihang tanda ng Kaharian ng Diyos sa mundo ay ang pag-aalaga, noon at ngayon, sa mga maysakit, ang pagpapagaling sa kaluluwa at katawan. Nais kong pasalamatan ang libo-libong narses at daan-daang manggagamot na nagtatatrabaho sa mga bansa ng ating Bikarya habang inaalagaan nila ang mga maysakit, pinagagaling at pinagagaan ang kanilang paghihirap. Maraming mananampalataya ang dumadalaw sa mga maysakit: mga lay ministers na naghahatid ng eukaristiya sa mga may karamdaman, mga kasapi ng prayer groups at associations na dumadalaw sa mga maysakit sa ospital, at ang mga paring nagpapagaling ng mga kaluluwa sa sakramento ng Pagkakasundo at kung tinatawag sila upang pahiran ng langis ang mga may malubhang karamdaman. Hindi ko nakakalimutan ang mga Missionaries of Charity sa Yemen na nag-aalaga sa mga may kapansanan na nakakatawag ng pansin sa mga taong hindi naniniwala kay Kristo. Sila ang “pabango ni Kristo” sa gitna ng alingasaw ng sugat at pagwawalang-bahala sa mga maysakit at pinabayaan na!

5

11. Ang Langis ng Pagtatalaga o Krisma ay mabangong langis at ito ay tanda ng pagkapari ng bawat kristyano at ng tanging gawain ng mga pari. Binabanggit sa Bibliya ang tungkol sa pagkapari ng bayan ng Diyos. Pakinggan ang pangako ni propeta Isaias: “At tatawagin kayong mga pari ni Yawe, mga tagapaglingkod ng ating Diyos” (Is 61,6). Sa aklat ng Exodo kinonsagra ng Diyos ang kanyang bayan: “Kayo ay magiging kaharian ng mga pari at banal na bansa para sa akin” (Ex 19,6). Sa Bagong Tipan, ginamit ni San Pedro ang tradisyon sa Lumang Tipan para sa mga Kristiyano: “Lahing hinirang naman kayo, mga saserdote ng Hari, isang bansang nakatalaga sa Diyos. Pinili kayo upang maging kanya at maghayag ng mga kahanga-hangang gawa niya. Siya rin ang tumawag sa inyo mula sa kadiliman tungo sa kanyang kagila-gilalas na kaliwanagan ” (1 Pe 2:9).

12. Ang “paring-hari” na tinutukoy ni San Pedro ay nagaganap sa binyag at kumpil. Kaya ang bawat binyagan at kinumpilan ay may karangalan bilang paring-hari upang siya ay maging buháy na kasapi ng Simbahan at misyonero at saksi sa buhay Kristiyano. May karapatan siyang tumanggap ng mga sakramento ng Simbahan, pakinggan ang Salita ng Diyos, at maging buháy na bahagi ng pagkaka-isa sa panalangin ng Katawan ni Kristo. Kapag napahiran ng banal na krisma, ang bawat kristiyano ay dapat magsabog ng halimuyak at bango ni Kristo sa mundo sa pamamagitan ng kanyang buhay bilang kristiyano.

13. Upang mapanatili ang pagka-paring-hari ng bawat binyagan, binigyan ng Panginoon ang Simbahan ng mga alagad na maglilingkod bilang mga obispo, pari o diyakono. Ang mga pari at obispo ay tumatanggap sa kanilang ordenasyon ng tanging pagpapahid ng krisma bilang tanda na sila ay kikilos para kay Kristo sa tuwinang nagbibigay sila ng mga sakramento ng Simbahan at nagpapahayag sila ng Salita ng Diyos sa ngalan ng Panginoon. Sa kasamaang-palad kung minsan ang pari ay hindi laging nakakatugon sa tawag ni Jesus at pangangailangan ng mga mananampalataya. Subalit, nais ni Kristo na sa kabila ng kahinaan ng mga pari at obispo, ang kanilang ministeryo ay manatiling mabisa. Sa tuwinang nagbibigay ng mga sakramento ang isang pari o obispo, si Kristo mismo ang gumagawa sa kabila ng kabanalan o kasalanan ng

6

pari o obispo. Ganito ang sinabi ni San Francisco ilang linggo bago siya namatay: “Ang Panginoon ay nagbigay at patuloy na nagbibigay sa akin ng pananalig sa mga pari na nabubuhay ayon sa rito ng banal na Simbahang Katolika dahil sa kanilang pagkapari; kung kaya’t kahit na usigin nila ako, lalapit pa rin ako sa kanila. At kung kasing talino ako ni Solomon at makatagpo ako ng isang pobreng pari sa daigdig na ito, hindi ako magsesermon sa kanilang mga parokya laban sa kanilang kagustuhan. At nais kong igalang, mahalin sila na parang aking panginoon. Hindi ko isasaalang-alang ang kanilang kasalanan sapagkat nakikita ko sa kanila ang Anak ng Diyos at panginoon ko sila. Ginagawa ko ito dahil sa mundong ito wala akong nakikitang tanda ng Kataas-taasang Anak ng Diyos maliban sa Kanyang kabanal-banalang Katawan at Dugo na kanilang tinatanggap at sila lamang ang nakapagbibigay sa iba. Ang mga banal na misteryong ito ay nais kong igalang at pahalagahan higit sa lahat at nais kong ilagay sila sa mga tamang lugar. Saan ko man makita ang banal ng pangalan ng Panginoon at kanyang mga Salita sa lugar na hindi karapatdapat, kukunin ko sila at ipinakikiusap kong ipunin sila at ilagak sa tamang lugar. Dapat nating igalang ang mga alagad ng Diyos at ang mga nangangaral ng banal na kasulatan na nagbibigay sa atin ng espiritu at buhay.” Sa kasulatan ni San Francisco ay hindi niya binabale-wala ang kasalanan o katamaran ng sinumang pari na may obligasyon sa Panginoon sa kanyang ginagawa at hindi ginagawa. Subalit ipina-ala-ala sa atin kung ano ang mahalaga. At dapat nating isa-alang-alang na sa likod ng bawat pari ay naroon ang tunay na pari, si Jesukristo.

14. Ang krisma na ginagamit din sa pagbabasbas ng altar. Ang altar ay ang tunay na sentro ng bawa’t simbahan sapagkat tanda ito ni Kristo na nagbigay ng kanyang buhay para sa atin. Lahat ng gawaing pang-liturhiya ay tumatanggap ng halaga mula sa altar, maging ito ay pulpito kung saan ang Salita ng Diyos ay ipinahahayag, o tabernakulo na taglay ang Banal na Eukaristya, o krusipiho, o mga larawan ng mga santo o iba pang banal na bagay. Sa katunayan, ang isinasagawa sa altar ang siyang nagbibigay buhay at kahulugan sa iba. Sa ikalawang bahagi ng taong ito, masaya nating babasbasan ang dalawang bagong altar sa simbahan sa St. Joseph at St. Paul sa Musaffah dito sa Abu Dhabi. Nawa

7

ang dalawang simbahang ito kasama ng kani-kanilang altar ay maging bukal ng biyaya kung saan ang mananampalataya ay makapagsasabog ng “halimuyak ni Kristo” !

15. Sa panalangin pagkatapos ng komunyon sa misa ng Krisma sa Mahal na Araw hinihiling natin: “Nawa’y maging karapatdapat kaming halimuyak ni Kristo!” Ito ang bokasyon natin. Totoo ito para sa bawa’t kristiyano at ito rin ang pangunahing gawain ng mga pari. Hindi tayo dapat mag-isip na kumita tulad ni Judas Iscariote na nagtaksil kay Jesus. Ang mga pinahiran ang krisma ay dapat magmahal tulad ni Maria na mapagpakumbaba. Sa ganoon magsasabog sila ng halimuyak ng pag-ibig ni Kristo saanman at kung anuman ang kanilang ginagawa ayon sa salita ni San Pablo, “kumakalat sa lahat ng dako ang bango ng pagkilala kay Kristo” (2 Co 2,14).

16. Bilang paglagum: kailangan ng simbahan at ng daigdig ang langis ng pangako ng Diyos na laging naghahanap sa atin; ang langis ng Mabuting Samaritano, upang pagalingin ang sugat natin, upang hindi lumala at lumubha, at sa wakas ang amoy at halimuyak ng langis na ibinuhos ni Maria sa mga paa ni Jesus laban sa alingasaw ng kasalanan at masamang ugali na kung minsan ay nakikita rin sa mga kasapi ng Simbahan. Sa pagsapit ng Pasko ng Pagkabuhay, ang mga tandang ito ay nagkakaroon ng malalim na kahulugan. Sa kasaysayan ni Lazaro lumapit si Jesus sa libingan at ang sabi: “Alisin ninyo ang bato. Wika ni Martang kapatid ng patay, “Panginoon nangangamoy na po, apat na araw siyang patay” (Jn 11,39) . Subalit ito ay binale-wala ni Jesus ang alingasaw ng kamatayan at ginising si Lazaro mula sa mga patay. Ito ang tanda ng muling pagkabuhay ng Panginoon na siyang maghahatid ng halimuyak ng buhay na walang hanggan. Sa Pasko ng Pagkabuhay, kabaligtaran ng larawan ng kabayo sa aklat ng Pahayag, na bumubuga ng apoy, usok at asupre, ang Panginoong nabuhay na muli ay nagpakita taglay ang kapayapaan at hiningahan ng Espiritu Santo ang mga alagad. Sa pamamagitan Niya mapapalaganap natin ang “halimuyak ni Kristo”.

17. Mga mahal na kapatid, ito ang aking dalangin para sa inyong lahat sa araw ng Misteryo Paskuwal na ating ipinagdiriwang sa Mahal

8

na Araw at Pasko ng Pagkabuhay: mapuspos nawa kayo ng nagbibigay-buhay na halimuyak ni Kristo at naway’y mapagtagumpayan ninyo ang alingasaw ng kasalanan sa inyong buhay. Sa ganoon, kayo ay magiging saksi ng matinding pag-ibig ni Kristo na hindi nahiyang maging tao at danasin ang alingasaw ng isang mundong puno ng poot at kawalan ng katarungan, at mapagtagumpayan ito sa pamamagitan ng halimuyak ng kanyang habag at pag-ibig; nais Niyang gawin natin din ito. Naway maranasan ninyo sa inyong buhay, sa inyong pamilya, parokya at saanman kayo naroon, ang mabangong hininga ni Kristo na sa inyo ay tutulong upang “mapuno ang bahay ng halimuyak ng pabango” at nang sa ganoon ay makapagbigay kayo ng pag-asa sa isang lupaypay na daigdig. Isang maligayang Pasko ng Pagkabuhay sa inyong lahat! Pagpalain nawa kayo at ingatan ng Panginoon!

+ Paul Hinder OFM Cap.Bikaryo Apostoliko ng Timog Arabia

Abu Dhabi, ika-31 ng Marso 2014

9

HALIMUYAK NG PABANGO

Apostolic Vicariate of Southern ArabiaP. O. Box 54, Abu Dhabi, United Arab Emirates.

Tel: +971 2 446 1895, Fax: +971 2 446 5177Email: info@avosa.org Website: www.avosa.org