Αποχαιρετισμός

Ένα κλωνάρι από ρείκια στο χέρι μου ριγεί

Να το θυμάσαι το φθινόπωρο το πεθαμένο Δε θα ξαναϊδωθούμε πια ποτέ σ’ αυτή τη γη Πικρή ευωδιά της εποχής κλωνάρι της ρεικιάς

Και να θυμάσαι πως εγώ σε περιμένω . Γκιγιώμ Απολλιναίρ

Αχ, η καρδιά μου….. Αχ η καρδιά μου νοσταλγεί, Τώρα που φεύγει η μέρα, Το ρόδινο ξημέρωμα,

Τον ήλιο, τον αιθέρα.

Μαρία Πολυδούρη ΓΗ Προχωρούμε πάνω σ’ ένα καθρέφτη

δίχως ασήμι πάνω σ’ ένα κρύσταλλο δίχως σύννεφα. Αν οι ίριδες γεννιόταν στην ανάστροφη όψη

αν τα ρόδα γεννιόνταν στην ανάστροφη όψη αν όλες οι ρίζες κοιτούσαν τα’ αστέρια κι ο νεκρός δεν έκλεινε

τα μάτια θα γινόμασταν σαν κύκνοι Φρεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

Δύο συ και τρία γω

πράσινο πεντόβολο

μπαίνω μέσα στο μπαξέ γεια σου Κύριε Μενεξέ

Ο ήλιος , ο ηλιάτορας, Οδυσσέας Ελύτης

Έζησα το όνομα το αγαπημένο

Στον ίσκιο της γιαγιάς ελιάς

Στον ρόχθο της ισόβιας θάλασσας. Ήλιος ο πρώτος, Οδυσσέας Ελύτης

Έτσι συχνά όταν μιλώ για τον ήλιο Μπερδεύεται στη γλώσσα μου ένα Μεγάλο τριαντάφυλλο κατακόκκινο Αλλά δεν μου είναι βολετό να σωπάσω. Ήλιος ο πρώτος. Είπα τον έρωτα την υγεία του ρόδου την ακτίδα Που μονάχη ολόισα βρίσκει την καρδιά Την Ελλάδα που με σιγουριά πατάει στη θάλασσα Την Ελλάδα που με ταξιδεύει πάντοτε Σε γυμνά χιονόδοξα βουνά. Δίνω το χέρι στη δικαιοσύνη Διάφανη κρήνη κορυφαία πηγή Ο ουρανός μου είναι βαθύς κι ανάλλαχτος Ό, τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα Ό,τι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα. Ήλιος ο πρωτος.

Έζησα τα όνομα το αγαπημένο Στον ίσκιο της γιαγιάς ελιάς Στον ρόχθο της ισόβιας θάλασσας. Ηλιος ο πρώτος Ένα και δυό τη μοίρα μας δεν θα την πει κανένας ΄Ένα και δυο. Τη μοίρα του ήλιου θα την πούμε εμείς. Ηλιος ο πρώτος Εμείς τη λέμε τη ζω’η την πιάνουμε απ τα χέρια Κοιτάζουμε τα μάτια της που μας ξανακοιτάζουν Κι αν αυτό μας μεθάει μαγνήτης το γνωρίζουμε Κι αν αυτό που μα ςπανάει κακό το χοπυμε νοιώσει Εμείς τη λέμε τη ζωή πηγαίνουμε μπροστά Και χαιρετούμε τα πουλιά της που μισεύουνε Είμαστε από καλή γενιά. Ηλιος ο πρώτος Με τι πέτρες τι αίμα και τι σίδερο

Και τι φωτιά είμαστε καμωμένοι Ενώ φαινόμαστε από σκέτο σύννεφο Και μας λιθοβολούν και μας φωνάζουν Αεροβάτες Το πώς περνάμε τις μέρες και τις νύχτες μας Ένας θεός το ξέρει. Ηλιος ο πρώτος Κορίτσια μη! Με τι καρδιά να ορμήσουνε τά αηδόνια! Μη! Με τι σκίρτημα νερού να βγούνε οι περγκολιές! Πώς να χωρέσει ο ουρανός σε μια κοχύλα ρόδινη Κορίτσια πώς να μαντευτεί απ τα μάτια σας το φως! Παραλλαγές πάνω σε μιαν αχτίδα Ήλιος ο πρώτος Τόσο πολύ τη μέθυσε ο χυμός του ήλιου Που έγειρε το κεφάλι της και δέχτηκε να γίνει Σιγά- σιγά η μικρή Πορτοκαλένια

Ένα και δυό τη μοίρα μας δεν θα την πει κανένας ΄Ένα και δυο. Τη μοίρα του ήλιου θα την πούμε εμείς. Ήλιος ο πρώτος, Οδυσσέας Ελύτης

Έρχονται χελιδόνια τα μωρά του ανέμου,

Πίνουν, πετούν να πάει μπροστά η ζωή

Το φόβητρο του ονείρου γίνεται όνειρο Η οδύνη στρίβει το καλό ακρωτήρι Καμιά φωνή δεν πάει χαμένη στους κόρφους τ’ουρανού. Ήλιος ο Πρώτος, Οδυσσέας Ελύτης

Έτσι συχνά όταν μιλώ για τον ήλιο

Μπερδεύεται στη γλώσσα μου ένα

Μεγάλο τριαντάφυλλο κατακόκκινο

Αλλά δεν μου είναι βολετό να σωπάσω.

Ήλιος ο πρώτος, Oδυσσέας Ελύτης

Ευλογημένη ας είναι η πίκρα μας.

Ευλογημένη η αδελφοσύνη μας.

Ευλογημένος ο κόσμος που γεννιέται. Το καπνισμένο τσουκάλι, Ρίτσος Γιάννης

Η ΑLFA ROMEO Γεια σας θάλασσες και όρη

Γεια σας κι έχω βάλει πλώρη

Για της Αστραπής την Κόρη. Τα ρω του έρωτα, Οδυσσέα Ελύτη

Η ΜΑΡΙΝΑ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ

Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη

Κι ένα φόρεμα κόκκινο σαν το αίμα

Βαθιά μες στο χρυσάφι του καλοκαιριού

Και τ’ άρωμα των γυακίνθων.

Προσανατολισμοί, Οδυσσέα Ελύτη

Η ΜΑΡΙΝΑ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ

Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας

Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο

Κι οι κόρες των ματιών σου ήταν στη σκυτάλη της Χίμαιρας Ριγώνοντας μ’ αφρό τη θύμηση! Προσανατολισμοί, Οδυσσέα Ελύτη

Η ρουλέτα

Μες στη ζωή μας βρε παιδιά Έρχεται πρώτα η αναποδιά Ένα πιάνεις δέκα χάνεις

Δέκα ζεις μια θα πεθάνεις

Οδυσσέας Ελύτης

ΚΛΙΜΑ ΑΠΟΥΣΙΑΣ Όλα τα σύννεφα στη εξομολογήθηκαν Τη θέση τους ένας καημός δικός μου επήρε Κι όταν μες στα μαλλιά μου μελαγχόλησε Το αμετανόητο χέρι Δέθηκα σ΄ένα κόμπο λύπης.

Προσανατολισμοί, Οδυσσέα Ελύτη

Κορίτσια μη! Με τι καρδιά να ορμήσουνε τά αηδόνια! Μη! Με τι σκίρτημα νερού να βγούνε οι περγκολιές!

Πώς να χωρέσει ο ουρανός σε μια κοχύλα ρόδινη Κορίτσια πώς να μαντευτεί απ’ τα μάτια σας το φως!

Παραλλαγές πάνω σε μιαν αχτίδα Ήλιος ο πρώτος, Οδυσσέας Ελύτης

Λευκή νύχτα Απόψε δεν άναψαν οι φανοστάτες στην προκυμαία.

Ένα πελώριο ασημένιο φεγγάρι, όλο μαύρες κηλίδες. Μια βάρκα πέρασε μ’ ένα βαρκάρη και δύο πιερότους. Θερινό φροντιστήριο, Γιάννης Ρίτσος

Λευκή νύχτα Απόψε δεν άναψαν οι φανοστάτες στην προκυμαία.

Ένα πελώριο ασημένιο φεγγάρι, όλο μαύρες κηλίδες. Μια βάρκα πέρασε μ’ ένα βαρκάρη και δύο πιερότους.

Θερινό φροντιστήριο, Γιάννης Ρίτσος

Με τι πέτρες τι αίμα και τι σίδερο

Και τι φωτιά είμαστε καμωμένοι

Ενώ φαινόμαστε από σκέτο σύννεφο Και μας λιθοβολούν και μας φωνάζουν

Αεροβάτες Το πώς περνάμε τις μέρες και τις νύχτες μας

Ένας θεός το ξέρει.

Ήλιος ο πρώτος,Οδυσσέας Ελύτης

Ο έρωτας, όνομα ουσιαστικόν, πολύ ουσιαστικόν, ενικού αριθμού, γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού, γένους ανυπεράσπιστου. Πληθυντικός αριθμός

οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.

Ο πληθυντικός αριθμός, Κική Δημουλά

Ο καημός του θανάτου τόσο με πυρπόλησε,

που η λάμψη

Μου επέστρεψε στον ήλιο.

Έξι και μία τύψεις για τον ουρανό, Οδυσσέα Ελύτη

ΠΑΙΔΙ

Όταν άρχισα να μεγαλώνω με βασάνιζαν τα δέντρα Γιατί χαμογελάτε πήγε ο νους σας στην άνοιξη που είναι

σκληρή για τα μικρά παιδιά;

μ΄άρεσαν πολύ τα πράσινα φύλλα νομίζω πως έμαθα λίγα γράμματα γιατί το στουπόχαρτο

πάνω στο θρανίο μου ήταν κι εκείνο πράσινο με βασάνιζαν οι ρίζες των δέντρων όταν μέσα στη ζεστα- σιά του χειμώνα ερχόντανε να τυλιχτούν γύρω στο κορμί μου

δεν έβλεπα άλλα όνειρα σαν ήμουν παιδί έτσι γνώρισα το κορμί μου.

Γιώργος Σεφέρης

Πίνοντας ήλιο κορινθιακό Διαβάζοντας τα μάρμαρα

Δρασκελίζοντας αμπέλια θάλασσες

Σημαδεύοντας με το καμάκι Ένα τάμα ψάρι που γλυστρά

Βρήκα τα φύλλα που ο ψαλμός του ήλιου αποστηθίζει

Τη ζωντανή στεριά που ο πόθος χαίρεται Ν’ανοίγει. Ήλιος ο Πρώτος. Οδυσσέας Ελύτης

στα μέρη της Πόλης φυτρώνει ένα πουλί που οι εντόπιοι το λεν

«μαγνόλια»

«Επεισόδιο» Τα κλειδοκύμβαλα της σιωπής ( 1939) Νίκος Εγγονόπουλος

…….Είν’ η αγάπη: η αγάπη

που τη νύχτα παγιδεύει χύνει τ’αστέρια όλα στον κόρφο τον κρυφό που διώχνει μακριά τα βότσαλα( τα ξερά ξύλα)

μη βρεις ποτέ το δρόμο μακρινό…….

«Το γράμμα», Στην κοιλάδα με τους ροδώνες, 1978 Νίκος Εγγονόπουλος

Μη χρονοτριβούμε άδικα σε μάταιες ανασκοπήσεις του παρελθόντος.

οι καιροί είναι αβέβαιοι…….

«Δυαδικός αυτοματισμός» Η επιστροφή των πουλιών, 1946 Νίκος Εγγονόπουλος

……….. γιατί- παρ’ όλες τις πικρίες που τονέ ποτίζουνε- ο ποιητής την άρνηση του θανάτου

φέρνει μαζί του κι’ ακόμη είν’ αυτός τούτος του θανάτου η άρνηση…..

……….Και ναν το πάρουμε

τελειωτικά απόφαση:

η σάρκα –ναι- είναι πρόθυμη όμως το πνεύμα φορές φορές -ωιμέ-

είν’ ασθενές…….

« Μάλλον ή ήττον» Στην κοιλάδα με τους ροδώνες, 1978

Νίκος Εγγονόπουλος

ΤΕΛ ΑΒΙΒ, Νίκος Εγγονόπουλος Η Ελεωνόρα η χρυσή κόρη έπαιζε άρπα με τα ωραία λευκά της χέρια

από την άρπα όμως δεν ακουγότανε ήχος κανείς όλη η μουσική ήτανε

μέσα στα έμορφα της μάτια ανάμεσα στα πράσινά της μαλλιά. Το καροτσάκι σου περιμένει

αμαξάκι της άνοιξης να φέρει τα πουλιά με τα μικρά μπογαλάκια

των τραγουδιών τους να φέρει τα λουλούδια

με τα χρωματιστά φακιόλια στα κεφαλάκια τους. Μην αργείς. Γελάσέ μας. AΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΥΔΡΙΑ, Γιάννης Ρίτσος

Το φεγγάρι και ο χρόνος ταξιδεύουν και φεύγουν: Το ίδιο κι η μέρα, το ίδιο και ο άνεμος. Έτσι και η σάρκα φεύγει

στον τόπο της γαλήνης της. Ινδιάνικη ποίηση ΤΟ «ΤΕΤΡΑΔΙΟΝ ΤΗΣ ΜΑΘΗΤΡΙΑΣ»

Κοιμάμαι και ονειρεύομαι προβλήματα Όλα τα πυθαγόρεια θεωρήματα

Τα θαύματα της τριγωνομετρίας

Μέσα στο μπλε «Τετράδιον της Μαθητρίας».

Των αγοριών τα κεφαλαία ονόματα και τα γυμνά σχεδιασμένα σώματα

Παλιόλογα και λόγια της λατρείας Μέσα στο μπλέ«Τετράδιον της Μαθητρίας».

Τα ρω του έρωτα, Οδυσσέα Ελύτη

Τότε κατέβηκε Τότε κατέβηκε Την ώρα που οι ουρανοί τρίφτηκαν στη γη. Κινήθηκαν ανάμεσα στα τέσσερα φώτα

Ανάμεσα στα τέσσερα στρώματα των αστεριών. Η γη δεν είχε φωτιστεί Δεν υπήρχε μέρα, νύχτα, ή φεγγάρι. Τότε κατάλαβαν πως ο κόσμος γεννιόταν.

Τότε η δημιουργία ξημέρωσε στη γη. Ινδιάνικη ποίηση Τραγούδι του ονείρου

Εκεί που διασταυρώνονται τα βουνά Στην κορυφή του βουνού, ούτε ξέρω που.

Περιπλανήθηκα εκεί που το μυαλό και η καρδιά μου έμοιαζαν χαμένα.

Έφυγα μακριά.

Ινδιάνικη ποίηση

ΦΩΣ Ένα κλαδάκι μυγδαλιάς Μπρος στο παράθυρο, Ένα κλαδάκι μοναχά Σου κρύβει το μισό χωριό.

Ό έρωτας με την παλάμη του

Σου κρύβει όλο τον κόσμο.

Μένει το φως μονάχα. Από τη συλλογή Υδρία, Γιάννης Ρίτσος

Ω λινό καλοκαίρι, συνετό φθινόπωρο,

χειμώνα ελάχιστε

η ζωή καταβάλλει τον οβολό του φύλλου της ελιάς Έξι και μια τύψεις για τον ουρανό, Οδυσσέας Ελύτης

ΩΔΗ ΣΤΗ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ

Βγήκες από τα σωθικά βροντής Ανατριχιάζοντας μες στα μετανιωμένα σύννεφα

Πέτρα πικρή, δοκιμασμένη, αγέρωχη Ζήτησες πρωτομάρτυρα τον ήλιο Για ν’ αντικρύσετε μαζί τη ριψοκίνδυνη αίγλη

Ν’ ανοιχτείτε με μια σταυροφόρο ηχώ στο πέλαγος. Προσανατολισμοί, Οδυσσέα Ελύτη