2640 actief (december 2015)

Afzendadres en verantwoordelijke uitgever: Jos Fierens, Rozentuin 10, 2640 MortselJaargang 17, nummer 4 (december 2015 - januari 2016 - februari 2016)Driemaandelijks tijdschrift van beweging.net, een netwerk van sociale en christelijke organisatieswww.beweging.net/antwerpen - [email protected]

2640actief

Het zal omstreeks het elfde uur geweest zijn, de meeste gasten sliepen al, toen dat armoedige stel aanklop-te. Zij wilden onderdak. Ik zag het in een oogopslag. Dit was niks. Armzalige kale lieden waar weinig aan te verdienen viel. Die kwamen er bij mij niet in.

als sterren stralend in dat volmaakt schone gelaat.

De rust die daarvan uitging en van haar hou-ding, ondanks haar pijnlijke vermoeidheid. Door het aandringen van mijn vrouw had ik het koppel ondergebracht in de stal achter mijn huis. In die stal huisden ook mijn ezel, een paar schapen en de rijdieren van mijn gasten. Waarachtig, mijn vrouw had gelijk. De adem en de lichaamswarmte van al die dieren waren daar. Daar heeft mijn vrouw hen liefdevol opgevangen en een strobed ge-spreid voor de aanstaande moeder. Ook een bedje van stro en hooi gemaakt in een kribbe, voor het geval dat die nacht het kindje gebo-ren zou worden. En dat is de schande die mij sindsdien dwars zit.

Ik had een koning verwezen naar een stal. Ik heb de baby nooit gezien. Ik durfde hen uit schaamte niet onder ogen te komen. Ik ver-speelde mijn kans om aan hun geluk deel te nemen en op een onvergetelijke naam in de geschiedenis. Nu ben ik vergeten, niemand herinnert mij nog en duizenden jaren kunnen

mijn schande niet uitwissen. Maar Hij zal mij niet veroordelen. Dat deed ik zelf.

Ik was de herbergier die voor Hem geen plaats had in zijn herberg!

Vanaf die tijd weet ik dat Hij ons zelf laat kie-zen. Ieder uur van de dag kunnen wij er voor kiezen Hem binnen te laten. En dan kan er vreugde en hoop zijn en werkelijke vrede in uw hart en op aarde. En of je nu in de wereld van vandaag of in een overvol Bethlehem leeft. Vind een manier om Hem binnen te laten.

Nog steeds klinkt Zijn stem: ‘Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop. Indien iemand Mijn stem hoort en de deur opent, Ik zal bij hem binnen-komen.’ Met deze laatste woorden wendde de oude man zich van zijn toehoorders af en slofte met gebogen schouders weg uit de kring en verdween in de schemer van de val-lende avond.

Aan alle lezers van ‘2640 actief’: een za-lige kerst en een voorspoedig nieuwjaar.

En wat de deur dicht deed was de toestand van dat vrouwtje. Ze was hoogzwanger. En nu zal je altijd zien dat de bevalling uitgerekend die nacht zou gebeuren. Pechvogel als ik vaak ben. Wat kocht ik daarvoor? Geschreeuw van een vrouw in barensnood, drukte, geloop, gasten die geërgerd wakker worden. Nee hoor, daar had ik geen lust in, voor hen had ik geen plaats.

Maar daar ik een goedaardige man ben, die ook een ander wat verdienste gun zei ik hen, dat zij maar naar het logement van Nabal moesten gaan. Die dwaas zette altijd zijn huis open voor Jan Rap en zijn maat, zwervers en allerlei rondtrekkend gespuis. Die stomme Nabal had zeker nog wel plaats in zijn asiel vol vlooien en luizen.

De man had mismoedig het hoofd geschud: ‘Wij zijn al overal geweest en nergens is plaats voor ons,’ zei hij. ‘Nou ja, pech gehad dan,’ zei ik en stond op punt de deur dicht te doen. Toen ik plots getroffen werd door iets in de houding en vooral in de ogen van die vrouw op dat ezeltje. Die ogen! Groot en diepblauw,

Kerstverhaal

De vergeten man

2 2640 ACTIEF | DECEMBER 2015

Wie maakt onze kleren?Donderdag 7 oktober was Jef Van Hecken te gast bij KWB St. Lode-H.Kruis en beweging.net. Hij sprak over de toestanden in ontwikkelingsland Bangladesh. Jef trok begin 2012 naar dit land om mee te werken met vakbonden en andere sociale bewegingen in Azië. Hij werkte al 35 jaar voor Wereldsolidariteit maar woont nu als bruggepensioneerde en vrijwilliger meer dan één jaar in Bangladesh.

terse wereld. Er werd daar gewerkt voor 190 kledingmerken in 20 EU-landen. De druk vanuit die landen op de onrechtvaar-dige toestanden in Bangladesh was groot. Hierdoor zijn de lonen enigszins verhoogd.

Wat kunnen wij doen? We kunnen ons blijven inzetten op poli-tiek vlak, de vakbonden in dit land stimu-leren en zeker als consument. De meeste consumenten zijn bereid om iets meer te betalen voor kleren die op een fatsoen-lijke manier in de Derde Wereldlanden ge-maakt worden. Deze landen produceren wat wij consumeren.

Een suggestie: informeer in je kledings-winkel waar en onder welke voorwaarden de kleren worden gemaakt. Sommige kle-dingszaken zijn aangesloten bij de orga-nisatie ‘Fair Wear Foundation’ die instaat voor de controle van betere arbeidsvoor-waarden.

Na het beantwoorden van enkele vragen sloot de voorzitter Guido Gommeren de boeiende gespreksavond af met veel dank aan Jef en aan de talrijke aanwezigen.

Jos Fierens

vloek maar ook een zegen. Het water dat van de bergen ( Himalaya) stroomt voert ook vruchtbare grond mee. De klimaatop-warming, die er aankomt, zal het over-stromingsprobleem niet verbeteren. Om doeltreffende dijken te bouwen om het land tegen de zee te beschermen ontbre-ken echter de nodige financiën.

Elke dag werkenJef vertelde ook schrijnende en levens-echte verhalen. Shadia een meisje van 21 jaar werkt, zoals 80% van de vrouwen in Bangladesh, in de kledingindustrie. Een afgewerkte jeansbroek kost in Europa 50 tot 70 euro. Zij verdient 0,18 euro per uur of 45 euro per maand. Om in haar levens-onderhoud te kunnen voorzien heeft ze 110 euro per maand nodig. Dus doet ze overuren en werkt gemiddeld 10 uur per dag 365 dagen aan een stuk. Als dit geen hongerloon is! De kledinghandel in Eu-ropa vaart daar wel bij. Vakbonden, zoals wij die kennen, zijn onbestaand. Als ie-mand ziek wordt staat dit gelijk met geen inkomen.

De instorting van de kledingfabriek Rana Plaza op 24 april 2013 met 1.138 doden tot gevolg was een schok ook in de wes-

Bangladesh is een land met 164 miljoen inwoners. In de hoofdstad Dhaka leven er 16 miljoen, waarvan de helft in sloppen-wijken. De infrastructuur is minimaal en een ruimtelijke ordening is onbekend. Op de straat leven en ‘wonen’ heel veel men-sen, vaak met kinderen. De meeste inwo-ners zijn moslim en op zaterdag wordt de ‘zondagrust’ gehouden.

OverstromingenDe mensen zijn zeer vriendelijk en bereid-willig. Rijst is de belangrijkste voedings-bron en het land is wat voedsel betreft zelfbedruipend. Vlees is in dit land geen basisvoedsel. De bevolking is zeer jong. De kindersterfte bedraagt 49 op 1.000 ge-boortes, bij ons ligt dit op 5. Het geboorte-peil ligt momenteel op 2,10 kinderen per vrouw. Tegen 2025 zal de bevolking niet meer aangroeien. Als levensverwachting heb je 4,7% kans dat je meer dan 65 jaar wordt. In België is die kans 17,8%. Maar de levensverwachting in dit land stijgt eveneens. In heel het land bestaan 3 be-jaardenhuizen. De familie is het opvang-net voor bejaarden.

Het land is ook bekend voor zijn terug-kerende overstromingen. Deze zijn een

Scho

ne K

leren

Camp

agne

Jef Van Hecken met familie van de slachtoffers van Rana Plaza (c) Wereldsolidariteit

32640 ACTIEF | DECEMBER 2015

Hobby’s in ‘t CentrumKWB Sint Lode/H.Kruis organiseerde zaterdag 26 september een hobbytentoonstelling ter gelegenheid van het gouden jubileum van ’t Centrum. We nemen u mee op een wandeling doorheen de grote zaal om kennis te maken met de exposanten en hun hobby. Misschien zoekt u er ook één?

Jean Luyckx bezit 2.800 vervallen aandelen met historische en grafische waarde zoals Minerva van 1911 tot 1939 , oude Ant-werpse cinema’s, spoormaatschappijen, ... Op enkele staat de handtekening van politicus Adenauer.

De natuur kwam aan bod bij natuurgids Bob Verelst. Met flora-boeken, camera en beeldscherm konden bloemen en planten worden gedetecteerd. Bij imker Vandewijer ontdekte je het leven van de honingbij, het winnen van honing en hiervoor noodzake-lijke apparatuur. Een horzel- en wespennest was er aanschouwe-lijk voorgesteld. In hogere sferen verbaasde Raoul Reinier,13 jaar lesvolger bij Urania in Hove, ons met DVD ‘s en boeken over het heelal, en de ‘zwarte gaten’.

Roger Nackaerts en Huguette Cuyvers presenteerden hun collec-tie van 3.000 champagnestoppen, oude postkaarten van steden en gemeenten en telefoonkaarten uit diverse landen.

De kunst werd vertegenwoordigd door Ignace Vernieuwe met een ‘straat’ van houten sculpturen met veel inspiratie en zweet. Leo Huyghevoort toonde metalen kunstobjecten uit recuperatie-materialen met plooi- en laswerk.

Een stand van pluchen beertjes, Lea Heyninck met patchwork en Lieve Claessens met zelfgemaakte veelkleurige gelegenheids-kaarten, getuigden van handigheid en inzet.

Georges Gielis toonde fier zijn fel opgeblonken, doch nog zelden bereden1300 Honda motor, reeds 14 jaar gekoesterd. Hij bouwde een plateau voor gemakkelijke manipulatie van dit 300 kg zware voertuig in zijn garage.

De leestafel van Jos Fierens ligt steeds vol met talrijke boeken o.a. van Barbara Tuchman, Thomas Piketty en Karen Armstrong. Hij bezit 800 boeken, leest en vat er een samen per week! Bij Cis Catry werden we vertrouwd met muziekboeken en fragmenten uit allerlei opera’s en operettes. Ook een bridge kaartspel en zijn trouwe fiets waren aanwezig.

De grote blikvanger waren de stoom- en gasminiatuurtreinen van Willy Theys. Aan de grote, nog werkende stoomlocomotief, bouwde hij 10 jaar en bracht hierdoor zijn half hobbyleven in de kelder door!

Robert Coddens


displaced persons. Hun aantal wordt we-reldwijd op 40 miljoen geraamd, waarvan 6 miljoen in Syrië.

IntegratieSommige politici vinden dat het Verdrag ‘te genereus’ is voor de vluchtelingen en willen de sociale rechten beperken. Artikel 24 van het Verdrag bepaalt dat erkende vluchtelingen recht hebben op dezelfde sociale voorzieningen als de andere in-woners van het onthaalland. Dat is een toepassing van het non-discriminatiebe-ginsel en een mensenrecht.

De opstellers van het Verdrag wilden hier-mee bevorderen dat erkende vluchtelin-gen zich daadwerkelijk in de economie en het sociaal leven van het onthaalland zouden integreren. Het is overigens on-juist dat de kosten voor het onthaal van de vluchtelingen ons sociaal systeem in gevaar zou brengen. De vergrijzing is een veel grotere uitdaging voor de financie-ring van de sociale zekerheid.

Het onthaal en de integratie van de nieuwkomers zal zeker voor problemen zorgen. Ons land kan al geen goed palma-res voorleggen inzake de integratie van eerdere stromen van migranten zoals de ‘gastarbeiders’ uit de jaren 1960. Maar dat betekent niet dat aandringen op een wij-ziging van het Vluchtelingenverdrag een goed idee zou zijn.

Het verdrag legt internationaal aanvaarde normen vast voor de bescherming van kwetsbare mensen op de vlucht. Een wij-ziging van het verdrag zou vele jaren du-ren en het is lang niet zeker dat we over het eindresultaat moreel tevreden zouden zijn.

Emiel Vervliet

BeschermingInmiddels bleek ook de noodzaak aan een internationaal verdrag waarin de rechten en plichten van staten en vluchtelingen vastgelegd werden. Bij het Vluchtelingen-verdrag uit 1951, beter gekend als de Con-ventie van Genève, zijn 145 staten aange-sloten. Het bepaalt dat mensen die op de vlucht zijn voor vervolging vanwege hun ras, godsdienst, nationaliteit, het behoren tot een sociale categorie of hun politieke overtuiging, recht hebben op bescher-ming in een ander land.

Ze mogen niet teruggestuurd worden naar een land waar hun leven of hun vrijheid in gevaar is en ze mogen ook niet vervolgd worden voor het illegaal binnen komen van het land waar zij asiel (bescherming) vragen. De vluchtelingen hebben overi-gens ook verplichtingen: ze moeten zich houden aan de wetten en voorschriften van het onthaalland.

Zijn er geen tekortkomingen aan het Ver-drag? Natuurlijk! Zo staat er niets in over de toegang tot de asielprocedure in het onthaalland. Heel wat landen maken de toegang tot hun land of tot de asielproce-dure heel moeilijk en soms onmogelijk. Er is ook geen verplichting voor landen om elkaar te helpen bij het dragen van de las-ten van het onthaal. Dat is het probleem van de burdensharing dat een akkoord over een Europees asielbeleid zo moeilijk maakt.

Het Verdrag houdt verder geen rekening met de impact van een plotse stijging van het aantal asielzoekers en het geldt ook niet voor mensen op de vlucht voor klimaatverandering (dat staat ons nog te wachten!) of hongersnood. Het geldt ook niet voor mensen die in eigen land op de vlucht zijn, de zogenaamde internally

Deze laatsten willen dat er meer opvang in de regio zelf komt. Dat is waarschijnlijk de wens van veel vluchtelingen zelf en het gebeurt ook al. Jordanië, Libanon en Turkije vangen al meer dan 4 miljoen ge-vluchte Syriërs op, veel meer dan er naar Europa gekomen zijn. Er wordt ook ge-sproken over strengere bewaking van de buitengrenzen van Europa (bedoeld wor-den vooral Italië, Griekenland, Kroatië en Hongarije) en selectie van de kandidaat-vluchteling bij aankomst in die landen.

Ook dat lijkt redelijk maar dan nog blijft het nodig om de asielvragers die de eerste selectie doorstaan over de andere Europe-se landen te spreiden. Ze kunnen tenslotte niet allemaal naar Duitsland gaan. Er werd eveneens gesuggereerd om aan erkende vluchtelingen een apart sociaal statuut te geven, met minder rechten dan buiten-landers die al langer in ons land verblij-ven, en hiertoe het vluchtelingenverdrag van de Verenigde Naties te veranderen.

Twaalf miljoen Europese vluchtingenIn 1944-1945-1946 zijn tussen de tien en de twaalf miljoen Europeanen uit hun woonplaats verdreven. De meesten waren etnische Duitsers die in Duitsland terecht konden. Maar voor de anderen waren er toen geen internationale teksten die de rechten van vluchtelingen (ontheemden zei men ook) vastlegden.

Het probleem was zo schrijnend dat in december 1946 een Internationale Vluch-telingenorganisatie opgericht werd die miljoenen mensen in Europa hielp. De VN besloten toen een nieuwe instelling te maken die wereldwijd (en niet enkel in Europa) het vluchtelingenvraagstuk moest volgen. Het werd het Hoog Com-missariaat voor de Vluchtelingen.

Vluchtelingenverdragvan de Verenigde Naties

België en Europa worden geconfronteerd met de grootste stroom vluchtelingen sinds 1945.

Dat geeft aanleiding tot uiteenlopende entegenstrijdige reacties. Terwijl er aan de ene

kant een golf van solidariteit en hulp op gang gekomen is, willen anderen de instroom en de rechten van de vluchtelingen beperken.


Vermijd de gevaren op de rijbaanIn een bocht op een droog wegdek geef je best iets meer snelheid.Is het wegdek nat, rem dan niet te snel maar schakel naar een lagere snelheid.Gaat bij het remmen in een scherpe bocht en met een glad wegdek de wagen naar rechts of links? Reageer dan door het stuur te draaien in de richting waarin de achter-wielen slippen, dus ook naar dezelfde richting.Opletten in de slip, op een glad wegdek kun je niet teveel corrigeren.

Hoe voorkom je dat een kettingbotsing ontstaat?Sta niet meteen op de rem, bij een paniekstop blokkeren de remmen zodat de auto onbestuurbaar wordt.Het beste is, als dat kan, uitwijken.Bij mist kan je best constant bewust zijn van een ontsnappingsroute. Als er plots een wagen voor je remt neem dan de linkerbaan als deze nog vrij is of de berm.Als je een ongeluk moet ontwijken, richt je ogen dan op het punt waar de auto heen gaat, niet op het ongeluk zelf.

Slecht weerGeef meer ruimte bij slechte weersomstandigheden.Een stortbui levert het gevaar op van aquaplaning.Een goed bandenprofiel is om de grip op een nat wegdek te bewaren.Zachte banden zijn extra gevoelig voor aquaplaning, let op de bandenspanning.Neem gas terug, hou het stuur recht en wacht tot de bui over is.

Mike Lahousse

Hetkanook

ande

rs


Donderdag 1 oktober werd, in het kader van 50 jaar Centrum, een speciale kaartavond inge-legd. Ze stond open voor alle kaartliefhebbers. Deze speciale wisht-kaartavond was een echte belevenis. De winnaar werd overladen met al-lerlei prijzen en een mooie beker. Er kwamen 30 kaartliefhebbers opdagen. Dus in het totaal 7 kaarttafels, 4 tafels met 4 en 2 tafels met 5 personen. De winnaar van iedere tafel kreeg een geschenk en speelde een finaleronde om uiteindelijk de kampioen van de avond te be-palen. Wie waren de gelukkigen: Hubert Ver-braeken, Paul De Lange, Rene de Kort en Jos Fierens. Bob Verelst fungeerde als scheidsrech-ter.

Het werd een spannende strijd, maar uiteinde-lijk trok Hubert Verbraeken het laken naar zijn kant. Proficiat Hubert!

Enkele bedenkingen: Is kaarten, evenals an-dere spellen, een ‘tijd’ die de deelnemers ver-loren laten gaan? Misschien wel! Maar de boog kan niet altijd gespannen staan. In principe is het samenkomen van mensen een sociale gebeurtenis. Na het spel wordt er gewoonlijk nagepraat en ontstaan vriendschappen en ver-bondenheden. In deze tijd waar het gemeen-schapsleven het erg moeilijk heeft zijn alle initiatieven om mensen samen te brengen toe te juichen.

Jos Fierens

KoninklijkekaartclubSint-Lode

60 jaar jongHet was voor deze kaartclub dit jaar een waar feestjaar. Don-derdag 3 september vierde de club haar zestigjarig bestaan. Voorzitter Hubert Van Stap-pen schetste in zijn openings- toespraak het ontstaan en de evolutie van de kaartclub. Gevolgd door een fijne receptie.


Poëzie met Geert Lemahieu

Geert is voorzitter van KunstkringSirkel uit Mortsel. Naast de aandacht voor de beeldende kunstenaars ligt zijn hart bij de poëzieactiviteiten: Poëzieroute tweejaarlijks in de handelszaken van Mortsel), Poëzieweek (eind januari i.s.m. de Bibliotheek) en de vele poëziesalons.

Hij is geboren in de Westhoek (Alveringem – 1959) en verhuisde op zijn tien jaar naar Hoboken. Hij kwam alzo terecht in het Sint Lievenscollege. Door enkele bevlogen le-raren ontstond zijn interesse voor poëzie. Door de positieve reactie op zijn gedichten overweegt hij om een bundel in eigen beheer uit te brengen. Beroepshalve is hij actief als maatschappelijk werker in Woonzorgcentrum Immaculata.

Jean Luyckx

Kindereneigen droomeigen levenhet is ze gegeven

eigen huiseigen wegeigen benen

zelfde bloedzelfde droomzelfde genen

voor uitvoor het levenvoor altijd

er zijn geen woorden voordan maar zonder woordenwant die taal verstaan wij beiden

misschien wel met gebareneen lach, een armbewegingvol warmte, en eerlijkheid

met diepe gevoelensvan respect en vriendschapen wederzijds begripen zoveel meer.

WanneerWanneer ik dood ga,hou me niet voor eeuwig in je harthou m’n beeld vast in je gedachtenheb geen spijt van wat je niet deedzal ik blijven aan je denken.

Wanneer ik dood ga,ween geen tranen om m’n doodWeen tranen om onze verbroken liefdeZoek steun bij goede vrienden,want ik liet je niet alleen op deze aarde.

Wanneer ik dood ga,geen bloemen op m’n kist,geen bloemen op m’n graf,maar zet ze binnen op de tafelalsof ik ze jou gaf.

VerdrietHet regendedeze herfst.Overaleen beetje.Maar hier vooralveel.

je was meer daneen rimpelingop het waterje was soms eenorkaanbij hoog waterop een vlakkestille zeeverontrustendstil.


werkt structureel samen met financiële partners die duurzame ontwikkeling en maatschappelijk engagement hoog in het vaandel dragen.

i.s.m. DVV-agent in Mortsel:Dedecker & Pinter nvPrins Leopoldlei 4

Deel uitmaken van een dergelijke ver-eniging is een waar pluspunt. Is het niet belangrijk om samen aan één zeel te trek-ken, samen plezier te maken en mekaar te ondersteunen in moeilijke momenten? Het is ook een waardevol bindweefsel in de parochie. Een bindweefsel dat in onze tijd meer dan nodig is.

Na het officiële gedeelte werd een recep-tie aangeboden aan de leden en de geno-digden. Het werd een gezellige babbel bij een drankje en een knabbel. Nadien ging het feest verder met een lekkere feest-maaltijd dat gesmaakt werd door de 92 ingeschreven deelnemers. En nu op weg naar de ‘gouden viering’.

Jos Fierens

De homilie van Tom stond uiteraard in het teken van 45 jaar OKRA. Tot algemene verrassing nodigde Tom de voorzitter van OKRA, Jef Lootens, uit om naar voor te komen en dankte hem en de hele OKRA-bestuursploeg voor hun inzet. Deze dank werd uitgedrukt in een mooie ruiker bloe-men bestaande uit 45 rozen.

Nadien werd er nog een terugblik gege-ven op de voorbije 45 jaar met de nodige waardering voor de stichters van OKRA St. Jozef. Een afdeling die vandaag 19 be-stuursleden telt en 300 leden. Het is een zeer dynamische afdeling, die de ‘vrije tijd’ van de leden op een zinvolle wijze tracht in te vullen hetzij sportief, creatief, leer-gierig en/of reislustig.

Zondag 11 oktober vierde OKRA St. Jozef zijn 45-jarig bestaan. De vie-ring begon met een plechtige eucharistieviering in de St. Jozefkerk. Deze werd opgeluisterd door het eigen koor en een muzikaal duo. Voor de gelegenheid werden de meubelen van de kerk herschikt zodat het koor achter het altaar kon worden opgesteld in plaats van op het hoog-zaal. De viering werd voorgegaan door de ere-proost van OKRA St. Jozef Waarde Heer Frans Moeyersoms, bijgestaan door de huidige pastoor Tom Schellekens.

Een bloemeke voorOKRA Sint-Jozef

Documents

2640 actief (december 2015)