Edmund Spenser SONNET XXVI Sweet is the Rose, but growes upon a brere; Sweet is the junipere, but sharpe his bough; sweet is the Eglantine, but pricketh nere; sweet is the firbloome, but his braunches rough. Sweet is the Cypresse, but his rynd is tough, sweet is the nut, but bitter is his pill; sweet is the broome-flowre, but yet sowre enough; and sweet is Moly, but his root is ill. So every sweet with soure is tempred still, that maketh it be coveted the more: for easie things that may be got at will, most sorts of men doe set but little store. Why then should I account of little paine, that endlesse pleasure shall unto me gaine. Želiš ono što ne možeš da imaš. U ljudskoj prirodi je da teži za onim što ne može imati. Ovo važi kako za dete koje želi slatkiš pre večere, tako i za Edmunda Spensera u sonetu 26, čija se voljena pravi nezainteresovana. Iako dobar deo ljudi odustaje kada oseti odbojnost, Spenser jasno naznačava da će uraditi sve što treba da se ta ženska osoba zaljubi u njega. Sonet 26 se odnosi na pretpostavku da što je nešto teže dobiti, više će se i priželjkivati. Spenserovi soneti se često sastoje od tri kvatrena i jednog dubleta, koji obično služi kao zaključak ili da naznači neki preokret, to jest služi da bi odgovorio na pitanja postavljenau prethodnim stihovima. Ovaj sonet je karakterističan jer zaključak kreće od devetog stiha, a ne od 13 odakle kreće dublet. Česta tema u sonetima, pored lepote i smrti, je unutrašnja borba sa neuzvraćenom ljubavi, u ovo slučaju žena koju je teško imati. U ovom sonetu pisac je istakao poentu uspešno izbegavajući klišee, a to je postigao opisivanjem prirode. Počinje time što upoređuje lepe stvari sa njihovim suprotnostima. Npr, u stihu 1, Spenser kaže „da je ruža lepa,ali da je okružena trnjem“ što je čini još poželjnijom jer je teško doći do nje. Ovakvu metaforu viđamo kroz prva dva kvatrena soneta, gde se u svakom stihu daje po jedan lep cvet i njegova „mana“. Tek u trećem kvatrenu vidimo početak objašnjenja: Sve što je lepo, ima i nešto odbojno, što ga čini poželjnijim. Uvek se govorilo da ako se devojka pravi nedostupnom, da će samo raspaliti vatru čežnje u muškarcu. A ako se jednostavno prepusti, muškarac može brzo izgubiti interesovanje za nju. Spenser potvrđuje ovo u stihovima 11 i 12: „for easie things that may be got at will, most sorts of men doe set but little store.“ Za ono što smatramo vrednim, treba se boriti. To je glavna poenta soneta koja se dodatno potvrđuje zadnjim dubletom: “Zašto i ne bih osetio malo boli, kada ću steći bekrajno blagostanje” Kroz ceo ovaj sonet, Spenser nas uči da trebamo biti istrajni, jer posle velikog truda obično sledi i velika nagrada. Naše je da imamo strpljenja, a ljubav bez zavođenja isto što cvet bez mirisa: Lepo za oko, ali prazno iznutra.

26. Sonet, Edmund Spenser

Download PDF Report

Upload
zlatibor-dogandzic
View
40
Download
0

Embed Size (px)

Citation preview

5/10/2018 26. Sonet, Edmund Spenser - slidepdf.com

http://slidepdf.com/reader/full/26-sonet-edmund-spenser 1/2

Edmund Spenser

SONNET XXVI

Sweet is the Rose, but growes upon a brere;Sweet is the junipere, but sharpe his bough;

sweet is the Eglantine, but pricketh nere;sweet is the firbloome, but his braunches rough.Sweet is the Cypresse, but his rynd is tough,sweet is the nut, but bitter is his pill;sweet is the broome-flowre, but yet sowre enough;and sweet is Moly, but his root is ill.So every sweet with soure is tempred still,that maketh it be coveted the more:for easie things that may be got at will,most sorts of men doe set but little store.Why then should I account of little paine,that endlesse pleasure shall unto me gaine.

Želiš ono što ne možeš da imaš. U ljudskoj prirodi je da teži za onim što nemože imati. Ovo važi kako za dete koje želi slatkiš pre večere, tako i za EdmundaSpensera u sonetu 26, čija se voljena pravi nezainteresovana. Iako dobar deo ljudiodustaje kada oseti odbojnost, Spenser jasno naznačava da će uraditi sve što trebada se ta ženska osoba zaljubi u njega. Sonet 26 se odnosi na pretpostavku da što jenešto teže dobiti, više će se i priželjkivati.

Spenserovi soneti se često sastoje od tri kvatrena i jednog dubleta, koji

obično služi kao zaključak ili da naznači neki preokret, to jest služi da bi odgovoriona pitanja postavljenau prethodnim stihovima. Ovaj sonet je karakterističan jerzaključak kreće od devetog stiha, a ne od 13 odakle kreće dublet. Česta tema usonetima, pored lepote i smrti, je unutrašnja borba sa neuzvraćenom ljubavi, u ovoslučaju žena koju je teško imati.

U ovom sonetu pisac je istakao poentu uspešno izbegavajući klišee, a to jepostigao opisivanjem prirode. Počinje time što upoređuje lepe stvari sa njihovimsuprotnostima. Npr, u stihu 1, Spenser kaže „da je ruža lepa,ali da je okruženatrnjem“ što je čini još poželjnijom jer je teško doći do nje. Ovakvu metaforuviđamo kroz prva dva kvatrena soneta, gde se u svakom stihu daje po jedan lep

cvet i njegova „mana“. Tek u trećem kvatrenu vidimo početak objašnjenja: Sve štoje lepo, ima i nešto odbojno, što ga čini poželjnijim.

Uvek se govorilo da ako se devojka pravi nedostupnom, da će samo raspalitivatru čežnje u muškarcu. A ako se jednostavno prepusti, muškarac može brzoizgubiti interesovanje za nju. Spenser potvrđuje ovo u stihovima 11 i 12: „for easiethings that may be got at will, most sorts of men doe set but little store.“

Za ono što smatramo vrednim, treba se boriti. To je glavna poenta sonetakoja se dodatno potvrđuje zadnjim dubletom:

“Zašto i ne bih osetio malo boli, kada ću steći bekrajno blagostanje”

Kroz ceo ovaj sonet, Spenser nas uči da trebamo biti istrajni, jer poslevelikog truda obično sledi i velika nagrada. Naše je da imamo strpljenja, a ljubavbez zavođenja isto što cvet bez mirisa: Lepo za oko, ali prazno iznutra.