Μια κακή αρχή. Το πρώτο μας emagazine, το πρώτο μας τεύχος, η πρώτη μας αρχή, και ακόμα δεν έκλεισε ο πρώτος μας χρόνος. Ήμασταν σποραδικοί, είχαμε εκλείψεις και εκπλήξεις, προσπαθούσαμε μισά, περνούσαμε πολύ καλά για να γράφουμε, ξεχνούσαμε, δεν είχαμε κουράγιο, βαριόμασταν, δεν ήμασταν έτοιμοι να πάρουμε αυτό το βάρος που οι ίδιοι το ονομάσαμε έτσι. Δε πήγαιναν όλα τέλος πάντων, όπως θα θέλαμε.

Το παρόν τεύχος, αποτελεί το πρώτο από τα επόμενα που πρόκειται να βγουν και συμπεριλαμβάνει όλα εκείνα τα posts που έχουμε κάνει μέχρι τώρα γιατί το καθ’ ένα είναι ξεχωριστό.

ΔεΔείτε το σαν ένα δωράκι από μας για σας, τη σηματοδότηση μιας νέας αρχής, αφού από ‘δω και πέρα δε γράφει μόνο ο Marwan και ο Γιάννης αλλά και η Μαρίτα. Δείτε το, ως τη πρώτη αρχή, που περιλαμβάνει μόνο τα κείμενα του αρχικού πυρήνα του Weem, καθώς αυτό εξαπλώνεται.

Όπως, προανέφερα, έχουμε ένα νέο μέλος στην οικογένειά μας που είναι πρόθυμο να εκφράζεται με το μοναδικό ξεχωριστό του τρόπο. Μεγαλώνοντας την οικογένεια μας, ελπίζουμε σε καλύτερη ανταπόκριση, σε μεγαλύτερη έμπνευση, και σε ποσοτική ποιότητα.

Η Η λογική πίσω από το handbook του Weem είναι η προσομοίωση των posts μας σα να ήταν σε ένα σύγχρονο ημερολόγιο. Γι’ αυτό το λόγο, θα δημοσιεύουμε κάθε 3μηνο ή 4μηνο από ένα, δείχνοντας συλλογικά τη δουλειά που έχουμε κάνει.

Πέρα απ’ αυτά, θα ήθελα να ευχαριστήσω προσωπικά τον Αναστάση, τη Νάντα και την Αριάδνη για ορισμένες από τις φωτογραφίες που μας επέτρεψαν να χρησιμοποιήσουμε σε κάποια posts και ως εκ τούτου βρίσκονται εδώ.ΕΕλπίζω να σας αρέσει η δουλειά που πρόκειται να δείτε, αν τα ‘χετε διαβάσει ξέρετε ήδη τι να περιμένετε, αλλά όσοι έρχεστε πρώτη φορά, αξίζει μια προσεχτική ματιά.

Εδώ, θέλω να ευχαριστήσω τον Marwan. Δε θα πω πολλά. Έτυχε να είναι εκεί μια φορά, όταν πραγματικά χρειάστηκα κάποιον, και αυτό με σημάδεψε. Αυτό δε μπορώ να το ξεπληρώσω με τίποτα, σ’ αυτόν και θεώρησα πως αυτό το ταξίδι που ονομάζεται Weem, οποιοδήποτε και αν είναι το τέλος του, έπρεπε να του το προσφέρω και να το κάνουμε μαζί.

Λοιπόν, απολαύστε!

ΓιάΓιάννης.

Ας το πούμε editorial.

Περιεχόμενα.Αυτή είναι η έννοια..............................................................................................................................310/09/11 Μια σκέψη να πιαστείς........................................................................................................421/09/11 Έτυχε.....................................................................................................................................621/09/11 Σαν άρρωτστο όνειρο...........................................................................................................822/09/11 Ερωτήσεις...........................................................................................................................1022/09/11 Ερωτήσεις...........................................................................................................................1028/09/11 Κατί να ξέρεις.....................................................................................................................1228/09/11 Εκεί που..............................................................................................................................1402/10/11 Ετών 19...............................................................................................................................1608/10/11 08/10/11 Το βάθος της ρηχότητας.....................................................................................................1816/10/11 Η αντίθεση των αντιφάσεων..............................................................................................2223/10/11 Κάνε κάτι............................................................................................................................2430/10/11 Όνειρα................................................................................................................................2606/11/11 Να 06/11/11 Να γελάω............................................................................................................................2813/11/11 Προς το παρόν τραγουδώ..................................................................................................3020/11/11 Στιγμές................................................................................................................................3212/12/11 Excuses of Betrayal.............................................................................................................3525/12/11 Τέ25/12/11 Τέλος πάντων.....................................................................................................................3709/03/12 Νοιάζομαι μάλλον..............................................................................................................3911/03/12 Το κακοφορεμένο μου εγώ.................................................................................................4212/03/12 Είσαι όντως εκλεκτή που αισθάνεσαι, σε μια αναίσθητη εποχή.......................................4513/03/12 07/01/2012.........................................................................................................................48A bit of bio..........................................................................................................................................50A bit of bio..........................................................................................................................................50

Οκ, να το πάρουμε από την αρχή. Τι είναι το Weem; Τι θέλει να εκφράσει; Και γιατί υπάρχει;

Το Weem είναι ένα blog συναισθημάτων, το οποίο εκφράζεται μέσω του γραπτού λόγου και των οπτικών επικοινωνιών.

Αυτό που θέλει να καταφέρει είναι η εξωτερίκευση των συναισθημάτων με οποιοδήποτε τρόπο, από οποιαδήποτε ψυχοσωματική αφορμή.

Ο Ο λόγος που έχει γίνει αυτό το εγχείρημα είναι απλός. Δυο άτομα πίσω, τον Αύγουστο του 2011, ένοιωθαν πολύ άσχημα για όλα αυτά που στους συνέβεναν στη «ζωή» και το ‘ριξαν στο γράψιμο. Αυτό όμως δε τους έκανε συγγραφείς! Τους βοήθησε απλά να εκτονωθούν από τη ψυχολογική τους πίεση. Γράφοντας χωρίς ενδοιασμούς, ένοιωθαν ότι μιλάμε ανοιχτά σ’ αυτούς που δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε. Ο λόγος μας άρχισε να γίνεται ξεκάθαρος, με καθολικό σκοπό.

ΤΤο όραμα του Weem είναι η συνέχεια του blog και η επέκταση του σε άλλα είδη μορφής τέχνης. Ο μελλοντικός ιδανικός σκοπός για το Weem είναι η ύπαρξη αυτού, ως τη καλύτερη ψηφιακή πλατφόρμα τέχνης στην Ελλάδα, προβάλλοντας τους καλλιτέχνες, ασχέτως της κατηγορίας τους (φωτογραφία, μόδα, ζωγραφική, πεζογραφία, ποίηση, αρχιτεκτονική, διακόσμηση, κλπ), στη κοινότητα που το ίδιο το Weem θα έχει δημιουργήσει, εκμεταλλευόμενο την εμπειρία του για τον υπόλοιπο διαδικτυακό κόσμο.

Αυτή είναι η έννοια.

3

19/09/11

4

5

Γράφουμε κι απόψε για να μην μένουμε στα λόγιαΠριν λίγο καιρό πούλησες ό, τι σου χάρισαν για να διεκδικήσεις λίγη αγάπη ενός κόσμου που ίσως δεν είναι για σένα.Μα κατάφερες πολλά, έμαθες πολλά, έδωσες πολλά, κέρδισες γέλια, ακούμπησες την ευτυχία και δεν το είχες καταλάβει, είπες ψέματα πολλά, φέρθηκες άδικα, κυνήγησες πονηρά, μίλησες ανώριμα, μπήκες στα μονοπάτια των αισθημάτων που κορόιδευες. ΆδιΆδικα όμως μόνο η αποτυχία σε κάνει να νιώθεις.Κέρδισες ανθρώπους που δεν πίστευες ποτέ πως μπορείς να κερδίσεις και είπες για εκείνους μόνο «εδώ θα μείνω και δεν θα φύγω ποτέ». Ειρωνικά όμως έφυγαν αυτοί.Τώρα τα προβλήματα στέκονται απέναντι σου. Η ισχύ τους όμως ανίσχυρη φαίνεται για να σε καταβάλει όπως τότε. Μα δεν Μα δεν παύουν να στέκονται μπροστά σου, ολόγυμνα σαν μια απόδειξη δευτέρας εμπιστοσύνης. Σου ζητούν ξανά ειλικρίνεια, σου χαμογελάν και η ειρωνεία λείπει. Μάλλον. Συζητούν μαζί σου γιατί απλά έδωσες το δικαίωμα της συγχώρεσης. Τώρα τα προβλήματα στέκονται απέναντι σου. Η ισχύ τους όμως, ανίσχυρη παραμένει στη δύναμη της απογοήτευσης σου.ΟΟλόγυμνα στέκονται στα μάτια σου και εσύ απλά τους δείχνεις οίκτο. Σε εμπιστεύονται και σου ζητούν βοήθεια κι όπως υποσχέθηκες τους λες «εδώ θα μείνω και δεν θα φύγω ποτέ». Σου χαμογελάν και χαμογελάς ευγενικά ενώ ξέρεις την ειρωνεία που μπορεί να κρύβουν. Συζητάς μαζί τους γιατί όλα έχουν γίνει κυνικά. Πανέμορφο συναίσθημα.Αυτοί όμως οι άνθρωποι που λέγονται προβλήματα είναι δικοί σου αυτή τη φορά. Και το πιστεύεις όπως τους άφησες να το πιστέψουν. Μα τώρα κάθε κίνηση απλή μπορεί να κρύβει ξανά από πίσω μια απλή ζωή. ΑπΑπλά κοιτάς χωρίς να βλέπεις ενώ ακόμη θυμάσαι, ξεχνάς και ξέρεις. Η ανιδιοτέλεια, άμυνα σου.Έτσι λοιπόν μετά από πολλά χαμένα όνειρα, χαμένους ανθρώπους (με κάθε έννοια), μετά από προδοσίες, πάθη, απογοητεύσεις, ψέματα, αλήθειες και ό, τι σε χτύπησε άδικα και ανελέητα βλέπεις ότι έχεις κάτι να πιαστείς: μια ξαφνική, περαστική, φαντασιώδη, παρορμητική και παράλογη σκέψη. Κρατήσου.

Μια σκέψη να πιαστείς.

21/09/11

6

7

Και ξυπνάς όπως κάθε πρωί, που άλλοι το ονομάζουν μεσημέρι και βλέπεις ό, τι άφησες απ’ το προηγούμενο βράδυ να είναι ακόμη εκεί και να σε ενοχλεί.Στις καθιερωμένες σου κινήσεις όμως συνάντησες κάτι που σε έκανε να σκεφτείς αλλιώς σήμερα.Τραγούδι έτυχε να είναι.Κι αυτά που σε ενοχλούν σήμερα, δες λίγο, εσύ τα άφησες το προηγούμενο βράδυ.Κάποιος που δεν σε ξέρει σου φωνάζει αισιοδοξίες.Και τις ακούς. Ή μάλλον τις νιώθεις.Γιατί όΓιατί όντως κανείς άλλoς πέρα από ‘σένα δεν μπορεί να πει και να κάνει αυτά που εσύ θες να ακούσεις και να νιώσεις τώρα.Τώρα όμως.Όχι αύριο ή κάποτε.Θα υπάρξουν και καλύτερες μέρες που οι άλλοι τις ονομάζουν τέλειες.Μα είναι όμορφα και τώρα και σίγουρα καλύτερα από πριν.Και μια επιλογή είναι πάντα το μηδέν.ΞεΞεκίνα τώρα λοιπόν.Καλημέρα.

Έτυχε.

21/09/11

8

9

Σαν άρρωστο όνειρο ήταν.Σαν τα όνειρα που βλέπεις και σε κάνουν να ξυπνάς πνιγμένος στον ιδρώτα.Σαν τα όνειρα που σε βάζουν μεταξύ ξύπνιου και ύπνου και πάλι σε αφήνουν κοιμισμένο.Σαν τα όνειρα που άφησαν τα άγχη μιας δύσκολης μέρας, της πιο δύσκολης.Και εσύ μία να κοιμάσαι δίπλα μου και μία όχι.Και να σ’ Και να σ’ αγαπώ σα να σ’ αγαπάω όπως αγαπάνε.Και να σ’ ακολουθώ.Και να προσπαθώ.Και τότε να ξυπνώ.Όταν πια η καρδιά μου δεν αντέχει τους ίδιους της τους παλμούςκαι τα σεντόνια είναι βρεγμένα από δάκρυα ίσωςΣαν άρρωστο όνειρο ήταν.Ξύπνησα Ξύπνησα και τίποτα δεν άλλαξε.Μα τώρα έχω κάτι να πιαστώ.

Σαν άρρωστο όνειρο.

10

22/09/11

11

Σε ρωτώ. Πού είσαι;Σε ‘σένα μιλάω.Γιατί αργείς να φανείς; Περιμένω αρκετό καιρό.Μου λένε ότι είσαι εδώ μα δε βλέπω κάποια ψυχή.Ποιος εγωισμός σε κρατά μακριά μου;Πόσο μικρός είμαι για ‘σένα;Σου μΣου μιλάω.Περιμένεις να μεγαλώσω.Δεν καταλαβαίνεις;Θέλω να ζήσω μαζί σου και όχι να πεθάνω δίπλα σου.Δεν με ξέρεις καν. πως με κρίνεις έτσι;Μη μ’ αφήνεις για έρωτες να γράφω στο χαρτί.Μ’ ακούς; Σου μιλάω.Τι σε Τι σε κρατάει μακριά από τον κόσμο μου;Κάποιοι είπαν πως σε βρήκαν.Είναι αστείο.Σε φώναζαν αδελφή ψυχή.Πώς θες να σε φωνάξω για να με ακούσεις;Με τι όνομα να σε ψάξω τελικά;Τελειώνουν οι ερωτήσεις και δεν απαντάς…ΜήΜήπως θέλεις βοήθεια;Σε ‘σένα μιλάω.Γιατί δεν σηκώνεις το βλέμμα;Όλοι κοιτάνε κάτω.τώρα και εσύ.τώρα και εγώ.τώρα και οι δυο μας.Μια ανΜια ανάγνωση θα είναι ευτυχία από τα χείλη σου.Σε ‘σένα μιλάω.. Μ’ ακούς;

Ερωτήσεις.

28/09/11

12

13

Αν καταλαβαίνεις κάποιον όμορφο άνθρωποείναι μόνο όταν γελάει,μα δεν μπορώ να γράψω γι’ αυτό.

Ακούω μουσικήγια να μην βάζω τις φωνές σας,μα δεν μπορώ να μιλήσω γι’ αυτό.

ΕΕίχα όνειρα εγώ,μα δεν μπορώ να τα σκέφτομαι πια.

Τώρα το όνειρο είσαι εσύ,πάντα θα είσαι εφιάλτης όμως.

Έβλεπα όνειρα εγώ,τώρα μόνο εσένα βλέπω.

Πάντα ο εφιάλτης θα είσαι εσύ,ππάντα όμως θα σε ονειρεύομαι.

Ζούσα όνειρα εγώ,τώρα ζω με ‘σένα,για ‘σένα;

Σήμερα είσαι η χειρότερη αλήθεια.Αλλά κρύβεσαι πίσω από το πιο όμορφο μου ψέμα.Μακάρι αυτό να ήταν αλλιώς.ΤΤότε θα μπορούσα κι εγώ να μοιράζομαι.

Είναι άδικο.Είναι άδικο που ξέρω τι νιώθω.

Είναι άδικο που ξέρω τι νιώθω και δε με αφήνουν.Είναι άδικο που ξέρω τι νιώθω και δε με αφήνουν να στο πω.

Απλά θα ήθελα να ξέρεις την αλήθεια.Δε θα ήταν δίκαιο αυτό;

Αν εΑν είναι κάποιος άνθρωπος όμορφοςτο καταλαβαίνεις μόνο όταν γελάει,

όπως και εσύ.

Βάζω μουσικήγια να μην ακούω τις φωνές τους,

όταν σου πω την αλήθεια.

Γι’ αυτά μπορώ να γράψω.Να μΝα μιλήσω δεν μπορώ.

Δεν περιμένω να μου πεις τίποτα.Άλλωστε αυτό δεν είναι ανιδιοτέλεια;

Κάτι να ξέρεις.

28/09/11

14

Αυτός είναι ο κόσμος μου.Εκεί που φαντάζομαι το όνειρο μουκαι ξέρω πως δεν το ζω.

Αυτός είναι ο κόσμος μου.Εκεί που είμαι μόνος μουκαι λυπάμαι για όλους και για κανέναν.

ΑυΑυτός είναι ο κόσμος μου.Εκεί που δεν υπάρχουν πρέπει, θέλω κι ονειρεύομαιμα μόνο κουράστηκα.

Αυτός είναι ο κόσμος μου.Εκεί που με δάκρυα κοιτάω τον εαυτό μουκαι δεν περιμένω κάτι να αλλάξει.

Αυτός είναι ο κόσμος μου.ΕΕκεί που κλείνομαι στο παρόνχωρίς να ελπίζω στο μέλλον.

Αυτός είναι ο κόσμος μου.Εκεί που τα παράτησακαι δεν συνεχίζω.

Αυτός είναι ο κόσμος μου.Εκεί που δεν ελπίζω τίποταμμα φοβάμαι πολλά.

Αυτός είναι ο κόσμος μου.Εκεί που πρόδωσα ό, τι πίστεψακαι δεν με ενδιαφέρει.

15

Αυτός είναι ο κόσμος μουΕκεί που ένα ψέμα κρύβει πολλά

και είναι φανερό μυστικό.

Αυτός είναι ο κόσμος μου.Εκεί που για ήθος έψαχνα

και δεν ήταν για ‘μένα.

ΑυΑυτός είναι ο κόσμος μου.Εκεί που πίστη αναζήτησα

και απιστία έδωσα.

Αυτός είναι ο κόσμος μου.Εκεί που όλα είναι φωτιά

και εγώ κρυώνω.

Αυτός είναι ο κόσμος μου.ΕΕκεί που με λένε δυνατόμα χάνω κάθε δύναμη.

Αυτός είναι ο κόσμος μου.Εκεί που η θλίψη δε μ’ ενοχλεί

μα η ελπίδα με πληγώνει.

Αυτός είναι ο κόσμος μου.Εκεί που κάτι γράφω στο χαρτίκκαι τίποτα δε μένει στην ψυχή.

Αυτός είναι ο κόσμος μου.Εκεί που κάτι ακούω για ωραίο

και με ναρκώνει σε σκέψεις θλιβερές.

Αυτός είναι ο κόσμος μου.Εκεί που κάθε ανάσα μου είναι σημαντική

μα ατελείωτη.

Εκεί που.

16

02/10/11

Τέλειωσαν οι ευχές για σήμερα.Οι ευχές της πιο περαστικής ημέρας.Οι ευχές τους που δεν πιάσανε και σήμερα.

Σου εύχονται να παραμείνεις ευτυχισμένος;Γιατί φαίνεσαι ευτυχισμένος ψεύτη;Γιατί όλοι βλέπουν μια ειλικρινή εικόνα ψεύτη;Γιατί φΓιατί φταις εσύ ενώ σου φταίνε ψεύτη;

Τελείωσαν οι αντοχές για σήμερα.Οι αντοχές της πιο δικής σου μέρας.Οι αντοχές που δεν πιάσανε ούτε σήμερα.

Σου εύχονται να χαμογελάς;Γιατί φαίνεσαι θλιμμένος;Γιατί όλοι βλέπουν μια ειλικρινή εικόνα ψεύτη;Γιατί σου φΓιατί σου φταίνε ενώ φταις;

Πέρα απ’ αυτάη παρουσία μου στην απουσία σου δεσπόζει.

Ετών 19.

17

08/10/11

18

Οι ημέρες μαζεύουν. Το ξέρουμε. λες και είμαστε αρρωστημένα-κολλημένα άτομα που δε μπορούν να ορίσουν το είναι τους.

ΆΆλλοι το λένε μοίρα, άλλοι πεπρωμένο, άλλοι θεό, άλλοι τύχη και άλλοι ζωή. Εγώ, το λέω ασυμβίβαστα μεταξύ τους γεγονότα. Όποια μορφή και να έχουν αυτά, πάντα θα έχουν το λιγότερο 5 πρόσωπα και το πολύ τεθλασμένη προσωπικότητα. Ορισμένες φορές όλα αυτά που λέγονται καταντάνε να είναι τόσο κιτς που από την υπερβολή και μόνο πεθαίνεις. Σχεδόν το να μιλάς έξω από τις γραμμές και τους κανόνες έχει γίνει μόδα. Το χειρότερο βέβαια είναι, πως κανείς δε την ακολουθεί! Πολύ «πρεπεισμός» ρε παιδί μου. Απλά όταν κάνεις αυτό που θες μάλλον θεωρείται «ξεμπρόστιασμα» του εαυτού σου. Οι λιγότεροι που το κάνουν και οι ελάχιστοι που το κακαταφέρνουν δεν έχουν κόμπλεξ. Οι υπόλοιποι κοιτάνε με το δάχτυλο στο στόμα λέγοντας. Πω δες τον τυχερό-πούστη καριόλη τα κατάφερε ή whatevah.

Πάντως…

Πόσο γαμημένα δεδομένα τα θεωρούμε όλα, πόσο! Από τα αγαθά, υλικά-πνευματικά, τους ανθρώπους, μέχρι και τον χρόνο. Ο χρόνος καταρχάς, είναι ο πιο πούστης της υπόθεσης. Αυτό γιατί ο ίδιος είναι απεριόριστος. Ο χρόνος ΜΑΣ όμως είναι περιορισμένος. Απλά εμείς νομίζουμε πως πρέπει να τον χειριζόμαστε απεριόριστα ενώ αυτός, μας συμφέρει να λέμε, περιορισμένα. Βέβαια δε ξέρω τι είναι πιο μάταιο… να προσπαθείς να ανατρέψεις το χρόνο ή τις αποφάσεις ενός ανθρώπου? Ή το ένα σε σχέση με το άλλο?

Για να θες να αναΓια να θες να ανατρέψεις όμως κάτι, οτιδήποτε και αν είναι αυτό τότε μάλλον σε τρώει το μαράζι για κάτι που πέρασες, έγινε κάτι λάθος ή δε συνέβη όπως θα έπρεπε και για να μη φανεί η αδυναμία στη έπειτα δεδομένη στιγμή απλά θες να το αλλάξεις. Λένε, μάλλον λέει ο Νίτσε «ο, τι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό». Ναι έχει γίνει καραμέλα αυτό ακόμα και στον πιο άσχετο, όχι να μη μορφωθεί ο κόσμος αλλά ρε φίλε δε γίνετε να το χουν δεχτεί όλοι έτσι τσακ μπαμ και αμέσως να το ενστερνίζονται! Εγώ ας πούμε γιατί δε το καταλαβαίνω? Γιατί δε καταλαβαίνω τη φράση, τόσο για τον π***ο μυαλό έχω? Κατ αρχάς, το όλο θέμα είναι να σε κάνει πιο δυνατό? Δηλαδή απ’ ότι πεότι περνάς εκείνη τη στιγμή το θέμα είναι να μπορείς απλά την επομένη φορά που θα σου συμβεί κάτι παρόμοιο να το προσπεράσεις με αξιοζήλευτη αδιαφορία ή έστω με ελάχιστα στίγματα? Δεν είναι να βρεις τι σκατά φταίει τι γίνετε και… όλα τα υπόλοιπα?

19

Το βάθος της ρηχότητας.

20

Έπειτα, το γεγονός ότι «δε σε σκοτώνει» δε σε κάνει πιο δυνατό ούτε ότι απαραίτητα νίκησες. Μπορεί να πηρές εμπειρία μεν, αλλά σίγουρα δε νίκησες. Βεβαία ούτε έχασες γιατί αν έχανες όπως προφανώς ισχυρίζεται το ρητό, απλά θα σε σκότωνε –προφανώς πνευματικά. Απλά μας συμφέρει να λέμε πάντα αυτή τη φράση. Αυτό νομίζω εγώ.

Όσο για Όσο για το τι είναι αλήθεια και πως δρουν αυτές στο άτομο μας όταν λέγονται, δεν είναι οδυνηρή η ποσότητα αυτών ή το πόσο πονάει η κάθε μια ξεχωριστά, αλλά το πόσα έχεις συνειδητοποιήσει και ποσά έχουν αλλάξει για τη πάρτη σου και αναθεωρείς μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Αυτό πονάει. Βεβαία, θα προτιμούσα να χρησιμοποιώ τον όρο ειλικρινές, γιατί θεωρώ την αλήθεια ως αντικειμενικότητα, και αν λάβουμε υπ’ όψη μας ότι 1) δεν υπάρχει αντικειμενικότητα και 2) η αντικειμενικότητα είναι το σύνολο των περισσότερων υποκειμενικών απόψεων μέσα σε ένα κοινωνικό σύνολο, οπότε ίσως να μην είναι και τόσο αντικειμενικό, η λέξη ειλικρίνεια φαντάζει υπέροχη γιατί φαυπέροχη γιατί φανερώνει τουλάχιστον τι ισχύει για μένα.

Πάντως όλοι είμαστε μικροί Δον Κιχώτες. Στη περίπτωση αυτού του ήρωα υπερίσχυε η άγνοια. Τι καλύτερο από την άγνοια και την εν τέλει αδιαφορία. Ε να μη σου καίγεται καρφί για τίποτα. Ούτε ποιος πεθαίνει, ούτε ποιος σε παρακαλάει, ούτε να τα πας καλά στη σχολή/δουλεία, ούτε ποια γκόμενα – γκόμενος σε κυνηγάει, τίποτα, -τίποτα. Εσύ και μόνο εσύ και για το κωλαράκο σου.ΟΜΩΣ!Τυχαίνει να είμαστε τόσο μοναχικά όσο και κοινωνικά πλάσματα. Άλλος λίγο και άλλος πολύ, άλλος με καταθλιπτικές τάσεις, άλλος με χιούμορ, άλλος ρομαντικός, άλλος σοβαρός, άλλος χαζός, άλλος καλοκάγαθος, άλλος επιθετικός, άλλος μονόχνοτος…γάμησε τα γενικότερα όλα τα επίθετα της γλώσσας μας όπως και το σύμπλεγμα αυτών.

ΑπΑπλά ας μην είναι όλα δεδομένα ρε γαμωτη μου. Εγώ για μένα μιλάω. Εσύ κάνε ότι θες. Περνάς καλά μ’ αυτά που έχεις? Καλώς! Φρόντισε να τα διατηρήσεις, να μη τα κάνεις ένα με το βούρκο. Δωσ’ τους σπίθα δωσ’ τους φωτιά! Κάνε κάτι να μην είσαι πλαδαρά καθήμενος στο θρόνο της φαινομενικής σιγουριάς σου. Δε περνάς καλά? Άλλαξε το! Μόνο εσύ ξέρεις πως! Λυπάμαι που αυτή είναι η περίπτωση, δεν υπάρχουν ούτε μοτίβα ούτε στάνταρ πράγματα. Έχεις ένα γαμημένο καμβά και ζωγράφισε. Μη θεωρείς πως ότι έγινε δε ξεγίνετε, όχι! Οι επιλογές μας μπορεί να είναι μονοπάτια, αλλά αυτά δεν είναι παράλληλα ώστε να μη τέμνονται! Αφού εμείς χαράζουμε τη ποπορεία μας, εμείς οδηγούμε και το μονοπάτι μας. Μπορούμε να κάνουμε κύκλους, σταθμούς, ζιγκ ζαγκ, ότι σκατά θέλουμε.

21

Ρε παιδί μου πώς να στο πω αλλιώς. Θα πεθάνουμε κάποια στιγμή δε θα πεθάνουμε? Ε λοιπόν. Τη ζωή ζήσε τη. Τη λένε και ζωή τρομάρα της. Ξέρω έχει ατέλειες, έχει κλάματα, έχει θανάτους, έχει πίκρες έχει, έχει πολλά έχει. Πες μου όμως κάτι που επινόησε ο άνθρωπος και δεν έχει ατέλειες? Γιατί για να κάνεις κάτι πρέπει να βρεις το νόημα. Αν δε δώσεις νόημα εξ αρχής στο μοτίβο της ζωής που θες να κάνεις, ότι και να λέμε, ότι και να έχει ανακαλυφθεί ότι και να έχει ειπωθεί είναι απλά μια λευκή σελίδα. Χμμ, δες στο σαν ένα τίτλο βιβλίου που λέγετε Ζωή και μέσα έχει όοοοοοοολες τις ιστορίες του καθενός. Αλλουνού παίζει να είναι μια παράγραφος, αλλουνού 800 σεσελίδες και αλλουνού μόνο δύο λέξεις (αυτό πάει κυρίως στα μωρά μου πέθαναν σχετικά νωρίς δλδ: γεννήθηκαν-πέθαναν)

Από την άλλη όμως έχει και χαρές. Πω δε μπορώ να ξεχάσω ας πούμε τη μυρωδιά από το γιασεμί, τη ρίγανη όταν τη μαζεύω από το χωριό, τα παπουτσάκια που μαγείρεψε σήμερα η μάνα μου, τις τηγανητές πατάτες να λιώνουν μες το στόμα μου, την αγκαλιά των φίλων μου και οκ… κάποιας κοπελιάς, της ματάρες της, το χαμόγελό της, τη μύτουλα της, τα φιλιά της, τις συζητήσεις μας, πω τον ξάστερο ουρανό στο χωριό μου, τις στιγμές που έκλεβα τα κεφτεδάκια από τη γιαγιά μου πιτσιρίκι, πωω τις φακές εκείνο το πρωί με το αεράκι να με χτυπάει, τη πρώωωωωτη φορά που πήγα σε κωλόμπαρο, τη πρώτη φορά που πόνεσα στο ninjutsu, τον φόβο όταν χαθήκαμε με τον Άκη Άκη και νομίζαμε ότι πηγαίναμε Αθήνα με το αμάξι του χαχαχα, τις διακοπές που κάναμε ότι μαλακία μας κατέβαινε, το καρδιοχτύπι μέχρι να απαντήσει το αμόρε στο μήνυμα, οι πρώτες στιγμές του φλερτ που αναρωτιέσαι «τώρα τι γίνετε εδώ, γουστάρει ή θα φάμε τη παπάρα?» , πωω χαχαχα όταν με ‘γλειψε για πρώτη φορά ο σκύλος της Μαριμαρ στη μουσούδα, ίου σάλια, πολλά σάλια, οι στιγμές που “φιλοσοφούσα”, οι στιγμές που ήμουν μόνος, οι στιγμές που μου έλειπαν άνθρωποι, όλες εκείνες οι μέρες και τα βράδια που έκανα σα μαλακισμένο εργασίες και η ικανοποίηση μου παίρνοντας τους βαθμούς, η επικοινωνία με τους ανθρώπους, η στιγμή που….που….πωω κουραστικά να γράφω ουφ..κατάλαβες το point μου… .απλά που να σε πάρει ευχή χαμογέλα. Έχεις ωραίο χαμόγελο και το ξέρεις και αν δε το ξέρεις εσύ το ξέρω εγώ και στο λέω.

Απλά βγάλ’ το από μέσα σου. Ξέρω τι περνάς. Ή τουλάχιστον πες το σε άτομα που εμπιστεύεσαι. Αν είμαι ένα από αυτά, είμαι εδώ.

22

16/10/11

23

Τώρα που χάνω το νόημα και βρίσκω εσέναθα μιλήσω απλά, για να με καταλάβεις.Αλήθειες να θυμάσαι.Δεν έχω και πολλά να κρύψω.

Μου αρκεί που ακούω τη φωνή σου.Να ξέρω ότι είσαι καλά.ΤΤόσο αληθινά.

Μου αρκεί να σε έχω κοντά μου.Να σε βλέπω καλά.Τόσο απλά.

Μου αρκεί να μου δίνεις σημασία.Με τον τρόπο σου.Τόσο ταπεινωτικά.

Μου αρΜου αρκεί να περνάς καλά.Να γελάς και να σε ακούω.Τόσο ήσυχα.

Δεν σε αγγίζω.Το θέλω.Δεν σε αγκαλιάζω.Το χρειάζομαιΔεν σε φΔεν σε φιλώ.Το ονειρεύομαι.Σου αξίζω.Δεν μπορώ να το πιστέψω.

Μου αρκεί να σε σέβομαι.Όπως με σέβεσαι και δεν με αφήνεις να

πέσω.Τόσο ευγενικά.

Δεν σε ονομάζω ακόμη.Ίσως είναι νωρίς σήμερα.

Αύριο Αύριο πάντως θα είμαι πάντα δίπλα σου.

Δε θέλω αντάλλαγμα.Θα ήταν ευτυχία.

Δυο ευχές μονάχα.Θέλω να βλέπω τα μάτια σου όταν γελάς.Θέλω τα χείλη σου να μ’ ακουμπούν όταν

ονειρεύομαι.ΘέΘέλω το σώμα σου να νιώθω όταν μ’

αγκαλιάζεις τόσο αθώα.

Η αντίθεση των αντιφάσεων.

24

23/10/11

Κάνε κάτι.Κυνικά ελεύθεροςμε δεσμά τα συναισθήματαμε δικαίωμα τον έρωταμε τύραννο εσέναμε λυτρωτή εσένα

Τυπικά ελεύθεροςμε με αγάπη φιλικήμε πίστη αδελφικήμε έρωτα εσέναμε φίλο κανένα

Σχετικά ελεύθεροςμε φύση εικονικήμε κρίση λογικήμε με κοινωνίαμε αγάπη κρυφήμε αγάπη αληθινή

Λογικά ελεύθεροςμε ‘σέναγια ‘σέναχωρίς εσένα.

Σε παρακαλώΑγάπησε μεΜίσησε μεΛάτρεψε μεΣκότωσε με

Σε παρακαλώΌΌ, τι θέλεις

Δεν αντέχω κι άλλη ψεύτικη ελευθερίαΆσε με ζωντανό αν μ’ αγαπάς

Σκότωσε με αν το θεςΑρκεί να θυμηθώ τα παιδικά μου όνειρα ελεύθερος

ξανάΝα τα υμνήσω πάλι στα χαρτιά

ΜΜην μ’ αφήνεις στον αέραδεν κρυώνω πια

25

30/10/11

26

27

Έτσι λοιπόν απόψεγυρνάω στον κόσμο τον αληθινόεκεί που τα όνειρα για άλλη μια φορά δεν γίνονται αληθινάεκεί που τα όνειρα συμβαίνουν γιατί δεν τα περιμένειςΈχουν εγωισμό. Αλήθεια λέωΚι αυτά θέλουν να ξεχωρίσουν, εκπλήσσοντας σελες λες και δεν ξέρουν ότι πάντα είναι αληθινά ποθητά.Μόνο να μας παιδεύουν θέλουν. Το μόνο αληθινό

Έτσι λοιπόν απόψε,η αλήθεια τους είναι η ελπίδα που με κρατάει στο όνειροΈτσι τα τιθασεύω και κλέβω λίγη από τη χαρά τουςΠολύ λίγη. δεν φτάνει την ευτυχία που θα μου δώσουν όταν το αποφασίσουνΕίναι η χαρά που με κάνει να τα πιστεύω και να τα κυνηγάωΕίΕίμαι ευγνώμων

Αλήθεια λέωΕγώ έτυχε να τα λέω όνειραΆλλοι καλύτερα προσδοκίεςΣτόχοι…Σκοποί… όπου και καταλήγουμεΕίναι όλα όμως όνειρα…για πγια πολλούς άπιαστα…αυτοί κοιμούνται βέβαια..Οι ξύπνιοι τα βλέπουν συνήθωςΚαι τα όνειρα το ξέρουν και τους φοβούνται

Μήπως τελικά να λέμε πιο συχνά καλημέρα απ’ όσο λέμε καληνύχτα;

Όνειρα.

06/11/11

28

29

Να γελάω.-Ξέρεις τι μου λείπει;-Τι;-Να γελάω ξανά δυνατά.

Θέλω να μου κοπεί η ανάσα από το γέλιο.Θέλω να κλάψω απ’ τα γέλια λες και κλαίω στ’ αλήθεια.ΘέΘέλω να νιώσω την πίεση μου να ανεβαίνει απ’ τα γέλια.Θέλω να γελάσω δυνατά και να μην μπορώ να σταματήσω.Θέλω να νομίζω ότι θα πάθω κάτι απ’ τα γέλια.Θέλω να νιώσω το αίμα να ανεβαίνει στο κεφάλι μου απ’ τα γέλια.ΘέΘέλω να κοκκινίσω απ’ τα γέλια.Θέλω να πονέσω,από τα γέλια όμως.Όχι επειδή με πονάς.

Θέλω να με κάνεις να γελάσω έτσι.Μπορείς;Όποιος κι αν είσαι.

ΑπΑπλά να γελάσω ξανά. Δυνατά κι ασταμάτητα.Ξέρεις περνούσαμε καλά.

30

13/11/11

Προς το παρόν τραγουδώ.Και η μουσικήδίνει στα λόγια πνοήγίνονται ήχοιπου χορεύουν με τις νότες.

Και η μουσικήδίνει στα συναισθήματα έκφρασηγίνονται καρδιέςγίνονται καρδιέςπου χτυπάνε στο ρυθμό της.

Και η μουσικήδίνει στις ιδέες ευκαιρίεςγίνονται θρησκείεςπου προσκυνάν στο πεντάγραμμο.

Και η μουσικήδίνει στις ψυχές αλήθειαδίνει στις ψυχές αλήθειαγίνονται ζωέςπου τραγουδούν για πάντα.

Και η μουσικήδίνει στις μάζες μορφήγίνονται αρμονίεςπου ηρεμούν τα όργανα.

Και η μουσικήΚαι η μουσικήδίνει στους ανθρώπους έμπνευσηγίνονται καλλιτέχνεςπου τη θυμούνται κλαίγοντας.

Και η μουσικήδίνει στις τέχνες αγάπη

γίνονται έρωτεςπου αγαπούν τις τέχνες

Και εγώδίνω στη μουσική πίστη

γίνομαι δούλος τηςγίνομαι δούλος τηςπου θα της γράφω στίχους

Μα τι να πω μ’ ένα τραγούδι;δεν ξέρω ακόμη

Τι να πω μ’ ένα τραγούδιόταν χάνω τα λόγια μου στη μελωδία;

Τι να πω μ’ ένα τραγούδιπου οι λέξεις μου δε φτάνουν το ρυθμό του;που οι λέξεις μου δε φτάνουν το ρυθμό του;

Τι να πω μ’ ένα τραγούδιπου οι ιδέες μου χάνουνε τις νότες;

Είναι τόσα πολλά

Δεν φτάνω ακόμη

Κάτι όμως θα βρω να κάνωπρος το παρόν,

συγνώμη.συγνώμη.31

32

20/11/11

33

10 λεπτά αδυναμίαΞεκινάμε10 λεπτά αισιοδοξία20 λεπτά χαμένα20 λεπτά χαρά

20 λεπτά απογοήτευση20 λεπτά θλίψη20 λεπτά θλίψη10 λεπτά χαμένα10 λεπτάΚουράγιο

Αμέτρητα λεπτά όνειρα2 λεπτάΕπιστρέφω18 λεπτά ευτυχία18 λεπτά ευτυχία20 λεπτά φόβος10 λεπτά μόνος10 λεπτά χαμένα

30 λεπτά σε μισώ30 λεπτά σ’ αγαπώΤίποτα χαμένο

23 λεπτά προθεσμία23 λεπτά προθεσμία7 λεπτά τύχη9 λεπτά για ‘μένα11 λεπτά ατυχία10 λεπτά χαμέναΤι σύμπτωση..

30 λεπτά σ’ αγαπώ

30 λεπτά σε μισώΚάτι χάνεται

40 λεπτά θυμός20 λεπτά ύβρεις

Πολλά χαμένα όνειρα

12 λεπτά μόνοΠρολαβαίνωΠρολαβαίνω

8 λεπτά χαμένα40 λεπτά είναι αρκετά

3 λεπτά θάνατος57 λεπτά θρήνος

Κάτι χάθηκε, κάποιος..

60 λεπτά έρωταςΝομίζω αρκούνΝομίζω αρκούν

40 λεπτά κερδισμέναΤι σύμπτωση.

20 λεπτά χαμένα3 λεπτά ηδονή

17 λεπτά πάθος10 λεπτά όμορφα

30 λεπτά για τον έρωτα πιο πάνω30 λεπτά για τον έρωτα πιο πάνω

Δε χάθηκε κάτι

Είμαστε στα μισάΥπομονή

60 λεπτά μουσικήΠερισσότερη μουσική

50 λεπτά χαμέναΠάμε ξανά

10 λεπτά χαμένα

Έχασα26 λεπτά ευτυχία26 λεπτά ευτυχία

4 λεπτά θυμός10 λεπτά χαμένα

20 λεπτά κερδισμέναΚέρδισα

5 λεπτά έλειψαΓιατί;

55 λεπτά χαμένα55 λεπτά χαμένα6 λεπτά διαφορά54 λεπτά χαμένα

Έπαιξα όμως, θα πουν πολλοί5 λεπτά σε μισώ

10 λεπτά σε μισώ15 λεπτά σε μισώ20 λεπτά σε μισώ20 λεπτά σε μισώ

10 λεπτά σ’ αγαπώ

ΠραγματικάΤι προβλέψιμο

5 λεπτά σ’ αγαπώ10 λεπτά σ’ αγαπώ15 λεπτά σ’ αγαπώ

Στιγμές.

20 λεπτά σ’ αγαπώ10 λεπτά σε μισώΒαρέθηκα

Τουλάχιστον δε χάθηκε τίποτα

Όνειρα πολλά σου εύχομαι10 λεπτά για τώρα10 λεπτά για μετά10 λεπτά για μετά40 λεπτά χαμένα

Πώς περνάει η ώρα;Θα σοβαρευτώ

Θέλω να πεθάνω στην ώραΘέλω να έχουμε την ίδια ώρα

Τρέλα;

Εγώ λέω ειρωνείαΕγώ λέω ειρωνεία

60 λεπτά σίγουρα

Κανονικά ξανάΠέρασε η κρίση

10 λεπτά,Θα είμαι εκείΤώρα φεύγω55 λεπτά για ‘σένα που αγάπησα55 λεπτά για ‘σένα που αγάπησα5 λεπτά έμειναν

34

Βγήκα εκτός χρόνουΤίποτα δε χάθηκε

Σε όποιον αρέσει

Χάθηκε10 λεπτά αδυναμία

Ξεκινάμε

10 λεπτά αισιοδοξία10 λεπτά αισιοδοξία20 λεπτά χαμένα

20 λεπτά χαρά60 λεπτά

Και τώρα αντίστροφα ο χρόνος μετράειΔεν κλέβω

Κρατάω τα αγαπημένα10 λεπτά χαμένα10 λεπτά χαμένα

10 λεπτά κερδισμένα

Πάντα αμέτρητα λεπτά όνειρα3 λεπτά, επιστρέφω στ’ αλήθεια

Κάτι χάθηκε, κάποιος10 λεπτά βαρετά

10 λεπτά σ’ αγάπησαΆλλα 10 εκτός χρόνου σε μίσησαΆλλα 10 εκτός χρόνου σε μίσησα

Τα υπόλοιπα χάρισμα σας

Ειρωνεία νομίζεις;Τρέλα λέω

Βασικά η μιζέρια έτυχε στη μέρα

7 λεπτά της τύχης σας9 λεπτά για ‘μένα1 λεπτό για ‘σένα.

Το μόνο περίπλοκο, Το μόνο περίπλοκο, να πεις σ’ αγαπώμε τον τρόπο σου.

16/12/11

35

36

Then flames burn your face and you cannot put them out with your fake tears anymore.Because you betray them blaming them that they betray you.Your defenses are weak.You are running with the logic but don’t forget the feelings and values.I am talking for me and I am talking for you.Your world now is as you’re waiting for a like or a comment, so ridiculous.So don’t let the things in the air.So don’t let the things in the air.You once felt the consequences but this time won’t be like old times, like then. You won’t be blessed by luck.Then flames burn your face and you cannot put them off with your tears anymore.Yet it’s different.Your tears are original. But are hidden behind reasons.The flames were always there, caused by people who didn’t believe you, when you were most The flames were always there, caused by people who didn’t believe you, when you were most right.You betray them cause your defenses are now stronger.You are running with lies cause no one understands your truth.Yes your world is as you’re waiting for a like or a comment. Now that there are no more excuses.So you were once in the air by their thrust. You felt the consequences of their acts.And this time is like always when you give as you feel to give and you take back the most real, the And this time is like always when you give as you feel to give and you take back the most real, the most beautiful, the greatest disappointment.

Excuses of betrayal.

25/12/11

37

39

09/03/12

40

Νοιάζομαι. Μάλλον.Ναι, γιατί τι είναι λάθος για να πούμε ότι είναι σωστό;

Όλα τόσο χρονικά μη διαθέσιμα, όλα τόσο λάθος. Τα σωστά άτομα, σε τόσο λάθος χρονική στιγμή. Κάρμα is a bitch; ή εμείς θέλουμε να το βλέπουμε έτσι; Καλά το ότι μας συμφέρει, δε το συζητώ, απλά είναι, για μένα ο ορισμός του κρίμα.

Στην αρχή όχι και τόσο ψημένος, μάλλον με περισσότερες επιφυλάξεις, εκείνη δεν έπαιρνε αυτό που θα θελε, τουλάχιστον, πάντα ειλικρινής.

Ω Ω μα πόσο ειλικρινές άτομο. Μπορούσες να το δεις στα μάτια της. Μπορούσες να το νοιώσεις στο άγγιγμα της, δε ξέρω πως, μη με ρωτάς πως, απλά το ένοιωθα ή και μου το ‘δειχνε.

Τώρα, πάει. Ναι, η αφορμή μου να γράψω. Δεν έχω κάτι άλλο να κάνω.

Ίσως μόνο μια συμφωνία, του στυλ του χρόνου τέτοιο καιρό που θα χουν περάσει όλα αυτά, και θα υπάρχουν άλλα τόσα, θες να ξαναδοκιμάσουμε τότε; Δε ξέρω τι θα απαντήσει, πολύ καιρό έψαχνε τον έρωτα της, και μάλλον δεν ήμουν εγώ.

Το εγώ μου για αυτή τη χρονική στιγμή, για το τώρα.

ΤΤόσα χρόνια και οι δυο στη πόλη, την ίδια. Τώρα έπρεπε να γνωριστούμε; Κλείσαμε σχεδόν μισό χρόνο, και πω, μισό χρόνο, από το χρόνο μου και της, πρέπει να φύγει γιατί ο καθ’ ένας έχει το δρόμο του, γιατί απλά έτσι έτυχε το μονοπάτι της ζωής του καθ’ ενός.

Η έννοια της σχέσης.

Πόσο ρευστό μπορεί να είναι αυτό; Πόσες διαφορετικές εκδοχές μπορεί υπάρχουν; Και πόσο, κοινά το ίδιο πράγμα αναζητάμε αλλά σε άλλα καλούπια;

ΒΒασικά, δε θέλω να μείνω στο πόσο έρχεται και φεύγει ο καθ’ ένας στη μια ζωή του κάποιου, και ωριμάζεις μέσα απ’ αυτό, αλλά το πόσο ειρωνικά φαντάζουν όλα εκείνα που λέγονταν, για κάτι που τώρα είναι ξένο και έχουν μπει γραμμές.

41

ότι δεν έχει τελειώσει εδώ. Δε ξέρω πως και γιατί. Αλλά κάτι μου φαίνεται ότι θα τη ξανασυναντήσω στο δρόμο μου, για τον ίδιο ακριβώς λόγο, με καλύτερες συνθήκες.

Προς το παρόν, θα τελειώσω με ένα ποίημα που με λυπεί, Και το εννοώ τόσο έντονα από κάθε άλλη φορά που ίσως έχω αναφερθεί σ αυτό.

Farewell

Ah! like gold fall the leaves in the wind,long years numberless as the wings of trees!

The long years have passed like swift draughtsof the sweet mead in lofty halls

beyond the West, beneath the blue vaults of Vardawherein the stars tremblewherein the stars tremble

in the voice of her song, holy and queenly.Who now shall refill the cup for me?

For now the Kindler, Varda, the Queen of the stars,from Mount Everwhite has uplifted her hands like clouds

and all paths are drowned deep in shadow;and out of a grey country darkness lies

on the foaming waves between us,on the foaming waves between us,and mist covers the jewels of Calacirya for ever.

Now lost, lost to those of the East is Valimar!Farewell! Maybe thou shalt find Valimar!Maybe even thou shalt find it! Farewell!

-J.R.R.Tolkien

42

11/03/12

Είναι τόσο παρανοϊκό αυτό που πάω να κάνω. Να μην υπάρχει πρόβλημα και να το δημιουργώ. Απλά για να υπάρχει.

Καλύτερα. Δε μπορώ αυτές τις ταμπέλες. Δε μπορώ τα όρια, δε μπορώ τα τυπικά “αφού”. Τι ανόητος, πόσο ανόητος; Δεν υπάρχει περίπτωση να γυρίσει. Θέλω να γυρίσει; Θέλει να γυρίσει; Ανόητες αγάπες, και συνάμα τόσο ουσιαστικές, τόσο πηγαίες ορθά.

Ίσως να μη μπορώ να δω το πρόβλημα μου γιατί πηγάζει το στιγμιαίο μου εγώ. Το επιτέλους της τώρα, το παλιό μου αμάν. Το τωρινά δικό μου γιατί, στο τότινό της μα καλά πως;

Μα ήταν τόσο υπέροχα! Αναλαμπές. Δε με πειράζει η κατάσταση, θα με πειράζει η κατάσταση σου. Μα ήταν τόσο υπέροχα! Αναλαμπές. Δε με πειράζει η κατάσταση, θα με πειράζει η κατάσταση σου. Μπορώ αν θες να μείνω για σένα, μπορείς να δώσει αυτή την ευκαιρία; Μια ευκαιρία, δυο, τρεις, πολλές. Ναι ξέρω έχεις ήδη δώσει.

Επέλεξα να ‘μαι μοναχικός, όχι μόνος. ίσως η μοναχικότατα μου να με φανέρωνε ως μόνο. Έχεις χώρο. Έχω ακόμα τη μοναξιά μου. Μα πως;

Κανένα απολύτως νόημα. Εσύ θα τραβήξεις το δρόμο σου, θα βρεις άλλον, και εγώ μάλλον, άλλην. Κανένα απολύτως νόημα. Εσύ θα τραβήξεις το δρόμο σου, θα βρεις άλλον, και εγώ μάλλον, άλλην. Δε το θέλω. Εδώ εσύ και εγώ. Μπορούμε. φτάνει καιρός να δοκιμάσω, σε παρακαλώ, τι είναι αυτό που άλλαξε; Τι είναι αυτό που δε θες από στοργή τώρα; Μη όχι.

Τόσο αυτοδύναμη, τόσο αυτόνομη. Ποιος θαυμάζει ποιον; Μπορούμε να δώσουμε υποσχέσεις; Θέλω να σε κάνω για κάτι που δείχνεις πως θες. Αφέσου. Όχι μη πρέπει και είναι το σωστό τώρα. Θα είναι το λάθος για μετά; Για το καλοκαίρι; Είχα αρκετά πλάνα γι αυτό!

Τι ανόητος, πόσο ανόητος. Σε χρειαζόμουν και δε το ήξερα. Φάνηκε τώρα που έχεις επανδρωθεί και Τι ανόητος, πόσο ανόητος. Σε χρειαζόμουν και δε το ήξερα. Φάνηκε τώρα που έχεις επανδρωθεί και δε με χρειάζεσαι. Τι να χρειαστείς; αφού ποτέ δε σου ‘δινα τίποτα. Δε πήρες τίποτα από μένα, και ‘γω τόσα. Ω μα πόσα πήρα, πόσα εννόησα και λιγότερα έκανα.

Έλιωσες το πάγο μου που τόσο καιρό έκτιζα. Τώρα και χωρίς άμυνες, και χωρίς εσένα. Πάλι φταίω. Πάλι μόνος μου. Πάλι το κενό μου εγώ. Πάλι το γεμάτο σου εσύ;

Το κακοφορεμένο μου εγώ.

43

44

Με ξεκλείδωσες, και μετά κουράστηκες. Κουράστηκες πολύ για να τα καταφέρεις και μετά βαρέθηκες. Και δίκιο.

Τι μπορεί να θέλω από σένα; Εσένα. Τα μάτια σου. τα χεράκια σου. Το δέρμα σου. τη σκέψη σου, τη ζεστασιά σου και το μυαλό σου. Θέλω το μυαλό σου να μείνει σε μένα. Ναι και συ το θελες, αλλά να έλα πάρτο το χεις.

Κανένα νόημα πια.

Όλα στάχτη και θρύψαλα όλα πια.

Όλα. Όλα.

45

12/03/12

46

Είσαι όντως εκλεκτή που αισθάνεσαι, σε μια αναίσθητη εποχή.Πάει καιρός που είχα βρει, κάτι τόσο αληθινό, πάει καιρός. Γιατί τώρα να νοιώθω τόσο διαφορετικά; Γιατί τώρα να νοιώθω σα γυμνός στο σκοτάδι, όπου όλα τ’ άλλα φώτα έχουν κλείσει;

Γκρέμισα τους τοίχους μου, επιτέλους, για σένα και τώρα θα πρέπει να ξαναχτιστούν.

Ναι, μη ρωτάς γιατί. Πρέπει. Δικαίωμα σε κανέναν να με κάνει σμπαράλια. Δε θα σου πω ότι μ’ έμαθες ν’ αγαπώ, γιατί δεν απέχω πολύ απ’ αυτό. Μου θύμισες πως είναι απλά αυτό.

Η κατάσταση, και πάλι η κατάσταση.

Το πήρες απόφαση, σε θαυμάζω, το ομολογώ. Έκανες τη καλύτερη πρακτική, στο μόνο μάθημα που Το πήρες απόφαση, σε θαυμάζω, το ομολογώ. Έκανες τη καλύτερη πρακτική, στο μόνο μάθημα που ίσως να σου μετέφερα.

Όλα είναι γλυκά, όλα είναι καλά τώρα. Σε είδα. Σε είδα να το λες. Σε είδα να το λες με ψυχή και πάθος και γεμάτο έννοιες. Σε είδα πράγματα να μη σου κάνουν εντύπωση, ναι εσύ το μπουμπούκι μου. Εγώ στο ‘μαθα αυτό. Μάλλον. Δεν ήμουν και σε κάτι άλλο καλύτερος.

Έκλεισε καλά. Έκλεισε όμορφα, σχεδόν ανώδυνα. Ναι στη περιπλοκή, αλλά όχι και τραγωδία. Έκλεισε καλά. Έκλεισε όμορφα, σχεδόν ανώδυνα. Ναι στη περιπλοκή, αλλά όχι και τραγωδία. Βασικά σου ανοίχτηκα. Μάλλον. Δε ξέρω αν ήταν αυτό που ήθελες τότε, αλλά το ‘κανα. Τουλάχιστον το ‘κανα.

Το βιβλίο, ακριβώς το στυλ σου. Δε μπορώ βλέποντας το να μη σκεφτώ κάποιο άλλο πρόσωπο, Το βιβλίο, ακριβώς το στυλ σου. Δε μπορώ βλέποντας το να μη σκεφτώ κάποιο άλλο πρόσωπο, φωνάζει τ’ όνομά σου. Από την επένδυση, το σχέδιο μέχρι και την ιστορία. Όλα αυτά σε θυμίζουν. Όσο για την ιστορία, δε το συζητώ, πιο σοφά επιλεγμένη δε θα μπορούσε να είναι. Είναι η ιστορία μας. Μάλλον. Βγαλμένη από το συναίσθημα σου. Μα πόσο μεγαλείο καρδιάς πια; Πόσο; Ο αγαπησιαρης, χεχ, πάντα, ήμουν εγώ. Ο «θα είμαι εδώ πάντα για σένα και θα σ’ αγαπώ no matter what » ήμουν εγώ. Και είμαι, απλά «νίκησες» σ’ αυτό. Με κατέκτησες και με ξεκλείδωσες. Και τώρα;

Τώρα όλα γυρνάνε εκεί που ήταν, εγώ να χτίζω τοίχους για να μη γκρεμίζομαι κάθε φορά. Σε ‘σένα, Τώρα όλα γυρνάνε εκεί που ήταν, εγώ να χτίζω τοίχους για να μη γκρεμίζομαι κάθε φορά. Σε ‘σένα, απλά από ένα σημείο και μετά, απλά έπρεπε να σου ανοίξω τη πόρτα.

47

Τι χαζός.

Σ’ αγαπώ.

Θα έχεις πάντα μια θέση εδώ μέσα.

Να περνάς καλά και να με θυμάσαι.

Καληνύχτα τρουφάκι μου.

48

13/03/12

49

07/01/20Κοζάνη, στο “Σοκάκι”

Βασικές αρχές φιλίας, ζωής. -Όσο βασικές μπορεί να είναι, και όσο αρχές μπορεί να τις συνάδουν.

Δύναμη ζωής. Ξεκινάς με ότι δύναμη ζωής έχεις. Φίλοι από το παρελθόν, γίνονται δύναμη για το μέλλον θυμίζοντας σου από που προέρχεσαι.

Αρχές, σταθερότητα, το παρόν. Έννοιες ιερές, πολλάκις αδικημένες.

ΤεΤελικά υπάρχουν άνθρωποι με αρχηγικές προσωπικότητες, σχεδόν στρατηγικές, που μπορούν εύκολα να σε καταβάλουν σε μια φάση, αφασίας και δακρύων.

Η αλληλεγγύη, μάλλον η αδελφοσύνη, ακόμα και αν είσαι τόσο μακριά, αυτοί είναι εκεί και είναι εδώ, απόψε μαζί μου.

Δεν είναι θέμα μόνο των αρχών τους, αλλά και της σταθερής, σταθερότητα τους. Αυτή είναι που με λυγίζει και με κάνει να νοιώθω όλο και πιο μικρό, πιο ευάλωτο και πιο ετοιμοθάνατο γι’ αυτούς.

ΠάΠάντα μες τη σούρα λες λόγια εκθαμβωτικά, είναι όταν οι άνθρωποι λυγίζουν, θέλουν θαλπωρή και ζητάνε μια αγκαλιά.

Χαίρομαι που είμαι εδώ για να τους τα δώσω όλα αυτά απόψε εδώ, όπου ήταν δύσκολο για όλους μας να βρεθούμε. Μόλις μπήκε η χρονιά, ελπίζω να πάει καλά. Έχω τη Θεσσαλονίκη μου εγώ. Έχω τη κοπέλα μου εκεί.

Έχω τ’ αδέλφια μου εδώ.

Έχω την οικογένεια μου παντού.

Νικόλας Marwan Zawaher

O MaO Marwan είναι δευτεροετής φοιτητής ψυχολογίας στο City College στη Θεσσαλονίκη. Παρ’ όλο που έχει καταγωγή από την Ιορδανία μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Του αρέσουν τα ταξίδια, ασχολείται με τη συγγραφή, τη φωτογραφία και τις συμπεριφορές ανθρώπων. Όσον αφορά το Weem, είναι συνιδριτικό μέλος, όντας υπεύθυνος για την επιμέλεια του κειμένου. Από τη δημιουκειμένου. Από τη δημιουργία, τη διάρθωση ως κα την ανάρτησή του.

.a bit of bio.Ιωάννης Μπουκουβάλας

ΓιάΓιάννης Ο Γιάννης, γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Είναι τελειόφοιτος του τμήματος

Διοίκησης Επιχειρήσεων και Οικονομικών του City College και του Ηλεκτρονικού Marketing από το Athens Training & Development Center. Το internet φαίνεται να

είναι το πάθος τους και τα Social Media ο καινούριος του έρωτας. Ασχολείται ερασιτεχνικά με τη

φωφωτογραφία, την επεξεργασία video, το blogging και το digital branding. Λατρεύει τις τηγανιτές πατάτες και

είναι ο ιδρυτής του Weem.

50

The Weem Project2011-2012