Φύλλο Νο 307

6 μ 26 Φλεβάρη 2014

Κυκλοφορεί

κάθε δεύτερη Τετάρτη

1,5 ευρώ

6045

22 Μάρτη:Διαδηλώνουμε ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό

2

Νέα εργατική παράταξη τηςριζοσπαστικήςΑριστεράς

5

Παγκόσμια Μέρα για τα δικαιώματα των γυναικών

11

Κώδικαςμε ελάχιστα δικαιώματα για τους μετανάστες

15

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

ΚυβερΝηση Και ΤροΪΚα εΤοιμαζουΝ Νεο μΝημοΝιοοι απεργιεσ Τησ αδεδυ μπορουΝ Να γιΝουΝ αΦεΤηρια αΝΤεπιθεσησ

STOP σε απολύσειςκαι λιτότητα

ΚυπριακόΤο κοινό ανακοινωθέν αναστασιάδη-Έρογλου ση-ματοδότησε την επανέναρξη των συνομιλιών μεταξύ της ελληνοκυπριακής (ε/κ) και της τουρκοκυπριακής (τ/κ) κοινότητας, με στόχο μια «λύση» του Κυπρια-κού, μέσα στα σημερινά δεδομένα της κρίσης, της αστάθειας, των νέων συσχετισμών και των νέων συμ-μαχιών στην ευρύτερη περιοχή. η έξοδος από το αδιέξοδο βρίσκεται στην ανεξάρ-τητη παρέμβαση της αριστεράς. στην Κύπρο το καθήκον είναι να ξαναχτιστεί η γέφυρα (που παλιό-τερα υπήρχε και μάλιστα με μαζικότητα και ισχύ) μεταξύ ε/κ και Τ/κ εργαζόμενων, αρχίζοντας από τη διεκδίκηση των κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων. (σελ.6)

ΕυρωεκλογέςΣτην περίοδο της διεθνούς κρίσης του καπιταλισμού, η εε έχει αποδειχθεί ως ένα «γενικό επιτελείο» των αρχου-σών τάξεων των χωρών μελών της, ως ένα συντονιστικό κέντρο επιβολής της βάρβαρης και διαρκούς λιτότητας, που εξαφανίζει τα βασικά εργατικά και κοινωνικά δικαι-ώματα που κατακτήθηκαν με τους μεγάλους κοινωνι-κούς αγώνες και την αριστερά στον 20ό αιώνα. (σελ.8-9)

Ουκρανία

Οι μάχες του Κιέβου οδήγησαν στην ανατροπή ενός διε-φθαρμένου αστού πολιτικού, ωστόσο δεν αμφισβήτησαν την εξουσία των πάμπλουτων ολιγαρχών της βιομηχανίας και της γεωργίας. αντίθετα άνοιξαν το δρόμο για την επι-στροφή άλλων διεφθαρμένων μεγιστάνων, όπως η Τιμοσένκο, αλλά και την προοπτική διαμελι-σμού της χώρας. αυτή η εξέλιξη ήταν αναμενόμενη από τη στιγμή που η ηγεμονία της πλατείας ήταν στα χέρια των εθνικιστών και των ναζιστών, τους οποίους ενίσχυ-σαν άμεσα και προκλητικά η εε και οι ηπα. (σελ. 12)

2 • πολιτική ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ26 Φλεβάρη 2014

Μέχρι τώρα ξέραμε ότι λέγοντας «λιγό-τερο κράτος» εννοούσαν λιγότερα νοσοκο-μεία, σχολεία, παιδικούς σταθμούς κ.λπ. Τώρα μαθαίνουμε ότι εννοούν και λιγότερη δημοκρατία: για σχέδιο Βουλής με 250 βου-λευτές, γερουσία και άλλα τινά κάνει λόγο η «Καθημερινή»…

N N N

…Θέλουν να αποδυναμώσουν περαιτέρω τις δυνατότητες μιας πιθανής κυβέρνησης της Αριστεράς να ανατρέψει τη λιτότητα: να μην έχει πλειοψηφία στη Βουλή, να χρειάζε-ται και την πλειοψηφία της «Γερουσίας», να πάρει και την έγκριση του Συνταγματικού Δικαστηρίου. Βέβαια, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν τα σκέφτηκαν όλα αυτά όσο περνούσαν τους μνημονιακούς νόμους…

N N N

Ο Ψωμιάδης υποψήφιος, ο Τομπούλο-γλου υποψήφιος, αν κατέβει και ο Λιάπης θα κλείσει ο κύκλος των χαμένων πολιτικών…

N N N

Η Ουκρανία είναι πέρασμα αγωγών υδρογονανθράκων. Ούτε δημοκρατία, ούτε ευημερία, ούτε ειρήνη δεν εξασφά-λισε αυτό το «προνόμιο». Αντίθετα η χώρα μετατράπηκε σε αυτό που ο δημοσιογρά-φος Πέπε Εσκομπάρ αποκαλεί «Αγωγιστάν» (Pipelinastan). Για όσους έχουν αυταπάτες για τον αγωγό ΤΑΡ …

N N N

To defence.net προτρέπει τους Έλλη-νες ναζί να μην ανεχτούν άλλο τις διώξεις που υφίστανται από την κυβέρνηση και να ακολουθήσουν τον ένοπλο δρόμο των Ου-κρανών ναζί του Δεξιού Τομέα. Οι μάσκες πέφτουν και στην Ελλάδα…

N N N

Παρεμπιπτόντως το Παγκόσμιο Εβραϊκό Συνέδριο που έψεξε τον ΣΥΡΙΖΑ για τον Κα-ρυπίδη δεν είπε τίποτε για τη ναζιστική επέ-λαση στο Κίεβο: η παράνοια της υποκρισίας σε όλο της το μεγαλείο. Διύλισαν τον κώνω-πα αλλά την καμήλα την κατάπιαν αμάσητη.

N N N

Ο τόπος δεν χρειάζεται εκλογές, λέει ο Φ. Κουβέλης (μήπως γιατί κάποιος μπορεί να μείνει εκτός βουλής;), αλλά προβλέπει ότι θα γίνουν! Και τότε, λέει, ας μην ξεχάσουμε τη ΔΗΜΑΡ: «Ευρεία διακομματική συνεν-νόηση», είναι αυτό που προτείνει. Μαζί και με τον «λαϊκιστικό» ΣΥΡΙΖΑ άραγε;

N N N

«Δεν θα συγκροτήσω κυβέρνηση μόνον με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ», είπε ο Αλ. Τσίπρας στο «Βήμα». Αν σκέφτεται για Καρυπίδηδες ή Βουδούρηδες, καλό είναι να το ξέρει και το κόμμα. Και να πει και στον Τατσόπουλο να γυρίσει γιατί χωράει και αυτός (αφού μά-λιστα δεν ψήφισε κανένα μνημόνιο).

N N N

Τέσσερα χιλιάρικα ζητάει η Rynair για να σε προσλάβει κι αν… Αυτά τα σοσιαλιστικά που ξέρατε για εργασία με 300 ευρώ μισθό -ή και χωρίς μισθό, όπως πρότεινε το ΚΕΠΕ- τελειώσανε: Εμπρός για αρνητικούς μι-σθούς, εμπρός για την ανταγωνιστικότητα…

N N N

Η φρεγάτα του Πολεμικού Ναυτικού «Ψαρά» συμμετέχει και πάλι στην επιχείρη-ση ATALANTA της ΕΕ για την «καταπολέμη-ση της πειρατείας στην ευρύτερη περιοχή της Σομαλίας». «Απαραίτητη για τους και-ρούς μας, παράσταση σημαίας της χώρας μας σε ευαίσθητα σημεία του πλανήτη», χαρακτήρισε τη συμμετοχή στην ιμπεριαλι-στική εξόρμηση, ο Αβραμόπουλος, ο οποί-ος ξέχασε να μας αναφέρει το κόστος…

Της Κατερίνας Γιαννούλια

Α νοιχτά της Κρήτης, σε διεθνή ύδατα μεταξύ Μάλτας, Λιβύης και Κρή-

της, σε αμερικανικό πλοίο, που έπρεπε να έχει αποσυρθεί, που ήταν φτιαγμένο για άλλους σκο-πούς, που δεν είναι στεγανό και έχει μονό κύτος, με τη χρηματο-δότηση της ΕΕ, επιχειρείται να «καταστραφούν» τοξικά όπλα από τη Συρία άκρως επικίνδυνα και θα-νατηφόρα: 20 τόνοι αερίου μου-στάρδας, 1.000 τόνοι προδρόμων ουσιών και περίπου 700 τόνοι αε-ρίου SARIN.

Η μέθοδος της «εν πλω» υδρό-λυσης είναι πιλοτική και δεν δι-ασφαλίζει τίποτα. Φυσικά, δεν έχουν γνωστοποιηθεί μέτρα σε περίπτωση ατυχήματος, ούτε εγ-γυήσεις και κριτήρια ασφάλειας. Η περιοχή έχει μεγάλες πιθανότη-τες για θαλασσοταραχή και έντο-νη σεισμικότητα.

Ο αέρας και η κλειστή θάλασ-σα της Μεσογείου κινδυνεύουν από ακόμα μια μεγάλη ρύπανση. Μάλιστα, στην ερώτηση βουλευ-

τών του ΣΥΡΙΖΑ, που κατατέθηκε στις 24/2, αναφέρεται το ήδη βε-βαρυμμένο περιβάλλον από σχε-τικές καταγγελίες που έχουν γίνει πριν από 4 χρόνια στις καταθέσεις μελών της μαφίας, προς τις Αρχές Ασφαλείας της Ιταλίας, που έκα-ναν λόγο για παράνομη βύθιση 62 πλοίων με πυρηνικά και τοξικά απόβλητα κάτω από μυστηριώ-δεις συνθήκες.

Θα παραχθούν 800 τόνοι λάσπης για κάθε 500 τόνους χημικών, η οποία δεν έχει εξα-σφαλιστεί πού θα καταλήξει για περαιτέρω επεξεργασία. Χώρες όπως η Γαλλία, η Γερμανία, η Νορ-βηγία, το Βέλγιο και η Αλβανία –οι οποίες διαθέτουν εγκαταστάσεις για την αντιμετώπιση τέτοιων επι-κίνδυνων αποβλήτων– έχουν ήδη αρνηθεί την καταστροφή των χη-μικών όπλων εντός των συνόρων τους, επικαλούμενες «έλλειψη υποδομών».

Μέσα στην κρίση του, το σύ-στημα εγκαινιάζει νέες πρακτικές και, αδίστακτο όπως σε όλα, με-τατρέπει τις ανοιχτές θάλασσες σε ζώνη ελεύθερη από κάθε δημο-

κρατικό έλεγχο και κάθε περιβαλ-λοντικό και κοινωνικό περιορισμό. Αυτά τα αντιμετωπίζει ως περιττές πολυτέλειες.

Μετά τη Φουκουσίμα, με τις συνεχείς διαρροές ραδιενέργειας σε νερό, αέρα και έδαφος, και τις τραγικές συνέπειες από ναυάγια πλοίων με πετρελαιοειδή, άλλη μια φορά το σύστημα αποδεικνύει κι επιδεικνύει την αποφασιστική περι-φρόνησή του προς οτιδήποτε επη-ρεάζει τους φτωχούς ανθρώπους.

Η ακροδεξιάς λογικής ελληνική κυβέρνηση θεωρεί τραγική την «ποιότητα» των μεταναστών στη χώρα μας και ανερυθρίαστα και με κυνισμό τους πνίγει στο Φαρμα-κονήσι, αλλά δεν θεωρεί καθόλου τραγική την προδιαγεγραμμένη ρύπανση της Μεσογείου, δίπλα στην Κρήτη.

Η ΕΕ διαθέτει λεφτά για να ρυ-πάνει το περιβάλλον και να χτίσει τείχη ενάντια σε ανθρώπους που μεταναστεύουν, αλλά επιβάλλει μνημόνια και διαλύει κάθε κοινω-νική παροχή σε όλα τα κράτη μέλη της. Ο σουρεαλισμός του καπι-ταλισμού βασιλεύει: τα χημικά

όπλα και τα τοξικά απόβλητά τους κυκλοφορούν ελεύθερα, ενώ οι φτωχοί άνθρωποι όχι.

Η κυβέρνηση στην Ελλάδα δεν δίνει πληροφορίες ούτε για τον τόπο, ούτε για το χρόνο, ούτε για την ποσότητα, ούτε για την τύχη των πρόδρομων ουσιών που δεν θα καταστραφούν με την υδρόλυση.

Σε κοινή ανακοίνωση των νο-μαρχιακών επιτροπών ΣΥΡΙΖΑ Κρήτης (Χανίων, Ρεθύμνου, Ηρα-κλείου, Λασιθίου) αναφέρεται: «…αδιαφορώντας για την υγεία του λαού μας, για την οικονομία και το περιβάλλον, το πολιτικό σύστημα της χώρας ανοίγει τις πόρτες για να μπουν μέσα τα “διεθνή απορ-ριμματοφόρα”».

Ο κόσμος στην Κρήτη είναι ανά-στατος και αντιδρά με κάθε τρόπο, με συνεχείς μαζικές κινητοποιή-σεις. Γίνονται συσκέψεις φορέων για συντονισμό δράσεων, με τη συμμετοχή του ΤΕΕ, κάλεσμα σε σωματεία για πανεργατική απεργία και προγραμματίστηκε πορεία στα Χανιά ενάντια στα Χημικά την 1η Μαρτίου και Παγκρήτιο Συλλαλη-τήριο στις 9 Μαρτίου στο Μπάλο.

Του Θανάση Κούρκουλα

Λ ιγότερο από ένας μή-νας έχει απομείνει για την Παγκόσμια Μέρα

Κατά του Ρατσισμού (Παρα-σκευή, 21 Μάρτη) και τις αντι-ρατσιστικές-αντιφασιστικές κινητοποιήσεις και εκδηλώσεις που θα γίνουν το Σάββατο, 22 Μάρτη, σε Αθήνα, Θεσσαλονί-κη και σε άλλες πόλεις της χώ-ρας.

Η απόφαση αντιρατσιστικών οργανώσεων και κινήσεων, όπως η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό», το Κυριακάτικο Σχο-λείο Μεταναστών και το Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά, το Δίκτυο Κοινωνικής Υποστή-ριξης Προσφύγων και Μετανα-στών, ο Αντιφασιστικός Συντο-νισμός Αθήνας-Πειραιά, καθώς και πολλών μεταναστευτικών και προσφυγικών οργανώσεων να καλέσουμε όλοι μαζί στην κινητοποίηση της 22ας Μάρτη στην Αθήνα, που είχε καλέσει η ΚΕΕΡΦΑ από τον περασμένο Οκτώβριο, δίνει πραγματικά ενωτικό χαρακτήρα και δυναμι-κή στην κινητοποίηση.

Είναι η πρώτη φορά, από τότε που γίνονται κινητοποιήσεις της Παγκόσμιας Μέρας Κατά του Ρατσισμού στην Ελλάδα, που θα συμμετέχουν ενωμέ-να σχεδόν όλα τα τμήματα του αντιρατσιστικού και αντιφασι-στικού κινήματος, εγκαταλεί-ποντας την πολυδιάσπαση.

Στις κινητοποιήσεις της 22ας Μάρτη έχουν αποφασίσει επί-σης να καλέσουν ο ΣΥΡΙΖΑ της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ και η Ανοιχτή Πόλη, που θα κινητο-ποιηθούν με πανό και μπλοκ των τοπικών τους οργανώσεων και επιτροπών.

Παρά το γεγονός πως –μέ-χρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές– η ΚΕΕΡΦΑ δεν έχει απαντήσει ακόμα στην πρόταση συνδιοργάνω-σης που της έχει γίνει εδώ και περίπου 10 μέρες από τη μεριά των αντιρατσιστικών-αντιφασιστικών οργανώσε-ων και του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και να έχει, στην Αθήνα θα πάμε στην Ομόνοια στις 2μμ για κοινή πορεία, ώστε η συμ-

μετοχή του κόσμου να είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που θα προέκυπτε χωρίς αυτή την ενωτική δυναμική.

Τα υπόλοιπα (αν θα υπάρ-χει μία ενιαία συγκέντρωση με ομιλητές από όλες τις δυνάμεις ή προσυγκέντρωση δική μας, κοινή αφίσα με όλες τις υπογρα-φές των συμμετεχόντων, κοινή συνέντευξη Τύπου κλπ) εξαρ-τώνται από την ενωτική ή ανθε-νωτική πρόθεση της ΚΕΕΡΦΑ. Από τη μεριά της Κίνησης «Απε-λάστε το Ρατσισμό» θεωρούμε την –έστω και μονομερή– αυτή ενωτική στάση μας ως στοιχειώ-δη υποχρέωση απέναντι στη ρα-τσιστική λύσσα του Δένδια στην Αμυγδαλέζα, του Βαρβιτσιώτη στο Φαρμακονήσι και του Κασι-διάρη στο Κερατσίνι.

Τις επόμενες μέρες θα κυ-κλοφορήσουν τα υλικά (αφί-σες και προκηρύξεις) της Κίνη-σης «Απελάστε το Ρατσισμό» και του Αντιφασιστικού Συντο-νισμού, που θα πρέπει να φτά-σουν σε κάθε γειτονιά και δήμο της Αττικής και της Θεσσαλο-νίκης, ώστε να πολλαπλασιά-σουμε το θετικό αποτέλεσμα. Στις απεργιακές κινητοποιή-σεις του επόμενου διαστήμα-τος, στις εκδηλώσεις της ΚΑΡ που γίνονται ως τις 21 Μάρτη, στις συγκεντρώσεις και τις συ-νελεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ και των δημοτικών του κινήσεων και βέβαια στις εκδηλώσεις μέσα στα σχολεία στις 21 Μάρτη, πα-ντού να φτάσει το μήνυμα της ενωτικής κινητοποίησης της 22ας Μάρτη.

Σάββατο, 22 Μάρτη: Ενωμένοι απαντάμε στο ρατσισμό και το φασισμό

Με εντολή Σαμαρά-Βενιζέλου και χρηματοδότηση της ΕΕ

Καταστρέφουν τη Μεσόγειο με τα χημικά της Συρίας

πολιτική • 3ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ26 Φλεβάρη 2014

Η συγκυβέρνηση Σαμα-ρά-Βενιζέλου προσπαθεί να επιβιώσει κάτω από το βάρος της αμείλικτης πραγματι-κότητας στο οικονομικό και πολιτικό πεδίο. Λιγότερο από τρεις μήνες πριν τις κάλπες του Μαΐου, τίποτα δεν δικαιολογεί την «αισιοδοξία» του αμφισβη-τούμενου –και στηριγμένου στην κοινωνική λεηλασία– πλε-ονάσματος.

Ο νέος γύρος σκανδάλων που

έρχεται στο φως της δημοσιό-τητας (λαθρεμπόριο καυσίμων, ΜΚΟ), το λεγόμενο χρηματοδο-τικό κενό και οι νέες απαιτήσεις των δανειστών, που αναπόφευ-κτα θα σημάνουν καινούργιο δά-νειο και επιπλέον τσάκισμα στις κατακτήσεις των εργαζομένων και της νεολαίας που «βαλτώνει» στην ανεργία, παρατείνουν την πολιτική κρίση και οδηγούν το σύστημα σε αναζήτηση διεξό-δων.

Ο αλληλοσπαραγμός στο στρατόπεδο της Δεξιάς για

τις υποψηφιότητες δημάρ-χων και περιφερειαρχών και η αδιαφορία του κόσμου για τις απόπειρες ανασυγκρότη-σης όλων των εκδοχών της σοσιαλδημοκρατίας (ΠΑΣΟΚ και «58», ΔΗΜΑΡ και «ορφανά» της κεντροαριστεράς) είναι τυπικά δείγματα της παραλυ-τικής κρίσης του μνημονιακού μπλοκ. Για το λόγο αυτό και επανέρχονται σκέψεις για πιο «δυναμικές» απαντήσεις από το καθεστώς, όπως το να τεθεί

εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή και να αντικατασταθεί ο Σαμαράς από την παρούσα βουλή. Αυτό εξηγεί και γιατί το δημοσκο-πικό προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν επιτρέπει κανένα εφησυ-χασμό για τον κόσμο μας.

Η ασθμαίνουσα κυβερνητι-κή πλειοψηφία δεν παύει να είναι επικίνδυνη για τις ζωές των «από κάτω» και πραγμα-τική «πολεμική μηχανή» για λογαριασμό της άρχουσας τάξης, όπως μαρτυρούν τα αστραπιαία χτυπήματα στη

Δημόσια Υγεία και τα απανωτά δώρα στο κεφάλαιο: μείω-ση εργοδοτικών εισφορών, ιδιωτικοποιήσεις, αυξήσεις στα διόδια, απελευθέρωση ομαδικών απολύσεων, παρα-χώρηση του αφορολόγητου δικαιώματος των καναλαρχών να προβάλλουν τηλεπαιχνίδια με τζόγο. Κορυφαίο δώρο είναι η παραχώρηση των χρε-οκοπημένων τραπεζών στους αποτυχημένους μέχρι χθες ιδιοκτήτες τους, σχέδιο το οποίο θέλει να επαναφέρει ο Στουρνάρας παρά τις αντιρρή-σεις και της τρόικας ακόμη.

Η τριπλή κάλπη της άνοι-ξης μετατρέπεται εκ των πραγμάτων σε δημοψήφισμα καταδίκης των άγριων προ-γραμμάτων λιτότητας και των πολιτικών δυνάμεων που οργανώνουν την εξοντωτική εσωτερική υποτίμηση. Η ανα-μενόμενη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ (ειδικά στις ευρωεκλο-γές) θα αποτελέσει μια ηχηρή προαναγγελία της κυβέρνη-σης της Αριστεράς. Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν προϋποθέσεις για να «κλειδώσει» η εκλογι-κή πρωτιά και κυρίως για να μπορεί να εφαρμοστεί αταλά-ντευτα ένα άμεσο πρόγραμμα υπεράσπισης των εργατικών-λαϊκών συμφερόντων από μια τέτοια κυβέρνηση.

Σε μεγάλα τμήματα των λαϊκών στρωμάτων, η υπο-χώρηση του κινήματος, παρά τις μαχητικές και συχνά με διάρκεια κινητοποιήσεις των τελευταίων μηνών, ενισχύ-ει αντικειμενικά μια στάση εκλογικής αναμονής. Οι δύο 48ωρες απεργίες της ΑΔΕΔΥ τις επόμενες μέρες είναι μια καλή ευκαιρία για «αναθέρ-μανση» των εργατικών αγώ-νων. Η δράση όμως των «δια-θέσιμων» ή μη εργαζόμενων στο Δημόσιο δεν αρκεί από μόνη της για να αποτραπούν οι χιλιάδες ανθρωποθυσίες του Μητσοτάκη και της τρόικας.

Όπως απέδειξε και η μάχη για την Πρωτοβάθμια Φρο-ντίδα Υγείας, για να νικήσει ο παραμικρός αγώνας, απαι-τείται πολιτική ανατροπή και οργανωμένη παρέμβαση της Αριστεράς. Και για την επίτευξη ενός τέτοιου στόχου είναι αναγκαία η μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση δυνά-μεων. Και του κόσμου των αντιστάσεων και του κόσμου της πολιτικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ), που, για πρώτη φορά μετά την ΕΡΤ, συναντήθηκαν έξω από τα καταστήματα του ΕΟΠΥΥ.

Σε αυτή την αναγκαιότητα λογοδοτεί και η δημιουργία,

σε κάθε γειτονιά και χώρο δουλειάς, επιτροπών αντί-στασης και ανατροπής. Που θα οργανώνουν τη συμπαρά-σταση και θα διαχέουν στην κοινωνία τα αιτήματα των εργατικών-λαϊκών κινητοποι-ήσεων, που θα ενοποιούν και θα συντονίζουν τους επιμέ-ρους αγώνες, ενισχύοντας το μέγεθος και τη δυναμική τους, που θα χτίζουν στην πράξη τη συμπόρευση της κοινωνικής και πολιτικής Αριστεράς. Λαϊ-κές επιτροπές στηρίγματα για την κυβέρνηση της Αριστεράς αύριο και «εγγυητές» των δε-σμεύσεών της μεθαύριο.

Με τέτοιες διεργασίες στο κίνημα και την ενωτική παρου-σία κάθε συλλογικότητας που αντιπαλεύει τα μνημόνια και τους εκφραστές τους (σωμα-τεία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, επιτροπές και συλλογι-κότητες κατοίκων, δημοτικές και αντιρατσιστικές κινήσεις) σε ένα μεγάλο σταθμό (όπως η διαδήλωση της Πρωτομαγιάς) θα είναι το καλύτερο γκάλοπ, που θα δείξει μια ώρα νωρί-τερα την έξοδο στον Σαμαρά, στέλνοντας παράλληλα ένα αποφασιστικό μήνυμα ανα-τροπής στις ευρωηγεσίες και τους εγχώριους φίλους τους.

Του Πέτρου Τσάγκαρη

Η κυβέρνηση βάδιζε με τη σιγουριά ότι θα χρησι-μοποιήσει το λεγόμενο

πρωτογενές «πλεόνασμα» του 2013 τόσο προς τους δανειστές όσο και προς το εσωτερικό της χώρας, ώστε, ενόψει εκλογών, να μπορέσει να προβεί σε κάποιες προεκλογικές ελεημοσύνες. Το υπ. Οικονομικών μιλούσε μέχρι τώρα για ένα ποσό της τάξης του 1,5 δισ., το 70% του οποίου υπο-τίθεται ότι μπορεί να διατεθεί και πάλι στην κοινωνία (το άλλο 30% το αρπάζουν οι δανειστές έτσι κι αλλιώς). Μαζί με αυτά ακολου-θούσε και η γνωστή επωδός περί ανάπτυξης.

ΔόσειςΟ Σαμαράς και ο Στουρνάρας θε-ωρούν ότι μπορούν να πείσουν τους δανειστές για τη «μεγάλη επιτυχία» και ότι θα πάρουν έγκαι-ρα το πράσινο φως για να εισπρά-ξουν τα 8,8 δισ. των δόσεων του δανείου. Το «εγκαίρως» έχει να κά-νει με το χρονικό όριο του Μαΐου οπότε λήγουν ελληνικά ομόλογα ύψους 9 δισ. ευρώ, δηλ. τα λεφτά που θα ληφθούν, τελικά θα επι-στραφούν εντόκως στους δανει-στές. Η τρόικα όσο έχει το χρονικό

περιθώριο μπορεί να κάνει κόνξες αλλά τελικά δεν θα διακινδυνέψει να αναπτυχθεί ξανά φιλολογία περί ελληνικής χρεοκοπίας και θα επιτρέψει να εκταμιευθούν οι δό-σεις (άλλωστε τα λεφτά θα γυρί-σουν σχεδόν αμέσως πίσω).

Ωστόσο, η έγκαιρη καταβολή αυτών των δόσεων είναι το μόνο καλό νέο για την κυβέρνηση. Για-τί, κατά τα λοιπά, στα τέλη Φλε-βάρη οι νέες σφαλιάρες έπεσαν απανωτές:

Πρώτον η τρόικα δεν αποδέχε-ται ως πραγματικό το ποσόν του 1,5 δισ., αφού και η Γιούροστατ και η ΕΛΣΤΑΤ καταλήγουν σε άλ-λες εκτιμήσεις, δηλ. γύρω στα 850 εκατ. ή ακόμη και λιγότερο. Το οριστικό νούμερο θα παρουσι-αστεί τον Απρίλιο.

Η δεύτερη σφαλιάρα συνδέεται με τη δικαστική απόφαση περί επιστροφής χρημάτων στους εν-στόλους. Τώρα, ακόμη κι αν υπάρ-ξει πλεόνασμα, η τρόικα ζητάει να μοιραστεί λιγότερο από 70%, έτσι ώστε να υπάρχει απόθεμα, που θα καλύψει κι άλλες τέτοιες μελλο-ντικές δικαστικές αποφάσεις.

Η τρίτη σφαλιάρα ήρθε με το δημοσίευμα των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», σύμφωνα με το οποίο η εκτίμηση του ΔΝΤ και της τρόικας

είναι ότι οι ελληνικές τράπεζες θα χρειαστούν από 20 δισ. ευρώ για να διασωθούν (πάλι;) κι όχι 5,5 δισ. όπως υπολόγιζε η Αθήνα. Αυτό σημαίνει ότι δεν φτάνουν τα 10 δισ. που διαθέτει το ΤΧΣ και παραπέμπει ευθέως στην ανάγκη νέου δανείου και συνακόλου-θα νέου μνημονίου. Συναφές με αυτό είναι το γεγονός ότι το ΔΝΤ έπαψε να είναι ο «καλός» μπάτσος που ζητάει «κούρεμα» του ελληνι-κού χρέους.

ΑπαιτήσειςΤέταρτη σφαλιάρα (απόρροια των παραπάνω) είναι ότι η τρόικα δεν είναι τελικά ευχαριστημένη και θέτει ως απαράβατο όρο καταβο-λής των δόσεων να προχωρήσουν οι «διαρθρωτικές» αλλαγές: απε-λευθέρωση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα και των διαθεσι-μοτήτων στον δημόσιο τομέα, μειώσεις εργοδοτικών ασφαλι-στικών εισφορών και ισοδύναμα, «απελευθέρωση» της αγοράς γά-λακτος και ψωμιού. Βέβαια, τίπο-τε από όλα αυτά δεν μειώνει χρέη και ελλείμματα, τίποτε από όλα αυτά δεν αυξάνει το ΑΕΠ. Ακόμη κι αν δεν πρόκειται για καθαρές παραγγελιές του ελληνικού κε-φαλαίου προς την τρόικα, το τε-λευταίο τρίβει τα χέρια του: αν τα

μέτρα περάσουν θα μπορούν να απολύουν ακόμη πιο μαζικά και ανεξέλεγκτα, θα γλιτώσουν πάνω από 700 εκατ. σε ασφαλιστικές ει-σφορές βουλιάζοντας περαιτέρω τα ταμεία και φορτώνοντας νέα χρέη στις πλάτες όλων μας, οι γα-λακτοβιομηχανίες δεν θα πετάνε ποτέ το γάλα, αφού θα θεωρεί-ται φρέσκο ακόμη και μετά από μερικούς μήνες, ενώ οι αλυσίδες φούρνων θα πιέσουν περαιτέρω τους μικρούς αρτοποιούς.

Συναφής με την παραπάνω ήταν και η σφαλιάρα που έδωσε ο Ό. Ρεν, ο οποίος, απαντώντας ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Ν. Χουντή, ξεκαθά-ρισε ότι η ύπαρξη πλεονάσματος δεν είναι αρκετή. Για να υπάρ-ξει περαιτέρω συνδρομή της ΕΕ προς την Ελλάδα (στήριξη για να βγει στις «αγορές», χαμηλότερα επιτόκια, παράταση αποπληρω-μής) πρέπει να εκπληρωθούν πλήρως όλοι οι όροι του μνημο-νίου «ώστε να εξασφαλιστεί ότι η Ελλάδα θα είναι σε θέση να επιτύχει δείκτη χρέους ίσο προς 124% του ΑΕΠ το 2020, και σημα-ντικά χαμηλότερο από 110% το 2022» -δηλ. πράγματα που ανή-κουν στη σφαίρα της επιστημο-νικής φαντασίας.

Η εκτίμηση περί επιστημονι-κής φαντασίας δεν είναι δική μας μόνον. Την επιβεβαιώνει η έκτη σφαλιάρα που ήρθε με την έκθε-ση του Κέντρου για την Ευρωπα-ϊκή Πολιτική (CEP), την οποία επι-καλείται η γερμανική εφημερίδα «Die Welt». Η έκθεση λέει ότι η Ελλάδα δεν έχει σχεδόν καμία πι-θανότητα να αποπληρώσει τα δά-νεια που έχει λάβει από το εξωτε-ρικό. «Η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας συνεχίζει να μειώνεται και μάλιστα σαφώς ταχύτερα σε σχέση με άλλες χώρες της ευ-ρωζώνης». Το CEP δεν διακρίνει μάλιστα καθόλου τάσεις βελτίω-σης διαπιστώνοντας αύξηση της ιδιωτικής υπερχρέωσης από το εξωτερικό.

ΕΛΣΤΑΤΗ έβδομη σφαλιάρα ήρθε από την ΕΛΣΤΑΤ, η οποία διαπιστώνει μεγά-λη μείωση κατά 6,4% του τζίρου της εγχώριας βιομηχανίας το 2013 σε σχέση με το 2012, καθώς μόνον το Δεκέμβριο του 2013 ο δείκτης μειώθηκε κατά 11,8% σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του 2012.

Κοντολογίς αυτό είναι τα success story της ανάπτυξης όπως αποτυπώθηκε τον Φεβρου-άριο.

Άποψή μας...

Οι προϋποθέσεις της αντεπίθεσης

Το «success story» του Σαμαρά συνεχίζεται…

Μήνας οικονομικής σφαλιάρας και ο Φλεβάρης

4 • εργατικά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ26 Φλεβάρη 2014

Του Θοδωρή Πατσατζή

Δ ύο 48ωρες απεργίες απο-φάσισε η ΑΔΕΔΥ μέχρι τις 14 Μάρτη. Η πρώτη

θα πραγματοποιηθεί τις μέρες συζήτησης και ψήφισης του νο-μοσχεδίου για τις καταργήσεις 23 φορέων, που κατέθεσε το υπουργείο Διοικητικής Μεταρ-ρύθμισης. Η δεύτερη θα πραγμα-τοποιηθεί την Πέμπτη 13 και την Παρασκευή 14 Μάρτη, με προ-οπτική κλιμάκωσης την αμέσως επόμενη εβδομάδα, αφού στις 22 Μάρτη πρόκειται να απολυθούν χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι, για-τί τότε τελειώνει το οκτάμηνο της διαθεσιμότητάς τους.

Είναι πολύ σημαντικό ότι το πλαίσιο της νέας απεργίας δεν αφορά αποκλειστικά τους δη-μόσιους υπαλλήλους. Τα μέτρα που προωθούν και εφαρμόζουν η κυβέρνηση και η τρόικα θα ισοπε-δώσουν πλήρως το όποιο δικαίω-μα είχε απομείνει στους εργαζό-μενους. Άλλωστε το κλείσιμο των πολυϊατρείων του ΕΟΠΥΥ αφορά ως επί το πλείστον τους εργαζό-μενους στον ιδιωτικό τομέα, που αποκλείονται όλο και περισσότε-ρο από το δημόσιο σύστημα υγεί-ας. Οι απεργίες αυτές πρέπει να απλωθούν παντού.

Η κυβερνητική ηγεσία της ΓΣΕΕ δεν αποφάσισε ακόμη τη συμμετοχή της στην απεργία, αλλά πρέπει να πιεστεί όσο το δυνατό περισσότερο σε αυτή την κατεύθυνση. Και για να πιεστεί πολύ, ο κρίσιμος πα-

ράγοντας είναι οι ηγεσίες των Ομοσπονδιών των ΔΕΚΟ να κα-ταλάβουν ότι έχει έρθει η σειρά τους. Ήδη προχωράει η ιδιωτι-κοποίηση του Δικτύου Μετα-φοράς της ΔΕΗ και ακολουθούν τα λιμάνια. Πέρα από αυτό σε

κάθε χώρο πρέπει να γίνουν συνελεύσεις με πρωτοβουλίες συνδικαλιστών και παρατάξεων της Αριστεράς, που πρωταγω-νιστούν σε μια σειρά νέων συν-δικάτων σε δύσκολους χώρους και να πάρουν αποφάσεις για

απεργίες τις ίδιες μέρες. Μεγά-λη είναι και η ευθύνη που θα έχουν σε αυτό τα Εργατικά Κέ-ντρα όλης της χώρας.

Τέλος oι Οργανώσεις Μελών του ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται να δουν αυτή την απεργία ως πανεργατι-κή. Να αλώσουν κάθε χώρο του δημοσίου στις γειτονιές τους, καλώντας σε μαζική συμμετο-χή στην απεργία και ταυτόχρονα να μεταφέρουν το μήνυμα του αγώνα σε κάθε σπίτι. Να ενεργο-ποιήσουν τις επιτροπές αγώνα, τα δίκτυα αλληλεγγύης και τα συ-ντονιστικά φορέων σε αυτή την κατεύθυνση.

Για την καλύτερη προετοιμα-σία της απεργίας, τη δράση που χρειάζεται να αναπτυχθεί σε κάθε χώρο δουλειάς, το Κόκκι-νο Δίκτυο Υγειονομικών πραγ-ματοποίησε σύσκεψη την Τρίτη 25 Φλεβάρη, για να οργανωθούν περιοδείες και να προγραμματι-στούν συνελεύσεις σε κάθε νο-σοκομείο.

Αντίστοιχη σύσκεψη πραγμα-τοποιεί την Τετάρτη 26 Φλεβά-ρη, το Κόκκινο Δίκτυο εργαζομέ-νων στα Ασφαλιστικά Ταμεία και τις επόμενες μέρες οι εκπαιδευ-τικοί και οι εργαζόμενοι στους δήμους του Κόκκινου Δικτύου.

Απεργία ΑΔΕΔΥ: Να γίνει αφετηρία αντεπίθεσης

Οι μαζικές κινητοποιήσεις από την Παρασκευή 14 ως και την Τρίτη 18 Φλεβάρη έξω από τα πο-λυϊατρεία του ΕΟΠΥΥ κατόρθω-σαν να συγκεντρώσουν αρκετό κόσμο και έδειξαν ότι το δυνα-μικό για την ανατροπή της μνη-μονιακής πολιτικής στην υγεία, και όχι μόνο, είναι υπαρκτό. Ταυ-τόχρονα έδειξαν την αδυναμία της Αριστεράς να κάνει αυτό το δυναμικό ένα μαζικό ρεύμα ανα-τροπής της κυβέρνησης και των μνημονίων.

Μόλις έγινε γνωστό ότι επιτρο-πές του υπουργείου υγείας προ-χωράνε σε καταγραφή των υλι-κών των πολυϊατρείων, με στόχο να βάλουν λουκέτα σε αυτά, ώστε να αρχίσει η εφαρμογή του νόμου-ντροπή για την Πρωτο-βάθμια Φροντίδα Υγείας που ψή-φισε στη βουλή η κυβέρνηση Σα-μαρά-Βενιζέλου, οι υγειονομικοί του ΕΟΠΥΥ προχώρησαν σε κά-λεσμα υπεράσπισης των πολυϊα-τρείων, ώστε να μείνουν ανοιχτά.

Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, εκτός από το να απαγορευθεί η είσοδος της επιτροπής του υπουργείου στα πολυϊατρεία, υπήρχε πρόθεση να εξετάζονται κανονικά οι ασφαλισμένοι. Μια μορφή δηλαδή λειτουργικής κατάληψης που θα μπορούσε, υπό προϋποθέσεις, να κρατήσει όντως ανοιχτά τα πολυϊατρεία.

Αυτό το βήμα, που τελικά λει-τούργησε και συνεχίζεται μόνο στο πολυϊατρείο του Αγίου Δη-μητρίου Αθήνας, έπρεπε και θα μπορούσε να οργανωθεί έγκαι-ρα από το ΣΥΡΙΖΑ. Τόσο από τη συνδικαλιστική παράταξη των υγειονομικών που έχει την πλει-οψηφία στο σωματείο στην Αττι-κή, κυρίως όμως από τον ΣΥΡΙΖΑ κεντρικά.

Η δέσμευση του Τσίπρα ότι θα επαναλειτουργήσουν τα πολυϊα-τρεία, όταν υπάρξει η κυβέρνηση της Αριστεράς, είναι θετική, αλλά δεν αρκεί. Η απεργία των υγειο-

νομικών του ΕΟΠΥΥ δεν κέρδισε, αλλά μπροστά μας θα υπάρχουν και άλλες μάχες στο χώρο της υγείας, όπως για παράδειγμα το κλείσιμο των ψυχιατρικών νοσο-κομείων, και ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να επιδιώξει να λειτουργήσουν άμε-σα οι επιτροπές αντίστασης, που από τον περασμένο Σεπτέμβρη έχει αποφασίσει να στηρίξει.

Άλλωστε το πρόβλημα της Πρω-τοβάθμιας Υγείας δεν λύθη-κε. Χιλιάδες ασφαλισμένοι δεν μπορούν να γράψουν ακόμη τα φάρμακά τους, γιατί οι συμ-βεβλημένοι με τον ΕΟΠΥΥ για-τροί συμπληρώνουν τον αριθμό των ραντεβού που μπορούν να πραγματοποιήσουν, ενώ αρκε-τοί ασφαλισμένοι δεν έχουν το 10ευρω γι’ αυτές τις επισκέψεις. Οι επιτροπές αντίστασης, μπο-ρούν να δημιουργηθούν ακόμη και τώρα, ενώ όπου υπάρχουν, χρειάζεται να ενεργοποιηθούν σε τέτοια κατεύθυνση.

Συνεχίζει τις κινητοποιήσεις της ενάντια στις απολύσεις και την αξιολόγηση η Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευ-σης (ΟΛΜΕ). Και αυτό παρά το ότι, αν πιστέψουμε τις δεσμεύ-σεις του Υπουργού Παιδείας Αρβανιτόπουλου, τις επόμενες μέρες θα γίνει προκήρυξη για 380 ακόμη θέσεις για τους εκ-παιδευτικούς που είναι σε δια-θεσιμότητα.

Να υπενθυμίσουμε απλά ότι ακόμη δεν έχουν προκηρυχθεί οι 325 θέσεις στα ΙΕΚ-ΣΕΚ που υποτίθεται ότι επίσης θα κα-λύπτονταν από διαθέσιμους εκπαιδευτικούς. Ακόμη κι αν καλυφθούν όλες οι παραπάνω θέσεις, το πρόβλημα παραμένει για περίπου 200 ακόμη εκπαι-δευτικούς, που η διαθεσιμότη-τά τους τελειώνει στις 22 Μάρτη και θα απολυθούν.

Ανοιχτό παραμένει και το ζήτη-μα της αξιολόγησης, που μπο-ρεί εύκολα να οδηγήσει πολ-λούς καθηγητές στην ανεργία μέσω της διαθεσιμότητας και πάλι. Επίσης δεν καλύπτεται το πάγιο αίτημα της ΟΛΜΕ να επα-νέλθουν όλοι οι τομείς της ΤΕΕ (Τεχνολογικής Εκπαίδευσης) που καταργήθηκαν.

Η ΟΛΜΕ έχει καλέσει τα πρω-τοβάθμια σωματεία των καθη-γητών (ΕΛΜΕ) να πραγματοποι-ήσουν Γενικές Συνελεύσεις ως την Πέμπτη 27 Φλεβάρη, με ένα αγωνιστικό πλαίσιο προτάσεων που περιέχει πολύμορφες δρά-σεις και καταλήγει σε συμμε-τοχή στις 48ωρες απεργίες της ΑΔΕΔΥ και πενθήμερη απεργία του κλάδου από τις 17 Μάρτη. Την τελική απόφαση θα πάρει η

συνέλευση των προέδρων, την Παρασκευή 28 Φλεβάρη.

Ήδη σε πολλές περιοχές οι ΕΛΜΕ προχώρησαν σε μαζικές συσκέψεις ενημέρωσης καθη-γητών, γονέων, μαθητών και φορέων, για τα προβλήματα που προκύπτουν στη δευτερο-βάθμια εκπαίδευση από τις δια-θεσιμότητες, τις απολύσεις και την αξιολόγηση. Επίσης το συλ-λαλητήριο που είχε προγραμμα-τιστεί από την ΟΛΜΕ για 25/2, θα πραγματοποιηθεί τελικά την ημέρα συνάντησης της τρόικας με τον υπουργό Διοικητικής Με-ταρρύθμισης, Κ. Μητσοτάκη.

Μαζικό συλλαλητήριο πραγμα-τοποίησαν στα πλαίσια των συ-νεχών κινητοποιήσεων οι πέντε ΕΛΜΕ της Θεσσαλονίκης, την Τρίτη 25 Φλεβάρη, μαζί με τους εργαζόμενους στους δήμους, τους σχολικούς φύλακες, τους απεργούς εργαζόμενους της κό-κα-κόλα, τις καθαρίστριες του δημοσίου και τους εργαζόμε-νους στην ΕΡΤ 3.

Οι συνελεύσεις των ΕΛΜΕ γί-νονται σε μια κρίσιμη περίοδο για το δημόσιο σχολείο, αλλά επίσης για τις ΕΛΜΕ και για όλους τους εργαζόμενους. Η συμμετοχή των καθηγητών σε κάθε αγωνιστική κινητοποίηση, από τοπικά συλλαλητήρια και συντονιστικά σωματείων και φορέων, μέχρι το πανελλαδικό συλλαλητήριο την Πέμπτη 6 Μάρτη και τις απεργίες της ΑΔΕ-ΔΥ, όπως και στην πενθήμερη (αν περάσει) της ΟΛΜΕ, θα είναι καθοριστική για τη συνέχεια ως και την ανατροπή της κυβέρνη-σης, όπως και ο συντονισμός με όσους κλάδους αγωνίζονται.

Το «Καραβάνι ρήξης και ανατρο-πής», που ξεκίνησε τη διαδρομή του από την Αλεξανδρούπολη, κατέληξε στην Αθήνα την Παρα-σκευή 14 Φλεβάρη, όπου και πραγ-ματοποίησε πορεία στο Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης (ΥΔ-ΜΗΔ). Η υποδοχή που επιφύλαξε η κυβέρνηση στο «Καραβάνι» ήταν η καταστολή από τα ΜΑΤ και την αστυνομία, που απαγόρευσε αρχι-κά τη μοτοπορεία με οχήματα. Οι σχολικοί φύλακες πραγματοποί-ησαν τελικά τη συγκέντρωση και την πορεία τους.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο αντι-μετωπίστηκαν και στην πανελ-λαδική τους συγκέντρωση, τη Δευτέρα 17 Φλεβάρη. Σχολικοί φύλακες, από Αθήνα, Λάρισα, Θεσσαλονίκη, Κρήτη, Πάτρα κ.α., συγκεντρώθηκαν πάλι στο ΥΔΜΗΔ, απαιτώντας συνάντηση με τον υπουργό Κ. Μητσοτάκη. Όταν προσπάθησαν να κλείσουν συμβολικά το δρόμο μπροστά στο υπουργείο, δέχθηκαν επίθε-ση με χημικά από τα ΜΑΤ.

Συνολικά στις 23 Μάρτη απολύο-νται 2.200 περίπου σχολικοί φύλα-

κες, γιατί τότε τελειώνει η διαθεσι-μότητά τους. Παρά την προσωρινή δικαστική δικαίωση 60 συναδέλ-φων τους στην Πάτρα, που είναι σημαντικό γεγονός μιας και τους δίνει παράταση να εργαστούν ως τον Οκτώβρη, οπότε θα εξεταστεί η συνταγματικότητα του νόμου, η τύχη τους θα κριθεί στο δρόμο, από τους αγώνες που θα δώσουν ενάντια στις διαθεσιμότητες, τις απολύσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις και τη διάλυση του κοινωνικού κρά-τους και από την οριστική ανατρο-πή της συγκυβέρνησης.

Απεργία ΕΟΠΥΥ: Δυνατότητες και αδυναμίες ΟΛΜΕ: Προς πενθήμερη απεργία

Σχολικοί φύλακες: Αγώνας ρήξης και ανατροπής

εργατικά • 5ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ26 Φλεβάρη 2014

Η συνδιάσκεψη  για  την  ίδρυ-ση  νέας  παράταξης  θα πραγματοποιηθεί  στην 

Αθήνα,  στο  Σινέ  Κεραμικός,  στις 15  και  16  Μαρτίου.  Η  συνδιάσκεψη οργανώνεται  από  επιτροπή  πρωτο-βουλίας,  στην  οποία  συμμετέχουν συνδικαλιστικά  στελέχη  που  μέχρι σήμερα δραστηριοποιούνται στο Δί-κτυο  Συνδικαλιστών  Ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά και από άλλους ανε-ξάρτητους  συνδικαλιστές,  που συμ-μετέχουν σε διάφορες εργατικές και συνδικαλιστικές  πρωτοβουλίες  και συλλογικότητες.

Η  οργανωτική  επιτροπή  αποφάσι-σε  να  γίνει μία συνέλευση ανά  νομό και να συμμετέχουν όλα τα μέλη της νέας παράταξης από τον ιδιωτικό και δημόσιο  τομέα.  Για  την  Αττική  και τη  Θεσσαλονίκη  οι  συνελεύσεις  θα γίνουν  κατά  κλάδο  εργαζομένων  ή ομοειδείς  κλάδους.  Αυτές  οι  συνε-λεύσεις  θα  γίνουν  ως  τις  13  Μάρτη και θα  εκλέξουν αντιπροσώπους  για το ιδρυτικό συνέδριο με μέτρο 1:10. 

Την  άμεση  συμμετοχή  τους  στην ιδρυτική συνδιάσκεψη εξασφαλίζουν όλοι  οι  εκλεγμένοι  συνδικαλιστές σ’  όλα  τα  όργανα  των  τριτοβάθμιων (ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ),  των δευτεροβάθμιων (Ομοσπονδίες,  Εργατικά Κέντρα  της ΓΣΕΕ  και  Νομαρχιακά  Τμήματα  της ΑΔΕΔΥ)  και  των  πρωτοβάθμιων    (ΔΣ συλλόγων  και  σωματείων)  συνδι-καλιστικών  οργανώσεων  των  εργα-ζομένων  στον  ιδιωτικό  και  δημόσιο τομέα, σε άλλες συνδικαλιστικές δο-μές,  καθώς  και  οι  αιρετοί  εκπρόσω-ποι  σε  υπηρεσιακά  συμβούλια  των φορέων του δημοσίου.

Στη  συνδιάσκεψη  συμμετέχουν επίσης  οι  Συνταξιούχοι  που  είναι εκλεγμένοι  σε  ΔΣ  συνταξιουχικών συνδικαλιστικών οργανώσεων και τα μέλη της κεντρικής γραμματείας της κίνησής μας στους συνταξιούχους.

Στη  συνδιάσκεψη  θα  κληθούν επίσης  παρατηρητές,  για  να  δοθεί η  δυνατότητα  να  συμμετέχουν  και συνδικαλιστές  που  μπορεί  να  μη συμφωνούν  απόλυτα  με  τις  θέσεις του Δικτύου Συνδικαλιστών Ριζοσπα-στικής Αριστεράς ή  που μέχρι  τώρα συμμετείχαν σε άλλα συνδικαλιστικά σχήματα  και  υπάρχουν  προβλήματα ένταξης στην υπό ίδρυση παράταξη.

Μέλη  της  νέας  παράταξης  μπο-ρούν  να  είναι  όσοι  δραστηριοποι-ούνται  στη  ζωή  των  συνδικάτων, συμμετείχαν μέχρι σήμερα στις συν-δικαλιστικές συλλογικότητες και στα ψηφοδέλτια,  τα  οποία  υποστήριζαν οι  δυνάμεις  του  ΣΥΡΙΖΑ  στις  αρχαι-ρεσίες των συνδικάτων. Εντάσσονται επίσης εργαζόμενοι με τέτοιες εργα-σιακές σχέσεις που δεν είχαν την τυ-πική δυνατότητα συμμετοχής στα οι-κεία συνδικάτα. Αυτοί οι εργαζόμενοι θα κληθούν να πάρουν μέρος και στις συνελεύσεις σε κλαδικό και νομαρχι-ακό επίπεδο και να συμμετέχουν στις εκλογικές  διαδικασίες  για  την  ανά-δειξη των αντιπροσώπων.

Η απεργία της ΑΔΕΔΥΗ ίδρυση της νέας παράταξης χρειά-ζεται  να  είναι  ένα  γεγονός  συνδεδε-μένο  με  τις  κινηματικές  διαδικασίες του  συνδικαλιστικού  και  εργατικού κινήματος το επόμενο διάστημα και ειδικά  με  την  48ωρη  απεργία  της ΑΔΕΔΥ,  που  πραγματοποιείται  στις 13  και  14  Μάρτη.  Με  πρωτοβουλίες των συνδικαλιστών που υπογράφουν το κάλεσμα για την  ίδρυση της νέας παράταξης, ώστε αυτή η απεργία να πάρει  διαστάσεις  πανεργατικής  και να έχει προοπτικές κλιμάκωσης στην πάλη για την ανατροπή των μνημονί-ων και της κυβέρνησης.

Μια  τέτοια  δραστηριότητα  μπορεί πραγματικά  να  δώσει  ζωντάνια  στις συνελεύσεις  για  την  ίδρυση  της  νέας παράταξης,  να  δημιουργήσει  μαζική συμμετοχή  στη  νέα  παράταξη  συνδι-καλιστών και δραστήριων στη ζωή των συνδικάτων  εργαζομένων,  απ’  όλους τους κλάδους του δημόσιου και ιδιω-τικού τομέα. Να συμβάλει πραγματικά στη  δημιουργία  ενός  νέου  ρεύματος στο συνδικαλιστικό κίνημα που μπορεί να οδηγήσει το εργατικό και συνδικα-λιστικό κίνημα σε μια ουσιαστική αγω-νιστική και ταξική στροφή.

Συμβάλλοντας  έτσι  στο  ξεπέρα-σμα του ξεπεσμένου συνδικαλισμού στα μάτια των εργαζομένων, ο οποί-ος  εκφράζεται  αυτή  τη  στιγμή  από τις  κυβερνητικές  και  φιλοεργοδο-τικές  παρατάξεις,  κυρίως  της  ΠΑΣ-ΚΕ  και  της  ΔΑΚΕ,  βοηθώντας  στη μαζικοποίηση  των  συνδικάτων  και την πραγματική αλλαγή του συσχε-τισμού δυνάμεων σε αυτά.

ΟΛΠΜε στάση εργασίας σε όλα τα λιμάνια  της  χώρας,  τη  Δευτέ-ρα  24 Φλεβάρη,  ξεκίνησαν  τις κινητοποιήσεις  τους  οι  εργα-ζόμενοι  στα  λιμάνια,  ενάντια στην  πρόθεση  της  κυβέρνη-σης  να  προχωρήσει  στην  ιδι-ωτικοποίηση του Οργανισμού Λιμένος  Πειραιώς  (ΟΛΠ).  Οι εργαζόμενοι  πραγματοποί-ησαν  συγκέντρωση  έξω  από το  κτίριο  της  διοίκησης  του ΟΛΠ  στον  Πειραιά,  ενώ  πα-ραστάσεις  διαμαρτυρίας  και συγκεντρώσεις  έγιναν  έξω από τα κτίρια  των διοικήσεων και  άλλων  λιμανιών.  Η  ημε-ρομηνία  συζήτησης  της  απο-κρατικοποίησης του ΟΛΠ στη βουλή  θα  γίνει  την  Τετάρτη 26  Φλεβάρη,  όπου  η  ΟΜΥΛΕ (Ομοσπονδία  των  Λιμενεργα-τών),  η  Ένωση  Λιμενεργατών και  ο  Σύνδεσμος  Εποπτών και  Αρχιεργατών  του  ΟΛΠ  θα πραγματοποιήσουν  νέα  κινη-τοποίηση.

ΕΛΠΕΑπεργιακό  αγώνα  με  επανα-λαμβανόμενες  48ωρες  απερ-γίες ενάντια στις νέες μειώσεις μισθών  πραγματοποιούν  οι εργαζόμενοι  στα  ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ  (ΕΛΠΕ)  από  τις 21/2.  Η  διοίκηση  της  εταιρεί-ας  προτείνει  μειώσεις  μισθών από  18 ως 30% και αυτό παρά το  γεγονός  ότι  έχει  αυξήσει τις  ώρες  εργασίας  των  εργα-ζομένων. Και όλα αυτά ενώ τα ΕΛΠΕ είχαν σημαντική κερδο-φορία, τόσο το 2012 όσο και το 2013. Το σωματείο αντιπροτεί-νει την υπογραφή νέας συλλο-γικής σύμβασης με μηδενικές 

αυξήσεις και κατοχύρωση των εργασιακών  δικαιωμάτων  των εργαζομένων.

ΑΧΕΠΑΤην Πέμπτη 20 Φλεβάρη πραγ-ματοποιήθηκαν  στο  νοσοκο-μείο  ΑΧΕΠΑ  της  Θεσσαλονί-κης  εκλογές  για  την  ανάδειξη αντιπροσώπων  στην  ΕΔΟΘ (Ένωση  Δημοσιοϋπαλληλικών Οργανώσεων  Θεσσαλονίκης), δηλαδή το Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ στη Θεσσαλονίκη. Ψήφισαν  332  εργαζόμενοι  και πρώτη δύναμη αναδείχθηκε η παράταξη  της  ριζοσπαστικής Αριστεράς, η Αριστερή Ενότη-τα, με  115 ψήφους και 3 από 2 έδρες που είχε. Ακολούθησαν η ΔΑΚΕ (87 ψήφους, 2 έδρες), η ΠΑΣΚΕ (76 ψήφους, 2 έδρες) και  το  ΠΑΜΕ  (36  ψήφους,  1 έδρα).  Είναι  χαρακτηριστικό ότι η μάχη αυτών των εκλογών ήταν  σκληρή,  καθώς  κάποιοι εργαζόμενοι  έχουν  ξεγραφτεί από το σωματείο, δηλώνοντας απογοήτευση  από  τη  στάση του  κυβερνητικού  συνδικαλι-σμού, ενώ υπήρξε και μεγάλη αποχή.  Για  τους  δύο  παραπά-νω  λόγους η  νίκη  της Αριστε-ρής  Ενότητας  αποκτά  τερά-στια  σημασία  και  δείχνει  τη δυνατότητα  να  αλλάζεις  τους συσχετισμούς  με  ριζοσπαστι-κή πολιτική και δράση.

Νοσοκομείο ΑλεξάνδραΜε  μεγάλη  νικήτρια  την  πα-ράταξη  ΕΜΕΝΑ  (Ενωτικό  Μέ-τωπο  Εργαζομένων  Νοσοκο-μείου Αλεξάνδρα) του ΣΥΡΙΖΑ, έγιναν οι εκλογές για ανάδειξη νέου  ΔΣ  στο  Σύλλογο  Εργα-ζομένων  του  Νοσοκομείου 

Αλεξάνδρα.  Η  παράταξη  του ΣΥΡΙΖΑ  κέρδισε  3  έδρες,  ενώ δεν  είχε  καμία  στο  προηγού-μενο  ΔΣ.  Σημαντική  άνοδο κατέγραψε  και  η  παράταξη που στηρίχτηκε από το ΠΑΜΕ, αυξάνοντας τις έδρες της από δύο  σε  τρεις.  Μεγάλη  πτώση είχαν η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ που κατέβηκαν  στις  εκλογές  με κοινό ψηφοδέλτιο, πέφτοντας στις  πέντε  (5)  έδρες  από  τις εννέα  (9) που κατείχαν αθροι-στικά στο προηγούμενο ΔΣ. Οι εργαζόμενοι τους γύρισαν την πλάτη  και  έδωσαν,  για  πρώτη φορά, τη δυνατότητα στις πα-ρατάξεις της Αριστεράς να με-τατρέψουν  την  πρωτοβάθμια συνδικαλιστική  τους  οργάνω-ση  από  «σωματείο-σφραγίδα» που  ήταν  μέχρι  σήμερα,  σε όργανο  υπεράσπισης  των  δι-καιωμάτων τους και της δημό-σιας υγείας.

PraktikerΜαζική  κινητοποίηση  πραγ-ματοποίησαν  οι  εργαζόμενοι, την Πέμπτη  20 Φλεβάρη, στο κατάστημα  του  Praktiker  στο Αιγάλεω,  με  τη  συμπαράστα-ση  σωματείων,  συλλογικο-τήτων  και  οργανώσεων  της περιοχής  και  όχι  μόνο.  Στο κατάστημα  αυτό  εργαζόταν ο  49χρονος  υπάλληλος  που εξαναγκάστηκε  σε  παραίτηση και  δύο  μέρες  μετά  βρέθηκε απαγχονισμένος στο σπίτι του. Πρόκειται  στην  ουσία  για  δο-λοφονία.  Οι  συνάδελφοί  του στα  Praktiker  καταγγέλλουν απάνθρωπες  συνθήκες  εργα-σίας  και  κλίμα  εκφοβισμού των  εργαζομένων  από  την πλευρά της διοίκησης.

νέα από τους εργατικούς χώρους

Σε διαρκείς  κινητοποιήσεις έχουν  προχωρήσει  οι  εργα-ζόμενοι  της  Χαλυβουργικής, μετά  την  απόφαση  της  εργο-δοσίας  να  θέσει  σε  διαθεσι-μότητα το σύνολο σχεδόν του προσωπικού.  Η  εργοδοσία έθεσε  σε  διαθεσιμότητα  τους 200  από  τους  263  εργαζόμε-νους,  με  τη  δικαιολογία  ότι είναι  υψηλό  το  κόστος  του ηλεκτρικού  ρεύματος  για  την επιχείρηση.  Οι  εργαζόμενοι ήδη έχουν προχωρήσει σε δυ-ναμικές και πολύμορφες κινη-τοποιήσεις,  με  στάσεις  εργα-σίας,  κλεισίματα  της  εθνικής οδού  Αθηνών-Κορίνθου,  στο ύψος του εργοστασίου και κα-θημερινές συγκεντρώσεις στο εργοστάσιο.  Σημαντική  ήταν και η στάση εργασίας, ως στή-ριξη στις κινητοποιήσεις τους, που πραγματοποίησε το Εργα-τικό Κέντρο Ελευσίνας. Το βα-σικό  τους αίτημα  είναι  η ανα-στολή των διαθεσιμοτήτων για μια εβδομάδα, ώστε να προη-γηθεί  συζήτηση  του  θέματος στη διυπουργική επιτροπή για τη βιομηχανία.

Η  ευθύνη  βαραίνει  αποκλει-στικά  την  κυβέρνηση,  αλλά και την εργοδοσία που, όπως όλοι  οι  μεγαλοβιομήχανοι, έχει  συναινέσει  στην  εφαρ-μογή  των  μνημονιακών  και νεοφιλελεύθερων  πολιτικών, που έχουν οδηγήσει στην κα-τάρρευση  της  οικοδομικής δραστηριότητας  και  των  δη-μοσίων  έργων,  με  αποτέλε-σμα ο κλάδος της χαλυβουρ-γίας  να  έχει  συνεχή  πτώση της  ζήτησης. Ταυτόχρονα με την  ιδιωτικοποίηση  της  ΔΕΗ είναι προφανές ότι, μέσα στα πλαίσια  του  ανταγωνισμού μεταξύ  των  καπιταλιστών,  οι αυξήσεις  στην  τιμή  του ηλε-κτρικού  ρεύματος  θα  μειώ-

σουν  τα  κέρδη  ορισμένων από αυτούς.

Οι εργαζόμενοι στη Χαλυβουρ-γική  δεν  έχουν  να  περιμένουν τίποτα τόσο από τις  εξαγγελίες της κυβέρνησης για μείωση του κόστους ενέργειας όσο και από τις συσκέψεις που  έχουν  εξαγ-γελθεί.  Αν  θέλουν  πραγματικά να  λύσουν  το  πρόβλημά  τους, να  εξασφαλίσουν  πλήρη  και σταθερή εργασία σταματώντας τις  διαθεσιμότητες,  χρειάζεται να  συνεχίσουν  τις  κινητοποιή-σεις τους και σε συντονισμό με όλους  τους  κλάδους που αγω-νίζονται,  να  συμβάλλουν  στην ανατροπή  της  κυβέρνησης  και των μνημονίων.

Χαλυβουργική: Να μην περάσουν οι διαθεσιμότητες

• Ιδρυτική Συνδιάσκεψη 15-16/3

Επιμέλεια: Θοδωρής Πατσατζής

Νέα παράταξη της Ριζοσπαστικής Αριστεράς

6 • αριστερά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ26 Φλεβάρη 2014

Του Αντώνη Νταβανέλλου

Τ ο κοινό ανακοινωθέν Ανα-στασιάδη-Έρογλου σημα-τοδότησε την επανέναρξη

των συνομιλιών μεταξύ της ελλη-νοκυπριακής (ε/κ) και της τουρ-κοκυπριακής (τ/κ) κοινότητας, με στόχο μια «λύση» του Κυπριακού, μέσα στα σημερινά δεδομένα της κρίσης, της αστάθειας, των νέων συσχετισμών και των νέων συμ-μαχιών στην ευρύτερη περιοχή.

Το κοινό ανακοινωθέν βασίζε-ται στα μέχρι σήμερα παραδεδεγ-μένα της ε/κ και της τ/κ ελίτ που, σε μεγάλο βαθμό, αντανακλούν τα παραδεδεγμένα της ελληνικής και τουρκικής κρατικής πολιτικής. Ενσωματώνει προηγούμενες πα-ραδοχές που φέρουν τις πιο δια-φορετικές, πολιτικά, υπογραφές: Κάνει λόγο για επανένωση της Κύπρου «με βάση μια διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία και πο-λιτική ισότητα, όπως αυτές καθο-ρίζονται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ» (Τάσος Παπαδόπουλος-Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, 8/7/2006). Κάνει λόγο για «μια και μόνη διε-θνή προσωπικότητα» και για «μια και μόνη κυριαρχία και ιθαγένεια» (Χριστόφιας-Ταλάτ, 2008). Με αυτήν την έννοια αποτελεί σύνο-ψη των διεργασιών μεταξύ της ε/κ και τ/κ ηγεσίας (για περισσό-τερα δες στο Σταύρος Τομπάζος: «Επιτέλους επανέναρξη των συ-νομιλιών», στο RedNotebook).

Η κοινή δήλωση υπογραμμίζει ότι «τίποτα δεν έχει συμφωνηθεί, μέχρι να συμφωνηθούν όλα».

Από την άποψη αυτή δεν είναι φρόνιμο να τοποθετηθεί κανείς –και ιδιαίτερα η Αριστερά- με έναν τρόπο οριστικό και δεσμευτικό, πριν ενημερωθεί πιο ουσιαστικά.

Η εκ προοιμίου απόρριψη των συνομιλιών εκ μέρους ενός τμή-ματος της «πατριωτικής» Αριστε-ράς (που πάει χέρι-χέρι με την πατριωτική Δεξιά, ακόμα και την ακροδεξιά) ουσιαστικά είναι επα-νάληψη μιας προϋπάρχουσας τοποθέτησης: να διατηρηθεί το στάτους κβο, μέχρι να βρεθεί η δυνατότητα ή η ευκαιρία από την πλευρά του ελληνικού κράτους να ανατρέψει manu militari (για να θυμηθούμε ένα παρεπιδημού-ντα γύρω στον ΣΥΡΙΖΑ «σύμβου-λο») τα δεδομένα της ήττας του ’74… Όμως και ο εκ προοιμίου πα-νηγυρισμός «για την επανέναρξη των συνομιλιών» εκ μέρους ενός τμήματος της αντιεθνικιστικής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ, υποβαθ-μίζει το γεγονός ότι οι συνομιλί-ες καθορίζονται σε συντριπτικό βαθμό από τον ιμπεριαλιστικό έλεγχο, δηλαδή από τον παράγο-ντα που δεν έχει καθόλου παρελ-θόν ειρήνης και δικαιοσύνης στην περιοχή. Το να σπάσει το δίπολο μεταξύ μιας «πατριωτικής» (υπό το πρόσχημα της αντι-ιμπεριαλι-στικής) αντιμετώπισης και μιας κοσμοπολίτικης αφέλειας (και υπογραμμίζω ότι εδώ αναφέρο-μαι σε τμήματα της αστικής ηγε-

σίας και όχι σε συντρόφους της Αριστεράς), είναι ένα κρίσιμο ζή-τημα προσανατολισμού.

Αν, πράγματι, είναι νωρίς για να τοποθετηθεί κανείς συγκεκριμένα για το «σχέδιο» Αναστασιάδη-Έρο-γλου, είναι επείγον να ανοίξει η συ-ζήτηση για τα κριτήρια με τα οποία προσεγγίζουμε τις εξελίξεις και να παρθούν ανεξάρτητες πρωτοβου-λίες της Αριστεράς και του εργατι-κού κινήματος στην κατεύθυνση της διασφάλισης της ειρήνης και της αυθεντικής «επαναπροσέγγι-σης» τόσο μεταξύ Ε/κ και Τ/κ, όσο και μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας.

ΙμπεριαλισμόςΤο 2004 η ΔΕΑ είχε ταχθεί με σαφή-νεια ενάντια στο σχέδιο Ανάν, όχι ασφαλώς με τα επιχειρήματα του Τ. Παπαδόπουλου και του ελλαδι-κού «πατριωτικού» χώρου, αλλά με την εκτίμηση ότι το διαβόητο σχέδιο ήταν τμήμα της ιμπεριαλι-στικής-πολεμικής προετοιμασίας του Μπους και των «προθύμων», που ήδη είχαν εκστρατεύσει κατά του Ιράκ. Υποστηρίζαμε κάθε πο-λιτική και διπλωματική ενέργεια που θα δυσκόλευε και θα αποστα-θεροποιούσε την υποστήριξη ή τη διευκόλυνση της ιμπεριαλιστικής αρμάδας. Προειδοποιούσαμε, ότι αν και η Αριστερά δεν παρέμβει ανεξάρτητα, τότε η ελληνική αλλά και η ε/κ ηγεσία, αφού διευκο-λύνουν τον Μπους και τους συμ-μάχους του, θα επανέλθουν στις «βασικές ιδέες» του σχεδίου Ανάν, διεκδικώντας ως αντίτιμο για την κατάπτυστη στάση τους κάποιες πρόσθετες παραχωρήσεις από την πλευρά της Τουρκίας και των Τ/κ.

Η συνάφεια του ανακοινωθέ-ντος Αναστασιάδη-Έρογλου με τις συμφωνίες Τ. Παπαδόπουλου-Μ. Α. Ταλάτ (αλλά και εκείνες των Χρι-στόφια-Ταλάτ) είναι μια επιβεβαίω-ση αυτής της πρόβλεψης, αλλά και μια προειδοποίηση για την από-σταση μεταξύ λόγων και έργων της ελληνικής και ε/κ ηγεσίας.

Σήμερα το τοπίο στην περιοχή έχει αλλάξει ριζικά. Το σχέδιο της Δύσης για τη «νέα Μέση Ανατολή» στηρίζεται –αναγκαστικά μετά

το αδιέξοδο στο Ιράκ– πολύ πε-ρισσότερο στην αξιοποίηση των τοπικών δυνάμεων και λιγότερο στην άμεση στρατιωτική επέμβα-ση των Μεγάλων Δυνάμεων (εάν και εφόσον αυτό είναι εφικτό).

Οι αραβικές εξεγέρσεις, απο-σταθεροποιώντας τα πουλημένα καθεστώτα στην περιοχή, περιπλέ-κουν αυτή τη στρατηγική. Εξίσου, όμως, την περιπλέκει η αλλαγή στρατηγικής της Τουρκίας του Ερ-ντογάν. Στα χρόνια που πέρασαν, η Τουρκία αρνήθηκε να διευκολύνει (τουλάχιστον στο βαθμό που της ζητήθηκε) τον πόλεμο στο Ιράκ, όξυνε δραματικά τις σχέσεις της με το κράτος του Ισραήλ, ενώ λει-τούργησε αποτρεπτικά απέναντι σε κάθε ιδέα για επίθεση στο Ιράν. Δεν επρόκειτο απλώς για «πολυδιά-στατη» εξωτερική πολιτική, αλλά για την υποστήριξη ενός σχεδίου (προσέγγισης Τεχεράνης-Άγκυρας-Καΐρου) που θα μπορούσε κυριολε-κτικά να αλλάξει τα δεδομένα ακό-μα και για τις Μεγάλες Δυνάμεις. Ο «πατριωτικός» χώρος μπορεί να υποτιμά τον σχεδόν επίσημο χα-ρακτηρισμό της Τουρκίας ως «κρά-τος-ταραξία», αλλά οι ΗΠΑ έχουν αποδείξει επανειλημμένα ότι δεν παίζουν όταν εκτοξεύουν τέτοιους χαρακτηρισμούς. Το ξέσπασμα της βαθιάς πολιτικής κρίσης στο εσω-τερικό της Τουρκίας ασφαλώς δεν εξηγείται αποκλειστικά με αυτούς τους παράγοντες, αλλά επίσης δεν είναι άσχετο με το βαθύ διχασμό που προκάλεσαν στο εκεί καθεστώς τέτοιοι στρατηγικοί επαναπροσανα-τολισμοί.

Η απάντηση σε όλα αυτά, ήταν ο διπλωματικός, στρατιωτικός και οικονομικός «άξονας» Ισραήλ-Κύ-πρου-Ελλάδας. Η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της ανα-τολικής Μεσογείου ήταν μόνον ένα πρόσθετο «επιχείρημα» για τη συγκρότηση αυτού του άξονα που κυρίως λογοδοτεί στην ανά-γκη των δυτικών Μεγάλων Δυνά-μεων –με την πλήρη ταύτιση ΗΠΑ και ΕΕ στο συγκεκριμένο ζήτημα– να τακτοποιήσουν τις σχέσεις των εμπίστων κρατών στην περιοχή, συγκροτώντας μια αξιόμαχη δύ-ναμη επί τόπου.

Σε μια συνέντευξή του στο «Δρόμο», ο Β. Λυσσαρίδης μιλά για τον κίνδυνο να γίνει η Κύπρος «Μπατουστάν» μέσω του σχεδί-ου Αναστασιάδη-Έρογλου. Την ώρα που έλεγε αυτά, η ισραηλι-νή αεροπορία πραγματοποιούσε ασκήσεις μεγάλης κλίμακας στην Κύπρο, αποδεικνύοντας ότι η Λευκωσία μπορεί να έχει ήδη γίνει «Μπατουστάν» του πανίσχυρου στρατιωτικά κράτους-χωροφύλα-κα της περιοχής.

Με δεδομένη την ύπαρξη τέ-τοιων πλέον «εγγυητών» θα πρέ-πει να μετρήσουμε τη στάση που θα κρατήσουμε απέναντι στο σχέδιο Αναστασιάδη-Έρογλου, που διαθέτει την ολόπλευρη υπο-στήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ.

Επαναπροσέγγιση;Το σύνθημα της επανένωσης του νησιού, ακόμα και της επαναπρο-σέγγισης Ε/κ και Τ/κ, είναι από καιρό στόχος της ε/κ ηγεσίας. Με δεδομένη την πληθυσμιακή υπε-ροχή και –κυρίως– την απόλυτη οικονομική υπεροχή, γνωρίζει ότι το ζήτημα της «κυριαρχίας» σε μια ενωμένη Κύπρο, θα απα-ντηθεί από τη ζωή, με μοναδική προϋπόθεση την αποχώρηση του τουρκικού στρατού κατοχής.

Το κοινό ανακοινωθέν δεν ορίζει με σαφήνεια το αν και πότε αυτό θα επιτευχθεί. Λογικά, όμως, η συ-γκρότηση ενός ενιαίου κράτους με δύο «συνιστώσες πολιτείες», συν-δέεται με διαπραγμάτευση για την αποχώρηση του τουρκικού στρα-

τού. Αν αυτό γίνει, θα αποτελεί μια μεγάλη διπλωματική νίκη της ε/κ ηγεσίας, που θα ανατρέπει τα δε-δομένα που δημιούργησε το πρα-ξικόπημα και η εισβολή το 1974.

Ο Στ. Τομπάζος σωστά τονίζει τα εξής: «Το Κυπριακό δεν είναι μόνο πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Είναι ταυτόχρονα και ένα πρόβλη-μα εθνοτικής διένεξης που προη-γείται της τουρκικής εισβολής του 1974, όπως καταδεικνύουν τα γε-γονότα του 1958, 1963-64, 1967 και 1974, ενώ η τουρκική εισβολή προ-σέθεσε μια νέα βαρύνουσα παρά-μετρο στο κυπριακό πρόβλημα».

Σε αυτήν τη βάση, οι προστασί-ες που προβλέπει το σχέδιο για τις «συνιστώσες πολιτείες» -και ειδικά για τη μειοψηφική- είναι δευτερεύ-ον πρόβλημα ακόμα και για τους Ε/κ καπιταλιστές. Είναι περίπου αυτονόητες για κάθε ομόσπονδο κρατικό μόρφωμα, που συγκροτεί-ται όχι μόνον στην αρχή της πλη-θυσμιακής πλειοψηφίας, αλλά και στην αρχή της αναγνώρισης εθνι-κής ή θρησκευτικής μειοψηφίας. Ανάλογες ρυθμίσεις ισχύουν στο Βέλγιο ή στην Ελβετία κ.λπ., ενώ θα έπρεπε να είναι πολύ πιο αυτονόη-τες σε χώρες όπως η Κύπρος όπου –με ευθύνη των εθνικιστών κι από τις δυο πλευρές– χύθηκε αίμα και μάλιστα σχετικά πρόσφατα.

Κατά συνέπεια δεν θα πρέπει αυτά τα σημεία να είναι τα καθο-ριστικά στη διαμόρφωση της θέ-σης της Αριστεράς.

Για εμάς είναι πολύ πιο ανησυ-χητική η ένταξη του σχεδίου για την επίλυση του Κυπριακού στο γενικότερο σχέδιο διαμόρφωσης του φιλο-ιμπεριαλιστικού άξονα στην περιοχή, όπως και στο σχέ-διο πρωτοκαθεδρίας (ή ακόμα και αποκλειστικότητας) στην εκ-μετάλλευση των υδρογονανθρά-κων της ανατολικής Μεσογείου. Τέτοια σχέδια είναι πραγματικά πιθανό να βυθίσουν σε πολεμική κρίση όλους τους γειτονικούς λα-ούς, με πολλές αφορμές.

Η έξοδος από το αδιέξοδο βρί-σκεται στην ανεξάρτητη παρέμ-βαση της Αριστεράς. Στην Κύπρο το καθήκον είναι να ξαναχτιστεί η γέφυρα (που παλιότερα υπήρ-χε και μάλιστα με μαζικότητα και ισχύ…) μεταξύ Ε/κ και Τ/κ εργα-ζόμενων, αρχίζοντας από τη διεκ-δίκηση των κοινωνικών και δημο-κρατικών δικαιωμάτων.

Στην Ελλάδα, βαδίζοντας προς μια κυβέρνηση της Αριστεράς, είναι όσο ποτέ η ώρα να ανοίξει ένας απευθείας διάλογος με την Τουρκία, έξω από τους περιορι-σμούς και τις «διαμεσολαβήσεις» των ΗΠΑ και της ΕΕ. Αρχίζοντας με τις αυτονόητες προτάσεις για μείωση των παρανοϊκών εξοπλι-σμών και θέτοντας τις βάσεις για ειρήνη και συνεργασία, για μια πολιτική που θα επέτρεπε και στους δυο λαούς να αντιμετωπί-σουν καλύτερα την κρίση, αλλά να αντιμετωπίσουν, επίσης, από καλύτερες θέσεις, τους εκβια-σμούς των Μεγάλων Δυνάμεων.

Είναι πολύ ανησυχητική η ένταξη του σχεδίου για την επίλυση του Κυπριακού στο γενικότερο σχέδιο διαμόρφω-σης του φιλο-ιμπε-ριαλιστικού άξονα στην περιοχή

Οι εξελίξεις στο Κυπριακό

Από την Πρωτομαγιά του 2003, όταν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι εργάτες έδειξαν το δρόμο της «επαναπροσέγγισης από τα κάτω».

αριστερά • 7ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ26 Φλεβάρη 2014

Ο τρόπος με τον οποίο χει-ριστήκαμε  το  θέμα  του ΙΚΑ  είναι  αποκαλυπτικός 

για το ποια λογική διαπνέει τόσο τη δική μας τοπική όσο και πλειοψη-φικά τον ΣΥΡΙΖΑ. Πήραμε πριν από τρεις μήνες μια απόφαση να κάνου-με καμπάνια για να μην κλείσουν τα ιατρεία του (πρώην) ΙΚΑ, με στόχο, πρώτον,  να  δοκιμάσουμε  τη  δυ-ναμική που μπορεί να αναπτυχθεί, ώστε  τέτοιοι  αγώνες  να  μην  είναι εξαρχής χαμένοι, και, δεύτερον, να γνωρίσουμε  τον  κόσμο  της  γειτο-νιάς μας και να μας αναγνωρίσει κι εκείνος ως μια δύναμη που παλεύει για τα συμφέροντά του.

Για  να  υλοποιηθεί  η  απόφαση, στην οποία συμφώνησαν όλοι και για  την οποία δεν διατυπώθηκαν πολιτικές  ενστάσεις,  προτάθη-καν  κάποια  βήματα:  εξορμήσεις για  γνωστοποίηση  του  θέματος, εκδηλώσεις για να συζητηθεί, πα-ρεμβάσεις στο ίδιο το ΙΚΑ που θα προετοιμάζονταν με νέες εξορμή-σεις και επαφή με τους γιατρούς που εργάζονταν σε αυτό.

ΑπολογισμόςΟ  απολογισμός  λέει  ότι  κάποια από  τα  βήματα  δεν  έγιναν  ποτέ, ενώ  τα  περισσότερα  έγιναν  με τον  πιο  διεκπεραιωτικό  τρόπο, στη  λογική  «ας  το  κάνουμε  κι αυτό  όπως  όπως  για  να  μη  μας πει  κανείς  ότι  δεν  είμαστε  εντά-ξει».  Είναι  χαρακτηριστικό  ότι στην εκδήλωση στην οποία είχα-με καλέσει και γιατρό από το το-πικό ΙΚΑ και για την οποία είχαμε κάνει  αφισοκόλληση  βρέθηκαν μόνο τρία μέλη της γραμματείας, ενώ  οι  υπόλοιποι  δεν  ενημέρω-σαν καν ότι θα έλειπαν.

Το  χάος  που  προκλήθηκε,  και οφείλεται στο ότι τα στελέχη της τοπικής δεν ήταν εκεί για να οδη-γήσουν  σε  συγκροτημένη  διαδι-κασία  μια  συζήτηση  στην  οποία συμμετείχε  και  «χύμα»  κόσμος, το έχω περιγράψει.

Η  τόσο  προφανής  υποτίμηση της εκδήλωσης δείχνει ότι κανείς δεν  πίστευε  πως  αυτή  εντασ-σόταν  σε  μια  σχεδιασμένη,  συ-γκεκριμένη  και  κλιμακούμενη παρέμβαση  για  τη  σωτηρία  των ιατρείων  και  τη  σύνδεση  με  τον κόσμο  της  γειτονιάς.  Αντίθετα, αντιμετωπίστηκε  με  τη  λογική ότι,  εφόσον  βγάλαμε  μια  αφισο-κόλληση και καλέσαμε και σε μια συζήτηση,  έχουμε  φανεί  συνε-πείς  στα  τυπικά  καθήκοντά  μας και  πάμε  παρακάτω,  σε  ένα  νέο κύκλο  αφισοκόλλησης  και  απο-σπασματικής συζήτησης.

Στη  συνέχεια  αποφασίσαμε να  έρθουμε  σε  επαφή  με  τους γιατρούς,  για  να  μάθουμε  ποιες ήταν  πραγματικά  οι  διαθέσεις των  εργαζομένων  του  ΙΚΑ.  Αυτό δεν  το  κάναμε  παρά  τρεις  μέρες αφότου  ανακοινώθηκε  τελικά το  κλείσιμο  όλων  των  ιατρείων. Τρέξαμε λοιπόν εκεί για μία μέρα, κάναμε  πάλι  το  τυπικό  καθήκον μας,  είπαμε  στους  γιατρούς  ότι την επομένη θα επανέλθουμε με βουλευτή,  για  να  δείξουμε  πόσο ψηλά σηκώνει το θέμα ο ΣΥΡΙΖΑ, 

και ότι τους στηρίζουμε σε ενδε-χόμενη απόφασή τους να μην πα-ραδώσουν τα κλειδιά και το απο-τέλεσμα ήταν ότι στο τέλος, από τις  τρεις  τοπικές  που  καλούσαν, με τα εκατοντάδες μέλη, πέρασαν συνολικά πέντε σύντροφοι.

Με  τέτοια  κινητοποίηση  είναι προφανώς αστείο –για να μην πω ντροπή–  να  ανέβεις  και  να  πεις στους εργαζόμενους ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δίπλα τους, αν δεν υπακού-σουν  στην  κυβέρνηση.  Η  αλή-θεια είναι επίσης πως το μέγεθος της συμμετοχής των συντρόφων μπορούσε να προβλεφθεί από την προηγουμένη,  αφού  οι  τοπικές αποφάσισαν πως δεν μπορούσαν να  εξαιρέσουν  δυο  τρεις  ανθρώ-πους η  καθεμία από  το  καθήκον να  παρευρεθούν  στο  Ακροπόλ, ώστε να προπαγανδίσουν την πα-ρέμβαση της Τρίτης.

Το  συμπέρασμα,  που  προκύ-πτει,  είναι  ότι  δεν  πιστεύουμε αυτά που λέμε ακόμα και μεταξύ μας. Στην πραγματικότητα είχαμε προεξοφλήσει ότι δεν είχε κανένα νόημα να δώσουμε αγώνα, αφού τα  ιατρεία  θα  έκλειναν  ούτως  ή 

άλλως,  αφού  ο  κόσμος  δεν  τρα-βάει, αφού θα μας ψηφίσει, γιατί θα  τον  πείσουν  τα  στελέχη,  που μας εκπροσωπούν στα ΜΜΕ, και το πρόγραμμά μας.

Ο  λόγος  για  τον  οποίο  οι  σύ-ντροφοι δεν ήταν στο ΙΚΑ τη δεύ-τερη μέρα είναι γιατί με αυτά που κάναμε  και,  κυρίως, με αυτά που δεν  κάναμε,  δώσαμε  σαφέστατο στίγμα  του  τρόπου  με  τον  οποίο κινούμαστε: Θεωρούμε αρκετή τη φυσική –και τις περισσότερες φο-ρές ειλικρινά μαχητική– παρουσία σε μια κρίσιμη στιγμή, όπως, π.χ. η  μέρα  που  κλείνουν  τα  ιατρεία, και πηγαίνουμε για να δώσουμε το παρών και όχι συνέχεια.

Πηγαίνουμε, ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο η  τοπική,  για  να  συλλυπηθούμε για την ήττα, χωρίς να έχουμε κά-νει κάτι για να την αποτρέψουμε. Να καταγραφούμε ότι μας αφορά και όχι για να διερευνήσουμε μαζί με τον κόσμο τις δυνατότητες της νίκης. Πρόκειται για μια επικίνδυ-νη  ηττοπάθεια,  η  οποία  φυσικά γίνεται αντιληπτή από τον κόσμο. Είμαστε σε αναμονή του Μεσσία της  κυβέρνησης  της  Αριστεράς 

και  περιμένουμε  από  τον  κόσμο να τη στηρίξει στις εξαιρετικά με-γάλες  πιέσεις  που  θα  δεχτεί,  τη στιγμή που εμείς δεν τον στηρίξα-με, όταν του έκλειναν το ιατρείο.

Μπορεί  ό,τι  κι  αν  κάναμε,  ο  κό-σμος όντως να μην ανταποκρινόταν και  τα  ιατρεία  όντως  να  έκλειναν, αλλά αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ. Δεν  διερευνήσαμε  τις  δυνατότη-τες, γιατί είχαμε απαντήσει ήδη. 

ΤακτικήΠροχωράμε  δίχως  σχέδιο  για  τη σύνδεσή  μας  με  τον  κόσμο.  Αν όντως  πιστεύουμε  ότι  δεν  έχει νόημα,  επειδή  αναθέτει  σ’  εμάς τη σωτηρία, οπότε ας αναθέσου-με κι  εμείς στην ηγεσία  τη  νίκη, ας το παραδεχτούμε συντροφικά και τίμια και ας προσαρμόσουμε την  τακτική  μας  αναλόγως.  Ας μη  συνεχίσουμε  όμως  να  καλ-λιεργούμε  και  μεταξύ  μας  την ψευδαίσθηση  ότι  μπορούμε  να είμαστε πραγματικά χρήσιμοι και ότι  εκπονούμε  και  υλοποιούμε ειλικρινά  σχέδια  που  θα  έχουν αποτέλεσμα, γιατί ο κίνδυνος της απογοήτευσης αφορά κι εμάς.

Του Γρηγόρη Δεμέστιχα

Στις 15 και 16 Φεβρουαρίου πραγ-ματοποιήθηκε  στην  Αθήνα  η  πα-νελλαδική  σύσκεψη  της  ΑΝΑΣΑ. Όπως όλοι οι σ. και όλες οι «τάσεις» στο  εσωτερικό  του ΣΥΡΙΖΑ, οι σύ-ντροφοι  και  οι  συντρόφισσες  της ΑΝΑΣΑ χρειάστηκε να συζητήσουν τη  νέα  κατάσταση,  όπως  διαμορ-φώθηκε  με  την  ολοκλήρωση  της πρότασης  για  τις  υποψηφιότητες στις περιφερειακές εκλογές.

Στις  εβδομάδες  που  πέρασαν, βρεθήκαμε κοντά με τις δυνάμεις της  ΑΝΑΣΑ,  αντιδρώντας  στην πρόταση  για  τον  Καρυπίδη  στη Δυτ. Μακεδονία, αλλά και για τον Βουδούρη στην Πελοπόννησο. 

Σύμφωνα  με  το  ρεπορτάζ  της «Εποχής», τα συμπεράσματα που 

έβγαλαν  οι  σ.  της  ΑΝΑΣΑ  τους οδηγούν σε μια  «περαιτέρω στά-ση» που καθορίζεται από τρία κρι-τήρια:  α)  «Να μην αμφισβητηθεί η  συμμετοχή  στην  πλειοψηφία του  ιδρυτικού  συνεδρίου».  β) «Μια πιο διακριτή θέση μέσα στη σημερινή  γεωγραφία  των  τάσε-ων».  γ)  Λειτουργία  «ενωτική  για ολόκληρο το κόμμα».

Στο  κρίσιμο  ζήτημα  της  διά-γνωσης της αιτίας των σημερινών προβλημάτων  διαβάζουμε  ότι επιλέχθηκε  η  μέθοδος  των  ίσων αποστάσεων.  Η  «Εποχή»  επιση-μαίνει:  α)  Την  «σκληρά  αντιπολι-τευτική  στάση  της  συνεδριακής μειοψηφίας». β) Τις «εκτός οργά-νων-θεσμών  πρακτικές  των  επι-μέρους  τάσεων  και  υποτάσεων της προεδρικής πλειοψηφίας».

Όπως  σχεδόν  πάντα,  η  μέθο-δος  των  ίσων  αποστάσεων  είναι 'άραγε  άδικη  και  δεν  βοηθά  την αναγκαία  πολιτική  καθαρότητα: Είναι  συγκρίσιμα  τα  προβλήματα που δημιουργούν στον ΣΥΡΙΖΑ οι «πρακτικές» της προεδρικής πλει-οψηφίας που όλο  και  συχνότερα αποφασίζει  «υπερβάσεις»  ακόμα και των συνεδριακών αποφάσεων (και μάλιστα λειτουργώντας εκτός «οργάνων και θεσμών», όπως σω-στά  σημειώνεται…),  με  τα  προ-βλήματα που  (θεωρείται  ότι)  δη-μιουργεί  η  στάση  της Αριστερής Πλατφόρμας,  που  αντιστέκεται σε αυτές τις «υπερβάσεις», ζητώ-ντας όλο και συχνότερα το σεβα-σμό στις συνεδριακές αποφάσεις, παρά τις όποιες αντιρρήσεις είχε, 

τότε,  εκφράσει  η  ΑΠ,  ζητώντας πιο αριστερές δεσμεύσεις;

Το  πρόβλημα  αυτό  αναδει-κνύεται,  όταν  οι  σ.  της  ΑΝΑΣΑ φτάνουν  στην  υποχρέωση  να  δι-ατυπώσουν  μια  γενική  εκτίμηση για τα θέματα της δημοκρατικής λειτουργίας  και  της  πολιτικής συμμαχιών  του  ΣΥΡΙΖΑ:  «(σσ:  τα αίτια θα πρέπει να αναζητηθούν) στη  δυσκολία  να  εκφωνηθεί  μια απλή, συνεκτική και, κυρίως, ενι-αία  πολιτική  μπροστά  στο  πολύ πραγματικό  ενδεχόμενο μιας  κυ-βέρνησης της Αριστεράς». 

Αυτή  η  «δυσκολία»  δεν  είναι μόνο  αντικειμενική.  Αντανακλά διαφορετικές  κοινωνικοπολιτικές πιέσεις πάνω στην ηγεσία και στα κεντρικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. 

Το στοίχημα για το αν ο ενωτι-κός  φορέας  της  ριζοσπαστικής Αριστεράς  θα  παραμείνει  πιστός στις  βασικές  δεσμεύσεις  απένα-ντι  στα  μέλη  του,  αλλά  και  στις κοινωνικές  δυνάμεις  που  εναπό-θεσαν σε αυτόν τις ελπίδες τους, είναι ανοιχτό, αλλά και δύσκολο. Και γύρω από αυτές τις δυσκολί-ες, στους μήνες που έρχονται, θα ανασυντεθούν,  ξανά  και  ξανά,  οι πλειοψηφίες  και  οι  μειοψηφίες στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.

Σε  αυτή  την  προοπτική,  πι-στεύουμε,  οι  σύντροφοι  και  οι συντρόφισσες  της  ΑΝΑΣΑ  θα σταθούν στο πλαίσιο της υπερά-σπισης  της  αριστερής  ριζοσπα-στικής  πολιτικής  και  φυσιογνω-μίας του ΣΥΡΙΖΑ. 

Συμπεράσματα από την καμπάνια για τον ΕΟΠΥΥ

Πανελλαδική Σύσκεψη ΑΝΑΣΑ: Βοηθούν οι ίσες αποστάσεις;

Δημοσιεύουμε την τοποθέτηση συντρόφισσας προς τα μέλη της Οργάνωσης Μελών, όπου συμμετέχει,για την καμπάνια για τον ΕΟΠΥΥ. Χωρίς να παραγνωρίζουμε ότι υπήρξαν και ΟΜ που κινήθηκαν πιο μεθοδικά και αποτελεσματικά,

θεωρούμε ότι το γενικό συμπέρασμα αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα του ΣΥΡΙΖΑ.

Του Αντώνη Νταβανέλλου

1. Από την εποχή της δεκαε-τίας του 1980 (όταν μεγάλο τμήμα των εργαζομένων

στο Νότο της Ευρώπης, και ειδικά στην Ελλάδα, ήλπιζε ότι η συμμετοχή στην ΕΕ θα οδηγούσε σε μια διαρκή ευημερία), ή της δεκαετίας του 1990 (όταν μεγάλο τμήμα των εργαζομέ-νων στην Ανατολική Ευρώπη ήλπιζε ότι η συμμετοχή στην ΕΕ θα οδηγού-σε σε ευημερία και σε δημοκρατία), έχει κυλήσει πολύ νερό κάτω από τις γέφυρες…

Στην περίοδο της διεθνούς κρίσης του καπιταλισμού, η ΕΕ έχει απο-δειχθεί ως ένα «Γενικό Επιτελείο» των αρχουσών τάξεων των χωρών μελών της, ως ένα συντονιστικό κέντρο επιβολής της βάρβαρης και διαρκούς λιτότητας, που εξαφανίζει τα βασικά εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με τους μεγάλους κοινωνικούς αγώνες και την Αριστερά στον 20ό αιώνα.

Αυτό έχει ως συνέπεια ένα κύμα εργατικής και λαϊκής οργής που στρέφεται –δικαίως– κατά των κυ-βερνήσεων και των κυρίαρχων τάξε-ων σε κάθε χώρα, αλλά –επίσης δι-καίως– και κατά της πολιτικής, κατά των συνθηκών και των συμβόλων, κατά της ίδιας της ΕΕ, που αναγνωρί-ζεται (επιτέλους!) από πλατιές εργα-τικές και λαϊκές μάζες ως η Ευρώπη των τραπεζιτών και των βιομηχάνων και όχι ως η Ευρώπη των λαών.

Το κύμα αυτό, στις χώρες του Βορρά, παίρνει, για την ώρα, τη μορφή του «ευρωσκεπτικισμού» (σε σύγχυση με συντηρητικά ή και ακροδεξιά πολιτικά ρεύματα). Όμως στην Ελλάδα, και γενικότερα στο Νότο, η εργατική-λαϊκή αντίθεση στην πολιτική της ΕΕ έρχεται κυρίως

από τα αριστερά, αποδεικνύοντας ότι είναι εφικτή η (κατά τη γνώμη μας αναγκαία) σύνδεση της αντικα-πιταλιστικής στρατηγικής με τη συ-στηματική αντίσταση στην ΕΕ του νεοφιλελευθερισμού.

2.Η ευθυγράμμιση όλων των κυρίαρχων τάξεων, των κυβερνήσεων και του

καθεστωτικού πολιτικού δυναμι-κού με το σύνολο των ευρωπαϊκών συνθηκών (Μάαστριχτ, Λισαβόνα κ.ο.κ.), με την ιερότητα της Ευρω-παϊκής Κεντρικής Τράπεζας και με την προετοιμασία του ευρωπαϊκού υπερμνημονίου (της θεσμοποι-ημένης διαρκούς λιτότητας που προβλέπει σε ευρωπαϊκή κλίμακα τη μνημονιακή βαρβαρότητα που επιβλήθηκε στην Ελλάδα και γενι-κότερα στο Νότο…) αποδεικνύουν πόσο ουτοπική είναι η στρατηγική της μεταρρύθμισης, της «επανίδρυ-σης», της ΕΕ.

Αυτό γίνεται πιο φανερό μέσα από το μεγάλο πρόβλημα δημο-κρατίας που έχει πλέον αναδειχθεί. Οι ευρωπαϊκοί «θεσμοί» έχουν γίνει κυριολεκτικά απροσπέλαστοι για τη θέληση της κοινωνικής πλειοψη-φίας, δηλαδή των εργαζομένων. Η πολιτική πάλη, σε συνδυασμό με το δικαίωμα της ψήφου, δίνει τη δυ-νατότητα πίεσης για φιλολαϊκές αλ-λαγές και μεταρρυθμίσεις σε κάθε χώρα-μέλος. Όμως η πίεση αυτή δεν μπορεί να φτάσει στην Κομισιόν ή στην ΕΚΤ που, στο μεταξύ, έχουν αποκτήσει το δικαίωμα ελέγχου και έγκρισης ή απόρριψης του προϋπο-λογισμού των χωρών-μελών.

Στις σημερινές συνθήκες είναι πιο πιθανό να καταρρεύσει η ΕΕ από τους υπαρκτούς εσωτερικούς αντα-γωνισμούς και τα αδιέξοδα μέσα στην κρίση, παρά να υλοποιηθεί η

στρατηγική της αυτομεταρρύθμι-σης, ή μετεξέλιξης, ή «επανίδρυσης» της ΕΕ, όπως την υποστηρίζει π.χ. το ΚΚ Γαλλίας και η πλειοψηφία του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς.

3. Στα ιδρυτικά κείμενα του ΣΥ-ΡΙΖΑ, η ΕΕ αντιμετωπιζόταν ως «πεδίο ταξικής πάλης», σε

παραλληλισμό με το πώς αντιμετω-πίζει η Αριστερά την κυβέρνηση ή το πολιτικό σύστημα σε κάθε χώρα.

Η θέση αυτή, αν και ριζοσπαστι-κότερη από τις μεταρρυθμιστικές ουτοπίες περί επανίδρυσης της ΕΕ, έχει ήδη ξεπεραστεί.

Η εμπειρία της Κύπρου απέδει-ξε ότι, αν η Αριστερά ως πολιτικό ρεύμα, ή πολύ περισσότερο ως κυ-βέρνηση, επιχειρήσει να προστατέ-ψει τους εργαζόμενους και το λαό από την επιβολή μιας μνημονιακής «ρύθμισης», τότε θα πρέπει να σπά-σει την πειθαρχία, να ανατρέψει τις κατευθύνσεις της ΕΕ.

Ως μαρξιστές είμαστε υπέρ του συνθήματος για την Ευρώπη των εργαζομένων, για την Ευρώπη της ειρήνης και της συνεργασίας, για τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης.

Όμως σήμερα μας είναι σαφές ότι μια τέτοια ιστορική προοπτική περ-νάει κυρίως μέσα από τη σύγκρου-ση για την ανατροπή της υπαρκτής ΕΕ, παρά μέσα από τις ανύπαρκτες δυνατότητες μετεξέλιξης-επανί-δρυσης της ΕΕ. Και βλέποντας έτσι τη διεθνοποίηση, οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ότι η «Ευρώπη» των εργαζομένων οφείλει να είναι ανοιχτή και προς τις χώρες του πρώ-ην ανατολικού μπλοκ και προς την Τουρκία και προς την άλλη όχθη της Μεσογείου, προς τις χώρες των αρα-βικών εξεγέρσεων.

4.Η στάση της Αριστεράς απέναντι στο ευρώ δεν μπορεί να καθοριστεί από

«στεγνά» οικονομικά κριτήρια. Οφείλει να συμπεριλάβει τα πολιτι-κά διλήμματα, τα στρατηγικά προ-βλήματα μέσα στην ταξική πάλη.

Η προωθημένη κοινωνική αντί-σταση στην Ελλάδα έχει ανοίξει την προοπτική μιας κυβέρνησης της Αριστεράς. Αυτή η πολιτική προο-πτική στηρίζεται πάνω στη δέσμευ-ση για ανατροπή των μνημονίων και όλων των συνοδευτικών μέτρων λιτότητας που επέβαλε η κυρίαρχη τάξη και οι δανειστές στην περίοδο της κρίσης. Αν η Αριστερά –και συ-γκεκριμένα ο ΣΥΡΙΖΑ– δεν τηρήσει αυτή τη δέσμευση, η κυβέρνηση της Αριστεράς θα είναι καταδικα-σμένη: είτε με τη μορφή της σύντο-μης ανατροπής από δεξιά, είτε με τη μορφή του εκφυλισμού σε μια σοσιαλφιλελεύθερη πολιτική.

Αυτό σημαίνει ότι η δέσμευση για ανατροπή των μνημονίων θα πρέπει να υπηρετηθεί «με κάθε αναγκαίο μέσο». Και στα πιθανά «αναγκαία μέσα», ειδικά μετά την εμπειρία της Κύπρου, θα πρέπει να συμπεριλαμβά-νεται η ρήξη με την Ευρωζώνη και η έξοδος από το ευρώ. Όχι, κατ’ ανάγκη, ως πρώτη επιλογή της κυβέρνησης της Αριστεράς, αλλά αναγκαστικά ως επιλογή που δεν μπορεί να αποκλει-στεί από το φάσμα των απαντήσεων στους δανειστές και στις αγορές.

Αυτή η πολιτική απέναντι στο νό-μισμα είναι μια πολιτική που δεν ξε-κινά από το νόμισμα, αλλά από την αποφασιστικότητα να ανατρέψου-με τη λιτότητα.

5.Ως μαρξιστές κατανοούμε ότι, αν οι κοινωνικοπολιτι-κές εξελίξεις εγκλωβιστούν

στα όρια του καπιταλισμού, τότε η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα μπο-ρεί να έχει αρνητικές συνέπειες. Η πολιτική μας δεν έχει τίποτα κοινό με τον προστατευτισμό και τον (οικο-νομικό) εθνικισμό. Δεν αναζητούμε διέξοδο από την κρίση για τον ελλη-νικό καπιταλισμό, π.χ. μέσω της ενί-σχυσης της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών επιχειρήσεων από μια διαρκή υποτίμηση του «εθνικού» νομίσματος. Αντίθετα αναζητούμε πολιτική ανατροπής της λιτότητας και υπέρβασης του καπιταλισμού.

6.Όμως, ένας τέτοιος εγκλω-βισμός στα όρια του κα-πιταλισμού δεν πρέπει να

αντιμετωπίζεται ως μοιραίος. Εξάλ-λου οι προκλήσεις που θα αντιμετω-πίσει, αντικειμενικά, μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα είναι πολύ πιο γε-νικευμένες: διαγραφή του χρέους (ή του μεγαλύτερου μέρους του), εθνι-κοποίηση των τραπεζών, επανακρα-τικοποίηση των ιδιωτικοποιημένων μεγάλων δημόσιων επιχειρήσεων και υπηρεσιών, κατάργηση ελευθερι-ών του κεφαλαίου, αντιστροφή της ελαστικοποίησης στις εργασιακές σχέσεις κλπ. Μια κυβέρνηση της Αρι-στεράς, που μένει πιστή στη δέσμευ-ση για πάλη ενάντια στη λιτότητα, δεν μπορεί παρά να ανοίγει μια μετα-βατική περίοδο προς τη γενικότερη εργατική νίκη, προς τη σοσιαλιστική απελευθέρωση.

7.Σε αυτό το γενικότερο πλαί-σιο πρέπει να εντάσσεται η θέση μας για το νόμισμα.

Θέση που, εξάλλου, δεν θα κριθεί αυστηρά από τις αντοχές του κινή-ματος και της Αριστεράς σε μια μόνο χώρα. Γιατί στη σημερινή Ευρώπη μια εργατική-αριστερή νίκη θα πυροδο-τήσει πιθανότατα φαινόμενο ντόμινο,

Ευρωεκλογές: Η Αριστερά να αντιπαρατεθεί στο ευρωπαϊκό υπερ-μνημόνιο

8 • πολιτική ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ26 Φλεβάρη 2014

Βασικές θέσεις απέναντι στην ΕΕ του νεοφιλελευθερισμού

φαινόμενα εξάπλωσης των αλλαγών και σε άλλες χώρες. Και αντίστροφα, θα είναι υποχρέωση της κυβέρνησης της Αριστεράς, πριν από κάθε δραμα-τικό μέτρο, να κάνει έκκληση αλληλεγ-γύης προς όλους τους εργαζόμενους και την Αριστερά στην Ευρώπη και να διαθέτει τις απαραίτητες δυνάμεις για να οργανώσει και να υποστηρίξει πολιτικά τις διεθνείς αντιδράσεις απέ-ναντι σε κάθε σχέδιο στραγγαλισμού της πρώτης, σοβαρής, απόπειρας ανατροπής της λιτότητας. Και έχουμε κάθε λόγο να είμαστε αισιόδοξοι για την ανταπόκριση σε ένα τέτοιο κάλε-σμα: γιατί η κατάσταση στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στη Γαλλία, μπορεί πλέον να παρομοιαστεί με τον «ξερό κάμπο», όπου μια σπίθα μπορεί να ανάψει τη μεγάλη φωτιά.

Στην Ευρώπη-φυλακή λιτότητας, δεν έχει σημασία να προβλέψουμε το ποια χώρα θα αποδειχθεί ο «αδύναμος κρίκος». Σημασία έχει να βρεθεί στην πράξη ο πρώτος που θα ανοίξει την πόρτα της φυλακής…

8.Εκατό χρόνια μετά το 1914, έναν αιώνα μετά το πρώτο μεγάλο σφαγείο, κατανοού-

με τις προσπάθειές μας ως συνέχεια των ρευμάτων που πάλεψαν να δώ-σουν διεθνιστική-αντικαπιταλιστι-κή-σοσιαλιστική απάντηση στις εξε-λίξεις στην Ευρώπη και παγκόσμια. Όπως ο Τρότσκι, πιστεύουμε ότι «η επανάσταση αρχίζει στην εθνική αρέ-να – αναπτύσσεται στη διεθνή – και ολοκληρώνεται σε παγκόσμιο επί-πεδο». Στη βάση αυτής της παράδο-σης, υποστηρίζουμε ότι η Αριστερά, μέσα στην πιο βαθιά κρίση του καπι-ταλισμού από το 1929, οφείλει να μη διστάσει, να υιοθετήσει την πιο ριζο-σπαστική στάση στα διλήμματα που αντιμετωπίζει στο εσωτερικό της χώ-ρας, αλλά και σε ευρωπαϊκή κλίμακα.

Ευρωεκλογές: Η Αριστερά να αντιπαρατεθεί στο ευρωπαϊκό υπερ-μνημόνιο

πολιτική • 9ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ26 Φλεβάρη 2014

Βασικές θέσεις απέναντι στην ΕΕ του νεοφιλελευθερισμού

Του Πάνου Κοσμά

Τ ο νέο ευρωπαϊκό υπερ-μνη-μόνιο (η νέα δομή της ΟΝΕ) αναδύθηκε μέσα στην κρί-

ση, αρχίζοντας από το 2010 και με επιταχυνόμενους ρυθμούς στα επόμενα χρόνια μέχρι σήμερα. Αποτελεί εξειδίκευση και προσαρ-μογή μέσα στην κρίση της πανευ-ρωπαϊκής λιτότητας, με πιο βαριά δοσολογία και θωρακισμένης με σκληρούς τιμωρητικούς μηχανι-σμούς. Τα βάθρα του είναι 4: Τα μνημόνια στις επιμέρους χώρες, η ευρωπαϊκή οικονομική διακυ-βέρνηση και το νέο Σύμφωνο Στα-θερότητας και Ανάπτυξης, το νέο Δημοσιονομικό Σύμφωνο και το νέο πλαίσιο της ευρωπαϊκής τραπε-ζικής «ενοποίησης» και εποπτείας.

Τα βασικά νέα στοιχεία που προ-κύπτουν στο πλαίσιο αυτό, είναι τα εξής:

1. Προληπτικός έλεγχος των προϋπολογισμών όλων των χωρών-μελών και τετραετή Προγράμματα Σταθερότητας και Ανάπτυξης:

Κάθε χώρα-μέλος οφείλει πλέ-ον να καταθέτει κάθε άνοιξη στην Κομισιόν το προσχέδιο του προϋ-πολογισμού της για τον επόμενο χρόνο. Η Κομισιόν θα τον ελέγχει προληπτικά και θα δίνει οδηγί-ες για την τελική του κατάρτιση, ώστε όταν κατατεθεί στο αντίστοι-χο εθνικό κοινοβούλιο να είναι δι-ορθωμένος από τις Βρυξέλλες.

Με λίγα λόγια, στον εκ των υστέ-ρων έλεγχο των μακρο-οικονομι-κών αποκλίσεων (σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές νόρμες), προστίθεται ο προληπτικός έλεγχος των προϋ-πολογισμών.

2. Η επέκταση και αυστηροποί-ηση του ελέγχου των μακρο-οικονομικών ανισορροπιών των χωρών-μελών, με βάση το αυστηροποιημένο πλαίσιο του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης:

Στους παλιούς γνωστούς δείκτες (έλλειμμα κάτω από 3% του ΑΕΠ και κρατικό χρέος μέχρι 60% του ΑΕΠ) προστίθενται τώρα μια σειρά νέοι δείκτες: ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών (-4 έως +6% του ΑΕΠ), καθαρή επενδυτική θέση (έως 35% του ΑΕΠ), Μοναδιαίο κόστος ερ-γασίας (έως +9%), τιμές ακινήτων (έωψς +6%), πιστώσεις προς τον ιδι-ωτικό τομέα (έως +15%), Χρέος ιδι-ωτικού τομέα (έως 160% του ΑΕΠ), παθητικό χρηματοπιστωτικού το-μέα (έως +16,5%), μερίδιο εξαγωγών (έως -6%), ανεργία (έως +10%).

Δεν μιλάμε πλέον για δύο βα-σικούς δημοσιονομικούς δείκτες (έλλειμμα, χρέος) που θεωρητικά επιτρέπουν την άσκηση διαφορε-τικών πολιτικών για την επίτευξή

τους, αλλά για ένα συνολικό και αναλυτικό οικονομικό υπόδειγμα, ένα "καλούπι" στο οποίο πρέπει να χωρέσουν όλες οι οικονομίες! Εδώ ο "χασάπης" του νεοφιλελευθερι-σμού φόρεσε τη στολή για "σατα-νιστικές" μαγγανείες!

Πρόκειται για τόσο "στενό κορ-σέ", ώστε είναι πλέον παντελώς αδύνατο να φανταστεί κανείς ότι ένα άλλο υπόδειγμα (ανατροπής της λιτότητας - για να μη μιλήσου-με για σοσιαλισμό) να ευδοκιμεί σε αυτό το πλαίσιο!

3. Χρέος, έλλειμμα:Προβλέπεται ότι οι προϋπολογι-

σμοί των κρατών-μελών πρέπει να είναι πλεονασματικοί ή ισοσκελι-σμένοι. Ορίζεται ανώτατο πλαφόν για το διαρθρωτικό έλλειμμα το 0,5% του ΑΕΠ!

Όσον αφορά το χρέος, κάθε κράτος-μέλος πρέπει να μειώνει το χρέος του που υπερβαίνει το το όριο του 60% του ΑΕΠ κατά 5% ετησίως!

Οι παραπάνω αλλαγές θα πρέπει να ενταχτούν στην εθνική νομο-θεσία των χωρών-μελών και κατά προτίμηση στο Σύνταγμα!

Μπροστά σε αυτές τις νέες ρυθ-μίσεις, τα παλιά ανώτατα όρια του Μάαστριχτ (έλλειμμα 3% του ΑΕΠ και χρέος 60% του ΑΕΠ) μοιάζουν με "χάδια"...

4. Ενισχυμένη εποπτεία:Για τα κράτη-μέλη που βρίσκο-

νται σε καθεστώς μνημονίου ή αντιμετωπίζουν δυσκολίες ανα-φορικά με τη χρηματο-οικονομι-κή σταθερότητα που μπορούν να επηρεάσουν δυσμενώς τα άλλα κράτη-μέλη ή την Ε.Ε. σαν σύνολο, επιβάλλεται καθεστώς "ενισχυμέ-νης εποπτείας". Στο πλαίσιο αυτό:

-Η Κομισιόν, η ΕΚΤ ή και το ΔΝΤ (εάν ζητηθεί από τα ευρωπαϊκά όργανα η συνδρομή του) αποστέλ-λουν κλιμάκια για τριμηνιαίες επι-θεωρήσεις. Θεσμοθετείται επίσης η αποστολή τεχνικής βοήθειας με τη μορφή "task force".

-Τα μέτρα που κάθε κράτος-μέλος οφείλει να πάρει για τη δι-όρθωση των μακρο-οικονομικών ανισορροπιών αποτυπώνονται σε πολυετές Πρόγραμμα Μακρο-οι-κονομικής Προσαρμογής το οποίο εγκρίνεται από την Κομισιόν και το Συμβούλιο.

-Το καθεστώς της "ενισχυμέ-νης εποπτείας" διατηρείται για τη χώρα μέχρι να αποπληρώσει το 75% της βοήθειας που έχει λάβει.

Με λίγα λόγια, με τη μορφή της «ενισχυμένης εποπτείας", τα μνη-μόνια ενσωματώνονται στο ευρω-παϊκό πλαίσιο.

5. Δάνεια ESM (Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας):

Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) έχει μόνιμο χαρακτήρα και αποτελεί μετεξέλι-ξη του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Χρηματοπιστωτικής Σταθερότη-τας (EFSF), που είχε προσωρινό χαρακτήρα. Με απόφαση του Ευ-ρωπαϊκού Συμβουλίου του 2011:

- Θεσπίζεται ως ο μοναδικός μό-νιμος μηχανισμός στην ΟΝΕ που έχει την αποκλειστική ευθύνη να παρέχει ρευστότητα στα κράτη-μέλη που αντιμετωπίζουν δυσκο-λίες (είτε αυτές αφορούν τα δημο-σιονομικά είτε τις τράπεζες).

- Μπορεί να παρεμβαίνει τόσο στην πρωτογενή όσο και στη δευ-τερογενή αγορά ομολόγων και παρέχει δάνεια σε χώρες που δεν μπορούν να δανειστούν από τις αγορές ή για την ανακεφαλαίωση τραπεζών.

- Σε περίπτωση δανείων για ανα-κεφαλαίωση τραπεζών, τα δανεια-κά κεφάλαια δεν μπορούν να χρη-σιμοποιηθούν για άλλο σκοπό.

- Ο ρόλος του ως πιστωτή προσο-μοιάζει με αυτόν του ΔΝΤ: έχει κα-θεστώς πιστωτή υψηλής εξασφάλι-σης (πιστωτής πρώτης προαίρεσης) και τα στελέχη του απολαμβάνουν ασυλία από δικαστικές έρευνες!

Με λίγα λόγια, η Ευρωζώνη και η Ε.Ε. έχουν το δικό τους ΔΝΤ!

6. Τραπεζική "ενοποίηση" και εποπτεία:

Η διαδικασία της τραπεζικής ενοποίησης και εποπτείας βρί-σκεται σε προχωρημένο στάδιο. Κεντρικός της πυλώνας είναι η τραπεζική "εκκαθάριση", δηλαδή η οργανωμένη πτώχευση ή ανα-κεφαλαίωση τραπεζών χωρίς να επιβαρυνθεί ο Ευρωπαϊκός Μη-χανισμός Σταθερότητας (ESM), δηλαδή τα κράτη-πιστωτές. Ενώ λοιπόν ο ESM έχει "προικισθεί" με τη δικαιοδοσία να χρηματοδοτεί ανακεφαλαιώσεις τραπεζών, με την τραπεζική εκκαθάριση (που είναι ο δεύτερος πυλώνας της τραπεζικής "ενοποίησης" αλλά στην πραγματικότητα η απόλυ-τη προϋπόθεσή της), απαλλάσ-σεται τέτοιων βαρών, αφού το Eurogroup της 19ης Δεκεμβρίου 2013 αποφάσισε ότι σε περίπτω-ση ανακεφαλάιωσης ή πτώχευ-σης τραπεζών τα βάρη θα επω-μιστούν κατά σειρά οι ιδιώτες μέτοχοι των τραπεζών, οι ομολο-γιούχοι και οι καταθέτες τους - το γνωστό "bail-in". Στο πλαίσιο του δεύτερου αυτού πυλώνα της τρα-πεζικής ενοποίησης θα σχηματι-στεί ειδικό Ταμείο, το οποίο θα χρηματοδοτηθεί σταδιακά από τις τράπεζες και θασ συμβάλλει στα κόστη ανακεφαλαίωσης τρα-πεζών που αντιμετωπίζουν κρί-ση. Το Ταμείο αυτό θα αρχίσει να λειτουργεί σταδιακά από το 2016

αλλά θα είναι πλήρως επιχειρησι-ακό σε μία δεκαετία.

7. Ποινές για τα "απείθαρχα" κράτη-μέλη:

Στο θεσμικό πλαίσιο της ΟΝΕ και της Ε.Ε. εντάσσεται πλέον ένα συστηματικό ποινολόγιο για τα "απείθαρχα" κράτη-μέλη, στο πλαίσιο του οποίου οι ποινές επι-βάλλονται ταχύτατα και με σχεδόν αυτοματοποιημένη διαδικασία.

Το ποινολόγιο αυτό κλιμακώνε-ται ως εξής:

-Για μη ανάληψη δράσης από το κράτος-μέλος για τη διόρθωση των αποκλίσεων στο Πρόγραμμα Στα-θερότητας, επιβάλλεται η τοκοφό-ρος κατάθεση (δηλαδή δέσμευση ποσού) ίση με το 0,2% του ΑΕΠ.

-Εάν έχει διαπιστωθεί υπερβολικό έλλειμμα και ταυτόχρονα το κρά-τος-μέλος παραβιάζει τις υποχρεώ-σεις δημοσιονομικής προσαρμογής του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, τότε επιβάλλεται από το Συμβούλιο εντός 20 ημερών άτοκη κατάθεση ίση με το 0,2% του ΑΕΠ.

-Εάν το κράτος-μέλος εξακο-λουθεί να μη λαμβάνει μέτρα, τότε το Συμβούλιο επιβάλλει εντός 20 ημερών πρόστιμο ίσο με το 0,2% του ΑΕΠ.

-Σε περαιτέρω μη συμμόρφωση του κράτους-μέλους, επιβάλλεται πρόστιμο 0,2% του ΑΕΠ συν τη δι-αφορά του ελλείμματος του κρά-τους-μέλους με το 3% του ΑΕΠ. Ταυτόχρονα, παγώνει ο δανεισμός από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επεν-δύσεων και Ανάπτυξης (ΕΤΕπ).

-Στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου 2014-2020 (κοινοτικό πλαίσιο στήριξης γι' αυτή την επταετία), που είναι στην πορεία έγκρισής του από το Ευρωκοι-νοβούλιο, προβλέπεται μέχρι και η πλήρης αναστολή χρημα-τοδοτήσεων προς το απείθαρχο κράτος-μέλος.Συγκεκριμένα, προβλέπεται η αναστολή μέρους ή του συνόλου των δεσμεύσεων και πληρωμών (σ.σ. δηλαδή των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων) εάν ένα κράτος-μέλος «δεν έχει αναλάβει επαρκή δράση στο πλαί-σιο: α) ειδικών μέτρων που απευ-θύνονται ρος τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης δυνάμει του άρθρου 136.1, β) της διαδικασίας υπερβο-λικού ελλείμματος, γ) της διαδι-κασίας μακρο-οικονομικών ανι-σορροπιών, δ) του προγράμματος στο πλαίσιο διευκόλυνσης για το μεσοπρόθεσμο ισοζύγιο πληρω-μών, ε) του προγράμνματος στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Μηχανι-σμού Χρηματο-οικονομικής Στα-θεροποίησης (σ.σ. EFSF), στ) της χρηματοδοτικής συνδρομής στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού ΜΗχανι-σμού Σταθερότητας (σ.σ. ESM)».

Το νέο ευρωπαϊκό υπερ-μνημόνιοΟλόκληρο στο

Rproject.gr

10 ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ26 Φλεβάρη 2014

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ μέσα από την ανεξάρτητη δράση της εργατικής τάξηςΟι εργάτες δημιουργούν όλο τον πλούτο μέσα στον καπιταλισμό. Μια νέα κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός, μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν οι εργάτες πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του κοινωνικού πλούτου και όταν προ-γραμματίσουν την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και όχι ρεφορμισμόΟ καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανα-τραπεί με την εργατική δράση. Δεν υπάρχει κοινοβου-λευτικός δρόμος προς μια τέτοια αλλαγή.

Το κοινοβούλιο, ο στρατός, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, όλο το αστικό κράτος λειτουργεί για να προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. H εργατική τάξη θα χρειαστεί το δικό της κράτος, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία, στα συμβούλια αντιπροσώπων απ’ τους χώρους δουλειάς, καθώς και στην εργατική πολιτοφυ-λακή.

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ και όχι «σοσιαλισμό σε μια χώρα» ή «σοσιαλισμό με εθνικά χρώματα»Η εμπειρία της Ρωσίας αποδεικνύει ότι ακόμα και μια νικηφόρα εργατική σοσιαλιστική επανάσταση, όπως ο Οχτώβρης του 1917, δεν μπορεί να επιβιώσει σε απο-μόνωση. Τα καθεστώτα της ΕΣΣΔ, μετά την επικράτηση του σταλινισμού, όπως και τα καθεστώτα της Κίνας και των άλλων ανατολικών χωρών ήταν ή είναι κρατικοί κα-πιταλισμοί, όπου η εκμετάλλευση και η καταπίεση της εργατικής τάξης δεν διαφέρει από τη Δύση. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε τις εργατικές εξεγέρσεις ενάντια στη γραφειοκρατική άρχουσα τάξη αυτών των χωρών.

Υποστηρίζουμε, επίσης, όλα τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική καταπί-εση. H δύναμη που θα τσακίσει τελειωτικά τον ιμπερια-λισμό είναι η ενότητα της εργατικής τάξης σε διεθνή κλί-μακα, από τη Nέα Yόρκη ώς τη Σεούλ και από το Λονδίνο ώς το Σάο Πάολο.

Aντιπαλεύουμε κάθε μορφή σοβινισμού, ρατσισμού ή σεξιστικών διακρίσεων που απειλεί να διασπάσει τους εργάτες.

Aπέναντι στην αντιτουρκική πολεμοκαπηλία της «δικής μας» άρχουσας τάξης, υποστηρίζουμε το σύνθημα Έλ-ληνες και Tούρκοι εργάτες ενωμένοι.

Eίμαστε αντίθετοι στην καταπίεση των μειονοτήτων στη Θράκη και τη Mακεδονία και στα μέτρα αστυνό-μευσης των μεταναστών.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ της εργατικής πρωτοπορίαςH εργατική τάξη μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της και όλους τους καταπιεσμένους μέσα από τη δική της δράση. Για να κερδηθούν όλα τα κομμάτια της τά-ξης σ΄ αυτήν την πάλη είναι απαραίτητο να οργανωθούν τα πιο ξεκάθαρα και μαχητικά τμήματα σε ένα επανα-στατικό σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα. Ένα τέτοιο κόμ-μα μπορεί να πείθει τους εργάτες για την επαναστατική προοπτική, παρεμβαίνοντας στους μαζικούς αγώνες. Eίμαστε αντίθετοι σε κάθε αντίληψη υποκατάστασης της τάξης, απ’ όπου και αν προέρχεται.

• ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: «ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ», Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία • ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αντώνης Νταβανέλλος • ΕΚΤΥΠΩΣΗ: ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε. • ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κλαζομενών 1-3, Τ.Κ. 10440 ΑΘΗΝΑ • EΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: τηλ: 210-3306286, e-mail: sidaxi@dea.org.gr , Fax: 210-3303566

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ: • Εξάμηνη 30 ευρώ • Ετήσια 60 ευρώ • Εξωτερικού 70 ευρώ • Μπορείτε να καταθέσετε τη συνδρομή σας στο λογαριασμό 064/480017-65 της Εθνικής Τράπεζας.

Θα μας βρείτε στις Οργανώσεις Μελών του ΣΥΡΙΖΑ

Ανοιχτή σύσκεψη- συνέλευση φορέων και κατοίκων στο Αιγά-λεω την Τετάρτη 26/2, στις 19.00, στην αίθουσα του Δ.Σ. του Δή-μου Αιγάλεω. Καλούν: Β΄ ΕΛΜΕ Δυτ. Αττικής, Σύλλογος Εκπαι-δευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαί-δευσης Αιγάλεω, Ένωση Γονέων Αιγάλεω, Σύλλογος Εργαζομέ-νων Δήμου Αιγάλεω, Σωματείο Εργαζομένων ΨΝΑ Δαφνί, ΚΕ-ΕΡΦΑ, Κίνηση «Απελάστε το Ρα-τσισμό»), ΚΑΠΑ, Δημοτική Πα-ράταξη «ΑΝΑΠΛΑΣΗ», Δημοτική Παράταξη «ΡΗΓΜΑ ΣΤΑ ΔΥΤΙΚΑ»

Εκδηλώσεις της «Κίνησης Απε-λάστε το Ρατσισμό», για την 21 Μάρτη (Παγκόσμια μέρα κατά του Ρατσισμού), την Παρασκευή 28/2, στις 19.00.

Αθήνα: Προβολή, συζήτηση

στον Πολυχώρο της Ανοικτής Πόλης (Μέγαρο Ερμής - Πανεπι-στημίου 56, Εμμ. Μπενάκη 9 & Γαμβέτα 1, 1ος όροφος)

Αιγαλεω: Εκδήλωση - Συζήτηση στο Σύλλογο Δασκάλων Αιγάλεω (Ρήγα Φεραίου 20): Φτώχεια-Ανεργία-Διάλυση Υγείας. Ποιος φταίει; Οι μετανάστες ή οι τρα-πεζίτες;

Εκδήλωση για τη Δημόσια Υγεία στη Βούλα, την Πέμπτη 6/3, στις 18.00, στο αμφιθέατρο του Ασκληπείου Βούλας.

Καλούν: Σωμ. Εργαζομένων Γ.Ν. «Ασκληπιείο Βούλας», ΕΛΜΕ Ν. Αθήνας, Σύλλογος Εκπαιδευτι-κών Π.Ε. Γλυφάδας Βάρης Βού-λας Βουλιαγμένης, ΣΕΥΠ-ΕΟΠΥΥ Αττικής, Σωμ. Εργαζομένων στο παράρτημα ΑΜΕΑ Αν. Αθή-νας, ΜΚΙΕ, Πανελλήνια Ένωση Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών, Σύλλογος παιδιών (πρών ΠΙΚΠΑ Βούλας) και Δομών αυτόνομης διαβίωσης, Αυτοδιαχειριζόμε-νο Camping Βούλας, Επιτροπή Κατοίκων Γλυφάδας ενάντια στα Μνημόνια και τις αντιλαϊκές πο-λιτικές, Δίκτυο Προστασίας Σα-ρωνικού, Εναλλ. Δράση.

Εκδήλωση-συζήτηση με θέμα «Δικαιώματα των γυναικών, κρί-ση και Αριστερά» διοργανώνει το Rproject.gr και οι εκδόσεις

RedMarks, στο 7ο Διαμέρισμα της Αθήνας, το Σάββατο 8/3, στις 19.00. Θα ακολουθήσει γλέντι με φαγητό και ποτό.

Με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, οι Ο.Μ. ΣΥ-ΡΙΖΑ Γλυφάδας, Αργυρούπολης, Ελληνικού & Αλίμου, στις 9 Μάρ-τη και ώρα 18.30, στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ Αργυρούπολης (Κύ-πρου & Πολεμιστών), διοργανώ-νουν εκδήλωση με ομιλήτρια την Κατερίνα Παρδάλη (γραμματεία του Τμήματος Φεμινιστικής Πο-λιτικής & Φύλου του ΣΥΡΙΖΑ). Παρέμβαση από την Ελένη Μπε-λιά (υποψήφια δήμαρχος με το «ΑΝΩ-ΚΑΤΩ στο ΚΑΛΑΜΑΚΙ») και χαιρετισμούς από βουλευτί-νες του ΣΥΡΙΖΑ, συνδικαλίστριες κ.λπ. Θα ακολουθήσει αφιέρωμα στο πολιτικό τραγούδι, με τους: Φύλλη Γεωργιάδου (τραγούδι), Δημήτρης Καρούσος (τραγούδι-κιθάρα), Δημήτρης Κλαυδιανός (κιθάρα) και Νατάσσα Γεωργιά-δου (βιολί).

Η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά παλεύει για:

Επικοινωνήστε μαζί μας:•Α ΑΘΗΝΑΣ: 6957500105 •ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6986294964

•ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6942533310

•ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6972036692 •ΝΟΤΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6945754555

•ΠΕΙΡΑΙΑΣ: 6948100218 •ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ: 6939014803

•ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 6972878820 •ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: 6972814199

•ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: 6973235894 •ΚΡΗΤΗ: 6976332197

•ΚΥΚΛΑΔΕΣ: 6945077461 •ΚΥΠΡΟΣ: 0035-796554166

......................................... ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

Α΄ ΑΘΗΝΑΣ: Εξάρχεια 6977275054 Πλατεία Βικτωρίας 6907856793 Σεπόλια-Κολωνός 6973009630 Πετράλωνα-Θησείο 6974018716 Παγκράτι 6973344350 Γκύζη 6973005569 Αμπελόκηποι 6943043309

ΒΟΡΕΙΑ ΑΘΗΝΑ: Ν. Φιλαδέλφεια 6976394520 Ηράκλειο 6945498732 Ν. Ιωνία 6972036692 Μελίσσια-Πεντέλη 6974972217 Βριλήσσια 6948429227

ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ: 1ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6984516774 2ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6932045320 3ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6982164101 Άγιοι Ανάργυροι 6998466952 Αιγάλεω 6986294964 Χαϊδάρι 6945542335

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΘΗΝΑ: Βύρωνας 6972318747

Ζωγράφου 6937271330

ΝΟΤΙΑ ΑΘΗΝΑ: Γλυφάδα 6945754555 Άλιμος 6932566460Καλλιθέα 6972256055Ν. Σμύρνη 6972098143

ΠΕΙΡΑΙΑΣ: Νίκαια 6948418381Κορυδαλλός 6948100218 Κερατσίνι 6975847329 Σαλαμίνα 6973376378

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ: Λαυρεωτική 6939014803Βούλα-Βάρη-Βουλιαγμένη 6948o00171 Παιανία-Γλυκά Νερά 6974428095

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ-ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ:

Κέντρο 6976579448 5ο Δημοτικό Διαμέρισμα 6941457878 Νεάπολης-Συκεών 6942552216 Δέλτα (Σίνδος) 6946535858Χαλκηδόνα (Κουφάλια) 6984419742

ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: Πάτρα (Κέντρο) 6982605384Παραλία Πάτρας 6974977186

Αγ. Σοφία-Αγυιά 6943968839 Αγρίνιο 6974473540

ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΣΟΣ: Καλαμάτα 6936018810 Κορώνη 6932422501

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: Λοκρίδα (Αταλάντη) 6977096663 Λιβαδειά 6977684563 Φωκίδα (Άμφισσα-Ιτέα) 6973607585 Λαμία 6973344352

ΗΠΕΙΡΟΣ: Ιωάννινα 6945704488Πρέβεζα 6932567576

ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: Κοζάνη 6982831776 Εορδαία (Πτολεμαΐδα) 6972814199Φλώρινα 6944548787

ΘΡΑΚΗ: Κομοτηνή 6978032247

ΘΕΣΣΑΛΙΑ: Λάρισα 6978991247

ΚΡΗΤΗ: Ηράκλειο 6949895565 Αγ. Ιωάννης Ηρακλείου 6944916915 Ρέθυμνο 69799225065

ΚΥΚΛΑΔΕΣ: Σύρος 6945077461 Νάξος 6947619631

ΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ: ΑΤΤΙΚΗ: Νοσοκομείο «Γεννηματάς» 6977072458 Νοσοκομείο «Αλεξάνδρα» 6946950764 Ασκληπιείο 6936604279 Νοσοκομείο Νίκαιας 6972910336 Ψ.Ν.Α. 6944417885 Νοσοκομείο «Σωτηρία» 6984067690Νοσοκομείο «Έλενα Βενιζέλου» 6909173945 ΟΑΕΕ 6974701829ΥΠΑΑΤ 6945754555Εκπαιδευτικοί Νότιας Αθήνας 6973223771 Χρηματοπιστωτικός-«Ενοικιαζόμενοι» ΕΤΕ 6976855566Αερομεταφορών 6982164101 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ 6973972804 Νοσοκομείο «Γεννηματάς» 6977029532 Εκπαιδευτικοί 6972167133

ΚΥΠΡΟΣ: 0035-796554166

ανάλυση • 11ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ26 Φλεβάρη 2014

Της Κατερίνας Σεργίδου

Η άποψη ότι οι γυναίκες έχουν κατακτήσει την ισότητα και ότι δεν

υφίστανται καταπίεση λόγω του φύλου τους δεν είναι καινούρια. Ειδικά κάθε 8 Μάρτη η συζήτηση αυτή φουντώνει, με αφιερώματα και ρεπορτάζ να «αποδεικνύουν» ότι ο κόσμος είναι γεμάτος από πετυχημένες γυναίκες σε θέσεις κλειδιά.

Όμως στα χρόνια του μνημο-νίου και της κρίσης γίνεται όλο και πιο δύσκολο να το ισχυριστεί κανείς αυτό. Όχι γιατί η κρίση δημιούργησε την καταπίεση των γυναικών, αυτή προϋπήρχε, αλλά γιατί την έκανε πιο ορατή, καθώς την ενέτεινε, αποδεικνύοντας ότι σε κάθε κρίση το σύστημα ξε-κινάει χτυπώντας πάντα αυτούς που θεωρεί πιο ευάλωτους.

Και λέμε «θεωρεί», γιατί οι γυ-ναίκες δεν είναι αντικειμενικά ευάλωτες από τη φύση τους, ούτε ήταν πάντα καταπιεσμένες. Για χιλιάδες χρόνια, στις προτα-ξικές κοινωνίες οι γυναίκες εί-χαν εξίσου σημαντικούς ρόλους με τους άντρες, ενώ σε πολλές επικρατούσε καθεστώς μητρι-αρχίας. Παρ’ όλα αυτά εδώ και αιώνες αντιμετωπίζονται ως το αδύναμο φύλο, κατώτερες από τους άντρες, ως υπεύθυνες για την ανατροφή των παιδιών και τη συντήρηση του σπιτικού.

Δεν υπάρχει λόγος να παραθέ-σουμε νούμερα για να αποδεί-ξουμε το πόσο η κρίση χτυπάει τη γυναίκα και μάλιστα περισσότερο από τον άντρα, αφού κυκλοφο-ρούν αξιόλογες σχετικές έρευνες. Η καταπίεση και ο σεξισμός είναι ορατές με γυμνό μάτι, για όποιον θέλει να δει, σε κάθε οικογένεια.

Η ανεργία των γυναικών έχει χτυπήσει κόκκινο, κάνοντας τις γυναίκες να χάνουν την οικονο-μικη τους ανεξαρτησία, ειδικά στους τομείς που ήταν κατεξο-χήν γυναικείοι, όπως στην υγεία, την παιδεία, την καθαριότητα. Μια σειρά από γυναικείοι κλάδοι της τεχνικής εκπαίδευσης, όπως π.χ. η κομμωτική, αποσύρονται από τα τεχνικά λύκεια, κόβοντας ευκαιρίες από τα κορίτσια των πιο φτωχών στρωμάτων.

Κατάρρευσηκοινωνικού κράτουςΤο βασικότερο όμως είναι ότι το κοινωνικό κράτος καταρρέει πάνω στις πλάτες των γυναικών. Η κα-τάρρευση της δημόσιας υγείας, και ιδιαίτερα της πρωτοβάθμι-ας, με το κλείσιμο των ΕΟΠΥΥ, το κλείσιμο των βρεφονηπιακών σταθμών, των δομών για εξαρ-τημένα άτομα και ψυχολογικά πάσχοντες, όλα αυτά φορτώνουν

τις γυναίκες με καινούρια καθή-κοντα, αφού θα πρέπει να φροντί-ζουν μόνες τους τα πιο αδύναμα μέλη της κοινωνίας, παραμελώ-ντας τον εαυτό τους, την υγεία τους και την ίδια τους τη ζωή.

Όσο για τη βία στο σπίτι, αυτή έχει πάρει τραγικές διαστάσεις, κα-θώς τα νούμερα αυξάνονται κατα-κόρυφα τα δύο τελευταία χρόνια. Η ανεργία του άντρα, η οργή και τα αδιέξοδα μεταφέρονται στο σπίτι, ξεσπώντας πάνω στις γυναίκες.

Στο μεταξύ οι γυναίκες, πέρα από το εργασιακό ωράριο, το μαύ-ρο, ανασφάλιστο και parttime μεροκάματο, δουλεύουν σκληρά και στο σπίτι, φροντίζοντας την οικογένεια, μαγειρεύοντας και κα-θαρίζοντας, φροντίζοντας ώστε όλοι να είναι ευχαριστημένοι, αγωνιώντας πολλές φορές να εξα-σφαλίσουν το μενού της ημέρας, αφού λεφτά δεν υπάρχουν. Αυτή η κατάσταση είναι που κάνει τη γυναίκα διπλά καταπιεσμένη και επίσης την εργασία της εξαιρετι-κά συμφέρουσα για το σύστημα.

Όλα αυτά που θα έπρεπε να είναι υπόθεση του κράτους, δηλαδή η ανατροφή των παιδιών, η ψυχαγω-γία της οικογένειας, γίνονται στην ιδιωτική σφάιρα του σπιτιού και στηρίζονται στην εθελοντική και απλήρωτη εργασία της γυναίκας.

Κομμάτι της καταπίεσης των γυναικών είναι και ο σεξισμός, ο οποίος μάλιστα οργανώνεται απροκάλυπτα από το σύστημα. Η διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών, η πρακτική αδυνα-μία των γυναικών να πραγματο-ποιούν εκτρώσεις σε δημόσια νοσοκομεία δωρεάν, η αύξηση εκπομπών στην τηλεόραση που διαφημίζουν το γυναικείο σώμα, όλα αυτά είναι σημάδια συντηρη-τικοποίησης της κοινωνίας.

Όμως δεν είναι μόνο η κρίση γένους θηλυκού. Η αντίσταση στην Ελλάδα και σε ολόκληρο τον πλανήτη έχει άρωμα γυναίκας.

Οι καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών, οι εργαζόμενες που τέθηκαν υπο καθεστώς εφεδρείας και απόλυσης στο δημόσιο τομέα, οι γυναίκες στις Σκουριές, οι γυναί-κες που υπερασπίζονται το δικαίω-μα στην έκτρωση στην Ισπανία, την Πορτογαλία και αλλού, οι γυναίκες ων αραβικών εξεγέρσεων, έχουν πολύ μεγαλύτερο κόστος όταν αγω-νίζονται για να βγουν από το σπίτι, για να αφήσουν τα συζυγικά κα-θήκοντα, για να συγκρουστούν με την αστυνομία, για να αποκτήσουν φωνή, για να σπάσουν το φόβο.

Η ΑριστεράΤο γυναικείο ζήτημα είναι υποτι-μημένο. Τα κόμματα της Αριστε-ράς συνήθως δημιουργούν γυ-ναικεία τμήματα και θεματικές, εξασφαλίζου ν μια γυναικεία πο-σόστωση στις εκλόγιμες θέσεις, οργανώνουν κάποιες εκδηλώσεις κάθε 8 Μάρτη και θεωρούν ότι έτσι έχουν καλύψει το θέμα.

Όμως το γυναικείο ζήτημα δεν είναι δευτερεύον, πλάι στο οικο-λογικό ή τα άλλα δικαιώματα. Οι γυναίκες αποτελούν τη μισή εργα-τική τάξη του πλανήτη, επομένως η κατάστασή τους αφορά όλη την κοινωνία. Σε κάθε μεγάλη εξέγερ-ση και επανάσταση οι γυναίκες ήταν στη πρώτη γραμμή.

Τα πρώτα μέτρα που πήρε ο κόμ-μα των μπολσεβίκων, με το ξεκίνη-μα της επανάστασης του 1917 στη Ρωσία, αφορούσαν τις γυναίκες. Κοινοτικά μαγειρία και πλυντήρια, δικαίωμα στην έκτρωση και στο διαζύγιο, επιτροπές γυναικών κλπ. Είναι κρίσιμο στις διεκδικήσεις της Αριστεράς να έχουν προτεραιό-τητα τα δικαιώματα των γυναικών όχι μόνο σαν σημεία σε μια προκή-ρυξη (που και αυτά λείπουν), αλλά σαν ουσιαστική στήριξη των γυ-ναικών που παλεύουν, όπως στην περίπτωση των καθαριστριών του Υπουργείου Οικονομικών.

Στο πρόγραμμα των πρώτων ημερών της κυβέρνησης της Αρι-στεράς θα πρέπει να περιλαμβά-νονται σαφείς δεσμεύσεις που θα καλυτερεύουν τη θέση της γυναίκας. Επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων, κατάργηση του καθεστώτος εργολαβιών στη καθαριότητα και αλλού, δωρεάν βρεφονηπιακοί σταθμοί, απα-γόρευση των απολύσεων λόγω μητρότητος, δυνατότητα δωρε-άν εκτρώσεων στα δημόσια νο-σοκομεία, μείωση του ορίου συ-νταξιοδότησης, ισότητα στους μισθούς και πολλά άλλα.

ΔεσμεύσειςΗ Αριστερά θα πρέπει να δώσει μάχη και με τις σεξιστικές αντιλή-ψεις ακόμα και μέσα στους κόλ-πους της, που εκφράζονται στις ανδροκρατούμενες αλυσίδες στις πορείες και τα σεξιστικά συν-θήματα στα φοιτητικά αμφιθέα-τρα. Μια ματιά στις γυναίκες που συγκρούονταν με τις δυνάμεις καταστολής τους τελευταίους μήνες αρκεί για να αποδείξουμε ότι οι γυναίκες έχουν το σθένος να ξεπεράσουν πολύ πιο μεγάλα εμπόδια από τους άντρες, για να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή.

Κυρίως όμως η Αριστερά θα πρέπει να παλέψει ώστε οι διεκ-δικήσεις των γυναικών να είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας και να μην καλλιεργεί τις θεωρίες που λένε ανοιχτά ότι το πρόβλη-μα των γυναικών είναι αποτέλε-σμα της αντρικής κυριαρχίας. Οι γυναίκες και οι άντρες οφείλουν να παλέψουν μαζί ενάντια στους κοινούς καταπιεστές τους, τις κυβερνήσεις και το σύστημα της εκμετάλλευσης που στρέφει τον έναν απέναντι στον άλλο.

Ο αγώνας για «ψωμί και τρι-αντάφυλλα», που ξεκίνησαν οι εργάτριες υφαντουργίας στο Λό-ρενς της Αμερικής το 1910, δεν έχει δικαιωθεί ακόμα.

Καθημερινή μάχηενάντια στη διπλή καταπίεση

Παγκόσμια μέρα για τα δικαιώματα των γυναικών

Η ιστορία της

8ης

ΜάρτηΗ 8 Μάρτη, Παγκόσμια Μέρα των Γυναικών, δεν είναι μια χαζοχαρούμενη εμπορική γιορτή, όπως μας την παρουσιάζουν. Ούτε είναι η μοναδική μέρα που θυμόμαστε τις γυναίκες. Η ιστορία της 8ης Μάρτη γράφτηκε το 1857 από τις εργάτριες κλωστοϋφα-ντουργίας στη Νέα Υόρκη, όταν πραγματοποίησαν μια μεγάλη διαδήλωση, ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας, με δέκα ώρες και όχι δεκαέξι ώρες εργασία και ίσα μεροκάματα με τους άντρες.

Η αστυνομία επιτέθηκε με βία στο πλήθος των γυναικών και η κινητοποίηση βάφτηκε στο αίμα. Όμως οι γυναίκες είχαν ήδη μπει στον αγώνα, οργανώνοντας τα πρώτα σωματεία γυναικών.

Στη μνήμη αυτών των γυναικών και μετά από άλλη μια μεγαλει-ώδη και πολύ σκληρή απεργία που πραγματοποιήθηκε και πάλι από γυναίκες το 1910 στα υφαντουργία του Λόρενς, με βασικό σύνθημα «Θέλουμε ψωμί και τριαντάφυλλα», η γερμανίδα σοσιαλίστρια Κλάρα Τσέτκιν πρότεινε στη Δεύτερη Διεθνή Διά-σκεψη Γυναικών να καθιερωθεί η 8 Μάρτη ως η Μέρα της Γυναίκας.

Πρόκειται για τη νικηφόρα απερ-γία που έμεινε στην ιστορία σαν «η εξέγερση των 20.000», στην οποία πήραν μέρος πλάι στις γυ-ναίκες και χιλιάδες άντρες εργάτες της υφαντουργίας.

Μετά τη Ρώσικη Επανάσταση του 1917, με πρόταση της Αλεξάν-δρας Κολοντάι, ο εορτασμός καθιερώθηκε και στη Ρωσία. Εκεί έγινε και ο πρώτος πραγμα-τικός εορτασμός της Μέρας της Γυναίκας, αφού οι διαδηλώσεις των γυναικών σηματοδότησαν ουσιαστικά την επανάσταση του Φλεβάρη. Εκείνη τη μέρα, στις 8 του Mάρτη (23 Φλεβάρη με το παλιό ημερολόγιο), οι γυναίκες της Πετρούπολης κατέβηκαν σε απεργία στις βιοτεχνίες της κλω-στοϋφαντουργίας, διεκδικώντας «ψωμί και ειρήνη» και βελτίωση της ζωής τους.

Χρειάστηκε να περάσουν πολλές δεκαετίες, για να θεσμοθετηθεί επίσημα το 1977 από τον ΟΗΕ η 8 Μάρτη ως παγκόσμια μέρα των γυναικών. Παρόλα αυτά οι περισ-σότεροι νομίζουν ότι τότε ξεκίνησε ο εορτασμός. Όμως, αν δεν ήταν οι αγώνες των εργατριών, δεν θα υπήρχε η 8 Μάρτη.

Από τότε η μέρα αυτή γιορτάζεται με πολλές γυναίκες στο δρόμο σε όλο τον πλανήτη. Στην Τεχεράνη στις 4 Μαρτίου 2007, η αστυνομία ξυλοφόρτωσε χιλιάδες άνδρες και γυναίκες που σχεδίαζαν συλλα-λητήριο για τον εορτασμό της ημέρας. Οι δεκάδες γυναίκες που συνελήφθησαν, κρατήθηκαν για μέρες στην απομόνωση. Οι ακτιβί-στριες Shadi Sadr και Mahbubeh Abbasgholizadeh αφέθηκαν ελεύ-θερες μετά από δεκαπέντε μέρες απεργία πείνας.

12 • διεθνή ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ26 Φλεβάρη 2014

Του Πέτρου Τσάγκαρη

Σ το έδαφος της Ουκρανί-ας εξελίχθηκε και συνε-χίζει να εξελίσσεται μια

οξύτατη τριπλή σύγκρουση: Η κλασική ταξική αντιπαράθεση της άρχουσας τάξης με τη μεγά-λη πλειονότητα του λαού, η σύ-γκρουση τμημάτων της άρχου-σας τάξης μεταξύ τους, αλλά και η σύγκρουση των μεγάλων ιμπεριαλισμών του πλανήτη. Σε αυτές τις συνθήκες, η αριθμητι-κή αδυναμία της Αριστεράς (ή, αν μιλάμε για το ΚΚ Ουκρανίας, η απραξία του και ακόμη χειρό-τερα η συμπαράταξή του με το ένα τμήμα της άρχουσας τάξης) άφησε το χώρο για να ενισχυ-θούν και να ηγεμονεύσουν οι εθνικιστικές και οι φασιστικές δυνάμεις, που βέβαια δέχθηκαν αμέριστη πολιτική βοήθεια τόσο από την ΕΕ όσο και από τις ΗΠΑ.

ΒιομηχανίαΗ χώρα και το ουκρανικό έθνος προέκυψαν μετά την κατάρρευ-ση της ΕΣΣΔ πριν από 25 χρόνια. Στις νότιες και ανατολικές περι-φέρειες (όπου ζουν κυρίως ρωσι-κοί και ρωσόφωνοι πληθυσμοί), υπάρχει η βαριά βιομηχανία: οι Ουκρανοί καπιταλιστές παρά-γουν χάλυβα, μηχανολογικό εξο-πλισμό, αυτοκίνητα, τανκς και αεροσκάφη, ενώ υπάρχουν και πολλά ανθρακωρυχεία. Οι πιο μεγάλοι βιομηχανικοί όμιλοι της περιοχής, ο Ukrpodshipnik και ο Akhmetov υποστήριζαν μέχρι τώρα τον ανατραπέντα πρόεδρο Γιανουκόβιτς. Ο Ντμίτρο Φίρ-τας, μεγαλοκαπιταλιστής στη βιομηχανία του φυσικού αερίου, έχει επιχειρήσεις και στην Ελβε-τία. Δεν είχε πρόβλημα να υπο-στηρίζει και τον Γιανουκόβιτς και το δεξιό κόμμα της Μητέρας Πατρίδας.

Ωστόσο η βιομηχανία αυτή (και οι θέσεις εργασίας) υπάρχει επειδή υπάρχει η δασμολογική προστασία από το εξωτερικό. Μια πιθανή συμφωνία με την ΕΕ (όπως αυτή από την οποία υπαναχώρησε ο Γιανουκόβιτς), δηλ. ένα άνοιγμα των συνόρων, θα είχε τρομακτικές επιπτώσεις για αυτό το τμήμα των καπιταλι-στών. Όπως γράφει ο εξειδικευ-μένος δημοσιογράφος Ι. Σαμίρ στο Counterpunch, «οι Ουκρα-νοί ειδικοί υπολόγισαν ότι οι αναμενόμενες ζημίες από την εί-σοδο σε μια ένωση με την ΕΕ θα κυμαίνονταν μεταξύ 20 και 150 δισ. ευρώ».

Στη βόρεια και δυτική Ου-κρανία υπάρχουν κυρίως καπι-ταλιστές του αγροτικού τομέα. Πρόκειται για ολιγάρχες και όχι απλώς για μεγάλους αγρότες. Ο Όλεγκ Μπάχματιουκ, π.χ., αφού έκανε περιουσία λεηλατώντας την δημόσια εταιρία αερίου, τη Naftogaz Ukraine, έστησε μια

τεράστια αγροτική επιχείρηση με εξαγωγές κυρίως προς την Κίνα και τη Δύση. Χαρακτηρι-στικό είναι το σύνθημά του: «Τα σιτηρά είναι για την Ουκρανία ό,τι είναι το πετρέλαιο για τη Σαουδική Αραβία». Λόγω της ραγδαίας αύξησης των δραστη-ριοτήτων της επιχείρησής του, της Ukrlandfarming, η Ουκρα-νία κοντεύει να ξεπεράσει τη Ρωσία και να ανέβει στην τρίτη θέση της λίστας με τους μεγα-λύτερους εξαγωγείς σιτηρών στον κόσμο. Αγροτοβιομηχανι-κός κολοσσός είναι και το Privat Group που κατέχει 1,5 εκατ. στρέμματα (!) καλλιεργήσιμης γης. Και οι δύο επιχειρήσεις εί-ναι υποστηρικτές του κόμματος Μητέρα Πατρίδα.

Τόσο οι «δυτικοί» όσο και οι «ανατολικοί» καπιταλιστές συσ-σώρευαν τεράστιο πλούτο σε βάρος της μεγάλης μάζας του πληθυσμού. Ζουν σε απίστευτη χλιδή την ώρα που οι εργαζόμε-νοι ίσα που τα καταφέρνουν. Η κατάσταση αυτή μπορούσε να συνεχιστεί όσο οι μάζες ανέχο-νταν το ποσοστό της εκμετάλ-λευσης και όσο οι εξωτερικοί παράγοντες παρέμεναν σταθε-ροί. Ωστόσο αυτά άλλαξαν.

ΧρέοςΣτα τέλη του 2013, η κυβέρ-νηση βρέθηκε μπροστά στο κλασικό πρόβλημα και άλλων κρατών: η χώρα βρέθηκε υπερ-χρεωμένη, καθώς, όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη, με-γάλες δυτικές τράπεζες χορη-γούσαν αλόγιστα δάνεια (από τα οποία επωφελούνταν οι με-γαλοκαρχαρίες που προαναφέ-ραμε). Η χρεοκοπία που ήταν ήδη προ των πυλών, ήταν αυτή που εξώθησε τον Γιανουκόβιτς στο να αναζητήσει βοήθεια από οποιονδήποτε. Η ΕΕ προσέφερε μια συμφωνία συνεργασίας και ο Γιανουκόβιτς υπέγραψε ελπί-ζοντας να λάβει το κολοσσιαίο δάνειο που θα απομάκρυνε τον κίνδυνο χρεοκοπίας.

Ωστόσο η ΕΕ παρείχε ψίχουλα, ενώ στο προσκήνιο βγήκε και η Ρωσία. Η τελευταία είναι ο κύρι-ος αγοραστής των ουκρανικών προϊόντων τα οποία περνούν με πολύ χαμηλούς δασμούς από τα τυπικά σύνορα των δύο χωρών. Αν προχωρούσε η συμφωνία με την ΕΕ, τα ευρωπαϊκά προϊό-ντα θα πλημμύριζαν τη ρωσική αγορά μέσω της Ουκρανίας. Ο Πούτιν απείλησε την ουκρανική κυβέρνηση ότι αν υπογράψει, τότε οι ρωσικοί δασμοί θα αυ-ξάνονταν κατακόρυφα, πράγμα που θα οδηγούσε στην ανεργία 400.000 Ουκρανούς (λόγω των λουκέτων που έμπαιναν στις ουκρανικές επιχειρήσεις επει-δή δεν θα μπορούσαν να που-λήσουν πια σε ανταγωνιστικές τιμές στη Ρωσία). Ταυτόχρονα η Ρωσία προσέφερε και το κα-ρότο παρέχοντας δάνειο 15 δισ. ευρώ. Γι’ αυτούς τους λόγους (αλλά και λόγω των πιέσεων των καπιταλιστών των ανατολικών περιφερειών της χώρας) ο Για-νουκόβιτς έκανε πίσω.

Οι εκλεκτοί της ΔύσηςΚαι τότε ξεκίνησαν οι συγκρού-σεις στις οποίες πρωτοστάτη-σαν τα δεξιά, ακροδεξιά και φασιστικά κόμματα που στηρί-ζονται ανοικτά από ΕΕ και ΗΠΑ. Οι ηγέτες της αντιπολίτευσης είναι μαριονέτες της Δύσης, ολιγάρχες και οι ίδιοι, διεφθαρ-μένοι έως το κόκαλο όπως και η πλευρά του Γιανουκόβιτς: Ο πρώην πυγμάχος επικεφαλής του κόμματος «Γροθιά», Βιτά-λι Κλίτσκο ζει τον περισσότερο στη Γερμανία, ενώ έχει και αμε-ρικανική υπηκοότητα. Το κόμμα Μητέρα Πατρίδα έχει τώρα επι-κεφαλής τον Γιατσένιουκ, όμως πραγματικός ιδιοκτήτης ήταν η μέχρι χθες φυλακισμένη, πρώην πρωθυπουργός και μεγιστάνας των υδρογονανθράκων Γιούλια Τιμοσένκο, η οποία είχε βρεθεί μπλεγμένη σε σκάνδαλο δια-φθοράς καθώς ως αντιπρόεδρος της χώρας διέπραττε μαζί με το σύζυγο και τον πεθερό της λα-

θρεμπόριο καυσίμων ύψους με-ρικών δισ. ευρώ. Η ίδια φέρεται να έχει σήμερα περιουσία 11 δισ. ευρώ. Ο Ολεξάντερ Τουρτσίνοφ, που τώρα ορίστηκε από το κοι-νοβούλιο των πραξικοπηματιών ως νέος πρόεδρος, είναι αναπλη-ρωτής πρόεδρος του κόμματος της Τιμοσένκο, πρώην επικε-φαλής των κρατικών υπηρεσι-ών ασφαλείας της Ουκρανίας και έχει κατηγορηθεί ότι από τη θέση αυτή προσπάθησε να εξα-φανίσει ενοχοποιητικά στοιχεία στην υπόθεση λαθρεμπορίας της Τιμοσένκο.

Το κόμμα «Ελευθερία», με επικεφαλής τον Όλεγκ Τιαγκνι-μπόκ, μέχρι πρόσφατα λεγόταν εθνικοσοσιαλιστικό και συγκρο-τεί όλη τη ναζιστική παράδοση που υπήρχε στην Ουκρανία από τα μέσα του 20ού αιώνα. Τέλος, ο Δεξιός Τομέας, με επικεφαλής τον Ντμίτρο Γιάρος, που οργά-νωσε την ένοπλη εξέγερση-πρα-ξικόπημα αποτελεί ουσιαστικά τη συμπύκνωση των παραστρα-τιωτικών δυνάμεων των εθνικι-στών και των ναζί.

ΑδιέξοδοΗ επικράτηση των δεξιών και των φασιστών δεν θα λύσει τα προβλήματα του λαού στη δυ-τική και πολύ περισσότερο στην ανατολική Ουκρανία. Οι μονα-δικοί στόχοι των φασιστών είναι τα αγάλματα του Λένιν, το ΚΚ Ουκρανίας, οι Εβραίοι, οι Ρώσοι που ζουν στη χώρα και αξιωμα-τούχοι του κόμματος του Για-νουκόβιτς. Τίποτε από όλα αυτά (με εξαίρεση το τελευταίο) δεν ήταν η αιτία που έκανε εκατομ-μύρια Ουκρανούς να υποφέ-ρουν. Οι φασίστες και οι άλλοι εγκάθετοι της Δύσης στο Κίεβο δεν λένε κουβέντα ενάντια στην άρχουσα τάξη, τους ολιγάρχες που περιγράψαμε παραπάνω. Ίσα ίσα ετοιμάζονται να τους παραδώσουν την εξουσία (ή να την ασκήσουν για αυτούς). Ούτε τα αγαπημένα παιδιά της Δύσης, ο Κλίτσκο ή η Τιμοσέν-κο, δεν έχουν να προτείνουν

κάτι που θα ανακουφίσει τους Ουκρανούς εργαζόμενους: Αν προχωρήσει η σύνδεση με την ΕΕ, τότε ολόκληρη η χώρα (ή το δυτικό κομμάτι της τουλά-χιστον) θα μετατραπεί μια τε-ράστια Ειδική Οικονομική Ζώνη για να κονομάνε όχι πια μόνον οι Ουκρανοί καπιταλιστές, αλλά και υπόλοιποι Ευρωπαίοι, εκ-μεταλλευόμενοι ένα εξειδικευ-μένο εργατικό δυναμικό αλλά πληρώνοντας μισθούς πείνας. Ακόμη χειρότερα θα γίνουν τα πράγματα αν οι νέοι άρχοντες του Κιέβου ανοίξουν την πόρτα στο ΔΝΤ για να «λύσει» το «πρό-βλημα» του χρέους. Η εμπειρία στην Ελλάδα είναι αρκετή για να μη χρειαστεί να εξηγήσουμε τι θα σημάνει η λιτότητα που θα επιβληθεί.

Σε κάθε περίπτωση οι εσωτερι-κές έριδες του στρατοπέδου των νικητών της μάχης του Κιέβου, είναι πολλές. Η γνωστή τηλεφω-νική διαρροή που θέλει τους Αμε-ρικανούς να στηρίζουν τον Γιά-τσενιουκ έναντι του Κλίτσκο που στηρίζουν οι Γερμανοί, δείχνει ότι ο δρόμος της ενοποίησης στη δυ-τική Ουκρανία θα είναι μακρύς. Επιπλέον, η αντιπάθεια των φασι-στών προς την ΕΕ, θα δημιουργή-σει ρήξεις στις γραμμές τους στο βαθμό που οι ηγεσίες τους θα πει-θαρχήσουν στα κελεύσματα των εκλεκτών της Δύσης.

Στην ανατολική Ουκρανία οι πληθυσμοί είτε με εθνικούς είτε με πολιτικούς όρους δεν δέχο-νται την επικυριαρχία του σημε-ρινού Κιέβου. Η Ρωσία, που έχει στην Κριμαία (νότια Ουκρανία) το μοναδικό ναύσταθμο σε νό-τια θάλασσα, δεν έχει μιλήσει στα σοβαρά ακόμη. Για όλους αυτούς τους λόγους, η προοπτι-κή διατήρησης της ενότητας της Ουκρανίας μοιάζει ως επιστημο-νική πολιτική φαντασία αυτή τη στιγμή, παρά τις δηλώσεις ηγε-τών της ΕΕ, των ΗΠΑ και της Ρω-σίας. Ο διαμελισμός είναι ίσως το λιγότερο και πιο αναίμακτο σενά-ριο που μπορεί να προκύψει.

Αίμα για τα συμφέροντα ολιγαρχών και ΔύσηςΤο υπόβαθρο της ανατροπής του Γιανουκόβιτς στην Ουκρανία

Για να μη φτάσεις να περιφρουρείς τα αγάλματα, είναι καλύτερα να περιφρουρείς τις ιδέες του Λένιν. Η διαίρεση της Ουκρανίας, μέσα από το εκλογικό αποτέλεσμα του 2010.

διεθνή • 13ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ26 Φλεβάρη 2014

Διαδηλώσεις στην ΤουρκίαΣυνεχίζονται οι διαδηλώσεις κατά της κυβέρνησης Ερντογάν με αφορμή το νέο νομοσχέδιο ελέγχου του διαδικτύου που έχει πέρασε η τούρκικη κυβέρνηση. Οι αστυνομικές δυνάμεις χρησιμοποίησαν δακρυγόνα και εκτοξευτήρες νερού για να διαλύσουν τους χιλιάδες διαδηλωτές νεαρής ηλικίας που συγκεντρώθηκαν το βράδυ του Σαββάτου στην Κωνσταντινούπολη. «Ταξίμ παντού-Αντίσταση παντού» ήταν το κεντρικό σύνθημα των διαδηλωτών. Το κίνημα, το οποίο έφερε τον Ερντογάν στα πρόθυρα της παραίτησης και συντάραξε τη χώρα, φαίνεται ότι δεν έχει «κλείσει», ενώ τούρκοι πολιτικοί αναλυτές αναφέρουν ότι οι διεργασίες για έναν τρίτο πολιτικό πόλο, πέρα από τους ισλαμιστές και τους κεμαλικούς, βρίσκονται σε εξέλιξη.

ΗΠΑ: Αντιδράσεις Συντηρητικών Έντονες αντιδράσεις σε υπερσυντηρητικούς Αμερικα-νούς έχει προκαλέσει η πρόταση του νέου Δημοκρατι-κού δημάρχου της Ν. Υόρκης Μπιλ ντε Μπλάζιο, ώστε να αναλάβουν οι πλούσιοι δημότες το κόστος του σχεδίου της επέκτασης της δημόσιας εκπαίδευσης, το οποίο αποτελεί μία από τις βασικές προεκλογικές δεσμεύσεις του. Το πρόγραμμα «Παιδικός Σταθμός για όλους» υπόσχεται τον πολλαπλασιασμό των βρε-φονηπιακών σταθμών για όλα τα παιδιά της Πολιτείας από την ηλικία των τεσσάρων ετών. Η κατάσταση στην αμερικανική μεγαλούπολη για τα παιδιά των φτωχών οικογενειών αναφορικά με την προσχολική εκπαίδευση είναι κάτι παραπάνω από άθλια. Οι κενές θέσεις ετησί-ως είναι ελάχιστες, ενώ τα δίδακτρα στους ιδιωτικούς ξεπερνούν τα 15.000 δολάρια το χρόνο. Ο Ντε Μπλάζιο υποσχέθηκε επίσης να απαλλάξει τους πολίτες από άδι-κα και εχθρικά προς τις μειονότητες μέτρα, να αυξήσει την παροχή κοινωνικών υπηρεσιών, να επεκτείνει το δι-καίωμα της απουσίας από την εργασία λόγω ασθένειας, ενώ φιλοδοξεί να χτίσει και 200.000 φτηνές κοινωνικές κατοικίες. Αυτές οι διακηρύξεις έχουν αναστατώσει τον κυβερνήτη της Πολιτείας, Άντριου Κουόμο, αλλά και πλούσιους πολίτες οι οποίοι χαρακτηρίζουν το δήμαρχο «σοσιαλιστή». Αξίζει να σημειωθεί ότι ο νέος δήμαρχος είχε πρωτοστατήσει και κατά της προκλητι-κής παρουσίας της Χρυσής Αυγής στη μητροπολιτική και πολυ-πολιτισμική Νέα Υόρκη. Στις 5 Οκτωβρίου 2012 πραγματοποίησε αντιναζιστική-αντιρατσιστική συγκέντρωση διαμαρτυρίας και συνέντευξη Τύπου στην πλατεία Αθηνών στην Αστόρια.

Η κρίση στην ΤαϊλάνδηΕδώ και μέρες στην Ταϊλάνδη, κινητοποιούνται οι αγρότες, διεκδικώντας την καταβολή των αγροτικών επιδοτήσεων, που έχουν «παγώσει». Οι αγροτικές επιδοτήσεις αποτελούσαν έναν από τους κύριους λόγους που οι προσκείμενες στον Τακσίν Σιναουάτρα κυβερνήσεις είχαν πάντοτε τη στήριξη των φτωχής πλειοψηφίας στη χώρα. Γι’ αυτό και οι σημερινές δια-δηλώσεις των αγροτών αποτελούν πολύ ισχυρό πλήγ-μα στην κυβέρνηση της πρωθυπουργού, Σιναουάτρα (αδελφή του Τακσίν), καθώς έρχονται σε μια εποχή που η χώρα συγκλονίζεται από τις βίαιες αντικυβερνη-τικές διαδηλώσεις της Δεξιάς. Προς το παρόν αγρότες και αντικυβερνητικοί διαδηλώνουν χωριστά, αλλά ήδη τα δεξιά κόμματα οργανώνουν προσπάθειες για μια «σύμπλευση» (βαθιά οπορτουνιστική, καθώς είναι τα κόμματα που κατηγορούν τους φτωχούς αγρότες ως «πολύ ηλίθιους για να ψηφίζουν) με τους θιγμένους αγρότες, που αν προχωρήσει θα αλλάξει ριζικά το συσχετισμό δύναμης. Για πρώτη φορά η Δεξιά διεκδι-κεί στήριξη από την κοινωνική πλειοψηφία, καθώς η μέχρι σήμερα τακτική της δεν απέδωσε. Η ευθύνη για μια τέτοια εξέλιξη θα βαραίνει αποκλειστικά το κόμμα του Σιναουάτρα, που –ως αστικό κόμμα- προτιμά να θυσιάσει τις όποιες προοδευτικές του πολιτικές, παρά να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει (ακόμα και για την υποστήριξή του!) τους «από κάτω», που χρειάζονται απεγνωσμένα μια ανεξάρτητη, αριστερή ηγεσία…

Απόπειρα αποσταθεροποίησης της μπολιβαριανής διαδικασίας

Του Κώστα Παπανικολάου

Τ ην πρώτη απόπειρα ανοιχτής υπονό-μευσης περνά η αριστερή κυβέρνη-ση της Βενεζουέλας, μετά το θάνατο

του προέδρου Ούγκο Τσάβες. Η κυβέρνη-ση Μαδούρο, αφού ξεπέρασε με επιτυχία τη μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών και αντιμετώπισε επίσης με επιτυχία τον «οικο-νομικό πόλεμο» που είχε οργανώσει το καρ-τέλ των σουπερ μάρκετ, βρέθηκε μπροστά σε μια ανοικτή προσπάθεια πραξικοπήμα-τος, στην οποία πρωταγωνιστούν τα ακρο-δεξιά κομμάτια της αντιπολίτευσης, σε συνεργασία με κύκλους των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών.

Οι συγκρούσεις ξεκίνησαν, όταν μέλη της αντιπολίτευσης οργάνωσαν βίαιες διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα, πραγμα-τοποιώντας επιθέσεις σε γραφεία εργα-τικών σωματείων και οργανώσεων της Αριστεράς, στοχοποιώντας αγωνιστές της βάσης των τσαβίστας.

Οι ακροδεξιοί χρησιμοποίησαν βόμβες μολότοφ, σφαίρες καουτσούκ ακόμα και αληθινά πυρά, πραγματοποιώντας ένοπλες επιθέσεις εναντίον μελών του κυβερνώ-ντος κόμματος. Η απάντηση των τσαβίστας υπήρξε άμεση, όταν πολλές οργανώσεις βάσης βγήκαν στους δρόμους, ταυτόχρονα με τις δυνάμεις ασφαλείας, ώστε να υπερα-σπιστούν την κυβέρνηση Μαδούρο.

Οι συγκρούσεις έως τώρα είχαν ως αποτέλεσμα 10 νεκρούς και δεκάδες τραυματίες και από τις δύο πλευρές. Η κυβέρνηση έχει ήδη συλλάβει ακροδε-ξιούς ως ενορχηστρωτές των επιθέσεων, ενώ αντίστοιχη τύχη είχαν και δύο από-στρατοι στρατηγοί του πεζικού οι οποί-οι κατηγορούνται ότι προσπάθησαν να δημιουργήσουν συνωμοτικούς πυρήνες εντός των σωμάτων ασφαλείας.

Ο αμερικάνικος παράγοντας φαίνεται ότι υπήρξε ιδιαίτερα ενεργός και σε αυτή

την προσπάθεια αποσταθεροποίησης. Ο Μαδούρο κατηγόρησε ανοικτά τις ΗΠΑ ότι στηρίζουν την απόπειρα πραξικοπή-ματος, παρουσιάζοντας στοιχεία για τις συναντήσεις αμερικανών διπλωματών με τους ενορχηστρωτές των διαδηλώσεων. Ο Μαδούρο απέλασε τρεις διπλωμάτες με την κατηγορία της υπονόμευσης του πο-λιτεύματος και κάλεσε τον Ομπάμα να μα-ζέψει το μηχανισμό της CIA από τη χώρα.

Οι ΗΠΑ υποκριτικά απάντησαν ότι «οι ΗΠΑ στηρίζουν τα ανθρώπινα δικαιώμα-τα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες σε όλο τον κόσμο», αποδεχόμενες εμμέσως την εμπλοκή τους στην κρίση της Βενεζουέλας.

Η υποστήριξη της βάσης των τσαβί-στας και η κοινωνική γείωση της κυβέρ-νησης ήταν οι κυριότεροι παράγοντας που η κυβέρνηση Μαδούρο άντεξε την πίεση που ασκήθηκε εντός και εκτός της χώρας. Είναι χαρακτηριστικό ότι η επίση-μη δεξιά αντιπολίτευση, μέσω του επι-κεφαλής της Καπρίλες, υποχρεώθηκε να πάρει επίσημες αποστάσεις από τα επει-σόδια τις τελευταίες μέρες. Πάντως χα-ρακτηριστική ήταν η δήλωσή του: «Δεν ήρθε η ώρα ακόμη να εξαναγκάσουμε

την κυβέρνηση σε παραίτηση», αποδε-χόμενος ουσιαστικά ακόμη μία πολιτική ήττα της συντηρητικής αντιπολίτευσης.

Παρά τις συνεχείς πολιτικές και κοι-νωνικές ήττες της αντιπολίτευσης, η δεξιά της χώρας προσπαθεί με χίλιους τρόπους να εκμεταλλευθεί το θάνα-το του Ο. Τσάβες και στην αναταραχή που έφερε στο μπολιβαριανό στρατό-πεδο. Η Δεξιά επιχειρεί να αξιοποιήσει υπαρκτές δυσφορίες και προβλήμα-τα, ενώ ο πιο κρίσιμος κίνδυνος είναι οι απογοητεύσεις των «από κάτω» για διάφορους χειρισμούς της λεγόμενης «μπολιμπουρζουαζίας», που μπορούν να οδηγήσουν σε αποσυσπείρωση. Στη συγκεκριμένη κρίση βέβαια φάνηκε η ισχυρή συσπείρωση των «τσαβίστας» απέναντι στη Δεξιά απειλή. Η λαϊκή κι-νητοποίηση είναι –όπως και στο παρελ-θόν– ο μόνος δρόμος όχι μόνο για την υπεράσπιση της κυβέρνησης Μαδούρο και την εφαρμογή του προγράμματος φιλολαϊκών μεταρρυθμίσεων που έχει εξαγγείλει, αλλά και για την ακόμα βα-θύτερη ριζοσπαστικοποίηση της μπολι-βαριανής διαδικασίας.

Η Ιταλία απέκτησε τον τρίτο κατά σειρά μη εκλεγμένο πρωθυπουργό της. Ο Μπερ-λουσκόνι είχε παραδώσει στον τεχνοκράτη Μόντι, που στηρίχθηκε από την τότε «υπάρ-χουσα βουλή». Στις εκλογές που ακολούθη-σαν, οι Ιταλοί ψήφισαν τον –τότε– επικε-φαλής του Δημοκρατικού Κόμματος (PD) Μπερσάνι, ο οποίος απέτυχε να σχηματίσει κυβέρνηση, ωθήθηκε σε παραίτηση και τη συγκρότηση κυβέρνησης συνασπισμού ανέλαβε ο Λέτα. Τώρα η ΚΕ του Δημοκρα-τικού Κόμματος καθαίρεσε τον Λέτα από πρωθυπουργό και τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης ανέλαβε ο νεοεκλεγείς ηγέτης του PD, Ματέο Ρέντσι. Πρόκειται για ένα ακόμα σημάδι της βαθιάς παρακμής του ιταλικού πολιτικού συστήματος.

Πρόκειται επίσης για άλλο ένα σημάδι της κατάντιας της «μοντέρνας κεντροαριστε-ράς». Σε ό,τι αφορά τον Ρέντσι, πρόκειται για μείγμα Μπερλουσκόνι («σταρ» της πο-λιτικής, μιντιακός, με προφίλ «ικανού τε-χνοκράτη») και Τόνι Μπλερ, με σημαία τον «εκσυγχρονισμό» του PD, δηλαδή το ολο-κληρωτικό διαζύγιο με όσους ελάχιστους δεσμούς είχαν απομείνει με την κοινωνική του βάση που είναι αριστερής, κομμουνι-στικής, συνδικαλιστικής προέλευσης. Τα

δύο χαρακτηριστικά του συνδυάζονται στο προσωνύμιο «μπουλντόζας», ο άνθρωπος που θα «σαρώσει» το παλιό πολιτικό σκηνι-κό και θα το «αναμορφώσει». Φυσικά, όταν αυτές οι προσδοκίες εκφράζονται από τις πιο έγκριτες φωνές του αστικού Τύπου, γί-νεται εμφανές ότι η «αναμόρφωση» θα γίνει σε ακόμα πιο αντιδραστική κατεύθυνση.

Αυτό που επιβεβαιώθηκε είναι και το πόσο αδίστακτος είναι ο Ματέο Ρέντσι. Από την εποχή της μετεκλογικής κρίσης με τις δια-δοχικές ανταρσίες στο PD που δεν άφηναν τον Μπερσάνι να σχηματίσει κυβέρνηση, οι πιο «ψυλλιασμένοι» σχολίαζαν πως «ο Ρέντσι περιμένει την ώρα του». Σύντομα ακολούθησε η εκλογή του στην ηγεσία του PD και το «παλατιανό πραξικόπημα» στην ΚΕ του κόμματος που εξώθησε τον Λέτα σε παραίτηση.

Τι σηματοδοτεί ο Ρέντσι; Την προσπάθεια να ανασυγκροτηθεί το αστικό μπλοκ: Στην κεντροδεξιά ο Αλφάνο ήρθε σε ρήξη με τον «αναξιόπιστο» για τους αστούς Μπερ-λουσκόνι, στην κεντροαριστερά ο Ρέντσι έρχεται να ανατρέψει τον «δυσλειτουργι-κό» Λέτα, με στόχο να συγκροτηθεί μια αποφασιστική κυβερνητική πλειοψηφία.

Με δεδομένη τη φθορά του ιταλικού πο-λιτικού προσωπικού, ο «μπουλντόζας» Ρέ-ντσι θεωρείται το «τελευταίο οχυρό» του αστικού πολιτικού κόσμου που πασχίζει να διασωθεί. Η –υπαρκτή– δημοφιλία του Ρέντσι (στρεβλή έκφραση της βαθιάς επι-θυμίας των Ιταλών να «αλλάξουν όλα») τον καθιστά τον πιο ικανό να καλύψει για λογα-ριασμό των Ιταλών αστών το «εκτόπισμα» του Μπερλουσκόνι. Αλλά η πραγματικότη-τα της κρίσης και της οικονομικής πολιτι-κής που θα καθοδηγήσει τον καθιστά υπο-ψήφιο και για να γίνει ένα ακόμα «θύμα» της πολιτικής κρίσης στην Ιταλία.

Το αν και πόσο γρήγορα θα ξεθωριάσει η «γοητεία» του Ρέντσι, και κυρίως το τι θα διαδεχθεί μια ενδεχόμενη «αποκα-θήλωση» και αυτού του «οχυρού», θα κριθεί από την ανασύνταξη της ιταλικής Αριστεράς και του εργατικού κινήματος. Το μεγάλο ενδιαφέρον και όλες οι ελπί-δες συγκεντρώνονται σήμερα στην προ-σπάθεια γύρω από τη «λίστα Τσίπρα». Ο τρόπος συγκρότησης, οι δυνάμεις που θα τη στηρίξουν, το πρόγραμμά της, θα κρίνουν και το κατά πόσο θα κατορθώσει να βοηθήσει την ιταλική Αριστερά να βγει από την κρίση της.

Το «τελευταίο οχυρό» του αστικού πολιτικού κόσμου;

Η άνοδος του Ματέο Ρέντσι στην Ιταλία

14 • νεολαία ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ26 Φλεβάρη 2014

Του Νικόλα Κολυτά

Ε ίναι γνωστό ότι σε περιόδους κρίσης του καπιταλισμού το σύστημα επιστρατεύει κάθε

διαθέσιμο ιδεολογικό και κατασταλ-τικό μηχανισμό, για να μπορεί να ελέγχει το κίνημα και τα αναμενόμε-να ξεσπάσματά του. Δείγμα της φο-βικότητας, λοιπόν, του συστήματος είναι η προσπάθεια τρομοκράτη-σης του μαθητικού κινήματος, με επισκέψεις κλιμακίων αστυνομικών σε ορισμένα σχολεία, ύστερα από εντολές της ΓΑΔΑ.

Συγκεκριμένα, με έγγραφο της ΓΑΔΑ καλούνται τα αστυνομικά τμήματα «να μεθοδεύσουν προ-σωπικές επαφές-συναντήσεις με τους διευθυντές των σχολικών μονάδων» της Αττικής, με σκοπό την καταγραφή προβλημάτων που άπτονται της αρμοδιότητας του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και ειδικότερα της αστυνομίας.

Είναι πραγματικά απορίας άξιο το τι είδους ενδοσχολικά προβλή-ματα θα μπορούσαν να υπαχθούν στην αρμοδιότητα του Δένδια και των υπαλλήλων του, καθώς ακό-μη και ο πιο αφελής αντιλαμβάνε-ται την αντίφαση του εγγράφου της ΓΑΔΑ και τον υπόγειο σκοπό του. Ήδη υπάρχουν καταγγελίες για επισκέψεις αστυνομικών σε σχολεία της Αγ. Παρασκευής, της Καλλιθέας, του κέντρου της Αθή-νας και του Κερατσινίου.

ΚαταγγελίεςΗ αστυνομία υποστηρίζει ότι οι αιφνίδιες επισκέψεις αφορούν κυρίως στην καταγραφή της εγκληματικότητας στα σχολεία και στην αναγνώριση τυχόν ζη-μιών και όχι στην παρακολούθη-ση ή στο φακέλωμα καθηγητών και μαθητών. Παρ’όλα αυτά πλή-θος αντιδράσεων και καταγγελιών από φορείς και εκπροσώπους της εκπαιδευτικής κοινότητας κατα-μαρτυρούν το ακριβώς αντίθετο.

Ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης «Περικλής» στην Αγ.Παρασκευή κατήγγειλε ότι υπάρχουν δεκάδες καταγγελίες από εκπαιδευτικούς δημοτικών και νηπιαγωγείων για τηλεφωνήματα αστυνομικών που ζητούν πληροφορίες για τα σχολεία. Η ίδια ενδοσχολική παρέμβαση της αστυνομίας, σε ακόμη πιο ανησυχητικό επίπεδο, δεν περιορίζεται μόνο στην πρω-τοβάθμια, αλλά επεκτείνεται και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Οι διευθυντές και οι διευθύ-ντριες των σχολείων δηλώνουν πως βρίσκονταν σε πλήρη άγνοια για τους ξαφνικούς ελέγχους της αστυνομίας, ενώ σε αρκετές περι-πτώσεις καταγγέλθηκε η επιδίω-ξη των αστυνομικών να αποκτή-σουν τα προσωπικά τηλέφωνα των διευθυντών/ριών, ώστε να μπορούν να τους βρίσκουν και εκτός υπηρεσιακού τηλεφώνου.

Οι παραπάνω τακτικές της αστυ-νομίας αναδεικνύουν το γεγονός ότι στόχος της τελευταίας δεν είναι η αόριστη καταγραφή των προβλη-μάτων των σχολείων, για τα οποία υπεύθυνο είναι αποκλειστικά το Υπουργείο Παιδείας, αλλά η καθι-έρωση ενός κλίματος φόβου και ελέγχου που παραπέμπει σε σκο-τεινές περιόδους του παρελθόντος.

Στο πλαίσιο του παραπάνω κλίματος υπήρξαν και τα πρώτα

«παρατράγουδα», τα οποία απο-τελούν το ελάχιστο δείγμα του τι πρόκειται να επακολουθήσει στα σχολεία, αν η εκπαιδευτική κοινό-τητα δεν επιδείξει δημοκρατικά αντανακλαστικά και δεν αντιδρά-σει άμεσα και έγκαιρα.

ΚερατσίνιΣτο Κερατσίνι, η διευθύντρια ενός Λυκείου έδωσε στην αστυνομία τα ονόματα εφτά μαθητών, που συμμετείχαν στην κατάληψη τον Οκτώβριο. Οι πέντε από τους επτά μαθητές κλήθηκαν ήδη να κατα-θέσουν στην ασφάλεια και κατά τις πληροφορίες η υπόθεση παίρ-νει το δρόμο της δικαιοσύνης.

Αναλογιζόμενος κάποιος τις πρακτικές αυτές ίσως να πίστευε ότι ανήκαν οριστικά στο επταετές χουντικό παρελθόν. Όμως στη σημερινή μνημονιακή Ελλάδα αποτελεί μια τραγική πραγματι-κότητα. Σύμφωνα με τις καταγγε-λίες, οι ερωτήσεις που δέχθηκαν από την αστυνομία οι μαθητές ήταν του τύπου: «Τι ψηφίζουν οι γονείς σου; Τι δουλειές κάνουν; Πώς είναι τα οικονομικά σας; Ποιες είναι οι πολιτικές πεποιθή-σεις των καθηγητών σου; Ποιοι από τους καθηγητές σου ήταν υπέρ της απεργίας; Γιατί κάνατε την κατάληψη; Σας παρακίνησαν καθηγητές ή πολιτικό κόμμα;».

Ο σύλλογος εκπαιδευτικών και γονέων και κηδεμόνων του σχολεί-ου, με τη συμπαράσταση και άλλων συλλόγων της περιοχής, πραγματο-ποίησαν παράσταση διαμαρτυρίας στο ΑΤ της περιοχής, όμως απ’ ό,τι φαίνεται, η διαδικασία προχωρά με εισαγγελική εντολή.

Ο Άρης και ο Άκης είναι δύο κολλητοί και μαθητές Λυκείου με έντονη κινηματική δράση. Σχο-λιάζοντας τα γεγονότα, ο Άρης δήλωσε: «Η περιθωριοποίηση του μαθητικού κινήματος αποτε-λούσε ανέκαθεν βασική επιδίωξη της κρατικής εξουσίας. Η εισβολή των μπάτσων,λοιπόν, στα σχολεία δυστυχώς είναι αναμενόμενη, αφού στα σχολεία υπάρχει η ευ-καιρία να ζυμωθεί και να αναπτυ-χθεί οτιδήποτε ριζοσπαστικό».

Ο Άκης τόνισε: «Είναι μια ανεπί-τρεπτη πολιτική που ακολουθείται απο την αστυνομία στην Ελλάδα στην προσπάθεια της να μετατρέ-ψει τη νεολαία σε υποχείριο των κρατικών μηχανισμών». Και οι δύο συμφωνούν πως η νεολαία πρέπει να αντιδράσει σε συνεργασία με τους καθηγητές και τους γονείς, προκειμένου να μην ξαναπατήσει η αστυνομία στα σχολεία. Ο Άκης αναφέρει ότι η απομάκρυνση της αστυνομίας είναι προϋπόθεση «ώστε να υπάρξουν πολίτες με ατο-μική ταυτότητα και ελεύθερη πολι-τική βούληση», ενώ στο ίδιο μήκος

κύματος ο Άρης αναφέρει ότι «η αντίδραση σε κάθε μορφή περιο-ρισμού του μαθητικού κινήματος πρέπει να θεωρείται δεδομένη όχι μόνο από τους αριστερούς μαθη-τές, αλλά από όλους τους μαθητές. Είναι αναγκαίο να χρησιμοποιή-σουν τα συλλογικά τους όργανα, ώστε να κινητοποιήσουν και την υπόλοιπη κοινωνία για την έξοδο των μπάτσων από τα σχολεία».

Σχέδιο τρομοκράτησηςΟι συγκεκριμένες κινήσεις της αστυνομίας δεν «κατέβηκαν από τον ουρανό», αλλά αντιθέτως εξυπηρετούν το τρέχον ακροδε-ξιό κυβερνητικό σχέδιο. Ένα σχέ-διο που εκτός από τις περικοπές των δαπανών για την παιδεία, τις μειώσεις των μισθών των εκπαι-δευτικών, τις διαθεσιμότητες και τις απολύσεις δασκάλων και καθηγητών και τις συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων, δεν διστάζει να στέλνει την αστυνομία στα σχο-λεία, αναβιώνοντας τις πιο μαύρες εποχές του αστυνομικού κράτους της δεξιάς. Είναι προφανές πως η κυβέρνηση και η αστυνομία θέ-λουν να μετατρέψουν τα σχολεία σε τόπους χειραγώγησης, ελέγχου και τρομοκράτησης των διευθυ-ντών, των εκπαιδευτικών και των μαθητών, ώστε να καταπνίξουν την παραμικρή εστία αντίστασης.

Απέναντι σε όλον αυτό τον αυ-ταρχισμό και την καταστολή το κίνημα πρέπει να απαντήσει μα-ζικά και δυναμικά. Όλοι οι εκπαι-δευτικοί σύλλογοι, τα όργανα των μαθητών, οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων και η ΟΛΜΕ πρέπει να χτίσουν ένα κοινό μέτωπο απέ-ναντι στις μνημονιακές πολιτικές, που πέραν της υποβάθμισης της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης επιδιώκουν και την αστυνομοκρα-τία μέσα στα σχολεία. Η απάντηση στην κυβέρνηση και στους ένστο-λους προστάτες της πρέπει να είναι άμεση, μαζική και δυναμική.

Της Έυας Παπατζανή,μέλους του ΚΣ της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ

Την Κυριακή, 23 Φεβρουαρίου, μετά από τρεις συνεδριάσεις του εκλεγμένου Κεντρικού Συμβουλίου και δύο μήνες μετά την Πανελλαδι-κή Συνδιάσκεψη της Νεολαίας ΣΥΡΙ-ΖΑ, ολοκληρώθηκαν οι διαδικασίες συγκρότησης των οργάνων της νεο-σύστατης Νεολαίας. Ήταν μια διαδι-κασία που δυστυχώς κράτησε περισ-σότερο από όσο θα έπρεπε, καθώς οι μάχες της περιόδου ήταν και είναι πολλές και οφείλαμε να μας βρουν πιο γρήγορα παρατεταγμένους.

Κατά τις συνεδριάσεις αυτές του ΚΣ τους δύο τελευταίους μήνες, εκλέχτηκε ο Ηλίας Παντελεάκος ως γραμματέας της οργάνωσης, η 15μελής γραμματεία και βγήκαν οι χρεώσεις των μελών του ΚΣ για

τους διάφορους τομείς δουλειάς. Η διαδικασία μέσα από την οποία προέκυψαν όλα τα παραπάνω, δυ-στυχώς, εμπεριείχε τις διαμάχες που είχαν προκύψει από την έναρξη του διαλόγου πριν τη συνδιάσκεψη και λίγο είχαν να κάνουν με πολιτικές διαφωνίες. Άλλωστε, όπως έχουμε ξανασημειώσει, πολιτική πλειοψη-φία στην οργάνωση υπάρχει και εί-ναι αυτή που από κοινού στήριξε το πολιτικό κείμενο βάσης και αυτός είναι ο λόγος που απορεί κανείς γιατί η πλειοψηφία αυτή δυσκολεύτηκε τους τελευταίους δύο μήνες να συμ-φωνήσει στη συγκρότηση των οργά-νων και στην εκλογή των προσώπων.

Σε όλα τα παραπάνω, η Αριστερή Πλατφόρμα(ΑΠ) τοποθετήθηκε πο-λιτικά όπως είχε κάνει από πριν τη συνδιάσκεψη. Η αρχική ξεχωριστή μας πρόταση για γραμματέα βασί-

στηκε σε αυτή τη (διαφοροποιημέ-νη επί του πολιτικού) στάση. Επι-λέξαμε επιπλέον, κατά τη διάρκεια των ατέρμονων συζητήσεων για την εκλογή των οργάνων, να θέσουμε τα ζητήματα της επικαιρότητας που «έκαιγαν» και να μεταφέρουμε ξανά τη συζήτηση στις κρίσιμες πολιτικές αναγκαιότητες της περιόδου.

Σε αυτό το πλαίσιο, με πρόταση της ΑΠ, υιοθετήθηκε κείμενο-ψή-φισμα του Κεντρικού Συμβουλίου για τα ζητήματα των αυτοδιοικητι-κών εκλογών και την υποψηφιότη-τα Βουδούρη. Με αυτό έγινε απεύ-θυνση στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνοντας τη διαφωνία της νεολαίας σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο αποφασίστηκε στην ΚΕ η εν λόγω υποψηφιότητα και ζη-τώντας από το κόμμα την επανεξέ-ταση της συγκεκριμένης επιλογής.

Σε ό,τι αφορά τον επίσημο σχεδι-ασμό της Νεολαίας για την περίοδο μέχρι τις Ευρωεκλογές, προτάθηκε κείμενο εκ μέρους της πλειοψηφί-ας, το οποίο, όπως υποστήριξε και η ΑΠ στις τοποθετήσεις της στο τελευταίο ΚΣ, βασιζόταν στους άμεσους εκλογικούς στόχους της περιόδου σχετικά με τις αυτοδιοι-κητικές και φοιτητικές εκλογές.

Θεωρώντας πως ένα κείμενο δο-μημένο με αυτό τον τρόπο δεν μας καλύπτει, κατεβάσαμε προς ψήφιση μια σειρά τροπολογιών που έβαζαν το στόχο της ανατροπής της τωρι-νής κυβέρνησης (ενάντια σε μια λο-γική «του ώριμου φρούτου» για την κυβέρνησης της Αριστεράς), έθεταν την αναγκαιότητα σύστασης λαϊκών επιτροπών αγώνα σε κάθε γειτονιά και κοινωνικό χώρο (όπως οι σχολές όπου επιμείναμε στη δημιουργία

πλατιών μετώπων αντίστασης), έθε-ταν ένα ριζοσπαστικό πολιτικό πλαί-σιο για την αυτοδιοίκηση και, τέλος, έβαζαν ζητήματα σχετικά με το θέμα της ΕΕ γύρω από το κεντρικό σύνθημα «Καμιά θυσία για το ευρώ».

Δυστυχώς οι τροπολογίες αυτές δεν υπερψηφίστηκαν από το ΚΣ, με εξαί-ρεση αυτή που καλεί στην κινητοποί-ηση για τις 21 Μάρτη και για μήνα αντι-φασιστικής δράσης σε συντονισμό με αντιφασιστικές πρωτοβουλίες.

Από εδώ κι εμπρός, σαν ΑΠ και πολύ περισσότερο σαν Κόκκινο Δίκτυο, θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για την ανάληψη πρωτο-βουλιών από τις ΟΜ Νεολαίας στις γειτονιές, σε κινηματική και ριζο-σπαστική κατεύθυνση, με σκοπό να είμαστε πρωταγωνιστές στους αγώ-νες της επόμενης περιόδου.

Έξω από τα σχολεία η αστυνομίαΣτο στόχαστρο οι μαθητές που αγωνίζονται

Η συγκρότηση της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ ολοκληρώθηκε

Να οργανώσουμε τις μάχες που έρχονται!

μετανάστες • 15ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ26 Φλεβάρη 2014

Το Σάββατο, 22 Φλεβάρη, γύρω στα 100 άτομα

της τοπικής πρωτοβουλίας «Σβήστε τους» πορεύ-

τηκαν στο Χαλάνδρι, φωνάζοντας αντιφασιστικά

συνθήματα, ως απάντηση στον περιφερόμενο θί-

ασο των ναζί από τα Λιόσια, που ήρθε στην πόλη

του Χαλανδρίου για να μοιράσει εμετικά κείμενα.

Ούτε στο Χαλάνδρι, ούτε πουθενά!

N N N

Στη δίκη των δολοφόνων του Σαχζάντ Λουκμάν,

οι χρυσαυγίτες ισχυρίστηκαν ότι το θύμα τους

επιτέθηκε πρώτο. Η έκβαση της συγκεκριμένης

δίκης, με την απόδοση δικαιοσύνης –για πρώτη

φορά– σε θύματα ρατσιστικών επιθέσεων, μπορεί

να στείλει το μήνυμα σε κάθε επίδοξο ρατσιστή

μαχαιροβγάλτη πως δεν θα χαίρει ασυλίας από

την πολιτεία. Επίσης μπορεί να συμβάλει στο

χαρακτηρισμό της Χρυσής Αυγής ως εγκλημα-

τικής οργάνωσης, όταν θα διεξαχθεί η δίκη της

νεοναζιστικής συμμορίας.

N N N

Την Παρασκευή 21/2, αρκετές εκατοντάδες Ρομά

συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Κλαυθμώνος,

απαιτώντας από την ελληνική πολιτεία ισότιμη

μεταχείριση, νόμιμη εργασία, καλύτερες συνθή-

κες διαβίωσης και πρόσβαση στην υγεία. Τους

θέλουμε δίπλα μας, σε όλους τους αγώνες μας!

Καλή αρχή!

N N N

Δεν χρειάζονται πολλές αναλύσεις για να αποδεί-

ξει κανείς το μεγαλείο της παραπληροφόρησης

και της κατάντιας του ελληνικού Τύπου. Η είδηση

ότι γυναίκα λιθοβολήθηκε στη Συρία κατέκλυσε

τις αθηναϊκές μεγάλες εφημερίδες και διαδόθη-

κε από πολλές σελίδες στο Internet. Όμως, οι

«φωτογραφίες» ήταν από την κινηματογραφική

ταινία «The Stoning of Soraya», με βολικές σκηνές

προς χρήση για τη «δημοσιογραφική» βιομηχανία

παραπληροφόρησης.

N N N

Η εκπομπή του Σταύρου Θεοδωράκη για το Φαρ-

μακονήσι επιβεβαίωσε δυστυχώς τους χειρότερους

φόβους μας ότι θα επιχειρηθεί το ξέπλυμα του

Λιμενικού και της κυβέρνησης από κάθε ευθύνη,

ενόσω βρίσκεται σε εξέλιξη έρευνα του Ναυτο-

δικείου για μια υπόθεση που έχει καταγγελθεί ως

επιχείρηση βίαιης επαναπροώθησης. Δεν θα το

αφήσουμε να περάσει έτσι. Θα παλέψουμε με όλες

μας τις δυνάμεις να διαλευκανθεί η υπόθεση και να

δικαιωθούν τα θύματα αυτής της δολοφονίας.

N N N

Στην Ισπανία, στις 6 Φεβρουαρίου, για να

εμποδίσουν περίπου 200 μετανάστες να μπουν

στη χώρα, άνδρες της αστυνομίας άνοιξαν πυρ

εναντίον τους με πλαστικές σφαίρες. Τουλάχιστον

13 άνθρωποι πνίγηκαν, ενώ δεκάδες αγνοούνται.

Είναι σαφές, λοιπόν, ότι η πολιτική της Ευρώ-

πης-Φρούριο είναι κοινή σε όλες τις χώρες του

νότου και πρέπει να είναι υπόθεση όλων μας να

ανατραπεί.

Επιμέλεια: Έλενα Παπαγεωργίου

ΜΙΚΡΑ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ

Της Ιωάννας Γαϊτάνη, βουλευτού Α΄Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ

Ο «Κώδικας Μετανά-στευσης και Κοι-νωνικής Ένταξης»

συζητείται στη Βουλή σε μια στιγμή που η κυβέρνηση και η επίσημη πολιτεία δεν μπορούν άλλο να κρατάνε στην αφά-νεια, νομικά και διοικητικά, χι-λιάδες συνανθρώπους μας.

Με αυτό το νομοσχέδιο η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι:

α) Θα συγκεντρώσει και θα κωδικοποιήσει όλους τους νό-μους, προεδρικά διατάγματα και γενικά όλες τις διατάξεις για τους μετανάστες.

β) Θα απλοποιήσει τη διαδι-κασία για την έκδοση αδειών.

γ) Θα αναμορφώσει κάποιες διατάξεις, λαμβάνοντας υπό-ψη τη νέα κοινωνική και οικο-νομική κατάσταση.

Και τα τρία σημεία αφορούν μόνο τους «νόμιμους» μετα-νάστες, δηλαδή αυτούς που ήρθαν πριν το 2005 και είναι περίπου 440.000. Δυσχεραί-νει αυτούς που έχουν εκπέσει του δικαιώματος νόμιμης δι-αμονής λόγω κρίσης και δεν νομιμοποιεί τους χιλιάδες μετανάστες που ήρθαν μετά, επικαλούμενη το «Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Μεταναστευτικής Πολιτικής», παρά το γεγονός ότι είναι μόνο μία πολιτική συμφωνία και δεν είναι δε-σμευτική για τα κράτη μέλη. Η Ιταλία, για παράδειγμα, το 2012 νομιμοποίησε μισό εκα-τομμύριο νεοεισερχόμενους μετανάστες.

ΠαιδιάΗ κυβέρνηση αντιμετωπί-

ζει τα παιδιά που έχουν γεν-νηθεί στη χώρα μας ως με-τανάστες, παρακάμπτοντας το ζήτημα της ιθαγένειας ή –χειρότερα– προετοιμάζο-ντάς μας για ένα σκληρότερο κώδικα ιθαγένειας.

Η κυβέρνηση, με κάποιες βελτιωτικές ρυθμίσεις, όπως τη μείωση των ενσήμων στα 50 από τα 120, τη μείωση του εισοδήματος στα 8.500 για τα δύο τελευταία έτη ως προ-ϋπόθεση για την οικογενεια-κή επανένωση και την πεντα-ετή άδεια παραμονής στα παιδιά μετά την ενηλικίωσή τους (αφού έχουν φοιτήσει για 6 χρόνια στο ελληνικό σχολείο), προωθεί γενικά την ευκολότερη ανανέωση παραμονής μόνο στους επί μακρόν διαμένοντες.

Έτσι, κλείνει το μάτι τόσο προς τα δεξιά της, θεωρώ-ντας ότι με την πενταετή άδεια, αντί της προηγούμε-νης δεκαετούς διάρκειας, θα μπορούν να ταξιδέψουν στην Ευρώπη και άρα να φύ-

γουν από τη χώρα, όσο και προς τα αριστερά, γιατί ανα-κουφίζει ένα μικρό αριθμό μεταναστών.

Πόσοι όμως επί μακρόν διαμένοντες θα ευεργετη-θούν; Πόσοι μετανάστες έχουν τα 50 ένσημα ή βιβλι-άριο υγείας, όταν 1,5 εκατ. ημεδαποί έχουν να τα δουν 3 χρόνια; Αυτό που θα διευ-κόλυνε πραγματικά θα ήταν η πλήρης αποδέσμευση από κριτήρια όπως τα ένσημα ή το εισόδημα, γιατί οι μετα-νάστες δεν είναι υπεύθυνοι για την οικονομική κρίση, την ανεργία και την εισφο-ροδιαφυγή-φοροδιαφυγή των εργοδοτών.

Πόσοι έχουν τακτοποιήσει τις φορολογικές και ασφα-λιστικές τους υποχρεώσεις, όταν ακόμα κι εύπορα στρώ-ματα του πληθυσμού χρω-στούν; Πόσοι έχουν το ει-σόδημα των 8.500 ευρώ τα τελευταία 2 έτη ή μπορούν να το αποδείξουν, όταν η μαύ-ρη εργασία είναι νόμος; Γιατί επιμένουν στο πιστοποιητικό γλωσσομάθειας, όταν οι επί μακρόν διαμένοντες για να δουλεύουν, σημαίνει ότι μι-λούν ελληνικά;

Τέλος, τα «καταστήματα μιας στάσης», τα κέντρα δη-λαδή όπου θα εκδίδονται οι άδειες, συρρικνώνονται σε 20 σε όλη τη χώρα, από 50, και με ελάχιστους υπαλλή-λους, για να εξυπηρετήσουν 600.000 μετανάστες. Αυτό σημαίνει απλά ότι ο μετανά-στης απ’ την Καλαμάτα θα ανεβαίνει στην Αθήνα ή την Πάτρα με όποιο οικονομικό κόστος και όχι μόνο.

Θα μπορούσαμε να απα-ριθμήσουμε πολλές διατά-ξεις που δείχνουν ότι ο νέος Κώδικας είναι συνέχεια του προηγούμενου. Με το ίδιο πνεύμα περιθωριοποίησης και αποκλεισμού της πλειο-ψηφίας των μεταναστών, συ-νεχίζει να εμποδίζει τη νομι-

μοποίηση των περισσότερων μεταναστών, που έχουν χά-σει το δικαίωμα στην άδεια παραμονής λόγω ενσήμων, ακόμα και με την πρόβλεψη των 50 ενσήμων.

Συνεχίζει να εμποδίζει την επανένωση των οικογενειών, ζήτημα ζωτικής σημασίας γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Συνεχίζει να αντιμετωπίζει τα παιδιά, που έχουν γεννηθεί εδώ, σαν μετανάστες.

ΑόρατοιΑγνοεί επίσης τους πρό-

σφυγες πολέμου, που εξακο-λουθούν να είναι αόρατοι για το νόμο και ορατοί μόνο για την αστυνομία.

Στη συζήτηση στη Βουλή, τα κόμματα ήταν έρμαια της εκλογικής τους πελατείας κι όχι της ανάγκης να αντιμε-τωπιστεί το μεταναστευτικό ζήτημα. Το ΠΑΣΟΚ, ρατσι-στικό και μνημονιακό κόμ-μα, υποστήριξε φυσικά το νομοσχέδιο, επιμένοντας στη μη νομιμοποίηση των «λαθρομεταναστών», στην επί μακρόν διαμονή στα παι-διά δεύτερης γενιάς, για να μην δοθεί ιθαγένεια (ώστε να δίνεται κατά βούληση) και επαίνεσε τη διαδικασία γρήγορης απόδοσης άδειας παραμονής στους επενδυτές ή αγοραστές γης.

Η ΔΗΜΑΡ αναφέρθηκε (και σωστά) στη ρατσιστική συμπεριφορά του κράτους απέναντι στους μετανάστες (διοικητικοί υπάλληλοι, δικα-στές), αντιμετωπίζοντας μόνο θεσμικά το ζήτημα, μια που είναι ανύπαρκτη στο κίνημα.

Το ΚΚΕ εξήγησε γιατί το νομοσχέδιο παίρνει πίσω τις άδειες δεκαετούς διάρκειας και δίνει πενταετείς, ακριβώς για να ελέγχει τους μετα-νάστες, ενώ συνεχίζει τους φραγμούς οικογενειακής επα-νένωσης και ανανέωσης αδει-ών, ώστε οι μετανάστες να είναι έρμαια της εργοδοσίας.

Όσο για τα δύο καθαρόαι-μα ρατσιστικά κόμματα της Βουλής, η αντιμετώπιση του νομοσχεδίου ως νομιμοποίη-ση όλων των «λαθρομετανα-στών» δεν μας εκπλήσσει.

Οι όποιες θετικές διατάξεις χαρακτηρίστηκαν σαν «ακραί-ος δικαιωματισμός» από τους ΑΝΕΛ (κάποιοι, ωστόσο, θε-ωρούν ότι μπορούν να είναι σύμμαχοί μας...) και ως «ενί-σχυση του ισλαμισμού» από τη Χρυσή Αυγή.

ΣΥΡΙΖΑΑυτό που έχουμε να πούμε

είναι ότι και οι δύο ψαρεύουν στα ίδια ξενοφοβικά, κι όχι μόνο, ακροατήρια.

Από τη μεριά του ο ΣΥΡΙ-ΖΑ εξέφρασε την επιφύλαξή του για τον Κώδικα, αφού δεν τολμάει ούτε την ιθαγένεια να δώσει στα παιδιά, ούτε τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών να εξασφαλίσει, ούτε να λύσει όλα τα προβλή-ματα των μεταναστών. Θα στηρίξει, βεβαίως, όποιο επι-μέρους άρθρο διευκολύνει έστω και λίγο ή ανακουφίζει.

Όμως οι νόμοι δεν αρκούν από μόνοι τους. Βεβαίως θα παλέψουμε όσο μπορούμε σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, αλλά αυτό που καθορίζει τις ζωές μας είναι το κίνημα. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο είναι πολύ πίσω από τις ανά-γκες του κόσμου.

Χρειάζεται, λοιπόν, να οργα-νώσουμε ένα μεγάλο κίνημα για να παλέψουμε, με συμ-μετοχή Ελλήνων και ξένων εργαζομένων, ανέργων και νεολαίας, τις μνημονιακές και ρατσιστικές πολιτικές και να επιταχύνουμε την ανατροπή αυτής της πολιτικής και αυτού του συστήματος, που παράγει ρατσισμό και φτώχεια.

Γιατί εμείς δεν φοβόμαστε και ξέρουμε να ζήσουμε χωρίς μίσος μαζί με τα ταξικά μας αδέρφια, που είναι οι μετανά-στες και οι πρόσφυγες.

Νέος Μεταναστευτικός Κώδικας

Λίγα δικαιώματα για λίγους ανθρώπους

Του Πάνου Πέτρου

Η εργατική-λαϊκή εξέγερση στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη αποτελεί ένα εξαιρετικά

σπουδαίο γεγονός για το κίνημα και την Αριστερά διεθνώς, αλλά ιδιαίτερα στα Βαλκάνια.

Ξεκίνησε από τον αγώνα των απολυμένων εργατών στην Τούζλα, αγκαλιάστηκε από τη νεολαία και τα λαϊκά στρώματα, εξαπλώθηκε στις μεγαλύτερες πόλεις της χώρας, προκάλεσε αίσθηση, όταν ξέσπασε οργισμένα ενάντια στα κυβερνητικά και τα κομματικά κτίρια, προκάλεσε παραιτήσεις αρκετών τοπικών κυ-βερνήσεων (στα καντόνια), αλλά η πιο ενδιαφέρουσα και ελπιδοφόρα πτυχή του έχει αποσιωπηθεί. Οι δι-αδικασίες που αναπτύσσει, τα αιτή-ματα που διατυπώνει και το συνολι-κότερο πολιτικό του μήνυμα για την περιοχή είναι τεράστιας σημασίας.

Στην Τούζλα, το «λίκνο» της εξέ-γερσης, οι «εργάτες και πολίτες της Τούζλα», αμέσως μετά την ανατροπή της κυβέρνησης του καντονιού, συγκρότησαν το λε-γόμενο «Plenum» («Ολομέλεια») της πόλης. Σύντομα αντίστοιχες «Ολομέλειες» (ή απόπειρες για κάτι παρεμφερές) ξεπετάχθηκαν σε μια σειρά πόλεις: Σαράγεβο, Μπρίτσκο, Μόσταρ, Μπίχατς, Ζένιτσα.

Λαϊκές συνελεύσειςΟι «Ολομέλειες» είναι λαϊκές συνε-λεύσεις, γίνονται τακτικά, όπου συμ-μετέχει και παίρνει το λόγο όποιος το επιθυμεί, οι οποίες αποφασίζουν με ψηφοφορίες και ορίζουν οι ίδιες τους «εκπροσώπους» τους, όταν κάτι τέτοιο χρειάζεται (κυρίως για τις δηλώσεις στα μίντια). Πρόκειται για εργαλεία αυτό-οργάνωσης και αυτό-εκπαίδευσης των «από κάτω», τα οποία, αν σταθεροποιηθούν και διευρυνθούν, μπορούν να παίξουν καταλυτικό ρόλο για τη συνέχεια του κινήματος.

Σε αντίθεση με το όνομά τους, φυσικά δεν εμπλέκουν το «σύνολο του πληθυσμού», αντίθετα σε αυτές συμμετέχουν οι αγωνιστικές μειο-ψηφίες. Αλλά δεν πρόκειται για αμε-λητέες μειοψηφίες (π.χ. μια χούφτα ακτιβιστών ή πανεπιστημιακών).Εκατοντάδες ή και χιλιάδες άνθρω-ποι συμμετέχουν και η ταξική σύν-θεση που τους δίνουν, καθορίζει σε ένα βαθμό και το περιεχόμενό τους, που αφορά μια πολύ «πραγματική» συζήτηση, για το πώς θα οργανωθεί ο αγώνας, ή πώς θα επιβληθούν τα αιτήματα που έχουν διατυπωθεί.

Πρόκειται για μια «συλλογική αφύ-πνιση» που –όπως το έθεσε ο ακτι-βιστής Εμίν Εμινάγκιτς– «μπορεί να είναι η ευκαιρία που περιμέναμε εδώ

και πολύ καιρό για να επανεισαχθεί η ιδέα της ταξικής πάλης στην κοινω-νία της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης».

Από την πρώτη σχεδόν στιγμή η εξέγερση ξεπέρασε τη λογική της απεύθυνσης αιτημάτων προς τις Αρχές, για να ικανοποιηθούν. Όλες οι «Ολομέλειες» συμπερι-λαμβάνουν στα αιτήματά τους την πτώση της τοπικής τους κυβέρνη-σης, ενώ πολλές καλούν και σε ανα-τροπή της κεντρικής κυβέρνησης. Η απάντηση που δίνεται ως τώρα στο ζήτημα της εξουσίας –τόσο στη συγκρότηση τοπικών οργάνων που θα καλύψουν το κενό εξουσί-ας, όσο και στο θέμα της αντικα-τάστασης της υπαρκτής κεντρικής κυβέρνησης– κεντράρει στην επι-λογή «ακομμάτιστων», «ικανών», «ασυμβίβαστων» προσώπων, που «δεν έχουν ασκήσει κυβερνητική εξουσία σε κανένα επίπεδο».

Πρόκειται για το μαζικό φαινόμε-νο της «αντι-πολιτικής» που έχει χα-ρακτηρίσει πολλά κινήματα διεθνώς τα τελευταία χρόνια. Οι διαδηλωτές δεν στρέφονται τόσο ενάντια σε μια συγκεκριμένη πολιτική ενός δεδο-μένου κυβερνητικού κόμματος, όσο στο σύνολο μιας «πολιτικής ελίτ», την οποία βλέπουν ως τελεί-ως ξένο –και εχθρικό– σώμα προς το κοινωνικό σύνολο.

Το βασικό εχέγγυο απέναντι στο –αντιφατικό– αίτημα για «τεχνο-κρατική κυβέρνηση» είναι τα κοι-νωνικά αιτήματα. Οι «Ολομέλειες» συνοδεύουν το αίτημα για μια νέα κυβέρνηση με το πρόγραμμα που περιμένουν αυτή να υλοποιήσει. Και η κατεύθυνση αυτού του προ-γράμματος, με βάση τα αντινεοφι-λελεύθερα αιτήματα των «Ολομε-λειών», κινείται στην κατεύθυνση της «οικονομικής ισότητας».

Ωστόσο ένα αίτημα, από την Τούζ-λα, έχει ξεχωριστή βαρύτητα: Να επι-στραφούν τα εργοστάσια στους ερ-γάτες, να τεθούν υπό δημόσιο έλεγχο και να ξαναρχίσει η παραγωγή.

Μετά από χρόνια νεοφιλελεύ-θερων επιθέσεων και ιδεολογικής ηγεμονίας, το αίτημα «να επιστρα-φούν τα εργοστάσια στους εργά-τες» αποτελεί μια σπουδαία παρα-καταθήκη για το εργατικό κίνημα και την Αριστερά διεθνώς.

ΔιεθνισμόςΟ ταξικός χαρακτήρας της εξέγερ-σης στέλνει και ένα άλλο σημαντικό μήνυμα στα Βαλκάνια: το διεθνι-σμό. Πολλές εξεγέρσεις βρέθηκαν γρήγορα αντιμέτωπες με «θεωρίες συνωμοσίας». Αν πιστέψει κανείς τις –αντιθετικές μεταξύ τους– δηλώσεις των πολιτικών ηγεσιών όλων των εθνικιστικών κομμάτων, όσα συμβαίνουν είναι ταυτόχρονα συνωμοσία ενάντια στο βοσνιακό κράτος, στην κροατική κοινότη-τα και στη Σερβική Δημοκρατία! Απέναντι σε αυτή την απίθανη μυθοπλασία απαντά το –διάσημο πια– πανό στο Μόσταρ: «Πεινάμε σε τρεις γλώσσες»!

Δεν είναι τόσο υπερβολή αυτό που είπε ο καλλιτέχνης Νταμίρ-Νίκσιτς: «Είναι ένα νέο παράδειγμα, ένα νέο Βοσνιακό παράδειγμα. Με άλλα λόγια, δεν μιλάμε πια για εθνι-κότητες, φυλές, ράτσες και έθνη. Τώρα μιλάμε για τους προλετάρι-

ους, τους ανέργους, τον εφεδρικό στρατό της εργασίας».

Η βαρύτητα αυτού του μηνύμα-τος ξεπερνά την ίδια τη Βοσνία, κα-θώς η Τούζλα δείχνει το δρόμο στην Ποντγκόριτσα, το Ζάγκρεμπ και το Βελιγράδι. Τα πρώτα «σκιρτήματα» υπήρξαν. Διαδήλωση στην πόλη των Σκοπίων, κινητοποιήσεις στο Ζά-γκρεμπ με το σύνθημα «Μία εργατική τάξη – ένας κοινός αγώνας», ακόμα και η ανακοίνωση του σωματείου των αστυνομικών του Βελιγραδίου πως, αν η «βοσνιακή άνοιξη» μεταδοθεί στη Σερβία, δεν θα την καταστείλουν.

Θα ήταν αφελές να ισχυριστεί κανείς πως όλα θα εξελιχθούν προς το καλύτερο στη Βοσνία και αυ-τομάτως σε όλα τα Βαλκάνια. Μια τέτοια εξέλιξη δεν θα είναι εύκολη στο «δύσβατο» για την Αριστερά βαλκανικό έδαφος, αλλά διαφαίνε-ται η δυναμική.

Η Κροατία έζησε τις δικές της «διαδηλώσεις μέσω φέισμπουκ» το Μάρτη του 2011, δίνοντας για πρώτη φορά «ακροατήριο» στην αντικαπι-ταλιστική Αριστερά σε μια χώρα της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Το 2012-2013 μια «Σλοβενική εξέγερση» έρι-ξε την κυβέρνηση και οδήγησε στη γέννηση νέων δυνάμεων (όπως η Πρωτοβουλία για Δημοκρατικό Σο-σιαλισμό). Κυβερνήσεις έχουν ανα-τραπεί στη Βουλγαρία. Στη Σερβία η πάλη ενάντια στη νέα αντεργατική νομοθεσία που απαιτεί η ΕΕ, δημι-ουργεί τις συνθήκες για να συναντη-θούν τα πιο μαχητικά συνδικάτα με τις ομάδες της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Η Βοσνία-Ερζεγοβίνη ήρθε ως το πιο προωθημένο βήμα αυτού του αναβρασμού.

Αυτή η δυναμική μπορεί να ξανα-νοίξει με πιο πραγματικούς όρους μια συζήτηση που διακόπηκε βίαια στο παρελθόν, την αναγκαία συζή-τηση για την ανεξάρτητη, αριστερή πολιτική στα Βαλκάνια. Στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, αριστεροί ακτιβιστές

θέτουν το ζήτημα πως για να νική-σει ο αγώνας που ξεκινά, πρέπει να μπει ο στόχος της ανατροπής του κράτους-Ντέιτον, που διαιωνίζει τις εθνικιστικές διαμάχες και το στά-τους ιμπεριαλιστικού προτεκτορά-του, προς όφελος των τοπικών ελίτ και των Μεγάλων Δυνάμεων.

Αυτή η ανάγκη αφορά όλα τα Βαλκάνια. Από τα τέλη του 19ου αιώνα και την εποχή του «Ανατο-λικού Ζητήματος» μέχρι σήμερα, η περιοχή βασανίστηκε από αυτή τη διπλή (και αλληλοτροφοδοτού-μενη) μάστιγα των ανταγωνισμών μεταξύ των τοπικών αστικών τάξε-ων και των εκτεταμένων παρεμβά-σεων των ιμπεριαλιστών.

ΙμπεριαλισμόςΟι απειλές του Βαλεντίν Ίντζκο, Ανώ-τατου Αντιπροσώπου των Δυτικών Δυνάμεων, ότι θα στείλει τα στρα-τεύματα της ΕΕ στη Βοσνία, είναι η άλλη όψη της Συμφωνίας Ελευθέρου Εμπορίου στα δυτικά Βαλκάνια (Σερ-βία, Κροατία, Βοσνία, Μακεδονία, Μαυροβούνιο, Αλβανία, Κόσσοβο και Μολδαβία) και των προγραμμά-των λιτότητας που επιβάλλει το ΔΝΤ σε Σλοβενία, Κροατία, Βοσνία, Σερ-βία. Οι αστικές τάξεις της περιοχής έχουν αποδεχθεί αυτή την προοπτική και κοιτάνε να μετριάσουν τις (κατα-στροφικές) συνέπειές της, οξύνοντας τον μεταξύ τους ανταγωνισμό.

Η άνοδος των εργατικών αγώνων και η αναγέννηση της Αριστεράς μπορούν να σπάσουν αυτόν το φαύλο κύκλο, αναδεικνύοντας τη διεθνιστική αλληλεγγύη των λαών των Βαλκανίων ενάντια και στις ντόπιες άρχουσες τάξεις και στους ιμπεριαλιστές συμμάχους τους.

Όσο μακρινή κι αν δείχνει μια τέ-τοια προοπτική, αξίζει να ξαναμπεί στο τραπέζι. Γι’ αυτό και την εντοπί-ζουν αρκετοί Βαλκάνιοι σύντροφοι, αλλά και αρκετοί διεθνείς αριστε-ροί αρθρογράφοι. Και οι μεν και οι δε φυλάνε μια ξεχωριστή θέση για το ρόλο που μπορεί να παίξει το κί-νημα και η Αριστερά στην Ελλάδα, και σωστά. Αλλά το παράδοξο είναι πως αυτή η συζήτηση απουσιάζει παντελώς στην Ελλάδα.

Η ευρωπαϊκή Αριστερά ταύτισε την Ευρώπη με την ΕΕ και συχνά οι επικλήσεις στο διεθνισμό εξα-ντλούνται εντός της Ενωμένης Ευ-ρώπης, που είναι μια επιλογή των «δικών μας» αστικών τάξεων. Το άνοιγμα αυτής της σχετικής συ-ζήτησης από μερίδες της Βαλκα-νικής Αριστεράς είναι ένας άλλος τρόπος να τεθεί το ερώτημα που έχουμε ξαναθέσει: Από πότε το «Δ» του διεθνισμού ταυτίζεται με το «Δ» της Δύσης;

www.dea.org.grΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

26 Φλεβάρη 2014

Οι θεσμοί λαϊκής αυτο-οργάνωσης, η ταξική πολιτική και η διεθνιστική αλληλεγγύη αποτελούν ένα «νέο βοσνιακό παράδειγμα» για μια αριστερή πολιτική στα Βαλκάνια

Η Βοσνία-Ερζεγοβίνη στέλνει «μήνυμα» στα Βαλκάνια

Από συνέλευση της «Ολομέλειας» του Σαράγεβο.