ΦΥΛΛΟ 100XANIA

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2011

ΦΥΛΛΟ 100XANIA

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2011) (

www.pyxida.gr

Που να κοιτάξουμε

Φαίνεται πως για πρώτη φορά οι πολίτες αυτής χώρας δενέχουν να περιμένουν απολύτως τίποτα, τουλάχιστον για τοαμέσως επόμενο διάστημα. Η χώρα βρίσκεται σε μια απερί-

γραπτη κατάσταση και απ΄ ο,τι δείχνουν οι καταμετρήσεις διαθέ-σεων μεσω των δημοσκοπήσεων δεν φαίνεται οι πολίτες να έχουννα περιμε΄νου τίποτα όχι μόνο από την κυρίρχη πολιτική αλλά καιαπό το υπάρχον σύστημα. Μάλλον δεν έχει υπάρξει εποχή στη νε-ότερη ιστορία μας, μιας τόσο μεγάλης απαξίωσης του κυρίαρχουπολιτικού λόγου. Κάθε επίσημη δήλωση ενός πολιτικού είχε πάντατη δική της μικρή ή μεγαλύτερη βαρύτητα. Σήμερα κανένας λόγοςτης κυβέρνησης ή της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν μετρά.Υπάρχει δεδικασμένο. Και αυτό δεν πρέπει να χαροποιεί κανένανούτε και τους αντιπολιτευόμενους ούτε και τους αντικαθεστωτι-κούς. Τα πράγματα είναι εξαιρετικά επικίνδυνα. Και ο πρώτος αντί-κτυπος είναι στις ζωές όλων μας, στην καθημερινότητά μας. Τοχειρότερο όλων είναι πως ενώ η υγεία του πληθυσμού χειροτε-ρεύει, η κατάθλιψη σκεπάζει όλο και μεγαλύτερο μέρος του πλη-θυσμού, οι όγκοι, τα εγκεφαλικά, τα εμφράγματα δίνουν καιπαίρνουν, οι αυτοκτονίες είναι στην ημερήσια διάταξη, και τα νοσο-κομεία, οι χώροι στους οποίους θα μπορούσε ο κόσμος να βρει μιαλύτρωση ή μια ανακούφιση, νοσούν βαριά. Και όπως είναι λογικόαυτές οι εντάσεις κορυφώνονται στις μεγαλουπόλεις. Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν μικρές οάσεις στη χώρα που γεν-νούν και δημιουργούν πράγματα και σχέσεις, αυτό σε τίποτα δενμπορεί να αντιπαρατεθεί με το κώμα στο οποίο έχουμε υποπέσει.Πρόκειται για κώμα συνειδησιακό και κινηματικό. Κώμα αυτοκατα-στροφής. Ο πολίτης δεν έχει να περιμένει ούτε έναν αξιόπιστο επί-σημο λόγο. Η ανυπαρξία πολιτικής είναι θέμα πολιτικό. Και ηπολιτική πρέπει επιτέλους έστω και με δυσμενείς όρους να γίνειυπόθεση των ανθρώπων, των πολιτών, των εργαζομένων, τωνανέργων, των νέων. Με ποιους όρους; Ας ανοίξουμε επιτέλους σο-βαρά τη συζήτηση όχι με λόγια αλλά με δράσεις. Ας φέρουμε τημοίρα μας σε μια κατάσταση τέτοια για την οποία, τουλάχιστον αυτήτη φορά, θα έχουμε εμείς την ευθύνη.

Α.Π.

Για τον Νίκο όλων μας

Αξιοπρέπεια: αυτή είναι τελικά η αιτία θανάτου του Νίκου Πα-πάζογλου. Έφυγε για να μην τη χάσει, όπως θαρρώ πως κιάλλοι όμοιοί του σαν τον Ρασούλη ή και λιγότερο γνωστούς.

Δύο από τους εκπροσώπους της «γυφτιάς» που δεν καταδέχθη-καν ποτέ μα ποτέ να το παίξουν «δήθεν». Όχι μόνο δεν είχε κανείςνα τους καταλογίσει κάτι μα έφυγαν αφού έζησαν όπως ήθελαναυτοί. Κι αν πρέπει να κρατήσουμε από αυτούς κάτι εκτός από τατραγούδια τους είναι μια συνολική στάση ζωής είναι η στέγαση μιαςολόκληρής «σχολής» που δημιουργήθηκε στο βορρά, μιας σχολήςκαλλιτεχνών που περιλαμβάνει Μάλαμα, Χειμερινούς Κολυμβητές,Ισίδωρο Παπαδάμου, Θανάση Παπακωνσταντίνου, Μαριώ, ΚατερίναΣιάπαντα, Γιάννη Αγγελάκα, Λιζέτα Καλημέρη… μεγάλη η λίστα.Άνθρωποι που δεν εγκατέλειψαν τον τόπο τους για να μεταβούν

στην Αθήνα προκειμένου να καθιερωθούν. Δεν είναι δευτερεύοναυτό. Είναι πρωτεύον. Οι δυο από τους 4 φίλους που σήκωσαν τησημαία της «εκδίκησης της γυφτιάς» δημιούργησαν ένα καταστα-σιακό καλλιτεχνικό ρεύμα του βορρά που υπάρχει ακόμα και είναιζωντανό. Βοήθησαν πολύ κόσμο να προχωρήσει, κάτι που έκανανεπίσης και ο Σαββόπουλος με τον Ξυδάκη, δεν υπάρχει αμφιβολίαγι΄ αυτό. Αλλά καλό είναι να μιλάμε και να αναγνωρίζουμε εκείνεςτις ξεχωριστές καταστάσεις. Αν πάρουμε για παράδειγμα την ηχο-γράφηση της συναυλίας του Νίκου Παπάζογλου στο Λυκαβηττό θαδιαπιστώσουμε ότι είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις δίσκωνηχογράφησης λαϊκής συναυλίας που λειτούργησε σαν αυτόνομοκαλλιτεχνικό δημιούργημα στην Ελληνική δισκογραφία. Όχι μόνο γιατα τραγούδια, για το παίξιμο ή για τους ερμηνευτές, αλλά κυρίως γιατη μεταφορά του όλου κλίματος, ένα έργο που έχει μια απίστευτηευρεία απεύθυνση, ένα έργο Λαικό με Λάμδα Κεφαλαίο. Και δενχρειάζεται να σηκώσουμε σημαίες για να γίνουν αθάνατα δημιουρ-γήματα. Κι ένα κόκκινο φουλάρι είναι αρκετό.

Α.Π.

Η αναγκαιότητα πεζοδρόμησης της παλιάς πόλης

Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον διαβάσαμε στον τοπικό τύπο άρθροτου κ. Αντώνη Αθανασάκη σχετικά με την πεζοδρόμηση τηςπαλιάς πόλης των Χανίων. Άρθρο από το οποίο σας παρα-

θέτουμε μεγάλο μέρος.« /…/ Η προστασία και η ανάδειξη της παλιάς μας πόλης όμως απαι-τεί κατ’ αρχήν την άμεση πεζοδρόμησή της. Ο αποκλεισμός των αυ-τοκινήτων (εκτός των μόνιμων κατοίκων) από το ιστορικό κέντροτης παλιάς πόλης και η οργάνωση της προσβασιμότητας μέσω ενόςδικτύου πεζόδρομων, ποδηλάτων και η χρησιμοποίηση μικρών και οι-κολογικών μέσων μαζικής μεταφοράς (ηλεκτροκίνητα μίνι λεωφο-ρεία) αποτελεί αυτονόητο πλέον μέτρο για το ιστορικό κέντρο κάθεπολιτισμένης πόλης. Συγχρόνως οι οργανωμένοι χώροι στάθμευσηςμπορούν να αποδοθούν αποκλειστικά στους μόνιμους κατοίκους,λύνοντας έτσι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματά τους.  /.../Θυμίζουμε ότι το αίτημα για την πεζοδρόμηση όλης της παλιάςπόλης των Χανίων τέθηκε εδώ και χρόνια από την τότε έφορο προ-ϊστορικών και κλασικών αρχαιοτήτων κα Μαρία Βλαζάκη τονίζονταςχαρακτηριστικά ότι η παλιά μας πόλη «είναι όλη ένα μνημείο σανπαλίμψηστο με προϊστορικές και κλασικές αρχαιότητες, βυζαντινά,μεταβυζαντινά, βενετσιάνικα και τουρκικά μνημεία. Με την πεζο-δρόμηση, θα μπορέσουν ν’ αναδειχθούν σ’ ένα είδος αρχαιολογικούπάρκου νησίδες με όσο το δυνατόν περισσότερες αρχαιότητες»./../Επειδή η πεζοδρόμηση της παλιάς πόλης θα διαφοροποιήσει αναγ-καστικά όλους τους όρους λειτουργίας της περιοχής, επηρεάζον-τας έτσι ουσιαστικά τη ζωή τόσο των μόνιμων κατοίκων όσο και όσωνδραστηριοποιούνται επαγγελματικά σε αυτήν θα πρέπει η ΔημοτικήΑρχή να ξεκινήσει άμεσα έναν ουσιαστικό διάλογο με όλους τουςεμπλεκόμενους φορείς και πολίτες. Για να γίνουμε συμμέτοχοι όλοιστην προσπάθεια αναβάθμισης και σεβασμού της παλιάς μαςπόλης.»

Το Εφετείο

Όπως σας γράφαμε και τον προηγούμενο μήνα το θέμα του Εφε-τείου είχε εδώ και καιρό τελειώσει. Η αλήθεια είναι αυτό πουεδώ και μήνες έλεγαν οι φίλοι μας από το Ηράκλειο. Ότι δη-

λαδή για το θέμα είχαν αποσπάσει την δέσμευση του πρωθυπουργούαπό τις τελευταίες εκλογές. Οπότε τα υπόλοιπα είναι για λαϊκή κατα-νάλωση. Γράψαμε πρόσφατα ότι για μεγάλο διάστημα η υπερβολικήπροβολή του θέματος του εφετείου άφησε εκτός κάδρου την ουσία τουθέματος. Την αποψίλωση των τριών από τους τέσσερις νομούς τηςΚρήτης και την δημιουργία ενός υδροκέφαλου κέντρου στο Ηράκλειο.Ενός μηχανισμού διοίκησης και «ανάπτυξης» ο οποίος ούτε καν ολό-κληρο τον νομό Ηρακλείου φαίνεται να συμπεριλαμβάνει.

Η ανακοίνωση των βουλευτών

Πέρασαν πολλές μέρες μέχρι οιτρεις βουλευτές του ΠΑΣΟΚ σταΧανιά καταφέρουν να εκδώσουν

μια ανακοίνωση σχετικά με την εξέλιξητης ίδρυσης εφετείου στο Ηράκλειο.Μετά από μακροχρόνιους όρκους τιμήςκαι πιστής (όλα ανέξοδα …) οι βουλευ-τές έβγαλαν μια ανακοίνωση που μάλ-λον έχει γράψει ο κύριος Πεταλωτής. Θακάνουν αγώνα λέει …

Οι χανιώτικοι «φορείς»

Δυστυχώς η εξέλιξη με το εφετείο, τα ΕΛΤΑ, το νοσοκομείο καιόλες τις άλλες υπηρεσίες που έκλεισαν ή κλείνουν, με όλα ταεργα που δεν προχωράνε εδώ και χρόνια μπορούν εύκολα να

εξηγηθούν αν αναλογιστούμε το πλαίσιο σχεδιασμού και διεκδίκησηςπου έχει αυτός ο νομός εδώ και πολλά χρόνια. Για να είμαστε ποιοακριβείς ένα πλαίσιο το οποίο δεν υπάρχει και που φυσικά δεν έχει κα-ταφέρει σχεδόν ποτέ να βάλει προτεραιότητες, κανόνες και κυρίως νακαταφέρει να συσπειρώσει και να δεσμεύσει βουλευτές, δημάρχους,τοπικές αρχές και φορείς σε μια λογική απόλυτης διεκδίκησης προςόφελος του τόπου. Αντί αυτού έχουμε τα τελευταία χρόνια χορτάσεισε εξαγγελίες και σχεδιασμούς κατά περίπτωση, ανάλογα με το «ανη κυβέρνηση είναι δική μας ή όχι», ανάλογα με το αν ο νομάρχης, ο δή-μαρχος, ο βουλευτής θέλει ή όχι να στεναχωρήσει τον κάθε υπουργό.Ανάλογα με το αν ο κάθε αιρετός ή ο κάθε παράγοντας σκέφτεται,σχεδιάζει ή απλά ελπίζει ενδεχομένη μεταπήδηση του στην κεντρικήπολιτική σκηνή… Και τόσα άλλα ιδιοτελή τα οποία ουσιαστικά έρχον-ται να αναδείξουν ένα τοπικό πολιτικό προσωπικό που περισσότεροαγωνιά για να αναδειχθεί το ίδιο παρά να αναδείξει και να επιλύσει ταπροβλήματα του τόπου. Γιατί τελικά ομελέτα χωρίς να σπάσουν αυγάδεν γίνεται!!!

Ματθαίος Φραντζεσκάκης

2ΦΥΛΛΟ 100 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2011

Πoυ θα βρείτε Την Πυξίδα:

...κυκλoφoρoύμε

τη 3η βδoμάδα κάθε μήνα,

σε 3000 αντίτυπα και μπoρείτε να μας βρείτε στα

παρακάτω σημεία:

Βιβλιoπωλεία:

ΕΠΙΛOΓΕΣ,

ΕΣΤΙΑ, ΜΥΘOΛOΓΙΑ,

ΠΕΤΡΑΚΗ, ΠOΛΥΕΔΡO,

ΣΧΗΜΑ, ΤO ΒΙΒΛΙO,

ΒΙΒΛΙOΠΩΛΕΙO ΤΗΣ 1866,

Χαρτoπωλεία:

ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ,

ΚΥΒOΣ,

ΡOΜΒOΣ,

ΧΑΖΗΡΑΚΗΣ,

Καταστήματα Δίσκων:

STUDIO 2000

LA. SI. DO.,STUDIO A, Virgin

Σινεμά:

Palace, ΚΗΠΟΣ

Καφέ - Μπάρ:

ΜΥΘOΛOΓΙΑ

EΔEM, ΑΝΕΚΔOΤO, ΑΣΩΤOΣ ΥΙOΣ,

ΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ, ΔΥO ΛOΥΞ,

ΜΙΚΡO ΚΑΦΕ, ΜΑΧΑΛΑΣ,

ΚΑΦΕ ΤΕΧΝΗ.

VIDEO CLUB:

DV PLANET, PLAY, MOVIE FORUM, VIPS (ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ),

VIDEO BEST, VIDEO BLUE

ΤOΡ VIDEO, (ΖΥΜΒΡΑΚΑΚΗΔΩΝ)

Άλλα σημεία:

ΔΗΜOΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙOΘΗΚΗ,

ΕΙΣOΔOΣ ΝOΜΑΡΧΙΑΣ,

ΕΙΣOΔOΣ ΔΗΜOΥ ΧΑΝΙΩΝ,

ΠOΛΥΚΕΝΤΡO ΝΕOΛΑΙΑΣ,

ΠΡΑΚΤOΡΕΙO ΤΥΠOΥ(ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ)

ΑΝΕΚ LINES

Blue Star Ferries (κεντρικό πρακτορείο)

ΠOΛΥΤΕΧΝΕΙO (ΚΥΛΙΚΕΙO),

ΤΕΙ(ΚΥΛΙΚΕΙO), ΩΔΕΙO,

ΤΡΑΠΕΖEΣ ΧΑΝΙΩΝ, ΠEIPAIΩΣ

ΔPAKAKHΣ, SYLVESTER (ΓOΓOΝΗ), BREAK (ΓΟΓΟΝΗ)

OLA STORES

NEW STAND, ΟΝΕΙΡΟ

Στο Hράκλειο:

BIBΛIOΠΩΛEIO KIXΛH

BIBΛIOΠΩΛEIO ANAΛOΓIO

ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΦΩΤΟΔΕΝΤΡΟ

ΚΥΛΙΚΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ

Στην Aθήνα:

BIBΛIOΠΩΛEIO BIBΛIOPYΘMOΣ

EKΔ. ΣABBAΛA (ZΩOΔ. ΠHΓHΣ 18)

Στη Θεσσαλονίκη:

BIBΛIOΠΩΛEIO BIBΛIOPYΘMOΣ

EKΔ. ΣABBAΛA (BAΣ. HPAKΛEIOY 47)

BIBΛIOΠΩΛEIA IANOΣ (APIΣTOTEΛOYΣ 7, METAMOPΦΩΣEΩΣ

24 - KAΛAMAPIA, ΦIΛIΠΠOYΠOΛEΩΣ 57 - AMΠEΛOKHΠOI,

25ης MAPTIOY 45

ΠΥΞΙΔΑΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠOΛΗ ΤOΥΣ

ΠOΛΙΤΕΣ ΤOΝ ΠOΛΙΤΙΣΜO

ΙΔΙOΚΤΗΣΙΑ:

ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔOΣΚOΠΙΚΗ

«ΠOΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ»

ΚΩΔΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ 6483

ISSN 1790-6075

ΕΚΔOΤΗΣ – ΥΠΕΥΘΥΝOΣ ΕΚΔOΣΗΣ

ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΕΠΙΚOΙΝΩΝΙΑ

«ΠΥΞΙΔΑ» / ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΤΘ 53 ΤΚ 73131 ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣ

ΤΗΛ: 2821074104 / 6974739122

FAX: 2821036364

e-mail: info@pyxida.gr

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ

Μ. ΑΝΕΥΛΑΒΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΒΟΥΛΕΣ

KΩΣTAΣ ΓYΠAPAKHΣ

ΜΙΧΑΗΛ ΔΑΡΜΑΡΑΚΗΣ

ΣΙΣΣΥ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ

ΒΟΥΛΑ ΚΑΝΤΕΡΑΚΗ

ΔΗΜOΣ ΚΕΡΔΕΛΑΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΚΚΙΝΑΚΟΣ

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΩΤΣΟΓΛΟΥ

ΝΙΚΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΚΗΣ

ΠΕΤΡOΣ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗΣ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΛΙΚOΥΤΣΑΚΗΣ

KΩN/NOΣ MΠAΣIOΣ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗΣ

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΚΟΝΙΔΗΣ

MYPTΩ KONTOMΙTAKH

ΓΙΩΡΓΟΣ MANOYΣEΛHΣ

NIKOΣ MANOYΣEΛHΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΩΓΟΥΛΟΣ

ΒΑΡΒΑΡΑ ΠΕΡΑΚΗ

BAΣIΛHΣ ΠAΠAΣTAMOΣ

ΝΕKΤΑΡΙOΣ ΠΑΥΛOΥ - ΠΕΤΡOΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΙΒOΛΑΚΗΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΠΑΝOΥΔΑΚΗΣ

ΓΙΩΡΓOΣ ΤΣΙΜΑΣ

ΣΟΦΙΑ ΤΣΟΥΡΛΑΚΗ

ΝΙΚOΣ ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝOΥ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΧΕΛΙΔΩΝΗΣ

ΣKITΣA - ΣΧΕΔΙΑΣΜOΣ ΕΝΤΥΠOΥ

ΝΙΚOΣ ΠΑΡΘΕΝOΠOΥΛOΣ τηλ. 6974430507

ΣΗΜΑ ΕΝΤΥΠOΥ

ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΙΝΑΚΗ

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ

ΕΛΕΝΗ ΣΤΑΥΡΙΔΗ

Η πυξίδα πρoσφέρεται με αντίτιμo

τη διάδoση και τη συμμετoχή

Η ΕΚΔΟΣΗ ΜΑΣ

ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ:

… Και το ΔΗΠΕΘΕΚ

Ένα μετά το άλλο τα στοιχεία του αυτοδιοίκητου στα Χανιά βάλλονται. Τελευταίο κρούσμααυτό του ΔΗΠΕΘΕΚ. Ένα θέατρο το οποίο υπάρχει εδώ και χρόνια στα Χανιά. Με τα Χανιάνα το στηρίζουν, να το αναπτύσσουν, να το εξελίσσουν βρίσκεται στο επίκεντρο μιας συ-

ζήτησης για αλλαγή έδρας. Δεν έχει σημασία τόσο το αν θα φύγει το θέατρο αλλά το ότι μπαίνεικαι αυτό μαζί με τόσες άλλες υπηρεσίες και φορείς στην συζήτηση υφαρπαγής. Μπαίνει και το ΔΗ-ΠΕΘΕΚ σε μια χοάνη την ιδία στιγμή που οι φίλοι μας εξ ανατολας εδώ και χρόνια το έχουν αφή-σει στην τύχη του. Αλλά έτσι είναι ο καλός κουρσάρος δεν αφήνει τίποτα στο δρόμο του.

ΦΥΛΛΟ 100 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 20113

Λες και ήταν χθες

Ένα ταξίδι που ξεκίνησε απροσδόκητα πριν10 χρόνια και που φτάνει σήμερα στα100 φύλλα. Ναι ο χρόνος από τότε με-τριέται σε φύλλα. Από μήνα σε μήνα.Έτσι είναι οι εκδόσεις. Ύλη, επιμέλεια,σελιδοποίηση, τυπογραφείο, διανομή,και πάλι από την αρχή… Ένας κύκλοςέντασης, χαράς, αγωνίας, δημιουργι-κότητας. Η «Πυξίδα της Πόλης».

Δύσκολοι καιροί …

Η έννοια της διατύπωσης άποψης χωρίς προαπαιτούμενα και δε-σμεύσεις αποτέλεσε από την αρχή της διαδρομής μας σκοπόςκαι στόχος. Κριτικά και δημιουργικά, χωρίς εμπάθειες αλλά καιχωρίς «αγάπες». Με τον πολιτισμό, δηλαδή ότι υπάρχει γύρωμας, να είναι στο επίκεντρο της σκέψης και της γραφής μας. Μετο διαδύκτιο και στο διαδύκτιο ( www.pyxida.gr) για να έχουμεεπικοινωνία με φίλους και αναγνώστες που βρίσκονται μακριάαπό την ακτίνα της έντυπης μορφής μας. Με την κρίση να μαςαγκαλιάζει αλλά να επιμένουμε…

Προσπαθήσαμε αυτά τα 10 χρόνια να υπηρετούμε στο στόχο μας.Χωρίς ηρωισμούς και βαρύγδουπες διακηρύξεις. Απλά με συνέ-

πεια. Και γι΄αυτό δεσμευόμαστε και για τη συνέχεια. Με τηνκρίση να μας αγκαλιάζει αλλά να επιμένουμε…

Υγ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ανθρώπους που είναι διπλά μαςαυτά τα 10 χρόνια. Τους συνεργάτες – συντάκτες, γιατί αυτοίείναι η «Πυξίδα». Στην Ελένη, τη Ρούλα, τον Μανώλη, τον Πανα-γιώτη και όσους συμμετέχουν στην μηνιαία διαδρομή μας.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους διαφημιζόμενους – συνεργάτες αυτήςτης προσπάθειας. Αυτούς που μας εμπιστεύονται για την προ-βολή της επιχείρησης τους και που συνάμα στηρίζουν την έκ-δοση μας.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ τέλος σε όλους εσάς που μας περιμένετεκάθε μήνα. Γιατί τελικά έντυπα χωρίς αναγνώστες δεν υπάρχουν.

Καλή μας συνέχεια.

Γράφειo Mατθαίoς

Φραντζεσκάκης

100τεύχη είναι μια νίκη,ένα κατόρθωμα, μιασιγουριά, μια ανα-

κούφιση, μια υπόσχεση, μια υποχρέ-ωση. Δεν είναι ένας αιώνας βέβαια,αλλά και μόνο το νούμερο σε τρομά-ζει! Τριψήφιος αριθμός με όνομα,ιστορία, παρελθόν, παρόν και έναμέλλον με υποσχέσεις και ευθύνες.Εμείς εδώ στην Πυξίδα, δεν είμαστεδημοσιογράφοι. Εκπροσωπούμε τονεαυτό μας, τις σκέψεις μας, τις αγω-νίες μας, τα θέλω μας, τους στοχα-σμούς μας, τις αντιρρήσεις μας, το συ-ναίσθημα μας.Αποφασίσαμε να εκτεθούμε, να μοι-ραστούμε, να διατυπώσουμε, ν΄αφουγκραστούμε, να εκφραστούμε,να προτείνουμε.Μια άλλη οπτική, μια διαφορετική αί-σθηση, μια πηγαία αντίδραση για όσαδε μας αρέσουν. Προσωπικές γραφές,μια άλλη ανάσα, οι σκέψεις και οι καη-μοί μας για όσα γίνονται, μια άλλη Ελ-λάδα που επιμένει με καθαρή ματιά, μεανοιχτό μυαλό, σε μια επαρχία τόσο μα-κρινή από το κέντρο, όσο η μεγάλη θά-λασσα και τόσο ανήσυχη στα υπόγειαρεύματα , όσο η τρικυμισμένη ψυχήμας που ηρεμία δε γνωρίζει.Κι εγώ εδώ, στη γωνία μου που με αγ-χώνει και με εκτονώνει, που με κάνεικάθε μήνα να θέλω να τα πω, όλα πουμε βαραίνουν που με αλαφρώνουν.Χαρά λοιπόν σε μια λυπημένη χώρα,μ΄ένα βροχερό Απρίλη, όταν η άνοι-ξη ντρέπεται να έρθει και να επι-κρατήσει. Φαίνεται ότι ο Πλάτωνας

δεν αφήνει την Περσεφόνη, παράφο-

ρα ερωτευμένος μαζί της κι έτσι δεν

υποχωρεί κι ο λυπημένος χειμώνας.

Κι η Δήμητρα κλαίει που καθυστερεί

να δει την κόρη της και μας πνιγεί στα

δάκρυα της. Να που οι μύθοι μπορεί

να μας δίνουν τις λογικότερες ερμη-

νείες και να μας καθησυχάζουν γλυ-

κά γεννώντας πάντα ελπίδα.

Τέρμα τα λυπημένα. Είμαστε εδώ με

μια κατοστάρα στο ενεργητικό μας.

Λέξεις, πολλές λέξεις, δύσκολες κι

εύκολες, ζόρικες και χαλαρές, αρα-

διασμένες με ψυχολογικό συνειρμό,

συγγενείς. Είμαι εγώ οι λέξεις μου,

που ζητάνε ν΄ ακουμπήσουν κάπουάλλοτε ήρεμα κι άλλοτε θυμωμένα,

άλλοτε λυπημένες κι άλλοτε χαρού-

μενες, μικρές ή πολυσύλλαβες, που

ελπίζουν πάντα σε αποδέκτες που δε

θέλουν να ησυχάσουν αλλά να επι-

μείνουν να νιώθουν και να σκέφτον-

ται και να συγκινούνται.

Λέξεις που δεν κρύβονται, δεν υπο-

νοούν αλλά εννοούν, γιατί θέλουν να

γίνονται ζωή και πράξη λέξεις που πε-

ριγράφουν όνειρα, οδύνη ή ανακού-

φιση, λέξεις ενίοτε «καρφιά» καθαρές

στην πρόθεση και λέξεις της ανάγκης.

100 τεύχη δεν είναι λίγα. Είναι κα-

τόρθωμα, είναι αγώνας, είναι μια μι-

κρή νίκη, είναι ο τρόπος να χαίρεσαι

που μεγαλώνεις κάθε μήνα. Είναι

100 φορές η αγωνία του Μαθιού, γό-

νιμη, ευαίσθητη και αποτελεσματική.

Καλό Πάσχα.

ΤΑ ΠΕΡΙΤΤΑ

Γενέθλια

Γράφειη Βαρβάρα

Περάκη

Κατά το Σλοβένο φιλόσοφο Σλάβοϊ Ζϊζεκ βασικό καθήκον των ευρωπαϊκών κυρίαρχωνελίτ εν μέσω της κρίσης είναι η κατασκευή μίας αφήγησης «…η οποία θα επιρρίψειτην ευθύνη για την κατάρρευση όχι στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα καθαυτό,

αλλά σε δευτερεύουσες και συγκυριακές παρεκκλίσεις…». Εν προκειμένω, στην περί-πτωση της Ελλάδας, η σχετική αφήγηση προσπαθείνα φορτώσει τις κοινωνικές συνέπειες της οικονομι-κής κρίσης σε μία ξεχωριστή ελληνική ιδιαιτερότητα Ηεπιβολή των μέτρων λιτότητας που η κυβέρνηση Πα-πανδρέου επ’ αφορμή της κρίσης δημοσίου χρέουςκαι του μνημονίου επέβαλε στους πολίτες της, στηρί-ζεται ακριβώς στην κατασκευή ενός αντίστοιχουμύθου. Ο μύθος αυτός δεν κατασκευάζεται τον τε-λευταίο ενάμισι χρόνο με καινούργια υλικά, αλλά αν-τίθετα εγγράφει διάσπαρτα κομμάτια της συλλογικήςαυτοκατανόησης της ελληνικής κοινωνίας σε μία συ-νεκτική αφήγηση, ώστε να εξυπηρετηθούν οι πολιτι-κές σκοπιμότητες του μνημονίου και των κυρίαρχων

ελληνικών ελίτ. Στο προηγού-μενο άρθρο μας μιλήσαμε γιατον τρόπο με τον οποίο η τεμπελιά και η καπατσοσύνη ως εθνικέςαρετές εντάσσονται σε αυτό το αφήγημα. Στο σημερινό μας σημεί-ωμα θα ασχοληθούμε με την αντίληψη, που υποβόσκει στο δημόσιολόγο της χώρας, που θέλει την Ελλάδα να «αντέχει».

Βασικό ιδεολόγημα σχετικά με την ελληνική ιδιαιτερότητα αποτελεί η θέση ότιβασική αιτία της έντασης με την οποία βιώνεται η κρίση στη χώρα μας ήταν ο υπερβάλλονκαταναλωτισμός της ελληνικής κοινωνίας. Η υπερκατανάλωση, σύμφωνα με αυτή την αν-τίληψη οφείλεται για τον υπερδανεισμό, και άρα η επιβολή μέτρων λιτότητας θα επαναφέ-ρει την ελληνική κοινωνία στα φυσιολογικά της επίπεδα. Μετά το μνημόνιο οι πολίτες τηςχώρας θα οδηγούνε όσα αμάξια τους αναλογούν, θα έχουν όσα σπίτια τους αναλογούν, θατρώνε όσα σουβλάκια τους αναλογούν και θα σπάνε στα μπουζούκια τα βράδια όσα πιάτατους αναλογούν και όχι περισσότερα όπως στο παρελθόν. Εν ολίγοις το κόστος της λιτό-τητας αποτιμάται με όρους περιορισμού της κατανάλωσης και δη της καλοπέρασης, καιδια της επίκλησης αυτής της εικόνας αποκρύπτονται οι κοινωνικές συνέπειες της κρίσηςκαι κυρίως της παρατεταμένης ύφεσης που ακόμα και άκρως νεοφιλελεύθερα έντυπα όπωςο Economist σήμερα συμφωνούν για την αναποτελεσματικότητα τους. Η Ελληνική κοινωνία,δηλαδή, μπορεί να ζορίζεται αλλά αντέχει.Τι θα γινόταν άραγε αν στον πολιτικό διάλογο εισάγαμε και τις κοινωνικές συνέπειες τηςκρίσης. Τι θα γινόταν αν, παραδείγματος χάρη, οι Έλληνες πολίτες καλούνταν να νομιμο-ποιήσουν τις επιλογές της ελληνικής κυβέρνησης έχοντας ως δεδομένο ότι θα αντιμετω-πίσουν μία δραματική μείωση του προσδόκιμου ζωή τους, όπως τόσο εύγλωττα παρουσιάζειτο δημοφιλές τις τελευταίες μέρες ντοκιμαντέρ Debtocracy; Τι θα γίνονταν κοινώς αν συ-νειδητοποιούσαμε ότι η Ελληνική κοινωνία δεν αντέχει;

Την περίοδο 2009-2010 παρατηρήθηκε διπλασιασμός του ποσοστού των αυτο-κτονιών στην ελληνική κοινωνία σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Μόνο στην Κρήτη τονπροηγούμενο χρόνο σημειώθηκαν 9 αυτοκτονίες από τοπικούς επιχειρηματίες που αντι-μετώπιζαν οικονομικές δυσκολίες Οι άστεγοι στην Αθήνα υπολογίζονται πλέον από τηνΜ.Κ.Ο. Πράξις στην Αθήνα σε 11.000. Σημειωτέον ότι μεγάλο μέρος αυτών των αστέγωνείναι άνδρες μεταξύ 30-55 με πανεπιστημιακή μόρφωση. Άλλες πηγές ανεβάζουν το νού-μερο στους 30.000. Την ίδια περίοδο παρουσιάστηκε και δραματική αύξηση της παιδικήςεγκατάλειψης κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας.

Ανάλογη τροχιά ακολουθούν και οι δείκτες της εγκληματικότητας στη χώρα. Με-ταξύ 2009-2010 αυξήθηκαν από 76.773 σε 90.939 οι κλοπές και οι διαρρήξεις. Παράλληλα

την απελθούσα χρονιά διαπράχθηκαν 360 ανθρωπο-κτονίες στη χώρα, 30 περισσότερες από το 2009.Σημειωτέον ότι η αύξηση αυτή στα μικροεγκλήματααφορά κατά τι περισσότερο μετανάστες που αντιμε-τωπίζουν πιο άμεσα το φάσμα του υποσιτισμού, αλλάστα πιο σοβαρά εγκλήματα κατανέμονται ισόποσα σεόλες τις κατηγορίες του πληθυσμού της χώρας. Ξε-χωριστή αύξηση φαίνεται να έχουν μόνο τα εγκλή-ματα που διαπράττονται από ανήλικους, συχνά ακόμακαι από μαθητές δημοτικού.

Αντίστοιχη τάση παρατηρείται και αναφορικάμε τη χρήση σκληρών ναρκωτικών ουσιών. Σύμφωναμε έρευνα του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστι-τούτου Ψυχικής Υγιεινής: με τίτλο «Ετήσια έκθεσηγια την κατάσταση των ναρκωτικών και των οινο-πνευματωδών στην Ελλάδα το 2010» την περίοδο

2008-2009 καταγράφηκε άνοδος από 20.181 σε 24.097 στην εκτίμηση για το συνολικόαριθμό των προβληματικών χρηστών με κύρια ουσία χρήσης την ηρωίνη. Αν και το ινστιτούτοείναι επιφυλακτικό να αποδώσει την αύξηση σε κοινωνικούς παράγοντες και όχι στον τρόποκαταγραφής του, ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι η αύξηση αυτή αφορά κυρίωςάτομα πάνω από 35 χρονών, πολίτες δηλαδή ήδη ενταγμένους στην παραγωγική διαδικα-σία, και δευτερευόντως πολύ μικρούς σε ηλικία χρήστες.

Η παράθεση των παραπάνω στοιχείων βεβαίως είναι μόνο ενδεικτική. Μέσαόμως από αυτή αναδύεται μία λίγο πολύ συγκροτημένη εικόνα. Μίας κυβέρνησης που κά-νοντας την επιλογή να επιβάλει μέτρα λιτότητας, επιλέγει να θυσιάσει, με όλη την κυριο-λεξία της λέξης, τον πληθυσμό της χώρας προς όφελος των δανειστών της και όσωνοικονομικά επωφελούνται από τα νέα μέτρα. Τα τμήματα εκείνα του πληθυσμού που είναιήδη ενταγμένα στην παραγωγή πλήττονται σφοδρότερα από όλους, οι νέοι που ετοιμάζον-ται να ενταχθούν στην παραγωγή χωρίς καμία προοπτική επαγγελματικής και οικογενει-ακής αποκατάσταση συχνά εγκαταλείπουν την χώρα, και οι οικογένειες αδυνατούν ναπαρέχουν τα στοιχειώδη απαραίτητα για την ομαλή κοινωνικοποίηση των ανήλικων παιδιώντους. Μπορούμε λοιπόν βάσιμα να αμφισβητήσουμε τον παραπάνω ισχυρισμό περί αντοχήςτης ελληνικής κοινωνίας. Ίσως θα πρέπει να αρχίσουμε να συλλογιζόμαστε την μετά-μνη-μόνιο Ελλάδα όχι μόνο με όρους οικονομικής ύφεσης και καταναλωτικής συρρίκνωσης,αλλά και ως μια χώρα της οποίας η κοινωνία, ως κοινότητα δεσμών αλληλεγγύης, αλλη-λοϋποστήριξης και συλλογικής ευθύνης, δολοφονείται. Η στήριξη των μέτρων λιτότηταςκαι της πολιτικής του μνημονίου σήμερα ισοδυναμεί και με στήριξη των κοινωνικών συνε-πειών τους. Η ελληνική κοινωνία δεν έχει να κερδίσει τίποτα από τα σημερινά μέτρα, πριναπό όλα γιατί, αν τελικά επιβληθούν η ίδια της η υπόσταση βρίσκεται υπό απειλή.

4ΦΥΛΛΟ 100 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2011

επιμέλειακειμένου

o MιχάληςNικoλακάκης

Μύθος δεύτερος: Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει!

Ετοιμάζοντας την Πυξίδα …

Είδαμε

Τηλε- κανίβαλους στις «ειδήσεις» των 8

(Ελάχιστα αλλά… είδαμε )

Ξανα-είδαμε

99 εξώφυλλα της Πυξίδας

Ακούγαμε

Μουσικές του κόσμου

Διαβάζαμε

Τα μέσα επικοινωνίας στον 21ο αιώνα /

Στέλιος Παπαθανασόπουλος / Κριτική

ΦΥΛΛΟ 100 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 20115

Όμως δε χρειάζεται να είναι κανείςφυσιογνωμιστής για να αντιληφθεί ότιτούτος ο πρώην πολιτευτής λέει την

αλήθεια πέρα για πέρα. Άλλωστε αυτός ήτανκαι ο λόγος για τον οποίο ανέβαλα για χάρητου, κάθε άλλη δραστηριότητα, τη συγκεκρι-μένη μέρα. Το πόσο «διαφορετικά» όσο καιτίμια άσκησε το λειτούργημά του ο εν λόγω«Δον Κιχώτης», μάλλον δεν έγινε ποτέ κα-τανοητό ούτε από τους πολίτες ούτε και απότο πολιτικό σύστημα. Και, όπως και ο ίδιοςφευγαλέα τόνισε – μόνο όταν προκλήθηκεαπό τον δημοσιογράφο – ακόμα και σε αυτήντην, δύσκολη για τη χώρα, πολιτική και οικο-νομική συγκυρία, ουδέποτε του ζητήθηκε νακαταθέσει τις απόψεις του.

Η εμπειρία της συνέντευξης δικαίωσε με τοπαραπάνω την προσδοκία. Ο «τύπος», βγήκεαπό ένα καλούπι που μάλλον έχει καταργηθείαπό καιρό. Θα μπορούσα να τον συγκρίνω σεήθος μόνο με τις κορυφαίες προσωπικότη-τες της Ελληνικής Ιστορίας, αλλά δεν είναι ηδουλειά μου αυτή και δεν σκοπεύω να τοκάνω όσο είναι εν ζωή, γιατί που ξέρεις, τε-λικά όλο και κάποιος «όψιμος σωτήρας» μπο-ρεί να ζητήσει εν τέλει τη βοήθειά του. Ηήπια κατάθλιψη, που φαίνεται στα παραπανί-σια κιλά του, έγινε ποταμός και παρέσυρεσυντελεστές της εκπομπής και τηλεθεατές.Ακόμα και η πιο επιγραμματική αναφορά σεμερικά από όλα όσα ελέχθησαν μπορεί νααποτελέσει βάση για προβληματισμό και δυ-σοίωνες προβλέψεις.

Ο Αλέκος Παπαδόπουλος υποστήριξε ότι οίδιος επεξεργαζόταν σενάρια χρεοκοπίαςαπό τον καιρό που είχε ενεργό ρόλο στην κυ-βερνητική σκηνή, σε μια εποχή, που η ανα-φορά και μόνον σε αυτά αποτελούσε αιτίαπολιτικού θανάτου. Όμως τότε, ο Σημίτης,ασχολούμενος με τις αποκρατικοποιήσεις,την αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίουκαι εν γένει με τα νούμερα, συμπεριφερόταν

ως ένας αναχρονιστικός λογιστάκος, γεγο-νός που δείχνει ξεκάθαρα την υποκρισία τουτότε και του τώρα, η οποία φωλιάζει στουςκύκλους του πολιτικού συστήματος. Ακόμακαι όταν λειτουργούσαν οι μηχανισμοί που οίδιος δημιούργησε, όπως τα Ελεγκτικά Κέν-τρα, το Σ.Δ.Ο.Ε. και το Taxis, είχε έντονη τηναίσθηση ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, κυρίωςσε σχέση με τις εισπράξεις. Ο εισπρακτικόςμηχανισμός είχε ένα μόνιμα υποβιβασμένοπροφίλ, καθώς ήταν στελεχωμένος από τις«δευτεράντζες» του Υπουργείου, ενώ όλοι οιαξιόλογοι υπάλληλοι είχαν καταφέρει να βρί-σκονται στη βεβαίωση των εσόδων. Ακόμακαι όταν ήρθε το περίφημο I.R.S. από τιςΗ.Π.Α. δεν τα κατάφερε και τα «μάζεψε κιέφυγε» μαζί με την αλλαγή της ηγεσίας τουΥπουργείου κι αφού είχε αντιμετωπίσει χωρίςεπιτυχία το «τείχος καθυστέρησης» παροχήςστοιχείων, από την υπηρεσιακή «Γραμμή Μα-ζινώ», που είχε στηθεί.

Καθώς προχωρούσε η συζήτηση, φαινόταν ναπερνάει μπροστά από τα μάτια του όλο τοφιλμ της ελληνικής πολιτικής ιστορίας, τηςτελευταίας εικοσαετίας κι αυτό τον έκανε νανοιώθει πιο άβολα, σχεδόν αναγούλιαζε. «Τοκράτος αυτό» είπε, «δε μπορεί να μειώσειτις δαπάνες του, είναι ένα κράτος σαθρό,

ανίκανο, δομημένο για να παράγει έξοδα,ολοένα και περισσότερο αυξανόμενα». Κον-τοστάθηκε, πήρε μερικές βαθιές ανάσες καισυνέχισε προσπαθώντας να στηρίξει τον πο-λιτικό χώρο, από τον οποίο προέρχεται. «Εγώδε διαφωνώ διόλου με τις φιλότιμες προ-σπάθειες της Πολιτείας για μείωση του ελ-λείμματος» διευκρίνισε, «όμως το ψέμα πάεικι έρχεται…». Περίπατο πήγε η στήριξη! Αρ-χικά η κυβέρνηση βιάστηκε να δηλώσει περίμείωσης του ελλείμματος κάτω από το 8%.Στη συνέχεια, όταν συνειδητοποιήσαμε ότι τοπραγματικό έλλειμμα έφθανε κοντά στο 15%,θέσαμε νέο στόχο, το 9,4%. Τώρα ο κόσμοςέχει την αίσθηση ότι εκεί βρισκόμαστε, στο9,4%. Το έλλειμμα τελικά δεν είναι ούτε κάτωαπό 8%, ούτε στο 9,4%, αλλά πολύ πάνω από10% για το 2011. Τόσες περικοπές, τόσεςμειώσεις, τέτοιο πολιτικό κόστος και τελικάμηδέν στο πηλίκο. «Πολύ κακό για το τί-ποτα…» είπε και αναρωτήθηκε, πόσοι είναιοι Έλληνες που θα κατανοήσουν ότι το χρέοςμας δεν θα μειωθεί φέτος, αντίθετα θα αυ-ξηθεί. Το μόνο που θα μειωθεί είναι ο ρυθ-μός της αύξησής του.

Σε μια κατάσταση επιταχυνόμενου αδιεξό-δου, αναζητούμε ως σανίδες σωτηρίας, εκ-φράσεις οι οποίες μειώνουν ακουστικά καιμόνον το μέγεθος του προβλήματος. Ανα-διάρθρωση του χρέους προς αποφυγή τηςχρεοκοπίας. «Ποια αποφυγή» αναφώνησε,«είμαστε ήδη χρεοκοπημένοι, το θέμα είναιεάν θα αποφύγουμε μια συνολική κατάρ-ρευση, μια πραγματική εθνική καταστροφή. Οκόσμος δεν ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει, όμωςβλέπει τους μισθούς και τα επιδόματά του ναμειώνονται, μέτρα να θεσπίζονται συνεχώςμε μια προκάτ δήλωση ότι δεν θα υπάρξουνάλλα, στο τέλος κάθε «επεισοδίου» και μετους λόγους του γιατί πρέπει να υπάρξουνάλλα στην αρχή κάθε νέου «επεισοδίου».Αλλά – αισιόδοξος γαρ - πιστεύει ότι τελικά«κάτι θα γίνει» και η σωτηρία επιτέλους θα

έρθει. Εμ, δεν θα ’ρθει, αυτή τη φορά. Απλά,κάποια στιγμή θα μας τραβήξουν τη μάσκαοξυγόνου από το πρόσωπο. Είναι εν τέλει,απόλυτα επιτακτικήανάγκη, να υπάρξει μιαεκστρατεία ειλικρινούςαφύπνισης του κό-σμου».

Τελικά, δε μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τηναλήθεια κι αυτό είναι το μεγαλύτερό μαςπρόβλημα ως έθνος. Γι αυτό αποτυγχάνουμε- εν τοις πράγμασι - να ανοίξουμε τα κλειστάεπαγγέλματα και οι δανειστές μας εξοργί-ζονται με την αποσαφηνισμένη προσπάθειατων εθνικών μας υπεκφυγών. Αυτός είναι καιένας από τους λόγους που δεν αυξάνονταιτα έσοδά μας. Τα ημίμετρα της ψωροκώσται-νας και η τραγωδία του χαμηλού και μεσαίουεισοδήματος που πρωταγωνιστεί. Ποτέ ταέσοδα δεν αυξήθηκαν με μισές αλήθειες, εκ-πεφρασμένες με Νόμους, που περισσότεροτην αδράνεια του συστήματος προσπαθούννα σεβαστούν παρά την τρόικα και τις επιτα-γές του μνημονίου να ικανοποιήσουν. Αυτόςείναι άλλωστε και ο λόγος για τον οποίο όλοιοι Δημόσιοι Υπάλληλοι «διώκονται οριζον-τίως» χωρίς να ενοχλούνται διόλου όλοι εκεί-νοι που θα έπρεπε να αποτελούν την ομάδαστόχου, την ίδια στιγμή που το «club» τουανασφάλιστου εργατικού πληθυσμού, σελίγο, θα έχει ξεπεράσει το ένα εκατομμύριομέλη. Ο κόσμος είναι ήδη πολύ προβληματι-σμένος, συχνά δυστυχισμένος κι εγώ σήμεραπροσθέτω κάτι παραπάνω σ’ αυτό. Συγχωρέ-στε με. Νομίζω ότι αυτός είναι και ο λόγοςπου τούτη τη φορά το έκανα μέσα από το«στόμα» κάποιου άλλου, πιο έγκριτου ή καιαποδιοπομπαίου πολιτικού, γεγονός που αυ-ξάνει την αξιοπιστία του, στις καλένδες τωνμετέωρων βημάτων της οικονομίας μας.

Μηχανικός Παραγωγής & Διοίκησης MSc

Το Μετέωρο Βήμα της Ελληνικής Οικονομίας

Γράφει οΚυριάκος Γ.Κώτσογλου*

Κολλημένος στην τηλεόραση, περίμενα, με σχετική ανυπομονησία, τη συνέντευξη του «πολύ» Αλέκου Παπαδόπουλου, στην τηλεο-πτική εκπομπή του Αλέξη Παπαχελά «νέοι ΦΑΚΕΛΟΙ». Στριφνός, ισχυρογνώμονας, πολύ συχνά απαξιωτικός, εκφράζει μια εσώτερηαποστροφή για το σύστημα, το οποίο κι ο ίδιος έχει υπηρετήσει.

Το Μουσείο είναι ίσως μια έννοια πουστη συνείδηση των περισσοτέρων είναικάπως βαρετή. Για ποιο λόγο θεωρείτεότι συμβαίνει αυτό; Το Μουσείο για πολλά χρόνια εστίαζεαποκλειστικά στη μία του λειτουργία,αυτή της έκθεσης. Έκθεση με αναφοράσε συγκεκριμένο χωροχρονικό πλαίσιοπου μιλούσε στους επισκέπτες μέσααπό μικρές πινακίδες που επεξηγούσαντο έκθεμα με μια ορολογία αυστηράεπαγγελματική . Στη συνείδηση λοιπόντου κοινού υπερίσχυσε αυτό το είδοςτης επικοινωνίας που σήμερα βέβαιααπό τον κόσμο των μουσείων επανα-προσδιορίζεται διαρκώς και σαφώς έχειαλλάξει. Στην εποχή μας το Μουσείοείναι ένας ζωντανός οργανισμός πουσυνδυάζει την εκπαίδευση με την ψυχα-γωγία και όχι απλά την έκθεση, απευθύ-νεται σε όλες τις ηλικίες και υλοποιείανάλογες δράσεις που ανταποκρίνονταισε ποικίλες ανάγκες και ενδιαφέροντα.Η μετατόπιση κατά συνέπεια του κέν-τρου βάρους από την «αφήγηση» στην«ανάγνωση προϋποθέτει σήμεραδιαρκή εμπλοκή του επισκέπτη –δέκτηστα μεταβαλλόμενα , πολλαπλά και αν-τιφατικά ερμηνευτικά εργαλεία και ιστο-

ρικά περιβάλλοντα. Στο σημείο αυτόακριβώς ο παιδαγωγικός ρόλος του μου-σείου δεν εξαντλείται στα γνωστά μαςεκπαιδευτικά προγράμματα, αλλά καθο-ρίζει κάθε παράμετρο της μουσειολογι-κής πολιτικής και της επιστημονικήςέρευνας που διεξάγεται μέσα σε αυτό.Επομένως δεν μπορεί παρά να βασίζεταισε ένα διαρκή γόνιμο διεπιστημονικόδιάλογο και να επαναπροσδιορίζεται δυ-ναμικά.

Τι είναι αυτό που πιστεύετε ότι αρέσειπερισσότερο σε κάποιον όταν έρχεταιστο χώρο σας; Η δυνατότητα να ανακαλέσει μνήμες, νασυγκρίνει με το σήμερα, να αναζητήσεισημεία επαφής με την προϋπάρχουσαγνώση και κυρίως να βιώσει μια πολλα-πλή εμπειρία στους εσωτερικούς χώ-ρους του μουσείου αλλά και στονπεριβάλλοντα χώρο που υποβάλλουναλλά και ενεργοποιούν…

Τα ελληνικά Μουσεία και γενικότερα οιχώροι τέχνης δείχνουν τα τελευταίαχρόνια μια διάθεση για να δεχτούν μι-κρούς επισκέπτες. Υπάρχουν πολλάπρογράμματα που αφορούν παιδιά και

6ΦΥΛΛΟ 100 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2011

Aνδρέα Παπανδρέου 40 - Tηλ. 0821041653 - Fax: 0821020059

Μουσείο Σχολικής Ζωής

ΧανίωνΤο Μουσείο Σχολικής Ζωής Χανίων ιδρύθηκε από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση

Χανίων, πριν από περίπου 6 χρόνια, μετά από σχετική πρωτοβουλία και πρότασηεκπαιδευτικών και πνευματικών ανθρώπων του τόπου μας. Με βασικό σκοπό τηναναζήτηση του εκπαιδευτικού και σχολικού παρελθόντος σε όλες τις περιόδους

της τοπικής και γενικότερα της Κρητικής Ιστορίας, την επιστημονική ανάλυση,καταγραφή και διαφύλαξή του, την σύνδεσή του με τη σημερινή εκπαιδευτική

πραγματικότητα και τις ανάγκες της, καθώς και την προβολή του ως μια σημαν-τική παράμετρο επιρροής στο αύριο της Εκπαίδευσης. Έχοντας καταγράψει

μέχρι τώρα μια ιδιαίτερα σημαντική πορεία και με την δεύτερη περιοδική του έκ-θεση σε εξέλιξη, το Μουσείο παραμένει ευάλωτο στην «αγκαλιά» του Καλλι-

κράτη, αναζητώντας ανάδοχο. Για το «Μουσείο Σχολικής Ζωής» μιλάμε με τηνπρόεδρο του Συλλόγου Φίλων του Μουσείου, Μαρία Δρακάκη.

Ματθαίος Φραντζεσκάκης

Έχομε το χειρότερο υγειονομικό σύστημα στηνΕυρώπη (με δείκτες οικονομίας της υγείας)αλλά παρ’ όλα αυτά έχομε το δεύτερο καλύ-

τερο προσδόκιμο επιβίωσης πανευρωπαϊκά Γεγονόςπου δείχνει ότι δεν αρκούν οι μετρήσεις και οι στατι-

στικές όταν πρόκειται να δι-αυγάσομε το πλαίσιοπαραγωγής νοήματος στονΚόσμο.Ούτε αρκεί να μετρήσομετους δείκτες λειτουργίας τουυγειονομικού μας συστήμα-

τος για να δούμε σε τι κατάσταση ικανοποίησης, υγείας,ευ έχειν, βρισκόμαστε. Απλούστατα διότι η ζωή μας πε-ρισσότερο εξαρτάται από τις ‘’παρεμβάσεις’’ στο πε-ριβάλλον, παρά στη βελτίωση της ιατρικής ωςεπιστήμης .Περισσότερο εξαρτάται από το Κοσμοεί-δωλο των ανθρώπων ,από τη στάση και φιλοσοφία ζωήςπαρά από τις δυνατότητες της επιστήμης. Οι θεραπευ-τικές αντιμετωπίσεις επιδημιών στην ιστορία του αν-θρώπινου γένους, οφείλονται περισσότερο στιςκαλύτερες συνθήκες υγιεινής, τροφίμων, συνθηκώνζωής και λιγότερο στις θεραπευτικές κατακτήσεις τηςιατρικής. Αλλά μέσα στη σημερινή σύγχρονη κοινωνίαάλλαξε η υφή, η λειτουργία, ο χαρακτήρας, η στόχευσητης ιατρικής. Άλλαξε διότι άλλαξε το Κοσμοείδωλο τουανθρώπου. Άλλαξε το νόημα, οι αξίες, οι ιεραρχήσεις,οι ιδέες και τα ιδανικά.Η ιατρική απομακρύνθηκε – αναπόφευκτα με μια έννοια– από τις αρχές της ιατροφιλοσοφίας της τέχνης τουθεραπεύειν και εστίασε στις απεριόριστες δυνατότη-τες που της δίδει η υψηλή βιοιατρική τεχνολογία και ηανεπτυγμένη φαρμακοβιομηχανία.Ανεπτύχθη ετσι στην εργαλειακή, επισκευαστική, τε-χνική, τεχνοκρατική εκδοχή της, χάνοντας εν πολλοίςτον ανθρωπιστικό της πυρήνα.Δεν υπάρχει πάντα δόλος, φιλοχρηματία, αλλοτρίωση,συναισθηματική σκλήρυνση, λαιμαργία στους γιατρούς.Απλούστατα η απεριόριστη δυνατότητα που τους δίδειη τεχνολογία με τα σύγχρονα εργαλεία, τους έκανεασεβείς, υπερόπτες, φλύαρους και κομπορρημονούν-τες πολλές φορές. Η πίστη στα απίθανα εργαλεία τουςδίδει χαρακτηριστικά μικρών Θεών, φθάνοντας πολλέςφορές στην Ύβρι.Πάει ο παλιός γιατρός, που ήξερε λίγα φάρμακα γιαπολλές αρρώστιες, που ασκούσε ιατρική με το χέρι, τομάτι, το αυτί, το στηθοσκόπιο. Σήμερα με μια μαγνητικήαποκαλύπτει ο γιατρός βλάβες κεφαλής καρφίδας στοανθρώπινο σώμα. Πάει η παρηγορητική, ανθρώπινηπλευρά της ιατρικής ,της συνοδοιπορίας, του μοιρά-σματος, της αλληλεγγύης. Και ας εξακολουθεί να απο-καλείται ο γιατρός με το ‘’γιατρέ μου’’ όπως κανέναάλλο επάγγελμα.Επί πλέον η ανάγκη να αποφασίζουν μέσα σε συνθήκεςμεγάλης αβεβαιότητας έχει κάνει τους γιατρούς άκαμ-

πτους, πείσμονες, ισχυρογνώμονες, αλλά και εγωϊστές,φθάνοντας πολλές φορές σε επίπεδα ‘’παραληρήμα-τος του Θεού’’, να πιστεύουν δηλαδή ότι όλα τα μπο-ρούν.Αλλά δεν έχουν αλλάξει μόνο οι γιατροί, αλλά και οιασθενείς. Ο θάνατος δεν αντιμετωπίζεται πλέον σανστάδιο, στοιχείο και μέρος της ζωής αλλά σαν κάτι πουπρέπει να ηττηθεί.Έτσι νομίζει η ιατρική. Από εδώ αντλεί την νομιμοποί-ηση της η ‘’παρατασιακή’’ ιατρική όπου ο άνθρωπος πε-θαίνει καθηλωμένος μέσα σε κάποια εντατικήαπομονωμένος, απογυμνωμένος, ταπεινωμένος καιαναξιοπρεπής. Αυτή η ιατρική δεν προσφέρει στον άρ-ρωστο αλλά στην ιατρική βιομηχανία. Πώς πέθαιναν κά-ποτε οι άνθρωποι; Στο σπίτι μεταξύ φίλων και συγγενώνπροετοιμασμένοι για το ταξίδι προς το επέκεινα, πολ-λές φορές επιλέγοντας οι ίδιοι την ώρα του θανάτου,σαν μια νίκη ηθική του φαινομένου της ζωής. Ενώ σή-μερα; Ο άνθρωπος πεθαίνει όταν το αποφασίσει η τε-χνολογία, παραμένοντας ‘’καταναλωτής’’ μέχριτελευταίας πνοής. Αυτό δυστυχώς είναι το ιδανικό μας,χωρίς καν να υποψιαζόμαστε την δραματική αλλαγήμέσα μας.Κάποτε δεν είχαμε αυτή την ειδωλολατρική πίστη στηνεπιστήμη, την ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας της,αλλά την παραμυθία του θεραπευτή.Η διάγνωση αναφερόταν σε κάθε ‘άρρωστο όχι όπωςσήμερα στο ‘’περιστατικό’’ και η θεραπεία γινόταν απ’τον θεράποντα όχι όπως σήμερα μέσω μηχανισμών τηςαγοράς.Η σύγχρονη ιατρική δεν κινητοποιεί πλέον τα θερα-πευτικά αποθέματα που έχει η κοινότητα , ούτε ενερ-γοποιεί τον εσωτερικό θεραπευτή κάθε ανθρώπου.Ενεργοποιεί και καταναλώνει απίστευτους υλικού ς πό-ρους, με αμφίβολα αποτελέσματα, οι δε ασθενείς βρί-σκονται κυριολεκτικά στο έλεος της ‘’επιστήμης’’τυλιγμένοι με τον μυστικιστικό μανδύα της ιατρικής ήτην παντοδύναμη μαγεία της , λόγω του πανανθρώπινουυπαρξιακού πανικού.Κάθε άνθρωπος είναι ένα ψυχοκοινωνικοσυναισθημα-τικό σύμπαν, που δεν χωρεί σε κανένα ιστορικό, παράμόνον στην κατανόηση, στην παρηγορητική διάθεση,στην διαθεσιμότητα, στην ειλικρίνεια, χωρίς εγωκεν-τρισμό και κυριαρχικότητα, χωρίς αυταρχία, επίδειξη δύ-ναμης και πειραματισμούς, χωρίς ιατρικά πρωτόκολλα,τυπικισμούς κα αποστασιοποίηση.Δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν με την κινητή μονάδα ψυχι-κής υγείας επισκεφθήκαμε κάποιον ασθενή σε ορεινόαπομονωμένο χωριό του νομού Χανίων όπου κατοι-κούσε με τη γριά μάνα του.Δεν θα ξεχάσω ποτέ ταλόγια της, το χαμόγελο της, το ευχαριστώ της. Μα δενκάναμε τίποτα σπουδαίο τολμήσαμε να της πούμε. Τιλες γιατρέ; Έχει χρόνια να μπει άνθρωπος στο σπίτιμου, μου απάντησε κλαίγοντας. Αυτές είναι οι αμοιβέςτου γιατρού και δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο…

Γράφει οΓιώργος

Κοκκινάκος

ΑΣΗΜΑΝΤΑ

Μεταβιομηχανική κοινωνία και ιατρικήΠαλιά, όταν η θρησκεία ήταν ισχυρή και η επιστήμη

αδύναμη, οι άνθρωποι θεωρούσαν την μαγεία ιατρική.Σήμερα, που η επιστήμη είναι ισχυρή και η θρησκείααδύναμη, οι άνθρωποι θεωρούν την ιατρική μαγεία.

THOMAS SZASZ

ΦΥΛΛΟ 100 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 20117

οικογένειες. Ισχύει κάτι τέτοιο σε σας;Τα εκπαιδευτικά προγράμματα του Μου-

σείου Σχολικής Ζωής σχεδιάζονται από διε-πιστημονική ομάδα του Συλλόγου Φίλωντου Μουσείου και απευθύνονται σε μαθη-τές πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκ-παίδευσης. Για οικογένειες δεν υπάρχεικάτι προς το παρόν, αλλά είναι στα άμεσασχέδια μας γιατί πλέον το μουσείο μπαίνειστοχευμένα στον ανταγωνισμό της βιομη-χανίας του ελεύθερου χρόνου

Φεύγοντας από το Μουσείο Σχολικής Ζωήςτι είναι αυτό που μένει στο παιδί; Για τηνακρίβεια τι είναι αυτό που θα θέλατε ναμένει στο παιδί; Μένει η εμπειρία μιας «διαφορετικής»μέρας σχολικής ζωής που περικλείει, αυ-τενέργεια, αναζήτηση, συναίσθημα, ανα-στοχασμό, κριτική σκέψη, μεταγνώση, θετική στάση .Θα θέλαμε το παιδί να ανακαλύ-πτει , να περπατά και να δημιουργεί τιςδικές του γέφυρες στο χώρο και στο χρόνοτης εκπαίδευσης ώστε να γίνει συνειδητο-ποιημένος επισκέπτης του χώρου

Οι δράσεις που διοργανώνει το ΜουσείοΣχολικής προσελκύουν την τοπική κοινω-νία ή υπερισχύει το ενδιαφέρον των ξένωνεπισκεπτών; Οι δράσεις μας προσελκύουν κυρίως την

τοπική κοινωνία χωρίς αυτό να σημαίνει ότιως ομάδα –στόχο κοινού δεν έχουμε καιτους ξένους. Ωστόσο επειδή το ΜΣΖ δια-

νύει την πρώτη του πενταετία θεωρούμεότι προτεραιότητα έχει η τοπική κοινωνία ηοποία μονάχα αν το νιώσει ως δικό της κομ-μάτι θα ενστερνιστεί το όραμά του. Και νο-μίζω κρίνοντας από την επισκέψιμότητα τουΜουσείου ότι αυτό έχει επιτευχθεί και ηδιαπίστωση αυτή μεγαλώνει ταυτόχρονακαι την ευθύνη του Μουσείου για τη συνέ-χεια της διαδρομής του.

Σε μια «ιντερνετική» εποχή ένα ΜουσείοΣχολικής Ζωής στοχεύει στο θυμικό και τοσυναίσθημα ή θα μπορούσε να ενεργοποι-ήσει και το όραμα; Μα νομίζω ότι όραμα χωρίς θυμικό και συ-ναίσθημα δεν διαμορφώνεται, δεν επιζεί,δεν ενδυναμώνεται. Εξάλλου το ΜουσείοΣχολικής Ζωής από την πρώτη στιγμή τηςλειτουργίας του επιστράτευσε και τις νέεςτεχνολογίες για να αναδείξει εκθέματα καινα ενισχύσει την «πραγματικότητα» των εκ-θέσεών του με το ψηφιακό τοπίο σύμφωναμε τις σύγχρονες μουσειολογικές αρχές .Και στις δύο μας εκθέσεις λειτουργούν ψη-φιακές διαδραστικές εφαρμογές χωρίς

όμως να απειλείται η υπεραξία του αυ-θεντικού εκθέματος και του βιώματος τουεπισκέπτη σε συνάρτηση με το πραγματικότοπίο που συνθέτει η πρόταση της μουσει-ολόγου.

Τελικά ποιος είναι ο σκοπός του ΜουσείουΣχολική Ζωής; Η δυνατότητα για πολλαπλές αναγνώσειςτων εκθεμάτων που σχετίζονται με την εκ-παίδευση και την ιστορία της , με τη σχο-λική ζωή στο χωροχρόνο και βέβαια η διαβίου μάθηση ως βασικό συστατικό της σύγ-χρονης παιδείας.

Επομένως στόχος του Μουσείου ΣχολικήςΖωής; Πολλοί οι επιμέρους στόχοι που σχετίζον-ται με γνώσεις, με δεξιότητες, με στάσεις,αντιλήψεις και δεν περιορίζονται στα θέ-ματα που άπτονται μόνο της σχολικήςζωής. Είναι στόχοι που κατευθύνονται καισυγκλίνουν στη βασική επιδίωξη οι επισκέ-πτες του να έρχονται ξανά και ξανά και ναεπιζητούν την επικοινωνία και τη δράση στοδυναμικό χώρο του.

Το τελευταίο διάστημα το Μουσείο Σχολι-κής Ζωής περνάει δυσκολίες. Θέλετε ναμας πείτε τι ακριβώς συμβαίνει και ποιεςείναι οι προοπτικές;Το ΜΣΖ δεν θα μπορούσε να μην επηρεα-στεί από τον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ. Επειδή το Μου-σείο δημιουργήθηκε από τη ΝομαρχιακήΑυτοδιοίκηση Χανίων και από το 2006 λει-τουργούσε αποκλειστικά με την ευθύνητης, η κατάργηση της Νομαρχίας με το νέονόμο της τοπικής αυτοδιοίκησης, το αφήνειμετέωρο μόνο στη μεταβατική φάση θέ-λουμε να πιστεύουμε. Ο Σύλλογος Φίλωνέχει επισκεφτεί στο ξεκίνημα του χρόνουπου συμπίπτει με τη νέα εποχή της τοπικήςαυτοδιοίκησης τόσο τον Αντιπεριφερει-άρχη κ. Βουλγαράκη όσο και τον κ. Δή-μαρχο κ. Σκουλάκη μέσω της υπεύθυνηςαντιδημάρχου Παιδείας και της Προέδρουτης κοινωφελούς επιχείρησης του Δήμου,προκειμένου να εκφράσουμε την αγωνίαμας για τη συνέχεια και την ανάπτυξη του

Μουσείου. Και οι δύο αρχές μας διαβεβαί-ωσαν για την πρόθεσή τους για περαιτέρωυποστήριξη και στελέχωση του Μουσείουώστε να διασφαλιστεί η εύρυθμη λειτουρ-γία του. Ωστόσο υπάρχουν θέματα θεσμικάπου ώσπου να ρυθμιστούν του προκαλούνδυσλειτουργία. Για να μιλήσω πιο συγκε-κριμένα από τον Ιανουάριο έως σήμερα τοΜουσείο δεν έχει μουσειοπαιδαγωγό ,ούτεγραμματειακή υποστήριξη με αποτέλεσμανα προσπαθεί το Δ.Σ. του Συλλόγου, αλλάκαι καλοί φίλοι του Μουσείου που δεν είναιστο διοικητικό συμβούλιο, να υλοποιήσουντα εκπαιδευτικά προγράμματα προκειμέ-νου να μην ανασταλεί η ροή των μαθητικώνομάδων που ήδη είχε προγραμματιστεί έωςτον Ιούνιο με συχνότητα δύο φορές τηνεβδομάδα . Εγχείρημα εξαιρετικά δύσκολοπου δυστυχώς αν δε λυθεί άμεσα θέτει σεκίνδυνο όχι μόνο τη βιωσιμότητα, αλλά καιτον επαγγελματισμό του μουσείου που απότην πρώτη στιγμή λειτουργίας του προ-σπάθησε και κατάφερε με επιτυχία ναεδραιώσει στη συνείδηση του κοινού του.Το Μουσείο Σχολικής Ζωής έχει μια δια-δρομή που στηρίζεται ισόρροπα σε δύο πό-λους: στις σύγχρονες μουσειολογικές καιμουσειοπαιδαγωγικές αρχές αλλά καιστους εθελοντές που έχουν επιδείξει αξιο-θαύμαστη αφοσίωση και δράση. Αν πληγεί οένας πόλος μουσείο δεν μπορεί να συνεχί-σει να υφίσταται και να αναπτύσσεται. Ερα-σιτεχνισμοί και ημίμετρα σε αυτό τομουσείο δε χωράνε Η προοπτική όπωςπροδιαγράφεται μέχρι στιγμής είναι να πε-ράσει στο Δήμο Χανίων. Ας ευχηθούμεόμως, τελειώνοντας της συζήτηση μας σεαυτό το σημείο, το Μουσείο να στελεχωθείάμεσα με ειδικευμένο προσωπικό, ναυπάρξει ο οικονομικός προϋπολογισμόςπου αναλογεί στο έργο και τη δυναμική πουαυτό έχει επιδείξει και να αξιοποιηθείπρος όφελός αυτού και της τοπικής κοινω-νίας η εθελοντική δύναμη του ΣυλλόγουΦίλων που το αγαπά και το υποστηρίζει όλααυτά τα χρόνια. Το ΜΣΖ είναι επένδυση γιατον τόπο και έτσι πρέπει να αντιμετωπιστείαπό τις αρχές και την πολιτεία . Ως προ-οπτική και συγκριτικό πλεονέκτημα!!!

8ΦΥΛΛΟ 100 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2011

Άλλη μια σχολικήχρονιά φτάνει

στο τέλος της καιγια πολλούς μαθητές

μας, μικρούςκαι μεγάλους,

είναι η στιγμή μιαςμετάβασης.

Μια μετάβαση με ανάμεικτα συναι-σθήματα, λύπη αλλά και χαρά γιαότι αφήνουμε πίσω μας, αγωνία

και άγχος για το άγνωστο αλλά και προ-σμονή και ενδιαφέρονγια τις καινούργιες εμ-πειρίες, σε διαδρομέςαπό το Νηπιαγωγείοστο Δημοτικό, από τοΔημοτικό στο Γυμνά-

σιο, από το Γυμνάσιο στο Λύκειο κτλ.. Με-τάβαση που επηρεάζει και επηρεάζεταιαπό τα παιδιά, τους γονείς, την εκπαιδευ-τική κοινότητα. Εμπλεκόμενοι σε διαφορε-τικούς αλλά αλληλένδετους ρόλους.Εμπλοκή που χρειάζεται ενημέρωση καιπροετοιμασία. Κατά τη μετάβαση από τη μία σχολική βαθ-μίδα στην επόμενη, επικρατούν νέες συν-θήκες και απαιτήσεις, στις οποίες πρέπεινα προσαρμοστεί το παιδί και οι οποίεςαπαιτήσεις μπορούν να δημιουργήσουνψυχικές εντάσεις, όπως και συγκρούσειςστις σχέσεις του παιδιού με το σχολείο.Καταγεγραμμένα μια τέτοια, δύσκολη, με-τάβαση αποτελεί αυτή από το Δημοτικόστο Γυμνάσιο. Ένα νέο βήμα για το γυ-μνάσιο, την εφηβεία, …την επαγγελματικήκαθοδήγηση.Ως γονείς, έχουμε υποχρέωση να προ-ετοιμάσουμε τα παιδιά μας για το κάθεμελλοντικό τους βήμα. Ως εκπαιδευτικοίείναι σημαντικό να ενημερώνουμε συστη-ματικά και οργανωμένα, μαθητές και γο-νείς, για το νέο περιβάλλον και να είμαστεσυμπαραστάτες και διευκολυντές τηςόλης διαδικασίας. Τα παιδιά πρέπει νανιώθουν συναισθηματικά και ψυχολογικά

έτοιμα ώστε να αναπτυχθούν σωστά και νακατακτήσουν τις όποιες νέες γνώσεις. Ταπαιδιά μας μαθαίνουν αυτό που ζουν καιγι’ αυτό οφείλουμε να τα βοηθήσουμε ναζήσουν σε ένα τέτοιο περιβάλλον, ώστε ναγίνουν άτομα με ψηλό βαθμό αυτοπεποί-θησης και αυτοεκτίμησης. Ως γονείς, συχνά, έχουμε χαμηλή αυτοε-κτίμηση για τον εαυτό μας, οπότε μεταδί-δουμε στα παιδιά μας, τα δικά μας άγχηκαι τις δικές μας ανασφάλειες.η χρήση τιμωρίας, η άσκηση βίας, οι χαρακτηρισμοίμειώνουν την αυτοεκτίμηση του παιδιούμας. Πολλές φορές, μας βολεύει να ανακαλύ-πτουμε λάθη στο παιδί μας. Έτσι:τα φορτώνουμε άγχος, ανασφάλειες και τα οδηγούμε στην απώλεια της αυτο-πεποίθησής τους.Άλλοτε πάλι, υπερπροστατεύουμε τα παι-διά μας. Με αποτέλεσμα να τους δίνουμεμικρά περιθώρια ανάπτυξης και πρωτο-βουλίας, στοιχεία που μπορεί να οδηγή-σουν τελικά στη διαμόρφωση αδύνατουχαρακτήρα, με έλλειψη εμπιστοσύνηςστον εαυτό τους και στις δυνάμεις τους. Η ένταξη του παιδιού στο γυμνάσιο είναιο προθάλαμος για τη μετάβαση από τηνπαιδική στην εφηβική ηλικία. Το γυμνάσιο

και η ένταξη του παιδιού σ’ αυτό αποτελείπροσπάθεια χρόνων και είναι όλα όσαεμείς ως γονείς και βέβαια ως σχολείοέχουμε ετοιμάσει όλα αυτά τα χρόνια.Έτσι, είναι σημαντικό οι σχέσεις μας με ταπαιδιά μας και γενικότερα μέσα στην οι-κογένειά να στηρίζονται στο διάλογο, τη

δημοκρατικότητα, την συχνή επαφή κι επι-κοινωνία, τους χαμηλούς τόνους, τον αλ-ληλοσεβασμό, το χιούμορ, την αποδοχή.

Για πρώτη φορά στα Χανιά, τη Δευτέρα 11Απριλίου, διοργανώθηκε από το ΚέντροΣυμβουλευτικής και Προγραμματισμού(ΚΕ.ΣΥ.Π.) σε συνεργασία με τις Διευθύν-σεις και τα Γραφεία Σχολικών ΣυμβούλωνΠρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκ-παίδευσης Ν. Χανίων, εκδήλωση για τη με-τάβαση από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο.Μια προσπάθεια ώστε η μετάβαση απόένα σχολικό περιβάλλον σε ένα άλλο, νααποτελέσει μια θετική εμπειρία μιας δύ-σκολης διαδικασίας για τα παιδιά.

Ας μαθαίνουμε στα παιδιά να απολαμβά-νουν το ταξίδι της ζωής, την ομορφιά τηςφύσης, να απελευθερώνονται από τοάγχος του τι πρόκειται να συμβεί, την αβε-βαιότητα. Ο Χάιζεμπεργκ λέει ότι « αν τοσύμπαν είναι αβέβαιο, τότε τα πάντα είναιδυνατά».

Γράφει οΓιώργος

Γώγουλος

Συναισθήματα μιας μετάβασης …

Αυτός είναι ο τύπος που έχει κάνει τοπιο “ευρωπαϊκό” αμερικάνικο σινεμάπου έγινε ποτέ. Η κλοπή στην οποία

αναφέρεται είναι τόσο εμφανής, όσο περι-γράφουν τα παραπάνω λόγια του. Ευρωπαίοισκηνοθέτες και πεζογράφοι, αμερικάνοι ποι-ητές και μπίτνικς, μπλουζ, τζαζ, ροκ και πανκμουσικοί συνυπάρχουν στις ταινίες του μο-νιασμένοι και με αλληλοκατανόηση ανάλογημ’ αυτή που έχουν μεταξύ τους ο μαύρος,παχουλός σαμουράι και ο Γάλλος παγωτα-τζής του “Ghost Dog”.Ο Τζάρμους είναι ένας απ’ τους τρεις σκη-νοθέτες που με έχουν καθορίσει με τρόποάμεσο και αποφασιστικό (οι άλλοι δύο είναι οΠίτερ Γκρίναγουει και ο Βιμ Βέντερς για ναμην αφήνω κενά).Από την πρώτη επαφή με το Stranger thanparadise (αλήθεια, είναι μόνο δική μου ιδέα ήόντως οι εικόνες του θυμίζουν λίγο το Nightof the living dead;) ήξερα ότι ερωτεύτηκα πα-ράφορα κι οριστικά. Κι ο έρωτας κρατάει γιακαιρό, που λέει κι ο Τσακνής.Όταν το 1980 έβγαινε το “Permanent vaca-tion” – η πτυχιακή του εργασία στην ουσία –στις αίθουσες, το αμερικάνικο ανεξάρτητοσινεμά άλλαζε για πάντα. Κι όλοι εκείνοι πουσήμερα προσπαθούν με πολύ κόπο να φτιά-ξουν μέσα στο Χόλυγουντ κάτι που να θυμί-ζει Ευρώπη, καλά θα κάνουν να κοιτάξουνδίπλα τους για να δουν πως γίνονται αυθεν-τικές, ειλικρινείς, βαθιές ανθρωποκεντρικέςταινίες. Θα διαπιστώσουν επίσης, ότι αυτότο είδος κινηματογραφίας είναι φθηνό, γιατίέχει απορρίψει εξαρχής τον εντυπωσιασμόκαι το εφέ.Δύο είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της δου-λειάς του Τζάρμους. Το πρώτο είναι ότι κάνει ταινίες διάθεσης κιόχι πλοκής. Οι ιστορίες του δεν είναι στηνπραγματικότητα ιστορίες. Είναι η εξέλιξη τωνχαρακτήρων του μέσα σε καθορισμένη χρο-νική περίοδο. Αυτοί είναι που οδηγούν ταπράγματα κι όχι τα συμβάντα. Το σκοπό εξυ-

πηρετούν από κοντά η παρουσία ή απουσίαδιαλόγων, όπως και τα μακρόσυρτα, στατικάπλάνα.Το δεύτερο είναι η εσκεμμένη σύμμειξηεθνοτήτων και πολιτισμών, που καταλήγειστην απόλυτη εξομοίωσή τους, όχι σανμύλος που όλα τα αλέθει, αλλά σαν αρμονίαπου προκύπτει από την ομοιογένεια του αν-θρώπινου είδους. Δεν ξέρω αν αυτό εκφρά-ζει κάποια αντίδραση στο βαθύ ρατσισμό τηςλευκής Αμερικής, μου θυμίζει όμως έντοναμια ατάκα από το “Bullworth” του Γουόρεν

Μπίτι: “η λύση στο πρόβλημα των διακρί-σεων είναι μία: όλοι να κάνουν έρωτα μεόλους, ώσπου όλοι να έχουν το ίδιο χρώμα”.Μια υπηρεσία που πρόσφερε ο Τζάρμουςστο αμερικανικό κοινό, είναι ότι τους σύ-στησε στο Ρομπέρτο Μπενίνι στο εμβλημα-τικό Down by law, πιθανότατα τη γνωστότερηκαι πιο cult ταινία του. Νομίζω ότι η φράση “Iscream, you scream, we all scream for icecream” είναι μια από τις πιο αναγνωρίσιμεςστον σύγχρονο κινηματογράφο. Τον ιταλό τονξαναείδαμε στο “Α night on earth”, μια απο-λαυστική σπονδυλωτή ταινία που ξεκινά στοηλιοβασίλεμα του Λος Άντζελες και καταλή-γει στο ξημέρωμα του Ελσίνκι.

Η σχέση του Τζάρμους με τη μουσική γίνεταιεπίσης προφανής μέσα από την παρουσίαστις ταινίες του μουσικών όπως ο ΤζονΛούρι, Ο Τομ Γουέιτς, ο RZA, ο Ίγκυ Ποπ, οΤζο Στράμερ, ο Τζακ και η Μεγκ Γουάιτ τωνWhite Stripes, o Screaming Jay Hawkins καιαρκετοί άλλοι. Μάλι-στα, ο ίδιος γύρισε τοντοκιμαντέρ Year ofthe Horse για το NeilYoung, ο οποίος μετη σειρά του είχεγράψει τη μουσικήτου “Νεκρού”, της πιο ακριβής παραγωγήςτου με ηθοποιούς σαν τον Τζόνι Ντεπ, τονΓουίλιαμ Χαρτ και το Ρόμπερτ Μίτσαμ στοντελευταίο του ρόλο.Η σημασία που δίνει στις λεπτομέρειες,όπως η κίνηση με την οποία βάζει το cd ο Φό-ρεστ Γουίτακερ στο αυτοκίνητο στο “GhostDog”, δεν έχει να κάνει με τη φόρμα, αλλάμε την ουσία, δηλαδή την ιδιαιτερότητα τουκάθε χαρακτήρα και το “χτίσιμο” της υπό-στασής του μέσα στην εξέλιξη του κάθεφιλμ.Από το “Mystery train” μέχρι το “Καφές καιτσιγάρα”, το “Τσακισμένα λουλούδια” και το“Limits of control” ο JJ δεν έκανε το παραμι-κρό για να μεγαλώσει το μύθο του. Αυτόέγινε από μόνο του από όλους εκείνους, κρι-τικούς και κοινό, που μέσα στη φιλμογραφίατου βρήκαν τον εαυτό τους και αναγνώρισανως μεγαλύτερη δύναμη του κινηματογράφουστο σύνολό του, την παρουσία του ανθρώ-που.

Σημειολογική παρατήρηση που τον αφορά:έχει κόψει τον καφέ από το 1986, παραμένειόμως καπνιστής.

Αστεία και άχρηστη πληροφορία που τοναφορά: είναι μέλος μιας ημι – μυστικής (;)κοινότητας που αποκαλείται “Οι γιοι του ΛιΜάρβιν”, περιλαμβάνει όσους μοιάζουν εμ-φανισιακά στο γνωστό ηθοποιό και έχει ωςσκοπό την ομαδική παρακολούθηση των ται-νιών του.

ΦΥΛΛΟ 100 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 20119

Η Σ

υνω

μοσί

α το

υ θο

ρύβο

υ

Γράφει οΓιώργος

Μανουσέλης

“Τίποτα δεν είναι πρωτότυπο. Κλέψε από οτιδήποτε σου προκαλεί έμπνευση ή πυροδοτείτη φαντασία σου. Καταβρόχθισε παλιές ταινίες, νέες ταινίες, μουσική, βιβλία, πίνακες, φω-τογραφίες, ποιήματα, όνειρα, τυχαίες συζητήσεις, αρχιτεκτονική, γέφυρες, πινακίδες δρό-μων, δέντρα, σύννεφα, σώματα νερού, φως και σκιές. Διάλεξε να κλέψεις μόνο πράγματαπου μιλούν κατευθείαν στην ψυχή σου. Αν το κάνεις αυτό, η δουλειά σου (και η κλοπή σου)θα είναι αυθεντική. Η αυθεντικότητα είναι ανεκτίμητη. Η πρωτοτυπία ανύπαρκτη. Και μηνασχοληθείς με το να κρύψεις το ότι έκλεψες. Γλέντησέ το αν σου κάνει κέφι. Σε κάθε πε-ρίπτωση, πάντα να θυμάσαι αυτό που έχει πει ο Ζαν Λυκ Γκοντάρ: δεν έχει σημασία από πούπαίρνεις πράγματα, αλλά που τα πας.”

Τζιμ Τζάρμους “Οι χρυσοί κανόνες της κινηματογραφίας”

10ΦΥΛΛΟ 100 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2011

"Χαρίζω ένα βιβλίο σ' έναν κρατούμενο"

Α Ν

Ε Π

Α Ι

Σ Θ

Η Τ

Ω Σ «Πλήρης αποριών»

Αυτή τη φράση είχε ζητήσει ο Ρα-σούλης να γραφεί στον τάφο του∙πως έφυγε «πλήρης ιδεών» Βρέ-θηκε νεκρός ύστερα από εννιάμέρες… Αζήτητος …Στον πόσο χρόνο γνωρίζεις κά-ποιον;Στον πόσο τον αγαπάς; Στον πόσο συνηθίζεις την απουσία; Και την απώλεια στον πόσο; Την απεμπόληση της εθνικής κυ-ριαρχίας τη συνηθίζεις ποτέ;Κι ύστερα από πότε δεν αποκαλεί-σαι πια πατριώτης αλλά εθνικιστής; Στον πόσο χρόνο η εξασφάλιση τωνπρος το ζην εξαργυρώνεται με κομ-ματική ένταξη;;Κάθε πότε η συνείδηση μπροστάστην κάλπη παραδίδεται στα ψυχοκί-νητρα της στιγμής;Ποιος ονοματίζει την επίθεση κατάαραβικού κράτους «Αυγή της Οδύσ-σειας»; Μήπως διέβλεπε πως ανα-τέλλει οδύσσεια για την Ελλάδα πουαψηφά τους κινδύνους ανακήρυξήςτης ως εχθρού των Αράβων;Και πόσο χρόνο πείθει η αφαίμαξητου δημοσίου από το ιδιωτικό ότιπρόκειται για αποτελεσματική δια-χείριση, αλληλεγγύη;

«…Δεν βρέχει. Προτιμώ ν’ απο-κλείω./Γλιτώνω δρόμο αποκλείον-τας./Αλλιως πρέπει να διασχίσω/τηναπέραντη παλιά μας πόρτα/να σουκρατάω να φορέσεις/εκείνο το γκρι-ζόμαυρο παλτό/ω γλυκύ μου έαρ/κιας ήσουν ρούχο τόσο χειμωνιάτικο./Έαρ; Ήμαρτον Θέ μου/που έπιασαστο στόμα μου/την πιο εφήμερημέρα της δημιουργίας σου» (ΚικήΔημουλά, Ήμαρτον Θέ μου που με-γάλωσα)

Βούλα Καντεράκη

Πως ξεκίνησε η ιδέα σας και ποιος είναι ο στόχος της;Ο ραδιοφωνικός σταθμός «Δίκτυο Fm 91,5» ξεκίνησε νασυγκεντρώνει βιβλία για να τα προσφέρει στους κρατού-μενους των φυλακών Χανίων, έπειτα από σχετικό αίτημακρατουμένου, ο οποίος τηλεφώνησε στον ραδιοφωνικόσταθμό, ζητώντας τη βοήθειά μας, προκειμένου να στε-λεχωθεί η βιβλιοθήκη των φυλακών.

Με τους αποδέκτες της δράσης σας τι επικοινωνίαυπάρχει;Άμεσα με τους κρατούμενους δεν είχαμε κάποια επαφή,πέραν του τηλεφωνήματος. Ήρθαμε, όμως, σε επαφή μετον διευθυντή και την κοινωνική λειτουργό των φυλακών,οι οποίοι μας ενημέρωσαν, ότι πέραν από ελληνικά βι-βλία υπάρχει ανάγκη και από αραβικά , καθώς πολλοί εκτων κρατουμένων είναι αραβόφωνοι. Προσπαθήσαμε ναέχουμε μία επαφή με τις πρεσβείες αραβικών κρατών,όπως επίσης και με τον τηλεοπτικό σταθμό Αλ Τζαζίρα,χωρίς ωστόσο να έχουμε, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, κά-ποια ανταπόκριση. Επίσης, μας γνωστοποίησαν,ότι ένας εκ των κρατουμένων θα αναλάβει χρέη βιβλιο-θηκάριου.

Η ανταπόκριση του κόσμου;Με μεγάλη μας χαρά διαπιστώσαμε ότι, από την πρώτηστιγμή, που ξεκινήσαμε να καλούμε τον κόσμο να χαρί-σει ένα βιβλίο σ’ έναν κρατούμενο, υπήρξε τεράστια αν-ταπόκριση από τους Χανιώτες. Από τη δεύτερηεβδομάδα αρχίσαμε να δεχόμαστε βιβλία από διάφορεςπόλεις της Ελλάδος, όπως Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Καστο-ριά αλλά και από χώρες εκτός Ελλάδας. Ήδη σήμερα,χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η συλλογή βιβλίων και χωρίςνα έχει γίνει επίσημη καταγραφή υπολογίζουμε, ότι ξε-περνούν κατά πολύ τα 1000 βιβλία.

Μετά από αυτό τι..;Παράλληλα με την δράση για τα βιβλία, το «Δίκτυο Fm91,5» προσπάθησε να οργανώσει μια δράση με κοινω-νικές διαστάσεις, η οποία να ανταποκρίνεται επί της ου-σίας στις ανάγκες της παρούσας οικονομικής

κατάστασης αναδεικνύοντας την έννοια της συνεργα-σίας. Έτσι, λοιπόν, οργανώσαμε το πρόγραμμα «Δικτυώσου»εκδίδοντας την κάρτα μέλους του «Δίκτυο Fm 91,5» καισε συνεργασία με περισσότερες από 180 πλέον τοπικέςεπιχειρήσεις, προσφέρουμε με την κάρτα μέλους εκ-πτώσεις έως και 66%. Σκοπός είναι οι Χανιώτες να κερ-δίζουν διαρκώς με τις αγορές τους και χωρίςπεριορισμούς, να στηρίζουν τις τοπικές επιχειρήσεις καινα υποστηρίζουν το «Δίκτυο Fm 91,5».Το πρόγραμμα «Δικτυώσου» μόλις ξεκίνησε και έχειπολύ δρόμο μπροστά του. Εκτός αυτού όμως, ήδη σε συ-νεργασία με νέους ανθρώπους των Χανίων προετοιμά-ζεται μια δράση που θα ξεκινήσει από τα μέσα του Μάη,μία ξεχωριστή προσπάθεια να φέρουμε την τέχνη και τονπολιτισμό στην καθημερινότητα…Το «Δίκτυο Fm 91,5» είναι συνεχώς ανοιχτό στις συνερ-γασίες, η ανάγκη των οποίων αναδεικνύεται στην εποχήμας . Χωρίς τη συνεργασία των Χανιωτών δε θα μπορού-σαν να έχουν θετικά αποτελέσματα ούτε η συλλογή βι-βλίων για τους κρατούμενους, ούτε το πρόγραμμα«Δικτυώσου» κι εμείς δε θα μπορούσαμε να μιλάμε γιαεπόμενες δράσεις.

Με το παραπάνω σύνθημα έφτασε σ΄ εμάς η πρωτοβουλία του χανιώτικου ραδιοφωνικούσταθμού «Δίκτυο Fm 91,5». Δράση κοινωνική από ένα ραδιόφωνο

που φαίνεται να αισθάνεται ότι ο ρόλος του δεν εξαντλείται στην μετάδοση καλής μουσικής. Για την πρωτοβουλία "Χαρίζω ένα βιβλίο σ' έναν κρατούμενο"

μιλήσαμε με τον Παναγιώτη Ορφανίδη, υπεύθυνο του σταθμού.

ΦΥΛΛΟ 100 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 201111

Cam

era

Obscura

Πως ξεκίνησε η εμπλοκή σου με τη φωτο-γραφία;Η ενασχόληση με τη φωτογραφία ξεκίνησεεντελώς συμπτωματικά, αρχικά ως έναμέσο καταγραφής των γεγονότων της κα-θημερινότητας. Πολύ γρήγορα όμως έγινεπάθος, τρόπος έκφρασης και τώρα πιααποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του εαυ-τού μου.

Επιβάλλεται μια φωτογραφία να αφηγείταιπράγματα και καταστάσεις ή όχι;Η φωτογραφία έχει πολλά παρακλάδια. Ηεφαρμοσμένη φωτογραφία πρέπει να είναιπεριγραφική και εύγλωττη ώστε να επιτε-λεί το σκοπό της. Όταν όμως μιλάμε γιατέχνη, η φωτογραφία δεν είναι απαραίτητονα αφηγείται, απλά να γεννάει αισθήματα,σκέψεις, να "ταξιδεύει" το μυαλό τουθεατή.

Μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις …Μια εικόνα είναι σίγουρα χίλιες λέξεις, ηεποχή που ζούμε, με τον καταιγισμό οπτι-κών πληροφοριών, μας το αποδεικνύει κα-θημερινά. Η φωτογραφία όμως, ότανκουβαλάει μέσα της τα βιώματα του δημι-ουργού της, όταν είναι τέχνη, μπορεί να

είναι πολύ παραπάνω από χίλιες λέξεις.

Από την καλλιτεχνική στην δημοσιογρα-φική φωτογραφία είναι μεγάλος ο δρόμο ;

Το ένα δεν αναιρεί το άλλο απαραίτητα.Άλλωστε υπάρχουν φωτορεπόρτερ πουμέσα στην καθημερινή επαγγελματικήτους ενασχόληση, παράγουν φωτογρα-φίες με υψηλή καλλιτεχνική αξία. Βέβαια ηπαράλληλη επιτυχία και στα δύο απαιτείσυνεχή άσκηση του ματιού και οπωσδή-ποτε ταλέντο.

Υπάρχει κάτι που θέλεις αλλά δεν έχειςκαταφέρει να φωτογραφίσεις ;Κάθε μέρα είναι μια νέα φωτογραφικήπρόκληση για' μένα. Κάθε μέρα στη φω-τογραφική μου βόλτα ψάχνω το αναπάν-τεχο που μου επιφυλάσσει ηκαθημερινότητα. Γιατί όπως είπε καιHenry Cartier Bresson «Υπάρχει μια στιγμήόπου το μάτι , το μυαλό και η καρδιά βρί-σκονται σε μιαν ευθεία. Κι αυτή είναι ηστιγμή που θα μας δώσει μια φωτογραφίαπου θα μετρήσει για την υπόλοιπη ζωήμας». Αυτή τη στιγμή ψάχνω να κατα-γράψω με το φακό μου.

Από αυτό τον μήνα η «Πυξίδα της Πόλης» ανοίγει τηνCamera Obscura και φιλοξενεί φωτογράφους και την

δουλειά τους.

Μ.Φ.

Ο Γιάννης Κλουβιδάκης στην Camera Obscura Ο Γιάννης Κλουβιδάκης γεννή-θηκε στα Χανιά το 1977. Με τηφωτογραφία άρχισε να ασχολεί-ται το 2002 κατά την διάρκειατης παραμονής του στην Αθήναγια σπουδές. Παρακολούθησετα μαθήματα του ΠολιτιστικούΟμίλου Φοιτητών ΠανεπιστημίουΑθηνών και τα μαθήματα της Λέ-σχης Φωτογραφίας στα Χανιά(Λε.Φ.Κι.) στην οποία έγινεμέλος το 2006 μετέχοντας τατελευταία 3 χρόνια και στο διοικητικό της συμβούλιο. Στα μαθήματα φω-τογραφίας που διοργανώνει η λέσχη σε ετήσια βάση, εισάγει τα νέα μέληστην καλλιτεχνική φωτογραφία και την ιστορία της. Έχει συμμετάσχει σεπολλές ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα και Κύπρο, ενώ έχει αποσπάσειβραβεία και διακρίσεις σε πολλούς φωτογραφικούς διαγωνισμούς. Αυτότον καιρό πραγματοποιεί την πρώτη του ατομική έκθεση στα Χανιά στοκαφέ "Άρωμα" στο παλιό λιμάνι με τίτλο "Musica - φωτογραφίζοντας τημουσική".

Ιστοσελίδα: www.gianniskl.gr

Η κρίση του Τύπου είναι για τους δημοσιογράφους σαν τις ανίατεςασθένειες που πλήττουν ένα μέλος της οικογένειας: όλοι μιλούν ψι-

θυριστά γι’ αυτήν, με μετωνυμίες, με εξορκισμούς, όλοι πιστεύουν ότικάποιο θαύμα θα συμβεί... Αλλά το θαύμα δεν έρχεται. Τουλάχιστον

από εκεί που το περιμένουμε και όπως το περιμένουμε.

Το θαύμα έρχεται σαν τραύμα. Ιδίως στη χειμαζόμενη Ελλάδα, όπου η κρίση στον Τύποενδημούσε πολύ πριν από την οικονομική κρίση που κλονίζει πια όλη τη χώρα. Κρίσητριπλή: αφενός, η διεθνής δομική κρίση του Τύπου, σε μια μεταιχμιακή εποχή για την

ενημέρωση και τη δημοσιογραφία, στη μετάβαση από τον χάρτινο στον ψηφιακό πολιτισμό.Μετά, η κρίση του εγχώριου μοντέλου: της διαρκώς διαστελλόμενης φούσκας των μίντιααπό το ’90 έως σήμερα, με αγοραπωλησίες συχνοτήτων, λαθρόβιες εφημερίδες, φορο-διαφεύγουσες και εισφοροδιαφεύγουσες, που συντηρούνται με κρατική διαφήμιση, σαλτα-δόρους επιχειρηματίες, αεριτζίδικες εταιρείες που αντλούσαν κεφάλαια από τοΧρηματιστήριο, ασφυκτική διαπλοκή με οικονομικά συμφέροντα και λόμπι εξουσίας, εντο-λοδόχους ή ανεπαρκείς δημοσιογράφους... Θα αρκούσαν αυτά, για να σαρωθεί ο Τύπος.Αλλά ήρθε και το τρίτο: το εγχώριο κραχ και το ευρωπαϊκό ντόμινο.

Σε αυτό το φόντο πλέον, φόντο κοινωνικής καταστροφής και πο-λιτικής - πνευματικής ένδειας, πρέπει να δούμε την κρίση πουσαρώνει τον ελληνικό Τύπο. Και την υστάτη ώρα, να μιλήσουμε, ναασκήσουμε αυτοκριτική, να ονοματίσουμε την ασθένεια, μήπωςκαι καταλάβουμε τι συμβαίνει και τι θα συμβαίνει εφεξής. Να κα-τανοήσουμε, ας πούμε, ότι το νέο τοπίο των μίντια δεν είναι κα-

λύτερο ή χειρότερο για τους αναγνώστες–πελάτες, τους καταναλωτές ενημέρωσης (κατάτη γνώμη μου, είναι πιο χαοτικό), αλλά φαίνεται ότι μπορεί να υπάρχει και χωρίς επαγγελ-ματίες δημοσιογράφους: αυτό νομίζουν οι καταναλωτές, αφού βρίσκουν την τροφή τουςδωρεάν στο Διαδίκτυο. Οσο διαφορετικός είναι ο ιντερνετοφάγος καταναλωτής σε σχέσημε τον αστό εφημεριδαναγνώστη, άλλο τόσο διαφορετικός είναι ο δημοσιογράφος του Δια-δικτύου σε σχέση με τον «εφημεριδά». Ο εφημεριδάς ανήκε στη μεσαία τάξη και έγραφεγι’ αυτήν· ο διαδικτυακός είναι ένας πρεκάριος, ένας επισφαλής που πληρώνεται με μπλο-κάκι, στην εποχή που η μεσαία τάξη πεθαίνει γοργά, άρα δεν της απευθύνεται καν. Στα-διακά, οι περισσότεροι δημοσιογράφοι γίνονται σαν τους διαδικτυακούς, ντεκλασέ καιεπισφαλείς· στους αντίποδες βρίσκεται μια ολιγάριθμη ομάδα επώνυμων δημοσιογράφων,με υπογραφή, με την προστιθέμενη αξία του σταρ. Οι πολλοί μεσαίοι, αυτοί που παρήγα-γαν τον πολιτισμό της εφημερίδας, τον πολιτισμό της νεωτερικότητας, εξαφανίζονται μαζίμε τη μεσαία τάξη που τους ανέδειξε, τους έτρεφε και στην οποία απευθύνονταν.Το αναδυόμενο σχήμα των μίντια είναι φαινομενικά μόνο πιο δημοκρατικό· ουσιαστικάοδεύουμε σε διαφορισμό, σε μίντια δύο ταχυτήτων: γρήγορη και αργή, για πλούσιους και

12ΦΥΛΛΟ 100 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2011

Τύπος σε κρίση, με φόντο

Tου Nικου

Γ. Ξυδακη

Ονειρεύομαι εφημερίδες

Για να μπορεί να

έρχεται η ΠΥΞΙΔΑ

στο σπίτι σας…

Αλλά και γενικώς για να μπορεί να κυκλοφορεί απρόσκοπτα…

Συνδρομή ετήσια 10 ευρώΥπηρεσίες – Τράπεζες – Φορείς 50 ευρώΣυνδρομή υποστήριξης … Κατά συνείδηση

Το ποσό της συνδρομής σας μπορείτε να το καταθέσετε στους λογαριασμούς μας:

ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 5758-020951-719

ΙΒΑΝ GR40 0172 7580 0057 5802 0951 719

ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ

ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΑΓΚΡΗΤΙΑ ΣΥΝEΤAIΡΙΣΤΙΚΗ

ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ

ΙΒΑΝ GR33 0870 0410 0000 0001 1181 348

ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ

ή να στέλνετε επιταγή στην διεύθυνση: Πυξίδα Της Πόλης, Τθ 53 / ΤΚ 73135

Χανιά Κρήτης

Μην ξεχνάτε να σημειώνετε το όνομα σας

Μέσα στον κακό χαμό, έναν από τους χειρότε-ρους στην ιστορία των εφημερίδων. Πριν από τιςαπεργίες της απόγνωσης και των αδιεξόδων,όπου όλοι μας απεργούμε για τις θέσεις μας(ευλόγως!) αλλά όχι για τη δουλειά μας (δυστυ-χώς!) που ευτελίζεται μέρα με την ημέρα. Εχον-τας διαβάσει τους ισολογισμούς του χάους καιτης οδύνης για τα ΜΜΕ. Και επιμένοντας να ξε-χωρίζω την κατάσταση της δουλειάς μας απότην κατάσταση των επιχειρήσεων που μας δί-νουν δουλειά ως δύο  αλληλένδετα αλλάκαι διαφορετικά προβλήματα...

...Ονειρεύομαι εφημερίδες!

Ονειρεύομαι εφημερίδες που θα ενημερώνουνχωρίς να χειραγωγούν...Που θα αγγίζουν την πραγματικότητα του ανα-γνώστη και δεν θα την αντικαθιστούν με μιαάλλη "πραγματικότητα"...Που θα ιεραρχούν την επικαιρότητα όχι με βάσητη "γραμμή", την ιδεοληψία, την "σπουδαιότητα".Αλλά με βάση αυτήν την πραγματικότητα! Και τιςανάγκες της, τις ανάγκες μας, τις ανάγκεςμου...Που θα ακουμπούν πάνω στον αναγνώστη χωρίςνα τον πλακώνουν και που ο αναγνώστης θαακουμπά πάνω τους χωρίς να ζητιανεύει χαδά-κια και λαϊκισμούς...Που τα άρθρα τους δεν θα μυρίζουν γραφείοαλλά αέρα δρόμου... Που δεν θα έχουν, καν,γραφεία αλλά θα είναι παντού...Ονειρεύομαι εφημερίδες......που θα τις γράφουν αριστοκράτες της γραφήςκαι όχι "αριστοκράτες" της οικονομίας και τηςπολιτικής καμαρίλας....που θα είναι κολλεκτίβες ελεύθερων δημο-σιογράφων, ελεύθερων δημιουργών περιεχομέ-νου, ελεύθερων σχεδιαστών, ελεύθερωνκαλλιτεχνών......που θα προσπαθούν να μετατρέψουν το εφή-μερο της είδησης σε ένα μικρό έργο τέχνης......που θα παρακολουθούν τις καινοτομίες στονΤύπο, στα Νέα Μέσα, στις τέχνες και στα γράμ-

ματα, στις τεχνολογίες... και θα είναι στην αιχμήτους!...και θα απευθύνονται σε ελεύθερους ανθρώ-πους!Ονειρεύομαι εφημερίδες...Που οι ειδήσεις τους θα είναι σύντομα και πε-ριεκτικά κείμενα...Αλλά τα άρθρα τους θα μπορούν να είναι μεγάλακαι χορταστικά... Οπως σε όλες τις αξιόλογεςεφημερίδες, σήμερα, στον κόσμο...Που θα είναι χρήσιμες και όχι "χρηστικές"...Που δεν μου λένε "τι να κάνω" αλλά τι έχω τηδυνατότητα να κάνω...Και γι' αυτό, θα κυκλοφορούν πρωί και βράδυ,όπως κάποτε...Ονειρεύομαι εφημερίδες...Που θα είναι ψύχραιμες στον πανικό... παρού-σες στη ζωή... ανθεκτικές στο χείμαρρο τηςπληροφορίας...Που δεν θα έχουν ούτε ένα copy-paste από δελ-τία τύπου. Ούτε μισό...Που θα φιλτράρουν χωρίς να "κόβουν"...Που θα αναδεικνύουν χωρίς να μεγεθύνουν...Που θα είναι παράθυρα στον κόσμο και όχι "τη-λεπαράθυρα-άμβωνες" δημοσιομουλάδων...Που -στην έντυπη μορφή τους- δεν θα είναι"ταμπλόιντ", ούτε κυριολεκτικά ούτε μεταφο-ρικά...Που θα χαίρεσαι το στήσιμό τους, όσο και τα κεί-μενά τους, όσο και την άπλα των ιδεών καιτης δημιουργικότητάς τους...Που θα ελέγχουν την εξουσία. Κάθε εξουσία.Ακόμη και τη δική τους εξουσία!Ονειρεύομαι εφημερίδες που δεν μετατρέπουντην πληροφορία σε είδηση αλλά την είδηση σεγνώση...Ονειρεύομαι εφημερίδες που θα ανοίγουν ρωγ-μές στα τείχη που ορθώνονται γύρω μας!

Ονειρεύομαι τις εφημερίδες που θα έλθουν!(...όσο πιο σύντομα καταρρεύσουν εκείνοι πουΔΕΝ ονειρεύονται εφημερίδες)

http://naftilos.blogspot.com

ΦΥΛΛΟ 100 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 201113

φτωχούς, για ελίτ και μάζες. Στην αργή ταχύτητα, τα μίντιαθα είναι δωρεάν ή πολύ φτηνά, και η προσφερόμενη ενημέ-ρωση γενική, ρηχή, χωρίς αξιολόγηση· μια διαρκής ροήθραυσμάτων χωρίς νόημα. Στη γρήγορη ταχύτητα, η ενημέ-ρωση ιεραρχείται, αξιολογείται, ταξινομείται, εξηγείται, νοη-ματοδοτείται – και πληρώνεται, απ’ όσους μπορούν να τηναξιοποιήσουν για να κερδίσουν: ισχύ, επιρροή, χρήμα.Η αργή ταχύτητα κατακλύζει ήδη τον κόσμο μας: είναι ταδωρεάν ραδιοτηλεοπτικά κανάλια, είναι τα φρι πρες, τώραπια και τα σάιτ με αναδημοσιεύσεις και sampling των «χάρ-τινων» μίντια. Στην Ελλάδα, μέγα μέρος των ραδιοτηλεο-πτικών μίντια και σχεδόν όλο το Διαδίκτυο στηρίζονται σεαυτό το sampling και στον σχολιασμό των παλαιών χάρτι-νων μίντια· ουσιαστικά συνιστούν ένα μετα-μέσο, μια μετα-γλώσσα με αξία μικρότερη από την πηγή τους. Αλλά είναιδωρεάν... Εχει αξία αυτό το δωρεάν; Κατή τη γνώμη μου,ελάχιστη. Παρότι το Διαδίκτυο είναι μια ανεκτίμητη βιβλιο-θήκη, η δωρεάν ενημέρωση των μπλογκ και των ιστότοπωνείναι στην καλύτερη περίπτωση μια διαρκής επανάληψηίδιων ειδήσεων, χωρίς αναφορά πηγής, εκτός πλαισίου ανα-φοράς, με τρόπο που δεν παράγουν νόημα. Ελάχιστοι ιστό-τοποι παράγουν ενημέρωση πρωτογενώς, και κανείς απ’αυτούς δεν μπορεί να είναι βιώσιμος οικονομικά.Με αυτή την έννοια, τα πρώτα θύματα της διεθνούς κρίσηςτου Τύπου και της κατάρρευσης της εγχώριας φούσκας θαείναι οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι. Με χαμένο το κύροςτους, υποβλεπόμενοι από την υπόλοιπη κοινωνία, την μιν-τιοκρατούμενη και χειραγωγούμενη, κατηγορούμενοι ήδηγια αναξιοπιστία και διαπλοκή, ακόμη και για προπαγάνδα,πολλοί δημοσιογράφοι θα πληγούν καίρια, μαζί με τη μεσαίατάξη, την τάξη τους, την οποία στο παρελθόν είτε πρόδω-σαν είτε περιφρόνησαν είτε φενάκισαν είτε χειραγώγησαν.Δυστυχώς, δεν θα πληγούν οι χειρότεροι και οι φταίχτες.Αλλά είπαμε: το φόντο είναι μια καταστροφή.

Ένα βλέμμα /  5/12/10 /  http://www.kathimerini.gr

μια καταστροφή Η

«πόλις» έχει αρχίσει να κόβεται στα δύο. Μας μιλούνπλέον σαν να είμαστε δούλοι -θέλουν «συμβάσεις μιαςημέρας», «απολύσεις χωρίς αποζημιώσεις», θέλουν τις

κόρες μας στο χαρέμι τους, τους γιους μας στη δούλεψή τους,γιουσουφάκια.Αυτοί που λήστεψαν τη χώρα, αυτοί που έβγαλαν τα λεφτά τουςστο εξωτερικό, θέλουν τώρα με εργαλείο την ακροδεξιά κατοχικήκυβέρνηση Παπανδρέου να έχουν να διαθέτουν και να κατέχουνανθρώπους των 500 Ευρώ.Μας μιλούν με φερέφωνα (όπως άλλοτε με τα κατοχικά μεγά-φωνα) τους καθεστωτικούς δημοσιογράφους.Η «πόλις» κόβεται στα δύο, το παρακάτω κείμενο δεν είναι επίπροσωπικού. Είναι περί του επερχόμενου εκφασισμού...Τι Τρόμος είναι αυτός;!Το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Μέγκα.Τι οργουελικός εφιάλτης!Σαν τα κοράκια παραμονεύουν οι δύο απ' τους παρουσιαστές, ηκυρία Τρέμη και ο κ. Πρετεντέρηςνα αρπάξουν απ' το στόμα του καλεσμένου τους, όταν δεν είναιφιλοκυβερνητικός, την κουβέντα του, να την δαγκώσουν να τηνδιαστρέψουν, να την ανασκολοπίσουν και να του τη δώσουν πίσωνα την φάει, να τού κάτσει στον λαιμό, να πνιγεί, να σκάσει -καιαυτό το λένε διάλογο, ενημέρωση, ειδήσεις.          Τι οργουελικός τρόμος είναι αυτός! Αυτό το φρικτό δίδυμο δενεπιτίθεται με μένος ταλιμπάν εναντίον των στόχων του μόνον μετο (απύλωτο, ιταμό και υπερφίαλο) στόμα του, αλλάμε όλην τη γλώσσα του σώματός του να κορυβαντιά, να ωρύεται,να σκούζει, να προσβάλλει, να ειρωνεύεται -είναι αυτό ειδήσεις;έστω σχόλιο μέσα στις ειδήσεις; είναι άποψη;Οχι, είναι τρομοκρατία! Είναι προπαγάνδα! Είναι κουστουμάτοςταλιμπανισμός, είναι φασισμός,είναι, ακόμα χειρότερα, εθισμός των θεατών στον φασισμό.Τίποτα απ' όσα γίνονται σε αυτό το δελτίο δεν έχει σχέση με τηδημοσιογραφική δεοντολογία, ρωτάνε και απαντάνε οι ίδιοι, δια-κόπτουν όποιον γουστάρουν και το στόμα τους στάζει μέλι μόνονμπροστά στους κυβερνητικούς και τους φίλους τους. Αλλά, τοπιο θλιβερό είναι όταν για «ξεκάρφωμα» οι δύο αυτοί παρουσια-στές (των οποίων, τουλάχιστον η ταπεινότης μου δεν είναι συ-νάδελφος) κάνουν τάχα ζόρικες ερωτήσεις στους υπουργούς,

ανάλογεςμε εκείνες που θα έκαναν δουλικά στους αφεντάδες τους σεάλλες εποχές.Δεν ξέρω αν λέει αλήθεια η AGB ή η Πωστηλέν τώρα, για τη θε-αματικότητα αυτού του δελτίου, ούτε με νοιάζει αν είναι πρώτοή έσχατο. Με νοιάζει ότι είναι όνειδος για τη δημοσιογραφία,πληγή για τη δημοκρατία, ντροπή για την πολιτική.Ούτε απορώ με τους πολιτικούς που πάνε και προσκυνάνε ταξόανα της τηλεοπτικής τυραννίδας στην πιο απεχθή τους μορφή,αμφισβητώ όμως ότι οι πολίτες δεν αισθάνονται έστω κι απ' τονκαναπέ τους τον κίνδυνο που πηγάζει απ' αυτήν την τηλεοπτικήχούντα -αυτό το διαρκές εξουσιαστικό ξεσάλωμα του πρασινο-φρουρισμού. Αυτής της ανωφελούς γλίτσας που σπαράζει τηχώρα παραπάνω από δυο δεκαετίες τώρα.Αυτός ο συνδυασμός γκαιμπελισμού και σταλινισμού παντός και-ρού, όστις υποστήριξε υπό την δορά του εκσυγχρονισμού με τονπιο καθωσπρεπίστικο τρόπο ό,τι πιο αισχρό μάς έχει συμβεί τατελευταία χρόνια, απ' το άγος του Χρηματιστηρίου έως την απο-κοπή των μισθών και τις επιχειρησιακές ή ατομικές συμβάσεις,αυτός ο συνδυασμός, καλά οχυρωμένος από αφεντικά, χορη-γούς, διαφημιστές, τραπεζίτες και συν-ένοχους δημοσιογρά-φους, έχει βλάψει τον λαό και το πολίτευμα περισσότερο απ'όσον έβλαψε η μαύρη πανώλης το Λονδίνο και τις τρεις φορέςπου το επισκέφθηκε.Η ενημέρωση είναι δικαίωμα του λαού.Το δελτίο του Μέγκα και τα άλλα δελτία όπως αυτό δεν ενημε-ρώνουν τον λαό, τον στραβώνουν, τον αιχμαλωτίζουν, τον χει-ραγωγούν.Βγαίνουν στον αέρα, που είναι περιουσία του λαού, μόνο και μόνογια να τον τρομοκρατήσουν, για να τον κάνουν να κάθεται σούζα,οι σταθμοί αυτοί είναι η μαύρη χειρ και η σιδερένια φτέρνα τωνδιαπλεκόμενων - είναι εχθροί του λαού με περικεφαλαία.Την περικεφαλαία της οίησης, του (ραγιάδικου) θράσους, τουκυνισμού, του αμοραλισμού, της αναισχυντίας, της αγένειας - μεέναν λόγο: μιλάνε στον λαό σαν να μιλούν σε κατσαρίδες...Ντροπή!

ΣΤΑΘΗΣ Σ. | 11 Φεβρουαρίου 2011 / Ελευθεροτυπία

Τα ντόμπερμαν της ενημέρωσης

ww

w.p

yxid

a.g

r

14ΦΥΛΛΟ 100 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2011

Ο πνευματικός άνθρωπος αλλοτινών εποχών-είτε πολύ

μακρινών είτε πιο πρόσφατων-στην ιστορική και πολιτισμική

διαδρομή της Ελλάδας βρισκότανσε μια συνεχή και άμεση

επικοινωνία λόγω και έργω μετους απλούς πολίτες.

Γι’ αυτό άλλωστε ήταν και ιδιαίτερα ενοχλητικός για το

πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό

κατεστημένο της εποχής του.

Βασανιστήρια, θάνατος, εξορία, αυτο-εξορία, κοινωνικός αποκλεισμόςήταν μερικές από τις μορφές της«γενναιόδωρης αμοιβής» που εισέ-

πρατταν οι πνευματικοί άνθρωποι του τόπουμας, όταν τα έβα-ζαν με την καθε-στηκυία τάξη ήόταν επικρατούσανσυνθήκες πολιτι-κού μεσαίωνα.

Προς επίρρωση των παραπάνω δύο χαρα-κτηριστικά παραδείγματα. Ο Σωκράτης έστρεψε όλο το ενδιαφέρον καιτους στοχασμούς του στον άνθρωπο και ταπροβλήματά του. Ήταν τακτικός θαμώνας τηςΑγοράς, όπου συζητούσε με τους πολίτεςποικίλα θέματα. Σύχναζε επίσης στα γυμνα-στήρια του καιρού του και συνομιλούσε μετους νέους κυρίως που σύχναζαν εκεί. Γενι-κότερα δεν άφηνε ευκαιρία ανεκμετάλλευτη

για να καλλιεργήσει στους Αθηναίους φιλο-σοφικές ανησυχίες και μάλιστα αμισθί. Γι’αυτό δικαίως λέγεται ότι ήταν ο φιλόσοφοςπου κατέβασε τη Φιλοσοφία από τον ουρανόστη γη. Το τίμημα για την προσφορά του στηνπνευματική εγρήγορση των συμπολιτών τουήταν μια αισχρή δίκη που οδήγησε στη θα-νατική του καταδίκη.Ο Γιάννης Ρίτσος ήταν κοντά στους συγκρα-τούμενούς του στα ξερονήσια της εξορίαςκαι τους έδινε δύναμη. «Το στρατόπεδο τωναναξίων, το στρατόπεδο της προδοσίας, τοστρατόπεδο του μίσους, το στρατόπεδο τηςασκήμιας μέσα σε μια ώρα είχε ομορφύνει,είχε ανέβει ψηλά, πολύ ψηλά, εκεί που φτε-ρούγισε το περιστέρι του ποιητή κι έκανε τααδύνατα δυνατά για να τον σώσει. Εκείνο τοβράδυ, η αγάπη του μας είχε ξεσκεπάσει καιείδαμε πως δεν είμαστε προδότες, δεν εί-μαστε άσκημοι. Μέσα στα στήθια μας χτυ-πούσε μια καρδιά, η καρδιά τηςαγάπης»(μαρτυρία ζωγράφου Μάνθου Κέτσηαπό Μακρόνησο).Σήμερα οι πνευματικοί άνθρωποι δεν εξορί-ζονται, δεν θανατώνονται. Τους παρέχεταιβήμα στα Μ.Μ.Ε., δεν διώκονται για τα πολι-τικά τους φρονήματα, τα βιβλία τους ούτεαπαγορεύονται ούτε ρίχνονται στην πυρά,κάθε πνευματική τους εργασία προβάλλεταικαι διακινείται ελεύθερα και «λογοκρίνεται»από το ευρύ κοινό στα πλαίσια μιας κριτικήςπου παίρνει τη μορφή της αποδοχής ή τηςαπόρριψης, της συμφωνίας ή της διαφωνίας,

και πολύ σπάνια της ακραίας αποδοκιμασίαςτων άναρθρων φωνών και των σφυριγμάτων(π.χ.θεατρικές παραστάσεις που δίχασαν τοκοινό), η ακαδημαϊκή τους καριέρα εξελίσ-σεται απρόσκοπτα, όσο μπορεί βέβαια αυτόνα το επιτρέπει η ενδημούσα στη χώρα μαςαναξιοκρατία. Ο λόγος του ποιητή, του δα-σκάλου, του καλλιτέχνη, του επιστήμονα, τουακαδημαϊκού αρθρώνεται ελεύθερος.(Τουακαδημαϊκού ενίοτε πλήττεται από τη «βίατου ασύλου»).Εκφέρεται ελεύθερος, αλλά δεν έχει δύναμη.Δεν φτάνει στ’ αυτιά των πολιτών, καθώς-ει-δικά σήμερα- καλύπτεται από την τύρβη τηςπαραπολιτικής φλυαρίας και της οικονομίστι-κης και τεχνοκρατικής προσέγγισης και ανά-λυσης, θάβεται κάτω από τον βόρβορο τηςτηλεόρασης που χειραγωγεί τη σκέψη τιςώρες της υψηλής τηλεθέασης, παραλύει απότο αναισθησιογόνο της απαιδευσίας και τηςπνευματικής νωθρότητας, ασφυκτιά από τιςαναθυμιάσεις του ατομικισμού ως στάσηςζωής. Και στις περιπτώσεις που καταφέρνεινα φτάσει, αληθινός, απελευθερωτικός, λυ-τρωτικός, παρηγορητικός, αιρετικός, ανα-τρεπτικός και επαναστατικός, απουσιάζει οδημιουργός του από τη ζωντανή πραγματικό-τητα. Σαν να παρακολουθεί ως απλός θεα-

τής όσα δυσβάσταχτα συμβαίνουνστους ανθρώπους, στους οποίους «μι-λάει» και συντροφεύει με το πνευμα-τικό του έργο.Γιατί ο σημερινός πολίτης στην Ελλάδατης τρόικας θέλει τον πνευματικό άν-θρωπο ενεργό συμπαραστάτη τουστον αγώνα του για ελευθερία, δικαιο-σύνη, δημοκρατία, εθνική κυριαρχία καιαυτοδιάθεση. Τον θέλει στο πλευρότου, στο δρόμο, στα σχολεία, στουςτόπους της υποαμειβόμενης εργασίας,στη λαϊκή γειτονιά, στη διαδήλωση,

στην απεργιακή κινητοποίηση, στην «αντί-σταση». Να αγωνίζεται όχι από τη θέση«ισχύος» που κατέχει και την ασφάλεια πουτου εξασφαλίζουν οι στήλες μιας επιφυλλί-δας σε μια έγκριτη εφημερίδα ή το ακαδη-μαϊκό βήμα, αλλά να αγωνίζεται δίπλα στονάνθρωπο της βιοπάλης, τον μικροεπιχειρη-ματία, τον χαμηλοσυνταξιούχο, τον απολυ-μένο μεσήλικα, τον άνεργο, τον μετανάστη,την πολύτεκνη μητέρα, τον φτωχό, τονάστεγο, τον εξαθλιωμένο, δίπλα σε κάθεευάλωτη και αδύναμη κοινωνική ομάδα. Στιςμέρες μας η εσωστρέφεια του πνευματικούανθρώπου είναι πολυτέλεια, πνευματικόςναρκισσισμός, ηθικό ατόπημα, επικίνδυνηολιγωρία για την εθνική υπόσταση της χώραςμας.Τα λόγια του μεγάλου πνευματικού ανθρώ-που της χώρας μας και μεγάλου «αντιστα-σιακού» της πατρίδας μας σε κρίσιμες καιιστορικές εθνικές περιόδους Μίκη Θεοδω-ράκη ορίζουν με εκφραστική ευστοχία ποιεςείναι οι ευθύνες και το χρέος του πνευματι-κού ανθρώπου στην Ελλάδα της κρίσης: «ταμέλη της (Σπίθας) δεν θα αρκεστούν στο ναδιαπαιδαγωγούν και να μορφώνουν εαυτούςκαι αλλήλους, αλλά κάθε «Σπίθα» θα αποτε-λεί μια μάχιμη κοινωνική ομάδα».

Γράφει ηΜαρία Κρέτση

Ο πνευματικός άνθρωπος

στην Ελλάδα της κρίσης

ww

w.c

han

ia-i

nfo

.gr

ΦΥΛΛΟ 100 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 201115

Οτίτλος της ταινίας του Νίκου Γραμματικού που απέ-σπασε το τρίτο βραβείο καλύτερης ταινίας στο 43ο φε-στιβάλ Θεσσαλονίκης το 2002, είναι εμπνευσμένος από

το σκάκι. Ο πρωταγωνιστής – τον οποίο υποδύεται ο ηθοποιόςΒαγγέλης Μουρίκης κερδίζοντας παράλληλα το βραβείοΑ΄αντρικού ρόλου- όπως και ο βασιλιάς στο σκάκι, προσπα-θεί μάταια να ξεφύγει από τα αδιέξοδα της ζωής του. Ο βασι-λιάς στη σκακιέρα περιορίζεται μέσα στα 64 τετράγωνα, οβασιλιάς της ταινίας εγκλωβίζεται μέσα στον κοινωνικό ρα-τσισμό και τις προκαταλήψεις.Αποφασίζει να μετακομίσει από την Αθήνα σε ένα χωριό της Πελλο-πονήσου με το ειρωνικό όνομα «Παραδείσι», ελπίζοντας ότι θα απο-μακρυνθεί από τα «κομμάτια» που θέλουν να τον περικυκλώσουν.Όμως, γρήγορα συνειδητοποιεί ότι στην ελληνική επαρχία το παιχνίδιπαίζεται με τους δικούς της κανόνες, όπου κάθε τι διαφορετικό θεωρείται ξένο και επι-κίνδυνο. Αμέσως στοχοποιείται σαν ξένος και παρείσακτος, και ένα νέο σχέδιο εγκλω-βισμού του καταστρώνεται. Αν και ο βασιλιάς είναι το σημαντικότερο κομμάτι στη σκακιέρα, είναι ταυτόχρονα και τοπιο αδύναμο, καθώς μπορεί να κινηθεί μόνο ένα τετράγωνο από τη θέση που βρίσκεται,προς κάθε κατεύθυνση. Για το λόγο αυτό χρειάζεται την προστασία των υπόλοιπων κομ-ματιών, προκειμένου να αντιμετωπίσει τις σφοδρές επιθέσεις της αντίπαλης παράταξης.Το δύσκολο αυτό ρόλο στην ταινία αναλαμβάνει ο ηθοποιός Μηνάς Χατζησάββας, οοποίος υποδύεται το ρόλο του αστυνομικού της περιοχής. Σημείο αναφοράς του αστυ-νομικού και του νεοφερμένου στο χωριό -δύο διαφορετικών χαρακτήρων-, είναι μια σκα-κιέρα από την οποία λείπει ο ένας Βασιλιάς. Μια παρτίδα σκάκι αποτελεί την αφορμή γιασυζήτηση και κοινωνική συναναστροφή.Η ταινία, πλαισιωμένη με τη μαγευτική μουσική του Θανάση Παπακωνσταντίνου, παρου-σιάζει με εξαιρετικό τρόπο τη στάση της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στο «ξένο» καιτο διαφορετικό, τη καχυποψία, το συντηρητισμό που τη διακρίνει, το φόβο απέναντι σεό,τι δε γνωρίζει και την άρνηση να διδαχθεί και να μάθει.

Γράφει ο Μιχάλης

Δαρμαράκης

«Σε ένα φανταστικό Σκακιστικό κόσμο…»

«Ο Βασιλιάς»Είμαστε μια κίνηση ανθρώπων που αποπειράταινα διατυπώσει μια άλλη πρόταση εμπορίου, έξωαπό κάθε επίσημη οικονομική δομή, έξω από ταεπίσημα εμπορικά κυκλώματα.Είναι ένα εναλλακτικό μοντέλο εμπορίου, πουστη θέση του κέρδους βάζει πλήθος στόχων:Την άμεση σχέση παραγωγού – καταναλωτήΤην αυτονομία και την αξιοπρεπή διαβίωση τουπαραγωγού.Τη βιωσιμότητα της αδιαμεσολάβητης διακίνη-σης.Την ποιότητα και την προσιτή τιμή για τον κατα-ναλωτή.Το σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον.Τις σχέσεις εμπιστοσύνης και αμοιβαιότητας, μετη συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων.Τον συλλογικό αγώνα για να αλλάξουν οι σκλη-ρές συνθήκες εκμετάλλευσης που επιβάλλει ηπαγκόσμια αγορά, οι πολυεθνικές που την ελέγ-χουν και οι μεσάζοντες. Τη συμμετοχή σ’ ένα δίκτυο διακίνησης προϊόν-των που δεν παράγονται σε συνθήκες εκμετάλ-λευσης της φύσης και των ανθρώπων.Την αύξηση αυτονομίας του καταναλωτή. Τηναντίληψη, ότι καθένας από μας δεν χρειάζεταινα μείνει στον ρόλο του καταναλωτή, αλλά μπο-ρεί σταδιακά να καλύψει μόνος του κάποιεςανάγκες ως παραγωγός.Την ποιότητα των προϊόντων, που δεν περιορί-ζεται στη συσκευασία αλλά είναι συνάρτηση τηςγεωγραφίας, την ιστορία, το κόπου των ανθρώ-πων που τα παράγουν, καθώς και της κινηματι-κής τους δράσης.

Πώς λειτουργούμε;Οι άνθρωποι της Terra Verde λειτουργούμε σεεθελοντική βάση, με συλλογικές διαδικασίες βα-σισμένες στις αρχές της αυτοοργάνωσης, τηςαλληλεγγύης και της εκτίμησης σε αυτόν πουαντιστέκεται. Συζητάμε, προτείνουμε, συντονι-ζόμαστε, δρούμε σε ανοιχτές συνελεύσεις όλωντων ενδιαφερομένων.Στόχος μας είναι ένα δίκτυο ανταλλαγής και διά-δοσης ιδεών των οποίων η αξία δεν μετριέταισε χρήμα. Όπου οι έννοιες αλληλεγγύη, εμπι-στοσύνη, συντροφικότητα, συμμετοχή, δοκιμά-ζονται στην πράξη και διαχέονται στην κοινωνία,σαν εφαρμόσιμα παραδείγματα. Όταν μιλάμε γιααλληλεγγύη, εννοούμε την έμπρακτη στήριξηαγώνων και κινημάτων, που μας δίνουν ώθησηνα κινητοποιηθούμε, όχι τη «συμπόνια για τουςφτωχούς».

Τα προϊόντα μαςΜέσω ενός δικτύου αντίστοιχων συλλογικοτή-

των τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ευρώπηαποκτήσαμε πρόσβαση σε προϊόντα:Συνεταιρισμών παραγωγών του παγκόσμιουνότου, συνεισφέροντας στον αγώνα τους ενάν-τια στους τοπικούς μεσάζοντας και τις πολυε-θνικές.Αγροτών-Παραγωγών και συνεταιρισμών με κοι-νωνική δράση από όλη την Ελλάδα.Αγροτών – Παραγωγών και συνεταιρισμών το-πικών προϊόντων με στόχο την ενίσχυση τηςπροσπάθειας προώθησης μια άλλης αδιαμεσο-λάβητης λογικής στην αγροτική παραγωγή καιδιακίνηση στην βάση της σχέσης εμπιστοσύνηςπαραγωγού-καταναλωτή.Από το Κοίσπε Χανίων φτιαγμένα από άτομα μεψυχοκοινωνικά προβλήματα που παρόλο τοναποκλεισμό που υφίστανται, ανάπτυξαν καινο-τόμες λύσεις για την ένταξή τους στην κοινω-νία που συνέχεια τους απαξιώνει. Από τις αγροτικές φυλακές Χανίων που παρά-γουν οι έγκλειστοι κεραμικά και άλλα χειροτε-χνήματα.

Σε ποιους απευθυνόμαστεΑποδέκτες μας είναι όλοι όσοι πιστεύουν στιςαρχές της συμμετοχικότητας, της αυτονομίας,της αλληλεγγύης της αυτοοργάνωσης, της αν-τίστασης σε κάθε μορφή κερδοφόρας διαμεσο-λάβησης. Όλοι όσοι σέβονται τον εαυτό τους,τους συλλογικούς αγώνες, τον συνάνθρωπο,την φύση και όσοι αντιστέκονται. Θέλουμε συλ-λογικά μέσα στην καταναλωτική κοινωνία να αμ-φισβητήσουμε τις υπάρχουσες κοινωνικέςσχέσεις, την εκμετάλλευση και την κερδοσκο-πία στην καθημερινή μας πρακτική. Να αποτε-λέσουμε όλοι μαζί ένα άλλο πρόταγμα στηνκρίση που μας μαστίζει, κοινωνική, ηθική, ιδεο-λογική και κοινωνική.

Κίνηση για το εναλλακτικό και αλληλέγγυο εμ-πόριο στα ΧανιάΧατζημιχάλη Νταλιάνη 5www.terraverde-chania.gr28210 52201

*Χαριστικό αντιπαζάριΣτον χώρο μας λειτουργεί χαριστικό αντιπα-ζάρι. Φέρνουμε – Παίρνουμε χωρίς αντίτιμο,ρούχα, παπούτσια, παιχνίδια, βιβλία αντικεί-

μενα που δεν χρειαζόμαστε πια (σε καλή κατά-σταση και καθαρά).

«το να μοιράζεσαι είναι αντίσταση, συντροφι-κότητα και αξιοπρέπεια»

Terra VerdeΤι είναι (ποιοι είμαστε)

16ΦΥΛΛΟ 100 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2011

Με τη φωνή των γονιών

H6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί σε όλη την Ευρώπη ως Παγκόσμια ημέρα Λογοθερα-πείας. Φέτος ήταν αφιερωμένη στις νευρολογικές διαταραχές παιδιών. Ο Πανελλή-νιος σύλλογος λογοπαιδικών, γνωρίζοντας ότι σε ένα μεγάλο ποσοστό οι διαταραχές

αυτές εκφράζονται με διαταραχές λόγου και επικοινωνίας αποφάσισε να οργανώσει διαφο-ρετικές δράσεις σε όλη την Ελλάδα (Επιστημονικές ημερίδες, ομιλίες, ανιχνεύσεις σε Κ.Ψ.Υ,κινητές μονάδες, ενημερώσεις της κοινότητας) οι οποίες διήρκεσαν περίπου τρεις εβδο-μάδες. Σχετική εκδήλωση πραγματοποιήθηκε και στα Χανιά με «Στέκι ενημέρωσης» στηνπλατεία της Δημοτικής αγοράς όπου οι λογοθεραπευτές της πόλης μας απαντούσαν σταερωτήματα του κοινού, και ενημέρωναν για θέματα διαταραχών λόγου, ομιλίας και φωνής.Σκοπός των εκδηλώσεων ήταν η ευαισθητοποίηση του κοινού για τα προβλήματα λόγου καιεπικοινωνίας στην παιδική ηλικία, η ανίχνευση και ο εντοπισμός των πιθανών δυσκολιών νη-πίων και παιδιών, και η ενημέρωση των επαγγελματιών υγείας και των εκπαιδευτικών. Με

αφορμή και αυτήν την ημέρα γύρισα για άλλη μία φορά το διακόπτητης μνήμης μου μία δεκαετία πίσω , όταν με υπόδειξη του παιδονευ-ρολόγου μας ξεκινούσαμε τις διαδικασίες εξεύρεσης ειδικοτήτων (Ει-δικού παιδαγωγού, ψυχολόγου, μεταξύ άλλων και λογοθεραπευτή) γιατην ενίσχυση και ενδυνάμωση του ψυχοδιανοητικού δυναμικού του μι-κρούλη τότε Στέλιου μας… Στα προ - δεκαετίας Χανιά των ελάχιστωνέως καθόλου επιλογών αναμοχλεύω το χθες και βολιδοσκοπώ σχο-

λαστικά το σταθερά αισιόδοξο σήμερα αυτό των πολλών επιλογών της λογοθεραπείας, ξε-φυλλίζοντας όχι μόνο τον τοπικό τύπο, αλλά και συζητώντας με γονείς που είχαν τηδυνατότητα της επιλογής του επαγγελματία λογοθεραπευτή που φάνηκε άξιος της εμπι-στοσύνης τους κερδίζοντας πρώτα τον ψυχισμό του παιδιού τους. Πατώντας στις ανοχέςόταν δεν υπάρχουν οι επιλογές τότε το θράσος αποθρασύνεται αφού η αποκλειστικότητα«έχει σηκώσει πολύ ψηλά τον αμανέ» της μωροφιλοδοξίας κάποιων που παριστάνουν τις«γιαλαντζί- αυθεντίες». Ακόμη θυμάμαι το «αναγκαίο καλό» της επιλογής μας. Το αίτιον τηςανοχής, και η πηγή της υπομονής μας ήταν η παραπομπή από άλλους ειδικούς που μαςέδωσαν καλές συστάσεις, και το συμφέρον του παιδιού μας που σαν καλός μύλος χωρούσε,υποχωρούσε συγχωρούσε και άλεθε από την ανάποδη το πικρό στο γλυκό. Ήμουν σχεδόνετοιμόγεννη την κόρη μου όταν εξακολουθούσα και τότε να μπαίνω μέσα στις συνεδρίες βά-ζοντας στην ποδιά μου το μικρό μου γιό επειδή η λογοθεραπεύτρια διέκοπτε απότομα τη συ-νεδρία ωρυόμενη ότι δεν είχε άλλη υπομονή «Δεν έχω υπομονή» έλεγε και ξανάλεγε λεςκαι βρέθηκε ξεκάρφωτα σε ένα χώρο που ενώ δεν της πήγαινε προχωρούσε έτσι στο πε-ρίπου. Γιατί σε μία επαγγελματική συνεργασία όταν ο σεβασμός βγαίνει από την πόρτα καιη ψυχρή τυπικότητα μπαίνει από το παράθυρο ο ψυχισμός του παιδιού που στερείται το συ-ναίσθημα τη φαντασία την ευρηματικότητα αυτού που προσπαθεί να ξυπνήσει τον κόσμοτου αντιστέκεται προβάλλοντας σθεναρή άρνηση – στασιμότητα- αν όχι παλινδρόμηση. Τοέργο του Λογοθεραπευτή δεν απαιτεί απλά και μόνο υψηλή επιστημονική κατάρτιση αλλά επι-μονή, υπομονή ενδεχομένως και ταλέντο.

Γράφει ηΡούλα

Καλαϊτζάκη*

Οι εκδηλώσεις αυτές , που θα έχουν τοντίτλο «Γνωρίζω την Ελιά», αποτελούν συ-νέχεια της συνεργασίας του ΣΕΔΗΚ με την

Π/θμια και Δ/θμια Εκπαίδευση στην Κρήτη πουάρχισε από το 2009 με συναντή-σεις και συνεργασίες με τουςΥπεύθυνους Περιβαλλοντικής,Πολιτιστικών και Αγωγής Υγείαςκαι συνεχίστηκε με συμμετοχή400 και πλέον εκπαιδευτικών σεσειρά επιτυχημένων περιηγητι-κών εκδηλώσεων και ειδικώνημερίδων που οργανωθήκαν σεόλους τους Νομούς της Κρήτης.Βασικός στόχος της νέας προ-σπάθειας είναι η ενημέρωση καιπρόκληση του ενδιαφέροντος τωνμικρών μαθητών των Νηπιαγωγείων και της Α΄Δη-μοτικού αλλά και η ευαισθητοποίηση των γονέωνκαι του ευρύτερου κοινού στα προβλήματα πουπροκύπτουν από τον παραμερισμό του ελαιολάδουκαι την στροφή προς τα επικίνδυνα σπορέλαια.

Πως θα γίνουν οι Εκδηλώσεις «Γνωρίζω τηνΕλιά» Η όλη προσπάθεια θα βασιστεί στην αξιοποίησητου Αίολου Βιβλίου «Γνωρίζω την Ελιά» του όποιουτην έκδοση επιχορήγησε ο ΣΕΔΗΚ. Το βιβλίο αυτό

που μπορεί να χαρακτηριστεί σαν βιβλιοτετραδιο,γραμμένο από ειδικούς, αποτελει μια δημιουργικήδιασκέδαση που διασκεδάζει και παράλληλα ενη-μερώνει με σχηματικές παραστάσεις, ζωγραφική,

ερωτήματα, αινίγματα κ.α. πουαναφέρονται στο δέντρο τηςελιάς, τον καρπό της, το ελαι-όλαδο, αλλά και την παρουσίατους στην αρχαιότητα στουςολυμπιακούς αγώνες, την βίβλο,την λαογραφία κ.α. Το βιβλιο θα χορηγηθεί δωρεάνσε Νηπιαγωγεία και τάξης Α’Δημοτικού που οι εκπαιδευτικοίτους θα θελήσουν να συνεργα-στούν στο πρόγραμμα και να ορ-γανώσουν στα Σχολειά τους

διαφορές δράσεις σε συνεργασία με τους Υπευ-θύνους Παιδεύσεις, τον ΣΕΔΗΚ και τους Δημους.Ειδική ενημέρωση έχει ήδη γίνει με έγγραφο τουΣΕΔΗΚ που στάλθηκε μέσω των Υπευθύνων σταΣχολεία. Οι Εκπαιδευτικοί που θα συμμετάσχουν θα ανα-λάβουν την υποχρέωση να οργανώσουν στα Σχο-λεία τους σε χρόνο που θα επιλέξουν οι ίδιοι,μια ενημέρωση των μαθητών με την συμπλήρωσητων ερωτημάτων και σχεδίων του Βιβλίου «Γνω-

Εκστρατεία ΣΕΔΗΚ – Εκπαιδευτικών για ανάδειξη της Ελιάς

και του Ελαιολάδου στα Σχολεία

Οργάνωση εκδηλώσεων «Γνωρίζω την Ελιά»

στα Νηπιαγωγεία και Α΄ Δημοτικού

Εκστρατεία ΣΕΔΗΚ – Εκπαιδευτικών για ανάδειξη της Ελιάς καιτου Ελαιολάδου στα Σχολεία Οργάνωση εκδηλώσεων «Γνωρίζω την

Ελιά» στα Νηπιαγωγεία και Α΄ Δημοτικού

Χαίρεται και καλώς σαςβρήκα. Να συστηθούμε κα-ταρχάς, είμαι η Κάτσουνα

Ευφροσύνη και μαζί θα μοιραζό-μαστε γαστρονομικές δημιουρ-γίες από την Κρήτη και όχι μόνο.Άλλωστε το φαγητό και γενικά ηγαστρονομία δεν έχει όρια. Πάνταυπάρχει κάτι καινούριο να μά-θουμε, να πλουτίσουμε τις γνώ-σεις και τον ουρανίσκο μας μεγεύσεις! Με την κουζίνα ασχο-λούμαι από παιδί. Ο μικρός αυτόςχώρος του σπιτιού με μάγευε μετις μυρωδιές, τα χρώματα και τααρώματα, πράγμα που μάλλον κα-τάλαβε από νωρίς η γιαγιά μου η Αρχοντία (από τα Βουρλά της Μι-κράς Ασίας) και με έβαλε στο «σβούρο»! Ξεκινώντας απο λεμονάδασπιτική, τραχανά, ντοματάδα, ελιές τσακιστές, καλιτσούνια μέχρι καιβροβιούς δίπλα της έμαθα τόσα πολλά πράγματα που θα τα κουβα-λάω μαζί μου μια ζωή. Η μαγειρική είναι το πάθος μου, το μεράκι μουκαι ένας τρόπος να εκφράζω την αγάπη μου μαζεύοντας τους φί-

λους ή την οικογένεια μου γύρω από ένα τραπέζι. Μουαρέσει να μαγειρεύω και πραγματικά απολαμβάνω ένακαλό φαγητό.

Στην Κρήτη είμαστε τυχεροί. Φαντάζομαι ότι οι πε-ρισσότεροι το γνωρίζετε αυτό. Κληρονομήσαμε μια δια-τροφική κουλτούρα που πολλοί ζηλεύουν. Κυρίως γιατο ελαιόλαδο, τα βότανα και τα χόρτα του νησιού μας.

Το καθένα από αυτά έχει κάτι καλό να μας προσφέρει. Η μοναδικήμας «υποχρέωση» είναι να προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε τηνκληρονομιά αυτή και φυσικά να τη μεταδώσουμε στους νεότερουςκαι σε όλους όσους δε γνωρίζουν τη διατροφική αξία της ΚρητικήςΚουζίνας. Για να μπορέσουμε όμως να το πραγματοποιήσουμε αυτόπρέπει να τολμήσουμε να μπούμε στην κουζίνα. Δεν είναι τόσο τρο-μερό όσο πιστεύετε κάποιες φορές. Ούτε και χρονοβόρο! Το μόνοπου χρειάζεστε είναι θέληση και αγάπη. Αγάπη για το καλό φαγητόκαι κυρίως αγάπη για την οικογένειά σας που καθημερινά βομβαρ-δίζεται από ξενόφερτα «ετοιματζίδικα» φαγητά αμφιβόλου ποιότη-τας. Το θέμα μου δεν είναι τα ξενόφερτα, άλλωστε το ανέφεραπαραπάνω. Το σημαντικό είναι να διατηρήσουμε μια σωστή ΠΟΙ-ΟΤΗΤΑ για εμάς και την οικογένεια μας, φροντίζοντας να τρώμε όσοπιο υγιεινά μπορούμε. Δηλαδή να προσπαθήσουμε στην καθημερι-νότητά μας να τρώμε φρούτα, λαχανικά, όσπρια, ψάρια και κρέας.

Είναι επίσης πολύ σημαντικό τα υλικά που χρησιμοποιούμε γιανα φτιάξουμε ένα φαγητό, να είναι στη σωστή εποχή τους, όποια κιαν είναι αυτή. Ακόμη κι αν πλέον βρίσκουμε «τα πάντα και πάντα»καλό είναι να μην προσπαθήσουμε ας πούμε να φτιάξουμε γεμιστάστη μέση του χειμώνα! Είμαι σίγουρη ότι ούτε το αποτέλεσμα θα μαςικανοποιήσει γευστικά, αλλά και διατροφικά, με τα λίγα που ξέρω, δεθα έχουμε το ίδιο όφελος, μπορεί και το αντίθετο αν καταλαβαίνετετι εννοώ… «Κάθε πράγμα στον καιρό του και τον Αύγουστο ο κο-λιός», λέγαν οι παλιοί.

Η συνταγή που θα διαβάσετε είναι ένα πάντρεμα της κρητικήςκουζίνας εφόσον έχει σύγκλινο και γραβιέρα μαγειρεμένα με ένα πιοιδιαίτερο τρόπο. Ένας μεζές για κρασί και φυσικά καλή παρέα. Άλ-λωστε ένα φαγητό είναι πιο νόστιμο όταν το μοιράζεσαι και όλοι γνω-ρίζουμε ότι είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της κουλτούρας μας.

ΦΥΛΛΟ 100 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 201117

ρίζω την Ελιά» . Στην συνέχεια οι ίδιοι θα ελέγξουν και θα αξιολογήσουντα συμπληρωμένα βιβλία δίδοντας στα παΐδια περισσό-τερες εξηγήσεις και θα επιστρέψουν τα βιβλία στα παιδιάγια ενθύμιο. Στην συνεχεία σε χρόνο που θα οριστεί με συνεργασία μετους Υπευθύνους και τον ΣΕΔΗΚ θα οργανώσουν εκδή-λωση - γιορτή με το όνομα « Γνωρίζω την Ελιά» στηνοποία θα κληθούν να συμμετάσχουν γονείς, συγγενείςκαι φίλοι αλλά και εκπρόσωποι της Εκπαίδευσης, τουΣΕΔΗΚ και των Δήμων στην οποία θα βραβευτούν τα παι-διά και το Σχολειό .Το πρόγραμμα της εκδήλωσης, μπορεί να περιλαμβάνεισύντομες ενημερωτικές ομιλίες από ειδικούς, προβολήντοκιμαντέρ, ειδικά δρώμενα από τα παιδιά και απονομή

του Βραβείου της Μινωικής Ελιάς στα παιδιά και στο Σχο-λειό ενώ στις οικογένειες των παιδιών που θα παραβρε-θούν θα δοθεί ένα βιβλιο «Ο Πολιτισμός της Ελαιοκομίαςστην Κρήτη» και στο Σχολείο θα προσφερθεί μια πλήρηςσειρά των Εκδόσεων (Βιβλίων, Φυλλαδίων,) DVD κλπ υλι-κού του ΣΕΔΗΚ.Η εκδήλωση μπορεί να περιλάβει και επί πλέον δράσειςπου θα επιλέξει ο Εκπαιδευτικός η και παρουσίαση πα-ρασκευασμάτων με βάση ελιές και λάδι που θα προετοι-μάσουν εθελοντικά μητέρες των παιδιών του Σχολείου.Σχολεία που ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν μπορούννα πάρουν περισσότερες πληροφορίες από τους Υπευ-θύνους της περιοχής τους η τον ΣΕΔΗΚ (28210 50800)και να συμπληρώσουν το συντομότερο την Δήλωση εκ-δήλωσης ενδιαφέροντος.

Από την ΕυφροσύνηΚάτσουνα

"Πυξ

ίδα

της

γεύσ

ης"

Σύγγλινο με μανιτάρια πλευρώτους, γραβιέρα και πιπεριές Φλωρίνης

Υλικά250 γρ. σύγκλινο κομμένο σε μπουκιές200 γρ. μανιτάρια πλευρώτους 15 γρ γραβιέρα κομμένη σε μικρά τετράγωνα1 κρεμμύδι κομμένο σε τετράγωνα 2x21 σκελίδα σκόρδο ψιλοκομμένο4 μέτριες πιπεριές Φλωρίνης κομμένες σε τετράγωνα 2x21 φλ. καφέ ελαιόλαδοΑλάτι, πιπέρι

ΕκτέλεσηΣε ένα μπολ μαρινάρουμε τα μανιτάρια με το σκόρδο, το μισό ελαιόλαδο, αλάτι

και πιπέρι. Σε ένα βαθύ τηγάνι ζεσταίνουμε το υπόλοιπο λάδι και μαραίνουμε τοκρεμμύδι και τα μανιτάρια. Μόλις αποκτήσουν ένα χρυσαφί χρώμα, προσθέτουμε τιςπιπεριές και το σύγκλινο. Συμπληρώνουμε ένα φλιτζάνι νερό κ μαγειρεύουμε μέχριτο φαγητό μας να πιεί το ζουμί του και να δέσουν τα υλικά. Λίγο πριν το βγάλουμεαπό τη φωτιά ρίχνουμε τη γραβιέρα και ανακατεύουμε απαλά. Σερβίρεται ζεστό μεπατάτες τηγανισμένες σε ελαιόλαδο και μπόλικη ρίγανη!

«Εκατό! Εκατό! Κατοστάρα, εκατό!» Το σύνθημα δονούσε τα κλειστά γυμναστήρια (ίσωςνα τα δονεί ακόμα) τότε που παρακολουθούσα… αγώνες μπάσκετ, την εποχή των με-γάλων σκόρερ, (Γκάλης, Ντράζεν, Ντομινίκ, Πάσπαλιε και φυσικά Μπάνε Πρέλιεβιττς).Εκατό και τα τεύχη της «Πυξίδας»!! Είμαι τύπος που εκτός απ΄ τα συνθήματα του αρέ-σουν και οι επέτειοι. Είναι μια ευκαιρία για ανακεφαλαίωση, αναστοχασμό, επαναστο-χοθέτηση και άλλα τέτοια ωραία τεχνοκρατικά. Δράττω λοιπόν την ευκαιρία να κάνωμια αναδρομή.Ήταν θυμάμαι Μάϊος του 2002 όταν μου τηλεφώνησε κάποιος Μαθιός Φραντζεσκάκηςγια να μιλήσουμε σχετικά με μια εργασία που είχαμε υλοποιήσει στο Γυμνάσιο του Πλα-τανιά με αφορμή το λογοτεχνικό έτος «Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη». Ήταν, μου είχεπει, δημοσιογράφος σε ένα νέο – είχε κυκλοφορήσει μόλις τρία τεύχη – μηνιαίο έντυπομε το όνομα «πυξίδα» και ήθελε να κάνει ένα θέμα με την εργασία. Συναντηθήκαμε λοι-πόν, μιλήσαμε για τη εργασία, μιλήσαμε και για το νέο έντυπο που ήταν προσωπικήπροσπάθεια του Μαθιού μετά την αποχώρησή του από ένα άλλο μηνιαίο έντυπο της

εποχής εκείνης, το «Μήνυμα». Η «Πυξίδα» ήταν ακόμα στο ξεκί-νημα, κι ο Μαθιός, στηριζόμενος στις εργασίες που είχα παρου-σιάσει μέχρι τότε αλλά και στη συμμετοχή μου στη συγγραφή τουβιβλίου της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών στις ΤΠΕ, μου πρό-τεινε να αναλάβω μια στήλη που να γράφω για τη σχέση εκπαί-δευσης και «Τεχνολογιών της Πληροφορίας και της

Επικοινωνίας».«Ρε Μαθιέ, στην έκθεση ποτέ δεν ήμουνα καλός…» του είπα προσπαθώντας να τοναποφύγω. Η αλήθεια είναι ότι δεν επέμεινα στις αρνήσεις μου και πολύ. Είχα ήδη δη-μόσιο λόγο για το θέμα, μέσα από Forum και mailing lists και η στήλη στην εφημερίδαήταν κάτι που εκείνη τη στιγμή θα ήθελα να δοκιμάσω. Κουτσά – στραβά τα πρώτα κεί-μενα βγήκαν στον αέρα. Τα πρώτα ειρωνικά μειδιάσματα, εμφανίσθηκαν κι αυτά, αλλάτα προσπέρασα γρήγορα. Ονόμασα τη στήλη με ένα λογοπαίγνιο που μου άρεσε : «Ημάθηση και e-Μάθηση», ο Μαθιός όμως δεν το κατάλαβε και μου έφαγε το πρώτο «Η». Η «Πυξίδα» έγραφε τεύχη και η ζωή μας χρόνια. Η ζωή μας άλλαζε*. Μέσα στα δέκααυτά χρόνια η κοινωνική, οικονομική, επαγγελματική, και επιστημονική ζωή μας διαφο-ροποιήθηκε πολλές φορές από την αρχική της κατάσταση. Τις περισσότερες φορέςπρος το καλύτερο. Όλη αυτή η πορεία και αλλαγή δεν μπορούσε να μην περάσει καιμέσα στα κείμενα που έστελνα στην «πυξίδα». Το 2007 αποφάσισα να αλλάξω θεμα-τολογία. Η ενεργοποίησή μου στο συνδικαλιστικό όργανο των εκπαιδευτικών μου επέ-βαλε μια σκέψη και μια γραφή περισσότερο πολιτική στο μηνιαίο δημόσιο βήμα που μουπαραχωρούσε η «πυξίδα». Αλλαγή θεματολογίας και αλλαγή ονόματος. «Επί της γραμ-μής, είναι η μετάφραση του όρου On Line» είπα στο Μαθιό σε μια κουβέντα μας και έτσικράτησα τον νέο τίτλο.Και η «Πυξίδα» όμως άλλαξε πολύ από την αρχική της μορφή. Εκτός από την αλλαγή στοχαρτί που έγινε στα μισά αυτής της πορείας, δημιουργήθηκε ο πρώτος της δικτυακόςτόπος. Το internet πήγε καλά, τα στατιστικά της κίνησης ήταν πολύ ενθαρρυντικά και ονέος δυναμικός δικτυακός τόπος έκανε την εμφάνιση του, παρουσιάζοντας μεγαλύτερηλειτουργικότητα και ευχρηστία. Το 2006 ήρθε το βραβείο. Το «Καλύτερο μηνιαίο περιφερειακό έντυπο» από το Υπουρ-γείο Τύπου, ήρθε να επιβεβαιώσει αυτό που όλοι εμείς που συμμετείχαμε το νιώθαμεκαι το εισπράτταμε σε κάθε νέο φύλλο που κυκλοφορούσε η «Πυξίδα».Δεν ξέρω για πόσο καιρό ακόμα θα είμαι στην ομάδα της «Πυξίδας». Κάθε κύκλος στηζωή μας έχει κι ένα τέλος, έτσι ώστε να ανοίγουν άλλοι. Βέβαια απ’ όταν ξεκίνησα μετην «πυξίδα» έχω ανοίξει πολλούς άλλους κύκλους, αλλά αυτόν της «πυξίδας» δεν τονέκλεισα… ίσως απλά να αλλάξω τον τίτλο πάλι. Το σίγουρο είναι ότι όταν θα διαβάσωτο τεύχος με αριθμό 200 (θα έγραφα 1000 αλλά δεν μας παίρνουν τα χρόνια…) είτεαπό το έντυπο που θα πάρω στο καφενείο που συχνάζω, είτε από τον υπολογιστή μουείτε από το Smartphone μου είτε από όποια άλλη συσκευή θα βγει μελλοντικά, θα πάρωπάλι τηλέφωνο, για να πιώ ένα καφέ και να αλλάξω ιδέες και κουβέντες με το Μαθιό.Μαθιέ, να ’σαι πάντα καλά.

ΥΓ*: Με αυτό το «η ζωή μας άλλαζε» ταιριάζει γάντι με ένα στίχο από ένα αγαπημένοτραγούδι του Νίκου Παπαζογλου που «έφυγε» σήμερα : «Όλα τριγύρω αλλάζουνε κιόλα τα ίδια μένουν!!»

Επί της Γραμμής

Γράφειo Bασίλης

Παπαστάμος

18ΦΥΛΛΟ 100 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2011

Δικαιοσύνη Τι είναι το σωστό;Sandel, Michael J. Εκδ. ΠΟΛΙΣ

Κάθε χρόνο, στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, οιπαραδόσεις του Michael J. Sandelσυγκεντρώνoυν πάνω από χίλιους φοιτητές,που κατακλύζουν τα ακαδημαϊκά έδρανα τουSanders Theatre. Πώς η πολιτική φιλοσοφίαέγινε ένα από τα δημοφιλέστερα μαθήματα στοιστορικό πανεπιστήμιο; Ο διάσημος καθηγητήςπέτυχε το ακατόρθωτο: να κάνει γοητευτική τηνέννοια της δικαιοσύνης. Ας φανταστούμε ένανοδηγό φορτηγού που κατευθύνεται με ταχύτηταπρος το μέρος πέντε πεζών, οι οποίοινομοτελειακά θα χάσουν τη ζωή τους. Στηδιασταύρωση έχει τη δυνατότητα να στρίψει σεέναν παράδρομο, στον οποίο όμως βρίσκεταιένας άλλος πεζός. Οι περισσότεροι,υιοθετώντας τη λογική του ωφελιμισμού, πουαντιλαμβάνεται τη δικαιοσύνη ως εξασφάλισητου μέγιστου αγαθού για την πλειοψηφία, θαεπέλεγαν τη λύση της παράκαμψης. Αςφανταστούμε τώρα ότι, στη γέφυρα πουπερνάει πάνω από τον αυτοκινητόδρομο,κάποιος στέκεται δίπλα σε έναν υπέρβαρο. Ηπτώση του τελευταίου από τη γέφυρα θαμπορούσε να σταματήσει το φορτηγό. Οιπερισσότεροι θα εξέφραζαν τις ηθικές τουςενστάσεις σε αυτό το σενάριο, που αντιβαίνειστην έννοια της δικαιοσύνης ως σεβασμού τηςελευθερίας και των θεμελιωδών ανθρωπίνωνδικαιωμάτων. Αν όμως, και στις δύοπεριπτώσεις, μία ανθρώπινη ζωή θυσιάζεται γιανα σωθούν πέντε, γιατί η δεύτερη περίπτωσηείναι "λάθος;" Ο Michael J. Sandel θέτει στουςφοιτητές του ανάλογα διλήμματα: Ποιες είναι οιυποχρεώσεις μας προς τους άλλους, στοπλαίσιο μιας ελεύθερης κοινωνίας; Είναι σωστόη κυβέρνηση να φορολογεί τους πλούσιους γιανα βοηθά τους φτωχούς; Είναι δίκαιη ηελεύθερη αγορά; Είναι λάθος μερικές φορές ναλέμε την αλήθεια; Απαιτείται ποτέ ηθικά ηθανάτωση άλλων ατόμων; Είναι δυνατό, ήεπιθυμητό, να επιβάλουμε νομοθετικά μιαηθική; Συγκρούονται τα ατομικά δικαιώματα μετο κοινό αγαθό; Με το βιβλίο του "Δικαιοσύνη",ο Michael J. Sandel προσφέρει στουςαναγνώστες το ίδιο συναρπαστικό ταξίδι πουγοητεύει τους φοιτητές του Χάρβαρντ. Το βιβλίοείναι μια διεισδυτική, γλαφυρή διερεύνηση του

νοήματος της δικαιοσύνης, και καλεί τουςαναγνώστες όλων των πολιτικών πεποιθήσεωννα εξετάσουν παλιές διαμάχες με νέους καιδιαφωτιστικούς τρόπους. Οι θετικές διακρίσεις,οι γάμοι μεταξύ ομοφυλοφίλων, η ιατρικάυποβοηθούμενη αυτοκτονία, η άμβλωση, ηστρατιωτική θητεία, ο πατριωτισμός και τοδικαίωμα στη διαφωνία, τα ηθικά όρια τωναγορών - ο Sandel δείχνει πώς ακόμη και ταπλέον διαφιλονικούμενα ζητήματα είναι δυνατόννα φωτιστούν από μια στέρεη ηθικήεπιχειρηματολογία.

H αξιοποίηση των κόμικς στην εκπαίδευση Ευαγγελία Μουλά – Χαρά Κοσεγιάν

Εκδ. ΚΡΙΤΙΚΗ

Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζονται τρόποιεπίτευξης συγκεκριμένων διδακτικών στόχωνμε όχημα τα κόμικς, τα πλέον δημοφιλήαναγνώσματα στο νεανικό κοινό. Hπολυεπίπεδη και άνευ προηγουμένου,μεταμόρφωση που λαμβάνει χώρα σε όλουςτους τομείς της κοινωνικής και πολιτισμικήςμας πραγματικότητας, εγείρει τεράστιεςπροκλήσεις στην εκπαίδευση και επιτάσσει τηναναβάθμιση των διδακτικών μεθόδων. Το «ΝέοΣχολείο Δημιουργικής Μάθησης» επαγγέλλεταιμια μαθητοκεντρική διδακτική διαδικασία, ηοποία, στο πνεύμα του πολυγραμματισμού, τηςδιαθεματικότητας και του πλουραλισμού, θαπροωθεί τον στοχαστικό διάλογο και θαυπηρετεί την κριτική σκέψη.Ανάμεσα στα ποικίλα μέσα που επιστρατεύονταιγια τον παραπάνω σκοπό, προτείνονται και τακόμικς. Η αξιοποίηση των κόμικς στηνεκπαίδευση ανανεώνει το παρωχημένοοπλοστάσιο των διδακτικών μεθόδων,εξασφαλίζει τη θετική ανταπόκριση τωνμαθητών και εντέλει γεφυρώνει το χάσμαανάμεσα στη ζωή εντός και εκτός σχολείου.Ένα πολύτιμο εργαλείο διδασκαλίας πουσυνδυάζει θεωρία και πρακτικές εφαρμογές καιεμπλουτίζεται με πλήθος εικόνων από γνωστάκόμικς. Απευθύνεται στους σπουδαστές καιδιδάσκοντες των παιδαγωγικών τμημάτων τωνπανεπιστημίων, στους επαγγελματίες τηςεκπαίδευσης, στους γονείς και σε όσουςενδιαφέρονται για ζητήματα εκπαίδευσης.

ΦΥΛΛΟ 100 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 201119

Μέλι (Bal - Honey)Σκην. Semih Kaplanoglu, με τους: Bora Altas, Erdal Besik-

cioglu, Ayse Altay, Tulin Ozen

Ο Γιουσούφ είναι μοναχοπαίδικαι ζει με τους γονείς του σε μιααπομονωμένη ορεινή περιοχή.Για το νεαρό αγόρι, το γειτονικόδάσος είναι μέρος μυστηρίου καιπεριπέτειας όπως το ζει ενώ συ-νοδεύει τον πατέρα του στη δου-λειά καθημερινώς. Ο πατέραςτου ο Γιακούπ, είναι μελισσοκό-μος και έχει τοποθετήσεις τις ει-δικώς κατασκευασμένεςκυψέλες του στην κορυφή των πιο ψηλών δέντρων του δά-σους. Ο Γιουσούφ και ο Γιακούπ έχουν μια πολύ δυνατήσχέση, μοιράζονται τα ίδια όνειρα και έχουν τα δικά τουςμυστικά. Από την άλλη μεριά, στο σχολείο ο Γιουσούφ έχειμια δυσάρεστη σχέση με τους συμμαθητές του λόγω τηςδυσλεξίας που τον κάνει να ντρέπεται την ώρα των μαθη-μάτων. Κι ενώ οι ανησυχίες του για το σχολείο εξακολου-θούν, ο πατέρας του πρέπει να ταξιδέψει σ' ένα μακρινόδάσος για μια ριψοκίνδυνη αποστολή. Με τους οικονομι-κούς πόρους της οικογένειας να λιγοστεύουν εξαιτίας τηςολοένα και πιο συχνής "εξαφάνισης" των μελισσών, ο Για-κούπ δεν έχει άλλη λύση από το να μεταφέρει τις κυψέλεςτου σε άλλη ορεινή περιοχή. Όμως οι μέρες περνούν καιαυτό ανησυχεί τόσο τον Γιουσούφ όσο και την μητέρα του.Η απόφαση του νεαρού αγοριού ν' αναζητήσει τον πατέρατου, θα τον οδηγήσει σε μονοπάτια που έως τότε δεν είχεποτέ «περπατήσει».

Τα Παιδιά Είναι Εντάξει  (The Kids Are All Right)Σκην. Λίζα Τσολοντένκο, με τους:Λίζα Τσολοντένκο, Στι-

ούαρτ Μπλάμπεργκ

Η Νικ και η Τζουλς είναι παν-τρεμένες και μένουν σε έναπολύ όμορφο σπίτι στα προ-άστια της Νότιας Καλιφόρνιαςμαζί με τα έφηβα παιδιά τους,την Τζόνι και τον Λέιζερ. Η Νικκαι η Τζουλς – ή οι Μαμάδεςόπως τις αποκαλεί η Τζόνι- γέν-νησαν και μεγάλωσαν τα παιδιάτους χτίζοντας μια ήρεμη οικο-γενειακή ζωή για τους τέσσερις τους. Ο 15 χρόνος Λέιzερόμως πιέζει την 18χρονη αδελφή του, πριν εκείνη φύγειγια το κολέγιο, να του κάνει μια μεγάλη χάρη – εν αγνοίαφυσικά των Μαμάδων - που μπορεί να τινάξει την οικογε-νειακή θαλπωρή στον αέρα: Να ψάξει να βρει τον βιολογικότους πατέρα ή με άλλα λόγια τον δότη από του οποίου τοσπέρμα έμειναν έγκυες οι Μαμάδες τους!

Somewhere Σκην.Σοφία Κόπολα, με τους :

Στήβεν Ντορφ, Ελ Φάνινγκ, ΚριςΠόντιους, Μισέλ Μόναχαν

Η τέταρτη ταινία της Σοφίας Κό-πολα μπορεί να ξενίσει όσους περίμεναν το νέο 'Χαμένοιστη Μετάφραση' ή κάτι με λιγότερο χαλαρή δραματουρία,όμως επιβεβαιώνει για μία ακόμα φορά το ταλέντο και τηδημιουργική συνέπειά της. Κεντρικός χαρακτήρας του"Somewhere" είναι ο ΤζόνιΜάρκο (Στήβεν Ντορφ), έναςδιάσημος ηθοποιός που ζει μέσαστις καταχρήσεις και κατοικείστο θρυλικό Chateau MarmontHotel στο Χόλιγουντ. Οι μέρεςτου είναι μια θολούρα από ποτά,γυναίκες, γρήγορα αυτοκίνητακαι φανατικούς θαυμαστές. Πα-γιδευμένος σε έναν τεχνητό κόσμο γεμάτο διασημότητες,ο Τζόνι έχει χάσει κάθε ίχνος του πραγματικού του εαυ-τού. Όλα όμως αλλάζουν όταν η 11χρονη κόρη του (Ελ Φά-νινγκ) εμφανίζεται απροειδοποίητα και άθελά της αρχίζεινα τον προσγειώνει...

Χώρα ΠροέλευσηςΣκην. Σύλλας Τζουμέρκας, με τους: Ερρίκος Λίτσης,

Ιωάννα Τσιριγκούλη, Θάνος Σαμαράς, Αμαλία Μουτούση

Μια γυναίκα δίνει στον αδερφότης για υιοθεσία έναν από τουςδυο γιους της, με την ελπίδα ότιεκείνος με τη γυναίκα του θαμπορούσαν να του προσφέρουνένα καλύτερο μέλλον. Μετά τηνυιοθεσία το παιδί αυτό θα δειελάχιστες φορές τη φυσική τουμητέρα, θα γνωρίσει ελάχιστατον μεγάλο του αδερφό και θααγαπήσει σαν αδερφή του την πρώτη του ξαδέρφη. 20 χρό-νια μετά, όταν το γεγονός της υιοθεσίας αποκαλύπτεταικαι το βάρος του οικογενειακού μυστικού περνάει πλέονστα νεότερα ?έλη της, τα τρία παιδιά, ο Στέργιος, ο Θάνοςκαι η Άννα πρέπει να παρακάμψουν όλα όσα έμαθαν με-γαλώνοντας, να γνωρίσουν από την αρχή τον εαυτό τουςκαι να φτιάξουν μια νέα ζωή, πιο αληθινή μεταξύ τους.

Πρoτείνει oAντώνης

Σπανoυδάκης

ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ 80ΒΑΜΒΑΚΟΠΟΥΛΟ

ΤΗΛ. 28210 88658

Σας γράφω από εκείνη τηγωνιά του ελληνικού νότουπου βρίσκεται μιαν ανάσααπό το Ακούγιου .Μια πε-ριοχή σεισμογενή και ταυτό-χρονα επισφαλή .Την περιοχήπου περήφανα επιδιώκει την κατασκευή ενός νέου πυρηνικούεργοστασίου παραγωγής ενέργειας ,που μάλιστα θα τροφοδο-τήσει και εμάς .Η συνείδηση των ανθρώπων εδώ  το θεωρεί δε-δομένο και απλώς κουνούν υποτακτικά το κεφάλι .ΤοΑντιπυρηνικό Παρατηρητήριο βέβαια έχει ενεργοποιηθείόμως  ακόμα οι αντιδράσεις είναι κάτι λιγότερο από χλιαρές .Η

εικόνα της Φουκουσίμα ,όπως καιάλλες τηλεοπτικές εικόνες βιβλικήςκαταστροφής ,αναμειγνύεται με τηνεικόνα της σαχλαμάρας ,της διαφή-μισης και της «ζωής των άλλων».Είναι εικόνα, που προς στιγμήν συγ-

κλονίζει και ύστερα… σαν να μην την είδαμε .Μοιάζει με αλ-τσχάιμερ των αληθινών προβλημάτων .Με άμυνα του εγκεφάλουμας για να μην μας τη σβουρίξει …Περίεργο όμως πως μπορείνα μας τριβελίζει το μυαλό κάτι που μπορεί να θέλουμε να αγο-ράσουμε …Είναι σαν να έχει αρχίσει να παίρνει ανάποδες τομυαλό μας !Ποιο χαϊκού θα παρηγορήσει την απώλεια ; Ποιοςανατέλων ήλιος θα αναστρέψει το Τσέρνομπιλ της συνείδησήςμας ;Είναι αυτή η νιρβάνα που μας χαρακτηρίζει .Είναι αυτή  η βε-βαιότητα πως όλα αυτά συμβαίνουν εκεί μακριά ; Κι είναι τουλά-χιστον γελοίο… Σ’αυτήν εδώ τη χώρα ,όπως ακριβώς δεχόμαστε τη λιγνιτοκατά-σταση  έτσι φαίνεται να δεχόμαστε και την πυρηνικοκατάστασηκαι ας παίρνουν φωτιά και τα μπατζάκια μας.  Στη Ρόδο ,στο νησίτου ήλιου ,δίνουν μάχη χρόνια τώρα για το κλείσιμο του εργο-στασίου της ΔΕΗ στη Θολό,που λειτουργεί με μαζούτ και ανταυ-τού ;Ετοιμάζεται κι άλλο στην Καταβιά !! με αντισταθμιστικά οφέλη!!Νέες θέσεις εργασίας και ανάπτυξη της περιοχής !!Άραγε ηεναλλακτικές πηγές ενέργειας δεν έχουν αντισταθμιστικά οφέλη; Η αειφόρος ανάπτυξη που μας τσαμπουνάνε δε συμφέρει ; Λεί-πουν οι πρωτοβουλίες ; Λείπουν οι αποφάσεις ;Δε φτάνει δηλαδή που στοιχηματίζουν τη ζωή μας ,την παίζουνε

παρτίδα στον ιππόδρομο και όποιος αντέξει ,την παίζουνε και κο-ρώνα γράμματα …Νιώθω πως η εβδομάδα των παθών δεν είναιβδομάδα μα χρόνος ατελεύτητος …Δε ληστέψαμε και όμως μαςαντιμετωπίζουν ως ληστές και η μόνη παρηγόρια μας είναι πωςθα μετανοήσουμε εν ζωή . Δεν υπήρξαμε Χριστοί ,το λόγο πουσταυρώνουνε το παρόν και το μέλλον μας δεν ξέρω . Ίσως τε-λικά να είμαστε απλώς αμαρτωλοί …και ο Θεός θα είναι πάνταμεγάλος για μας …Μας αρκεί;

Γράφειη ΘεoδoσίαΔασκαλάκη

ww

w.p

yxid

a.g

r

Τ ι δούμε κα ι τ ι θα ακούσουμε στα Χαν ιάΤ ι δούμε κα ι τ ι θα ακούσουμε στα Χαν ιά

Με την προσμονή πλέον του καλοκαιριού ζούμε μήπως τα οικονομικά της χώρας –και τα δικάμας κατ’ επέκταση…- δούν κάποια βελτίωση αφού τα στοιχεία και τα νούμερα δεν βγαίνουν καιοι προσπάθειες για αναδιαρθρώσεις και επιμηκύνσεις διχάζουν ακόμα και τους μεγαλύτερουςεγκέφαλους πάνω στα οικονομικά, στον πλανήτη !!

Πραγματικά έχουμε καταφέρει το απίθανο,να ασχολείται όλη η υφήλιος με την οικονομίατης Ελλάδας… Μέσα στον Απρίλη καταφθάνουν οι πρώτεςκρουαζιέρες και οι πρώτοι τουρίστες σταΧανιά και γενικά υπάρχει μία αίσθηση ότι γυ-ρίσαμε στη δεκαετία 1960, τότε που κοιτά-

ζανε τους ξένουςσαν νάταν εξωγήι-νοι… Τα μουσικά γεγονόταδείχνουν να μην επη-ρεάζονται τόσο από

όλη αυτή την κατάσταση και αυτό είναι παρή-γορο. Μέσα στο Μάρτιο πολλές ήταν οι μου-σικές βραδιές στα στέκια των Χανίων.Ο Γιάννης Παξιμαδάκης από το Ηράκλειο, εμ-φανίστηκε στο «Αδέσποτο» στις 1 Μάρτη, σερεμπέτικα, παραδοσιακά και δικά του τρα-γούδια, με το τρίχορδο μπουζούκι και τομπουλγαρί του.Ο Μιχάλης Λουφαρδάκης, ο ΚυριάκοςΣταυριανουδάκης και ο Γιάννης Παπατζανήςήταν στα «Χάλκινα» στις 9 Μάρτη.Ο λυράρης Γιώργος Ρεθεμνιωτάκης ο οποίοςηχογραφεί την πρώτη του δισκογραφική δου-λειά, εμφανίστηκε στην «Πρόβα» στις 12Μάρτη.Ο Βαγγέλης και ο Γιώργος Νικολουδάκηςήταν στα «Ταμπακαριά»Ο Master tempo, που θα συμμετάσχει στονφετινό διαγωνισμό Eurovison ήταν στις τουμήνα στο My Caf και ο Λαυρέντης Μαχαιρί-τσας με τον Δημήτρη Σταρόβα και τον κιθα-ρίστα Παναγιώτη Μάργαρη στις 29 στα«Μαύρα Μεσάνυχτα».Ένα νέο σχήμα εμφανίστηκε στο «Αδέ-σποτο» στις 23 Μάρτη, με τους : Αλεξία Κα-τσανεβάκη -τραγούδι, Κώστα Κουρκουνάκη-κιθάρα τραγούδι, Γιώργο Τσέρτο -μπουζούκιτραγούδι και Κώστα Αποστολάτο -μπουζούκιτραγούδι.

Ο Μίκης Θεοδωράκης παράλληλα με τηνίδρυση της κίνησης ελεύθερων πολιτών«Σπίθα», δίνει συναυλίες αρκετά συχνά καιμάλιστα με ένα αγνωστικό παλμό που θυμίζειπαλιότερες εποχές, λόγω ασφαλώς της δύ-σκολης κατάστασης της χώρας, Έτσι βρέ-θηκε στο Ηράκλειο στις 25 Μάρτη όπουέδωσε μεγάλη συναυλία στο κλειστό γήπεδοτης Αλικαρνασσού, με την Μαρία Φαραν-τούρη, τον Πέτρο Πανδή, την πιανίστα Τα-τιάνα Παπαγεωργίου και την ορχήστρα«Μίκης Θεοδωράκης». Συμμετείχαν οι χο-ρωδίες του Δήμου Ηρακλείου, του Δήμου Ιε-ράπετρας και της Περιφερειακής ΕνότηταςΗρακλείου.Την επόμενη μέρα στο ίδιο χώρο, ο Μίκης μί-λησε σε μία παγκρήτια συνάντηση της κίνη-

σης, σε ένα πολυπληθές κοινό και ανέλυσετη σημερινή πραγματικότητα.

Συναυλία με το έργο του Χρήστου Λεοντή«Καντάτα ελευθερίας» σε ποίηση Ρήγα, Σο-λωμού και Μακρυγιάννη, έδωσαν στην αί-θουσα του Πνευματικού Κέντρου Χανίων, στις30 Μάρτη με επιτυχία, το Μουσικό ΣύνολοΧανίων «Μανούσος Μπαϊλάκης» και η Χορω-δία Χανίων.

Στο σπίτι του στη Θεσσαλονίκη στις 13Μάρτη βρέθηκε νεκρός ο μεγάλος στιχουρ-γός Μανώλης Ρασούλης. Ο θάνατος του αιφ-νιδίασε το πανελλήνιο αφού δεν είχε κάποιοσοβαρό πρόβλημα υγείας και όπως αποδεί-χτηκε, τον πρόδωσε η καρδιά του. Πριν λίγοκαιρό είχε επιστρέψει από μία περιοδεία στηνΑυστραλία όπου συμμετείχε σε συναυλίες,μίλησε για το έργο του και τιμήθηκε απο τουςεκεί Έλληνες. Με καταγωγή απο τις Σίσες, Μυλοποτάμου,μεγαλωμένος στο Ηράκλειο, μέσα στοναγώνα του 114, διωγμένος απ’ τη χούντα,παρών στο Μάη του ‘68 στο Παρίσι, συμπο-ρευτής με τον Λοϊζο, τον Σαββόπουλο, τονΠαπάζογλου, τον Ξυδάκη, σπούδασε,έγραψε, δούλεψε εργάτης, συμμετείχε στα“Νέγρικα” και τους “Αχαρνής” και στη συνέ-χεια έφτιαξε μερικά απο τα ομορφότερα καιδημοφιλή τραγούδια των τελευταίων 35 χρό-νων. Αγωνίστηκε για τα δικαιώματα των δη-μιουργών και καλλιτεχνών, συνέδραμεδραστικά στην επιστροφή του Καζαντζίδη,επανέφερε στο προσκήνιο τον Άκη Πάνουξεκινώντας από τη συναυλίες στις Αρχάνεςκαι στα Χανιά και μετα στο «Επειγόντως»,πάλεψε για την ειρήνη, για το δίκιο, για μιακαλύτερη ζωή και κοινωνία, στην Ελλάδα καισε πολλά σημεία της γης.Πολυσχιδής ο φίλος Μανώλης, έδωσε πνοήστο νεότερο ελληνικό τραγούδι, με τον ιδιαί-τερο στίχο του, που αποτέλεσε φόρμα γρα-φής για δύο δεκαετίες, ακόμα και μέχρισήμερα. Φιλοσοφημένος, καταγγελτικός, ρη-

ξικέλευθος και λεπτά ειρωνικός, ο στίχος τουμπόλιασε το λαϊκό τραγούδι σε μια εποχή πουφαινόταν να πνέει τα λοίσθια. Έδωσε μερικά από τα πιο εμπνευσμένα τρα-γούδια του νεότερου ελληνικού τραγουδιού,που καθημερινά ακούγονται ξανά και ξανά σεόλα τα πάλκα, τις παρέες, τα ραδιόφωνα καιτις τηλεοράσεις !Όλα σε θυμίζουν, Ζήλεια μου, Οι μάγκες δεν

υπάρχουν πιά, Νταλίκες, Τρελή κι αδέσποτη,Φαντάρος, Οι κυβερνήσεις πέφτουνε, Αχ Ελ-λάδα σ’αγαπώ, Παίξε Χρήστο επειγόντως,Χαράτσι, Λεμόνι στην πορτοκαλιά, Ένα κι ένα,Απόψε σιωπηλοί, Αϊντε μάτια μου γλυκά, Πεςμου πως γίνεται, Νοιώσε με, Αν πεθάνει μιααγάπη, Στη ρωγμή του χρόνου και άλλαπολλά…

Με τα Χανιά ο Μανώλης είχε ιδιαίτερη σχέσηκαι είχε πολλούς καλούς φίλους. Συχνέςήταν οι εμφανίσεις του εδώ και μάλιστα πέρσιτο καλοκαίρι βρέθηκε εδώ για μια συναυλία,στο Μάλεμε. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τη συ-ναυλία στην Ανατολική Τάφρο το 1992, όπουσυμμετείχα και εγώ με ένα φιλικό σχήμα, μετο μετέπειτα σχήμα «Οκτάβα», με την κόρητου Ναταλία και την πρωτοεμφανιζόμενη τότεΜελίνα Κανά, μια συναυλία που οργάνωσε οκαλός φίλος του Μανώλη, Κώστας Δήμος. Θαείναι πάντα στη μνήμη μας !

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑTHE IMAM BAILDI : CookbookΤο Cookbook αποτελεί την συνέχεια στουςπειραματισμούς και τις ιδέες που παρουσία-σαν για πρώτη φορά ως Imam Baildi πριν αποτρία χρόνια ο Ορέστης και ο ΛύσανδροςΦαληρέας.Πιο ώριμοι και πιο συνειδητοποι-ημένοι, ετοίμασαν δεκαπέντε μουσικές «συν-ταγές» με τα συστατικά που τους αρέσουν,βαλκανικοί ρυθμοί, swing, dub, mambo, elec-tro, hip,hop, latin και βέβαια ρημίξ σε γνωστάτραγούδια απο τις 78 στροφές. Περισσότεροχορευτικό απο το πρώτο τους άλμπουμ καιμε πιό πολλές δικές τους συνθέσεις,πρό-σθεσαν διεθνείς συνεργασίες όπως οMawell Wright απο τους Ojos de Brujo (Larumba no miente),ο Ives Irie απο τους Deli-quent Habits (Busca ritmo) και ελληνικέςόπως η Δήμητρα Γαλάνη με το remix απο τα«Χάρτινα» και η Ελένη Τσαλιγοπούλου με το«<Τα παιδιά της γειτονιάς σου» και το«Αργιλέ μου γιατί σβήνεις».

Με μουσικούς χαιρετισμούς

Γράφει oΓιώργος

Βαβουλές

20ΦΥΛΛΟ 100 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2011

ΑΝ. ΓΟΓΟΝΗ 74 ΧΑΝΙΑ - ΤΗΛ. 28210 72043

H ποιότητα στην θέρμανση και στον κλιματισμό

Παρακαλούμε  να δημοσιεύσετε το πα-ρακάτω σχόλιο στο άρθρο του συνερ-γάτη σας Κυριάκου Κώτσογλου, στοφύλλο Φεβρουαρίου 2011 (σελ 4-5) μετίτλο: Πολεοδομικά θέματα: Φεεετα...

"Σχετικά με το άρθρο του συνεργάτησας Κυριάκου Κώτσογλου, στο φύλλοΦεβρουαρίου 2011 (σελ 4-5) με τίτλο:Πολεοδομικά θέματα: Φεεετα.... για τηναποκατάσταση της αλήθειας σας ανα-φέρουμε ότι στα ιδιόκτητα  κτίρια τηςΠεριφερειακής Ενότητας (πρώην Νο-μαρχίας) Χανίων δεν περιλαμβάνεται τοκτίριο της Αγυιάς.Το κτιριακό συγκρό-τημα της Αγυιάς ανήκει στην Αναπτυ-ξιακή Χανίων (μέτοχος κατά το 1/3 ηΝομαρχία) και καταβάλλεται ενοίκιο2800 ευρώ το μήνα (κτίριο γραφείωνκαι αποθήκη). Επιπλέον ενοίκιο 600ευρώ/μήνα καταβάλλεται για την απο-θήκη υλικών δακοκτονίας που βρίσκε-ται στην οδο Νικοδήμου και Αλ.Παναγούλη στην περιοχή Αγ. Ιωάννη-Κουμπέ. Περιφερειακό Συμβούλιο Χανίων τηςΠανελλήνιας Ένωσης Γεωπόνων Δη-μοσίων Υπαλλήλων (ΠΕΓΔΥ)"

Για το ΠΣ της ΠΕΓΔΥ Χανίων Άννα Δασκαλάκη, Ιωάννα Ροσμαράκη,

Παντελής Βογιατζάκης

Σημείωση ΣυντάκτηΤο συγκεκριμένο άρθρο αναφέρθηκεδιεξοδικά στις κατά την άποψη του συν-τάκτη αδικαιολόγητες παρακλήσεις τηςπολιτείας από τις αρχές και τις αξίεςτου Καλλικράτη. Για οποιαδήποτε άλληαναφορά σας παραπέμπω στο άρθροτο δε κατά πόσον η ανακατασκευή καιχρησιμοποίηση των εγκαταστάσεωντης Αγιάς εμπίπτει εντός των Καλλι-κρατικών αξιών και πριν αυτές θεσμο-θετηθούν έχει απαντηθεί από τουςωφελούμενους Χανιώτες

Κυριάκος Κώτσογλου

ΦΥΛΛΟ 100 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 201121

Μέσα από τα κείμενά μας αναζητούμε σημαντικούςδίσκους από την ελληνική δισκογραφία που σημά-δεψαν το χτες και το σήμερα του ελληνικού τρα-

γουδιού. Η αναζήτησή μας καλύπτει διαφορετικές εποχέςτου μεταπολεμικού τραγουδιού και ποικίλα είδη μουσικής.Ξεκινήσαμε με 4 κείμενα για την μελοποιημένη ποίηση γε-νικά και 3 για τις μελοποιήσεις ποιημάτων του Ν. Καββαδία.ειδικότερα. Αν σε αυτά προσθέσουμε δύο κείμενα, ένααφιερωμένο στον ραδιοφωνικό παραγωγό και ερευνητή τουλαϊκού τραγουδιού Π. Γεραμάνη και μία αναφορά – σχόλιοστον Δεκέμβρη του 2008 γραμμένο παλιότερα από τον Μ.Χατζιδάκι, έχουμε 99 – 9 = 90 παρουσιάσεις δίσκων –σταθμών για το ελληνικό τραγούδι.Όλες οι παρουσιάσεις βρίσκονται στην πλούσια και πλη-ρέστατη ηλεκτρονική σελίδα της «Πυξίδας». Θυμόμαστε τηδική μας διαδρομή στην «Πυξίδα» και παραθέτουμε παρα-κάτω κατάλογο με αυτές τις παρουσιάσεις (σε παρέν-θεση ο μήνας δημοσίευσης και ο αριθμός του τεύχους):6 δίσκοι του Μάνου Χατζιδάκι:Ματωμένος Γάμος (Ιούλιος/Αυγουστος 2002 – 5)Ο Μεγάλος Ερωτικός (Νοέμβριος 2002 – 8)Το χαμόγελο της Τζοκόντας (Μάρτιος 2004 – 23)Reflections (Ιούνιος 2005 - 36)Παράλογα (Νοέμβριος 2005 - 40)Χορός με τη σκιά μου (Απρίλιος 2007 - 56)+ «Μια μωβ σκιά…», άρθρο του Μ. Χατζιδάκι για τα επει-σόδια του Μάιου 1986 (12/ 08 - 74)

7 δίσκοι του Μίκη Θεοδωράκη:Επιτάφιος (Σεπτέμβριος 2002 – 6)Άξιον Εστί (Οκτώβριος 2002 – 7 )Romancero gitano (Δεκέμβριος 2002 – 9) Αρχιπέλαγος (Ιανουάριος 2004 – 21)Ασίκικο πουλάκι (Φεβρουάριος 2004 – 22)Μπαλάντες (Ιούλιος/Αυγουστος 2005 – 37)Το τραγούδι του νεκρού αδελφού (Σεπτέμβριος 2005 –

38)

4 δίσκοι της Ελένης Καραϊνδρου:Τρωάδες (Ιανουάριος 2007 – 53)Ωδείον Ηρώδου του ΑττικούΗ ελεγεία του ξεριζωμού (Φεβρουάριος 2007 – 54)16. Ταξίδι στα Κύθηρα (Δεκέμβριος 2007 – 63)17. Μελισσοκόμος (Ιανουάριος 2008 – 64)

4 δίσκοι του Θάνου Μικρούτσικου:18. Σταυρός του Νότου (Ιούλιος / Αύγουστος 2003 – 16)19. Γραμμές των οριζόντων (Σεπτέμβριος 2003 – 17)20. Πολιτικά τραγούδια (Φεβρουάριος 2009 – 76)21. Εμπάργκο (Μάρτιος 2009 – 77)

και επίσης:22. Τρίτη ανθολογία του Γ. Σπανού (Φεβρουάριος 2003 -11)23. Γράμματα στην αγαπημένη του Μ. Λοΐζου (Μάρτιος2003 – 12)24. Τετραλογία του Δ. Μούτση (Απρίλιος 2003 – 13)25. Τραγούδια για τους μήνες του Δ. Παπαδημητρίου(Μάιος 2003 – 14)26. Κέντρο Διερχομένων του Ν. Μαμαγκάκη (Νοέμβριος2003 – 19)27. Λαϊκά Προάστια του Η. Ανδριόπουλου (Δεκέμβριος2003 – 20)28. Χρονικό του Γ. Μαρκόπουλου (Απρίλιος 2004 – 24) 29. Σκουριασμένα χείλια του Σ. Κραουνάκη (Μάιος / Ιού-νιος 2004 – 25)30. Ζεστά ποτά, Χ – Π Κατσιμίχας (Ιούλιος / Αύγουστος2004 – 26) 31. Χαϊνηδες, πρώτος δίσκος (Σεπτέμβριος 2004 – 27)32. Ρεμπέτικο, του Σ. Ξαρχάκου (Οκτώβριος 2004 – 28)33. Caf de l’ art του Ν. Μαυρουδή (Νοέμβριος 2004 – 29)34. Δι’ ευχών, Χ. Αλεξίου (Δεκέμβριος 2004 – 30)35. Η εκδίκηση της γυφτιάς, του Ν. Ξυδάκη (Ιανουάριος2005 – 31)36. Δυνάμεις του Αιγαίου, πρώτος δίσκος (Φεβρουάριος2005 – 32)37. Γειτονία (Μάρτιος 2005 – 33)38. Λαϊκές Κυριακές, του Σ. Κουγιουμτζή (Απρίλιος 2005 –34)39. Ατέλειωτος δρόμος, Δ. Γαλάνη (Οκτώβριος 2005 – 39)40. Χαράτσι, Ν. Παπάζογλου (Δεκέμβριος 2005 – 41) 41. Μέρες αδέσποτες, Συνήθεις ύποπτοι (Ιανουάριος 2006– 42)42. Περίπου, Αρλέτα (Φεβρουάριος 2006 – 43)43. Φοβάμαι, Β. Παπακωνσταντίνου (Μάρτιος 2006 – 44)44. Παναγιές του κόσμου, Σ. Γιαννάτου (Απρίλιος 2006 –

45)45. Της αγάπης γερακάρης, Θ.Παπακωνσταντίνου (Μάιος2006 – 46)46. Στην αγορά του κόσμου, Α.Ιωαννίδης (Ιούνιος 2006 - 47)47. Άσωτος υιός, Ν. Πορτοκά-λογλου (Ιούλιος / Αύγουστος 2006 – 48)48. Του Βόσπορου το πέρα, Mode Plagal (Σεπτέμβριος2006 – 49)49. Που Δύσιν ως Ανατολήν, Α. Ιωαννίδης (Οκτώβριος 2006– 50)50. Θαλασσογραφίες, του Μ. Λοΐζου (Νοέμβριος 2006 –51)51. Κοντά στη δόξα μια στιγμή, του Ν. Ξυδάκη (Δεκέμβριος2006 – 52)52. Κορίτσι και γυναίκα, Ε. Τσαλιγοπούλου (Μάρτιος 2007– 55)53. Iasis, πρώτος δίσκος (Μάιος 2007 – 57)54. Εξ αδοκήτω, Αβατον (Ιούνιος 2007 – 58)55. Μέσα σε πόλεις και σε κύματα συγχρόνως, Μ.Βουμ-βάκη (Ιούλιος 2007 – 59)56. Άγιος Φεβρουάριος, του Δ. Μούτση (Σεπτέμβριος2007 – 60)57. Το απέναντι μπαλκόνι, Ε. Βιτάλη (Οκτώβριος 2007 –61)58. Χειμερινοί κολυμβητές, πρώτος δίσκος (Νοέμβριος2007 – 62)59. Ερωτική πρόβα του Δ. Λάγιου (Φεβρουάριος 2008 –65)60. Μαρίζα Κωχ, Μ. Κωχ (Μάρτιος 2008 – 66)61. Τραγούδια διαμαρτυρίας από όλο τον κόσμο, Μ.Φα-ραντούρη (04/2008 – 67)62. Παρών, Α. Πάνου (Μάιος 2008 – 68)63. Υπάρχω, Σ. Καζαντζίδης (Ιούνιος 2008 – 69)64. Το χάραμα, Β. Τσιτσάνης (Ιούλιος / Αύγουστος 2008 –70)65. Το φίλημα του χρόνου, Βούλα Σαββίδη (Σεπτέμβριος2008 – 71)66. Νυχτερινή εκπομπή, Α. Μάνου (Οκτώβριος 2008 – 72)67. Ασταθής ισορροπία, Δ. Παναγόπουλος (Νοέμβριος2008 – 73)68. Μικροαστικά, Λ. Κηλαηδόνης (Ιανουάριος 2009 – 75) 69. Μικραίνει ο κόσμος, του Σ. Κουγιουμτζή (Απρίλιος 2009– 78)70. European Taxim, του Μ. Στρόφαλη (Μάιος 2009 – 79)71. Τρύπες, πρώτος δίσκος (Ιούνιος 2009 – 80)72. Ξύλινα Σπαθιά, πρώτος δίσκος (Ιούλιος / Αύγουστος2009 – 81)73. Φατμέ, πρώτος δίσκος (Σεπτέμβριος 2009 – 82)74. Μουσικές Ταξιαρχίες, Τ. Πανούσης (Οκτώβριος 2009– 83)75. Σαμποτάζ, Λ. Πλάτωνος (Νοέμβριος 2009 – 84)76. Αχ έρωτα, του Χ. Λεοντή (Δεκέμβριος 2009 – 85)77. Καπνισμένο τσουκάλι, του Χ. Λεοντή (Ιανουάριος 2010– 86)78. Ψίθυροι, Χ. Αλεξίου (Φεβρουάριος 2010 – 87) 79. Εξ αδιαιρέτου, Μ. Μητσιάς (Μάρτιος 2010 – 88)80. Σάλπισμα, Ν. Ξυλούρης (Απρίλιος 2010 – 89)81. Έρημη πόλη, του Γ. Σταυριανού (Μάιος 2010 – 90)82. Εκατό κιθάρες, του Β. Μπουντούνη (Ιούνιος 2010 – 91)83. Οι πρωτομάστορες της κρητικής μουσικής (Ιούλιος /Αύγουστος 2010 – 92)84. Στη λάμψη του φεγγαριού, Ε. Πασπαλά (Σεπτέμβριος2010 – 93)85. Rom, του Ν. Κυπουργού (Οκτώβριος 2010 – 94)

και οι παιδικοί δίσκοι:86. Τα μυστικά του κήπου, του Ν. Κυπουργού (Νοέμβριος2010 – 95)87. Εδώ Λιλιπούπολη – ιστορίες, από την εκπομπή του 3ου(Δεκέμβριος 2010 –96)88. Εδώ Λιλιπούπολη – τα τραγούδια (Ιανουάριος 2011 –97)89. Μίλα μου για μήλα, Σ. Παπασταύρου (Φεβρουάριος 201– 98)90. Ο γαργαληστής, Δ. Μπασλάμ (Μάρτιος 2011 – 99)

Οι επιλογές μας προσπαθήσαμε να είναι χαρακτηριστικέςήχων και εποχών. Ασφαλώς έχουμε πολλούς και καλούςδίσκους ακόμα να θυμηθούμε. Στείλτε μας ιδέες στην ηλε-κτρονική διεύθυνση της «Πυξίδας».Χρόνια πολλά στην «Πυξίδα της Πόλης» και σε όλους τουςσυντελεστές και συνεργάτες της. Καλή και δημιουργική συ-νέχεια! Άντε ..και στα επόμενα 100 !

Γράφειo Γιώργoς

Tσίμας

ΣTHN APXH TOY TPAΓOYΔIOY

100 τεύχη «Πυξίδα της πόλης»10 χρόνια Πυξίδα, 100 τεύχη, 100 – 1 = 99 σημειώματα δικά μας

στην «Αρχή του τραγουδιού».από τον Απρίλιο του 2002 έως τον Απρίλιο του 2011

Παλιές αγάπες και τραγούδια μεθυσμένα|LYRA, 2010

Πρόκειται για την  ζωντανήηχογράφηση μιας μοναδι-κής παράστασης που πα-ρουσίασε η ΤάνιαΤσανακλίδου τον χειμώνα2007-2008 στην μουσικήσκηνή «Μετρό». Ένα ταξίδιστον χρόνο μέσα από τρα-γούδια του Τσιτσάνη, τουΣπανού, του Πλέσσα καιτου Κραουνάκη με προορι-σμό το παρόν και τη λύτρωση του.Με τον Μανώλη Καραντίνη στο μπου-ζούκι, τον Γιάννη Παπαζαχαριάκηστην κιθάρα και τον Παναγιώτη Τσεβάστο ακορντεόν, η Τάνια Τσανακλίδουαπό το πρώτο κιόλας τραγούδι σε με-ταφέρει σε μια καρέκλα μπροστάστην σκηνή της. Με την γνωστή τηςεφηβική διάθεση, άλλοτε μελαγχολική και άλ-λοτε έξω καρδιά αποτυπώνει αυθεντικά το συ-ναίσθημα σε κάθε τραγούδι. Δεν τραγουδάειπολύ το δικό της ρεπερτόριο αφήνοντας χώρογια λαϊκά τραγούδια μέσα σε ένα κλίμα χαβαλέμεταξύ κοινού και ορχήστρας.Στον δίσκο αυτό κλείνονται μοναδικές εκτελέ-σεις που τον κάνουν συλλεκτικό. Η ερμηνεία τηςστο «Surabaya Johnny» από το θεατρικό έργοHappy End και στον «Ηθοποιό» του Χατζιδάκιείναι συγκλονιστικές.  Φυσικά δεν θα μπορούσενα λείπει το «Αυτή η νύχτα μένει» με τον ήχοτου ακορντεόν και τις φωνές του κόσμου να χα-ρίζουν μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές τηςπαράστασης. Εκτελέσεις που χαρακτηρίζουν τονδίσκο είναι ακόμη το «Νανούρισμα», «Αποκοι-μήθηκα», «Αχάριστη» και «Χάθηκε το φεγγάρι».

Ανάμεσα στα τραγούδια ακούγονται γέλια,φωνές, σιωπές και χειροκροτήματα που δίνουνκάτι από την μαγεία εκείνης της στιγμής. Δίσκοςμε φόντο μια εποχή που νοσταλγούμε και συ-ναντάμε ξανά στο αίσθημα  της Τάνιας.

Κείμενο: Εύη Αργυρίου / συνεργασία :http://www.e-orfeas.gr

KollektivA / LYRA, 2010

Αποτελούν ουσιαστικά την μετεξέλιξη του Φτη-νού Ευέλικτου Μουσικού Δυναμικού(ΦΕΜΔ) και μας συστήνονται με έναδίσκο άκρως ανατρεπτικό αλλα και κε-φάτο. Ταυτόχρονα είναι εμφανείς οιμουσικοί πειραματισμοί τους, άλλοτεπροκαλώντας πολύ όμορφη ακουστικήεντύπωση και άλλοτε όχι. Οι KollektivAμε το ομώνυμο album τους σίγουραμας κάνουν να αναθεωρήσουμε την

αντίληψή μας για το Ελλη-νικό Ροκ.

Τα περισσότερα τραγούδιαβασίζονται σε ενδιαφέρου-σες μελωδικές εμπνεύσειςενώ δένονται αρμονικά μεέναν πρωτότυπο τρόπο. Ξε-χώρισα προσωπικά τη“ροκιά” με τίτλο “Τώρα πια”,

το “Νανούρισμα” με τη φωνή της Πέννυς Ρα-μαντάνη απο τους Όναρ, το “Ανάμνηση” για τηνιδιαίτερη εισαγωγή του, καθώς επίσης και το“Πρόσφυγας” που συμμετέχει ο Αλκιβιάδης Κω-σταντόπουλος. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνειστην επανεκτέλεση του “Which side are you on”που συμμετέχει ο μεγάλος Μάνος Ξυδούς. Αξίζει να αναφερθεί οτι ο Μάνος είχει την ιδέατης μετονομασίας σε KollektivΑ ενώ με την πα-ρότρυνσή του και την δική του επιμέλεια το υλικόηχογραφήθηκε και δισκογραφήθηκε. H γενική εντύπωση του cd αυτού, το οποίο καιακούω εδώ και αρκετές ημέρες σε όλες τις φά-σεις της καθημερινότητας, είναι ιδιαίτερα ευχά-ριστη. Μου αρέσει το ενορχηστρωτικόαποτέλεσμα και μερικές απο τις ερμηνείες ενώκαι ο στίχος σίγουρα δεν εξαντλείται σε κοινό-τυπη θεματολογία. Αν το ζητούμενο για τηνKollektivA ήταν ένα hit που θα τους κάνει γνω-στούς, τότε ο δίσκος αυτός δεν εξυπηρέτησε τοσκοπό του. Πιστεύω όμως πολύ περισσότεροστις ολοκληρωμένες δουλειές, με το σύνολοτων τραγουδιών σε πολυ καλό επίπεδο παρά σεalbums του ενός χιτ και 10 τραγουδιών που συμ-πληρώνουν απλά. Έτσι λοιπόν, συστήνω ανεπι-φύλακτα το KollektivA σε αυτούς που θέλουν τονελληνικό στίχο πάνω σε ηλεκτρικά, δυναμικά καιταυτόχρονα, άκρως μουσικά μονοπάτια. 

Κείμενο: Βασίλης Χαρδαλιάς / συνεργασία :http://www.e-orfeas.gr

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

22ΦΥΛΛΟ 100 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2011

Θέλει βόμβες η ελευθερία

(της αγοράς).

αυτά περί αρετής και

τόλμης ξεχάστε τα.

Η (μη;) αναμενόμενη φριχτή στριγκλιά τουπολέμου ακούστηκε ξανά στη γειτονιά μας. Οκαλός (και βραβευμένος με Νόμπελ ειρήνης να

μην ξεχνάμε) Ομπάμιαςβγήκε με τα ευρωπαϊκάτσιράκια του να φέρειδικαιοσύνη και ελευθε-ρία στη Λιβύη με το μόνοτρόπο που ξέρει: τις

(οπωσδήποτε έξυπνες)βόμβες.Αν και κουρασμένα τα ντόπια παπαγαλά-

κια από την υπερπροσπάθεια να μας πείσουνγια την ορθότητα των μέτρων του ΔΝΤ, στάθη-καν στο ύψος των περιστάσεων.

Μας ξανασέρβιραν μια περιποιημένη από«παράπλευρες απώλειες» (= νεκρά γυναικό-παιδα) και ορεκτικά με δημοκρατίες, τον απάν-θρωπο Καντάφι, τη βαθιά πίστη που θα πρέπεινα έχομε στην ελευθερία (της αγοράς), τηναδήριτη ανάγκη για διαμελισμό της Λιβύης σεTexacostan και Shellολάνδη και μύρια άλλαόσα.

Φούσκωναν σαν διάνοι για τη συμμετοχήτων ακριβοπληρωμένων ελληνικών πολεμικώνμηχανών στο μακελειό. Η Σούδα σε νέα μεγα-λεία. Τόνισαν δε τα καλά λόγια που είπαν γιαμας, τους εξυπηρετικούς Χατζαηβάτες, τααφεντικά μας.

Η Λιβύη, παρ’ όλο που απέχει από τηνΚρήτη όσο και ο Πειραιάς, παρ’ όλο που απότην αρχαιότητα και μέχρι και 100 χρόνια πρινείχε πολιτικά, πολιτισμικά και οικονομικά πάρεδώσε με τη χώρα μας, παρ’ όλο που έχει σή-μερα ακόμη κρητόφωνα χωριά, παραμένει γιατην Ελλάδα «κάποια χώρα, κάπου αλλού».

Μια και έχομε ξαναδεί το έργο ας πούμε

και τη συνέχεια. Εκτός από τον πιθανό διαμε-λισμό που προανέφερα, θα ακολουθήσει προ-σφυγιά (= οικονομικοί μετανάστες ήλαθρομετανάστες στη νεογλώσσα) φτώχια καιμε δημοκρατικές διαδικασίες, κυβέρνηση αν-δρείκελων. Η δυστυχία φτωχών χωρών μεπλούσιους πόρους είναι βέβαιη. Για τους άπι-στους, αναζητήστε στο δίκτυο το «the age ofstupid».

Στη Δύση θα αρχίσομε αναλύσεις και θααναπτύξομε θεωρίες για το πως επιτέλους θααναπτυχθεί η χώρα και θα σβηστούν οι πληγέςτου πολέμου.

Ωραία.

Απρίλης

...και δεν μας αφήνουνε να τον χαρούμε.Προσπαθεί πλημμυρίζοντας χρώματα και αρώ-ματα να μας ανακουφίσει. Να μας δείξει ότι τομαύρο που μας στάζουν στη ψυχή δεν είναιούτε το σωστό, ούτε ο μόνος δρόμος. Να ανοί-ξομε μάτια, μύτη, και αυτιά καλέ μου αναγνώ-στη. Να γεμίσομε Απρίλη να μας κρατήσει σταζόρια που ζούμε.

«...από περιέργεια υπάρχω»

ή Ο Άγιος Ρασούλης

Και για το φτωχό εργατάκι από τη Λιβύημας είχε πει, αλλά και με χρώματα κι αρώματαμας πότιζε τη ψυχή σαν τον Απρίλη: «Με φουρ-τουνιάζει ο Έρωτας...»

Που ξανακούστηκε στιχάκια να έχουνενέργεια ηφαιστείου που σκάει; Πού έβρισκετη δύναμη να μας τινάζει σε αστρικές εκρήξειςανείδωτες;

Ντρέπομαι να βάζω λόγια το ένα δίπλα στοάλλο για τον Ρασούλη όταν αυτός έχει πει

...

Είναι κάτι μπλοφαδόροιπου παινεύουν τη δουλειάμπράβοι και κοντυλοφόροικαθενού μαχαραγιά

Μη μ' αποκαλείς τεμπέληκαι μου σπας το ηθικόη καρδιά λεφτά δε θέλει για να πει το σ' αγαπώ

...Μη φωνάζεις πως χαζεύωσα με βλέπεις να γυρνώτην αγάπη μου μαζεύωμες απ' το σκουπιδαριό

Πως να ανταποδώσει κανείς με λόγια σ’αυτόν που βάζει το Βούδα τον Κούδα τον Ιησούκαι τον Ιούδα σε παρεάκι στον καφενέ του νουμας.

Παρά την καταπληκτική της δύναμη αφο-μοίωσης και ισοπέδωσης, η εξουσία δεν είχεκαταφέρει να κλείσει τον άγιο του ελληνικούπολιτισμού, Ρασούλη, σε αποστειρωμένη σα-πουνόφουσκα. Η ευλογία και η κατάρα του δη-μιουργικού μοναχικού μονοπατιού πουπερπατούσε, τον προστάτεψε. Από κει άντ-λησε τη σπάνια δύναμη όχι μόνο να κοιτά τοΧάρο κατάματα αλλά και να του βγάζει και τηγλώσσα.

Τη ζωή σαν αχθοφόροςόπου βρω την κουβαλάω,στο αγώι τραγουδάωκι ο σκοπός θανατηφόρος.

Μεροκάματο δε θέλωούτε και για χαρτζιλίκιαπό περιέργεια υπάρχωκαι από καραγκιοζλίκι.

Δίχως τέλος κι ως το τέλοςθέλω να την σεργιανάωκι αν στον Άδη πει να πάω,σύμφωνος κι ετοιμασμένος.

Μανόλη, σ’ ευχαριστώ που μου έδωσες τοδικαίωμα να σε δείχνω στην Πλάση καμαρώ-νοντας που είμαι άνθρωπος.

Γράφειo Πέτρoς

Λυμπεράκης

Η Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης και

η Πυξίδα Της Πόλης παρουσιάζουν :

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

ΤΗΣ ΚΙΣΑΜΟΥ

Στέλιος Γιακουμάκης

«…Στο φιλότιμο του Κισαμίτη, που τρέχει πάντα

κοντά στον ξένο, στον αδελφό, στη χαρά και στη

λύπη. Η μουσική παράδοση της επαρχίας μας είναι

τρανή και περήφανη. Οι Κισαμίτες λάτρεψαν και λα-

τρεύουν τους παλιούς μουσικούς της επαρχίας, τους Πρωτομάστορες όπως τους ονόμα-

σαν, μορφές γλυκές και άγιες, λεβέντες που παρελαύνουν στον κατάλογο που μας άφησε

ο Ναύτης. Κραταιά δοξάρια βιολιστών ήχησαν στην Κίσαμο πρώτα, από τον Κιόρο ως

τον Κουνέλη το Μαύρο και το Ναύτη, και γλυκύτατα λαγούτα από τους Κουτσουρέληδες,

το Μανώλη τον Καρτσώνη και άλλους. Όλοι αυτοί, με την τέχνη και το μεράκι τους, κρά-

τησαν δροσερή τη ζωή μας, γύρεψαν να γιατρέψουν τις πληγές του κόσμου, μας χάρισαν

σκάλες για να αποδράσομε από τη βαρβαρότητα της προσωρινότητάς μας. Αλήθεια, τι

διάβολο θέλει να πει αυτή η τελευταία φράση; Τι απομένει τώρα; Απομένει να σεβα-

στούμε την παράδοσή μας, απομένει να δουλέψομε για να φωτιστούν και άλλα στοιχεία,

σκοτεινά ή άγνωστα. Η ζωή συνεχίζεται…»

Κεντρική διάθεση βιβλιοπωλείο “Το Βιβλίο”,

Πλ. Κολοκοτρώνη 29, τηλ. 28210 28507

Πληροφορίες : Πυξίδα της Πόλης

“p_public – Τα Χανιά Αλλιώς”

Μετά από την περσινή επιτυχία της διοργάνωσηςτου Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Χανίων “p_public– Τα Χανιά Αλλιώς”, η διερεύνηση και προβλη-

ματική στην έννοια του δημόσιου χώρου συνεχίζεται γιαδεύτερη χρονιά. Στις 3-6 Ιουνίου 2011, νέοι αρχιτέκτο-νες, καλλιτέχνες, δημιουργικές και εθελοντικές ομάδεςαπό όλη την χώρα και την Ευρώπη, παρουσιάζουν ερ-γασίες, μελέτες, δράσεις και προτάσεις, για τη βελ-τίωση και την ωφέλιμη αξιοποίηση του δημόσιου χώρου,σε ένα συνέδριο που θα πραγματοποιηθεί στο ΚέντροΑρχιτεκτονικής Μεσογείου, στην πόλη των Χανίων. Παράλληλες εκδηλώσεις στο δημόσιο χώρο (μουσική,θέατρο, eco-Info points, παιχνίδια, installations, ποδηλα-τοπορείες, υπαίθριο πικ-νικ κ.α.), σε πολλά σημεία τηςπόλης και όλες στο πλαίσιο μιας εθελοντικής συνεργα-σίας, θα συμπληρώσουν τις αρχιτεκτονικές προτάσειςκαι θα μετασχηματίσουν τη συζήτηση σε βιωματική εμ-πειρία.Το p_public, με άξονα την επικοινωνία, την εξωστρέ-φεια, τη δημιουργία και στοχεύοντας στην αποκατά-σταση της σχέσης του δημόσιου χώρου με τον κάτοικο,φέτος επιχειρεί και ένα αστικό πείραμα. Μετατρέπει ένααστικό κενό, ένα χώρο αδόμητο και παραμελημένο, σεέναν κήπο της γειτονιάς. Με την καθοδήγηση της ομά-δας αρχιτεκτόνων του p_public, τη στήριξη του ΔήμουΧανίων και τη συμμετοχή της πρωτοβουλίας κατοίκωνΑμπεριάς, οι κάτοικοι επεμβαίνουν για πρώτη φορά στηνμορφή της γειτονιάς τους, δημιουργώντας ένα διαφο-ρετικό δημόσιο χώρο.Στα πλαίσια της γενικότερης αναδιάρθρωσης της ζωήςκαι της οικονομίας στην Ελλάδα, θεωρούμε σημαντικήτη βελτίωση της όψης και λειτουργίας των πολεών μας,έτσι ώστε, όχι μόνο να προσφέρουν ένα ευχάριστο πε-ριβάλλον για τους κατοίκους, αλλά και μία αξιομνημό-νευτη εικόνα για τους επισκέπτες.Μετά την περσινή επιτυχία, γίνεται προσπάθεια να κα-θιερωθεί το p_public ως ετήσια δραστηριότητα τηςπόλης των Χανίων και να αναδειχθεί το Κέντρο Αρχιτε-κτονικής Μεσογείου σε πλατφόρμα επικοινωνίας και αν-ταλλαγής ιδεών σε εθνικό, αλλά και ευρωπαϊκό επίπεδο. Η διοργάνωση, είναι μία εθελοντική δράση νέων και μιαενέργεια για την προβολή του έργου νέων επαγγελμα-τιών και δημιουργών σχετικά με τον δημόσιο χώρο.Η συμμετοχή είναι δωρεάν.

Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε το : www.p-public.gr

Ή επικοινωνήστε με το : info@p-public.gr

• Ανησυχία επικρατεί στα περισσότερα από ταΜΜΕ και της Κρήτης για το τι ξημερώνει ηεπόμενη μέρα… Απολύσεις στα ηλεκτρο-νικά και έντυπα μέσα, κλείσιμο εφημερίδωνκαι γενικά μια ανασφάλεια διάχυτη και δε-δομένη…

• Αλήθεια είναι ότι πολλοί περιμένουν τον νέονόμο για τον τύπο μήπως και ανοίγει κά-ποιες χαραμάδες ελπίδας.

• Γνώμη μας; Μάλλον θα είναι νόμος που θαστραγγαλίζει οποιαδήποτε μικρομεσαίαπροσπάθεια.

• Κινητικότητα υπάρχει στα blog των Χανίων.Με ιδιαίτερη δηκτικότητα και γράφονταςδιάφορα «έξω από τα δόντια» αναγκάστηκενα κλείσει το xania24hours.blogspot.comστη θέση του όμως άνοιξε το http://xania-

polites.blogspot.com/

• Με πολύ καλά ανακλαστικά και δίνοντας ει-δήσεις την ώρα που γίνονται προχωρά τοhttp://www.flashnews.gr/

• «Κάνε την εκπομπή σου»Με αυτό το σλόγκαν καλεί η ελληνική ραδιο-

φωνία φορείς, συλλόγους, πολίτες και τουςπαραδίδει το μικρόφωνο για την δική τουςεκπομπή. Για την τέχνη, την μουσική, τηνεπιστήμη, τη λαογραφία, τον πολιτισμό. Πλη-ροφορίες στο 2821020560.

• Είναι αλήθεια ότι το δημόσιο ραδιόφωνοστην περιφέρεια και λόγο και ρόλο μπορείνα έχει. Δεν είμαστε σίγουροι ότι το θέλει ηελληνική πολιτεία

• Εκλογές είχαμε πρόσφατα στην Ένωση Δη-μοσιογράφων Ιδιοκτητών Περιοδικού Τύπου

με τον κ. Βάιο Σελλούντο να παραμένει πρό-εδρος της ένωσης.

• Τιμητική εκδήλωση για την Χανιώτισσα δη-μοσιογράφο Κατερίνα Πολύβου διοργάνωσεστις 16 Απριλίου στο εργατικό κέντρο Χα-νίων ο Χαράλαμπος Ξεκουκουλωτάκης.

• 100 δεν είναι πολλά. Δεν είναι όμως καιλίγα. Είναι 10 χρόνια δημιουργικής και τίμιαςπαρέμβασης.

Καλή-νύχτα και καλή τύχη!!!

Υ.γ. Η στήλη αποτελεί προϊόν συλλογικότητας. Ως εκ τούτου περιμένουμε τη συμβολήσας.  Ενημερώστε μας, για να ενημερώ-σουμε !

«ΠΥΞΙΔΑ της Πόλης»ΤΗ  53   ΤΚ  73131  ΧΑΝΙΑ  ΚΡΗΤΗΣ

ΤΗΛ : / 6974739122ΦΑΞ : 2821036364

e-mail:  info@pyxida.gr

Υπό αναστολή ή ακόμα και σε ανάκληση εν-δέχεται να τεθεί σειρά αποφάσεων του ΕΣΡοι οποίες ελήφθησαν τα προηγούμενα χρό-νια και ειδικότερα στο διάστημα κατά τοοποίο είχε παραταθεί ατύπως η θητεία τωνμελών του ΕΣΡ, τα οποία αντικαταστάθηκανμόλις πριν από λίγο καιρό. Απόφαση τουΣτΕ της περασμένης εβδομάδας, ακύρωσεκυρωτική πράξη της ανεξάρτητης αρχής, μετο αιτιολογικό ότι το Συμβούλιο δεν είχε νό-μιμη σύσταση. Η «Ν» επικοινώνησε με τονπρόεδρο του ΕΣΡ, Ιωάννη Λασκαρίδη, ζη-τώντας διευκρινίσεις για το θέμα. Όπωςδήλωσε ο κ Λασκαρίδης, «η απόφαση αυτήτου ΣτΕ ανοίγει το δρόμο για ακύρωση και

άλλων αποφάσεων, εφόσον υπάρξει βέβαιακαι η σχετική προσφυγή.

Ξανά υπό κρίση Παρά ταύτα με την απόφαση του ΣτΕ, δενσταματά το ζήτημα της όποιας εκτροπήςέχει υπάρξει από την πλευρά των ραδιοτη-λεοπτικών επιχειρήσεων, αφού το θέμααναπέμπεται εκ νέου στο Συμβούλιο γιακρίση, αυτή τη φορά με τη νόμιμη σύστασήτου. Σήμερα τα μέλη των οποίων η θητείαείχε λήξει έχουν αντικατασταθεί, με μόνηεκκρεμότητα το θέμα του μέλους ΚώσταΤσουράκη. Μέχρι να τακτοποιηθεί το θέμααπό τη πολιτεία, αποφασίστηκε ο κ. Τσουρά-

κης να μην συμμετέχει στις ψηφοφορίες, προ-κειμένου να μην υπάρχει ζήτημα, με τη νόμιμησύσταση». Υπενθυμίζεται ότι πρόθεση τηςπολιτείας ήταν να ανανεώσει τη θητεία του κ.Τσουράκη και για το λόγο αυτό άλλωστε δενέγινε και κάποια αλλαγή κατά την πρόσφατητοποθέτηση της αντιπροέδρου, Λίνας Αλε-ξίου, και του μέλους, Γιώργου Στεφανάκη.Αξίζει να αναφερθεί ότι το ΕΣΡ συνεδρίαζε μετην παλαιά του σύνθεση -εν αναμονή τοπο-θέτησης αντικαταστατών- για περισσότεροαπό ένα χρόνο, πράγμα που καθιστά εκατον-τάδες αποφάσεις του νομικά αδύναμες, σεπροσφυγή στο ΣτΕ.

Πηγή : Ναυτεμπορική 18042011Επιμέλεια : Μ. Ανευλαβής

ΦΥΛΛΟ 100 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 201123

87,6 ΡΑΔΙΟ ΑΜΟΡΕ88 LOVE RADIO 88,388,8 ΓΑΥΔΟΣ FM 88,9 ΚΡΗΤΕΣ89,6 SUPER FM 282105201090,1 ERA SPOR90,5 SPOR FM 282105680091 VENUS 282107470491,5 ΔΙΚΤΥΟ ΣΤΑ FM 282104397991,8 SKAI NEWS 282105300092,1 ΕYΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ92,5 ΡΑΔΙO ΡΙΖΙΤΕΣ 282202254592,9 ΕΡΑ1 2106009604 /693,2 ΛΑΜΨΗ FM93,5 ΡΑΔΙO ΕΝΤΑΣΗ93,8 ΚΡΗΤΙΚOΡΑΜΑ 282104002594,4 ORIGINAL 282109911194,9 ΕΡΑ2 210606682295 ΝOΤOΣ FM 282104002595,295,5 ΡΑΔΙO ΜΑΡΤYΡΙΑ 282104024096,2 ΧΑΝΙΑ 96,2 RADIO ΒΕST 282107069097 ΑΝΤΕΝΝΑ ΔYΤ.ΚΡΗΤΗΣ 282105550597,4 ΡΥΘΜΟΣ 282102846697,7 STAR FM 282105070198,2 MAGIC FM 282105399498,5 SEVENTH SKY 282102013098,8 ΓΝΩΜΗ 98,9 ΧΑΝΙΑ FM 28210 3410699 LOVE RADIO99,2 ΡΑΔΙO ΚΡΗΤΗ 281026196299,6 RADIO 996 www.996radio.com100,2 MAX FM-Sky 2821055008/9101 MRB 2821020400101,5 ΚΡΗΤΗ FM 2821032734102,4 ΡΑΔΙO ΗΡΑΚΛΕΙO 102,7 STUDIO ΑΛΦΑ 2821080243103 PLUS 103 2821053989103,5 EΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔOΣ 2107226868104 ΕΡΑ ΧΑΝΙΩΝ 2821020560/20570104,5 SUGAR FM105 ΕΡΩΤΙΚΟΣ 2821036700105,4 PETPO FM 2821033460106 ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ106,5 MUSIC BOX 2821081210 & 40690107 RADIO MELODY 2821093271107,3 ΩΔΥΣΣΕΑΣ FM107,4 7ο ΕΝΙΑΙO ΛYΚΕΙO 107,9

ΕΛΛΗΝΙΣ, τηλ. 2821051850

ΑΤΤΙΚΟΝ, τηλ. 2821040208

ΚΗΠΟΣ, τηλ. 2821056450

PALACE, τηλ. 2821057757

Στα

σιν

εμ

ά

τη

ς π

όλη

ς

Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης

Στον «αέρα» εκατοντάδες αποφάσεις του ΕΣΡ

Η καλύτερη εκδίκηση

Αν ξύσω το χαρτί, αν είμαι πολύ – πολύ προσε-κτικός, αν ξύσω το χαρτί και είμαι πολύ προ-σεκτικός, ίσως τότε να εμφανιστεί κάτω απότην άσπρη επιφάνεια το μήνυμα, θα αναδυ-

θούν μέσα από την ασπρίλα τα μικρά στρογγυλά γράμ-ματά της σαν μικροσκοπικές μύγες μέσα από το γάλα,σαν ανάγλυφες κουκίδες μιας γραφής που προορίζεταιγια τυφλούς,και τότε επιτέλους θα μάθω γιατί έφυγεκαι που πήγε και το κυριότερο αν θα την ξαναδώ ποτέ.Ο γιατρός που με προσέχει, όλους μας προσέχειεδώ,αν και καμια φορά με θυμώνει, μου είπε όμως ναγράφω σε αυτό το τετράδιο και ότι αυτό θα με βοη-θήσει να ξεπεράσω το θυμό μου αλλά αυτό δεν συμ-βαίνει πάντα. Τι έλεγα όμως; Σας μιλούσα για τονγιατρό που μου δίνει τα φάρμακα, λέει ότι μου κάνουνκαλό, ότι με ηρεμούν, εγω όμως δεν ξέρω , γιατίνιώθω καμια φορά ότι ανοιγοκλείνω τα μάτια κι έχουνπεράσει κιόλας πέντε μέρες ή καμιά φορά και μιαολόκληρη βδομάδα, ξυπνάω και ξαφνικά είμαι αλλού,όμως στην πραγματικότητα δεν κοιμήθηκα, όχι ακρι-

βώς, απλώς δεν μπορώ να το εξηγήσω, τίποτα δενμπορώ να εξηγήσω , και κυρίως γιατί έφυγες αφου σ’αγαπούσα τόσο και δεν ξέρω καν αν θα σε ξαναδώποτέ. Και που άφησες όλα τα πράγματά σου πίσωαυτό σημαίνει ότι θα ξαναγυρίσεις ή ότι δεν θέλειςτίποτα να σε συνδέει μαζί μου; Αυτό το πράγμα δενμπορώ να το χωνέψω, το σκέφτομαι όλη μέρα, συνέ-χεια, κάθε δευτερόλεπτο, στην πιο ελάχιστη υποδι-αίρεση του χρόνου βρίσκεσαι εσύ καθώς κλείνεις τηνπόρτα ξανά και ξανά, χτυπώ το κεφάλι μου στον τοίχογια να διώξω αυτή την εικόνα αλλά και οι τοίχοι σεαυτό εδω το μέρος είναι μαλακοί και νιώθω να βου-λιάζω μέσα τους, σαν να γίνομαι κομμάτι από το υλικότους, μακάρι να γινόμουνα κομμάτι από το υλικό τους.Όμως τότε  μπαίνουνε οι νοσοκόμοι.

Ο γιατρός επιμένει να διαβάζει αυτά που γράφω.Αυτό , ντρέπομαι που το λέω, αλλά με κολακεύεικάπως, όμως γιατρέ θα πρέπει κάποτε να μου απαν-τήσεις σε αυτά που σε ρωτάω , εσύ μόνο ακούς καικρατάς σημειώσεις, τι στο διάολο ειναι η ζωή μου καιτης κρατάς σημειώσεις. Τέλος πάντων θέλω να σουζητήσω συγγνώμη για χθες, δεν ήθελα να σε πονέσω,ή μάλλον, για να είμαι ειλικρινής, ήθελα να σε πο-

νέσω και μάλιστα ακόμα πιο πολύ, στην πραγματικό-τητα ήθελα να σε κόψω μικρά – μικρά κομματάκιααλλά τώρα το μετανιώνω και σκέφτομαι ότι είναι πολυάσχημο αυτό που έκανα, και δεν το λέω επειδή φο-βάμαι μη με κλειδώσεις πάλι μόνο μου, έτσι γιατρέ;Αυτή τη φορά το εννοώ, υπάρχουν φορές που δενείμαι ο εαυτός μου, δεν ξέρω τι μου γίνεται, δεν ξέρωπότε είμαι εγώ πραγματικά, κι εσυ γιατρέ δεν βοη-θάς, δεν βοηθάς καθόλου. Κι έπειτα σκέφτομαι πωςμου άξιζε που έφυγε και με άφησε, τέτοιος που είμαι,και τότε κλαίω, γιατρέ, γιατί ξέρω πως δεν πρόκειταινα ξαναγυρίσει ποτέ,ούτε καν αν γίνει η Δευτέρα Πα-ρουσία και όλοι οι νεκροί βγουν από τον τάφο τουςγια να ανταμώσουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, κιεσύ γιατρέ κρατάς σημειώσεις μόνο. Σημειώσεις απότη δική μου απόγνωση.

Δεν ξέρω πως περνάς εσύ εκεί έξω, η ζωή όμωςεδώ μέσα συνεχίζεται δύσκολα. Καμιά φορά σκέφτο-μαι ότι μπορεί να γυρίσει σπίτι και  να μη με βρει.Μία στο εκατομύριο, το ξέρω, όμως για σκέψου τολίγο, γιατρέ, το κλειδί που ανοίγει την πόρτα, τοπρώτο της βήμα στο σπίτι, κι εγώ να είμαι εδώ, κολ-λημένος στο τζάμι να κοιτάω τη βροχή έξω. Δε θα‘ταν πολύ άσχημα , γιατρέ; Δε θα ‘ταν τραγωδία; Εν-τάξει, το ξέρω πως δεν μπορείς να με αφήσεις ακόμανα φύγω, ώρες – ώρες μάλιστα έχω την αίσθηση ότιποτέ δεν θα φύγω από δω μέσα. Γιατί εγώ , γιατρέ,νιώθω σαν ελέφαντας. Σου το είπα και χθες, γιατρέ,και με κοίταξες περίεργα. Οι ελέφαντες, όταν κατα-λαβαίνουν ότι έχει φτάσει η ώρα τους, ξεκόβουν αποτο κοπάδι και πηγαίνουν σ’ ένα μέρος μυστικό, να πε-θάνουν μόνοι τους. Εδώ είμαι , γιατρέ, και θα μουπάρει ίσως μερικά χρόνια αλλά στο τέλος θα πεθάνω,εντελώς μόνος , γιατρέ, εντελώς μόνος. Δεν ξέρωαν μπορείς να με καταλάβεις, αν θα μπορούσες ποτέ.Απο τότε που έφυγε νιώθω σαν ελέφαντας. Το ξέρωπως ακούγεται γελοίο, ίσως θα μπορούσα να γίνω καιτο ανέκδοτό σου, γιατρέ,όταν φεύγεις από τη δου-λειά και πας να συναντήσεις τους φίλους σου.Έχωένα ασθενή που νομίζει ότι είναι ελέφαντας, χα, χα,χα, τον παράτησε και η γυναίκα που λάτρευε, χα, χα,χα.... Κέρνα τα παιδιά ακόμα ένα γύρο. Κι όσα χάπιακαι να μου δώσεις ,γιατρέ, δεν μπορείς αυτό να τοεμποδίσεις. Το να πεθαίνω σιγά – σιγά αλλά σίγουρα.Γιατί κατά βάθος ξέρω ότι κανένα μήνυμα δεν άφησε,τι στο διάολο να πει άλλωστε; Έφυγε, κι αυτό τα λέειόλα, οτιδήποτε περισσότερο θα ήταν πλεονασμός.Άδικα κάθομαι και ψάχνω στα πράγματά της και στιςλευκές σελίδες και περιμένω πως ίσως κάποιαστιγμή ο ταχυδρόμος μου φέρει κάποιοα νέα της ήίσως έρθει κάποια στιγμή και παρουσιαστεί η ίδια εδωπέρα και με ζητήσει να με πάρει μακριά από ‘δω καιαπό σένα , γιατρέ, και τότε θα σταματήσεις επιτέλουςνα ρωτάς συνεχώς ,όπως χθες, αν τη σκότωσα, κιεγώ θα πάψω να βγαίνω εκτός εαυτού και να θέλω νασε κόψω κομματάκια ,γιατρέ, γιατί πραγματικά δενξέρω, δεν ξέρω , γιατρέ, αν τη σκότωσα ή όχι, κι ανστ’ αλήθεια τη σκότωσα , γιατρέ, τότε αυτή είναι στ’αλήθεια η καλύτερη εκδίκηση, που δεν έρχεται, πουεγώ την περιμένω κι αυτή δεν προκειται ποτέ να έρθει.

24ΦΥΛΛΟ 100 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2011

Γράφειo Nίκoς

Xατζηιωάννoυ