Η Φωνή Της Χόμορης Τεύχος 1ου Τριμήνου 2009

Οι πρωτοχρονιάτικες μαϊμούδεςΤου Αντώνη Δρόσου

Ήταν τότε που θέλανε οι πατριώτες μας ν’ αρπάξουν τα λεφτά του χρηματιστηρίου. Περνώντας στον κεντρικό δρόμο με φώναξε ένας γονιός για να μου προσφέρει καφέ. Πήγα και η κουβέντα στο διπλανό τραπέζι είχε ανάψει για τα καλά!!

-Ποτέ μου δεν κατάλαβα, μου λέει ο γνωστός μου, πώς δουλεύει αυτό το χρηματιστήριο. και γι’ αυτό και δεν έπαιξα ποτέ.

-Μου θύμισες μια σχετική ιστορία, Νίκο. Άκουσέ την και θα καταλάβεις πώς δουλεύει το χρηματιστήριο.

Κάποτε, μια Κυριακή, εμφανίστηκε, σ’ ένα χωριό, σαν το δικό μας, ένας «καλοβαλμένος» κύριος. Τον συνόδευε και μια πεντάμορφη πανέξυπνη γραμματέας, παρά το γεγονός ότι η ομορφιά σπάνια συνυπάρχει με την εξυπνάδα. Ανακοίνωσε στην εκκλησία ότι αγοράζει πιθήκους και μαϊ-μούδες και ότι για το κάθε είδος πλήρωνε αντίστοιχα το κεφάλι 50 και 40 δολάρια. Xαρούμενοι οι χωρικοί άφησαν τις δουλειές τους και έτρεξαν στο δάσος που ήταν γεμάτο. Κουβάλησαν εκατοντάδες και ο κύριος, πιστός στο λόγο του, πλήρωνε κανονικά για το κάθε κεφάλι.

Αλλά σιγά-σιγά οι πίθηκοι λιγόστευαν και έτσι η προσφορά μει-ώθηκε. Μεγάλη ζήτηση, μικρή προσφορά. Τότε ο κύριος αύξησε την τιμή και πλήρωνε για το κάθε κεφάλι 60 και 50 αντίστοιχα. Αυτό έκαμε τους χωρικούς να ξεχυθούν πάλι στο δάσος πιο οργανωμένα. Αλλά και πάλι μετά από λίγο οι πίθηκοι λιγόστεψαν. Η προσφορά πιθήκων έπε-σε πολύ χαμηλά και γι’ αυτό επέστρεψαν στις δουλειές τους. Δύσκολα έβρισκαν πίθηκο για να πουλήσουν.

Τότε ο καλοβαλμένος κύριος αύξησε πάλι την τιμή σε 90 και 80 δολ. αντί-στοιχα και αφού άφησε στο πόδι του την όμορφη πανέξυπνη γραμματέα του για να πληρώνει, έφυγε. Η παμπόνηρη κυρία καμώθηκε πως νοιάζεται γι’ αυτούς και τους είπε: Μη σκοτώνεστε να ψάχνετε στο δάσος και να ταλαιπωρείστε. Κοιτάξτε τα κλουβιά. Είναι γεμάτα. Αγοράστε τους εσείς από μένα με 90 και 80 δολ. και όταν επιστρέψει το αφεντικό θα σας τους πληρώσει 100 και 90 δολ. το κεφάλι. Μαζεύτηκαν σε μια άκρη και ομόφωνα αποφάσισαν ότι ήταν μεγάλη και μοναδική ευκαιρία γι’ αυτούς Τρέχουν στα σπίτια τους, μαζεύουν τις οι-κονομίες τους και αγοράζουν τους πίθηκους και τις μαϊμούδες. Πήρε τα λεφτά η κυρία και από τότε έχουν να τους ξαναδούν. Και δε έφτανε αυτό. Γέμισε το χωριό πιθήκους και τα σπίτια μαϊμούδες.

Ο κύριος και η κυρία ήξεραν καλά τον τρόπο που δουλεύει το χρη-ματιστήριο και έκαμαν το ίδιο. Το αντέγραψαν. Ας θυμηθούμε το πρό-σφατο παρελθόν. Πόσοι Έλληνες δεν έπαθαν το ίδιο μ’ αυτό που έπα-θαν οι χωρικοί!! Μόνο που τα σπίτια των πατριωτών μας, δε γέμισαν μαϊμούδες και πιθήκους, αλλά δυστυχία, θλίψη και πόνο.

-Είναι τζόγος λοιπόν το χρηματιστήριο. -Και μάλιστα επικίνδυνος, όταν γίνεται με πάθος, ανεξέλεγκτα και χωρίς

όρους, όπως επίσης τζόγος είναι και τα παιγνίδια του ΟΠΑΠ και οι κουλοχέρηδες και τα ζάρια και η ρουλέτα. Δεν έχεις ακούσει για την περιβόητη ρώσικη ρουλέ-τα;

Ο μεγάλος συγγραφέας Ντοστογιέφσκι, έγραψε πολλά βιβλία, που γίνονταν ανάρπαστα και παρόλα αυτά πέθανε χρεωμένος. Τον είχε κυριέψει το πάθος και η μανία της ρουλέτας και γι’ αυτό ποτέ δεν κατάφερε να απαλλαγεί από τα χρέη του. Ποτέ δεν είχε οικονομική άνεση!! Σύμφωνα μάλιστα με έναν από τους σημα-ντικότερους συγγραφείς του 20ου αιώνα, που γεννήθηκε στην Αγία Πετρούπολη το 1899, τον Βλαντίμιρ Ναμπόκοφ, το πάθος του αυτό υπήρξε συμφορά για την οικογένειά του. Ο παθιασμένος με τη ρουλέτα Ντοστογιέφσκι στο βιβλίο του «ο παίχτης» περιγράφει κυρίως τον εαυτό του και τις εμπειρίες του. Μια πρωταγω-νίστρια του βιβλίου του, μανιώδης παίχτρια της ρουλέτας, η γιαγιά Ταρασεβίτσε-βα, ξεστομίζει σε κάποια στιγμή τη φράση, που νομίζω πως συνοψίζει ολόκληρο το βιβλίο: «Μπορεί να πεθάνω, αλλά θα ξανακερδίσω». Τίποτα όμως από τα δύο δεν έγινε. Ούτε κέρδος υπήρξε, μα ούτε και θάνατος, παρά μόνο ένα τρίτο, η επιστροφή στη χώρα της, αφού είχε χάσει μια ολόκληρη περιουσία!!

-Μετά απ‘ όλ‘ αυτά που άκουσα, θα ευχηθώ στους πατριώτες μας, τώρα στις μέρες της πρωτοχρονιάς: Καλή Χρονιά και ....

χωρίς μαϊμούδες στο σπίτι...

ΔΙΓΛΩΣΣΗ ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ - ΟΡΓΑΝΟ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΧΟΜΟΡΙΤΩΝΑρ. φύλλου:5. Έτος:2ο. Τρίμηνο 1ο : Ιανουάριος-Φεβρουάριος-Μάρτιος 2009

Ταχ. Δ/νση: Μουργκάνας 24, Τ.Κ..19 400, Κορωπί Τηλ.: 210 662 48 08 & Κιν. 6973 60 10 15

Εκδότης- Δ/ντής Σύνταξης: Αντώνης Δρόσος. Υπεύθυνος έναντι του Νόμου: Γεώργιος Λ. ΧαντζήςΙδιοκτήτης: Σύλλογος Απανταχού Χομοριτών.

[email protected][email protected]

N e w Ye a r ’ s A p e s By: Anthony Drossos

This was during the times when our patriots decided to steal out money through the stock market. While walking past the local café in the town center, someone called to me and offered to treat me to a coffee. While sitting with him I could not help but hearing the heated conversation at the next table.

-I never did understand the stock market which is probably why I never dabbled in it, said one acquaintance to the other.

-The other said, you have reminded me of a similar story, Niko, listen to it and you will understand how the stock market works.

One Sunday in particular a “well-placed swindler” came to a village similar to ours. He was accompanied by gorgeous, well-educated secretary, she mocked the notion that beauty and cleverness do not go together. He announced at church that he will buy apes for 50 dollars and chimps for 40 dollars. Without second thought these poor simple folk abandoned their daily work and took to the forests. Hundreds where gathered quickly. This “shady gentleman” stayed true to his offer. He paid for each animal exactly what he promised.

As the number of animals dropped so did their sales. This great demand and fewer sales prompted the gentleman to raise the price to 60 dollars for each ape and 50 dollars for each chimp. Again, this sent the townsfolk to the forests more eager and determined. In doing this the numbers dropped once more and the villagers where forced

to resume their daily work, since finding chimps and apes became harder. Due to the present conditions the gentleman once again was forced to

raise his offer, he paid 90 dollars for each ape and 80 dollars for each chimp. He then left his clever secretary behind to pay on his behalf and he left the village.

The cunning secretary pretending to care about the poor villagers said to them: Stop killing yourselves searching for apes and chimps in the forest. Look in the cages, they are full. Buy the apes from me for 90 dollars and the

chimps for 80 and when my boss returns he will pay you 100 dollars for the apes and 90 dollars for the chimps. They sat aside and unanimously agreed that this was a once in a lifetime opportunity, they all ran home and gathered their savings. They returned to the cunning secretary and bought the apes and monkeys from her. The secretary took the money and disappeared. Since then neither the well-placed gentleman nor the cunning secretary have ever returned to the village, and if it was enough that they left the poor people with

nothing, the village was full of apes and chimps. The gentleman and the secretary knew very well how the stock market

worded and they just copied the system. Let’s remember the recent past. Didn’t the same thing happen to many Greeks? The only difference is the homes of your fellow Greeks didn’t fill with apes and chimps, but unhappiness, pain and suffering.

-The stock market is just gambling.-It becomes very dangerous, especially when the players have passion and

no boundaries. In the same category are games such as the slot machines, dice, craps, and roulette. Haven’t you ever heard of Russian Roulette?

A well-known author, Dostoyephski, wrote many books that became best sellers and he still died in dept. He was obsessed with roulette and it was because of this he died the way he did. He was never financial set. According to one of the most well-know author of the 20th century, who was born on Agia Petroupoli in 1899, Mr. Vladimir Nabokof, his passion was rooted in his family. Dojephski, whose passion was roulette, in his book “The Player” described himself and his adventures. On of the characters in the book, in one phrase, summarized the whole book, “I might die, but I will win again.” But neither of the two happened. Neither did she die nor did she win, but a third, the character returned to her homeland with nothing.

-I would like to wish all my fellow Greeks, A Happy New Year with no "apes in their homes".

Translation by Yvonne Svokos

ΣΕΛΙΔΑ 2 Η Φ Ω Ν Η Τ Η Σ Χ Ο Μ Ο Ρ Η Σ - ΠΡΩΤΟ ΤΡΙΜΗΝΟ 2009

Απόδοση στα Ελληνικά: Ξένια Χαντζή.Μια επιστολή από τον Τρύφωνα Σκιαδά.

«Η Οδύσσεια, ένα αρχαίο ελληνικό ποίημα, περιγράφοντας τις περιπλανήσεις του Οδυσσέα αναφέρει: “Κράτησε την Ιθάκη για πάντα στο μυαλό σου, φτάνοντας εκεί είναι και ο προορισμός σου. Αλλά μη βιαστείς καθόλου το ταξίδι. Καλύτερα αν αυτό διαρκέσει για χρόνια.”

Θυμάμαι εύκολα τα παιδικά μου χρόνια.Οι αναμνήσεις από εκείνη την περίοδο της ζωής μου πλημμυρίζουν το μυαλό μου

κάθε φορά που επισκέπτομαι τη Χόμορη. Η πρωινή βόλτα στην περιοχή του Καναβόκηπου για το μάζεμα της ρίγανης έχει γίνει καλοκαιρινή παράδοση. Απόσταση περίπου τριάντα λεπτά με τα πόδια, αλλά μπορεί να διαρκέσει πολύ περισσότερο εάν σταματήσεις για να απολαύσεις το κελάηδισμα των πουλιών και το άρωμα των αγριολούλουδων.

Κάθε εποχή του χρόνου, είναι μια καλή στιγμή για να καθίσεις στην πλατεία της Χόμορης και να ζωντανεύεις αναμνήσεις παρέα με τους ηλικιωμένους του χωριού, πάνω από ένα ποτήρι ούζο ή ένα φλιτζάνι καφέ. Κάποιοι από αυτούς έχουν πλέον μετακινηθεί με τις οικογένειες τους στις πόλεις και κάποιοι άλλοι έχουν πεθάνει. Έχουν χαθεί. Για μένα είναι ιδιαίτερη ευχαρίστηση το καλοκαίρι που βλέπω κάποιους από τους ηλικιωμένους συγγενείς και οικογενειακούς φίλους, όπως την θεία Αφροδίτη, τον θείο και την θεία Κοτσώτα, τον συνταξιούχο παπά μας, Πάτερ Αντώνη και άλλους.

Δεν ζω στη Χόμορη για περισσότερο από 50 χρόνια, ωστόσο την επισκέπτομαι για λίγες εβδομάδες, δύο φορές το χρόνο. Οι αλλαγές που έχω παρατηρήσει κατά την διάρκεια αυτών των πέντε δεκαετιών είναι περισσότερο βαθμιαίες, παρά σαρωτικές. Τα μονοπάτια έχουν εξελιχθεί σε στενούς ασφαλτωμένους δρόμους που ενώνουν τα διάφορα ορεινά χωριά. Τα αυτοκίνητα έχουν αντικαταστήσει τα άλογα και τα γαϊδούρια. Το ηλεκτρικό ρεύμα, το τηλέφωνο και οι εσωτερικοί χώροι υγιεινής, έχουν αντικαταστήσει τις λάμπες πετρελαίου, τις εξωτερικές τουαλέτες και το φωναχτό κάλεσμα μεταξύ των γειτόνων!

Ωστόσο, καμία από αυτές τις αλλαγές δεν έχει αλλάξει την γραφική ομορφιά της “παλιάς” Χόμορης: τις κόκκινες κεραμοσκεπές, την πλούσια βουνίσια βλάστηση και τις φιλικές και φιλόξενες φωνές των χωρικών. Σίγουρα ο μόνιμος πληθυσμός έχει ελαττωθεί από τότε που ζούσα και εγώ εκεί, λιγότεροι από 30 άνθρωποι διατηρούν τώρα το χωριό ζωντανό όλο το χρόνο. Ωστόσο, πολλές εκατοντάδες άτομα επιστρέφουν το καλοκαίρι για διακοπές. Αληθινά, η Χόμορη έχει εξελιχθεί σε ένα τουριστικό προορισμό! Με τον ερχομό όμως του Νοέμβρη, το χωριό ξανακοιμάται και κατά την διάρκεια του μακρύ χειμώνα η ζωή επιστρέφει πίσω στην ήσυχη, γαλήνια περίοδο, στην Χόμορη των παιδικών μου χρόνων.

Είναι λυπηρή η σκέψη ότι μέσα σε μια γενιά ή με τον θάνατο των 30 και πλέον μόνιμων κατοίκων, η Χόμορη, το όμορφο χωριό μας, μπορεί να ερημωθεί. Θα υπάρχει εκεί άραγε ένας παπάς για να κάνει ένα τρισάγιο? Τι ρόλο θα παίξει η σημερινή γενιά μας, για να δει ότι τα παιδιά και τα εγγόνια μας δε θα ξεχάσουν την Χόμορη;

Η Οδύσσεια, ένα αρχαίο ελληνικό ποίημα, περιγράφοντας τις περιπλανήσεις του Οδυσσέα αναφέρει: “Κράτησε την Ιθάκη για πάντα στο μυαλό σου, φτάνοντας εκεί είναι και ο προορισμός σου. Αλλά μη βιαστείς καθόλου το ταξίδι. Καλύτερα αν αυτό διαρκέσει για χρόνια.”

Έχουμε υποχρέωση προς τους προγόνους μας να κρατήσουμε τη Χόμορη ζωντανή. Ας ελπίζουμε ότι “Η φωνή της Χόμορης” η πρόσφατη δημοσιευμένη δίγλωσση εφημερίδα, καθώς και η εξαιρετική ηλεκτρονική σελίδα www.chomori.gr που έχει δομηθεί από την Ξένια, την κόρη του Μπάμπη και της Γεωργίας Χαντζή, θα αποτελέσουν τα οχήματα που θα κάνουν το όνειρο μας πραγματικότητα.

Πρέπει να θεωρούμε τους εαυτούς μας σαν ενότητα και να παραμερίσουμε τα πράγματα που μας χωρίζουν. Οι Χομορίτες έχουν πολλά πράγματα για τα οποία πρέπει να είναι περήφανοι.

Είμαστε περήφανοι για τον συγγραφέα, δάσκαλο Αντώνιο Δρόσο, που μόλις δημοσίευσε το βιβλίο “Αντίλαλοι από τη Χόμορη”. Θερμές ευχαριστίες σε όλους αυτούς που συνέβαλλαν στην δημοσίευση αυτού του βιβλίου. Μια ερώτηση: Μπορεί μια περίληψη να μεταφραστεί στα αγγλικά έτσι ώστε να μπορούν τα παιδιά και εγγόνια μας να κατανοούν καλύτερα τον “πλούτο” που βρίσκεται στην Χόμορη;

Τα αστέρια πάντα θα λάμπουν στην Χόμορη, αλλά το “λυχνάρι” είναι εκείνο που θα πρέπει να κρατάμε αναμμένο πριν να είναι πολύ αργά και αναλάβει το σκοτάδι.

Τρύφωνας Σκιαδάς.

A Letter By Trifona Skiadas“Keep Ithaca always in your mind, arriving there is what

you’re destined for. But don’t hurry the journey at all. Better if it last for years.”

It’s easy to remember my childhood years. The memories of that time of my life flood my mind every time I visit Homori. An early morning trip to the field of Kanavokipo to gather oregano has become a summer tradition. It’s about a thirty minute walk, but it takes much longer if you pause to enjoy the songs of the birds and the fragrance of the wildflowers.

Any time of the years is a good time to sit in the town square of Homori and reminisce with the town elders with a glass of ouzo of a cup of coffee. Some of the elders have moved to the city to be with their families. Others have passed away, they are truly missed. For me it is a great pleasure, in the summer, to see some of my relatives and family friends, such as Thea Aphrodite, Theo and Thea Kotsotas, our retired priest, Pater Antonis and others.

I have not lived in Homori for more that fifty years but I visit for a few weeks, twice a year. The changes I have observed during the past five decades have been gradual, rather then sweeping. Walking paths have evolved into narrow paved roads that connect the various mountain villages. Automobiles have replaced horses and donkeys. Electricity, telephones and indoor plumbing have been installed, replacing the oil

lamp, the outdoor toilet -- and loud calling from one neighbor to another!

None of these changes, however, have taken away the quaint beauty of «old» Homori: the red-tiled roofs, the lush mountain greenery, and the friendly, welcoming voices of the villagers. The permanent population has dwindled since I lived there, for sure; fewer than 30 people now keep the village alive year-round. However, several hundred people return in the summer to vacation there. Truly, Homori has become a tourist destination! Come November, though the village falls asleep, and during the long winter, life reverts back to a quiet, peaceful time - the Homori of my childhood.

It is sad to think that within a generation, or with the passing of the year-round residents, Homori our beautiful village could be deserted. Will there be a priest to perform a trisagion at the grave plots? What roll will our present generation play to see that our children and grandchildren will not forget Homori?

The poet Homer, wrote “keep Ithaca always in your mind, arriving there is what you’re destined for. But don’t hurry the journey at all. Better if it lasts for years.”

We have an obligation to our ancestors to keep Homori alive. Let us hope that «Η Φωνη της Χομορις» (The Voice of Homori), the recently published bi-lingual newspaper, as well as the excellent Web Site, www.chomori.gr set up by Xenia Chantzi the daughter of Bobby and Georgia Chantzis are the vehicles which could make our dream a reality.

We must concern ourselves with «ενοτιτα» (unity) and leave behind the things that separate us. Homorites have many things to be proud of.

We are proud of our Author, Prof. Antonios Drosos, who just published «Αντιλαλοι Απο Τη Χομορι (Echoes from Homori)». We thank all those who made the publishing of this book possible. A question: Can a synopsis be translated into English so that our children and grandchildren better understand the «wealth» that lies within Homori?

The stars will always shine on Homori but it is the «λυχναρι», (the lantern) that we must keep lit before it is too late and darkness takes over. Trifon Skiadas

Είδη φρέσκα της ώρας Τιμή €Παϊδάκι στα κάρβουνα 26 το κιλόΑρνί στη σούβλα 28 το κιλόΑρνί στη γάστρα με πατάτες 26 το κιλό.Μπριζόλα μοσχαρίσια. 8 η μερίδα.Μπριζόλα χοιρινή. 6 >>Μπιφτέκι 4,5 >>Κοτόπουλο στα κάρβουνα 4,5 >>Σουβλάκι χοιρινό. 5Κοκορέτσι 5Κοντοσούφλι (Σουφλιμάς ) 5Κρασί λευκό ή κόκκινο 3,5 το κιλ.Μπύρα 2Αναψυκτικά 1,5Χόρτα άγριαΣαλάτες, φέτα, πατάτες, κολοκ..

4 3

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η Θα γιορτάσουμε και φέτος στο ίδιο μέρος Τ Ο Ν Ε Ο Χ Ρ Ο Ν Ο 2 0 0 9 .

Την Κυριακή μεσημέρι, στις 1 Φεβρουαρίου του 2009, στις 13,00, θα αρχίσει το σερβίρισμα. Κλείσαμε τιμές. Το πιάτο το επιλέγει ο καθένας μας και μπορεί να πλουτιστεί με μερικά από αυτά που περιέχονται στο διπλανό πινακάκι.

Να υπενθυμίσουμε, πως η ταβέρνα βρίσκεται στη λεωφόρο Βάρης-Κορωπίου. Μπαίνοντας από την Αθήνα ή από τα διόδια της Ελευσίνας στην Αττική οδό, βγαίνουμε στην έξοδο 20 (Κορωπί) και παίρνουμε κατεύθυνση προς Βάρη. Μόλις περάσουμε το τούνελ, στα 70 περίπου μέτρα, δεξιά στο ύψωμα, είναι η ταβέρνα «ΡΟΥΜΕΛΗ».

‘Όσοι θα έρθετε από Πειραιά, από την παραλιακή Ποσειδώνος ή την Βουλιαγμένης κατευθύνεστε προς Βάρη, περνάτε τη Σχολή Ευελπίδων στα αριστερά σας και συνεχίζετε με κατεύθυνση Κορωπί. Στα φανάρια λίγο πριν από τα τούνελ, κάνετε αναστροφή, όπως δείχνει το παρακείμενο σχέδιο, και

στα 50 περίπου μέτρα δεξιά σας είναι η «ΡΟΥΜΕΛΗ». Παρακαλούμε δηλώστε τη συμμετοχή σας μέχρι τις 20 -1-2009 στα τηλέφωνα 210-6624808 & 6973 60 10 15, για να μπορέσουμε να οργανώσουμε με επιτυχία το ετήσιο πρωτοχρονιάτικο τραπέζι μας.

Με εκτίμησηΓια το Διοικητικό Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος Η Γραμματέας Αντώνης Δρόσος Βάσω Ανδριανού - Λυμπέρη

Σημ. Εφημερίδας: Βλέπε & www.osyn.gr


ΒασιλικήΚυριακή

ΣπύροςΜατθαίοςΓιάννης

ΓΙΩΡΓΟΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ Η ΜΑΝΤΖΟΓΙΑΝΝΗΣ

Παντρεύτηκε την Αλεξάνδρα Ζαμπάρα από το Κρυονέρι.και ήταν άτεκνος Πήρε για ψυχο-παίδι του τον κουνιάδο του Χρήστο , το γενάρχη της μιας ρίζας των Ζαμπαραίων.

Υπηρέτησε στο σώμα της Οροφυλακής ως Υπαξιωματικός γύρω στα 1842. Είχαν στρατοπεδεύσει στο Κουρμέτι Τρικάλων και σε κάποια επιθεώρηση σκοπών δικός του στρατιώτης τον σκότωσε κατά λάθος. Η σύζυγός του Σοφία Δημ Κούτσικου παντρεύτηκε το Νικ. Ανδρεόπουλο, τον πατέρα του παπα-Γιωργούλα. Από τον πρώτο της γάμο με το Γιώργο είχαν πιθανώς ένα παιδί, που πέθανε μικρό.

ΧΑΝ

ΤΖΗ

Σ Η

ΧΑ

ΝΤΖ

ΟΠ

ΟΥΛ

ΟΣ

Νίκος & .....................Παιδιά τους: Γεωργία, Ελένη και Περικλής

Ερμιόνη & Γε. Παπανδρέου. Απέκτησαν τρία παι-διά:Το Νίκος, τη Γεωργία και την Ελένη

ΤΑΣΊΑ & ΓΕΏΡΓΙΟΣ ΜΠΆΖΑΣ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ & ΚΟΥΤΣΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΈΪΚΑ ΔΕΛ-ΓΑΣ (ΓΑΥΡΟΥ)

Γεώργιος και Γεωργία Γεωργακοπούλου από τη Βοϊτσά

Αθανάσιος

Βασιλική & Αθ. Μπασιάκος (πιλότος)

ΜΙΧΑΛΗΣ (1861-1944 ) & βΑΣΙΛ. ΑΘ, ΑΡΒΑΛΑ(1865-1932

Αλεξάνδρα & Δημ. Λυμπέρης

Γεώργιος (1889-1982 )Α΄συζ. Χαρίκλεια Δ. ΛυμπέρηΒ΄συζ. Αικ. Λ. Κανέλλου από Κοζίτσα (1900-1974)

Δημήτριος & Ελ.ενη Παναγο-πούλου από Ευπάλιο

Χαρίκλεια & Γιάν-νης Δ. Καπαρός

Ανδρέας & Αικ. Τσιμισύρη από Ηράκλειο Κρήτης. Κώστας & Βαλλελιώ Παπα-

δημητρίου από Κοζίτσα.

Ντίνα & Φώτης Π. Τσονάκας από Μηλιά.

Γιώργος

Ανδρέας

Περικλής, Βασω

Σοφία

Γιώργος

Χρήστος

Αικατερίνη

Λάμπρος & Ειρήνη Γ. Ζωιτού από Κοζίτσα.

Γιάννης & Αρετή Αυγερίδου

Γιώργος & Φιλιώ Δεμιρτζόγλου από Γιάννενα.

Γεώργιος, μόνiμος κάτοικος Αμερικής.

Δημήτριος & Ελένη Αλεξι-άδου από Δράμα. Παιδιά τους ο Κων/ίνος και ο Αλέ-ξανδρος.

Καλλιόπη & Βασ. Μαυρομάτης από Κέρκυρα και τα παιδιά τους Μαγδα-ληνή, Μαρίνα, Βασιλική.

Κωνσταντίνος (1883-1912 ) & Καλλιόπη Καραθα-νάση από Κρυονέρι.( Απεβ. το 1985).

Κώστας (Τάρας) & Βασιλική Δημ. Καπαρού.

4 παιδιά.

Επαμεινώντας

Νικόλαος Έμεινε στην Αμερική. Με Αγγλίδα γυναίκα έκανε 6 αγόρια και 4 κορίτσιαΈμεινε στην Αμερική. Με τη Γερμανίδα γυναίκα έκανε 4 κορίτσια και 1 αγόρι.

Αγγέλλω & Αλέξης Ανδρεόπουλος

Βασιλική & Γρηγόρης Χ Ζαμπάρας

Μαρίνα & Γε. Λαμπρακόπουλος από Αράχοβα. Παιδιά τους ο Αλέκος και ο Παναγιώτης.

Πάνος & Λίτσα Τσαούση.Παι-διά τους ο Γιώργος και η Ηβα

Γεώργιος (1902-1943) & Ευδοκία Ανδρεοπούλου (1894--1944 ).

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (1848-1927)& ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ. ΓΙΑΝΝΑ-ΚΟΠΟΥΛΟΥ ΑΠΟ ΒΟΝΟΡ-ΤΑ. Απόχτησαν 5 παιδιά.

Παρασκευή & Αλέκος Λ. Θεοφάνης

Λαμπρινή & Αλέκος Ανδρέα Ανδρεόπουλος

Δημήτριος & Ελένη Λοίζου από Εύβοια. Παιδιά τους η Ευδοκία και ο Γιώργος

Σταυρούλα & Χρ. Σταθόπουλος από Παλαιόπυργο Ναυπακτίας.Παιδιά τους Δημήτρης και Κων/ίνα

Γιάννης & SHARI. Παιδί τους ο Γιάννης

Ειρήνη (1882-1942) Άγαμη.

ΖΗΣΙΜΟΣ (1850-1925) & ΚΩΝ/ΙΝΑ ΠΡΜΙΚΥΡΗ ΑΠΟ ΚΟΖΙΤΣΑ (1850-1935)

Ιωάννης (1890-1949) & Αγλαϊα Δρόσου. Άτε-κνοι.

1η ρίζα

ΚΩΣΤΑΣ (1802-1881) Η

ΧΑΝΖΟΚΩΣ-ΤΑΣ & Μαρί-

να Γρίβα

Μαρίνα & Νίκος Διον. Λυμπέρης

Μιχάλης & Γκόλφω Κοταντούλα από Άνω Χώρα.

Αθανάσιος & Μαριγώ Ιακώ-βου

Αθανάσιος& Έφη Παπα-χριστοδουλό-πουλου από Άνω Χώρα.

Γεώργιος & Αριστέα Λουκά από Τσεσμέ Μ. Ασίας.

Μιχάλης

Κέλλυ

Μιχάλης

Κώστας

Κων/ίνος & Ερήνη Ανδρεοπούλου.

Μαρίνα & Αθ. Δρόσος.Παιδιά τους ο Αντώνης, ο Κώστας και η Τασία.Πηνελόπη & Αθ. Λωρίδας ιερέας από το Πε-ντάκορφο Τριχωνίδας. Απέκτησαν 5 παιδιά:Δημήτριος & Χαρά Ντούμη, Γεώργιος & Φρειδερίκη Αυγέρη, Κώστας & Μαίρη Πα-πουτσή από Μυτιλήνη, Ευαγγελία συζ. Ν. Μπριτάκης από Ηράκλειο Κρήτης και Βάγια συζ. Γ. Μαλλίρη από Τρίπολη.

Μιχάλης & Γεωρ. Ιακώβου

Βασιλική & Ιω. Κερασιάς από Ελατού. Απέχτησαν δύο παιδιά Το Θανάση και τη Μαρία

Κώστας & Αργυρώ Σκορδά

Ειρήνη & Γεωρ. Καλαράς. Απέ-χτησαν τον Τάσο και την Έλση.

Μιχάλης

Γωγώ

Γιάννης & Ειρήνη Κατσαντώνη από Αράχοβα.

Ντίνα & Γερ. Γεωργακόπουλος από Νεχώρι Ιθώμης Απέχτησαν τον Σταύρο και την Ειρήνη.

Δημήτρης

Βασίλειος (1882)??

Κων/ίνος (1878 ) ??

2η ρίζα

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣΧΑΝΤΖΗΣ

(1805-....) & ??Απέχτησε πέντε

παιδιά

Δ Η Μ Η Τ Ρ Ι Ο Σ (1844) & Α) ΦΟΥΚΑ (?) από ΠλάτανοΒ) Βασ. Μπα-κανάση από Α. Χώρα.

ΜΑΡΙΓΟΥΛΑ & ..Τσούλος. (?)

Ευροσύνη & ..Παπακων-σταντίνου από Κοζίτσα.

ΣΠΥΡΟΣ (1852)& Δήμητρα Γεωργι-άδου Απέχτησν δύο αγόρια και δύο κορίτσια.

Τασούλα & Γε. Νικ. Καπαρός

Αθηνά & Γεώργι-ος Γρίβας

Γεώργιος. Μετανάστευσε στη Αίγυπτο το 1919. Το 1928 πήγε στην Τανζα-νία. Με την Ιταλίδα PIERINA SIRONE απέχτησαν τρία παιδίά τη Δήμητρα, (1957) την Αθηνά (1961) και το Σπύρο (1964). Το 1970 κατέθεσε έγγραφα στο Προξενείο Νταρ-Ελ Σαλαάμ της Τανζανίας.

Αθανάσιος. Μετανάστευσε μικρός στην Αφρική και αγνοείται η τύχη του

Χαράλαμπος (1878)ΓΕΩΡΓΙΟΣ (1839) & ??

Απέχτησε 4 παιδιά.

Αθανάσιος (1883)

Αντώνιος (1889) ???

Κων/ίνα & Δροσοκώσταςς

Δεν υπάρχουν στοιχεία για τους ίδιους και τους απογόνους τους.

Σπύρος (1892-1948 & ...Σαρρή από Αθήνα

Μαρία & ??

Ελευθερία & ??

Αθανάσιος (1888-1946)& Ευδοξία Ευαγγέλου Ράπτη

Βασιλική & Αλέκος Θεοφάνης.

Μαρία & Νικόλαος Πέτσικας από Νόστι-μο Ευρυτανίας.

Ευθύμιος & Ντίνα Τσάτα από Μεθώνη.

ΣπύροςΑθανάσιος

Δημήτριος & Έλλη Λαζαρί-δου από Πικέρμι Αττικής

Αθανάσιος

Λεωνίδας & Μαίρη Υπε-ρείδου από Αλεξ/πολη

ΑθανάσιοςΧρυσούλα

Γεώργιος & Χαρί-κλεια Αντ. Θεοφάνη.

ΑθανάσιοςΕυδοξία.

Ευάγγελος & Παρα-σευή ?? από ??

Καλλιόπη-Δημήτριος-Αλέξανδρος.

Λάμπρος, Ελένη

Λάμπρος, Χάρης, Ειρήνη.

ΣάκηςΔιονύσης


-Καλώς τηνε τη λυγερή, τη λαφροπερπατούσα. Ανέβα στον ντενεκέ. Δε σε βλέπω καλά σήμερα. Δε βρήκες ακόμα τίποτα να φας;

-Πού να βρω μ’ αυτούς που μπλέξαμε. Δε βλέπεις τι τρέλα κουβαλάνε οι άνθρωποι σήμερα; Συμβαίνουν πράγματα και θαύματα σ’ αυτόν τον παλιόκοσμο!

-Τι εννοείς; -Τον παλιό καλό καιρό, μου έλεγε η γιαγιά μου, λειτουργούσαν

όλα ρολόι. Τα κατοικίδια ζώα είχαν δημιουργήσει με τον άνθρωπο μια “οικολογική αλυσίδα”. Ζούσαν «αρμονικά.

-Πού τάμαθες αυτά τα «οικολογικά» μωρή «κουρούνα»; Τι θες να πεις;

-Στις αρχές δυσκολεύτηκα κι εγώ για να τα καταλάβω. Είναι όμως απλά τα πράγματα. Εμείς τρεφόμαστε από τα σκουπίδια και τ‘ αποφάγια των ανθρώπων! Στην εποχή της γιαγιάς μου τίποτα δεν πήγαινε χαμένο! Οι γάτες, τα σκυλιά, οι κότες, τα γουρούνια, όλα κάτι έβρισκαν και έτρωγαν απ’ τα σκουπίδια. Είχανε μάλιστα και καβγάδες οι γάτες με τα σκυλιά! Καβγάδες για το «πάπλωμα», για τα σκουπίδια των ανθρώπων δηλαδή! Από σκυλοκαβγάδες που είχαμε τότε, τώρα κοιμούμαστε αγκαλιά με τους σκύλους. Αυτοί οι εγκεφαλικοί “άνθρωποι” έσπασαν την οικολογική αλυσίδα. Το ίδιο έκαναν και σ’ ένα σωρό θέματα του περιβάλλοντος, σε σημείο που να κινδυνεύουμε όλοι να εξαφανισθούμε.

-Πού τάμαθες μωρή εσύ όλ’ αυτά; Σε θαυμάζω!!! -Κάθε μέρα περνάει αυτός ο καλός άνθρωπος απ’ εδώ και μου τα λέει. Άκου

λοιπόν γάτε μου να δεις τι μας περιμένει. Ο πλανήτης, λέει ο φίλος μας , κινδυνεύει να πεθάνει, αλλά δεν πέθανε ακόμα. Άκου και το χειρότερο! Οι κάτοικοι του πλανήτη δεν το έχουν καταλάβει και γι‘ αυτό στενοχωριέται πολύ.

- Ο φίλος μας έχει δίκαιο κυρά μου !! Δε βλέπεις τι κάνουν; Βάζουν τα σκουπίδια τους σ’ αυτές τις καταραμένες πλαστικές σακούλες και είμαστε αναγκασμένες να τις ξεσκίζουμε και να σκορπάμε τα σκουπίδια ολόγυρα! Ύστερα τα σκουπίδια και τα αποφάγια που μας έθρεφαν τα αντικατέστησαν οι «πολιτισμένοι άνθρωποι» με γατοτροφές. Τρώμε εμείς οι γάτες τις γατοτροφές και οι σκύλοι τις σκυλοτροφές και τους μένουν τα σκουπίδια και τα αποφάγια και δεν ξέρουν τι να τα κάμουν.

-Κι ύστερα σου λέει «ανώτερο πολιτισμένο είδος»!!! -Εμείς ευτυχώς κυρά μου δεν ανήκουμε σ’ αυτό το είδος.- Είδες μωρέ γάτε τι έγραψε εκείνος στο πίσω τζάμι του αυτοκινήτου του; -Μα δεν ξέρω να διαβάζω. -Τι να σου κάνω. Όταν ήταν για σχολείο την κοπάναγες με τις γάτες άχρηστε.

Και δεν έφτανε αυτό. Έκανες τη δουλειά σου και έσκουζες κι από πάνω. -Τι έγραφε λοιπόν κυρά μου στο τζάμι; -«Γνώρισα τους ανθρώπους κι αγάπησα τα ζώα». -Υπερβολή!! Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι εμείς είμαστε οι καθαριστές της

φύσης κι εκείνοι οι δημιουργοί των σκουπιδιών.-Φαίνεται γάτε, πως αν θέλουμε να αλλάξουμε επίπεδο και να ανεβούμε

σε ανώτερο «πολιτισμένο είδος», πρέπει να δημιουργούμε σκουπίδια, να καίμε τα δάση, να βρομίζουμε τις θάλασσες και να ρυπαίνουμε τα ποτάμια.

-Να σου πω κυρά μου. Τώρα με τις πλαστικές σακούλες ίσως καταφέρουμε να μοιάσουμε και να εξισωθούμε με τους ανθρώπους!!! Γεμίζουμε κι εμείς τους δρόμους σκουπίδια και ρυπαίνουμε κι εμείς όσο μπορούμε περισσότερο το περιβάλλον.

-Λες στο τέλος να εξελιχθούμε σε νοήμονα ζώα, όπως λέει και ο Δαρβίνος;

-Νάτα μας!!. Ποιος είναι πάλι αυτός; -Αυτός έγραψε, όπως μου είπε ο φίλος μας, για την εξέλιξη των ειδών.

Τα είδη, λέει, ξεκινάνε από χαμηλά και εξελίσσονται προς τα τελειότερα. Ένας πίθηκος να εξελιχτεί και να γίνει π.χ. άνθρωπος. Κατάλαβες αγράμματε;

-Λες να υπάρχει θετική και αρνητική εξέλιξη στα είδη; -Αυτό δεν το ξέρω και δεν σε πολυκαταλαβαίνω. Τι σκέπτεσαι λοιπόν; - Μήπως δηλαδή οι άνθρωποι εξελιχθούν, όπως πάνε και με το μυαλό που

φοράνε, σε γάτες, σε σκύλους, σε γουρούνια! Όχι προς τα πάνω αλλά προς τα κάτω.

-Διόλου απίθανο! Αύριο που θα περάσει ο φίλος μας θα τον ρωτήσω. -Θα ζήσουμε λες κυρούλα μου να δούμε άνθρωπο να σκάβει με τη μύτη στα

σκουπίδια του; -Πού ξέρεις! Όλα είναι πιθανά!!!

-Welcome graceful cat. Jump up onto the garbage can. You don’t look very well today. Have you not found anything to eat yet?

-How can I find anything to eat. Can’t you see how crazy people have become? Many strange things are happening in this disturbing world.

-What do you mean?-In the good old days my grandmother used to tell me that everything

was better. The domestic animals and the humans created an “ecological chain”. They all lived in harmony.

-Where did YOU learn about “ecology”? Tell me what you know.-In the beginning, it was difficult for me to understand ecology. But

things are very simple. We used to be fed leftovers and table scraps. In my grandmothers time nothing went to waste. Cats, dogs, chickens, and pigs all found some leftovers to eat. It happened very often that cats and dogs fought over the human table scraps. Now we have become friends, sleeping side-by-side and embracing one another. These cleaver humans

broke the ecological chain. They did the same thing with the environment, and we are all at risk of disappearing because of it.

-Where did you learn all this, I am amazed.-Everyday a good man passes by and he stops to chat with me. He says: -Listen up cat, let me tell you what’s coming our way. -My good friend says that our planet is in danger of disappearing, but that it isn’t

going to disappear yet. Listen to the worst part: the people on the planet don’t even know it’s endanger. This is why the good man is so sad.

-Your friend is right. Don’t you see what they are doing? They put their garbage in those plastic supermarket bags and we are forced to tear then apart, scattering garbage all over the place. Another things is we used to be fed table scraps and leftovers and now we are fed cat food, because of this all the leftovers and table scraps remain unconsumed. And to make matters worst the humans don’t know what to do with them.

-And humans are considered the most civilized species on the planet. -Fortunately, madam, we don’t belong to that species. -Hey cat, did you see what was written on the back window of that car?-I don’t know how to read. What does it say?-“I met people and fell in love with animals”.-Outrageous! The only thing for certain is we are the cleaners of the planet and

humans are the ones making the mess.-That’s enough, cat! The only way for us to go up in the world is to make garbage,

burn down the forest, pollute the oceans and contaminate the rivers. -Let me tell you. Now with the plastic supermarket bags we are polluting and

contaminating the planet just as much as the humans are. -Do you think that in the end we will become intelligent animals, like Darwin

says? -That’s it…Who’s he?-As my friend stated, Darwin wrote about

the evolution of species. Darwin says that all species start our very low on the evolutionary scale and slowly through time move up. For example an ape becoming a human. Do you understand?

-Do you think that there are positive and negative evolutionary patterns for species?

-That I don’t really know, I don’t quite understand what you are trying say. Could you explain?

-Maybe humans are evolving into cats, dogs, chickens and pigs. In other words instead of moving forward they are moving backwards.

-Unbelievable! Tomorrow when my friend passes by, I’m going to ask him: “Are we going to live to see the day where humans are rubbing their noses in garbage cans for a daily meal?

-Who know? Everything is possible.


Γάτες πάνω στο σκουπιδοτενεκέΤου Κώστα Δρόσου, Μαθηματικού,

Καθηγητή του Πανεπιστημίου Πατρών

Cats on Top of Garbage CansBy: Kostas Drossos

Professor of Mathematics, Patra University

Μια άλλη αντίλη-ψη για το περιβάλλον

Δημήτρης. Απεβίωσε 30 ετών.

Αριστείδης (1886-1942) & Σταυρούλα Χρ. Κωστούλα από Πόδο.(1895-1977)

ΝΙΚΟΛΑΟΣ του Χα-ραλ.(1856)& Λαμπρινή Γρίβα

Θεόδωρος (1890-1942) & Γεωργία Αλεξοπούλου από Κοζίτσα. (1899-1947)

Κων/ίνος (1883) & Θεοδώρα Ν. Ζαμπάρα.ή Κουβαρά από Περδικόβρυση.(1887-1962)

Πολυξένη (1920-1942),Άγαμη.

Νικόλαος & Αντιγόνη Κατσιγιάν-νη από Μηλιά.

Κων/ίνος. Πέθανε νέος σπό ατύχημα σε λίμνη της Γερμανίας.Αντώνιος & Μαρία Αναγνωστοπούλου από Ποκίστα

Χαράλαμπος & Γεωρ-γία Χρ. Ζαμπάρα

Γεωργία, ζει στη Γερμανία.

Πολυξένη & Μανώλης Ιωαννίδης από Πειραιά

Μαρία

Κων/ίνοςΑντιγόνηΝίκος

Νικολέτα, Ξένια.

Λαμπρινή & Παν. Κα-νελλής από Μαρούσι

Ρήνα, Σοφία, Γιώργος, Θεοδώρα, Νίκος

Βασιλική. Άγαμη

Ευδοκία & Σταύ-ρος Φλο-ράτος.(Άτεκνοι)

Ελένη άγαμη.

ΓεωργίαΓιάννης & Δή-μητρα Ξίδη από Άργος.

Μαρία & Δημ. Ζευγώλης Βαρβάρα,

Νίκος.

Λαμπρινή & Τάσος Μαρίνης.

Νικόλαος. Απε-βίωσε μικρός

Αντωνία. Ζεί στη Χόμορη.

Τασούλα & Κων. Στάϊκος από Ποκίστα.

Βάσω, Βούλα, Παντελής, Χρι-στίνα.

Λαμπρινή & Γεώργιος Λαζανάς Δημήτρης

Γεώργιος & Άννα Καρανζά από Αμουργό.

Αριστείδης

Σταυρούλα


Επιστημονικό Συνέδριο στο Αγρίνιο.Στις 14 -16 Μαρτίου 2008 πραγματοποιήθηκε στο Αγρίνιο Επιστημονικό Συνέδριο με θέμα: "Κατοχή-Αντίσταση-Εμφύλιος. Η Αιτωλοακαρνανία στη δεκαετία 1940-1950". Στο Συνέδριο αυτό ο συγχωριανός μας Νίκος Παραλίκας έλαβε μέρος ως εισηγητής. Από τη σημαντική και ιδιαίτερης ιστορικής σημασίας εισήγησή του παρουσιάζουμε σήμερα τα παρακάτω θέματα:.

1.Το Ιταλικό Στρατοδικείο στην Ελλάδα είχε έδρα τη Ναύπακτο.Είναι γνωστό ότι, το 1941, ο ιταλικός στρατός που, νικημένος στην Βόρεια Ήπει-

ρο, έφτασε στην Ελλάδα, μεταξύ των πρώτων ενεργειών του ήταν εκείνη της προ-σάρτησης των Ιόνιων Νησιών. Και όπως από κάποια δεδομένα της εποχής εκείνης προκύπτει, οι Ιταλοί σκόπευαν να επεκτείνουν την προσάρτηση στην Ήπειρο την Αιτωλ/νία και τη γνωστή, από την εποχή της Ενετοκρατίας Ναύπακτο, φαίνεται πως τη λογάριαζαν για πρωτεύουσα των νέων στεριανών κατακτήσεών τους. Κυκλο-φόρησαν μάλιστα χάρτες με ανατολικό όριο της νέας επικράτειάς τους τον ποταμό Μόρνο. Η αντίληψη αυτή φαίνεται τους έκανε να ορίσουν τη Ναύπακτο ως έδρα του Στρατοδικείου τους στη Χώρα μας.

Η λειτουργία του Στρατοδικείου στη Ναύπακτο, είχε δύο ευνοϊκά δεδομένα για τους υπόδικους Έλληνες που πέρασαν απ' αυτό. Το ένα ήταν η ευεργετική παρου-σία του Νόβα, που είναι γνωστή στους παλιούς Αιτωλ/νες. Ο Νόβας. εκμεταλλευόμε-νος την ελληνικής καταγωγής Ιταλίδα σύζυγό του και στα πλαίσια κάποιων γνωριμι-ών που δημιούργησε με τους Ιταλούς, βοήθησε πολλούς υπόδικους, κάποιους από τους οποίους τους έσωσε κυριολεκτικά. Το άλλο το αποτελούσε η δικανική παρέα που πλαισίωνε το Στρατοδικείο. Πρόεδρος, Βασιλικός Επίτροπος, Αντιπρόεδροι, Ανακριτές και λοιποί, έδειχναν επιεική συμπεριφορά. Ιδιαίτερα πρέπει να σημειωθεί η παρουσία του δεύτερου στην τάξη και τη δικαστική ιεραρχία Εnrico Ρerricone. Ταγματάρχης της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης ο Περρικόνε, φαίνεται πως ήταν γόνος της Μεγάλης Ελλάδας που είχε κέντρο της την Κάτω Ιταλία και τη Σικελία, καταγόμε-νος από την πρωτεύουσα της τότε Μεγάλης Ελλάδας, το Παλέρμο, ήταν ευγενικός, ευκολοπλησίαστος και προφανώς αντιφασίστας. Ο άνθρωπος αυτός που αποτελού-σε μία πολύμορφη προσωπικότητα, έδειχνε πως αγαπούσε τους Έλληνες! Χωρίς αυτόν οι αποφάσεις του ιταλικού Στρατοδικείου θα ήταν πολύ σκληρότερες.

Γρήγορα όμως πύκνωσαν πολύ οι υποθέσεις που εκκρεμούσαν στο Στρατοδικείο της Ναυπάκτου. Για το λόγο αυτό, οι Ιταλοί ίδρυσαν δύο ακόμα Στρατοδικεία. Ένα στην Αθήνα και ένα στην Τρίπολη με αρμοδιότητα του τελευταίου την περιφέρεια της Πελοποννήσου. Παράλληλα περιορίστηκε η αρμοδιότητα του Στρατοδικείου της Ναυπάκτου στην περιοχή της Ηπείρου και της Αιτ/νίας, ενώ μεταφέρθηκε η έδρα του στο Αγρίνιο, για να βρίσκεται πιο κοντά στους τόπους της αρμοδιότητας του.

(ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΕΠΌΜΕΝΟ: Το ξεκίνημα του καινούριου αντάρτικου).

Πικάντικες ιστορίες απ‘ το κυνήγι στη ΧόμορηΤου Λεωνίδα Κ. Πατούχα

Είχαμε, από το βράδυ, κανονίσει με τον Καλιαμπάκο να πάμε για κυνήγι το πρωί, παίρνοντας για κυνηγόσκυλο τον γνωστό τότε σε όλους μας Τζακ. Αλλά το πρωί τον Τζακ δεν τον προλάβαμε. Τον είχαν πάρει άλλοι από το σπίτι του Αλεξόγιαννου.

-Τι κάνουμε τώρα Αλέκο, του λέω.-Έλα «κουντά ουρέ», θα κάμω εγώ το σκύλο.Πάμε στη Βελέη Ράχη. Στέκομαι εγώ επάνω κι αυτός ορμάει σα λυσσασμένος

μέσα στα κέδρα, γαβγίζοντας και πετώντας πέτρες… Φοβισμένος ο καημένος ο λα-γός πετιέται κι έρχεται προς τα πάνω. Εγώ τελείως «μηχανικά» και χωρίς σκόπευση του ρίχνω δυο δικαννιές. Πού να καθίσω να σκοπεύσω. Έτρεμα στην πιθανότητα να αστοχήσω. Δε θα με ξέπλενε τότε ολόκληρος ο Κότσαλος από το βρισίδι του Κα-λιαμπάκου. Ευτυχώς και όλως τυχαία γλίτωσα τη διαπόμπευση και την ξεφτίλα!! Ο λαγός υπέκυψε.( Στο επόμενο το κυνήγι με τον μπάρμπα Μήτρο Ζαμπάρα.)

Θυμήσου και εσύ τις δικές σου ιστορίες από τη ζωή στο χωριό και στην ξενιτιά. Ταχυδρόμησε την επιστολή σου, στη διεύθυνσή μας, για να τη δημοσιεύσουμε. Γράψε για ιστορίες που άκουσες και έζησες!!.

ΠΑΛΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΧΩΡΙΟ

The University Symposium at Agrinio The subject of the Agrinio Symposium at Agrinio which was held March

14th-16th 2008 was Occupation-Resistance-Civil War: Aitlonkiania from 1940-1950. Our fellow Homoriti, Niko Paralika, participated as a contributor with first hand experience from the times. For his participation in the unique historical events and his personal participation we offer the following essays.

1.Italian Occupation Forces Set Up Headquarters

in NafpaktosIt is known since 1941 that the Italians after having been defeated in Northern

Hpeiros, the Nazi Germanys simultaneously conquered Greece. The Italians regrouped and re-entered Greece. Their first mission was to protect the Ionian Islands and later to protect Hperios and Aitwloakarnania. Knowing, since, Venician times of Nafpaktos’ existence they thought that it was capital of their new conquest. They circulated maps with the eastern border of the conquered territory showing Mourno as the Italian territory. The decision was made to make Nafpaktos their military headquarters in our country.

The operation of the military base and headquarters had two significant benefits for the conquered citizens of the times. One was the effective protection that Mr. Nova offered the citizens of Aitwlokarniana. Mr. Novas having married an Italian citizen used her influence and connections with the Italians to help most citizens and to rescue others from death. The second stems from the behavior within the base of the leaders, interrogators and others who showed kind manners and behavior, of special note is the presence of Major Enrico Perrricon, who was a judge. It appears that he was related to Italian citizens who came from Greek decent in Polarmo, he was polite, easy to speak to and a known anti-fascist who loved Greeks. Without him the judicial decisions for the Italian rulers would have been difficutl.

All the decisions surrounding Nafpaktos’ military headquarters became difficult. As a result the Italians set up two other military headquarters, one in Athens and the other in Tripoli with their last victory in Peloponisos. At the same time, the mitary duties of the military headquarters in Nafpaktoslessened and they where in charge of Hpeiros and Aitwloakarnania, also at the same time the military base was moved to Agrino from Nafpaktos.

(CONTINUED:The start of New Guerrilla Uprising)Translation by Yvonne Svokos

Hot Tales from the Animal HuntBy Leonidas Patouchas

The night before, Kalianbakos and I planned to go hunting with his dog Jack. We did not find Jack in the morning at Alexogiano’s house because others had taken him.

-What are we going to do now Alex, I say. - Come with me I will be the “hunting dog”. We went to Velei Rahi. I stayed put while Alex madly took off through the

cedar trees, barking and throwing stones. Scaring a rabbit out of hiding he started coming towards me. Without aiming at all I shot two rounds. I was shaking at the thought that if I missed all the waters of the river (Kotsalos) would not wash the blaspheme from Kaliambakos off of me. I escaped the shame because I hit the rabbit. (My next hunting story with uncle Mitro Zambara.)


Remember your life’s stories from Homori and from abroad. Send them to our address so that we can print them in our newspaper. Write even about stories you have heard from others!

Chronology and Happenings of PlatanosMayor Koletas started the process for a wind turbine farm to be set up on

Xerobouni, on May 16th, 2005 the elected officials gathered to decide what course to take and to vote on the proposal. Many officials and village representatives acknowledged that they did not know enough about the proposal and could not vote on it. A postponement was agreed upon so that they could become more informed on the issue.

Thirteen days later, all the officials of ΠΑΣ−ΣΥ in Athens, the official representatives of all 15 villages gathered to voice their objection to such a scheme. They also formed a four member committee (Π.Σ.Ε.) with powers to follow events and to make their objections vigorously known to the ruling officials.

September 16th, 2008 invitations were made to interested parties to attend a meeting where all questions and concerns would be addressed. Π.Σ.Ε. reported that the explanations and answers would come from the interested company, which wants to install the wind turbines. Π.Σ.Ε. disagreed vigorously that only the interested parties will address the issues, because conflict of interest is evident. Π.Σ.Ε. has started the process to inform the citizens and to oppose the company building permit.

On September 26th, 2008 the ruling council took a vote on the issue and the vote was no to the wind turbine farm being allowed. (The vote as 10 no and 7 yes.)

This newspaper did not have the means or the resources to deal with the issue. No articles were written because little knowledge was available. Points of view for or against were absent. With the approach of the New Year we are able to publish everybody’s points of view. We have the people and organization in place to handle all letters.


Old and news frOm the municipality and Our village.


Old and News from the Municipality and our village

«Ρίξανε λάδι»

στο

1) Θεοφάνης Παναγιώτης 100 €2) Δήμητρα Γεωργίου Καπαρού 50 €3) Βασ. Τσούμας 250 $

Αριθ. Λογ/σμού: α) Για τους εντός της Ελλάδας .Τράπεζα Πειραιώς 5033-036095-842β) Για τους εκτός Ελλάδας :PIRAEUS BANK, AC. Number : GR 16 0172 0330 0050 3303 6095 842.SWIFT CODE: PIRBGRAA-DROSSOS ANT. EGLESOS K., ADRIANOY Β.

Γραφικές TέχνεςΝ.& Γ. ΖΩΡΖΟΣ Ο.Ε.

ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ 10 & ΜΑΝΗΣΤΗΛ. 210-3301600

Μετά από ένα χρόνο διαδρομή της εφημερίδας μας, θεωρούμε σκόπιμο να κάνουμε κάποιες χρήσιμες διευκρινίσεις1)Η εφημερίδα έχει δικό της ταμείο και το διαχειρίζονται ο Δ/ντής και εκδό-της της εφημερίδας, ο Ταμίας του Συλλόγου κ. Κώστας Εγγλέζος και η Γεν. Γραμματέας Βάσω Ανδριανού. Εκεί κατατίθενται τα ποσά που έχετε δώσει μέχρι τώρα για την έκδοση και την αποστολή της εφημερίδας μας.2) Ο Δημήτρης Νίκ. Θεοφάνης το Καλοκαίρι μου έδωσε 1.000 δολ.. Όπως μου είπε τότε ο ίδιος τα χρήματα αυτά προέρχονται από το ταμείο του πρώην Συλλόγου Χομοριτών Αμερικής. Σας ευχαριστούμε όλους για τη σημαντική αυτή βοήθεια που μας προσφέρατε.3) Μόνιμος χρηματοδότης της εφημερίδας μας μέχρι τώρα είναι ο κ. Χρή-στος Εγγλέζος με 500 € το τρίμηνο. Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΧΟΜΟΡΗΣ τον ευγνωμο-νεί. Είναι από τα έργα που μένουν και αντέχουν στο πέρασμα του χρόνου.4) Η εφημερίδα θα παραμείνει περισσότερο πολιτιστική παρά ειδησεο-γραφική. Δε θα προσπαθήσουμε να ανταγωνιστούμε τα ΜΜΕ. Είναι τόπος επαφής και επικοινωνίας και μέσο διεκδίκησης, αν παραστεί ανάγκη και αποτροπής δυσμενών καταστάσεων για το χωριό μας. Με το περιεχόμενό της θα προσπαθήσει να τέρπει τον αναγνώστη και με διάφορες απλές και κατανοητές αναλύσεις και παρουσιάσεις κοινωνικών, οικονομικών, ιστορι-κών λαογραφικών και περιβαλλοντικών θεμάτων να προβληματίζει και να διευρύνει τη γνώση. Όλοι μπορείτε να γράψετε. Βοηθήστε μας !!.

ΝεκρολογίαΟ Μιχάλης Λεωνίδα Θεοφάνης δεν είναι πια κοντά μας. Έφυγε την Παρασκευή

και κηδεύτηκε στο χωριό την Κυριακή 21-12-2009. Εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας προς τους απογόνους του.

Ο Μιχάλης υπήρξε παράδειγμα και υπόδειγμα βιοπαλαιστή. Κτηνοτρόφος κατά κύριο επάγγελμα, μετανάστευσε στις αρχές της δεκαετίας του ‘60 στη Γερμανία, μα εκεί το κλίμα τον ανάγκασε να εγκαταλείψει και να επιστρέψει στην παλιά του «τέχνη», με μοναδικό στόχο ν‘ αποκαταστήσει τα παιδιά του.

Πρέπει να έφυγε διπλά ικανοποιημένος. Και τα παιδιά του αποκατέστησε, και εκείνα αποδείχτηκαν άξια των θυσιών του. Τον περιποιήθηκαν και τον φρόντισαν σαν «μωρό παιδί».

Αιωνία σου η μνήμη, φίλε, Μιχάλη.After one year our newspaper finds it necessary

to point out some important points. 1) Our newspaper has it’s own financial account which is overseen by

the Director and Editor of the newspaper, the Treasurer of the Association of Homori, Mr. Kostas Egglezos and the Secretary Baso Andrianou. This is where all contributions have been deposited up until now for the continuation of our newspaper. 2) This summer, Mr. Dimitries Ν. Theofanis, gave me $1000. He told me

then that this money came from the financial account from the Association of Homori in America. We thank all of you for you help and support. 3) Up until now Mr. Christos Egglezos has given 500 Euro ever three

months for the newspaper. Homori thanks him. It is a work that lives on and survives the passing of time.4) This newspaper will remain a cultural newspaper. It is a way to com-

municate and contest, and if need be a way to publicize unfavorable situa-tions in our village. With the content of this newspaper we will try to inform all, of the issues regarding our village with simple and understandable ex-planations , in matters concerning: society, economy, historical accounts and environmental issues. Please help us in any way that you can.


The Road Lefteriani - Homori. From the Municipality

Christos Egglezos turns down the invitation to be part of the appointees who accepts and signs off on the Lefteriani-Homori Road as complete and worthy because he thinks there are many faults and mistakes under its reconstruction.

Mayor Andreas Drossos and the council share the same view as Mr. Egglezos. Below is an excert from the letter adressed to the engineer and contractor.

.........after careful research, a unanomis decision on the construction of teh road joining the municipalities of PLATANOS-PYLINIES-APODOTIAS (LEFTERIANI-HOMORI) FROM THE 5TH KILOMETER TOWARDS HOMORI UNTIL THE VILLAGE OF HOMORI has been made. After confirmation from the engineer and the contractor that the road work was done to the specification of the contract, we have seen many faults and mistakes in the construction.

More specifically: a. the gravel base which had been laid down was not 0.20 meters

thick which was agreed upon in the contract. b. severe mistakes in the asphault top, this is becuase the asphault

top-coat is not as thick as what was specified in the contract. c. the width of the road is not 6 meters has was specified in the

contract, but much less. d. their are missing road signs in many places along the road, warning

the driver of dangers on the road. e. in some places along the road construction has not been complete,

more specifically in certain spots streches of road 60-70 meters are still without asphault.

After this research we would like to invite some higher authority to come and re-check the construction and safety measures of this road as soon as possible- in this way they will see that the road is not in fact complete and worthy, in this we hope that the road will be completed as agreed upon in the contract.

It is necessary that the Mayor be informed of the measures which will be taken to fix and reconstruct the road Lefterini-Homori.

(Signed the Mayor), MUNICIPALITY OF PLATANOS) ANDREAS DROSSOS


ObituaryMixalis Lewnida Theofanis is no longer with us. He left from this life on Friday,

December 19th, 2008 and the funeral was in Homori on Sunday, December 21, 2008. We express our deepest condolances to his family.

Mixali was an example for all of us. He was a shepard for the better portion of his life but also immigrated to Germany in the 1960s, but because of the climate he was forced to return to Greece and continue with his former job as a shepard. His only goal was to be able to raise his children.

He must have left this world satisfied. His children grew to be well-educated and respectable adults who respected everything their father had done for them. They cared for him as if he was a “little kid”.

Long live your memory, dearest friend Mixali. (Translation by Yvonne Svokos)

Documents

Η Φωνή Της Χόμορης Τεύχος 1ου Τριμήνου 2009